PL229465B1 - Sposób otrzymywania zawiesiny węglowo-wodnej i zawiesina węglowo wodna - Google Patents

Sposób otrzymywania zawiesiny węglowo-wodnej i zawiesina węglowo wodna

Info

Publication number
PL229465B1
PL229465B1 PL409826A PL40982614A PL229465B1 PL 229465 B1 PL229465 B1 PL 229465B1 PL 409826 A PL409826 A PL 409826A PL 40982614 A PL40982614 A PL 40982614A PL 229465 B1 PL229465 B1 PL 229465B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
water
carbon
coal
suspension
carbon black
Prior art date
Application number
PL409826A
Other languages
English (en)
Other versions
PL409826A1 (pl
Inventor
Marcin BANACH
Marcin Banach
Anita Staroń
Zygmunt Kowalski
Paweł Staroń
Original Assignee
Politechnika Krakowska Im Tadeusza Kosciuszki
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Politechnika Krakowska Im Tadeusza Kosciuszki filed Critical Politechnika Krakowska Im Tadeusza Kosciuszki
Priority to PL409826A priority Critical patent/PL229465B1/pl
Publication of PL409826A1 publication Critical patent/PL409826A1/pl
Publication of PL229465B1 publication Critical patent/PL229465B1/pl

Links

Landscapes

  • Liquid Carbonaceous Fuels (AREA)
  • Pigments, Carbon Blacks, Or Wood Stains (AREA)
  • Carbon And Carbon Compounds (AREA)

Abstract

Sposób otrzymywania zawiesiny węglowo-wodnej polega na tym, że najpierw węgiel miele się w znanych urządzeniach mielących w obecności wody, w stosunku wagowym węgla do wody od 20:60 do 78:20, po czym tak otrzymaną zawiesinę miesza się z sadzą, w stosunku wagowym sadzy (w przeliczeniu na jej suchą masę) do zawiesiny od 2:98 do 20:80 albo węgiel miele się w znanych urządzeniach mielących w obecności wody i sadzy, w stosunku wagowym węgla do wody od 78:20 do 30:50 i sadzy do wody w przeliczeniu na suchą masę sadzy od 2:50 do 20:20. Przedmiotem wynalazku jest także zawiesina węglowo-wodna.

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób otrzymywania mieszaniny węglowo-wodnej oraz mieszanina węglowo-wodna mogąca służyć jako zamiennik konwencjonalnych paliw.
Wykorzystanie paliwa wodno-węglowego zamiast konwencjonalnych paliw zmniejsza negatywny wpływu na środowisko, a tym samym stanowi rozwiązanie problemu dalszego wykorzystywania węgla. Z dotychczas przeprowadzonych badań wynika, że zastosowanie suspensji węglowej jako substytutu węgla lub ciężkiego oleju opałowego do opalania kotłów energetycznych zmniejsza emisję tlenków azotu (około 2-krotnie), tlenków siarki (około 5-krotnie) oraz pyłów (około 1,2-krotnie).
Przemysłowe metody otrzymywania zawiesin wodno-węglowych polegają na mieleniu węgla na mokro, przy czym proporcje poszczególnych składników uzależnione są końcowym składem zawiesiny. W trakcie mielenia na mokro do zawiesiny mogą zostać wprowadzone stabilizatory oraz plastyfikatory, których dodatnie na etapie mokrego mielenia powoduje, że powstająca nowa powierzchnia cząstek zostaje natychmiast omyta daną substancją, zanim jeszcze węgiel zostanie wystawiony na działanie czynników atmosferycznych. Skład ziarnowy węgla ma zasadniczy wpływ na właściwości reologiczne suspensji węglowych, dlatego stanowi on główny element technologii produkcji zawiesin.
Stosowane przemysłowe metody otrzymywania zawiesin węglowo-wodnych polegają na wstępnym kruszeniu węgla, mieleniu oraz homogenizacji otrzymanej zawiesiny. Patent US 4282006 ujawnia możliwość mielenia węgla na sucho oraz mokro w pilotażowym zakładzie przy użyciu młynów kulowych oraz tarczowych, co pozwala na otrzymanie ponad 77% cząstek mniejszych od 0,06 mm (60 ąm). W patencie US 4265407 również opisano sposób wytwarzania gęstej zawiesiny sproszkowanego węgla i wody. Obejmuje on podawanie węgla do młyna kulowego w mniejszej ilości niż jest to wymagane do uzyskania gęstej zawiesiny. Pozostałą część węgla mieli się w młynach pyłowych, a następnie miesza rozrzedzoną zawiesinę z pyłem węglowym. Według patentu US 6435435 rozdrabnianie materiału można realizować w strumieniach cieczy. Urządzenie do rozdrabniania zawiera swobodnie poruszającą się lancę z dyszą do przekształcania płynu w strumień płynu o dużej prędkości. W patencie US 4593859 opisano metody otrzymywania zawiesin wodno-węglowych charakteryzujących się określoną zawartością popiołu. Węgiel podlega wstępnemu rozdzieleniu w procesie flotacji, następnie kruszeniu i mieleniu w celu otrzymania cząstek o określonej średnicy.
W celu polepszenia właściwości zawiesin wodno-węglowych stosowane są różnego rodzaju dodatki o charakterze jonowym i niejonowym. W patencie US 4465495 opisano zastosowanie lignosulfonianu wapnia jako substancji jonowej polepszającej dyspersję cząstek węgla w zawiesinie. Do zawiesiny dodano niewielkie ilości tego środka dyspergującego, wystarczające do utrzymania cząstek węgla w stabilnej dyspersji, przy czym środek dyspergujący posiadał ugrupowanie wielofunkcyjne organiczne. Według patentu US 4502868 dodatek do zawiesiny stanowił sulfonowany kwas huminowy. Zawiesiny węglowo-wodne o dużej zawartości części stałej wykazywały lepsze właściwości reologiczne po dodaniu do nich sulfonowanego produktu kwasów humusowych. W patencie US 4088453 w celu poprawy zdolności do przepompowywania zastosowano wodę amoniakalną. W patencie US 4432771 wykorzystano glinę zawierającą pirofosforan tetrasodu oraz tripolifosforan sodu, jako dodatek stabilizujący zawiesinę wodno-węglową. Dodatek był wstępnie mieszany z wodą, a następnie dodawano do niego węgiel. Jeśli zawiesina węgla ma być stosowana bezpośrednio, glin lub inny środek nie jest konieczny aby utrzymać stabilność zawiesiny.
W celu stabilizacji zawiesin wodno-węglowych wykorzystywano także różnego rodzaju substancje niejonowe m.in. etoksylowane alkilofenole będące produktami kondensacji różnych związków organicznych z cząsteczkami tlenku propylenu lub etylenu. W patencie US 4358293 opisano zastosowanie tlenku polialkilenowego w celu rozproszenia cząstek węgla w wodzie. Wybrany niejonowy środek powierzchniowo czynny charakteryzuje się wysoką masą cząsteczkową, a hydrofilowe części obejmują co najmniej 100 powtarzających się jednostek tlenku etylenu. Patent US 4500041 podaje możliwość wykorzystania estrów kwasów tłuszczowych, etanoloamidu kwasu tłuszczowego oraz dyspergantów amfoterycznych takich jak 1,2,3-monoaminy i diaminy oraz wyższe alkiloaminokwasy. Dodatki stabilizujące dodawane są do wody podczas mielenia lub w końcowym etapie mielenia. Przykładem może być sposób podany w francuskim patencie EP 0065259 B1, według którego miesza się (wytrząsa) 65-70% (wag.) rozdrobnionego węgla z 0,5-5% środka zwilżającego w postaci tripolifosforanu sodu lub pirofosforanu sodu oraz 0,19-3% gliny koloidalnej i uzupełnia do 100% wodą. Glina przed podaniem mieszana jest z wodą, w której znajduje się już środek zwilżający. Inny patent EP 0191964 B1 podaje skład mieszaniny wodno-węglowej jako 50-70% (wag.) sproszkowanego węgla, 0,01-5% surfaktantu (produkt
PL 229 465 Β1 sulfonowania kwasu humusowego) i woda do 100%. Przy czym część surfaktantów dodawana jest do mieszaniny węgiel-woda przed zakończeniem procesu rozdrabniania węgla. Ponadto działanie stabilizujące zawiesiny węglowo-wodne wykazują sól sodowa pochodna sulfonowa poliizoprenu, pochodne kwasu karboksylowego, bromek heksadecylotrimetyloamoniowy. Niektóre substancje, jak niskocząsteczkowe polielektrolity lub mieszaniny odpowiednich glikoli pełnią podwójną funkcję i oprócz dyspergowania zawiesiny są także stosowane w procesie mielenie w celu ułatwienia tego procesu poprzez obniżenie lekkości zawiesiny w młynie. Niektóre dodatki mają wpływ na lepkość zawiesiny. W patencie US 4747548 podano środki wpływające na tą właściwość zawiesin węglowo-wodnych, są nimi np. węglan wapnia, krzemiany, krzemionka, tlenek glinu. Dodanie soli wapnia poza poprawą lepkości przyczynia się także do odsiarczania gazów w czasie spalania.
Sposób otrzymywania zawiesiny węglowo-wodnej według wynalazku charakteryzuje się tym, że najpierw węgiel miele się na znanych urządzeniach mielących w obecności wody przy stosunku Wagowym węgla do wody od 20:60 do 78:20, po czym tak otrzymaną zawiesinę miesza się z sadzą, przy stosunku wagowym sadzy (w przeliczeniu na jej suchą masę) do zawiesiny od 2:98 do 20:80 albo węgiel miele się na znanych urządzeniach mielących w obecności wody i sadzy przy stosunku wagowym węgla do wody od 78:20 do 30:50 i sadzy do wody w przeliczeniu na suchą masę sadzy od 2:50 do 20:20.
Korzystnie stosuje się węgiel o uziarnieniu od około 0,5 mm do około 50 mm.
Korzystnie stosuje się węgiel o uziarnieniu poniżej 25 mm.
Korzystnie stosuje się sadzę o uziarnieniu od 0,03 do 20 ąm.
Korzystnie stosuje się sadzę o uziarnieniu od poniżej 0,1 ąm.
Korzystnie stosuje się sadzę o zawartości wilgoci od 30 do 80%.
Korzystnie stosuje się sadzę o zawartości wilgoci powyżej 50%.
Przedmiotem wynalazku jest także zawiesina węglowo-wodna znamienna tym, że zawiera od 30 do 78% mas. węgla, od 20 do 50% mas. wody i od 2 do 20% mas. sadzy w przeliczeniu na jej suchą masę.
Korzystnie zawiesina węglowo-wodna zawiera węgiel o rozmiarze cząstek od 5 do 100 ąm i sadzę o rozmiarze cząstek od 0,03 do 20 ąm.
Korzystnie zawiesina zawiera węgiel o rozmiarze cząstek poniżej 20 ąm.
Korzystnie zawiesina zawiera sadzę o rozmiarze cząstek poniżej 0,1 ąm.
Sadza będąca materiałem odpadowym jest łatwo dostępnym i tanim surowcem. Powstaje wwielu procesach technologicznych w wyniku niecałkowitego spalania produktów zawierających węgiel. Może zostać wykorzystana jako środek dyspergujący, polepszający stabilność otrzymanych zawiesin. Zawartość węgla pierwiastkowego w sadzy sięga niemal 75% wag., występuje on w postaci amorficznej, ilość azotu i siarki porównywalna jest z ilością występującą w tradycyjnym węglu płomiennym typu 32. Cząstki sadzy mają rozmiar rzędu nanometrów i charakteryzują się łagodnymi krawędziami oraz gęstym upakowaniem, dzięki czemu doskonale mogą wypełniać wolne przestrzenie pomiędzy cząstkami węgla w zawiesinie. Jej wysoka wartość opałowa rzędu 28 MJ/kg sprawia, że odpad ten łatwo można unieszkodliwiać na drodze termicznej. Sadza zwiększa więc wartość opałową mieszaniny węglowo-wodnej, do której jest dodana. Powierzchnia właściwa sadzy sięga ponad 30 m2/g, co zapewnia dobrą powierzchnię kontaktu tej substancji z otoczeniem. Nanometryczna wielkość cząstek sadzy umożliwia utworzenie układów bimodalnych z innymi substancjami, co jest spowodowane wpasowywaniem się sadzy w szczeliny większych cząstek tworząc wysoko skoncentrowaną sieć.
Sadza jest odpadem potencjalnie niebezpiecznym. Pozostawienie takiego odpadu w nieodpowiednim miejscu powoduje zanieczyszczenie środowiska, w szczególności gleby, ale również powietrza i wód. Skierowanie odpadu na składowisko może skutkować migracją części zanieczyszczeń do odcieków wodnych, stanowiąc obciążenie dla oczyszczalni ścieków. Ze względu na właściwości aerodynamiczne sadzy, jej cząstki mogą się rozprzestrzeniać na znaczne odległości i stanowić zanieczyszczenie ekosystemów wodnych, glebowych i powietrza. W związku z tym przygotowanie zawiesin węglowowodnych z dodatkiem sadzy i proces ich spalania w celu uzyskania energii cieplnej można traktować jako metodę unieszkodliwiania sadzy odpadowej. Zawiesinę węglowo-wodną według wynalazku spala się w komorze spalania rozgrzanej przed spalaniem do temperatury co najmniej 900°C przy zastosowaniu na przykład gazu ziemnego albo oleju opałowego.
Zawiesiny wodno-węglowe, charakteryzujące się najkorzystniejszymi właściwościami użytkowymi (tj. wysoką stabilnością, niską gęstością i lepkością oraz jak najmniejszą średnicą zastępczą
PL 229 465 Β1 cząstek węgla w zawiesinie) mogą stanowić zamiennik konwencjonalnych paliw. Określenie tych właściwości mieszanin węglowo-wodnych jest istotne chociażby ze względu na możliwość transportu zawiesiny rurociągami jak również jej rozpylania przez dysze dwuskładnikowe.
Wielkość cząstek w zawiesinach obserwowano za pomocą mikroskopu skaningowego, wyznaczano także ich średnicę zastępczą. W celu opisania bryły o nieregularnych kształtach jedną wielkością wykorzystuje się średnicę zastępczą. Średnica zastępcza pozwala przyrównać objętość danej bryły do objętości równoważnej kuli i podać jej średnicę. Polegało to na opisie trójwymiarowej struktury obiektów na podstawie ich dwuwymiarowego obrazu. Analiza komputerowa umożliwia skutecznie i precyzyjnie wyodrębnić z obrazów informacje w postaci numerycznej. Za pomocą analizy obrazu zakwalifikowano cząstki pod względem ich wielkości do odpowiednich frakcji i obliczono ich średnicę zastępczą.
Określano gęstość metodą piknometryczną. Gęstość próbki wyznacza się z różnicy masy piknometru pełnego i opróżnionego oraz jego znanej objętości. Określono także lepkość dla prędkości ścinania 100/s i 200/s w temperaturze 25°C. Badanie lepkości wykonano przy użyciu reometru. Stabilność mieszanin zdefiniowano jako różnicę wysokości [mm] między powierzchniami mieszanin po ich sporządzeniu a granicami faz utworzonymi przez sedymentujące cząstki węgla po 24 godzinach od homogenizacji próbki. Wraz ze wzrostem różnicy wysokości stabilność maleje. Gęstość, lepkość oraz stabilność zawiesiny wodno-węglowej warunkują możliwość późniejszego jej zastosowania jako paliwa.
Zawiesiny węglowo-wodne otrzymane sposobem według wynalazku są stabilne. Zawiesiny te są w pełni bezpieczne w stosowaniu (brak możliwości wybuchu pyłu węglowego) i zapewniają niższe od węgla poziomy emisji zanieczyszczeń podczas ich spalania.
Pomiary emisji gazów odlotowych po spalaniu zawiesin węglowo-wodnych w instalacji doświadczalnej wykonywano za pomocą przenośnego analizatora spalin typu: GA40 TPIus firmy Madur, działającego w oparciu o celki elektrochemiczne do pomiaru CO, NO, NO2, SO2 oraz pomiar IR dla CO2. Na podstawie wyników emisji można stwierdzić, że spalanie uzyskanych zawiesin węglowo-wodnych pozwala na obniżenie emisji SO2 do poziomu emisji tego gazu odpowiadającej spalaniu gazu ziemnego. Ponadto uzyskano około 25% obniżenie emisji CO2, 98% CO i 55% NOx w stosunku do emisji w trakcie spalania węgla kamiennego.
Wartość opałowa charakteryzująca zawiesiny wodno-węglowe pod względem energetycznym (dla zawiesiny zawierającej 49-75% węgla) waha się od 16 do 27 MJ/kg i zależy od ilości wody oraz typu węgla z jakiego została sporządzona.
Przedmiot wynalazku ilustrują następujące przykłady:
Przykład 1
Nadawę składającą się z 48,7 części masowych węgla o uziarnieniu od 6 do 25 mm i 51,3 części masowych wody mielono z wykorzystaniem młyna tarczowego otrzymując zawiesinę węglowo-wodną charakteryzującą się następującymi parametrami: średnica zastępcza cząstek stałych 7 μm, gęstość 1,2 g/cm3, lepkość przy prędkości ścinania 100/s 412 mPas, a przy 200/s 259 mPas oraz stabilność 6,0 mm. 97,5 części wagowych takiej zawiesiny zmieszano z 2,5 częściami wagowymi sadzy. W wyniku procesu otrzymano zawiesinę o następujących, polepszonych parametrach użytkowych: średnica zastępcza cząstek stałych 3,0 μm, gęstość 1,2 g/cm3, lepkość przy prędkości ścinania 100/s 380 mPas, a przy 200/s 186 mPas oraz stabilność 4,0 mm.
Przykład 2
Nadawę składającą się z 44,5 części masowych węgla o uziarnieniu od 6 do 25 mm i 55,5 części masowych wody mielono z wykorzystaniem młyna tarczowego otrzymując zawiesinę węglowo-wodną charakteryzującą się następującymi parametrami: średnica zastępcza cząstek stałych 5 μm, gęstość 1,2 g/cm3, lepkość przy prędkości ścinania 100/s 363 mPas, a przy 200/s 148 mPas oraz stabilność 8,0 mm. 90 części wagowych takiej zawiesiny zmieszano z 10 częściami wagowymi sadzy. W wyniku procesu otrzymano zawiesinę o następujących parametrach użytkowych: średnica zastępcza cząstek stałych 2,0 μm, gęstość 1,1 g/cm3, lepkość przy prędkości ścinania 100/s 715 mPas, a przy 200/s 437 mPas oraz stabilność 0,0 mm.
Przykład 3
Nadawę składającą się z 47,4 części masowych węgla o uziarnieniu od 5 do 20 mm i 52,6 części masowych wody mielono z wykorzystaniem młyna tarczowego otrzymując zawiesinę węglowo-wodną charakteryzującą się następującymi parametrami: średnica zastępcza cząstek stałych 9 μm, gęstość 1,1 g/cm3, lepkość przy prędkości ścinania 100/s 200 mPas, a przy 200/s 118 mPas oraz stabilność 8,0 mm. 95 części wagowych takiej zawiesiny zmieszano z 5 częściami wagowymi sadzy. W wyniku procesu otrzymano zawiesinę o następujących parametrach użytkowych: średnica zastępcza cząstek
PL 229 465 Β1 stałych 4,0 pm, gęstość 1,2 g/cm3, lepkość przy prędkości ścinania 100/s 450 mPas, a przy 200/s 251 mPas oraz stabilność 0,0 mm.
Przykład 4
Nadawę składającą się z 45 części masowych węgla o uziarnieniu od 6 do 25 mm, 50 części masowych wody i 5 części masowych sadzy mielono z wykorzystaniem młyna tarczowego otrzymując zawiesinę węglowo-wodną charakteryzującą się następującymi parametrami: średnica zastępcza cząstek stałych 3 pm, gęstość 1,1 g/cm3, lepkość przy prędkości ścinania 100/s 821 mPas, a przy 200/s 523 mPas oraz stabilność 0,0 mm.
Przykład 5
Nadawę składającą się z 42,5 części masowych węgla o uziarnieniu od 6 do 25 mm, 50 części masowych wody i 7,5 części masowych sadzy mielono z wykorzystaniem młyna tarczowego otrzymując zawiesinę węglowo-wodną charakteryzującą się następującymi parametrami: średnica zastępcza cząstek stałych 2 pm, gęstość 1,2 g/cm3, lepkość przy prędkości ścinania 100/s 482 mPas, a przy 200/s 268 mPas oraz stabilność 0,0 mm.
Przykład 6
Nadawę składającą się z 42,5 części masowych węgla o uziarnieniu od 6 do 25 mm, 50 części masowych wody i 7,5 części masowych sadzy mielono z wykorzystaniem młyna tarczowego otrzymując zawiesinę węglowo-wodną charakteryzującą się następującymi parametrami: średnica zastępcza cząstek stałych 2 pm, gęstość 1,2 g/cm3, lepkość przy prędkości ścinania 100/s 482 mPas, a przy 200/s 268 mPas oraz stabilność 0,0 mm. Zawiesinę spalano w palniku doświadczalnego pieca obrotowego, który wcześniej rozgrzano spalając gaz ziemny. Zmierzony poziom emisji zanieczyszczeń podczas spalania zawiesiny wyniósł [mg/m3]: CO2 - 2,74; CO - 193,78; NOx - 30,95; SO2 - 31,34.
Przykład 7
W celu porównania właściwości zawiesin według wynalazku z zawiesinami bez dodatku sadzy sporządzono dwie zawiesiny węglowo-wodne z wykorzystaniem młyna tarczowego. Pierwsza zawiesina składała z 60% masowych węgla o uziarnieniu od 6 do 25 mm i 40% masowych, a druga z 50% masowych węgla o uziarnieniu od 6 do 25 mm i 50% masowych wody. Pierwsza zawiesina charakteryzowała się następującymi parametrami: średnica zastępcza cząstek stałych 8,5 pm, gęstość 1,2 g/cm3, lepkość przy prędkości ścinania 100/s 489 mPas, a przy 200/s 332 mPas oraz stabilność 6,0 mm, natomiast druga - następującymi parametrami: średnica zastępcza cząstek stałych 7,7 pm, gęstość 1,2 g/cm3, lepkość przy prędkości ścinania 100/s 432 mPas, a przy 200/s 265 mPas oraz stabilność 8,0 mm.
Jeśli porówna się parametry zawiesin otrzymanych w tym przykładzie z parametrami zawiesin otrzymanych w przykładach od 1 do 5 to okazuje się, że te ostatnie zawiesiny charakteryzują się znacznie lepszymi parametrami użytkowymi, niż zawiesiny bez zawartości sadzy (otrzymane w przykładzie 6).

Claims (11)

1. Sposób otrzymywania zawiesiny węglowo-wodnej, znamienny tym, że najpierw węgiel miele się na znanych urządzeniach mielących w obecności wody przy stosunku wagowym węgla do wody od 20:60 do 78:20, po czym tak otrzymaną zawiesinę miesza się z sadzą, przy stosunku wagowym sadzy (w przeliczeniu na jej suchą masę) do zawiesiny od 2:98 do 20:80 albo węgiel miele się na znanych urządzeniach mielących w obecności wody i sadzy przy stosunku wagowym węgla do wody od 78:20 do 30:50 i sadzy do wody w przeliczeniu na suchą masę sadzy od 2:50 do 20:20.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się węgiel o uziarnieniu od około 0,5 mm do około 50 mm.
3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że stosuje się węgiel o uziarnieniu poniżej 25 mm.
4. Sposób według zastrz. 1 albo 2 albo 3, znamienny tym, że stosuje się sadzę o uziarnieniu od 0,03 do 20 pm.
5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że stosuje się sadzę o uziarnieniu od poniżej 0,1 pm.
6. Sposób według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 4 albo 5, znamienny tym, że stosuje się sadzę o zawartości wilgoci od 30 do 80%.
7. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że stosuje się sadzę o zawartości wilgoci powyżej 50%.
PL 229 465 Β1
8. Zawiesina węglowo-wodna, znamienna tym, że zawiera od 30 do 78% mas. węgla, od 20 do 50% mas. wody i od 2 do 20% mas. sadzy w przeliczeniu na jej suchą masę.
9. Zawiesina węglowo-wodna, znamienna tym, że zawiera węgiel o rozmiarze cząstek od 5 do 100 μm i sadzę o rozmiarze cząstek od 0,03 do 20 μm.
10. Zawiesina według zastrz. 9, znamienna tym, że zawiera węgiel o rozmiarze cząstek poniżej 20 μm.
11. Zawiesina według zastrz. 9 albo 10, znamienna tym, że zawiera sadzę o rozmiarze cząstek poniżej 0,1 μm.
PL409826A 2014-10-17 2014-10-17 Sposób otrzymywania zawiesiny węglowo-wodnej i zawiesina węglowo wodna PL229465B1 (pl)

Priority Applications (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
PL409826A PL229465B1 (pl) 2014-10-17 2014-10-17 Sposób otrzymywania zawiesiny węglowo-wodnej i zawiesina węglowo wodna

Applications Claiming Priority (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
PL409826A PL229465B1 (pl) 2014-10-17 2014-10-17 Sposób otrzymywania zawiesiny węglowo-wodnej i zawiesina węglowo wodna

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL409826A1 PL409826A1 (pl) 2016-04-25
PL229465B1 true PL229465B1 (pl) 2018-07-31

Family

ID=55762099

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL409826A PL229465B1 (pl) 2014-10-17 2014-10-17 Sposób otrzymywania zawiesiny węglowo-wodnej i zawiesina węglowo wodna

Country Status (1)

Country Link
PL (1) PL229465B1 (pl)

Also Published As

Publication number Publication date
PL409826A1 (pl) 2016-04-25

Similar Documents

Publication Publication Date Title
US20060218853A1 (en) Composition for preventing scaling, excluding of soot, clinker and sludge, and controlling flame in combustion apparatus
Vershinina et al. Burnout rates of fuel slurries containing petrochemicals, coals and coal processing waste
WO2004091796A2 (en) A reduced-emissions fossil-fuel-fired system
Xu et al. Review and perspectives of anionic dispersants for coal–water slurry
AU2013207670A1 (en) Production of coal combustion products for use in cementitious materials
WO2015193335A1 (en) Carbonaceous material suspension
PL229465B1 (pl) Sposób otrzymywania zawiesiny węglowo-wodnej i zawiesina węglowo wodna
Trybalski et al. Physical properties of ash from co-combustion of coal and biomass
Núñez et al. Colloidal coal in water suspensions
Korotkiy et al. The development of ecologically clean technology for coal use in terms of the coal-water slurry usage
Kępys The Impact of Sulphate Corrosion Limitation in Power Boilers on the Properties of Ash from Biomass Combustion.
WO2012137081A1 (en) Nano-dispersions of carbonaceous material in water as the basis of fuel related technologies and methods of making same
Pedersen et al. The effect of low-NOx combustion on residual carbon in fly ash and its adsorption capacity for air entrainment admixtures in concrete
JP5642406B2 (ja) 低引火点廃液の処理方法及び固体燃料
Dzhusupova et al. Utilisation of industrial waste in heat and power industry
Boruk et al. Ecologically friendly utilization of coal processing waste as a secondary energy source
Boruk et al. Environmently Friendly Burning of High-Sulfur Coal
Shearer et al. Investigation of biomass Co-fired fly ash properties: Characterization and concrete durability performance
Ivanovich et al. The Use of by-product Coal as Fuel on Boiler Plants of Small and Medium Power
Valiullin et al. Ignition of a Droplet of Composite Liquid Fuel in a Vortex Combustion Chamber
JP2011093991A (ja) 低引火点廃油の処理方法および固体燃料
Jumaeva et al. OPTIMIZATION OF PRODUCTION AND IMPROVEMENT OF CHARACTERISTICS OF WATER-COAL FUEL SUSPENSIONS BASED ON HIGH-ASH COALS
CN100513534C (zh) 一种改性燃料油及其生产方法
Juneja et al. Comparative analysis of rheological characteristics for chemically treated and untreated COSL with varying minerals matter at low temperature
JP2007269549A (ja) 人工骨材の製造方法