PL66584Y1 - Skrzydlo samolotu - Google Patents

Description

2 PL 66 584 Υ1

Opis wzoru

Przedmiotem wzoru użytkowego jest skrzydło samolotu, zwłaszcza skrzydło ultralekkiego samolotu odrzutowego, wykonane głównie z kompozytu węglowego i dostosowane do szybkiego montowania w kadłubie. W stanie techniki lotniczej można znaleźć dużą ilość rozwiązań konstrukcyjnych skrzydeł samolotów, ale bardzo ostre kryteria, jakie cechują technikę lotniczą powodują, że nie zawsze te rozwiązania mogą być przenoszone z jednych samolotów na inne. Szczególnie dotyczy to kategorii samolotu, który niedawno pojawił się na rynku lotniczym, to jest nowoczesnego ultralekkiego samolotu odrzutowego zbudowanego głównie z kompozytu węglowego.

Celem wzoru użytkowego było zaprojektowanie skrzydła do takiego właśnie samolotu, które spełniłoby jednocześnie kryteria: aerodynamiczne, wytrzymałościowe, ciężarowe i eksploatacyjne - ze szczególnym uwzględnieniem szybkiego montażu w kadłubie.

Zostało to rozwiązane według wzoru w ten sposób, że w skrzydle wykonanym głównie z kompozytu węglowego, mającym obrys półeliptyczny, w którym krawędź natarcia jest krzywoliniowa, a krawędź spływu prostoliniowa, zaś strukturę wytrzymałościową stanowią dźwigary, żebra i pokrycie, zastosowano dźwigar przedni i dźwigar tylny równoległe do siebie i prostopadłe do podłużnej osi kadłuba, co uprościło konstrukcję skrzydła. Dźwigar przedni dochodzi do krawędzi natarcia, gdzie łączy się z pokryciem, natomiast dźwigar tylny jest doprowadzony do końca skrzydła i połączony z żebrem końcowym oraz z dźwigarkiem dodatkowym, które służą też do mocowania końcówki skrzydła. W tym celu żebro końcowe ma otwór, w który jest wsunięty bagnet końcówki skrzydła oraz ma otwory pod sworznie centrujące umieszczone na końcówce, zaś dźwigarek dodatkowy ma otwór okuciowy, w który wsuwa się i mocuje sworzeń bagnetu, najkorzystniej przy pomocy nakrętki.

Oba dźwigary mają przedłużenia wysunięte poza żebro początkowe, dla zamontowania skrzydła w kadłubie. Przedłużenia te mają na końcach sworznie prowadzące o osiach ukierunkowanych wzdłuż przedłużeń, a w pobliżu żebra początkowego mają otwory okuciowe pod sworzeń główny o osiach ukierunkowanych prostopadle do ścianek tych przedłużeń.

Gdy skrzydło znajduje się w położeniu zamontowanym w kadłubie, każde przedłużenie dźwigarów jest wsunięte między dwie ścianki wręgowe. Obie ścianki wręgowe mają otwory okuciowe pod sworzeń główny i są połączone łącznikiem, który ma otwór pod sworzeń prowadzący. Sworznie prowadzące na końcach przedłużeń wchodzą w otwory łączników, a pokrywające się otwory okuciowe w przedłużeniach dźwigarów i w ściankach wręgowych są przełknięte sworzniami, najkorzystniej jednym integralnym sworzniem głównym.

Skrzydło samolotu według wzoru użytkowego spełnia wszystkie postawione kryteria, ma dobre charakterystyki aerodynamiczne i prostą konstrukcję, przy czym jest lekkie i odpowiednio wytrzymałe oraz daje się szybko montować i demontować w kadłubie samolotu.

Przedmiot wzoru użytkowego został pokazany na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia skrzydło lewe w rzucie perspektywicznym od tylnej i górnej strony, fig. 2 przedstawia końcową część lewego skrzydła w tym samym rzucie oraz końcówkę skrzydła typu winglet w fazie montażu, fig. 3 przedstawia końcową część lewego skrzydła w rzucie perspektywicznym od przedniej i górnej strony, fig. 4 przedstawia w uproszczeniu widok od góry na przykadłubową część lewego skrzydła i elementy jego zamocowania w kadłubie, a fig. 5 przedstawia przekrój przez tylny dźwigar lewego skrzydła wzdłuż linii A-A na fig. 4. Na fig. 1,2, 3 umownie pominięto górne pokrycie skrzydła dla uwidocznienia wnętrza.

Skrzydło samolotu według wzoru użytkowego ma obrys półeliptyczny, w którym krawędź natarcia 1 jest krzywoliniowa, a krawędź spływu 2 - prostoliniowa. Zakończenie ma formę podgiętej do góry końcówki 3 typu winglet. Profil skrzydła został specjalnie opracowany dla tego samolotu. Jest to profil turbulentny o dużym współczynniku siły nośnej i jest mało wrażliwy na zanieczyszczenia powierzchni. Skrzydło jest wyposażone w klapę wyporową 4 typu krokodylowego i szczelinową lotkę 5. Zastosowano mechanizm napędu klapy z przesuwnym cięgłem 6 wg wzoru użytkowego nr zgłoszenia W. 119 783 oraz mechanizm napędu lotki konwencjonalny złożony z zespołu popychaczy 7 i dźwigni 8 do zmiany kierunku. Z wyjątkiem okuć i wzmocnień służących do wprowadzenia sił skupionych, skrzydło jest wykonane z kompozytu węglowego, a jego części są łączone metodą klejenia.

Strukturę wytrzymałościową skrzydła stanowią dźwigar przedni 9, dźwigar tylny 10 z dźwigarkiem dodatkowym H, ścianka zamykająca 12 oraz żebra 13, 14, 15, 16, 17, 18, a także pracujące pokrycie 19. Dźwigar przedni 9 oraz dźwigar tylny 1_0 są równoległe do siebie i prostopadłe do osi

Claims (3)

1. 3 PL 66 584 Υ1 kadłuba, co uprościło konstrukcję skrzydła. Dźwigar przedni 9 dochodzi do krawędzi natarcia 1, gdzie jest połączony z pokryciem 19, natomiast dźwigar tylny 10 jest doprowadzony do końca skrzydła i połączony z żebrem końcowym 18 oraz z dźwigarkiem dodatkowym H, które są też wykorzystane do mocowania końcówki skrzydła 3. W tym celu żebro końcowe 18 ma duży otwór 20, w który jest wsunięty bagnet końcówki 21 oraz ma dwa małe otwory 22 pod sworznie centrujące 23 umieszczone na końcówce 3. W dźwigarku dodatkowym J1 znajduje się otwór okuciowy 24, w który wsuwa się i mocuje sworzeń bagnetu 25 przy pomocy znormalizowanej nakrętki z podkładką. Umożliwia to łatwą i szybką wymianę końcówki 3 w przypadku jej uszkodzenia. Dźwigar przedni 9 i dźwigar tylny 10 mają przedłużenia 26, 27 wysunięte poza żebro początkowe 13, do zamocowania skrzydła w kadłubie. Oba przedłużenia 26, 27 mają na końcach sworznie prowadzące 28 o osiach ukierunkowanych wzdłuż przedłużeń 26, 27, a w pobliżu żebra początkowego 13 mają otwory okuciowe 29 pod sworzeń główny 30 o osiach ukierunkowanych prostopadle do ścianek przedłużeń 26, 27. Celem zamontowania w kadłubie, skrzydło jest wsunięte każdym przedłużeniem 26, 27 między dwie ścianki wręgowe 31 Obie ścianki 31 mają otwory okuciowe pod sworzeń główny 30 i są połączone łącznikiem 32 mającym otwór, w który wchodzi sworzeń prowadzący 28. Pokrywające się otwory okuciowe 29 w obu przedłużeniach dźwigarów 26, 27 i w ściankach wręgowych 31 są przetknięte jednym integralnym sworzniem głównym 30, co pozwala na szybki montaż i demontaż skrzydła. Konstrukcja skrzydła według wzoru użytkowego kwalifikuje je do zastosowania, zwłaszcza w ul-tralekkich samolotach odrzutowych. Zastrzeżenia ochronne 1. Skrzydło samolotu, zwłaszcza ultralekkiego samolotu odrzutowego, wykonane głównie z kompozytu węglowego, mające krzywoliniową krawędź natarcia i prostoliniową krawędź spływu oraz strukturę wytrzymałościową w postaci dźwigarów, żeber i pokrycia, przystosowane do zamontowania w kadłubie, znamienne tym, że ma dźwigar przedni (9) i dźwigar tylny (10) równoległe do siebie i prostopadłe do podłużnej osi kadłuba, przy czym dźwigar przedni (9) dochodzi do krawędzi natarcia (1) gdzie łączy się z pokryciem (19). natomiast dźwigar tylny (10) jest doprowadzony do końca skrzydła i połączony z żebrem końcowym (18) oraz z dźwigarkiem dodatkowym (H) służącym do mocowania końcówki skrzydła (3), a ponadto oba dźwigary (9, 10) mają przedłużenia (26, 27) wychodzące poza żebro początkowe (13). w celu zamontowania skrzydła w kadłubie, które to przedłużenia (26, 27) mają na końcach sworznie prowadzące (28) o osiach ukierunkowanych wzdłuż przedłużeń (26, 27), a w pobliżu żebra początkowego (13) mają otwory okuciowe (29) pod sworzeń głów-ny (30) o osiach ukierunkowanych prostopadle do ścianek przedłużeń (26, 27).
2. 2. Skrzydło samolotu według zastrz. 1, znamienne tym, że żebro końcowe (18) ma otwór (20). w który jest wsunięty bagnet końcówki (£1) oraz ma otwory (22) pod sworznie centrujące (23) umieszczone na końcówce (3), natomiast dźwigarek dodatkowy (11) ma otwór okuciowy (24). w którym jest zamocowany sworzeń bagnetu (25). najkorzystniej przy pomocy nakrętki.
3. 3. Skrzydło samolotu według zastrz. 1, znamienne tym, że w położeniu zamontowanym w kadłubie każde przedłużenie dźwigarów (26, 27) jest wsunięte między dwie ścianki wręgowe (31) z otworami okuciowymi pod sworzeń główny (30), połączone łącznikiem (32) mającym otwór, w który wchodzi sworzeń prowadzący (28) na końcu przedłużenia (26, 27), po czym pokrywające się otwory okuciowe (29) w przedłużeniach dźwigarów (26, 27) i w ściankach wręgowych (31) są przetknięte sworzniami, najkorzystniej jednym integralnym sworzniem głównym (30).