Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania olowiu w obrotowym konwertorze z górnym dmu¬ chem czyli konwertorze Kaldo za pomoca autoge- nicznego wytapiania i odzyskiwania olowiu z siarczkowych koncentratów olowiowych lub kom¬ pleksowego materialu siarczkowego zawierajacego olów.Metaliczny olów wytwarza sie normalnie z siarczkowych koncentratów i w mniejszym stop¬ niu z surowców tlenkowo-olowiowych. Najczesciej do wytapiania i redukcji olowiowych materialów stosuje sie piec szybowy. Piec ten laduje sie olo¬ wiowymi materialami uprzednio spieczonymi lub prazonymi z jednoczesnym utlenianiem siarczko¬ wej siarki za pomoca atmosferycznego tlenu do wielkosci ponizej 2% siarczkowej siarki. Rózne sposoby spiekania i prazenia siarczkowo-olowio- wych materialów znane sa np. z ksiazki Tafela „Dehrbuch der Metallhuttenkunde", tom 2 z 1953 r. str. 35—73. Sposoby te wymagaja kosztownej apa¬ ratury i w wielu przypadkach same sposoby spie¬ kania i prazenia sa trudne do zastosowania. Pod¬ czas prazenia olów jest przetwarzany glównie do postaci tlenkowej. Doprowadzany material musi byc dosc gruboziarnisty, aby nadawal sie do lado¬ wania do pieca szybowego. To samo dotyczy srod¬ ka zuzlotwórczego i koksu, które dodaje sie i któ¬ re maja zasadnicze znaczenie dla podgrzewania i redukowania tlenku olowiowego. Tak wiec cieplo prazenia powstale podczas spalania siarczkowej siarki zawartej w materiale w Wiekszosci zostaje stracone. Funkcja i dzialanie pieca szybowego zo¬ staly opisane w ksiazce Tafela, tom 2, str. 73—124.Wydajnosc produkcji dla pieca szybowego jest du¬ za lecz ma on te wade, ze wymaga trudnej i kosz¬ townej wstepnej obróbki wsadu. Ponadto wyko¬ rzystanie ciepla w procesie w piecu szybowym jest niewielkie, a aparatura wymaga duzej przesitirzeni.Innym rodzajem pieca stosowanego do wytwa¬ rzania olowiu jest piec plomienny, który zasadni¬ czo zawiera duze palenisko, które jest opalane plomieniem paliwowo powietrznym normalnie skierowanym wzdluz powierzchni kapieli lub pod niewielkim katem. Piec plomienny jest takze lado¬ wany spieczonym skruszonym materialem praza¬ cym wraz z koksem i srodkiem zuzlotwórczym.Uwaza sie, ze wykorzystanie ciepla w piecu plo¬ miennym jest nawet gorsze niz w piecu szybowym, jak podano w ksiazce Tafela, tom 2, str. 124.Podczas ostatnich lat zaczeto stosowac piece obrotowe, zwlaszcza krótkie w stosunku do swej srednicy znane w jezyku niemieckim jako „Kurz- trommelofen" (krótkie bebnowe piece obrotowe), które obracaja sie wolno w czasie prowadzenia procesu z przyblizona predkoscia 1 obr./min. Piec obrotowy jest takze ladowany spieczonym i prazo¬ nym olowiowo-siarczkowym materialem lecz piec ten podobnie jak i piec plomienny moze pracowac z nieco wieksza zawartoscia siarki we wsadzie i z reakcja PbS + 2Pb0^3Pb + SOf. 918243 Dzialanie pieca obrotowego opisano w „Metali und Erz" 32 z 1935 r., str. 511. Wykorzystanie cie¬ pla w piecu obrotowym jest wyzsze niz w piecu plomiennym i dlatego duze znaczenie ma dziala¬ nie tlenkowego materialu takiego jak zlom aku¬ mulatorowy.Ostatnio opracowany zostal sposób redukcji olo¬ wiu w obrotowym palenisku. Sposób ten zostal opisany w Symp. Met. Lead and Zink, str. 960, 1970 r.,: tom 3 i jest oparty na ciaglym ladowaniu pastylek siarczku olowiawego na obracajace sie palenisko, które ma ksztalt zamknietego poziome¬ go pierscienia, gdzie zostaje uwolniony metaliczny olów, tak jak w zwyklych reakcjach prazenia przez dmuchanie powietrza przez kapiel olowiowa, po czym prazace gazy przechodza przez wsad plywa¬ jacy na olowiu oraz wydzielony zostaje dwutlenek siarki.Wszystkie te sposoby, z wyjatkiem opisanego powyzej paleniskowego sposobu, oparte sa w wiek¬ szym lub mniejszym stopniu na fakcie, ze kon¬ centraty olowiowe przed redukcja i wydzieleniem olowiu musza byc wstepnie obrabiane dla wypra¬ zenia wiekszosci sjarki i ze takze prazony mate¬ rial musi byc spieczony do rozmiarów odpowied¬ nich do stosowania go w procesach. Oznacza to, ze wiekszosc ciepla wydzielonego podczas procesu prazenia nie moze byc zastosowana.Dla poprawienia wykorzystania ciepla opraco¬ wano sposoby, w których siarczkowe i tlenkowe materialy sa poddawane obróbce w wirze lub wi¬ rach wytwarzanych przez wdmuchiwanie gazu do przestrzeni reakcji. Siarczkowe i tlenkowe mate¬ rialy sa doprowadzane do wiru wraz ze srodkiem redukujacym, który redukuje je do stanu metalicz¬ nego.Proces ten jest znany ze szwedzkiego opisu pa¬ tentowego nr 213 084, Jezeli jako reakcyjny gaz stosowane jest powietrze, wówczas nie wytwarza sie dostateczna ilosc ciepla do utrzymania tempe¬ ratury reakcji, co uzasadnia koniecznosc doprowa¬ dzenia dodatkowej ilosci ciepla w formie energii elektrycznej. Sposób ten nie nadaje sie do auto- genicznego topienia siarczków olowiawych, nawet gdy w wirze stosuje sie gaz tlenowy lub powie¬ trze wzbogacone tlenem, poniewaz kierunek trans¬ portu gazu nie nadaje sie do utrzymywania wiru, a wiec zapewnienia wystarczajaco dlugiego czasu reakcji. Tak wiec duza czesc ladowanego materialu olowiowego opada do kapieli metalowej w stanie niezmienionym. Jednakze sposób ten r wykazuje znane korzysci w porównaniu z wczesniejszymi sposobami zarówno z punktu widzenia wykorzysta¬ nia ciepla jak i ze wzgledu na fakt, ze rozdrob¬ niony koncentrat moze byc przerabiany bez po¬ trzeby uprzedniego spiekania.Inny sposób wirowego lub pneumatycznego to¬ pienia jest opisany w I of Metals z 1966 r., str. 1298—1302, w którym to sposobie olów wydzie¬ la sie z siarczku olowiawego przez umozliwienie jego reakcji z powietrzem w piecu szybowym lub plomieniowym zgodnie z nastepujacym wzorem: PbS + 02-^Pb + S02, przy czym reakcja ta jest wystarczajaco egzotermiczna dla utrzymania pro¬ cesu pod warunkiem zastosowania podgrzanego 1 824 4 " powietrza. Wstepne podgrzewanie powietrza nie byloby potrzebne w razie zastosowania czystego tlenu lecz zasilanie gazem w takim przypadku prawdopodobnie byloby niewystarczajace dla utrzy- mania wymaganych przemieszczen w strefie dmu¬ chu w szybie. Sposobu tego dotychczas nie zasto¬ sowano, a jedynie uzywano go w skali doswiad¬ czalnej, co wskazuje, ze nie okazal sie on wystar¬ czajaco atrakcyjny do handlowego zastosowania.\ Jednakze ten sam sposób zostal zastosowany na szeroka .skale do autogenicznego wytapiania siarcz¬ ków miedzi i niklu, który widocznie latwiej nadaje sie do autogenicznego topienia i redukcji ze wzgle¬ du na znacznie wieksza ilosc ciepla wytwarzanego w reakcji tlenu z siarczkowa siarka.Wada znanych wolnoobrotowych bebnowych pie¬ ców jest to, ze nie ma mozliwosci ekonomicznego oczyszczenia zredukowanego olowiu, na przyklad z As, Sb i Sn. Olów wytwarzamy w wolnoobroto- wych piecach, piecach szybowych i piecach plo¬ miennych zawiera wiec te zanieczyszczenia o ile oczywiscie znajduja sie one w surowcu. Przy pro¬ dukcji olowiu tym sposobem metale te musza byc wiec utlenione tak, zeby mogly byc usuniete w formie zuzlu. Czynnosc ta normalnie musi byc wykonywana w oddzielnej aparaturze w znany sposób polegajacy na tym, ze rafinowanie surowe¬ go olowiu prowadzi sie przez umozliwienie reakcji Sn, Sb i As z atmosferycznym tlenem dla wytwo- rzenia tlenków, które plywaja na powierzchni ka¬ pieli i które moga byc usuniete z zuzlem. Tego ty¬ pu rafinowanie moze byc przeprowadzone ze wzgledu na fakt, ze Sn, Sb i As charakteryzuja sie wiekszym powinowactwem do tlenu niz olów.W powyzej opisanym sposobie z wolnoobroto- wym piecem odzuzlanie moze byc realizowane przez stosowanie nadmiaru powietrza w palniku w temperaturze okolo 600—900°C lecz jednakze wymaga to duzej straty czasu. 40 Czynnikiem okreslajacym predkosc i selektyw¬ nosc rafinacji jest dyfuzja zanieczyszczen do po¬ wierzchni kapieli metalu, gdzie w tym przypadku odbywa sie utlenianie. Powierzchnia reakcji me¬ talu z reakcyjnym gazem w wolnoobrotowym pie- 45 cu jest ba-rdzo mala. Do utleniania w wolnoobro¬ towych piecach próbowano stosowac gaz tlenowy, lecz prowadzilo to do utleniania duzych ilosci -olo¬ wiu niezaleznie od tego, czy tlem byl wdmuchiwany na powierzchnie kapieli czy bezposrednio do tej 50 kapieli.Odnosnie obróbki siarczków miedzi i/lub niklu, w ostatnich latach opracowano sposoby stosujace tak zwany konwertor Kaldo, który stanowi dalsze ulepszenie powyzej omówionych pieców obroto- 55 wych. Konwertor Kaldo charakteryzuje sie duza predkoscia obrotowa, do 40 obr./min. oraz faktem, ze jest zamocowany w lozyskach tak, ze moze obracac sie wokól osi ustawionej ukosnie do po¬ ziomu. Takie konwertory stosowano w przemysle 60 stalowniczym, co jest znane ze szwedzkich opisów patentowych nr 137 382 i 162 036. W opisach tych podane sa sposoby rafinacji surówki przez dmu¬ chanie tlenu lub powietrza wzbogaconego tlenem przez chlodzona woda lance na powierzchnie ka- 65 pieli przy jednoczesnym obracaniu konwertora.5 W ostatnich latach szybkobiezne konwertory •obrotowe stosowano do obróbki siarczkowego ma¬ terialu, na .przysiad do wytwarzania miedzi lub niklu. Sposób ten obejmuje topienie i redukowanie tlenem lub powietrzem wzbogaconym tlenem dmu¬ chanym na powierzchnie kapieli za pomoca lancy.Na przyklad Daniel Jaauay opisuje tego rodzaju sposoby w 101 Annual Meeting AIME 1972. Takze ze szwedzkiego opisu patentowego nr 369 734 zna¬ na jest obróbka zuzla miedziowego za pomoca siarczkowego materialu dla oczyszczenia zuzla i przez to dla wydobycia z niego miedzi. Opis pa¬ tentowy szwedzki nr 355 603 takze dotyczy sposo¬ bu wytwarzania miedzi przez obróbke siarczku miedziowego zawierajacego nikiel. Poprzednio zna¬ ne sposoby nie nadawaly sie do prowadzenia wy¬ tapiania siarczku olowiawego, poniewaz ilosc ciep¬ la wydzielanego przez ten siarczek jest mala.Nieoczekiwanie okazalo sie, ze ukosne obrotowe piece bardzo dobrze nadaja sie do realizacji, zgod¬ nie z wynalazkiem sposobu autogenicznego wy¬ twarzania surowego olowiu, który polega na tym, ze do goracego ukosnego pieca laduje sie material zawierajacy siarczek olowiawy, dzieki czemu zo¬ staje on stopiony, doprowadza sie tlen lub powie¬ trze wzbogacone tlenem, na skutek czego siarczek zostaje utleniony i uzyskuje sie olów, przy czym siarczek olowiawy i tlen doprowadza sie do pieca w taki sposób, ze zawartosc siarki w kapieli olo¬ wiowej jest utrzymywana ponizej 5%, korzystnie ponizej 2%. Zawartosc tlenu w wprowadzonym ga¬ zie lub powietrzu zalezy od ilosci siarczku w su¬ rówce i musi normalnie przekraczac okolo 40%.W powyzszym sposobie wytapiania i redukowa¬ nia uzyskano znaczne korzysci w porównaniu z wczesniej znanymi sposobami. Przez pochylenie pieca wzgledem poziomu i przez regulowanie licz¬ by obrotów na minute wytop moze byc podnoszo¬ ny na skutek sily tarcia i sily odsrodkowej na bo¬ ku pieca do maksymalnej wysokosci, po czym opada pod dzialaniem sily ciezkosci w formie drobnych kropelek cieczy.Dla uzyskania optymalnych warunków dla spa¬ dajacych kropli cieczy inalezy dobrac pochylenie o kacie 15 do 30° wzgledem poziomu oraz pred¬ kosci obrotowej od 10 do 60 obr./min. Srednica pieca moze sie zmieniac od 0,5 do 10 m, korzystnie od 2 do 4,5 m. Piec musi byc napedzany podczas operacji redukowania i rafinacji z predkoscia 0,5 do 7 m/s mierzona na wewnetrznym obrzezu cy¬ lindrycznej czesci pieca. Korzystna predkosc wy¬ nosi 2 do 5 m/s. Odpowiada to predkosci obroto¬ wej 13 do 32 obr./min. dla pieca o srednicy 3 m.Ten ruch stopionej masy zapewmia dokladne wy¬ mieszanie wsadu tak, ze staje sie cna jednorodna odnosnie skladu chemicznego a równoczesnie gra¬ dienty temperatury zostaja gwaltownie wyrówna¬ ne. Przez dyspergowanie wytopu w fazie gazowej w ten sposób bardzo szybko przebiegaja reakcje chemiczne i praktycznie natychmiast ustala sie równowaga. W stopionej kapieli pojawia sie znowu niezmieniona siarczkowa siarka, a ilosc siarki na¬ turalnie zalezy od ilosci wprowadzonego koncen¬ tratu oraz ilosci tlenu wdmuchiwanego do pieca.Doswiadczenia wykazaly, ze ilosc siarczkowej siar¬ ki w wytopie podczas procesu nie powinna prze- 8?4 6 kraczac 5%, korzystnie powinna byc ponizej 2%.Lance wprowadza sie do pieca tak, ze strumien tlenu,, jest skierowany na powierzchnie kapieli, dzieki czemu siarczkowa siarka w stopionej ka- pieli reaguje z tlenem na granicy faz na powierz¬ chni metalu, pierwotnie w formie spadajacych kro¬ pel, oraz fazy gazowej.Przez regulowanie wzglednego zasilania siarczku i tlenu oraz stopnia wzbogacania wtryskiwanego io powietrza tlenem temperatura moze byc latwo re¬ gulowana w odpowiednim zakresie, korzystnie 900 do 1200°C.Poniewaz siarczek olowiawy stosunkowo latwo odparowuje wazna jest wiec sprawa, zeby reakcja, z tlenem przebiegala szybko, ale takze zeby tem¬ peratura reakcji nie podniosla sie zbyt wysoko.Jednakze okazalo sie, ze stosujac sposób wedlug wynalazku mozna uniknac problemów pylowych zawsze istniejacych przy obróce w metalurgicznych procesach. Jednym z czynników, który to umozli¬ wia jest to, ze powyzej wspomniany „deszcz" kro¬ pel stopionej cieczy powstajacy podczas obracania pieca prawdopodobnie powoduje zwilzanie wsado¬ wych materialów tak, ze ilosc pylu mechanicznie wprowadzanych do wylotowych gazów jest mniej¬ sza niz w innych sposobach rafinowania olowiu.Ta cecha otwiera mozliwosc ciaglego ladowania materialu calkowicie i czesciowo w formie drobno¬ ziarnistych czastek, na przyklad koncentratów flo- tacyjnych, i umozliwia osiagniecie znacznych osz¬ czednosci w przygotowaniu wsadu.Podczas reakcji wytwarza sie zuzel zawierajacy krzemiany, który zawiera glównie tlenek olowiu wraz z cynkiem znajdujacym sie w surowcu, w formie tlenku cynku oraz skale plonna zawie¬ rajaca koncentraty olowiu. Dalej dostarczajac siarczki takie jak piryty oraz siarczek olowiawy zawartosc olowiu moze byc zmniejszona od okolo 60% do okolo 10%. Dalsze zmniejszanie zawartosci 4g olowiu w zuzlu moze byc realizowane przez doda¬ wanie wegla i w razie potrzeby przez dalsze pod¬ grzewanie. Gdy zawartosc olowiu spada ponizej okolo 5%, wówczas cynk osobno odprowadza sie i zbiera stosujac odpowiedni sposób. 45 Poniewaz reakcja PbS + 02^Pb + S02 wytwa¬ rza dostateczna ilosc ciepla podczas procesu, wiec niepotrzebne jest doprowadzenie ciepla z zewnetrz¬ nego zródla. Wykonuje sie to tylko na poczatku procesu dla osiagniecia temperatury zaplonu re- dukcji, okolo 800°C, oraz w powyzej wspomnianej redukcji zawartosci olowiu w zuzlu.Przyklad: W badaniu wykonanym wedlug wynalazku zastosowano obrotowy konwertor z gór¬ nym dmuchem o calkowitej objetosci 3 m3 oraz 55 efektywnej objetosci 1 m8. Piec zostal wyposazony w zwykle pomocnicze oprzyrzadowanie, sposród którego nalezy wymienic zbiorniki wsadowe dla koncentratów olowiowych, tlenkowych posrednich produktów zawierajacych olów, weglan sodowy 60 i srodek zuzlotwórczy. Zasobniki te byly zaopatrzo¬ ne w srubowe podajniki dla^ dokladnego podawa¬ nia odpowiednich materialów. Koncentrat olowio¬ wy byl podawany ze zbiornika poprzez srubowy podajnik do wtryskiwacza i byl wdmuchiwany do 65 konwertora wraz z powietrzem o kontrolowanej91824 ilosci. Podajnik srubowy dla srodka zuzlotwórcze- go oraz dla weglanu wapnia takze prowadzona do wtryskiwacza tak, ze moga one ljyc wprowadzane do pieca lacznie z koncentratem olowiowym.Koncentrat olowiowy o skladzie: 72% Pb, 13% S, 3,5% Zn i 5% SiO byl wprowadzany do konwerto¬ ra wstepnie podgrzanego za pomoca palnika do okolo 800°C w ilosci 50 kg/min. wraz z tlenem w ilosci stechiometrycznej. Tlenowy gaz wraz z powietrzem byl wdmuchiwany poprzez wtryski- wacz podczas wprowadzania koncentratu. Zawie¬ ral on 58% tlenu i jako reszte glównie azot.W podanych warunkach wytapianie oraz reduk¬ cja olowiu odbywaly sie autogenicznie. Tempera¬ tura w przyblizeniu wynosila 1000°C zas zawar¬ tosc siarki w wytopie byla utrzymywana na po¬ ziomie okolo 2%.Razem w tym tescie do konwertora wprowadzo¬ no 4000 kg koncentratu. Pyl opuszczajacy piec w gazach wylotowych zawieral tylko 8%, lub 321 kg calkowitej ilosci koncentratu wprowadza¬ nego do konwertora i zawierajacego glównie PbO i PbS04. Pyl ten byl zawracany do pieca. Ilosc zuzla wynosila okolo 820 kg a zuzel zawieral 7 do 8% cynku i 50% olowiu. Liczony jako pozostalosc Si02 znajdowal sie jako skala plonna w koncen¬ tracie wprowadzanym do konwertora. Dla dalszego zmniejszania zawartosci siarki w metalowej ka¬ pieli wdmuchiwano dodatkowa ilosc gazu tleno¬ wego podczas obracania konwertora z predkoscia obr./min. w ciagu okolo 20 minut. Spowodowalo to, ze zawartosc siarki spadla do 0,1%. Zawartosc olowiu w zuzlu wynosila w przyblizeniu 60%, wy¬ stepowal on .w formie tlenku olowiu. W. tym eta¬ pie zuzel byl latwo plynny na skutek duzej zawar¬ tosci tlenku olowiu. Dla zredukowania zawartosci olowiu w zuzlu dodawano koncentrat olowiowy.Olów byl redukowany zgodnie z wzorem: 2PbO + PbS-^2Pb + S02. Temperatura wynosila okolo 1100°C. Przez zmniejszenie zawartosci PbO w zuzlu do zawartosci olowiu okolo 10% zuzel stal sie bardzo lepki. Ponadto dodawano weglan wap¬ nia w ilosci 12,5 kg na tone koncentratu olowio¬ wego, przy czym wprowadzano go do powyzszej reakcji wraz z koncentratem olowiowym, na skutek czego powstawal bardzo plynny zuzel oraz dodat¬ kowo weglan wapnia przyczynial sie do utrzymy¬ wania bez trudnosci zawartosci siarki w metalu na poziomie okolo 0,15%. Dla stopienia weglanu wapnia zuzel byl podgrzewany za pomoca palnika umieszczonego w piecu. Czas potrzebny do reali¬ zacji tej operacji wynosil okolo 20 minut.Wówczas dodawano koks dla zmniejszenia za¬ wartosci olowiu w zuzlu doprowadzajac dalej za¬ wartosc olowiu do okolo 5%. Zmniejszenie zawar¬ tosci olowiu od 10% do 5% moglo nastepowac w ciagu 25 min.Dalsze zmniejszanie zawartosci PbO w zuzlu wy¬ woluje poczatek reakcji redukowania cynku i na skutek jego lotnosci odprowadzanie cynku.Bardzo waznym czynnikiem w autogenicznym wytapianiu jest wzgledna proporcja ilosciowa wprowadzanego tlenu i koncentratu. Jezeli ilosc tlenowego gazu jest mniejsza od stechiometrycz¬ nej, wówczas znacznie wzrasta ilosc pylu ze wzgle¬ du na fakt, ze wytop zawiera ladowany PbS, któ- 50 55 60 8 ry jest bardzo lotny. Eksperymenty z róznymi ilosciami gazu tlenowego daly wyniki podane w jtablicy: Nr 1 2 3 4 moli 02 moli PbS 0,4 0,8 0,95 0,80 1,2 Ilosc koncentratu Pb w kg 4000 4000 4000 4000 4000 Temp. w °C 1110 1180 1200 1000 1100 Ilosc | pylu w kG 1862 1 1120 f 571 321 1 310 f Z wyników testów 2 i 4 widoczne jest, ze tem¬ peratura autogenicznego topienia takze wplywa na ilosc pylu. Jest to mocno podkreslone jezeli ilosc tlenu wzgledem ilosci olowiu jest równoczesnie mala.Doswiadczenia wykazaly, ze stosunek molowy odprowadzanego tlenu i PbS powinien wynosic 0,8 do 1,4, korzystnie 1,0 do 1,2. Okazalo sie takze mozliwe eliminowanie cynku w konwertorze Kal- do przez dalsze zmniejszenie zawartosci olowiu za pomoca wegla i dodatkowego podgrzewania, dzie¬ ki czemu potencjal redukcji jest wystarczajaco wysoki dla znacznego redukowania zwiazków cyn¬ ku do metalicznego cynku. W tej temperaturze cynk jest lotny i dlatego odplywa z gazami wylo¬ towymi.W tym przypadku realizujac sposób wedlug wy¬ nalazku dodawano 164 kg koksu. Zuzel obrabiano zgodnie z tym sposobem i uzyskano^ pyl w ilosci okolo 8% wprowadzanego materialu. Pyl byl za¬ wracany az do momentu, gdy zawartosc Pb w zuz¬ lu spadla do okolo 5% i pyl skladal sie glównie z PbO i PbS04. Gdy zawartosc Pb spadla ponizej %, wówczas zaczela sie redukcja ZnO w zuzlu do metalicznego Zn, który byl odparowywany. W ten sposób uzyskany pyl byl usuwany z ukladu oczysz¬ czania gazu i nie byl zawracany do procesu. Pyr moze byc osobno dalej obrabiany dla odzysku cyn¬ ku. Wytworzony olów moze byc dalej rafinowany w znany sposób lub moze byc bezposrednio prze¬ kazywany do sprzedazy. PL