PL232030B1 - Sposób zabezpieczania i weryfikacji zabezpieczeń opakowań giętkich z nadrukiem barwnym oraz opakowanie giętkie z nadrukiem barwnym - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób zabezpieczania i weryfikacji zabezpieczeń opakowań giętkich z nadrukiem barwnym oraz opakowanie giętkie z nadrukiem barwnym. Wynalazek ma zastosowanie w przemyśle związanym z wytwarzaniem opakowań, szczególnie opakowań giętkich dla produktów różnego rodzaju i gabarytów, gdzie opakowanie i produkt w nim się znajdujący, są następnie w dalszym czasie kojarzone przez wytwórcę produktu i wprowadzane do obrotu gospodarczego i weryfikowane w znaczeniu legalności pochodzenia.

Znana jest potrzeba zabezpieczania produktów w znaczeniu certyfikacji ich legalnego pochodzenia od producenta. Podrabianie produktów takich jak: żywność, kosmetyki oraz lekarstwa, jest powszechne w skali globalnej i stanowi realne niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia konsumentów. Dynamiczny rozwój gospodarczy oraz wzrost poziomu życia powodują zwiększające się zainteresowanie produktami markowymi, co jest wykorzystywane przez fałszerzy upatrujących w podrabianiu produktów, możliwość generowania dużych przychodów. Szacuje się, że około 9% całego światowego handlu stanowi obrót artykułami podrobionymi (źródło: http://www.czasopismologistyka.pl/artykuly-naukowe/ send/269-artykuly-drukowane/3524-artykul). Okazuje się, że według danych gromadzonych przez Komisję Europejską, opakowania związane już z produktem gotowym, stanowią nawet 10% wartości przechwyconych na granicy podróbek. Wykorzystywane obecnie przez przedsiębiorstwa sposoby zabezpieczeń swoich opakowań polegające na naniesieniu znaku w postaci naklejki hologramu lub wytłoczenia, a także druku przy zastosowaniu unikalnego numeru czy dwuwymiarowego kodu, przy obecnym rozwoju technologicznym cechuje niski poziom skuteczności. Największy problem w tym zakresie posiada technologia druku fleksograficznego, która jest najszerzej wykorzystywana do druku na podłożach giętkich, czyli foliowych, stosowanych dla pakowania pojedynczych gotowych produktów.

Powszechnie znane są metody wykonywania opakowań giętkich w technologii fleksograficznej, które tworzone są na podstawie projektu graficznego, umieszczanego jako zadruk giętkiej folii. Grafika nanoszona jest w postaci wyciągów barwnych wykonywanych dla każdej z barw procesowych niezależnie z jednoczesnym przekształceniem obrazu z zaprojektowanej postaci analogowej do zrastrowanej postaci cyfrowej. Przekształcenie obrazu z postaci pierwotnej do cyfrowej postaci drukowalnej następuje za pomocą rastrowania jednorodnego typu dla całej powierzc hni obrazu i dla wszystkich wyciągów barwnych. Dla każdego wyciągu barwnego tworzone są oddzielne fotopolimerowe formy drukowe, które następnie montowane są na poszczególnych sekcjach drukujących maszyny fleksograficznej. Nadruk polega na przeniesieniu far by fleksograficznej za pośrednictwem fotopolimerowej formy drukowej na podłoże drukowe. Wiadomym jest, iż liczba form drukowych jest dokładnie równa liczbie wyciągów barwnych. Kolor docelowy powstaje bowiem w wyniku nałożenia się na siebie odpowiednich barw podstawowych, bądź zadruku tych barw z mikroprzesunięciem jednej względem drugiej. Następnie formy drukowe montowane są na poszczególnych sekcjach drukujących maszyny fleksograficznej. Nadruk polega na przeniesieniu farby fleksograficznej za pośrednictwe m fotopolimerowej formy drukowej na podłoże drukowe. Wiadomym jest także, że z zasady na opakowaniu nanoszone są także zakodowane w postaci kodów kreskowych lub kodów 2D parametry produktu, takie jak m.in.: dane producenta, identyfikator partii produktu, j ego cena, cyfrowy numer artykułu, a także w szczególnym zastosowaniu jego skład, termin przydatności do spożycia, przeciwwskazania do spożycia bądź stosowania.

Ze zgłoszenia wynalazku polskiego o numerze P.411505 znany jest sposób ukrywania danych, zwłaszcza w dokumentach wartościowych, w którym dane są kodowane w rastrze o jednym lub wielu jego kolorach, przez zmianę kątów pochylenia rastra i jednocześnie lub zamiennie zmianę jego liniatury. W liniaturze rastra jest dokonywana zmiana wielkości jego kropek jak również kodowanie odbywa się w rastrze o kształcie fali opisanej funkcją matematyczną ciągłą.

Ze zgłoszenia wynalazku polskiego o numerze P.381554 znana jest samoprzylepna dwuwarstwowa etykieta promocyjna zawierająca warstwę dolną i warstwę górną, których powierzchnie górne nadają się do zadrukowania, zaś warstwa dolna przylega do opakowania produktu, a warstwa górna przylega do warstwy dolnej. Powierzchnia dolna warstwy dolnej pokryta jest klejem permanentnym, zaś powierzchnia dolna warstwy górnej pokryta jest klejem usuwalnym, przy czym na powierzchni górnej warstwy górnej jest jawny nadruk, zaś na powierzchni górnej warstwy dolnej nadrukowany jest ukryty nadruk wraz z unikalnym kodem etykiety.

PL 232 030 B1

Ze zgłoszenia wynalazku polskiego o numerze P.403756 znany jest sposób implementacji, przetwarzania i sterowania kodem w poligraficznym procesie produkcyjnym, który polega na nanoszeniu oznaczeń nadmiarowych względem treści standardowego procesu zadruku. Nanosi się sekwencję niepowtarzalnych oznaczeń na serii artykułów, gdzie niepowtarzalne oznaczenie zawiera większą liczbę znaków. Co najmniej część każdego z oznaczeń może być wspólna, natomiast całe oznaczenie umieszczane jest korzystnie w wyznaczonym miejscu na artykule. Oznaczenie jest niepowtarzalne dla różnych artykułów i jednocześnie lub zamiennie różne jest ich umieszczenie na tym samym artykule. Oznaczenie jest trwale umieszczane na artykule, jako kod następnie rejestrowany w jednostce przetwarzającej i jednostce sterującej. Jednostka sterująca pobiera dane o błędzie weryfikacyjnym i jednocześnie lub zamiennie akceptuje albo wstrzymuje proces standardowego procesu poligraficznego, a do jednostki sterującej kierowany jest sygnał z jednostki przetwarzającej sygnał optyczny na sygnał elektryczny. Proces znanego nanoszenia następuje bezdotykowo dzięki grupie dysz jednostki implementującej, która nanosi co najmniej jedno oznaczenie na artykuł. W znanym procesie nanoszony jest szybkim wielopunktowym natryskiem preparat, którego obraz na artykule stanowi oznaczenie emitujące i jednocześnie lub zamiennie odbijające falę elektromagnetyczną o długości z zakresu wyłącznie od 10 nm do 400 nm.

Ze zgłoszenia wynalazku polskiego o numerze P.300732 znany jest sposób zabezpieczania produktu, który polega na tym, że wyrób znakuje się kodem jawnym, usytuowanym w miejscu widocznym na wyrobie, oraz kodem tajnym umiejscowionym w centrali ewidencyjnej.

W odniesieniu do produktu natomiast można przytoczyć inne znane rozwiązanie opisane w zgłoszeniu wynalazku PL.359402, gdzie zagadnieniem jest zabezpieczanie dokumentów przed fałszowaniem. W znanym rozwiązaniu, na papierze, korzystnie białym, wykonuje się znaki drukowane w kolorze papieru albo zbliżonym do papieru, farbą zawierającą pigmenty zawieszone w przepuszczającym światło spoiwie. Sposób sprawdzania autentyczności dokumentów polega na obserwacji i pomiarze zakresu występowania strefy zmienności optycznej drukowanych znaków, która to strefa widoczna jest w świetle dziennym i żarowym w określonym przedziale kątowym, natomiast w świetle ultrafioletowym nadruki mają w odczycie barwę szarą w całym przedziale obserwacji.

Wskazane znane rozwiązania, z wyjątkiem ostatniego, niestety nie umożliwiają szybkiej weryfikacji autentyczności i legalności pochodzenia artykułu, a także w szczególności opakowania, w którym zazwyczaj artykuł jest umieszczony. Ostatnie z przytoczonych nie jest rozwiązaniem niejawnym, a pozostałe przedstawione rozwiązania wymagają dostępu do szczególnej wiedzy, bądź systemów ewidencjonowania, albo systemów kodowania z dostępem do dekodera i konkretnych danych kodowi przypisanych. Metoda zabezpieczania nie jest więc możliwa do wykorzystania przy szybkiej i skutecznej ocenie, czy artykuł, a w szczególności jego opakowanie z artykułem wewnątrz umieszczonym jest legalnego pochodzenia.

Celem rozwiązania według wynalazku jest bowiem szybka i skuteczna metoda dokonywania zabezpieczania i weryfikacji zabezpieczeń opakowań giętkich z nadrukiem, możliwa do przeprowadzenia dzięki nieoczywistym i jednocześnie możliwie prostym operacjom wykonanym na etapie przygotowania opakowania i operacjom pozwalającym dokonać weryfikacji w późniejszym czasie, na etapie obiegu przemysłowego i gospodarczego tego opakowania. Celem jest także uwzględnienie potrzeby zastosowania metody niejawnej.

Sposób zabezpieczania i weryfikacji zabezpieczeń opakowań giętkich, w którym wykonywany jest nadruk barwny, polega według wynalazku na nanoszeniu standardowego zadruku przy użyciu fotopolimerowych form drukowych w ilości co najmniej jednej, w trakcie którego opakowanie znakuje się kodem jawnym w miejscu na opakowaniu dostępnym i widocznym. Sposób polega także na nanoszeniu, co najmniej jednego oznaczenia nadmiarowego względem standardowego procesu zadruku, a całe oznaczenie nadmiarowe umieszczane jest w wyznaczonym miejscu opakowania, jako niepowtarzalne dla różnych artykułów skojarzonych z opakowaniem i jednocześnie powtarzalne dla tego samego artykułu skojarzonego z opakowaniem. Oznaczenie nadmiarowe jest niejawne i jest nanoszone jako preparat odbijający falę elektromagnetyczną o długości z zakresu wyłącznie od 300 nm do 400 nm. Wynalazek charakteryzuje się tym, że oznaczenie niejawne nanosi się na etapie zadruku w technologii fleksograficznej niezależną fotopolimerową formą drukową, nanosząc bezbarwny preparat zawierający mikroelementy podatne na świecenie światłem widzialnym, w wyniku ich aktywacji falą elektromagnetyczną o długości z zakresu wyłącznie od 300 nm do 400 nm, przy czym oznaczenie niejawne jest także kodem, w szczególności kodem kreskowym, który nanosi się nakładając go korzystnie na tej samej płaszczyźnie co kod jawny. Kierunek biegu kodu jawnego względem kierunku biegu kodu niejawnego jest nierównoległy, a kod jawny względem kodu niejawnego mijają się, przy czym kierunki te ustawia się pod kątem β

PL 232 030 B1 z zakresu od 30° do 150° bądź od -30° do -150°. Na etapie weryfikacji kod niejawny odczytuje się jako falę elektromagnetyczną z zakresu widma światła widzialnego elektronicznym układem komparującym, po uprzedniej transpozycji padającej fali z zakresu ultrafioletu na długość fali światła z zakresu od 430 nm do 470 nm i porównuje się z kodem jawnym odczytanym układem komparującym w drugiej kolejności, jednak nie później niż na 0,5 s od odszukania i wczytania kodu niejawnego. Układ komparujący wyposaża się zarówno w źródło promieniowania fali elektromagnetycznej z zakresu od 300 nm do 400 nm i w skaner fali elektromagnetycznej o długości z zakresu od 430 nm do 470 nm. Układem tym na podstawie zestawienia odczytanego kodu jawnego i niejawnego dokonuje się autentyczności opakowania znajdując więcej niż 50% cech wspólnych w obu porównywanych kodach po ich zdekodowaniu lub więcej niż 99% cech wspólnych w obu porównywanych kodach w ich graficznej reprezentacji.

W sposobie korzystnie przetwarza się odebrany sygnał optyczny na postać sygnału cyfrowego, a następnie dokonuje się w sygnale cyfrowym modyfikacji. Zamiennie w sposobie korzystnie przetwarza się odebrany sygnał optyczny dokonując jego modyfikacji, a po jej wykonaniu przetwarzając na postać sygnału cyfrowego.

W sposobie korzystnie kod niejawny nanosi się jako kopię kodu jawnego.

Zamiennie w sposobie korzystnie kod niejawny nanosi się jako lustrzane odbicie kodu jawnego, a jeśli tak, to korzystnie przed oceną cech wspólnych kodu niejawnego i jawnego, przetwarza się kod niejawny aż do uzyskania jego lustrzanego odbicia.

W sposobie jako kod jawny bądź niejawny można stosować kod kreskowy paskowy. W sposobie można także jako kod jawny bądź niejawny stosować kod kreskowy 2D, przy czym kąt β dobiera się z zakresu od 30° do 60° albo od 120° do 150°, bądź z zakresu od -30° do -60° albo od -120° do -150°.

W sposobie oznaczenie niejawne można nanosić niezależnie od nanoszenia standardowego zadruku.

Opakowanie giętkie z nadrukiem barwnym, co najmniej jednobarwnym, według wynalazku zawiera standardowy zadruk wykonany metodą przy użyciu fotopolimerowych form drukowych w ilości co najmniej jednej. Opakowanie posiada kod barwny jawny naniesiony w miejscu dostępnym i widocznym, oraz posiada naniesione, co najmniej jedno oznaczenie nadmiarowe względem standardowego zadruku, gdzie zadruk standardowy widoczny jest w świetle dziennym i żarowym, natomiast w świetle ultrafioletowym widoczne jest oznaczenie nadmiarowe stanowiące nadruk mający w odczycie określoną barwę. Oznaczenie nadmiarowe umieszczone jest w wyznaczonym miejscu opakowania, jako niepowtarzalne dla różnych artykułów skojarzonych z opakowaniem i jednocześnie powtarzalne dla tego samego artykułu skojarzonego z opakowaniem, przy czym oznaczenie nadmiarowe jest niejawne i jest nanoszone jako preparat odbijający falę elektromagnetyczną o długości z zakresu wyłącznie od 300 nm do 400 nm. Opakowanie charakteryzuje się tym, że oznaczenie niejawne jest naniesione jako bezbarwny preparat zawierający mikroelementy podatne na świecenie światłem widzialnym z zakresu widma fali elektromagnetycznej od 430 nm do 470 nm, w wyniku ich aktywacji falą elektromagnetyczną o długości z zakresu wyłącznie od 300 nm do 400 nm, przy czym oznaczenie niejawne jest także kodem, w szczególności kodem kreskowym, naniesionym korzystnie na tej samej płaszczyźnie co kod jawny, jednak kierunek biegu kodu jawnego względem kierunku biegu kodu niejawnego jest nierównoległy, a kod jawny względem kodu niejawnego mijają się, przy czym kierunki te ustawia się pod kątem β z zakresu od 30° do 150° bądź od -30° do -150°. Kod niejawny ma względem kodu jawnego więcej niż 50% cech wspólnych po ich zdekodowaniu lub więcej niż 99% cech wspólnych w ich graficznej reprezentacji.

Korzystnie kod niejawny jest kopią kodu jawnego. Zamiennie korzystnie kod niejawny jest lustrzanym odbiciem kodu jawnego.

Jako kod jawny bądź niejawny można stosować kod kreskowy paskowy.

Jako kod jawny bądź niejawny można stosować kod kreskowy 2D, przy czym kąt β jest z zakresu od 30° do 60° albo od 120° do 150°, bądź z zakresu od -30° do -60° albo od -120° do -150°.

Wynalazek przedstawiony jest w przykładzie wykonania na rysunku, na którym Fig. 1 przedstawia opakowanie giętkie z nadrukiem barwnym z przykładu pierwszego, a Fig. 2 przedstawia układ komparujący wraz z weryfikowanym wg sposobu opakowaniem z przykładu pierwszego, natomiast Fig. 3 przedstawia opakowanie giętkie z nadrukiem barwnym z przykładu drugiego.

P r z y k ł a d I

Przykładowy sposób zabezpieczania i weryfikacji zabezpieczeń opakowań 1 giętkich, w którym wykonywany jest nadruk barwny, polega na nanoszeniu standardowego zadruku 2 przy użyciu fotopolimerowych form drukowych w ilości siedmiu sztuk dla każdej barwy podstawowej, w tym dwóch uzupełniających, czerni i bieli, w trakcie którego opakowanie 1 znakuje się czarnym kodem jawnym 3

PL 232 030 B1 w miejscu na opakowaniu 1 dostępnym i widocznym, w tym wypadku na jednolitym białym tle, w którym nie występują inne zadruki. Standardowy zadruk 2 wykonywany jest na giętkiej przezroczystej folii 1' o grubości 0,02 mm. Sposób polega także na nanoszeniu jednego oznaczenia nadmiarowego 4 względem standardowego procesu zadruku, a całe oznaczenie nadmiarowe 4 umieszczane jest w wyznaczonym miejscu opakowania 1, także na białym tle, jako niepowtarzalne dla różnych artykułów skojarzonych z opakowaniem 1 i jednocześnie powtarzalne dla tego samego artykułu skojarzonego z opakowaniem 1, przy czym w tym procesie zadruku wykonano serię 200 szt. opakowań 1 foliowych tego samego artykułu, które w dalszym etapie zgrzano w torebki jednostronnie otwierane. Oznaczenie nadmiarowe 4 jest niejawne i jest nanoszone jako preparat odbijający falę elektromagnetyczną o długości z zakresu wyłącznie od 300 nm do 400 nm. Oznaczenie niejawne 4 naniesiono na etapie zadruku w technologii fleksograficznej niezależną fotopolimerową formą drukową, czyli ósmą, którą zaimplementowano w tej samej maszynie poligraficznej jako ostatnią w sekwencji w ostatnim module, nanosząc bezbarwny preparat zawierający mikroelementy podatne na świecenie światłem widzialnym, w wyniku ich aktywacji falą elektromagnetyczną o długości z zakresu wyłącznie od 300 nm do 400 nm, przy czym oznaczenie niejawne 4 jest także kodem, w szczególności kodem kreskowym 4' paskowym, który naniesiono nakładając go na tej samej płaszczyźnie co kod jawny 3. Kody 3, 4 były więc niezmienne dla całej serii, mając na uwadze, że opakowania 1 były przeznaczone dla tego samego artykułu. Kierunek biegu kodu jawnego 3 względem kierunku biegu kodu niejawnego 4 jest nierównoległy, a kod jawny 3 względem kodu niejawnego 4 mijają się, przy czym kierunki te ustawia się pod kątem β wynoszącym 60°, czyli jednocześnie 120° patrząc na kąt przyległy do β. Na etapie weryfikacji kod niejawny 4 odczytuje się jako falę elektromagnetyczną z zakresu widma światła widzialnego elektronicznym układem komparującym 5, po uprzedniej transpozycji padającej fali z zakresu ultrafioletu na długość fali światła 430 nm i porównuje się z kodem jawnym 3 odczytanym układem komparującym 5 w drugiej kolejności, jednak nie później niż na 0,5 s od odszukania i wczytania kodu niejawnego 4, tym razem nastąpiło to po czasie 0,1 s. Zapewniło to zadziałanie systemu, który uznał, że odczyt został dokonany z tego samego opakowania 1. Dodatkowo należy przyjąć, że system umownie ‘załącza się', jeśli najpierw jest wczytany kod niejawny 4. W przeciwnym wypadku, system zawsze oczekiwałby drugiego kodu i chciał dokonywać porównań, przy czym nie jest to zasadne, gdyż standardowo osoby niewtajemniczone dokonują odczytania kodu jawnego jako pierwszego i tylko takim się posługują. Układ komparujący 5 wyposażono bowiem zarówno w źródło promieniowania 6 fali elektromagnetycznej o długości fali 300 nm i w skaner 7 fali elektromagnetycznej o długości fali od 430 nm do 470 nm. W tym wypadku odpowiedzią na wzbudzenie preparatu falą 300 nm była fala o długości 430 nm. Skaner 7 ją odczytał poprawnie. Gdyby jednak osoba dokonująca zaczytania kodu nie była wtajemniczona w zasady działania układu, to nigdy nie dokonałaby odczytu kodu niejawnego, ponieważ nie spodziewałaby się, że system weryfikujący legalność może w ogóle istnieć. Kwestią jedynie umowną jest, komu powierza się wiedzę dotyczącą możliwości weryfikacji legalności wytworu, w tym artykułu skojarzonego z opakowaniem 1, bądź samego opakowania 1 jako takiego. Układem komparującym 5 dalej w przykładzie na podstawie zestawienia odczytanego kodu jawnego 3 i kodu niejawnego 4 dokonano weryfikacji zabezpieczeń i autentyczności znajdując więcej niż 50%, bo aż 75% cech wspólnych w obu porównywanych kodach 3, 4 po ich zdekodowaniu w jednostce komparującej 5, która była jednocześnie logicznym skanerem 5 kodów paskowych, wzbogaconym o układ logiczny dokonujący procentowej zgodności cech.

W przykładzie przetworzono odebrany sygnał optyczny na postać sygnału cyfrowego, a następnie dokonano w sygnale cyfrowym modyfikacji wzmacniając go i czyszcząc z szumów. W sposobie kod niejawny 4 naniesiono na etapie zadruku jako kod podobny do kodu jawnego 3, przy czym zawierał on kluczowe dane o artykule zawartym w opakowaniu 1, a różnił się zawartością kodu w zakresie daty przydatności, przy czym spowodowało to 25% spadek ilości cech identycznych obu kodów 3, 4. Wystarczyło to jednak do uznania artykułu za oryginalny, a sposób oceniono jako działający poprawnie w zakresie weryfikacji istniejących zabezpieczeń.

Przykładowe opakowanie 1 giętkie z nadrukiem barwnym, wielobarwnym o pełnej gamie kolorów, zawiera standardowy zadruk 2 wykonany metodą przy użyciu fotopolimerowych form drukowych w ilości ośmiu sztuk, z czego siedem jest przeznaczonych dla farb, a jedna dla preparatu. Opakowanie 1 posiada czarny kod jawny 3 naniesiony w miejscu dostępnym i widocznym, czyli na białym tle, oraz posiada naniesione jedno oznaczenie nadmiarowe 4 względem standardowego zadruku na szarym tle. Zadruk standardowy widoczny jest w świetle dziennym i żarowym, natomiast w świetle ultrafioletowym widoczne jest oznaczenie nadmiarowe 4 stanowiące nadruk mający w odczycie określoną barwę, w tym wypadku ciemnoniebieską. Oznaczenie nadmiarowe 4 umieszczone jest w wyznaczonym miejscu opakowania 1, jako

PL 232 030 B1 niepowtarzalne dla różnych artykułów skojarzonych z opakowaniem 1 i jednocześnie powtarzalne dla tego samego artykułu skojarzonego z opakowaniem 1, przy czym oznaczenie nadmiarowe 4 jest niejawne i jest nanoszone jako preparat odbijający falę elektromagnetyczną o długości z zakresu wyłącznie od 300 nm do 400 nm. Wyjaśniono już uprzednio w niniejszym przykładzie jakie opakowania powstały i z jakim nadrukiem. Oznaczenie niejawne 4 naniesiono jako bezbarwny preparat zawierający mikroelementy podatne na świecenie światłem widzialnym z zakresu widma fali elektromagnetycznej 430 nm, w wyniku ich aktywacji falą elektromagnetyczną o długości z zakresu wyłącznie od 300 nm do 400 nm, a konkretnie 300 nm. Oznaczenie niejawne 4 jest także kodem, w szczególności kodem kreskowym paskowym, naniesionym na tej samej płaszczyźnie co kod jawny 3, jednak kierunek biegu kodu jawnego 3 względem kierunku biegu kodu niejawnego 4 jest nierównoległy, a kod jawny 3 względem kodu niejawnego 4 mijają się, przy czym kierunki te ustawia się pod kątem β 30°, czyli jednocześnie 120° patrząc na kąt przyległy do β. Kod niejawny 4 ma względem kodu jawnego 3 więcej niż 50%, bo aż 75% cech wspólnych po ich zdekodowaniu. Kod niejawny 4 jest podobny do kodu jawnego 3.

P r z y k ł a d II

Jak w przykładzie pierwszym z następującymi różnicami.

Naniesiono standardowy zadruk przy użyciu fotopolimerowych form drukowych w ilości jednej sztuki sumarycznie, gdyż na przezroczystej folii przyszłego opakowania drukowano wyłącznie białą barwą widoczną dla oka i zestawu komparującego na przezroczystym tle folii. Naniesiono dwa oznaczenia nadmiarowe 4 względem standardowego procesu zadruku, a całe oznaczenia nadmiarowe 4, odseparowane od zadruku 2 jawnego umieszczano w wyznaczonym miejscu opakowania, także na przezroczystej folii 1', jako niepowtarzalne dla różnych artykułów skojarzonych z opakowaniem 1 i jednocześnie powtarzalne dla tego samego artykułu skojarzonego z opakowaniem 1, przy czym w tym procesie zadruku wykonano serię 100 szt. opakowań 1 foliowych pierwszego artykułu i drugą serię 100 szt. opakowań 1 drugiego artykułu, które w dalszym etapie zgrzano w torebki jednostronnie otwierane. Oznaczenie niejawne 4 naniesiono na etapie zadruku w technologii fleksograficznej niezależną fotopolimerową formą drukową, czyli drugą dla pierwszej serii, którą to formę zaimplementowano w tej samej maszynie poligraficznej jako ostatnią w sekwencji w ostatnim module, nanosząc bezbarwny preparat jednocześnie z drukiem jawnym pierwszej serii, a dopiero w drugim przejściu dla drugiej serii. Oznaczenie niejawne 4 jest kodem kreskowym 2D, który naniesiono nakładając go na drugiej płaszczyźnie względem kodu jawnego 3. Kody jawne 3 i kody niejawne 4 były więc różne dla serii pierwszej względem kodów jawnych 3 i kodów niejawnych 4 dla serii drugiej, mając na uwadze, że opakowania 1 były przeznaczone dla odmiennego artykułu. Kierunek biegu kodu jawnego 3 względem kierunku biegu kodu niejawnego 4 jest nierównoległy, a kod jawny 3 względem kodu niejawnego 4 mijają się, przy czym kierunki te ustawia się pod kątem β wynoszącym 30°, czyli jednocześnie 150° patrząc na kąt przyległy do β. Na etapie weryfikacji kod niejawny 4 odczytuje się jako falę elektromagnetyczną z zakresu widma światła widzialnego elektronicznym układem komparującym 5, po uprzedniej transpozycji padającej fali z zakresu ultrafioletu na długość fali światła 470 nm i porównuje się z kodem jawnym 3 odczytanym układem komparującym 5 w drugiej kolejności, jednak nie później niż na 0,5 s od odszukania i wczytania kodu niejawnego 4, tym razem nastąpiło to po czasie 0,49 s. Zapewniło to zadziałanie systemu, który uznał, że odczyt został dokonany z tego samego opakowania 1, przy czym dla pierwszej serii kod jawny 3 i kod niejawny 4 były identyczne, a dla drugiej serii kod niejawny 4 był lustrzanym odbiciem kodu jawnego 3. Układ komparujący 5 wyposażono zarówno w źródło promieniowania 6 fali elektromagnetycznej o długości fali 400 nm i w skaner 7 fali elektromagnetycznej o długości fali od 430 nm do 470 nm. W tym wypadku odpowiedzią na wzbudzenie preparatu falą 400 nm była fala o długości 470 nm. W przykładzie dla pierwszej serii nie ingerowano w sygnał optyczny ani cyfrowy, natomiast dla drugiej serii przetworzono odebrany sygnał optyczny dokonując jego modyfikacji i odwracając lustrzanie, a po wykonaniu tego przetworzono na postać sygnału cyfrowego. Układem komparującym 5 dalej w przykładzie na podstawie zestawienia odczytanego kodu jawnego 3 i kodu niejawnego 4 dokonano weryfikacji zabezpieczeń i autentyczności znajdując 100% cech wspólnych w obu porównywanych kodac h 3, 4 po ich porównaniu w jednostce komparującej, która była jednocześnie urządzeniem typu ‘smart’, konkretnie telefonem wyposażonym w aparat cyfrowy i aplikację komparującą dokonującą procentowej zgodności cech i wyświetlającej dodatkowo dane po zdekodowaniu kodu 2D. Weryfikacji zgodności dokonano na podstawie zaistnienia więcej niż 99% cech wspólnych w obu porównywanych kodach 3, 4 w ich graficznej reprezentacji, bo aż jej 100% było w zupełnej zgodzie kodu niejawnego 4 z kodem jawnym 3 na obu seriach.

PL 232 030 B1

Opakowanie 1 giętkie z drugiego przykładu z nadrukiem jednobarwnym, zawiera standardowy zadruk 2 wykonany metodą przy użyciu fotopolimerowych form drukowych w ilości dwóch sztuk, z czego jedna jest przeznaczona dla farby białej, a jedna dla preparatu. Opakowanie 1 posiada biały kod jawny 3 naniesiony w miejscu dostępnym i widocznym, czyli na przezroczystym tle bezbarwnej folii, oraz posiada naniesione każdorazowo jedno oznaczenie nadmiarowe 4 względem standardowego zadruku 2 na bezbarwnym tle. Zadruk 2 standardowy widoczny jest w świetle dziennym i żarowym, natomiast w świetle ultrafioletowym widoczne jest oznaczenie nadmiarowe 4 stanowiące nadruk mający w odczycie określoną barwę, w tym wypadku jasnoniebieską. Wyjaśniono już w tym przykładzie uprzednio jakie opakowania powstały i z jakim nadrukiem. Oznaczenie niejawne 4 naniesiono jako bezbarwny preparat zawierający mikroelementy podatne na świecenie światłem widzialnym z zakresu widma fali elektromagnetycznej 470 nm w wyniku ich aktywacji falą elektromagnetyczną o długości z zakresu wyłącznie od 300 nm do 400 nm, a konkretnie 400 nm. Oznaczenie niejawne 4 jest także kodem kreskowym 2D, naniesionym na tej odmiennej płaszczyźnie opakowania względem kodu jawnego 3. Kierunek biegu kodu jawnego 3 względem kierunku biegu kodu niejawnego 4 jest nierównoległy, a kod jawny 3 względem kodu niejawnego 4 mijają się, przy czym kierunki te ustawia się pod kątem β 60°, czyli jednocześnie 150° patrząc na kąt przyległy do β. Mimo zadruku 2 na obu stronach opakowania 1 ma to znaczenie, gdyż opakowanie 1 jest przezroczyste i nadruki mogą na siebie wpływać, gdyby ustawień szczególnych nie zrealizować. Kod niejawny 4 ma względem kodu jawnego 3 więcej niż 99% cech wspólnych w ich graficznej reprezentacji, gdyż ma aż 100%. Dla pierwszej serii kod niejawny 4 jest kopią kodu jawnego 3, a dla drugiej serii kod niejawny 4 jest lustrzanym odbiciem kodu jawnego 3.

Claims (14)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób zabezpieczania i weryfikacji zabezpieczeń opakowań giętkich, w którym wykonywany jest nadruk barwny, który polega na nanoszeniu standardowego zadruku przy użyciu fotopolimerowych form drukowych w ilości co najmniej jednej, w trakcie którego opakowanie znakuje się kodem jawnym w miejscu na opakowaniu dostępnym i widocznym oraz polega na nanoszeniu co najmniej jednego oznaczenia nadmiarowego względem standardowego procesu zadruku, a całe oznaczenie nadmiarowe umieszczane jest w wyznaczonym miejscu opakowania, jako niepowtarzalne dla różnych artykułów skojarzonych z opakowaniem i jednocześnie powtarzalne dla tego samego artykułu skojarzonego z opakowaniem, przy czym oznaczenie nadmiarowe jest niejawne i jest nanoszone jako preparat odbijający falę elektromagnetyczną o długości z zakresu wyłącznie od 300 nm do 400 nm, znamienne tym, że oznaczenie niejawne (4) nanosi się na etapie zadruku w technologii fleksograficznej niezależną fotopolimerową formą drukową, nanosząc bezbarwny preparat zawierający mikroelementy podatne na świecenie światłem widzialnym, w wyniku ich aktywacji falą elektromagnetyczną o długości z zakresu wyłącznie od 300 nm do 400 nm, przy czym oznaczenie niejawne (4) jest także kodem, w szczególności kodem kreskowym, który nanosi się nakładając go korzystnie na tej samej płaszczyźnie co kod jawny (3), jednak kierunek biegu kodu jawnego (3) względem kierunku biegu kodu niejawnego (4) jest nierównoległy, a kod jawny (3) względem kodu niejawnego (4) mijają się, przy czym kierunki te ustawia się pod kątem β z zakresu od 30° do 150° bądź od -30° do -150°, natomiast na etapie weryfikacji kod niejawny (4) odczytuje się jako falę elektromagnetyczną z zakresu widma światła widzialnego elektronicznym układem komparującym (5), po uprzedniej transpozycji padającej fali z zakresu ultrafioletu na długość fali światła z zakresu od 430 nm do 470 nm i porównuje się z kodem jawnym (3) odczytanym układem komparującym (5) w drugiej kolejności, jednak nie później niż na 0,5 s od odszukania i wczytania kodu niejawnego (4), gdzie układ komparujący (5) wyposaża się zarówno w źródło promieniowania (6) fali elektromagnetycznej z zakresu od 300 nm do 400 nm i w skaner (7) fali elektromagnetycznej o długości z zakresu od 430 nm do 470 nm, przy czym układem tym na podstawie zestawienia odczytanego kodu jawnego (3) i kodu niejawnego (4) dokonuje się autentyczności opakowania (1) znajdując więcej niż 50% cech wspólnych w obu porównywanych kodach (3, 4) po ich zdekodowaniu lub więcej niż 99% cech wspólnych w obu porównywanych kodach (3, 4) w ich graficznej reprezentacji.

   PL 232 030 B1
2. 2. Sposób zabezpieczania i weryfikacji zabezpieczeń opakowań giętkich, według zastrz. 1, znamienny tym, że przetwarza się odebrany sygnał optyczny na postać sygnału cyfrowego, a następnie dokonuje się w sygnale cyfrowym modyfikacji.
3. 3. Sposób zabezpieczania i weryfikacji zabezpieczeń opakowań giętkich, według zastrz. 1, znamienny tym, że przetwarza się odebrany sygnał optyczny dokonując jego modyfikacji, a po jej wykonaniu przetwarzając na postać sygnału cyfrowego.
4. 4. Sposób zabezpieczania i weryfikacji zabezpieczeń opakowań giętkich, według zastrz. 1, znamienny tym, że kod niejawny (4) nanosi się jako kopię kodu jawnego (3).
5. 5. Sposób zabezpieczania i weryfikacji zabezpieczeń opakowań giętkich, według zastrz. 1, znamienny tym, że kod niejawny (4) nanosi się jako lustrzane odbicie kodu jawnego (3).
6. 6. Sposób zabezpieczania i weryfikacji zabezpieczeń opakowań giętkich, według zastrz. 5, znamienny tym, że przed oceną cech wspólnych kodu niejawnego (4) i kodu jawnego (3), przetwarza się kod niejawny (4), aż do uzyskania jego lustrzanego odbicia.
7. 7. Sposób zabezpieczania i weryfikacji zabezpieczeń opakowań giętkich, według któregokolwiek z zastrz. od zastrz. 1 do zastrz. 6, znamienny tym, że jako kod jawny (3) bądź kod niejawny (4) stosuje się kod kreskowy paskowy.
8. 8. Sposób zabezpieczania i weryfikacji zabezpieczeń opakowań giętkich, według któregokolwiek z zastrz. od zastrz. 1 do zastrz. 6, znamienny tym, że jako kod jawny (3) bądź kod niejawny (4) stosuje się kod kreskowy 2D, przy czym kąt β dobiera się z zakresu od 30° do 60° albo od 120° do 150°, bądź z zakresu od -30° do -60° albo od -120° do -150°.
9. 9. Sposób zabezpieczania i weryfikacji zabezpieczeń opakowań giętkich, według któregokolwiek z zastrz. od zastrz. 1 do zastrz. 8, znamienny tym, że oznaczenie niejawne (4) nanosi się niezależnie od nanoszenia standardowego zadruku (2).
10. 10. Opakowanie giętkie z nadrukiem barwnym, co najmniej jednobarwnym, zawierające standardowy zadruk wykonany metodą przy użyciu fotopolimerowych form drukowych w ilości co najmniej jednej, posiadające także kod barwny jawny naniesiony w miejscu dostępnym i widocznym, oraz posiadające naniesione co najmniej, jedno oznaczenie nadmiarowe względem standardowego zadruku, gdzie zadruk standardowy widoczny jest w świetle dziennym i żarowym, natomiast w świetle ultrafioletowym widoczne jest oznaczenie nadmiarowe stanowiące nadruk mający w odczycie określoną barwę, gdzie oznaczenie nadmiarowe umieszczone jest w wyznaczonym miejscu opakowania, jako niepowtarzalne dla różnych artykułów skojarzonych z opakowaniem i jednocześnie powtarzalne dla tego samego artykułu skojarzonego z opakowaniem, przy czym oznaczenie nadmiarowe jest niejawne i jest nanoszone jako preparat odbijający falę elektromagnetyczną o długości z zakresu wyłącznie od 300 nm do 400 nm, znamienne tym, że oznaczenie niejawne (4) jest naniesione jako bezbarwny preparat zawierający mikroelementy podatne na świecenie światłem widzialnym z zakresu widma fali elektromagnetycznej od 430 nm do 470 nm, w wyniku ich aktywacji falą elektromagnetyczną o długości z zakresu wyłącznie od 300 nm do 400 nm, przy czym oznaczenie niejawne (4) jest także kodem, w szczególności kodem kreskowym, naniesionym korzystnie na tej samej płaszczyźnie co kod jawny (3), jednak kierunek biegu kodu jawnego (3) względem kierunku biegu kodu niejawnego (4) jest nierównoległy natomiast kod jawny (3) względem kodu niejawnego (4) mijają się, przy czym kierunki te ustawia się pod kątem β z zakresu od 30° do 150° bądź od -30° do -150°, i jednocześnie kod niejawny (4) ma względem kodu jawnego (3) więcej niż 50% cech wspólnych po ich zdekodowaniu lub więcej niż 99% cech wspólnych w ich graficznej reprezentacji.
11. 11. Opakowanie giętkie z nadrukiem barwnym według zastrz. 10, znamienne tym, że kod niejawny (4) jest kopią kodu jawnego (3).
12. 12. Opakowanie giętkie z nadrukiem barwnym według zastrz. 10, znamienne tym, że kod niejawny (4) jest lustrzanym odbiciem kodu jawnego (3).
13. 13. Opakowanie giętkie z nadrukiem barwnym według zastrz. 10 albo zastrz. 11 albo zastrz. 12, znamienne tym, że jako kod jawny (3) lub jako kod niejawny (4) stosuje się kod kreskowy paskowy.
14. 14. Opakowanie giętkie z nadrukiem barwnym według zastrz. 10 albo zastrz. 11 albo zastrz. 12, znamienne tym, że jako kod jawny (3) lub jako kod niejawny (4) stosuje się kod kreskowy 2D, przy czym kąt β jest z zakresu od 30° do 60° albo od 120° do 150°, bądź z zakresu od -30° do -60° albo od -120° do -150°.