PL242161B1 - Geosiatka do wzmacniania podłoża gruntowego lub budowli ziemnych oraz sposób wzmacniania podłoża gruntowego lub budowli ziemnych z wykorzystaniem geosiatki - Google Patents

Abstract

Geosiatka charakteryzuje się tym, że zawiera warstwę dolną (1) oraz warstwę górną (2), a każda warstwa (1, 2) geosiatki zawiera kompozytowe pręty połączone ze sobą równolegle wiotkimi łącznikami technologicznymi, w postaci pasów. Pręty warstwy dolnej (1) są prostopadłe do prętów warstwy górnej (2) oraz są połączone z prętami warstwy górnej (2) węzłami swobodnymi. Sposób wzmacniania podłoża gruntowego lub budowli ziemnych z zastosowaniem geosiatki charakteryzuje się tym, że na podłożu (5) układa się warstwę dolną (1) geosiatki, a następnie na warstwie dolnej (1) układa się warstwę górną (2) prętami prostopadle do prętów warstwy dolnej (1), po czym nakłada się warstwę zasypową (9) z kruszywa.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest geosiatka do wzmacniania podłoża gruntowego lub budowli ziemnych oraz sposób wzmacniania podłoża gruntowego lub budowli ziemnych mające zastosowanie zwłaszcza w nasypach komunikacyjnych, warstwach transmisyjnych oraz konstrukcjach oporowych.

Ze stosowania znane są geosiatki oraz georuszty z polimerów mające zastosowanie do wzmacniania podłoża, wzmacniania budowli ziemnych, zabezpieczenia osuwisk, czy też do stosowania jako warstwa transmisyjna. Rozwiązania te cechują się dużą odkształcalnością oraz relatywnie niską wytrzymałością doraźną i długoterminową na rozciąganie. Inną wadą tego typu rozwiązań jest ich wysoki koszt.

Z chińskiego opisu zgłoszeniowego CN 105951555 A znany jest georuszt złożony z kompozytu poliestrowego wzmocnionego włóknami szklanymi, wyposażony w odpowiednie elementy zaciskowe, tworzące węzły georusztu, wzmocnione dodatkowo przez klejenie.

Z polskiego opisu zgłoszeniowego PL 328282 A1 znany jest sposób stabilizacji gruntu i kratownica stabilizująca do realizacji tego sposobu. W rozwiązaniu na stabilizowaną powierzchnię nakłada się kratownicę z foliowych pasów i prostopadłych do tej powierzchni, następnie ustala się położenie tej kratownicy hakami i obsypuje ziemią, a następnie przysypuje się kratownicę masą zawierającą uzdatnione odpadowe materiały włókniste z domieszką nasion roślin i środków niezbędnych do ich wzrostu. Foliowe pasy kratownicy mają równo oddalone od siebie nacięcia o szerokości równej grubości folii i długości nie mniejszej niż połowa szerokości foliowych pasów. Nacięcia są zakończone otworami.

Natomiast z opisu zgłoszeniowego CN 106120697 A znana jest geosiatka złożona z prętów stalowych o wysokiej wytrzymałości lub z prętów kompozytowych na bazie włókien szklanych - GFRP ułożonych w stałych rozstawach wzajemnie prostopadle o węzłach wykonanych z plastikowych elementów złącznych typu zatrzaskowego. Oba rozwiązania przeznaczone są do wzmacniania warstw asfaltowych w konstrukcji nawierzchni drogi, do wzmocnień podłoża o małej wytrzymałości na ścinanie lub do zbrojenia betonu. Główną wadą tych rozwiązań w zastosowaniach geotechnicznych jest konieczność składania i łączenia w węzłach elementów pojedynczych georusztu lub geosiatki na budowie, co znacznie wydłuża czas i koszty zastosowania. Sztywne elementy uniemożliwiają prefabrykację całej powierzchni geosiatki, co utrudnia ich transport i wymusza ich układanie w całości na budowie. To jest także przyczyną braku wdrożenia takich geosiatek w produkcji przemysłowej.

Siatki z geosyntetyków mają niewystarczającą w wielu zastosowaniach doraźną wytrzymałość na rozciąganie na poziomie maksymalnie 400 kN/m². Ponadto takie siatki mają małą sztywność, co skutkuje koniecznością jej naciągania i kotwienia w czasie wbudowania w konstrukcję ziemną oraz gorszą współpracą siatki z gruntem. Standardowo stosowane siatki z geosyntetyków mają sztywność nominalną w zakresie od 500 do 2500 kN/m². Kolejną wadą takich siatek jest niska wytrzymałość długotrwała na rozciąganie.

Znane ze stanu techniki rozwiązania mają niewystarczającą wytrzymałość, sztywność oraz są trudne w transporcie oraz stosowaniu.

Geosiatka do wzmacniania podłoża gruntowego lub budowli ziemnych zawierająca warstwę dolną oraz warstwę górną, przy czym każda z tych warstw zawiera pręty kompozytowe o osnowie polimerowej zbrojone włóknami, według wynalazku charakteryzuje się tym, że rozstaw prętów w każdej z warstw jest stały, a ponadto pręty w ramach danej warstwy są połączone ze sobą równolegle co najmniej dwoma wiotkimi łącznikami technologicznymi, w postaci pasów usytuowanych prostopadle względem tych prętów, przy czym pręty warstwy dolnej są prostopadłe do prętów warstwy górnej oraz są połączone z prętami warstwy górnej węzłami swobodnymi, zaś szerokość łączników jest z przedziału od 300 mm do 500 mm, a rozstaw prętów w warstwie dolnej oraz w warstwie górnej wynosi od 100 mm do 300 mm, a ponadto pręty każdej z warstw są sztywne.

Korzystnie pręty geosiatki są z kompozytu o polimerowej osnowie zbrojonego włóknami szklanymi albo węglowymi albo bazaltowymi albo aramidowymi.

Dalsze korzyści uzyskuje się jeżeli łączniki geosiatki są z polimerowej siatki, przy czym oczka tej siatki mają średnicę nie większą niż 15 mm.

W wariancie wykonania łączniki geosiatki są z płaskiego materiału włókienniczego, korzystnie tkaniny albo włókniny.

Sposób wzmacniania podłoża gruntowego lub budowli ziemnych, w którym stosuje się geosiatkę zawierającą warstwę dolną oraz warstwę górną, z których każda zawiera pręty kompozytowe o osnowie polimerowej zbrojone włóknami, według wynalazku charakteryzuje się tym, że na podłożu układa się warstwę dolną geosiatki a następnie na warstwie dolnej układa się jej warstwę górną, przy czym stosuje się warstwy o sztywnych prętach, których rozstaw jest stały i wynosi od 100 mm do 300 mm, a ponadto pręty w ramach danej warstwy są połączone ze sobą równolegle co najmniej dwoma wiotkimi łącznikami technologicznymi w postaci pasów o szerokości od 300 mm do 500 mm, a ponadto podczas układania warstwy górnej jej pręty orientuje się prostopadle do prętów warstwy dolnej, następnie po ułożeniu warstw geosiatki nakłada się warstwę zasypową z kruszywa.

Korzystnie do nałożenia warstwy zasypowej stosuje się kruszywo gruboziarniste o frakcji z zakresu od 32 mm do 63 mm, przy czym miąższość warstwy zasypowej wybiera się z przedziału od 150 mm do 300 mm.

Dalsze korzyści uzyskuje się jeżeli przed ułożeniem warstwy dolnej oraz warstwy górnej na podłożu układa się warstwę separacyjną z płaskiego materiału włókienniczego.

Kolejne korzyści uzyskuje się jeśli po ułożeniu warstwy separacyjnej, przed ułożeniem warstwy dolnej oraz warstwy górnej geosiatki, nakłada się warstwę wyrównawczą z zagęszczonego kruszywa o frakcji piaskowej lub żwirowej.

Następne korzyści uzyskiwane są, jeżeli po ułożeniu warstwy dolnej oraz warstwy górnej geosiatki, przed ułożeniem warstwy zasypowej układa się warstwę przykrywającą z kruszywa.

Dalsze korzyści uzyskuje się, jeśli miąższość warstwy przykrywającej wybiera się z przedziału od 40 mm do 60 mm.

Kolejne korzyści uzyskiwane są, jeżeli do ułożenia warstwy przykrywającej stosuje się k ruszywo o frakcji do 31,5 mm.

Następne korzyści uzyskiwane są, jeśli przed ułożeniem warstwy dolnej oraz warstwy górnej geosiatki podłoże nienośne wzmacnia się wgłębnie.

Dalsze korzyści uzyskuje się, jeżeli podłoże nienośne wzmacnia się wgłębnie palami sięgającymi do podłoża nośnego, a następnie podłoże wyrównuje się w poziomie głowic tych pali.

W wariancie realizacji gdy wzmacniane jest podłoże nienośne przed ułożeniem warstwy dolnej oraz warstwy górnej geosiatki podłoże nienośne wzmacnia się wgłębnie.

Dalsze korzyści uzyskuje się jeżeli podłoże nienośne wzmacnia się wgłębnie palami sięgającymi do podłoża nośnego, a następnie podłoże wyrównuje się w poziomie głowic tych pali.

W porównaniu do rozwiązań tradycyjnych z geosyntetyków oraz siatek z prętów stalow ych, geosiatka według wynalazku ma zdecydowanie wyższe parametry wytrzymałościowe pozwalające na lepsze wzmocnienie podłoża lub budowli ziemnych. Standardowo stosowane geosiatki syntetyczne mają doraźną wytrzymałość na rozciąganie na poziomie maksymalnie 400 kN/m². Wytrzymałość doraźna na rozciąganie prętów GFRP wynosi 1000 do 1100 MPa. W przypadku siatki złożonej z sześciu prętów kompozytowych GFRP, ułożonych na 1 m², doraźna wytrzymałość na rozciąganie siatki wynosi 471, 678, 923 lub 1206 kN/m², odpowiednio dla prętów o średnicy 10, 12, 14, 16 mm.

Geosiatka według wynalazku ma wysoką wytrzymałość długotrwałą na rozciąganie. Przy ustalaniu długotrwałej wytrzymałości na rozciąganie standardowych siatek z geosyntetyków uwzględnia się cztery różne współczynniki redukcyjne: redukcja ze względu na pełzanie geosyntetyku; redukcja ze względu na uszkodzenia przy wbudowaniu i transporcie; redukcja ze względu na spadek wytrzymałości siatki w połączeniach; redukcja na skutek działania czynników środowiskowych. Kombinacja tych współczynników daje globalną redukcję wytrzymałości długotrwałej geosyntetyków do poziomu ok. 20% ich wytrzymałości doraźnej. W przypadku geosiatki według wynalazku mają zastosowanie jedynie współczynniki redukujące nośność z uwagi na pełzanie materiału oraz oddziaływanie czynników środowiskowych, co powoduje znacznie korzystniejszą globalną redukcję nośności na poziomie ok. 35%.

Geosiatka według wynalazku ma większą sztywność w porównaniu do siatek z geosyntetyków. Standardowo stosowane siatki z geosyntetyków mają sztywność nominalną w zakresie od 500 do 2500 kN/m. W przypadku siatek złożonych przykładowo z sześciu prętów kompozytowych GFRP o średnicy 6 mm, sztywność nominalna wynosi około 8400 kN/m², co stanowi 3-4 krotny wzrost sztywności w stosunku do standardowych geosiatek. Jednocześnie geosiatka według rozwiązania nie wymaga naciągania oraz kotwienia.

W nasypach, zasypkach przyczółków mostów oraz konstrukcjach z gruntu zbrojonego wymaga się, aby maksymalny poziom odkształcenia konstrukcji wynosił od 2% do 5%. W przypadku standardowych siatek z syntetyków ich wydłużenie przy zerwaniu wynosi od 5% do 30%. Większość powszechnie stosowanych produktów ma wydłużenie bliskie górnej granicy tego przedziału. Z tego względu ich wy trzymałość doraźna na rozciąganie podlega dodatkowej redukcji w zakresie od 10% do 150%. Natomiast maksymalne wydłużenie prętów kompozytowych przy zerwaniu wynosi od 1,5% do 2%, a zatem zastosowanie ich w konstrukcji nie wymaga uwzględniania dodatkowej redukcji nośności.

Dużą zaletą geosiatki według wynalazku jest możliwość kształtowania jej parametrów mechanicznych indywidualnie do potrzeb projektowych. Jest to możliwe przez indywidualny, uzależniony od warunków projektowych, skład i sposób wykonania siatki poprzez dobór następujących parametrów zmiennych: rodzaju pręta kompozytowego - GFRP, CFRP, BFRP, AFRP - jego średnicy, rozstawu prętów oraz rodzaju kruszywa zasypki.

Oprócz zalet mechanicznych geosiatka według wynalazku ma także zalety technologiczne, które znacząco zwiększają łatwość i szybkość jej wykonania oraz znacząco zmniejszają koszty wzmacniania podłoża lub budowy konstrukcji ziemnej. Układanie siatki w dwóch niepołączonych na sztywno warstwach umożliwia prefabrykowanie każdej z nich. Prefabrykowana rolka warstwy geosiatki, o maksymalnej szerokość do 15 m i długość do 100 m, zapewnia przy układaniu kilkukrotny wzrost szybkości wbudowania geosiatki według wynalazku w porównaniu do układania siatki z węzłami sztywnymi takiej jak siatki stalowe.

Geosiatka będąca przedmiotem wynalazku ma duża wytrzymałość doraźną i długoterminową, bardzo wysoką sztywność, małą odkształcalność, wysoką trwałość oraz odporność na wydłużanie a także jest łatwa do bezpośredniego zastosowania na budowie, co znacząco ułatwia korzystanie z niej oraz wpływa na obniżenie kosztów wdrożenia.

Geosiatka do wzmacniania podłoża gruntowego oraz budowli ziemnych według wynalazku w przykładzie wykonania została przedstawiona na rysunku na którym fig. 1 przedstawia ułożoną geosiatkę z nałożoną warstwą zasypową w przekroju wzdłuż jej warstwy dolnej, fig. 2 - geosiatkę zastosowaną do wzmocnienia budowli ziemnej zawierającej mur oporowy oraz nasyp w przekroju wzdłuż warstwy dolnej, fig. 3 - geosiatkę ułożoną na podłożu wzmocnionym wgłębnie, fig. 4 - zrolowane warstwy geosiatki podczas ich rozkładania w widoku z góry, fig. 5 - zrolowane warstwy jak na fig. 4 w widoku wzdłuż warstwy dolnej, fig. 6 - zrolowane warstwy geosiatki jak na fig. 4 w widoku wzdłuż warstwy górnej, fig. 7 - klinowanie się kruszywa w geosiatce w przekroju wzdłuż warstwy dolnej.

Geosiatka do wzmacniania podłoża gruntowego lub budowli ziemnych według wynalazku w pierwszym przykładzie wykonania ma warstwę dolną 1 oraz warstwę górną 2, Każda z warstw zawiera pręty 3 kompozytowe wzmocnione włóknem szklanym, które są ze sobą połączone wiotkimi łącznikami 4 technologicznymi pozwalającymi na rolowanie każdej warstwy 1 i 2 geosiatki w rulony o określonej długości i średnicy. Rozstaw R prętów 3 jest stały i wynosi 150 mm, a pręty w ramach danej warstwy 1 i 2 geosiatki są do siebie równoległe. Wiotkie łączniki 4 technologiczne są w postaci pasów o szerokości 500 mm i wykonane są z polimerowej siatki o oczkach o maksymalnej średnicy 15 mm. Wiotkie łączniki 4 technologiczne zapewniają stały rozstaw R prętów 3 i służą do ich stabilizacji przy transporcie i układaniu danej warstwy 1 i 2 geosiatki na podłożu. Pojedyncze pręty 3 kompozytowe są osadzone w pasach łączników 4 technologicznych. Średnica φ prętów 3 wynosi 6 mm. Budowa warstw 1 i 2 geosiatki umożliwia ich zwinięcie w rulon dla ułatwienia transportu oraz rozkładania. Szerokość geosiatki wynosi 15 m, a długość 100 m. Pręty 3 warstwy dolnej 1 są połączone z prętami 3 warstwy górnej 2 węzłami swobodnymi - co oznacza ułożenie prętów 3 warstwy górnej 2 na prętach 3 warstwy dolnej 1 bez wykonywania trwałych połączeń między krzyżującymi się prętami 3.

Geosiatka do wzmacniania podłoża gruntowego oraz budowli ziemnych według wynalazku w drugim przykładzie wykonania, ma łączniki 4 technologiczne w postaci pasów z włókniny o szerokości 300 mm. Rozstaw R prętów 3 osadzonych w łącznikach 4 jest stały i wynosi 100 mm. Zastosowane pręty 3 kompozytowe są zbrojone włóknem węglowym. Średnica φ prętów 3 wynosi 10 mm. W pozostałym zakresie wykonanie siatki jest jak w przykładzie pierwszym.

Geosiatka do wzmacniania podłoża gruntowego oraz budowli ziemnych według wynalazku w trzecim przykładzie wykonania, ma łączniki 4 technologiczne w postaci pasów z tkaniny o szerokości 400 mm. Rozstaw R prętów 3 osadzonych w łącznikach 4 jest stały i wynosi 200 mm. Zastosowane pręty 3 kompozytowe są zbrojone włóknem bazaltowym. Średnica φ prętów 3 wynosi 12 mm. W pozostałym zakresie wykonanie siatki jest jak w przykładzie pierwszym.

Geosiatka do wzmacniania podłoża gruntowego oraz budowli ziemnych według wynalazku w czwartym przykładzie wykonania, ma pręty 3 kompozytowe zbrojone włóknem aramidowym. Średnica prętów wynosi 12 mm. W pozostałym zakresie wykonanie siatki jest jak w przykładzie pierwszym.

Sposób wzmacniania podłoża gruntowego lub budowli ziemnych z zastosowaniem geosiatki według wynalazku w pierwszym przykładzie realizacji jest wykonywany na zagęszczonym podłożu 5.

W pierwszej kolejności na podłożu 5 rozwija się warstwę separacyjną 6 z geowłókniny, a następnie tą warstwę separacyjną 6 przykrywa się warstwą wyrównawczą 7 z zagęszczonego kruszywa. W kolejnym kroku rozwija się, zwinięte w rulony, warstwę dolną 1 oraz warstwę górną 2 tak by pręty 3 warstwy górnej 2 były prostopadłe do prętów 3 warstwy dolnej 1 tworząc w ten sposób geosiatkę o węzłach swobodnych. Stosuje się warstwy 1,2 o sztywnych kompozytowych prętach 3, o średnicy φ wynoszącej 6 mm, o polimerowej osnowie wzmocnionych włóknem szklanym, których rozstaw R jest stały i wynosi 150 mm, ułożonych w ramach danej warstwy 1, 2 równolegle oraz połączone wiotkimi łącznikami 4 w postaci pasów z siatki polimerowej o szerokości 500 mm. Na geosiatce układa się warstwę przykrywającą 8 z kruszywa o miąższości 50 mm, po czym nakłada się warstwę zasypową 9 z zagęszczonego kruszywa o frakcji z zakresu od 32 do 63 mm oraz o miąższości wynoszącej od 150 mm. Warstwa przykrywająca 8 ma za zadanie zapewnić lepsze klinowanie się kruszywa warstwy zasypowej 9 w geosiatce. W ten sposób uzyskuje się geomaterac otwarty stanowiący stabilne podłoże pod konstrukcję nasypu komunikacyjnego nawierzchni drogowej lub innej budowli.

W drugim przykładzie realizacji sposób jest stosowany do wzmocnienia podłużnej budowli ziemnej zawierającej nasyp 10 oraz mur oporowy 11. Na zagęszczonej warstwie gruntu sypkiego o minimalnej grubości 150 mm układa się warstwę dolną 1 oraz warstwę górną 2 geosiatki jak w przykładzie pierwszym, z tym, że warstwę dolną 1 układa się prostopadle do osi podłużnej budowli ziemnej. Stosuje się warstwy 1,2 o sztywnych kompozytowych prętach 3 o średnicy φ wynoszącej 10 mm, o polimerowej osnowie wzmocnionych włóknem węglowym, których rozstaw R jest stały i wynosi 100 mm, ułożonych w ramach danej warstwy 1,2 równolegle oraz połączone wiotkimi łącznikami 4 w postaci pasów z włókniny o szerokości 300 mm. Po ułożeniu geosiatki przykrywa się ją warstwą zasypową 9 o grubości 300 mm z zagęszczonego gruboziarnistego kruszywa. Następnie geosiatkę zasypuje się wypełnieniem 12 z piasku średniego, które formuje się do projektowanego kształtu. Samo wypełnienie również umacnia się geosiatką i przykrywa warstwą zasypową 9. Umocnienie z geosiatki przykrytej warstwą zasypową 9 wykonuje się również bezpośrednio pod nawierzchnią drogową 13. Od strony nasypu 10 budowlę wzmacnia się poprzez humusowanie oraz obsianie trawą, po przeciwnej wykonuje się mur oporowy 11.

W trzecim przykładzie realizacji sposób według wynalazku został zastosowany do wykonania warstwy transmisyjnej nad fundamentem palowym. W pierwszej kolejności podłoże nienośne 5a o małej wytrzymałości na ścinanie i dużej miąższości, jest wzmacniane wgłębnie palami 14 sięgającymi do podłoża nośnego 5b. Po wykonaniu wzmocnienia wgłębnego i wyrównaniu podłoża 5 w poziomie głowic pali 14, rozkłada się warstwę separacyjną 6 w postaci tkaniny, a następnie układa się warstwę dolną 1 oraz warstwę górną 2 geosiatki tak jak w przykładzie pierwszym, przy czym stosuje się warstwy 1, 2 o sztywnych kompozytowych prętach 3, o średnicy φ wynoszącej 12 mm, o polimerowej osnowie wzmocnionych włóknem bazaltowym, których rozstaw R jest stały i wynosi 200 mm, ułożonych w ramach danej warstwy 1, 2 równolegle oraz połączone wiotkimi łącznikami 4 w postaci pasów tkaniny o szerokości 400 mm. Na geosiatce układa się warstwę zasypową 9 z zagęszczonego gruboziarnistego materiału sypkiego o miąższości 200 mm. Na tak wzmocnionej warstwie transmisyjnej bezpiecznie posadawia się nasyp komunikacyjny lub inną konstrukcję ziemną.

Claims (20)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Geosiatka do wzmacniania podłoża gruntowego lub budowli ziemnych zawierająca warstwę dolną oraz warstwę górną, przy czym każda z tych warstw zawiera pręty kompozytowe o osnowie polimerowej zbrojone włóknami, znamienna tym, że rozstaw (R) prętów (3) w każdej z warstw (1,2) jest stały, a ponadto pręty (3) w ramach danej warstwy (1,2) są połączone ze sobą równolegle co najmniej dwoma wiotkimi łącznikami (4) technologicznymi, w postaci pasów usytuowanych prostopadle względem tych prętów (3), przy czym pręty (3) warstwy dolnej (1) są prostopadłe do prętów (3) warstwy górnej (2) oraz są połączone z prętami (3) warstwy górnej (2) węzłami swobodnymi, zaś szerokość łączników (4) jest z przedziału od 300 mm do 500 mm, a rozstaw (R) prętów (3) w warstwie dolnej (1) oraz w warstwie górnej (2) wynosi od 100 mm do 300 mm, a ponadto pręty (3) każdej z warstw są sztywne.
2. 2. Geosiatka według zastrz. 1, znamienna tym, że jej pręty (3) są z kompozytu zbrojonego włóknami szklanymi.
3. 3. Geosiatka według zastrz. 1, znamienna tym, że jej pręty (3) są z kompozytu zbrojonego włóknami węglowymi.
4. 4. Geosiatka według zastrz. 1, znamienna tym, że jej pręty (3) są z kompozytu zbrojonego włóknami bazaltowymi.
5. 5. Geosiatka według zastrz. 1, znamienna tym, że jej pręty (3) są z kompozytu zbrojonego włóknami aramidowymi.
6. 6. Geosiatka według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 4 albo 5, znamienna tym, że jej łączniki (4) są z polimerowej siatki.
7. 7. Geosiatka według zastrz. 6, znamienna tym, że oczka siatki, z której wykonane są łączniki (4), mają średnicę nie większą niż 15 mm.
8. 8. Geosiatka według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 4 albo 5, znamienna tym, że jej łączniki (4) są z płaskiego materiału włókienniczego.
9. 9. Geosiatka według zastrz. 8, znamienna tym, że jej łączniki (4) są z tkaniny.
10. 10. Geosiatka według zastrz. 8, znamienna tym, że jej łączniki (4) są z włókniny.
11. 11. Sposób wzmacniania podłoża gruntowego lub budowli ziemnych, w którym stosuje się geosiatkę zawierającą warstwę dolną oraz warstwę górną, z których każda zawiera pręty kompozytowe o osnowie polimerowej zbrojone włóknami, znamienny tym, że na podłożu (5) układa się warstwę dolną (1) geosiatki a następnie na warstwie dolnej (1) układa się jej warstwę górną (2), przy czym stosuje się warstwy (1, 2) o sztywnych prętach (3), których rozstaw (R) jest stały i wynosi od 100 mm do 300 mm, a ponadto pręty (3) w ramach danej warstwy (1,2) są połączone ze sobą równolegle co najmniej dwoma wiotkimi łącznikam i (4) technologicznymi w postaci pasów o szerokości od 300 mm do 500 mm, a ponadto podczas układania warstwy górnej (2) jej pręty (3) orientuje się prostopadle do prętów (3) warstwy dolnej (1), następnie po ułożeniu warstw (1,2) geosiatki nakłada się warstwę zasypową (9) z kruszywa.
12. 12. Sposób według zastrz. 11, znamienny tym, że do nałożenia warstwy zasypowej (9) stosuje się kruszywo gruboziarniste o frakcji z zakresu od 32 mm do 63 mm.
13. 13. Sposób według zastrz. 11 albo 12, znamienny tym, że miąższość warstwy zasypowej (9) wybiera się z przedziału od 150 mm do 300 mm.
14. 14. Sposób według zastrz. 11 albo 12 albo 13, znamienny tym, że przed ułożeniem warstwy dolnej (1) oraz warstwy górnej (2) na podłożu (5) układa się warstwę separacyjną (6) z płaskiego materiału włókienniczego.
15. 15. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że po ułożeniu warstwy separacyjnej (6), przed ułożeniem warstwy dolnej (1) oraz warstwy górnej (2) geosiatki, nakłada się warstwę wyrównawczą (7) z zagęszczonego kruszywa o frakcji piaskowej lub żwirowej.
16. 16. Sposób według zastrz. 11 albo 12 albo 13 albo 14 albo 15, znamienny tym, że po ułożeniu warstwy dolnej (1) oraz warstwy górnej (2) geosiatki, przed ułożeniem warstwy zasypowej (9) układa się warstwę przykrywającą (8) z kruszywa.
17. 17. Sposób według zastrz. 16, znamienny tym, że miąższość warstwy przykrywającej (8) wybiera się z przedziału od 40 mm do 60 mm.
18. 18. Sposób według zastrz. 15 albo 16, znamienny tym, że do ułożenia warstwy przykrywającej (8) stosuje się kruszywo o frakcji do 31,5 mm.
19. 19. Sposób według zastrz. 11 albo 12 albo 13 albo 14 albo 15 albo 16 albo 17 albo 18, znamienny tym, że przed ułożeniem warstwy dolnej (1) oraz warstwy górnej (2) geosiatki podłoże nienośne (5a) wzmacnia się wgłębnie.
20. 20. Sposób według zastrz. 19, znamienny tym, że podłoże nienośne (5a) wzmacnia się wgłębnie palami (14) sięgającymi do podłoża nośnego (5b), a następnie podłoże (5) wyrównuje się w poziomie głowic tych pali (14).