PL234204B1

PL234204B1 - Urządzenie igły bezpiecznej

Info

Publication number: PL234204B1
Application number: PL424545A
Authority: PL
Inventors: Marcin Komuda; Marcin ROZWADOWSKI; Marcin Niemiec; Robert Grzelak; Jacek Karbowniczek
Original assignee: Htl Strefa Spolka Akcyjna
Priority date: 2018-02-08
Filing date: 2018-02-08
Publication date: 2020-01-31
Also published as: EP3749398A1; US20210038830A1; WO2019156579A1; CN111801128A; PL424545A1; CN111801128B

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie igły bezpiecznej, wkłuwanej pierwszym końcem w ciało pacjenta i łączonej drugim końcem z podajnikiem wstrzykiwanej pacjentowi substancji lub odbiornikiem próbki jego tkanki, zwłaszcza płynu ustrojowego, które zapobiega powtórnemu użyciu tej samej igły i zranieniu użytą już igłą.

W medycynie znane i stosowane są urządzenia igły bezpiecznej, które zawierają wydłużoną igłę z osiowym kanałem, wprowadzaną pierwszym końcem w ciało pacjenta i osadzoną w korpusie urządzenia w rejonie drugiego końca tej igły. Korpus takiego urządzenia wyposażony jest w środki łączące kanał igły z podajnikiem substancji iniekcyjnej lub odbiornikiem próbki tkanki pacjenta. Znane urządzenia mają także obudowę mocowaną nieruchomo na wspomnianym korpusie i otaczającą igłę na części jej długości oraz wydrążony suwak, otaczający igłę i poruszający się swobodnie wzdłuż osi tej igły. Suwak ma pierwszy koniec skierowany na zewnątrz obudowy, drugi koniec poruszający się wewnątrz obudowy i skierowany w stronę korpusu oraz środki zapobiegające obrotowi suwaka względem obudowy i wysunięciu z obudowy drugiego końca suwaka. W skład takiego urządzenia wchodzi także wzdłużny środek sprężysty, na przykład sprężyna, ulokowany wewnątrz obudowy, oparty swym pierwszym końcem o suwak a swym drugim końcem o korpus. Sprężyna ta znajduje się w stanie najmniejszego napięcia, gdy suwak jest maksymalnie wysunięty swym pierwszym końcem z obudowy i jej napięcie wzrasta im głębiej wkłuwana jest igła i tym samym im głębiej wsuwany jest suwak w obudowę. W trakcie wycofywania igły z ciała pacjenta, napięta sprężyna wypycha z obudowy suwak, który cały czas osłania widoczną część igły. Długość suwaka jest tak dobrana, że po całkowitym jego wysunięciu z obudowy, pierwszy koniec igły jest w nim schowany. Ponieważ w skład urządzenia wchodzą także środki blokujące ruch suwaka, gdy osiągnie on pozycję maksymalnie wysuniętą z obudowy po wyjęciu igły z ciała pacjenta po wykonaniu nakłucia, nie ma ani możliwości wykonania ponownego wkłucia ani nawet przypadkowego zranienia igłą osoby obchodzącej się z nią nieostrożnie. Przykładowe rozwiązania urządzenia igły bezpiecznej ujawniono w publikacjach numer WO2015/047114 i US5549558.

Celem wynalazku było opracowanie konstrukcji urządzenia igły bezpiecznej, aktywującej się automatycznie, czyli nie wymagającego żadnych dodatkowych czynności obsługowych.

Cel ten spełnia urządzenie według wynalazku, zawierające:

- wydłużoną igłę z osiowym kanałem, wprowadzaną pierwszym końcem w ciało pacjenta i osadzoną w korpusie w rejonie jej drugiego końca, przy czym korpus wyposażony jest w środki łączące kanał igły z podajnikiem substancji iniekcyjnej lub odbiornikiem próbki tkanki pacjenta;

- obudowę mocowaną nieruchomo na korpusie i otaczającą igłę na części jej długości;

- wydrążony suwak otaczający igłę i poruszający się swobodnie wzdłuż osi igły, mający pierwszy koniec skierowany na zewnątrz obudowy, drugi koniec poruszający się wewnątrz obudowy i skierowany w stronę korpusu, oraz środki zapobiegające obrotowi suwaka względem obudowy i wysunięciu z obudowy drugiego końca suwaka;

- wzdłużny środek sprężysty, ulokowany wewnątrz obudowy, oparty swym pierwszym końcem o suwak a swym drugim końcem o korpus, oraz będący w stanie najmniejszego napięcia gdy suwak jest maksymalnie wysunięty swym pierwszym końcem z obudowy;

- środki blokujące ruch suwaka w pozycji maksymalnie wysuniętej z obudowy po wyjęciu pierwszego końca igły z ciała pacjenta.

Wynalazek polega na tym, że:

- w obudowie urządzenia znajduje się walcowy kanał o osi równoległej do osi igły;

- w walcowym kanale tej obudowy znajdują się obrotowa tuleja otaczająca igłę, wzdłużny środek sprężysty i co najmniej drugi koniec suwaka;

- w bocznej ściance obrotowej tulei znajduje się co najmniej jedno prostoliniowe wycięcie o osi przebiegającej wzdłuż osi igły; prostoliniowe wycięcie ma pierwszy i drugi koniec oraz zatokę początkową i zatokę blokującą; pierwszy koniec prostoliniowego wycięcia jest bliższy pierwszemu końcowi igły niż drugi koniec prostoliniowego wycięcia;

- w sąsiedztwie drugiego końca suwaka znajduje się co najmniej jeden kołek ulokowany poprzecznie do osi igły i sprzęgnięty mechanicznie z prostoliniowym wycięciem w bocznej ściance obrotowej tulei.

PL 234 204 B1

W jednym z wariantów wynalazku, korpus urządzenia ma na swym obwodzie środki łączące ten korpus z obudową. Korpus ma osiowy człon centralny, w którym osadzony jest drugi koniec igły, oraz element oporowy dla drugiego końca wzdłużnego środka sprężystego otaczającego człon centralny.

W innym wariancie wynalazku, wzdłużnym środkiem sprężystym jest naciskowa sprężyna śrubowa, która jest ulokowana współosiowo względem igły i otacza człon centralny.

W kolejnym wariancie wynalazku zatoka początkowa prostoliniowego wycięcia obrotowej tulei znajduje się na jego pierwszym końcu i jest odsunięta od osi prostoliniowego wycięcia.

W kolejnym wariancie wynalazku, zatoka blokująca prostoliniowego wycięcia obrotowej tulei znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie zatoki początkowej. Obie zatoki razem z prostoliniowym wycięciem tworzą wycięcie w bocznej ściance obrotowej tulei o kształcie zbliżonym do litery „Y”.

W kolejnym wariancie wynalazku, boczna ścianka obrotowej tulei ma dwa prostoliniowe wycięcia z zatokami rozmieszczone naprzeciwległe, a suwak ma dwa naprzeciwległe kołki.

W kolejnym wariancie wynalazku, zatoka blokująca prostoliniowego wycięcia obrotowej tulei znajduje na jego pierwszym końcu i jest odsunięta od osi prostoliniowego wycięcia. Zatoka początkowa znajduje się pomiędzy pierwszym i drugim końcem prostoliniowego wycięcia.

W kolejnym wariancie wynalazku, ścianka boczna obrotowej tulei ma dwa naprzeciwległe prostoliniowe wycięcia. Każde z tych dwóch wycięć ma dwie zatoki a suwak urządzenia zawiera dwa naprzeciwległe kołki.

W kolejnym wariancie wynalazku, suwak urządzenia ma co najmniej jedną wzdłużną prowadnicę ulokowaną na powierzchni zewnętrznej tego suwaka. Obudowa urządzenia ma co najmniej jedno wycięcie prowadzące, odpowiadające wzdłużnej prowadnicy suwaka.

W kolejnym wariancie wynalazku, suwak urządzenia ma dwie naprzeciwległe wzdłużne prowadnice, zaś obudowa urządzenia ma dwa naprzeciwległe wycięcia prowadzące odpowiadające wzdłużnym prowadnicom suwaka.

W kolejnym wariancie wynalazku, człon centralny korpusu urządzenia ma co najmniej jedną wzdłużną prowadnicę. Suwak urządzenia ma na swym drugim końcu co najmniej jedno wycięcie prowadzące odpowiadające wzdłużnej prowadnicy członu centralnego korpusu.

W kolejnym wariancie wynalazku, człon centralny korpusu ma cztery wzdłużne prowadnice rozmieszczone w regularnych odstępach od siebie, zaś suwak ma cztery wycięcia prowadzące odpowiadające wzdłużnym prowadnicom wspomnianego członu centralnego.

W kolejnym wariancie wynalazku, urządzenie zawiera środki sygnalizujące zablokowanie suwaka w pozycji maksymalnie wysuniętej z obudowy.

W kolejnym wariancie wynalazku, środki sygnalizujące zablokowanie suwaka w pozycji maksymalnie wysuniętej z obudowy stanowią co najmniej jedno okienko w bocznej ściance obudowy i co najmniej jeden znacznik na zewnętrznej powierzchni obrotowej tulei.

W kolejnym wariancie wynalazku, w wydrążeniu suwaka znajduje się przewężenie podpierające igłę. W kolejnym wariancie wynalazku, suwak urządzenia wykonany jest z tworzywa przezroczystego.

W innym wariancie wynalazku, drugi koniec igły wystaje z korpusu po przeciwnej stronie niż pierwszy koniec igły.

W jeszcze innym wariancie wynalazku, urządzenie zawiera stabilizator drugiego końca igły, otaczający tę igłę i osadzony osiowo w korpusie.

Konstrukcja urządzenia według wynalazku zachowuje pełną funkcjonalność urządzeń znanych, a jednocześnie charakteryzuje się nowymi zaletami. Urządzenie podczas wkłuwania igły działa płynnie i bezszelestnie, a dodatkowa siła, jakiej w porównaniu ze zwykłą igłą musi użyć użytkownik jest nieznaczna i rośnie liniowo w trakcie wkłuwania igły. W wariantach z przezroczystym suwakiem, użytkownik może łatwo ocenić drożność, wykonać odpowietrzenie igły oraz przez cały czas kontrolować wzrokiem położenie igły. Niska siła wymagana do nakłucia i wyeliminowanie ruchów obrotowych, w szczególności obrotu suwaka pozostającego w kontakcie ze skórą pacjenta w znanych urządzeniach, zasadniczo zwiększają komfort nakłuwanego pacjenta. W przypadku skóry szorstkiej wyeliminowano także ryzyko zakłócenia pracy znanego z urządzeń igły bezpiecznej mających obrotowy suwak. Prostota mechanizmu blokującego z obrotową tuleją bardzo korzystnie wpływa na niezawodność działania. Mimo niewielkiej liczby części zapewniona jest znacznie większa niż dotychczas uniwersalność. Pożądany zakres ruchu suwaka, wpływający między innymi na precyzję wkłucia igły, można zapewnić w prosty sposób poprzez zamontowanie w urządzeniu dedykowanej tulei obrotowej, nawet bez zmiany pozostałych części tworzących to urządzenie. Podobnie w prosty sposób można zastosować w urządzeniu dedykowany suwak, bez zmiany pozostałych części składowych. Stosunkowo duża średnica suwaka, obecna na przykład w pierwszym przykładzie realizacji, powoduje że siła wymagana

PL 234 204 B1 do ugięcia wewnętrznego środka sprężystego rozkłada się na stosunkowo dużej powierzchni ciała pacjenta, przez co minimalizowane jest u niego poczucie dyskomfortu a na skórze nie zostaje ślad nacisku. Jednocześnie, wewnętrzne przewężenie suwaka zwiększa precyzję wkłucia i prowadzenia igły. Z wyjątkiem suwaka, żadna inna część ruchoma nie jest dostępna dla użytkownika, który w żadnej fazie obsługi urządzenia ani nie może obserwować działania mechanizmu wewnętrznego, ani nim samowolnie manipulować. Działanie mechanizmu blokowania suwaka inicjowane jest automatycznie i bezpowrotnie już na samym początku wkłuwania, czyli w niektórych wariantach nawet zanim igła dotknie ciała pacjenta. Całkowicie uniemożliwia to powtórne użycie igły, co skutecznie chroni pacjentów przed zakażeniem, a stan zablokowania suwaka jest wyraźnie sygnalizowany. Wewnętrzna sprężyna jest w stanie początkowym minimalnie napięta i jej silniejsze napięcie następuje dopiero podczas użycia i trwa krótko. Dzięki temu, urządzenie według wynalazku charakteryzuje się długim terminem gwarantowanej przydatności do użycia.

Przy zastosowaniu uniwersalnego połączenia „luer lock” lub „luer slip” konstrukcja urządzenia zapewnia, że niewykorzystana objętość płynu, wynikająca z martwej przestrzeni wewnątrz igły, jest minimalna i porównywalna ze standardowymi igłami oraz igłami z tzw. aktywnymi systemami bezpieczeństwa, czyli wymagającymi dla zabezpieczenia dodatkowej czynności od użytkownika. Jednocześnie uniwersalność mechanizmu umożliwia zastosowanie innego połączenia z podajnikiem wstrzykiwanej pacjentowi substancji lub odbiornikiem próbki jego tkanki, jak np. gwint umożliwiający połączenie ze wstrzykiwaczem insuliny.

Wynalazek, w czterech przykładach realizacji przedstawiony jest na rysunku, przy czym pierwszy przykład realizacji uwidoczniono na figurach od fig. 1 do fig. 49, drugi przykład realizacji uwidoczniono na figurach od fig. 50 do fig. 95, trzeci przykład realizacji uwidoczniono na figurach od fig. 96 do fig. 145, zaś czwarty przykład realizacji uwidoczniono na figurach od fig. 146 do Fig. 192.

Fig. 1 przedstawia kompletne urządzenie z pierwszego przykładu w stanie gotowym do użycia (bez osłonki) w rzucie bocznym, zaś fig. 2, fig. 3, fig. 4 i fig. 5 przedstawiają to samo urządzenie odpowiednio w przekroju wzdłużnym, w rzucie od przodu (od strony igły), w rzucie od tyłu oraz w widoku aksonometrycznym od przodu. Fig. 6 przedstawia urządzenie z fig. 1 ze zdemontowaną obudową. Fig. 7 przedstawia to samo urządzenie po zdemontowaniu dodatkowo suwaka i tulei obrotowej. Fig. 8 przedstawia urządzenie z fig. 1 z nałożoną osłonką. Figury od fig. 9 do fig. 12 przedstawiają korpus urządzenia z fig. 1, odpowiednio w rzucie bocznym, rzucie od tyłu, w widoku aksonometrycznym od przodu oraz w takim samym widoku z wyrwaniem. Fig. 13 przedstawia widok aksonometryczny korpusu z wyrwaniem i z osadzoną w nim igłą. Fig. 14 przedstawia rzut boczny korpusu z igłą z fig. 13, zaś fig. 15 przedstawia ten sam rzut z przekrojem wzdłużnym samego korpusu. Fig. 16 przedstawia widok aksonometryczny od przodu obudowy urządzenia z fig. 1. Figury od fig. 17 do fig. 22 przedstawiają obudowę z fig. 16 odpowiednio w rzucie bocznym, w rzucie od przodu, w pierwszym przekroju wzdłużnym, w przekroju poprzecznym, w drugim przekroju wzdłużnym i w rzucie od tyłu. Fig. 23 przedstawia widok aksonometryczny drugiego przekroju wzdłużnego obudowy, zaś fig. 24 przedstawia taki sam widok jej pierwszego przekrój wzdłużnego. Fig. 25 przedstawia widok aksonometryczny od przodu suwaka urządzenia z fig. 1. Figury od fig. 26 do fig. 33 przedstawiają suwak z fig. 25, odpowiednio w pierwszym rzucie bocznym, w rzucie od przodu, w drugim rzucie bocznym, w powiększeniu fragmentu pierwszego rzutu bocznego, w rzucie od tyłu, w przekroju poprzecznym, w przekroju wzdłużnym i w widoku aksonometrycznym z wyrwaniem. Fig. 34 przedstawia widok aksonometryczny od przodu tulei obrotowej urządzenia z fig. 1. Figury od fig. 35 do fig. 41 przedstawiają tuleję z fig. 34 odpowiednio w pierwszym rzucie bocznym, drugim rzucie bocznym, w przekroju poprzecznym, w powiększonym fragmencie drugiego rzutu bocznego, w pierwszym przekroju wzdłużnym, w drugim przekroju wzdłużnym oraz w widoku aksonometrycznym drugiego przekroju wzdłużnego. Fig. 42 przedstawia urządzenie z fig. 8 w aksonometrycznym widoku rozstrzelonym. Fig. 43 i fig. 44 przedstawiają, odpowiednio w rzucie bocznym i w widoku aksonometrycznym urządzenie z fig. 1 w pierwszej fazie, czyli gotowe do wkłucia. Fig. 45, fig. 46 i fig. 47 przedstawiają urządzenie z fig. 1 w stanie po dokonaniu wkłucia w nieuwidocznione na rysunku ciało pacjenta, czyli na końcu fazy drugiej i w fazie trzeciej, zaś fig. 48 i fig. 49 przedstawiają to samo urządzenie w stanie zablokowanym, czyli w fazie czwartej.

Fig. 50 przedstawia kompletne urządzenie z drugiego przykładu w stanie gotowym do użycia (bez osłonki) w rzucie bocznym, zaś fig. 51, fig. 52 i fig. 53 przedstawiają to samo urządzenie odpowiednio w rzucie od tyłu, w rzucie od przodu (od strony igły), oraz w widoku aksonometrycznym od przodu. Fig. 54 przedstawia urządzenie z fig. 50 ze zdemontowaną obudową, a fig. 55 przedstawia to samo urządzenie po zdemontowaniu dodatkowo suwaka i tulei obrotowej. Fig. 56 przedstawia urządzenie z fig. 50 z nałożoną osłonką. Figury od fig. 57 do fig. 60 przedstawiają korpus urządzenia z fig. 50,

PL 234 204 B1 odpowiednio w rzucie bocznym, w rzucie od przodu, w widoku aksonometrycznym od przodu oraz w takim samym widoku z wyrwaniem. Fig. 61 przedstawia widok aksonometryczny korpusu z fig. 57 z osadzoną w nim igłą, fig. 62 przedstawia rzut boczny tego korpusu z igłą, zaś fig. 63 przedstawia ten sam korpus z igłą w widoku aksonometrycznym z wyrwaniem. Fig. 64 przedstawia widok aksonometryczny od przodu obudowy urządzenia z fig. 50. Figury od fig. 65 do fig. 69 przedstawiają obudowę z fig. 64, odpowiednio w rzucie bocznym, w rzucie od przodu, w pierwszym przekroju wzdłużnym, w drugim przekroju wzdłużnym i w rzucie od tyłu. Fig. 70 przedstawia w widoku aksonometrycznym od przodu suwak urządzenia z fig. 50. Figury od fig. 71 do fig. 76 przedstawiają suwak z fig. 70, odpowiednio w widoku aksonometrycznym z wyrwaniem, w pierwszym rzucie bocznym, w przekroju poprzecznym, w drugim rzucie bocznym, w przekroju wzdłużnym i w aksonometrycznym widoku przekroju wzdłużnego. Fig. 77 przedstawia widok aksonometryczny od przodu tulei obrotowej urządzenia z fig. 50. Figury od fig. 78 do fig. 84 przedstawiają tuleję z fig. 77 odpowiednio w pierwszym rzucie bocznym, w drugim rzucie bocznym, na powiększonym fragmencie drugiego rzutu bocznego, w przekroju poprzecznym, w pierwszym przekroju wzdłużnym, w drugim przekroju wzdłużnym i widok aksonometryczny tego drugiego przekroju wzdłużnego. Fig. 85 przedstawia widok aksonometryczny wkładki redukcyjnej korpusu z fig. 57. Fig. 86 przedstawia urządzenie z fig. 56 w widoku rozstrzelonym. Fig. 87, fig. 88 i fig. 89 przedstawiają urządzenie z fig. 50 w pierwszej fazie, czyli gotowe do wkłucia. Fig. 90, fig. 91 i fig. 92 przedstawiają urządzenie z fig. 50 w stanie po dokonaniu wkłucia w nieuwidocznione na rysunku ciało pacjenta, czyli na końcu fazy drugiej i w fazie trzeciej, zaś fig. 93, fig. 94 i fig. 95 przedstawiają to samo urządzenie w stanie zablokowanym, czyli w fazie czwartej.

Fig. 96 przedstawia kompletne urządzenie z trzeciego przykładu realizacji w stanie gotowym do użycia (bez osłonki) w rzucie bocznym, zaś fig. 97, fig. 98 i fig. 99 przedstawiają to samo urządzenie odpowiednio w rzucie od tyłu, w rzucie od przodu (od strony igły), oraz w widoku aksonometrycznym od przodu. Fig. 100 przedstawia urządzenie z fig. 96 ze zdemontowaną obudową, a fig. 101 przedstawia to samo urządzenie po zdemontowaniu dodatkowo suwaka i tulei obrotowej. Fig. 102 przedstawia urządzenie z fig. 96 z nałożoną osłonką, a fig. 103 przedstawia to samo urządzenie w przekroju wzdłużnym. Fig. 104, fig. 105, fig. 106 i fig. 107 przedstawiają korpus urządzenia z fig. 96, odpowiednio w rzucie bocznym, w rzucie od przodu, w widoku aksonometrycznym od przodu oraz w takim samym widoku z wyrwaniem. Fig. 108 przedstawia widok aksonometryczny korpusu z fig. 106 z osadzoną w nim igłą, fig. 109 przedstawia rzut boczny tego korpusu z igłą, fig. 110 przedstawia przekrój wzdłużny tego korpusu z igłą, zaś fig. 111 przedstawia ten sam korpus z igłą w widoku aksonometrycznym z wyrwaniem. Fig. 112 przedstawia widok aksonometryczny od przodu obudowy urządzenia z fig. 96. Figury od fig. 113 do fig. 119 przedstawiają obudowę z fig. 112 odpowiednio w rzucie bocznym, w rzucie od przodu, w pierwszym przekroju wzdłużnym, w przekroju poprzecznym, w drugim przekroju wzdłużnym, w widoku aksonometrycznym pierwszego przekroju wzdłużnego oraz w widoku aksonometrycznym drugiego przekroju wzdłużnego. Fig. 120 przedstawia w widoku aksonometrycznym od przodu suwak urządzenia z fig. 96. Figury od fig. 121 do fig. 127 przedstawiają suwak z fig. 120, odpowiednio w pierwszym rzucie bocznym, w rzucie od przodu, w drugim rzucie bocznym, w przekroju poprzecznym, w przekroju wzdłużnym w rzucie od tyłu i w widoku aksonometrycznym z wyrwaniem. Fig. 128 przedstawia widok aksonometryczny od przodu tulei obrotowej urządzenia z fig. 96. Figury od fig. 129 do fig. 135 przedstawiają tuleję z fig. 128 odpowiednio w pierwszym rzucie bocznym, na powiększonym fragmencie pierwszego rzutu bocznego, w przekroju poprzecznym, w drugim rzucie bocznym, w pierwszym przekroju wzdłużnym, w drugim przekroju wzdłużnym i w widoku aksonometrycznym pierwszego przekroju wzdłużnego. Fig. 136 przedstawia widok aksonometryczny wkładki redukcyjnej korpusu z fig. 104. Fig. 137 przedstawia urządzenie z fig. 102 w widoku rozstrzelonym. Fig. 138, fig. 139 i fig. 140 przedstawiają urządzenie z fig. 96 w pierwszej fazie, czyli gotowe do wkłucia. Fig. 141, fig. 142 i fig. 143 przedstawiają urządzenie z fig. 96 w stanie po dokonaniu wkłucia w nieuwidocznione na rysunku ciało pacjenta, czyli na końcu fazy drugiej i w fazie trzeciej, zaś fig. 144 i fig. 145 przedstawiają to samo urządzenie w stanie zablokowanym, czyli w fazie czwartej.

Fig. 146 przedstawia kompletne urządzenie z czwartego przykładu realizacji w stanie gotowym do użycia (bez osłonki) w rzucie bocznym, zaś fig. 147, fig. 148 i fig. 149 przedstawiają to samo urządzenie odpowiednio w rzucie od tyłu, w rzucie od przodu (od strony wkłuwanego końca igły), oraz w widoku aksonometrycznym od przodu. Fig. 150 przedstawia urządzenie z fig. 146 ze zdemontowaną obudową, a fig. 151 przedstawia to samo urządzenie po zdemontowaniu dodatkowo suwaka i tulei obrotowej. Fig. 152 przedstawia urządzenie z fig. 146 z nałożoną nasadką i zamknięte plombą. Fig. 153, fig. 154, fig. 155 i fig. 156 przedstawiają korpus urządzenia z fig. 146, odpowiednio w rzucie bocznym,

PL 234 204 B1 w rzucie od przodu, w widoku aksonometrycznym od przodu oraz przekrój wzdłużny korpusu w takim samym widoku. Fig. 157 przedstawia widok aksonometryczny korpusu z fig. 153 z osadzoną w nim igłą, fig. 158 przedstawia rzut boczny tego korpusu z igłą, fig. 159 przedstawia przekrój wzdłużny tego korpusu z igłą i stabilizatorem igły, zaś fig. 160 przedstawia widok aksonometryczny przekroju z fig. 159. Fig. 161 przedstawia widok aksonometryczny od przodu obudowy urządzenia z fig. 146. Figury od fig. 162 do fig. 166 przedstawiają obudowę z fig. 161, odpowiednio w rzucie bocznym, w rzucie od przodu, w pierwszym przekroju wzdłużnym, w drugim przekroju wzdłużnym, oraz w widoku aksonometrycznym drugiego przekroju wzdłużnego. Fig. 167 przedstawia w widoku aksonometrycznym od przodu suwak urządzenia z fig. 146. Figury od fig. 168 do fig. 173 przedstawiają suwak z fig. 167, odpowiednio w pierwszym rzucie bocznym, w drugim rzucie bocznym, w rzucie od przodu, w przekroju poprzecznym, w przekroju wzdłużnym i w widoku aksonometrycznym tego przekroju wzdłużnego. Fig. 174 przedstawia widok aksonometryczny od przodu tulei obrotowej urządzenia z fig. 146. Figury od fig. 175 do fig. 181 przedstawiają tuleję z fig. 174, odpowiednio w pierwszym rzucie bocznym, na powiększonym fragmencie pierwszego rzutu bocznego, w drugim rzucie bocznym, w przekroju poprzecznym, w pierwszym przekroju wzdłużnym, w drugim przekroju wzdłużnym i w widoku aksonometrycznym drugiego przekroju wzdłużnego. Fig. 182 przedstawia widok aksonometryczny stabilizatora drugiego końca igły, a fig. 183 przedstawia przekrój wzdłużny tego stabilizatora. Fig. 184 przedstawia urządzenie z fig. 152 w widoku rozstrzelonym. Fig. 185, fig. 186 i fig. 187 przedstawiają urządzenie z fig. 146 w pierwszej fazie, czyli gotowe do wkłucia. Fig. 188, fig. 189 i fig. 190 przedstawiają urządzenie z fig. 146 w stanie po dokonaniu wkłucia w nieuwidocznione na rysunku ciało pacjenta, czyli na końcu fazy drugiej i w fazie trzeciej, zaś fig. 191 i fig. 192 przedstawiają to samo urządzenie w stanie zablokowanym, czyli w fazie czwartej.

Poniżej opisano szczegółowo cztery przykłady realizacji wynalazku.

P r z y k ł a d I

Pierwszy przykład realizacji wynalazku uwidoczniony jest na figurach od fig. 1 do fig. 49. Urządzenie zawiera wydłużoną igłę 1 w postaci metalowej rurki o średnicy 0,5 mm, przy czym bez wpływu na działanie urządzenia będzie zastosowanie w jej miejsce igły 1 o średnicy od 0,3 do 1,3 mm. Pierwszy koniec 2 igły 1, przeznaczony do wkłucia w ciało pacjenta, jest zaostrzony skośnie w znany sposób. Drugi koniec 3 igły 1 osadzony jest w korpusie 4, wykonanym w technologii wtrysku z tworzywa sztucznego. Osadzenie igły 1 w korpusie 4 może nastąpić już na etapie formowania korpusu 4, albo poprzez wklejenie lub wciśnięcie w otwór w gotowym korpusie 4. Korpus 4 umożliwia połączenie kanału igły 1 z nieuwidocznionym na rysunku podajnikiem substancji iniekcyjnej lub odbiornikiem próbki pacjenta, na przykład ze znaną strzykawką. Korpus 4 z tego przykładu realizacji wyposażony jest w gniazdo 5 znanego systemu o handlowej nazwie „luer lock”, przeznaczonego do łączenia instrumentów medycznych, na przykład igieł, strzykawek i cewników. Igła 1 osadzona jest w osiowym członie centralnym 6 stanowiącym integralną część korpusu 4. Korpus 4 ma podstawę 7, prostopadłą do członu centralnego 6 i ulokowaną po przeciwnej stronie członu 6 niż swobodny koniec igły 1, oraz obwodową ściankę 8, rozciągającą się od zewnętrznej krawędzi podstawy 7 w stronę pierwszego końca 2 igły 1. Na obwodową ściankę 8 nasunięta jest obudowa 9 z tworzywa sztucznego i zatrzaskowo zamocowana do korpusu 4. Obudowa 9 mieści w swym wnętrzu suwak 10 i tuleję obrotową 11. Obudowa 9 ma na zewnątrz cztery wzdłużne występy 12, które ułatwiają użytkownikowi odłączenie korpusu 4 od wspomnianej wyżej strzykawki lub innego instrumentu medycznego o podobnej funkcji. Suwak 10 ma zasadniczo rurowy kształt i ma możliwość ruchu wzdłuż osi igły 1. Ruch suwaka 10 rozpoczyna się od stabilnego położenia początkowego występującego przed użyciem urządzenia, a kończy w stabilnym położeniu końcowym po dokonaniu wkłucia. W obu tych stabilnych położeniach suwaka 10 pierwszy koniec 2 igły 1 jest zabezpieczony, czyli osłonięty suwakiem 10, co wyklucza możliwość przypadkowego zranienia użytkownika. Suwak 10 ma na swej zewnętrznej powierzchni dwie prostoliniowe prowadnice 13 współpracujące z wycięciami prowadzącymi 14 obudowy 9 ulokowanymi na końcu obudowy 9 przeciwnym do korpusu 4. Prowadnice 13 i wycięcia 14, współpracując ze sobą, uniemożliwiają ruch obrotowy suwaka 10 względem obudowy 9. Pierwszy koniec 15 suwaka 10 w stanie początkowym i końcowym wystaje z obudowy 9, podczas gdy drugi koniec 16 suwaka 10 zawsze znajduje się wewnątrz obudowy 9. W sąsiedztwie drugiego końca 16, na suwaku 10 znajdują się dwa kołki 17 ulokowane poprzecznie do osi igły 1 i stanowiące elementy mechanizmu blokującego ruch suwaka 10 w pozycji maksymalnie wysuniętej z obudowy 9 po wyjęciu pierwszego końca 2 igły 1 z ciała pacjenta. W opisywanym przykładzie, kołki 17 stanowią integralną część suwaka 10 wykonanego w jednym procesie technologicznym formowania wtryskowego z przezroczystego tworzywa sztucznego. Przezroczystość materiału suwaka 10 umożliwia ciągłą obserwację pierwszego końca 2 igły 1, a tym samym zwiększa precyzję wykonania nakłucia.

PL 234 204 B1

Użytkownik może bowiem, patrząc przez przezroczysty materiał suwaka 10, kontrolować obecność lub brak igły 1, jej wygląd oraz współosiowość z gniazdem 5, a także może sprawdzać drożność i odpowietrzenie igły 1 przed wykonaniem nakłucia. Wewnątrz suwaka 10 znajduje się wzdłużny środek sprężysty w postaci metalowej sprężyny śrubowej 18. Pierwszy koniec sprężyny 18 opiera się o wewnętrzną powierzchnię oporową 19 suwaka 10, a drugi koniec sprężyny 18 otacza człon centralny 6 i opiera się o powierzchnię oporową korpusu 4, czyli o fragment podstawy 7 znajdujący się pomiędzy członem centralnym 6 a obwodową ścianką 8. Ulokowanie sprężyny 18 we wnętrzu suwaka 10 zmniejsza długość całkowitą urządzenia. We wnętrzu obudowy 9 znajduje się walcowy kanał 20 o osi równoległej do osi igły 1. W kanale 20 osadzona jest ruchomo wspomniana wcześniej obrotowa tuleja 11, która ma kształt rurowy. Oś wzdłużna tulei 11 jest zgodna z osią igły 1. W bocznej ściance tulei 11 znajdują się dwa prostoliniowe wycięcia 21 biegnące wzdłuż osi tulei 11, w których prowadzone są kołki 17 suwaka 10. Każde z wycięć 21 tulei 11 ma na końcu rozgałęzienie w kształcie zbliżonym do litery „V”, ulokowane w sąsiedztwie swego końca bliższego pierwszemu końcowi 2 igły 1. Każde z tych rozgałęzień składa się z dwóch zatok, zatoki początkowej 22 i zatoki blokującej 23. Wycięcia 21 oraz zatoki 22 i 23 stanowią kolejne elementy mechanizmu blokującego ruch osiowy suwaka 10. Urządzenie według wynalazku dystrybuowane jest z założoną osłonką 24, która umożliwia bezpieczne operowanie urządzeniem podczas podłączania go do wybranego instrumentu medycznego. Urządzenie według wynalazku wyposażone jest także we wskaźnik jego użycia. Stanowią go cztery pola sygnalizacyjne 25 o kontrastowym kolorze, ulokowane na zewnętrznej powierzchni tulei 11 oraz cztery okienka 26 w obudowie 9. W stanie urządzenia przed jego użyciem pola sygnalizacyjne 25 są niewidoczne, natomiast po obrocie tulei 11 w wyniku opisanego niżej wkłucia igły zaczynają być widoczne przez okienka 26. W jednym z wariantów, w okienkach 26 mogą być osadzone przezroczyste szybki, które uniemożliwiają ingerencję użytkownika w stan wskaźnika użycia urządzenia.

Montaż urządzenia według wynalazku zaczyna się od zamontowania igły 1 w korpusie 4. Igła 1 może być pokryta znanym środkiem smarnym, zmniejszającym tarcie podczas wkłuwania igły 1 w ciało pacjenta i ograniczającym ból odczuwalny podczas tej operacji. Na korpus 4 z igłą 1 nakłada się osiowo sprężynę 18, opierając ją o podstawę 7 korpusu 4. Suwak 10 umieszcza się w tulei 11 poprzez wprowadzenie do wnętrza tulei 11 pierwszego końca 15 suwaka 10 od strony przeciwnej do końca, w pobliżu którego znajdują się zatoki 22 i 23. Kołki 17 wprowadza się do dwóch wewnętrznych wybrań montażowych 27 tulei 11 i zatrzymuje się to wprowadzanie zanim kołki 17 dotrą do zatok początkowych 22. Prowadzenie kołków 17 w wybraniach montażowych 27 zrealizowane jest z wciskiem. Dzięki temu wciskowi, w utworzonym podzespole, składającym się z suwaka 10 i tulei 11, wzajemna pozycja obu elementów jest stabilna. Podzespół ten wprowadza się następnie pierwszym końcem 15 suwaka 10 w szerszy koniec obudowy 9, czyli w koniec obudowy 9 zawierający środki łączące ją z korpusem 4, aż do momentu gdy prowadnice 13 suwaka 10 trafią w wycięcia prowadzące 14 obudowy 9. Utworzony w ten sposób trójelementowy podzespół, składający się z obudowy 9, suwaka 10 i tulei 11, nakłada się na zmontowany wcześniej podzespół, składający się z igły 1, korpusu 4 i sprężyny 18, aż do zatrzaśnięcia obudowy 9 na ściance obwodowej 8 korpusu 4, pilnując aby swobodny koniec sprężyny 18 oparł się o powierzchnię oporową 19 suwaka 10. Częściowe wsunięcie suwaka 10 w tuleję 11 umożliwia dokładną ocenę drugiego końca 2 igły 1. Jeśli ocena ta wypadnie pozytywnie, to wyciąga się suwak 10 z obudowy 9, aż do momentu gdy kołki 17 wskoczą do zatok początkowych 22. Na zakończenie, na suwak 10 i obudowę 9 nakłada się osłonkę 24.

Poniżej opisano sposób działania przedstawionego wyżej przykładowego urządzenia według wynalazku:

Faza 1 - przygotowanie urządzenia igły bezpiecznej do użycia (fig. 43 i fig. 44)

W tej fazie użytkownik wyjmuje urządzenie z nieuwidocznionego na rysunku blistra zapewniającego sterylność i montuje urządzenie na wybranym instrumencie medycznym, poprzez wciśnięcie stożka połączeniowego tego instrumentu w gniazdo 5, a następnie wzajemny obrót prowadzący do sprzęgnięcia się gniazda 5 z odpowiadającymi mu elementami łączącymi instrumentu medycznego. Użytkownik zdejmuje z urządzenia osłonkę 24, a następnie przez okienko 26 w obudowie 9 sprawdza stan wskaźnika użycia czyli widoczność pól sygnalizacyjnych 25 na tulei 11. W tej fazie obsługi urządzenia pola sygnalizacyjne 25 nie powinny być widoczne w okienkach 26 obudowy 9. Użytkownik sprawdza ponadto, patrząc przez przezroczysty suwak 10, wizualny stan pierwszego końca 2 igły 1 i jej drożność. Pod wpływem nacisku sprężyny 18 suwak 10 wysunięty jest do końca i całkowicie osłania igłę 1, zaś kołki 17 znajdują się w zatokach początkowych 22 i pod naciskiem sprężyny 18 opierają się o początkowe powierzchnie oporowe 28.

PL 234 204 B1

Faza 2 - wkłuwanie

Użytkownik przykłada pierwszy koniec 15 suwaka 10 do zamierzonego miejsca wkłucia w ciało pacjenta i dociska do ciała obudowę 9, wbijając igłę 1 na wymaganą głębokość. Jeśli zachodzi taka potrzeba, użytkownik dociska do oporu obudowę 9 urządzenia w kierunku do ciała, wykorzystując maksymalną głębokość wkłucia oferowaną przez urządzenie. Suwak 10 rozpoczyna ruch wzdłużny w głąb obudowy 9 i stopniowo ściska sprężynę 18. W wyniku zapoczątkowania ruchu suwaka 10, kołki 17 tracą kontakt z początkowymi powierzchniami oporowymi 28, po czym wychodzą z zatok początkowych 22 i wywierają nacisk na pierwsze powierzchnie prowadzące 29 tulei 11. Pod tym naciskiem tuleja 11 obraca się wokół osi igły 1 i kołki 17 trafiają do prostoliniowych wycięć 21. Obrót tulei 11 wynika ze skośnego nachylenia pierwszych powierzchni prowadzących 29 i inicjuje działanie mechanizmu blokowania ruchu suwaka 10 oraz uniemożliwia jego powrót do stanu początkowego. Następuje to nawet przy nieznacznym wsunięciu się suwaka 10 w obudowę 9, które może nawet nie doprowadzić do realnego wkłucia igły 1 w ciało pacjenta. Odcinek na jaki kołki 17 wsuną się w prostoliniowe wycięcia 21 odpowiada głębokości wkłucia igły 1. Wyprowadzenie kołków 17 z zatok początkowych 22 napina sprężynę 18, co powoduje, że ich obecność w wycięciach 21 jest stanem niestabilnym, gdyż zanik nacisku na suwak 10 zawsze spowoduje zadziałanie mechanizmu blokady ponownego użycia urządzenia według wynalazku. W opisywanym przykładzie wydrążenie suwaka 10 ma przewężenie 30 podpierające igłę 1 i zwiększające precyzję jej wkłucia.

Faza 3 - wstrzykiwanie/pobieranie (fig. 45, fig. 46 i fig. 47)

Po uzyskaniu wymaganej głębokości wkłucia, użytkownik przytrzymuje urządzenie w niezmienionym położeniu względem ciała i dokonuje wstrzyknięcia zadanej dawki kompozycji kosmetycznej i/lub farmaceutycznej bądź dokonuje pobrania próbki tkanki/płynu ustrojowego, dociskając tłok zewnętrznego urządzenia wstrzykującego do oporu zgodnie z instrukcją producenta tego urządzenia bądź, odpowiednio, wysuwając tłok urządzenia pobierającego.

Faza 4 - wycofanie igły z ciała pacjenta i zablokowanie urządzenia

W kolejnej fazie użytkownik odsuwa urządzenie igły bezpiecznej od ciała pacjenta, w wyniku czego dochodzi do wyjęcia z ciała pierwszego końca 2 igły 1. W trakcie wyjmowania igły 1 z ciała, następuje automatyczne wysuwanie suwaka 10 z obudowy 9, dokonujące się pod wpływem nacisku sprężyny 18, czyli cały czas wyjmowana z ciała część igły 1 jest automatycznie osłaniania suwakiem

10. W trakcie wysuwania suwaka 10 kołki 17 przesuwają się w wycięciu 21 aż do natrafienia na drugą powierzchnię prowadzącą 31 tulei 11. Skośne usytuowanie tej powierzchni powoduje dalszy obrót tulei 11 i trafienie kołków 17 do zatoki blokującej 23 oraz ich oparcie o pierwszą blokującą powierzchnię oporową 32. W tym stanie kolejne naciśnięcie suwaka 11 spowoduje, że kołki 17 oprą się o drugą blokującą powierzchnię oporową 33 (fig. 48 i fig. 49), co uniemożliwia jego dalszy ruch w głąb obudowy 9. Zakres możliwego ruchu kołków 17, a tym samym suwaka 10, między pierwszą i drugą blokującą powierzchnią oporową 32 i 33 jest zbyt mały, aby pierwszy koniec 15 suwaka 10 mógł odsłonić pierwszy koniec 2 igły 1. Ponieważ prowadnice 13 i wycięcia 14 blokują możliwość obrotu suwaka 10 względem obudowy 9, użytkownik nie ma możliwości przestawienia suwaka 10 w stan początkowy bez niszczącej ingerencji w urządzenie. Tuleja 11 może posiadać elastyczne wypusty zabezpieczające 34 na wyjściu z zatoki początkowej 22 i na wejściu do zatoki blokującej 23. Obrót tulei 11, wywołany naciskiem kołków 17 kolejno na pierwszą i drugą powierzchnię prowadzącą 29 i 31, powoduje, że w okienkach 26 pojawiają się pola sygnalizacyjne 25, wskazując użytkownikowi, że urządzenie nie nadaje się już do użycia. Zablokowane urządzenie można bezpiecznie odłączyć od instrumentu medycznego, przy czym wzdłużne występy 12 ułatwiają obrót urządzenia w celu odłączenia go od tego instrumentu.

P r z y k ł a d II

Drugi przykład realizacji wynalazku, uwidoczniony na figurach od fig. 50 do fig. 95, ma budowę podobną do przykładu pierwszego. Analogiczne elementy tego urządzenia mają na rysunku i w opisie te same numery co w przykładzie pierwszym, ale uzupełnione o apostrof ('). Korpus 4' ma znacznie dłuższy człon centralny 6' i cztery zaczepy 38 do mocowania na nim obudowy 9', natomiast znacznie krótsza jest osłonka 24. W tym przykładzie realizacji drugi koniec 3' igły 1' osadzony jest na samym końcu członu centralnego 6', wyposażonego w długi kanał 35. W przypadku iniekcji drogich leków objętość kanału 35 można zmniejszyć, stosując wkładkę redukcyjną 36 z wzdłużnym kanalikiem 37. W tym przykładzie obudowa 9' zamocowana jest na korpusie 4' za pośrednictwem jego czterech zaczepów 38. Przewężenie 30' suwaka 11' znajduje się na jego pierwszym końcu 15'. W tym przykładzie realizacji,

PL 234 204 B1 w stanie początkowym urządzenia, pierwszy koniec 2' igły 1' wystaje z suwaka 10', dzięki czemu znacznie łatwiejsze jest zapoczątkowanie wkłucia igły 1' w wybranym precyzyjnie miejscu ciała pacjenta. Tuleja 11' ma dwa prostoliniowe wycięcia 21', ale inne jest niż w przykładzie pierwszym położenie zatoki początkowej 22'. Zatoka blokująca 23' znajduje się na tym samym końcu prostoliniowego wycięcia 21' co w pierwszym przykładzie. Natomiast zatoka początkowa 22' znajduje się z boku wycięcia 21' i bliżej korpusu 4' niż zatoka blokująca 23'. Długość suwaka 10' jest tak dobrana, że gdy kołki 17' znajdują się w zatoce początkowej 22' to długość widocznego końca igły 1' wynosi kilka milimetrów, natomiast gdy kołki 17' dotrą do zatoki blokującej 23' pierwszy koniec 15' suwaka 10' całkowicie zasłania pierwszy koniec 2' igły 1', nawet uwzględniając luz technologiczny kołków 17' pomiędzy pierwszą i drugą blokującą powierzchnią oporową 32' i 33'. W tym przykładzie odmienny jest mechanizm sygnalizacji użycia urządzenia. Pole sygnalizacyjne 25' stanowi kontrastowy kolorystycznie pasek na suwaku 10', który zaczyna być widoczny dla użytkownika dopiero, gdy kołki 17' znajdą się w zatokach blokujących 23'. Opisana w poprzednim przykładzie pierwsza faza działania uwidoczniona jest na fig. 87, fig. 88 i fig. 89. Urządzenie w trzeciej fazie przedstawione jest na fig. 90, fig. 91 i fig. 92, zaś fig. 93, fig. 94 i fig. 95 przedstawiają urządzenie w czwartej fazie jego działania.

P r z y k ł a d III

Trzeci przykład realizacji wynalazku, uwidoczniony na figurach od fig. 96 do fig. 145, łączy cechy techniczne z obu poprzednich przykładów. Analogiczne elementy tego urządzenia mają te same numery co poprzednio ale uzupełnione o podwójny apostrof (). Korpus 4 różni się od korpusu 4' tylko obecnością na wydłużonym korpusie centralnym 6 czterech wzdłużnych prowadnic 39 wchodzących w wewnętrzne wycięcia prowadzące 40 suwaka 10. Prowadnice 39 wycięcia 40 pełnią tę samą rolę co prowadnice 13 i wycięcia 14 w pierwszym przykładzie, czyli blokują możliwość obrotu suwaka 10 względem obudowy 9. Także w tym przykładzie realizacji objętość kanału 35 członu centralnego 6 można zmniejszyć stosując wkładkę redukcyjną 36 z kanalikiem 37. Tuleja 11 z prostoliniowymi wycięciami 21, zatokami początkowymi 22 oraz zatokami blokującymi 23 jest bardzo podobna do tulei 11 opisanej w przykładzie pierwszym. Widoczna na zewnątrz obudowy 9 część suwaka 10 jest w tym przykładzie gładką przezroczystą rurką, przez co dokładna obserwacja igły 1 jest możliwa z każdej strony. Opisana w pierwszym przykładzie pierwsza faza działania urządzenia uwidoczniona jest na fig. 138, fig. 139 i fig. 140. Urządzenie w trzeciej fazie przedstawione jest na fig. 141, fig. 142 i fig. 143, zaś fig. 144 i fig. 145 przedstawiają urządzenie w czwartej fazie jego działania.

P r z y k ł a d IV

Czwarty przykład realizacji wynalazku, uwidoczniony jest na figurach od fig. 146 do fig. 192. Jego konstrukcja jest najbliższą rozwiązaniu z przykładu trzeciego. Analogiczne elementy tego urządzenia mają te same numery co w przykładach poprzednich, ale uzupełnione o potrójny apostrof ('). Korpus 4' różni się od poprzednich tym, że posiada na swoim drugim końcu gwint 41 umożliwiający zamocowanie go na dedykowanym urządzeniu do wstrzykiwania insuliny, o popularnej nazwie „pen insulinowy”. Igła 1' jest zaostrzona w znany sposób na swym pierwszym 2' i drugim 3' końcu. Pierwszy koniec 2' igły 1', tak samo jak w poprzednich przykładach, służy do wkłuwania w ciało pacjenta. Drugi koniec 3' igły 1', wystaje z korpusu 4' po stronie przeciwnej niż jej koniec pierwszy 2' i przeznaczony jest do wkłucia w nieuwidocznioną na rysunku ampułkę z insuliną, podczas montażu urządzenia na wspomnianym „penie”. W nieco inaczej ukształtowanym kanale 35' korpusu 4' umieszczony jest stabilizator 42, podpierający drugi koniec 3' igły 1' i zapewniający jej stabilność podczas wkłuwania w ampułkę. Obudowa 9' zamocowana jest na korpusie 4' za pośrednictwem jej czterech wewnętrznych zaczepów 43. Zasada działania wskaźnika użycia urządzenia jest bardzo podobna do analogicznego wskaźnika z przykładu pierwszego. Obudowa 9' ma cztery okienka 26', przez które można obserwować zewnętrzną powierzchnię tulei obrotowej 11'. Zamiast wydzielonych znaczników 25 cała powierzchnia zewnętrzna tulei 11' ma kolor kontrastujący z kolorem obudowy 9, czyli na przykład wykonana jest z tworzywa o takim kontrastowym kolorze. Dodatkowo na końcu tulei 11' znajdują się cztery wybrania sygnalizacyjne 44, widoczne w okienkach 26' gdy urządzenie znajduje się w stanie gotowym do użycia, czyli w pierwszej fazie. Przemieszczenie się kołków 17' suwaka 10' z zatok początkowych 22' tulei 11' do jej zatok blokujących 23', wywołuje obrót tulei 11' szczegółowo opisany w przykładzie pierwszym, a tym samym pojawienie się w okienkach 26' jej kontrastowych ścianek. Urządzenie z tego przykładu nie wymaga odrębnego opakowania, mającego zapewnić sterylność, bo po umieszczeniu urządzenia w osłonce 24' można ją szczelnie zamknąć plombą 45 przyklejoną w znany sposób do rantu osłonki 24' (fig. 152). Wystający język plomby 45 umożliwia jej zerwanie i wyjęcie urządzenia z osłonki 24'.

PL 234 204 B1

Każdy z opisanych wyżej przykładów może być w miarę potrzeb modyfikowany. Przykładowo obudowa 9 może być mocowana na korpusie 4 za pomocą kleju. Zamiast metalowej sprężyny 18 można zastosować sprężynę z tworzywa sztucznego, co upraszcza proces utylizacji, bo nie wymaga segregacji surowcowej. Gniazdo 5 typu „luer lock” można zastąpić dowolnymi innymi środkami łączącymi stosowanymi w sprzęcie medycznym, np. gniazdo typu „luer slip”. Także rozmieszczenie na tulei 11 zatoki początkowej 22 i zatoki blokującej 23 jest niezależne od sposobu blokowania obrotu suwaka 10 względem obudowy 9.

Wykaz oznaczeń igła pierwszy koniec igły drugi koniec igły korpus gniazdo człon centralny podstawa obwodowa ścianka obudowa suwak obrotowa tuleja wzdłużny występ prowadnica wycięcie prowadzące pierwszy koniec suwaka drugi koniec suwaka kołek sprężyna śrubowa powierzchnia oporowa walcowy kanał prostoliniowe wycięcie zatoka początkowa zatoka blokująca osłonka pole sygnalizacyjne okienko wybranie montażowe początkowa powierzchnia oporowa pierwsza powierzchnia prowadząca przewężenie wewnętrzne suwaka druga powierzchnia prowadząca pierwsza blokująca powierzchnia oporowa druga blokująca powierzchnia oporowa wypust zabezpieczający kanał członu centralnego wkładka redukcyjna kanalik wkładki redukcyjnej zaczep korpusu prowadnica wycięcie prowadzące gwint korpusu stabilizator igły zaczep obudowy wybranie sygnalizacyjne plomba

PL 234 204 B1

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Urządzenie igły bezpiecznej, zawierające:

- wydłużoną igłę (1) z osiowym kanałem, wprowadzaną pierwszym końcem (2) w ciało pacjenta i osadzoną w korpusie (4) w rejonie jej (1) drugiego końca (3), przy czym korpus (4) wyposażony jest w środki łączące kanał igły (1) z podajnikiem substancji iniekcyjnej lub odbiornikiem próbki tkanki pacjenta;

- obudowę (9) mocowaną nieruchomo na korpusie (4) i otaczającą igłę (1) na części jej długości;

- wydrążony suwak (10) otaczający igłę (1) i poruszający się swobodnie wzdłuż osi igły (1), mający pierwszy koniec (15) skierowany na zewnątrz obudowy (9), drugi koniec (16) poruszający się wewnątrz obudowy (9) i skierowany w stronę korpusu (4), oraz środki zapobiegające obrotowi suwaka (13, 14, 39, 40) względem obudowy (9) i wysunięciu z obudowy (9) drugiego końca (16) suwaka (10);

- wzdłużny środek sprężysty (18), ulokowany wewnątrz obudowy (9), oparty swym pierwszym końcem o suwak (10), a swym drugim końcem o korpus (4), oraz będący w stanie najmniejszego napięcia gdy suwak (10) jest maksymalnie wysunięty swym pierwszym końcem (15) z obudowy (9);

- środki blokujące ruch suwaka (10) w pozycji maksymalnie wysuniętej z obudowy (9) po wyjęciu pierwszego końca (2) igły (1) z ciała pacjenta;

znamienne tym, że

- w obudowie (9) znajduje się walcowy kanał (20) o osi równoległej do osi igły (1);

- w walcowym kanale (20) obudowy (9) znajdują się obrotowa tuleja (11) otaczająca igłę (1), wzdłużny środek sprężysty (18) i co najmniej drugi koniec (16) suwaka (10)

- w bocznej ściance obrotowej tulei (11) znajduje się co najmniej jedno prostoliniowe wycięcie (21) o osi przebiegającej wzdłuż osi igły (1), mające pierwszy i drugi koniec oraz zatokę początkową (22) i zatokę blokującą (23), przy czym pierwszy koniec prostoliniowego wycięcia (21) jest bliższy pierwszemu końcowi (2) igły (1) niż drugi koniec prostoliniowego wycięcia (21);

- w sąsiedztwie drugiego końca (16) suwaka (10) znajduje się co najmniej jeden kołek (17) ulokowany poprzecznie do osi igły (1) i sprzęgnięty mechanicznie z prostoliniowym wycięciem (21) w bocznej ściance obrotowej tulei (10).
2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że korpus (4) ma na swym obwodzie środki łączące korpus (4) z obudową (9) oraz ma osiowy człon centralny (6), w którym osadzony jest drugi koniec (3) igły (1), oraz element oporowy dla drugiego końca wzdłużnego środka sprężystego (18) otaczającego człon centralny (6).
3. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że wzdłużnym środkiem sprężystym jest naciskowa sprężyna śrubowa (18), współosiowa względem igły (1) i otaczająca człon centralny (6).
4. Urządzenie według zastrz. 2 albo 3, znamienne tym, że zatoka początkowa (22) prostoliniowego wycięcia (21) znajduje się na jego pierwszym końcu i jest odsunięta od osi prostoliniowego wycięcia (21).
5. Urządzenie według zastrz. 4, znamienne tym, że zatoka blokująca (23) prostoliniowego wycięcia (21) znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie zatoki początkowej (22), przy czym obie zatoki (22, 23) razem z prostoliniowym wycięciem (21) tworzą wycięcie w bocznej ściance obrotowej tulei (11) o kształcie zbliżonym do litery „Y”.
6. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że boczna ścianka obrotowej tulei (11) ma dwa prostoliniowe wycięcia z zatokami (21, 22, 23) rozmieszczone naprzeciwlegle, a suwak (10) ma dwa naprzeciwległe kołki (17).
7. Urządzenie według zastrz. 2 albo 3, znamienne tym, że zatoka blokująca (23') prostoliniowego wycięcia (21') znajduje się na jego pierwszym końcu i jest odsunięta od osi prostoliniowego wycięcia (21'), zaś zatoka początkowa (22') znajduje się pomiędzy pierwszym i drugim końcem prostoliniowego wycięcia (21').
8. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że ścianka boczna obrotowej tulei (11') ma dwa naprzeciwległe prostoliniowe wycięcia (21'), każde z dwiema zatokami (22', 23'), zaś suwak (10') zawiera dwa naprzeciwległe kołki (17').

PL 234 204 B1
9. Urządzenie według zastrz. 5 albo 6, albo 7, albo 8, znamienne tym, że suwak (10) ma co najmniej jedną wzdłużną prowadnicę (13) ulokowaną na jego (10) powierzchni zewnętrznej, zaś obudowa (9) ma co najmniej jedno wycięcie prowadzące (14) odpowiadające wzdłużnej prowadnicy (13) suwaka (10).
10. Urządzenie według zastrz. 9, znamienne tym, że suwak (10) ma dwie naprzeciwległe wzdłużne prowadnice (13), zaś obudowa (9) ma dwa naprzeciwległe wycięcia prowadzące (14) odpowiadające wzdłużnym prowadnicom (13) suwaka (10).
11. Urządzenie według zastrz. 5 albo 6, albo 7, albo 8, znamienne tym, że człon centralny (6) ma co najmniej jedną wzdłużną prowadnicę (39), zaś suwak (10) ma na swym drugim końcu (16) co najmniej jedno wycięcie prowadzące (40) odpowiadające wzdłużnej prowadnicy (39) członu centralnego (6) korpusu (4).
12. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne tym, że człon centralny (6) ma cztery wzdłużne prowadnice (39) rozmieszczone w regularnych odstępach od siebie, zaś suwak (10) ma cztery wycięcia prowadzące (40) odpowiadające wzdłużnym prowadnicom (39) członu centralnego (6).
13. Urządzenie według jednego z zastrzeżeń od 1 do 12, znamienne tym, że zawiera środki sygnalizujące (25, 26, 44) zablokowanie suwaka (10) w pozycji maksymalnie wysuniętej z obudowy (9).
14. Urządzenie według zastrz. 13, znamienne tym, że środki sygnalizujące (25, 26, 44) zablokowanie suwaka (10) w pozycji maksymalnie wysuniętej stanowią co najmniej jedno okienko (26) w bocznej ściance obudowy (9) i co najmniej jeden znacznik (25, 44) na zewnętrznej powierzchni obrotowej tulei (11).
15. Urządzenie według jednego z zastrzeżeń od 1 do 14, znamienne tym, że w wydrążeniu suwaka (10) znajduje się przewężenie (30) podpierające igłę (1).
16. Urządzenie według jednego z zastrzeżeń od 1 do 15, znamienne tym, że suwak (10) wykonany jest z tworzywa przezroczystego.
17. Urządzenie według jednego z zastrzeżeń od 1 do 16, znamienne tym, że drugi koniec (3') igły (1') wystaje z korpusu (4') po przeciwnej stronie niż pierwszy koniec (2') igły (1').
18. Urządzenie według zastrz. 17, znamienne tym, że zawiera stabilizator (42) drugiego końca (3') igły (1'), otaczający tę igłę (1') i osadzony osiowo w korpusie (4').

PL 234 204 Β1

Rysunki

Fig. 1

Fig. 3 Fig. 4

Fig. 5

PL 234 204 Β1

Fig. 8

PL 234 204 Β1

Fig. 13

PL 234 204 Β1

Fig. 15

PL 234 204 Β1

PL 234 204 Β1

PL 234 204 Β1

Fig. 31

PL 234 204 Β1

Fig. 32

Fig. 34

PL 234 204 Β1

PL 234 204 Β1

PL 234 204 Β1

10 11 26 9 18 17 4 3

Fig. 45

PL 234 204 Β1

Fig. 48

PL 234 204 Β1

Fig. 49

PL 234 204 Β1

Fig. 53

PL 234 204 Β1

Fig. 56

PL 234 204 Β1

Fig. 61

PL 234 204 Β1

PL 234 204 Β1

PL 234 204 Β1

10'

PL 234 204 Β1

PL 234 204 Β1

Fig. 83

Fig. 85

PL 234 204 Β1

PL 234 204 Β1

10' T 11' 9' 18' 4'

Fig. 87

Fig. 89

PL 234 204 Β1

9' 18’ 4'

Fig. 90

Fig. 91

Fig. 92

PL 234 204 Β1

PL 234 204 Β1

Fig. 99

PL 234 204 Β1

Fig. 102

PL 234 204 Β1

Fig. 103

Fig. 106

Fig. 107

PL 234 204 Β1

Fig. 109

Fig. 110

PL 234 204 Β1

Fig· 112 Fig. 113

Q

Q

Fig. 114

Fig. 115

PL 234 204 Β1

Fig. 116

Fig. 117

Fig. 118 Fig. 119

Fig. 121

PL 234 204 Β1

Fig. 123

κ-κ

Fig. 124

Fig. 125

17 / 40

Fig. 126

Fig. 127

PL 234 204 Β1

Fig. 128 Fig. 129

Widok D Fig. 131

Fig. 130

Fig. 132

Fig. 133

PL 234 204 Β1

Fig. 136

PL 234 204 Β1

Fig. 137

PL 234 204 Β1

Fig. 138

10 9 23 11 18 4

Fig. 139

Fig. 140

PL 234 204 Β1

Fig. 141

10 23 11 9 18

Fig. 142

Fig. 143

PL 234 204 Β1

Fig. 144

Fig. 145

PL 234 204 Β1

Fig. 147

Fig. 148

10'

Fig. 149

PL 234 204 Β1

Fig. 150

Fig. 151

PL 234 204 Β1

Fig. 153

PL 234 204 Β1

Fig. 159

Fig. 160

PL 234 204 Β1

0-0

PL 234 204 Β1

Fig. 167

Fig. 168

PL 234 204 Β1

Fig. 169

Fig. 173

PL 234 204 Β1

Fig. 176

Fig. 177

Fig. 178

PL 234 204 Β1

Fig. 179

Fig. 183

PL 234 204 Β1

Fig. 184

PL 234 204 Β1

Fig. 185

PL 234 204 Β1

Fig. 188

Fig. 190

Fig. 189

PL 234 204 Β1

Fig. 191

Fig. 192