PL215458B1 - Sposób wymiany zużytej termoizolacji zwłaszcza rur ciepłowniczych, (54) prowadzonych w kanałach podziemnych i termoizolacja zwłaszcza rur ciepłowniczych, prowadzonych w kanałach podziemnych - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wymiany zużytej termoizolacji zwłaszcza rur ciepłowniczych, prowadzonych w kanałach podziemnych i termoizolacja zwłaszcza rur ciepłowniczych, prowadzonych w kanałach podziemnych, stosowany również do izolacji rur chłodniczych, wysokotemperaturowych porcelanowych, chemicznych oraz przesyłających inne media.

Problemy polskiego ciepłownictwa, związane z dużymi stratami ciepła na przesyle mediów w podziemnym systemie kanałowym, są w chwili obecnej rozwiązane za pomocą stosowania technologii rur preizolowanych, technologii lebitu oraz technologii in-situ. Technologie te są skuteczne, w szczególności technologia rur preizolowanych, ale wymagają dużych nakładów finansowych.

Mimo wysokiej jakości rur preizolowanych, lebitu lub in-situ, po pewnym czasie ich użytkowania, zdarzają się awarie, wymagające napraw.

Znany jest sposób naprawy istniejących, horyzontalnych rurociągów kanalizacyjnych, opisany w opisie patentowym USA nr 4,170,248. Istniejące rurociągi kanalizacyjne mają dwie rury: rurę kanalizacyjną napływową i rurę kanalizacyjną odpływową. W każdej z tych rur jest umieszczona wewnątrz giętka rura przewodowa, mająca średnicę zewnętrzną mniejszą niż wewnętrzna średnica określonej rury kanalizacyjnej. W pobliżu miejsca uszkodzenia giętkiej rury przewodowej istnieje obszar pierścieniowy, ukształtowany przestrzenią między tą giętką rurą przewodową i rurą kanalizacyjną, przy czym giętka rura przewodowa jest podparta odrzuconą częścią rury kanalizacyjnej. Sposób naprawy omówionych rur giętkich przewodowych polega na:

a) wykopaniu dołu dookoła rury kanalizacyjnej, zdjęciu części górnej z połowy tej rury kanalizacyjnej, napełnieniu dołu cementem do wysokości dostatecznej do szalowania głowicy hydrostatycznej, przy czym głowica hydrostatyczna powoduje przepływ cementu do pierścieniowego obszaru, skutkiem tego napełnia ten obszar cementem, gdy cement wpłynie ku dołowi do części rury kanalizacyjnej,

b) cement zawiera niskolepny magnez (Mg), będący jego podstawowym składnikiem, wydzielonym z grupy, zawierającej tlenochlorek magnezowy i tlenosiarczan magnezowy, przy czym rura przewodowa giętka jest złączona z rurą kanalizacyjną wewnątrz pierścieniowego obszaru głównie w pobliżu części rury kanalizacyjnej, a obciążenie punktowe spojenia jest zabezpieczone przed opadnięciem. Giętka rura przewodowa jest umieszczona w otworze rury kanalizacyjnej, umieszczonym w górnej części tej rury i jest dołączona do drugiej giętkiej rury przewodowej, która była uprzednio umieszczona w innej sekcji rury kanalizacyjnej. Omówiona giętka rura przewodowa jest połączona z drugą giętką rurą przewodową za pomocą zastosowania techniki cieplnej.

Znany jest również sposób usprawniania rurociągu podziemnego, stosujący rurę przegubową o złączach uszczelnionych, opisany w opisie patentowym USA nr 4,848,407. Rurociąg składa się z sekcyjnej rury przewodowej polietylenowej, przystosowanej do krzywych rurociągów okładzinowych ze złączami przegubowymi uszczelnionymi między jego sekcjami. Każda sekcja jest połączona z sekcjami przyległymi za pomocą oddzielnych, utwierdzonych linek. Złącze zawiera stożek, mający dziób skośny, ukształtowany na jednym końcu każdej sekcji rury przewodowej, a na przeciwnym końcu czop. Na pierścieniowym uszczelnieniu złącza otulonego każdego stożka i czopa, powstaje najczęściej miejscowe uszkodzenie rury przewodowej, określone pierścieniową przestrzenią między tą rurą przewodową, a przewodem rurowym podziemnym. Wewnętrzna średnica złącza jest równa wewnętrznej średnicy każdej rury przewodowej, zaś zewnętrzna średnica każdego złącza jest równa zewnętrznej średnicy rury przewodowej, natomiast zewnętrzna średnica rury przewodowej jest mniejsza niż wewnętrzna średnica przewodu rurowego podziemnego.

Sposób polega na:

a) odsłonięciu części przewodu rurowego podziemnego poprzez wykonanie dołu i usunięciu tylko tej części tego przewodu rurowego, która jest sprężyście okopana w pobliżu miejscowego uszkodzenia rury przewodowej, następnie odcięciu sklepienia omówionej części przewodu rurowego i na pewien czas powstrzymaniu przenoszenia ruchu płynu rurociągowego,

b) wstawieniu sekcyjnej rury przewodowej polietylenowej sekcja w sekcję wewnątrz sklepienia ze stożkiem przeciwstawnym czopu i na dopuszczeniu każdej wstawionej sekcji do przenoszenia ruchu płynu rurociągowego,

c) wepchnięciu każdej wstawionej sekcji do wnętrza przewodu rurowego podziemnego i do kształtowych złącz uszczelnionych osłoniętych i przesunięciu naprzód przewodowej rury polietylenowej do wnętrza tego przewodu rurowego podziemnego,

PL 215 458 B1

d) wstrzyknięciu zaczynu cementowego pod ciśnieniem do wnętrza pierścieniowego obszaru między polietylenową rurę przewodową, a podziemny przewód rurowy.

Omówione sekcje zawierają moduły składowe oddzielnych, krótkich sekcji uprzednio połączonych rur przewodowych polietylenowych, przy czym każda krótka sekcja rury przewodowej polietylenowej jest podłączona do jej przyległej sekcji rury przewodowej polietylenowej w omówionym module za pomocą oddzielnych, przyłączonych i przytwierdzonych kabli. Oddzielne przyłączone i przytwierdzone kable są usytuowane dookoła obwodu każdej sekcji rury przewodowej polietylenowej w celu zabezpieczenia górnych połączeń przegubowych. Rury przewodowe polietylenowe są wytworzone za pomocą śrubowej zwijarki z taśm polietylenowych i wzmocnionych członów na trzpieniach obrotowych. Rury przewodowe polietylenowe mają strukturę o wysokiej gęstości. Przewód rurowy podziemny ma promień krzywizny większy niż około 10 stóp (304,8 cm), a nawet większy niż 20 stóp (609,6 cm).

Znane są i powszechnie stosowane podziemne rurociągi ciepłownicze i chłodnicze, których technologia polega na zastosowaniu osłonowych struktur termoizolacyjnych na ich rurach przewodowych, przy czym znane osłonowe struktury termoizolacyjne w funkcji czasu nie są odporne na działania czynników fizycznych i agresywnych czynników chemicznych, wody gruntowe, opadowe atmosferyczne i wody ściekowe, w wyniku których następuje depolimeryzacja tych struktur termoizolacyjnych, a ponadto struktury te są narażone na ubytki spowodowane żerowaniem świdraków i gryzoni.

Znana jest osłonowa struktura termoizolacyjna, rurociąg wyposażony w tę strukturę i sposób zabezpieczenia rurociągu za pomocą tej struktury osłonowej, opisane w międzynarodowym zgłoszeniu nr WO 99/09346. Osłonowa struktura termoizolacyjna, stosowana do izolacji rurociągu ciepłowniczego, zawiera warstwę termoizolacyjną, warstwę uzupełniającą i płaszcz ochronny, który jest zaopatrzony w otworki odsysające wodę. Warstwa uzupełniająca zawiera materiał, który jest przepuszczalny dla wody. Otworki odsysające wodę są chronione przed wlotem wody z zewnątrz podczas odsączania wody z warstwy uzupełniającej do środowiska. Ta struktura osłonowa jest w szczególności przewidziana dla rurociągów nadziemnych pod gołym niebem, gdzie może zais tnieć duża wilgotność powietrza.

Znany jest ponadto moduł izolacyjny, system i sposób montowania i wytwarzania, opisane w międzynarodowym zgłoszeniu nr WO 99/57481. Moduł izolacyjny, przed jego końcowym ukształtowaniem, ma część cylindryczną, która zawiera warstwę izolacyjną składającą się ze sztucznego materiału izolacyjnego zaczynającego twardnieć, stając się gęstą kompozycją tej części cylindrycznej. Zewnętrzna powierzchnia sztywnego materiału, głównie koncentryczna, przylega do wewnętrznej powierzchni komponentu, tworząc z nim moduł izolacyjny. Komponent stanowi trwałą, niewłóknistą, sprężystą warstwę, mającą kształt części cylindrycznej, bezpośrednio przywierającą do zewnętrznej powierzchni warstwy izolacyjnej. Po połączeniu modułu izolacyjnego z innym modułem izolacyjnym przewidziano zaczep, wykonany wzdłuż całej długości części izolacyjnej górnej pierwszego modułu. Warstwa izolacyjna i warstwa sprężysta każdego modułu są przystosowane do wewnętrznego bocznego zestyku wzdłuż ich powierzchni kontaktowych tworząc pełną izolację.

Znany jest poza tym moduł izolacyjny, system i sposób wytwarzania i instalowania, opisane w międzynarodowym zgłoszeniu nr WO 00/25058. Pierwotnie ukształtowany moduł izolacyjny zawiera pierwszą, jedną najmniejszą warstwę wewnętrzną izolacyjną, utworzoną z materiału izolacyjnego, mającego odpowiednią charakterystykę udarowocieplną w odniesieniu do źródła zamrażania i jedną powierzchnię przyległą do powierzchni komponentu poddanego izolowaniu, oraz drugą warstwę izolacyjną zewnętrzną, usytuowaną promieniowo w odniesieniu do tej pierwszej warstwy wewnętrznej izolacyjnej i warstwę zaporową dla pary wodnej, a następnie warstwę ochronną, zwaną płaszczem ochronnym. Pierwsza warstwa wykonana jest z materiału izolacyjnego, najkorzystniej z tkaniny polimerycznej, która charakteryzuje się dużą elastycznością i nie jest łamliwa w temperaturach zamrażania. Taka warstwa przystosowuje cieplnie dylatację komponentu poddanego izolowaniu i dlatego musi mieć odpowiednią charakterystykę udarowocieplną przy temperaturach zamrażania. Przykładowo, takim materiałem jest pianka poliamidowa. Druga, zewnętrzna warstwa izolacyjna może być wykonana z takiego samego materiału izolacyjnego lub różniącego się naturalnie od materiału pierwszej warstwy. Różniącym się materiałem może być: żywica poliizocyjanowa, poliuretanowa lub inne pianki polimeryczne, które mogą być twardsze niż pierwsza warstwa. Warstwa zaporowa może być wykonana z folii metalicznej lub może być polimeryczna. Warstwa zaporowa może być wzmocniona za pomocą włókna szklanego lub za pomocą innych środków.

Znana jest ponadto kompaktowa segmentowa izolacja termiczna, zwłaszcza rurociągów ciepłowniczych i chłodniczych, z polskiego opisu patentowego nr 179226, wykorzystująca konwencjonalne

PL 215 458 B1 materiały izolacyjne. Zawiera ona osłonowy płaszcz metalowy o połówkowej segmentowej budowie z występami mocującymi, znajdującymi się na jego wewnętrznej powierzchni, które pokryte są w sposób nierozłączny warstwą izolacyjną o grubości większej od grubości występów mocujących. Wewnętrzna powierzchnia warstwy izolacyjnej przylega do zewnętrznej powierzchni zabezpieczonych rurociągów. Po zamontowaniu na zabezpieczonym rurociągu długie na obwodzie, podłużne krawędzie górnego połówkowego segmentu płaszcza osłonowego metalowego zachodzą nakładkowo na podłużne krawędzie dolnego połówkowego segmentu płaszcza osłonowego metalowego, tworząc obustronnie powierzchnie wzdłużnego nierozłącznego połączenia połówkowego segmentów płaszcza osłonowego metalowego w jedną zwartą konstrukcję. Na powierzchniach czołowych poszczególnych segmentów izolacji termicznej, w osi wzdłużnej, z jednej strony wystają zabezpieczająco-połączeniowe bolce, zaś z drugiej strony ukształtowane są wewnętrzne gniazda pod osadzone w nich wciskowo bolce zabezpieczająco-połączeniowe przyległych segmentów izolacji termicznej. Na zewnętrznej powierzchni płaszcza osłonowego metalowego, na jego styku czołowych połączeń segmentów izolacji termicznej zamontowane są po obu stronach nierozłącznie nakładki zabezpieczające, łączące dodatkowo poszczególne połówkowe segmenty płaszcza osłonowego metalowego i przyległe segmenty izolacji termicznej wraz ze znajdującymi się na nich nakładkami zabezpieczającymi. Na krawędziach doczołowych połączeń poszczególnych segmentów izolacji termicznej wraz ze znajdującymi się na nich nakładkami zabezpieczającymi zamocowane są nierozłącznie osłonowo opaski zabezpieczające.

Celem wynalazku jest wymiana zużytej termoizolacji uprzednio otulającej rurę przewodową napływową i rurę przewodową odpływową rurociągu, prowadzonego w kanale podziemnym przy zbadaniu i stwierdzeniu dalszej użyteczności tych rur, która to wymiana jest alternatywą stosowania technologii rur preizolowanych, lebitu oraz in-situ, to jest technologii skutecznych, w szczególności technologii rur preizolowanych, lecz wymagających, oprócz dużych nakładów finansowych, opracowania nowych projektów, a tym samym zezwoleń urzędów jej wydających, co wydłuża czas realizacji zamierzonych inwestycji.

Cel ten został osiągnięty poprzez skonstruowanie i wytworzenie nowej termoizolacji, którą zastępuje się termoizolację zużytą na istniejących, dalej użytecznych rurach przewodowych, po uprzednim przysposobieniu istniejącego kanału podziemnego, poczynając czynności i stosując ku temu środki techniczne, określone sposobem według wynalazku.

Termoizolacja, zwłaszcza rur ciepłowniczych prowadzonych w kanałach podziemnych, składająca się z identycznych odcinków, połączonych szeregowo za pomocą połączeń czołowych, której jedna z części jest utworzona z warstwy pianki poliuretanowej osłoniętej ze strony zewnętrznej za pomocą płaszcza ochronnego, zaś ze strony wewnętrznej za pomocą dodatkowej warstwy termoizolacyjnej termoodpornej, przy czym między powierzchnią wewnętrzną tej warstwy z pianki poliuretanowej a rurą przewodową są umieszczone elementy dystansowe, charakteryzuje się następującymi środkami technicznymi i ich połączeniem. Każdy odcinek tej termoizolacji jest utworzony z części samonośnej termoizolacyjnej i z części osadczej termoizolacyjnej. Część samonośna termoizolacji jest umieszczona luźno na rurze przewodowej i przytwierdzona do twardego podłoża kanału podziemnego rurociągu. Część osadcza termoizolacyjna jest związana z podłożem twardym kanału podziemnego rurociągu i zamyka szczelnie przestrzeń otaczającą rurę przewodową, która to przestrzeń jest ograniczona powierzchnią wewnętrzną części samonośnej tej termoizolacji. Część samonośna ma przekrój poprzeczny korzystnie o kształcie odwróconej dużej litery U. Część samonośna termoizolacyjna składa się z półcylindrycznego elementu górnego i z dwóch elementów wsporczych bocznych, płaskich lewego i prawego, usytuowanych wertykalnie w odniesieniu do podłoża twardego kanału podziemnego rurociągu, po obu stronach jego rury przewodowej. Część osadcza termoizolacyjna, termoodporna jest utworzona z pierwszej warstwy preparatu, zabezpieczającej twarde podłoże kanału podziemnego rurociągu przed wchłanianiem wód gruntowych, opadowych i sieciowych, i z drugiej warstwy termoizolacyjnej nałożonej na górną powierzchnię tej pierwszej warstwy preparatu, i z trzeciej warstwy preparatu zabezpieczającego tę druga warstwę termoizolacyjną przed wodami sieciowymi i resztkami wód gruntowych i opadowych. Półcylindryczny element górny części samonośnej termoizolacyjnej, termoodpornej, utworzony z pianki poliuretanowej, ma promień krzywizny powierzchni wewnętrznej, półwalcowej większy od promienia rury przewodowej o wysokość elementów dystansowych. Warstwa pianki poliuretanowej półcylindrycznego elementu górnego ma grubość od 10 do 20 cm i gęstość od 60 do 280 kg/m i jest przykryta ze strony zewnętrznej płaszczem ochronnym, wykonanym korzystnie z polietylenu o grubości od 2 do 6 mm. Elementy dystansowe półcylindrycznego elementu górnego są

PL 215 458 B1 wykonane z poliamidu odpornego na ścieranie i na temperaturę od 100°C do 250°C. Elementy wsporcze boczne, płaskie części samonośnej, umiejscowione po obu stronach rury przewodowej, są od siebie odległe o długość średnicy powierzchni wewnętrznej półcylindrycznego elementu górnego, przy czym zewnętrzne powierzchnie boczne tych elementów są pokryte płaszczem ochronnym, wykonanym z polietylenu o grubości od 2 do 6 mm. Powierzchnie profilowe wzdłużne półcylindrycznego elementu górnego są połączone z powierzchniami profilowymi, wzdłużnymi, górnymi odpowiednich elementów wsporczych, bocznych, płaskich części samonośnej termoizolacji za pomocą połączeń wzdłużnych, a powstałe szczeliny dylatacyjne, wzdłużne, wynikające z tych połączeń, są wypełnione preparatem szybko wiążącym, natryskowym systemu poliuretanowego w temperaturze od 0°C do 60°C. W dolnej części każdego elementu wsporczego części samonośnej termoizolacji, którego powierzchnia płaska, dolna przylega do podłoża twardego kanału podziemnego rurociągu, jest wmontowana część falista kształtowego elementu stabilizującego, który jest wykonany z blachy ocynkowanej o grubości około 1 mm. Część płaska kształtowego elementu stabilizacyjnego, mająca kształt listwy, wystająca na zewnątrz elementu wsporczego, a leżąca w płaszczyźnie jego powierzchni płaskiej, dolnej jest przytwierdzona do twardego podłoża kanału podziemnego rurociągu za pomocą zestawów śrub i kołków rozporowych lub za pomocą kołków stalowych wstrzeliwanych. Scalona część samonośna termoizolacji ma wysokość wewnętrzną większą od wysokości rury przewodowej wspartej na podporach ślizgowych o tyle, aby był możliwy ruch poosiowy tej rury przewodowej w tej termoizolacji. Pierwsza warstwa preparatu części osadczej tej termoizolacji, zabezpieczająca podłoże twarde kanału podziemnego rurociągu na całej jego długości, jest hydroizolacją wgłębną materiałów mineralnych i jest naniesiona na to podłoże w temperaturze od 5°C do 30°C. Druga warstwa termoizolacyjna części osadczej tej termoizolacji jest nałożona na górną powierzchnię pierwszej warstwy preparatu zabezpieczającego podłoże twarde kanału podziemnego rurociągu tylko między elementami bocznymi wsporczymi części samonośnej tej termoizolacji. Druga warstwa termoizolacyjna części osadczej ter₃ moizolacji jest wykonana z poliuretanu o gęstości od 30 do 100 kg/m³. Trzecia warstwa preparatu części osadczej termoizolacji, zabezpieczająca drugą warstwę termoizolacyjną poliuretanową, stanowi szybko wiążący, natryskowy system poliuretanowy, naniesiony na górną powierzchnię tej drugiej warstwy termoizolacyjnej w temperaturze od 0°C do 60°C.

Sposób wymiany zużytej termoizolacji, zwłaszcza rur ciepłowniczych, prowadzonych w kanałach podziemnych, polegający na zdjęciu warstwy ziemi, następnie zdjęciu pokrywy kanału podziemnego rurociągu i zerwaniu zużytej termoizolacji z rur przewodowych tego rurociągu, charakteryzuje się następującymi czynnościami i połączeniem środków technicznych. Oczyszcza się podłoże twarde kanału podziemnego rurociągu z resztek zużytej termoizolacji i innych zanieczyszczeń. Sprawdza się grubość ścianek rur przewodowych rurociągu metodą ultradźwiękową na całej długości sieci. Po stwierdzeniu dalszej przydatności rur przewodowych rurociągu zabezpiecza się je i podpory ślizgowe za pomocą antykoru na całej długości podłoża twardego kanału podziemnego rurociągu. Natryskuje się system hydroizolacji wgłębnej materiałów mineralnych, jako pierwszą warstwę, w temperaturze od 0°C do 60°C. Po stwardnieniu systemu hydroizolacji wgłębnej materiałów mineralnych przytwierdza się elementy wsporcze, boczne, płaskie części samonośnej termoizolacji do podłoża twardego kanału podziemnego rurociągu za pomocą zestawów śrub i kołków rozporowych lub za pomocą kołków stalowych wstrzeliwanych, przy tym zachowując odległość między tymi elementami wsporczymi równą długości średnicy powierzchni wewnętrznej półcylindrycznego elementu górnego części samonośnej termoizolacji. Szczeliny dylatacyjne, czołowe połączeń czołowych elementów wsporczych, bocznych, płaskich, odcinków przyległych części samonośnych termoizolacji wypełnia się spoiwem, korzystnie preparatem szybko wiążącym, natryskowym systemu poliuretanowego w temperaturze od 0°C do 60°C. Na pierwszą warstwę preparatu systemu hydroizolacji wgłębnej materiałów mineralnych, między elementami wsporczymi, bocznymi, płaskimi części samonośnych termoizolacji, nakłada się drugą ₃ termoizolacyjną warstwę poliuretanową o gęstości od 30 do 100 kg/m³, a na powierzchnię górną tej drugiej warstwy termoizolacyjnej poliuretanowej nakłada się trzecią warstwę preparatu szybko wiążącego, natryskowego systemu poliuretanowego. Na górne powierzchnie płaskie, profilowe, wzdłużne elementów wsporczych bocznych, płaskich, części samonośnych termoizolacji osadza się półcylindryczne elementy górne. Szczeliny dylatacyjne wzdłużne połączeń wzdłużnych elementów wsporczych, bocznych, płaskich z półcylindrycznymi elementami górnymi wszystkich odcinków części samonośnych i szczeliny dylatacyjne czołowe połączeń czołowych półcylindrycznych elementów górnych wszystkich odcinków części samonośnych wypełnia się spoiwem, korzystnie preparatem szybko wiążącym, natryskowym systemu poliuretanowego. Następnie bada się skuteczność termoizolacji za

PL 215 458 B1 pomocą kamery termograficznej, zasypuje się kanał podziemnego rurociągu materiałem zasypowym, korzystnie żwirem płukanym lub keramzytem około 15 cm powyżej termoizolacji i zagęszcza się ten materiał, działający jako drenaż wód gruntowych i powodujący ich swobodny przepływ. Na warstwę materiału zasypowego nakłada się taśmę poliuretanową wzdłuż całej długości sieci remontowanej, a kanał zasypuje się ziemią.

Sposób wymiany zużytej termoizolacji, zwłaszcza rur ciepłowniczych, prowadzonych w kanałach podziemnych i termoizolacja zwłaszcza rur ciepłowniczych, prowadzonych w kanałach podziemnych, według wynalazku, są zwane łącznie geosystemem, który ma następujące zalety:

- dużą skuteczność izolacyjną, porównywalną do systemu rur preizolowanych;

- wykorzystanie istniejących rur prowadzonych w systemie kanałowym;

- wykonanie izolacji bez konieczności przerwy w dostawach ciepła, czyli izolowanie na czynnym rurociągu;

- nie wymaga projektów i ich uzgodnień, a tym samym zezwoleń urzędów je wydających;

- jest szybki w montażu;

- posiada zabezpieczenia telemetryczne i informuje o ewentualnej awarii na sieci, dotyczącej rozszczelniania rurociągu podczas jego pracy i informuje inwestorów o jej lokalizacji;

- część samonośna jego termoizolacji jest przygotowana i wyprodukowana w zakładzie produkcyjnym oraz dostarczana na plac budowy, jako gotowy produkt;

- do jego nadzoru i kontroli zaprojektowano system monitoringu telemetrycznego (radiowego), działający na zasadzie przekazywania wiadomości z podziemnych komór ciepłowniczych oraz z miejsca rozszczelnienia sieci, czyli z miejsca potencjalnej awarii.

Przedmiot wynalazku, w przykładzie wykonania, jest uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przekrój poprzeczny kanału podziemnego, zawierającego rurociąg składający się z rury przewodowej napływowej i z rury przewodowej odpływowej, z których każda leży bezpośrednio na podporach ślizgowych, osadzonych na podłożu twardym tego kanału podziemnego i jest odizolowana od otoczenia, łącznie z przynależnymi elementami konstrukcyjnymi, oddzielną, częściową termoizolacją, fig. 2 - półprzekrój wzdłużny jednej rury przewodowej, leżącej bezpośrednio na podporach ślizgowych, osadzonych na podłożu twardym kanału podziemnego, odizolowanej od otoczenia, łącznie z przynależnymi elementami konstrukcyjnymi, za pomocą dwuczęściowej, oddzielnej termoizolacji, fig. 3 - rzut aksonometryczny jednej rury przewodowej, przedstawionej na fig. 2, a fig. 4 - przekrój poprzeczny kanału podziemnego, zawierającego rurociąg składający się z rur przewodowych, przedstawionych na fig. 1, z których każda jest odizolowana od otoczenia za pomocą zużytej, oddzielnej termoizolacji, stykającej się bezpośrednio z podporami ślizgowymi, osadzonymi na podłożu twardym tego kanału podziemnego, zgodnie ze znanym stanem techniki.

Termoizolacja, zwłaszcza rur ciepłowniczych, prowadzonych w kanałach podziemnych, składająca się z identycznych odcinków sieci połączonych szeregowo, z których każdy jest utworzony z części samonośnej termoizolacyjnej termoodpornej, wytrzymującej nacisk materiału zasypowego, zwanej w dalszej treści opisu częścią samonośną 1, 2a, 2b, 5, 10 o przekroju poprzecznym w kształcie odwróconej dużej litery U, umieszczonej luźno na rurze przewodowej 20, 21 i przytwierdzonej do twardego podłoża 11 kanału podziemnego rurociągu, i z części osadczej termoizolacyjnej 4, 8, 9, zwanej w dalszej treści opisu częścią osadczą 4, 8, 9, związanej z tym podłożem 11, zamykającej szczelnie przestrzeń 17, otaczającą rurę przewodową 20, 21 ograniczoną powierzchnią wewnętrzną części samonośnej 1, 2a, 2b, 5, 10 termoizolacji. Odcinki termoizolacji są połączone ze sobą za pomocą połączeń czołowych 22, zwanych potocznie „zamkami czołowymi” 22, przy czym powstałe szczeliny dylatacyjne czołowe 14 wynikające z tych połączeń czołowych 22, są wypełnione spoiwem, korzystnie preparatem szybko wiążącym, natryskowym systemu poliuretanowego w temperaturze od 0°C do 60°C. Część samonośna 1, 2a, 2b, 5, 10 termoizolacji składa się z półcylindrycznego elementu górnego 1 i z dwóch elementów wsporczych, płaskich, bocznych 2a, 2b, lewego 2a i prawego 2b, usytuowanych wertykalnie w odniesieniu do podłoża twardego 11 kanału podziemnego rurociągu, po obu stronach jego rury przewodowej 20, 21. Część osadcza 4, 8, 9 termoizolacji jest utworzona z pierwszej warstwy preparatu 8, zabezpieczającej twarde podłoże 11 kanału podziemnego rurociągu przed wchłanianiem wód gruntowych, opadowych i sieciowych, następnie z drugiej warstwy termoizolacyjnej 4, nałożonej na górną powierzchnię pierwszej warstwy preparatu 8, i dalej z trzeciej warstwy preparatu 9, zabezpieczającej drugą warstwę termoizolacyjną 4 przed wodami sieciowymi. Półcylindryczny element górny 1 części samonośnei 1,2a, 2b, 5, 10 termoizolacji, utworzony z pianki poliuretanowej o grubości od 10 do 20 cm i o gęstości od 60 do 80 kg/m³, ma promień krzywizny powierzchni wewnętrznej,

PL 215 458 B1 półwalcowej większy od promienia rury przewodowej 20, 21 o wysokości elementów dystansowych 10, którymi w tym wykonaniu są kołki dystansowe 10 o kształcie grzybka, przy czym wewnętrzna powierzchnia półcylindrycznego elementu górnego 1 jest pokryta dodatkową warstwą na przykład z włókniny termoizolacyjnej, termoodpomej, nie przedstawionej na rysunku, zaś zewnętrzna powierzchnia tego elementu 1 jest pokryta płaszczem ochronnym 12, wykonanym korzystnie z polietylenu o grubości od 2 do 6 mm. Elementy dystansowe 10 są wykonane z poliamidu odpornego na ścieranie i na temperaturę od 150°C do 250°C. Elementy wsporcze, płaskie, boczne 2a, 2b części samonośnej 1, 2a, 2b, 5, 10 termoizolacii maia identyczny kształt i sa wykonane z pianki poliuretanowej o grubości od 10 do 20 cm i o gęstości od 30 do 100 kg/m . Elementy wsporcze 2a, 2b umiejscowione po obu stronach rury przewodowej 20, 21, są od siebie odległe o długość średnicy powierzchni wewnętrznej półcylindrycznego elementu górnego 1, przy czym wewnętrzne powierzchnie tych elementów wsporczych 2a, 2b są pokryte dodatkową warstwą z włókniny termoizolacyjnej, termoodpornej, nie przedstawionej na rysunku, zaś zewnętrzne powierzchnie boczne tych elementów 2a, 2b są pokryte płaszczem ochronnym 12, wykonanym z polietylenu o grubości od 2 do 6 mm. Powierzchnie profilowe, wzdłużne półcylindrycznego elementu górnego 1 są połączone z powierzchniami profilowymi, wzdłużnymi, górnymi odpowiednich elementów wsporczych, płaskich, bocznych 2a, 2b za pomocą połączeń wzdłużnych 7, zwanych potocznie „zamkami wzdłużnymi”, natomiast powstałe szczeliny dylatacyjne, wzdłużne, wynikające z tych połączeń 7 są wypełnione preparatem szybko wiążącym, n atryskowym systemu poliuretanowego w temperaturze od 0 °C do 60°C. W dolnej części ścianki każdego elementu wsporczego 2a, 2b, którego powierzchnia płaska dolna przylega do podłoża twardego 11 kanału podziemnego rurociągu, jest wmontowana, w procesie wytwarzania pianki poliuretanowej, część falista kształtowego elementu stabilizującego 5, wykonanego z blachy ocynkowanej o grubości około 1 mm. Część płaska kształtowego elementu stabilizującego 5, mająca kształt wydłużonej listwy, wystająca na zewnątrz elementu wsporczego 2a, 2b, a leżąca w płaszczyźnie jego powierzchni płaskiej dolnej, jest przytwierdzona do twardego podłoża 11 kanału podziemnego rurociągu za pomocą zestawów śrub 16 i kołków rozporowych lub za pomocą kołków stalowych wstrzeliwanych, nie przedstawionych na rysunku. Po scaleniu części samonośnej 1, 2a, 2b, 5, 10 termoizolacji, jej wysokość wewnętrzna jest większa od wysokości rury przewodowej 20, 21, wspartej na podporach ślizgowych 3 o tyle, aby umożliwić ruch poosiowy tej rury przewodowej 20, 21 w termoizolacji. Pierwsza warstwa preparatu 8 części osadczej 4, 8, 9 termoizolacji, zabezpieczająca podłoże twarde 11 kanału podziemnego rurociągu na całej jego długości, stanowiąca hydroizolację wgłębną materiałów mineralnych, jest naniesiona na to podłoże 11 w temperaturze od 5°C do 30°C. Druga warstwa termoizolacyjna 4 nałożona na górną powierzchnię pierwszej warstwy preparatu 8, tylko między elementami wsporczymi bocznymi 2a, 2b części samonośnej 1, 2a, 2b, 5, 10 termoizolacji, jest wykonana z poliuretanu o gęstości od 30 do 100 kg/m . Trzecia warstwa preparatu 9, zabezpieczająca drugą warstwę termoizolacyjną poliuretanową 4, stanowiąca szybko wiążący, natryskowy system poliuretanowy, jest naniesiona na górną powierzchnię tej drugiej warstwy termoizolacyjnej poliuret anowej 4 w temperaturze od 0°C do 60°C.

Półcylindryczny element górny 1 i elementy wsporcze, boczne, płaskie 2a, 2b części samonośnej 1, 2a, 2b, 5, 10 termoizolacji są wytworzone w zakładzie produkcyjnym.

Sposób wymiany zużytej termoizolacji, zwłaszcza rur ciepłowniczych prowadzonych w kanałach podziemnych, polega na następujących czynnościach.

Zdejmuje się warstwę ziemi 18, następnie zdejmuje się pokrywę 19 kanału podziemnego rurociągu i zrywa się zużytą termoizolację 24 z rur przewodowych 20, 21 tego rurociągu; oczyszcza się podłoże twarde 11 kanału podziemnego rurociągu z resztek zużytej termoizolacji 24 i innych zanieczyszczeń; sprawdza się grubość ścianek rur przewodowych 20, 21 rurociągu metodą ultradźwiękową na całej długości sieci. Po stwierdzeniu dalszej przydatności rur przewodowych 20, 21 rurociągu, zabezpiecza się je i podpory ślizgowe 3 za pomocą antykoru. Na całej długości podłoża twardego 11 kanału podziemnego rurociągu natryskuje się pierwszą warstwę preparatu systemu hydroizolacji wgłębnej materiałów mineralnych 8 w temperaturze od 0°C do 60°C. Po stwardnieniu preparatu systemu hydroizolacji wgłębnej materiałów mineralnych 8, przytwierdza się elementy wsporcze, płaskie, boczne 2a, 2b części samonośnej 1, 2a, 2b, 5, 10 termoizolacji do podłoża 11 kanału podziemnego rurociągu za pomocą zestawów śrub 16 i kołków rozporowych lub za pomocą kołków stalowych wstrzeliwanych, nie przedstawionych na rysunku, przy tym zachowując odległość między tymi elementami wsporczymi 2a, 2b równą długości średnicy powierzchni wewnętrznej półcylindrycznego elementu górnego 1 części samonośnej 1, 2a, 2b, 5, 10 termoizolacji. Szczeliny dylatacyjne

PL 215 458 B1 czołowe 14 połączeń czołowych 22 elementów wsporczych, płaskich, bocznych 2a, 2b przyległych odcinków części samonośnych 1, 2a, 2b, 5, 10 termoizolacji wypełnia się spoiwem, korzystnie preparatem szybko wiążącym natryskowym systemu poliuretanowego w temperaturze od 0°C do 60°C. Na pierwszą warstwę preparatu systemu hydroizolacji wgłębnej materiałów mineralnych 8, między elementami wsporczymi, płaskimi, bocznymi 2a, 2b części samonośnych 1, 2a, 2b, 5, 10 termoizolacji, nakłada się drugą warstwę termoizolacyjną poliuretanową 4 o gęstości od 30 do 100 kg/m , a na powierzchnię górną tej drugiej warstwy termoizolacyjnej poliuretanowej 4 nakłada się trzecią warstwę preparatu szybko wiążącego, natryskowego systemu poliuretanowego 9. Na górne powierzchnie płaskie, profilowe, wzdłużne elementów wsporczych, płaskich, bocznych 2a, 2b części samonośnych 1, 2a, 2b, 5, 10 termoizolacji osadza się półcylindryczne elementy górne 1. Szczeliny dylatacyjne wzdłużne 15 połączeń wzdłużnych 7 elementów wsporczych, płaskich, bocznych 2a, 2b z półcylindrycznymi elementami górnymi 1 wszystkich odcinków części samonośnych 1, 2a, 2b, 5, 10 i szczeliny czołowe 14 połączeń czołowych 22 półcylindrycznych elementów górnych 1 wszystkich odcinków części samonośnych 1, 2a, 2b, 5, 10 wypełnia się spoiwem, korzystnie preparatem szybko wiążącym, natryskowym systemu poliuretanowego. Następnie bada się skuteczność termoizolacji za pomocą kamery termograficznej. Następnie zasypuje się kanał podziemnego rurociągu materiałem zasypowym 6, korzystnie żwirem płukanym lub keramzytem, około 15 cm powyżej termoizolacji i zagęszcza się ten materiał 6, działający jako drenaż wód gruntowych i powodujący ich swobodny przepływ. Na warstwę materiału zasypowego 6 nakłada się taśmę poliuretanową 23 wzdłuż całej długości sieci remontowanej, a kanał zasypuje się ziemią 18 i utwardza się ją. W końcowej fazie sieci remontowanej przywraca się teren do stanu pierwotnego.

Geosystem posiada zabezpieczenia telemetryczne, nie przedstawione na rysunku, i informuje o ewentualnej awarii na sieci, dotyczącej rozszczelnienia rurociągu podczas jego pracy i informuje inwestorów o jej lokalizacji. Do nadzoru i kontroli geosystemu zaprojektowano system monitoringu telemetrycznego, nie przedstawiony na rysunku, działający na zasadzie przekazywania wiadomości z podziemnych komór ciepłowniczych oraz z miejsca rozszczelnienia sieci, czyli z miejsca potencjalnej awarii.

Przedmiotowy wynalazek nie ogranicza się tylko do wymiany zużytej termoizolacji 24. Jest on również stosowany przy budowie nowych rurociągów prowadzonych w kanałach podziemnych.

Claims (17)

1. Termoizolacja, zwłaszcza rur ciepłowniczych prowadzonych w kanałach podziemnych, składająca się z identycznych odcinków, połączonych szeregowo za pomocą połączeń czołowych, której jedna z części jest utworzona z warstwy pianki poliuretanowej osłoniętej ze strony zewnętrznej za pomocą płaszcza ochronnego, zaś ze strony wewnętrznej za pomocą dodatkowej warstwy termoizolacyjnej, termoodpornej, przy czym między powierzchnią wewnętrzną tej warstwy z pianki poliuretanowej, a rurą przewodową są umieszczone elementy dystansowe, znamienna tym, że każdy odcinek tej termoizolacji jest utworzony z części samonośnej termoizolacyjnej (1, 2a, 2b, 5, 10), umieszczonej luźno na rurze przewodowej (20, 21), która to część (1, 2a, 2b, 5, 10) jest przytwierdzona do twardego podłoża (11) kanału podziemnego rurociągu, i z części osadczej termoizolacyjnej (4, 8, 9), związanej z tym podłożem (11), zamykającej szczelnie przestrzeń otaczającą rurę przewodową (20, 21), ograniczoną powierzchnią wewnętrzną części samonośnej (1, 2a, 2b, 5, 10) tej termoizolacji.

2. Termoizolacja według zastrz. 1, znamienna tym, że jej część samonośna (1, 2a, 2b, 5, 10) ma przekrój poprzeczny korzystnie o kształcie odwróconej dużej litery U.

3. Termoizolacja według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że jej część samonośna termoizolacyjna, termoodporna (1, 2a, 2b, 5, 10) składa się z półcylindrycznego elementu górnego (1) i z dwóch elementów wsporczych bocznych, płaskich (2a, 2b) lewego (2a) i prawego (2b), usytuowanych wertykalnie w odniesieniu do podłoża twardego (11) kanału podziemnego rurociągu, po obu stronach jego rury przewodowej (20, 21).

4. Termoizolacja według zastrz. 1, znamienna tym, że jej część osadcza termoizolacyjna, termoodporna (4, 8, 9) jest utworzona z pierwszej warstwy (8) preparatu, zabezpieczającej twarde podłoże (11) kanału podziemnego rurociągu przed wchłanianiem wód gruntowych, opadowych i sieciowych, i z drugiej warstwy termoizolacyjnej (4) nałożonej na górną powierzchnię tej pierwszej warstwy (8)

PL 215 458 B1 preparatu, i z trzeciej warstwy (9) preparatu zabezpieczającej tę drugą warstwę (4) przed wodami sieciowymi.

5. Termoizolacja według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienna tym, że półcylindryczny element górny (1) części samonośnej termoizolacyjnej, termoodpornej (1, 2a, 2b, 5, 10), utworzony z pianki poliuretanowej, ma promień krzywizny powierzchni wewnętrznej, półwalcowej większy od promienia rury przewodowej (20, 21) o wysokość elementów dystansowych (10).

6. Termoizolacja według zastrz. 3 albo 5, znamienna tym, że warstwa pianki poliuretanowej ₃ półcylindrycznego elementu górnego (1) ma grubość od 10 do 20 cm i gęstość od 60 do 280 kg/m .

7. Termoizolacja według zastrz. 3 albo 5 albo 6, znamienna tym, że warstwa pianki poliuretanowej półcylindrycznego elementu górnego (1), przykryta jest ze strony zewnętrznej płaszczem ochronnym (12), wykonanym korzystnie z polietylenu o grubości od 2 do 6 mm.

8. Termoizolacja według zastrz. 5, znamienna tym, że elementy dystansowe (10) półcylindrycznego elementu górnego (1) są wykonane z poliamidu odpornego na ścieranie i na temperaturę od 100°C do 250°C.

9. Termoizolacja według zastrz. 3, znamienna tym, że elementy wsporcze, boczne, płaskie (2a, 2b) jej części samonośnej (1, 2a, 2b, 5, 10), umiejscowione po obu stronach rury przewodowej (20, 21), są od siebie odległe o długość średnicy powierzchni wewnętrznej półcylindrycznego elementu górnego (1), przy czym zewnętrzne powierzchnie boczne tych elementów (2a, 2b) są pokryte płaszczem ochronnym (12), wykonanym z polietylenu o grubości od 2 do 6 mm.

10. Termoizolacja według zastrz. 3 albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, znamienna tym, że powierzchnie profilowe, wzdłużne półcylindrycznego elementu górnego (1) są połączone z powierzchniami profilowymi, wzdłużnymi, górnymi odpowiednich elementów wsporczych, bocznych, płaskich (2a, 2b) części samonośnej (1, 2a, 2b, 5, 10) tej termoizolacji za pomocą połączeń wzdłużnych (7), a powstałe szczeliny dylatacyjne, wzdłużne wynikające z tych połączeń (7), są wypełnione preparatem szybko wiążącym, natryskowym systemu poliuretanowego w temperaturze od 0°C do 60°C.

11. Termoizolacja według zastrz. 1 albo 3, albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, znamienne tym, że w dolnej części każdego elementu wsporczego (2a, 2b) części samonośnej (1, 2a, 2b, 5, 10) tej termoizolacji, którego powierzchnia płaska, dolna przylega do podłoża twardego (11) kanału podziemnego rurociągu, jest wmontowana część falista kształtowego elementu stabilizującego (5), który jest wykonany z blachy ocynkowanej o grubości około 1 mm, przy czym część płaska kształtowego elementu stabilizującego (5), mająca kształt wydłużonej listwy, wystająca na zewnątrz elementu wsporczego (2a, 2b), a leżąca w płaszczyźnie jego powierzchni płaskiej, dolnej, jest przytwierdzona do twardego podłoża (11) kanału podziemnego rurociągu za pomocą zestawów śrub (16) i kołków rozporowych lub kołków wstrzeliwanych.

12. Termoizolacja według zastrz. 1 albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, znamienna tym, że scalona część samonośna (1, 2a, 2b, 5, 10) tej termoizolacji ma wysokość wewnętrzną większą od wysokości rury przewodowej (20, 21) wspartej na podporach ślizgowych (3) o tyle, aby był możliwy ruch poosiowy tej rury przewodowej (20, 21) w tej termoizolacji.

13. Termoizolacja według zastrz. 1 albo 4, znamienna tym, że pierwsza warstwa preparatu (8) części osadczej (4, 8, 9) tej termoizolacji, zabezpieczająca podłoże twarde (11) kanału podziemnego rurociągu na całej jego długości, jest hydroizolacją wgłębną materiałów mineralnych i jest naniesiona na to podłoże (11) w temperaturze od 5°C do 30°C.

14. Termoizolacja według zastrz. 1 albo 4, znamienna tym, że druga warstwa termoizolacyjna (4) części osadczej (4, 8, 9) tej termoizolacji jest nałożona na górną powierzchnię pierwszej warstwy preparatu (8) tylko miedzy elementami bocznymi wsporczymi (2a, 2b) części samonośnej (1,2a, 2b, 5, 10).

15. Termoizolacja według zastrz. 1 albo 3, albo 4, albo 14, znamienna tym, że druga warstwa termoizolacyjna (4) części osadczej (4, 8, 9) tej termoizolacji jest wykonana z poliuretanu o gęstości od 30 do 100 kg/m³.

16. Termoizolacja według zastrz. 1 albo 4, albo 14, albo 15, znamienna tym, że trzecia warstwa preparatu (9) części osadczej (4, 8, 9) tej termoizolacji, zabezpieczająca drugą warstwę termoizolacyjną poliuretanową (4), stanowi szybko wiążący natryskowy system poliuretanowy, naniesiony na górną powierzchnię tej drugiej warstwy termoizolacyjnej (4) w temperaturze od 0°C do 60°C.

17. Sposób wymiany zużytej termoizolacji, zwłaszcza rur ciepłowniczych, prowadzonych w kanałach podziemnych, polegający na zdjęciu warstwy ziemi, następnie zdjęciu pokrywy kanału podziemnego rurociągu i zerwaniu zużytej termoizolacji z rur przewodowych tego rurociągu, znamienny

PL 215 458 B1 tym, że oczyszcza się podłoże twarde (11) kanału podziemnego rurociągu z resztek zużytej termoizolacji (24) i innych zanieczyszczeń; sprawdza się grubość ścianek rur przewodowych (20, 21) rurociągu metodą ultradźwiękową na całej długości sieci; po stwierdzeniu dalszej przydatności rur przewodowych (20, 21) rurociągu zabezpiecza się je i podpory ślizgowe (3) za pomocą antykoru na całej długości podłoża twardego (11) kanału podziemnego rurociągu; natryskuje się pierwszą warstwę preparatu systemu hydroizolacji wgłębnej materiałów mineralnych (8) w temperaturze od 0°C do 60°C; po stwardnieniu pierwszej warstwy preparatu systemu hydroizolacji wgłębnej materiałów mineralnych (8) przytwierdza się elementy wsporcze, boczne, płaskie (2a, 2b) części samonośnej (1, 2a, 2b, 5, 10) termoizolacji do podłoża twardego (11) kanału podziemnego rurociągu za pomocą zestawów śrub (16) i kołków rozporowych lub za pomocą kołków stalowych wstrzeliwanych, przy tym zachowując odległość między tymi elementami wsporczymi (2a, 2b) równą długości średnicy powierzchni wewnętrznej półcylindrycznego elementu górnego (1) części samonośnej (1, 2a, 2b, 5, 10) termoizolacji; szczeliny dylatacyjne czołowe (14) połączeń czołowych (22) elementów wsporczych, bocznych, płaskich (2a, 2b) przyległych odcinków części samonośnych (1, 2a, 2b, 5, 10) termoizolacji wypełnia się spoiwem, korzystnie preparatem szybko wiążącym natryskowym systemu poliuretanowego w temperaturze od 0°C do 50°C; na pierwszą warstwę preparatu (8) systemu hydroizolacji wgłębnej materiałów mineralnych, między elementami wsporczymi, bocznymi, płaskimi (2a, 2b) części samonośnych (1, 2a, 2b, 5, 10) termoizolacji, nakłada się drugą warstwę termoizolacyjną poliuretanową (4) o gęstości od 30 do 100 kg/m , a na powierzchnię górną tej warstwy termoizolacyjnej (4) nakłada się trzecią warstwę preparatu (9) szybko wiążącego, natryskowego systemu poliuretanowego; na górne powierzchnie płaskie, profilowe, wzdłużne elementów wsporczych, bocznych płaskich (2a, 2b) części samonośnych (1, 2a, 2b, 5, 10) termoizolacji osadza się półcylindryczne elementy górne (1); szczeliny dylatacyjne wzdłużne (15) połączeń wzdłużnych (7) elementów wsporczych, bocznych, płaskich (2a, 2b) z półcylindrycznymi elementami górnymi (1) wszystkich odcinków części samonośnych (1, 2a, 2b, 5, 10) i szczeliny dylatacyjne czołowe (14) połączeń czołowych (22) półcylindrycznych elementów górnych (1) wszystkich odcinków części samonośnych (1, 2a, 2b, 5, 10) wypełnia się spoiwem, korzystnie preparatem szybko wiążącym, natryskowym systemu poliuretanowego; następnie bada się skuteczność termoizolacji za pomocą kamery termograficznej; zasypuje się kanał podziemnego rurociągu materiałem zasypowym (6), korzystnie żwirem płukanym lub keramzytem, około 15 cm powyżej termoizolacji i zagęszcza się ten materiał (6), działający jako drenaż wód gruntowych i powodujący ich swobodny przepływ; na warstwę materiału zasypowego (6) nakłada się taśmę poliuretanową (23) wzdłuż całej długości sieci remontowanej, a kanał zasypuje się ziemią (18).