PL231785B1 - Ręczny robot kuchenny z napędem elektrycznym - Google Patents

Abstract

Ręczny robot kuchenny przystosowany do napędu pierwszej końcówki roboczej (11) oraz drugiej końcówki roboczej (12) za pomocą znajdujących się w obudowie (1) obrotowych tulei (31, 32), wyposażonych w elementy mocujące (24, 25) oraz wieniec zębaty przenoszący napęd z wałka silnika, zaopatrzony jest w wypychacz (26), który ma pierwszą część (27) oraz drugą część (28) powierzchni roboczej, znajdujące się na różnych wysokościach w odniesieniu do płaszczyzny mocowania (21).

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest ręczny robot kuchenny z napędem elektrycznym zaopatrzony w odłączalne, za pomocą wypychacza, końcówki robocze.

Znany jest z amerykańskiego opisu patentowego US2515755A ręczny robot kuchenny napędzający mieszaki za pomocą zamocowanej w obudowie tulei z osiowym otworem przelotowym, przystosowanym do mocowania mieszaka oraz wyposażonej w wieniec zębaty przenoszący moment obrotowy z wałka silnika na mieszaki. W pozycji roboczej mieszaki zamocowane są rozłącznie w otworze tulei. W tym położeniu, na koniec znajdującego się w tulei mieszaka może działać, za pomocą wypychacza, osiowa siła skierowana w kierunku części roboczej mieszaka, pozwalająca na odblokowanie go z pozycji roboczej i usunięcie mieszaka z tulei.

Znany jest również z opisu patentowego US3619754 ręczny robot kuchenny wyposażony w obudowę, parę obrotowych uchwytów przeznaczonych do rozłącznego mocowania mieszaków, a także zaopatrzony jest w dwa umieszczone naprzeciw siebie zespoły do rozłącznego mocowania noża, które za pośrednictwem układu przeniesienia napędu napędzane są przez umieszczony w obudowie silnik. W pozycji roboczej mieszaki są zamocowane rozłącznie w otworze uchwytu. Na drugim końcu otworu umieszczono wypychacz, który może naciskać na koniec mieszaków, w rezultacie czego mieszaki są wypychane z uchwytów.

Z opisanego powyżej stanu techniki znane są ręczne roboty kuchenne wyposażone w element wypychający, wypychacz, który wywiera na końce elementów roboczych, np. mieszaków, osiową siłę skierowaną w kierunku elementu roboczego w celu rozłączenia mieszaków od robota. Niedogodnością przedstawionych rozwiązań jest to, że nie posiadają zabezpieczenia przed przypadkową zamianą miejscami końcówek roboczych.

Celem niniejszego wynalazku jest dalszy rozwój tej dziedziny techniki, w szczególności rozwiązań eliminujących możliwość zamiany miejscami końcówek roboczych w ręcznym robocie kuchennym.

Cel wynalazku został osiągnięty przez cechy techniczne opisane w części znamiennej zastrzeżenia 1. W zastrzeżeniach zależnych przedstawiono dodatkowe cechy techniczne oraz korzystne warianty wynalazku.

Przedstawiony powyżej opis ogólny, jak i przedstawiony w dalszej części opis szczegółowy, mają jedynie charakter przykładowy i są rozumiane jako dodatkowe objaśnienia dotyczące objętego zastrzeżeniami wynalazku. Inne zalety i cechy wynalazku wynikają z poniższych opisów, rysunków i zastrzeżeń.

Ręczny robot kuchenny wg niniejszego wynalazku przystosowany jest do napędu co najmniej jednej końcówki roboczej. Napęd końcówek roboczych odbywa się za pomocą znajdujących się w obudowie robota obrotowych tulei. Tuleje obrotowe są wyposażone w elementy mocujące, utrzymujące końcówki robocze w trwałym położeniu oraz wieniec zębaty przenoszący napęd z wałka silnika (nie pokazano na rysunku). Elementy mocujące końcówki robocze w tulejach obrotowych wyznaczają płaszczyznę mocowania prostopadłą do osi tulei obrotowych. Robot wyposażony jest także w wypychacz o samoczynnym ruchu powrotnym, który za pomocą pierwszej części oraz drugiej części powierzchni roboczej, służy do rozłączania końcówek roboczych, przy czym wysokości pierwszej części roboczej oraz drugiej części roboczej ponad płaszczyznę mocowania są różne. Wypychacz jest wyposażony w wystający z obudowy przycisk, który umożliwia użytkownikowi robota kuchennego wygodne operowanie wypychaczem dla rozłączenia końcówek roboczych od tulei obrotowych np. w celu ich umycia lub przechowywania. Tuleje obrotowe posiadają również elementy sprzęgające trzpienie końcówek roboczych w celu przeniesienia napędu. Zgodnie z wynalazkiem pierwsza część powierzchni roboczej i druga część powierzchni roboczej zlokalizowane są w dolnej części wypychacza, tj. po jego przeciwnej stronie w stosunku do przycisku, powyżej i w pobliżu w stosunku do odpowiednich końców końcówek roboczych.

Korzystnie wypychacz może posiadać co najmniej jeden wydłużony wzdłuż swojej osi podłużnej występ, którego powierzchnia czołowa definiuje pierwszą i/lub drugą część powierzchni roboczej. W tym przypadku oś podłużna wypychacza nie musi być w jednej płaszczyźnie z podłużnymi osiami trzpieni końcówek roboczych.

Innym korzystnym rozwiązaniem jest ukształtowanie powierzchni roboczej wypychacza w postaci płaszczyzny nachylonej ukośnie do jego podłużnej osi, co ułatwia produkcję i składowanie takich elementów. W korzystnym przykładzie wykonania długości trzpieni końcówek roboczych w części od elementu zatrzaskowego do ich końców są różne, co daje możliwość ich rozróżniania.

PL 231 785 B1

Korzystnie, w przypadku gdy końcówki robocze są trwale zamocowane w tulejach obrotowych przez elementy mocujące, odległości pomiędzy końcami, odpowiednio pierwszej końcówki roboczej oraz drugiej końcówki roboczej a powierzchnią roboczą są w przybliżeniu równe. Takie rozwiązanie daj e możliwość jednoczesnego wysunięcia, odblokowania obydwu końcówek roboczych.

Korzystnie otwory, w które zaopatrzona jest obudowa, umożliwiające umieszczenie końcówek roboczych w tulejach obrotowych, mają różną średnicę, a co najmniej jedna z końcówek roboczych zaopatrzona jest w pierścień umieszczony na trzpieniu w takiej odległości od końca, aby w przypadku, gdy końcówki robocze są trwale zamocowane w tulejach obrotowych, pierścień znajdował w jednej płaszczyźnie z odpowiednim otworem obudowy. A także korzystne jest, gdy jeden z otworów ma mniejszą, a drugi z otworów większą średnicę od średnicy pierścienia. Dzięki temu pierścień może zagłębić się wyłącznie w jeden z otworów obudowy.

Pierścień może być wykonany z metalu lub tworzywa sztucznego.

W innym wariancie pierścień jest zintegrowany z kółkiem zębatym, które napędza dodatkowe wyposażenie współpracujące z robotem, np. gdy robot zamocowany jest na stojaku to poprzez zasprzęglenie zębatki umieszczonej na końcówce roboczej z wieńcem miski obrotowej następuje przekazanie napędu i ruch obrotowy miski.

Niniejszy wynalazek dotyczy ręcznego robota kuchennego z napędem elektrycznym, wyposażonego w odłączalne za pomocą wypychacza, końcówki robocze. Różne wysokości części powierzchni roboczych wypychacza oraz różna długość trzpieni końcówek roboczych zapobiegają przed przypadkową ich zamianą miejscami przez użytkownika. W przypadku umieszczenia w tulei obrotowej niewłaściwej końcówki roboczej, nie zastanie ona trwale zamocowana, z uwagi na to, że trzpień końcówki roboczej będzie blokowany przez powierzchnię roboczą wypychacza, co sprawi, że element zatrzaskowy umieszczony na trzpieniu końcówki roboczej nie osiągnie elementu mocującego tulei obrotowej i końcówka robocza nie zostanie zablokowana. Zamiana miejscami końcówek roboczych, a w szczególności końcówek przeznaczonych do wyrabiania ciasta, często wykonanych z pręta metalowego wygiętego w kształcie sprężyny śrubowej, może prowadzić do zabierania ciasta na część śrubową końcówki roboczej i jego transport w kierunku obudowy robota, a dalej jego wciskanie w szczeliny obudowy i w konsekwencji uszkodzenie napędu.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia gotowy do pracy robot kuchenny w przekroju poprzecznym, z prawidłowo założonymi końcówkami roboczymi, które znajdują się w pozycji zablokowanej, tj. są zabezpieczone przed wypadnięciem z tulei obrotowej, a pierścień znajduje się w otworze obudowy, fig. 2 przedstawia wypychacz robota kuchennego oraz prawidłowe końcówki robocze umieszczone w tulejach obrotowych (nie widoczne na rysunku), fig. 3, przedstawia robot kuchenny w widoku od dołu, z zamontowanymi prawidłowymi końcówkami roboczymi, fig. 4 przedstawia robot kuchenny w przekroju poprzecznym z widocznym wypychaczem, przy czym końcówki robocze zostały nieprawidłowo zamienione miejscami.

Ręczny robot kuchenny z napędem elektrycznym przedstawiony na fig. 1—fig. 3 zaopatrzony w obudowę 1, we wnętrzu której umieszczono napęd złożony z silnika elektrycznego (niewidoczny na rysunku) oraz przekładni, w skład której wchodzą dwie tuleje obrotowe 31,32, wyposażone w elementy mocujące 24, 25, tworzące płaszczyznę mocowania 21 oraz w wieńce zębate umożliwiające przeniesienie napędu z wałka silnika (niewidoczne na rysunku) na końcówki robocze 11, 12. Obudowa 1 posiada również zamocowany wewnątrz wypychacz 26, usytuowany pionowo w stosunku do swojej osi podłużnej, który na jednym z końców zaopatrzony jest w przycisk, a po przeciwnej stronie posiada powierzchnię roboczą 35, składającą się z pierwszej 27 i drugiej 28 części, które znajdują się na różnej wysokości w odniesieniu do płaszczyzny mocowania 21. Wypychacz 26 posiada wydłużony występ 34, wzdłuż jego osi podłużnej, którego powierzchnia czołowa stanowi drugą część 28, powierzchni roboczej 35. Wysokość h1 jest w przybliżeniu dwa razy większa od wysokości h2. Końcówki robocze 11, 12, wykonane są z metalowego pręta wygiętego na końcu w kształt litery „U”, następnie przechodzący w kształt walcowej sprężyny śrubowej, przy czym kierunek skręcenia sprężyny dla końcówek roboczych 11 i 12 jest przeciwny. Na drugim końcu końcówki robocze 11, 12 posiadają trzpienie 15, 16, każdy wyposażony w dwa elementy zatrzaskowe 36. Trzpień 15 jest dłuższy od trzpienia 16, w części od elementów zatrzaskowych 36, do końców 29, 30. Końcówki robocze 11, 12 zostały umieszczone we właściwych tulejach obrotowych, odpowiednio 31, 32 i są trwale zamocowane za pomocą elementów zatrzaskowych 36 przytrzymywanych przez elementy mocujące 24, 25. Długość trzpienia 15 w części od elementów zatrzaskowych 36, do końca 29 jest mniejsza od wysokości h1, a większa od h2. Natomiast długość trzpienia 16 w części od elementów zatrzaskowych 36, do końca 30 jest mniejsza od

PL 231 785 B1 wysokości h2. Odległości pomiędzy powierzchnią roboczą 35 a końcem 29 oraz końcem 30 są w przybliżeniu równe. Sprzyja to jednoczesnemu odblokowywaniu kocówek roboczych 11 i 12. Po naciśnięciu przycisku wypychacza 26, następuje jego przesunięcie w kierunku końcówek roboczych 11, 12, dalszy nacisk na ich końce odpowiednio 29, 30 za pomocą pierwszej części 27 i drugiej części 28 powierzchni roboczej 35, powoduje ich odblokowanie i wysunięcie z tulei obrotowych 31,32. Sprężyna 40 umożliwia samoczynny powrót wypychacza 26 do pozycji wyjściowej. Końcówka robocza 12 zaopatr zona jest w pierścień 13, zintegrowany z zębatką służącą do napędu dodatkowego wyposażenia. Obudowa 1 posiada dwa otwory 23, 22 do zamontowania końcówek roboczych 11, 12, a średnica otworu 23 jest mniejsza od średnicy otworu 22. Natomiast średnica pierścienia 13 jest mniejsza od średnicy otworu 22, a większa od średnicy otworu 23. Pierścień 13 znajduje się wewnątrz otworu 22.

Fig. 4 przedstawia ręczny robot kuchenny, którego końcówki robocze 11, 12 zostały nieprawidłowo zamienione miejscami, tj. drugą końcówkę roboczą 12 umieszczono w tulei obrotowej 31, natomiast pierwszą końcówkę roboczą 11 umieszczono w tulei obrotowej 32. W takim przypadku pierścień 13, drugiej końcówki roboczej 12 opiera się na obudowie, gdyż jego średnica jest większa od średnicy otworu 23, co powoduje, że elementy zatrzaskowe 36 nie osiągają elementu mocującego 24, w efekcie czego nie następuje trwałe zamocowanie drugiej końcówki roboczej 12 w tulei obrotowej 31. Jak również koniec 30, trzpienia 15, pierwszej końcówki roboczej 11, opiera się o drugą część 28, powierzchni roboczej 35, gdyż wysokość h2 jest mniejsza od długości trzpienia 15 od elementów zatrzaskowych 36 do końca 29, co powoduje, że elementy zatrzaskowe 36 pierwszej końcówki roboczej 11 nie osiągają elementu mocującego 25. W efekcie czego nie dochodzi do trwałego zamocowania pierwszej końcówki roboczej 11 w tulei obrotowej 32.

Przedmiotowy wynalazek dotyczy ręcznego robota kuchennego z napędem elektrycznym, wyposażonego w odłączalne, za pomocą wypychacza, końcówki robocze. Wynalazek rozwiązuje problem zabezpieczenia robota przed pracą z zamienionymi miejscami kocówkami roboczymi. Różne wysokości części powierzchni roboczych wypychacza oraz różna długość trzpieni końcówek roboczych zapobiegają przed przypadkową ich zamianą miejscami przez użytkownika. W przypadku umieszczenia w tulei obrotowej niewłaściwej końcówki roboczej, nie zastanie ona trwale zamocowana, z uwagi na to, że trzpień końcówki roboczej będzie blokowany przez powierzchnię roboczą wypychacza, co sprawi, że element zatrzaskowy umieszczony na trzpieniu końcówki roboczej nie osiągnie elementu mocującego tulei obrotowej i końcówka robocza nie zostanie zablokowana.

Wykaz oznaczeń rysunku:

I - obudowa

II - pierwsza końcówka robocza

- druga końcówka robocza

- pierścień

15, 16 - trzpienie

- płaszczyzna mocowania

22, 23 - otwory w obudowie

24, 25 - elementy mocujące

- wypychacz

- pierwsza cześć powierzchni roboczej

- druga cześć powierzchni roboczej

29, 30 - końce końcówek roboczych

31,32 - tuleje obrotowe

- podłużny występ

- powierzchnia robocza

- element zatrzaskowy h1 - wysokość pierwszej części roboczej h2 - wysokość drugiej części roboczej

Claims (11)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Ręczny robot kuchenny przystosowany do napędu pierwszej końcówki roboczej (11) oraz drugiej końcówki roboczej (12) za pomocą znajdujących się w obudowie (1) obrotowych tulei (31, 32) wyposażonych w elementy mocujące (24, 25), które wyznaczają płaszczyznę

   PL 231 785 B1 mocowania (21), zaopatrzony w wypychacz (26), który za pomocą pierwszej części (27) oraz drugiej części (28) powierzchni roboczej (35) może wywierać siłę osiową na końce (29, 30), odpowiednio pierwszej końcówki roboczej (11) oraz drugiej końcówki roboczej (12), w celu ich uwolnienia z elementów mocujących (24, 25), znamienny tym, że wysokość (h1) pierwszej części roboczej (27) oraz wysokość (h2) drugiej części roboczej (28) w odniesieniu do płaszczyzny mocowania (21) są różne.
2. 2. Robot wg zastrz. 1, znamienny tym, że wypychacz (26) posiada co najmniej jeden wydłużony wzdłuż swojej osi podłużnej występ (34), którego czoło definiuje pierwszą część (27) lub drugą część (28) powierzchni roboczej (35).
3. 3. Robot wg zastrz. 1 lub 2, znamienny tym, że powierzchnia robocza (35) wypychacza (26) jest płaszczyzną, która jest nachylona ukośnie do jego podłużnej osi.
4. 4. Robot wg jednego z wcześniejszych zastrz., znamienny tym, że długości trzpieni (15, 16) w części od elementu zatrzaskowego (36) do końców (29, 30) końcówek roboczych (11, 12) są różne.
5. 5. Robot wg jednego z wcześniejszych zastrz., znamienny tym, że w przypadku gdy końcówki robocze (11, 12) są trwale zamocowane w tulejach obrotowych (31, 32) przez elementy mocujące (24, 25), odległości pomiędzy końcami (29, 30), odpowiednio pierwszej końcówki roboczej (11) oraz drugiej końcówki roboczej (12) a powierzchnią roboczą (35) są w przybliżeniu równe.
6. 6. Robot wg jednego z wcześniejszych zastrz., znamienny tym, że umieszczone współosiowo względem obrotowych tulei (31, 32) otwory (23, 22), w które zaopatrzona jest obudowa (1), umożliwiające umieszczenie końcówek roboczych (11, 12) w tulejach obrotowych (31, 32), mają różną średnicę.
7. 7. Robot wg jednego z wcześniejszych zastrz., znamienny tym, że co najmniej jedna z końcówek roboczych (11, 12) zaopatrzona jest w pierścień (13).
8. 8. Robot wg zastrz. 7, znamienny tym, że pierścień (13) znajduje się na trzpieniu (16) w takiej odległości od końca (29, 30), aby w przypadku, gdy końcówki robocze (11, 12) są trwale zamocowane w tulejach obrotowych (31, 32), pierścień (13) był w jednej płaszczyźnie z odpowiednim otworem (23) bądź (22).
9. 9. Robot wg zastrz. 7 lub 8, znamienny tym, że średnica pierścienia (13) jest większa od mniejszej średnicy jednego z otworów (23, 22) i mniejsza od większej średnicy drugiego otworu (23, 22).
10. 10. Robot wg zastrz. 7 do 9, znamienny tym, że pierścień (13) wykonany jest z metalu lub tworzywa sztucznego.
11. 11. Robot wg zastrz. 7 do 10, znamienny tym, że pierścień (13) jest zintegrowany z kółkiem zębatym napędzającym inne dodatkowe wyposażenie współpracujące z robotem.