GR1009782B - Ενεργεια απο την βαρυτητα - Google Patents

Abstract

Η ενέργεια από την βαρύτητα κερδίζεται μέσω μιας συσκευής η οποία αποτελείται από δυο κυρίες μονάδες (ΜΙ) και (Μ2) συνδεδεμένες μέσω μιας μονάδας προσαρμογής (ΜΠ). Οι μονάδες (ΜΙ), (Μ2) με μια αυτόματη διάταξη είναι δυνατόν να λειτουργούν, εναλλάξ, μια ως ενεργή και η άλλη ως παθητική. Ενεργή θεωρείται η Μονάδα που εφαρμόζει στη μονάδα προσαρμογής μια δύναμη, ενώ παθητική είναι αυτή η μονάδα που θα δεχθεί μέσω της (ΜΠ) μια δύναμη. Σε κάθε μονάδα κρέμεται από ένα ορισμένο τροχό ενα βάρος. Στην ενεργή μονάδα, όπου το βάρος είναι ψηλά και αρχίζει να κατεβαίνει, η δύναμη που δημιουργείται ενεργεί μεσω της (ΜΠ) επί της παθητικής μονάδας και τελικά ανυψώνει το βάρος της εν λόγω μονάδας με δύναμη διπλάσια η τετραπλάσια του βάρους (ανάλογα με την κατασκευή των (Ml), (Μ2), (ΜΠ)). Μετά από την ολοκλήρωση μιας περιστροφής των τροχών που κρέμονται τα βάρη, αυτομάτως αλλάζουν ρόλους οι (Ml), (Μ2) και έτσι η (Μ2) ως ενεργή πλέον μονάδα και η (ΜΙ) ως παθητική Μονάδα λειτουργούν όπως προηγουμένως, μέχρι να γίνει νέα αυτόματη εναλλαγή.

Description

ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΠΟ ΒΑΡΥΤΗΤΑ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

1-ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η σκέψη αυτής της μελετης είναι να γίνει δυνατή η εκμετάλλευση της δύναμης της βαρύτητας, ώστε να δημιουργηθουν κατασκευες/μηχανες που θα ενεργοποιούνται μονο από τη δύναμη της βαρύτητας.

Αυτό σημαίνει ότι θα καταστεί δυνατό να κατασκευαστουν μηχανές απεξαρτημενες από οποιαδηποτε καύσιμα η από άλλες δυνάμεις ενεργειας (Ηλεκτρισμό, Κινούμενα Υδατα....)

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που εχω δεν υπάρχει παρόμοια πρόταση και έτσι δεν μπορώ να συγκρίνω η να κάνω σχετικά σχόλια επ, αυτου. Δυστυχώς οι δυνατότητες μου, να κατασκευάσω ενα πρότυπό, ήταν περιορισμένες. Εντούτοις δοκιμάστηκαν βασικές επι μέρους λειτουργίες οι οποίες είχαν θετικά αποτελέσματα.

2- ΒΑΣΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ

Η βασική μονάδα αποτελειται από ένα σύνολο τροχών διασυνδεδεμενων μεταξύ των.

Ας δούμε καταρχας διάφορα τμήματα της μονάδας.

Το πρώτο τμημα αποτελειται, όπως φαίνεται στο σχέδιο 1, (σε πλαϊνή οψη (ΠΟ) και κάθετη οψη (ΚΟ)) από τρεις συνολικά τροχούς. Δυο μικρούς τροχούς και ένα μεγάλο.

Οι μικροί τροχοί έχουν μίση διάμετρο απο τον μεγάλο τροχο και είναι διασυνδεδεμενοι με αλυσίδα.

Σχέδιο 1

Το δεύτερο τμημα της μονάδας αποτελειται επίσης από τρεις τροχούς, δυο μεγάλους και ένα μικρό. Εδώ επίσης οι μεγάλοι τροχοί έχουν την ίδια διάμετρο με τον μεγάλο τροχο του πρώτου τμήματος, ενώ οι οι μικροί επίσης τη μίση διάμετρο των μεγάλων τροχών.

Σ,αυτή την περίπτωση εχουμε διασύνδεση ενός μικρού και ενός μεγάλου τροχού.

Σχέδιο 2

Ας πάρουμε τώρα, (για λογους ευκολίας παρουσίασης) τις κάθετες οψεις των δυο τμημάτων και τις τοποθετούμε τη μια κοντά στην άλλη (1) (βλεπε σχέδιο 3). Ενώνουμε τους αξωνες των δυο τμημάτων (2). Προσθέτουμε άλλο ένα μικρό τροχο, ίδιου μεγέθους με τους άλλους μικρούς, στο κάτω μέρος μεταξύ του μεγάλου και του μικρού τροχού, πιο κοντά στο μεγάλο τροχο. Ετσι φθάνουμε στη κάθετη οφη (3) και πλαϊνή οψη (3.1).

Σχέδιο 3

Προκειμενου να προχωρήσουμε προς την τελική μορφή της μονάδας θεωρούμε ότι ολοι οι τροχοί των δυο τμημάτων, βρίσκονται επάνω σε δυο σωλήνες.

Τοποθετούμε εντός των σωλήνων δυο αξωνες (1). Στη συνεχεία στο κάτω τμήμα τοποθετούμε δυο ρουλεμάν στις άκρες του σωλήνα για να γίνει δυνατή η εύκολη περιστροφή των τροχών ταυτοχρονως με την ίδια ταχύτητα. Στο επάνω μέρος της μονάδας, κατ,αρχας διαχωρίζουμε τους μεσαίους μεγάλους τροχούς απο τους μικρούς, αφαίρεση τμήματος της σωλήνας. Στη συνεχεία τοποθετούμε, τοσο στους ακρινούς μικρούς τροχούς οσο και στους μεσαίους, από δυο ρουλεμάν, ώστε τοσο οι μεσαίοι τροχοί οσο και οι μικροί τροχοί να μπορούν να περιστρέφονται ανεξάρτητα από τους άλλους (2). Τέλος τοποθετούμε αποστάτες μεταξύ των ρουλεμάν των μεσαίων μεγάλων τροχών και των ρουλεμάν των μικρών τροχών στα ακρα του τμήματος (το μεγεθος των αποστατών θα το αναφέρουμε αργότερα).

Ολο το σύστημα στεραιωνεται ο, ένα πλαίσιο φορέα (3) με ανάλογους αποστάτες από το φορέα για ελεύθερη κίνηση.

Σχέδιο 4

Οι δυο μεγάλοι τροχοί του επάνω μέρους θα πρεπει να έχουν τη δυνατότητα να συνδεθουν τοσο με τον αριστερό, οσο και με τον δεξιό μικρό τροχο του επάνω μέρους.

Για να το πετυχουμε, κατ,αρχας, στεραιωνουμε μια παχια σωλήνα σε κάθε μικρό τροχο, οπού οι σωλήνες αυτές θα έχουν κατεύθυνση προς τους μεγάλους τροχούς (χρώμα μπλε) και θα είναι οδοντωτές προς αυτήν την κατευθυνση.

Σχέδιο 5

Στους μεσαίους μεγάλους τροχούς ανοίγουμε τρεις οπές, οπού περνάμε τρία στρογγυλά μεταλλικά κομμάτια ίσου μήκους (1). Αυτά τα μεταλλικά κομμάτια μπορούν να μετακινηθούν εύκολα δεξιά, αριστερά.

Σχέδιο 6

Στα ακρα των μεταλλικών κομματιων στεραιωνονται δυο στρογγυλές πλάκες διαμέτρου λίγο μικρότερης των μεγάλων τροχών με οπές στο κέντρο ώστε να μην εφάπτονται πουθενά. Επι των πλακών αυτών στεραιωνονται δυο οδοντωτές σωλήνες με το ίδιο μεγεθος αυτών που τοποθετήθηκαν στους μικρούς τροχούς και ακριβώς απέναντι των.

Αυτές οι οδοντωτές σωλήνες μπορούν να μετακινούνται δεξιά, αριστερά. Είναι προφανές ότι όταν οι μεσαίες κινητές οδοντωτές σωλήνες κινούνται προς τα δεξιά η αριστερά, τότε ενώνουν τους μεσαίους μεσαίους μεγάλους τροχούς με τον δεξιό η αριστερό ανω μικρό τροχο.

Το σύνολο της μοναδας(μεχρι στιγμής), αν την δούμε από την κάθετη πλευρά, θα είναι όπως στο παρακατω σχήμα,

Σχέδιο 7

Επόμενό βήμα είναι να βρεθεί ένας τροπος ώστε οι μεσαίοι ανω οδοντωτοί τροχοί να μπορούν να συνδέονται, είτε με τον δεξιό ,ειτε με τον αριστερό μικρό τροχο, μεσω των οδοντωτών σωλήνων. Αυτό σημαίνει ότι οι αποστάτες μεταξύ των των μεσαίων μεγάλων τροχών και των ακρινών μικρών τροχών έχουν τέτοιο μεγεθος ώστε να επιτυγχάνεται η ένωση των οδοντωτών τροχών χωρίς αλλα προβλήματα. Ακριβώς κάτω από τους επάνω δυο μεγάλους τροχούς, στο κενό που υπάρχει στο κάτω μέρος της μονάδας τοποθετούμε ένα παχύ τροχο ο οποίος γύρω γύρω στο πλατος/παχος του φερει ένα αυλακωμα το οποίο θα μας βοηθήσει στη μετακίνηση των οδοντωτών τροχών.

Ο τροχος αυτός (Σχ. 8) είναι μικρότερος από τους μικρούς τροχούς και φερει το αυλακωμα που βλέπουμε.

Τα δυο παραλληλα αυλακώματα γύρω στο τροχο φθάνουν σ,ένα σημείο οπού σταματούν σ,ένα διαχωριστικο με κληση 45 μοιρών.

Πριν από αυτό το διαχωρισηκο οι παράλληλες αυλακώσεις ενώνονται με μια αυλάκωση δίπλα στο διαχωριστικο. Οι αυλακώσεις είναι όπως στο παρακατω σχήμα.

Σχέδιο 8

Αυτό που θελουμε να πετυχουμε είναι, να μπορέσουμε να ενώσουμε, όπως είπαμε, τους μεσαίους ανω μεγάλους τροχούς με αναλογη περιστροφή των κάτω τροχών, ποτέ με το δεξιό ανω μικρό τροχο και ποτέ με τον αριστερό ανω μικρό τροχο.

Τοποθετούμε μια ακίδα (Α) σ,ένα σημείο του κυκλου εντός της αυλάκωσης.

Σχέδιο 9

Με την κατάλληλη περιστροφή των κάτω τροχών η ακίδα θα ελθει στο διαχωριστικο σημείο (Δ1) οπού στη συνεχεία θα μετακινηθεί από τον ένα κύκλο στον άλλο αυλακωμενο κύκλο. Όταν φθασει στον άλλο κύκλο σημείο (Δ2), δεν μπορεί να συνεχίσει την περιστροφή παρα μονο σε αντίθετη κατεύθυνση. Αν πράγματι κινηθεί ο αυλακωμενος τροχος προς την αντίθετη κατεύθυνση τότε η ακίδα θα ελθει στο σημείο (Δ3), και στη συνεχεία στο σημείο (Δ4), δηλαδη στο αρχικό αυλακομενο κύκλο οπού με εκ νέου αντίστροφη κίνηση θα ελθουμε στο αρχικό σημείο (Δ1).

Είναι πλέον αντιληπτό ότι η ακίδα αναλογα με την περιστροφή των κάτω τροχών μετακινείται προς τα δεξιά η αριστερά.

Αυτή η κίνηση της ακίδας μπορεί να χρησιμοποιηθεί ώστε να μετακινούνται οι οδοντωτές σωλήνες του μεσαίου τμήματος του ανω μέρους δεξιά η αριστερά.

Σημειώνεται εδώ ότι ο αυλακωτός τροχος θα μπορούσε να εχει και την μορφή του Σχ. 10 .

(Και οι δυο αυτές μορφές (Ν1) και (Ν2) θα χρησιμοποιηθούν αργότερα.) Σχέδιο 10

Τοποθετούμε την ακίδα σε μια κατασκευή όπως το παρακατω Σχ. 11 (πράσινο χρώμα), οπού εχουμε δυο τετράγωνα πλακίδια συνδεδεμενα με τεσσερα πλατια δοκαρια (1). Τα ανοίγματα των δοκαριων, μπρος, πίσω, δεξιά, αριστερά, είναι τέτοια ώστε να χωρουν οι βάσεις των δυο οδοντωτών σωλήνων του μεσαίου τμήματος του επάνω μέρους. Επίσης παρουσιάζεται η πλαϊνή οψη του συνδιασμου κατασκευής της ακίδας (2) και του μεσαίου τμήματος του επάνω μέρους.

Σχέδιο 11

Ετσι το σύνολο της μονάδας είναι όπως στο επόμενό σχήμα, σε πλαϊνή παρουσίαση.

Σχέδιο 12

Το κατασκεύασμα οπού είναι η ακίδα, είναι στεραιωμενο στο επάνω μέρος του πλαισίου στήριξής της μονάδας, κατά τέτοιο τροπο ώστε να αιωρειται δεξιά αριστερά, αναλογα με το που θα βρίσκεται η ακίδα στο κάτω μέρος της μονάδας.

Σχέδιο 13

Στο σχήμα του συνολου της μονάδας η ακίδα δεν βρίσκεται στη θέση της. Αν η ακίδα βρεθεί στο δεξιό αυλακωμενο κύκλο του κάτω μέρους, τότε ολοκληρο το κατασκεύασμα της ακίδας κινείται προς τα δεξιά και παρασύρει τις μεσαίες οδοντωτές σωλήνες προς τα δεξιά φέρνοντας τες σε επαφή με την οδοντωτή σωλήνα του δεξιού μικρού τροχου του επάνω μέρους. Μετα από μια κατάλληλη στροφή του αυλακωμενου τροχού, η ακίδα θα κινηθεί προς τα αριστερά και θα φερει τις οδοντωτές σωλήνες του μεσαίου επάνω μέρους σε επαφή με την αριστερή οδοντωτή σωλήνα του μικρού τροχού.

Για να μπορέσει η ακίδα να μετακινηθεί ξανα προς το δεξιό μέρος θα πρεπει να κάνει ένα αντίστροφο κύκλο ολο το κάτω μέρος μαζυ με τον αυλακωμενο τροχο.

Αυτή είναι λοιπον η βασική μονάδα ολοκληρωμένη.

Τώρα μπορούμε να εκτελεσουμε ένα πείραμα προκειμενου να δείξουμε πως λειτουργεί η μονάδα.

Τοποθετούμε την ακίδα στο δεξιό αυλακωμενο κύκλο, ώστε να ενωθούν οι μεσαίοι μεγάλοι τροχοί του ανω τμήματος με τον δεξιό μικρό τροχο. Τοποθετούμε στο μεσαίο μικρό τροχο του κάτω μέρους (ΜμΤΚΜ)μια αλυσίδα με ένα βάρος Β1, (όπως αναφεραμε ολοι οι τροχοί είναι οδοντωτοί π.χ.σαν στο ποδήλατο), το οποίο κρέμεται από την μπροστινή πλευρά της μονάδας, βλεπε (Σχ.14) κατωτέρω. Το μήκος της αλυσίδας είναι τέτοιο ώστε το βάρος να απεχει από τον τροχο περί τα 10εκατ.προς τα κάτω και η αλυσίδα να κάνει μια πληρη στροφή στον τροχο και εκεί να στεραιωνεται. Η αλυσίδα λοιπον εχει μήκος ισο με την περίμετρο του τροχού συν 10 εκατ.

Σχέδιο 14

Τοποθετούμε επίσης ένα βάρος Β2 σε ένα μεγάλο μεσαίο τροχο του επάνω μέρους της μονάδάς ((ΜΜΤΑΜ) Σχέδιο κατωτέρω), το οποίο κρέμεται προς την πίσω πλευρά της μονάδας. Σ,αυτη την περίπτωση ξεδιπλώνουμε την αλυσίδα με το βάρος ώστε η αλυσίδα να ελθει στο στο πίσω άκρο του τροχού, δηλαδη εκεί οπού στεραιωνεται στο τροχο. Η αλυσίδα και εδώ εχει επίσης μήκος ισο με την περίμετρο του τροχού συν 10 εκατ.

Σχέδιο 15

Το βάρος Β2 είναι μεταξύ του 26 και 49% του Β1, π.χ. 1/3Β1=0.33Β1. Βασει της τοποθέτησης της ακιδας(δεξια), το βάρος Β1 ενεργεί μεσω του ετερου μικρού κάτω τροχού στον μικρό ανω τροχο με δύναμη Β1. Αυτή η δύναμη μειώνεται στο η μίση στον επάνω μεγάλο τροχο δηλ. 0,5Β1 και έτσι αρχίζει να σηκώνει το τοποθετημένο βάρος των 0.33Β1. Όταν πραγματοποιήσει το Β2, μια στροφή (θα ελθει 10 εκατ. από την στήριξή της αλυσίδας στο μεγάλο τροχο) τότε η ακίδα ωθείται προς τα αριστερά και ακολούθως ωθεί τους επάνω οδοντωτούς προς τα αριστερά οπού τελικά συνδέονται με τον αριστερό επάνω μικρό τροχο. Σ,αυτή την περίπτωση το βάρος των 0,33Β1, το οποίο εχει ανεβεί στα 10 εκατ. από τον μεγάλο τροχο, (ενώ το βάρος Β1 εχει φθασει στο χαμηλότερο σημείο), ενεργεί και εμφανίζεται στον μικρό αριστερό επάνω τροχο με δύναμη 2Χ0,33Β1, αυτή η δύναμη εφαρμόζεται στον κάτω μεγάλο τροχο και στη συνεχεία στο μικρό κάτω μεσαίο τροχο, οπού βρίσκεται το Β1, με δύναμη 2Χ2Χ0.33Β1.

Αρα αρχίζει να σηκώνει ξανα το βάρος Β1 μέχρι να ολοκληρωθεί μια στροφή οποτε αρχίζει να επαναλαμβάνεται η διαδικασία που περιγραφαμε. Αυτό βέβαια δεν μπορεί να συνεχιστεί διότι η κίνηση που κάνει ο μικρός κάτω τροχος κατά την διαδικασία άνωσης του είναι μίση στροφή.

Τα βάρη Β1,Β2 όταν φθάνουν στο χαμηλότερο σημείο, έρχονται σε επαφή με ένα σταθερό ελατήριο το οποίο συμπιέζεται ελαφρα. Ετσι διευκολύνεται η ως ανω λειτουργία.

Αυτό που πρεπει να συγκροτήσουμε από την βασική μονάδα είναι. - Το βάρος που εφαρμόζεται στο μεσαίο κάτω τροχο, όταν η ακίδα βρίσκεται στο δεξιό κύκλο του αυλακωμενου τροχού, μειώνεται κατά 50% στην περιφέρεια του επάνω μεσαίου μεγάλου τροχού. - Το βάρος που εφαρμόζεται στον επάνω μεσαίο μεγάλο τροχο, όταν η ακίδα βρίσκεται στον αριστερό κύκλο του αυλακωμενου τροχού, εμφανίζεται τετραπλάσιο στην περιφέρεια του κάτω μεσαίου μικρού τροχού.

3- ΣΥΝΔΙΑΣΜΟΣ ΔΥΟ ΒΑΣΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ

Παίρνουμε δυο βασικές μονάδες στις οποίες εχουμε κάνει προηγουμένως ορισμένες ρυθμίσεις στις ακίδες και τοποθέτηση ορισμένων βαρών, προκειμενου να κάνουμε ένα σημαντικό πείραμα.

Μονάδα 1

α- Τοποθετούμε αυλακωτό τροχο Ν1 (ο πρώτος που περιγραφαμε) και την ακίδα στο δεξιό μέρος του. Αυτό σημαίνει οτι οι επάνω μεσαίοι μεγάλοι τροχοί συνδέονται μεσω των οδοντωτών σωλήνων με τον δεξιό επάνω μικρό τροχο. Ο αυλακωτός τροχος και η θέση της ακίδας φαίνονται στο παρακατω σχήμα.

Σχέδιο 16

β- Τοποθετούμε ένα βάρος Β προς τα έμπροσθεν (όταν βλέπουμε την κάθετη οφη) στο μεσαίο μικρό τροχο του κάτω μέρους της μονάδας, κατά τέτοιο τροπο ώστε να βρίσκεται 10 εκατ. κάτω από τον μικρό τροχο και η αλυσίδα του να εχει κάνει μια πληρη στροφή στο τροχο και εκεί στεραιωθει. Το συνολικό μήκος της αλυσίδας είναι ισο με την περιφέρεια του τροχού συν 10 εκατ.

Μονάδα 2

α- Τοποθετούμε αυλακωτό τροχο Ν2 και στη συνεχεία την ακίδα στο αριστερό μέρος του αυλακωτού τροχού, αρα, σύνδεση των ανω μεσαίων μεγάλων τροχών με τον αριστερό ανω μικρό τροχο. Σχέδιο 17

Αυλακωτός τροχος και θέση της ακίδας

β- Τοποθετούμε ακριβώς το ίδιο βάρος όπως στη Μονάδα 1 στο μεσαίο μικρό τροχο του κάτω μέρους της μονάδας.

Η διάφορά μας εδώ είναι ότι το βάρος κρέμεται από την αντίθετη πλευρά του τροχού και η αλυσίδα εχει ξεδιπλωθεί ώστε το σημείο στεραιωσης της επι του τροχού να βρίσκεται ακριβώς στην άκρη της πίσω πλευράς του τροχού.

Είναι φανερό ότι στην M2 οπού το βάρος βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείου του (επι του ελλατηριου όπως αναφεραμε πρηγουμενως) και οπού η ακίδα , από τη θέση της (αριστερά), εχει ενώσει τους ανω μεσαίους μεγάλους τροχούς με τον ανω αριστερό μικρό τροχο, βρίσκεται σε αδρανεια.

Αντίθετα στην Μ1 οπού, το βάρος βρίσκεται 10 εκατ. από το μεσαίο κάτω μικρό τροχο και οπού η ακιδα(δεξια) εχει ενώσει τους Μεσαίους Μεγάλους Ανω Τροχούς (Μ ΜΑΤ) με τον δεξιό δεξιό ανω μικρό τροχο, το βάρος εφαρμόζεται μεσω του δεξιού κάτω μικρού τροχού στον δεξιό μικρό τροχο του ανω τμήματος και στη συνεχεία εμφανίζεται στην περιφέρεια των μεσαίων ανω μεγάλων τροχών με δύναμη ιση με 0.5Β Αρα η μονάδα βρίσκεται σε ετοιμότητα για ενεργοποίηση των ανω Μεσαίων μεγάλων τροχών.

Τις Μ1 και M2 ρυθμισμένες ως ανωτέρω , τοποθετούμε την μια κοντά στην άλλη σε μια μικρή απόσταση μεταξύ των.

Στη συνεχεία ενώνουμε ένα μεγάλο τροχο του ανω μέρους της Μ1 με τον αντίστοιχο μεγάλο ανω τροχο της M2 με μια αλυσίδα, όπως φαίνεται στο κατωτέρω απλοποιημένο σχήμα.

Σχέδιο 18

Και, αυτό το τροπο το βάρος Β στη Μ1 που εμφανίζεται στη περιφέρεια του ανω μεσαίου τροχού της μονάδάς με δύναμη 0,5Β, εφαρμόζεται στον ανω μεγάλο τροχο της M2 και στη συνεχεία πολλαπλασιαζεται επι 4 και εφαρμόζεται στο μεσαίο κάτω μικρό τροχο της M2.

Ετσι μια δύναμη 2ΧΒ αρχίζει να ανυψώνει το βάρος Β της M2.

Επειδή υπάρχει απόλυτός συντονισμός των αυλακωτών τροχών των δυο μονάδων, μετά από μια στροφή των τροχών που έχουν τα βάρη οι ακίδες θα αλλάξουν θέση. Τώρα το βάρος Β της M2 (υπερυψωμένο) εμφανίζεται στην περιφέρεια του μεσαίου ανω τροχού της M2 με δύναμη 0,5Β και στη συνεχεία μεσω του αντίστοιχου συνδεδεμενου ανω μεγάλου τροχού της Μ1 εφαρμόζεται με δύναμη 2ΧΒ στο μεσαίο μκρο τροχο του κάτω μέρους της Μ1.

Ετσι αρχίζει πάλι η διαδικασία μέχρι να έλθουν οι ακίδες στο σημείο να αλλάξουν εκ νέου θέση.

Αυτό όμως δεν μπορεί να συμβει διότι στην M2 ο τροχος που εχειτο βάρος κάνει μονο μίση στροφή.

Αν πράγματι μπορούσε να κάνει μια πληρη στροφή παραλληλα με τον τροχο της άλλης μονάδας τότε η διαδικασία θα επαναλαμβανετο και θα είχαμε εναλλαξ στις δυο μονάδες ανύψωση ενός βάρους με δύναμη διπλάσια του εν λογω βάρους.

4-ΜΟΝΑΔΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ ΔΥΟ ΒΑΣΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ

Η μονάδα προσαρμογής (ΜΠ) ενώνει δυο βασικές μονάδες κατά τέτοιο τροπο ωστε όταν σε μια μονάδα εμφανίζεται , στους μεγάλους μεσαίους ανω τροχούς (Μ ΜΑΤ), η μίση δύναμη του βάρους Β, αυτή να μεταφερεται στην άλλη μονάδα και επίσης η μια στροφή των Μ Μ AT της ενεργούς μονάδας να μετατρεπεται σε δυο στροφές στην άλλη μονάδα. Στο σχήμα που βλέπουμε στα ακρα του σχήματος (δεξιά, αριστερά) βρίσκονται οι ΜΜΑΤ των δυο μονάδων. Στη μονάδα 2 (M2) εχουμε τοποθετήσει την ακίδα στο δεξιό μέρος του αυλακωτού τροχού, ενώ στην Μ1 στο αριστερό μέρος. Επίσης εχουμε τοποθετήσει ένα βάρος Β στο μικρό μεσαίο κάτω τροχο (μΜΚΤ) τοσο στην (Μ1) οσο και στην (M2). Στη M2 η αλυσίδα του Β εχει διπλωθεί κατά μια στροφή και βρίσκεται 10 εκ. από τον μΜΚΤ ενώ στην (Μ1) εχει ξεδιπλωθεί κατά μια Περιφέρεια συν 10 εκ.και κρέμεται από την αντίθετη πλευρά από εκείνη του Β στη (M2).

Σχέδιο 19

Ολοι οι τροχοί που χρησιμοποιούνται έχουν την ίδια διάμετρο με τους ΜΜΑΤ. Ο ΜΜΑΤ1 της M2 περιστρέφεται, όπως φαίνεται στο σχέδιο, και η περιστροφή αυτή μεταφερεται μεσω του τροχού ΤΙ στον Τ2.

Η αλυσίδα που συνδεει τον Τ2 με τον Τ11 κινείται προς τα αριστερά και περιστρέφει τον Τ3. Ο Τ3 κινείται επι σταθερού οδηγού προς τον Τ2. Ο Τ3 βρίσκεται στον ίδιο αξωνα με άλλους τρεις τροχούς, προς το παρόν παρακολουθούμε τον πρώτο τροχο κάτω από τον Τ3 δηλαδη τον Τ4.

Ο Τ4 συνδέεται με τον Τ7 με αλυσίδα. Η αλυσίδα ξεκίνα από ένα σταθερό σημείο Α περιστρέφεται γύρω από τον Τ4 και στη συνεχεία ερχεται στο επάνω μέρος του Τ7 και κρέμεται από το αντίθετο μέρος έχοντας στο άκρο της ένα βάρος β.

Ο Τ7 βρίσκεται στον ίδιο αξωνα με τον Μ ΜΑΤ1 της Μ1. Όταν ο Τ3 κάνει μια περιστροφή την ίδια περιστροφή κάνει και ο Τ4, που βρίσκεται στον ίδιο αξωνα, προς τα δεξιά και ελκει την αλυσίδα με το βάρος β. Οταν φθασει στο τέλος της μιας περιστροφής η αλυσίδα θα εχει ελκυθει σε συνολικό μήκος ισο με δυο διαμέτρους του Τ4. Ετσι ο Τ7 και ο Μ ΜΑΤ1 της ΜΙ θα κανουν δυο περιστροφές. Αυτό σημαίνει ότι ο μΜΚΤ της Μ1 θα κάνει μια πληρη περιστροφή.

Το βάρος β που βρίσκεται κρεμασμένο στον Τ7 θα ανεβεί κατά δυο περιμέτρους. Οι τροχοί 1,7, 8, και 10 έχουν εσωτερικά ένα τοξο που δείχνει προς μια κατεύθυνση. Αυτό σημαίνει ότι οι τροχοί αυτοί αποτελούνται από δυο μέρη, ένα εσωτερικό οπού βρίσκεται ο αξωνας και ένα εξωτερικό το οποίο μπορεί να περιστραφει προς την κατεύθυνση του τοξου χωρίς να παρασύρει το εσωτερικό μέρος του, ενώ σε αντίθετη καρευθυνση παρασύρει και το εσωτερικό μέρος του τροχού με τον αξωνα. Είναι προφανές ότι το εσωτερικό μέρος ενός τέτοιου τροχού μπορεί να περιστραφει αντίθετα από το τοξο χωρίς να παρασύρει το εξωτερικό μέρος του τροχού.

Ας δούμε τώρα τι συμβαίνει στο κάτω μέρος του σχεδίου όταν, όπως περιγραψαμε, με μια περιστροφή του ΜΜΑΤ1 της M2 περιστρέφεται ο ΜΜΑΤ1 της Μ1 δυο φορές.

Ο ΜΜΑΤ2 της Μ1 κάνει δυο περιστροφές και παρασύρει το εξωτερικό μέρος του Τ8 χωρίς να μεταφερει την κίνηση στο εσωτερικό μέρος του. Οι τροχοί Τ5 και Τ6 παρασυρονται προς την M2 . Ο Τ5 κάνοντας μια περιστροφή απελευθερώνει αλυσίδα μήκους δυο περιμέτρων οι οποίες αποροφονται από το κατέβασμα του βάρους β στο τροχο 10. Ο ΜΜΑΤ2 της M2 κάνει μια περιστροφή και παρασύρει το εσωτερικό μέρος του Τ10, ενώ το εξωτερικό μέρος του κάνει μια επιπλέον περιστροφή προς την ίδια κατεύθυνση.

Ο Τ6 κινείται επίσης προς τα δεξιά κατά μια περιστροφή. Η αλυσίδα που ενώνει τους T9 και Τ12 πρασυρεται προς τα δεξιά και λογω της μετακίνησης της και της περιστροφής της οι Τ9/Γ12 κανουν μια περιστροφή χωρίς να επιρρεαζουν το σύστημα.

Τα βάρη β στους Τ7 και Τ10 λειτουργούν αντίθετα και έτσι δεν δημιουργούν πρόβλημα στη λειτουργία του συστήματος. Όταν ολοκληρωθεί μια περιστροφή στο μΜΚΤ της M2 παραλληλα θα συμπληρωθεί μια πληρης περιστροφή στο μΜΚΤ της Μ1.Αυτο σημαίνει ότι οι ακίδες, λογω συγχρονισμού, θα αλλάξουν θέση και θα ελθουμε σε μια κατασταση όπως η αρχική, με την διαφορα ότι τώρα ενεργή μονάδα θα είναι η Μ1. Ετσι ο ΜΜΑΤ2 της Μ1 περιστρέφεται προς τα αριστερά, παρασύρει μεσω των Τ8,Τ9,Τ12 τον Τ6, αυτός εν συνεχεία τον Τ5 ώστε τελικά ο ΜΜΑΤ2 της M2 μεσω του Τ10 να κάνει δυο περιστροφές. Στο επάνω μέρος λογω της κίνησης του κοινού αξωνα των Τ3,Τ4,Τ5,Τ6, θα επανελθεί ο Τ4 και ο Τ3 στην αρχική τους θέση, το δε βάρος β του Τ7 θα απορροφήσει την περισευουσα αλυσίδα των δυο περιφεριων.

Με την επάνοδο στην αρχική θέση του συστήματος οι ακίδες αλλάζουν εκ νέου θέση και κατ, αυτό το τροπο αρχίζουμε πάλι από την αρχή.

5- ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ

Η τελικη/ολοκληρωμενη κτασκευη αποτελειται από δυο βασικές μονάδες και τη διαταξη προσαρμογής των δυο μονάδων. Όπως περιγραφαμε τα βάρη των δυο μονάδων κινούνται αντίθετα και όταν ένα βάρος κινείται προς τα ανω η δύναμη που το ελκει είναι ιση με το διπλάσιο βάρος του.

Σχέδιο 20

Στη μονάδα προσαρμογής τα βάρη που βρίσκονται στους Τ7 και Τ10 θα μπορούσαν να αντικατασταθουν με αντίστοιχα ελατήρια στεραιωμενα στους αξωνες των τροχών.

6- ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ

Στις βασικές μονάδες που περιγραφαμε ολοι οι μεγάλοι τροχοί είναι διπλάσιοι σε μεγεθος από τους μικρούς τροχούς.

Αν τετραπλασιάσουμε τους μεγάλους τροχούς έναντι των μικρών τροχών τότε (με την ακίδα δεξιά) η δύναμη του βάρος Β του μΜΚΤ που μεταφερεται μεσω του δεξιού μικρού τροχού στον επάνω δεξιό μικρό, τελικά θα εμφανίζεται στον ΜΜAT με το % του Β.

Εχοντας λοιπον ένα συνδιασμο δυο τέτοιων μονάδων ενωμένων μεταξύ των μεσω ενός ΜΜAT των δυο μονάδων τότε η δεύτερη μονάδα (στην οποία η ακίδα θα είναι αριστερά) θα δεχθεί μια δύναμη Β/4 στο ΜMAT η ποια θα πολαπλασιαστει επι τεσσερα στον επάνω μικρό τροχο και στη συνεχεία μεσω του αριστερού μεγάλου τροχού του κάτω μέρους της μονάδάς, που συνδέεται, θα πολλαπλασιαστει εκ νέου επι 4 και θα εμφανισθει στο μΜΚΤ με δύναμη 4Β.

Με βάση την αρχή λειτουργίας της διάταξης προσαρμογής που χρησιμοποιήθηκε για την σύνδεση των προηγουμένων μονάδων, σχεδιάστηκε η επόμενη διαταξη προσαρμογής (ΜΠ-4) για την σύνδεση δυο μονάδων με μεγάλους τροχούς τετραπλασίους των μικρών.

Όπως φαίνεται στο επόμενό σχήμα, η διαταξη προσαρμογής

(με την ίδια αρίθμηση όπως η προηγούμενη) διαθετει επι πλέον δυο τροχούς για τον τετραπλασιασμο των στροφών Τ20, Τ21

στην μια κατεύθυνση και άλλους δυο Τ30, Τ31 για την άλλη κατεύθυνση.

Σχέδιο 21

Ο Τ4 ερχόμενός προς τα δεξιά αναγκαζει τον Τ20 να κάνει δυο στροφές και ο Τ21 ερχόμενός δεξιά κατά δυο στροφές , περιστρέφει τον Τ7 και τον ΜΜΑΤ1 κατά 4 στροφές. Στο κάτω μέρος οι 4 στροφές του ΜΜΑΤ2 αποροφονται από τον Τ8 χωρίς να επιδρούν πουθενά.

Ο Τ5 ερχόμενός δεξιά απελευθερώνει αλυσίδα 2 περιφερειών η οποία ελκεται από το από το βάρος του Τ10 μεσω του Τ31 ο οποίος επίσης ερχόμενός δεξιά απελευθερώνει αλυσίδα 4 περιφερειών και έτσι το βάρος του Τ10 κατέρχεται κατά 4 περιφερειες.

Κατ αυτό το τροπο οι τροχοί του κάτω μέρους έρχονται σε θέση ετοιμότητας για να λειτουργήσουν (όπως προηγουμένως στο ανω μέρος). Τώρα ο ΜΜΑΤ2 της Μ1 θα εκτελεσει μια στροφή προς αριστερά και θα γίνει η ίδια διαδικασία όπως προηγουμένως.

Μέχρι στιγμής δείξαμε πως ανυψώνουμε ένα βάρος με διπλάσια η τετραπλάσια δύναμη, είναι προφανές ότι θα μπορούσαμε να εχουμε 8-πλασιασμο η 16-πλασιασμο κτλτης δύναμης, με ανάλογες προσαρμογές των μονάδων της τελικής συσκευής.

6-ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΘΕΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ

Ένα άλλο θέμα είναι πως θα αξιοποιησουμε αυτή τη λειτουργία των μονάδων.

Η διαδρομή της προσθετής δύναμης που εμφανίζεται κατά την άνοδο του βάρους στην Μ1 η στην M2, με βάση μιας διάταξης που παρουσιάζεται στο κατωτέρω σχήμα μετατρεπεται σε κυκλική κίνηση με την αντίστοιχη ισχύ.

Σχέδιο 22

Στον ίδιο αξωνα που βρίσκονται οι μΜΚΤ των M1, M2 που φέρουν τα βάρη εγκαθιστουμε ένα ομοιο τροχο δίπλα τους (X1, Χ6).

Στη Μ1 ο τροχος αυτός είναι οδοντωτος και περιστρέφει τον Χ2 σε αντίθετη κατεύθυνση από τον τροχο που φερει το βάρος. Στο ίδιο αξωνα του Χ2 βρίσκεται ο Χ3. Οι τροχοί Χ3 και Χ6 συνδέονται με αλυσίδες με τους τροχούς Χ4,Χ5 που βρίσκονται στον ίδιο αξωνα ο οποίος φερει στο μέσο τον τροχο Ε.

Όταν το βάρος σ, ένα μΜΚΤ ανεβαίνει, τότε επ, αυτου εφαρμόζεται διπλάσια δύναμη του βάρους του.

Βασει του σχήματος η άνοδος γίνεται στην M2 και μεσω Χ6,Χ5 περιστρέφεται ο τροχος Ε. Η περιστροφή αυτή δεν επιρεαζει τον Χ4 του οποίου το εξωτερικό μέρος περιστρέφεται σύμφωνα με το μπλε τοξο ενώ το εσωτερικό αντίστροφα. Όταν το βάρος της Μ1, μετά από μια στροφή φθασει στο χαμηλότερο σημείο (στην M2 στο υφηλοτερο) θα γίνει εναλλαγή ρολών και θα επαναληφθει το ίδιο όπως προηγουμένως και ο τροχος Ε θα εξακολουθήσει να περιστρέφεται στην ίδια κατεύθυνση έχοντας στη διάθεση του την περισευουσα ενεργεια (μαύρα τόξα αριστερά). Και σ,αυτή τη περίπτωση στον Χ5 το εξωτερικό μέρος του κινείται προς τα αριστερά ενώ το εσωτερικό αντίστροφα.

8-ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Λύσεις στα διάφορα θέματα που αντιμετωπίστηκαν θα μπορούσαν να υπαρχουν και διαφορετικές, όπως η μετακίνηση των ανω οδοντωτών μεσαίων τροχών (ΑΟΜΤ) την οποία επιχειρούμε με την βοήθεια της ακίδας στον αυλακωμενο τροχο. Επίσης είναι βέβαιο ότι θα υπαρχουν και αλλα μικροπρο βλήματα που πρεπει να αντιμετωπιστούν όπως π.χ. το κενό που θα υπάρχει κατά την μεταφορά των ΑΟΜΤ δεξιά η αριστερά.

Τελικά η βασική ιδέα είναι και παραμένει η δημιουργία ενεργειας με την βοήθεια της βαρύτητας.

Ισως να μην είναι δυνατή η δημιουργία μεγάλης ενεργειας με μια μονάδα, αυτό όμως δεν μας εμποδίζει ώστε με πολλές μικρές μονάδες να εχουμε το αποτέλεσμα που επιθυμούμε.

Claims (1)

1. ΑΞΙΩΣΕΙΣ

   Το αντικείμενο της εφεύρεσης για την οποία ζητείται προστασία εστιάζεται σε μια μέθοδο δημιουργειας ενεργειας από την βαρύτητα. Στα βασικα τεχνικά χαρακτηριστικό της εφεύρεσης θα μπορούσε να αναφερεθει ότι δυο ίδια βάρη αναρτημενα σε δυο ανεξάρτητες Κυρίες Μονάδες (M1), (M2) ανεβαίνουν και κατεβαίνουν εναλλαξ και διαρκώς διανυοντας ίδια διαδρομή, με την ιδιαιτερότητα ότι όταν ένα βάρος κατεβαίνει ανυψώνει το άλλο βάρος με διπλάσια η τετραπλάσια (αναλογα με την κατασκευή), δύναμη του βάρους του.

   Οι δυο Κυρίες Μονάδες (M1), (M2) συνδέονται μεταξύ τους με μια Μονάδα Προσαρμογής (ΜΠ). Ο ρολος της Μονάδας Προσαρμογής είναι αφ,ενός μεν να μεταφερει την δύναμη που εμφανίζεται σε μια Μονάδα στην άλλη (αυτό συμβαίνει εναλλαξ από (Μ1) προς (M2) η από (M2) προς (Μ1)), αφ,ετερου δε να δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε τα βάρη να εκτελουν ακριβώς την ίδια διαδρομή.