PL239192B1 - Zespół redlicy siewnika - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest zespół redlicy siewnika, mający zastosowanie zwłaszcza w budowie układu rzędowych siewników pneumatycznych, wykorzystywanych do uprawy gleby. Dziedzinę techniki stanowią redlice siewne i układy siewników.

W siewnikach rzędowych stosowanych może być wiele typów redlic które dobierane są w zależności od sposobu żłobienia rowków nasiennych. Możemy wyróżnić redlice stopkowe (płozowe), radełkowe lub tarczowe, wyposażone w jedną lub dwie tarcze itp.

Redlice powinny utrzymywać zadaną głębokość siewu oraz zapewnić całkowite przykrycie nasion przy różnych głębokościach siewu. Układ przyłączeniowy redlic do siewnika musi zapewniać im niezależną pracę w celu kopiowania nierówności terenu.

Stosowane są konstrukcje nastawiania wymaganej głębokości siewu. Rozwiązaniem przestarzałym (obecnie rzadko stosowanym) jest regulacja poprzez zakładanie obciążników na koniec dźwigni redlicznej, co zmienia nacisk redlic. Rozwiązaniem, najczęściej obecnie stosowanym, przedstawionym w opisie patentowym EP1529432 B1 jest zastosowanie sprężyn dociskających poszczególne redlice, których napięcie regulowane jest w sposób centralny i jednakowy w całym siewniku.

Niedogodnością tego rozwiązania jest zmienność siły docisku redlicy, a wraz z nią głębokości siewu, występująca w wyniku zmian położenia redlicy na skutek kopiowania przez nią terenu poprzez przemieszczanie redlicy względem siewnika, co powoduje zmianę naciągu sprężyny. W skrajnym przypadku, np. dla redlic pracujących w śladach kół ciągnika czy koleinach, zluzowane sprężyny nie dociskają redlic a dodatkowo, zagęszczona gleba nie pozwala na ich zagłębienie. W sytuacji odwrotnej siew na garbie, gdy uniesienie redlicy powoduje zwiększenie napięcia sprężyny dociskowej, może nastąpić zbyt głęboki siew nasion.

Zbyt płytki lub zbyt głęboki siew nasion w glebie skutkuje gorszymi wschodami tj. rzadszymi, nierównomiernymi i opóźnionymi. Nasilenie tego zjawiska następuje wraz ze zmniejszeniem wilgotności gleby i jej zwięzłości. Niewłaściwa głębokość siewu z reguły ma niekorzystny wpływ na dalszy wzrost i rozwój roślin, a w efekcie końcowym na wysokość plonu.

Znane są rozwiązania docisku redlic bezpośrednio przez siłowniki hydrauliczne stosowane między innymi przez firmę LEMKEN w siewniku Compact - Solitair, gdzie każda dwutalerzowa redlica OptiDisc posiada indywidualny siłownik dociskowy. W rozwiązaniu tym układ sterowania na podstawie pomiaru docisku koła kopiującego koryguje siłę docisku redlic.

Z polskiego wzoru użytkowego oznaczonego: numerem Ru-069728 znana jest redlica siewnika zawierająca wspornik, stopkę redlicy oraz rurkę wysiewającą. W dolnej części wspornika znajduje się wysuwany nóż, za którym umieszczona jest stopka. Przed nożem zamontowany jest ślizg, o regulowanym kącie nachylenia, zawierający wcięcie, w które wsunięty jest nóż. W górnej tylnej części wspornika znajduje się układ, regulacji wysokości położenia noża oraz rurki wysiewającej, do której zamontowany jest łańcuch. Do przedniej części wspornika zamocowana jest rama mocująca, która połączona jest trwale z ramą siewnika.

Z opisu patentowego Pat. 161994 znana jest redlica siewnika do nasion, która charakteryzuje się tym, że część robocza jest wymienna i połączona z nośnikiem za pomocą rozbieralnego złącza z urządzeniem blokującym. Złącze stanowi występ części roboczej redlicy umieszczony między ramionami rozwidlenia dolnej części nośnika tej redlicy. Urządzenie blokujące stanowią dwie śruby z nakrętkami, przechodzące przez otwory wykonane w ramionach rozwidlenia dolnej części nośnika oraz w występie części roboczej redlicy.

Redlica rzędowego siewnika pneumatycznego opisana w patencie nr Pat. 171845 ma stopkę redlicy, pierś redlicy, skrzydełka redlicy oraz przewód nasienny i charakteryzuje się tym, że jej pierś i skrzydełka tworzy rozcięta od góry, spłaszczona z boków i rozszerzająca się łagodnie w podłużnej płaszczyźnie pionowej w kierunku wylotu dolna część przewodu nasiennego siewnika.

Znany jest także z patentu Pat. 186133 zespół redlicowy siewnika do siewu nasion w glebę nieuprawioną, składający się z: dźwigni red licowej, z osadzonym obrotowo na jej dolnym końcu, krojem tarczowym, skrzydełka, końcówki przewodu nasiennego, kółka ugniatającego i zgarniacza, który charakteryzuje się tym, że ma kopiującą płozę i dociskowy, pneumatyczny siłownik, połączony wychylnie jednym końcem z, przytwierdzonym do ramy siewnika, uchwytem, a drugim końcem z dźwignią redlicową.

PL 239 192 B1

W patencie Pat. 172771 ujawniono natomiast układ zawieszenia redlicy siewnika rzędowego, zwłaszcza z pneumatycznym transportem nasion. Wynalazek ten składa się z dźwigni redlicy, przytwierdzonej do niej osi obrotu tej dźwigni, łożysk tej osi, zespołu dociążającego redlicy, wspornika tego zespołu i charakteryzuje się tym, że tulejki łożyskowe osadzone są przesuwnie w przymocowanych do belki redlicznej siewnika podłużnych prowadnicach, mających w tylnej części ograniczniki przesuwu tulejek łożyskowych.

Z patentu, P. 224564 znana jest redlica, zwłaszcza do rzędowych siewników pneumatycznych, umożliwiająca umieszczanie nasion w rzędach w glebie, zwłaszcza z resztkami słomiastymi. Redlica jest wyposażona w łożyskowane odchylające tarcze, zamontowane na czopach słupicy. Czołowe krawędzie odchylających tarczy są przesunięte w kierunku czoła jedna względem drugiej. Ponadto słupica powyżej bocznych czopów ma odgięte kątowo ramię, stanowiące tylny wspornik trzymaka osadzonej obrotowo dogniatającej tarczy. Do tylnego wspornika jest też przymocowane wychylne ramię nastawnego, kopiującego kółka. Ze słupicą za pomocą poprzecznych łączników są połączone przegubowo redlicze belki, przy czym przegub dolnego łącznika ma postać sprężyny. Płaszczyzna nastawnego, kopiującego kółka jest odsunięta od płaszczyzny symetrii słupicy poza obręb rowka tworzonego w glebie przez odchylające tarcze. Ponadto pośrodku, pomiędzy rozchylonymi na boki odchylającymi tarczami jest zamontowana obrotowo dogniatająca tarcza.

Niedogodnością związaną z zastosowaniem układów siewnych znanych ze stanu techniki są problemy z zapewnieniem całkowitego przykrycia nasion przy różnych głębokościach siewu oraz niedoskonałości konstrukcji w zakresie dotyczącym niezależnej pracy poszczególnych elementów, umożliwiających kopiowanie nierówności terenu, zwłaszcza na terenach mozajkowatych.

Rozwiązanie według wynalazku eliminuje problemy i niedogodności związane z zastosowaniem rozwiązań znanych ze stanu techniki.

Istota wynalazku, którym jest zespół redlicy siewnika zawierający redlicę siewną z kołem tnącym, redliczką wysiewającą oraz kołem kopiującym, połączonymi wzajemnie ze sobą i z belką siewną, znamienny tym, że redlice siewne zamontowane są wahliwie do belki siewnej za pomocą łączników, przy czym pierwszym elementem roboczym redlicy jest zamocowany centralnie talerz tnący, za którym usytuowana jest redliczką radełkowa, w strefie której znajduje się wylot rury siewnej, gdzie redliczka radełkowa zamocowana jest wahliwie względem elementu nośnego redlicy i połączona jest z nim za pomocą sprężyny oraz poprzez układ regulacji głębokości siewu, natomiast w tylnej strefie elementu nośnego redlicy zamontowane jest koło kopiująco-dogniatające.

Korzystnym jest gdy zamontowane do belki siewnej redlice usytuowane są względem siebie naprzemiennie.

Dodatkowo korzystnym jest gdy łącznikiem jest śruba, przy czym pomiędzy elementem nośnym redlicy a belką siewną zamontowana jest sprężyna przy czym szczególnie korzystnym jest gdy układ regulacji głębokości siewu stanowi sprężyna i płaskownik z otworami wykonanymi na różnej wysokości, korzystnie w dwóch pionowych rzędach, przy czym sprężyna jednym końcem przymocowana jest do redliczki radełkowej, natomiast drugim końcem połączona jest z płaskownikiem, który to płaskownik mocowany jest do zaczepu usytuowanego w elemencie nośnym redlicy.

Również korzystnym jest gdy łącznikiem są gumowe amortyzatory wałeczkowe, przy czym szczególnie korzystnym jest gdy układem regulacji jest śruba regulacyjna.

Zastosowanie rozwiązania według wynalazku daje następujące korzyści techniczno-użytkowe:

• rozcinanie resztek pożniwnych za pomocą jednego, centralnie zamontowanego talerza tnącego, • możliwość umieszczenia ziarna na różnej głębokości, dzięki zastosowaniu regulowanej sprężyny dociskowej, gdzie - w zależności od rodzaju gleby - możliwe jest głębsze osadzenie ziarna (piach) lub płytsze (glina), co zapewnia równomierne wschody, • możliwość efektywnego stosowania zespołu do uprawy gleb mozaikowatych, • uproszczenie konstrukcji w stosunku do wybranych; rozwiązań znanych ze stanu techniki.

Przedmiot wykonania w przykładowych, lecz nieograniczających wariantach wykonania zobrazowano na rysunku, gdzie na fig. 1. i fig. 2 przedstawiono pierwszy wariant wykonania wynalazku, przy czym na fig. 1 przedstawiono przedmiot wynalazku w widoku z boku, natomiast na fig. 2 przedstawiono, układ w widoku perspektywicznym. Na fig. 3 i fig. 4 przedstawiono drugi wariant wykonania wynalazku, gdzie na fig. 3 analogicznie przedstawiono zespół redlicy siewnika w widoku z boku, a na fig. 4 pokazano go w widoku perspektywicznym.

PL 239 192 B1

W pierwszym przykładzie wykonania, redlica siewna 11 zamocowana jest do belki siewnej 1 poprzez łącznik 3, którym w tym przypadku jest śruba umożliwiająca wahliwe poruszanie się redlicy 9 względem belki siewnej 1. Redlica 11 dociskana jest do gleby poprzez sprężynę 2. Pierwszym elementem roboczym redlicy jest jeden centralnie ustawiony talerz tnący 5, którego zadaniem jest oczyszczenie pasa gleby przez wysiewem nasion oraz pocięcie resztek pożniwnych pozostał ych na powierzchni gleby po wcześniejszej uprawie.

Kolejnym po talerzu tnącym 5 elementem redlicy 11 jest redliczką radełkowa 6, której zadaniem jest przygotowanie paska gleby przed wysiewem nasion, doprowadzanych rurą siewną 7. Redliczka radełkowa 6 dociskana jest do gleby poprzez sprężynę 4, przy czym układ regulacji głębokości siewu, stanowi sprężyna 8 i płaskownik 10 z otworami wykonanymi na różnej wysokości, w dwóch pionowych rzędach. Sprężyna 8 jednym końcem przymocowana jest do redliczki radełkowej 6, natomiast drugim końcem połączona jest z płaskownikiem 10. Płaskownik 10 mocowany jest natomiast do zaczepu usytuowanego na elemencie nośnym redlicy 11. W przykładowym wykonaniu zaczep stanowi śrub usytuowana w elemencie nośnym redlicy 11, natomiast każdy z otworów wykonanych w płaskowniku 10 stanowi połączenie dwóch otworów połączonych ze sobą w układzie pionowym, gdzie średnica dolnego otworu jest większa od średnicy okręgu opisanego na łbie śruby zaczepowej, natomiast średnica górnego otworu ma średnicę większa od średnicy gwintu tejże śruby.

Ostatnim elementem roboczym jest koło kopiująco-dogniatające 9, którego zadaniem jest zasypywanie nasion oraz dociskanie gleby w celu wzmocnienia podsiąkania wody.

W drugim wariancie wykonania redlica siewna 11 zamocowana jest do belki siewnej 1 za pomocą łączników 3, którymi są gumowe amortyzatory wałeczkowe 3 w ilości czterech sztuk. Pozwala to na wahliwe poruszanie się redlicy 11 podczas pokonywania przeszkód. Ponadto amortyzatory służą również jako element dociskający redlicę siewną do gleby. Pierwszym elementem roboczym redlicy 11 podobnie jak w przypadku pierwszego wariantu wykonania, jest centralnie zamocowany talerz tnący 5. Kolejnym elementem jest redliczka radełkowa 6, której zadaniem jest przygotowanie pasa gleby przed wysiewem nasion, które doprowadzane są za pomocą rur siewnych 7. Redlica radełkowa 6 dociskana jest poprzez sprężynę 4, natomiast wstępna regulacja głębokości wysiewu wykonywana jest śrubą regulacyjną 12. Ostatnim elementem roboczym redlicy siewnej 11 jest koło kopiująco-dogniatające 9, które umożliwia zasypywane wysianych nasion i dociśnięcie.

Inne warianty wykonania zespołu redlic siewnika według wynalazku, mogą różnić się konstrukcją elementów nośnych czy sposobem montażu redlic siewnych 11 do belki siewnej 1, jak również sposobem regulacji; siły docisku i głębokości, pracy poszczególnych podzespołów. Elementami wspólnymi poszczególnych, wariantów wykonania w każdej z odmian jest jeden centralnie ustawiony talerz tnący 5, redliczka radełkowa 6, której układ w zależności od rodzaju uprawianej gleby samoczynnie dostosowuje głębokość pracy oraz koło kopiująco-dogniatające 9. W każdym z wariantów wykonania układ stanowią redlice siewne 11 z redliczkami ustawionymi względem siebie naprzemiennie (w tzw. Offsecie), dzięki czemu zminimalizowane jest ryzyko zapychania się glebą.

Claims (6)

1. Zespół redlicy siewnika zawierający redlicę siewną z kołem tnącym, redliczką wysiewającą oraz kołem kopiującym, połączonymi wzajemnie ze sobą i z belką siewną, znamienny tym, że redlice siewne (11) zamontowane są wahliwie do belki siewnej (1) za pomocą łączników (3), przy czym pierwszym elementem roboczym redlicy (11) jest zamocowany centralnie talerz tnący (5), za którym usytuowana jest redliczką radełkowa (6), w strefie której znajduje się wylot rury siewnej (7), gdzie redliczką radełkowa (6) zamocowana jest wahliwie względem elementu nośnego redlicy (11) i połączona jest z nim za pomocą sprężyny (4) oraz poprzez układ regulacji głębokości siewu, natomiast w tylnej strefie elementu nośnego redlicy (11) zamontowane jest koło kopiująco-dogniatające (9).

2. Zespół według zastrz. 1 znamienny tym, że zamontowane do belki siewnej (1) redlice (11) usytuowane są względem siebie naprzemiennie.

3. Zespół według zastrz. 1 albo zastrz. 2 znamienny tym, że łącznikiem (3) jest śruba, przy czym pomiędzy elementem nośnym redlicy (11) a belką siewną (1) zamontowana jest sprężyna (2).

PL239 192 Β1

4. Zespół według zastrz. 1 albo zastrz. 3 znamienny tym, że układ regulacji głębokości siewu stanowi sprężyna (8) i płaskownik (10) z otworami wykonanymi na różnej wysokości, korzystnie w dwóch pionowych rzędach, przy czym sprężyna (8) jednym końcem przymocowana jest do redliczki radełkowej (6), natomiast drugim końcem połączona jest z płaskownikiem (10), który to płaskownik (10) mocowany jest do zaczepu usytuowanego w elemencie nośnym redlicy (11).

5. Zespół według zastrz. 1 albo zastrz. 2 znamienny tym, że łącznikiem (3) są gumowe amortyzatory wałeczkowe.

6. Zespół według zastrz. 1 albo zastrz. 5 znamienny tym, że układem regulacji jest śruba regulacyjna (10).