PL224625B1 - Szkielet szafy telekomunikacyjnej - Google Patents

Abstract

Szkielet szafy telekomunikacyjnej zawierający cztery pionowe słupy, płytę dolną i płytę górną, przy czym po obu stronach każdego pionowego słupa posiada przyspawane tuleje z gwintem oraz w każdym wierzchołku płyty dolnej jak i płyty górnej narożnik i wkładkę, charakteryzuje się tym, że w wierzchołku (11) płyty dolnej (3), jak i płyty górnej, znajduje się narożnik (10), jako element odlewany o kształcie podobnym do prostopadłościanu o podstawie kwadratu, przytwierdzony na stałe za pomocą stożkowych nitów do danej płyty (3) i wkładka usztywniająca (13), o kształcie płaskiego równomiernego trójkąta prostokątnego, też przytwierdzona na stałe do górnych elementów danej płyty (3) za pomocą specjalnych nitów (14), przy czym ścięty wierzchołek wkładki usztywniającej (13) znajduje się w rozcięciu (25), o szerokości odpowiadającej w przybliżeniu grubości wkładki usztywniającej (13), wykonanym w naddatku narożnika (10), zaś równoległe krawędzie zewnętrznych pierwszych wycięć wkładki usztywniającej praktycznie stykają się z dnem rozcięcia (25) w ścianach narożnika (10), a prostopadłe krawędzie zewnętrznych pierwszych wycięć wkładki usztywniającej (13) opierają się o ściany tego narożnika (10), natomiast przewleczona przez środkowy otwór (32) we wkładce usztywniającej (13), śruba (15), współpracująca z tuleją z gwintem (9), osadzona jest ruchomo w gnieździe utworzonym między górną powierzchnią naby narożnika (10) i dolną powierzchnią wkładki usztywniającej (13).

Description

Przedmiotem wynalazku jest szkielet szafy telekomunikacyjnej przeznaczony do budowy, na bazie takiego szkieletu, pełnej składanej szafy telekomunikacyjnej. Szkielet ten może być też wyk orzystany do budowy innego typu składanych szaf przeznaczonych zwłaszcza do urządzeń elektronicznych, elektrycznych, energetycznych, rozdzielczych czy sterowniczych.

Z opisu polskiego wzoru użytkowego Ru 61459 znana jest szafa elektroenergetyczna zmontowana na szkielecie składającym się z czterech słupów, płyty górnej i płyty dolnej. Słup w przekroju poprzecznym ma kształt zbliżony do kwadratu, w którym jeden narożnik zawiera odgięcia. Do tych odgięć, wewnątrz słupa, w pewnej odległości od końców słupa, przyspawano tuleje z gwintem. Płyta górna, płyta dolna i słupy połączone są rozłącznie za pośrednictwem narożnika, wkładki narożnej i tulei z gwintem. Narożniki i wkładki narożne są trwale zamocowane do płyty górnej i płyty dolnej tak, że narożnik przyspawany jest spoiną otworową przez otwór technologiczny, natomiast wkładka narożna przytwierdzona jest do płyty górnej czy płyty dolnej poprzez przyspawanie krawędzi wsporników wkładki narożnej do powierzchni płyty górnej czy płyty dolnej. Narożnik wykonany jest jako słupek o przekroju poprzecznym zbliżonym do kątownika z odgiętymi do wewnątrz półkami i mieści się suwl iwie we wnętrzu słupa. Wkładka narożna wykonana jest jako płaski element kształtowy z podgiętymi wspornikami, wybraniem bazującym o kształcie zbliżonym do przekroju poprzecznego narożnika, w ycięciami montażowymi odpowiadającymi otworom kwadratowym i otworem współosiowo usytuowanym w stosunku do tulei z gwintem.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE 4135108 C2 znany jest szkielet, rama szafy zawierająca w rogu narożnik mocujący i ustalający położenie dwóch poziomych słupów i równocześnie słupa pionowego. Zdecydowanie odmienny kształt posiada narożnik w niemieckim opisie patentowym nr DE 19647791 C2.

Szkielet szafy telekomunikacyjnej zawierający cztery pionowe słupy, płytę dolną i płytę górną, przy czym po obu stronach każdego pionowego słupa posiada przyspawane tuleje z gwintem oraz w każdym wierzchołku płyty dolnej jak i płyty górnej narożnik i wkładkę, według wynalazku, charakteryzuje się tym, że w wierzchołku płyty dolnej, jak i płyty górnej, znajduje się narożnik, jako element odlewany o kształcie podobnym do prostopadłościanu o podstawie kwadratu, przytwierdzony na stało za pomocą stożkowych nitów do danej płyty i wkładka usztywniająca, o kształcie płaskiego równ omiernego trójkąta prostokątnego, też przytwierdzona na stało do górnych elementów danej płyty za pomocą specjalnych nitów, przy czym ścięty wierzchołek wkładki usztywniającej znajduje się w rozcięciu, o szerokości odpowiadającej w przybliżeniu grubości wkładki usztywniającej, wykonanym w naddatku narożnika, zaś równoległe krawędzie zewnętrznych pierwszych wycięć wkładki usztywniającej praktycznie stykają się z dnem rozcięcia w ścianach narożnika, a prostopadłe krawędzie zewnętrznych pierwszych wycięć wkładki usztywniającej opierają się o ściany tego narożnika. Natomiast przewleczona, przez środkowy otwór we wkładce usztywniającej, śruba, współpracująca z tuleją z gwintem, osadzona jest ruchomo w gnieździe utworzonym między górną powierzchnią naby narożnika i dolną powierzchnią wkładki usztywniającej.

Prostopadłościan narożnika ma wybrane wnętrze z brakiem znacznej części jednego naroża i tylko jedną dolną podstawą, przy czym w dolnej podstawie narożnika znajduje się zaokrąglona naba, a w niej nagwintowany otwór, oraz w dolnej podstawie znajdują się dwa przelotowe otwory pod stożkowe nity. Wkładka usztywniająca, w pobliżu rogów, posiada dwa otwory pod specjalne nity.

Szkielet szafy według wynalazku charakteryzuje się przede wszystkim tym, że znacznie upraszcza proces produkcji samego szkieletu, jak i całej szafy, poprzez eliminację spawania z procesu w ytwarzania podstawowych elementów szkieletu, czyli płyty dolnej i płyty górnej. W stosunku do rozwiązania znanego z przytoczonego wzoru zastosowane elementy szkieletu według wynalazku pozwalają na zastąpienie trudnego spawania znacznie prostszym nitowaniem.

Konstrukcja ta umożliwia również wcześniejsze ruchome umiejscowienie śruby, w wierzchołku pyty dolnej czy górnej, współpracującej z tuleją z gwintem, i to już przygotowanej do wkręcenia w tę tuleję z gwintem, elementu osadzonego na stało w pobliżu końca każdego słupa. Fakt ten znacznie upraszcza montaż szkieletu.

Dzięki obecności w płycie dolnej narożnika z zaokrągloną nabą a w niej nagwintowanego otworu pozwala to na wkręcenie tu regulacyjnej stopki, bez potrzeby umieszczania dodatkowych elementów w szafie do mocowania takiej stopki.

PL 224 625 B1

Przedmiot wynalazku w przykładzie realizacji jest odtworzony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia zmontowany szkielet szafy w widoku aksonometrycznym z góry, fig. 2 - zmontowany szkielet szafy w widoku aksonometrycznym z dołu, fig. 3 - szkielet szafy w widoku aksonometrycznym z góry z odsuniętymi płytami, dolną i górna, i przymocowanym i poziomymi ceownikami, fig. 4 - fragment szkieletu szafy ze zmontowanym jej narożem w widoku aksonometrycznym z góry na dolną pł ytę, fig. 5 - fragment szkieletu szafy ze zmontowanym jej narożem w widoku aksonometrycznym z dołu na dolna płytę, fig. 6 - fragment naroża szkieletu szafy w widoku aksonometrycznym z góry na dolną płytę i z rozsuniętymi elementami tego naroża przed jego zmontowaniem, fig. 7 - fragment naroża szkieletu szafy w widoku aksonometrycznym z dołu na dolną płytę i z rozsuniętymi elementami tego naroża przed jego zmontowaniem, fig. 8 - fragment naroża szkieletu szafy w widoku aksonometrycznym z góry z przymocowanym narożnikiem, fig. 9 - narożnik w widoku aksonometrycznym z góry, fig. 10 - narożnik w widoku aksonometrycznym z góry ale od strony podstawy, zaś fig. 11 - wkładkę usztywniającą w widoku aksonometrycznym z góry.

Szkielet 1 szafy telekomunikacyjnej składa się z czterech pionowych słupów 2 płyty dolnej 3 i płyty górnej 4. Każdy z pionowych słupów 2 wykonany jest w kształcie kształtownika o przekroju poprzecznym zbliżonym do niepełnego kwadratu 5 z odchylonymi w jednym rogu bokami o kąt prosty tworzące dwa odgięcia 6. Do pionowych słupów 2 przymocowane są poziome ceowniki 7 przy użyciu uchwytów do przymocowywania 8 osadzonych na odgięciach 6. Jeden poziomy ceownik 7 mocowany jest do dwóch przeciwległych pionowych słupów 2 z użyciem dwóch uchwytów do przymocowywania 8 na końcach ceownika 7. W końcówce każdego pionowego słupa 2 przyspawane są tuleje z gwintem 9.

Płyta dolna 3, płyta górna 4 i pionowe słupy 2 szkieletu 1 połączone są ze sobą rozłącznie za pośrednictwem narożnika 10. W każdym wierzchołku 11 płyty dolnej 2 jak i płyty górnej 3 przymocowany jest na stało narożnik 10 za pomocą stożkowych nitów 12 i wkładki usztywniającej 13. Wkładka usztywniająca 13 ma w przybliżeniu kształt płaskiego trójkąta prostokątnego z równymi przyprostokątnymi, a wykonana jest z blachy o grubości 2 mm. Wkładka usztywniająca 13 zespolona jest na stało z płytą dolną 3 czy też płytą górną 4 za pomocą specjalnych nitów 14. Ponieważ zewnętrzny kształt narożnika 10 praktycznie odpowiada wewnętrznemu kształtowi pionowego słupa 2 bez żadnego problemu można końcówkę pionowego słupa 2 nasunąć, na narożnik 10. Obecność, w końcówce każdego pionowego słupa 2, przyspawanej tulei z gwintem 9 pozwala łatwo połączyć pionowy słup 2 z narożnikiem 10 za pomocą śruby 15. Śruba 15 to śruba z łbem walcowym z gniazdem sześciokątnym (imbusowym).

Narożnik 10 jest elementem odlewanym o kształcie podobnym do prostopadłościanu, o podstawie w kształcie kwadratu 16, z wybranym wnętrzem i brakiem znacznej części jednego naroża i tylko z jedną dolną podstawą 17. Wielkość boku 18 w przekroju kwadratu 16 narożnika 10 jest ściśle dopasowana do wyjęcia 19 wierzchołka 11 płyty dolnej 2 jak i płyty górnej 3. W dolnej części narożnika 10 na części pełnego naroża 20 umieszczono wypustkę 21, która wypełnia wyjęcie 19 wierzchołka 11 płyty dolnej 3 czy płyty górnej 4, dzięki czemu narożnik 10 jest dokładnie umiejscowiony w płycie dolnej 3 czy płyty górnej 4.

Pełne naroże 20 narożnika 10 posiada naddatek 22 materiału, w kształcie trójkąta, który wzmacnia cały narożnik 10. Górne części pierwszej ściany 23 i drugiej ściany 24 narożnika 10, w obszarze bez naroża narożnika 10, mają szerokość odpowiadająca w przybliżeniu 1/3 szerokości pozostałych ścian boków 18 narożnika 10. W tym naddatku 22 oraz w pierwszej ścianie 23 i drugiej ściany 24 znajdują się rozcięcia 25 służące do trwałego osadzenia wkładki usztywniającej 13. Wielkość tych rozcięć 25 praktycznie odpowiada grubości wkładki usztywniającej 13.

W dolnej podstawie 17 narożnika 10 znajduje się zaokrąglona naba 26 a w niej nagwintowany otwór 27, służący do wkręcania śruby regulacyjnej na której stoi cała szafa telekomunikacyjna, gdy narożnik 10 umocowany jest w wierzchołku 11 płyty dolnej 3. W dolnej podstawie 17 narożnika 10 znajdują się też dwa przelotowe otwory 28 służące do umieszczenia stożkowych nitów 12 służących do przymocowania narożnika 10 do płyty dolnej 3 czy płyty górnej 4.

Wkładka usztywniająca 13 ma w przybliżeniu kształt trójkąta prostokątnego z równymi przyprostokątnymi, z identycznymi zewnętrznymi wycięciami 29 i 30 na bokach odpowiadających przyprostokątnym. Ścięty wierzchołek 31 wkładki usztywniającej 13 jest równomiernie przycięty, bowiem w czasie montażu szafy wierzchołek 31 osadza się w rozcięciu 25, o szerokości odpowiadającej w przybliżeniu grubości wkładki usztywniającej 13, wykonanym w naddatku 22 narożnika 10. Zewnętrzne pierwsze wycięcia 29 we wkładce usztywniającej 13 pozwalają na łatwe, a również blokujące, jej osa4

PL 224 625 B1 dzenie w rozcięciach 25 w pierwszej ścianie 23 i drugiej ścianie 24 narożnika 10. Natomiast drugie wycięcia 30 umożliwiają zamocowanie tulei zawiasu drzwi szafy.

Praktycznie w środkowej części wkładki usztywniającej 13 znajduje się środkowy otwór 32 nieznacznie większy od średnicy śruby 15. Natomiast w pobliżu rogów wkładki usztywniającej 13 wywiercono dwa otwory 33, za pośrednictwem których wkładka usztywniająca 13 jest przynitowywana specjalnymi nitami 14 do górnych elementów 37 płyty dolnej 3 czy płyty górnej 4.

Montaż tego szkieletu 1 szafy telekomunikacyjnej przeprowadza się w następujący sposób. W pierwszym etapie należy przymocować narożniki 10 w wierzchołkach 11 płyty dolnej 3 jak i płyty górnej 4 za pomocą stożkowych nitów 12. Narożnik 10 wsuwa się od góry w wierzchołek 11 płyty dolnej 3, zwracając uwagę na właściwe ułożenie narożnika 10 tak aby wypustka 21 narożnika 10 dokładnie i ściśle wypełniała wyjęcie 19 wierzchołka 11 płyty dolnej 3, zaś przelotowe otwory 28 narożnika 10 znalazły się nad odpowiednimi otworami w płycie dolnej 3 za pośrednictwem których narożnik 10, z użyciem stożkowych nitów 12, przynitowuje się do płyty dolnej 3.

Następnie przewleka się śrubę 15 przez środkowy otwór 32 we wkładce usztywniającej 13 i całość wsuwa się do wierzchołka 11 płyty dolnej 3. Pamiętać przy tym należy, żeby ścięty wierzchołek 31 wkładki usztywniającej 13 trafił w rozcięcie 25 w naddatku 22 narożnika 10 a zewnętrzne pierwsze wycięcia 29 we wkładce usztywniającej 13 trafiły w rozcięcia 25 w pierwszej ścianie 23 i drugiej ścianie 24 narożnika 10. Wówczas równoległa krawędź 34 zewnętrznego pierwszego wycięcia 29 wkładki usztywniającej 13 praktycznie dochodzi do dna 35 rozcięcia 25 w pierwszej ścianie 23 narożnika 10, zaś prostopadła krawędź 36 zewnętrznego pierwszego wycięcia 29 wkładki usztywniającej 13 opiera się o pierwszą ścianę 23 narożnika 10. Oczywiście wówczas też równoległa krawędź 34 zewnętrznego pierwszego wycięcia 29 na drugiej przyprostokątnej wkładki usztywniającej 13 praktycznie dochodzi do dna 35 rozcięcia 25 w drugiej ścianie 24 narożnika 10, zaś prostopadła krawędź 36 zewnętrznego tego pierwszego wycięcia 29 opiera się o drugą ścianę 23 narożnika 10.

Otwory 33 wkładki usztywniającej 13 znajdą się wówczas pod otworami w górnych elementach 37 płyty dolnej 3, a środkowy otwór 32 wkładki usztywniającej 13 znajdzie się naprzeciwko nagwintowanego otworu w tulei z gwintem 9. Przy takim ustawieniu wkładki usztywniającej 13 można ją przynitować specjalnymi nitami 14 do górnych elementów 37 płyty dolnej 3. Otwory w elementach łączonych specjalnymi nitami 14 zostały powiększone w stosunku do średnicy nitów w celu kompensacji odchyleń na gięciach. Specjalne nity 14 posiadają właściwości rozpęczające przez co dokładnie wypełniają otwory w łączonych elementach. Zapewnia to wysoką sztywność połączenia. W ten sposób uzyskuje się trwałe i sztywne umocowanie narożnika 10 w wierzchołku 11 płyty dolnej 3, jak to pokazano na fig. 8. Równocześnie śruba 15 znajdując się w gnieździe utworzonym między górną powierzchnią naby 26 narożnika 10 a dolną powierzchnią wkładki usztywniającej 13, jest tak ruchomo osadzona iż nie jest możliwe wypadnięcie śruby 15 z tego gniazda.

W praktycznie identyczny sposób umieszcza się narożniki 10 w pozostałych trzech wierzchołkach 11, które przynitowuje się stożkowymi nitami 12 do płyty dolnej 3. W płycie dolnej 3, jak i płycie górnej 4, znajdują się sfazowania otworów 38, w których chowa się łeb stożkowego nita 12. Dzięki temu na powierzchni płyty dolnej 3 nie ma wystających elementów i stająca szafa może opierać się równomiernie całą powierzchnią płyty dolnej 3 na podłożu.

W podobny sposób umieszcza się wkładki usztywniające 13 w pozostałych trzech wierzchołkach 11 płyty dolnej 3 dopasowując ją do rozcięć 25 w narożnikach 10, a następnie przynitowuje się je specjalnymi nitami 14 do górnych elementów 37 płyty dolnej 3.

Wierzchołki 11 płyty górnej 4 również uzbraja się w identyczny sposób w narożniki 10 zabezpieczone wkładkami usztywniającymi 13. Oczywiście w każdym takim wierzchołku 11 swobodnie osadzona jest śruba 15.

Następnie na jeden z narożników 10 umocowany w wierzchołku 11 płyty dolnej 3 nasuwa się pionowy słup 2. Przez wierzchołkowy otwór 39 znajdujący się w wierzchołku 11 płyty dolnej 3, leżący w osi nagwintowanego otworu 27 naby 26 narożnika 10, wkłada się odpowiedni klucz imbusowy trafiając w sześciokątne gniazdo śruby 15. Obracając tym kluczem, a tym samym śrubą 15, wkręcamy śrubę 15 w tuleję z gwintem 9 przyspawaną do końcówki pionowy słup 2. Powoduje to, że pionowy słup 2 przymocowuje się na stało do narożnika 10, a za jego pośrednictwem z płytą dolną 3.

W identyczny sposób przymocowuje się pionowe słupy 2 w pozostałych trzech wierzchołkach 11 płyty dolnej 3. W ten sposób otrzymujemy niepełny szkielet 1 szafy telekomunikacyjnej. Do takiego niepełnego szkieletu 1 przymocowuje się następnie płytę górną 4 z osadzonymi w wierzchołkach 11 narożnikami 10, posługując się kluczem imbusowym wkładanym w sześciokątne gniazdo śruby 15 po

PL 224 625 B1 przez wierzchołkowy otwór 39. Po przykręceniu płyty górnej 4 do wszystkich czterech pionowych słupów 2 otrzymujemy pełny szkielet 1 szafy telekomunikacyjnej.

W tak zmontowanym szkielecie 1 szafy można zamontować poziome ceowniki 7 przy użyciu uchwytów do przymocowywania 8 osadzonych na odgięciach 6 pionowego słupa 2. Zaś na tych poziomych ceownikach 7 można zamontować odpowiednie półki służące do zamontowania wymaganego sprzętu w konkretnej szafie telekomunikacyjnej. Na gotowej konstrukcji szkieletu 1 montuje się ściany i drzwi szafy telekomunikacyjnej. Obecność wierzchołkowych otworów 39 w płycie dolnej 3 pozwala wkręcić, w nagwintowany otwór 27 naby 26 narożnika 10, śruby regulacyjne na których stoi cała szafa telekomunikacyjna. Natomiast obecność wierzchołkowych otworów 39 w płycie górnej 4 pozwala wkręcić, w nagwintowany otwór 27 naby 26 narożnika 10, uszy transportowe służące do przemieszczania zmontowanego szkieletu 1.

Oznaczenia

- szkielet

- pionowy słup

- płyta dolna

- płyta górna

- kwadrat przekroju poprzecznego pionowego słupa

- odgięcie pionowego słupa

- poziomy ceownik

- uchwyt do przymocowywania poziomego ceownika do pionowego słupa

- tuleja z gwintem

- narożnik

- wierzchołek płyty

- stożkowy nit

- wkładka usztywniająca

- specjalny nit

- śruba

- kwadrat podstawy narożnika

- dolna podstawa narożnika

- bok narożnika

- wyjęcie wierzchołka płyty

- naroże narożnika

- wypustka narożnika

- naddatek

- pierwsza ściana narożnika

- druga ściana narożnika

- rozcięcie

- zaokrąglona naba narożnika

- nagwintowany otwór

- przelotowy otwór

- pierwsze zewnętrzne wycięcie w wkładce usztywniającej

- drugie zewnętrzne wycięcie w wkładce usztywniającej

- ścięty wierzchołek

- środkowy otwór wkładki usztywniającej

- otwór pod specjalny nit we wkładce usztywniającej

- równoległa krawędź pierwszego zewnętrznego wycięcia we wkładce usztywniającej

- dno rozcięcia w ścianie narożnika

- prostopadła krawędź zewnętrznego pierwszego wycięcia we wkładce usztywniającej

- górny element płyty

- sfazowanie otworu płyty

- wierzchołkowy otwór wierzchołka płyty

Claims (3)

1. Szkielet szafy telekomunikacyjnej zawierający cztery pionowe słupy, płytę dolną i płytę górną, przy czym po obu stronach każdego pionowego słupa posiada przyspawane t uleje z gwintem oraz w każdym wierzchołku płyty dolnej jak i płyty górnej narożnik i wkładkę, znamienny tym, że w wierzchołku (11) płyty dolnej (3), jak i płyty górnej (4), znajduje się narożnik (10), jako element odlewany o kształcie podobnym do prostopadłościanu o podstawie kwadratu (16), przytwierdzony na stało za pomocą stożkowych nitów (12) do danej płyty (3, 4) i wkładka usztywniająca (13), o kształcie płaskiego równomiernego trójkąta prostokątnego, też przytwierdzona na stało do górnych elementów (37) danej płyty (3, 4) za pomocą specjalnych nitów (14), przy czym ścięty wierzchołek (31) wkładki usztywniającej (13) znajduje się w rozcięciu (25), o szerokości odpowiadającej w przybliżeniu grubości wkładki usztywniającej (13), wykonanym w naddatku (22) narożnika (10), zaś równoległe krawędzie (34) zewnętrznych pierwszych wycięć (29) wkładki usztywniającej (13) praktycznie stykają się z dnem (35) rozcięcia (25) w ścianach (23, 24) narożnika (10), a prostopadłe krawędzie (36) zewnętrznych pierwszych wycięć (29) wkładki usztywniającej (13) opierają się o ściany (23, 24) tego narożnika (10), natomiast przewlecona, przez środkowy otwór (32) we wkładce usztywniającej (13), śruba (15), współpracująca z tuleją z gwintem (9), osadzona jest ruchomo w gnieździe utworzonym między górną powierzchnią naby (26) narożnika (10) i dolną powierzchnią wkładki usztywniającej (13).

2. Szkielet szafy według zastrz. 1, znamienny tym, że prostopadłościan narożnika (10) ma wybrane wnętrze z brakiem znacznej części jednego naroża i tylko jedną dolną podstawą (17), przy czym w dolnej podstawie (17) narożnika (10) znajduje się zaokrąglona naba (26), a w niej nagwintowany otwór (27), oraz w dolnej podstawie (17) znajdują się dwa przelotowe otwory (28) pod stożkowe nity (12).

3. Szkielet szafy według zastrz. 1, znamienny tym, że wkładka usztywniająca (13), w pobliżu rogów, posiada dwa otwory (33) pod specjalne nity (14).