PL244497B1 - Adapter stosowany w zabiegach ablacji serca, zwłaszcza do ablacji bipolarnej - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do ablacji serca, zwłaszcza do ablacji bipolarnej z wykorzystaniem generatora prądu RF, cewnika wewnątrzsercowego wyposażonego w elektrody ablacyjne i podzespoły robocze oraz odpowiedniego systemu roboczego, charakteryzujące się tym, że w jednej ze ścian pojemnika (2) obudowy połączonej rozłącznie z jej pokrywą wykonany jest co najmniej jeden przelotowy otwór z osadzonym w nim co najmniej jednym podzespołem łącznika wejściowego (5), natomiast druga ściana tego pojemnika ma wykonane co najmniej dwa przelotowe otwory z osadzonymi w nich co najmniej jednym podzespołem łącznika wyjściowego (6') i jednym podzespołem łącznika wyjściowego (6), przy czym podzespół łącznika wejściowego (5) za pomocą kabli poprzez węzeł i kabel połączony jest nierozłącznie z podzespołem łącznika wyjściowego (6), a ponadto podzespół łącznika wejściowego (5) za pomocą kabli połączony jest nierozłącznie z podzespołem łącznika wyjściowego (6'). Podzespół łącznika wejściowego za pomocą kabli poprzez węzeł i kabel łączy się z podzespołem łącznika wyjściowego (6) poprzez podzespół łącznika przejściowego i kabel połączony nierozłącznie z podzespołem łącznika przejściowego i z podzespołem łącznika wyjściowego (6), przy czym podzespół łącznika przejściowego umieszczony jest w dodatkowym otworze wykonanym w ścianie pojemnika (2) obudowy.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest adapter stosowany w zabiegach ablacji serca, zwłaszcza ablacji bipolarnej lub unipolarnej lub w czasie zabiegu elektroporacji przeprowadzanej w celu leczenia zaburzeń pracy serca, za pomocą sygnałów elektrycznych, zwłaszcza o częstotliwości radiowej (RF), umożliwiający przesyłanie sygnałów elektrycznych z końcówki elektrody ablacyjnej cewnika wewnątrzsercowego do generatora impulsów elektrycznych i systemów roboczych takich jak: system elektrofizjologiczny, system mapowania trójwymiarowego, system mierzący temperaturę i system pomiaru siły nacisku elektrody ablacyjnej cewnika wewnątrzsercowego na tkankę serca.

Metody leczenia arytmii serca obejmują zniszczenie obszarów powodujących arytmię poprzez ablację tkanki mięśnia sercowego za pomocą energii elektrycznej, którą zwykle przeprowadza się przez przyłożenie prądu przemiennego, zwykle o częstotliwości radiowej (RF) do jednej lub wielu elektrod ablacyjnych o mocy niezbędnej do zmieniania tkanki docelowej. Wysoka gęstość prądu RF przy końcówce elektrody powoduje termiczne zniszczenie tkanki znajdującej się w pobliżu miejsca odpowiedzialnego za nieprawidłowy rytm serca. Zazwyczaj elektrody te są montowane na dystalnej końcówce lub części inwazyjnej sondy albo cewnika wewnątrzsercowego, wprowadzanego do serca pacjenta przez naczynia krwionośne, zwłaszcza przez żyłę lub tętnicę udową.

W klasycznych metodach ablacji, w tym w metodzie ablacji unipolarnej, generowany prąd przepływa pomiędzy końcówką cewnika wewnątrzsercowego to jest elektrodą ablacyjną, a płytką dyspersyjną przewodzącą prąd, na której leży pacjent, do których podłączony jest generator impulsów elektrycznych. Znana jest również metoda jednoczasowej ablacji unipolarnej dwoma elektrodami, w której stosuje się dwie płytki dyspersyjne, dwa cewniki wewnątrzsercowe i dwa generatory impulsów elektrycznych tak, że każda płytka, cewnik i generator tworzącą dwa oddzielne obwody elektryczne, niepowiązane ze sobą. W obu tych metodach dzięki właściwemu dobraniu mocy prądu możliwe jest pożądane stworzenie blizny w miejscu odpowiedzialnym za powstawanie arytmii serca, jednocześnie przyjmując, że powierzchnia styku płytki dyspersyjnej lub dwóch takich płytek z ciałem pacjenta jest tak duża, że zabieg ten nie spowoduje poparzeń. Z kolei w literaturze Subba Reddy Vanga, Mazda Biria, Loren Berenbom, James Vacek, Dhanunjaya R Lakkireddy pt.: „Skin Burn at the Site of Indifferent Electrode after Radiofrequency Catheter Ablation of AV Node for Atrial Fibrillation”, Journal of Atrial Fibrillation 2008 przytacza się przypadki pacjentów, którzy doznali oparzeń ciała na skutek częściowego ześlizgnięcia się spod ich pleców płytki dyspersyjnej, na której leżeli, co było spowodowane zwiększeniem gęstości prądu przepływającego przez mniejszą powierzchnię styku tej płytki z ich ciałem. W celu uniknięcia takich poparzeń przeprowadzający zabieg lekarz powinien dokonać analizy oporu prądu występującego pomiędzy elektrodą ablacyjną cewnika wewnątrzsercowego, a płytką dyspersyjną wyrażonego w Ohmach (Ω), przedstawianego na generatorze impulsów elektrycznych, przy czym przyjmuje się, że w przypadku oporności wynoszącej około 80-140 Ω zabieg jest realizowany poprawnie, zaś przy zbyt dużej oporności wynoszącej około 200-300 Ω płytka dyspersyjna nie przylega poprawnie do ciała pacjenta albo elektroda jest zbyt mocno wbita w tkankę mięśnia sercowego. W wybranych, skomplikowanych przypadkach spotyka się stosowanie dodatkowych cewników wewnątrzsercowych pomiarowych do pomiaru temperatury, które są podpięte do osobnych systemów roboczych (systemów pomiarowych) i są wprowadzane do przełyku pacjenta, co wynika z odnotowanych przypadków pacjentów, którzy doznali poparzenia dolnej części przełyku po ablacji unipolarnej (literatura: Bharath Yarlagadda i inni pt.: „Temporal relationships between esophageal injury type and progression in patients undergoing atrial fibrillation catheter ablation”, Heart Rhythm 2019).

Niedogodnością powyższych metod ablacji unipolarnej jest konieczność wprowadzania dodatkowych cewników wewnątrzsercowych pomiarowych oraz opieranie się lekarza przeprowadzającego zabieg na ogólnie przyjętych zasadach opisanych w literaturze, a nie na parametrach, które mogą jednoznacznie określić przyczynę zwiększenia oporności lub które mogą informować go o zwiększeniu temperatury tkanki w czasie przeprowadzania zabiegu ablacji.

Z kolei w przypadku zaburzeń rytmu wywodzących się z grubszych struktur serca standardowa penetracja prądem mająca zastosowanie w ablacji unipolarnej może być niewystarczająca i dlatego wówczas przeprowadza się ablację bipolarną. W zabiegu tym zamiast płytki dyspersyjnej stosuje się drugi cewnik wewnątrzsercowy z elektrodą ablacyjną, który umieszcza się po przeciwległej stronie mięśnia sercowego na przykład po drugiej stronie przegrody międzykomorowej. Dzięki temu generowany prąd RF przepływa pomiędzy obu elektrodami ablacyjnymi obu cewników i ma większą gęstość w znajdującym się pomiędzy elektrodami obszarze, co powoduje, że utworzona blizna obejmuje nawet całą grubość wybranego fragmentu mięśnia sercowego, również w przypadku znacznego jego przerostu.

Również zabieg ablacji bipolarnej jest uważany powszechnie jako zabieg ryzykowny dla pacjenta, ze względu na stosunkowo łatwą możliwość perforacji tkanek jego serca, co jest bardzo groźne dla zdrowia, a nawet życia i wynika z dużej ilości parametrów mających wpływ na poprawność tego zabiegu, na przykład: moc prądu, siła nacisku elektrod na mięsień czy temperatura elektrod ablacyjnych, przy czym pomiar tych wszystkich parametrów do tej pory był utrudniony lub niemożliwy.

Znana jest z europejskiego patentu nr EP2604211 metoda monitorowania i analizowania zabiegu ablacji bipolarnej, w której wykorzystuje się aparat medyczny składający się z cewnika wyposażonego w dwie umieszczone na jego końcu elektrody ablacyjne i elektrody czujnikowej znajdującej się pomiędzy tymi obiema elektrodami ablacyjnymi oraz podłączonego nich generatora energii elektrycznej. Aparat ten wyposażony jest w monitor podłączony do elektrody czujnikowej, co pozwala wykrywać i analizować aktywność elektryczną serca w czasie dostarczania energii elektrycznej do ablacji przez elektrody ablacyjne. Ponadto monitor przedmiotowego aparatu przedstawia graficzną mapę części serca zawierającą leczoną tkankę i progresję dostarczanej energii wzdłuż ścieżki ablacji.

Znany jest także z opisu międzynarodowego zgłoszenia patentowego nr WO2016132339 system ablacji o częstotliwości radiowej (RF) ze środkami do aktywacji par elektrod cewników w trybie bipolarnym, identyfikacji elektrod z odchyleniami temperatury i obliczania pozostałego czasu ablacji dla trybu unipolarnego, przy czym system ten stanowi sterownik zaprogramowany w taki sposób, że:

- aktywuje pary wielu elektrod dostarczających energię elektryczną RF w trybie bipolarnym w temperaturze mieszczącej się w docelowym, zdefiniowanym zakresie temperatur,

- określa która z elektrod każdej pary lub które z nich odbiegały od dolnej granicy docelowego zakresu temperatur, a następnie

- oblicza dla każdej takiej elektrody czas pozostały do osiągnięcia całkowitego czasu ablacji oraz

- aktywuje każdą zidentyfikowaną elektrodę w celu dostarczenia jednobiegunowej energii RF w docelowym zakresie temperatur przez pozostały czas jej działania, przy czym pomiary temperatury mogą być odczytywane indywidualnie na jednej spośród wielu lub na wszystkich elektrodach za pomocą termopar, w które wyposażona jest każda z tych elektrod. Z kolei interakcja z lekarzem wykonującym ablację jest realizowana za pomocą graficznego interfejsu użytkownika prezentowanego na przykład na ekranie dotykowym lub innym wyświetlaczu. Cewnik i graficzny interfejs użytkownika mogą być podpięte bezpośrednio do tego sterownika.

Z kolei, znana z opisu patentowego US2017360498A1 elektrochirurgiczna skrzynka rozdzielcza posiada na jednej ścianie bocznej jeden przelotowy otwór z osadzonym w nim pierwszym łącznikiem stanowiącym 4-ro pinowe złącze męskie, służące do połączenia tej skrzynki rozdzielającej z urządzeniem dostarczającym do niej energię elektryczną, a na drugiej przeciwległej ścianie bocznej skrzynka ta ma również wykonany jeden przelotowy otwór z osadzonym w nim trzecim łącznikiem jednopinowym służącym do połączenia tej skrzynki z elektrofizjologicznym systemem diagnostycznym zwany też elektroanatomicznym systemem mapowania (EAM), a na przedniej ścianie frontowej ma wykonany jeden przelotowy otwór z osadzonym w nim drugim łącznikiem stanowiącym 4-ro pionowe złącze żeńskie służące do połączenia tej skrzynki ze źródłem jej zasilania, natomiast górna ściana tej skrzynki rozdzielczej wyposażona jest w dwupozycyjny przełącznik kołyskowy, łączący ze sobą w pierwszym jego położeniu pierwsze złącze z drugim złączem, a w drugim jego położeniu pierwsze złącze z trzecim złączem. Ponadto elektroanatomiczny system mapowania - EAM urządzenia do nawigacji elektrochirurgicznej według tego zgłoszenia patentowego połączony jest odpowiednio za pomocą czterech przewodów ze: skrzynką rozdzielczą, cewnikiem CS (140), systemem ICE do śledzenia urządzeń aż do serca, sondą przełykową oraz z cewnikiem mapującym, natomiast skrzynka rozdzielcza tego urządzenia połączona jest z generatorem elektrycznym oraz z igłą wyposażoną w elektrodę.

Celem wynalazku jest opracowanie nowej, prostej i zwartej konstrukcji adaptera stosowanego w zabiegach ablacji serca, zwłaszcza ablacji bipolarnej umożliwiającego przeprowadzenie zabiegu zarówno ablacji bipolarnej jak i unipolarnej, z jednoczasowym odczytem parametrów istotnych dla przeprowadzanego zabiegu na przykład: sygnałów elektrofizjologicznych z serca pacjenta, odczytu temperatury i/lub siły nacisku elektrody ablacyjnej, a także z wykorzystaniem zwojnic (cewek) generujących pole magnetyczne ułatwiających przeprowadzanie zabiegu. Dalszym celem wynalazku jest opracowanie takiej konstrukcji tego adaptera, która umożliwiać będzie podłączanie do niego dowolnych cewników wewnątrzsercowych, generatorów prądu RF, a także systemów roboczych. Ponadto celem wynalazku jest opracowanie takiego adaptera, za pomocą którego możliwe będzie automatyczne sterowanie obwodem od generatora prądu RF w zależności od zmierzonych parametrów przez wybrany system roboczy za pośrednictwem tego systemu roboczego.

Adapter stosowany w zabiegach ablacji serca, zwłaszcza ablacji bipolarnej według wynalazku charakteryzuje się tym, że w jednej ze ścian pojemnika jego obudowy połączonej rozłącznie z jej pokrywą wykonany jest co najmniej jeden przelotowy otwór z osadzonym w nim co najmniej jednym podzespołem łącznika wejściowego, natomiast druga ściana tego pojemnika ma wykonane co najmniej dwa przelotowe otwory z osadzonymi w nich co najmniej jednym podzespołem łącznika wyjściowego i jednym podzespołem drugiego łącznika wyjściowego, przy czym podzespół łącznika wejściowego za pomocą kabli, poprzez węzeł i jeden kolejny kabel połączony jest nierozłącznie z jednym podzespołem łącznika wyjściowego, a ponadto podzespół łącznika wejściowego za pomocą kolejnych kabli połączony jest nierozłącznie z kolejnymi podzespołami łącznika wyjściowego.

Korzystnym jest, gdy podzespół łącznika wejściowego za pomocą kabli poprzez węzeł i jeden kolejny kabel łączy się z jednym podzespołem łącznika wyjściowego poprzez podzespół łącznika przejściowego i kabel połączony nierozłącznie z tym podzespołem łącznika przejściowego i z tym podzespołem łącznika wyjściowego, przy czym podzespół łącznika przejściowego umieszczony jest w dodatkowym otworze wykonanym w ścianie pojemnika obudowy.

Korzystnym jest także, gdy podzespół łącznika wejściowego za pomocą kabli poprzez węzeł i jeden kolejny kabel łączy się z jednym podzespołem łącznika wyjściowego poprzez stycznik i kabel połączony z tym stycznikiem i z tym podzespołem łącznika wyjściowego, przy czym stycznik umieszczony jest w dodatkowym otworze wykonanym w ścianie pojemnika obudowy.

Korzystnym jest również, gdy podzespół łącznika wejściowego za pomocą kabli połączonych z przełącznikami i wychodzącymi z nich kablami połączony jest nierozłącznie z jednym podzespołem łącznika wyjściowego, a ponadto przełączniki te umieszczone w otworach wykonanych w ścianie górnej pojemnika obudowy za pomocą kolejnych kabli połączone są nierozłącznie z węzłem.

Korzystnym jest także, gdy każdy z podzespołów łączników wejściowych, podzespołów łączników wyjściowych i podzespół łącznika przejściowego stanowi element z gniazdem z przelotowymi otworami wykonanymi w dnie tego gniazda z osadzonymi w nich i połączonymi nierozłącznie z nimi pinami, których przednie końce umieszczone są w tym gnieździe, a ich tylne końce umieszczone są w tulejce, osadzonej w jednym z przelotowych otworów wykonanych w ścianach pojemnika, przy czym tulejka ta posiada gwint zewnętrzny z nakręcaną na nią nakrętką przylegającą do wewnętrznej powierzchni ściany pojemnika urządzenia, a przednie czoło tej tulejki połączone jest nierozłącznie z zewnętrzną powierzchnią dna gniazda elementu przylegającego do zewnętrznej powierzchni ściany tego pojemnika.

Korzystnym jest również, gdy każdy z podzespołów łącznika wejściowego posiada co najmniej dwa piny oraz każdy z podzespołów łącznika wyjściowego posiada co najmniej jeden pin, a podzespół łącznika przejściowego posiada dwa piny.

Korzystnym jest także, gdy każdy z podzespołów łączników wejściowych podzespołów łączników wyjściowych i podzespół łącznika przejściowego stanowią łączniki typu: „Lemel Redel”, „Jack”, „LC”.

Korzystnym jest również, gdy z co najmniej jednym z podzespołów łącznika wejściowego połączony jest nierozłącznie wtyk cewnika wewnątrzsercowego zakończonego co najmniej jedną elektrodą ablacyjną i wyposażonego w co najmniej jeden podzespół roboczy.

Adapter stosowany w zabiegach ablacji serca, zwłaszcza ablacji bipolarnej według wynalazku charakteryzuje się również tym, że w jednej ze ścian pojemnika jego obudowy połączonej rozłącznie z jej pokrywą wykonany jest przelotowy otwór z osadzonym w nim podzespołem łącznika wejściowego połączonym nierozłącznie za pomocą kabli z podzespołami łączników wyjściowych umieszczonych w dwóch otworach drugiej ściany pojemnika.

Korzystnym jest, gdy podzespół łącznika wejściowego i każdy z podzespołów łączników wyjściowych stanowi element z gniazdem z przelotowymi otworami wykonanymi w dnie tego gniazda z osadzonymi w nich i połączonymi nierozłącznie z nimi pinami, których przednie końce umieszczone są w tym gnieździe, a ich tylne końce umieszczone są w tulejce osadzonej w jednym z przelotowych otworów wykonanych w ścianach pojemnika, przy czym tulejka ta posiada gwint zewnętrzny z nakręcaną na nią nakrętką przylegającą do wewnętrznej powierzchni ściany pojemnika, a przednie czoło tej tulejki połączone jest nierozłącznie z zewnętrzną powierzchnią dna gniazda elementu przylegającego do zewnętrznej powierzchni ściany tego pojemnika.

Korzystnym jest także, gdy podzespół łącznika wejściowego stanowi element z gniazdem, z wykonanymi w dnie tego gniazda dwoma otworami połączonymi nierozłącznie z końcami pinów umieszczonych częściowo w tym gnieździe, których wewnętrzne czoła zlicowane są z zewnętrzną powierzchnią tego dna i połączone są nierozłącznie z jednymi końcami dwóch kabli umieszczonych w tulejkowej otulinie, której przedni koniec połączony jest nierozłącznie z zewnętrzną powierzchnią dna gniazda tego elementu, a jej tylny koniec posiada odsądzenie pierścieniowe i połączony jest nierozłącznie z jednym przelotowym otworem wykonanym w ścianie pojemnika, zaś każdy z podzespołów łączników wyjściowych stanowi element z gniazdem, z wykonanymi w dnie tego gniazda otworem połączonym nierozłącznie z końcem pina umieszczonego częściowo w tym gnieździe, którego wewnętrzne czoło zlicowane jest z zewnętrzną powierzchnią tego dna i połączone jest nierozłącznie z jednym końcem kabla umieszczonego w tulejkowej otulinie, której przedni koniec połączony jest nierozłącznie z zewnętrzną powierzchnią dna gniazda tego elementu, a jej tylny koniec posiada odsadzenie pierścieniowe i połączony jest nierozłącznie z kolejnymi otworami wykonanymi w ścianie pojemnika.

Korzystnym jest również, gdy podzespół łącznika wejściowego i każdy z podzespołów łączników wyjściowych stanowią łączniki typu: „Lemel Redel”, „Jack”, „LC”.

Korzystnym jest także, gdy podzespół łącznika wejściowego i każdy z podzespołów łączników wyjściowych stanowią łączniki typu: „Lemel Redel”, „Jack”, „LC” połączone nierozłącznie z ich kablami umieszczonymi w otulinie.

Korzystnym jest również, gdy podzespół łącznika wejściowego połączony jest nierozłącznie z wtykiem cewnika wewnątrzsercowego zakończonego elektrodą ablacyjną i wyposażonego w podzespół roboczy.

Adapter według wynalazku umożliwia przeprowadzanie zabiegu ablacji, zwłaszcza ablacji bipolarnej lub unipolarnej przy jednoczasowym odczytywaniu sygnałów pomiarowych z podzespołów roboczych cewników wewnątrzsercowych poprzez systemy robocze połączone z tym adapterem, co pozwala lekarzowi uniknąć na przykład przegrzania tkanek pacjenta (a w przypadku odnotowania za wysokiej temperatury przerwanie tego zabiegu), jak również pozwala lekarzowi zwiększyć natężenie prądu z generatora prądu RF w przypadku zmierzonej za niskiej temperatury, co zwiększa skuteczność i bezpieczeństwo tego zabiegu. Zastosowanie w adapterze podzespołu łącznika przejściowego lub stycznika pozwala sterować obwodem od generatora prądu RF za pośrednictwem wybranego systemu roboczego na podstawie zmierzonych przez ten system parametrów, co znacząco zwiększa bezpieczeństwo zabiegu ablacji, zwłaszcza ablacji bipolarnej niezależnie od czynności wykonywanych przez lekarza prowadzącego zabieg. Z kolei zastosowanie przełączników w tym adapterze pozwala na dowolne przełączanie przepływu prądu od elektrod ablacyjnych cewnika wewnątrzsercowego do systemu roboczego stanowiącego system elektrofizjologiczny połączony z tym adapterem albo do generatora prądu RF w zależności od potrzeb. Ponadto nieoczekiwanie okazało się, że adapter według wynalazku umożliwia przeprowadzenie zabiegu stymulacji poprzez generator prądu RF (mający także funkcję generowania prądu do stymulacji) albo system roboczy stanowiący system elektrofizjologiczny wyposażony w generator prądu stymulującego w zależności od potrzeb.

Używane w treści opisu patentowego i zastrzeżeń patentowych określenie „podzespół roboczy” należy traktować, jako: czujnik pomiaru siły nacisku elektrody ablacyjnej na tkankę serca, czujnik pomiaru temperatury (na przykład termistor lub termopara) stykający się z elektrodą ablacyjną cewnika wewnątrzsercowego lub zwojnicę (cewkę), natomiast określenie „system roboczy” należy traktować jako zasilany z sieci elektrycznej: system elektrofizjologiczny, system pomiaru temperatury, system pomiaru siły nacisku lub generator prądu przemiennego.

Przedmiot wynalazku w pięciu przykładowych odmianach jego wykonania został uwidoczniony na rysunku fig. 1-39, na którym fig. 1-8 przedstawiają pierwszą odmianę adaptera stosowanego w zabiegach ablacji serca, zwłaszcza ablacji bipolarnej z jednym podzespołem łącznika wejściowego i dwoma podzespołami łączników wyjściowych, z których każdy stanowi element stożkowy połączony metodą zgrzewania z gwintowaną tuleją i pinami, fig. 9-15 przedstawiają drugą odmianę tego adaptera, z takimi samymi podzespołami łączników jak odmiana pierwsza, przy czym jego podzespół łącznika wejściowego połączony jest dodatkowo za pomocą kleju z wtykiem cewnika wewnątrzsercowego, fig. 16-20 przedstawiają trzecią odmianę tego adaptera, z podobnymi podzespołami łączników jak odmiana pierwsza, przy czym w tej odmianie adapter posiada trzy podzespoły łączników wyjściowych oraz dodatkowy podzespół łącznika przejściowego, fig. 21-27 przedstawiają czwartą odmianę tego adaptera, podobną do odmiany trzeciej, w której adapter zawiera dodatkowy podzespół łącznika wejściowego i podzespół łącznika wejściowego, a zamiast podzespołu łącznika przejściowego posiada stycznik i dodatkowo wyposażony jest w cztery przełączniki, fig. 28-34 przedstawiają piątą odmianę tego adaptera z jednym podzespołem łącznika wejściowego i dwoma podzespołami łączników wyjściowych, z których każdy stanowi element stożkowy połączony metodą zgrzewania z pinami i otuliną jego kabli, a ponadto na fig. 35-39 przedstawiono ideowe zasady działania tego adaptera, przy czym: fig. 1 przedstawia pierwszą odmianę wykonania tego adaptera w widoku perspektywicznym w ujęciu przedniej, górnej i bocznej powierzchni jego obudowy, fig. 2 - ten sam adapter w widoku z przodu, fig. 3 - ten sam adapter w widoku z tyłu, fig. 4 - ten sam adapter w widoku od dołu, fig. 5 - ten sam adapter w stanie rozłożonym jego elementów składowych w widoku perspektywicznym w ujęciu przedniej, bocznej i dolnej powierzchni jego obudowy, fig. 6 - ten sam adapter, lecz bez jego pokrywy w widoku od dołu, fig. 7 powiększony szczegół „A” podzespołu łącznika wejściowego tego adaptera osadzonego w przedniej jego ścianie w poziomym przekroju przez ten podzespół w widoku od dołu, fig. 8 - powiększony szczegół „B” podzespołu łącznika wyjściowego tego adaptera osadzonego w tylnej jego ścianie w poziomym przekroju przez ten podzespół w widoku od dołu, fig. 9 przedstawia drugą odmianę wykonania tego adaptera w widoku perspektywicznym w ujęciu przedniej, górnej i bocznej powierzchni jego obudowy, fig. 10 - ten sam adapter w widoku z przodu, fig. 11 - ten sam adapter w widoku z tyłu, fig. 12 - ten sam adapter w stanie rozłożonym jego elementów składowych w widoku perspektywicznym w ujęciu przedniej, bocznej i dolnej powierzchni jego obudowy, fig. 13 - ten sam adapter, lecz bez jego pokrywy w widoku od dołu, fig. 14 - powiększony szczegół „C” cewki wewnątrzsercowej tego adaptera w poziomym przekroju przez końcówkę tej cewki wewnątrzsercowej w widoku od dołu, fig. 15 - powiększony szczegół „D” podzespołu łącznika wejściowego i wtyku cewki wewnątrzsercowej tego adaptera w poziomym przekroju przez ten podzespół i ten wtyk w widoku od dołu, fig. 16 przedstawia trzecią odmianę wykonania tego adaptera w widoku perspektywicznym w ujęciu przedniej, górnej i bocznej powierzchni jego obudowy, fig. 17 - ten sam adapter w widoku z przodu, fig. 18 - ten sam adapter w widoku z tyłu, fig. 19 - ten sam adapter w stanie rozłożonym jego elementów składowych w widoku perspektywicznym w ujęciu przedniej, bocznej i dolnej powierzchni jego obudowy, fig. 20 - ten sam adapter lecz bez jego pokrywy w widoku od dołu, fig. 21 przedstawia czwartą odmianę wykonania tego adaptera w widoku perspektywicznym w ujęciu przedniej, górnej i bocznej powierzchni jego obudowy, fig. 22 - ten sam adapter w widoku z przodu, fig. 23 - ten sam adapter w widoku z tyłu, fig. 24 - ten sam adapter w stanie rozłożonym jego elementów składowych w widoku perspektywicznym w ujęciu przedniej, bocznej i dolnej powierzchni jego obudowy, fig. 25 - ten sam adapter bez jego pokrywy w widoku od dołu, fig. 26 ten sam adapter w przekroju pionowym wzdłuż linii G-G, fig. 27 - powiększony szczegół „H” przełącznika tego adaptera w przekroju wzdłuż linii G-G, fig. 28 przedstawia piątą odmianę wykonania tego adaptera w widoku perspektywicznym w ujęciu przedniej, górnej i bocznej powierzchni jego obudowy, fig. 29 - ten sam adapter w widoku z przodu, fig. 30 - ten sam adapter w widoku z tyłu, fig. 31 - ten sam adapter w stanie rozłożonym jego elementów składowych w widoku perspektywicznym w ujęciu przedniej, bocznej i dolnej powierzchni jego obudowy, fig. 32 - ten sam adapter bez jego pokrywy w widoku od dołu, fig. 33 - powiększony szczegół „E” podzespołu łącznika wejściowego tego adaptera w poziomym przekroju przez ten podzespół w widoku od dołu, fig. 34 - powiększony szczegół „F” podzespołu łącznika wyjściowego tego adaptera w poziomym przekroju przez ten podzespół w widoku od dołu, fig. 35 przedstawia uproszczony schemat blokowo - ideowy pokazujący połączenie tego adaptera według pierwszej i piątej odmiany jego wykonania z generatorem impulsów elektrycznych RF, cewnikiem wewnątrzsercowym i systemem roboczym w czasie przeprowadzania ablacji unipolarnej, fig. 36 uproszczony schemat blokowo - ideowy pokazujący połączenie tego adaptera według pierwszej i piątej odmiany jego wykonania z generatorem impulsów elektrycznych RF, cewnikiem wewnątrzsercowym i systemem roboczym w czasie przeprowadzania ablacji bipolarnej, fig. 37 - uproszczony schemat blokowo - ideowy pokazujący połączenie tego adaptera według trzeciej odmiany jego wykonania z generatorem impulsów elektrycznych RF, cewnikiem wewnątrzsercowym i systemami roboczymi w czasie przeprowadzania ablacji bipolarnej, fig. 38 - uproszczony schemat blokowo - ideowy pokazujący połączenie tego adaptera według czwartej odmiany jego wykonania z generatorem impulsów elektrycznych RF i systemami roboczymi w czasie przeprowadzania ablacji, lecz przed podłączeniem do niego cewników wewnątrzsercowych, a fig. 39 - uproszczony schemat blokowo - ideowy pokazujący połączenie tego adaptera według pierwszej i piątej odmiany jego wykonania z generatorem impulsów elektrycznych, cewnikiem wewnątrzsercowym i systemem roboczym w czasie przeprowadzania zabiegu stymulacji serca.

Adapter stosowany w zabiegach ablacji serca, zwłaszcza ablacji bipolarnej według pierwszej odmiany jego wykonania przedstawiony na rysunku fig. 1-8 posiada dwuczęściową prostopadłościenną obudowę 1 o podstawie prostokątnej, którą stanowi pojemnik 2 i przysłaniająca go szczelnie dolna pokrywa 3, przy czym przednia ściana tego pojemnika 2 ma wykonany przelotowy okrągły otwór 4, w którym osadzony jest podzespół łącznika wejściowego 5, zaś tylna jego ściana ma wykonane dwa przelotowe okrągłe otwory 4’, w których osadzone są podobne podzespoły łączników wyjściowych 6 i 6’, przy czym podzespół łącznika wejściowego 5 stanowi stożkowy element 7 ze ściętym jego wierzchołkiem (element o profilu stożka ściętego), którego przednia czołowa ściana o mniejszej średnicy posiada okrągłe gniazdo 8, a w jego dnie 9 wykonane są dwa okrągłe przelotowe otwory 10, w których osadzone są i połączone z nimi metodą zgrzewania piny 11 umieszczone częściowo w tym gnieździe oraz częściowo w tulejce 12 z gwintem zewnętrznym, której przedni koniec połączony jest metodą zgrzewania z zewnętrzną powierzchnią dna 9 gniazda 8 stożkowego elementu 7, na którą nakręcona jest nakrętka 13. Z kolei, oba podzespoły łączników wejściowych 6 i 6’ mają podobną budowę, jak podzespół łącznika wejściowego 5, a różnica pomiędzy nimi polega tylko na tym, że w dnie 9 okrągłego gniazda 8 każdego tego podzespołu łącznika wyjściowego 6 i 6’ wykonany jest tylko jeden współosiowo usytuowany okrągły przelotowy otwór 10, w którym osadzony jest również analogiczny pin 11.

Wewnątrz otworu 4 przedniej ściany pojemnika 2 obudowy 1 osadzona jest tulejka 12 z gwintem zewnętrznym, podzespołu łącznika wejściowego 5 tak, że zewnętrzna powierzchnia dna 9 okrągłego gniazda 8 stożkowego elementu 7 przylega do przedniej powierzchni pojemnika 2, natomiast nakrętka 13 nakręcona jest tak na tę tulejkę 12, że przylega ona do wewnętrznej powierzchni przedniej ściany pojemnika 2. Z kolei, wewnątrz otworów 4’ tylnej ściany pojemnika 2 osadzone są analogicznie tulejki 12 z gwintem zewnętrznym podzespołów łączników wyjściowych 6 i 6’, na których nakręcone są nakrętki 13 tak, że przylegają one do wewnętrznych powierzchni tylnej ściany pojemnika 2. Ponadto podzespół łącznika wejściowego 5 połączony jest za pomocą dwóch kabli 14 z podzespołami łączników wyjściowych 6 i 6’ tak, że oba końce tych kabli przylutowane są do czół odpowiednich pinów 11 umieszczonych w nagwintowanych tulejkach 12 tych podzespołów.

Z kolei wewnętrzna powierzchnia dna 15 pojemnika 2 obok czterech jego naroży ma wykonane pionowo usytuowane tulejowe odsadzenia 16 z nieprzelotowymi nagwintowanymi otworami 17, w które wkręcone są wkręty 18 przechodzące przez przelotowe współosiowe otwory 19, wykonane w narożach pokrywy 3 tak, że ich łby 20 dociskają tę pokrywę do pojemnika 2.

Adapter stosowany w zabiegach ablacji serca, zwłaszcza ablacji bipolarnej według drugiej odmiany jego wykonania pokazany na rysunku fig. 9-15 posiada budowę podobną do adaptera według pierwszej odmiany jego wykonania pokazanej na rysunku fig. 1-8, a różnica pomiędzy obydwoma tymi odmianami polega tylko na tym, że w tej drugiej odmianie w okrągłym gnieździe 8 stożkowego elementu 7 podzespołu łącznika wejściowego 5 osadzony jest wtyk 21 cewnika wewnątrzsercowego 22 tak, że tulejkowy koniec 23 tego wtyku 21, o mniejszej średnicy przyklejony jest do bocznych ścian tego gniazda, natomiast piny 11 gniazda 8 stykają się z czołami dwóch pinów 24 połączonych z wtykiem 21 metodą zgrzewania. Ponadto każdy z tych pinów 24 przylutowany jest do kabla 25 umieszczonego w tworzywowej otulinie 26 cewnika wewnątrzsercowego 22, której jeden koniec zgrzany jest z wtykiem 21, a drugi koniec połączony jest metodą zgrzewania z metalową półkulistą elektrodą ablacyjną 27 połączoną od wewnątrz z jednym kablem 25, przy czym wewnątrz tego cewnika pod tą elektrodą ablacyjną 27 umieszczony jest podzespół roboczy 28 (na przykład: czujnik pomiaru temperatury, czujnik pomiaru siły lub zwojnica), połączony z drugim kablem 25.

Adapter stosowany w zabiegach ablacji serca, zwłaszcza ablacji bipolarnej według trzeciej odmiany jego wykonania pokazany na rysunku fig. 16-20 posiada budowę podobną do adaptera według pierwszej odmiany jego wykonania pokazanej na rysunku fig. 1-8, a różnica pomiędzy obydwoma tymi odmianami polega na tym, że w tej trzeciej odmianie wykonania przednia ściana pojemnika 2 obudowy 1 ma wykonany jeden przelotowy otwór 4 z osadzonym i połączonym z nim metodą zgrzewania podzespołem łącznika wejściowego 29, a w dnie 9 jego okrągłego gniazda 8 elementu 7 o profilu stożka ściętego tego podzespołu wykonanych jest dziesięć okrągłych otworów 10 z osadzonymi w nich i połączonych z nimi metodą zgrzewania pinami 11, natomiast przeciwległa tylna ściana pojemnika 2 ma wykonane cztery przelotowe otwory 4’, w których osadzony jest i połączony z jednym z tych otworów metodą zgrzewania skrajny podzespół łącznika wyjściowego 6 o budowie analogicznej jak opisano w pierwszej odmianie wykonania tego urządzenia, jeden środkowy podzespół łącznika wyjściowego 30, którego dno gniazda 8 elementu 7 o profilu stożka ściętego wyposażone jest w cztery piny 11, skrajny podzespół łącznika wyjściowego 30’, którego dno gniazda 8 elementu 7 o profilu stożka ściętego wyposażone jest w dwa piny 11 i drugi środkowy podzespół łącznika przejściowego 31, którego dno gniazda 8 elementu 7 wyposażone jest w dwa piny 11. Z kolei, tylne końce dziesięciu pinów 11 podzespołu łącznika wejściowego 29 przylutowane są do jednych końców umieszczonych wewnątrz pojemnika 2 obudowy 1:

- czterech kabli 32, których drugie końce tworzą węzeł 33 połączony z kablem 34, którego drugi koniec połączony jest z jednym pinem 11 podzespołu łącznika przejściowego 31, którego drugi pin 11 połączony jest za pomocą kabla 35 z wewnętrznym końcem pina 11 skrajnego podzespołu łącznika wyjściowego 6;

- czterech kabli 36, których drugie końce połączone są z wewnętrznymi końcami czterech pinów 11 środkowego podzespołu łącznika wyjściowego 30;

- dwóch kabli 37, których drugie końce połączone są z wewnętrznymi końcami dwóch pinów skrajnego podzespołu łącznika wyjściowego 30’.

W kolejnym przykładzie wykonania adaptera niepokazanym na rysunku adapter ten miał budowę podobną do adaptera według trzeciej odmiany jego wykonania pokazanej na rysunku fig. 16-20, a różnica pomiędzy obydwoma tymi odmianami polega na tym, że w tej kolejnej odmianie adapter nie posiadał podzespołu łącznika przejściowego 31, a kabel 34 był połączony z węzłem 33 oraz z pinem 11 skrajnego podzespołu łącznika wyjściowego 6.

Adapter stosowany w zabiegach ablacji serca, zwłaszcza ablacji bipolarnej według czwartej odmiany jego wykonania pokazany na rysunku fig. 21-27 posiada budowę podobną do adaptera według trzeciej odmiany jego wykonania pokazanej na rysunku fig. 16-20, a różnica pomiędzy obydwoma tymi odmianami polega na tym, że w tej czwartej odmianie jego wykonania przednia ściana pojemnika 2 obudowy 1 ma wykonane dwa okrągłe przelotowe otwory 4 o zróżnicowanych wymiarach ich średnic, w których osadzone są i połączone z nimi metodą zgrzewania dwa podzespoły łączników wejściowych 5 i 29, przy czym w dnie gniazda 8 elementu 7 o profilu stożka ściętego podzespołu łącznika wejściowego 5 wykonane są dwa okrągłe przelotowe otwory 10 z osadzonymi w nich i połączonymi z nimi metodą zgrzewania dwoma pinami 11, natomiast w dnie gniazda 8 elementu 7 o profilu stożka ściętego podzespołu łącznika wejściowego 29 wykonanych jest dziesięć okrągłych przelotowych otworów 10 z osadzonymi w nich i połączonymi z nimi metodą zgrzewania dziesięcioma pinami 11. Z kolei tylna ściana tego pojemnika ma wykonane cztery przelotowe okrągłe otwory 4’ z osadzonymi w nich i połączonymi z nimi podzespołami łączników wyjściowych 6, 6’, 30 i 30’ (o budowie analogicznej jak opisano w pierwszej i trzeciej odmianie wykonania tego urządzenia), a ponadto w ścianie tej pomiędzy podzespołami łączników wyjściowych 6 i 6’ wykonany jest przelotowy prostokątny otwór 38, a po obu jego krótszych bokach wykonane są dwa przelotowe okrągłe otwory 39, przy czym w otworze 38 osadzony jest prostopadłościenny stycznik 40 z dwoma otworami 41 na wewnętrznej jego ścianie i dwoma otworami 41’ na zewnętrznej jego ścianie oraz z bocznymi odsadzeniami U-owymi 42 z otworami przelotowymi 43, który poprzez te otwory 39 i 43 za pomocą dwóch śrub 44 i nakrętek 45 połączony jest z tą tylną ścianą pojemnika 2. Ponadto dno pojemnika 2 tego urządzenia obok jednego jego naroża ma wykonane cztery okrągłe przelotowe otwory 46, w których osadzone są od strony jego zewnętrznej powierzchni walcowe nagwintowane elementy 47 z ręcznymi uchwytami 48 umieszczonych wewnątrz tego pojemnika czterech identycznych przełączników 49 i dociskanych do wewnętrznej powierzchni tego dna za pomocą nakrętek 50 nakręconych na walcowe elementy 47, przy czym dolne powierzchnie tych przełączników wyposażone są w połączone z nimi po trzy piny 51 jak pokazano na rysunku fig. 26 i fig. 27. Pierwszy podzespół łącznika wejściowego 5 wyposażony w dwa piny 11, z których jeden pin za pomocą jednego kabla 52 połączony jest z węzłem 33 dalszych dziewięciu kabli 53, a drugi jego pin 11 za pomocą kabla 54 połączony jest z pinem 11 podzespołu łącznika wyjściowego 6’, natomiast cztery piny 11 drugiego podzespołu łącznika wejściowego 29 za pomocą czterech kabli 55 połączone są również z węzłem 33, a dalsze cztery jego piny 11 połączone są za pomocą kolejnych czterech kabli 56 z pinami 51 przełączników 49, zaś dwa ostatnie piny 11 tego podzespołu 29 za pomocą dwóch kabli 57 połączone są z dwoma pinami 11 podzespołu skrajnego łącznika wyjściowego 30’ tego adaptera.

Ponadto węzeł 33 połączony jest za pomocą czterech kabli 58 z pinami 51 przełączników 49, a za pomocą kabla 59 ze stycznikiem 40, który za pomocą kabla 60 połączony jest z pinem 11 środkowego podzespołu łącznika wyjściowego 6, natomiast cztery piny 11 środkowego podzespołu łącznika wyjściowego 30 połączone są za pomocą czterech kabli 61 z pinami 51 przełączników 49.

W kolejnym przykładzie wykonania adaptera niepokazanym na rysunku adapter ten miał budowę podobną do adaptera według czwartej odmiany jego wykonania pokazanej na rysunku fig. 21-27, a różnica pomiędzy obydwoma tymi odmianami polega na tym, że w tej odmianie wykonania adapter nie posiadał stycznika 40 i przełączników 49, a kabel 59 był połączony z węzłem 33 oraz z pinem 11 podzespołu łącznika wyjściowego 6, zaś kable 56 były połączone z czterema pinami 11 podzespołu łącznika wejściowego 29 i z czterema pinami 11 łącznika wyjściowego 30.

Adapter stosowany w zabiegach ablacji serca, zwłaszcza ablacji bipolarnej według piątej odmiany jego wykonania pokazany na rysunku fig. 28-34 posiada budowę podobną do adaptera według pierwszej odmiany jego wykonania pokazanej na rysunku fig. 1-8, a różnica pomiędzy obydwoma tymi odmianami polega na tym, że w tej piątej odmianie w otworze 4 przedniej ściany pojemnika 2 obudowy 1 osadzony jest podzespół łącznika wejściowego 62, zaś w dwóch otworach 4’ tylnej ściany tego pojemnika osadzone są dwa analogiczne podzespoły łączników wyjściowych 63 i 63’, przy czym ten podzespół łącznika wejściowego 62 stanowi stożkowy element 7 z okrągłym gniazdem 8, którego dwa otwory 10 dna 9 tego gniazda połączone są metodą zgrzewania z końcami pinów 11 umieszczonych częściowo w gnieździe 8, których wewnętrzne czoła zlicowane są z zewnętrzną powierzchnią dna 9 i zlutowane są z jednymi końcami dwóch kabli 64 umieszczonych w tworzywowej tulejkowej otulinie 65, której przedni koniec połączony jest metodą zgrzewania z zewnętrzną powierzchnią dna 9 gniazda 8 stożkowego elementu 7, a jej tylny koniec posiada odsadzenie pierścieniowe 66 i połączony jest również metodą zgrzewania z otworem 4 pojemnika 2. Z kolei oba podzespoły łączników wyjściowych 63 i 63’ mają analogiczną budowę, jak podzespół łącznika wejściowego 62, a różnica pomiędzy nimi polega tylko na tym, że w dnie 9 gniazda 8 każdego tego podzespołu łącznika wyjściowego 63 i 63’ wykonany jest tylko jeden współosiowo usytuowany okrągły przelotowy otwór 10, w którym osadzony jest również analogiczny pin 11, zaś w tworzywowej tulejkowej otulinie 65 umieszczony jest tylko jeden kabel 64.

Ponadto w tej piątej odmianie wykonania tego adaptera podzespół łącznika wejściowego 62 połączony jest za pomocą umieszczonych w pojemniku 2 obudowy 1 dwóch kabli 14 z dwoma podzespołami łączników wyjściowych 63 i 63’ tak, że oba końce kabli 14 przylutowane są do wewnętrznych czół kabli 64 umieszczonych w ich otulinach 65.

W opisanych wyżej odmianach adaptera piny 11 i 24 były wykonane z metalu, a kable 14, 25, 32, 34-36, 52-61 i 64 posiadały metalowy niepokazany na rysunku rdzeń (przewód).

W kolejnym przykładzie wykonania niepokazanym na rysunku adapter miał budowę podobną do adaptera według pierwszej odmiany jego wykonania, przy czym jeden pin 11 podzespołu łącznika wejściowego 5 wykonany był z włókna szklanego, a połączony z nim kabel 14 stanowił światłowód, którego drugi koniec połączony był z pinem 11 podzespołu łącznika wyjściowego 6’, który również wykonany był z włókna szklanego.

Oczywistym jest, że podzespoły łączników wejściowych 5 i 29 adaptera stosowanego w zabiegach ablacji serca, zwłaszcza ablacji bipolarnej według trzeciej i czwartej odmiany jego wykonania mogą być połączone za pomocą kleju z cewnikami wewnątrzsercowymi z jedną lub większą ilością elektrod ablacyjnych i podzespołów roboczych, analogicznie jak opisano w adapterze według drugiej odmiany jego wykonania.

Oczywistym jest także, że podzespoły łączników wejściowych 5 i 29 oraz podzespoły łączników wyjściowych 6, 6’, 30 i 30’, a także podzespół łącznika przejściowego 31 adaptera według trzeciej i czwartej odmiany jego wykonania mogą mieć budowę analogiczną do podzespołów łącznika wejściowego 62 oraz podzespołów łączników wyjściowych 63 i 63’ adaptera według piątej odmiany jego wykonania.

Oczywistym jest również, że podzespoły łączników wejściowych 5 i 29 oraz podzespoły łączników wyjściowych 6, 6’, 30, 30’, jak i podzespół łącznika przejściowego 31 mogą stanowić typowe łączniki medyczne na przykład typu „Lemel Redel”, „Jack” albo „LC”, natomiast podzespoły łączników wejściowych 62 i podzespoły łączników wyjściowych 63 i 63’ mogą stanowić te typowe łączniki medyczne połączone nierozłącznie z ich kablami umieszczonymi w otulinie.

W kolejnych przykładach wykonania adaptera według wynalazku niepokazanych na rysunku adapter ten posiadał trzy, pięć i więcej podzespołów łączników wejściowych oraz cztery, sześć i więcej podzespołów łączników wyjściowych.

Zasada działania adaptera według pierwszej i piątej odmiany jego wykonania podczas przeprowadzania zabiegu ablacji unipolarnej (fig. 35) polega na tym, że przed wykonaniem tego zabiegu do podzespołu łącznika wejściowego 5 albo 62 wpina się wtyk 21 cewnika wewnątrzsercowego 22 zakończonego elektrodą ablacyjną 27 i podzespołem roboczym 28 stanowiącym na przykład czujnik pomiaru siły nacisku tej elektrody na ściankę serca, zaś do podzespołu łącznika wyjściowego 6 albo 63 wpina się wtyk 67 kabla 68 generatora 69 impulsów elektrycznych RF (podłączonego do sieci elektrycznej) połączonego kablem 70 z płytką dyspersyjną 71, którą umieszcza się pod niepokazanym na rysunku pacjentem, natomiast do podzespołu łącznika wyjściowego 6’ albo 63’ wpina się wtyk 72 kabla 73 systemu roboczego 74 będącego odpowiednio typowym systemem pomiaru siły nacisku elektrody ablacyjnej 27 cewnika wewnątrzsercowego 22 na ściankę serca. Następnie cewnik wewnątrzsercowy 22 umieszcza się poprzez naczynia krwionośne (na przykład żyłę udową) w sercu pacjenta tak, że jego elektroda ablacyjna 27 styka się z leczoną ścianką serca. W czasie przeprowadzania zabiegu ablacji unipolarnej generator 69 generuje impulsy elektryczne RF, które przechodzą przez kabel 70, płytkę dyspersyjną 71, a następnie przez ciało pacjenta i leczony fragment jego serca, aż do elektrody ablacyjnej 27 i cewnika wewnątrzsercowego 22, od którego przesyłane są dalej do jego wtyku 21 oraz podzespołu łącznika wejściowego 5 albo 62 połączonym kablem 14 z podzespołem łącznika wyjściowego 6 albo 63, od którego poprzez wtyk 67 i kabel 68 wracają do generatora 69. Dodatkowo sygnały z podzespołu roboczego 28 przechodzą przez cewnik wewnątrzsercowy 22, jego wtyk 21, podzespół łącznika wejściowego 5 albo 62, a następnie poprzez drugi kabel 14 do podzespołu łącznika wyjściowego 6’ albo 63’, wtyk 72 połączony kablem 73 trafiając do systemu roboczego 74 (system pomiaru siły nacisku), który obrazuje przedstawia jak mocny jest nacisk elektrody na tkankę serca pacjenta, co pozwala optymalizować natężenie prądu impulsów elektrycznych RF z generatora 69 przez lekarza prowadzącego zabieg (zbyt niski nacisk osłabia efekt ablacyjny) i/lub zapobiec powikłaniom (zbyt mocny nacisk może spowodować perforację ściany serca).

Z kolei w przypadku przeprowadzania zabiegu ablacji bipolarnej z wykorzystaniem adaptera według pierwszej i piątej odmiany jego wykonania (fig. 36) zasada jego działania jest podobna, jak w czasie przeprowadzania zabiegu ablacji unipolarnej, a różnica polega tylko na tym, że przed wykonaniem zabiegu ablacji bipolarnej do generatora 69 impulsów elektrycznych RF zamiast płytki dyspersyjnej 71 wpina się cewnik wewnątrzsercowy 75 zakończony elektrodą ablacyjną 76, który umieszcza się poprzez naczynia krwionośne (na przykład żyłę udową) w sercu pacjenta tak, że jego elektroda ablacyjna 76 styka się z leczonym miejscem serca, lecz po przeciwnej stronie ścianki serca względem położenia elektrody ablacyjnej 27 cewnika wewnątrzsercowego 22.

W czasie przeprowadzania tego zabiegu impulsy elektryczne RF generowane przez generator 69, przechodzą przez cewnik wewnątrzsercowy 75 i elektrodę ablacyjną 76, a następnie przez leczony fragment serca, elektrodę ablacyjną 27, cewnik wewnątrzsercowy 22, wtyk 21 i przesyłane są dalej podzespołem łącznika wejściowego 5 albo 62, po czym wracają do tego generatora 69 analogicznie, jak w przypadku ablacji unipolarnej (fig. 35). Ponadto analogicznie, jak w przypadku ablacji unipolarnej (fig. 35) jednoczasowo sygnały pochodzące od podzespołu roboczego 28 cewnika wewnątrzsercowego 22 przechodzą od tego podzespołu przez ten cewnik do systemu roboczego 74.

Z kolei zasada działania adaptera według drugiej odmiany jego wykonania jest podobna do zasady działania według pierwszej i piątej odmiany jego wykonania w czasie przeprowadzania ablacji unipolarnej (fig. 35) lub bipolarnej (fig. 36), a różnica polega tylko na tym, że do podzespołu łącznika wejściowego 5 nie wpina się cewnika wewnątrzsercowego 22, co wynika z konstrukcji tej drugiej odmiany urządzenia (fig. 9-15).

Zasadza działania adaptera według trzeciej odmiany jego wykonania w czasie przeprowadzania zabiegu ablacji bipolarnej (fig. 37) jest podobna do zasady działania według pierwszej i piątej odmiany jego wykonania, a różnica polega tylko na tym, że do podzespołu łącznika wejściowego 29 przed wykonaniem tego zabiegu wpina się wtyk 77 cewnika wewnątrzsercowego 78 z czterema elektrodami ablacyjnymi 79, z których jedna znajduje się na końcu tego cewnika, a trzy pozostałe usytuowane są obok niego i mają postać metalowych oddalonych od siebie pierścieni, a ponadto cewnik ten posiada trzy podzespoły robocze 80, z których dwa stanowią czujniki temperatury (termistor i termoparę), przy czym każdy z tych dwóch czujników temperatury styka się z jedną końcową elektrodą ablacyjną 79, a trzeci podzespół roboczy 80 stanowi zwojnicę (cewkę). Z kolei podzespół łącznika wyjściowego 30’ łączy się analogicznie z system roboczym 74 stanowiącym generator prądu przemiennego zwojnicy (cewki) cewnika wewnątrzsercowego 78, zaś podzespół łącznika wyjściowego 30 łączy się z systemem roboczym 74 stanowiący system pomiaru temperatury, przy czym system ten łączy się również dwoma kablami 73 poprzez wtyk 72 z podzespołem łącznika przejściowego 31.

W czasie przeprowadzania zabiegu impulsy elektryczne RF generowane przez generator 69 przechodzą przez cewnik wewnątrzsercowy 75 i jego elektrodę ablacyjną 76, a następnie przez leczony fragment serca, cztery elektrody ablacyjne 79, cewnik wewnątrzsercowy 78, wtyk 77 i przesyłane są dalej podzespołem łącznika wejściowego 29, a kolejno czteroma kablami 32, węzłem 33, kablem 34, podzespołem łącznika przejściowego 31, wtykiem 72 przechodząc do systemu roboczego 74 (systemu pomiaru temperatury), przy czym w zależności od zdefiniowanej zmierzonej wartości temperatury system ten steruje dalszym przepływem tego prądu zamykając lub otwierając obwód i tak, w przypadku zamknięcia tego obwodu impulsy elektryczne przesyłane są dalej kolejnym kablem 73 ponownie przechodząc do podzespołu łącznika przejściowego 31 po czym przesyłane są dalej kablem 35 do podzespołu łącznika wyjściowego 6, od którego poprzez wtyk 67 i kabel 68 wracają do generatora 69.

Ponadto jednoczasowo sygnały pochodzące od podzespołów roboczych 80 cewnika wewnątrzsercowego 78 stanowiących czujniki temperatury przesyłane są od tych podzespołów roboczych przez ten cewnik, wtyk 77, podzespołu łącznika wejściowego 29, cztery kable 36, środkowy podzespół łącznika wyjściowego 30, wtyk 72 i kabel 73 przechodząc do systemu roboczego 74 (systemu pomiaru temperatury), który przedstawia aktualną temperaturę dwóch końcowych elektrod ablacyjnych 79 cewnika wewnątrzsercowego 78, dzięki czemu lekarz przeprowadzający zabieg może uniknąć przegrzania i związanych z nim powikłań, a ponadto dzięki dodatkowemu połączeniu tego systemu z podzespołem łącznika przejściowego 31 system ten może otwierać lub zamykać obwód impulsów elektrycznych RF generowanych przez generator, 69 (co opisano wyżej) w zależności od zmierzonej wartości temperatury, co również pozwala uniknąć przegrzania elektrod ablacyjnych 79 i związanych z nim powikłań niezależnie od czynności podejmowanych przez lekarza prowadzącego zabieg. Z kolei drugi system roboczy 74 (generator prądu przemiennego) przez kabel 73, wtyk 72, skrajny podzespół łącznika wyjściowego 30’, kable 37, podzespół łącznika wejściowego 29, wtyk 77 i cewnik wewnątrzsercowy 78 przesyła prąd przemienny do pozostałego podzespołu roboczego 80 tego cewnika, stanowiącego zwojnicę (cewkę), co pozwala generować pole elektromagnetyczne i ułatwia sterowanie elektrodą ablacyjną 76 cewnika wewnątrzsercowego 75 oraz innymi niepokazanymi na rysunku narzędziami medycznymi stosowanymi w czasie tego zabiegu. Natomiast w czasie przeprowadzania zabiegu ablacji unipolarnej zasada działania adaptera według tej trzeciej odmiany jest analogiczna jak opisano wyżej, przy czym zamiast cewnika wewnątrzsercowego 75 do generatora 69 podłącza się płytkę dyspersyjną 71.

Z kolei zasada działania adaptera według czwartej odmiany jego wykonania w czasie przeprowadzania zabiegu ablacji (fig. 38) jest podobna do zasady działania według trzeciej odmiany jego wykonania, a różnica polega tylko na tym, że do obu podzespołów łączników wejściowych 5 i 29 podłącza się dwa cewniki wewnątrzsercowe 22 i 77, których nie pokazano na rysunku fig. 38, a do dodatkowego skrajnego podzespołu łącznika wyjściowego 6’ podpina się kolejny system roboczy 74. Ponadto w tym przypadku przełączniki 49 wyposażone w piny 51 umożliwiają sterowanie czterema obwodami elektrycznymi pochodzącymi od jednego podzespołu łącznika wejściowego 29, które korzystnie stanowią impulsy elektryczne pochodzące od czterech dodatkowych (niepokazanych na rysunku) elektrod ablacyjnych cewnika wewnątrzsercowego 78, które w czasie przeprowadzania zabiegu ablacji mogą przechodzić przez kable 56, 58 i dalsze elementy tego adaptera do generatora 69 albo po zmianie położenia przełącznika 49 przez kable 56 i 61, podzespół łącznika wyjściowego 30 do systemu roboczego 74 stanowiącego system elektrofizjologiczny, który połączony jest dodatkowo za pomocą dwóch kabli 73 ze stycznikiem 40 i w zależności od zmierzonych przez niego parametrów steruje on za pomocą tego stycznika otwarciem lub zamknięciem obwodu: począwszy od podzespołu łącznika wejściowego 29 do podzespołu łącznika wyjściowego 6 poprzez kable 55, węzeł 33, kable 59 i 60, z którymi jest połączony.

W wyniku badań okazało się także, że po podpięciu do podzespołu łącznika wejściowego 5 albo 62 cewnika wewnątrzsercowego 22 adaptera według pierwszej i piątej odmiany jego wykonania, a do jego podzespołu łącznika wyjściowego 6’ albo 63’ systemu roboczego 74 stanowiącego system elektrofizjologiczny wyposażony w generator prądu do stymulacji serca z podpiętą do niego płytką dyspersyjną 71, zaś do podzespołu łącznika wyjściowego 6 albo 63 tego adaptera generatora 69 impulsów elektrycznych RF z funkcją generowania prądu do stymulacji z podpiętym do niego cewnikiem wewnątrzsercowym 75 możliwe było również przeprowadzenie zabiegu stymulacji serca (fig. 39), przy czym w czasie przeprowadzania tej stymulacji nie wykorzystuje się podzespołu roboczego 28 cewnika wewnątrzsercowego 27, a zamiast generowania prądów RF generator 69 generuje prąd do stymulacji, przy czym adapter według wynalazku w czasie przeprowadzania przez lekarza stymulacji w zależności od potrzeb umożliwia przesyłanie tych prądów do serca od generatora 69 przez cewnik wewnątrzsercowy 75 albo od systemu elektrofizjologicznego 74 przez płytkę dyspersyjną 71. Analogicznie można wykorzystać adapter według drugiej, trzeciej i czwartej odmiany jego wykonania, przy czym w przypadku stosowania adaptera według trzeciej i czwartej odmiany możliwe jest dodatkowe przekazywanie sygnałów z podzespołów roboczych 28 i 80 cewnika wewnątrzsercowego 22 i 78 połączonego z tym adapterem do systemów roboczych 74, a także sterowanie obwodem elektrycznym od generatora 69 za pośrednictwem podzespołu łącznika przejściowego 31 albo stycznika 40.

Claims (15)

1. Adapter stosowany w zabiegach ablacji serca, zwłaszcza ablacji bipolarnej z wykorzystaniem generatora prądu RF, cewnika wewnątrzsercowego wyposażonego w elektrody ablacyjne i podzespoły robocze (28, 80), które stanowią: czujnik pomiaru siły nacisku elektrody ablacyjnej na ściankę serca, czujnik pomiaru temperatury stykający się z elektrodą ablacyjną cewnika wewnątrzsercowego, lub zwojnica oraz z wykorzystaniem odpowiedniego systemu roboczego, który stanowi zasilany z sieci elektrycznej: system elektrofizjologiczny, system pomiaru temperatury, system pomiaru siły nacisku lub generator prądu przemiennego, przy czym adapter ten posiada dwuczęściową obudowę, którą stanowi pojemnik i przysłaniająca go dolna pokrywa, a ściany tego pojemnika mają wykonane przelotowe otwory z osadzonymi w nich łącznikami, znamienny tym, że w jednej ze ścian pojemnika (2) obudowy (1) połączonej rozłącznie z jej pokrywą (3) wykonany jest co najmniej jeden przelotowy otwór (4) z osadzonym w nim co najmniej jednym podzespołem łącznika wejściowego (5, 29), natomiast druga ściana tego pojemnika ma wykonane co najmniej dwa przelotowe otwory (4’) z osadzonymi w nich co najmniej jednym podzespołem łącznika wyjściowego (6’, 30, 30’) i jednym podzespołem łącznika wyjściowego (6), przy czym podzespół łącznika wejściowego (5, 29) za pomocą kabli (32, 52, 55) poprzez węzeł (33) i kabel (34, 59) połączony jest nierozłącznie z podzespołem łącznika wyjściowego (6), a ponadto podzespół łącznika wejściowego (5, 29) za pomocą kabli (36, 37, 54, 56, 57) połączony jest nierozłącznie z podzespołem łącznika wyjściowego (6’, 30, 30’).

2. Adapter według zastrz. 1, znamienny tym, że podzespół łącznika wejściowego (29) za pomocą kabli (32) poprzez węzeł (33) i kabel (34) łączy się z podzespołem łącznika wyjściowego (6) poprzez podzespół łącznika przejściowego (31) i kabel (35) połączony nierozłącznie z podzespołem łącznika przejściowego (31) i z podzespołem łącznika wyjściowego (6), przy czym podzespół łącznika przejściowego (31) umieszczony jest w dodatkowym otworze (4’) wykonanym w ścianie pojemnika (2) obudowy (1).

3. Adapter według zastrz. 1, znamienny tym, że podzespół łącznika wejściowego (29) za pomocą kabli (55) poprzez węzeł (33) i kabel (59) łączy się z podzespołem łącznika wyjściowego (6) poprzez stycznik (40) i kabel (60) połączony ze stycznikiem (40) i z podzespołem łącznika wyjściowego (6), przy czym stycznik (40) umieszczony jest w dodatkowym otworze (38) wykonanym w ścianie pojemnika (2) obudowy (1).

4. Adapter według zastrz. 1,2 albo 3, znamienny tym, że podzespół łącznika wejściowego (29) za pomocą kabli (56) połączonych z przełącznikami (49) i wychodzącymi z nich kablami (61) połączony jest nierozłącznie z podzespołem łącznika wyjściowego (30), a ponadto przełączniki (49) kablami (58) połączone są nierozłącznie z węzłem (33).

5. Adapter według zastrz. 4, znamienny tym, że przełączniki (49) umieszczone są w otworach (46) wykonanych w ścianie górnej pojemnika (2) obudowy (1).

6. Adapter według któregokolwiek z zastrz. 1-5, znamienny tym, że każdy z podzespołów łączników wejściowych (5, 29), podzespołów łączników wyjściowych (6, 6’, 30, 30’) i podzespół łącznika przejściowego (31) stanowi element (7) z gniazdem (8) z przelotowymi otworami (10) w jego dnie (9) z osadzonymi w nich i połączonymi nierozłącznie z nimi pinami (11), których przednie końce umieszczone są w tym gnieździe, a ich tylne końce umieszczone są w tulejce (12), osadzonej otworze (4, 4’) pojemnika (2), przy czym tulejka (12) posiada gwint zewnętrzny z nakręcaną na nią nakrętką (13) przylegającą do wewnętrznej powierzchni ściany pojemnika (2), a przednie czoło tulejki (12) połączone jest nierozłącznie z zewnętrzną powierzchnią dna (9) gniazda (8) elementu (7) przylegającego do zewnętrznej powierzchni ściany tego pojemnika.

7. Adapter według zastrz. 6, znamienny tym, że każdy z podzespołów łącznika wejściowego (5, 29) posiada co najmniej dwa piny (11) oraz każdy z podzespołów łączników wyjściowych (6, 6’, 30, 30’) posiada co najmniej jeden pin (11), a podzespół łącznika przejściowego (31) posiada dwa piny.

8. Adapter według któregokolwiek z zastrz. 1-6, znamienny tym, że każdy z podzespołów łączników wejściowych (5, 29), podzespołów łączników wyjściowych (6, 6’, 30, 30’) i podzespół łącznika przejściowego (31) stanowią łączniki typu: „Lemel Redel”, „Jack”, „LC”.

9. Adapter według któregokolwiek z zastrz. 1-4 albo 6-8, znamienny tym, że z co najmniej jednym z podzespołów łącznika wejściowego (5, 29) połączony jest nierozłącznie wtyk (21, 77) cewnika wewnątrzsercowego (22, 78) zakończonego co najmniej jedną elektrodą ablacyjną (27, 79) i wyposażonego w co najmniej jeden podzespół roboczy (28, 80).

10. Adapter stosowany w zabiegach ablacji serca, zwłaszcza ablacji bipolarnej z wykorzystaniem generatora prądu RF, cewnika wewnątrzsercowego wyposażonego w elektrody ablacyjne i podzespoły robocze (28, 80), które stanowią: czujnik pomiaru siły nacisku elektrody ablacyjnej na ściankę serca, czujnik pomiaru temperatury stykający się z elektrodą ablacyjną cewnika wewnątrzsercowego, lub zwojnica oraz z wykorzystaniem odpowiedniego systemu roboczego, który stanowi zasilany z sieci elektrycznej: system elektrofizjologiczny, system pomiaru temperatury, system pomiaru siły nacisku lub generator prądu przemiennego, przy czym adapter ten posiada dwuczęściową obudowę, którą stanowi pojemnik i przysłaniająca go dolna pokrywa, a ściany tego pojemnika mają wykonane przelotowe otwory z osadzonymi w nich łącznikami, znamienny tym, że w jednej ze ścian pojemnika (2) obudowy połączonej rozłącznie z jej pokrywą (3) wykonany jest przelotowy otwór (4) z osadzonym w nim podzespołem łącznika wejściowego (5, 62) połączonym nierozłącznie za pomocą kabli (14) z podzespołami łączników wyjściowych (6, 6’, 63, 63’) umieszczonych w dwóch otworach (4’) drugiej ściany pojemnika (2).

11. Adapter według zastrz. 10, znamienny tym, że podzespół łącznika wejściowego (5) i każdy z podzespołów łączników wyjściowych (6, 6’) stanowi element (7) z gniazdem (8) z przelotowymi otworami (10) w jego dnie (9) z osadzonymi w nich i połączonymi nierozłącznie z nimi pinami (11), których przednie końce umieszczone są w tym gnieździe, a ich tylne końce umieszczone są w tulejce (12) osadzonej w otworze (4, 4’) pojemnika (2), przy czym tulejka (12) posiada gwint zewnętrzny z nakręcaną na nią nakrętką (13) przylegającą do wewnętrznej powierzchni ściany pojemnika (2), a przednie czoło tulejki (12) połączone jest nierozłącznie z zewnętrzną powierzchnią dna (9) gniazda (8) elementu (7) przylegającego do zewnętrznej powierzchni ściany tego pojemnika.

12. Adapter według zastrz. 10, znamienny tym, że podzespół łącznika wejściowego (62) stanowi element (7) z gniazdem (8), z wykonanymi w jego dnie (9) dwoma otworami (10) połączonymi nierozłącznie z końcami pinów (11) umieszczonych częściowo w gnieździe (8), których wewnętrzne czoła zlicowane są z zewnętrzną powierzchnią dna (9) i połączone są nierozłącznie z jednymi końcami dwóch kabli (64) umieszczonych w tulejkowej otulinie (65), której przedni koniec połączony jest nierozłącznie z zewnętrzną powierzchnią dna (9) gniazda (8) elementu (7), a jej tylny koniec posiada odsadzenie pierścieniowe (66) i połączony jest nierozłącznie z otworem (4) pojemnika (2), zaś każdy z podzespołów łączników wyjściowych (63, 63’) stanowi element (7) z gniazdem (8), z wykonanymi w jego dnie (9) otworem (10) połączonym nierozłącznie z końcem pina (11) umieszczonego częściowo w gnieździe (8), którego wewnętrzne czoło zlicowane jest z zewnętrzną powierzchnią dna (9) i połączone jest nierozłącznie z jednym końcem kabla (64) umieszczonego w tulejkowej otulinie (65), której przedni koniec połączony jest nierozłącznie z zewnętrzną powierzchnią dna (9) gniazda (8) elementu (7), a jej tylny koniec posiada odsadzenie pierścieniowe (66) i połączony jest nierozłącznie z otworem (4’) pojemnika (2).

13. Adapter według któregokolwiek z zastrz. 10-12, znamienne tym, że podzespół łącznika wejściowego (5) i każdy z podzespołów łączników wyjściowych (6, 6’) stanowią łączniki typu: „Lemel Redel”, „Jack”, „LC”.

14. Adapter według któregokolwiek z zastrz. 10-12, znamienne tym, że podzespół łącznika wejściowego (62) i każdy z podzespołów łączników wyjściowych (63, 63’) stanowią łączniki typu: „Lemel Redel”, „Jack”, „LC” połączone nierozłącznie z ich kablami umieszczonymi w otulinie.

15. Adapter według któregokolwiek z zastrz. 10-13, znamienny tym, że podzespół łącznika wejściowego (5) połączony jest nierozłącznie z wtykiem (21) cewnika wewnątrzsercowego (22) zakończonego elektrodą ablacyjną (27) i wyposażonego w podzespół roboczy (28).