PL221538B1 - Umocnienie brzegu morskiego - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest umocnienie brzegu morskiego za pomocą składanych elementów żelbetowych na brzegu morskim i na klifie.

Obecnie naukowcy wskazują na zjawiska cofania się lądu w różnych miejscach naszego Wybrzeża. Poligonem badawczym jest rejon Jastrzębiej Góry i Półwyspu Helskiego z występującymi zjawiskami abrazji. Brzeg Bałtyku ulega nieustannie procesowi cofania. Przykładem zjawiska niszczenia brzegu morskiego, czyli abrazji może być kościółek gotycki w Trzęsaczu na Pomorzu Zachodnim. Znajduje się on obecnie na krawędzi klifu, a kilkaset lat temu usytuowany był w odległości kilku kilometrów od brzegu.

W powszechnym odczuciu brzegi morskie należałoby chronić, żeby zachować szerokie plaże i urokliwe zbocza klifów, z których mogliby korzystać wczasowicze. Brzegi klifowe naszego Wybrzeża, które są źródłem zasilania rumowiska plażowego są coraz ubożs ze w piasek i potok rumowiska niesiony wzdłuż brzegu jest także mniejszy niż w poprzednich epokach. Wskutek uwarunkowań przyrodniczych nie występuje naturalna odbudowa brzegów morskich. Administratorzy brzegów morskich podejmują różne działania, ażeby zapobiec zjawiskom abrazji w różny sposób. Wprowadza się np. ostrogi, czyli rzędy pali wbite prostopadle do brzegu, jako pasywną metodę jego ochrony. Poprzez system ostróg transportowany materiał powinien był się osadzać, poszerzając w ten sposób plaże. Jednak wobec niedostatku rumowiska ostrogi nie zdały egzaminu. Próbowano również sztucznego zasilania rumowiska, które czerpano z dna morza otwartego. Źródłem zasilania jest również przesył any rurociągiem piasek z pogłębiania portu we Władysławowie.

Sztuczne zasilanie wymaga olbrzymich nakładów finansowych, a jest tylko chwilowym zabe zpieczeniem, dlatego też wobec złożoności problemu konieczne jest podjęcie decyzji wobec nabrzmiałego problemu socjologicznego, demograficznego i ekonomicznego.

Poprawne zabezpieczenie brzegu klifowego jest bardzo istotne, ponieważ obserwuje się niszczące działania morza, występują zjawiska osuwiskowe, które uszkadzają infrastrukturę, jak m.in. ośrodki wypoczynkowe i inne budynki usytuowane przy brzegu klifu.

Znany jest z opisu zgłoszenia wynalazku P. 291550 Prefabrykowany segment geotekstylny będący znanym przestrzennym tworem o kształcie wydłużonego rękawa, o przekroju kołowym lub kołowo-symetrycznym, sporządzonym z przesączalnego materiału geotekstylnego, z zaślepionym jednym końcem, charakterystyczny tym, że stanowi go jednolita płaska mata spodnia, zestawiona z szeregu trwale ze sobą złączonych brytów materiału geotekstylnego, z umocowanymi na niej trwale w procesie prefabrykacji, zwłaszcza przez przyszycie licznymi równoległymi do siebie obciążającymi rękawami, wykonanymi z materiału geotekstylnego. Są one wypełnione wypełniaczem mineralnym w postać finalną sztywnych żeber obciążających stok skarpy oraz mają charakter cylindrycznych smukłych tworów o przekroju kołowo-symetrycznym. Każdy z rękawów jest zaopatrzony we wlot usytuowany w górnej części skarpy, równolegle do krawędzi skarpy, uformowany w postać elastycznego wzmocnionego obrzeża, mającego długość obwodu równą długości obwodu rękawa w jego przekroju poprzecznoosiowym. Powierzchnia zajmowana przez matę spodnią jest większa od powierzchni zajmowanej przez rzuty wszystkich umocowanych do niej obciążających rękawów. Na jednej macie spodniej jest umocowane kilka odmian wymiarowych obciążających rękawów.

Znany jest z opisu zgłoszenia wynalazku P.291551 Sposób wypełniania powłoki geotekstylnej polegający na tym, że ułożoną na powierzchni skarpy (S) prostopadle do jej krawędzi powłokę przed jej wypełnieniem, rozpina się na zawiesiach wzdłuż osi symetrii w postać zbliżoną do kształtu finalnego, po czym wlot uformowany w postać wzmocnionego obrzeża osadza się i mocuje na kabłąkowym uchwycie ukośnej rynny zasilającej, wypełnionej wypełniaczem mineralnym (W), który następnie wprowadza się grawitacyjnie do wnętrza powłoki począwszy od jej najniższego punktu przez spłukiwanie wypełniacza strumieniem wody z ręcznie lub mechanicznie uruchomionego hydromonitora. Układ do wypełniania powłoki geotekstylnej charakterystyczny tym, że składa się z licznych ustawi onych w szereg wzdłuż osi symetrii powłoki na powierzchni skarpy sztywnych przestrzennych ażurowych stelaży, mających liczne elastyczne przesuwne zawiesia z zaczepami do podwieszania powłoki. Wzmocnione obrzeże powłoki jest opasane na kabłąkowym uchwycie i umocowane doń w górnej części śrubowymi zaciskami. Kabłąkowy uchwyt stanowi umieszczone w najniższym punkcie zakończenie spustowego ustnika ukośnej rynny zasilającej, mającej dno ukształtowane z dwu ustawionych pod kątem rozwartym płaszczyzn, wypełnionej wypełniaczem mineralnym (W) i zaopatrzonej w osadzony nad nią hydromonitor mający mechaniczny lub ręczny uchwyt manewrowy. Rynna zasilająca wraz ze

PL 221 538 B1 spustowym ustnikiem jest osadzona na sztywnej konstrukcji szkieletowej, osadzonej doraźnie na czas wypełniania w pobliżu górnej krawędzi skarpy (S).

Znany jest z opisu patentowego nr 168254 Sposób zabezpieczania brzegu i stabilizowania dna, zwłaszcza morskiego oraz budowania sztucznych wysp polegający na stosowaniu wiotkich form szalunkowych w postaci worków, uszytych z częściowo przepuszczalnej tkaniny technicznej. Worki te dostarcza się na miejsce przeznaczenia, gdzie gromadzi się również kamieniwo. Napełnione częściowo kamieniwem worki układa się ściśle obok siebie w rzędach na przygotowanym podłożu gruntowym. Następnie, za pomocą pompy do betonu, worki te dopełnia się pod ciśnieniem dostarczaną sukcesywnie zaprawą cementową i zamyka. W miarę potrzeby, na pierwszej warstwie dopełnionych worków układa się następne warstwy, powtarzając czynności, aż do osiągnięcia żądanej wysokości budowanego obiektu. Wynalazek znajduje zastosowanie w budownictwie morskim i śródlądowym.

Znany jest z opisu patentowego nr 180819 Sposób zabezpieczania brzegu i umacniania dna morskiego lub innych zbiorników wodnych i cieków oraz budowania sztucznych wysp i pr ogów podwodnych polegający na tym, że formy szalunkowe wykonuje się z częściowo przepus zczalnej tkaniny technicznej w postaci worków jedno lub wielokomorowych o kształcie prostopadł ościanu, które na czas napełniania mocuje się pionowo w sztywnej formie, a następnie do konuje się całkowitego wypełnienia kruszywem mineralnym osiągając masę całkowitą każdego worka w granicach 0,5-8T. Tak przygotowane worki układa się na odpowiednio przygotowanym podłożu gruntowym ściśle obok siebie.

Znany jest z opisu patentowego nr 203734 System ochrony brzegu, szczególnie morskiego.

Znane jest z opisu patentowego nr 202743 Połączenie brzeg do brzegu pomiędzy elementami pierwszym i drugim, wyraźnie płaskimi, zwłaszcza takimi jak elementy płyt, belek, usztywniaczy, ramowic lub wiatrownic, przy czym pierwszy i/lub drugi element zawierają na swoich brzegach, co najmniej jedno wycięcie wewnętrzne i/lub jedno wycięcie zewnętrzne, które współpracuje w sposób współpłaszczyznowy z wycięciem zewnętrznym i/lub wewnętrznym o kształcie uzupełniającym. Wycięcie wyposażone jest na swojej krawędzi, w co najmniej jedną strefę wypukłą przystosowaną do umieszczenia w niej materiału strukturalnego.

Znany jest z opisu zgłoszenia wynalazku P 382045 Sposób ochrony brzegu przed falami morskimi i zespół tłumiący energię fal morskich polegający na tym, że w określonej odległości od brzegu, za strefą transformacji fal, na drodze fali morskiej w warstwie falującej wody, umieszcza się co najmniej jeden zespół tłumiący energię fal morskich, zawierający pionowe elementy. Górne krawędzie zespołu tłumiącego usytuowane są na określonej głębokości od powierzchni wody, natomiast dolne krawędzie zespołu tłumiącego usytuowane są w określonej odległości nad dnem, przy czym zespół tłumiący mocowany jest do elementów kotwiących, umieszczonych na dnie, za pomocą co najmniej dwóch cięgien. Zespół tłumiący energię fal morskich charakteryzuje się tym, że zawiera co najmniej kilka pionowych elementów, połączonych wzajemnie ze sobą, natomiast w dolnej części zespołu tłumiącego zamocowane są co najmniej dwa cięgna, przy czym dolne końce cięgien zamocowane są do elementów kotwiących, umieszczonych na dnie.

Znany jest z opisu zgłoszenia wynalazku nr P 386981 Sposób ochrony brzegu przed erozją wywołaną falowaniem morza przez umieszczone w morzu w pewnym oddaleniu od brzegu umocnienia, charakteryzujący się tym, że umocnienia składają się z szeregu sztucznych wysp (l₁, ..., I_n) o podłużnym, nieregularnym kształcie, ustawionych w palisadę profili, tworzącą w przybliżeniu linie równ oległą do linii brzegowej (C), przy czym wyspy te ustawione są w przybliżeniu prostopadle do kierunku (W) najczęściej wiejących w danym rejonie wiatrów. Ponadto poszczególne wyspy (l _x) zagięte są od strony otwartego morza (M) w kierunku sąsiedniej wyspy (l_x+₁).

Istotą wynalazku jest umocnienie brzegu morskiego za pomocą składanych elementów żelbetowych na brzegu morskim i na klifie, charakteryzujące się tym, że ma na brzegu morskim wzdłuż jej linii jeden szereg płyt zaporowych korzystnie na usypanym wale, skierowanych ostrzem do morza, korzystnie pod kątem ostrym wynoszącym 30°, zaś na klifach ma rzędy korzystnie osadzonych zestawów oporowych ułożonych kaskadowo opadających płytach przednich i płytach bocznych, osadzonych w utwierdzonych w gruncie łącznikach prowadzących. Szereg płyt zaporowych przedzielony jest kanałami spływu wody, które mają otwarte przestrzenie wypływu wody. Szereg płyt zaporowych umieszczony jest na obszarze akwenu wodnego. Odległości między rzędami pionowych zestawów oporowych (2) wynoszą korzystnie 1,5-2 m.

Rozwiązanie umocnienia brzegu morskiego według wynalazku wpływa na zahamowanie ubytku lądu spowodowanego przez fale morskie i jednoczesne odzyskiwanie lądu poprzez nanoszenie piask u

PL 221 538 B1 za pomocą fal. Przez zastosowanie płyt zaporowych pod wodą na zboczach dna, odzyskuje się również ląd na płyciznach brzegu.

Umocnienie brzegu morskiego według wynalazku pozwala na ochronę klifu przez zastosowanie płyt oporowych łączonych łącznikami żelbetowymi, jest łatwe w montażu i demontażu, można je montować w różnych kombinacjach - płasko jak plaster miodu i piętrowo (duże wzmocnienie klifu), zaś płyty zaporowe można układać bez wsporników na uprzednio usypanym kopcu piasku na całej długości brzegu (plaży). Elementy żelbetowe odporne są na warunki zimowe.

Dodatkowym korzystnym elementem zastosowanego umocnienia jest to, że na ustawionych płytach oporowych i zasypanych wewnątrz piaskiem i ziemią urodzajną, można sadzić ozdobne krzewy, przez co poprawia się estetykę plaży i brzegu.

Przedmiot wynalazku uwidoczniony został na rysunku, na którym przedstawione zostało umocnienie brzegu morskiego.

P r z y k ł a d w y k o n a n i a

Wynalazek w przykładzie wykonania umocnienie brzegu morskiego za pomocą składanych elementów żelbetowych na brzegu morskim i na klifie, które na linii brzegowej ma szereg płyt zaporowych 1 w kształcie drukowanej litery „L”, skierowanych ostrzem do morza pod kątem ostrym wynoszącym 30°, które ułożone są na usypanym wale 7. Na obszarze akwenu wodnego ma płyty zaporowe podwójne (9) i pojedyncze (10).

Na klifach ma rzędy osadzonych zestawów oporowych 2 ułożonych kaskadowo o opadających płytach przednich 3 i płytach bocznych 4, osadzonych w utwierdzonych w gruncie łącznikach prowadzących 5. Szereg płyt zaporowych 1 przedzielony jest kanałami spływu wody 6, które mają otwarte przestrzenie wypływu wody 8. Odległości między rzędami pionowych zestawów oporowych 2 wynoszą 2 m.

Claims (7)

1. Umocnienie brzegu morskiego za pomocą składanych elementów żelbetowych na brzegu morskim i na klifie, znamienne tym, że na linii brzegowej ma szereg płyt zaporowych (1) w kształcie drukowanej litery „L”, skierowanych ostrzem do morza, korzystnie pod kątem ostrym, zaś na klifach ma rzędy korzystnie osadzonych zestawów oporowych (2) ułożonych kaskadowo o opadających płytach przednich (3) i płytach bocznych (4), osadzonych w utwierdzonych w gruncie łącznikach prowadzących (5).

2. Umocnienie według zastrz. 1, znamienne tym, że szereg płyt zaporowych (1) ma kąt ostry wynoszący około 30° względem poziomu lustra wody.

3. Umocnienie według zastrz. 1, znamienne tym, że szereg płyt zaporowych (1) przedzielony jest kanałami spływu wody (6).

4. Umocnienie według zastrz. 3, znamienne tym, że kanały spływu wody (6) mają otwarte przestrzenie wypływu wody (8).

5. Umocnienie według zastrz. 1, znamienne tym, że płyty zaporowe (1) ułożone są na usypanym wale (7).

6. Umocnienie według zastrz. 1, znamienne tym, że odległości między rzędami pionowych zestawów oporowych (2) wynoszą korzystnie 1,5-2 m.

7. Umocnienie według zastrz. 1, znamienne tym, że na obszarze akwenu wodnego ma płyty zaporowe podwójne (9) i pojedyncze (10).