PL67285Y1 - Kotwa - Google Patents

Description

2 PL 67 285 Υ1

Opis wzoru

Przedmiotem wzoru użytkowego jest kotwa przeznaczona do zagłębiania w gruncie, stanowiąca punkt mocowania naciągów do słupów, masztów, kominów i także ścian wykopów i tuneli tymczasowych lub stałych, do mocowania opasek zbiorników szamb znajdujących się w wykopach ziemnych w tym celu, aby siła wyporu nie wypchnęła zbiornika z gruntu w czasie wzrostu poziomu wód gruntowych.

Kotwy gruntowe służą do kotwienia w otaczającym gruncie różnych konstrukcji w celu zachowania ich stateczności, szczególnie konstrukcji wysokich i podatnych na boczne odchylenia od pionu. Do takich konstrukcji należą przede wszystkim wysokie maszty, kominy, słupy, słupki ogrodzenia. Kotwy składają się z trzech podstawowych części, z buławy, przenoszącej siłę kotwiącą z cięgna na otaczający grunt, z głowicy kotwiącej, która przenosi siłę naciągu z cięgna na konstrukcję kotwioną i z wspomnianego już cięgna, czyli elementu łączącego buławę z głowicą.

Znane są kotwy tzw. iniekcyjne, gdzie buława jest w postaci związanego zaczynu cementowego. W trakcie wykonywania iniekcji wcześniej wykonanego w gruncie otworu w zaczynie osadzane jest cięgno, którym może być sztywny pręt lub elastyczna lina. Nośność takiej kotwy wynika z wielkości siły tarcia pobocznicy buławy (jej powierzchni bocznej) o otaczający ją grunt. Z polskiego opisu patentowego nr 199940 znana jest kotwa gruntowa, którą stanowią dwie prostokątne płyty połączone przegubowo sworzniem wzdłuż dłuższych boków. Cięgno kotwy stanowi pręt nagwintowany na obu końcach i jest połączone z płytami za pośrednictwem nakręconej na gwintowany pręt nakrętki, która z kolei jest połączona przegubowo poprzez sworznie dwoma parami ramion z płytami. Płyty mają możliwość rozchylania się w zakresie kątów od 35° do 330°. W stanie złożonym, podczas wprowadzania kotwy do gruntu, kąt między płytami wynosi 35°. Kręcąc nakrętką w jedną lub drugą stronę płyty rozchylają się o dowolny kąt. Kotwienie kotwy w gruncie następuje, gdy płyty rozchylone są pod kątem 180°, są wtedy prostopadłe do cięgna i zakleszczają się w gruncie uniemożliwiając ruch kotwy w górę lub w dół. Cięgno umieszczone jest w osadzaczu, czyli rurze o prostokątnym przekroju z obustronnie ściętą końcówką w ten sposób, że tworzą się dwa równoległe trójkąty równoramienne o kącie wierzchołkowym 35°. O te ścięte krawędzie opierają się złożone płyty, tworząc na końcu rury osadzacza klinowy daszek, który stanowi klinowy grot umożliwiający wbijanie kotwy w grunt. Po wbiciu kotwy rozchyla się płyty a osadzacz się usuwa wyciągając go na powierzchnię.

Na stronie www.plantco-france.com przedstawiono kotwy, w których buława jest w postaci długiej tulei z dnem, posiadającej z boku ucho, do którego zamocowane jest cięgno, w tym przypadku jest to elastyczna linka. Od góry, od strony przeciwnej do dna, tuleja jest ścięta pod skosem. Kotwę taką osadza się w gruncie w ten sposób, że w otwór w tulei wkłada się sztywny pręt, w który uderza się od góry i powoduje zagłębianie kotwy w ziemi. Jednocześnie z zagłębianiem się kotwy wciągana jest pod ziemię linka cięgna. Po wbiciu na odpowiednią głębokość pręt wyjmuje się z ziemi a następnie pociąga się za cięgno w górę, przez co tuleja obraca się wokół chwilowego środka obrotu, jakim jest znajdujące się na tulei ucho - skośna powierzchnia góry tulei powoduje, że naciskający na tę powierzchnię grunt odchyla ją do pozycji prostopadłej do kierunku wyciągania - wtedy kotwa zakleszcza się w gruncie.

Według wzoru użytkowego kotwa do zagłębiania w gruncie, posiada buławę kotwy w postaci poprzeczki ze skrzydełkiem. Poprzeczka jest u dołu sztywnego cięgna jednym końcem zamocowana w nim obrotowo na sworzniu. U góry cięgno posiada głowicę kotwiącą z oczkiem kotwiącym i ze śrubami do zaciskania głowicy kotwiącej na cięgnie. Głowica kotwiąca jest w postaci dwóch krótkich płaskowników z otworami na śruby w jednym końcu i oczkiem kotwiącym na drugim końcu.

Kotwa według wzoru ma prostą konstrukcję, wymaga prostych środków do umieszczenia jej w gruncie. Może być osadzana w gruncie pod dowolnym kątem a długość cięgna (położenie głowicy kotwiącej) może być zmieniana w dowolny sposób, co zostanie opisane w dalszej części.

Przedmiot wzoru użytkowego pokazano na rysunku, na którym fig. 1a przedstawia kotwę w widoku z boku w stanie złożonym, fig. 1 b przedstawia tę samą kotwę w widoku z drugiego boku.

Jak pokazano na fig. 1a, 1 b, podstawową część kotwy stanowi cięgno ±, które u dołu posiada zamocowaną obrotowo na sworzniu 2 poprzeczkę 3. Poprzeczka 3 ma skrzydełko 4. Na cięgnie 1 zamocowana jest głowica kotwiąca 5 z oczkiem kotwiącym 6 i śrubami 7 do zaciskania głowicy 5 na cięgnie 1.. Głowica kotwiąca 5 jest w postaci dwóch krótkich płaskowników, z których każdy znajduje się po innej stronie cięgna i i które są zaciskane na cięgnie 1 śrubami 7. Część cięgna 1 poniżej sworznia 2 tworzy grot kotwy, dzięki któremu łatwiej jest ją wbijać w grunt.

Claims (1)

1. 3 PL 67 285 Υ1 Działanie kotwy według wzoru użytkowego jest następujące: dolny koniec cięgna 1 ustawia się w miejscu, w którym kotwa ma zostać osadzona w gruncie i przytrzymując ręką ustawia się kąt, pod którym kotwa będzie wprowadzana w grunt. Następnie młotkiem uderza się w górny koniec cięgna 1 i kotwa zaczyna wgłębiać się w grunt. W trakcie zagłębiania poprzeczka 3 układa się wzdłuż cięgna 1, a dociskana jest do cięgna 1. przez skrzydełko 4, na które napiera grunt w trakcie wbijania. Po ustaleniu właściwej dla danego gruntu głębokości osadzenia kotwy przestaje się ją wbijać, natomiast za oczko kotwiące 6 podciąga się lekko kotwę do góry, wtedy przy takim ruchu w górę skrzydełko 4 odchyla poprzeczkę 3 do pozycji prostopadłej do cięgna 1 - kotwa jest osadzona, zakleszczona w gruncie. Kolejną czynnością jest ustalenie wysokości zamocowania głowicy kotwiącej na cięgnie 1, a tym samym położenie oczka kotwiącego 6 - robi to się przez zluzowanie śrub 7 i po umieszczeniu głowicy 5 na właściwej wysokości śruby 7 dokręca się, a wystający ponad głowicę 5 odcinek cięgna 1 przycina się lub pozostawia. Zastrzeżenie ochronne Kotwa do zagłębiania w gruncie, składająca się z cięgna, głowicy kotwiącej z oczkiem kotwiącym i buławy do mocowania w gruncie, znamienna tym, że buławę kotwy stanowi poprzeczka (3) ze skrzydełkiem (4), która jest u dołu sztywnego cięgna (1) jednym końcem zamocowana w nim obrotowo na sworzniu (2), a cięgno (i) u góry posiada głowicę kotwiącą (5) z oczkiem kotwiącym (6) i ze śrubami (7) do zaciskania głowicy kotwiącej (5) na cięgnie (1), przy czym głowica kotwiąca (5) jest w postaci dwóch krótkich płaskowników z otworami na śruby (7) w jednym końcu i oczkiem kotwiącym (6) na drugim końcu.