PL221756B1 - Parapodium dla osób z porażeniem kończyn dolnych - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest parapodium dla osób z porażeniem kończyn dolnych, umożliwiające ruch pacjenta w pozycji stojącej. Urządzenie pozwala na samodzielne spionizowanie chorego. Napęd konstrukcji realizowany jest poprzez siłę mięśni kończyn górnych pacjenta,

Parapodium statyczne znane z polskiego opisu patentowego nr 197589, posiada ramę główną o regulowanej wysokości, zbudowaną z pionowych rozsuwanych rur blokowanych za pomocą uchwytów regulacji wysokości, osadzoną na platformie podstawy, do której przymocowane są kółka jezdne i kółka jezdne obrotowe z hamulcami, Do ramy głównej przymocowane są regulowane stabilizatory sylwetki, przy czym otwierany stabilizator tylny jest zamocowany przesuwnie i obrotowo na poziomym zwieńczeniu ramy oraz zamykany zamknięciem umieszczonym na tym zwieńczeniu, oraz posiada niezależnie regulowany blat manipulacyjny. Stabilizatory podlegają regulacji jedno- i dwupłaszczyznowej. Parapodium na ramie głównej ma regulowany stabilizator przedni tułowia, regulowane stabilizatory kolan oraz stabilizatory stóp.

Urządzenie sportowo-rehabilitacyjne, zwłaszcza dla chorych z zaburzeniami postawy i aktywności ruchowej znane z polskiego zgłoszenia patentowego nr 354553, charakteryzuje się tym, że do kombinezonu przymocowane są za pomocą niesprężystych cięgien obręcz główna (albo obręcze) na poziomie talii lub klatki piersiowej i połączone obręcze na poziomie kolan. Kombinezon i obręcze posiadają na całej powierzchni punkty mocowania, przez które przekłada się lub do których za pomocą zaczepów mocuje się cięgna sprężyste i niesprężyste. Kombinezon ma poszerzone na dole nogawki, oblegające ściśle powierzchnię butów i odpowiednio zamocowane do podeszwy przy pomocy rzepów lub w każdy inny sposób.

Urządzenie wspomagające chód osób niepełnosprawnych znane z polskiego opisu patentowego nr 195767, posiada dwa płaskie symetrycznie położone względem osi pionowej użytkownika czworoboki przegubowe, stanowiące mechanizm ruchu prostoliniowego i dwa mechanizmy zmiany kierunku ruchu, wyposażone w kamizelkę przymocowaną do mechanizmów zmiany kierunku ruchu, obejmy podudzi, rękojeści napędowe, płozy i platformy stóp, charakteryzuje się tym, że do mechanizmu ruchu prostoliniowego w jego tylnej części zamocowana jest co najmniej jedna rękojeść.

Układ ruchu, utrzymywania równowagi oraz realizacji odpoczynku, urządzenia umożliwiającego chodzenie osobom z niedowładem kończyn dolnych znany z polskiego opisu patentowego nr 197944, zawiera dwie podpory, połączone u dołu z trapezowymi płozami, złożone z dwóch par wysuwnych członów oraz dwa dodatkowe dwuczłonowe pionowe elementy sprężynowe gazowe lub hydrauliczne siłowniki albo amortyzatory, ramę kamizelki, siedzisko i uchwyty dla dłoni. W środkowej części każdego dłuższego boku trapezowych płóz, osadzony wahliwie na sworzniu ceowy odcinek z wykonanymi otworami, do którego z jednej strony jest przytwierdzony wysięgnik z wysuwnym ramieniem, natomiast do każdej płozy są przytwierdzone nagwintowane trzpienie z zamocowanymi nagwintowanymi tulejami mającymi u dołu kołnierze oraz mocującymi je nakrętkami wystające przez otwory, wykonane w ceowych odcinkach, których średnica jest większa od średnicy tulei, a w przestrzeni pomiędzy wewnętrzną powierzchnią ceowego odcinka i powierzchnią kołnierza każdej tulei jest umieszczony pierścień, wykonany ze sprężystego tworzywa. Obydwie przesuwne obejmy ramy kamizelki mają zamocowane trzpienie z osadzonymi obrotowo ceowymi uchwytami, przy czym do przedniej ścianki każdego uchwytu jest zamocowany trzpień z osadzoną obrotowo czworokątną płytką, do której w pobliżu dwóch przeciwległych naroży są zamocowane trzpienie z osadzonym obrotowo na jednym trzpieniu członem głównego pionowego elementu, a na drugim trzpieniu członem dodatkowego pionowego elementu, natomiast do każdego członu głównego pionowego elementu, u góry, są przytwie rdzone uchwyty dla dłoni, przy czym do uchwytów są zamocowane dźwignie, połączone cięgnowymi linkami z blokującymi mechanizmami na siłownikach lub amortyzatorach. Każda z czworokątnych płytek ma z tyłu i u góry przytwierdzony łącznik, do którego jest umocowany amortyzator wykonany ze sprężystego tworzywa.

Urządzenie umożliwiające chód osób niepełnosprawnych znane z polskiego wzoru użytkowego nr 59282, posiada sztywną eliptyczną, opartą o miednicę pacjenta kamizelkę, przymocowaną do m echanizmu zmiany kierunku ruchu, otwartą w swej tylnej części i wyposażoną w zamknięcie, zaś na pionowych członach mechanizmu ruchu prostoliniowego są zamocowane cylindryczne obejmy podudzi, otwarte w swej tylnej części, a do platform stopy stanowiących dolne człony mechanizmu ruchu prostoliniowego są sztywno przymocowane płozy oparte o podłoże.

PL 221 756 B1

Najbardziej popularnym sposobem poruszania się osób z porażeniem kończyn są wózki inwalidzkie. Są one efektywnym sposobem przemieszczania się, ale ich użytkowanie wiąże się z pozostawaniem w pozycji siedzącej. Długotrwałe pozostawanie w takiej pozycji wywołuje poważne zaburzenia w funkcjonowaniu organizmu człowieka. Praktycznie rzecz biorąc prawie każdy organ wewnętrzny narażony jest na upośledzenie związane z takim trybem życia. Niebagatelny wpływ na fizyczny stan zdrowia pacjenta ma jego stan psychiczny, a ciągłe przebywanie w pozycji siedzącej nie wpływa pozytywnie. U osób tych panuje uczucie uzależnienia od innych osób, są apatyczni, nie wykazują żadnej motywacji, mają niskie poczucie własnej wartości, popadają w stany depresyjne. W pionizacji i usprawnianiu chorych z uszkodzeniem rdzenia kręgowego można wyróżnić wiele różnego rodzaju konstrukcji. Ze względów zdrowotnych podstawowym zadaniem tych urządzeń jest umożliwienie przyjęcia przez chorego pozycji pionowej. Bardzo istotne jest także umożliwienie pacjentowi lokomocji dwunożnej.

Istniejące konstrukcje pionizatorów dynamicznych wymagają podczas użytkowania dodatkowego podpierania się za pomocą kul, które pacjent trzyma w rękach. Powoduje to, że osoba ta nie ma możliwości wykonywania żadnych dodatkowych czynności podczas spionizowania. Dodatkowo w przypadku zasłabnięcia, co jest dosyć częstym przypadkiem u osób z paraplegią, chory narażony jest na upadek i następujące po nim urazy. Inną wadą jest też duży nakład energii potrzebny do poruszania tych urządzeń znacząco ograniczający możliwości poruszania na dłuższych dystansach. W przypadku urządzeń zapewniających stabilność podczas chodu bez wykorzystania kul wadami są duży ciężar, gabaryty i hałas powstający podczas poruszania się.

Istota parapodium, według wynalazku, polega na tym, że każda podstawa, zaopatrzona jest w kółko przednie, środkowe i tylne z hamulcem, ponadto do każdej podstawy zamocowane są po dwie podpory dolne, przednie i tylne, w których osadzone są suwliwie i blokowane śrubami dwie podpory górne, przednie i tylne, a na podporach górnych zamocowany jest kosz wyposażony w dodatkowe rączki. Podpory wraz z dolną częścią kosza wyposażoną w mechanizm wymuszający wykrok i podstawą tworzą równoległobok utrzymujący kosz w pozycji równoległej do podstawy. Do podpór górnych zamocowane są dwuczęściowe ramiona napędowe, których poziome, pierwsze części zamocowane są sztywno do podpór górnych tylnych, zaś na ich końcu zamocowane są obrotowo pionowe drugie części ramion napędowych, zakończone rączkami, dodatkowo na ramionach napędowych zamocowane są opory, a do drugich części ramion napędowych zamocowane są linki hamulcowe łączące te części z hamulcami. Tylne koła dociskane są przez hamulce wyposażone w sprężyny osadzone wewnątrz cylindrów. Korzystnie, podpórka podkolanowa mocowana do podpór jest wykonana w postaci opaski kolanowej.

Korzystnie, dolna część kosza składająca się z dwóch części bocznych i łącznika połączona jest ruchomymi łącznikami z górną częścią kosza składającą się z dwóch części bocznych i łącznika, przy czym opierające się o dolną część kosza ruchome łączniki wykonane są z płyt o płaskiej powierzchni blokujących nadmierne przechylanie się górnej części kosza. Korzystnie, kosz zapinany jest pasem zamocowanym z tyłu do łączników i wyściełany poduchami.

Korzystnie, mechanizm wymuszający wykrok ma belkę główną zamocowaną obrotowo na tulei z ogranicznikiem, przytwierdzonej do dolnej części kosza, przy czym wewnątrz belki głównej umies zczone są przesuwnie z możliwością obrotu, dwie mniejsze belki teleskopowe zakończone zawiasem, zamocowanym obrotowo do pierwszych części ramion napędowych.

Korzystnie, pomiędzy pierwszą częścią ramienia napędowego i górną podporą przednią zamocowana jest przekładnia redukująca składająca się z dwóch kół, większego, napędzanego i mniejszego, napędowego, przy czym mniejsze koło ułożyskowane jest pomiędzy pierwszą częścią ramienia napędowego i dolną częścią boczną kosza, zaś większe koło zamocowane jest w podporze górnej przedniej.

Parapodium według wynalazku, charakteryzuje się prostą konstrukcją, jest łatwe technologicznie do wykonania, a jego konstrukcja umożliwia samodzielną pionizację użytkownika. Urządzenie posiada możliwość regulacji rozmiaru dostosowując je do gabarytów pacjenta. Zmieniać można długość urządzenia, szerokość kosza i wysokość i głębokość podpory podkolanowej. W przypadku zasłabnięcia pacjenta, konstrukcja zapewnia pewną podporę i uniemożliwia upadek. Stabilność zapewniona jest dzięki podstawie o odpowiedniej szerokości. Specjalnie zaprojektowany mechanizm kinematyczny uniemożliwia jednoczesne pochylenie dwóch nóg urządzenia, uniemożliwiając przewrócenie się urządzenia. Jedyny możliwy do wykonania ruch przez parapodium to ruch naprzemienny

PL 221 756 B1 nóg. Mechanizm wyposażony jest w ogranicznik kąta wychylenia, dzięki temu wykrok jest ograniczony i nie ma możliwości rozjechania się podstaw.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania uwidoczniony jest na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia parapodium w rzucie izometrycznym, fig. 2 - parapodium w drugim rzucie izometrycznym, fig. 3 - parapodium w widoku z dołu, fig. 4 - parapodium w widoku z boku, fig. 5 - parapodium w widoku izometrycznym z przekładnią, fig. 6 - widok przekładni, fig. 7 - widok mechanizmu wymuszającego, a fig. 8 - widok kosza.

Parapodium dla osób z porażeniem kończyn dolnych ma dwie podstawy 5, zaopatrzone w komplet trzech kółek: przednich 15, środkowych 6 i tylnych 17. Kółka tylne 17 wyposażone są w hamulce 33, nominalnie blokujące kółka tylne 17, dociskane przy pomocy sprężyny znajdującej się wewnątrz cylindra 16. Na podstawie 5 znajdują się podnóżki 8. Do podstawy 5 mocowane są podpory dolne przednie 14 i dolne tylne 32, połączone z podporami górnymi przednimi 13 i górnymi tylnymi 31. Posiadają one możliwość zmieniania długości poprzez wysunięcie podpór dolnych przednich 14 i dolnych tylnych 32, i zablokowanie ich śrubami. Do podpór zamocowana jest podpórka podkolanowa 4. Wyżej do podpór górnych przednich 13 i górnych tylnych 31 zamocowany jest kosz. Składa się on z dwóch dolnych części bocznych kosza 18 i dolnego łącznika kosza 30 oraz z dwóch górnych części bocznych kosza 20 i górnych łączników kosza 21. Górna i dolna część kosza połączona jest ruchomymi łącznikami 19 wykonanymi z płyt o płaskiej powierzchni, które zapierają się o dolną część kosza, blokując nadmierne przechylanie się górnej części kosza. Kosz zapinany jest za pomocą pasa 2 zamocowanego z tyłu do ruchomych łączników 19. Do kosza zamocowane są poduchy 1. Kosz wyposażony jest w dodatkowe rączki 3. Podpory górne przednie 13 i górne tylne 31 i dolne przednie 14 oraz dolne tylne 32 wraz z dolną częścią boczną kosza 18 i podstawą 5, tworzą równoległobok utrzymujący kosz w pozycji równoległej do podstawy. Do podpory górnej tylnej 31 mocowane są ramiona napędowe składające się z dwóch części. Pierwsza część ramienia napędowego 11 zamocowana jest na sztywno do podpory górnej tylnej 31, druga część ramienia napędowego 9 obrotowo na końcu pierwszej części ramienia napędowego 11. Na ramionach mocowane są opory 10. Drugie części ramion napędowych 9 zakończone są rączkami 7. Do drugiej części ramion napędowych 9 zamocowana jest linka hamulcowa 12 łącząca tę część z hamulcem 33. Żeby konstrukcja się nie przewróciła wyposażona jest w mechanizm wymuszający wykrok 34. Mechanizm ten składa się z belki głównej 27 zamocowanej obrotowo na tulei 25 przytwierdzonej do dolnego łącznika kosza 30. W belce głównej 27 znajd ują się dwie belki teleskopowe 28, posiadające możliwość swobodnego obrotu i przesuwania wewnątrz belki głównej 27, oraz zakończone zawiasem 26, zamocowanym do pierwszych części ramion napędowych 11, który posiada dodatkowo możliwość obrotu wewnątrz ramion. Układ ten powoduje, że jednoczesny ruch podpór parapodium w tym samym kierunku nie jest możliwy. Jedynym możliwym ruchem jest symetryczny ruch przeciwstawny. Układ belek przesuwa się po tulei 25, na której znajduje się stopień i z drugiej strony zamocowany ogranicznik 29. Dodatkowym wyposażeniem może być przekładnia redukująca 22 siłę niezbędną do napędzenia konstrukcji. Składa się ona z dwóch kół o różnych średnicach, koła napędzanego 23 i napędzającego 24. Mniejsze koło, napędzające 24 zamocowane jest do ramienia napędowego 11, dalej poprzez łożysko w obudowie przytwierdzone do dolnej części bocznej kosza 18. Większe koło, napędzane 23, zamocowane jest do podpory górnej przedniej 13.

Ruch w parapodium odbywa się poprzez wprawienie w ruch ramion napędowych. Aby przemieścić jedną nogę, należy pociągnąć za wybrane ramię. Powoduje to oparcie się ramiona 9 o ogranicznik 10 i zwolnienie mechanizmu hamulcowego z jednej strony poprzez linkę hamulcową. W wyniku przyłożenia siły wytwarzany jest moment obrotowy powodując obrót podpór względem kosza i podstawy. Prowadzi to do przesunięcia wybranej nogi ku przodowi. Dodatkowo aby ułatwić sobie zadanie można przemieścić środek ciężkości na nogę nieprzesuwaną co zmniejsza wymaganą siłę.

Wykaz oznaczeń na rysunku:

- poducha,

- pas,

- dodatkowa rączka,

- podpórka podkolanowa,

- podstawa,

- kółko środkowe,

- rączka,

- podnóżek,

PL 221 756 B1

- druga część ramienia napędowego,

- ogranicznik,

- pierwsza część ramienia napędowego,

- linka hamulcowa,

- podpora górna przednia,

- podpora dolna przednia,

- kółko przednie,

- cylinder,

- kółko tylne,

- dolna część boczna kosza,

- ruchomy łącznik,

- górna część boczna kosza,

- górny łącznik kosza,

- przekładnia redukująca,

- koło napędzane,

- koło napędowe,

- tuleja,

- zawias,

- belka główna,

- belka teleskopowa,

- ogranicznik,

- dolny łącznik kosza,

- podpora górna tylna,

- podpora dolna tylna,

- hamulec,

- mechanizm wymuszający wykrok.

Claims (7)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Parapodium dla osób z porażeniem kończyn dolnych wyposażone w dwie trapezowe podstawy, na których osadzone są podnóżki oraz zamocowane podpory dolne połączone suwliwie z podporami górnymi zakończone ramą, ponadto do podpór zamocowana jest podpórka podkolanowa, znamienne tym, że każda podstawa (5), zaopatrzona jest w kółko przednie (15), środkowe (6) i tylne (17) z hamulcem (33), do każdej podstawy (5) zamocowane są podpory dolne przednie (14) i dolne tylne (32), w których osadzone są suwliwie i blokowane śrubami dwie podpory górne przednie (13) i podpory górne tylne (31), na których zamocowany jest kosz wyposażony w dodatkowe rączki (3), przy czym podpory dolne przednie (14), górne przednie (13), górne tylne (31) i dolne tylne (32) wraz z dolną częścią boczną kosza (18) wyposażoną w mechanizm wymuszający wykrok (34) i podstawą (5) tworzą równoległobok utrzymujący kosz w pozycji równoległej do podstawy (5), do podpór górnych tylnych (31) zamocowane są dwuczęściowe ramiona napędowe, których pierwsze części (11) zamocowane są sztywno do podpór górnych tylnych (31), zaś na ich końcu zamocowane są obrotowo pionowe drugie części ramion napędowych (9) zakończone rączkami (7), dodatkowo na ramionach napędowych zamocowane są opory (10), a do drugich części ramion napędowych (9) zamocowane są linki hamulcowe łączące te części z hamulcem (33).
2. 2. Parapodium, według zastrz. 1, znamienne tym, że kółka tylne (17) dociskane są przez hamulce (33) wyposażone w sprężyny osadzone wewnątrz cylindrów (16).
3. 3. Parapodium, według zastrz. 1, znamienne tym, że podpórka podkolanowa (4) jest wykonana w postaci opaski kolanowej.
4. 4. Parapodium, według zastrz. 1, znamienne tym, że dolna część kosza składająca się z dwóch dolnych części bocznych (18) i łącznika dolnego (30) połączona jest ruchomymi łącznikami (19) z górną częścią kosza składającą się z dwóch górnych części bocznych (20) i łącznika (21), przy czym opierające się o dolną część kosza ruchome łączniki (19) wykonane są z płyt o płaskiej powierzchni blokujących nadmierne przechylanie się górnej części kosza.
5. 5. Parapodium, według zastrz. 4, znamienne tym, że kosz zapinany jest pasem (2) zamocowanym z tyłu do ruchomych łączników (19) i wyściełany poduchami (1 ).

   PL 221 756 B1
6. 6. Parapodium, według zastrz. 1, znamienne tym, że mechanizm wymuszający wykrok (34) ma belkę główną (27) zamocowaną obrotowo na tulei (25) z ogranicznikiem (29), przytwierdzonej do dolnej części kosza, przy czym wewnątrz belki głównej (27) umieszczone są przesuwnie z możliwością obrotu, dwie mniejsze belki teleskopowe (28) zakończone zawiasem (26), zamocowanym obrotowo do pierwszych części ramion napędowych (11).
7. 7. Parapodium, według zastrz. 1, znamienne tym, że pomiędzy pierwszą częścią ramienia napędowego (11) i podporą górną przednią (13) zamocowana jest przekładnia redukująca (22) składająca się z dwóch kół, większego napędzanego (23) i mniejszego napędowego (24), przy czym koło napędowe (24) ułożyskowane jest pomiędzy pierwszą częścią ramienia napędowego (11) i dolną częścią boczną kosza (18), zaś koło napędzane (23) zamocowane jest do podpory górnej przedniej (13).