PL235635B1 - Pochodna kwasu 7-aminocefalosporanowego-cefazolina oraz zawierający ją preparat farmaceutyczny do zastosowania w leczeniu i zapobieganiu chorób, u podłoża których leży nadmierna produkcja interleukiny 15 oraz interleukiny 2 - Google Patents

Pochodna kwasu 7-aminocefalosporanowego-cefazolina oraz zawierający ją preparat farmaceutyczny do zastosowania w leczeniu i zapobieganiu chorób, u podłoża których leży nadmierna produkcja interleukiny 15 oraz interleukiny 2 Download PDF

Info

Publication number
PL235635B1
PL235635B1 PL417879A PL41787914A PL235635B1 PL 235635 B1 PL235635 B1 PL 235635B1 PL 417879 A PL417879 A PL 417879A PL 41787914 A PL41787914 A PL 41787914A PL 235635 B1 PL235635 B1 PL 235635B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
cefazolin
cells
interleukin
treatment
derivative
Prior art date
Application number
PL417879A
Other languages
English (en)
Other versions
PL417879A1 (pl
Inventor
Katarzyna KOZIAK
Katarzyna Koziak
Barbara ŻYŻYŃSKA-GRANICA
Barbara Żyżyńska-Granica
Sławomir FILIPEK
Sławomir Filipek
Szymon NIEWIECZERZAŁ
Szymon Niewieczerzał
Bartosz TRZASKOWSKI
Bartosz Trzaskowski
Oliwia Zegrocka-Stendel
Małgorzata DUTKIEWICZ
Małgorzata Dutkiewicz
Piotr KRZECZYŃSKI
Piotr Krzeczyński
Elżbieta KACZMAREK
Elżbieta Kaczmarek
Magdalena Winiarska
Original Assignee
Univ Warszawski Medyczny
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Univ Warszawski Medyczny filed Critical Univ Warszawski Medyczny
Publication of PL417879A1 publication Critical patent/PL417879A1/pl
Publication of PL235635B1 publication Critical patent/PL235635B1/pl

Links

Classifications

    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/33Heterocyclic compounds
    • A61K31/395Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins
    • A61K31/54Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having six-membered rings with at least one nitrogen and one sulfur as the ring hetero atoms, e.g. sulthiame
    • A61K31/542Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having six-membered rings with at least one nitrogen and one sulfur as the ring hetero atoms, e.g. sulthiame ortho- or peri-condensed with heterocyclic ring systems
    • A61K31/545Compounds containing 5-thia-1-azabicyclo [4.2.0] octane ring systems, i.e. compounds containing a ring system of the formula:, e.g. cephalosporins, cefaclor, or cephalexine
    • A61K31/546Compounds containing 5-thia-1-azabicyclo [4.2.0] octane ring systems, i.e. compounds containing a ring system of the formula:, e.g. cephalosporins, cefaclor, or cephalexine containing further heterocyclic rings, e.g. cephalothin
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K9/00Medicinal preparations characterised by special physical form
    • A61K9/0012Galenical forms characterised by the site of application
    • A61K9/0019Injectable compositions; Intramuscular, intravenous, arterial, subcutaneous administration; Compositions to be administered through the skin in an invasive manner
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P1/00Drugs for disorders of the alimentary tract or the digestive system
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P17/00Drugs for dermatological disorders
    • A61P17/06Antipsoriatics
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P19/00Drugs for skeletal disorders
    • A61P19/02Drugs for skeletal disorders for joint disorders, e.g. arthritis, arthrosis
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P29/00Non-central analgesic, antipyretic or antiinflammatory agents, e.g. antirheumatic agents; Non-steroidal antiinflammatory drugs [NSAID]
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00Antineoplastic agents
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00Antineoplastic agents
    • A61P35/02Antineoplastic agents specific for leukemia
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P37/00Drugs for immunological or allergic disorders
    • A61P37/02Immunomodulators
    • A61P37/06Immunosuppressants, e.g. drugs for graft rejection

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Immunology (AREA)
  • Epidemiology (AREA)
  • Dermatology (AREA)
  • Rheumatology (AREA)
  • Oncology (AREA)
  • Pain & Pain Management (AREA)
  • Hematology (AREA)
  • Orthopedic Medicine & Surgery (AREA)
  • Physical Education & Sports Medicine (AREA)
  • Transplantation (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
  • Medicines That Contain Protein Lipid Enzymes And Other Medicines (AREA)

Abstract

Ujawniono zastosowanie pochodnej kwasu 7-aminocefalosporanowego - cefazoliny w leczeniu i zapobieganiu chorób, u podłoża których leży nadmierna produkcja interleukiny 15 i interleukiny 2. Przedmiotem zgłoszenia jest także preparat farmaceutyczny zawierający terapeutycznie skuteczną ilość cefazoliny jako substancję aktywną oraz farmaceutycznie dopuszczalne nośniki i/lub substancje pomocnicze, do stosowania w zapobieganiu lub leczeniu chorób takich jak łuszczyca, zapalenie jelit, sarkoidoza, białaczki T-komórkowe lub odrzucanie przeszczepów. Ponadto, preparat farmaceutyczny ma postać odpowiednią do podawania dożylnie lub domięśniowo.

Description

Opis wynalazku
Dziedzina wynalazku
Wynalazek dotyczy pochodnej kwasu 7-aminocefalosporanowego - cefazoliny do zastosowania w leczeniu i zapobieganiu chorób, u podłoża których leży nadmierna produkcja interleukiny 15 i interleukiny 2, takich jak łuszczyca, zapalenie jelit, sarkoidoza, białaczki T-komórkowe lub odrzucanie przeszczepów.
Tło wynalazku
Interleukina 15 (IL-15) jest cytokiną o plejotropowym działaniu oddziałującą zarówno na komórki układu immunologicznego, jak i szereg innych typów komórek. Szerokie spektrum aktywności IL-15 powoduje, że coraz częściej umieszcza się ją na szczycie kaskady c ytokin prozapalnych. Zaburzenie mechanizmów regulujących ekspresję IL-15 prowadzące do jej nadprodukcji bezpośrednio przyczynia się do rozwoju procesów zapalnych, autoimmunologicznych, zakaźnych i nowotworowych. IL15 pełni kluczową rolę w etiologii reumatoidalnego zapalenia stawów (Mclnnes I.B. i wsp. Nat. Med. 2, 175-82 (1996; Mclnnes I.B. i wsp. Nat. Med. 3, 189-95 (1007); Mclnnes I.B. i wsp., Immunol Today 19, 75-9 (1998), łuszczycy (Villadsen L.S. i wsp., J. Clin. Invest. 112, 1571-80 (2003), zapalenia jelit (Kirman I, Nielsen O.H., Am. J. Gastroenterol 91, 1789-1794 (1996); Sakai T. i wsp. Gastroenterology 114, 1237-1243 (1998)), sarkoidozy (Agostini C.T.L. i wsp. J. Immunol. 157, 910-8 (1996)) i białaczek T-komórkowych (Dobbeling U. i wsp. Blood 92, 252-8 (1998)). Niezwykłe zainteresowanie badaczy wywołuje również udział IL-15 w odrzucaniu przeszczepów (Baan C.C. i wsp., Transplant Proc. 31, 2726-8 (1999); Lewis E.C. i wsp., Cytokine 34, 106-13 (2006); Shi R. i wsp. Transpl. Immunol. 12, 103-8 (2004); Ferrari-Lacraz S. i wsp., Transplantation 82, 1510-7 (2006); Zheng X.X. i wsp., Transplantation 81, 109-16 (2006)).
Istotny udział IL-15 w patogenezie tych zaburzeń sugeruje możliwość interwencji terapeutycznej polegającej na blokowaniu aktywności biologicznej tej cytokiny. Słuszność tej koncepcji potwierdzają przeprowadzone dotychczas próby. Hamowanie efektów biologicznych IL-15 poprzez zastosowanie rozpuszczalnego receptora IL-15Ra (Liew F.Y., Mclnnes I.B., Ann. Rheum. Dis. 61 Supl. 2, ii100-2 (2002); Ruchatz H. i wsp., J Immunol. 160, 5664-60 (1998); Smith X.G. i wsp., J. Immunol. 165, 3444-50 (2000); Wei X i wsp., J. Immunol. 167, 277-82 (2001)), przeciwciał blokujących receptor IL-2/IL-15R3 (Morris J.C., Proc. Natl. Acad. Sci. USA 103, 401-6 (2001); Tinubu S.A. i wsp., J. Immunol. 153, 4330-8 (1994), przeciwciał blokujących IL-15 (Villadsen L.S. i wsp. J. Clin. Invest. 112, 1571-80 (2003) lub zmutowanej cząsteczki IL-15 wykazującej właściwości kompetycyjnego antagonisty (Ferrari-Lacraz S. i wsp., J. Immunol. 173, 5818-26 (2004); Kim Y.S. i wsp., J. Immunol. 160, 5742-8 (1998)) zawsze prowadziło do złagodzenia przebiegu chorób zależnych od tej cytokiny. W efekcie tych eksperymentalnych terapii badacze obserwowali zmniejszenie zachorowalności na indukowane kolagenem zapalenie stawów u myszy (Ruchatz H. i wsp., J. Immunol. 160, 5664-60 (1998); Ferrari-Lacraz S. i wsp., J. Immunol. 173, 5818-26 (2004); Kim Y.S. i wsp., J. Immunol. 160, 5742-8 (1998)) i małp naczelnych (Liew F.Y., Mclnnes I.B., Ann. Rheum. Dis. 61 Supl. 2, ii100-2 (2002)), złagodzenie przebiegu łuszczycy w mysim modelu tej choroby (Villadsen L.S. i wsp. J. Clin. Invest. 112, 1571-80 (2003)), ograniczenie reakcji zapalnej wywołanej u myszy przez karaginian Wei X i wsp., J. Immunol. 167, 277-82 (2001)) oraz, również u myszy, wydłużenie czasu przeżycia alloprzeszczepów serca (Smith X.S. i wsp., J. Immunol. 165, 3444-50 (2000); Tinubu S.A. i wsp., J. Immunol. 153, 4330-8 (1994) i wysp trzustkowych Ferrari-Lacraz S. i wsp., J. Immunol. 173, 5818-26 (2004)). Wszystkie stosowane dotychczas strategie blokowania IL-15 wydają się równie skuteczne, ale do dziś większość z nich wykorzystywana jest tylko w warunkach doświadczalnych. Najbardziej zaawansowane i bardzo obiecujące z klinicznego punktu widzenia są próby neutralizacji IL-15 przez zastosowanie blokujących jej aktywność ludzkich przeciwciał anty - IL-15 (HuMax-IL15, AMG-714) (Baslund B. i wsp., Arthritis Rheum 52, 2686-92 (2005)). Poważne zaniepokojenie badaczy budzi jednak zjawisko „reverse signaling” (Budagian V. i wsp. J. Biol. Chem. (2004)). Istnieje uzasadnione podejrzenie, że kompleks powstały po związaniu się przeciwciała HuMax-IL15 z IL15 nadal może indukować odpowiedź komórkową i właśnie to zjawisko jest przyczyną ograniczonej skuteczności terapeutycznej przeciwciał neutralizujących IL-15 (Budagian V. i wsp. Cytokine Growth Factor Rev. 17, 259-80 (2006).
Ponadto, nieopublikowane obserwacje własne wskazują na silne, angiogenne działanie IL-15. Wprawdzie w literaturze pojawiały się już doniesienia sugerujące udział tej cytokiny w angiogenezie in vivo (Angiolllo A.L. i wsp., Biochem. Biophys. Res. Commun. 233, 231-7 (1997); Kuniyasu H.
PL 235 635 B1 i wsp., Pathobiology 69, 86-95 (2001)), jednak dopiero obecne obserwacje ujawniły nasiloną proliferację i migrację komórek śródbłonka w odpowiedzi na IL-15. Zidentyfikowanie kolejnego czynnika angiogennego, którego obecność stwierdza się w reumatoidalnym zapaleniu stawów nie jest zaskoczeniem, ponieważ nieprawidłowa angiogeneza stanowi patogen etyczne podłoże tej choroby.
Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) należy do najczęstszych chorób układowych tkanki łącznej, na którą choruje średnio około 1% populacji. Choroba występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn (w stosunku 3:1). Szczyt zachorowań dotyczy okresu pomiędzy 30 a 60 rokiem życia. Około 30% chorych cierpi na ciężką postać choroby, która w ciągu kilku lat prowadzi do kalectwa. Ocenia się, że średnia długość życia osób z RZS jest krótsza o około 10 lat. Patogeneza RZS jest wieloczynnikowa. Obserwowane powiązania genetyczne, zaburzone mechanizmy indukcji i wygaszania odpowiedzi immunologicznej oraz włączenie elementów autoagresji współuczestniczą w inicjacji i rozwoju choroby.
W RZS nie ma leczenia przyczynowego. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) działają objawowo i przynoszą ulgę chorym, ale nie wpływają na przebieg choroby.
Wśród leków modyfikujących przebieg choroby (ang. disease modyfying antyrheumatic drugs DMARD), podstawowym lekiem i lekiem pierwszego wyboru jest metotreksat. Inne leki tej grupy to leflunomid, sulfasalazyna, hydroksychlorochina, D-penicylamina, sole złota, azatiopryna, cyklosporyna i cyklofosfamid. Jednak nawet u osób dobrze odpowiadających na te leki obserwuje się postęp choroby, a także utratę skuteczności leczenia po pewnym czasie stosowania.
Inną grupę leków DMARD stanowią leki biologiczne. Wśród nich na rynku znajdują się inhibitory czynnika martwicy nowotworów (ang. tumor necrosis factor - TNF):
- infliksyimab (mysio-ludzkie przeciwciało przeciwko TNF),
- etanercept (białko fuzyjne składające się z zewnątrzkomórkowej domeny receptora p75 dla TNF, oraz fragmentu Fc ludzkiego przeciwciała lgG1),
- adalimumab (całkowicie ludzkie przeciwciało przeciwko TNF) oraz inhibitory innych białek:
- anakinra, antagonista receptora dla IL-1,
- abatacept, białko fuzyjne zewnątrzkomórkowej domeny cząsteczki CTLA4 oraz fragmentu Fc ludzkiego przeciwciała lgG1, które, wiążąc się z cząstkami kostymulującymi B7-1 oraz B7-2 na komórkach prezentujących antygen, blokuje przekazywanie sygnału kostymulacji przez CD28 na limfocytach T,
- rytuksymab, mysio-ludzkie przeciwciało przeciwko CD20 obecnemu na dojrzałych limfocytach B, które prowadzi do eliminacji limfocytów B.
Do obrotu na rynku Unii Europejskiej dopuszczony jest pierwszy biologiczny inhibitor IL-6 - tocilizumab, który jest przeciwciałem skierowanym przeciwko receptorowi IL-6Ra.
Bardzo obiecujące wyniki badań klinicznych drugiej fazy prowadzonych przez firmę Amgen z przeciwciałem monoklonalnym skierowanym przeciwko IL-15 AMG-714 (dawniej HuMax-IL15) przedstawiono w 2004 roku (Mclnnes, I., i wsp.). Jednak aktualnie nie są dostępne żadne informacje na temat planowanych przez firmę badań klinicznych trzeciej fazy.
Wprawdzie pojawienie się leków biologicznych stanowi duży postęp w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, ale leki te (najczęściej stosowane w połączeniu z metotreksatem - cytostatykiem o właściwościach immunosupresyjnych) są skuteczne w ograniczaniu objawów i spowalnianiu degradacji stawów tylko u około 30 procent pacjentów.
Ograniczone efekty terapeutyczne oraz wysokie koszty produkcji leków biologicznych sprawiają, że wciąż istnieje zapotrzebowanie na skuteczny lek nowej generacji. Z tych powodów nadal prowadzone są nowe badania mające za zadanie poszukiwanie nowych mechanizmów oraz punktów docelowych dla terapii.
Jako potencjalne środki do leczenia RZS proponowano też (m. in. w publikacjach zgłoszeń patentowych WO 2006/029578 i WO 2010/037351) peptydy o zmodyfikowanych sekwencjach wywodzących się z sekwencji IL-15. Peptydy te miały hamować proliferację komórek T, indukcję TNF-α i ekspresję IL-8 oraz IL-6, wiążąc się do podjednostki receptora IL-15Ra, jednak jak dotąd ich skuteczność nie została potwierdzona w badaniach klinicznych.
Istotną rolę w patogenezie chorób zapalnych wywołanych nadmierną produkcją IL-15 odgrywają także inne cytokiny.
Jedną z nich jest interleukina 2 (IL-2), jedna z najważniejszych cytokin kontrolujących proliferację i różnicowanie komórek układu immunologicznego. IL-2 pobudza m. in. proliferację i różnicowanie limfocytów T, różnicowanie limfocytów T w kierunku cytotoksycznych limfocytów T, a także wzrost
PL 235 635 B1 i różnicowanie limfocytów B, aktywację i proliferację komórek NK i aktywację makrofagów. W warunkach fizjologicznych IL-2 jest niewykrywalna we krwi, natomiast jej ogólnie stymulujący wpływ na reaktywność immunologiczną powoduje, że jest ona jednym z kluczowych mediatorów w chorobach autoimmunologicznych. IL-2 uwalniana jest przede wszystkim przez aktywowane limfocyty T pomocnicze (CD4+), ale jej ekspresję wykazują, także limfocyty T CD8+, komórki dendrytyczne, a także tymocyty grasicy (128). IL-2 działa za pośrednictwem receptorów IL-2R, które składają się z trzech podjednostek: swoistej dla siebie IL-2Ra oraz IL-2R3 i IL-2Ry, które współdzieli z IL-15. Rozpuszczalna, uwolniona przez komórki forma receptora IL-2 (slL-2Ra, peptyd Tac) występuje w osoczu w niewielkim stężeniu, natomiast jej poziom znacząco rośnie w niektórych stanach patologicznych, w tym m. in. w chorobach autoimmunologicznych, zakażeniach, niektórych białaczkach i w trakcie odrzucania przeszczepu allogenicznego. Wydaje się, że poziom slL-2Ra koreluje z aktywnością RZS i co ciekawe, jednym z czynników indukujących ekspresję jest IL-15 (Release of slL-2R alpha from and activation of native human peripheral blood mononuclear cells by recombinant IL-15. Treiber-Held S, Stewart DM, Barraclough HA, Kurman CC, Nelson DL. Clin Immunol Immunopathol. 1996 Jul;80(1):67-75).
Obecnie w leczeniu klinicznym stosowane są różne składniki kompleksu IL-2/IL-2R i/lub ich antagonistów, np. przeciwciała monoklonalne anty-slL-2Ra (anty-Tac) (Anti-Tac (daclizumab, Zenapax) in the treatment of leukemia, autoimmune diseases, and in the prevention of allograft rejection: 25-year personal odyssey. Waldmann TA. J Clin Immunol. 2007 Jan;27(1):1-18). Obecnie stosuje się coraz szerzej także humanizowane anti-Tac (HAT; Daclizumab, Zenepax). Przeciwdziała ono wiązaniu IL-2 m. in. do limfocytów T, hamując zależną od nich odpowiedź komórkową, która stanowi główną przyczynę reakcji występowania odrzucania przeszczepu (wg. WWW.drugbank.ca/drugs/BTD00007).
Potrzeba opracowania nowego leku opartego na małej, syntetycznej cząsteczce, skłoniła twórców obecnego wynalazku do zweryfikowania koncepcji leczenia chorób związanych z nadmierną produkcją IL-15. Koncepcja ta polega na zablokowaniu aktywności biologicznej IL-15 przez związek wybiórczo blokujący wiązanie IL-15 do jej receptora. W świetle stanu wiedzy w tej dziedzinie popartego nieopublikowanymi wynikami prac własnych, strategia taka powinna skutkować nie tylko ograniczeniem kaskadowej reakcji zapalnej, ale również zahamowaniem angiogenezy wywołanej działaniem prozapalnej cytokiny IL-15. Taki synergizm addycyjny jest prawdopodobnie nierozpoznanym dotychczas mechanizmem działania leków biologicznych hamujących aktywność IL-15.
Jedyne opisane dotychczas małe cząsteczki chemiczne o potencjalnym zastosowaniu w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, działające na zasadzie interferencji oddziaływania pomiędzy receptorem IL-15Ra i jego ligandem (IL-15), stanowią pochodne fenylopirazoloanilidów, ujawnione w publikacji Ushio H. i wsp., Letters in Drug Design Discovery, 5, 292-296 (2008). Należący do tej grupy związek Y-320 o potwierdzonej skuteczności in vitro i wysokiej dostępności biologicznej, powoduje zahamowanie aktywności komórek T indukowanych przez IL-15.
Zamierzeniem obecnego wynalazku było znalezienie substancji, która poprzez swoiste wiązanie się i blokowanie swoistego dla IL-15 receptora IL-15Ra i jednoczesne blokowanie wspólnych dla IL-15 i IL-2 podjednostek receptora IL-2R3 i IL-2Ry będzie skutecznie hamować aktywność biologiczną obu tych cytokin.
Pochodne kwasu 7-aminocefalosporanowego, cefalosporyny, stanowią grupę półsyntetycznych antybiotyków β-laktamowych o szerokim spektrum działania bakteriobójczego. Cefalosporyny, tak jak wszystkie antybiotyki β-laktamowe, hamują tworzenie mostków łączących podjednostki peptydoglikanu (mureiny) w integralną całość. Kowalencyjnie wiążą się z centrum aktywnym bakteryjnych enzymów karboksypeptydazy i transpeptydazy, blokując ich działanie. Mechanizm ich działania polega na hamowaniu w ten sposób procesu syntezy bakteryjnej ściany komórkowej.
W opisie patentu St. Zjednoczonych US 4,891,370 ujawniono zastosowanie pochodnych kwasu cefalosporanowego jako środków przeciwzapalnych, skutecznych w szczególności w zapaleniu stawów. Działanie cefalosporyny w stanach zapalnych stawów przypisuje się w patencie aktywności hamowania enzymu elastazy. Pochodne opisane w patencie są podstawione w pozycji 3 przez rodnik organiczny lub grupę typową dla cefalosporyn i penicylin, zaś grupa estrowa w pozycji 2 zawiera rodnik organiczny zastępujący aktywny kwasowy atom wodoru.
Ujawnienie wynalazku
Identyfikację cząsteczki chemicznej dopasowanej do IL-15 lub jej receptora ułatwia znajomość domen, które mają kluczowe znaczenie w procesie jego wiązania się IL-15 z jej receptorem (Wei X. i wsp., J. Immunol. 167, 277-82 (2001)). Poszukiwania małych cząsteczek chemicznych o strukturze
PL 235 635 B1 dopasowanej do receptora IL-15, zostały wykonane dzięki modelowi struktury kompleksu [IL-15Ra3y IL-15] opracowanemu na podstawie struktury krystalicznej fragmentu tego kompleksu (kod 4GS7 z bazy danych Protein Data Bank). Na podstawie trójwymiarowej struktury modelu kompleksu białkowego [IL-15Ra3y - IL-15] wyznaczono farmakofory miejsca wiążącego w receptorze uwzględniające istotne oddziaływania z IL-15, a następnie przeszukano bazę związków małocząsteczkowych ZINC, zawierającą ok. 20 mln struktur związków, w celu znalezienia cząsteczek spełniających warunki narzucone przez farmakofor. Zbiór związków spełniających kryteria przesiewowe obejmował ponad 10 tysięcy cząsteczek. W dalszej części przeprowadzono obliczenia, których celem było sprawdzenie w sposób teoretyczny, które ze związków najsilniej wiążą się z receptorem. Dokowanie wszystkich wyznaczonych uprzednio związków przeprowadzono w programie GLIDE. Podczas dokowania ligandów miejsce wiązania IL-15 w receptorze pozostawało sztywne, natomiast wiążąca się cząsteczka posiadała możliwość zmian konformacyjnych poprzez modyfikacje wiązań rotowalnych w swojej strukturze. Dla najlepszych 500 związków przeprowadzono dodatkowe dokowania, w których indukcyjne dopasowanie było dozwolone dla obydwu oddziałujących partnerów (receptora białkowego i małocząsteczkowego liganda).
Stosując wyżej opisane metody przesiewowe zidentyfikowano związek, który jak potwierdziły badania in vitro, skutecznie blokuje odpowiedź biologiczną indukowaną zarówno przez IL-15, jak i IL-2.
Związkiem tym okazała się pochodna kwasu 7-aminocefalosporanowego, kwas (6R,7R)-7-[[-2-amino-2-fenyloacetylo]amino]-3-metylo-8-okso-5-tia-1-azabicyklo[4.2.0]okt-2-eno-2-karboksylowy, znany pod nazwą rodzajową INN cefazolina.
Wynalazek dostarcza pochodnej kwasu 7-aminocefalosporanowego - cefazoliny, jako inhibitora IL-15Ra oraz wspólnych dla IL-15 i IL-2 podjednostek receptorów, tj. IL-2R3 i IL-2Ry, do zastosowania w leczeniu i zapobieganiu chorób, u podłoża których leży nadmierna produkcja zarówno interleukiny 15, jak i interleukiny 2.
Wynalazek dostarcza pochodnej kwasu 7-aminocefalosporanowego - cefazoliny do zastosowania w leczeniu i zapobieganiu chorób, u podłoża których leży nadmierna produkcja interleukiny 15 oraz interleukiny 2, z grupy składającej się z łuszczycy, zapalenia jelit, sarkoidozy, białaczek T-komórkowych i odrzucania przeszczepów.
W szczególności, osobnikowi potrzebującemu takiego leczenia podaje się terapeutycznie skuteczną ilość cefazoliny.
W szczególności, terapeutycznie skuteczną ilość cefazoliny podaje się w jednostkowej postaci dawkowania.
Wynalazek dostarcza preparatu farmaceutycznego zawierającego terapeutycznie skuteczną ilość cefazoliny jako substancję aktywną oraz farmaceutycznie dopuszczalne nośniki i/lub substancje pomocnicze, do zastosowania w zapobieganiu lub leczeniu chorób u podłoża których leży nadmierna produkcja interleukiny 15 oraz interleukiny 2 z grupy składającej się z łuszczycy, zapalenia jelit, sarkoidozy, białaczek T-komórkowych i odrzucania przeszczepów.
W szczególności, preparat farmaceutyczny do zastosowania według wynalazku ma postać odpowiednią do podawania dożylnie lub domięśniowo.
Zwięzły opis rysunków
Fig. 1 przedstawia wpływ cefazoliny w różnych stężeniach na proliferację komórek PBMC stymulowanych przez IL-15.
Fig. 2 przedstawia wpływ cefazoliny w różnych stężeniach na proliferację komórek PBMC stymulowanych przez IL-2.
Fig. 3 przedstawia wpływ cefazoliny na syntezę TNF-α indukowaną w PBMC przez IL-15.
Fig. 4 przedstawia wpływ cefazoliny na syntezę TNF-α indukowaną w PBMC przez IL-2.
Fig. 5 przedstawia wpływ cefazoliny na syntezę IL-17 indukowaną w PBMC przez IL-15.
Fig. 6 przedstawia wpływ cefazoliny na syntezę IL-17 indukowaną w PBMC przez IL-2.
Szczegółowy opis wynalazku
Cefazolina, podobnie jak pozostałe cefalosporyny I generacji, ma szeroki zakres działania bakteriobójczego. Silne działanie bakteriobójcze na bakterie Gram-dodatnie rzutuje na jej wskazania kliniczne. Spektrum przeciwbakteryjne cefazoliny obejmuje: gronkowce; paciorkowce, w tym Streptococcus pneumoniae (tylko wrażliwe na penicylinę), Haemophilus influenzae, Escherichia coli, Proteus mirabilis, Klebsiella pneumoniae, beztlenowe ziarenkowce.
Wskazania lecznicze cefazoliny obejmują m. in. zakażenia układu oddechowego (szczególnie dolnych dróg oddechowych) wywołane przez S. pneumoniae, β-hemolizujące paciorkowce grupy A,
PL 235 635 B1
Klebsiella spp., H. influenzae, S. aureus; zakażenia układu moczowego i narządów płciowych wywołane przez: E. coli, P. mirabilis, Klebsiella spp.; zakażenia skóry i tkanek miękkich spowodowane przez S. aureus, β-hemolizujące paciorkowce grupy A i inne szczepy paciorkowców; zakażenia dróg żółciowych wywołane przez E. coli i enterokoki, zakażenia P. mirabili, Klebsiella spp. i S. aureus; zakażenia kości i stawów wywołane przez S. aureus; posocznice spowodowane przez S. pneumoniae, P. mirabilis, E. coli, Klebsiella spp.; zapalenie wsierdzia wywołane przez S. aureus i β-hemolizujące paciorkowce grupy A; oraz profilaktykę okołooperacyjną (na podstawie materiałów informacyjnych produktu leczniczego).
Cefazolina prawie się nie wchłania z przewodu pokarmowego, jest przeznaczona do podawania pozajelitowego, i.m. lub i.v. Dobrze przenika do jamy opłucnej, jamy otrzewnej, płynu stawowego, żółci, kości, moczu; nie przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego. Cefazolina nie jest metabolizowana. Jest wydalana przez nerki głównie w mechanizmie przesączania kłębuszkowego (w mniejszym odsetku w wyniku wydzielania kanalikowego), w 90% w postaci aktywnej.
Ilekroć w dalszym opisie jest mowa o cefazolinie, nazwa ta obejmuje kwas (6R,7R)-7-([-2amino-2-fenyloacetylo]amino)-3-metylo-8-okso-5-tia-1-azabicyklo[4.2.0]okt-2-eno-2-karboksylowy lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól, zwłaszcza sól sodową.
Aktywności biologicznej cefazoliny w zastosowaniu według wynalazku dowodzą badania in vitro, które wskazują na jej skuteczność w hamowaniu proliferacji komórek indukowanej przez IL-15 oraz w blokowaniu wywołanej przez IL-15 produkcji TNF-α i IL-17.Ten sam efekt obserwowano w przypadku stymulacji komórek przez IL-2.
Dzięki temu cefazolina może znaleźć zastosowanie w hamowaniu nadmiernej odpowiedzi komórkowej wywołanej działaniem zarówno IL-15, jak i IL-2 poprzez blokowanie specyficznego dla IL-15 receptora IL-15Ra oraz wspólnych dla obu cytokin receptorów IL-2Rβ i IL-2Ry.
W szczególności, cefazolina może być stosowana w zapobieganiu lub leczeniu chorób wybranych z grupy składającej się z łuszczycy, zapalenia jelit, sarkoidozy, białaczek T-komórkowych i odrzucania przeszczepów.
Cefazolinę w zastosowaniu według wynalazku można podawać osobnikowi potrzebującemu takiego leczenia, w szczególności człowiekowi, w terapeutycznie skutecznej ilości.
Określenie „leczenie” obejmuje zahamowanie stanu, zaburzenia lub schorzenia, czyli powstrzymanie, zredukowanie lub opóźnienie rozwinięcia się choroby lub jej nawrotu lub jej przynajmniej jednego objawu klinicznego, albo zniesienie choroby, tj. spowodowanie cofnięcia się stanu, zaburzenia lub schorzenia bądź przynajmniej jednego z jej objawów klinicznych.
„Terapeutycznie skuteczna ilość” oznacza ilość związku, która, podana osobnikowi w celu leczenia stanu, zaburzenia lub schorzenia, jest wystarczająca, aby wpływać na to leczenie. „Terapeutycznie skuteczna ilość” będzie różna, w zależności od drogi podawania, choroby i stopnia jej zaawansowania, oraz wieku, wagi, stanu fizycznego i wrażliwości osobnika mającego podlegać leczeniu, i może być ustalona przez lekarza prowadzącego na podstawie jego wiedzy i przeprowadzonych badań klinicznych.
Dobowa dawka terapeutyczna cefazoliny może być podawana jednorazowo w postaci dawki pojedynczej lub jako dawki podzielone podawane w odpowiednich odstępach czasu, na przykład jako dwie, trzy, cztery lub większa ilość dawek dziennie. Maksymalna dawka dobowa cefazoliny wynosi 12 g.
Dawka jednorazowa cefazoliny u dorosłych w zastosowaniu według wynalazku może wynosić od 250 do 500 mg lub więcej, co 8 lub 12 godzin.
W zastosowaniu według wynalazku cefazolinę można podawać w postaci zawierającego ją preparatu farmaceutycznego, odpowiednią dla danego przypadku drogą podawania.
Kolejny aspekt wynalazku stanowi preparat farmaceutyczny zawierający terapeutycznie skuteczną ilość cefazoliny jako substancję aktywną oraz farmaceutycznie dopuszczalne nośniki i/lub substancje pomocnicze, do zastosowania w zapobieganiu lub leczeniu chorób z grupy składającej się z łuszczycy, zapalenia jelit, sarkoidozy, białaczek T-komórkowych i odrzucania przeszczepów.
Preparat farmaceutyczny, oprócz substancji aktywnej, może zawierać znane dopuszczalne farmaceutycznie nośniki i/lub substancje pomocnicze, odpowiednie dla danej postaci farmaceutycznej, nie wywierające własnego działania farmakologicznego i nie wchodzące w niepożądane reakcje z substancją aktywną.
Preparat farmaceutyczny może być sporządzany w postaci odpowiedniej do podawania ogólnoustrojowego, na przykład doustnego, jak tabletki, kapsułki, kapsułki skrobiowe, tabletki powlekane lub tabletki dojelitowe; jako proszki lub granulki; jako roztwór, zawiesina bądź emulsja. Tabletki i kap
PL 235 635 B1 sułki do podawania doustnego mogą zawierać tradycyjne substancje pomocnicze, takie jak substancje wiążące, wypełniacze, substancje zwilżające, rozsadzające lub zwilżające. Tabletki mogą być powlekane z wykorzystaniem metod dobrze znanych w tej dziedzinie. Ciekłe preparaty doustne mogą być w postaci, na przykład, zawiesin wodnych lub olejowych, roztworów, emulsji, syropów lub eliksirów, lub mogą występować jako suchy produkt do odtwarzania wodą lub innym odpowiednim nośnikiem przed użyciem. Takie preparaty ciekłe mogą zawierać tradycyjne dodatki, takie jak środki dyspergujące, środki emulgujące, nośniki niewodne (które mogą obejmować oleje jadalne) lub konserwanty. Dobór i ilość nośników i substancji pomocniczych zależna jest od postaci i drogi podawania środka. W celu wytworzenia odpowiedniej postaci leku wykorzystuje się techniki dobrze znane specjalistom, stosując dowolne farmaceutycznie dopuszczalne nośniki, rozcieńczalniki, wypełniacze i inne substancje pomocnicze.
Ze względu na niewielką przyswajalność cefazoliny przy podaniu doustnym, preferowaną drogę podania stanowi jednak podanie pozajelitowe, zwłaszcza dożylnie lub domięśniowo. Preparat farmaceutyczny w postaci odpowiedniej do podawania drogą pozajelitową może mieć postać zawiesiny gotowej do podania, postać liofilizatu do odtwarzania ex tempore bądź też koncentratu do sporządzania wlewów dożylnych. Preparaty takie mogą występować w jednostkowej postaci dawkowania w ampułkach, wstępnie napełnianych strzykawkach, wlewach o małej objętości lub wielodawkowych pojemnikach z dodatkiem substancji konserwującej i mogą zawierać nośniki, środki zawieszające, stabilizujące i/lub dyspergujące. Nośniki odpowiednie do podawania preparatu farmaceutycznego drogą dożylną obejmują na przykład wyjałowione roztwory wodne, takie jak roztwór soli fizjologicznej, roztwory węglowodanów, np. glukozy, mannitolu, dekstrozy, laktozy i roztwory wodne buforów, na przykład buforu fosforanowego. Ponadto preparat może zawierać inne substancje pomocnicze, tradycyjnie stosowane w celu zapewnienia izoosmotyczności, przeciwutleniacze, substancje konserwujące i inne. Alternatywnie, substancja aktywna może być w postaci proszku, otrzymanego przez wyodrębnianie wyjałowionego proszku w warunkach aseptycznych lub przez liofilizację z roztworu, do odtwarzania przed użyciem z odpowiednim nośnikiem. Substancja do podania domięśniowego i do wstrzyknięć dożylnych może być rozpuszczana i rozcieńczana, np. wyjałowioną, pozbawioną substancji pirogennych wodą do wstrzykiwać. Substancję do wlewów dożylnych w postaci roztworu przygotowanego tak jak do wstrzykiwać dożylnych można rozcieńczyć w roztworze glukozy, płynie Ringera lub 0,9% roztworze chlorku sodu i przetaczać do dużych naczyń żylnych.
Aktywność biologiczną cefazoliny w blokowaniu odpowiedzi biologicznej wywołanej przez IL-15 i IL-2 potwierdziły badania in vitro. Wykazały one zarówno hamowanie proliferacji komórek, jak i blokowanie produkcji TNF-α i IL-17 wywołane przez każdą z tych cytokin. Po potwierdzeniu skuteczności w badaniach in vivo w zwierzęcych modelach chorób, cefazolina może być potencjalnie stosowana w zapobieganiu i leczeniu chorób i stanów zapalnych, których etiologia wiąże się z nadprodukcją IL-15, takich jak łuszczyca, zapalenie jelit, sarkoidoza, białaczki T-komórkowe lub odrzucanie przeszczepów.
Badania biologiczne
Badania in vitro.
Wszystkie doświadczenia wykonane zostały z wykorzystaniem jednojądrzastych komórek krwi obwodowej (PBMC, ang. peripheral blood mononuclear cells) uzyskanych z krwi pobranej od zdrowych dawców. Komórki izolowane były zgodnie ze standardowym protokołem wirowania w gradiencie gęstości. Zgodnie z procedurą generalną, 6 ml krwi nawarstwiano na 3 ml odczynnika Lymphoprep (Axis-shield, Norwegia) i wirowano przez 15 minut przy obrotach 800 x g. Następnie zebraną warstwę komórek PBMC dwukrotnie płukano w buforowanej fosforanami soli fizjologicznej (PBS, ang. phosphate buffered saline) (BIOMED-LUBLIN, Polska) i zawieszano w pożywce hodowlanej RPMI1640 (Gibco, Wielka Brytania) zawierającej 10 mM HEPES (Sigma, USA), 10% płodowej surowicy cielęcej (BIOMED-LUBLIN, Polska) i antybiotyki (siarczan streptomycyny, penicylan G sodu, amfoterycyna B, PAA, Austria).
W badaniach oceniano skuteczność cefazoliny wybranej wstępnie na podstawie trójwymiarowej struktury modelu kompleksu białkowego [IL-15Ra3y - IL-15] Cefazolina była stosowana w postaci soli sodowej dostępnej handlowo jako proszek do sporządzania roztworu (Biofazolin, prod. ZF Polpharma SA).
Kontrolą we wszystkich doświadczeniach biologicznych były niestymulowane komórki PBMC, natomiast skuteczność inhibicji odnoszono do komórek stymulowanych IL-15 lub IL-2.
P r z y k ł a d 1
Wpływ cefazoliny na indukowana interleukina 15 lub interleukina 2 proliferację PBMC.
Do oceny proliferacji komórek zastosowano komercyjnie dostępny zestaw BrdU Celi Proliferation Assay (Calbiochem, Merck, Niemcy). Komórki PBMC wysiewano na płytkę 96-dołkową (w każdym
PL 235 635 B1 dołku 25 tysięcy komórek w 200 μΙ pożywki). Następnego dnia do komórek dodawano badany związek w końcowych stężeniach 20 μΜ, 100 μΜ i 300 pM. Po półgodzinnej inkubacji ze związkiem komórki stymulowano IL-15 w stężeniu końcowym 5 ng/ml lub IL-2 w stężeniu 5 ng/ml. Hodowlę prowadzono przez 4 doby, a na ostatnie 24 godziny do pożywki dodawano bromodeoksyurydynę (BrdU) w stężeniu zalecanym przez producenta. Po zakończeniu hodowli komórki odwirowano (10 minut, 160 x g) i utrwalono. Dalej postępowano ściśle według zaleceń producenta.
Wyniki badania wpływu cefazoliny, stosowanej w różnych stężeniach, na proliferację PBMC wywołaną stymulacją IL-15 lub IL-2 przedstawia odpowiednio diagram na Fig. 1 i Fig. 2. Wyniki zaprezentowano jako procentową zmianę w liczbie proliferujących komórek w odniesieniu do komórek stymulowanych IL-15 lub IL-2.
P r z y k ł a d 2
Wpływ cefazoliny na syntezę TNF-a indukowana w PBMC przez IL-15 lub IL-2
Do oceny syntezy TNF-α w komórkach PBMC stymulowanych IL-15 zastosowano metodę ELISA i komercyjnie dostępne testy (R&D, USA). Całą procedurę przeprowadzono ściśle przestrzegając zaleceń producenta.
Komórki PBMC wysiewano na 24 dołkowe plastikowe szalki (2 min komórek w 1 ml pożywki hodowlanej), po czym do hodowli dodawano badany związek, a następnie, po 30 minutach, IL-15 (5 ng/ml) lub IL-2 (5 ng/ml). Po zakończeniu 48 godzinnej hodowli z szalek zebrano pożywkę, w której oznaczono stężenie TNF-α oraz komórki, które poddano lizie i w uzyskanym lizacie oznaczono stężenie białka. Uzyskane wartości stężenia TNF-α przeliczono na 1 mg białka. Wyniki przedstawiono jako procentową zmianę w stężeniu TNF-α syntetyzowanego przez PBMC w odniesieniu do komórek stymulowanych IL-15.
Wpływ cefazoliny w różnych stężeniach (20 pM, 50 pM, 100 pM, 200 pM, 300 pM, 400μ, 600 μM i 1000 pM) na syntezę TNF-α indukowaną w PBMC przez IL-15 oraz w stężeniu 300 μM w przypadku stymulacji IL-2 został przedstawiony odpowiednio na Fig. 3 i Fig. 4.
Cefazolina powoduje znaczące zahamowanie syntezy TNF-α indukowanej w PBMC zarówno przez IL-15, jak i IL-2 w porównaniu z komórkami stymulowanymi IL-15 lub IL-2.
P r z y k ł a d 3
Wpływ cefazoliny na syntezę IL-17 indukowana w PBMC przez IL-15 lub IL-2
Do oceny syntezy IL-17 w komórkach PBMC stymulowanych IL-15 lub IL-2 zastosowano test immunoenzymatyczny ELISA i komercyjnie dostępne testy (R&D, USA). Całą procedurę przeprowadzono ściśle przestrzegając zaleceń producenta.
Komórki PBMC wysiewano na 24 dołkowe plastikowe szalki (2 min komórek w 1 ml pożywki hodowlanej), a następnie do hodowli dodawano badany związek, a następnie, po 30 minutach, IL-15 (5 ng/ml) lub IL-2 (5 ng/ml). Po zakończeniu 48 godzinnej hodowli z szalek zebrano pożywkę, w której oznaczono stężenie IL-17 oraz komórki, które poddano lizie i w uzyskanym lizacie oznaczono stężenie białka. Uzyskane wartości stężenia IL-17 przeliczono na 1 mg białka. Wyniki przedstawiono jako procentową zmianę w stężeniu IL-17 syntetyzowanego przez PBMC w odniesieniu do komórek stymulowanych IL-15 lub IL-2.
Wpływ cefazoliny w różnych stężeniach (20 pM, 50 pM, 100 pM, 200 pM, 300 pM, 400 pM, 600 μM i 1000 pM) na syntezę IL-17 indukowaną w PBMC przez IL-15 oraz w stężeniu 300 pM w przypadku stymulacji IL-2 przedstawiono odpowiednio na Fig. 5 i Fig. 6.
Cefazolina powoduje zahamowanie syntezy IL-17 indukowanej w PBMC przez IL-15 w sposób znaczący w porównaniu do komórek stymulowanych IL-15. Zwiększanie dawki od 200 pM do 1000 pM nie wpływa znacząco na stopień zahamowania syntezy IL-17. Silną inhibicję syntezy IL-17 cefazolina wywołuje również w przypadku komórek stymulowanych IL-2.
Omówienie wyników
Badania wstępne na podstawie oceny cytotoksyczności cefazoliny oraz jej skuteczności w hamowaniu proliferacji komórek indukowanej przez IL-15 lub IL-2.
Jedną z odpowiedzi charakterystycznych dla komórek stymulowanych przez IL- 15 i IL-2 jest nasilenie podziałów komórkowych. Blokowanie specyficznego dla IL-15 receptora IL-15Rα oraz wspólnych dla IL-15 i IL-2 receptorów IL-2R3 i IL-2Ry prowadzi do zahamowania aktywności biologicznej obu cytokin i w konsekwencji nie dochodzi do zależnej od nich proliferacji komórek. Wpływ cefazoliny na proliferację jednojądrzastych komórek krwi obwodowej (PBMC) izolowanych od zdrowych krwiodawców został oceniony testem wykorzystującym fluorescencyjny barwnik CSFE (Molecular Dynamics, Wielka Brytania) oraz testem inkorporacji bromodeoksyurydyny (BrdU) (BrdU Cell Proli
PL 235 635 B1 feration Assay, Calbiochem, USA). Komórki wchodzące w skład populacji PBMC tj. limfocyty oraz monocyty, charakteryzują się ekspresją dla zarówno receptora dla IL-15, jak i IL-2 i silnie proliferują w odpowiedzi na stymulację tą cytokiną. Zahamowanie proliferacji w obecności analizowanego związku może być jednak także pierwszą obserwacją śmierci komórek wywołanej jego działaniem cytotoksycznym lub apoptotycznym. Wpływ cefazoliny na żywotność komórek oceniano poprzez pomiar stężenia dehydrogenazy mleczanowej (ang. lactate dehydrogenase, LDH) w pożywce hodowlanej i komórkach (CytoTox 96 Non-Radioactive Cytotoxicity Assay, Promega, USA), LDH jest enzymem cytozolowym, który w warunkach fizjologicznych nie jest uwalniany z komórek. Natomiast uszkodzenie błony komórkowej oraz śmierć komórki powoduje uwolnienie LDH z komórek do środowiska zewnętrznego. Oznaczenie aktywności LDH w pożywce hodowlanej jest miarą cytotoksyczności badanej substancji, natomiast aktywność LDH oznaczona w lizatach komórkowych umożliwia oszacowanie liczby żywych komórek w hodowli;
W kolejnym etapie badań cefazolina, która blokuje zależną od IL-15 i IL-2 proliferację PBMC oraz nie wywołuje apoptozy komórek, co sugeruje jej aktywność biologiczną, została przetestowana trzykrotnie na populacjach PBMC podchodzących od różnych krwiodawców.
2. Ocena skuteczności cefazoliny w blokowaniu wywołanej przez IL-15 i IL-2 produkcji TNF-a i IL-17.
Jednojądrzaste komórki krwi obwodowej (PBMC) odpowiadają na stymulację zarówno IL-15, jak i IL-2 nie tylko silną proliferacją, ale także syntezą wielu cytokin prozapalnych, w tym m. in. TNF-a i IL-17. Zablokowanie aktywności biologicznej IL-15 i IL-2 powinno więc skutkować nie tylko zahamowaniem proliferacji, ale także syntezy TNF-a i IL-17.
Przetestowanych zostało kilka stężeń cefazoliny, a jej wpływ na zależną od IL-15 i IL-2 syntezę cytokin oceniony został na podstawie pomiaru stężenia TNF-a i IL-17 w pożywce hodowlanej zebranej po zakończeniu doświadczenia. Do tego celu wykorzystane zostały testy immunoenzymatyczne (ELISA).
Stwierdzenie w tym układzie doświadczalnym zahamowania syntezy cytokin jest kolejnym dowodem wskazującym na aktywność biologiczną badanego związku.

Claims (5)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Pochodna kwasu 7-aminocefalosporanowego - cefazolina do zastosowania w leczeniu i zapobieganiu chorób, u podłoża których leży nadmierna produkcja interleukiny 15 oraz interleukiny 2, z grupy składającej się z łuszczycy, zapalenia jelit, sarkoidozy, białaczek T-komórkowych i odrzucania przeszczepów.
  2. 2. Pochodna kwasu 7-aminocefalosporanowego - cefazolina do zastosowania według zastrz. 1, przy czym osobnikowi potrzebującemu takiego leczenia podaje się terapeutycznie skuteczną ilość cefazoliny.
  3. 3. Pochodna kwasu 7-aminocefalosporanowego - cefazolina do zastosowania według zastrz. 2, przy czym terapeutycznie skuteczną ilość cefazoliny podaje się w jednostkowej postaci dawkowania.
  4. 4. Preparat farmaceutyczny zawierający terapeutycznie skuteczną ilość cefazoliny jako substancję aktywna oraz farmaceutycznie doouszczalne nośniki i/lub substancje pomocnicze, do zastosowania w zapobieganiu lub leczeniu chorób u podłoża których leży nadmierna produkcja interleukiny 15 oraz interleukiny 2 z grupy składającej się z łuszczycy, zapalenia jelit, sarkoidozy, białaczek T-komórkowych i odrzucania przeszczepów.
  5. 5. Preparat farmaceutyczny do zastosowania według zastrz. 4, przy czym preparat farmaceutyczny ma postać odpowiednią do podawania dożylnie lub domięśniowo.
PL417879A 2013-09-30 2014-09-29 Pochodna kwasu 7-aminocefalosporanowego-cefazolina oraz zawierający ją preparat farmaceutyczny do zastosowania w leczeniu i zapobieganiu chorób, u podłoża których leży nadmierna produkcja interleukiny 15 oraz interleukiny 2 PL235635B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
PL40550613A PL405506A1 (pl) 2013-09-30 2013-09-30 Zastosowanie pochodnej kwasu 7-aminocefalosporanowego jako inhibitora aktywności biologicznej IL-15 i IL-2
PCT/IB2014/001940 WO2015044762A1 (en) 2013-09-30 2014-09-29 7-aminocephalosporanic acid derivative as inhibitor of il-15 and il-2 activity

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL417879A1 PL417879A1 (pl) 2017-02-13
PL235635B1 true PL235635B1 (pl) 2020-09-21

Family

ID=51903949

Family Applications (3)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL40550613A PL405506A1 (pl) 2013-09-30 2013-09-30 Zastosowanie pochodnej kwasu 7-aminocefalosporanowego jako inhibitora aktywności biologicznej IL-15 i IL-2
PL417879A PL235635B1 (pl) 2013-09-30 2014-09-29 Pochodna kwasu 7-aminocefalosporanowego-cefazolina oraz zawierający ją preparat farmaceutyczny do zastosowania w leczeniu i zapobieganiu chorób, u podłoża których leży nadmierna produkcja interleukiny 15 oraz interleukiny 2
PL14799527T PL3068491T3 (pl) 2013-09-30 2014-09-29 Pochodna kwasu 7-aminocefalosporanowego jako inhibitor aktywności IL-15 oraz IL-2

Family Applications Before (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL40550613A PL405506A1 (pl) 2013-09-30 2013-09-30 Zastosowanie pochodnej kwasu 7-aminocefalosporanowego jako inhibitora aktywności biologicznej IL-15 i IL-2

Family Applications After (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL14799527T PL3068491T3 (pl) 2013-09-30 2014-09-29 Pochodna kwasu 7-aminocefalosporanowego jako inhibitor aktywności IL-15 oraz IL-2

Country Status (9)

Country Link
US (2) US20160235762A1 (pl)
EP (1) EP3068491B1 (pl)
AU (2) AU2014326355B2 (pl)
CA (1) CA2925652A1 (pl)
DK (1) DK3068491T3 (pl)
ES (1) ES2747635T3 (pl)
PL (3) PL405506A1 (pl)
PT (1) PT3068491T (pl)
WO (1) WO2015044762A1 (pl)

Families Citing this family (3)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
PL3124016T3 (pl) 2015-07-31 2020-04-30 Warszawski Uniwersytet Medyczny Przeciwłuszczycowa kompozycja emulsyjna zawierająca cefazolinę
WO2018200556A1 (en) 2017-04-24 2018-11-01 University Of Massachusetts Diagnosis and treatment of vitiligo
WO2024137136A1 (en) * 2022-12-22 2024-06-27 University Of Houston System Inhibitors of il-15 and their use in treating or preventing sepsis, severe sepsis and septic shock

Family Cites Families (7)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US4891370A (en) 1981-12-14 1990-01-02 Merck & Co., Inc. Cephalosporin derivatives as anti-inflammatory agents
CN1247057A (zh) * 1999-06-07 2000-03-15 李桂华 口腔保洁剂的配制方法
AU2003265241A1 (en) * 2002-05-23 2003-12-12 Activbiotics, Inc. Methods of treating bacterial infections and diseases associated therewith
JP2007131535A (ja) * 2003-12-26 2007-05-31 Tokai Univ 蛋白修飾物生成抑制剤
CU23472A1 (es) 2004-09-17 2009-12-17 Ct Ingenieria Genetica Biotech Péptido antagonista de la interleucina-15
WO2007065167A1 (en) * 2005-12-02 2007-06-07 The Johns Hopkins University Use of high-dose oxazaphosphorine drugs for treating immune disorders
CU23716A1 (es) 2008-09-30 2011-10-05 Ct Ingenieria Genetica Biotech Péptido antagonista de la actividad de la interleucina-15

Also Published As

Publication number Publication date
ES2747635T3 (es) 2020-03-11
AU2019236714A1 (en) 2019-10-17
AU2019236714B2 (en) 2020-10-15
PL405506A1 (pl) 2015-04-13
EP3068491A1 (en) 2016-09-21
US20170319593A1 (en) 2017-11-09
DK3068491T3 (da) 2019-10-14
CA2925652A1 (en) 2015-04-02
PL417879A1 (pl) 2017-02-13
PT3068491T (pt) 2019-10-24
EP3068491B1 (en) 2019-07-03
PL3068491T3 (pl) 2019-12-31
AU2014326355A1 (en) 2016-04-28
US20160235762A1 (en) 2016-08-18
WO2015044762A1 (en) 2015-04-02
AU2014326355B2 (en) 2019-06-27
US11452728B2 (en) 2022-09-27

Similar Documents

Publication Publication Date Title
Forestier et al. Altered B lymphocyte homeostasis and functions in systemic sclerosis
TWI620565B (zh) 治療及預防移植物抗宿主病之方法
Tanaka Current concepts in the management of rheumatoid arthritis
Nakano et al. Dopamine induces IL-6–dependent IL-17 production via D1-like receptor on CD4 naive T cells and D1-like receptor antagonist SCH-23390 inhibits cartilage destruction in a human rheumatoid arthritis/SCID mouse chimera model
CN101137382B (zh) 含有杂环化合物作为活性成分的免疫抑制剂和抗肿瘤剂
IL259147B (en) Exosomes derived from mesenchymal stem cells and their uses
US9301961B2 (en) Autoimmune and inflammatory disorder therapy
JP5599773B2 (ja) リウマチ様関節炎又は急性骨髄性白血病の治療のためのシクロペンタ[g]キナゾリン誘導体
AU2019236714B2 (en) 7-aminocephalosporanic acid derivative as inhibitor of IL-15 and IL-2 activity
WO2020037091A1 (en) Imidazo[4,5-c]quinoline derived nlrp3-modulators
US20170119682A1 (en) Mesenchymal stem cell-derived exosomes and their uses
EP3463482A1 (en) Compositions and methods relating to t peripheral helper cells in autoantibody-associated conditions
Ma et al. A novel combination of astilbin and low-dose methotrexate respectively targeting A2AAR and its ligand adenosine for the treatment of collagen-induced arthritis
IL279389A (en) A method for the preparation of a very stable therapeutically active aldesluquin in liquid pharmaceutical compositions
Ogbechi et al. LAT1 enables T cell activation under inflammatory conditions
Lee et al. IL-1 receptor antagonist (IL-1Ra)-Fc ameliorate autoimmune arthritis by regulation of the Th17 cells/Treg balance and arthrogenic cytokine activation
CN111491631B (zh) 活性剂
TWI843159B (zh) 藥物組合及其應用
US9855225B2 (en) Cannabinoid receptor treatments
US11857575B2 (en) Mesenchymal stem cell-derived exosomes and their uses
WO2014191822A1 (en) BENZOIC ACID DERIVATIVES AS IL-15Rα RECEPTOR INHIBITORS
US20120039867A1 (en) Immune System Function in Conditions Characterized by Elevated Double Strand Breaks
US20210393740A1 (en) Ptprs and proteoglycans in rheumatoid arthritis
WO2023176908A1 (ja) 肺線維症の治療薬及び肺線維症の治療方法
Hwaiz Rac1 signaling regulates platelet-dependent inflammation abdominal sepsis