PL227729B1 - Sposób sterowania wiązką anteny adaptacyjnej - Google Patents

Abstract

Sposób polega na tym, że modyfikuje się wiązkę i przesyła się zmodulowany sygnał LTE. Za pomocą UE określa się, wartość wskaźnika CQI, który transmituje się w kanale zwrotnym UL do wszystkich elementów anteny. Przy użyciu BBU wybiera się optymalną dla wiązki ścieżkę, odpowiadającą najwyższemu CQI. Zmodulowany sygnał LTE mnoży się przez wektory sterujące [K] i [L] układu przemnażania w module RRH i dalej transmituje się do dzielnika (2) mocy i kolejno do promienników (1) jednej z polaryzacji.

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób sterowania wiązką anteny adaptacyjnej z formowaniem wiązki w płaszczyźnie pionowej i przełączaniem wiązki w płaszczyźnie poziomej, zwłaszcza dla pasma 1800 MHz.

Znane są ze stanu techniki prototypy anten aktywnych z możliwością sterowania wiązki w płaszczyźnie pionowej. Antena taka stanowi szyk anten, zwykle 10-12 elementów. Wysokość takich anten dla pasma 1800 MHz wynosi około 1,2-1,4 m, co związane jest z wymogami zachowania oczekiwanych parametrów funkcjonalnych, czyli zysku i kierunkowości anteny. Zgłoszenie EP 2341577 A1 ujawnia szyk antenowy, w którym sterowanie wiązką radiową jest realizowane za pomocą układów mechanicznych, a urządzenie do elektronicznego formowania wiązki formuje kolejną wiązkę, natomiast wspólna sieć zasilająca w ustalony sposób modyfikuje amplitudę, fazę i opóźnienie składowych sygnału wcześniejszej wiązki.

W zgłoszeniu WO 2013024852 A1 ujawniony został system komunikacyjny, zawierający szyk antenowy, z wieloma elementami antenowymi ustawionymi w jednym kierunku. System komunikacyjny zawiera stację bazową, przystosowaną do formowania wielu wiązek radiowych dla sektoryzacji pionowej. System stosuje sygnał zwrotny, zawierający informacje o jakości kanału, a informacje w nim zawarte stosuje się do formowania wiązki w płaszczyźnie pionowej.

W opisie patentowym EP 2482582 B1 ujawniono natomiast stacje bazową skonfigurowaną do kontroli co najmniej jednego systemu antenowego, który zawiera wiele elementów antenowych, przy czym co najmniej dwa elementy antenowe są umieszczone w różnych pozycjach pionowych w odniesieniu do wirtualnej płaszczyzny poziomej. Stacja bazowa jest przystosowana do przesyłania określonych sygnałów pilotujących na ortogonalnych zasobach radiowych poprzez różne elementy antenowe. Ponadto stacja bazowa jest przystosowana do odbioru informacji zwrotnej z terminala. Informacja zwrotna charakteryzuje różnicę w fazie pomiędzy sygnałami pilota, która została zarejestrowana przez terminal i jest stosowana do wyznaczania kąta pochylenia wiązek radiowych przesyłanych do terminala lub z terminala. W rozwiązaniu zapewniona jest sektoryzacja pionowa komórki, która realizowana jest przez odpowiednie rozmieszczenie elementów antenowych pionowo. Informacja zwrotna nie zawiera danych na temat jakości kanału.

W zgłoszeniu US 20110103504 A1 ujawniono sposób umożliwiający generację dwóch wiązek radiowych, stanowiących wirtualną antenę, które mogą być osobno pochylane w płaszczyźnie pionowej za pomocą fizycznych anten. Tak utworzone wirtualne anteny przesyłają sygnały pilotujące do urządzenia użytkownika UE. Wynalazek ma na celu poprawienie pokrycia komórki i zwiększenie na jej granicach efektywności widmowej. Formowanie wiązki jest realizowane na podstawie informacji zwrotnej uzyskanej, z terminala mobilnego, na podstawie różnicy faz sygnałów pilotujących, z zastosowaniem code-booka dla 2 i 4 warstw.

Celem wynalazku jest sposób zwiększenia pojemności sieci dla kanału od stacji bazowej do terminala, urządzenia użytkownika UE oraz zapewnienie sterowania wiązką w płaszczyźnie poziomej, przy zachowaniu kształtu charakterystyki i parametrów funkcjonalnych, zwłaszcza wymaganego poziomu listków bocznych. Proponowane rozwiązanie umożliwia efektywne sterowanie wiązką w płaszczyźnie poziomej, zapewnia szeroki kąt zmian kierunków propagacji i stałość charakterystyk. Ponadto w sposób nowatorski połączono rozwiązanie adaptacyjne dla płaszczyzny poziomej i pionowej. Rozwiązanie umożliwia ograniczenie poziomu interferencji, zwiększenie kierunkowości roboczej anteny - sygnał PDSCH jest transmitowany w kierunku, gdzie znajduje się terminal, a nie jak dotychczas w całym sektorze. Rozwiązanie umożliwia znaczny wzrost pojemności sieci w kanale do terminala. Zaproponowane rozwiązanie może być stosowane w antenie o uproszczonej budowie, co wiąże się z ograniczeniem miejsca wymaganego do montażu, jednocześnie zmniejszając koszty wytworzenia anteny, przy jednoczesnym utrzymaniu oczekiwanych parametrów.

Zaproponowane rozwiązanie może być zastosowane w sieci WCDMA i LTE. Wprowadzenie sposobu według wynalazku do sieci pracujących w paśmie 1800 MHz umożliwia, przy ograniczeniu rozmiarów anteny, zwiększenie pojemności sieci.

Sposób sterowania wiązką anteny adaptacyjnej według wynalazku, charakteryzuje się tym, że za pomocą BBU nadaje się znaczniki CSI-RS dla każdej z co najmniej 4 ścieżek modułów anteny, następnie te znaczniki transmituje się w kanale DL do UE, i za pomocą UE określa się na podstawie odebranych CSI-RS, wartość wskaźnika CQI, który kolejno, za pomocą wiązki w kanale zwrotnym UL, transmituje się do wszystkich elementów anteny, przy czym zawarty w wiązce ortogonalnie spolaryPL 227 729 B1 zowany sygnał, sumuje się w dzielniku mocy i za pomocą interfejsów CPRI przesyła się do BBU, a potem sygnał ten demoduluje się za pomocą BBU i na podstawie CQI, przy użyciu BBU, wybiera się optymalną dla wiązki ścieżkę odpowiadającą najwyższemu CQI, a zmodulowany sygnał LTE, zawierający dane kanałów logicznych PDSCH, mnoży się przez wektory sterujące [K] i [L] układu przemnażania w module RRH, i następnie sygnał przetwarza się w przetworniku C/A, a potem sygnał przekazuje się na wzmacniacz, gdzie wzmacnia się go i dalej transmituje się do dzielnika mocy i kolejno do promienników jednej z polaryzacji.

Korzystnie, wiązkę w kierunku DL i UL transmituje się z zastosowaniem promienników o polaryzacjach +45° i - 45°.

Korzystnym jest gdy, jako promienniki stosuje się dipole.

Korzystnie, dla sektora wewnętrznego komórki stosuje się kanał logiczny PDSCH 1, a dla sektora zewnętrznego komórki stosuje się kanał PDSCH 2.

Korzystnie, jako dzielniki mocy stosuje się dzielniki mocy 1:2.

Dodatkowo korzystnym jest gdy jako dzielniki mocy stosuje się dzielniki mocy 1:3.

Korzystnym jest również gdy jako dzielniki mocy stosuje się dzielniki mocy 1:4.

Korzystnie, znaczniki CSI-RS transmituje się do UE co 10 ramek, w szczelinie nr 2.

Również korzystnie za pomocą SON umiejscowionej w BBU dynamicznie kontroluje się wektory sterujące [K] i [L].

Korzystnie, przed podaniem na dzielnik sygnał mnoży się w module RET przez stałą wartość.

Korzystnie, moduły anteny umieszcza się krawędziowo wzajemnie obok siebie i każdy z modułów ma co najmniej 8 promienników rozmieszczonych wzdłuż osi pionowej modułu anteny i jednocześnie symetrycznie względem osi poziomej modułu anteny, przy czym osie wynikowe azymutów anteny dzielą 120°-wy sektor kątowy na równe części.

Korzystnie, stosuje się promiennik zawierający co najmniej dwa dipole w antenie.

Korzystnie, stosuje się dipole spolaryzowane ortogonalnie względem siebie.

Korzystnie, stosuje się dipole odpowiednio o polaryzacjach +45° i -45°.

Korzystnie, stosuje się moduły takie, że każdy z modułów anteny zawiera dwie kolumny pr omienników rozmieszczone symetrycznie wzdłuż osi pionowej modułu anteny i jednocześnie sym etrycznie względem osi poziomej modułu anteny.

Korzystnie, stosuje się dwa moduły anteny, a oś wynikowa azymutu anteny dzieli 120°-wy sektor kątowy na dwa sektory, każdy po 60°, przy czym osie głównej wiązki promieniowania modułów anteny są umieszczone pod kątem 30°, z tolerancją ±5°, licząc od krawędzi sektora.

Korzystanie, stosuje się trzy moduły anteny, a osie wynikowe azymutów anteny dzielą 120°-wy sektor kątowy na trzy sektory, każdy po 40°, przy czym osie głównej wiązki promieniowania zewnętr znych modułów anteny są umieszczone pod kątem 20°, z tolerancją ±3°, licząc od krawędzi sektora, a oś główna wiązki promieniowania modułu wewnętrznego jest rozmieszczona pod kątem 60°, z tolerancją ±3°, licząc od krawędzi sektora.

Korzystnie, stosuje się cztery moduły anteny, a osie wynikowe azymutów anteny dzielą 120°-wy sektor kątowy na cztery sektory, każdy po 30°, przy czym osie głównej wiązki promieniowania zewnętrznych modułów anteny są umieszczone pod kątem 15°, z tolerancją ±2°, licząc od krawędzi sektora, a osie główne wiązki promieniowania modułów wewnętrznych są rozmieszczone pod kątem 45°, z tolerancją ±2°, licząc od krawędzi sektora.

Korzystnie, stosuje się moduły anteny, w których wysokość jest mniejsza niż 80 cm, a szerokość całej anteny jest mniejsza niż 35 cm.

Korzystnie, stosuje się promienniki jednej polaryzacji jednego modułu anteny połączone w pary i zasilane z dzielników mocy 1:2.

Korzystnie, stosuje się promienniki jednej polaryzacji jednego modułu anteny zasilane z dzielników mocy 1:3.

Korzystnie, stosuje się promienniki jednej polaryzacji jednego modułu zasilane z dzielników mocy

1:4.

Na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematyczny widok z góry anteny adaptacyjnej z dwoma modułami, w której stosuje się sposób sterowania wiązką według wynalazku, fig. 2 - schematyczny widok z góry anteny adaptacyjnej z trzema modułami, w której stosuje się sposób sterowania wiązką według wynalazku, fig. 3 - schematyczny widok z góry anteny adaptacyjnej z 4 modułami, w której stosuje się sposób sterowania wiązką według wynalazku, fig. 4 - schematyczny widok z przodu i z boku jednego z modułów anteny wraz z promiennikami, w której stosuje się sposób sterowania

PL 227 729 B1 wiązką według wynalazku, fig. 5 - układ realizujący sposób według wynalazku, fig. 6 - poziomą charakterystykę nadawczo-odbiorczą pojedynczego modułu anteny, w której stosuje się sposób sterowania wiązką według wynalazku, fig. 7 - pionową charakterystykę nadawczo-odbiorczą pojedynczego modułu anteny, w której stosuje się sposób sterowania wiązką według wynalazku, fig. 8 - charakterystyki pionowe dla pochylenia -5° i -10°.

Antena adaptacyjna, w której stosuje się sposób sterowania wiązką według wynalazku może być wykorzystywana w systemach WCDMA i LTE.

Antena adaptacyjna, w której stosuje się sposób sterowania wiązką według wynalazku w jednym z przykładów wykonania ma 72,2 cm wysokości i 33 cm szerokości oraz zawiera dwa moduły H1 i H2 anteny umieszczone krawędziowo wzajemnie obok siebie, o wysokości 72,2 cm i szerokości 16,3 cm każdy. Oś wynikowa azymutu anteny dzieli 120°-wy sektor kątowy na dwa równe sektory po 60°. Osie główne wiązki promieniowania poszczególnych modułów H1 i H2 anteny są umieszczone pod kątem 33,4°, licząc od krawędzi 120°-wego sektora kątowego. Oznacza to, że moduły H1 i H2 anteny stosowane są w kierunkach ±26,6°, co umożliwia szeroki zakres zmian w wiązki w płaszczyźnie H, 53,2°.

W innym przykładzie wykonania antena adaptacyjna, w której stosuje się sposób sterowania wiązką według wynalazku, zawiera trzy moduły H1, H2 i H3, rozmieszczone krawędziowo wzajemnie obok siebie. Osie wynikowe azymutów anteny dzielą 120°-wy sektor kątowy na trzy równe sektory po 40°.

W następnym przykładzie wykonania antena adaptacyjna, w której stosuje się sposób sterowania wiązką według wynalazku, zawiera cztery moduły H1, H2, H3 i H4 rozmieszczone krawędziowo wzajemnie obok siebie. Osie wynikowe azymutów anteny dzielą 120°-wy sektor kątowy na cztery równe sektory po 30°.

Każdy z modułów H1 i H2 anteny adaptacyjnej z dwoma modułami, w której stosuje się sposób sterowania wiązką według wynalazku, ma osiem promienników 1 rozmieszczonych wzdłuż osi pionowej każdego modułu H1 i H2 anteny i jednocześnie symetrycznie względem osi poziomej modułu H1 i H2 anteny. Dwa pierwsze promienniki 1, patrząc od góry modułu H1 i H2 anteny, są oddalone od siebie o 9 cm, a od kolejnej, drugiej pary promienników 1 o 10,9 cm. Drugą parę promienników 1 tworzą dwa promienniki 1 oddalone od siebie również o 9 cm. Następne dwie pary promienników 1 są rozmieszczone na module H1 anteny symetrycznie do dwóch pierwszych par promienników 1, względem osi poziomej moduły H1 anteny. Promienniki 1 najbliższe osi poziomej są oddalone od niej o 3,6 cm, czyli odległość między nimi wynosi 7,2 cm. Promienniki 1 mają średnicę 1,3 cm i są oddal one od modułów H1 i H2 anteny o 5,4 cm, a całe mocowanie promienników ma 9,1 cm szerokości.

W innym przykładzie każdy z modułów H1 i H2 anteny, w której stosuje się sposób sterowania wiązką według wynalazku, ma dwie kolumny, po 8 promienników 1 każda, rozmieszczone symetrycznie po obu stronach osi pionowej modułów H1 i H2 anteny.

W jednym z przykładów wykonania promienniki 1 zasilane są bezpośrednio z układów zasilających. Przy większej liczbie pięter promienniki 1 (dipole) mogą być łączone w pary zasilane wspólnie poprzez koncentryczny dzielnik 2 mocy 1:2 o impedancjach falowych wejścia i wyjść, dobranych do impedancji falowych przewodów dołączonych do wejścia i wyjść dzielnika 2 mocy. W innych przykładach wykonania stosuje się dzielniki 2 mocy 1:3 albo 1:4. W szczególności dzielnik mocy może być zrealizowany na kablach koncentrycznych o dobranych przez układ dopasowania impedancjach falowych. Impedancja falowa na wejściach anteny wynosi 50 W, uzyskanych w razie potrzeby poprzez transformator impedancji zrealizowany poprzez odcinek kabla koncentrycznego o dobranej impedancji falowej i długości.

Wszystkie promienniki 1 zasilane są kablami koncentrycznymi o impedancji falowej dobranej do impedancji falowej promienników 1 (dipoli).

W jednym z przykładów wykonania moduły H1 i H2 anteny, w której stosuje się sposób sterowania wiązką według wynalazku, mogą być zasilane przez promienniki o polaryzacji liniowej. W kolejnym przykładzie wykonania każdy promiennik 1 zawiera dwa dipole spolaryzowane ortogonalnie, k orzystnie o polaryzacji ±45°.

Sposób sterowania wiązką dwumodułowej anteny adaptacyjnej ze polaryzowanymi ortogonalnie (±45°) promiennikami 1 polega na tym, że za pomocą jednostki decyzyjnej BBU (base band unit) dla każdej z 4 ścieżek modułów H1 i H2 anteny, czyli dla sektorów wewnętrznego i zewnętrznego modułu

H1 i dla sektorów wewnętrznego i zewnętrznego modułu H2 anteny, nadaje się znaczniki CSI-RS (cell specific indicator reference signal, zgodny ze standardem Rel 10). Następnie znaczniki CSI-RS

PL 227 729 B1 transmituje się w kanale DL (downlink) do urządzenia użytkownika UE (user equipment) co 10 ramek w szczelinie numer 2. W urządzeniu użytkownika na podstawie odebranych znaczników określa się wartość wskaźnika CQI (cell qaulity indicator) i wskaźnik ten w kanale UL (uplink) transmituje się następnie do eNodeB, czyli RRH (radio remote head) i BBU. Wskaźnik zawarty w przesyłanym sygnale odbierany jest przez wszystkie elementy anteny. Ze względu na zastosowaną polaryzację od UE do anteny dociera 8 ścieżek (4 ścieżki i każda w dwóch polaryzacjach ±45°). Następnie odebrany we wiązce ortogonalnie spolaryzowany sygnał sumuje się w dzielniku 1 mocy 1:2 i za pomocą 4 wykonanych na światłowodach interfejsach CPRI (common public radio interface), 2 interfejsy na moduł anteny, przesyła się go do BBU, gdzie jest demodulowany. W kolejnym etapie BBU na podstawie odebranego w sygnale CQI wybiera optymalną ścieżkę transmisji, odpowiadającą najwyższemu CQI, przy czym CQI jest w zakresie od 1 do 15. Zmodulowany sygnał LTE zawierający dane kanałów logicznych PDSCH (physical downlink shared channel), odpowiednio PDSCH1 dla sektora wewnętrznego komórki i PDSCH2 dla sektora zewnętrznego komórki, mnoży się przez wektory sterujące [K1, K2, K3, K4] i [L1, L2, L3, L4]. Wektory [K] i [L] odpowiadają za pochylenie wiązki wewnętrznej i zewnętrznej dla każdego modułu H1 i H2 anteny. Pochylenie wiązki o 5° realizowane jest przez progresywne przesunięcie fazy zasilania z progresją 17°, czyli pierwsze piętro - 0°, drugie +17°, trzecie +34°, itd. Natomiast pochylenie wiązki anteny o 10° to progresja o 34°.

Wektory sterujące [K] i [L] ustalane są w procesie optymalizacji. Ich wartość jest predefiniowana poza standaryzowanym procesem obróbki sygnału LTE. Wartości wektorów dobierane są na podstawie drive-testów, czyli pomiarów radiowych, i uzależniane od otaczającego środowiska. Nadawane są ustalone wartości predefiniowane, które podlegają procesowi optymalizacji i są korygowane przez ekipy integrujące sieć.

Po przemnożeniu otrzymywany jest sygnał przesunięty fazowo, który następnie przetwarza się z postaci cyfrowej na analogową w przetworniku C/A i przekazuje się na wzmacniacz 3, gdzie wzmacnia się sygnał i transmituje się do dzielnika 2 mocy 1:2 i do promienników 1 jednej polaryzacji. Promienniki 1 zawierają dwa dipole w ortogonalnie spolaryzowane o polaryzacjach ±45°, w związku z czym każdy z dipoli jest osobno zasilany przez układ dzielnika 2 mocy 1:2, przetwornik C/A, układ dopasowania anteny i wzmacniacz.

W innych przykładach wykonania stosuje się dzielniki 1 mocy 1:3 albo 1:4, wówczas grupowane są promienniki jednej polaryzacji z jednego modułu anteny.

W kolejnym przykładzie wykonania wektory sterujące [K] i [L] kontroluje się za pomocą SON (self optimizing network). Wówczas dobór kąta pochyleń sektorów realizowany jest dynamicznie. SON, którego funkcjonalność jest realizowana przez BBU, realnie wykorzystuje właściwości anteny jako anteny w pełni adaptacyjnej. Algorytmy ustalania wartości wektorów [K] i [L] stanowią integralną część procesów kontrolowanych przez SON. BBU bez SON podejmuje decyzje związane z zalokowaniem kanału PDSCH do właściwej ścieżki, lecz jej nie modyfikuje. W przykładzie stosującym SON poprzez kontrolę wektorów [K] i [L] można dynamicznie modyfikować dostępne ścieżki.

W innym przykładzie wykonania finalne, dodatkowe pochylenie wiązki realizowane jest przez moduł RET (remote electrical tilt), w którym sygnał przed podaniem na dzielnik 1 mocy mnoży się przez stałą wartość.

Ze względu na zastosowanie polaryzacji sygnału w kanałach DL i UL, oprócz głównej ścieżki transmisji, odpowiadającej najwyższemu CQI, w sposobie według wynalazku możliwa jest alternatywna ścieżka sektoryzacji pionowej, ponieważ pozostały wektor [K] i [L] wykorzystywany jest do przemnożenia sygnału i utworzenia alternatywnego kanału odbiorczego analogicznie do ścieżki głównej. Analogicznie sygnał odebrany przez moduł poddawany jest takiemu samemu przetwarzaniu, jak dla modułu H1 głównego. Dzięki temu zapewnione są dwie kolejne alternatywne ścieżki dla kanału UL o dwóch ortogonalnych polaryzacjach.

W przykładzie wykonania, w którym sterowanie wiązką dotyczy anteny zawierającej dwa moduły H1 i H2, możliwa jest wspólna transmisja PDSCH1 i PDSCH2 na module H1 anteny, przy jednoczesnym braku transmisji na module H2 anteny.

W innym przykładzie wykonania moduł H1 nie transmituje sygnału, natomiast moduł H2 anteny transmituje PDSCH1 razem z PDSCH2.

W następnym przykładzie wykonania moduł H1 anteny transmituje PDSCH1, a moduł H2 anteny - PDSCH2.

W kolejnym przykładzie moduł H1 anteny transmituje PDSCH2, a moduł H2 PDSCH1.

PL 227 729 B1

Dla anteny adaptacyjnej z dwoma modułami H1 i H2 możliwy jest przykład wykonania, w którym moduł H1 jest modułem wiodącym. W tym przypadku charakterystyka pozioma każdego z modułów jest w zakresie 65 st. ±5° dla HPBW -3 dB. Moduł wiodący H1 wybierany jest do transmisji kanałów kontrolnych. Moduł H1 jest modułem wiodącym, działa na konwencjonalnych zasadach anteny pasywnej, w szczególności transmituje informacje logicznych kanałów kontrolnych. Natomiast dla logic znych kanałów PDSCH wybierany jest albo moduł H1 albo H2, jak również dedykowane pochylenie wiązki. Kanały danych w tym PDSCH są transmitowane zgodnie ze sposobem według wynalazku.

Z uwagi na konieczność wyboru ścieżki dla kanałów kontrolnych, zapewniającej pokrycie całego sektora w przypadku realizacji anteny adaptacyjnej na więcej niż dwa modułach lub dla przypadku, gdy charakterystyka pozioma modułów jest węższa niż 60° (HPBW -3 dB) stosowana jest transmisja wspólna przez wybrane moduły. Wówczas dla dwóch modułów jest to transmisja wspólna na obu m odułach H1 i H2.

Dla przykładu z anteną zawierającą trzy moduły H1, H2 i H3 możliwe konfiguracje transmisji to transmisja wspólna na modułach H1, H2 i H3, transmisja na modułach H1 i H3 oraz transmisja na module H2, gdy mamy zróżnicowaną charakterystykę modułów i gdy moduł 2 spełnia kryteria 65±5° dla HPBW -3 dB.

Sposób sterowania wiązką według wynalazku można stosować można także do anten adaptacyjnych zawierających więcej niż dwa moduły anteny. Wówczas dla sposobu stosującego antenę z 4 modułami możliwe konfiguracje to transmisja wspólna na modułach H1, H2, H3 i H4, transmisja na modułach H1, H3, transmisja na modułach H2 i H4 i transmisja na modułach H2 i H3. Dla kanałów danych stosuje się cykliczne przełączanie wiązek zgodnie ze sposobem według wynalazku.

Claims (1)

1. Sposób sterowania wiązką anteny adaptacyjnej, w którym za pomocą elementów sieci radiokomunikacyjnej, takich jak terminal ruchomy UE, moduł sterowania RRH wraz z układem przemnażania, jednostka decyzyjna BBU, które są połączone co najmniej czterema interfejsami CPRI, co najmniej jeden układ dopasowania i co najmniej dwa dzielniki, modyfikuje się wiązkę i przesyła się zmodulowany sygnał LTE, znamienny tym, że za pomocą BBU nadaje się znaczniki CSI-RS dla każdej z co najmniej 4 ścieżek modułów (H1, H2) anteny, następnie te znaczniki transmituje się w kanale DL do UE, i za pomocą UE określa się, na podstawie odebranych CSI-RS, wartość wskaźnika CQI, który kolejno, za pomocą wiązki w kanale zwrotnym UL, transmituje się do wszystkich elementów anteny, przy czym zawarty w wiązce ortogonalnie spolaryzowany sygnał sumuje się w dzielniku (2) mocy i za pomocą interfejsów CPRI przesyła się do BBU, a potem sygnał ten demoduluje się za pomocą BBU i na podstawie CQI, przy użyciu BBU, wybiera się optymalną dla wiązki ścieżkę odpowiadającą najwyższemu CQI, a zmodulowany sygnał LTE, zawierający dane kanałów logicznych PDSCH, mnoży się przez wektory sterujące [K] i [L] układu przemnażania w module RRH, i następnie sygnał przetwarza się w przetworniku C/A, a potem sygnał przekazuje się na wzmacniacz (3), gdzie wzmacnia się go i dalej transmituje się do dzielnika (2) mocy i kolejno do promienników (1) jednej z polaryzacji.

   Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wiązkę w kierunku DL i UL transmituje się z zastosowaniem promienników (1) o polaryzacjach +45° i - 45°.

   Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że jako promienniki (1) stosuje się dipole.

   Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że dla sektora wewnętrznego komórki stosuje się kanał logiczny PDSCH1, a dla sektora zewnętrznego komórki stosuje się kanał PDSCH2. Sposób według któregokolwiek z powyższych zastrz. 1-4, znamienny tym, że jako dzielniki (2) mocy stosuje się dzielniki mocy 1:2.

   Sposób według któregokolwiek z powyższych zastrz. 1-5, znamienny tym, że jako dzielniki (2) mocy stosuje się dzielniki mocy 1:3.

   Sposób według któregokolwiek z powyższych zastrz. 1-6, znamienny tym, że jako dzielniki (2) mocy stosuje się dzielniki mocy 1:4.

   Sposób według któregokolwiek z powyższych zastrz. 1-7, znamienny tym, że znaczniki CSI-RS transmituje się do UE co 10 ramek.

   PL 227 729 B1

   9. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że znaczniki CSI-RS transmituje się w szczelinie nr 2.

   10. Sposób według któregokolwiek z powyższych zastrz. 1-9, znamienny tym, że za pomocą SON umiejscowionej w BBU dynamicznie kontroluje się wektory sterujące [K] i [L].

   11. Sposób według któregokolwiek z powyższych zastrz. 1-10, znamienny tym, że przed podaniem na dzielnik (2) mocy sygnał mnoży się w module RET przez stałą wartość.

   12. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że moduły (H1, H2) anteny umieszcza się krawędziowo wzajemnie obok siebie i każdy z modułów (H1, H2) ma co najmniej 8 promienników (1) rozmieszczonych wzdłuż osi pionowej modułu (H1, H2) anteny i jednocześnie symetrycznie względem osi poziomej modułu (H1, H2) anteny, przy czym osie wynikowe azymutów anteny dzielą 120°-wy sektor kątowy na równe części.

   13. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że stosuje się promiennik (1) zawierający co najmniej dwa dipole w antenie.

   14. Sposób według zastrz. 13, znamienny tym, że stosuje się dipole spolaryzowane ortogonalnie względem siebie.

   15. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że stosuje się dipole odpowiednio o polaryzacjach +45° i -45°.

   16. Sposób według któregokolwiek z powyższych zastrzeżeń od 12 do 15, znamienny tym, że stosuje się moduły (H1, H2) takie, że każdy z modułów (H1, H2) anteny zawiera dwie kolumny promienników (1) rozmieszczone symetrycznie wzdłuż osi pionowej modułu (H1, H2) anteny i jednocześnie symetrycznie względem osi poziomej modułu (H1, H2) anteny.

   17. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że stosuje się dwa moduły (H1, H2) anteny, a oś wynikowa azymutu anteny dzieli 120°-wy sektor kątowy na dwa sektory, każdy po 60°, przy czym osie głównej wiązki promieniowania modułów (H1 i H2) anteny są umieszczone pod kątem 30°, z tolerancją ±5°, licząc od krawędzi sektora.

   18. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że stosuje się trzy moduły (H1, H2, H3) anteny, a osie wynikowe azymutów anteny dzielą 120°-wy sektor kątowy na trzy sektory, każdy po 40°, przy czym osie głównej wiązki promieniowania zewnętrznych modułów (H1 i H3) anteny są umieszczone pod kątem 20°, z tolerancją ±3°, licząc od krawędzi sektora, a oś główna wiązki promieniowania modułu (H2) wewnętrznego jest rozmieszczona pod kątem 60°, z tolerancją ±3°, licząc od krawędzi sektora.

   19. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że stosuje się cztery moduły (H1, H2, H3, H4) anteny, a osie wynikowe azymutów anteny dzielą 120°-wy sektor kątowy na cztery sektory, każdy po 30°, przy czym osie głównej wiązki promieniowania zewnętrznych modułów (H1, H4) anteny są umieszczone pod kątem 15°, z tolerancją ±2°, licząc od krawędzi sektora, a osie główne wiązki promieniowania modułów (H2, H3) wewnętrznych są rozmieszczone pod kątem 45°, z tolerancją ±2°, licząc od krawędzi sektora.

   20. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że stosuje się moduły (H1, H2) anteny, w których wysokość jest mniejsza niż 80 cm, a szerokość całej anteny jest mniejsza niż 35 cm.

   21. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że stosuje się promienniki (1) jednej polaryzacji jednego modułu (H1, H2) anteny połączone w pary i zasilane z dzielników (2) mocy 1:2.

   22. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że stosuje się promienniki (1) jednej polaryzacji jednego modułu (H1, H2) anteny zasilane z dzielników (2) mocy 1:3.

   23. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że stosuje się promienniki (1) jednej polaryzacji jednego modułu zasilane z dzielników (2) mocy 1:4.