GR1010078B - Μεθοδος συναρμολογησης λυομενης κατασκευης με χρηση μη εμφανων συνδεσμων - Google Patents

Abstract

Η εφεύρεση αναφέρεται σε μέθοδο εύκολης και οικονομικής συναρμολόγησης, αποσυναρμολόγησης ή/και μετατροπής μιας λυόμενης τρισδιάστατης κατασκευής, από δομικά μέρη που συναρμόζονται μεταξύ τους με μη εμφανείς συνδέσμους. Έχει εφαρμογή σε όλα τα συστήματα επίπλων και διαμόρφωσης εσωτερικών χώρων και παρέχει την δυνατότητα εύκολης και γρήγορης αντικατάστασης, σε οποιοδήποτε σημείο του οποιουδήποτε δομικού μέρους της κατασκευής, χωρίς να διαταράσσεται σε κανένα επίπεδο, αισθητικό, τεχνικό ή στατικό, η υπόσταση όλων των υπολοίπων μερών της κατασκευής. Τα μέρη της κατασκευής συνδέονται σταθερά, τόσο μεταξύ τους όσο και με το υπό αντικατάσταση μέρος, μέσω των, ενιαίας λειτουργίας, συνδετήριων εξαρτημάτων ως μη εμφανών συνδέσμων τα οποία φέρουν κινητό στοιχείο εμπλοκής-πακτώσεως ή/και απεμπλοκής-αποσυναρμολογήσεως. Το πέρας της διαδρομής του κινητού στοιχείου, κατά την απεμπλοκή-αποσυναρμολόγηση, ορίζεται από σπείρωμα που βρίσκεται στο εσωτερικό της βάσης του συνδετήριου εξαρτήματος.

Description

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

ΜΕΘΟΔΟΣ ΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΗΣΗΣ ΛΥΟΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΜΕ

ΧΡΗΣΗ ΜΗ ΕΜΦΑΝΩΝ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ

Η εφεύρεση αναφέρεται σε Μέθοδο εύκολης και οικονομικής συναρμολόγησης και μετατροπής μιας τρισδιάστατης κατασκευής, από μέρη που συναρμόζονται μεταξύ τους με μή εμφανείς συνδέσμους. Έχει εφαρμογή σε όλα τα συστήματα επίπλων και διαμόρφωσης εσωτερικών χώρων και παρέχει την δυνατότητα εύκολης και γρήγορης αντικατάστασης του οποιουδήποτε δομικού μέρους της κατασκευής, χωρίς να διαταράσσεται σε κανένα επίπεδο, αισθητικό, τεχνικό ή στατικό, η υπόσταση όλων των υπολοίπων μερών της κατασκευής. Τα μέρη της κατασκευής συνδέονται σταθερά, τόσο μεταξύ τους όσο και με το υπό αντικατάσταση μέρος, μέσω των, ενιαίας λειτουργίας, συνδετηρίων εξαρτημάτων ως μή εμφανών συνδέσμων τα οποία φέρουν κινητό στοιχείο εμπλοκής-πακτώσεως ή/και απεμπλοκήςαποσυναρμολογήσεως. Το πέρας της διαδρομής του κινητού στοιχείου, κατά την απεμπλοκή-αποσυναρμολόγηση, ορίζεται από σπείρωμα που βρίσκεται στο εσωτερικό της βάσης του συνδετηρίου εξαρτήματος.

Στην διεθνή αγορά, στα συστήματα επίπλων και χωροκατασκευών, κυκλοφορούν πολλά λυόμενα αντίστοιχα προϊόντα, με ποικίλους τρόπους συνδέσεωςσυναρμολογήσεως. Ικανός αριθμός αυτών διαθέτει αφανείς συνδέσμους που συνεισφέρουν στην συγκρότηση προϊόντος υψηλού τεχνικού και αισθητικού επιπέδου. Εως σήμερα, όμως, δεν προσφέρεται προϊόν στο οποίο να μπορεί να αντικατασταθεί ένα δομικό στοιχείο- μέρος του, χωρίς να χρειαστεί προς τούτο να αποσυναρμολογηθεί ένα μεγάλο μέρος του, με συνηθέστατο αποτέλεσμα τον "τραυματισμό", όχι μόνο του υπό αντικατάσταση μέρους αλλά και πολλών από τα μέρη που πρέπει να διατηρηθούν και να μην αντικατασταθούν.

Όλα τα αντίστοιχα λυόμενα προϊόντα δομούνται από τα μέρη τους, ανάλογα με τα ιδιαίτερα τεχνικά χαρακτηριστικά του τρόπου συγκρότησής τους, με μία και μοναδική σειρά. Για παράδειγμα, από κάτω προς τα πάνω, από δεξιά προς τα αριστερά ή/και από πίσω προς τα εμπρός, όπως προτείνεται από την WO2019215689A1.

Δηλώνονται ως προϊόντα "λυόμενα", που είναι, και ως εκ τούτου "ευμετάβλητα", ενώ διαθέτουν ελάχιστο βαθμό ευελιξίας και αδυνατούν να ανταποκριθούν επί της ουσίας σε αυτήν την ζωτική δεύτερή τους ιδιότητα.

Σύμφωνα με την WO2019215689A1, στην περίπτωση της κατασκευής μιάς ραφαρίας, η μέθοδος και τα εξαρτήματα, όπως περιγράφονται, επιτρέπουν την μετάθεση, σε συγκεκριμένα πλαίσια "ελευθερίας", σε κάποια ή και σε όλα τα ράφια. Επιτρέπουν επίσης την πρόσθεση ή την αφαίρεση τμημάτων δεξιά, αριστερά ή πάνω από την κατασκευή.

Μειονέκτημα της ως άνω μεθόδου με χρήση των αντιστοίχων εξαρτημάτων είναι ότι δεν επιτρέπουν την παρέμβαση στον "μεσαίο" χώρο της κατασκευής, εάν προηγουμένως δεν αποσυναρμολογηθούν όλα τα διασυνδεδεμένα με αυτόν τον χώρο δομικά στοιχεία, είτε από δεξιά, είτε από αριστερά είτε από πάνω είτε από κάτω. Η όποια δυνατότητα ευελιξίας καθίσταται πρακτικά ανεφάρμοστη, είτε λόγω μεγάλου χρόνου-κόστους αποσυναρμολόγησης και επανασυναρμολόγησης, είτε λόγω μεγάλης πιθανότητας φθοράς του υλικού των μερών που θα διατηρηθούν μετά από την διαδικασία "αναπροσαρμογής" του προϊόντος.

Αντίστοιχο τεχνικό πρόβλημα προκύπτει και για κατασκευές γιά εσωτερικά διαχωριστικά ή περιβλήματα χώρων. Ενώ, σε όλα σχεδόν τα υφιστάμενα συστήματα, είναι σχετικά εύκολο να προσθαφαιρεθούν τα στοιχεία πλήρωσης μιας κατασκευής, πανέλα από γυαλί, ύφασμα, ξύλο, μελαμίνη ή άλλο υλικό, είναι αδύνατη με αντίστοιχο απλό τρόπο η παρέμβαση χωρίς πιθανή φθορά και κόστος στην δομική υπόσταση της κατασκευής που φέρει αυτά τα πανέλα.

Στην υπάρχουσα τεχνική, π.χ., στην US2015086260A1, οι σύνδεσμοι (φιράμιακονέκτορες), γιά να εξασφαλίζουν ικανούς δείκτες πάκτωσης και ακαμψίας ανάμεσα στα διαφορετικά μέρη, συνηθίζεται ικανό μέρος τους να εισχωρεί βαθιά μέσα στην μάζα του κάθε ενός από τα επιμέρους υλικά μέρη που καλούνται να διασυνδέσουν μεταξύ τους. Αυτή η εισχώρηση έχει το μειονέκτημα ότι απαγορεύει την μεμονωμένη απόσυρση του απαρτίου ή συναρμολογήματος διότι η όποια ελευθερία κίνησής του, προϋποθέτει την αντίστοιχη κίνηση των διπλανών του με τα οποία άμεσα διασυνδέεται. Ακόμη και σε περιπτώσεις που αυτή η "πάκτωση" γίνεται με κινητό μέρος, π.χ., με την υποβοήθηση μιας βίδας (βιδώματος- ξεβιδώματος), η πρόσβαση σε αυτή την "βίδα" είναι εμφανής με σοβαρό οπτικό αποτύπωμα και εκφεύγει του πεδίου "αφανούς" σύνδεσης στο οποίο εν προκειμένω αναφερόμαστε. Η συνήθης χρήση συνδετήριων εξαρτημάτων, όπως περιγράφονται παραπάνω, οφείλεται στην ίδια την τεχνική τους υπόσταση. Γιά λόγους οικονομίας της όλης κατασκευής, στο πλαίσιο ενός κλασσικού βιομηχανικού μοντέλου, οι περιγραφόμενοι σύνδεσμοι, συνήθως χυτοπρεσαριστής και όχι μηχανουργικής κατεργασίας, έχουν μεγάλο δείκτη ανοχών και η συνδεσιμότητά τους στηρίζεται στην αρχή της εκτόνωσης και της εξ αυτής σύσφιξης, όπως σε κάθε "ούπα". Σε αυτές τις μαζικές κατασκευές, τις μεγάλες ανοχές ακολουθούν αντίστοιχα μεγάλες "κατασκευαστικές ατέλειες" οι οποίες διασκεδάζονται με διαφόρους τρόπους, συνήθως με πρόσθετα διακοσμητικά στοιχεία.

Πρόσθετο μειονέκτημα των ως άνω μεθόδων είναι η σύμφυτη, στην κλασσική βιομηχανική παράδοση, τάση εξειδίκευσης των κατασκευών και των εξαρτημάτων τους, με ομαδοποιήσεις τυπικών κατά περίπτωση αναγκών, υλικών και κατεργασιών. Η ειδίκευση και εστίαση σε μέρη του όλου σε πολλά πεδία εφαρμογών είναι απολύτως αναγκαία. Στο ευρύτερο όμως πεδίο κατασκευών που έχουν να κάνουν με την διευθέτηση του εσωτερικού χώρου κατοίκησης, και μάλιστα στις βασικές κατηγορίες του που αλληλοεμπλέκονται και αλληλοκαλύπτονται στην πραγματική ζωή, αυτός ο τρόπος χρήσης πλήθους διαφορετικών ανά ειδική περίπτωση εξαρτημάτων δημιουργεί δυσλειτουργικό κενό στην μεταξύ τους συμβατότητα. Σκοπός της παρούσης ευρεσιτεχνίας, είναι η συγκρότηση ενός τεχνικού πρωτοκόλλου- μεθόδου και των αναγκαίων προς τούτο εργαλείων και εξαρτημάτων προκειμένου το σύνολο των μερών κατασκευών, που αφορούν σε λυόμενα συστήματα επίπλων και χωροκατασκευών ή/και παντελώς διαφορετικών αντικειμένων, όπως κάθισμα, βιβλιοθήκη, κινητό χώρισμα, ψευδοδάπεδο ή μία οροφή, να μπορούν να συναρμολογηθούν μεταξύ τους με μή εμφανείς συνδέσμους, με έναν κοινό, απλό και ενιαίο από άποψη κατεργασίας, εφαρμογής και εξαρτημάτων τρόπο, ανεξάρτητο από το είδος και την χρήση των προς συναρμογή διαφορετικών υλικών.

Ο προτεινόμενος τρόπος βρίσκει εφαρμογή στην μή εμφανή συναρμογή γραμμικών δομικών στοιχείων, επιφανειακών στοιχείων και γραμμικών στοιχείων με επιφανειακά αντίστοιχα.

Η παρούσα εφεύρεση αναφέρεται σε Μέθοδο συναρμολόγησης, αποσυναρμολόγησης ή/και μετατροπής μιάς λυόμενης τρισδιάστατης κατασκευής, από δομικά μέρη που συναρμόζονται μεταξύ τους με μή εμφανή συνδετήρια εξαρτήματα. Τα μέρη της κατασκευής μπορεί να είναι γραμμικά δομικά στοιχεία (προφίλ από αλουμίνιο, πλαστικό, ή οποιοδήποτε άλλο υλικό επιδεχόμενο ανάλογη μηχανική κατεργασία), επιφανειακά στοιχεία (ξύλο, mdf, διάφορα συνθετικά υλικά ή οποιοδήποτε άλλο υλικό επιδεχόμενο ανάλογη μηχανική κατεργασία) και συνδυασμός γραμμικών στοιχείων με επιφανειακά αντίστοιχα.

Η μέθοδος προϋποθέτει την κατάλληλη προετοιμασία των υπό σύνδεση μερών προκειμένου να υποδεχθούν ορθά τα συνδετήρια εξαρτήματα. Η ακριβής θέση των συνδετηρίων εξαρτημάτων επί των μερών σχεδιάζεται μέσω γνωστών ψηφιακών εργαλείων cad-cam κλπ. προκειμένου να τοποθετηθούν στα υπό σύνδεση μέρη, στις κατάλληλες οπές η σπειρώματα, με κατεργασίες ακρίβειας μέσω εργαλειομηχανών. Κοινό συνδετήριο εξάρτημα, ενιαίας λειτουργίας σε κάθε εφαρμογή με διαφορετικά υλικά, μή εμφανές, εξασφαλίζει την συναρμογή των μερών μεταξύ τους, με ομαδοποιημένες διαστάσεις και μέγεθος που προσδιορίζονται από το πάχος των προς σύνδεση μερών και την αναγκαία προς τούτο στατική ικανότητα.

Στην γενική του εφαρμογή, το κοινό συνδετήριο εξάρτημα αποτελείται από δύο τμήματα, το αρσενικό τμήμα του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος και το θηλυκό τμήμα του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος, ένα για κάθε ένα από τα δύο προς σύνδεση μέρη της κατασκευής.

Το αρσενικό τμήμα του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος περιλαμβάνει:

Εξωτερικό κυλινδρικό κέλυφος με σπείρωμα στην εξωτερική του επιφάνεια, από κατάλληλο υλικό για την προσαρμογή - πάκτωση του στο εκάστοτε υλικό υποδοχής. Τμήμα του εσωτερικού τοιχώματος του κυλινδρικού κελύφους αποκτά σπείρωμα στην πίσω πλευρά του προς την τάπα, μετά από κατάλληλη κατεργασία. Στην εμπρός πλευρά του αποκτά πατούρα μετά από κατάλληλη κατεργασία.

Τάπα που κλείνει το πίσω άνοιγμα του κυλινδρικού κελύφους.

Κινητό στοιχείο-κυλινδρικό μαγνήτη με σπείρωμα σε τμήμα της εξωτερικής του επιφάνειας, σε αντίστοιχη θέση, κατάλληλη για να βιδωθεί στο σπείρωμα του εσωτερικού τοιχώματος του κυλινδρικού κελύφους.

Κατάλληλο αρσενικό σπείρωμα-ακέφαλη βίδα πακτωμένη στο σώμα του κυλινδρικού μαγνήτη. Η κατάλληλη διαμόρφωση του σώματος του κυλινδρικού μαγνήτη, ανάλογη της πατούρας, του προσδίδει ρόλο κεφαλής βίδας, αναγκαίο για την λειτουργία της σύσφιγξης πάνω στην πατούρα του εσωτερικού τοιχώματος του κυλινδρικού κελύφους.

Ελατήριο προσαρμοσμένο με κατάλληλη διαμόρφωση στην τάπα και στο πίσω μέρος του σώματος του κυλινδρικού μαγνήτη.

Το θηλυκό τμήμα του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος αποτελείται από:

Κυλινδρικό κέλυφος με σπείρωμα στην εξωτερική του επιφάνεια, από κατάλληλο υλικό για την προσαρμογή - πάκτωση του στο εκάστοτε υλικό υποδοχής. Το εσωτερικό τοίχωμα του κυλινδρικού κελύφους, μετά από κατάλληλη κατεργασία, αποκτά θηλυκό σπείρωμα υποδοχής της βίδας του αρσενικού τμήματος του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος.

Για την υλοποίηση της μεθόδου, προηγείται η ψηφιακή σχεδίαση της θέσης των εξαρτημάτων πάνω στα μέρη της κατασκευής και η υλοποίηση της αναγκαίας κατεργασίας -τρύπημα στα υπό σύνδεση μέρη, που θα υποδεχθούν τα τμήματα του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος. Στην συνέχεια τα δύο τμήματα του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος εντίθενται, αντικριστά, με τρόπο που καθορίζεται από το εκάστοτε υλικό (βιδώνονται, κολλιούνται κτλ.), στις κατάλληλες αντικριστές οπές των προς σύνδεση μερών, των οποίων οι ακριβείς θέσεις έχουν προσδιοριστεί, και σας τρεις διαστάσεις του χώρου, x, y, ζ, από την σχεδίαση με τα γνωστά ψηφιακά εργαλεία.

Μετά την αντικριστή ένθεση των συνδετηρίων εξαρτημάτων πλησιάζουμε μεταξύ τους τα προς σύνδεση μέρη, στην αντίστοιχη αντικριστή θέση, σύμφωνα με την σχεδίαση.

Όταν τα μέρη τοποθετηθούν στην ορθή θέση για την μεταξύ τους σύνδεση, εφαρμόζεται με κατάλληλο εργαλείο, actuator, μαγνητικό πεδίο το οποίο προκαλεί την περιστροφή του μαγνήτη. Με την περιστροφή του μαγνήτη, αυτός, κατ’ αρχάς, ξεβιδώνεται - απελευθερώνεται από την στατική του θέση στο σπείρωμα του εσωτερικού τοιχώματος του κελύφους του αρσενικού συνδετηρίου εξαρτήματος, και μπορεί να κινηθεί ελεύθερα. Τότε το ελατήριο το οποίο βρίσκεται στην πλάτη του μαγνήτη εκτείνεται και ωθεί τον μαγνήτη προς τα εμπρός. Ωθούμενος και περιστρεφόμενος, ως κινητό στοιχείο εμπλοκής-πακτώσεως, προκαλεί το βίδωμα της βίδας που είναι πακτωμένη σε αυτόν, στο θηλυκό αντικριστό μέρος του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος. Το σώμα του μαγνήτη, με το βίδωμα, συσφίγγεται απόλυτα πάνω στην κατάλληλη πατούρα του εσωτερικού κελύφους του συνδετηρίου εξαρτήματος. Δημιουργείται έτσι μια ικανή σύσφιγξη η οποία εξασφαλίζει την ικανή και στατικώς επαρκή, συναρμογή των διαφορετικών μερών μεταξύ τους.

Κατά την αποσυναρμολόγηση, εφαρμόζεται, αντιστοίχως, με κατάλληλο εργαλείο, actuator, μαγνητικό πεδίο, το οποίο προκαλεί την αντίστροφη περιστροφή του μαγνήτη. Με την αντίστροφη περιστροφή του μαγνήτη, ξεβιδώνεταιαπελευθερώνεται η βίδα που είναι πακτωμένη σε αυτόν από το θηλυκό αντικριστό μέρος του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος. Αφού η βίδα απελευθερωθεί πλήρως από το σπείρωμα του θηλυκού αντικριστού μέρους του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος, ο μαγνήτης οπισθοδρομεί περιστρεφόμενος, ως κινητό στοιχείο απεμπλοκής-αποσυναρμολογήσεως, από την συνεχιζόμενη μέσω του μαγνητικού πεδίου περιστροφή, και βιδώνεται πλήρως στο σπείρωμα που βρίσκεται στην πίσω πλευρά του εσωτερικού τοιχώματος του κελύφους του αρσενικού συνδετηρίου εξαρτήματος. Το πέρας της διαδρομής του κινητού στοιχείου, κατά την απεμπλοκήαποσυναρμολόγηση, ορίζεται από το σπείρωμα που βρίσκεται στο εσωτερικό της βάσης του αρσενικού συνδετηρίου εξαρτήματος.

Μέσω αυτού του βιδώματος ακυρώνεται πλήρως η ώθηση του ελατηρίου, η ακέφαλη βίδα υποχωρεί πλήρως στο εσωτερικό του κελύφους του αρσενικού συνδετηρίου εξαρτήματος και επιτρέπει την πλήρη απεμπλοκή των προς σύνδεση μερών. Αυτή η ειδική λειτουργία του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος επιτρέπει την υλοποίηση της μεθόδου για την μεμονωμένη απομάκρυνση ή αντικατάσταση του οποιουδήποτε δομικού στοιχείου, σε οποιοδήποτε σημείο, της κατασκευής, χωρίς να διαταράσσεται σε κανένα επίπεδο, αισθητικό, τεχνικό ή στατικό, η υπόσταση όλων των υπολοίπων μερών της κατασκευής.

Η ίδια ακριβώς προαναφερθείσα διαδικασία συναρμογής ή/και αποσυναρμολόγησης εφαρμόζεται για να συνδέσουμε διαφορετικά μέρη από άξονες ή από επιφάνειες και άξονες.

Σε εφαρμογή σύνδεσης μερών μόνο από άξονες χρησιμοποιείται μόνο το αρσενικό τμήμα του συνδετηρίου εξαρτήματος. Το θηλυκό αντικριστό μέρος του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος, απλώς ως εσωτερικό σπείρωμα πλέον, προκύπτει με κατάλληλη κατεργασία του αντιστοίχου υλικού του εκάστοτε ενδιάμεσου κόμβου που συναρμόζει τους διαφορετικούς άξονες μεταξύ τους.

Ο κόμβος ως εξάρτημα στατικής και γεωμετρικής μετάβασης, ποικίλων σχημάτων, μεγεθών και από ποικίλα υλικά, εξασφαλίζει την στατική και αισθητική συνέχεια στην σύνδεση γραμμικών στοιχείων ίδιας ή διαφορετικής διατομής, για συνδέσεις όλων των δυνατών τύπων διαφορετικών δομικών στοιχείων από άξονες.

Με την περιγραφείσα μέθοδο και "εργαλειοθήκη" εξαρτημάτων και εργαλείων επιτυγχάνεται η μή εμφανής συναρμογή δεκάδων διαφορετικών μερών κατασκευών μεταξύ τους.

Στην προτεινόμενη υλοποίηση :

Στο Σχήμα 1, σε προοπτική, εμφαίνεται λυόμενη τρισδιάστατη κατασκευή (100) από δομικά στοιχεία-επιφάνειες (21) και μή εμφανή κοινά συνδετήρια εξαρτήματα (1) που εξασφαλίζουν την συναρμογή των στοιχείων-επιφανειών (21) μεταξύ τους. Στο Σχήμα 2, σε προοπτική, εμφαίνεται μέρος της τρισδιάστατης κατασκευής (100) από δομικά στοιχεία-επιφάνειες (21) και τρόπος συναρμογής με κοινά συνδετήρια εξαρτήματα (1) που εξασφαλίζουν την συναρμογή των στοιχείων-επιφανειών (21) μεταξύ τους. Εμφαίνονται επίσης, οι οπές-σπειρώματα (31) και (32) όπου εντίθενται το αρσενικό τμήμα των κοινών συνδετηρίων εξαρτημάτων (11) και το θηλυκό τμήμα των κοινών συνδετηρίων εξαρτημάτων (12) αντίστοιχα.

Στο Σχήμα 3, σε προοπτική, εμφαίνεται μέρος της τρισδιάστατης κατασκευής (100), συνδυασμός από δομικά στοιχεία-επιφάνειες (21) και από δομικά στοιχεία-άξονες (22) και τρόπος συναρμογής με κοινά συνδετήρια εξαρτήματα (1), τα οποία αποτελούνται από το αρσενικό τμήμα των κοινών συνδετηρίων εξαρτημάτων (11) και το θηλυκό τμήμα των κοινών συνδετηρίων εξαρτημάτων (12) αντίστοιχα, που εξασφαλίζουν την συναρμογή των στοιχείων-επιφανειών (21) και των δομικών στοιχείων- αξόνων (22) μεταξύ τους.

Στο Σχήμα 4α, σε διαμήκη τομή, εμφαίνεται, το αρσενικό τμήμα του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (11) το οποίο αποτελείται από, κυλινδρικό κέλυφος (119) με σπείρωμα στην εξωτερική του επιφάνεια-εξωτερικό σπείρωμα (111), το εσωτερικό τοίχωμα του κυλινδρικού κελύφους (119) με σπείρωμα στην πίσω πλευρά του-εσωτερικό σπείρωμα (112), τάπα (113) που κλείνει το πίσω άνοιγμα του αρσενικού συνδετηρίου εξαρτήματος (11), ελατήριο πιέσεως (115) προσαρμοσμένο με κατάλληλη διαμόρφωση στην τάπα (113) και στο πίσω μέρος του σώματος του κινητού στοιχείου-κυλινδρικού μαγνήτη-σώμα μαγνήτη (116), σπείρωμα μαγνήτη (114) σε τμήμα της εξωτερικής επιφάνειας του σώματος του κυλινδρικού μαγνήτη (116), αρσενικό σπείρωμα-ακέφαλη βίδα (118) πακτωμένη στο σώμα του κυλινδρικού μαγνήτη (116), διαμόρφωση πατούρας-πατούρα (117) στην εμπρός πλευρά του κυλινδρικού κελύφους (119) και το θηλυκό τμήμα-κυλινδρικό κέλυφος του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (12), με σπείρωμα στην εξωτερική του επιφάνεια-θηλυκό εξωτερικό σπείρωμα (121) και σπείρωμα στην εσωτερική του επιφάνεια-θηλυκό εσωτερικό σπείρωμα (122).

Στο Σχήμα 4β, εμφαίνεται, το κοινό συνδετήριο εξάρτημα (1) με την βίδα (118) βιδωμένη στο θηλυκό εσωτερικό σπείρωμα (122) στο εσωτερικό τοίχωμα του κυλινδρικού κελύφους (12), με το ελατήριο (115) σε έκταση.

Στο Σχήμα 4γ εμφαίνεται, σε διαμήκη τομή στο κοινό συνδετήριο εξάρτημα (1), η πλήρης απεμπλοκή των προς σύνδεση επιφανειών (21) με το σώμα μαγνήτη (116) με διαμόρφωση πατούρας (125), το οποίο φέρει πακτωμένη την βίδα (118) ξεβιδωμένηαπελευθερωμένη από το θηλυκό εσωτερικό σπείρωμα (122) στο εσωτερικό τοίχωμα του κυλινδρικού κελύφους (12) και το σπείρωμα μαγνήτη (114) βιδωμένο πλήρως στο εσωτερικό σπείρωμα (112) με πλήρως ακυρωμένη την ώθηση του ελατηρίου (115).

Στο Σχήμα 5, σε προοπτική και διαμήκη τομή, εμφαίνεται σε λεπτομέρεια η σύνθεση-συναρμογή τμήματος τρισδιάστατης κατασκευής (100) από δομικά στοιχεία-επιφάνειες (21) και μή εμφανή κοινά συνδετήρια εξαρτήματα (1) που εξασφαλίζουν την συναρμογή των στοιχείων-επιφανειών (21) μεταξύ τους όταν η βίδα (118) είναι βιδωμένη στο θηλυκό εσωτερικό σπείρωμα (122) στο εσωτερικό τοίχωμα του κυλινδρικού κελύφους (12) και οι οπές-σπειρώματα (31) και (32) όπου εντίθεται το αρσενικό τμήμα των κοινών συνδετηρίων εξαρτημάτων (11) και το θηλυκό τμήμα των κοινών συνδετηρίων εξαρτημάτων (12) αντίστοιχα.

Στο Σχήμα 6, σε προοπτική, εμφαίνεται τρισδιάστατη κατασκευή (100) από δομικά στοιχεία-άξονες (22) και τρόπος συναρμογής με μή εμφανή κοινά συνδετήρια εξαρτήματα (1) που εξασφαλίζουν την συναρμογή των δομικών στοιχείων- αξόνων (22) μεταξύ τους.

Στο Σχήμα 7, σε προοπτική, εμφαίνεται μέρος τρισδιάστατης κατασκευής (100) από δομικά στοιχεία-άξονες (22) και τρόπος συναρμογής με το αρσενικό τμήμα του συνδετηρίου εξαρτήματος (11) και οπές-σπειρώματα (322) επί των κόμβων (221) όπου βιδώνεται το αρσενικό τμήμα των κοινών συνδετηρίων εξαρτημάτων (11) και διασφαλίζεται η συναρμογή των στοιχείων- αξόνων (22) μεταξύ τους.

Σε προτεινόμενη υλοποίηση της μεθόδου συναρμολόγησης, αποσυναρμολόγησης ή/και μετατροπής μιας λυόμενης τρισδιάστατης κατασκευής (100), γραμμικά δομικά στοιχεία-άξονες (22) (προφίλ από αλουμίνιο, πλαστικό, ή οποιοδήποτε άλλο υλικό επιδεχόμενο ανάλογη μηχανική κατεργασία, γνωστό εις τους ειδικούς), επιφανειακά στοιχεία-επιφάνειες (21) (ξύλο, mdf, διάφορα συνθετικά υλικά ή οποιοδήποτε άλλο υλικό επιδεχόμενο ανάλογη μηχανική κατεργασία, γνωστό εις τους ειδικούς) ή/και συνδυασμός αξόνων (22) με επιφάνειες (21) αντίστοιχα, συναρμόζονται μεταξύ τους με μή εμφανή συνδετήρια εξαρτήματα (1). Αν και στην προτεινόμενη υλοποίηση αναφέρονται επιφάνειες (21) για λόγους ευκολίας, τα αυτά εφαρμόζονται και για τρισδιάστατη κατασκευή (100) με δομικά μέρη άξονες (22) και κόμβους (221) ή συνδυασμό αξόνων (22) με επιφάνειες (21).

Η μέθοδος προϋποθέτει την μοντελοποίηση και ψηφιακή επεξεργασία, μέσω ποικίλων ψηφιακών εργαλείων, γνωστών εις τους ειδικούς, της τρισδιάστατης κατασκευής (100) και των υπό σύνδεση επιφανειών (21).

Η ακριβής θέση των αντικριστών οπών-σπειρωμάτων (31) και (32), επί των, προς σύνδεση, επιφανειών (21), σχεδιάζεται και υπολογίζεται, και στις τρεις διαστάσεις του χώρου, x, y, z, μέσω ψηφιακών εργαλείων, cad-cam κλπ., γνωστών εις τους ειδικούς και με κατεργασίες ακρίβειας -τρύπημα στις υπό σύνδεση επιφάνειες (21), μέσω εργαλειομηχανών cnc, γνωστών εις τους ειδικούς, εξασφαλίζεται η ορθή και ακριβής τοποθέτηση, επί των επιφανειών (21), των οπών-σπειρωμάτων (31) και (32) όπου εντίθενται το αρσενικό τμήμα των κοινών συνδετηρίων εξαρτημάτων (11) και το θηλυκό τμήμα των κοινών συνδετηρίων εξαρτημάτων (12), αντίστοιχα.

Το κοινό συνδετήριο εξάρτημα (1), ενιαίας λειτουργίας σε κάθε εφαρμογή με διαφορετικά υλικά, μή εμφανές, εξασφαλίζει την συναρμογή των επιφανειών (21) μεταξύ τους, με ομογενοποιημένες διαστάσεις και μέγεθος που προσδιορίζονται από το είδος του εκάστοτε υλικού των προς σύνδεση επιφανειών (21) και την αναγκαία προς τούτο στατική ικανότητα.

Στην γενική του εφαρμογή, το κοινό συνδετήριο εξάρτημα (1) αποτελείται από δύο τμήματα, το αρσενικό τμήμα του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (11) και το θηλυκό τμήμα του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (12). Το αρσενικό τμήμα του συνδετηρίου εξαρτήματος (11) εντίθεται στην οπή (31) και το θηλυκό τμήμα του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (12) στην οπή (32), ακριβώς αντικριστά από την οπή (31), σε ακριβή θέση προσδιορισμένη από τα γνωστά ψηφιακά σχεδιαστικά εργαλεία, των δύο προς σύνδεση επιφανειών (21).

Το αρσενικό τμήμα του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (11) περιλαμβάνει:

Εξωτερικό κυλινδρικό κέλυφος (119) από κατάλληλο υλικό με παραμαγνητική συμπεριφορά γνωστό εις τους ειδικούς, π.χ., αλουμίνιο, το οποίο με μηχανουργική κατεργασία, γνωστή εις τους ειδικούς, φέρει σπείρωμα στην εξωτερική του επιφάνεια-εξωτερικό σπείρωμα (111), κατάλληλο για την προσαρμογή - πάκτωση του στο εκάστοτε υλικό υποδοχής, εν προκειμένω στις επιφάνειες (21). Τμήμα του εσωτερικού τοιχώματος του κυλινδρικού κελύφους (119) αποκτά σπείρωμα στην πίσω πλευρά του-εσωτερικό σπείρωμα (112) προς την τάπα (113), μετά από κατάλληλη μηχανουργική κατεργασία γνωστή εις τους ειδικούς. Στην εμπρός πλευρά του αποκτά πατούρα (117) μετά από κατάλληλη κατεργασία γνωστή εις τους ειδικούς.

Για την κατασκευή του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (11) απαιτείται πρόσβαση στο εσωτερικό του από κατάλληλο άνοιγμα του κυλινδρικού κελύφους (119) το οποίο κλείνει με τάπα (113).

Κινητό στοιχείο-κυλινδρικό μαγνήτη (116) με σπείρωμα (114) σε τμήμα της εξωτερικής του επιφάνειας, μετά από μηχανουργική κατεργασία, γνωστή εις τους ειδικούς, με διαστάσεις, ελίκωση και σε αντίστοιχη κατάλληλη θέση, για να βιδωθεί στο σπείρωμα (112) του εσωτερικού τοιχώματος του κυλινδρικού κελύφους (119). Κατάλληλο αρσενικό σπείρωμα-ακέφαλη βίδα (118) πακτωμένη στο σώμα του κυλινδρικού μαγνήτη (116).

Οι διαστάσεις, η ελίκωση και η αντίστοιχη κατάλληλη θέση του σπειρώματος (114), του σπειρώματος (112) και της ακέφαλης βίδας (118), αν και ομαδοποιημένες για λόγους κόστους παραγωγής, προσδιορίζονται από το είδος του εκάστοτε υλικού των προς σύνδεση επιφανειών (21) και την αναγκαία προς τούτο στατική ικανότητα. Η κατάλληλη διαμόρφωση πατούρας (125) στο σώμα του κυλινδρικού μαγνήτη (116) του προσδίδει ρόλο κεφαλής βίδας, αναγκαίας για την λειτουργία της σύσφιγξης πάνω στην πατούρα του κυλινδρικού κελύφους (117).

Ελατήριο πιέσεως (115) προσαρμοσμένο, με κατάλληλη διαμόρφωση γνωστή εις τους ειδικούς, στην τάπα (113) και στο πίσω μέρος του σώματος (116) του κυλινδρικού μαγνήτη.

Το θηλυκό τμήμα (12) του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (1) αποτελείται από: Κυλινδρικό κέλυφος (12) από κατάλληλο υλικό, γνωστό εις τους ειδικούς, π.χ., αλουμίνιο, το οποίο με κατεργασία, γνωστή εις τους ειδικούς, αποκτά σπείρωμα στην εξωτερική του επιφάνεια-εξωτερικό σπείρωμα (121) κατάλληλο για την προσαρμογή - πάκτωση του στο εκάστοτε υλικό υποδοχής. Στο εσωτερικό του τοίχωμα, μετά από κατάλληλη κατεργασία, αποκτά θηλυκό εσωτερικό σπείρωμα (122) υποδοχής της βίδας (118) του αρσενικού τμήματος του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (11).

Για την υλοποίηση της μεθόδου, μετά την ψηφιακή επακριβή σχεδίαση της θέσης των αντικριστών οπών (31) και (32) πάνω στις επιφάνειες (21) της κατασκευής, γίνεται η αναγκαία κατεργασία-τρύπη μα στις επιφάνειες (21), που θα υποδεχθούν τα τμήματα (11) και (12) του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (1). Στην συνέχεια, τα τμήματα (11) και (12) του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (1) εντίθενται αντικριστά, με τρόπο που καθορίζεται από το εκάστοτε υλικό (βιδώνεται, κολλιέται κτλ.), στις κατάλληλες αντικριστές οπές (31) και (32) των προς σύνδεση επιφανειών (21), των οποίων οι ακριβείς θέσεις έχουν προσδιοριστεί, και στις τρεις διαστάσεις του χώρου, x, y, z, με τα γνωστά ψηφιακά εργαλεία.

Μετά την αντικριστή ένθεση των τμημάτων (11) και (12) του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (1), πλησιάζουμε μεταξύ τους τις προς σύνδεση επιφάνειες (21), στην αντίστοιχη αντικριστή θέση, σύμφωνα με την σχεδίαση από τα γνωστά ψηφιακά εργαλεία.

Όταν οι προς σύνδεση επιφάνειες (21) τοποθετηθούν στην ορθή θέση για την μεταξύ τους σύνδεση, ενεργοποιείται με κατάλληλο εργαλείο, actuator, γνωστό εις τους ειδικούς, η περιστροφή του μαγνήτη (116). Με την περιστροφή του μαγνήτη (116), το σπείρωμά του (114) κατ’ αρχάς ξεβιδώνεται - απελευθερώνεται από την στατική του θέση στο σπείρωμα του εσωτερικού τοιχώματος του κελύφους (112), και ο μαγνήτης (116) μπορεί να κινηθεί ελεύθερα. Τότε το ελατήριο (115) το οποίο βρίσκεται στην πλάτη του μαγνήτη (116) εκτείνεται και ωθεί τον μαγνήτη (116) προς τα εμπρός. Ωθούμενος και περιστρεφόμενος, ως κινητό στοιχείο εμπλοκήςπακτώσεως, προκαλεί το βίδωμα της βίδας (118) που είναι πακτωμένη σε αυτόν, στο εσωτερικό σπείρωμα (122) στο θηλυκό δεύτερο αντικριστό μέρος του κοινού συνδετήριου εξαρτήματος (12). Οι διαστάσεις και η ελίκωση του σπειρώματος (122) και της ακέφαλης βίδας (118) ταυτίζονται.

Το σώμα του μαγνήτη (116), με το βίδωμα, συσφίγγεται απόλυτα πάνω στην κατάλληλη πατούρα (117) του εσωτερικού του κελύφους (119) του αρσενικού συνδετηρίου εξαρτήματος (11). Δημιουργείται έτσι μια ικανή σύσφιγξη η οποία εξασφαλίζει την ικανή και στατικώς επαρκή, συναρμογή των διαφορετικών επιφανειών (21) μεταξύ τους.

Κατά την αποσυναρμολόγηση, ενεργοποιείται με κατάλληλο εργαλείο-actuator, γνωστό εις τους ειδικούς, η αντίστροφη περιστροφή του μαγνήτη (116). Με την αντίστροφη περιστροφή του μαγνήτη (116), ξεβιδώνεται- απελευθερώνεται η βίδα (118), που είναι πακτωμένη σε αυτόν, από το εσωτερικό σπείρωμα (122) του θηλυκού αντικριστού μέρους (12) του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (1). Αφού η βίδα (118) απελευθερωθεί πλήρως από το εσωτερικό σπείρωμα (122) του θηλυκού αντικριστού μέρους (12) του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (1), ο μαγνήτης (116) οπισθοδρομεί περιστρεφόμενος, ως κινητό στοιχείο απεμπλοκήςαποσυναρμολογήσεως. από την συνεχιζόμενη μέσω του μαγνητικού πεδίου περιστροφή, και το σπείρωμα του μαγνήτη (114) βιδώνεται πλήρως στο εσωτερικό σπείρωμα (112) που βρίσκεται στην πίσω πλευρά του εσωτερικού τοιχώματος του κελύφους (119) του αρσενικού συνδετηρίου εξαρτήματος (11). Το πέρας της διαδρομής του κινητού στοιχείου-σώματος μαγνήτη (116), κατά την απεμπλοκήαποσυναρμολόγηση, ορίζεται από το σπείρωμα (112) που βρίσκεται στο εσωτερικό του κελύφους (119) του συνδετηρίου εξαρτήματος (11).

Μέσω αυτού του βιδώματος ακυρώνεται πλήρως η ώθηση του ελατηρίου (115), η ακέφαλη βίδα (118) υποχωρεί, πλήρως, στο εσωτερικό του κελύφους (119) του αρσενικού συνδετηρίου εξαρτήματος (11) και επιτρέπει την πλήρη απεμπλοκή των προς σύνδεση επιφανειών (21).

Αυτή η ειδική λειτουργία του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (1) επιτρέπει την μεμονωμένη απομάκρυνση ή αντικατάσταση του οποιουδήποτε δομικού στοιχείου της κατασκευής (100), στοιχείου-επιφάνεια (21), αξονικού στοιχείου (22), κόμβου (221), σε οποιοδήποτε σημείο της κατασκευής (100), χωρίς να διαταράσσεται σε κανένα επίπεδο, αισθητικό, τεχνικό ή στατικό, η υπόσταση όλων των υπολοίπων μερών της κατασκευής (100).

Η ίδια ακριβώς προαναφερθείσα διαδικασία συναρμογής ή/και αποσυναρμολόγησης εφαρμόζεται για να συνδέσουμε διαφορετικά μέρη από άξονες (22) ή από επιφάνειες (21) και άξονες (22).

Σε εφαρμογή σύνδεσης μερών μόνο από αξονικά στοιχεία (22) χρησιμοποιείται μόνο το αρσενικό τμήμα του συνδετηρίου εξαρτήματος (11). Το θηλυκό αντικριστό μέρος (12) του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (1), απλώς ως εσωτερικό σπείρωμα (322) πλέον, προκύπτει με κατάλληλη κατεργασία επί του αντιστοίχου υλικού του εκάστοτε ενδιάμεσου κόμβου (221) που συναρμόζει τα διαφορετικά αξονικά στοιχεία (22) μεταξύ τους.

Ο κόμβος (221) ως εξάρτημα στατικής και γεωμετρικής μετάβασης, ποικίλων σχημάτων, μεγεθών και από ποικίλα υλικά, εξασφαλίζει την στατική και αισθητική συνέχεια στην σύνδεση γραμμικών στοιχείων (22), ίδιας ή διαφορετικής διατομής, για συνδέσεις όλων των δυνατών τύπων διαφορετικών δομικών στοιχείων από άξονες (22) και με οποιαδήποτε διεύθυνση στον χώρο. Η μηχανουργική κατεργασία των κόμβων (221), με φρέζα είτε με άλλον τρόπο γνωστό εις τους ειδικούς, διαμορφώνει κατάλληλο κάθε φορά σχήμα, π.χ., κύβου, σφαίρας, κλπ., είτε οποιοδήποτε άλλο σχήμα με ζητούμενα πρόσθετα διακοσμητικά στοιχεία, όπως αυτά προκύπτουν από την σχεδίαση με τα γνωστά ψηφιακά εργαλεία.

Με την ανωτέρω γενικά περιγραφόμενη "εργαλειοθήκη" εξαρτημάτων και εργαλείων μπορεί να επιτευχθεί η μή εμφανής συναρμογή δεκάδων διαφορετικών δομικών μερών κατασκευών μεταξύ τους.

Τα ανωτέρω εξαρτήματα είναι προϊόντα σοβαρής μηχανουργικής κατεργασίας και χάρη σε αυτήν υποστηρίζουν κατασκευές μεγάλης ακρίβειας, υψηλού δείκτη συναρμογής και τελικά λυόμενο προϊόν πολύ υψηλής αληθινής ευελιξίας και ποιότητας κατασκευής.

Τα cnc εργαλεία για την μηχανουργική διαδικασία και για την αντίστοιχη κατεργασία των υπό σύνδεση μερών είναι γνωστά εις τους ειδικούς και ευρέως διαθέσιμα, καθιστώντας έναν αντίστοιχο τρόπο-τεχνικό πρωτόκολλο συναρμογής απολύτως βατό .

Claims (7)

ΑΞΙΩΣΕΙΣ

1. Μέθοδος συναρμολόγησης, αποσυναρμολόγησης ή/και μετατροπής μιάς λυόμενης τρισδιάστατης κατασκευής (100) από γραμμικά δομικά στοιχεία-άξονες (22) και κόμβους (221), ως εξαρτήματα στατικής και γεωμετρικής μετάβασης, είτε από επιφανειακά στοιχεία-επιφάνειες (21) ή/και συνδυασμό αξόνων (22) με επιφάνειες (21) αντίστοιχα, τα οποία συναρμόζονται μεταξύ τους με μή εμφανή συνδετήρια εξαρτήματα (1) και η οποία χαρακτηρίζεται από το ότι, μεμονωμένη απομάκρυνση ή αντικατάσταση του οποιουδήποτε δομικού στοιχείου της κατασκευής (100), στοιχείου-επιφάνεια (21), αξονικού στοιχείου (22), κόμβου (221), σε οποιοδήποτε σημείο της κατασκευής (100), δεν διαταράσσει σε κανένα επίπεδο, αισθητικό, τεχνικό ή στατικό, την υπόσταση όλων των υπολοίπων μερών της κατασκευής (100).

2. Μή εμφανές συνδετήριο εξάρτημα (1), ενιαίας λειτουργίας σε κάθε εφαρμογή με διαφορετικά υλικά, για την εφαρμογή της Μεθόδου συναρμολόγησης, αποσυναρμολόγησης ή/και μετατροπής μιάς λυόμενης τρισδιάστατης κατασκευής (100), σύμφωνα με την Αξίωση 1, το οποίο συναρμόζει μεταξύ τους γραμμικά δομικά στοιχεία-άξονες (22) και κόμβους (221), είτε επιφανειακά στοιχεία-επιφάνειες (21) ή/και συνδυασμό αξόνων (22) με επιφάνειες (21) αντίστοιχα, το οποίο αποτελείται από δύο τμήματα, το αρσενικό τμήμα του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (11) και το θηλυκό τμήμα του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (12). Το αρσενικό τμήμα του συνδετηρίου εξαρτήματος (11) εντίθεται στην οπτή (31) και το θηλυκό τμήμα του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (12) στην οπτή (32), ακριβώς αντικριστά από την οπτή (31), σε ακριβή θέση προσδιορισμένη από γνωστά ψηφιακά σχεδιαστικά εργαλεία, των δύο προς σύνδεση, είτε γραμμικών δομικών στοιχείων- αξόνων (22) και κόμβων (221), είτε επιφανειακών στοιχείων-επιφανειών (21) ή/και συνδυασμό αξόνων (22) με επιφάνειες (21) αντίστοιχα. Το αρσενικό τμήμα του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (11) περιλαμβάνει : Εξωτερικό κυλινδρικό κέλυφος (119), από κατάλληλο υλικό με παραμαγνητική συμπεριφορά, το οποίο με μηχανουργική κατεργασία, αποκτά σπείρωμα στην εξωτερική του επιφάνεια-εξωτερικό σπείρωμα (111), κατάλληλο για την προσαρμογή - πάκτωσή του στο εκάστοτε υλικό υποδοχής των δύο προς σύνδεση, είτε γραμμικών δομικών στοιχείων- αξόνων (22) και κόμβων (221), είτε επιφανειακών στοιχείων-επιφανειών (21) ή/και συνδυασμό αξόνων (22) με επιφάνειες (21) αντίστοιχα και κινητό στοιχείο-κυλινδρικό μαγνήτη (116) με κατάλληλο αρσενικό σπείρωμα-ακέφαλη βίδα (118) πακτωμένη στο σώμα του και το οποίο χαρακτηρίζεται από το ότι, τμήμα του εσωτερικού τοιχώματος του κυλινδρικού κελύφους (119), του αρσενικού τμήματος του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (11), φέρει σπείρωμα στην πίσω πλευρά του-εσωτερικό σπείρωμα (112) προς την τάπα (113), μετά από κατάλληλη μηχανουργική κατεργασία.

3. Μή εμφανές συνδετήριο εξάρτημα (1), σύμφωνα με την Αξίωση 2, για την εφαρμογή της Μεθόδου συναρμολόγησης, αποσυναρμολόγησης ή/και μετατροπής μιάς λυόμενης τρισδιάστατης κατασκευής (100) σύμφωνα με την Αξίωση 1, το οποίο χαρακτηρίζεται από το ότι, ο κυλινδρικός μαγνήτης (116) φέρει σπείρωμα (114) σε τμήμα της εξωτερικής του επιφάνειας, με διαστάσεις, ελίκωση και σε αντίστοιχη κατάλληλη θέση, για να βιδωθεί στο σπείρωμα (112) του εσωτερικού τοιχώματος του κυλινδρικού κελύφους (119).

4. Μή εμφανές συνδετήριο εξάρτημα (1), σύμφωνα με τις Αξιώσεις 2 και 3, για την εφαρμογή της Μεθόδου συναρμολόγησης, αποσυναρμολόγησης ή/και μετατροπής μιάς λυόμενης τρισδιάστατης κατασκευής (100), σύμφωνα με την Αξίωση 1, κατά την εφαρμογή της οποίας τα γραμμικά δομικά στοιχεία-άξονες (22) και κόμβοι (221), είτε τα επιφανειακά στοιχεία-επιφάνειες (21) ή/και συνδυασμός αξόνων (22) με επιφάνειες (21) αντίστοιχα, τοποθετούνται στην ορθή θέση για την μεταξύ τους σύνδεση και ενεργοποιείται με κατάλληλο εργαλείο, actuator, η περιστροφή του μαγνήτη (116) και το ελατήριο (115) το οποίο βρίσκεται στην πλάτη του μαγνήτη (116) εκτείνεται και ωθεί τον μαγνήτη (116) προς τα εμπρός. Ωθούμενος και περιστρεφόμενος, ως κινητό στοιχείο εμπλοκής-πακτώσεως, προκαλεί το βίδωμα της βίδας (118) που είναι πακτωμένη σε αυτόν, στο εσωτερικό σπείρωμα (122) στο θηλυκό δεύτερο αντικριστό μέρος του κοινού συνδετήριου εξαρτήματος (12) και το οποίο χαρακτηρίζεται από το ότι, με την περιστροφή του μαγνήτη (116), το σπείρωμά του (114) ξεβιδώνεται - απελευθερώνεται από την στατική του θέση στο σπείρωμα του εσωτερικού τοιχώματος του κελύφους (112), και ο μαγνήτης (116) μπορεί να κινηθεί ελεύθερα. Το σώμα του μαγνήτη (116), με το βίδωμα, συσφίγγεται απόλυτα πάνω στην κατάλληλη πατούρα (117) του εσωτερικού του κελύφους (119) του αρσενικού συνδετηρίου εξαρτήματος (11). Δημιουργείται έτσι μια ικανή σύσφιγξη η οποία εξασφαλίζει την ικανή και στατικώς επαρκή, συναρμογή των διαφορετικών γραμμικών δομικών στοιχείων- αξόνων (22) και κόμβων (221), είτε των επιφανειακών στοιχείων-επιφάνειες (21) ή/και του συνδυασμού αξόνων (22) με επιφάνειες (21) αντίστοιχα.

5. Μή εμφανές συνδετήριο εξάρτημα (1), σύμφωνα με τις Αξιώσεις 2 και 3, για την εφαρμογή της Μεθόδου συναρμολόγησης, αποσυναρμολόγησης ή/και μετατροπής μιάς λυόμενης τρισδιάστατης κατασκευής (100), σύμφωνα με την Αξίωση 1, κατά την εφαρμογή της οποίας τα γραμμικά δομικά στοιχεία-άξονες (22) και κόμβοι (221), είτε τα επιφανειακά στοιχεία-επιφάνειες (21) ή/και συνδυασμός αξόνων (22) με επιφάνειες (21) αντίστοιχα, είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους και ενεργοποιείται με κατάλληλο εργαλείο, actuator, η αντίστροφη περιστροφή του μαγνήτη (116). Με την αντίστροφη περιστροφή του μαγνήτη (116), ξεβιδώνεται- απελευθερώνεται η βίδα (118), που είναι πακτωμένη σε αυτόν, από το εσωτερικό σπείρωμα (122) του θηλυκού αντικριστού μέρους (12) του κοινού συνδετηρίου εξαρτήματος (1) και ο μαγνήτης (116) οπισθοδρομεί περιστρεφόμενος, ως κινητό στοιχείο απεμπλοκήςαποσυναρμολογήσεως, από την συνεχιζόμενη μέσω του μαγνητικού πεδίου περιστροφή, και το οποίο χαρακτηρίζεται από το ότι το σπείρωμα του μαγνήτη (114) βιδώνεται πλήρως στο εσωτερικό σπείρωμα (112) που βρίσκεται στην πίσω πλευρά του εσωτερικού τοιχώματος του κελύφους (119) του αρσενικού συνδετηρίου εξαρτήματος (11), ακυρώνεται πλήρως η ώθηση του ελατηρίου (115), η ακέφαλη βίδα (118) υποχωρεί, πλήρως, στο εσωτερικό του κελύφους (119) του αρσενικού συνδετηρίου εξαρτήματος (11) και επιτρέπει την πλήρη απεμπλοκή των προς σύνδεση γραμμικών δομικών στοιχείων-αξόνων (22) και κόμβων (221), είτε επιφανειακών στοιχείων-επιφάνειες (21) ή/και τον συνδυασμό αξόνων (22) με επιφάνειες (21) αντίστοιχα.

6. Μή εμφανές συνδετήριο εξάρτημα (1), σύμφωνα με τις Αξιώσεις 2, 3, 4 και 5, για την εφαρμογή της Μεθόδου συναρμολόγησης, αποσυναρμολόγησης ή/και μετατροπής μιάς λυόμενης τρισδιάστατης κατασκευής (100), σύμφωνα με την Αξίωση 1, το οποίο χαρακτηρίζεται από το ότι, το πέρας της διαδρομής του κινητού στοιχείου-σώματος μαγνήτη (116), κατά την απεμπλοκή-αποσυναρμολόγηση, ορίζεται από το σπείρωμα (112) που βρίσκεται στο εσωτερικό του κελύφους (119) του συνδετηρίου εξαρτήματος (11).

7. Μή εμφανές συνδετήριο εξάρτημα (1), σύμφωνα με τις Αξιώσεις 2 και 3, για την εφαρμογή της Μεθόδου συναρμολόγησης, αποσυναρμολόγησης ή/και μετατροπής μιάς λυόμενης τρισδιάστατης κατασκευής (100), σύμφωνα με την Αξίωση 1, το οποίο χαρακτηρίζεται από το ότι, οι διαστάσεις, η ελίκωση και η αντίστοιχη κατάλληλη θέση του σπειρώματος (114), του σπειρώματος (112), της ακέφαλης βίδας (118) και του εσωτερικού σπειρώματος (122), αν και ομαδοποιημένες για λόγους κόστους παραγωγής, προσδιορίζονται από το είδος του εκάστοτε υλικού, των προς σύνδεση γραμμικών δομικών στοιχείων- αξόνων (22) και κόμβων (221), είτε επιφανειακών στοιχείων-επιφάνειες (21) ή/και τον συνδυασμό αξόνων (22) με επιφάνειες (21) αντίστοιχα και την αναγκαία προς τούτο στατική ικανότητα.