PL216668B1 - Sposób i układ sterowania urządzeniami sieci informatycznej poprzez otwartą magistralę typu Feldbus - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób sterowania urządzeniami sieci informatycznej poprzez otwartą magistralę typu Feldbus i układ sterowania urządzeniami sieci informatycznej poprzez otwartą magistralę typu Feldbus.

Przedmiot wynalazku obejmuje zwłaszcza sieć informatyczną, konfigurację abonencką urządzeń oraz zasilanie urządzeń energią elektryczną. Typowymi urządzeniami są łączniki przemysłowe, takie jak styczniki, samoczynne łączniki silnikowe, łączniki mocy oraz czujniki pomiarowe i podobne urządzenia.

Wymienione łączniki przemysłowe i inne są z reguły w urządzeniu elektrycznym połączone względnie nadzorowane centralnie przez układ sterowania, przykładowo przez sterownik z programowalną pamięcią (SPS). Zwykle łączniki takie są łączone z zespołem sterującym (np. SPS) przez przewodowe linie sterowania. Złożone są one z reguły z przewodów, które mogą włączać i wyłączać łącznik, korzystnie stycznik, a równocześnie dostarczają energię potrzebną do łączenia łączników, a ponadto chodzi tu o przewody, które przekazują sygnały z łącznika z powrotem do zespołu sterującego do kontroli. Przykładami sygnałów do nadzorowania urządzenia łączącego, zwłaszcza startera silnika, są stan położenia stycznika (zał/wył) lub stan samoczynnego łącznika silnikowego zał/wył).

Przy budowaniu urządzenia elektrycznego (np. szafy sterowniczej) okablowanie i łączenie łączników elektrycznych z układem sterowania przeprowadza się ręcznie, zwykle wykorzystując fachowych elektryków. Praca ta często może być czasochłonną częścią konstruowania szafy sterowniczej. Ponadto okablowanie ze względu na wiele przewodów sterujących jednakowego rodzaju jest podatne na błędy, ponieważ przewody te można przykładowo zamienić przy układaniu w korytku kablowym, a później można je dołączyć do zacisków niewłaściwych urządzeń. Ponadto przewody sterujące muszą być układane do poszczególnych łączników, aby je tam podłączyć elektrycznie.

Do tego potrzebne są dalsze nakłady w takiej postaci, że przy układaniu przewodów korytka kablowe muszą mieć odmierzoną długość i muszą być montowane na płycie montażowej, w której można następnie układać poszczególne przewody sterujące.

Znane jest również ze stanu techniki pośrednie dołączanie urządzeń pomiędzy magistralą a dalszymi składnikami układu. W publikacji EP 0 779 640 A2 przedstawiono przykładowo stosowanie nadających się do łączenia z magistralą modułów wzmacniających do układów napędowych łączników elektrycznych. Elektromagnetyczny lub elektroniczny układ wzmacniający jest poprzez obwód interfejsowy z przyłączami magistrali połączony z jednej strony z przyłączami zasilania prądem, a z drugiej strony z przyłączami napędzania. Obwód interfejsowy jest wykonany dwu- lub jednokierunkowo. Ponadto przewidziane są elementy łącznikowe dla przekazywanych z magistrali sygnałów parametrów ustawiania modułu wzmacniającego i/lub łącznika oraz elementy łącznikowe do ujmowania przekazywanych na magistralę sygnałów dotyczących stanów modułu wzmacniającego i/lub łącznika.

Jeśli chodzi o sprzężenie z magistralą, z EP 0 637 734 A1 znany jest moduł, który jest wyposażony w sprzęgacz magistrali, który z jednej strony jest połączony z układem stykowym do elektrycznego i mechanicznego podłączania do magistrali, a z drugiej strony jest połączony z elektronicznym układem mierzenie wartości pomiarowych, przeznaczonym do programowanego przetwarzania sygnałów pomiarowych względnie informacji stanu i do wytwarzania poleceń rozłączania, przy czym sygnały pomiarowe względnie informacje stanu są doprowadzane poprzez magistralę. Moduł taki może sam wytwarzać polecenia rozłączania po przetworzeniu sygnałów pomiarowych i podawać je na układ wyzwalania wyłącznika ochronnego.

Z publikacji DE 101 47 442 A1 znany jest sposób i urządzenie oraz zespół sterujący do nadzorowania systemu magistrali z nie mniej niż trzema abonentami, przy czym jeden abonent jest abonentem nadrzędnym i inicjuje każde przenoszenie danych do systemu magistrali. Drugi abonent jest wykonany jako element instalacji zamkowej zamykanego wnętrza pojazdu, zaś trzeci abonent jest utworzony na zewnątrz zamykanego wnętrza pojazdu. Pierwszy abonent nadzoruje przenoszenie danych tak, że w nie mniej niż jednym stanie działania pojazdu i/lub systemu magistrali pierwszy abonent przy każdym przenoszeniu danych na system magistrali, które nie zostało zainicjowane przez niego, wprowadza środki uniemożliwiające przenoszenie danych. Jako system magistrali stosuje się system magistrali LIN.

Również publikacja DE 101 47 446 A1 przedstawia sposób i urządzenie do nadzorowania systemu magistrali z nie mniej niż dwoma abonentami, z których nie mniej niż jeden jest abonentem autoryzowanym i nadzoruje przenoszenie danych do systemu magistrali, przy czym przy każdym przenoPL 216 668 B1 szeniu danych do systemu magistrali przenoszony jest znak rozpoznawczy, który może zostać jednoznacznie przyporządkowany jednemu abonentowi. Jeżeli przenoszenie danych jest inicjowane przez abonenta innego niż abonent autoryzowany, wówczas wykonywanie przenoszonych danych jest uniemożliwione. Tu też stosuje się system magistrali LIN.

Z publikacji DE 197 56 918 A1 znane jest urządzenie sterowania łącznością, w którym stacja główna przenosi ramkę przenoszenia wsadowego do wielu stacji podporządkowanych, a indywidualne ramki odpowiedzi są przekazywane ze stacji podporządkowanych do stacji głównej.

Publikacja DE 689 20 028 T2 przedstawia sposób i urządzenie do realizowania wielodostępu z cykliczną rezerwacją w systemie łączności, przy czym dostęp do medium przenoszenia w sieci telekomunikacyjnej ma jednokierunkową strukturę magistrali w konfiguracji magistrali składanej lub magistrali podwójnej oraz wiele stacji włączonych pomiędzy te magistrale. Sieć taka zawiera dwie jednokierunkowe, przeciwbieżne magistrale przenoszenia oraz wiele stacji, z których każda jest połączona z obiema magistralami. Ponadto przewidziane jest stanowisko główne, które tworzy na magistralach w regularnych odstępach szczeliny czasowe, przy czym każda stacja żąda dostępu do jednej szczeliny.

Również publikacja DE 34 24 866 A1 przedstawia sposób i układ do przenoszenia danych, przy czym są one przenoszone w systemie magistrali w postaci cyfrowej ze zwielokrotnieniem czasowym. System magistrali złożony jest z centralnego zespołu sterującego, wielu równowartościowych, podległych temu zespołowi sterującemu stacji abonenckich i nie mniej niż jednego przewodu magistrali danych, łączącego wszystkich abonentów.

Zadaniem wynalazku jest takie uproszczenie układu i sposobu sterowania połączonych w sieć za pomocą magistrali urządzeń z bramą poprzez otwartą magistralę typu Feldbus, by uniknąć kosztownego okablowania, i by użytkownik za pomocą niewielu zabiegów obsługowych mógł sprawdzić taki układ, skonfigurować go i ponownie uruchomić w razie wystąpienia sygnałów błędu.

Zadanie to dla układu według wynalazku zostało rozwiązane przez to, że przewidziany jest pojedynczy wtykowy łączący przewód w układzie do łączenia abonentów magistrali oraz bramy, jak również do przenoszenia danych sterowania i/lub danych stanu oraz energii. Jeśli chodzi o sposób, zadanie to zostało rozwiązane przez to, że brama w zadanej konfiguracji wyjściowej nie oczekuje żadnych abonentów magistrali, a w celu przejmowania nie mniej niż jednego abonenta magistrali i tworzenia nowej konfiguracji zadanej za pomocą nie mniej niż jednego abonenta magistrali w bramie jest uruchamiany tryb konfigurowania. Jeśli chodzi o łącznik, zadanie to zostało rozwiązane przez to, że łącznik ten ma nie mniej niż jedno sterujące wyjście do sprawdzania poprzedniego łącznika jako abonenta magistrali i/lub bramy oraz wyjście sterujące do wybierania następnego łącznika jako dalszego abonenta magistrali.

Wynalazek dotyczy zatem układu, za pomocą którego aktory jako abonenci magistrali, korzystnie przemysłowe łączniki, takie jak np. łączniki mocy lub połączenia stycznika z samoczynnym łącznikiem silnikowym, są informatycznie łączone w sieć poprzez układ magistrali aplikacyjnej, korzystnie przez magistralę LIN, w celu sterowania dołączonych łączników przemysłowych i nadzorowania ich. Układ ten ma nie mniej niż jedną bramę, która jest włączona pomiędzy otwartą magistralę Feldbus a aktory. Pojedynczy wtykowy przewód łączący łączy poszczególnych abonentów lub aktory ze sobą i z bramą. Służy on do przenoszenia danych, mianowicie danych sterowania i/lub danych stanu oraz do przenoszenia energii w celu zasilania abonentów magistrali i ewentualnie dalszych członów składowych układu. Korzystnie brama jest usytuowana pomiędzy otwartą magistralą Feldbus a przewodem łączącym i ma urządzenia łączące, przeznaczone do łączenia z magistralą Feldbus, do dołączania napięcia sieci i przewodu łączącego. Poprzez bramę można wykonywać liczne funkcje, które zostaną jeszcze objaśnione szczegółowo poniżej.

Szczególne zalety układu i sposobu według wynalazku polegają na tym, że okablowanie sterujące, prowadzące do przemysłowych łączników, zastąpione jest wtykowym i łatwo montowanym układem połączeń przewodowych. Wyeliminowano kosztowne i podatne na uszkodzenia instalacje okablowania sterującego i uniknięto stosowania korytek kablowych, które są potrzebne do układania przewodów, albo montażu korytek.

Takie okablowania dotyczą przewodów sterujących, tu zwłaszcza do stycznika, przewodów do włączania i wyłączania stycznika oraz przewodów stanu, które przykładowo są przeznaczone do sprawdzania stanu połączenia stycznika lub stanu samoczynnego łącznika silnikowego (zał/wył).

Oczywiście możliwe jest dołączanie w charakterze aktorów lub abonentów urządzeń złożonych, które mogą wymieniać wiele informacji i danych. Urządzeniami takimi mogą być przykładowo łączniki

PL 216 668 B1 przemysłowe, takie jak łączniki mocy, elektroniczne samoczynne łączniki silnikowe lub przetwornice częstotliwości.

Układ sterowania urządzeń połączonych w sieć za pomocą magistrali z bramą poprzez otwartą magistralę Feldbus może mieć następujące właściwości oddzielnie lub w połączeniu ze sobą. W szczególności przewidziany jest przy tym sterownik magistrali do nadzorowania bramy. Sama brama ma korzystnie nie mniej niż jeden interfejs do otwartej magistrali Feldbus, nie mniej niż jeden interfejs do magistrali aplikacyjnej w celu sterowania i odpytywania nie mniej niż jednego aktora lub abonenta usytuowanego na magistrali aplikacyjnej i nie mniej niż jedno wyjście danych do łączności z nie mniej niż jednym abonentem. Ponadto korzystne okazuje się, kiedy brama ma nie mniej niż jedną pamięć do remanencyjnego przechowywania konfiguracji magistrali wpisanej przez sterownik magistrali oraz do przechowywania istniejącej konfiguracji magistrali aplikacyjnej.

Ponadto okazuje się korzystne, gdy brama zawiera nie mniej niż jedno pierwsze zasilające gniazdo do zasilania głównym napięciem zasilającym oraz nie mniej niż jedno drugie zasilające gniazdo do zasilania pomocniczym napięciem, które jest lub będzie przekazywane do abonenta magistrali, brama jest ponadto łączona lub jest połączona z nie mniej niż jednym przewodem sterującym do uruchamiania pierwszego abonenta magistrali.

Korzystne okazuje się również, kiedy brama ma nie mniej niż jeden wskaźnik stanu do wskazywania stanów pracy abonentów magistrali oraz do łączności z magistralą i/lub kiedy ten nie mniej niż jeden abonent magistrali ma nie mniej niż jeden wskaźnik do pokazywania własnego stanu pracy. Dzięki temu zawsze możliwa jest optyczna kontrola prawidłowego działania układu.

Ponadto brama korzystnie ma nie mniej niż jeden uruchamiający element do uruchamiania konfiguracji magistrali abonentów magistrali dołączonych poprzez magistralę aplikacyjną. Przy takiej konfiguracji, a więc w trybie konfigurowania, brama sprawdza poprzez magistralę aplikacyjną ilu abonentów magistrali jest dołączonych do magistrali aplikacyjnej, przy czym abonenci magistrali zostają korzystnie przenumerowani. Każdy abonent magistrali może przy tym zapisywać swój specyficzny numer identyfikacyjny i/lub brama zapisuje numery identyfikacyjne w sposób zabezpieczony przed spadkiem napięcia do zera. Dzięki temu również przy wyłączeniu po ponownym włączeniu nie ma żadnej utraty danych, tak że praca po włączeniu może być kontynuowana bez dalszych czynności. Korzystnie po objęciu wszystkich abonentów magistrali konfiguracja ta jest zapisana lub będzie zapisana remanencyjnie jako konfiguracja zadana w bramie (20), a dane sterowania i/lub stanu są wymieniane lub będą wymieniane pomiędzy bramą a abonentami magistrali.

Ze względu na nie mniej niż jednego abonenta magistrali lub aktora korzystne okazuje się, kiedy ma on nie mniej niż jedno wejście sterujące do odpytywania poprzedniego abonenta magistrali i/lub bramy oraz wyjście sterujące do wybierania następnego abonenta magistrali. Ponadto może on zawierać nie mniej niż jeden sterujący i programujący zespół do realizowania łączności poprzez magistralę i funkcjonalności aplikacji aktora.

Do zasilania prądem lub energią ten nie mniej niż jeden abonent magistrali może mieć urządzenie do dołączania napięcia sieci. Ponadto ma on korzystnie nie mniej niż jedno urządzenie do przekazywania strumienia danych i/lub pomocniczego napięcia do następnego abonenta magistrali lub aktora i/lub do przekazywania dalej pomocniczego napięcia do aplikacji aktora.

Korzystnie ten nie mniej niż jeden abonent magistrali ma nie mniej niż urządzenie do przeprowadzania transakcji aktora i/lub nie mniej niż jedno urządzenie do sygnalizowania transakcji aktora i/lub położeń aktorów na aplikacyjnej magistrali, tak że możliwa jest łączność pozycji aktorów i transakcji aktorów poprzez magistralę aplikacyjną.

Taki nie mniej niż jeden abonent magistrali ma ponadto korzystnie nie mniej niż jedno urządzenie do wpisywania numeru identyfikacyjnego przez bramę. Ponadto możliwe jest sprawdzanie liczby dołączonych do magistrali aplikacyjnej. Abonenci są przy tym korzystnie przenumerowywani kolejno. Każdy oddzielny abonent magistrali zapisuje specyficzny numer identyfikacyjny w sposób zabezpieczony przed spadkiem napięcia do zera, to znaczy taki specyficzny numer identyfikacyjny jest przy ponownym włączeniu po wyłączeniu z powrotem do dyspozycji i nie jest tracony na skutek wyłączenia. W bramie również wszystkie numery zapisywane są korzystnie w sposób zabezpieczony przed spadkiem napięcia do zera.

Szyna aplikacyjna może być szyną LIN, za pomocą której dane sterowania i/lub stanu oraz konfigurowanie magistrali aplikacyjnej są załatwiane przez protokół, który złożony jest zwłaszcza z ramek danych LIN o długości danych 1-8 bajtów. Zasadniczo możliwa jest również inna konstrukcja, np. z innymi długościami danych.

PL 216 668 B1

Możliwa konfiguracja magistrali aplikacyjnej może być zapisana na stałe w bramie. Ponadto jest możliwe, że odpowiednia konfiguracja magistrali aplikacyjnej jest przepisywana przez sterownik magistrali.

Jeśli chodzi o abonentów lub aktorów, wynalazek przewiduje, że nie mniej niż jednym aktorem może być elektryczny łącznik. Aktor może przy tym w szczególności być połączeniem stycznika z samoczynnym łącznikiem silnikowym.

Korzystnie przewidziany jest moduł wtykowy, który po pierwsze może posiadać właściwości aktora, a po drugie ma nie mniej niż jeden mechaniczny wskaźnik do pokazywania położeń aktora i/lub nie mniej niż jeden wskaźnik własnego stanu działania. Na skutek tego położenia aktorów są pokazywane przez moduł wtykowy, który może być umieszczony na aktorach, a więc zwłaszcza na łącznikach. Zamiast przezbrajania łączników wystarczy wyposażyć je w moduł wtykowy, który może też mieć odpowiednie złącza wtykowe do dołączania przewodu łączącego.

Ponadto moduł wtykowy może mieć nie mniej niż jedno wejście cyfrowe do dołączenia bezpotencjałowego zestyku. Zestyk taki nadaje się np. do łącznika pomocniczego do odpytywania położenia samoczynnego łącznika silnikowego przy połączeniu stycznika z samoczynnym łącznikiem silnikowym.

Moduł wtykowy może korzystnie mieć nie mniej niż jedno przerywanie obwodu prądowego dla aktora. Takie przerywanie obwodu prądowego może być przykładowo wykorzystywane do elektrycznego blokowania startera dwukierunkowego.

Przy umieszczeniu modułu wtykowego na połączeniu stycznika z samoczynnym łącznikiem silnikowym może on korzystnie dołączać napięcie pomocnicze do uzwojenia stycznika. Wymienione powyżej dalsze właściwości takiego modułu wtykowego mogą być również korzystnie stosowane bezpośrednio przy takim połączeniu stycznika z samoczynnym łącznikiem silnikowym.

Układ może być ponadto wykonany tak, że szeregowo lub pomiędzy abonentów magistrali włączony jest moduł zasilania, który przekazuje strumień danych do następnego abonenta magistrali i/lub nie przekazuje napięcia pomocniczego. Przez pośrednie włączenie modułu zasilania przerywane jest liniowe dostarczanie energii od jednego abonenta magistrali do drugiego. Połączenie danych i napięcie główne pomiędzy abonentem usytuowanym przed modułem zasilania a abonentem usytuowanym za modułem zasilania są jednak zapewniane. Przez pośrednio włączony moduł zasilania realizowane jest nowe zasilanie dla następnych abonentów magistrali. Korzystnie jest zatem przewidziane zewnętrzne źródło napięcia, które podaje na moduł zasilania napięcie pomocnicze, które przekazywane jest do następnego abonenta magistrali. Ponadto moduł zasilania ma korzystnie nie mniej niż jeden wskaźnik do pokazywania istnienia zewnętrznego napięcia pomocniczego. Dzięki temu możliwe jest kontrolowanie podawania napięcia pomocniczego na moduł zasilania, a przez to również na nie mniej niż jednego dalszego abonenta magistrali.

Korzystnie nie mniej niż jeden abonent magistrali lub aktor ma wskaźnik mechaniczny do pokazywania położeń aktorów, tak że mogą być one również bez problemów i bezprądowo odczytywane.

Nie mniej niż jeden czujnik może być przewidziany w szeregu z abonentami magistrali w celu ujmowania wielkości fizycznych.

Zgodnie z tym sposobem sterowania urządzeń połączonych w sieć za pomocą magistrali, zwłaszcza w przemysłowych obwodach łączeniowych z bramą, poprzez otwartą magistralę Feldbus według wynalazku realizowany jest korzystnie po włączeniu elementu uruchamiającego tryb konfigurowania.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym: fig. 1 - trzy typowe elementy sprzętowe przykładowego układu, fig. 2 - schemat przebiegu działania dla przedstawienia testu układu i przejmowania nowych zadanych konfiguracji dołączonych urządzeń na magistrali aplikacyjnej, fig. 3A i 3B - schematy blokowe układu magistrali aplikacyjnej, fig. 4-4C - trzy konfiguracje abonentów magistrali, fig. 4D - dołączanie dalszego abonenta magistrali, fig. 5 - układ złożony z bramy, abonentów magistrali oraz modułu zasilania.

Na rysunkach przedstawiono przedmiotowy układ i przynależny sposób łączenia w sieć informatyczną na przykład połączeń stycznika z samoczynnym łącznikiem silnikowym. Przedmiot zgłoszenia nie powinien być jednak ograniczany przez przykładowe przedstawienie do połączeń stycznika z samoczynnym łącznikiem silnikowym, które są również nazywane starterami silnika.

Na fig. 1A przedstawiona jest brama 20, na fig. 1C abonent magistrali w postaci modułu wtykowego 40 na połączeniu stycznika z samoczynnym łącznikiem silnikowym, a na fig. 1B moduł zasilający 50, oznaczony również jako PM, jako typowe składniki sprzętowe przykładowego układu.

PL 216 668 B1

Brama 20 ma interfejs stanowiący przejście do otwartej magistrali 2 typu Feldbus (patrz fig. 3A), takiej jak Profilbus DP, Device Net lub CANopen, albo inna, przez co jest ona dołączona informatycznie do nadrzędnego układu magistrali Feldbus. Brama 20 steruje poprzez taśmowy przewód 6, który jest również pokazany na fig. 3A, połączonych w sieć na aplikacyjnej magistrali 10, stosowanych jako przemysłowe urządzenia łączące, abonentów N1 - Nn. Brama 20 ma pierwsze zasilające urządzenie 24 do dołączania napięciowego zasilania 14 do własnego obwodu elektronicznego i do obwodu elektronicznego abonenta magistrali oraz drugie zasilające urządzenie 25 do dołączenia napięciowego zasilania 16 abonenta magistrali. To ostatnie jest napięciem pomocniczym do obsługi transakcji abonentów magistrali, przy czym przykładowo przewidziane jest tu zasilanie napięciem lub prądem połączeń stycznika z samoczynnym łącznikiem silnikowym. Brama 20 ma nie mniej niż jedną elektroluminescencyjną diodę 28, która służy do sygnalizowania stanów działania bramy i komunikacji na magistrali. Brama 20 ma ponadto przycisk 27 konfiguracji, który służy do uruchamiania automatycznej konfiguracji abonentów magistrali i w bramie 20 jest przewidziany nie mniej niż jeden moduł pamięci, który przeznaczony jest do remanencyjnego zapisywania konfiguracji magistrali.

Do połączenia stycznika z samoczynnym łącznikiem silnikowym stosuje się pokazany na fig. 1C wtykowy moduł 40, który będzie lub jest mechanicznie i elektrycznie dopasowany do stycznika. Wtykowy moduł 40 ma dwa kołkowe styki 49, które służą do elektrycznego połączenia z uzwojeniem stycznika. Taki moduł wtykowy przejmuje okablowanie sterowania. Uzwojenie stycznika jest przy tym sterowane elektrycznie i przełączenia stan stycznika jest wywoływane elektrycznie. Ponadto istnieje możliwość zainicjowania styku pozbawionego potencjału elektrycznego, jeżeli lub o ile taki styk istnieje. Obok funkcji elektrycznych przy wtykowym module 40 przewidziano wskaźnik 46 położenia przełączania, który mechanicznie, w sposób widoczny dla obsługującego, pokazuje położenie przełączenia. Wtykowy moduł 40 ma ponadto następujące właściwości:

• podaje pomocnicze napięcie 16 (patrz fig. 3A i 3B) na uzwojenie stycznika, • ma mechaniczny wskaźnik 46 położenia przełączania do pokazywania położenia członów użytkujących, • ma wskaźnik 48 własnego stanu pracy, • ma cyfrowe wejście 44 do dołączenia bezpotencjałowego zestyku przełączającego oraz • ma przerywanie 45 prądu dla aktora.

Takie przerywanie 45 obwodu prądu może być przykładowo wykorzystywane do elektrycznego blokowania startera nawrotnego.

Aplikacyjna magistrala 10 jest zasilana przez wspomniany już wielożyłowy, tu sześciożyłowy, taśmowy przewód 8 (patrz fig. 3A i 3B). Ten przewód 8 jest - zaczynając od bramy 20 - prowadzony lub łączony wtykowo od jednego abonenta magistrali do drugiego przez wtyki łączące. Przy każdym abonencie Nx magistrali wykonane są dwa wtykowe gniazda 41, 42 we wtykowym module 40 do wtykania taśmowego przewodu 8 po stronie wejściowej magistrali i po stronie wyjściowej magistrali. Ze względu na liniowy układ abonentów magistrali ostatni abonent Nn magistrali po stronie wyjściowej nie ma żadnego wetkniętego taśmowego przewodu 8 jako przewodu łączącego; jego strona wyjściowa (wtykowe gniazdo 42) pozostaje pusta.

Każdy abonent magistrali ma wskaźnik 28, 48, 58 stanu, aby sygnalizować stan urządzenia, korzystnie optycznie za pomocą diody elektroluminescencyjnej. Wtykowy moduł 40 i zasilający moduł 50 każdego abonenta Nx magistrali ma dwubiegunowe zaciski 44, 45, 54, 55, aby umożliwić tam dołączenie bezpotencjałowego kontaktu, np. dla pomocniczego przełącznika do zainicjowania położenia samoczynnego łącznika silnikowego.

Na fig. 5 przedstawiono dalsze szczegóły układu. Przy pierwszym abonencie N1 magistrali, który jest tu pokazany przykładowo jako połączenie stycznika z samoczynnym łącznikiem silnikowym, pokazane są trzy przewody L1, L2, L3 przyłącza sieciowego oraz obciążenie M. Ponadto w górnej połowie abonentów magistrali, oznaczonych przez N1, N2, N3-Nn, przedstawiono samoczynny łącznik silnikowy, a w dolnej połowie nasadzony na stycznik wtykowy moduł 40 wraz z jego wtykowymi gniazdami 41, 42 i z mechanicznym wskaźnikiem 48 położenia styków stycznika. To, co pokazano na fig. 5, może być rozumiane jako aplikacyjna magistrala 10 z n abonentów, w którą opcjonalnie może być wprowadzony pokazany na fig. 5 moduł 50 zasilania. Dalsze objaśnienie dotyczące modułu 50 zasilania podano poniżej.

Na fig. 2A pokazany jest schemat blokowy działania w celu przedstawienia testu układu, a na fig. 2B schemat blokowy działania dla przyjmowania nowej konfiguracji zadanej. Te schematy blokowe działania z obu tych rysunków przenikają się wzajemnie.

PL 216 668 B1

W pierwszym etapie na fig. 2A pojawia się żądanie włączenia napięcia na bramie. W następnym etapie brama sprawdza, czy abonent jest osiągalny na magistrali. Jeżeli na to zapytanie jest odpowiedź tak, następuje zapytanie, czy abonent jest oczekiwany na magistrali. Jeżeli również na to zapytanie jest odpowiedź tak, wówczas abonent jest w dalszym etapie konfigurowany przez bramę. Następnie brama wybiera przez skonfigurowanego abonenta następnego abonenta. Następnie brama ponownie sprawdza, czy abonent jest osiągalny na magistrali i na tym pętla sprawdzania zostaje zakończona. Jeżeli na te zapytania już na początku lub w tym miejscu pojawi się odpowiedź nie, stawiane jest dalsze zapytanie, czy abonent jest oczekiwany przez bramę. Jeżeli również tu padnie odpowiedź nie, występuje sytuacja polegająca na tym, że nie ma żadnego abonenta magistrali, co stanowi konfigurację zadaną. Stwierdza się więc, że konfiguracja brama-magistrala jest prawidłowa i układ jest gotowy do działania, ponieważ konfiguracja zadana jest równa konfiguracji rzeczywistej. Dlatego stan ten jest sygnalizowany przez diodę elektroluminescencyjną (dioda elektroluminescencyjna stanu włączona).

Jeżeli na zapytanie, czy abonent jest oczekiwany przez bramę, kiedy żaden abonent nie jest osiągalny na magistrali, pojawi się odpowiedź tak, albo też na zapytanie, czy abonent jest oczekiwany przez bramę, kiedy zostało stwierdzone, że jest on osiągalny na magistrali, padnie odpowiedź nie, wówczas występuje błąd konfiguracji, to znaczy brama i magistrala nie są gotowe do działania, ponieważ konfiguracja zadana nie jest równa konfiguracji rzeczywistej. Dlatego stan ten jest również sygnalizowany przez sygnalizacyjną diodę elektroluminescencyjną (dioda elektroluminescencyjna stanu włączona). Zainicjowanie, czy abonent jest osiągalny na magistrali i czy jest on oczekiwany przez bramę, jest przeprowadzane w pętli dopóki nie obejmie ona wszystkich abonentów magistrali oczekiwanych przez bramę i zapisanych w konfiguracji.

W wyniku powstają zatem dwie możliwości: konfiguracja rzeczywista jest równa konfiguracji zadanej i konfiguracja rzeczywista nie jest równa konfiguracji zadanej. W pierwszym przypadku układu jest gotowy do działania, a stan ten jest sygnalizowany przez statycznie świecącą elektroluminescencyjną diodę 28'' stanu. W sytuacji braku równości elektroluminescencyjna dioda 28' stanu miga, na skutek czego obsługujący powinien uruchomić przycisk 27 konfiguracji. Na skutek uruchomienia przycisku 27 konfiguracji istniejąca konfiguracja zostaje przejęta jako konfiguracja zadana, a układ przechodzi do ostatecznego sprawdzenia (fig. 2B).

Każdy oddzielny abonent zostaje wywołany przy tym przez bramę i ewentualnie istniejące parametry zostają zapisane w bramie. Ponadto sprawdzane jest, czy nie została przekroczona maksymalna dopuszczalna liczba abonentów na magistrali aplikacyjnej. Jeżeli tak jest, wówczas brama przechodzi znów w stan błędu, ponieważ konfiguracja zadana nie jest równa konfiguracji rzeczywistej. Jeżeli tak nie jest, wówczas dane abonenta zostają odczytane i zapisane w bramie. Brama wybiera poprzez osiągniętego abonenta następnego abonenta i sprawdza również dla niego, czy istnieje osiągalność. Po objęciu wszystkich abonentów brama i abonenci przechodzą w normalny stan pracy, w którym dane sterowania lub dane stanu są wymieniane pomiędzy bramą a abonentami. Konfiguracja taka jest zapisywana remanencyjnie jako nowa konfiguracja zadana w bramie.

Figury 3A, 3B przedstawiają schematy blokowe sterowania magistrali. Figura 3A przedstawia bramę i pierwszego abonenta N1 magistrali, a fig. 3B przedstawia moduł 50 zasilania wprowadzony pomiędzy drugiego i trzeciego abonenta N2, N3 magistrali oraz drugiego abonenta N2 magistrali. Po stronie zasilania przedstawione są wejścia dla otwartej magistrali 2 typu Feldbus (złącze wtykowe lub wtykowe gniazdo 23) oraz zasilanie napięciowe (główne napięcie 14 lub U1, masa, pomocnicze napięcie 16 lub U2). Przez U1 rozumie się napięciowe zasilanie 14 obwodów elektronicznych w bramie i w abonentach magistrali, a przez U2 - pomocnicze napięcie 16 dla aplikacji abonentów. Wyjście (wtykowe gniazdo 22) bramy prowadzi do sześciożyłowego taśmowego przewodu 8.

W liniowy szereg abonentów magistrali można opcjonalnie w dowolnym miejscu wstawić moduł 50 zasilania (PM) (fig. 3B). Zaznaczono to jeszcze raz schematycznie również na fig. 5. Przez wstawienie modułu zasilania następuje przerwanie liniowego przekazywania energii zasilania od jednego abonenta magistrali do drugiego takiego abonenta. Połączenie danych i główne napięcie 14 jest przeprowadzone pomiędzy abonentami N1, N2, N3 magistrali, usytuowanymi przed modułem zasilania, a abonentem Nn magistrali, usytuowanym za modułem zasilania.

Za pomocą modułu zasilania PM 50 włączonego w przewody magistrali realizowane jest nowe zasilanie dalszych w kolejności magistrali abonentów magistrali (grupa G), a w tym celu moduł zasilania jest dołączony do napięciowego zasilania 16', przykładowo do 24 V=. Na fig. 3B zasilanie napięciowe 16' dochodzi od dołu (w odniesieniu do strony rysunku), a na fig. 5 dochodzi od góry (w odnie8

PL 216 668 B1 sieniu do strony rysunku). Takie zasilanie napięciem może być przykładowo zasilaniem stycznikowym dla grupy abonentów magistrali, która powinna działać jako oddzielna grupa awaryjnego wyłączania. Moduł zasilania ma zaciski śrubowe lub wtykowe gniazda 54, 55 do zasilania 16' energią. Poza tym moduł zasilania, tak jak inni abonenci magistrali, ma dwa wtykowe gniazda 51, 52, przy czym jedno jest wejściem, a drugie wyjściem dla wtykowego układu łączącego. Na module zasilania przewidziano również wskaźnik 58 stanu, zwłaszcza optyczny wskaźnik z diodą elektroluminescencyjną, który sygnalizuje, czy napięcie 16' zasilania podawane jest na grupę G abonentów magistrali za modułem zasilania.

W przypadku przedstawionego układu nie trzeba już stosować konwencjonalnego okablowania sterowania przemysłowych urządzeń łączeniowych połączonych w sieć. W szczególności dla połączeń stycznika z samoczynnym łącznikiem silnikowym tworzenie sieci przeprowadza się za pomocą pojedynczego wtykowego przewodu łączącego. Łączący przewód 8 przenosi z jednej strony dane sterowania lub dane stanu, a z drugiej strony energię potrzebną urządzeniom łączeniowym. Ponadto dzięki użyciu wymienionego powyżej modułu zasilania możliwe jest tworzenie grup abonentów magistrali, przez co możliwe jest szczególne oszczędzanie energii i nadzorowanie energii takiej grupy. Tworzenie grupy można przykładowo stosować w tym celu, by zbudować określony segment lub określony obwód, w którym urządzenia łączeniowe tworzą specjalną grupę awaryjnego wyłączania, w której mogą być one nadzorowane, dołączane lub odłączane. Jak już wspomniano, opcjonalnie mogą być stosowane moduły zasilania.

Działanie układu opisane jest na podstawie fig. 4A-4C. Na rysunku jasne kółko z oznaczeniem 28 i 48 przedstawia świecącą diodę elektroluminescencyjną, czarne kółko bez dalszego oznaczenia przedstawia nieświecącą diodę elektroluminescencyjną 28, 48, a kółko z wieńcem promieni z oznaczeniem 28' i 48' przedstawia migającą diodę elektroluminescencyjną.

Brama jest centralnym elementem dołączania do układu otwartej magistrali 2 typu Feldbus. Z bramy abonenci N1-Nx magistrali są zasilani energią, sterowani i nadzorowani oraz dane sterowania i dane stanu wszystkich dołączonych abonentów magistrali przekazywane są do nadrzędnej magistrali 2 typu Feldbus. Przy takiej realizacji zasilania napięciem pomocnicze napięcie 16 dla abonentów magistrali (przykładowo napięcie na uzwojeniach styczników) może być odłączane niezależnie od funkcjonalności magistrali (np. układ wyłączania awaryjnego).

Przez układ połączeń wtykowych przewidzianego tu 6-żyłowego taśmowego przewodu 8 abonenci magistrali, jak na przykład połączenia stycznik-samoczynny łącznik silnikowy, mogą być kolejno dołączani za pomocą modułów wtykowych. Gdy uzwojenie pierwotne 14 jest po raz pierwszy włączane do zbudowanego układu, wówczas brama 20 sprawdza dołączonych abonentów Na-Nx magistrali w układzie magistrali aplikacyjnej, jak to już objaśniono na podstawie fig. 2A i 2B. W sytuacji wyjściowej jako konfiguracja zadana przewidziany jest układ bez abonentów magistrali. Jest ona potem aktualizowana po dołączeniu poszczególnych abonentów magistrali, jak to już opisano powyżej.

Na fig. 4A okablowanych jest n abonentów magistrali przy wyjściowej konfiguracji zadanej, to znaczy bez abonentów magistrali. Brama 20 nie oczekuje przy tym początkowo żadnego abonenta zgodnie z konfiguracją zadaną. Dlatego brama na skutek błędu konfiguracji przechodzi w stan błędu, co jest sygnalizowane optycznie na bramie 20 przez migającą diodę elektroluminescencyjną 28' (u góry po prawej stronie w rogu bramy 20 pokazanej na fig. 4A). Kontrolna dioda elektroluminescencyjna przy pierwszym abonencie N1 magistrali, który poprzez przewód łączący 8 jest bezpośrednio dołączony do bramy, miga również (dioda 48'), ponieważ nie był on oczekiwany przez bramę. Wszystkie dalsze diody 48 stanu lub kontrolne innych abonentów N2-Nx magistrali nie świecą, a więc są wyłączone.

Według fig. 4B w celu objęcia dołączonych abonentów magistrali jako konfiguracji zadanej naciska się na bramie 20 przycisk 27 konfiguracji. Teraz poprzez magistralę aplikacyjną 10 z bramy kolejno sprawdza się, ilu abonentów (N1-Nx) jest dołączonych do aplikacyjnej magistrali 10. Abonenci magistrali zostają przy tym kolejno przenumerowaniu. Każdy oddzielny abonent magistrali zapamiętuje specyficzny numer identyfikacyjny w sposób zabezpieczony przed napięciem zerowym, to znaczy ten specyficzny numer identyfikacyjny przy ponownym włączaniu po wyłączeniu jest znów do dyspozycji i nie jest tracony przez wyłączenie. W bramie zapamiętywane są również wszystkie numery identyfikacyjne w sposób zabezpieczony przed spadkiem napięcia do zera. Po takim procesie wszyscy dołączeni abonenci są skonfigurowani. Dioda elektroluminescencyjna 28 na bramie i diody elektroluminescencyjne 48 na abonentach wszystkie są statycznie włączone i świecą.

PL 216 668 B1

Figura 4B odpowiada również sytuacji, w której układ jest wyłączany przez bramę elektrycznie pod względem głównego napięcia 14 i jest z powrotem włączany. Po włączeniu brama sprawdza kolejno wszystkich dołączonych abonentów magistrali i porównuje ich krok po kroku z wewnętrznie zapamiętaną konfiguracją zadaną. W opisanej sytuacji konfiguracja zadana jest zgodna z dołączoną konfiguracją abonentów (konfiguracja rzeczywista), jeżeli nie była zmieniona. Układ zatem pozostaje w stanie gotowości do działania.

Poszczególni abonenci mogą być teraz sterowani i nadzorowani przez sterownik nadrzędnej otwartej magistrali 2 typu Feldbus. Jeżeli zmienia się struktura dołączonych urządzeń, np. przez rozszerzenie lub usunięcie urządzeń, wówczas jest to rozpoznawane przez bramę na podstawie różnicy pomiędzy konfiguracją zadaną a konfiguracją rzeczywistą i sygnalizowane przez elektroluminescencyjną diodę 28 stanu.

Figura 4C przedstawia przykład z istniejącą konfiguracją z jedną bramą 20 i n abonentów N1-Nx magistrali, która po skonfigurowaniu jest gotowa do pracy. Jeżeli taką konstrukcję uzupełni się jednym lub wieloma abonentami (Nln) magistrali, wówczas otrzymuje się po włączeniu następujący obraz. Dioda elektroluminescencyjna 28' stanu bramy miga, ponieważ dotychczasowa konfiguracja zadana (n abonentów magistrali) różni się od rzeczywistej konfiguracji (n+1 abonentów magistrali). Ponadto miga również dioda elektroluminescencyjna 48' pierwszego dodanego (również przy wielu dodanych) abonenta magistrali NIn, ponieważ nie byli oni (lub on) oczekiwani przez bramę. Użytkownik może więc bardzo łatwo na podstawie migających diod elektroluminescencyjnych rozpoznać, gdzie istnieje odchylenie od konfiguracji zadanej. Przez zwykłe naciśnięcie przycisku 27 konfigurowania nowa konfiguracja zostaje automatycznie objęta przez bramę. Po przeprowadzeniu automatycznego konfigurowania magistrali powstaje teraz taka sama sytuacja dla n+x abonentów magistrali, jak przedstawiona dla n abonentów magistrali na fig. 4B.

Figura 5 przedstawia zastosowanie nie mniej niż jednego modułu zasilania 50 w celu utworzenia grupy G abonentów magistrali. Przez moduł zasilania abonenci magistrali usytuowani za tym modułem zasilania (tu moduł wtykowy na połączeniu stycznika z samoczynnym łącznikiem silnikowym) są odcięci od zasilania 16 napięciem pomocniczym dla aplikacji abonentów i następuje nowe zasilanie tych ostatnich napięciem pomocniczym 16'. Magistrala aplikacyjna 10 jest informatycznie i pod względem zasilania 14 napięciem głównym dla obwodów elektronicznych abonentów magistrali 1:1 przedłużana w module zasilania. Przy odłączeniu napięcia pomocniczego 16', doprowadzanego do modułu zasilania, abonenci magistrali, np. styczniki, są za modułem zasilania pozbawieni napięcia. Układ elektroniczny abonentów magistrali jest jednak nadal zasilany i może dzięki temu też nadal przenosić aktualny stan aktora, np. stan kontaktu startera silnika, na bramę.

Użycie modułu zasilania jest korzystne dlatego, że dają się utworzyć niezależne grupy kombinacji stycznika z samoczynnym łącznikiem silnikowym. Użycie modułów zasilania może nastąpić w dowolnym miejscu we wtykowym układzie połączeń. Możliwe jest również wbudowanie wielu modułów zasilania we wtykowy układ łączący, tak że powstaje wiele niezależnych grup abonentów magistrali.

Wymienione powyżej właściwości układu i jego części składowych mogą być stosowane oddzielnie lub w połączeniu ze sobą. Oprócz opisanych odmian wykonania możliwe są jeszcze liczne dalsze, przy których pojedynczy przewód łączący wewnątrz układu przewidziany jest do łączenia abonentów magistrali i bramy oraz do przenoszenia danych sterowania ι/lub stanu oraz energii.

Wykaz oznaczeń otwarta magistrala Feldbus przewód łączący (np. 6-żyłowy przewód taśmowy magistrala aplikacyjna (LIN)

N1 bis Nn-x abonent magistrali (aktor, starter silnika, przełącznik mocy)

14, 14' napięcie główne (24 V=)

16, 16' napięcie pomocnicze (24 V=) brama gniazdo wtykowe bramy gniazda wtykowe otwartej magistrali Feldbus zasilanie napięciem głównym (zaciski śrubowe) zasilanie napięciem pomocniczym (zaciski śrubowe) przycisk konfigurowania

PL 216 668 B1

41, 42 44, 45 46

51, 52 54, 55 58

L1, L2 M dioda elektroluminescencyjna stanu 40 moduł wtykowy SM gniazda wtykowe do wtyku łączącego na przewodzie taśmowym gniazda wtykowe do zasilania napięciem wskaźnik mechaniczny kontrolna dioda elektroluminescencyjna bolce wtykowe do rozmieszczenia na styczniku w rozruszniku silnikowym moduł zasilania PM gniazda wtykowe do wtyków łączących na przewodzie taśmowym gniazda wtykowe do zasilania napięciem kontrolna dioda elektroluminescencyjna

L3 przyłącze sieciowe dla abonenta (aktora) obciążenie (silnik) napięcia sieci

Claims (31)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób sterowania urządzeniami sieci informatycznej poprzez otwartą magistralę typu Feldbus polegający na nadzorowaniu przez układ kontrolny stanów przepływu energii elektrycznej do urządzeń abonenckich, znamienny tym, że bramę (20) kontroluje się sterownikiem magistrali, zaś elektryczne sygnały sterujące między bramą (20) a urządzeniami abonenckimi (N1-Nx) przesyła się łączącym przewodem (8), przy czym w bramie (20) określa się stan połączeń urządzeń abonenckich (N1-Nx) z magistralą aplikacyjną (10) i następnie konfiguruje się nowy układ połączeń elektrycznych z co najmniej jednym urządzeniem abonenckim (N1-Nx) zasilanym napięciem elektrycznym poprzez stycznik.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w trybie konfigurowania nowego układu połączeń elektrycznych, w bramie (20) określa się liczbę połączeń urządzeń abonenckich (N1-Nx) z magistralą aplikacyjną (10), a następnie przenumerowuje się urządzenia abonenckie (N1-Nx).
3. 3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że w trybie konfigurowania nowego układu połączeń elektrycznych, w bramie (20) określa się liczbę połączeń urządzeń abonenckich (N1-Nx) z magistralą aplikacyjną (10), a następnie przenumerowuje się urządzenia abonenckie (N1-Nx).
4. 4. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że w pamięci stałej każdego urządzenia abonenckiego (N1-Nx) przechowuje się i zabezpiecza się przed napięciem zerowym jego specyficzny numer identyfikacyjny, zaś w pamięci stałej bramy (20) przechowuje się i zabezpiecza się przed napięciem zerowym jej specyficzny numer identyfikacyjny.
5. 5. Układ sterowania urządzeniami sieci informatycznej poprzez otwartą magistralę typu Feldbus zawierający zasilacz, filtr, sterownik i bramę z pamięcią stałą, znamienny tym, że pomiędzy otwartą magistralą typu Feldbus (2) a łączącym przewodem (8) włączona jest brama (20), zawierająca zaciski napięciowe, do których, poprzez łączący przewód (8), podłączone są urządzenia abonenckie (N1-Nx) magistrali, przy czym brama (20) zawiera nadbiornik magistrali połączony poprzez mikroprocesor z pamięcią i magistralą aplikacyjną typu LIN (10), do nadbiornika magistrali podłączony jest przycisk konfigurowania (27) oraz dioda elektroluminescencyjna (28), zaś do nadbiornika magistrali i do nadbiornika LIN jest podłączony zasilacz, a do zasilacza podłączony jest filtr, którego wyjście stanowi gniazdo wtykowe bramy (22).
6. 6. Układ według zastrz. 5, znamienny tym, że brama (20) zawiera co najmniej jeden zacisk napięcia głównego (24) i co najmniej jeden zacisk napięcia pomocniczego (25), do których są podłączone urządzenia abonenckie (N1-Nx) magistrali.
7. 7. Układ według zastrz. 5 albo 6, znamienny tym, że brama (20) jest połączona ze sterownikiem magistrali.
8. 8. Układ według zastrz. 5 albo 6, albo 7, znamienny tym, że brama (20) jest połączona co najmniej jednym przewodem sterującym do uruchamiania pierwszego urządzenia abonenckiego (N1) magistrali.
9. 9. Układ według zastrz. 5 albo 6, albo 7, albo 8, znamienny tym, że brama (20) zawiera co najmniej jeden wskaźnik stanu (28) stanów pracy urządzeń abonenckich (N1-Nx) magistrali i łączności z magistralą i/lub co najmniej jedno urządzenie abonenckie (N1-Nx) magistrali zawiera co najmniej jeden wskaźnik własnego stanu pracy.

   PL 216 668 B1
10. 10. Układ według zastrz. 5 albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, znamienny tym, że brama (20) zawiera co najmniej jeden przycisk konfigurowania (27) do uruchomiania konfiguracji magistrali urządzeń abonenckich (N1-Nx) magistrali dołączonych poprzez magistralę aplikacyjną (10).
11. 11. Układ według zastrz. 5 albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, znamienny tym, że co najmniej jedno urządzenie abonenckie (N1-Nx) magistrali działające jako aplikacja aktora zawiera co najmniej jedno wejście sterujące do wywołania poprzedniego urządzenia abonenckiego i/lub bramy (20) oraz wyjście sterujące do wybierania następnego urządzenia abonenckiego magistrali.
12. 12. Układ według zastrz. 5 albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10 albo 11, znamienny tym, że co najmniej jedno urządzenie abonenckie (N1-Nx) magistrali zawiera co najmniej jedną jednostkę sterującą i programującą do realizowania łączności na magistrali i działania aplikacji aktora.
13. 13. Układ według zastrz. 5 albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, albo 12, znamienny tym, że co najmniej jedno urządzenie abonenckie (N1-Nx) magistrali zawiera przyłącza sieciowe dla abonenta lub aktora (L1, L2, L3).
14. 14. Układ według zastrz. 6 albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, albo 12, znamienny tym, że co najmniej jedno urządzenie abonenckie (N1-Nx) magistrali zawiera co najmniej jedno urządzenie do przekazywania sygnałów elektrycznych z danymi i/lub napięcia pomocniczego (16) do następnego urządzenia abonenckiego magistrali lub aktora i/lub do przekazywania napięcia pomocniczego (16) do aplikacji aktora.
15. 15. Układ według zastrz. 5 albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, albo 12, albo 13, znamienny tym, że co najmniej jedno urządzenie abonenckie (N1-Nx) zawiera co najmniej jedno urządzenie zapisujące sygnał elektryczny z numerem identyfikacyjnym poprzez bramę (20).
16. 16. Układ według zastrz. 7 albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, albo 12, albo 13, albo 14, albo 15, znamienny tym, że magistrala aplikacyjna jest magistralą typu LIN (10).
17. 17. Układ według zastrz. 5 albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, albo 12, albo 13, albo 14, albo 15, albo 16, znamienny tym, że co najmniej jedno urządzenie abonenckie (N1-Nx) jest łącznikiem elektrycznym.
18. 18. Układ według zastrz. 5 albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, albo 12, albo 13, albo 14, albo 15, albo 16, albo 17, znamienny tym, że co najmniej jedno urządzenie abonenckie (N1-Nx) stanowi połączenie stycznika z silnikowym wyłącznikiem zabezpieczającym.
19. 19. Układ według zastrz. 5 albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, albo 12, albo 13, albo 14, albo 15, albo 16, albo 17, albo 18, znamienny tym, że wtykowy moduł (40) zawiera co najmniej jeden mechaniczny wskaźnik (46) do pokazywania położeń aktorów i/lub co najmniej jeden wskaźnik (48) własnego stanu pracy.
20. 20. Układ według zastrz. 5 albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, albo 12, albo 13, albo 14, albo 15, albo 16, albo 17, albo 18, albo 19, znamienny tym, że wtykowy moduł (40) zawiera co najmniej jedno cyfrowe wejście (44) do podłączenia bezpotencjałowego styku.
21. 21. Układ według zastrz. 5 albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, albo 12, albo 13, albo 14, albo 15, albo 16, albo 17, albo 18, albo 19, znamienny tym, że wtykowy moduł (40) zawiera co najmniej jeden wyłącznik (45) obwodu prądowego aktora.
22. 22. Układ według zastrz. 21, znamienny tym, że wtykowy moduł (49) połączony jest ze stycznikiem i silnikowym wyłącznikiem zabezpieczającym.
23. 23. Układ według zastrz. 22, znamienny tym, że wtykowy moduł (40) połączony jest ze stycznikiem.
24. 24. Układ według zastrz. 5 albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, albo 12, albo 13, albo 14, albo 15, albo 16, albo 17, albo 18, albo 19, albo 20, albo 21, albo 22, albo 23, znamienny tym, że między urządzeniami abonenckimi (N1-Nx) włączony jest moduł zasilania (50).
25. 25. Układ według zastrz. 24, znamienny tym, że zawiera źródło zewnętrznego napięcia pomocniczego (16'), które jest połączone z modułem zasilania (50) i urządzeniami abonenckimi magistrali.
26. 26. Układ według zastrz. 25, znamienny tym, że moduł zasilania (50) zawiera co najmniej jeden wskaźnik (58) do pokazywania istnienia zewnętrznego napięcia pomocniczego (16').
27. 27. Układ według zastrz. 5 albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, albo 12, albo 13, albo 14, albo 15, albo 16, albo 17, albo 18, albo 19, albo 20, albo 21, albo 22, albo 23, albo 24, albo 25, albo 26, znamienny tym, że co najmniej jedno urządzenie abonenckie (N1-Nx) zawiera mechaniczny wskaźnik (46) do synchronizowania położeń aktorów.

    PL 216 668 B1
28. 28. Układ według zastrz. 5 albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, albo 12, albo 13, albo 14, albo 15, albo 16, albo 17, albo 18, albo 19, albo 20, albo 21, albo 22, albo 23, albo 24, albo 25, albo 26, albo 27, znamienny tym, że urządzenia abonenckie (N1-Nx) zawierają co najmniej jeden czujnik do wykrywania wielkości fizycznych.
29. 29. Układ według zastrz. 5 albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, albo 12, albo 13. albo 14, albo 15, albo 16, albo 17, albo 18, albo 19, albo 20, albo 21, albo 22, albo 23, albo 24, albo 25, albo 26, albo 27, albo 28, znamienny tym, że łącznik zawiera co najmniej jedno sterujące wejście do wywoływania jednego poprzedniego łącznika jako abonenta magistrali i/lub bramy (20) oraz wyjście sterujące do wybierania następnego łącznika jako dalszego abonenta magistrali.
30. 30. Układ według zastrz. 29, znamienny tym, że łącznik zawiera co najmniej jedną jednostkę sterującą i programującą.
31. 31. Układ według zastrz. 29 albo 30, znamienny tym, że łącznik zawiera co najmniej jedno urządzenie zapisujące sygnały elektryczne z numerem identyfikacyjnym poprzez bramę (20).