PL230493B1 - Wlok do polowu ryb, zwlaszcza ryb pelagicznych - Google Patents

Abstract

Włok do połowu ryb, zwłaszcza ryb pelagicznych, składający się z worka z tkaniny sieciowej, lin i pływaków, charakteryzuje się tym, że posiada deski trałowe (1), zamocowane do nadbory (2) i podbory (3) i worek (4) z tkaniny sieciowej, umieszczony w odległości kilkunastu metrów za skrzydłami (5). Na środku nadbory (2) oraz na górnych końcach skrzydeł (5) są zamocowane pływaki (6), natomiast na środku podbory (3) oraz na dolnych końcach skrzydeł (5) są zamocowane obciążniki (7). W tylnej części worka (4) z tkaniny sieciowej jest wmontowane serce (9), zwężające się od strony wlotu ku tyłowi włoka. Nadbora (2) i podbora (3), w miejscach zamocowania pływaków (6) i obciążników (7) połączone są stróżami (8). Deski trałowe (1) posiadają w swojej górnej części uspławnienie (10), a w dolnej części obciążenie (11). Górna i dolna krawędź desek trałowych (1) połączone są liną (12) tworzącą trójkąt, a do wierzchołka trójkąta liny (12) przymocowana jest lina holownicza (13).

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest włok do połowu ryb, zwłaszcza ryb pelagicznych takich jak sielawa czy stynka.

Znany jest włok o konstrukcji ramowej, którego rama obszyta jest tkaniną sieciową, stanowiącą rodzaj worka o odpowiedniej długości, z pływakami zamocowanymi do górnej części ramy i obciążoną dolną częścią ramy, holowany za pomocą jednej liny, zamocowanej do punktu połączenia czterech linek od czterech rogów ramy.

Stosowane są włoki o konstrukcji półramowej w postaci worka z tkaniny sieciowej o odpowiedniej długości, zamocowany w górnej części do rury z pływakami oraz w dolnej części do pręta o odpowiedniej średnicy i wadze, stanowiącego obciążenie, holowany za pomocą jednej liny, zamocowanej do punktu połączenia czterech linek od dwóch końców rury z pływakami oraz dwóch końców pręta stanowiącego obciążenie.

Znany jest również włok o konstrukcji bezramowej, który stanowi worek wykonany z tkaniny sieciowej, na wlocie obsadzony na lince górnej, posiadającej pływaki, i dolnej, posiadającej obciążenie, przed wlotem przechodzący w skrzydło lewe i prawe, obsadzonych na tych samych linkach, holowany na dwóch linkach, każda z nich przymocowana do punktu połączenia linki górnej i dolnej lewego i prawego skrzydła. Na linkach holowniczych za skrzydłami są zamocowane jednopunktowo deski trałowe o odpowiednim ciężarze, powodujące rozwarcie włoka w poziomie.

Cechą wspólną wymienionych rozwiązań jest wybieranie włoka w trakcie jego holowania. Służą to tego windy trałowe o różnej konstrukcji i rodzaju napędu: elektryczny, hydrauliczny, spalinowy, zwijające linki holownicze, przyciągając tym samym włok w pobliże jednostki pływającej.

Według wynalazku włok do połowu ryb, zwłaszcza ryb pelagicznych składający się z worka z tkaniny sieciowej, lin i pływaków charakteryzuje się tym, że posiada deski trałowe zamocowane do nadbory i podbory oraz worek z tkaniny sieciowej umieszczony w odległości kilkunastu metrów za skrzydłami. Na środku nadbory oraz na górnych końcach skrzydeł są zamocowane pływaki, natomiast na środku podbory oraz na dolnych końcach skrzydeł są zamocowane obciążniki. W tylnej części worka z tkaniny sieciowej jest wmontowane serce, zwężające się od strony wlotu ku tyłowi włoka. Nadbora i podbora, w miejscach zamocowania pływaków i obciążników połączone są stróżami. Deski trałowe posiadają w swojej górnej części uspławnienie, a w dolnej części obciążenie. Górna i dolna krawędź desek trałowych, połączone są liną tworzącą trójkąt, a do wierzchołka trójkąta tej liny przymocowana jest lina holownicza.

Zaletą proponowanego rozwiązania jest podwójna funkcja desek trałowych: w trakcie holowania zapewniają zejście włoka na odpowiednią głębokość oraz powodują jednocześnie jego rozwarcie w poziomie. Dodatkowo zamocowanie linek w odpowiednich punktach na górze i na dole desek powoduje, w przypadku zaczepienia deski o dno zbiornika wodnego, że nie zagłębia się ona dalej a ma tendencję do samoistnego ponownego znalezienia się w toni wody, nie powodując konieczności przerwania holowania. Serce, zwężające się od strony wlotu ku tyłowi włoka uniemożliwia wydostanie się ryb, które przeszły w trakcie połowu poza serce, w przypadku zaprzestania holowania włoka.

Przedmiot wynalazku został przedstawiony w przykładzie wykonania na fig. 1 pokazującym schemat włoka do połowu ryb pelagicznych.

Włok posiada deski trałowe 1 zamocowane do linki górnej tj. nadbory 2 i linki dolnej tj. podbory 3 i worka z tkaniny sieciowej 4 w odległości kilkunastu metrów za skrzydłami 5. Na środku nadbory 2 oraz na górnych końcach skrzydeł 5 są zamocowane pływaki 6. Na środku podbory 3 oraz na dolnych końcach skrzydeł 5 są zamocowane obciążniki 7. Nadbora 2 i podbora 3, w miejscach zamocowania pływaków 6 i obciążników 7, są połączone stróżami 8, tj. linkami o odpowiedniej długości, ograniczającymi pionowe rozwarcie wlotu włoka. W tylnej części worka z tkaniny sieciowej 4 jest wmontowane serce 9, tj. rodzaj otwartego z obu stron tunelu z tkaniny sieciowej, zwężającego się od strony wlotu ku tyłowi włoka. Deski trałowe 1 posiadają w swojej górnej części uspławnienie 10, a w dolnej części obciążenie 11.

Górna i dolna krawędź desek trałowych 1, połączone są liną 12 tworzącą trójkąt, a do wierzchołka trójkąta liny 12 przymocowana jest lina holownicza 13.

Wybieranie włoka odbywa się poprzez cofanie jednostki pływającej w kierunku zatrzymanego włoka i jednoczesnym zwijaniu linek holowniczych 13. Stróże 8 powodują, że podbora 3 wlotu włoka nie opada zbyt głęboko w momencie zaprzestania holowania. Deski trałowe 1 posiadają niewielką dodatnią

PL 230 493 B1 pływalność i wypływają same pod powierzchnię wody, kiedy jednostka pływająca znajdzie się w pobliżu włoka.

Włok o podanej wyżej konstrukcji został wykonany w Instytucie Rybactwa Śródlądowego im. Stanisława Sakowicza w Olsztynie.

Włok jest holowany za łodzią z silnikiem 40 KM, osiągającym siłę holowania 380 kG i prędkość holowania do 5 km/h. Do wydania i zebrania włoka wystarczą 3 osoby (2 + sternik łodzi).

W celu zmniejszenia oporów włok jest holowany na linkach holowniczych 13 o małej średnicy, znakowanych co kilka metrów na całej długości. W zależności od długości wydanych linek holowniczych 13 przy stałej prędkości holowania osiąga się połów na zadanej głębokości. Wcześniej wykonano krzywą schodzenia włoka, wydając i holując włok na linkach holowniczych 13 o różnej długości, z założonym na górnej lince tj. nadborze 2 włoka komputerem nurkowym. Po wybraniu włoka zrzucano dane z komputera nurkowego do odpowiedniego programu komputerowego, co pozwoliło na określenie maksymalnej głębokości zejścia włoka dla danej długości linek holowniczych 13. Linki holownicze 13 są zwijane na bębny w trakcie płynięcia łodzi na wstecznym biegu w kierunku zatrzymanego włoka.

Powyższy włok zdał doskonale egzamin w połowach prób ryb pelagicznych (sielawa, stynka) na różnych głębokościach do około 50 m.

Claims (4)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Włok do połowu ryb, zwłaszcza ryb pelagicznych składający się z worka z tkaniny sieciowej, lin i pływaków, znamienny tym, że posiada deski trałowe (1) zamocowane do nadbory (2) i podbory (3) i worek (4) z tkaniny sieciowej umieszczony w odległości kilkunastu metrów za skrzydłami (5), a na środku nadbory (2) oraz na górnych końcach skrzydeł (5) są zamocowane pływaki (6), natomiast na środku podbory (3) oraz na dolnych końcach skrzydeł (5) są zamocowane obciążniki (7) przy czym w tylnej części worka (4) z tkaniny sieciowej jest wmontowane serce (9), zwężające się od strony wlotu ku tyłowi włoka.
2. 2. Włok według zastrz. 1, znamienny tym, że nadbora (2) i podbora (3), w miejscach zamocowania pływaków (6) i obciążników (7) połączone są stróżami (8).
3. 3. Włok według zastrz. 1 znamienny tym, że deski trałowe (1) posiadają w swojej górnej części uspławnienie (10), a w dolnej części obciążenie (11).
4. 4. Włok według zastrz. 1 i 3, znamienny tym, że górna i dolna krawędź desek trałowych (1), połączone są liną (12) tworzącą trójkąt, a do wierzchołka trójkąta liny (12) przymocowana jest lina holownicza (13).