PL239976B1

PL239976B1 - Uprząż nurkowa

Info

Publication number: PL239976B1
Application number: PL432946A
Authority: PL
Inventors: Piotr Czernik
Original assignee: Xdeep Spolka Z Ograniczona Odpowiedzialnoscia
Priority date: 2020-02-19
Filing date: 2020-02-19
Publication date: 2022-01-31
Also published as: US11932363B2; EP4106884A1; EP4106884A4; US20230083750A1; WO2021165752A1; CA3172371A1; PL432946A1

Description

PL 239 976 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest uprząż nurkowa stosowana w konfiguracji bocznej (tzw. sidemount) stanowiąca element ekwipunku do nurkowania, zwłaszcza specjalistycznego nurkowania technicznego w jaskiniach, wrakach oraz podwodnych obiektach budowlanych.

Z opisu patentowego USA US6755594B1 znana jest konstrukcja uprzęży nurkowej z płytą tylną, wykorzystywana podczas nurkowania technicznego z butlą na plecach. Metalowa płyta, do której mocuje się pozostałe elementy sprzętu, jak uprząż, butle lub skrzydło wypornościowe, to podstawowy element sprzętu nurka technicznego. Płyta to zazwyczaj odpowiednio docięty, obrobiony i uformowany kawałek blachy. Płyta ze względu na znaczną wagę pełni również rolę systemu balastowego. Płyta połączona jest z uprzężą, której zadaniem jest właściwe usytuowanie płyty na plecach płetwonurka. Uprząż wyposażona jest w połączony system pasów (pasy naramienne, pas biodrowy i pas kroczny). Regulacja wysokości na jakiej położona jest płyta zazwyczaj odbywa się za pomocą zmiany długośc i pasów naramiennych.

Konfiguracja boczna (sidemount) to konfiguracją sprzętu nurkowego, w której butle zamiast na plecach nurka znajdują się wzdłuż boków jego ciała. Dzięki takiemu ich usytuowaniu sylwetka jest bardziej opływowa, nurek stawia mniejsze opory w wodzie, a automaty nurkowe są łatwo dostępne i znajdują się pod bezpośrednim nadzorem. Konfiguracja ta wykorzystywana była pierwotnie do nurkowania technicznego w wąskich jaskiniach, ciasnych wrakach oraz wszędzie tam, gdzie należało się przeciskać przez niewielkie syfony, restrykcje i szczeliny. System umożliwia wielokrotne przypinanie i odpinanie butli i akcesoriów - niezbędne np. przy pokonywaniu kolejnych przeszkód. Podczas pokonywania ekstremalnych przeszkód nurek częściej przeciska się niż płynie swobodnie, dlatego konieczne jest aby uprząż nurkowa była idealnie dopasowana do ciała zmniejszając możliwość zahaczenia o wystające przeszkody. Również akcesoria dodatkowe, jak kanistry z bateriami do latarek lub ogrzewanych skafandrów suchych czy butle z argonem muszą być zamontowane tak, aby jak najmniej wystawać poza obrys ciała nurka. Konfiguracja boczna znalazła w ostatnim czasie uznanie wśród nurków rekreacyjnych i jest obecnie coraz częściej stosowana, głównie za sprawą nowych rozwiązań konstrukcyjnych pozwalających prowadzić dowolne nurkowanie rekreacyjne.

Pierwszym problemem technicznym jaki występuje w przypadku nurkowania w konfiguracji bocznej, jest konieczność jak najszybszego i precyzyjnego dopasowania uprzęży do ciała nurka. Prawidłowo wyregulowana uprząż powinna dokładnie przylegać do ciała nurka, nie ograniczając jednocześnie ruchów.

Uprzęże stosowane w konfiguracji bocznej, zwłaszcza wg minimalistycznej tzw. „szkoły meksykańskiej”, znacznie bardziej niż klasyczne uprzęże nurkowe przypominają uprzęże lub szelki wykorzystywane w alpinistyce lub podczas prac na wysokości. Konstrukcje tego typu uprzęży, pozwalające na regulację długości pasów, znane są z szeregu opisów patentowych min. z polskiego opisu patentowego PL209958B1, opisów patentowych USA US5329884A i US7979919B2 jak również chińskiego opisu patentowego CN1688366B. Niestety tego typu konstrukcje często za bardzo ograniczają ruchy lub nie pozwalają na wystarczająco dobre dopasowanie do ciała nurka.

W pewnym stopniu pierwszy opisany problem rozwiązuje uprzęż systemu Razor¹, którą opracował Steve Bogaerts. Uprząż Razor zbudowana jest z odpowiednio połączonych taśm włókienniczych. Płyta tylna zastąpiona jest przez biegnący wzdłuż kręgosłupa centralny pas, który przybierając anatomiczny kształt dopasowuje się do pleców nurka znacznie lepiej niż płyta. Uprząż posiada możliwość regulacji odległości między węzłem górnym i dolnym poprzez zmianę długości przeplecionego przez nie pasa centralnego.

Rozwinięciem tego rozwiązania są min. polskie uprzęże Eques Side Mount² oraz Xdeep Stealth³, w których zmiana długości pasów realizowana jest za pomocą zestawu stoperów, regulatorów i klamer. W uprzęży Xdeep Stealth zmieniając długość pasa centralnego, uprząż należy ustawić tak, aby środek górnego węzła uprzęży znalazł się na wysokości łopatek, a środek dolnego węzła uprzęży znalazł się w talii. Po zakończeniu dopasowywania uprzęży do wzrostu nurka, należy dopasować długość pasów naramiennych pasa biodrowego i krocznego. Źle dobrana długość taśmy centralnej uprzęży skutkuje ¹ Źródło: www.gosidemount.com według stanu na dzień 18/01/2020 ² Źródło: www.eques.com.pl według stanu na dzień 18/01/2020 ³ Źródło: www.xdeep.pl według stanu na dzień 18/01/2020

PL 239 976 B1 nieprawidłową pracą uprzęży przy ruchach ciała, co objawia się ograniczeniem swobody ruchów lub odstawaniem uprzęży. Podczas nurkowania pasy cały czas pracują i podlegają różnego rodzaju naprężeniom. Jeśli uprząż jest używana przez dłuższy czas, najmniejsza regulacja wymaga użycia dużej siły oraz różnego rodzaju narzędzi (np. do podważania taśm zablokowanych w stoperach), przez co jest to bardzo czasochłonna czynność.

Rewolucyjna w swej konstrukcji uprząż systemu Razor ujawniła jednak kolejny problem, a mianowicie w jaki sposób w tak minimalistycznej konstrukcji, wygodnie rozmieścić balast.

Drugim problemem technicznym jest odpowiednie trymowanie czyli rozkładanie sprzętu o ujemnej pływalności np. balast, butle, latarki w stosunku do wyposażenia o dodatniej pływalności, takich jak gaz w kompensatorze pływalności czy wyporność skafandra. Kluczem do uzyskania akceptowalnego trymu, a zatem stabilnej pozycji pod wodą, jest odpowiednie rozłożenie mas balastu na nurku w stosunku do sił wyporu pochodzących od sprzętu (kompensator, skafander). Ponieważ w trakcie nurkowania dochodzi do zmian w pływalności poszczególnych elementów wpływających na trymowanie, odpowiednie rozłożenie balastu na nurku jest trudne i zwykle wymaga wielu nurkować związanych z koniecznością wprowadzania kolejnych poprawek.

W pewnym stopniu problem ten rozwiązują wspomniane wcześniej polskie uprzęże z systemem balastowym: Eques Side Mount⁴ oraz Xdeep Stealth⁵. Kłopot z zamocowaniem większej ilości balastu niezbędnego do nurkowania np. w skafandrze suchym, rozwiązano poprzez dodanie do uprzęży centralnej kieszeni balastowej. Centralna kieszeń balastowa montowana na pasie centralnym, może być stosowana oprócz lub zamiast klasycznych kieszeni balastowych montowanych na pasie biodrowym. Centralna kieszeń balastowa jest przewlekana przez pas centralny i przykręcana do górnego węzła uprzęży za pomocą śruby z nakrętką, a w rozwiązaniach bez możliwości regulacji jej położenia, jest przykręcana również do dolnego węzła. Balast może być umieszczony w jednym lub kilku zasobnikach kieszeni, na różnej wysokości, co ułatwia trymowanie. Przekładanie balastu między zasobnikami często jest niewystarczające i wówczas centralna kieszeń balastowa (w systemach pozwalających na regulację wysokości jej montażu), przesuwana jest niżej, dzięki czemu możliwe jest precyzyjne ustalenie położenia środka ciężkości nurka, a tym samym lepsze wytrymowanie.

W systemie Xdeep Stealth⁶ zmiana wysokości na jakiej zamontowana jest centralna kieszeń balastowa jest możliwa dzięki adapterowi nawlekanemu na pas centralny. Demontaż kieszeni wymaga od nurka posiadania odpowiednich narzędzi. Montaż adaptera wymaga wyplecenia centralnego pasa z węzła dolnego, zamontowaniu adaptera na taśmie centralnej, a następnie przykręceniu do adaptera kieszeni balastowej i ostatecznie ponownego ustawienia pasa centralnego w odpowiedniej pozycji. Jest to czynność czasochłonna w związku z koniecznością każdorazowego rozmontowywania całego pasa centralnego przy każdej zmianie wysokości na jakiej zamontowana jest kieszeń balastowa.

Kolejnym problemem technicznym jest konieczność stabilnego montażu akcesoriów nurkowych takich jak np. kanister baterii latarki, kanister baterii ocieplania no skafandra suchego, butla z argonem do skafandra suchego. Akcesoria muszą zarazem być łatwo wyjmowane, co jest istotne np. w trakcie przechodzenia przez różnego rodzaju restrykcje w jaskiniach lub wąskie przejścia we wrakach, a zarazem stabilnie przytwierdzone podczas przepływania przez otwartą przestrzeń. Położenie akcesoriów w oczywisty sposób wpływa również na trymowanie.

Powszechnie stosowanym rozwiązaniem, podczas nurkowania w konfiguracji bocznej, jest przywiązywanie akcesoriów do pasa centralnego za pomocą elastycznych gum bungee. Niestety zamontowane w ten sposób akcesoria cały czas mogą się przesuwać. Dodatkowo pod wodą, po wyciągnięciu w czasie przepływania przez przewężenie trudno jest je z powrotem zamontować. Dostępne są różnego typu adaptery przewlekane przez taśmy uprzęży, umożliwiające montaż akcesoriów. Rozwiązanie zapewnia znacznie bardziej stabilny chwyt, ale w przypadku konieczności zmiany miejsca zamontowania akcesorium konieczne jest zdemontowanie całego pasa centralnego, a niekiedy również centralnej kieszeni balastowej.

Celem wynalazku jest zaproponowanie ulepszonej konstrukcji uprzęży nurkowej pozbawionej powyższych wad, pozwalającej na szybkie dopasowanie jej do ciała nurka bez wykorzystania narzędzi, przyspieszenie i ułatwienie trymowania przez zmianę położenia balastu i dodatkowych akcesoriów nurkowych oraz ułatwienie stabilnego montażu tych akcesoriów.

⁴ Źródło: www.eques.com.pl według stanu na dzień 18/01/2020 ⁵ Źródło: www.xdeep.pl według stanu na dzień 18/01/2020 ⁶ Źródło:www.xdeep.pl

PL 239 976 B1

Uprząż nurkowa zawierająca węzeł górny połączony poprzez szynę centralną oraz pasy naramienne z węzłem dolnym połączonym z pasem biodrowym i pasem krocznym spiętymi za pomocą klamry, charakteryzuje się tym, że z węzłem górnym trwale połączona jest szyna centralna zawierająca co najmniej dwie stykające się warstwy taśmy włókienniczej. Warstwy taśmy zszyte są z sobą w regularnych odcinkach szwami ryglującymi, tworzącymi między warstwami taśmy gniazda przelotowe. Węzeł dolny połączony jest trwale z co najmniej jednym uchwytem mocującym. Uchwyt mocujący połączony jest rozłącznie, poprzez gniazdo przelotowe, z szyną centralną.

Regulacja odległości między węzłem górnym i dolnym realizowana jest przez zamontowanie uchwytów mocujących w gniazdach przelotowych szyny centralnej umieszczonych wyżej lub niżej względem ciała nurka.

Takie rozwiązanie umożliwia szybkie, a zarazem precyzyjne dopasowanie uprzęży do wzrostu płetwonurka bez używania jakichkolwiek narzędzi oraz bez rozmontowywania całej uprzęży. Czas potrzebny na prawidłowe wyregulowanie uprzęży jest niepomiernie krótszy od czasu potrzebnego na taką regulację w istniejących rozwiązaniach.

Korzystnym jest, że uprząż nurkowa zawiera centralną kieszeń balastową, trwale połączoną z co najmniej dwoma uchwytami mocującymi. Uchwyty umieszczone są względem siebie w odstępach odpowiadających rozmieszczeniu gniazd przelotowych. Uchwyty mocujące połączone są rozłącznie, poprzez gniazdo przelotowe, z szyną centralną.

Centralna kieszeń balastowa może być zamontowana do szyny centralnej na dowolnej wysokości. Takie rozwiązanie ułatwia trymowanie oraz pozwala na zmianę położenia centralnej kieszeni balastowej bez użycia jakichkolwiek narzędzi i rozmontowywania całej szyny centralnej. Czas potrzebny na zmianę położenia centralnej kieszeni balastowej jest niepomiernie krótszy od czasu potrzebnego na taką regulację w istniejących rozwiązaniach.

Korzystnym jest, że uprząż nurkowa zawiera uchwyt akcesoriów, obejmujący trzymak połączony z elementem chwytnym, trwale połączony z co najmniej jednym uchwytem mocującym. Uchwyt mocujący połączony jest rozłącznie, poprzez gniazdo przelotowe, z szyną centralną.

Korzystnie trzymak ma profil kątownika.

Korzystnie trzymak wykonany jest z materiału umożliwiającego przyszycie go do innych elementów uprzęży.

Takie rozwiązanie ułatwia trymowanie ponieważ akcesorium jest stabilnie przymocowane w konkretnym miejscu szyny centralnej. Rozwiązanie pozwala na zmianę położenia akcesoriów bez użycia jakichkolwiek narzędzi i rozmontowywania całej szyny centralnej.

Korzystnie uchwyt mocujący może być wykonany w dwóch wariantach.

Uchwyt mocujący w wariancie pierwszym zawiera podstawę mocującą, zaopatrzoną w zaczep pierwszy z otworem przelotowym i zaczep drugi z otworem przelotowym oraz wsuwaną w gniazdo przelotowe centralnej sprężynę kształtową prostokątną. Bok sprężyny zamontowany jest w otworze przelotowym pierwszego zaczepu, a ramiona zamontowane są rozłącznie w otworze przelotowym drugiego zaczepu. Korzystnie podstawa mocująca wykonana jest z materiału umożliwiającego przyszycie jej do innych elementów uprzęży.

Uchwyt mocujący w wariancie drugim zawiera podstawę mocującą miękką, zabezpieczenie oraz wsuwaną w gniazdo przelotowe szyny centralnej przewleczkę. Podstawa mocująca miękka na jednym końcu trwale połączona jest z przewleczką, a na przeciwległym końcu trwale połączona jest z zabezpieczeniem. Dolna płaszczyzna przewleczki połączona jest rozłącznie z górną płaszczyzna podstawy, natomiast dolna płaszczyzna zabezpieczenia połączona jest rozłącznie z górną płaszczyzną przewleczki. Opcjonalnie podstawa mocująca miękka wykonana jest z materiału umożliwiającego przyszycie jej do innych elementów uprzęży.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładach wykonania na rysunku uprzęży nurkowej, na którym:

- fig. 1 przedstawia uprząż nurkową w widoku od przodu z węzłem dolnym połączonym w maksymalnej odległości od węzła górnego, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 2 przedstawia uprząż nurkową w widoku od tyłu z węzłem dolnym w maksymalnej odległości od węzła górnego, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 3 przedstawia uprząż nurkową w widoku od tyłu z węzłem dolnym połączonym w mniejszej odległości od węzła górnego, w pierwszym przykładzie wykonania;

PL 239 976 B1

- fig. 4 przedstawia węzeł dolny uprzęży nurkowej z odpiętymi pasami w widoku izometrycznym, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 5 przedstawia szynę centralną uprzęży nurkowej przed przyszyciem do węzła górnego w widoku izometrycznym w pierwszym przykładzie wykonania, (dla lepszego zobrazowania niektóre gniazda przedstawione są w takiej formie jaką przyjmują po zamontowaniu uchwytów mocujących);

- fig. 6 przedstawia węzeł górny uprzęży nurkowej wraz z fragmentami pasów naramiennych oraz szyny centralnej w widoku izometrycznym, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 7 przedstawia centralną kieszeń balastową uprzęży nurkowej w widoku izometrycznym od strony zasobnika, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 8 przedstawia centralną kieszeń balastową uprzęży nurkowej w widoku izometrycznym od strony uchwytów mocujących, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 9 przedstawia centralną kieszeń balastową uprzęży nurkowej zamontowaną na fragmencie pasa centralnego, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 10 przedstawia rzut tyłu uprzęży nurkowej z centralną kieszenią balastową zamontowaną w maksymalnej górnej pozycji, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 11 przedstawia rzut tyłu uprzęży nurkowej z centralną kieszenią balastową zamontowaną w maksymalnej dolnej pozycji, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 12 przedstawia trzymak uchwytu akcesoriów z uchwytem mocującym uprzęży nurkowej w widoku izometrycznym, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 13 przedstawia uchwyt akcesoriów uprzęży nurkowej w widoku izometrycznym, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 14 przedstawia widok przodu uprzęży nurkowej z zamontowaną centralną kieszenią balastową i uchwytami z akcesoriami, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 15 przedstawia widok tyłu uprzęży nurkowej z zamontowaną centralną kieszenią balastową i uchwytami z akcesoriami, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 16 przedstawia sprężynę uchwytu mocującego uprzęży nurkowej w widoku izometrycznym, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 17 przedstawia sprężynę uchwytu mocującego uprzęży nurkowej w widoku z góry, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 18 przedstawia podstawę mocującą uchwytu mocującego uprzęży nurkowej w widoku izometrycznym, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 19 przedstawia podstawę mocującą uchwytu mocującego uprzęży nurkowej w widoku z góry, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 20 przedstawia uchwyt mocujący z sprężyną zablokowaną w pozycji zamkniętej w widoku izometrycznym, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 21 przedstawia uchwyt mocujący z sprężyną zablokowaną w pozycji zamkniętej widoku z góry, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 22 przedstawia sposób odblokowania sprężyny poprzez rozciągnięcie ramion w widoku izometrycznym, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 23 przedstawia sposób odblokowania sprężyny poprzez rozciągnięcie ramion w widoku z góry, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 24 przedstawia uchwyt mocujący z sprężyną odchyloną pod kątem w widoku izometrycznym, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 25 przedstawia uchwyty mocujące w gniazdach przelotowych centralnej szyny - z sprężyną w pozycji zablokowanej oraz podczas odblokowywania sprężyny wewnątrz gniazda, w pierwszym przykładzie wykonania;

- fig. 26 przedstawia uchwyt mocujący w widoku izometrycznym, w drugim przykładzie wykonania;

- fig. 27 przedstawia uchwyt mocujący w widoku bocznym, w drugim przykładzie wykonania;

- fig. 28 przedstawia centralną kieszeń balastową uprzęży nurkowej zamontowaną na frag- mencie pasa centralnego, w drugim przykładzie wykonania.

PL 239 976 B1

P r z y k ł a d wykonania 1

W pierwszym przykładzie wykonania uprząż nurkowa według wynalazku zawiera węzeł górny (1), węzeł dolny (2), łączącą oba węzły szynę centralną (3) oraz pasy naramienne (4) (4a) (4b), pas biodrowy (5) (5a) (5b) i pas kroczny (6). Pas biodrowy (5) oraz kroczny (6) spinane są za pomocą klamry (7). Szyna centralna (3) połączona jest trwale z węzłem górnym (1). Szyna centralna (3) połączona jest rozłącznie z węzłem dolnym (2) za pomocą dwóch uchwytów mocujących (8).

Węzeł dolny (2) obejmuje wyściółkę dolną (9) wykonaną z tkaniny tekstylnej typu kodura, do której przyszyte są przyłącza (11) pasów naramiennych (4), przyłącza (12) pasa biodrowego (5) i przyłącze (13) pasa krocznego (6) wraz z przewleczonymi przez nie regulatorami (14). Każdy regulator (14) umieszczany jest w zagięciu taśmy powstałym poprzez złożenie jej na pół przed przyszyciem przyłącza (11, 12, 13). Przyłącza (11, 12, 13) wykonane są z taśmy poliamidowej, a regulatory (14) ze stali nierdzewnej. Regulatory (14) umożliwiają regulację długości pasów (4, 5, 6), dopasowanie ich do budowy ciała nurka oraz zablokowanie w ustawionej długości. Koniec lewej (5a) i prawej (5b) strony pasa biodrowego (5) oraz jeden z końców pasa krocznego (6) przewleczone są przez odpowiednie regulatory (14) przyłączy (12, 13). Drugi koniec lewej (5a) strony pasa biodrowego (5) przewleczony jest przez klamrę (7) ze stali nierdzewnej. Metalowa klamra (7) łączy i blokuje w ustawionym położeniu swobodny koniec prawej (5b) strony pasa biodrowego (5) oraz swobodny koniec pasa krocznego (6). Do węzła dolnego przyszyte są dwa uchwyty mocujące (8).

Węzeł górny (1) obejmuje wyściółkę górną (15) wykonaną z tkaniny tekstylnej typu kodura, do której przyszyty szwami lewymi (16a) i szwami prawymi (16b) jest ogranicznik (17) pasów naramiennych (4). Ogranicznik (17) oraz pasy naramienne (4) wykonane są z taśmy poliamidowej.

Taśma przewlekana jest pomiędzy ogranicznikiem (17), a wyściółką węzła górnego (15) wzdłuż szwów lewych (16a), następnie przewlekana jest przez górny otwór (18a) łącznika (18) i ostatecznie przewlekana jest pomiędzy ogranicznikiem (17) a wyściółką węzła górnego (15) wzdłuż szwów prawych (16b), tworząc wychodzące z węzła (1), ułożone w kształt litery V dwa pasy naramienne (4), pas lewy (4a) i pas prawy (4b). Wolne końce pasów naramiennych (4a, 4b) przewlekane są przez odpowiednie regulatory (14) przyłączy (11).

Szyna centralna (3) wykonana jest z złożonej na pół taśmy poliamidowej przewleczonej przez otwór dolny (18b) łącznika (18). Górna warstwa (3a) szyny centralnej (3) jest w regularnych odstępach przyszyta do dolnej warstwy (3b) szyny centralnej (3) szwami ryglującymi (19). Przelotowe gniazdo (20) to przestrzeń między sąsiadującymi szwami ryglującymi (19) a górną warstwą (3a) i dolną warstwą (3b) centralnej szyny (3). Odległość między szwami ryglującymi (19) dobrana jest w taki sposób aby możliwe było zamontowanie w jednym gnieździe przelotowym (20) dwóch uchwytów mocujących (8) obróconych wokół szyny centralnej (3) o 180°.

W przykładzie wykonania odległość między środkami sąsiadujących gniazd przelotowych (20) wynosi 35 mm. Szwy ryglujące (19) mają 2 mm szerokości. Gdy górna (3a) i dolna warstwa (3b) szyny centralnej (3) się stykają, przelotowe gniazdo (20) ma 33 mm szerokości. Centralna szyna (3) przyszyta do węzła górnego (1) szwami łączącymi (10). Centralna szyna (3) połączona jest rozłącznie z węzłem dolnym (2) za pomocą dwóch uchwytów mocujących (8), których podstawy (33) są przyszyte do węzła dolnego (2). Odstępy między uchwytami (8) odpowiadają rozmieszczeniu przelotowych gniazd (20). W przykładzie wykonania odległość między środkami uchwytów mocujących (8) przyszytych do węzła dolnego (2) wynosi 70 mm.

Regulacja odległości między węzłem górnym (1) i dolnym (2) polega na zamontowaniu uchwytów mocujących w gniazdach przelotowych (20) umieszczonych wyżej lub niżej względem ciała nurka.

Prawidłowo wyregulowana uprząż nurkowa dokładnie przylega do ciała nurka. Środek węzła górnego (1) uprzęży, znajduje się na wysokości łopatek. Środek węzła dolnego (2) uprzęży znajduje się w talii. Szyna centralna (3) biegnie wzdłuż kręgosłupa.

Centralna kieszeń balastowa (21) zawiera podstawę (22) oraz przyszyte do niej cztery zasobniki balastu (23). Zasobniki balastu (23) zamykane są zapięciami (24). Do zasobników balastu (23) przyszyta jest taśma rzep z pętelkami (25), a do zapięcia (24) taśma rzep z haczykami (26). Zapięcia (24)

PL 239 976 B1 zabezpieczają umieszczony w zasobnikach (23) ołowiany balast (nie pokazany na rysunku) przed wypadnięciem. Zarówno podstawa kieszeni (22), jak i zasobniki balastu (23) wykonane są z sztywnej tkaniny tekstylnej typu kodura. Zapięcia zasobnika balastu (24) wykonane są z taśmy poliamidowej.

Do części spodniej (22a) podstawy kieszeni (22) przyszyte są, w odstępach odpowiadających rozmieszczeniu przelotowych gniazd (20), cztery uchwyty mocujące (8). W przykładzie wykonania odległość między środkami sąsiadujących uchwytów mocujących (8), przyszytych do centralnej kieszeni balastowej (21), wynosi 70 mm.

Uchwyty mocujące (8) pozwalają za pośrednictwem gniazd przelotowych (20) połączyć rozłącznie centralną kieszeń balastową (21) z centralną szyną (3).

Zmiana wysokości, na której znajduje się centralna kieszeń balastowa (21) polega na zamontowaniu uchwytów mocujących (8) w gniazdach przelotowych (20) umieszczonych wyżej lub niżej względem ciała nurka.

Ponieważ uchwyty mocujące (8) przyszyte do centralnej kieszeni balastowej (3) obrócone są o 180° wokół szyny centralnej (3) względem uchwytów mocujących (8) przyszytych do węzła dolnego (2), możliwe jest zamontowanie kieszeni balastowej (21) na dowolnej wysokości, nawet w przelotowych gniazdach (20) zajętych przez uchwyty mocujące (8) węzła dolnego (2).

Idealne wytrymowanie możliwe jest przez precyzyjne ustalenie położenia środka ciężkości. Wynika to z faktu, że centralna kieszeń balastowa (21) może być umieszczona na dowolnej wysokości wzdłuż centralnej szyny (3) znajdującej się w osi ciała nurka, a ołowiany balast umieszczony w jednym lub kilku zasobnikach (23).

Takie rozwiązanie ułatwia trymowanie oraz pozwala na zmianę położenia centralnej kieszeni balastowej bez użycia jakichkolwiek narzędzi i rozmontowywania całej centralnej szyny. Czas potrzebny na zmianę położenia centralnej kieszeni balastowej jest niepomiernie krótszy od czasu potrzebnego na taką regulację w istniejących rozwiązaniach.

Uchwyt akcesoriów (27) złożony jest z trzymaka (28) o profilu kątownika nierównoramiennego połączonego z elementem chwytnym (29). Trzymak (28) wykonany jest z tworzywa sztucznego umożliwiającego przyszycie go do elementów tekstylnych uprzęży lub przyszycie do niego uchwytu mocującego (8). W przykładzie wykonania elementem chwytnym (29) są gumowe linki bungee, przewleczone przez otwory (30) wykonane w krótszym boku trzymaka (28). Do dłuższego boku trzymaka (28) przyszyty jest uchwyt mocujący (8). Uchwyt akcesoriów (27) połączony jest za pomocą uchwytu mocującego (8) rozłącznie z szyną centralną (3).

Długość dłuższego boku trzymaka (28) oraz miejsce przyszycia uchwytu mocującego (8) dobrane są w taki sposób aby zamontowany uchwyt akcesoriów (27) nie kolidował z centralną kieszenią balastową (21). Konstrukcja uchwytu akcesoriów (27) pozwala na montaż elementów opcjonalnych, takich jak np.: kanister baterii latarki (31), butla z argonem (32) lub kanister baterii skafandra suchego, zarówno po lewej jak i prawej stronie centralnej szyny (3). W przykładzie wykonania kanister baterii latarki (31) montowany jest po lewej stronie centralnej szyny (3) za pomocą jednego uchwytu akcesoriów (27) natomiast butla z argonem (32) do zasilania skafandra suchego montowana jest za pomocą dwóch uchwytów akcesoriów (27) po prawej stronie centralnej szyny (3). Takie rozwiązanie ułatwia trymowanie ponieważ akcesorium jest stabilnie przymocowane w konkretnym miejscu centralnej szyny. Rozwiązanie pozwala na zmianę położenia akcesoriów bez użycia jakichkolwiek narzędzi i rozmontowywania całej centralnej szyny.

W powyższym przykładzie wykonania uchwyt mocujący (8) wykonany jest w wariancie pierwszym. Uchwyt mocujący (8) w pierwszym przykładzie wykonania, zawiera podstawę mocującą (33) zaopatrzoną w dwa zaczepy (33a, 33b) oraz sprężynę (34). Podstawa mocująca (33) wykonana jest z tworzywa sztucznego umożliwiającego przyszycie jej do tekstylnych elementów uprzęży. Odległość między zaczepem pierwszym (33a) a zaczepem drugim (33b) jest dobrana w taki sposób, 380 aby ograniczyć szynie centralnej (3) nadmierny przesuw na boki. Zaczepy (33a, 33b) zaopatrzone są w otwory przelotowe (35, 35a, 35b). Sprężyna (34) jest wykonaną z drutu sprężynowego sprężyną kształtową prostokątną. Symetryczne wycięcie na jednym z krótszych boków tworzy ramiona (34b). Sprężyste ramiona (34b) sprężyny (34), po ich rozciągnięciu, wracają do pozycji początkowej. Sprężyna (34) może odchylać się względem podstawy mocującej (33) w osi, którą stanowi jej krótki bok (34a) zamontowany na stałe w otworze przelotowym (35a) pierwszego zaczepu (33a).

Sprężyna (34) zablokowana jest w pozycji zamkniętej poprzez rozciągnięcie ramion (34b) a następnie wsunięciu ich w otwór przelotowy (35b) drugiego zaczepu (33b).

PL 239 976 B1

Sprężyna (34) odblokowana jest do pozycji otwartej poprzez rozciągnięcie ramion (34b) a następnie wysunięciu ich z otworu przelotowego (35b) drugiego zaczepu (33b).

Zablokowanie i odblokowanie sprężyny (34) gdy znajduje się w gnieździe przelotowym (20) jest możliwe dzięki temu, że odległość między rozciągniętymi ramionami (34b) jest mniejsza od szerokości gniazda przelotowego (20). W przykładzie wykonania szerokość ta wynosi 30 mm. Montaż uchwytu mocującego (8) na szynie centralnej (3) polega na odblokowaniu sprężyny (34) do pozycji otwartej, wsunięciu sprężyny (34) w przelotowe gniazdo (20), a następnie zablokowaniu sprężyny (34) w pozycji zamkniętej.

Szerokość sprężyny (34) dobrana jest w taki sposób, aby możliwe było jednoczesne wsunięcie w gniazdo przelotowe (20) szyny centralnej (3) dwóch sprężyn (34) uchwytów mocujących (8) obróconych wokół szyny centralnej (3) o 180°. W przykładzie wykonania szerokość sprężyny wynosi (20 mm). Szerokość sprężyny (34) jest mniejsza od szerokości gniazda przelotowego (20). Umożliwia to sprężynie (34) ruch wewnątrz gniazda przelotowego (20), w kierunku wzdłużnym szyny centralnej (3). Ruch ten jest pożądany i dzięki niemu szyna centralna (3), po zamontowaniu do niej dużej ilości uchwytów mocujących (8), nadal pozostaje elastyczna i dobrze przylega do ciała nurka.

Zaletą uchwytu mocującego (8) wg pierwszego przykładu wykonania jest dodatkowo fakt, że siły działające na centralną kieszeń balastową (20) podczas nurkowania zawsze dociskają jedno z ramion (34b) sprężyny (34) do zaczepu (33b). W pierwszym przykładzie wykonania wszystkie uchwyty mocujące (8) połączone są z pozostałymi elementami uprzęży pomocą 4 szwów mocujących (36).

P r z y k ł a d wykonania 2

Drugi przykład wykonania jest analogiczny do pierwszego przykładu wykonania, wyłączając uchwyt mocujący (8), który wykonany jest w wariancie drugim.

W drugim przykładzie wykonania uchwyt mocujący (8) zbudowany jest w całości z taśmy. Uchwyt mocujący (8) w wariancie drugi składa się z podstawy mocującej miękkiej (37), przewleczki (38) oraz zabezpieczenia (39) w postaci patki obszytej tkaniną pętelkową (41). Podstawa mocująca miękka (37), przewleczka (38) oraz zabezpieczenie (39) wykonane są z taśmy poliamidowej. Do jednego końca podstawy mocującej miękkiej (37) przyszyta jest przewleczka (38), której długość jest mniejsza od długości podstawy (37), dzięki czemu możliwe jest przyszycie do drugiego końca podstawy mocującej miękkiej (37) zabezpieczenia (39) w taki sposób aby możliwe było ułożenie kolejno od dołu: podstawy mocującej miękkiej (37), przewleczki (38) i zabezpieczenia (39). Końcówka przewleczki (38) obszyta jest z obu stron rzepem haczykowym (40), a do płaszczyzny górnej podstawy (37) oraz płaszczyzny dolnej zabezpieczenia (39) przyszyta jest tkanina pętelkowa (41), tworząc rozłączne połączenie przewleczki (38) z podstawą mocującą (37). Dodatkową ochroną przed przypadkowym otwarciem rozłącznego połączenia przewleczki (38) z podstawą mocującą miękką (37) stanowi zakrycie obszytej rzepem haczykowym (40) końcówki przewleczki (38) patką zabezpieczającą (39). Do płaszczyzny dolnej zabezpieczenia (39) przyszyta jest tkanina pętelkowa (41), a do płaszczyzny górnej przewleczki (38) przyszyty jest rzep haczykowy górny (40) tworząc rozłączne połączenie przewleczki (38) z zabezpieczeniem (39). Przewleczka (38) z podstawą mocującą miękką (37) przeszyta jest w odpowiednim miejscu szwem blokującym (42). Odległość między szwem blokującym (42) a taśmą pętelkową (41) podstawy (37) jest dobrana w taki sposób aby ograniczyć szynie centralnej (3) nadmierny przesuw na boki.

Przewleczka (38) zablokowana jest w pozycji zamkniętej poprzez połączenie rzepu haczykowego (40) przyszytego do płaszczyzny dolnej przewleczki (38) z tkaniną pętelkową (41) przyszytą do podstawy (37) a następnie zakryciu rzepu haczykowego przyszytego do górnej płaszczyzny przewleczki (38) zabezpieczeniem (39) w postaci patki i sczepieniu rzepu haczykowego (40) z tkaniną pętelkową (41) zabezpieczenia (39). Przewleczka (38) odblokowana jest do pozycji otwartej poprzez oderwanie tkaniny pętelkowej (41) zabezpieczenia (39) od rzepu haczykowego (40) a następnie rozłączeniu rzepu haczykowego (40) przyszytego do płaszczyzny dolnej przewleczki (38) od tkaniny pętelkowej (41) podstawy (37).

Montaż uchwytu mocującego (8) na szynie centralnej (3) polega na odblokowaniu przewleczki (38) do pozycji otwartej, wsunięciu przewleczki (38) w gniazdo przelotowe (20), a następnie zablokowaniu przewleczki (38) w pozycji zamkniętej.

Szerokość przewleczki (38) dobrana jest w taki sposób, aby możliwe było jednoczesne wsunięcie w gniazdo przelotowe (20) szyny centralnej (3) dwóch przewleczek (38) uchwytów mocujących (8) obróconych wokół szyny centralnej (3) o 180°. W przykładzie wykonania szerokość przewleczki (38) wynosi (20 mm). Szerokość przewleczki (38) jest mniejsza od szerokości gniazda przelotowego (20). Umożliwia to przewleczce (38) ruch wewnątrz gniazda przelotowego (20), w kierunku wzdłużnym szyny

PL 239 976 B1 centralnej (3). Ruch ten jest pożądany i dzięki niemu szyna centralna (3), po zamontowaniu do niej dużej ilości uchwytów mocujących (8), nadal pozostaje elastyczna i dobrze przylega do ciała nurka.

W drugim przykładzie wykonania wszystkie uchwyty mocujące (8) połączone są z pozostałymi elementami uprzęży za pomocą szwu blokującego (44) oraz szwów łączących przewleczkę (38) i zabezpieczenie (39) z podstawą mocującą miękką (37).

Zestawienie oznaczeń:

1. Węzeł górny

2. Węzeł dolny

3. Szyna centralna

3a. Górna warstwa centralnej szyny

3b. Dolna warstwa centralnej szyny

4. Pasy naramienne

4a. Pas naramienny lewy

4b. Pas naramienny prawy

5. Pas biodrowy

5a. Lewa strona pasa biodrowego

5b. Prawa strona pasa biodrowego

6. Pas kroczny

7. Klamra

8. Uchwyt mocujący

9. Wyściółką dolna

10. Szwy łączące szynę centralną z węzłem górnym

11. Przyłącza pasów naramiennych

12. Przyłącza pasów biodrowych

13. Przyłącze pasa krocznego

14. Regulatory

15. Wyściółką górna

16a. Szwy lewe

16b. Szwy prawe

17. Ogranicznik

18. Łącznik

18a. Otwór górny łącznika

18b. Otwór dolny łącznika

19. Szwy ryglujące

20. Gniazdo przelotowe

21. Centralna kieszeń balastowa

22. Podstawa centralnej kieszeni balastowej

22a. Część spodnia podstawy kieszeni balastowej

23. Zasobniki balastu

24. Zapięcia

25. Taśma rzep z pętelkami zasobnika balastu

26. Taśma rzep z haczykami zapięcia

27. Uchwyt akcesoriów

28. Trzymak

29. Element chwytny

30. Otwory trzymaka

31. Kanister baterii latarki

32. Butla z argonem

33. Podstawa mocująca

33a. Zaczep pierwszy

33b. Zaczep drugi

34. Sprężyna

34a. Bok sprężyny

34b. Ramiona sprężyny

35a. Otwór przelotowy zaczepu pierwszego

Claims

PL 239 976 B1

35b. Otwór przelotowy zaczepu drugiego

36. Szyny mocujące

37. Podstawa mocująca miękka

38. Przewleczka

39. Zabezpieczenie

40. Rzep haczykowy

41. Tanina pętelkowa

42. Szew blokujący

Zastrzeżenia patentowe

1. Uprząż nurkowa zawierająca węzeł górny (1) połączony poprzez szynę centralną (3) oraz pasy naramienne (4) z węzłem dolnym (2) połączonym z pasem biodrowym (5) i pasem krocznym (6) spiętymi za pomocą klamry (7), znamienna tym, że z węzłem górnym (1) trwale połączona jest szyna centralna (3) zawierająca co najmniej dwie stykające się warstwy taśmy włókienniczej (3a, 3b) zszyte z sobą w regularnych odcinkach szwami ryglującymi (19) tworzącymi między warstwami taśmy gniazda przelotowe (20), natomiast węzeł dolny (2) połączony jest trwale z co najmniej jednym uchwytem mocującym (8) połączonym rozłącznie poprzez gniazdo przelotowe (20) z szyną centralną (3).
2. Uprząż nurkowa według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera centralną kieszeń balastową (21) trwale połączoną z co najmniej dwoma uchwytami mocującymi (8), umieszczonymi względem siebie w odstępach odpowiadających rozmieszczeniu gniazd przelotowych (20), połączonymi rozłącznie poprzez gniazda przelotowe (20) z szyną centralną (3).
3. Uprząż nurkowa według zastrz. 1 lub 2 znamienna tym, że zawiera uchwyt akcesoriów (27), obejmujący trzymak (28) połączony z elementem chwytnym (29), trwale połączony z co najmniej jednym uchwytem mocującym (8) połączonym rozłącznie poprzez gniazdo przelotowe (20) z szyną centralną(3).
4. Uprząż nurkowa według zastrz. 3 znamienna tym, że trzymak (28) ma profil kątownika.
5. Uprząż nurkowa według zastrz. 3 lub 4 znamienna tym, że trzymak (28) wykonany jest z materiału umożliwiającego przyszycie go do innych elementów uprzęży.
6. Uprząż nurkowa według zastrz. 1, 2, 3, 4 lub 5 znamienna tym, że uchwyt mocujący (8) zawiera podstawę mocującą (33) zaopatrzoną w zaczep pierwszy (33a) z otworem przelotowym (35a) i zaczep drugi (33b) z otworem przelotowym (35b) oraz wsuwaną w gniazdo przelotowe (20) szyny centralnej (3) sprężynę (34), której bok (34a) zamontowany jest w otworze przelotowym (35a) zaczepu pierwszego (33a), a ramiona (34b) zamontowane są rozłącznie w otworze przelotowym (35b) zaczepu drugiego (33b).
7. Uprząż nurkowa według zastrz. 6 znamienna tym, że podstawa mocująca (33) wykonana jest z materiału umożliwiającego przyszycie jej do innych elementów uprzęży.
8. Uprząż nurkowa według zastrz. 1, 2, 3, 4 lub 5 znamienna tym, że uchwyt mocujący (8) zawiera podstawę mocującą miękką (37), zabezpieczenie (39) oraz wsuwaną w gniazdo przelotowe (20) szyny centralnej (3) przewleczkę (38), przy czym podstawa mocująca miękka (37) na jednym końcu trwale połączona jest z przewleczką (38) a na przeciwległym końcu trwale połączona jest z zabezpieczeniem (39), nadto płaszczyzna dolna przewleczki (38) połączona jest rozłącznie z płaszczyzną górną podstawy (37), natomiast płaszczyzna dolna zabezpieczenia (39) połączona jest rozłącznie z płaszczyzną górną przewleczki (38).
9. Uprząż nurkowa według zastrz. 8 znamienna tym, że podstawa mocująca miękka (37) wykonana jest z materiału umożliwiającego przyszycie jej do innych elementów uprzęży.