PL242162B1 - Geomaterac z opon oraz sposób wzmacniania podłoża gruntowego lub budowli ziemnych z wykorzystaniem geomateraca - Google Patents

Abstract

Geomaterac charakteryzuje się tym, że jego geosiatka ma warstwę dolną (2) oraz warstwę górną (3), a każda warstwa (2 i 3) geosiatki ma pręty ułożone jednokierunkowo, przy czym pręty warstwy górnej (3) są prostopadłe do prętów warstwy dolnej (2). Warstwy (2) geosiatki są ze sobą połączone węzłami swobodnymi. Sposób charakteryzuje się tym, że na podłożu (9) układa się warstwę dolną (2) geosiatki, a następnie na warstwie dolnej (2) układa się warstwę górną (3) prętami prostopadle do prętów warstwy dolnej (2), po czym na geosiatce układa się poziomo opony (5) z jednym odciętym bokiem, przy czym opony ustawia się, odciętym bokiem do góry, a następnie zasypuje się kruszywem zasypowym (7).

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest geomaterac z opon oraz sposób wzmacniania podłoża gruntowego lub budowli ziemnych z wykorzystaniem geomateraca mający zastosowanie zwłaszcza w nasypach komunikacyjnych, warstwach transmisyjnych oraz konstrukcjach oporowych.

Ze stosowania znane są geosiatki oraz georuszty z polimerów mające zastosowanie do wzmacniania podłoża, zabezpieczania osuwisk, wzmacniania budowli ziemnych, a także jako warstwa transmisyjna. Rozwiązania te cechują się dużą odkształcalnością oraz relatywnie niską wytrzymałością doraźną i długoterminową na rozciąganie. Inną wadą tego typu rozwiązań jest ich wysoki koszt.

Z polskiego opisu zgłoszeniowego P.304304 znany jest geomaterac ze zużytych opon, przeznaczony do posadowienia na nim obiektów budowlanych w postaci usytuowanej na zagęszczonym podłożu kratownicy, na której ułożono stykowo opony połączone ze sobą i z kratownicą elastyczną taśmą, w którym krawędzie stopek opony stykają się ze sobą. W rozwiązaniu tym konieczne jest wykonanie kratownicy w miejscu budowy, co wymaga ułożenia pojedynczych prętów pod kątem prostym względem siebie na odpowiednio przygotowanym podłożu i ich połączenie, ze sobą poprzez spawanie lub wiązanie drutem. Ponadto rozwiązanie charakteryzuje się niską trwałością i odpornością na deformacje w szczególności w swojej górnej części. W rozwiązaniu tym w wolne przestrzenie, występujące w częściach opon skierowanych ku górze może migrować woda wraz z drobnymi frakcjami kruszywa wypełniającego, co w skrajnym przypadku przejawi się deformacją górnej części wykonanego nasypu na tak wzmocnionym podłożu.

Z polskiego opisu patentowego PL 174425 B1 znany jest materac do wzmacniania podłoża dla posadowienia obiektów budowlanych, w którym pozbawione jednego boku opony są położone na przygotowanym i utwardzonym podłożu oraz na kratownicy z prętów stalowych o węzłach sztywnych i są połączone między sobą oraz z prętami elastyczną taśmą. Pręty kratownicy przecinają się w osi opony. Opony wypełnione są kruszywem sypkim, korzystnie z pospółki. Rozwiązanie to ma jednak szereg wad. Wykonanie prętów z materiału korodującego, wpływa na obniżenie jego trwałości, która wynosi poniżej 100 lat. Sztywne węzły stosowane w kratownicy powodują konieczność ręcznego układania prętów stalowych, a następnie ich spawanie lub wiązanie drutem, co zwiększa nakład pracy oraz koszt, a także znacząco wydłuża czas wykonania materaca, co przekłada się na nieefektywność jego stosowania. Ze względu na prostokątny układ opon w materacu występuje stosunkowo duża powierzchnia obszarów niewzmocnionych między oponami oraz niewystarczająca sztywność radialna. Łączenie opon z prętami kratownicy jest technologicznie utrudnione, a trwałość wykonanych połączeń jest niewielka. Pręty kratownicy pełnią głównie funkcję usztywniającą materac - nie pełnią funkcji zbrojącej podłoże gruntowe przekłada się to na ich nieefektywne wykorzystanie.

Celem wynalazku jest geomaterac o większej nośności, sztywności, trwałości i zakresie wykorzystania, łatwy i tani w stosowaniu, w którym zminimalizowano wymienione powyżej wady, a także sposób wzmacniania podłoża gruntowego z wykorzystaniem takiego geomateraca, w którym ograniczono lub wyeliminowano występowanie wspomnianych wad.

Geomaterac z opon zawierający geosiatkę z prętów zawierającą warstwę dolną oraz warstwę górną prętów, przy czym pręty warstwy dolnej są prostopadłe względem prętów warstwy górnej, a na geosiatce są poziomo ułożone opony o jednym odciętym boku, wypełnione kruszywem oraz połączone ze sobą łącznikami zabezpieczającymi, ułożone tym odciętym bokiem skierowanym do góry, według wynalazku charakteryzuje się tym, że pręty warstwy dolnej oraz pręty warstwy górnej geosiatki są kompozytowe, a ponadto ułożone jednokierunkowo pręty warstwy dolnej są połączone węzłami swobodnymi z ułożonymi jednokierunkowo prętami warstwy górnej, przy czym pręty warstwy dolnej są połączone ze sobą łącznikami technologicznymi a pręty warstwy górnej również są połączone ze sobą łącznikami technologicznymi, zaś opony są ułożone w układzie trójkątnym.

Korzystnie łączniki technologiczne geomateraca są w postaci pasów wiotkiego materiału.

Dalsze korzyści uzyskiwane są, jeśli łączniki technologiczne geomateraca są z płaskiego materiału włókienniczego.

Kolejne korzyści uzyskuje się, jeśli łączniki technologiczne geomateraca są z polimerowej siatki.

Następne korzyści uzyskiwane są, jeżeli łączniki technologiczne geomateraca są z metalowego łańcucha.

Dalsze korzyści uzyskiwane są, jeżeli opony ułożone na geosiatce są oponami ciężarowymi, przy czym wewnątrz opon ciężarowych ułożone są współśrodkowo opony osobowe.

Kolejne korzyści uzyskuje się, jeśli wewnątrz opon umieszczone są odcięte boki tych opon.

Następne korzyści uzyskuje się, jeśli pomiędzy geosiatką a oponami geomaterac ma warstwę z odciętych boków opon.

Sposób wzmacniania podłoża gruntowego lub budowli ziemnych, w którym na podłożu układa się geosiatkę z ułożonych prostopadle względem siebie warstw prętów, na której następnie układa się opony o jednym odciętym boku ustawiając je odciętym bokiem do góry, a następnie łączy się je łącznikiem zabezpieczającym, po czym zasypuje się je kruszywem zasypowym, według wynalazku charakteryzuje się tym, że pręty warstwy dolnej oraz pręty warstwy górnej geosiatki są kompozytowe, a ponadto ułożone jednokierunkowo pręty warstwy dolnej są połączone węzłami swobodnymi z ułożonymi jed nokierunkowo prętami warstwy górnej, przy czym pręty warstwy dolnej są połączone ze sobą łącznikami technologicznymi a pręty warstwy górnej również są połączone ze sobą łącznikami technologicznymi, zaś opony są ułożone w układzie trójkątnym.

Korzystnie przed ułożeniem geosiatki, układa się warstwę separacyjną z płaskiego materiału włókienniczego.

Dalsze korzyści uzyskuje się, jeśli przed ułożeniem geosiatki a po ułożeniu warstwy separacyjnej nakłada się warstwę wyrównawczą o miąższości wynoszącej co najmniej 150 mm.

Kolejne korzyści uzyskiwane są, jeżeli do ułożenia warstwy wyrównawczej stosuje się grunt sypki.

Następne korzyści uzyskiwane są, jeśli stosuje się opony ciężarowe.

Dalsze korzyści uzyskuje się, jeśli przed zasypaniem opon ciężarowych kruszywem zasypowym umieszcza się w ich wnętrzu współśrodkowo opony osobowe.

Dalsze korzyści uzyskiwane są, jeśli przed ułożeniem warstwy dolnej oraz warstwy górnej geosiatki podłoże nienośne wzmacnia się wgłębnie.

Następne korzyści uzyskiwane są, jeżeli podłoże nienośne wzmacnia się wgłębnie palami sięgającymi do podłoża nośnego, a następnie podłoże wyrównuje się w poziomie głowic tych pali.

Geomaterac według wynalazku ma dużą sztywność i nośność, z jednoczesną ograniczoną odkształcalnością. Sztywność geomateraca jest zapewniona dzięki klinowaniu się kruszywa w oponach, co powoduje przeniesienie obciążeń bezpośrednio na pręty zastosowanej w nim geosiatki. Warstwa opon rozkłada obciążenie pionowe, a także zwiększa nośność poziomą geomateraca oraz zapewnia właściwy docisk geosiatki.

Geosiatka z prętów kompozytowych redukuje odkształcenia poziome i podnosi odporność geomateraca na rozciąganie - efekt napiętej membrany. Zapewnione jest to dzięki zastosowaniu prętów kompozytowych, których wytrzymałość na rozciąganie wynosi minimum 1000 do 1100 MPa. W przypadku siatki o szerokości 1 mb złożonej z sześciu prętów kompozytowych o średnicach wynoszących przykładowo 10, 12, 14, 16, 18 mm, jej wytrzymałość na rozciąganie wynosi odpowiednio minimum 471, 678, 923, 1206, 1526 kN/m². Standardowo stosowane do wzmacniania podłoża geosiatki polimerowe lub geosyntetyki mają wytrzymałość na rozciąganie na poziomie maksymalnie 400 kN/m².

Geosiatka z prętów kompozytowych zapewnia większą wytrzymałość długotrwałą na rozciąganie w stosunku do standardowych geosiatek syntetycznych. Ze względu na pełzanie materiału, spadek wytrzymałości węzłów oraz spadek wytrzymałości na skutek działania czynników środowiskowych, do określania wytrzymałości długotrwałej typowych geosiatek syntetycznych stosuje się współcz ynnik redukcyjny o wartości 2,5-3,0. W przypadku prętów kompozytowych nośność redukuje się jedynie z uwagi na warunki środowiskowe współczynnikiem równym 1,9. Daje to od 31% do 58% większą nośność geosiatki zastosowanej w wynalazku w stosunku do tradycyjnych geosiatek.

Zastosowana w wynalazku geosiatka z prętów kompozytowych zapewnia większą sztywność geomateraca niż geosiatki syntetyczne. Standardowo stosowane geosiatki mają sztywność nominalną w zakresie od 1 500 do 2 500 kN/m². Ich mała sztywność skutkuje mniejszą współpracą geosiatki z gruntem oraz koniecznością jej naciągania i kotwienia w czasie wbudowywania w podłoże lub budowlę ziemną. Natomiast przykładowo w przypadku geosiatek złożonych z sześciu prętów kompozytowych o średnicy 6 mm sztywność nominalna wynosi około 8400 kN/m², co daje 3-4 krotny wzrost sztywności w stosunku do standardowych geosiatek syntetycznych.

Dużą zaletą geomateraca według wynalazku jest możliwość kształtowania jego parametrów mechanicznych według indywidualnych potrzeb projektowych. Jest to możliwe przez indywidualny, uzależniony od obciążeń oraz sposobu zastosowania geomateraca, sposób jego wykonania przez dobór takich parametrów zmiennych jak: średnica i rozstaw prętów geosiatki, średnica oraz liczba opon, rodzaj kruszywa zasypki.

Oprócz zalet mechanicznych geomaterac ma także zalety technologiczne, które istotnie podnoszą łatwość i szybkość jego wykonania, co znacząco zmniejsza koszty wzmacniania podłoża lub budowy konstrukcji ziemnej. Układanie geosiatki w dwóch niepołączonych na sztywno warstwach umożliwia prefabrykowanie każdej z nich, przez co znacznie skraca się czas jej układania na budowie. Prefabrykowana rolka z prętami siatki - o maksymalnej szerokości do 15 m a długości do 100 m - zapewnia przy układaniu kilkukrotny wzrost szybkości wbudowania geosiatki stosowanej w wynalazku w porównaniu do układania geosiatki z węzłami sztywnymi.

Ważną zaletą geomateraca jest możliwość wykorzystania materiałów z recyklingu, tj. zużytych opon samochodowych, które aktualnie stanowią trwały odpad i muszą być utylizowane. Utylizacja opon samochodowych, a w szczególności opon samochodów ciężarowych, jest bardzo problematyczna ze względu na ich wysoki stopień zbrojenia prętami stalowymi oraz znaczne wymiary. Nawet w przypadku utylizacji tych opon poprzez spalanie, jako paliwa alternatywnego w cementowniach, konieczna jest wcześniejsza obróbka mechaniczna opon ciężarowych - rozdrobnienie, przecięcie - ze względu na niewielkie wymiary wsadów w piecach obrotowych. Ponadto aktualny poziom recyklingu zużytych opon w Polsce wynoszący 15% ich masy, zostanie zgodnie z prawodawstwem Unii Europejskiej podniesiony do 50%. Praktycznie osiągany obecnie poziom recyklingu zużytych opon wynosi ok. 25% wobec czego wynalazek może stanowić realny sposób zagospodarowania zużytych opon.

Geomaterac z opon według wynalazku w przykładzie wykonania został przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 i 2 przedstawia geomaterac w widoku z góry z wykorzystaniem jako łączników zabezpieczających, którymi połączone są opony odpowiednio trójników stalowych oraz taśm, fig. 3 geomaterac w przekroju poprzecznym, fig. 4 - geomaterac w przekroju poprzecznym w wariancie z oponą osobową umieszczoną wewnątrz opony ciężarowej, fig. 5 - geomaterac w przekroju poprzecznym zastosowany jako warstwa transmisyjna nad wgłębnym wzmocnieniem podłoża, fig. 6 - geomaterac w przekroju poprzecznym zastosowany w budowli ziemnej, fig. 7, 8 oraz 9 - zrolowane warstwy geosiatki podczas ich rozkładania odpowiednio: w widoku z góry, w widoku z boku wzdłuż warstwy dolnej, w widoku z boku wzdłuż warstwy górnej.

Geomaterac z opon według wynalazku w przykładzie wykonania ma geosiatkę z prętów 1 kompozytowych, która ma warstwę dolną 2 oraz warstwę górną 3. Pręty 1 w ramach danej warstwy 1, 2 ułożone są jednokierunkowo i połączone są ze sobą wiotkimi łącznikami technologicznymi 4 w postaci pasów z włókniny o szerokości 300 mm. Łączniki technologiczne 4 pozwalają na rolowanie, każdej z warstw geosiatki w rulony w celu ułatwienia ich transportu oraz rozkładania zapewniając stały rozstaw R prętów 1 w geosiatce. Pręty 1 warstwy dolnej 2 są połączone z prętami 1 warstwy górnej 3 geosiatki węzłami swobodnymi - to jest bez wykonania trwałych połączeń pomiędzy tymi prętami 1. Rozstaw R prętów 1 w geosiatce wynosi 300 mm. Na geosiatce jest ułożona poziomo warstwa zużytych opon 5 samochodowych, z których każda ma jeden odcięty bok 6 i odwrócona jest stroną z odciętym bokiem 6 do góry. Opony 5 wypełnione są zagęszczonym kruszywem zasypowym 7, ułożone są w układzie trójkątnym oraz połączone są między sobą łącznikami zabezpieczającymi 8 z elastycznej taśmy, co zapobiega ich przemieszczaniu podczas rozkładania oraz zagęszczania kruszywa zasypowego 7. W geosiatce zastosowano pręty 1 z kompozytu o polimerowej osnowie zbrojonego włóknami szklanymi. Średnica prętów 1 wynosi 10 mm.

W drugim przykładzie wykonania na warstwie dolnej oraz górnej geosiatki ułożone zostały opony ciężarowe 5a o średnicy felgi, na którą mogą być montowane wynoszącej powyżej 22 oraz o szerokości profilu wynoszącej 300 mm. Opony ciężarowe 5a mają jeden odcięty bok 6, a w ich wnętrzu umieszczone są opony osobowe 5b o średnicy felgi, na którą mogą być założone wynoszącej co najmniej 14, które również mają jeden odcięty bok 6. W geosiatce zastosowano pręty 1 kompozytowe o polimerowej osnowie zbrojone włóknami szklanymi. Średnica prętów 1 wynosi 18 mm. W pozostałym zakresie wykonanie jest jak w przykładzie pierwszym.

W trzecim przykładzie wykonania odcięte boki 6 opon ciężarowych 5a oraz opon osobowych 5b stanowią dodatkową warstwę ułożoną między geosiatką a oponami ciężarowymi 5a. W geosiatce zastosowano pręty 1 z kompozytu o polimerowej osnowie zbrojonego włóknami bazaltowymi. W pozostałym zakresie wykonanie jest jak w przykładzie drugim.

W czwartym przykładzie wykonania odcięte boki 6 ułożone są wewnątrz opon 5. W geosiatce zastosowano pręty 1 z kompozytu o polimerowej osnowie zbrojonego włóknami aramidowymi. W pozostałym zakresie wykonanie jest jak w przykładzie pierwszym.

Sposób wzmacniania podłoża gruntowego lub budowli ziemnych z wykorzystaniem geomateraca w pierwszym przykładzie wykonania został zastosowany do wzmocnienia podłoża 9 spoistego. W pierwszej kolejności układa się warstwę separacyjną 10 z geowłókniny, następnie układa się warstwę wyrównawczą 11 o miąższości 150 mm, z zagęszczonego kruszywa. Następnie kolejno rozwija się warstwę dolną 2 oraz warstwę górną 3 geosiatki. Stosuje się geosiatkę, w której rozstaw R prętów 1 wynosi 300 mm a średnica φ prętów 1 wynosi 10 mm. Zarówno warstwę dolną oraz warstwę górną geosiatki układa się z dwóch rulonów wobec czego stosuje się zakłady o szerokości 500 mm. Warstwy dolnej 2 nie łączy się z warstwą górną wobec czego między prętami 1 warstw 2 i 3 powstają węzły swobodne. Na rozłożonej geosiatce układa się poziomo opony 5 stroną z odciętym bokiem 6 ustawioną do góry. Po ułożeniu opon 5 należy je zabezpieczyć przed przemieszczaniem podczas rozkładania i zagęszczania kruszywa zasypowego 7, za pomocą łączników zabezpieczających 8 w postaci stalowych trójników. Następnie wnętrze opon 5, przestrzeń pomiędzy nimi oraz 50 mm powyżej nich wypełnia się kruszywem zasypowym 7.

Sposób wzmacniania podłoża gruntowego lub budowli ziemnych z zastosowaniem geomateraca w drugim przykładzie wykonania stosowany jest do wzmocnienia podłoża 9. Na rozłożonej geosiatce układa się opony ciężarowe 5a o średnicy felgi, na którą mogą być montowane wynoszącej powyżej 22 Stroną z odciętym bokiem do góry, następnie w ich wnętrzu umieszcza się opony osobowe 5b o średnicy felgi, na którą mogą być montowane wynoszącej co najmniej 14. W pozostałym zakresie wykonanie jest jak w przykładzie pierwszym.

W trzecim przykładzie wykonania sposób według wynalazku został zastosowany do wykonania warstwy transmisyjnej nad fundamentem palowym. W pierwszej kolejności podłoże nienośne 9a o małej wytrzymałości na ścinanie i dużej miąższości, jest wzmacniane wgłębnie palami 12 sięgającymi do podłoża nośnego 9b. Po wykonaniu wzmocnienia wgłębnego i wyrównaniu podłoża 9 w poziomie głowic pali 12, rozkłada się warstwę separacyjną 10 w postaci tkaniny, a następnie układa się warstwę dolną 2 oraz warstwę górną 3 geosiatki. W pozostałym zakresie realizacja jest jak w przykładzie pierwszym. Współpraca geomateraca z opon oraz geosiatki z prętów kompozytowych pozwala na uzyskanie sztywnego podłoża, które równomiernie rozkłada obciążenie na wzmocnione wgłębnie podłoże 9 dzięki efektowi napiętej membrany.

W czwartym przykładzie wykonania sposób według wynalazku został wykorzystany do wykonania przewarstwienia zmniejszającego parcie gruntu w budowli ziemnej zawierającej mur oporowy 13 oraz skarpę nasypu 14. Na zagęszczonej warstwie gruntu sypkiego o minimalnej miąższości 150 mm wykonuje się wzmocnienie z wykorzystaniem geomateraca jak w przykładzie pierwszym. Kolejny geomaterac układa się 1 m powyżej pierwszego. Przyjmuje się długość zakotwienia geosiatki równą 1,5 m poza strefą aktywną. Tak ułożone geomaterace stanowią przewarstwienia zmniejszające parcie gruntu w konstrukcjach oporowych. Przestrzeń pomiędzy przewarstwieniami w bezpośrednim sąsiedztwie muru oporowego 13 wypełnia się kolejnymi warstwami wypełnionych kruszywem opon 5 z odciętymi bokami 6 ułożonych jedna na drugiej, stroną z odciętym bokiem 6 do góry. Pozostała przestrzeń pomiędzy przewarstwieniami wypełniana jest kruszywem zasypowym 7.

Gdy geomaterace są ułożone warstwowo w klinie odłamu i poza jego strefą jako przewarstwienia, parcie gruntu jest generowane tylko w strefach pomiędzy geomateracami. Rozkład parcia jest wówczas trapezowy i ma charakter parcia typowego dla budowli oporowych z półkami odciążającymi. Ze względu na dużą sztywność poziomą geomateraca znacząco mniejsze są również deformacje poziome gruntu. Konstrukcja oporowa z przewarstwieniami z geomateracy pracuje jak sztywne budowle oporowe - żelbetowe monolityczne - przy jednoczesnym zachowaniu zdolności do współodkształcalności z podłożem, co redukuje zagrożenie zniszczenia lub uszkodzenia konstrukcji. Odciążenie konstrukcji oporowej pozwala także na zmniejszenie jej wymiarów i zużycia materiałów. Rozstaw przewarstwień z geomateracy wynika z przeprowadzonych obliczeń, zgodnie z którymi mieści się on zwykle w zakresie od 1 m do 2 m. Do obliczenia stateczności wewnętrznej konstrukcji wzmocnionej geomateracami należy przyjąć bezpiecznie wartość charakterystyczną współczynnika tarcia zbrojenia o grunt μk równą 0,6.

Claims (17)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Geomaterac z opon zawierający geosiatkę z prętów zawierającą warstwę dolną oraz warstwę górną prętów, przy czym pręty warstwy dolnej są prostopadłe względem prętów warstwy górnej, a na geosiatce są poziomo ułożone opony o jednym odciętym boku, wypełnione kr uszywem oraz połączone ze sobą łącznikami zabezpieczającymi, ułożone tym odciętym bokiem skierowanym do góry, znamienny tym, że pręty (1) warstwy dolnej (2) oraz pręty (1) warstwy górnej (3) geosiatki są kompozytowe, a ponadto ułożone jednokierunkowo pręty (1) warstwy dolnej (2) są połączone węzłami swobodnymi z ułożonymi jednokierunkowo prętami (1) warstwy górnej (3), przy czym pręty (1) warstwy dolnej (2) są połączone ze sobą łącznikami technologicznymi (4) a pręty (1) warstwy górnej (3) również są połączone ze sobą łącznikami technologicznymi (4), zaś opony (5) są ułożone w układzie trójkątnym.
2. 2. Geomaterac według zastrz. 1, znamienny tym, że jego łączniki technologiczne (4) są w postaci pasów wiotkiego materiału.
3. 3. Geomaterac według zastrz. 2, znamienny tym, że jego łączniki technologiczne (4) są z płaskiego materiału włókienniczego.
4. 4. Geomaterac według zastrz. 2, znamienny tym, że jego łączniki technologiczne (4) są z polimerowej siatki.
5. 5. Geomaterac według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 4, znamienny tym, że jego łączniki technologiczne (4) są z metalowego łańcucha.
6. 6. Geomaterac według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 4 albo 5, znamienny tym, że opony (5) ułożone na geosiatce są oponami ciężarowymi (5a).
7. 7. Geomaterac według zastrz. 6, znamienny tym, że wewnątrz opon ciężarowych (5a) ułożone są współśrodkowo opony osobowe (5b).
8. 8. Geomaterac według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 4 albo 5 albo 6 albo 7, znamienny tym, że wewnątrz opon (5) umieszczone są odcięte boki (6) tych opon (5).
9. 9. Geomaterac według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 4 albo 5 albo 6 albo 7 albo 8, znamienny tym, że pomiędzy geosiatką a oponami (5) ma warstwę z odciętych boków (6) opon (5).
10. 10. Sposób wzmacniania podłoża gruntowego lub budowli ziemnych, w którym na podłożu układa się geosiatkę z ułożonych prostopadle względem siebie warstw prętów, na której następnie układa się opony o jednym odciętym boku ustawiając je odciętym bokiem do góry, a następnie łączy się je łącznikiem zabezpieczającym, po czym zasypuje się je kruszywem zasypowym, znamienny tym, że na podłożu (9) układa się warstwę dolną (2) geosiatki, z ułożonych jednokierunkowo prętów (1) kompozytowych połączonych ze sobą łącznikami technologicznymi (4), a następnie na warstwie dolnej (2) układa się warstwę górną (3), z ułożonych jednokierunkowo prętów (1) kompozytowych połączonych ze sobą łącznikami technologicznymi (4), układając pręty warstwy górnej (3) prostopadle do prętów warstwy dolnej (2), przy czym opony (5) z jednym odciętym bokiem (6) układa się na geosiatce w układzie trójkątnym.
11. 11. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że przed ułożeniem geosiatki, układa się warstwę separacyjną (10) z płaskiego materiału włókienniczego.
12. 12. Sposób według zastrz. 11, znamienny tym, że przed ułożeniem geosiatki a po ułożeniu warstwy separacyjnej (10) nakłada się warstwę wyrównawczą (11) o miąższości wynoszącej co najmniej 150 mm.
13. 13. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że do ułożenia warstwy wyrównawczej (11) stosuje się grunt sypki.
14. 14. Sposób według zastrz. 10 albo 11 albo 12 albo 13, znamienny tym, że stosuje się opony ciężarowe (5b).
15. 15. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że przed zasypaniem opon ciężarowych (5a) kruszywem zasypowym (7) umieszcza się w ich wnętrzu współśrodkowo opony osobowe (5b).
16. 16. Sposób według zastrz. 10 albo 11 albo 12 albo 13 albo 14 albo 15, znamienny tym, że przed ułożeniem warstwy dolnej (2) oraz warstwy górnej (3) geosiatki podłoże nienośne (9a) wzmacnia się wgłębnie.
17. 17. Sposób według zastrz. 10 albo 11 albo 12 albo 13 albo 14 albo 15 albo 16, znamienny tym, że podłoże nienośne (9a) wzmacnia się wgłębnie palami (12) sięgającymi do podłoża nośnego (9b), a następnie podłoże (9) wyrównuje się w poziomie głowic tych pali (12).