PL91738B1 - - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania l-hydroksy-2-pirydonów o ogólnym wzorze 1, w którym Rt oznacza ewentualnie rozgaleziona reszte alkilowa o 1—17 atomach wegla, reszte alkenylowa o 2—17 atomach wegla, reszte cykloalkilowa o 3—8 atomach wegla, reszte cykloheksyloalkilowa, reszte fenylowa, fenyloalkilowa, fenyloalkenylowa, benzhydrylowa, fenoksymetylowa, fenylomerkaptometylowa, fenylosulfonylometylowa pod¬ stawione ewentualnie w pierscieniu aromatycznym jedna lub kilkoma grupami alkilowymi, alkoksylowymi, aminowymi, nitrowymi, alkoksykarbonylowymi, cyjanowymi lub atomami chlorowców, oznacza tez reszte furylowa lub furyloalkenylowa.R2 oznacza atom wodoru, nizsza reszte alkilowa, alkenylowa lub alkinylowa lub reszte benzylowa, przy czym równiez R2 razem z Rt lub R3 moze tworzyc karbocykliczny pierscien niecio lub szescioczlonowy, R3 oznacza atom wodoru, nizsza reszte alkilowa lub reszte fenylowa, R4 oznacza atom wodoru, nizsza reszte alkilowa lub alkenylowa, reszte metoksymetylowa, benzylowa, atom chloru lub bromu—przez reakcje 2-pironów o wzorze ogólnym 2, w którym Ri, R2, R3, R4 maja znaczenie jak we wzorze 1, z hydroksyloamina lub jej solami w obecnosci amin, charakteryzujacej sie tym, ze jako amine stosuje sie ewentualnie podstawiona aminopirydyne lub imidazole.Wsród wymienionych powyzej reszt alkilowych dla R2 —R4 korzystne sa na ogól nizsze reszty alkilowe o 1—4 atomach wegla, w szczególnosci o 1—4 atomach wegla, wsród reszt alkenylowych zas reszty o 2, 3 lub 4 atomach wegla. Wsród reszt, które zawieraja pierscien fenyIowy, korzystne sa takie, w których pierscien fenylowy jest niepodstawiony lub tylko jednopodstawiony lub dwupodstawiony, wsród reszt fenyloalkilowych uprzywilejowana jest reszta benzylowa. Znana jest ich dobra aktywnosc bakteriobójcza i grzybobójcza przedsta¬ wicieli tego ogólnego typu zwiazków z amerykanskiego opisu patentowego nr 2540218, 3269904, belgijskiego opisu patentowego nr 738288.2 91738 W kilku przypadkach opisano przeksztalcenie 2-pironów w 1 -hydroksy-2-pirydony przez dzialanie chloro- worodkiem hydroksyloaminy w pirydynie (J.Am. Chem. Soc. 78 2393 /1956/, J.Chem.Soc. /London 1961, 4490). Sposób ten ogranicza sie jednakze do okreslonych podstawników w pierscieniu a-pironowym i nie mozna go uogólnic. Jesli sie spróbuje mianowicie wykonac to z a-pironem podstawionym w inny sposób, stwierdza sie w ten sposób, ze wydajnosci hydroksypirydonów sa male, a wytwarzania jch ta droga nie da sie praktycznie przeprowadzic.Stwierdzono nieoczekiwanie, ze 2-pirony zgodnie ze sposobem wedlug wynalazku mozna przeksztalcic w l-hydroksy-2-pirydony o duzej czystosci z dobrymi wydajnosciami i w warunkach lagodnych,jesli sie je podda reakcji z hydroksyloamina lub jej solami w obecnosci, 2-, 3- lub 4-aminopirydyny lub imidazolu, lub z aminopiry- dyna podstawiona w pierscieniu lub w grupie aminowej nizszymi resztami alkilowymi lub imidazolem. I tak otrzymuje sie np. z 4-metylo-6-cykloheksylo-2-pironu w ciagu 8-godzinnego ogrzewania z chlorowodorkiem hydroksyloaminy w pirydynie w temperaturze 80°C odpowiedni 1-hydroksypirydon z wydajnoscia teoretyczna równa 2,6%. W a-pikolinie zamiast pirydyny wydajnosc wynosi 3,0%. Jesli jednak zastapi sie pirydyne aminami stosowanymi w sposobie wedlug wynalazku, zachowujac poza tym te same warunki reakcji, to wydajnosc zadanego produktu reakcji wyniosa okolo dwadziescia razy wiecej, np. w 2-aminopirydynie 49%, w 2-amino-6- metylopirydynie 47%, w 2-amino-4-metylopirydynie 53%, w imidazolu 47% wydajnosci teoretycznej. Ponadto produkt' ótfzymany sposobem wedlug wynalazku wyróznia sie szczególnie wysokim stopniem czystosci.Podobnie ma sie rzecz takze z innymi a-pironami.Jako aminy w ramach wynalazku mozna wymierne: 2-aminopirydyne, 3-aminopirydyne, 4-aminopirydyne, 2-metyloaminopirydyne, 2-etyloaminopirydyne, 2-amino-4-metylo-pirydyne, 2-amino-6-metylopirydyne, 2-ami- no-4-etylo-pirydyne, 2-amino-4,6-dwumetylopirydyne, 3-amino-6-metylopirydyne, imidazol, 1-metyloimidazol, 2-metylo-imidazol, 4-metylo-imidazol, 2-etylo-imidazol. Uprzywilejowane sa na ogól substanqe zasadnicze lub przedstawiciele tych obydwu heterocykli podstawione grupa metylowa, szczególnie z powodu ich latwej technicznej dostepnosci, niewielkiego ciezaru czasteczkowego i wysokiej zdolnosci rozpuszczania substratów reakcji, a mianowicie nie tylko skladników organicznych, lecz takze soli hydroksyloaminy. Poniewaz wiekszosc z tych zwiazków wystepuje w postaci stalej w temperaturze pokojowej, moze okazac sie korzystne, przeprowa¬ dzenie reakcji w niskich temperaturach, np. w temperaturze 20°C.Reakcje przeprowadzic mozna w szerokim zakresie temperatur, np. miedzy temperatura pokojowa i temperatura 150°C lub jeszcze wyzej. W wiekszosci wypadków osiaga sie zadawalajace szybkosci reakcji w temperaturze okolo 50° do 120°C, jest to tym samym korzystny zakres temperaturowy.Dodatek obojetnych rozpuszczalników ewentualnie rozcienczalników w warunkach reakgi jest mozliwy, ale niekonieczny. W szczególnych przypadkach dodatek ten moze byc pozyteczny. Tego rodzaju rozpuszczalniki lub rozcienczalniki moga byc polarne lub niepolarne, z woda moga sie mieszac lub nie mieszac. Np. w tym znaczeniu mozna zastosowac nastepujace substancje: wode, nizsze alkohole jak metanol, etanol, izopropanol, glikol etylenowy, eter monometylowy glikolu etylenowego, glikol propylenowy, aminy jak trójetyloamine, morfoline, pirolidyne, pirydyne, pikoline, amidy kwasowe jak formamid, dwumetyloformamid, dwuetyloforma- mid, monometyloacetamid, N-metylopirolidyne, szesciometylotrójamid kwasu fosforowego, estry jak octan etylu, propionian metylu, weglan etylenowy, etery jak eter dwuetylowy, eter dwuizopropylowy, dioksan, tetrahydrofuran, weglowodory jak chlorek metylenu, chlorobenzen, nitrozwiazki jak nitrometan, 2-nitropropan, nitrobenzen, nitryle jak acetonitryl, propionitryl, benzonitryl, dalej zwiazki takie jak dwumetylosuffotlenek, czterometylenosulfon i inne.Amine uzyta wedlug wynalazku stosuje sie celowo w ilosci co najmniej równomolowej, liczonej na sól hydroksyloaminy. Mozna wprawdzie czesc jej zastapic przez inne akceptory kwasowe o charakterze organicznym lub nieorganicznym, prowadzi to niekiedy do znacznego zwolnienia reakcji, mozna równiez przez takie dodatki utrudnic odzyskanie aminy, które na ogól latwo osiagnac np. przez destylacje lub ekstrakcje. Z drugiej strony uzycie duzego nadmiaru aminopirydyny lub imidazolu, np. 20-krotnej ilosci molowej, liczonej na sól hydroksylo¬ aminy nie ma zadnego wplywu niekorzystnego na przebieg reakcji.Hydroksyloamine, ewentualnie jej sole nalezy stosowac w ilosciach równomolowych, liczonych na ulegajacy reakcji 2-piron, celem zas przyspieszenia reakcji i podwyzszenia wydajnosci, mozna stosowac ja w nadmiarze, np. do 5 lub 10 moli liczonych na mol pironu. Moze okazac sie celowe dodawanie soli hydroksyloaminy wiekszymi porcjami w trakcie reakcji.Nastepujace zwiazki mozna otrzymac sposobem wedlug wynalazku: 1 -hydroksy-6-metylo-2-pirydon 1 -hydroksy-4,6-dwumetylo-1 -pirydon 1 -hydroksy-3,4,6-trójmetylo-2-pirydon 1-hydroksy-4,5,6-trójmetylo-2-pirydon91738 3 l-hydroksy-4-metylo-6-etylo-2-pirydon 1-hydroksy-4-metylo-6-izopropylo-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-6-heptylo-2-pirydon l-hydroksy-3,4-dwumetylo-6-izooktylo-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-6-undecylo-2-pirydon l-hydroksy-3,4-dwumetylo-6-heptadecylo-2-pirydon l-hydroksy-4-etylo-5,6-dwumetylo-2-pirydon 1 -hydroksy-4,5-trójmetyleno-6-metylo-2-pirydon 1 -hydroksy-4-metylo-6-cykloheksylo-2-pirydon 1 -hydroksy-4-metylo-6-cykloheksylometylo-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-6-cykIoheksyloetylo-2-pirydon 1 -hydroksy-4-metylo-6-izobutenylo-2-pirydon 1-hydroksy-4-metylo-6-izobutenylo-2-pirydon l-hydroksy-4,6-dwumetylo-5-benzylo-2-pirydon l-hydroksy-3-benzylo-4,6-dwumetylo-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-6-benzylo-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-6(4-chlorobenzylo)-2-pirydon l-hydroksy-6-fenylosulfonylometylo-2-pirydon l-hydroksy-3,4-dwumetylo-6-(4-chlorofenylosulfonylometyio-2-pirydon l-hydroksy-3-bromo-4,6-dwumetylo-2-pirydon l-hydroksyT3-chloro-4-metylo-6-(4-bromobenzylo)-2-pirydon l-hydroksy-3,4-dwumetylo-6-(2,4-dwumetylobenzylo)-2-pirydon 1-hydroksy -4-metylo-6-benzhydrolo-2-pirydon 1-hydroksy-4-metyló-6-(4-chlorofenoksymetyio)-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-6-(2,4,6-trójchlorofenoksymetylo)-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-6-(3-nitrofenoksymetylo) 2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-6-(fenylomerkaptometylo)-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-6-fenylo-2-pirydon 1-hydroksy-4-metylo-6(4-tolilo)-2-pirydon l-hydroksy-3,4-dwumetylo-6-(4-tolilo)-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-6-(2,4-dwumetylofenylo)-2-pirydon 1-hydroksy-4-metylo-6-(4-chlorofenylo)-2-pirydon l-hydroksy-3,5,6-trójmetylo-4-etylo-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-6-metylocykloheksylo-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-6-bi-cykloheptylo-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-5-etylo-6-(4-tolilo)-2-pirydon 1-hydroksy-4,6-dwufenylo-2-pirydon l-hydroksy-4-fenylo-6-metylo-2-pirydon l-hydroksy-3-etylo-4-metylo-6-(4-tolilo)-2-pirydon 1-hydroksy-4-metylo-6-(4-nitrofenylo)-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-6-(4-metoksyfenylo)-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-6-fenylo-5,2-(2-metyló-etyleno)-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-6-(4-cyjanofenoksymetylo)-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-6-(2-metoksykarbonylofenylometylo)-2-pirydon 1-hydroksy-4-metylo-6-furylo-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-6-(2-furylo-winylo)-2-pirydon 1-hydroksy-4-metylo-6-styrylo-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-6-(4-dwumetyloaminostrylo)-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-6-(4-fenylo-butadienylo)-2-pirydon l-hydroksy-3-metoksymetyio-4-metylo-6-(4-toiao)-2-pirydon l-hydroksy-3-allilo-4-metylo-6-fenylo-2-pirydon 1-hydroksy-4-metylo-5-allilo-6-fenylo-2-pirydon l-hydroksy-4-metylo-5-propargilo-6-fenylo-2-pirydon l-hydroksy-4,6-dwufenylo-2-pirydon.Powyzsze wyliczenie zwiazków mozliwych do wytworzenia sposobem wedlug wynalazku przedstawia wielka rozpietosc hydroksypirydonów, które nie ogranicza sie do przytoczonych przykladów.4 91 738 Stosowane a-pirony jako produkty wyjsciowe sa latwo uzyskiwane wedlug róznych metod (np.R. C. Elderfield, Heterocyclic Compounds, wydanie 2, tom I, str. 354 ff., J.Wiley and Sons, Inc., New York 1959: Chemische Berichte 100, 658 /l967/).Przyklad I. 2 g 4-metylo-6-cykloheksylo-2-pironu ogrzewa sie w ciagu 8 godzin w temperaturze 80°C z 1 g chlorowodorku hydroksyloaminy i 5 g 2-aminopirydyny. Rozpuszcza sie nastepnie calosc w chlorku metylenu, usuwa amine przez wytrzasanie z rozcienczonym kwasem solnym, produkt reakcji ekstrahuje sie rozcienczonym lugiem sodowym z fazy organicznej i zakwasza alkaliczny roztwór kwasem octowym do pH = 6. l-hydroksy-4-metylo-6-cykloheksylo-2-pirydon wytraca sie jako osad krystaliczny. Odsacza sie go, przemywa woda i suszy.Wydajnosc wynosi 1,05 g, czyli 49% wydajnosci teoretycznej: punkt topnienia wynosi 143°C (obliczono: 6,8% N, oznaczono: 6,8% N).W takich samych warunkach reakcji otrzymuje sie przy uzyciu 2-amino4-metylopirydyny 1,15 g produktu, co stanowi 53% wydajnosci; przy uzyciu 2-amino-6-metylopirydyny — 1,01 g, co stanowi 47% wydajnosci; przy uzyciu 3-aminopirydyny — 0,52 g, czyli 24% wydajnosci; przy uzyciu imidazolu — 1,01 g, czyli 47% wydajnosci; natomiast przy uzyciu pirydyny — 0,056 g, czyli 2,6% wydajnosci, a przy uzyciu a-pikoliny—0,065 g, 3,0% wydajnosci hydroksypirydonu.Przyklad II. 2 g 3-benzylo-4,6-dwumetylo-2-pironu, 6 g 2-aminopirydyny i 1 g chlorowodorku hydro¬ ksyloaminy ogrzewa sie w ciagu 8 godzin w temperaturze 70°C. Po obróbce, opisanej w przykladzie I otrzymuje sie 0,65 g, co stanowi 30% wydajnosci, l-hydroksy-3-benzylo-4,6-dwumetylo-2-pirydonu o punkcie topnienia 148°C (obliczono: 6,1% N, oznaczono: 6,1% N).Jesli zastosuje sie w takich samych warunkach pirydyne zamiast aminopirydyny, nie otrzymuje sie w ten sposób zadnego hydroksypirydonu.Przyklad III. 2 g 4-metylo-6-benzylo-2-pironu, 6 g 2-aminopirydyny i 1 g chlorowodorku hydroksylo¬ aminy ogrzewa sie w ciagu 5 godzin w temperaturze 80°C. Po zwyklej obróbce wyodrebnia sie 1,41 g, czyli 66% wydajnosci, l-hydroksy-4-metylo-6-benzylo-2-pirydonu o punkcie topnienia 135°C (obliczono: 6,5% N, oznaczo¬ no: 6,6% N).Jesli w takich samych warunkach zastapi sie aminopirydyne przez imidazol, otrzymuje sie w ten sposób wydajnosc 1,33 g, czyli 62% wydajnosci; przy uzyciu porydyny natomiast tylko 0,26 g, czyli 12% wydajnosci.Produkty otrzymane przy uzyciu aminopirydyny i imidazolu sa czysto biale, podczas gdy przy uzyciu pirydyny otrzymany preparat jest zabarwiony na zóltawo.Przyklad IV. a) 2 g 4,6-dwumetylo-5-benzylo-2-pironu, 4 g 2-aminopirydyny i 0,9 g chlorowodorku hydroksyloaminy ogrzewa sie wciagu 5 godzin w temperaturze 80°C. Po zwyklej obróbce otrzymuje sie 0,89 g, z wydajnoscia 42%, l-hydroksy-4,6-dwumetylo-5-benzylo-2-pirydonu o punkcie topnienia 165°C; obliczono: 6,1% N, oznaczo¬ no: 6,1% N.W podobnych warunkach otrzymuje sie: b) z 4-metylo-6-fenylosulfonylometylo-2-pironu uzyskuje sie l-hydroksy4-metylo-6-fenylosulfonylomety- lo-2-pirydon o punkcie topnienia okolo 260°C, z wydajnoscia 36%; obliczono 5,0% N, oznaczono: 5,1% N; c) z 4-etylo-5,6-dwumetylo-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy-4-etylo-5,6-dwumetylo-2-pirydon o punkcie topnienia 139°C, z wydajnoscia 33%; obliczono: 8,4% N, oznaczono: 8,2% N; d) z 3-bromo-4,6-dwumetylo-2-pironu otrzymuje sie 1-hydroksy-3-bromo-4,6-dwumetylo-2-pirydon o punkcie topnienia 220°C, z wydajnoscia 37%; obliczono: 6,4% N, oznaczono: 6,3% N; e) z 4-metylo-6-izobutenylo-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy4-metylo-6-izobutenylo-2-pirydon o punk¬ cie topnienia 116°C; z wydajnoscia 24%; obliczono 7,8% N, oznaczono 7,7% N; f) z 3,4-dwumetylo-6-(4-tolilo)-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy-3,4-dwumetylo-6-(4-tolilo)-2-pirydon o punkcie topnienia 125°C, z wydajnoscia 41%; obliczono: 6,1% N, oznaczono: 5,8% N; g) z 4-metylo-5-etylo-6-(4-tolilo)-2-pironu otrzymano l-hydroksy4-metylo-5-etylo-6-(4-tolilo)-2-pirydon o punkcie topnienia 180°C, z wydajnoscia 49%; obliczono: 5,8% N, oznaczono: 5,8% N; h) z 4-metylo-6-(4-chlorofenoksymetylo)-2-pironu otrzymano 1 -hydroksy4-metylo-6-(4-chlorofenoksyme- tylo)-2-pirydon o punkcie topnienia 161°C, z wydajnoscia 37%; obliczono: 53% N, oznaczono: 5,6% N; i) z 4-metylo-6-fenylomerkaptometylo-2-pironu otrzymano 1 -hydroksy-4-metylo-6-fenylomerkaptometylo- 2-pirydon o punkcie topnienia 126°C, z wydajnoscia 43%; obliczono: 5,7% N, oznaczono: 5,8% N; k) z 4,6-dwumetylo-2-pironu otrzymano l-hydroksy-4,6-dwumetylo-2-pirydon o punkcie topnienia 135°C, z wydajnoscia 46%; obliczono: 10,0% N, oznaczono: 10,1% N; 1) z 3,4,6-trójmetylo-2-pironu otrzymano l-hydroksy-3,4,6-trójmetylo-2-pirydon o punkcie topnienia 130°C; z wydajnoscia 41%; obliczono: 9,2% N, oznaczono: 9,4% N;91738 5 m)z 6-metylo-2-pironu otrzymano l-hydroksy-6-metylo-2-pirydon o punkcie topnienia 141°C, z wydajnos¬ cia 43%; obliczono: 11,2% N, oznaczono: 11,0% N; n) z 4-metylo-6-heptylo-2-pironu otrzymano l-hydroksy4-metylo-6-heptylo-2-pirydon o punkcie topnienia 48°C, z wydajnoscia 38%; obliczono 6,3% N, oznaczono: 6,0% N; o) z 4-metylo-6-undecylo-2-pironu otrzymano l(hydroksy4-metylo-6-undecylo-2-pirydon o punkcie top¬ nienia 63°C, z wydajnoscia 33%; obliczono: 5,0% N, oznaczono 5,4% N; p) z 4,5-trójmetyleno-6-metylo-2-pironu otrzymano l-hydroksy4,5-trójmetyleno-6-metylo-2-pirydon o punkcie topnienia 177°C, z wydajnoscia 44%; 8,5% N, oznaczono: 8,4% N; q) z 4-metyk6-(4-chlorofenylo)-2-pironu otrzymano l-hydroksy-4-metylo-6-(4-dilorofenylo)-2-pirydon o punkcie topnienia 123°C, z wydajnoscia 26%; obliczono: 6,0% N, oznaczono: 6,1% N; r)z 4,6-dwufenylo-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy4,6-dwufenylo-2-pirydon o punkcie topnienia 160°C, z wydajnoscia 91%; obliczono: 5,3% N, oznaczono: 5,3% N; s) z 4-metylo-6-(a-furylo)-2-pironu otrzymuje sie l-hydeoksy4-metylo-6-(a-furylo)-2-pirydon o punkcie topnienia 147°C, z wydajnoscia 26%; obliczono: 7,3% N, oznaczono: 7,6% N; t) z 4-metylo-6-[2-(a-furylo)-winylo]-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy4-metylo-6-[2-(a-furylo)-2-pirydon o punkcie topnienia 166°C, z wydajnoscia 28% obliczono: 6,5% N, oznaczono: 6,4% N; u) z 4-fenylo-6-metylo-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy4-fenylo-6-metylo-2-pirydon o punkcie topnienia 185°C, z wydajnoscia 62%; obliczono: 7,0% N, oznaczono: 6,7% N; v) z 4-metylo-6-styrylo-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy4-metylo-6-styrylo-2-pirydon o punkcie topnie¬ nia 176°C, z wydajnoscia 34%; obliczono: 6,2% N, oznaczono: 6,0% N; w) z 4-metylo-6-(4-fenylo-butadienylo-l)-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy4-metylo-6-(4-fenylo-butadie- nylo-l)-2-pirydon o punkcie topnienia 220°C, z wydajnoscia 49%; obliczono: 5,5% N, oznaczono: 5,5% N; x) z 4-metylo-6-(4-nitrofenylo)-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy4-metylo-6-(4-nitrofenylo)-2-pirydon o punkcie topnienia 190°C, z wydajnoscia 18%; obliczono 11,4% N, oznaczono 10,9% N.Przyklad V. Ig 4-metylo-6-(4-tohlo)-2-pironu, chlorowodorku hydroksyloaminy i 4 g 2-aminopirydy- ny ogrzewa sie w ciagu godziny w temperaturze 80°C. Po zwyklej obróbce wyodrebnia sie 0,173 g 1-hydroksy-4- -metylo-6-(4-tolilo)-2-pirydon o punkcie topnienia 125°C z wydajnoscia 16,1%; obliczono: 6,5% N, oznaczono: 6,6% N. Jesli sie uzyje, zachowujac poza tym te same warunki, pirydyne zamiast aminopirydyny, wydajnosc wynosi tym samym tylko 0,012 g, 1,1% wydajnosci teoretycznej.W tych samych warunkach z 4-metylo-6-fenylo-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy4-metylo-2-pirydon o punkcie topnienia 135°C; obliczono: 7,0% N, oznaczono: 7,0% N — przy uzyciu aminopirydyny z wydajnoscia 17,2% przy uzyciu pirydyny natomiast otrzymuje sie produkt z wydajnoscia 1,3%.Przyklad VI. Ig 4-metylo-6-(4-dwumetyloaminostyrylo)-3-pironu, 3 g aminopirydyny i 0,4 g chloro¬ wodorku hydroksyloaminy ogrzewa sie w ciagu 10 godzin w temperaturze 70°C i nastepnie wydziela sie produkt reakcji przez dodatek wody. Punkt topnienia produktu wynosi okolo 250°C, wydajnosc wynosi 0,91 g, co stanowi 86% wydajnosci teoretycznej: obliczono: 10,4 N, oznaczono: 10,0%.Przyklad VII. Postepuje sie jak w przykladzie IV, jednakze zamiast 2-aminopirydyny stosuje sie 2-amino-6-metylo-pirydyne. Otrzymuje sie tym sposobem: a) z 4-metylo-6-cykloheksylometylo-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy4-metylo-6-cykloheksylometylo-2- pirydon o punkcie topnienia 131°C z wydajnoscia 44%; obliczono: 6,3% N, oznaczono: 6,5% N; b) z 4-metylo-6-izopropylo-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy4-metylo-6-izopropylo-2-pirydon o punkcie topnienia 110°C z wydajnoscia 47%; obliczono: 8,1% N, oznaczono: 8,2% N; c) z 4-metylo-6-(4-metoksyfenylo)-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy4-metylo-6-(4-metoksyfenylo)-2-pi- rydon o punkcie topnienia 174°C z wydajnoscia 23%; obliczono: 6,1% N, oznaczono: 5,9% N; d) z4-metylo-6-fenylo-5,2'-(2-metoetyleno)-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy4-metylo-6-fenylo-5,2*-(2- metyloetyleno)-2-pirydon o punkcie topnienia 174°C, z wydajnoscia 26%; obliczono: 5,8% N, oznaczono: ,6% N; e) z 4-metylo-6-(3-nitrofenoksymetylo)-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy4-metylo-6-(3-nitrofenoksyme- tylo)-2-pirydon o punkcie topnienia 216°C z wydajnoscia 34%; obliczono: 10,2% N, oznaczono: 10,0% N; f) z 4-metylo-6-etylo-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy4-metylo-6-etylo-2-pirydon o punkcie topnienia 110°C z wydajnoscia 41%; obliczono: 9,2% N, oznaczono: 9,4% N; g)z 3-etylo-4-metylo-6-(4-tolilo)-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy-3-etylo4-metylo-6-(4-tolilo)-2-pirydon o punkcie topnienia 100°C z wydajnoscia 29%; obliczono: 5,8% N, oznaczono: 5,5% N; h) z 3-metoksymetylo-4-metylo-6-(4-tolilo)-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy-3-metoksymetylo4-metylo- 6-(4-tolilo)-2-pirydon o punkcie topnienia 130°C z wydajnoscia 51%; obliczono: 5,4% N, oznaczono: 5,4% N; i) z 4-metylo-6-(j3-cykloheksyloetylo)-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy4-metylo-6-(j3-cykloheksyloetylo)- -2-pirydon o punkcie topnienia 90°C z wydajnoscia 41%; obliczono: 6,0% N, oznaczono: 5,8% N;6 91738 k) z 4-metylo-6-benzhydrylo-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy-4-metylo-6-benzhydrylo-2-pirydon o punk¬ cie topnienia 191°C z wydajnoscia 33%; obliczono: 4,7% N, oznaczono:4,7% N.Przyklad VIII. a) 1 g 4-metylo-5-propargilo-6-fenylo-2-pironu, 1,5 g chlorowodorku hydroksyloaminy i 3 g 2-amino-4-me- tylo-pirydyny ogrzewa sie w ciagu 9 godzin w temperaturze 80°C. Po zwyklej obróbce otrzymuje sie 0,82 g 1-hy droksy-4-metylo-5-propargilo-6-fenylo-2-pirydonu z wydajnoscia 77% o punkcie topnienia 200°C; obliczono: ,9% N, oznaczono: 5,8% N.W tych samych warunkach otrzymuje sie: b) z 3-allUo4-metylo-6-fenylo-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy-3-allilo-4-metylo-6-fenylo-2-pirydon o punkcie topnienia 115°C z wydajnoscia 60%; obliczono: 5,8% N, oznaczono: 5,7% N; c) z 4-metylo-5-allilo-6-fenylo-2-pironu otrzymuje sie l-hydroksy-4-metylo-5-allilo-6-fenylo-2-pirydon o pu¬ nkcie topnienia 176°C z wydajnoscia 56%; obliczono: 5,8% N, oznaczono: 5,5% N.Przyklad IX. 5g 4-metylo-6-(4-chlorobenzylo)-2-pironu, 2,5g chlorowodorku hydroksyloaminy i 10 g 2-aminopirydyny ogrzewa sie w ciagu 16 godzin w temperaturze 60°C. Po zwyklej obróbce otrzymuje sie 3,3 g l-hydroksy-4-metylo-6-(4-chlorobenzylo)-2-pirydonu o punkcie topnienia 142°C, z wydajnoscia 62%; obli¬ czono : 5,6% N, oznaczono: 5,9% N.Przyklad X. 10 g 4-metylo-6-(2,4,4-trójmetylopentylo)-2-pironu, 5 g chlorowodorku hydroksyloami¬ ny i20g 2-aminopirydyny ogrzewa sie wciagu 26 godzin w temperaturze 70°C, przy czym po uplywie 17 godzin dodaje sie dalsze 2 g hydroksyloaminy. Obrabia sie zwyklym sposobem i otrzymuje 7,1 g l-hydroksy-4- metylo-6-(2,4,4-trójmetylopentylo)-2-pirydonu o punkcie topnienia 108°C z wydajnoscia 67%; obliczono: ,9% N, oznaczono: 5,9% N.Przyklad XI. 2 g 4-metylo-6-cykloheksylo-2-pironu i 1 g hydroksyloaminy rozpuszcza sie w mieszani¬ nie zlozonej z 1,5 g 2-aminopirydyny i 4,5 g 2-amino-6-metylopirydyny i odstawia w temperaturze pokojowej na przeciag 9 dni. Po zwyklej obróbce otrzymuje sie 0,79 g l-hydroksy-4-metylo-6-cykloheksylo-2-pirydonu o punkcie topnienia 143°C z wydajnoscia 37%.Przyklad XII. 1 g 3,4-dwumetylo-6-(2,4-dwumetylobenzylo)-2-pironu, 0,5 g chlorowodorku hydro¬ ksyloaminy i 3 g imidazolu ogrzewa sie w ciagu 8 godzin w temperaturze 75°C i potem obrabia sie zwyklym sposobem. Otrzymuje sie 0,63 g l-hydroksy-3,4-dwumetylo-6-(2,4-dwumetylobenzylo)-2-pirydonu o punkcie topnienia 141°C z wydajnoscia 59%; obliczono: 5,4% N, oznaczono: 5,6% N. Jesli sie zastosuje pirydyne zamiast imidazolu zachowujac pozostale warunki takie same, to wydajnosc wyniesie 0,003 g, 0,3% wydajnosci teoretycznej.Przyklad XIII. 20 g 4-metylo-6-cykloheksylo-2-pironu, 8 g siarczanu hydroksyloaminy i 50 g imidazo¬ lu ogrzewa sie w temperaturze 90°C. Po uplywie 3 godzin dodaje sie porcjami dalsze 10 g siarczanu hydroksylo¬ aminy. Po ogólnym czasie trwania reakqi równym 5 godzin produkt reakcji obrabia sie. Otrzymuje sie 11,8 g 1-hy droksy-4-metylo-6-cykloheksylo-2-pirydonu o punkcie topnienia 143°C.Przyklad XIV. 2 g 4-metylo-6-cykloheksylo-2-pironu, 1,2 g siarczanu hydroksyloaminy i 5 g imidazo¬ lu ogrzewa sie w ciagu godziny w temperaturze 110°C. Wydajnosc l-hydroksy-4-metylo-6-cykloheksylo-2-pirydo- nu topiacego sie do temperatury 143°C wynosi 1,01 g.Jesli reakcje prowadzi sie wciagu 15 minutowego ogrzewania w temperaturze 150°C, to wydajnosc wyniesie 0,94 g.Przyklad XV. 1 g 4-metylo-6-cykloheksylo-2-pironu, Q,5 g chlorowodorku hydroksyloaminy, 2 g aminopirydyny i 1 g toluenu ogrzewa sie w ciagu 5 godzin w temperaturze 80°C. Po uplywie okolo 1 godziny, uklad poczatkowo dwufazowy staje sie jednorodny. Wydajnosc hydroksypirydonu wynosi 0,44 g. Jesli zamiast toluenu doda sie 1 g eteru monometylowego glikolu etylowego, to wydajnosc wyniesie 0,47 g. PL

Claims (2)

1. Zastrzezenie patentowe Sposób wytwarzania 1. l-hydroksy-2-pirydonów o wzorze ogólnymi, w którym Rx oznacza ewentualnie rozgaleziona reszte alkilowa o 1—17 atomach wegla, reszte alkenylowa o 2—17 atomach wegla, reszte cykloalki- lowa o 3—8 atomach wegla, reszte cykloheksyloalkilowa, reszte fenylowa, fenyloalkilowa, fenyloalkenylowa, benzhydrylowa, fenoksymetylowa, fenylomerkaptometylowa, fenylosulfonylometylowa ewentualnie podstawio¬ ne w pierscieniu aromatycznym jedna lub kilkoma grupami alkilowymi, alkoksylowymi, aminowymi, nitrowymi, alkoksykarbonylowymi, cyjanowymi lub atomami chlorowców, oznacza tez reszte furylowa, furyloalkenylowa R2 oznacza atom wodoru, nizsza grupe alkilowa, alkenylowa lub alkinylowa lub reszte benzylowa, przy czym takze R2 razem z Ri lub R3 tworzyc moze karbocykliczny pierscien piecio- lub szescioczlonowy R3 oznacza atom wodoru, nizsza reszte alkilowa lub reszte fenylowa R4 oznacza atom wodoru, nizsza reszte alkilowa lub91 738 7 alkenylowa, reszte metoksymetylowa, reszte benzylowa, atom chloru lub atom bromu, przez reakcje
2. 2. -pironów o ogólnym wzorze 2, w którym Rt, R2, R3, R4, maja znaczenie jak we wzorze 1 z hydroksyloamina lub jej solami w obecnosci amin, znamienny tym, ze jako aminy stosuje sie ewentualnie podstawione aminopiry- dyny lub imidazole. WZÓR 1 WZÓR 2 PL