PL68923Y1 - Kompensator liniowy rurociągu - Google Patents

Description

Opis wzoru

Przedmiotem wzoru użytkowego jest kompensator liniowy rurociągu, znajdujący zastosowanie w szczególności w podziemnych rurociągach do transportu paliw ciekłych i gazowych. W rurociągach transportujących medium płynne, lub gazowe, dla eliminowania niekorzystnych skutków wydłużeń cieplnych, względnie dla niwelacji odkształceń liniowych, stosowne są kompensatory liniowe. Kompensatory liniowe w większości przypadków mają postać zakładkowego połączenia dwóch rur, z których rura o średnicy mniejszej wchodzi do rury o średnicy większej, a przestrzeń między płaszczami rur na odcinku zachodzenia na siebie jest uszczelniona. Tego typu kompensatory używane są powszechnie w przyłączach liczników gazowych, co przedstawione jest przykładowo w opisie polskiego wzoru użytkowego Ru 54010.

Problem staje się bardziej złożony w przypadku rurociągów podziemnych, gdzie na skutek przemieszczania się względem siebie elementów kompensatora powstaje miejscowe nadciśnienie względem podciśnienia powietrza w obszarze kompensacji, co powoduje przedostawanie się do wnętrza osłon kompensatorów wody gruntowej i zanieczyszczeń, zwłaszcza mineralnych. To zaś wpływa na niewłaściwą pracę kompensatora, jego korozję i utratę szczelności połączeń rurowych. W przypadku rurociągów prowadzących paliwa jest to szczególnie groźne. Dlatego też na kompensatory takich rurociągów nakłada się sztywne osłony, zazwyczaj dwuczęściowe, które od zewnątrz izoluje się dodatkowo taśmą uszczelniającą, od wnętrza końcowe odcinki wypełnia się masą uszczelniającą, a całość mocuje się do rurociągu za pomocą obejm zaciskowych. Jednocześnie nawet tak złożona konstrukcja osłonowa nie daje gwarancji prawidłowego zabezpieczenia wnętrza kompensatora.

Celem wzoru użytkowego jest opracowanie takiej konstrukcji elementów osłaniających kompensator liniowy, która w pełni zabezpieczy wnętrze przestrzeni kompensatora przed migracjami powietrza i wody z zanieczyszczeniami.

Istota kompensatora według wzoru użytkowego polega na tym, że w kompensatorze na rurze wewnętrznej zamocowany jest na sztywno pierścień zamykający o średnicy zewnętrznej równej średnicy wewnętrznej płaszcza zewnętrznego, a pomiędzy pierścieniem zamykającym a pierścieniem korpusu osadzone są dwie, teleskopowo na siebie zachodzące tuleje zewnętrzna i wewnętrzna. Obydwie tuleje zamocowane są każda do odpowiadającego jej pierścienia korpusu, względnie pierścienia zamykającego. Jednocześnie tuleja zewnętrzna wyposażona jest w co najmniej jeden przelotowy otwór w płaszczu, przykryty od zewnątrz elastyczną, pierścieniową membraną, zamocowaną przy brzegach obwodowo do tulei zewnętrznej. W korzystnym wykonaniu tuleja zewnętrzna zamocowana jest do pierścienia zamykającego, a tuleja wewnętrzna zamocowana jest do pierścienia korpusu. W przypadku rurociągów o dużych średnicach korzystnym jest, gdy średnica zewnętrzna ma więcej przelotowych otworów, które rozmieszczone są na jej obwodzie w odległości nie mniejszej, niż największy skok kompensatora od krawędzi tulei wewnętrznej, dzięki czemu eliminuje się możliwość utraty drożności przelotowych otworów.

Wystarczającym zabezpieczeniem mocowania elastycznej, pierścieniowej membrany jest jej zamocowanie do tulei zewnętrznej opaskami umocowanymi przy jej brzegach.

Prostym jest takie wykonanie kompensatora, w którym tuleja zewnętrzna połączona jest za pomocą obwodowego rowka i osadzonego w nim pierścienia łączącego śrubą z pierścieniem zamykającym, przyspawanym obwodowo do rury wewnętrznej kompensatora.

Analogicznie do tego, również tuleja wewnętrzna połączona jest przez obwodowy rowek i osadzony w nim pierścień łączący z pierścieniem korpusu, dociskanym za pomocą śruby do pierścienia dociskowego, zamocowanego na sztywno, nierozłącznie na końcu rury zewnętrznej kompensatora.

Pożądaną jest również taka budowa pierścienia zamykającego, w której ma on zlokalizowany po przeciwnej stronie, niż tuleję zewnętrzną i zamocowany za pomocą śruby pierścień zamykająco-- zgarniający, współpracujący z wewnętrzną powierzchnią płaszcza zewnętrznego.

Zasadniczą zaletą kompensatora według wzoru użytkowego jest całkowite odcięcie wnętrza kompensatora od migracji gazów i wody. Nadciśnienie powietrza, powstające przy zsuwaniu się kompensatora, rozładowywane jest poprzez skierowanie tego powietrza przez przelotowy otwór w płaszczu tulei zewnętrznej pod elastyczną, pierścieniową membranę, która to powietrze magazynuje zmieniając swój kształt. Wokół membrany powstaje obszar podwyższonego ciśnienia, który nie pozwala na migrację gazów lub wody z zewnątrz, a nadciśnienie to utrzymywane jest poprzez szczelne osadzenie pierścienia zamykającego w płaszczu zewnętrznym. Przy rozsuwaniu kompensatora zmagazynowane

Claims (5)

1. powietrze przez przelotowy otwór wypływa z elastycznej, pierścieniowej membrany, a ciśnienie otaczającego z zewnątrz membranę powietrza obniża się do nominalnego, bez możliwości powstania podciśnienia, które mogłoby zasysać gaz lub wodę do wnętrza kompensatora. Dzięki dobremu uszczelnieniu płaszcza zewnętrznego i jego sztywności eliminowana jest możliwość zanieczyszczania kompensatora, a więc własności gruntu, w którym ułożony jest rurociąg, nie mają znaczenia dla pracy kompensatora. Dodatkową zaletą jest prosta konstrukcja, umożliwiająca wykonanie bezpośrednio w warunkach tunelowych. Wzór użytkowy został przedstawiony na rysunku, gdzie pokazano kompensator rurociągu w częściowym przekroju wzdłużnym. Kompensator liniowy 1 zawiera zachodzące końcami na siebie teleskopowo rurę wewnętrzną 2 i rurę zewnętrzną 3. Na końcu rury zewnętrznej 3 zamocowany jest na sztywno pierścień korpusu 4 osadzony pierścieniem dociskowym 5 ślizgowo na rurze wewnętrznej 2 i uszczelniony uszczelką pierścieniową 6. Pierścień korpusu 4 utrzymuje uszczelnienie 7 usytuowane między rurą wewnętrzną 2 i rurą zewnętrzną 3. Do pierścienia dociskowego 5 pierścienia korpusu 4 dochodzi końcem nałożona na rurę wewnętrzną 2 tuleja wewnętrzna 8 wyposażona przy końcu w obwodowy rowek 9, w który wchodzi pierścień łączący 10 zamocowany do pierścienia korpusu 4 za pomocą śrub 11 rozmieszczonych na obwodzie. Na tuleję wewnętrzną 8 zachodzi teleskopowo od strony pierścienia zamykającego 12 tuleja zewnętrzna 13, w której płaszczu wykonane są przelotowe otwory 14. Tuleja zewnętrzna 13 posiada od strony pierścienia zamykającego 12 obwodowy rowek 15, w którym osadzony jest pierścień łączący 16, zamocowany do pierścienia zamykającego 12 za pomocą rozmieszczonych na obwodzie śrub 17, a sam pierścień zamykający 12 jest przyspawany do rury wewnętrznej 2. Na tulei zewnętrznej 13 zamocowana jest obejmami 18 elastyczna, pierścieniowa membrana 19, zakrywająca od zewnątrz przelotowe otwory 14. Przelotowe otwory 14 oddalone są od krawędzi 20 tulei wewnętrznej 8 na odległość L nie mniejszą od największego skoku kompensatora 1, dzięki czemu przelotowe otwory 14 nigdy nie zachodzą na tuleję wewnętrzną 8. Od zewnątrz kompensator 1 zamknięty jest rurowym płaszczem zewnętrznym 21, który jednym końcem 22 zamocowany jest szczelnie i nieprze-suwnie na pierścieniu korpusu 4, natomiast drugim końcem 23 wystaje poza pierścień zamykający 12. Do pierścienia zamykającego 12 od strony końca 23 płaszcza zewnętrznego 21 zamocowany jest śrubami 17 pierścień zamykająco-zgarniający 24 z obwodową uszczelką 25, przy czym jego średnica zewnętrzna di jest równa średnicy wewnętrznej d2 rurowego płaszcza zewnętrznego 21. Zastrzeżenia ochronne

   1. Kompensator liniowy rurociągu, w którym dwie rury końcowymi odcinkami zachodzą teleskopowo na siebie, a koniec rury zewnętrznej osadzony jest w pierścieniu korpusu, osadzonym ślizgowo na rurze wewnętrznej i mocującym uszczelnienie pierścieniowej przestrzeni między rurami, przy czym odcinek kompensatora osłonięty jest płaszczem zewnętrznym, znamienny tym, że na rurze wewnętrznej (2) zamocowany jest na sztywno pierścień zamykający (12) średnicy zewnętrznej (d^ równej średnicy wewnętrznej (d2) płaszcza zewnętrznego (21), a między pierścieniem zamykającym (12) a pierścieniem korpusu (4) osadzone są dwie, teleskopowo na siebie zachodzące tuleje zewnętrzna (13) i wewnętrzna (8), obydwie zamocowane do odpowiadającego im pierścienia korpusu (4) lub pierścienia zamykającego (12), przy czym tuleja zewnętrzna (13) wyposażona jest w co najmniej jeden przelotowy otwór (14) przykryty od zewnątrz elastyczną pierścieniową membraną (19) zamocowaną przy brzegach obwodowo do tulei zewnętrznej (13).
2. 2. Kompensator według zastrz. 1, znamienny tym, że tuleja zewnętrzna (13) zamocowana jest do pierścienia zamykającego (12), a tuleja wewnętrzna (8) zamocowana jest do pierścienia korpusu (4).
3. 3. Kompensator według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że tuleja zewnętrzna (13) ma więcej przelotowych otworów (14), które rozmieszczone są na jej obwodzie w odległości (L) nie mniejszej od największego skoku kompensatora (1) od krawędzi (20) tulei wewnętrznej (8).
4. 4. Kompensator według zastrz. 1, znamienny tym, że elastyczna pierścieniowa membrana (19) zamocowana jest do tulei zewnętrznej (13) opaskami (18) zaciśniętymi przy jej brzegach.
5. 5. Kompensator według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że tuleja zewnętrzna (13) połączona jest za pomocą obwodowego rowka (15) i osadzonego w niej pierścienia łączącego (16) śrubami (17) z pierścieniem zamykającym (12) przyspawanym obwodowo do rury wewnętrznej (2) kompensatora (1).