PL215220B1 - Ciekly preparat farmaceutyczny - Google Patents

Description

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest ciekły preparat farmaceutyczny, a bardziej szczegółowo, preparat zawierający substancje kannabinoidowe, służący do podawania przez rozpylanie działaniem pompy.

Tło wynalazku

Znany jest sposób wprowadzania leków do ogólnoustrojo- wego układu krążenia poprzez przyległą błonę śluzową w celu zwiększenia początku aktywności, siły działania leku, itd.

Na przykład, w opisie patentowym US nr 3560625 ujawniono preparaty aerozolowe, przeznaczone do wprowadzania alkoksybenzamidu do ogólnoustrojowego układu krążenia. Są to dwa różne rodzaje preparatów aerozolowych:

a) preparat na bazie zawierającego fluor węglowodoru, zawierający 2%, wagowo, alkoksybenzamidu, 18% etanolu, i 80% propelenta; i

b) preparat na bazie rozpylacza, zawierający 0,5%, wagowo, alkoksybenzamidu, układ mieszanych rozpuszczalników, zawierający 10,3% etanolu i 31,4% glikolu propylenowego, oraz 57,8 wody dejonizowanej.

W opisie patentowym US nr 3560625 zidentyfikowano problem doboru odpowiedniego układu rozpuszczalników do wytworzenia preparatu aerozolowego do inhalacji ortoetoksybenzamidu, z tego powodu, że, chociaż etanol był niewątpliwie najlepszym rozpuszczalnikiem, to mieszanina zawierająca więcej niż 18% wagowo etanolu, powodowała dyskomfort w ustach, co zdecydowanie równoważyło skuteczność podawania doustnego.

W zgłoszeniu patentowym WO 01/13866 ujawniono półwodne roztwory delta-9-tetrahydrokannabinolu (Δ⁹ THC). Roztwory zawierają etanol, od 10 do 30% wody i farmaceutycznie dopuszczalny glicerol. Roztwory są przyrządzane tak, aby można je było dozować poprzez inhalację i jako takie mają rozmiar cząstek mniejszy od 10 mikronów. Woda ułatwia dzielenie na części i powstawanie aerozolu. W przykładzie porównawczym pokazano roztwór Δ⁹-THC w mieszaninie z alkoholem takim, jak glikol propylenowy, w stosunku 50:50.

W opisie patentowym US nr 4704406 przedstawiono nadające się do rozpylania farmaceutyczne mieszanki z kwasem aryloalkanokarboksylowym, odpowiednie do zastosowań miejscowych.

Kiedy zgłaszający obecny wynalazek rozpoczął wytwarzanie preparatów do rozpylania roślinnej substancji leczniczej, zawierającej jedną lub kilka substancji kannabinoidowych, miał świadomość, że w dużym stopniu lipofilowy charakter substancji kannabinoidowych mógłby stwarzać problemy w preparatyce składnika czynnego (składników czynnych).

Zgłaszający najpierw poszukiwał udoskonalonego preparatu do ustno-śluzowego, korzystnie podjęzykowego dozowania w postaci aerozolu pod ciśnieniem lub strugi rozpylonej cieczy, co ujawniono w opublikowanym międzynarodowym zgłoszeniu patentowym nr WO 01/66089 (PCT/GB01/01027). Jego początkowa uwaga skupiała się na propelantach, jako układach napędzających, z HFC-123a i HFC-227, lecz one, po sprawdzeniu, okazały się nieprzydatne jako rozpuszczalniki dla substancji kannabinoidowych. Preparary zawierały syntetyczny Δ⁹-THC w ilościach od 0,164 do 0,7%, wagowo, z etanolem jako głównym rozpuszczalnikiem, którego udział wynosił nawet do 20,51%, wagowo. Pewna szczególna mieszanka zawierała 0,164% syntetycznego Δ⁹-^Ο 4,992% etanolu, 4,992% glikolu propylenowego i 89,582% p134a (propelanta).

Zgłaszający stwierdził, że nawet, gdy zawartość alkoholu wynosi 20%, objętościowo, w stosunku do całkowitej objętości preparatu, to nie byłby on zdolny rozpuścić dostateczną ilość Δ'-THC, w standardowej dawce do rozpylania tak, aby spełnić wymagania kliniczne, z powodu słabej rozpuszczalności substancji kannabinoidowych w propelancie. Stwierdzono także, iż zawartości alkoholu nie można zwiększyć, gdyż charakterystyka dozowania dyszy zmieniała się zasadniczo, kiedy ilość rozpuszczalników o niższej lotności zwiększano ponad poziom krytyczny. Strugi cieczy rozpylonej za pomocą układów napędzających HFC-123a i HFC-227 dostarczały maksymalnie 7 mg/ml, substancji czynnej, podczas gdy wstępne badania kliniczne sugerowały, że preparaty będą wymagać zawartości substancji kannabinoidowych, wynoszącej nawet do 50 mg/ml.

A zatem, zgłaszający skupili swoją uwagę na samoemulgujących się układach dozowania leku, które omówiono szczegółowo w artykule przeglądowym, w European Journal of Pharmaceutics and Biopharmaceutics 50 (2000) 179-188, w którym stwierdzono, że słaba rozpuszczalność w wodzie

PL 215 220 B1 wielu jednostek chemicznych stanowi prawdziwe wyzwanie dla zaprojektowania odpowiednich preparatów, które pozwoliłyby zwiększyć doustną biodostępność.

W dokonanym wspólnie z niniejszym, międzynarodowym zgłoszeniu patentowym nr WO 02/064109 (PCT/GB02/00 620) zgłaszający ujawnia szeroki zakres preparatów, zawierających substancje kannabinoidowe, w których skład wchodzi co najmniej jeden środek samoemulgujący się. Wprowadzenie co najmniej jednego samoemulgującego się środka było, jak uważano, konieczne, aby otrzymać preparat przylegający do powierzchni błony śluzowej, dzięki czemu uzyskuje się wystarczajacą absorpcję substancji kannabinoidowych. Pewien szczególny preparat zawierał 2%, wagowo, monooleinianu glicerolu, 5% CBME z odmiany konopi indyjskich G1, dającego THC, 5% CBME z odmiany konopi indyjskich G5, dającego CBD, 44% etanolu BP i 44% glikolu propylenowego.

Niespodziewanie, zgłaszający stwierdził, że absolutnie nie jest wymagana obecność w ciekłym preparacie środka samoemulgującego się, w celu uzyskania zadowalającego poziomu dawkowania poprzez błonę śluzową w ustach, a zwłaszcza przy podawaniu podjęzykowym lub policzkowym.

A nawet, w przeciwieństwie do wywodów przedstawionych w opisie patentowym US nr 3560625 i European Journal of Pharmaceutics and Biopharmaceutics 50 (2000) 179-188, potrafili oni wytworzyć prosty i skuteczny nośnik do aplikowania lipofilowego leku w strumieniu drobno rozpylonej cieczy.

Podsumowanie wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest ciekły preparat farmaceutyczny pakowany do dostarczania działaniem pompy za pośrednictwem pompy mechanicznej, do stosowania w podawaniu jednego lub kilku kannabinoidów poprzez powierzchnię śluzówki, charakteryzujący się tym, że preparat zawiera co najmniej jeden lub więcej kannabinoidów takich jak tetrahydrokannabinol, Δ⁹-tetrahydrokannabinol, Δ⁸-tetrahydrokannabinol, analog propyIowy Δ⁹-tetrahydrokannabinolu, kannabidiol, analog propylowy kannabidiolu, kannabinol, kannabichromen, analog propylowy kannabichromenu, kannabigerol lub ich dowolna mieszanina, w ilości co najmniej 10 mg/ml, rozpuszczalnik wybrany spośród alkoholi C1-C4, współrozpuszczalnik wybrany spośród glikoli, alkoholi cukrowych, estrów kwasu węglowego i chlorowanych węglowodorów oraz wodę w ilości mniejszej niż 4%; przy czym ogólna ilość rozpuszczalnika i współrozpuszczalnika w preparacie jest większa niż 55% wag./wag. preparatu, preparat nie zawiera samoemulgującego się środka i/lub fluorowanego propelenta, i preparat ma lepkość taką, że gdy jest rozpylony poprzez pompę, ma średni aerodynamiczny rozmiar cząstek od 20 do 40 μm.

Korzystnie średni aerodynamiczny rozmiar cząstek podczas podawania zawiera się w granicach od 25 do 35 μm, zwłaszcza od 30 do 35 μm.

Korzystnie rozpuszczalnikiem jest etanol, zaś współrozpuszczalnikiem jest glikol propylenowy.

Korzystnie etanol i glikol propylenowy są obecne w stosunku względnym, zmieniającym się w zakresie od 60/40 do 40/60.

Korzystnie jeden lub kilka kannabinoidów jest w postaci co najmniej jednego ekstraktu z co najmniej jednej odmiany konopi indyjskich.

Korzystnie ekstrakt z co najmniej jednej odmiany konopi indyjskich stanowi roślinną substancję leczniczą.

Korzystnie roślinną substancję leczniczą poddaje się etapowi ekstrakcji dla usunięcia zasadniczej części wosków i innych nierozpuszczalnych w rozpuszczalniku materiałów obecnych w materiale roślinnym.

Korzystnie w skład ciekłego preparatu farmaceutycznego wchodzą zasadniczo jeden lub kilka kannabinoidów, etanol i glikol propylenowy oraz opcjonalnie środek smakowy i/lub środek uspokajający.

Korzystnie substancjami kannabinoidowymi są THC i/lub CBD.

Korzystnie THC i CBD są obecne w stosunku wagowym wynoszącym od 0,9:1,1 do 1,1:0,9.

Korzystnie preparat zawiera dwie substancje kannabinoidowe, takie jak kannabidiol (CBD) i tetra-hydrokannabinol (THC), albo tetrahydrokannabiwarin (THCV) i kannabidiwarin (CBDV), w powyżej określonym stosunku wagowym.

Korzystnie preparat zawiera dwie substancje kannabinoidowe, takie jak kannabidiol (CBD) i tetrahydrokannabinol (THC), przy czym CBD jest obecny w ilości wagowo większej niż udział wagowy THC.

Korzystnie stosunek wagowy CBD do THC jest większy niż 2,5:1, zwłaszcza mieści się w granicach od 5:1 do 3:1.

Korzystnie preparat jest zasadniczo wolny od substancji kannabinoidowych innych niż CBD i THC.

PL 215 220 B1

Korzystnie preparat zawiera dwie substancje kannabinoidowe, takie jak kannabidiol (CBD) i tetrahydrokannabinol (THC), przy czym THC jest obecny w ilości wagowo większej niż udział wagowy CBD.

Korzystnie wcześniej określony stosunek wagowy CBD do THC wynosi od 1:99 do 1:1,5.

Korzystnie preparat zawiera dwie substancje kannabinoidowe, takie jak tetrahydrokannabiwarin (THCV) i kannabidiwarin (CBDV), przy czym CBDV jest obecny w ilości wagowo większej niż udział wagowy THCV.

Korzystnie stosunek wagowy CBDV do THCV jest większy niż 1,5:1.

Korzystnie preparat farmaceutyczny jest przeznaczony do stosowania w leczeniu choroby zapalnej lub jakiejkolwiek choroby lub stanu w przebiegu którego odgrywa rolę wstrząs oksydacyjny.

Korzystnie preparat farmaceutyczny jest przeznaczony do stosowania w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, lub choroby zapalnej jelit lub choroby Crohn'a.

Korzystnie preparat farmaceutyczny jest przeznaczony do stosowania w leczeniu zaburzeń psychotycznych, epilepsji, zaburzeń ruchu, udaru, obrażeń głowy, lub chorób wymagających powstrzymania łaknienia.

Korzystnie preparat zawiera równe ilości CBD i THC albo THCV i CBDV, do stosowania w leczeniu stwardnienia rozsianego, urazu rdzenia kręgowego, neuropatii obwodowej lub innego bólu pochodzenia neurologicznego.

Korzystnie w preparacie stosunek wagowy THC do CBD lub THCV do CBDV wynosi od 39:1 do 99:1, do stosowania w leczeniu bólu nowotworowego lub migreny lub stymulowania łaknienia.

Korzystnie jeden lub więcej kannabinoidów pakuje się w atmosferze gazu obojętnego.

Przedmiotem wynalazku jest także ciekły preparat farmaceutyczny, charakteryzujący się tym, że zawiera w 1 ml objętości: 27 mg/ml THC (w stosunku do ilości kannabinoidu w roślinnej substancji leczniczej), 25 mg/ml CBD (w stosunku do ilości kannabinoidu w roślinnej substancji leczniczej), 0,5 ml/ml glikolu propylenowego, 0,0005 ml/ml olejku miętowego i uzupełnienie do 1 ml etanolem (bezwodnym).

Przedmiotem wynalazku jest także ciekły preparat farmaceutyczny, charakteryzujący się tym, że zawiera w 1 ml objętości: 27 mg/ml THC (w stosunku do ilości kannabinoidu w roślinnej substancji leczniczej), 0,5 ml/ml glikolu propylenowego, 0,0005 ml/ml olejku miętowego i uzupełnienie do 1 ml etanolem (bezwodnym).

Przedmiotem wynalazku jest także ciekły preparat farmaceutyczny, charakteryzujący się tym, że zawiera w 1 ml objętości: 25 mg/ml CBD (w stosunku do ilości kannabinoidu w roślinnej substancji leczniczej, 0,5 ml/ml glikolu propylenowego, 0,0005 ml/ml olejku miętowego i uzupełnienie do 1 ml etanolem (bezwodnym).

Korzystnie jeden lub więcej kannabinoidów pakuje się w atmosferze gazu obojętnego.

Korzystnie jedna lub kilka substancji kannabinoidowych jest obecnych w postaci, co najmniej jednego ekstraktu, z co najmniej jednego zbioru konopi indyjskich. Zbiór (zbiory) konopi indyjskich korzystnie zawiera, co najmniej jeden chemotyp z konopi indyjskich. Najkorzystniej, ekstrakt z rośliny będzie stanowił roślinną substancję leczniczą (BDS), którą niżej zdefiniowano.

Opcjonalnie, preparat może dodatkowo zawierać środek smakowy, taki jak, na przykład, olejek miętowy.

Preparat może również zawierać, oprócz substancji kannabinoidowej (owych), kolejny środek czynny, którym korzystnie jest środek zawierający opium, na przykład morfina. A zatem, rozważa się możliwość dostarczenia preparatu, składającego się zasadniczo z jednej lub kilku substancji kannabinoidowych, etanolu, glikolu propylenowego i środka zawierającego opium, korzystnie morfiny.

Typowy, ciekły preparat farmaceutyczny według wynalazku, przedstawiony za pomocą przykładu, i nie mający na celu ograniczania wynalazku tylko do niego, może zawierać w 1 ml objętości: 25-50 mg/ml THC, korzystnie 25 mg/ml lub 27 mg/ml (w stosunku do ilości substancji kannabinoidowej w roślinnej substancji leczniczej), 25-50 mg/ml CBD, korzystnie 25 mg/ml (w stosunku do ilości substancji kannabinoidowej w roślinnej substancji leczniczej), 0,5 ml/ml glikolu propylenowego, 0,0005 ml/ml olejku miętowego, i etanol (bezwodny), w ilości potrzebnej dla uzupełnienia do 1 ml.

W tych korzystnych preparatach substancje kannabinoidowe dodaje się jako roślinne substancje lecznicze, pochodzące z konopi indyjskich, przy czym podane ilości substancji kannabinoidowych odpowiadają całkowitej ilości (całkowitej masie) substancji kannabinoidowej, obecnej w 1 ml końcowego preparatu. Doświadczony czytelnik uświadomi sobie, że całkowita ilość BDS, którą należy dodać, aby uzyskać żądaną ilość substancji kannabinoidowej w końcowym preparacie, będzie zależna

PL 215 220 B1 od stężenia substancji kannabinoidowej, obecnej w BDS, która będzie się różnie kształtować dla różnych partii BDS.

Stwierdzenie, że taką prostą kombinację jednej lub kilku substancji kannabinoidowych, etanolu i glikolu propylenowego można skutecznie stosować w rozpylaniu za pomocą działania pompy, było nieoczekiwane.

Zgłaszający stwierdził, że wówczas, gdy układ rozpuszczalnik/współrozpuszczalnik stanowi mieszanina etanolu z glikolem propylenowym, a lek lipofilowy zawiera jedną lub kilka substancji kannabinoidowych w postaci roślinnej substancji leczniczej (BDS), granice, w których układ rozpuszczalnik/współrozpuszczalnik będzie działał skutecznie, są dosyć wąskie, co omówiono niżej.

Korzystnie ilość układu rozpuszczalnika ze współrozpuszczalnikiem stanowi więcej niż 80% w stosunku do całkowitego ciężaru preparatu, korzystniej zawiera się w granicach od 90 do 98%.

Korzystnie preparat zawiera wodę w ilości mniejszej niż 10%, lub mniejszej niż 9%, lub mniejszej niż 8%, lub mniejszej niż 7%, lub mniejszej niż 6%, lub mniejszej niż 5%, lub mniejszej niż 4%, lub mniejszej niż 3%, lub mniejszej niż 2%, lub mniejszej niż 1%, lub mniejszej niż 0,5%.

Korzystnie w skład preparatu nie wchodzi żaden rodzaj propelenta.

Preparat jest również pozbawiony jakiegokolwiek środka samoemulgującego się. Terminem „środek samoemulgujący się określa się w niniejszym opisie środek, który będzie tworzył emulsję wtedy, gdy wykazuje objawy zmienionej fazy, przy wymogu minimum energii. Przeciwnie, środek emulgujący, w odróżnieniu od środka samoemulgującego się, stanowi środek, wymagający do utworzenia emulsji dodatkowej energii. Na ogół, środkiem samoemulgującym się będzie rozpuszczalne mydło, sól lub ester alkoholu z kwasem siarkowym, zwłaszcza niejonowy środek powierzchniowoczynny lub związek czwartorzędowy. Jako przykłady środków samoemulgujących się można wymienić, ale nie ograniczając się tylko do nich, monooleinian glicerolu (zwłaszcza o jakości SE), monostearynian glicerolu (zwłaszcza o jakości SE), macrogols, i polioksyuwodornione oleje bobrowe, na przykład cremophor.

Preparat może dodatkowo zawierać dodatek smakowy. Korzystnym dodatkiem smakowym jest olejek miętowy, korzystnie w ilości do 0,1%, objętościowo, na ogół 0,05%, objętościowo.

Korzystnie rozpuszczalnik wybiera się spośród alkoholi, zawierających od 1 do 4 atomów węgla w cząsteczce. Korzystnym rozpuszczalnikiem jest etanol.

Korzystnie jako współrozpuszczalnik stosuje się rozpuszczalnik, który pozwala na użycie mniejszej ilości rozpuszczalnika „zasadniczego. W połączeniu z rozpuszczalnikiem „zasadniczym, powinien on rozpuszczać lipofilowy lek w stopniu wystarczającym, aby medycznie użyteczna ilość Iipofilowego leku uległa rozpuszczeniu. Medycznie użyteczna ilość lipofilowego leku będzie zmieniać się w zależności od użytego leku, ale dla substancji kannabinoidowych będzie to ilość, wynosząca co najmniej, a korzystnie większa niż, 1,0 mg/0,1 ml układu rozpuszczalnik/współrozpuszczalnik.

Korzystne współrozpuszczalniki wybiera się z grupy związków takich, jak glikole, alkohole cukrowe, estry kwasu węglowego i zawierające chlor pochodne węglowodorów.

Glikole wybiera się korzystnie spośród związków takich, jak glikol propylenowy i glicerol, przy czym najbardziej korzystny jest glikol propylenowy. Jako ester kwasu węglowego stosuje się korzystnie węglan propylenu.

Najkorzystniejsze połączenie stanowi etanol jako rozpuszczalnik i glikol propylenowy jako współrozpuszczalnik.

Wytwarzaniu ciekłych preparatów dla dozowania substancji kannabinoidowych do części ustnej gardła towarzyszy wiele problemów. Po pierwsze, konieczne jest dozowanie co najmniej 1,0 mg, lub co najmniej 1,5 mg, lub co najmniej 2,0 mg, korzystniej co najmniej 2,5 mg, a jeszcze korzystniej co najmniej 5 mg substancji kannabinoidowych, zawartych w 0,1 ml ciekłego preparatu, w celu uzyskania efektu terapeutycznego w jednostkowej dawce. W tym względzie pacjent może wymagać aż do 120 mg substancji kannabinoidowej/dzień, przeciętnie około 40 mg/dzień, przyjętej w maksymalnie sześciu dawkach.

W przypadku podjęzykowego lub policzkowego dozowania, oznacza to dozowanie tej ilości składnika czynnego w takiej ilości preparatu, która nie będzie połknięta przez pacjenta, jeżeli składnik aktywny ma być zaabsorbowany poprzez błonę śluzową.

Chociaż takie ilości można uzyskać, rozpuszczając substancję kannabinoidową w etanolu jako rozpuszczalniku, to wysokie stężenia etanolu wywołują wrażenie pieczenia i są dlatego poza zakresem dopuszczalnej tolerancji.

PL 215 220 B1

Występuje zatem potrzeba użycia współrozpuszczalnika, w celu zmniejszenia ilości etanolu, chociaż do wartości jeszcze na tyle wysokiej, która pozwala na rozpuszczenie dostatecznych ilości substancji kannabinoidowej.

Zgłaszający stwierdził, że wybór współrozpuszczalnika jest ograniczony. Korzystne współrozpuszczalniki powinny wykazywać działanie rozpuszczające wystarczające do rozpuszczenia dostatecznej ilości substancji kannabinoidowej w jednostkowej dawce, to znaczy wynoszącej co najmniej 1,0 mg/0,1 ml preparatu, a korzystnie większe; od te; wartości, i które pozwala na zmniejszenie ilości obecnego rozpuszczalnika do takiego poziomu, który jest tolerowany przez pacjenta. Szczególnie odpowiednimi współrozpuszczalnikami, spełniającymi te kryteria, są glikol propylenowy i glicerol.

W korzystnym przykładzie wykonania całkowita ilość rozpuszczalnika i współrozpuszczalnika obecnych w preparacie, jest większa niż 65%, wagowo, korzystniej większa niż 70%, wagowo, jeszcze korzystniej większa niż 75%, wagowo, bardziej korzystnie większa niż 80%, wagowo, bardziej korzystnie większa niż 85%, wagowo, w stosunku do ciężaru preparatu. Najkorzystniej całkowita ilość rozpuszczalnika i współrozpuszczalnika obecnych w preparacie, wynosi od 80%, wagowo, do 98%, wagowo, w stosunku do ciężaru preparatu.

W korzystnym przykładzie wykonania preparaty według wynalazku stanowią ciekły preparat, podawany za pomocą rozpylania działaniem pompy. Rozpylanie działaniem pompy wymaga zastosowania w celu uruchamiania ciśnienia zewnętrznego, na przykład ciśnienia zewnętrznego inicjowanego w sposób ręczny, mechaniczny lub elektryczny. Stanowi to przeciwieństwo do układów ciśnieniowych, na przykład rozpylaczy aerozolowych, napędzanych propelentem, gdzie uruchamianie osiąga się zwykle za pomocą kontrolowanego upuszczania ciśnienia, na przykład poprzez regulowane otwieranie zaworu.

Stwierdzono, że rozpylenia działaniem pompy są szczególnie korzystne, gdy zachodzi potrzeba dozowania substancji kannabinoidowych. Co więcej, dawniej ludzie skupiali swą uwagę na układach rozpuszczalnika zawierających propelent.

Jakkolwiek uznano, że układy takie obarczone są wadami, wliczając w to szybkość dozowania, to specjaliści w tej dziedzinie zajęli się tym spowalniając propelent lub zmieniając dyszę. Zgłaszający stwierdzili, że stosując rozpylanie ich preparatów za pomocą pompy, są one zdolne wytworzyć strugę rozpylonej cieczy, w której cząstki posiadają średni aerodynamiczny rozmiar cząstek równy od 15 do 45 mikronów, bardziej szczegółowo od 20 do 40 mikronów, a przeciętnie około 33 mikronów. Stanowi to kontrast z cząstkami mającymi średni aerodynamiczny rozmiar cząstek równy od 5 do 10 mikronów, gdy stosowano dozowanie wykorzystujące układy ciśnieniowe.

W rzeczywistości, testy porównawcze, wykonane przez zgłaszającego pokazały taki układ do rozpylania działaniem pompy, który ma zalety, polegające na zdolności dostarczania składników czynnych na większe pole powierzchni, w obszarze docelowym. Przedstawiono to w odniesieniu do załączonego przykładu 3.

Zmianę rozkładu cząstek i obszaru natryskiwanego ukazano za pomocą bezpośredniego przykładu. Preparat, który opisano w załączonym przykładzie 4, umieszczono w zespole do rozpylania wskutek działania pompy (uruchamianej zaworem Valois typu VP7100). Takim samym preparatem napełniono pojemnik ciśnieniowy, zasilany HFA 134a.

Oba pojemniki opróżniono w odległości 50 mm od arkusza cienkiego papieru, trzymanego pod kątem prostym do kierunku poruszania się strumienia. Schemat (rozrzut) rozpylania, otrzymany w obu przypadkach przez opróżnienie ilości 100 μ|, oceniano następnie w sposób wizualny pod światło. W obu przypadkach, schemat (rozrzut) rozpylania był kołowy, a wyniki pomiarów były następujące:

	Przeciętna średnica (mm)	Przeciętne pole powierzchni (mm2)
Rozpylanie wskutek działania pompy	23	425,5
Rozpylanie ciśnieniowe	16	201,1

Rozpylanie ciśnieniowe wytworzyło kałużę cieczy w środku powierzchni arkusza papieru. Rozpylanie działaniem pompy dało bardziej równomierny schemat (rozrzut) rozpylania i mniejsze „odbicie z powrotem („powracanie do normy). Również znacznie większy obszar został pokryty przez strumień płynu, rozpylony działaniem pompy. Warunki, w których ten test został wykonany, są istotne dla

PL 215 220 B1 praktycznego zastosowania urządzenia. Za pomocą rozpylania działaniem pompy może być potraktowana większa powierzchnia błony śluzowej policzka, w porównaniu z rozpylaniem ciśnieniowym.

W przypadku stosowania rozpylania przy udziale pompy, kombinacja rozpuszczalnika ze współrozpuszczalnikiem musi posiadać lepkość, w zakresie wyznaczonym przez korzystną kombinację rozpuszczalnika ze współrozpuszczalnikiem. A więc, powinna to być lepkość zmieniająca się w granicach lepkości dla kombinacji etanolu z glikolem propylenowym, gdzie wzajemny stosunek objętościowy etanolu do glikolu propylenowego ma wartość wynoszącą od 60:40 do 40:60, korzystnie 55:45 do 45:55, a najkorzystniej około 50:50.

Lepkość uzyskanego preparatu po zapakowaniu w celu dostarczenia za pomocą pompy, którą może być pompa mechaniczna, taka jak na przykład zawór uruchamiający (Valois) VP7, pozwala uzyskanemu aerozolowi dostarczyć strugę rozpylonej cieczy, mającą średni aerodynamiczny rozmiar cząstek w granicach 20-40 mikronów, korzystnie w granicach 25-35 mikronów i korzystniej o średnim rozmiarze cząstek, w granicach 30-35 mikronów. To zwiększa do maksimum kontakt z docelową błoną śluzową przy dostarczaniu podjęzykowym/-policzkowym.

Korzystnie preparaty według wynalazku zawierają, jako lipofilowy lek, jedną lub kilka substancji kannabinoidowych.

Korzystnie lipofilowy lek stanowi, co najmniej jeden ekstrakt, z co najmniej jednej odmiany konopi indyjskich. Odmiana (odmiany) konopi indyjskich korzystnie zawierają, co najmniej jeden chemotyp konopi. Najbardziej korzystnym ekstraktem roślinnym będzie roślinna substancja lecznicza (BDS), którą tu zdefiniowano.

Określenie „ekstrakt roślinny oznacza ekstrakt z materiału roślinnego, który zdefiniowano w Guidance for Industry Botanical Drug Products Draft Guidance, sierpień 2000, US Department of Health and Human Services, Food and Drug Administration Centre for Drug Evaluation and Research.

Materiał roślinny definiuje się jako roślinę lub część rośliny (na przykład kora, drewno, liście, łodyga, korzenie, kwiaty, owoce, nasiona, ziarna lub ich części) oraz wysięki.

Określenie „odmiana (odmiany) konopi indyjskich obejmuje dziko rosnącą Cannabis sativa i również jej odmiany, wliczając w to cannabis chemotyps, które w stanie naturalnym zawierają różne ilości poszczególnych substancji kannabinoidowych, Cannabis sativa podgatunki indica obejmujące odmiany var. indica i var. kafiristanica, Cannabis indica i także odmiany rośliny, będące rezultatem krzyżówek genetycznych, samoistnych krzyżówek lub ich hybryd. Określenie „materiał z konopi indyjskich należy w związku z tym interpretować, jako materiał roślinny pochodzący z jednej lub kilku odmian konopi indyjskich. Dla uniknięcia wątpliwości stwierdzono, że „materiał z konopi indyjskich obejmuje wysuszoną biomasę konopi indyjskich.

W kontekście niniejszego zgłoszenia określenia „ekstrakt z marihuany lub „ekstrakt z konopi indyjskich, które stosuje się zamiennie, obejmują „roślinne substancje lecznicze, pochodzące z materiału z konopi indyjskich. Roślinną substancję leczniczą zdefiniowano w Guidance for Industry Botanical Drug Products Draft Guidance, sierpień 2000, US Department of Health and Human Services, Food and Drug Administration Centre for Drug Evaluation and Research jako: Substancja lecznicza pochodząca z jednej lub kilku roślin, alg (glonów), lub makroskopowych grzybów. Wytwarza się ją z botanicznych, surowych materiałów za pomocą jednego lub kilku następujących procesów: rozcierania, otrzymywania odwaru, wyciskania, ekstrakcji wodnej, ekstrakcji alkoholem etylowym, lub innych podobnych procesów. Roślinna substancja lecznicza nie stanowi bardzo dobrze oczyszczonej lub chemicznie modyfikowanej substancji, pochodzącej ze źródeł naturalnych. A zatem, w przypadku marihuany, „roślinne substancje lecznicze pochodzące z różnych odmian konopi indyjskich, nie zawierają bardzo dobrze oczyszczonych, substancji kannabinoidowych o jakości farmaceutycznej.

„Ekstrakty lecznicze na bazie marihuany takie, jak CBMEs otrzymane przy wykorzystaniu procesów opisanych w załączonych przykładach, zaklasyfikowano jako „roślinne substancje lecznicze lecznicze, zgodnie z definicją podaną w Guidance for Industry Botanical Drug Products Draft Guidance, sierpień 2000, US Department of Health and Human Services, Food and Drug Administration Centre for Drug Evaluation and Research.

„Roślinne substancje lecznicze, pochodzące z różnych odmian konopi indyjskich zawierają pierwotne ekstrakty, otrzymane za pomocą takich procesów, jak na przykład, macerowanie, przesączanie, ekstrakcja rozpuszczalnikami takimi, jak alkohole zawierające 1 do 5 atomów węgla w cząsteczce (na przykład etanol), norflurane (HFA134a), HFA227 i ciekły dwutlenek węgla w warunkach podkrytycznych lub nadkrytycznych. Pierwotny ekstrakt można poddać dalszemu oczyszczaniu, na przykład za pomocą podkrytycznej lub nadkrytycznej ekstrakcji rozpuszczalnikiem, odparowania lub

PL 215 220 B1 chromatografii. Gdy stosuje się rozpuszczalniki takie, jak wyżej wymienione, uzyskany ekstrakt zawiera nieokreślony materiał rozpuszczalny w lipidach. Można go usunąć za pomocą wielu procesów, obejmujących „przystosowanie do warunków zimowych, polegające na ochłodzeniu do temperatury - 20°C, a następnie filtracji w celu usunięcia woskowego balastu, ekstrakcję ciekłym dwutlenkiem węgla i za pomocą destylacji.

W przykładach wykonania, w których dostarcza się substancje kannabinoidowe jako BDS, BDS otrzymuje się korzystnie, stosując ekstrakcję dwutlenkiem węgla, w warunkach podkrytycznych lub nadkrytycznych, następnie wtórną ekstrakcję, na przykład strącanie etanolem, w celu usunięcia znaczącej części wosków i innej zbędnej zawartości. W skład zbędnego balastu wchodzą estry woskowe i glicerydy, pozostałości nienasyconych kwasów tłuszczowych, terpeny, karoteny, i flawonoidy, które są słabo rozpuszczalne w wybranym układzie rozpuszczalnik/współrozpuszczalnik, zwłaszcza, gdy korzystnym współrozpuszczalnikiem jest glikol propylenowy, i będą się wytrącać. Najkorzystniej BDS wytwarza się w procesie, którego etapami są dekarboksylacja, ekstrakcja ciekłym dwutlenkiem węgla, a następnie kolejna ekstrakcja, w celu usunięcia znaczących ilości zbędnego materiału. Najkorzystniej balast usuwa się w znacznym stopniu, za pomocą strącania etanolem.

Najkorzystniej materiał z konopi indyjskich ogrzewa się do wyznaczonej temperatury przez ściśle określony czas, aby spowodować dekarboksylację kwasów kannabinoidowych do wolnych substancji kannabinoidowych, przed dokonaniem ekstrakcji BDS.

Do korzystnych „roślinnych substancji leczniczych należą takie substancje, które można otrzymywać przy wykorzystaniu dowolnej z metod lub któregokolwiek z procesów, szczegółowo tu ujawnionych, do przyrządzania ekstraktów z materiału z konopi indyjskich. Ekstrakty są korzystnie w znacznym stopniu pozbawione wosków i innego nieokreślonego materiału rozpuszczalnego w lipidach, ale korzystnie zawierają zasadniczo wszystkie substancje kannabinoidowe, w sposób naturalny obecne w roślinie, najbardziej korzystnie w zasadniczo takim samym stosunku, w jakim one występują w nietkniętej odmianie konopi indyjskiej.

Z roślinnych substancji leczniczych formułuje się „Roślinne Produkty Lecznicze, które zdefiniowano w Guidance for Industry Botanical Drug Products Draft Guidance, sierpień 2000, US Department of Health and Human Services, Food and Drug Administration Centre for Drug Evaluation and Research jako: Produkt roślinny, przeznaczony do użytku jako środek leczniczy; produkt leczniczy, który przyrządza się z roślinnej substancji leczniczej.

Jako „odmiany konopi indyjskich można wymienić dziki rodzaj Cannabis sativa i jej odmiany, do których należą chemotypy konopi, które w stanie naturalnym zawierają różne ilości poszczególnych substancji kannabinoidowych.

Określenie „substancje kannabinoidowe również obejmuje bardzo dobrze oczyszczone substancje o jakości farmaceutycznej, które można otrzymywać poprzez oczyszczanie z naturalnego źródła lub sposobami syntetycznymi. A zatem, preparaty zgodnie z wynalazkiem można stosować do dostarczania ekstraktów z konopi indyjskich i również poszczególnych substancji kannabinoidowych, lub ich syntetycznych analogów, tak czy owak pochodzących z konopi indyjskich, i również kombinacji substancji kannabinoidowych.

Jako korzystne substancje kannabinoidowe można wymienić, ale nie ograniczając ich liczby tylko do wymienionych, substancje tetrahydrokannabinoidowe, ich prekursory, analogi alkilu (zwłaszcza propylu), kannabidiole, ich prekursory, analogi alkilu (zwłaszcza propylu), i kannabinol. W korzystnym przykładzie wykonania, preparaty mogą zawierać dowolne substancje kannabinoidowe wybrane spośród związków takich, jak tetrahydrokannabinol, Δ⁹-tetrahydrokannabinol (THC lub A⁹-THC), A⁸-tetrahydrokannabinol, analog propylowy A⁹-tetrahydrokanabinolu (THCV), kannabidiol (CBD), analog propylowy kannabidiolu (CBDV), kannabinol (CBN), kannabichromen (CBC), analog propylowy kannabichromenu i kannabigerol (CBG) lub dowolna kombinacja dwóch lub kilku tych substancji kannabinoidowych. THCV i CBDV (analogi propylowe THC i odpowiednio, CBD) są znanymi substancjami kannabinoidowymi, które zwykle można znaleźć w poszczególnych odmianach konopi indyjskich, i stwierdzono, że THCV posiada jakościowo korzystne własności w porównaniu, z THC, i odpowiednio, CBD. Osoby badane, przyjmujące THCV relacjonują, że spotęgowanie złego nastroju, wywołane przez THCV jest mniej niepokojące, niż to, wywołane przez THC. Substancja ta również wywołuje mniej ostrego kaca.

Najbardziej korzystne preparaty zgodnie z wynalazkiem będą zawierać THC i/lub CBD.

W korzystnym przykładzie wykonania preparaty mogą zawierać różne substancje kannabinoidowe w określonych, z góry zdefiniowanych stosunkach wagowych, na przykład określonych stosunPL 215 220 B1 kach CBD do THC, lub tetrahydrokannabinovarinu (THCV) do kannabidivarinu (CBDV), lub THCV do THC. Stwierdzono, że pewne określone stosunki substancji kanbinoidowych, są klinicznie użyteczne w leczeniu lub prowadzeniu chorych na określone choroby, lub stanach leczniczych. W szczególności, jak stwierdzono, niektóre z takich preparatów są szczególnie użyteczne w dziedzinie uśmierzania bólu i pobudzania łaknienia.

Zauważono zwłaszcza, że kombinacje określonych substancji kannabinoidowych są bardziej korzystne, niż jakakolwiek z poszczególnych substancji kannabinoidowych, użyta pojedynczo. Korzystnymi przykładami wykonania są takie preparaty, w których ilość CBD, wagowo, jest większa, aniżeli ilość THC. Takie preparaty są określane jako preparaty o „odwróconej proporcji i są nowe i niespotykane do tej pory, a w różnych odmianach leczniczych i stosowanych dla przyjemności, konopiach indyjskich dostępnych na całym świecie, udział składnika CBD w substancji kannabinoidowej jest mniejszy, w porównaniu z THC. W innych przykładach wykonania, THC i CBD lub THCV i CBDV są obecne w mniej więcej równych ilościach, lub THC względnie THCV stanowią składnik główny, którego ilość 9 może wynosić nawet do 95,5% całkowitego ciężaru obecnych w preparacie substancji kannabinoidowych.

Korzystne preparaty zawierają THC i CBD w wyznaczonych stosunkach wagowych. Najkorzystniejsze preparaty zawierają THC i CBD w stosunku wagowym THC:CBD, zawierającym się w granicach od 0,9:1,1 do 1,1:0,9, a nawet korzystniej stosunek THC:CBD wynosi zasadniczo 1:1. Inne korzystne preparaty zawierają THC i CBD w następujących stosunkach wagowych - większym niż, lub równym 19:1 THC:CBD, większym niż, lub równym 19:1 CBD:THC, 4,5:1 THC:CBD, 1:4 THC:CBD i 1:2,7 H THC:CBD. Dla preparatów, w których stosunek THC:CBD wynosi zasadniczo 1:1, jest korzystne, aby preparat zawierał około 25 mg/ml każdego ze składników, THC i CBD.

Marihuana była używana leczniczo przez wiele lat i w czasach wiktoriańskich była szeroko stosowanym składnikiem leków, przepisywanych przez lekarza. Były one stosowane jako nasenny środek uspokajający w leczeniu „histerii, delirium, epilepsji, bezsenności na tle nerwowym, migreny, bólu i bolesnego miesiączkowania. Stosowanie marihuany kontynuowano aż do połowy ubiegłego stulecia, i jej przydatność jako lekarstwa na receptę poddaje się teraz ponownej ocenie. Odkrycie specyficznych receptorów kanabinoidowych i nowych metod podawania, umożliwiło rozszerzenie zakresu stosowania leków na bazie marihuany zarówno do znanych od dawna schorzeń, jak i nowych wskazań medycznych.

Stosowanie marihuany dla przyjemności spowodowało ustanowienie prawa, które wprowadziło zakaz jej używania. Historycznie rzecz biorąc, marihuana była uważana przez wielu lekarzy jako substancja jedyna w swoim rodzaju); mająca zdolność przeciwdziałania bólowi odpornemu na przeciwbólowe środki opiumowe, w przypadkach takich, jak uraz rdzenia kręgowego, i innych formach neuropatycznego bólu, takich jak ból i atak w stwardnieniu rozsianym.

W USA i krajach basenu Morza Karaibskiego, marihuana, którą uprawiano do użytku dla przyjemności, została wyselekcjonowana tak, aby zawierała dużo tetrahydrokannabinolu (THC), kosztem innych substancji kannabinoidowych. W Merck Index (1966) inne substancje kannabinoidowe, znane z występowania w marihuanie takie, jak kannabidiol i kannabinol uznano za substancje nieaktywne. Chociaż kannabidiol był wcześniej uważany za substancję nieaktywną, pojawiały się dowody na to, że miał on farmakologiczną aktywność, różniącą się pod wieloma względami od tej aktywności, którą wykazywał THC. Terapeutycznego działania marihuany nie można zadowalająco wyjaśnić jedynie, z punktu widzenia jednego lub drugiego, spośród „aktywnych składników.

Wykazano, że stosując tetrahydrokannabinol (THC) pojedynczo, otrzymuje się niższy poziom uśmierzania bólu, aniżeli w przypadku zastosowania takiej samej ilości THC, ale podanej w postaci ekstraktu z marihuany. Zbadano farmakologiczne przesłanki, leżące u podstawy tego zjawiska. W pewnych przypadkach, THC i kannabidiol (CBD) wykazują farmakologiczne właściwości, polegające na przeciwnym działaniu w takich samych testach przedklmicznych, jak również i takim samym działaniu w innych. Na przykład, w pewnych badaniach klinicznych i sprawozdaniach opartych na przypadkowych obserwacjach zawarto spostrzeżenie, że CBD modyfikuje psychotropowe działanie THC. To spektrum aktywności dwóch substancji kannabinoidowych, może pomóc wyjaśnić niektóre z terapeutycznych korzyści marihuany uprawianej w różnych regionach świata. Zwraca ono także uwagę na użyteczne skutki, wynikające z połączenia THC i CBD. Zostały one przebadane przez zgłaszającego. Tablica 1 poniżej pokazuje różnicę w farmakologicznych własnościach dwóch substancji kannabinoidowych.

PL 215 220 B1

T a b l i c a 1

Skutek	THC THCV	CBD CBDV	Odnośnik
CBi (receptory mózgu)	++	±	Pertwee i in., 1998
CB2 (receptory obwodowe)	+	-
Skutki CNS
Środek przeciwkonwulsyjny +	- -	++	Carlini i in., 1973
Przeciwmetrazol	-	-	Dane GW
Przeciw-elektrowstrząs	-	++	Dane GW
Środek zwiotczający mięśnie	- -	++	Petro, 1980
Przeciw odbieraniu
bodźców szkodliwych	++	+	Dane GW
Katalepsja	++	++	Dane GW
Psychotropowy	++	-	Dane GW
Przeciwpsychotyczny	-	++	Zuardi i in., 1991
Aktywność przeciwutleniająca	+	++	Hampton A J i in., 1988
neuroochronnna *	++	-
Środek przeciwwymiotny	+	+
Uspokojenie (zmniejszona aktywność samoistna) Pobudzanie łaknienia	++	++	Zuardi i in., 1991
Hamowanie łaknienia	-	++
Anksjolityczne			Dane GW
Działania sercowo-naczyniowe Rzadkoskurcz sercowy		+	Smiley i in., 1976
Częstoskurcz	+	-
Nadciśnienie §	+	-
Niedociśnienie §	-	+	Adams i in., 1977
Przeciwzapalne	±	±	Brown, 1998
Aktywność modulująca uodpornienie/przeciwzapalna
Test obrzęku na obtartej łapie	-	++	Dane GW
Cox 1			Dane GW
Cox 2			Dane GW
Antagonizm TNFa	+ +	++ ++
Jaskra	++	+

* Skutek jest niezależny od receptora CBl + THC działa jako środek wywołujący drgawki § THC wywiera dwufazowy skutek na ciśnienie krwi; u naiwnych pacjentów może wytwarzać zależne od położenia niskie ciśnienie i, o czym także informowano, powoduje nadciśnienie 'przy długotrwałym stosowaniu. GW Internal Report Nr 002/000159

Na podstawie tych cech farmakologicznych i wyniku bezpośrednich doświadczeń przeprowadzonych przez zgłaszającego okazało się niespodziewanie, że kombinacje THC i CBD w zmiennych proporcjach są szczególnie przydatne w leczeniu pewnych stanów terapeutycznych. Stwierdzono ponadto podczas badań klinicznych, że toksyczność zastosowanej mieszaniny THC i CBD jest mniejsza niż toksyczność THC, zastosowanego pojedynczo.

PL 215 220 B1

W związku z tym, wynalazek dostarcza preparatów farmaceutycznych, posiadających wszystkie zasadnicze cechy opisane wyżej, w których skład wchodzą jako składniki czynne substancje kannabinoidowe, i w których stosunek CBD do THC ma specyficzną wartość. Stwierdzono, że są one klinicznie użyteczne w leczeniu lub prowadzeniu chorych na określone choroby, lub stanach leczniczych.

Obecni zgłaszający zuważyli zwłaszcza, że kombinacje określonych substancji kannabinoidowych są bardziej korzystne niż jakakolwiek z poszczególnych substancji kannabinoidowych zastosowana pojedynczo. Do korzystnych przykładów wykonania należą te preparaty, w których ilość CBD jest większa, wagowo, niż ilość THC. Takie preparaty są określane jako preparaty o „odwróconej proporcji i są nowe i niespotykane do tej pory, a w różnych odmianach leczniczych i stosowanych dla przyjemności, konopi indyjskich, dostępnych na całym świecie, udział składnika CBD w substancji kannabinoidowej jest mniejszy, w porównaniu z THC. W innych przykładach wykonania, THC i CBD lub THCV i CBDV są obecne w mniej więcej równych ilościach, lub THC względnie THCV stanowią składnik główny, którego ilość może wynosić nawet do 95,5% całkowitego ciężaru obecnych w preparacie substancji kannabinoidowych.

Szczególnie korzystne stosunki wzajemne substancji kannabinoidowych i stany medyczne obiektu leczenia, dla których są one odpowiednie, pokazano w tablicy 2 poniżej.

T a b l i c a 2

Grupy terapeutyczne obiektów leczenia dla różnych proporcji substancji kannabinoidowej

Grupa produktu	Stosunek THC:CBD	Docelowy obszar rerapeutyczny
Wysoka zawartość THC	>95:5	Ból nowotworowy, migrena, pobudzanie łaknienia
Stosunek nawet	50:50	Stwardnienie rozsiane, uraz rdzenia kręgowego, neuropatia obwodowa, inny ból nerwopochodny
Odwrócony/szeroki stosunek CBD	<25:75	Reumatoidalne zapalenie stawów, choroby zapalne jelit
Wysoka zawartość CBD	<5:95	Zaburzenia psychiczne (schizofrenia), epilepsja i zaburzenia ruchu, wylew, obrażenia głowy, zmiany chorobowe w RA i inne stany zapalne, hamowanie łaknienia

Preparaty zawierające substancje kannabinoidowe w specyficznych, określonych proporcjach, można wytwarzać z czystych substancji kannabinoidowych, w połączeniu z farmaceutycznymi nośnikami i zarobkami dobrze znanymi specjalistom w tej dziedzinie. „Czyste substancje kannabinoidowe, o jakości farmaceutycznej, można nabywać od komercyjnych dostawców, na przykład CBD i THC można nabywać w firmie Sigma-Aldrich Company Ltd, Fancy Road, Poole Dorset, BH12 4QH, albo można je wytwarzać w drodze syntezy chemicznej. Alternatywnie, substancje kannabinoidowe można pozyskiwać w drodze ekstrakcji z konopi indyjskich, przy użyciu metod dobrze znanych specjalistom w tej dziedzinie.

Inne korzystne proporcje THC:CBD, THCV:CBDV i THC:THCV i korzystne zastosowania terapeutyczne takich preparatów, przed stawiono w towarzyszących opisowi zastrzeżeniach. W szczególności, zakresem wynalazku są objęte, ale bez ograniczania tego zakresu tylko do nich, następujące przykłady wykonania:

(A) Ciekły preparat farmaceutyczny zgodnie z pierwszym aspektem wynalazku, który zawiera obie substancje kannabinoidowe, kannabidiol (CBD) i tetrahydrokannabinol (THC), przy czym CBD znajduje się w ilości, której udział wagowy jest większy, niż udział wagowy THC. W szczególności, przedmiotem wynalazku są takie preparaty, w których stosunek wagowy CBD do THC jest większy niż 2,5:1, lub w których stosunek wagowy CBD do THC wynosi od 99:1 do 2,5:1, korzystnie od około 20:1 do około 2,5:1, lub, w których stosunek wagowy CBD do THC wynosi około 19:11, lub, w których stosunek wagowy CBD do THC jest zawarty w granicach, od około 5:1 do około 3:1.

Do korzystnych przykładów wykonania należą, ale bez ograniczania tylko do nich, preparaty, które są w zasadzie pozbawione substancji kannabinoidowych innych, niż CBD i THC, preparaty, które są w zasadzie pozbawione innych substancji kannabinoidowych, stwierdzonych w Cannabis sp, preparaty, w których CBD i THC są w zasadniczo czystej postaci, preparaty, które ponadto zawierają

PL 215 220 B1 jedną lub kilka innych substancji kannabinoidowych, w szczególności preparaty, w których jedna lub więcej innych substancji kannabinoidowych stanowią tetrahydrokannabinowaryna (THCV) i/lub kannabidiwaryna (CBDV), preparaty, w których CBD i THC tworzą część, co najmniej jednego ekstraktu, z co najmniej jednej odmiany konopi indyjskich, przy czym przedmiotowy co najmniej jeden ekstrakt zawiera wszystkie substancje kannabinoidowe, występujące w stanie naturalnym w przedmiotowej roślinie, i preparaty, które zawierają ekstrakty z dwóch lub kilku różnych odmian konopi indyjskich, gdzie w końcowym preparacie ilość CBD jest wagowo, większa, od ilości THC.

(B) Ciekły, farmaceutyczny preparat zgodnie z pierwszym aspektem wynalazku, który zawiera obie substancje kannabinoidowe, kannabidiol (CBD) i tetrahydrokannabinol (THC), przy czym THC znajduje się w ilości, której udział wagowy jest większy, niż udział wagowy CBD.

Do korzystnych przykładów wykonania należą, ale bez ograniczania tylko do nich, preparaty, w których z góry wyznaczony stosunek wagowy CBD do THC, wynosi od 1:99 do 1:1,5, preparaty, w których z góry wyznaczony stosunek wagowy CBD do THC, wynosi około 1:39, i preparaty, w których z góry wyznaczony stosunek wagowy CBD do THC, wynosi około 1:2.

(C) Ciekły preparat zgodnie z pierwszym aspektem wynalazku, który zawiera obie substancje kannabinoidowe, tetrahydrokannabinowaryna (THCV) i kannabidiwaryna (CBDV), przy czym CBDV znajduje się w ilości, której udział wagowy jest większy, aniżeli udział wagowy THCV.

Do korzystnych przykładów wykonania należą, ale bez ograniczania tylko do nich, preparaty, które jeszcze zawierają CBD i/lub THC, preparaty, w których stosunek wagowy CBDV do THCV, jest większy niż 1,5:1, preparaty, w których stosunek wagowy CBDV do THCV, wynosi od 99:1 do 1,5:1, korzystnie od około 20:1 do około 2,5:1, preparaty, w których stosunek wagowy CBDV do THCV, wynosi około 9:1, preparaty, w których stosunek wagowy CBDV do THCV, wynosi od około 5:1 do około 3:1, preparaty, które są w zasadzie pozbawione innych substancji kannabinoidowych (innych, niż CBDV i THCV), stwierdzonych w Cannabis sp, i preparaty, w których CBDV i THCV tworzą część ekstraktu z konopi indyjskich, przy czym ekstrakt ten zawiera wszystkie substancje kannabinoidowe, występujące w stanie naturalnym, w roślinie.

(D) Ciekły preparat zgodnie z pierwszym aspektem wynalazku, który zawiera obie substancje kannabinoidowe, tetrahydrokannabinowaryna (THCV) i tetrahydrokannabinol (THC), w którym stosunek wagowy THCV do THC wynosi od 99:1 do 1,5:1.

Do korzystnych przykładów wykonania należą, ale bez ograniczania tylko do nich, preparaty, w których stosunek wagowy THCV do THC, wynosi w przybliżeniu 17:3, preparaty, które zawierają także CBD i/lub CBDV w ilości, której udział wagowy jest mniejszy, aniżeli udział wagowy THCV, preparaty, w których THCV i THC tworzą część ekstraktu z konopi indyjskich, przy czym ekstrakt ten zawiera wszystkie substancje kannabinoidowe, występujące w stanie naturalnym w roślinie.

W korzystnych przykładach wykonania wynalazku, preparaty zawierają ekstrakty z jednej lub kilku odmian całych konopi indyjskich, zwłaszcza Cannabis sativa, Cannabis indica lub roślin, które są wynikiem krzyżówek genetycznych, krzyżówek samoistnych lub ich hybryd. Dokładną zawartość substancji kannabinoidowej w którejkolwiek z poszczególnych odmian konopi indyjskich, można jakościowo i ilościowo oznaczyć, stosując metody dobrze znane specjalistom w tej dziedzinie, takie jak TLC (chromatografia cienkowarstwowa) lub HPLC (chromatografia cieczowa wysokosprawna). A zatem, można wybrać taką odmianę konopi indyjskich, z której otrzymany ekstrakt będzie się charakteryzował wymaganym stosunkiem CBD do THC, lub CBDV do THCV, lub THCV do THC. Alternatywnie, można zmieszać ze sobą ekstrakty z dwu lub kilku różnych odmian, otrzymując materiał o korzystnym stosunku substancji kannabinoidowej, w celu przetworzenia go na preparat farmaceutyczny.

Wytwarzanie leków, zawierających THC i CBD w dogodnych proporcjach, stało się możliwe poprzez uprawę określonych chemotypów konopi. Te chemotypy (rośliny wyróżniające się wytwarzanymi substancjami kannabinoidowymi bardziej, aniżeli morfologicznymi cechami rośliny) można hodować za pomocą rozmaitych technik hodowli roślin, które będą dobrze znane osobie doświadczonej w tej dziedzinie. Rozmnażanie roślin przez dzielenie (pędy odcięte od rośliny matecznej) na materiał do produkcji daje pewność, że genotyp rośliny jest ustalony, i że każdy zbiór roślin zawiera substancje kannabinoidowe, zasadniczo w takim samym stosunku.

Ponadto stwierdzono, że za pomocą procesu selekcji ogrodniczej, można również uzyskać inne chemotypy, wykazujące obecność substancji kannabinoidowej, którą w przeważającej mierze jest tetrahydrokannabinowaryna (THCV) lub kannabidiwaryna (CBDV).

W sposób ogrodniczy wygodnie jest hodować chemotypy wytwarzające THC, THCV, CBD i CBDV, jako dominującą substancję kannabinoidową, z pędów odciętych od rośliny matecznej. To

PL 215 220 B1 daje pewność, że genotyp w każdym plonie jest identyczny, a odpowiedni pod względem jakościowym preparat (udział każdej substancji kannabinoidowej w biomasie) jest taki sam. Z tych chemotypów można sporządzać ekstrakty za pomocą podobnej metody ekstrakcji. Do wygodnych metod wytwarzania pierwotnych ekstraktów należą macerowanie, perkolacja (przesączanie), ekstrakcja rozpuszczalnikami takimi, jak alkohole, zawierające 1 do 5 atomów węgla w cząsteczce (etanol), Norflurane (HFA134a), HFA227 i ciekły dwutlenek węgla pod ciśnieniem. Pierwotny ekstrakt można poddać dalszemu oczyszczaniu, przykładowo, za pomocą nadkrytycznej lub podkrytycznej ekstrakcji, odparowania i chromatografii. Gdy stosuje się rozpuszczalniki takie, jak wymienione wyżej, uzyskany ekstrakt zawiera nieokreślony materiał rozpuszczalny w lipidach lub „balast. Można go usunąć za pomocą wielu procesów wykorzystujących oziębienie do temperatury -20°C, a następnie filtrację, w celu usunięcia woskowego balastu, ekstrakcję ciekłym dwutlenkiem węgla i za pomocą destylacji. Korzystną uprawę roślin i metody wytwarzania ekstraktu pokazano w przykładach. Otrzymany ekstrakt jest odpowiedni do wprowadzenia go do preparatów farmaceutycznych.

Istnieje duża liczba stanów terapeutycznych, które można skutecznie leczyć za pomocą marihuany, takich jak przykładowo, ból nowotworowy, migrena, stymulowanie łaknienia, stwardnienie rozsiane, uraz rdzenia kręgowego, neuropatia obwodowa, inny ból nerwopochodny, reumatoidalne zapalenie stawów, choroby zapalne jelit, zaburzenia psychiczne (schizofrenia), epilepsja i zaburzenia ruchu, wylew, obrażenia głowy, hamowanie łaknienia. Udział różnych substancji kannabinoidowych w danym preparacie wyznacza określone stany terapeutyczne, które leczy się najlepiej (co podsumowano w tablicy 2, i jak stwierdzono w towarzyszących opisowi, zastrzeżeniach).

W szczególności, zakresem wynalazku są objęte, ale bez ograniczania tego zakresu tylko do nich, następujące przykłady wykonania:

(A) Preparat farmaceutyczny zgodnie z pierwszym aspektem wynalazku, który zawiera obie substancje kanabinoidowe, kannabidiol (CBD) i tetrahydrokannabinol (THC), lub tetrahydrokannabinowaryna (THCV) i kannabidiwaryna (CBDV), w z góry określonym stosunku wagowym, stosowany do leczenia choroby zapalnej lub jakiejkolwiek choroby lub stanu, podczas przebiegu, których odgrywa rolę stres oksydacyjny.

(B) Preparat farmaceutyczny zgodnie z pierwszym aspektem wynalazku, który zawiera obie substancje kannabinoidowe, kannabidiol (CBD) i tetrahydrokannabinol (THC), i który jest w zasadzie pozbawiony substancji kannabinoidowych innych niż CBD i THC, lub, który zawiera substancje kannabinoidowe, tetrahydrć)kannabinowaryna (THCV) i kannabidiwaryna (CBDV), i w którym stosunek wagowy CBDV do THCV ma wartość w granicach od około 5:1 do około 3:1, stosowany do leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów, choroby zapalenia jelit, lub choroby Crohn'a.

(C) Preparat farmaceutyczny zgodnie z pierwszym aspektem wynalazku, który zawiera obie substancje kannabinoidowe, kannabidiol (CBD) i tetrahydrokannabinol (THC), w którym stosunek wagowy CBD do THC ma wartość w granicach od około 5:1 do około 3:1, lub, który zawiera substancje kannabinoidowe, tetrahydrokannabinowaryna (THCV) i kannabidiwaryna (CBDV), w którym stosunek wagowy CBDV do THCV wynosi około 9:1, stosowany do leczenia chorób psychicznych, epilepsji, zaburzeń ruchu, wylewu, uraz głowy, lub chorób, które wymagają hamowania łaknienia.

(D) Preparat farmaceutyczny zgodnie z pierwszym aspektem wynalazku, który zawiera w przybliżeniu równe ilości CBD i THC lub THCV i CBDV, stosowany do leczenia stwardnienia rozsianego, urazu rdzenia kręgowego, neuropatii obwodowej, lub innego bólu nerwopochodnego.

(E) Preparat farmaceutyczny zgodnie z pierwszym aspektem wynalazku, w którym stosunek wagowy THC do CBD lub THCV do CBDV ma wartość w granicach od około 39:1 do około 99:1, stosowany do leczenia bólu nowotworowego lub migreny lub pobudzania łaknienia. Szczególne przykłady wykonania obejmują takie zastosowanie, gdzie stosunek wagowy THC do CBD lub THCV do CBDV w preparacie, wynosi w przybliżeniu 39:1, zastosowanie, gdzie w preparacie THC i CBD i/lub THCV i CBDV tworzą część ekstraktu z konopi indyjskich, przy czym ekstrakt ten zawiera wszystkie substancje kanabinoidowe, występujące w roślinie w stanie naturalnym.

Jeszcze ponadto przedmiotem wynalazku jest formowanie ciekłego preparatu zgodnie z wynalazkiem, gdzie preparat, lub, co najmniej jego lipofilowy składnik o działaniu leczniczym, pakuje się do pojemnika zabarwionego, aby zabezpieczyć się przed promieniowaniem UV oraz promieniowaniem, pochodzącym z niebieskiego obszaru widma, korzystnie o długościach fali, w zakresie od 200 do 500 nm. W korzystnym przykładzie wykonania pojemnik ma barwę bursztynową.

Kolejnym aspektem wynalazku jest formowanie ciekłego preparatu zgodnie z wynalazkiem, gdzie preparat, lub, co najmniej jego lipofilowy składnik o działaniu leczniczym, pakuje się w atmosfe14

PL 215 220 B1 rze gazu obojętnego. W korzystnym przykładzie wykonania preparat, lub, co najmniej jego lipofilowy składnik o działaniu leczniczym, pakuje się w atmosferze azotu.

Preparaty według wynalazku zawierające jedną lub kilka substancji kannabinoidowych, korzystnie pakuje się do szklanych ampułek. Ampułki korzystnie napełnia się w atmosferze gazu obojętnego, na przykład azotu o nieznacznie podwyższonym ciśnieniu, aby zabezpieczyć się przed powolnym, wskutek kontaktu z tlenem, rozpadem substancji kannabinoidowych, i przechowuje się w postaci takiej, aby uchronić je przed dostępem światła, zapobiegając tym samym przed fotochemiczną degradacją substancji kannabinoidowych. To można osiągnąć najbardziej skutecznie, stosując ampułkę koloru bursztynowego, ponieważ zgłaszający ustalił, że to promieniowanie UV i światło, pochodzące z niebieskiej części widma, najczęściej o długości fali w zakresie 200-500 nm, jest odpowiedzialne za fotodegradację. Skoro jest tak, że substancje kannabinoidowe są czułe na rozpad wskutek kontaktu z tlenem i fotochemiczną degradację, zalety pakowania w atmosferze obojętnej i/lub w pojemniku zabarwionym, aby zabezpieczyć się przed promieniowaniem UV i światłem, pochodzącym z niebieskiego obszaru widma, korzystnie o długościach fali w zakresie od 200 do 500 nm (na przykład w pojemnikach barwy bursztynowej), odnoszą się w równym stopniu do pakowania lipofilowych medykamentów, zawierających jedną lub kilka substancji kannabinoidowych, z których jeszcze nie utworzono preparatów według wynalazku (na przykład roślinnych substancji leczniczych, zawierających substancję kannabinoidową, co przedstawiono w towarzyszących opisowi, przykładach).

Wynalazek opisano dalej, za pomocą przykładu wykonania, odnoszącego się tylko do następujących danych eksperymentalnych i przykładowych preparatów, razem z załączonymi rysunkami, na których:

Figury 1a i 1b przedstawiają średnie stężenia w osoczu substancji kannabinoidowych, CBD, THC i 11-hydroksy THC, po podaniu osobom badanym ekstraktów z marihuany, o wysokiej zawartości CBD (fig. 1a) i wysokiej zawartości THC (fig. 1b).

Figura 2 przedstawia średnie stężenia w osoczu substancji kannabinoidowych, CBD, THC i 11-hydroksy THC, po podaniu osobom badanym ekstraktu z marihuany, zawierającego THC i CBD w stosunku 1:1.

Figura 3 przedstawia pole przekroju poprzecznego chmury aerozolu, jako funkcję procentowej zawartości glikolu propylenowego w mieszaninach glikolu propylenowego z etanolem, wchodzących w skład ciekłych preparatów do rozpylania.

Figura 4 przedstawia lepkość, jako funkcję zawartości glikolu propylenowego w mieszaninach glikolu propylenowego z etanolem, wchodzących w skład ciekłych preparatów do rozpylania.

Figura 5 przedstawia pole przekroju poprzecznego chmury aerozolu, jako funkcję lepkości, dla ciekłych preparatów do rozpylania, zawierających mieszaninę glikolu propylenowego z etanolem.

Figury 6 i 6a pokazują wyniki analizy metodą HPLC (chromatografii cieczowej wysokosprawnej), próbek pobranych z przechowywanych, wystawionych na działanie światła roztworów THC, przed i po potraktowaniu węglem drzewnym.

Figury 7 i 7a pokazują wyniki analizy metodą HPLC (chromatografii cieczowej wysokosprawnej), próbek pobranych z przechowywanych, wystawionych na działanie światła roztworów CBD, przed i po potraktowaniu węglem drzewnym.

Opracowanie preparatów do rozpylania działaniem pompy

Początkowo zgłaszający przypatrywał się absorpcji substancji kannabinoidowej u pacjentów, u których zastosowano podawanie kropli podjęzykowo (BDS rozpuszczony w mieszaninie glicerolu z glikolem propylenowym i etanolem), 5 mg/ml THC, 5 mg/ml CBD i 5 mg/ml plus 5 mg/ml THC/CBD.

Wyniki zapisano w tablicy 3 poniżej:

T a b l i c a 3

Początkowa absorpcja po 20 minutach T max w przybliżeniu po 2 godzinach C max 6 ng/ml THC, 2 ng/ml CBD

AUC 0-12 w przybliżeniu 16 ng.h/ml THC, 8 ng.h/ml CBD po dawce w przybliżeniu 20 mg każdej substancji kannabinoidowej

Poziomy w osoczu po 6 godzinach wynosiły około 1 ng/ml THC i 0,5 ng/ml CBD

PL 215 220 B1

Stosunek 11-hydroksytetrahydrokannabinolu do THC (AUC 0-12) wyniósł, około 1,9, co wskazuje na fakt, że znaczna ilość mogła zostać połknięta w ustach.

Podczas uruchamiania metody podjęzykowego rozpylania wskutek działania pompy (w rezultacie problemów z rozpuszczaniem substancji kannabinoidowych w układach propelenta, zawierających związek, będący fluoropochodną węglowodoru), zgłaszający otrzymał wyniki, zapisane w tablicy 4. Układ rozpuszczalników zawierał mieszaninę etanolu i glikolu propylenowego, w stosunku objętościowym 50:50 z odpowiednio, 25 mg/ml THC; 5 0 mg/ml CBD i 2 5 mg/ml plus 5 0 mg/ml THC/CBD.

T a b l i c a 4

Początkowa absorpcja po 60 minutach T max w przybliżeniu po 3 godzinach C max 6 ng/ml THC, 8 ng/ml CBD

AUC 0-12 w przybliżeniu 16 ng.h/ml THC, 22 ng.h/ml CBD po dawce w przybliżeniu 21 mg AND 35 mg CBD Poziomy w osoczu po 6 godzinach wynosiły około 1 ng/ml THC i 2 ng/ml CBD

Stosunek 11-hydroksytetrahydrokannabinolu do THC (AUC 0-12) wynosił około 1,6. Profil dla każdej substancji kannabinoidowej był podobny niezależnie od preparatu (THC, CBD, THC plus CBD).

Po porównaniu sprawozdań dla różnych typów dawkowań wynika, że chociaż rozmiar absorpcji był porównywalny ze stosowaniem kropli, to tempo absorpcji było wolniejsze, a metabolizm proporcjonalnie mniejszy.

Pomimo wolniejszego tempa absorpcji, mechanizm rozpylania za pomocą pompy i układ nośnikowy, zawierający mieszaninę etanolu z glikolem propylenowym, wprowadziły możliwość aplikowania dostatecznej ilości substancji kannabinoidowych, w postaci elastycznej dawki, zapewniajacej dokładność dozowania leku i korzystnie zmniejszony metabolizm.

Otrzymane dane przedstawiono na fig. 1a, 1b i 2, które pokazują, średnie stężenia w osoczu dla preparatów, identyfikowanych w odniesieniu do tablic 3 i 4.

Skuteczne dostarczanie substancji kannabinoidowych, które można osiągnąć w nośniku, składającym się z etanolu i glikolu propylenowego, przedstawiono jako poziomy w osoczu, pokazane na fig. 1a, 1b i 2. Figury te pokazują preparaty, o wysokiej zawartości THC i odpowiednio, o wysokiej zawartości CBD na fig. 1a i 1b. Podobnie, skuteczność preparatu o zdefiniowanym stosunku THC do CBD, wynoszącym 1:1, przedstawiono na fig. 2.

Stwierdzono istotnie, że układ będący mieszaniną etanolu z glikolem propylenowym, w przypadku rozpylania za pomocą pompy, funkcjonował tylko w dosyć wąskich granicach.

Wyniki, które wprowadziły postęp w rozwoju preparatów do rozpylania za pomocą pompy zestawiono poniżej, pokazując je na przykładzie preparatów 1-4:

Przykład 1 - Znaczenie rozmiaru cząstek

Zgłaszający zauważył, że aerozole na bazie propelentu, które ulepszano, „powróciły do łask i wyglądało na to, że było to funkcją szybkości dostarczania oraz rozmiaru cząstek.

Wyznaczono, że w przeciwieństwie do układu napędzanego propelentem, rozpylanie za pomocą pompy mogłoby dostarczyć chmurę aerozolu, w której rozmiar cząstek można by kontrolować tak, aby utworzyły się cząstki o wymiarze w granicach 20 do 40 mikronów (zwiększając w ten sposób maksymalnie ilość materiału uderzającego pod język/na błonę śluzową policzka, i tym samym ilość substancji kannabinoidowych, która może ulec absorpcji). Aby otrzymać cząstki odpowiedniej wielkości, lepkość preparatu należało starannie kontrolować. Jeżeli preparat posiadał zbyt dużą lepkość, formowanie kropelek było utrudnione i tworzył się strumień blokujący zawór. Jeżeli natomiast preparat miał za małą lepkość, następowało nadmierne rozpylenie środków leczniczych, tworzyła się chmura o szerokiej powierzchni w przekroju poprzecznym, a struga rozpylonej cieczy nie była dłużej kierowana wyłącznie pod język/na błonę śluzową policzka. Mogłoby to spowodować rozdzielenie się preparatu i połknięcie jego części. W obu przypadkach wynik jest niezadowalający.

W rzeczywistości, okazało się, że dla rozpuszczalnika preferowanego wyboru, etanolu, i współrozpuszczalnika preferowanego wyboru, glikolu propylenowego, zakres pracy był dosyć wąski, co pokazano poniżej:

Zbadano lepkość różnych kombinacji etanolu z glikolem propylenowym, i porównano ich charakterystykę rozpylania za pomocą zaworu vp7/100 (Valois). Wyniki zsumowano w tablicy 5 poniżej:

PL 215 220 B1

T a b l i c a 5

Glikol propylenowy/etanol	Lepkość względna (czas pracy w sekundach)	Charakterystyka przebiegu rozpylania
100/0	442	Utworzył się strumień
80/20	160	Utworzył się strumień
60/40	80	Trochę rozpylania strumieniowego
50/50	62	Dobra chmura aerozolu
40/60	44	Dobra chmura aerozolu
20/80	26	Dobra chmura aerozolu
0/100	16	Dobra chmura aerozolu

Z analizy tych danych wynika wniosek, że dodanie glikolu propylenowego w stopniu większym niż 60/40, byłoby nie do zaakceptowania. Te wyniki, czytane wraz z opisem patentowym US Nr 3,560,625 mogłyby sugerować, że przedmiotowa kombinacja rozpuszczalnika ze współrozpuszczalnikiem nie byłaby dobra. Jednakże, zgłaszający stwierdził, że pacjenci byliby w stanie znieść zawartość etanolu na tych poziomach, które przedstawiono w danych preparatach.

Wpływ lepkości na chmurę aerozolu wyliczono poprzez rozpylanie różnych preparatów na odsłonięty papier, z odległości standardowej, wynoszącej 0,5 cm. Ta odległość stanowi typową odległość, pomiędzy dyszą zespołu do rozpylania wskutek działania pompy, a zagłębieniem podjęzykowym przy normalnym stosowaniu. Papier skopiowano w fotokopiarce, a obraz chmury wycięto i zważono, uzyskując względną powierzchnię przekroju poprzecznego. Wartość względną przekształcono następnie w rzeczywistą powierzchnię przekroju poprzecznego, dzieląc tę wartość przez ciężar centymetra kwadratowego papieru do fotokopiowania (wyznaczony przez zważenie znanej powierzchni papieru). Wyniki podano w tablicy 6 poniżej:

T a b l i c a 6

Glikol propylenowy/etanol	Pole przekroju poprzecznego chmury rozpylanej cieczy
100/0	3,5 cm2
80/20	14,2 cm2
60/40	17,9 cm2
50/50	20,7 cm2
40/60	29,4 cm2
20/80	54,4 cm2
0/100	93,8 cm2

Te dane są pokazane na fig. 3.

Dodatkowo wykres lepkości mieszanin etanolu i glikolu propylenowego, jako funkcji zawartości glikolu propylenowego w mieszaninie pokazano na fig. 4, a pole przekroju poprzecznego chmury, jako funkcji lepkości mieszaniny glikolu propylowego z etanolem, pokazano na fig. 5.

Figury akcentują dramatyczne i niepożądane zmiany we właściwościach, które mają miejsce poza wąskim zakresem składu mieszaniny etanolu i glikolu propylenowego, obecnych w ilościach, których udziały wagowe wynoszą 60/40 i 40/60, bardziej szczegółowo jeszcze 55/45, a najbardziej korzystnie około 50/50.

Inne czynniki są również istotne, aby zapewnić połączeniu możliwość zastosowania w wąskim zakresie. Zwiększenie poziomu zawartości etanolu powyżej granicy 60%, objętościowo, powoduje wzrost podrażnienia, a przy poziomach zawartości glikolu propylenowego bliskich 60% i tak niskich jak 55%, w przypadku BDS, nie polarne pochodne, obecne w BDS, zaczynają się wytrącać podczas dłuższego przechowywaniu w warunkach otoczenia.

Inne współrozpuszczalniki, które można by zastosować, zgodnie z oczekiwaniami powinny mieć podobne ograniczenia. Im wyższą lepkość posiada współrozpuszczalnik, tym większy występuje problem z uzyskaniem strugi rozpylonej cieczy, tworzącej chmurę, a z kolei, im większa polarność tym większe ryzyko, że nastąpi intensyfikacja procesu wytrącania.

PL 215 220 B1

Jednakże, ponieważ w mieszaninie etanolu z glikolem propylenowym można rozpuścić nawet 50 mg/ml (to jest terapeutycznie pożądanych poziomów stężenia substancji kannabinoidowych), mieszanina taka nie wywołuje podrażnień, jest dopuszczalna farmaceutycznie, a glikol propylenowy działa również jako środek poprawiający penetrację, zwiększając do maksimum biodostępność substancji kannabinoidowych, co jest szczególnie korzystne.

Średni rozmiar cząstek korzystnych pokazanych mieszanek, miał 33 ąm, podczas testowania przy użyciu urządzenia Malvern Marsteriser. Kropelki, które są znacznie mniejsze niż 5 ąm, zmniejszają dlatego do minimum ryzyko inhalacji aerozolu.

P r z y k ł a d 2 - Wpływ wody, gdy substancje kannabinoidowe są obecne w BDS.

Obecność w preparacie wody, w ilości większej, niż 5%, jak pokazano, powodowało wytrącanie się BDS, co zilustrowano za pomocą badania, opisanego w tablicy 7 poniżej:

T a b l i c a 7

Dodawano kolejne porcje wody do 5 ml THC o stężeniu 25 mg/ml i 5 ml CBD o stężeniu 25 mg/ml, w preparacie zawierającym etanol i glikol propylenowy, w stosunku 50/50.

Objętość dodanej wody, ml	Końcowa objętość (ml)	Przybliżony końcowy udział rozpuszczalnika w % obj. w mieszaninie woda/glikol propylenowy/etanol	Obserwacja
0	5	0/50/50	Roztwór
0,05	5,05	1/49,5/49,5	Strąca się osad, ale ponownie rozpuszcza się po wymieszaniu
0,21	5,26	5/47,5/47,5	Strąca się osad. Roztwór pozostaje mętny po wymieszaniu

Rzeczywiście, z tej obserwacji wynika, że zastosowanie bezwodnego etanolu jest korzystne. Przykładowe preparaty według wynalazku (nieograniczające zakresu jego stosowania) są następujące:

Mieszanka 1 (ogólna)

Składnik	Ilość na jednostkę (1 ml)	Funkcja
Czynny THC (BDS) CBD (BDS)	25-50 mg/ml 25-50 mg/ml	Czynny
Zaróbka Olejek miętowy, glikol propylenowy Bezwodny etanol	0,5 ml/ml 0,0005 ml/ml uzupełnienie do 1 ml	Współrozpuszczalnik Dodatek smakowy Rozpuszczalnik

Mieszanka 2 (wysoka zawartość THC)

Składnik	Ilość na jednostkę (1 ml)	Funkcja
Czynny THC (BDS)	25 mg/ml	Czynny
Zaróbka Olej miętowy, glikol propylenowy Bezwodny etanol	0,5 ml/ml 0,0005 ml/ml uzupełnienie do 1 ml	Współrozpuszczalnik Dodatek smakowy Rozpuszczalnik

Mieszanka 3 (wysoka zawartość CBD)

Składnik	Ilość na jednostkę (Iml)	Funkcja
Czynny CBD (BDS)	25 mg/ml	Czynny
Zaróbka Olej miętowy, glikol propylenowy Bezwodny etanol	0,5 ml/ml 0,0005 ml/ml uzupełnienie do 1 ml	Współrozpuszczalnik Dodatek smakowy Rozpuszczalnik

PL 215 220 B1

Mieszanka 4 (THC i CBD, w stosunku zasadniczo 1:1)

Składnik	Ilość na jednostkę (1 ml)	Funkcja
Czynny THC (BDS) CBD (BDS)	25 mg/ml 25 mg/ml	Czynny Czynny
Zaróbka Olej miętowy, glikol propylenowy Bezwodny etanol	0,5 ml/ml 0,0005 ml/ml uzupełnienie do 1 ml	Współrozpuszczalnik Dodatek smakowy Rozpuszczalnik

P r z y k ł a d 3

Następujący przykład ilustruje zastosowanie ciekłych preparatów do rozpylania na śluzówkę policzka i ich poziomy we krwi, otrzymane za pomocą absorpcji policzkowej, w porównaniu z podawaniem pod język.

Następujące ciekłe preparaty, odpowiednie do podawania na błonę śluzową policzka, zawierają samoemulgujące się środki, i tym samym nie wchodzą w zakres niniejszego wynalazku. Pomimo to, ogólne zasady zilustrowane użyciem tych mieszanek, stosują się tak samo do dostarczania preparatów według wynalazku. Roztwory wytwarzano przez rozpuszczenie (w temperaturze nieprzekraczającej 50°C) następujących składników (szczegóły ilościowe wyrażono w częściach wagowych):

	A	B	C	D	E
Monostearynian gIiceryIu (samoemulgujący się)	2	-	2	-	2
Monooleinian glicerylu (samoemulgujący się)	-	2	-	2	-
Cremophor RH40	20	30	30	20	30
CBME-G1 dla uzyskania THC	5	10	-	-	-
CBME-G5 dla uzyskania CBD	-	-	5	10	-
CBME = G1 i G5 dla uzyskania THC i CBD	-	-	-	-	10 każdy
a-Tokoferol	0,1	0,1	0,1	0,1	0,1
Palmitynian askorbylu	0,1	0,1	0,1	0,1	0,1

Etanol BP do produkcji 100 100 100 100 100

Ekstrakt leczniczy na bazie marihuany (CBME) stanowi ekstrakt marihuany, który można wytwarzać za pomocą, na przykład, perkolacji (przesączania) z ciekłym dwutlenkiem węgla, z usunięciem zbędnego materiału (balastu) poprzez oziębienie stężonego roztworu etanolowego do temperatury, wynoszącej -20°C i usuwając wytrącone obojętne składniki roślinne za pomocą filtracji lub odwirowania.

Produkt utworzony poprzez zmieszanie tych składników, rozdziela się w porcjach o objętości 6 ml do szklanej ampułki i łączy ze strugą cieczy do rozpylania wskutek działania pompy. W praktyce, dawka jest wydzielana przez przycisk rozdrabniający lub konwencjonalną konstrukcję. Markowymi urządzeniami, odpowiednimi do tego celu, są zawór Typ VP7, produkowany przez firmę Valois, ale podobne konstrukcje są dostępne u innych producentów. Ampułkę można umieścić we wtórnym opakowaniu, aby umożliwić strudze rozpylonej cieczy skierowanie na określony obszar śluzówki policzka. Alternatywnie, markowy przycisk z przedłużeniem można zastosować do skierowania strugi rozpylonej cieczy na korzystny obszar śluzówki policzka.

Każdy 1 ml produktu zawiera 50-100 mg Δ⁹-tetrahydrokannabinolu (THC) i/lub kannabidiolu (CBD). Każde uruchomienie pompy dostarcza strugę rozpylonej cieczy, którą można skierować na śluzówki policzka. W powyższych preparatach stosuje się ekstrakty CBME, o znanej mocy substancji kannabinoidowej. CBME-G1 stanowi ekstrakt z odmiany marihuany, o wysokiej wydajności THC, natomiast ekstrakt CBME-G5 otrzymano z odmiany o wysokiej zawartości CBD. Dla specjalisty w tej dziedzinie będzie sprawą oczywistą, że oczyszczone substancje kannabinoidowe i ekstrakty zawierające takie substancje, można poddawać przeróbce na preparaty, tak jak wyżej opisano, za pomocą ilościowego dopasowania.

Chociaż roztwory CBME w etanolu same można stosować jako strugę rozpylonej cieczy, ilość substancji kannabinoidowej, którą można dostarczać, jest limitowana przez agresywną naturę czystego etanolu, w wysokim stężeniu jako rozpuszczalnika. To ogranicza ilość, którą można zaaplikować na

PL 215 220 B1 błonę śluzową bez wywołania dyskomfortu u pacjenta. Kiedy grupie pacjentów podano THC lub CBD w roztworze typu wyżej opisanego, kierując strugę rozpylonej cieczy albo podjęzykowo albo na śluzówkę policzka, pacjenci zgodnie opowiadali o wrażeniu pieczenia przy aplikowaniu podjęzykowym, ale natomiast łagodnym lub wręcz braku dyskomfortu wówczas, gdy ten sam roztwór był rozpylany na policzkową błonę śluzową. Rozpylanie niewielkich ilości tego typu preparatu na policzkową błonę śluzową, nie pobudza znacząco odruchu połykania. To zapewnia dłuższy czas przebywania preparatu w bezpośrednim kontakcie z śluzówkę policzka.

Preparaty podawano grupie 13 ludzi w taki sposób, aby otrzymali oni 4 mg THC, 4 mg CBD lub placebo (sam nośnik) za pomocą tabletki podjęzykowej, strugi cieczy rozpylonej podjęzykowo działaniem pompy lub drogą policzkową.

Absorpcję [obszar pod krzywą absorpcji (AUC)] substancji kannabinoidowej i podstawowy produkt przemiany materii oznaczano w próbkach krwi, pobranej po zaaplikowaniu dawki.

Tablica 8 poniżej podaje te wynii, jako znormalizowane wartości średnie.

T a b l i c a 8

Analiza w osoczu	Sposób podawania
	Struga rozpylonej cieczy pod język	Tabletka pod język	Część ustna gardła
	AUC	AUC	AUC
THC	2158,1	1648,4	1575
11-OH THC	3097,6	3560,5	2601,1
CBD	912	886,1	858

Wyniki te pokazują, że całkowite ilości substancji kannabinoidowej, zaabsorbowanej sposobem pod język i sposobem policzkowym (w części ustnej gardła) są podobne, ale że występuje istotna (w przybliżeniu 25%) redukcja ilości 11-hydroksy (11-OH) produktu przemiany materii, stwierdzona po podaniu sposobem policzkowym (do części ustnej gardła). Wynik ten nie jest sprzeczny z obniżonym przez połykanie (i późniejszym obniżonym w wątrobie) metabolizmem preparatu, podawanego sposobem policzkowym.

Wiadomo jest, że 11-hydroksy metabolit THC (11-OH THC) jest być może bardziej psychotropowy niż związek macierzysty. Dlatego jest rzeczą konieczną zmniejszenie do minimum ilości tego metabolitu podczas podawania, i jest to możliwe do uzyskania, przez zastosowanie preparatu i metody aplikowania, zmniejszającej ilość policzkowej lub podjęzykowej dawki, która ulega połknięciu. Rozpylanie wskutek działania pompy wydaje się dostarczać prostego sposobu zmniejszenia ilości materiału, ulegającego połknięciu i metabolizowanego wskutek absorpcji z przewodu jelitowego, poniżej poziomu, który występuje przy podawaniu do części ustnej gardła.

P r z y k ł a d 4 - Hodowla marihuany leczniczej

Rośliny są hodowane jako klony z kiełkujących nasion, pod szkłem w temperaturze 25°C±1,5°C w ciągu 3 tygodni, przy świetle dziennym przez 24 godziny; to pozwala utrzymać rośliny w stanie wegetatywnym. Kwitnienie jest wywołane przez naświetlanie w ciągu 12 godzin dziennie przez 8 do 9 tygodni.

Nie stosuje się żadnych sztucznych pestycydów, środków chwastobójczych, środków owadobójczych lub dymnych środków dezynfekcyjnych. Rośliny hoduje się organicznie, stosując jedynie biologiczną kontrolę szkodników.

Główne etapy w produkcji od udostępnienia nasion aż do uzyskania suchej marihuany leczniczej, streszczono w sposób następujący:

Udostępnienie nasion i

Nasiona doprowadzone do kiełkowania w G-Pharm (UK) i

Wybranie zawartości i energii substancji kannabinoidowej i

PL 215 220 B1

Roślina mateczna i

Pędy odcięte od rośliny matecznej, zakorzenione 14-21 dni w tamponie(gnieździe) z torfem 25°C,

- godzinny dzień i

Zakorzenione pędy umieszczone w 5-litrowych doniczkach, wypełnionych ziemią doniczkową i

Zawiązany młody klon rośliny 3 tygodnie, 24-godzinny dzień, 25°C i

Dolne gałązki usunięte z końcem 3 tygodnia Zastosowane do wykonania nowego pokolenia pędów i

Wywołanie kwitnienia

Przeniesienie rośliny na 12-godzinny dzień dla wywołania kwitnienia i

Utworzenie kwiatów i dojrzewanie 8-9 tygodni w temp. 25°C i

Zbiory

90% kwiatów i liści dojrzałych i

Suszenie i

W warunkach z wyłączeniem światła i

MARIHUANA LECZNICZA

P r z y k ł a d 5 - Wyznaczanie zawartości substancji kannabinoidowej w roślinach i ekstraktach

Identyfikacja za pomocą TLC

a) Materiały i metody

Wyposażenie: Urządzenie do podawania, zdolne dostarczyć dokładnie wyregulowaną objętość roztworu, to jest pipeta kapilarna poj. 1 μΐ lub strzykawka mikrolitrowa.

Zbiornik do badania TLC z pokrywą

Dmuchawa gorącego powietrza

Płytki z TLC na żelu krzemionkowym G (SIL N-HR/- H UV254), warstwa o grubości 200 μm, z fluorescencyjnym wskaźnikiem na poliestrowym podłożu.

Zbiornik zanurzeniowy dla reagenta wizualizacji (do oceny wyglądu)

Faza ruchoma 80% eter naftowy i 20% eter etylowy, w proporcji 60:80

Reagent wizualizacji 0,1% waga/objętość wodny roztwór Fast Blue B (100 mg w 100 ml wody dejonizowanej). Opcjonalna metoda polega na skanowaniu promieniami UV o długościach fali 254 i 365 nm.

b) Przygotowanie próbki

i) Surowy materiał ziołowy

W przybliżeniu 200 mg drobno zmielonej, wysuszonej marihuany odważa się do kolby miarowej pojemności 10 ml. Uzupełnia się do całej objętości rozpuszczalnikiem do ekstrakcji, stanowiącym mieszaninę metanolu z chloroformem w stosunku 9:1.

Ekstrakcję przeprowadza się za pomocą ultradźwięków w ciągu 15 minut. Dekantuje się ciecz, unoszącą się nad osadem i bezpośrednio poddaje chromatografii.

ii) Leczniczy ekstrakt ziołowy

W przybliżeniu 50 mg ekstraktu odważa się do kolby miarowej pojemności 25 ml. Uzupełnia się do całej objętości rozpuszczalnikiem, stanowiącym metanol. Wstrząsa się energicznie w celu rozpuszczenia i następnie bezpośrednio poddaje chromatografii.

PL 215 220 B1

c) Wzorce

0,1 mg/ml delta-9-THC w metanolu,

0,1 mg/ml CBD w metanolu.

Wzorcowe roztwory przechowuje się zamrożone w temperaturze -20°C pomiędzy momentami ich użycia i stosuje się je nawet przez 12 miesięcy po ich wstępnym przygotowaniu.

d) Roztwory testowe i metoda

Stosuje się do punktów, oddzielonych o minimum 10 mm.

i) albo 5 μΐ ekstraktu z ziół albo 1 μΐ roztworu ekstraktu ziołowego jako odpowiednik, ii) 10 μΐ, roztworu wzorcowego, o stężeniu 0,1 mg/ml delta-9-THC w metanolu, iii) 10 μ!, roztworu wzorcowego, o stężeniu 0,1 mg/ml CBD w metanolu.

Wypłukuje się płytkę z TLC z odległości 8 cm, następnie płytkę usuwa. Pozostawia się rozpuszczalnik do odparowania z płytki, a następnie powtarza wypłukiwanie drugi raz (dwukrotne badanie).

Płytkę na krótko zanurza się w reagencie Fast Blue B aż do chwili, gdy zacznie się pojawiać charakterystyczna pomarańczowa barwa substancji kannabinoidowych. Płytkę usuwa się i pozostawia do wysuszenia w warunkach otoczenia w ciemności.

Ciągły zapis wyniku dokonuje się albo poprzez reprodukcję obrazu skanerem cyfrowym (opcja zalecana), albo notując położenia plamki i barwy na kalce papierowej.

Analiza THC, THCA, CBD, CBDA i CBN za pomocą HPLC (chromatografii cieczowej wysokosprawnej)

a) Materiały i metody

Wyposażenie: HP.1100 HPLC (Aparat do chromatografii cieczowej wysokosprawnej) z detektorem z układem diod i automatem do pobierania próbek. Sprzęt ustawia się i wprawia w ruch zgodnie z wewnętrznymi standardowymi procedurami pracy SOP1ab037).

Kolumna HPLC Discovery C8 5 μm, 15x 0,46 cm plus Kingsorb ODS2 kolumna wstępna 5 μm 3 x 0,46 cm.

Faza ruchoma Acetonitryl:metanol: 0,25% wodny roztwór kwasu octowego (16:7:6, objętościowo)

Temperatura pracy kolumny 25°C

Natężenie przepływu 1,0 ml/min

Objętość wtrysku 10 μl

Czas trwania pracy 25 minut

Wykrywanie Obojętne i kwaśne substancje kannabinoidowe 220 nm (szerokość pasma 16 nm)

Długość fali odnośnika 400 nm/szerokość pasma 16 nm Szczelina 4 nm

Kwaśne substancje kannabinoidowe monitoruje się rutynowo, przy 310 nm (szerokość pasma nm), w celu tylko jakościowego potwierdzenia i identyfikacji.

Uchwycenie danych HP Chemistation z oprogramowaniem Version A7 . 01

b) Przygotowanie próbki

W przybliżeniu 40 mg ekstraktu leczniczego na bazie marihuany, rozpuszcza się w 25 ml metanolu, i ten roztwór rozcieńcza metanolem w stosunku 1 do 10. Ten roztwór stosuje się do chromatografii.

0,5 ml roztworu do wypełnienia, zawartego w zespole do podjęzykowego rozpylania wskutek działania pompy, pobiera się do próby szklaną pipetą. Roztwór wypłukuje się z pipety do kolby pojemności 25 ml i znakuje metanolem. 200 μl tego roztworu rozcieńcza się 800 μl metanolu.

Próbki ziół lub żywicy wytwarza się, biorąc 100 mg próbkę i traktując ją 5 lub 10 ml mieszaniny metanolu z chloroformem w stosunku (9:1 (waga/objętość). Zawiesinę poddaje się działaniu ultradźwięków w szczelnej rurze w ciągu 10 minut, pozostawia do ochłodzenia i podwielokrotność poddaje odwirowaniu i przed wykonaniem chromatografii odpowiednio rozcieńcza metanolem.

c) Wzorce

Dla tej metody stosuje się zewnętrzną normalizację. Rozcieńczenie podstawowych wzorców THC, CBD i CBN w metanolu lub etanolu, wykonuje się w celu otrzymania ostatecznych wzorców roboczych, o przybliżonej dokładności równej 0,1 mg/ml. Wzorce robocze przechowuje się w temperaturze -20°C i stosuje nawet przez 12 miesięcy po wstępnym przygotowaniu.

Wtrysk każdego wzorca wykonuje się potrójnie przed wtryskiem któregokolwiek z testowanych roztworów. Podczas przetwarzania testowych roztworów, co pewien odpowiedni okres czasu doknuje się powtórnych wtrysków wzorców. W przypadku braku pewnych wzorców CBDA i THCA, te związki analizuje się, przy użyciu czynników odpowiadających wzorcom, CBD i odpowiednio, THC. Kolejność

PL 215 220 B1 wypłukiwania oznaczano jako CBD, CBDA, CBN, THC i THCA. Stosując tę metodę wykrywa się inne substancje kannabinoidowe, które następnie można identyfikować i oznaczać, gdy zachodzi taka potrzeba.

d) Testowe roztwory

Rozcieńczone testowe roztwory sporządza się w metanolu i powinny one zawierać analizowane substancje w wydłużonym zakresie roboczym, wynoszącym od 0,02 do 0,2 mg/ml.

e) Kryteria akceptacji chromatografii

Następujące kryteria akceptacji stosuje się do wyników każdej serii, ponieważ powodują one, jak stwierdzono, wystarczającą rozdzielczość wszystkich analizowanych substancji (wliczając w to dwie najbliżej siebie wypłukiwane analizowane substancje, to jest CBD i CBDA).

i) Okienka czasu zatrzymywania dla każdej analizowanej próbki:

CBD 5,4 - 5,9 minut

CBN 7,9 - 8,7 minut

THC 9,6 - 10,6 minut ii) Kształt piku (czynnik symetrii zgodnie z metodą BP)

CBD < 1,30

CBN < 1,25

THC <1,35 iii) Pewną liczbę modyfikacji standardowej metody wykorzystano, aby poradzić sobie z tymi próbkami, które zawierają piki późno wypłukiwanych zanieczyszczeń, na przykład metoda CBD2A przedłuża czas trwania pracy do 50 minut. Wszystkie roztwory należy sklarować poprzez odwirowanie, przed ich przeniesieniem do ampułek automatu do obierania próbek, uszczelnionych uszczelką z przegrodą wyłożoną teflonem i kołpakiem.

iv) Kolumna wstępna jest podstawą dla jakości chromatografii i należy ją wymienić, kiedy ciśnienie wsteczne wzrośnie powyżej wartości 71 bar i/lub kryteria akceptacji, odnoszące się do czasu zatrzymywania i rozdzielczości, obniżą się poza określone granice.

f) Przetwarzanie danych

Substancje kannabinoidowe można podzielić na mniejsze porcje, obojętne lub kwasowe, krórych jakościową identyfikację można przeprowadzić, stosując sposób DAD, o podwójnej długości fali. Kwasowe substancje kannabinoidowe absorbują silnie w obszarze 220 nm-310 nm. Obojętne substancje kannabinoidowe absorbują silnie tylko w obszarze 220 nm.

Na ogół, tylko dane zapisane przy długości fali 220 nm stosuje sięt do analizy jakościowej.

Sposób DAD można również wykorzystać do wykonania obrazów cyfrowych widma UV dla każdego piku, które można następnie przechowywać w bibliotece spektralnej, i stosować do celów identyfikacji.

Do przetwarzania danych w celu kwantyfikacji, wykorzystywano okresowe oprogramowanie przetwarzające w Hewlett Packard Chemstation.

a) Chromatogramy próbki

Chromatogramy próbki, wykonane metodą HPLC (chromatografii cieczowej wysokosprawnej), dla ziołowych ekstraktów leczniczych, zawierających THC i CBD, są zamieszczone w dołączonych do opisu rysunkach.

P r z y k ł a d 6. Wytwarzanie ziołowego ekstraktu leczniczego

Schemat technologiczny, pokazujący proces wytwarzania ekstraktu z chemotypów, o wysokiej zawartości THC i wysokiej zawartości CBD, wygląda następująco:

Marihuana lecznicza (o wysokiej zawartości THC lub wysokie] zawartości CBD) i

Posiekanie na kawałki, przeważnie o wielkości 2 do 3 mm i

Ogrzewanie w temperaturze 100 do 150°C przez okres czasu, wystarczający do dekarboksylacji formy kwasowej substancji kannabinoidowych, z utworzeniem obojętnych substancji kannabinoidowych ⁱ

Ekstrakcja określoną objętością ciekłego dwutlenku węgla przez 6 do 8 godzin i

PL 215 220 B1

Usunięcie CO2 przez usunięcie uszczelnienia, z uzyskaniem surowego ekstraktu „Przystosowanie do warunków zimowych - Rozpuszczenie surowego ekstraktu w etanolu Ph. Eur., a następnie ochłodzenie roztworu (~20°C/48 godz.), z wytrąceniem niepożądanych wosków

Usunięcie niepożądanego materiału woskowego, za pomocą filtracji na zimno 1

Usunięcie z filtratu etanolu, poprzez odparowanie w cienkiej warstewce pod zmniejszonym ciśnieniem

Uzyskany ekstrakt traktuje się jako ekstrakt leczniczy na bazie marihuany i jest również zaliczany do roślinnych substancji leczniczych, zgodnie z US Food and Drug Administration Guidance for Industry Botanical Drug Products.

P r z y k ł a d 7

Marihuanę o wysokiej zawartości THC hodowano pod szkłem, w średniej temperaturze, wynoszącej 21 + 2°C, i przy wilgotności względnej, równej 50-60%. Ziele zebrano i wysuszono w temperaturze otaczającego pomieszczenia przy wilgotności względnej, równej 40-45%, w ciemności. Po wysuszeniu, główkę (koronę) z liśćmi i kwiatami oderwano od łodygi i tę suchą biomasę określano jako „marihuanę leczniczą.

Marihuanę leczniczą rozdrobniono na gruby proszek (cząstki przechodzące przez sito o oczkach 3 mm), i zapakowano do komory Nadkrytycznego Ekstraktora dla Płynów. Gęstość upakowania wynosiła 0,3 i przez masę przepuszczano ciekły dwutlenek węgla pod ciśnieniem, równym 600 bar i w temperaturze, równej 35°C. Nadkrytyczną ekstrakcję prowadzono przez 4 godziny i ekstrakt uzyskiwano za pomocą stopniowej dekompresji w naczyniu zbierającym. Otrzymany żywicowaty ekstrakt barwy zielono-brązowej poddawano dalszemu oczyszczeniu. Po rozpuszczeniu w etanolu BP (2 części) i poddaniu działaniu temperatury, wynoszącej - 20°C, w ciągu przez 24 godzin, osad (składający się z rozpuszczalnego w tłuszczu, woskowego materiału), wytrącono z roztworu i usunięto za pomocą filtracji. Rozpuszczalnik usunięto pod niskim ciśnieniem w wyparce obrotowej. Uzyskanym ekstraktem był miękki ekstrakt, zawierający w przybliżeniu 60% THC i w przybliżeniu 6% innych substancji kannabinoidowych, spośród których 1-2% stanowił kannabidiol, a pozostałość zawierała pomniejsze substancje kannabinoidowe, wliczając w to kannabinol. Wydajność ilościowa wynosiła 9%, wagowo, w stosunku do całkowitego ciężaru suchej marihuany leczniczej.

Chemotyp o wysokiej zawartości CBD poddano podobnej obróbce, uzyskując ekstrakt zawierający w przybliżeniu 60% CBD, z dodatkiem nawet do 4% tetrahydrokannabinolu, przy czym całkowity udział innych substancji kannabinoidowych wyniósł 6%. Sporządzono też ekstrakty, wykorzystując chemotypy, zawieraj ace THCV i CBDV, za pomocą ogólnej metody, wyżej opisanej.

Specjalista w tej dziedzinie uświadomi sobie, że inne kombinacje temperatury i ciśnienia (na przykład w zakresie +10°C do 35°C i 60 do 600 bar), można zastosować do sporządzenia ekstraktów w nadkrytycznych i podkrytycznych warunkach.

P r z y k ł a d 8. Wpływ światła na trwałość alkoholowych roztworów THC, CBD lub THCV.

Następujący przykład zawiera dane, pomagające w pakowaniu postaci ciekłej dawki w szkle barwy bursztynowej, w celu zapewnienia ochrony przed destrukcyjnym wpływem światła na substancje kannabinoidowe.

Dalej zawarto również przekonanie, co do wyboru możliwie jak najniższej temperatury przechowywania dla roztworów, zawierających aktywne składniki substancji kannabinoidowej.

Tło i omówienie

Światło jest znane jako czynnik inicjujący reakcje rozkładu w wielu substancjach, wliczając w to substancje kannabinoidowe. Wiedzę tę zastosowano do wyboru najlepszego sposobu pakowania dla ciekłych preparatów, przy czym szkło bursztynowe szeroko stosowano w opakowaniach farmaceutyków, jako barierę chroniącą przed światłem.

Doświadczenia zaplanowano tak, aby prześledzić wpływ światła białego na trwałość roztworów THC, CBD lub THCV, w metanolu. Stosownie do zasadniczej wiedzy, że światło o różnych długościach fali może wywierać rozmaity wpływ na trwałość związku (to znaczy, że tretinoina jest trwała tylko w świetle czerwonym lub w ciemności), próbki pakowano w kolorowe warstwy z octanu lub folię,

PL 215 220 B1 odporną na światło. W jednocześnie przeprowadzonym doświadczeniu zastosowano CBME, potraktowany węglem drzewnym, aby zbadać wpływ usunięcia barwników roślinnych na proces rozkładu.

Materiały i metody:

Substancje kannabinoidowe: Sporządzono roztwory CBME w metanolu AR, o stężeniu (1 mg/ml). Metanolowe roztwory CBME, o stężeniu (100 mg/ml), przepuszczono przez kolumny wypełnione węglem drzewnym (Biotage Flash 12AC 7,5 cm kasety, b/no. 273012S), i następnie rozcieńczono do stężenia 1 mg/ml. Roztwory przechowywano w ampułkach ze szkła sodowego, które mocno zaczopowano śrubą i uszczelniono elastyczną powłoką. Tubki zapakowano w następujące kolorowe powłoki z octanu: czerwoną, żółtą, zieloną i niebieskozieloną.

Roztworami napełniono także ampułki ze szkła bursztynowego, chroniącego przed promieniowaniem UV. Zamknięto je przegrodą i uszczelniono całkowicie. Jedną tubkę z każdej serii próbek szczelnie owinięto folią aluminiową, aby całkowicie wyeliminować wpływ światła. Służyła ona jako kontrola „ciemności, do monitorowania wpływu temperatury otoczenia na zachowanie się wskutek rozkładu. Wszystkie z powyższych tubek umieszczono w puszce, wyposażonej w dwie białe lampy fluoroscencyjne, o mocy 40 watów, pochodzące z firmy Osram. Ścianki puszki wyłożono folią, odbijającą światło, a temperaturę wewnętrzną monitorowano w krótkich odstępach czasu.

Kolejną tubkę z każdej serii przechowywano w temperaturze, wynoszącej -20°C, aby spełniała rolę fałszywej próbki odniesienia; oprócz tego, jedną tubkę poddano bezpośrednio działaniu światła bez żadnej ochrony. Próbki wyjmowano do analizy chromatograficznej okresowo, nawet po 112 dniach od rozpoczęcia badania. Badanie oznaczono symbolem AS01201/AX282.

Próbki testowych roztworów wyjęto i rozcieńczono tak, jak potrzeba, w celu analizy metodami HPLC (chromatografii cieczowej wysokosprawnej) i TLC (chromatografii cienkowarstwowej). Analizę metodą HPLC przeprowadzano zgodnie z TM GE.004.V1 (SOPam058). Analizę metodą TLC wykonywano na warstwach żelu krzemionkowego (MN SilG/UV), zgodnie z TM GE.002.V1 (SOPam056).

Dwa kolejne układy TLC wykorzystywano, aby oddzielić produkty rozkładu:

a) SilG/UV, faza nieruchoma, heksan/aceton, w stosunku 8:2, objętościowo, faza ruchoma

b) RPC18, faza nieruchoma, acetonitryl/metanol/0,25% wodny roztwór kwasu octowego, w stosunku 16:7:6, objętościowo

Wizualizacja (ocena wyglądu) substancji kannabinoidowych została dokonana za pomocą soli

Fast Blue B.

Wyniki i omówienie:

Analiza ilościowa metodą HPLC (chromatografii cieczowej wysokosprawnej):

Wyniki analizy, wykonanej metodą HPLC, próbek pobranych z przechowywanych, wystawionych na działanie światła roztworów, wykreślono i przedstawiono jako figury 6, 6a (THC przed i po obróbce węglem drzewnym), i 7, 7a (CBD przed i po obróbce węglem drzewnym).

Można zauważyć na fig. 6 i 6a, że występuje znaczna poprawa trwałości THC we wszystkich roztworach, z wyjątkiem tych, które przechowywano w ciemności (w temperaturze otoczenia) i w temperaturze, równej -20°C (i które w związku z tym nie są pod wpływem napięcia fotochemicznego). Nawet przechowywanie w szkle bursztynowym wykazuje poprawę, gdy nie poddany obróbce ekstrakt porównuje się z ekstraktem potraktowanym węglem drzewnym. To, jednak, może odzwierciedlać poprawę trwałości termicznej ekstraktu, poddanego obróbce węglem drzewnym.

Na fig. 7 i 7a przedstawiono podobne dane dla ekstraktów zawierających CBD. Analizując te dane można stwierdzić, że ta substancja kannabinoidowa jest o wiele bardziej czuła na działanie światła, aniżeli THC. W przypadku braku potraktowania węglem drzewnym, wszystkie ekspozycje, za wyjątkiem tych w szkle bursztynowym, w folii chroniącej przed światłem i przechowywania w temperaturze -20°C, powodowały rozkład przed upływem 40 dni, do tak niskich poziomów CBD, których nie udawało się wykryć. Na fig. pokazano poprawę, między 42 i 62 dniem, wskutek potraktowania węglem drzewnym. CBD, zabezpieczony szkłem bursztynowym, wykazał poprawę od -38% związku resztkowego, po 112 dniach bez oczyszczenia węglem drzewnym, do w przybliżeniu 64% w tym samym czasie, po obróbce węglem drzewnym. Następowała również poprawa trwałości CBD w roztworze, zabezpieczonym przed światłem po obróbce węglem drzewnym. To może być tylko wyrazem zmniejszenia albo rozkładu wskutek działania ciepła i tlenu, albo pozostałej fotochemicznej degradacji, zainicjowanej przez światło (i/lub powietrze) podczas otrzymywania CBME i roztworu.

Analiza jakościowa metodą chromatografii cienkowarstwowej:

Do oceny stopnia degradacji roztworów pod wpływem światła, z wykorzystaniem chromatografii cienkowarstwowej, stosowano zarówno istniejący normalny układ fazowy (to jest nieruchomą fazę

PL 215 220 B1 krzemionkową i mieszaninę heksanu z eterem etylowym jaką fazę ruchomą), jak i dwa dodatkowe układy, zdolne do rozróżnienia bardziej polarnych lub polimerycznych produktów, powstałych podczas procesów rozkładu.

A zatem, chromatografia, wykorzystująca układ heksanu z eterem etylowym pokazała, że dla THC po 112 dniach, następowało zmniejszenie intensywności THC i drugorzędnych (pochodnych) plamek dla CBD, w przypadku wszystkich rodzajów światła, przechodzących przez barwny filtr (danych nie pokazano). W tym samym czasie, następował wzrost intensywności zabarwienia materiału barwnikiem Fast Blue B, zachodzący na początku, lub blisko niego. Roztwór zabezpieczony folią nie wykazywał żadnego z tych efektów.

Wnioski i zalecenia:

Jest rzeczą znaną, że substancje kannabinoidowe ulegają degradacji z powodu wielu naturalnych wyzwań, to jest światła, ciepła, tlenu, enzymów itd. Jest najbardziej prawdopodobne, że w ekstrakcie ziołowego materiału roślinnego, którego nie został poddany ekstensywnym procedurom oczyszczania, niektóre z tych procesów mogą jeszcze w dalszym ciągu przebiegać. Paradoksalnie, jest również prawdopodobne, że pozbawienie substancji kannabinoidowych jakichkolwiek środków zabezpieczających w obrębie tkanki rośliny, może spowodować, że ekstrakt z większym prawdopodobieństwem ucierpi od poszczególnych czynników, będących przyczyną degradacji.

Zapakowanie do ampułek ze szkła bursztynowego, prowadzenie wytwarzania preparatu w świetle przefiltrowanym przez bursztyn, i przechowywanie ekstraktów roślinnych i preparatów farmaceutycznych w temperaturach możliwie jak najniższych, dających się pogodzić z wymaganiami dla wytwarzania i rozpowszechniania i podporządkowaniem się pacjenta eliminuje, lub, co najmniej zmniejsza, wpływ światła na degradację substancji kannabinoidowych. Te działania radykalnie poprawiają trwałość przechowywania zarówno ekstraktów roślinnych, jak i produktów finalnych.

Jest rzeczą interesującą zwrócić uwagę na fakt, że CBD wydawał się być znacznie mniej trwały niż THC, kiedy poddawano go fotochemicznemu napięciu. Stanowi to przeciwieństwo wyników dla relatywnych trwałości podczas działania ciepła i tlenu, w których THC jest mniej trwały. To wydaje się wskazywać, że chociaż polimeryczne produkty rozkładu mogą stanowić wspólny rezultat zarówno degradacji fotochemicznej jak i rozkładu pod wpływem ciepła i tlenu, to dokładne szczegóły tego mechanizmu nie są identyczne dla obu tych procesów.

Wśród wniosków, które można wyciągnąć, są następujące:

1) Wybór szkła bursztynowego do pakowania roztworów z dawką zapewnia lepszą trwałość, ale niewielką poprawę można uzyskać stosując dodatkowe środki eliminujące światło.

2) Proces suszenia, a następnie ekstrakcja i tworzenie ekstraktów marihuany powinny rzeczywiście być wykonywane w świetle o niskiej intensywności, przefiitrowanym przez szkło bursztynowe.

3) Powinna być zwrócona uwaga na otaczanie ekstraktów atmosferą gazu obojętnego, (na przykład azotu).

4) Oczyszczenie ekstraktów marihuany za pomocą prostej filtracji przez węgiel drzewny, po przygotowaniu do warunków zimowych, może powodować istotne ulepszenia dla okresu przechowywania produktu.

Claims (32)

1. Ciekły preparat farmaceutyczny pakowany do dostarczania za pośrednictwem pompy mechanicznej, do stosowania w podawaniu jednego lub kilku kannabinoidów poprzez powierzchnię śluzówki, znamienny tym, że preparat zawiera co najmniej jeden lub więcej kannabinoidów takich jak tetrahydrokannabinol, Δ⁹-tetrahydrokannabinol, Δ⁸-tetrahydrokannabinol, analog propylowy ΔΜβίΓβhydrokannabinolu, kannabidiol, analog propylowy kannabidiolu, kannabinol, kannabichromen, analog propylowy kannabichromenu, kannabigerol lub ich dowolna mieszanina, w ilości co najmniej 10 mg/ml, rozpuszczalnik wybrany spośród alkoholi C1-C4, współrozpuszczalnik wybrany spośród glikoli, alkoholi cukrowych, estrów kwasu węglowego i chlorowanych węglowodorów oraz wodę w ilości mniejszej niż 4%; przy czym ogólna ilość rozpuszczalnika i współ-rozpuszczalnika w preparacie jest większa niż 55% wag./wag. preparatu, preparat nie zawiera samoemulgującego się środka i/lub fluorowanego propelenta, i preparat ma lepkość taką, że gdy jest rozpylony poprzez pompę, ma średni aerodynamiczny rozmiar cząstek od 20 do 40 μm.

PL 215 220 B1

2. Ciekły preparat farmaceutyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że średni aerodynamiczny rozmiar cząstek podczas podawania zawiera się w granicach od 25 do 35 μm.

3. Ciekły preparat farmaceutyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że średni aerodynamiczny rozmiar cząstek podczas podawania zawiera się w granicach od 30 do 35 μm.

4. Ciekły preparat farmaceutyczny według któregokolwiek z poprzednich zastrz, znamienny tym, że rozpuszczalnikiem jest etanol, zaś współ-rozpuszczalnikiem jest glikol propylenowy.

5. Ciekły preparat farmaceutyczny według zastrz. 4, znamienny tym, że etanol i glikol propylenowy są obecne w stosunku względnym, zmieniającym się w zakresie od 60/40 do 40/60.

6. Ciekły preparat farmaceutyczny według któregokolwiek z poprzednich zastrz., znamienny tym, że jeden lub kilka kannabinoidów jest w postaci co najmniej jednego ekstraktu z co najmniej jednej odmiany konopi indyjskich.

7. Ciekły preparat farmaceutyczny według zastrz. 6, znamienny tym, że ekstrakt z co najmniej jednej odmiany konopi indyjskich stanowi roślinną substancję leczniczą.

8. Ciekły preparat według zastrz. 7, znamienny tym, że roślinną substancję leczniczą poddaje się etapowi ekstrakcji dla usunięcia zasadniczej części wosków i innych nierozpuszczalnych w rozpuszczalniku materiałów obecnych w materiale roślinnym.

9. Ciekły preparat farmaceutyczny według któregokolwiek z poprzednich zastrz., w którego skład wchodzą zasadniczo jeden lub kilka kannabinoidów, etanol i glikol propylenowy oraz opcjonalnie środek smakowy i/lub środek uspokajający.

10. Ciekły preparat farmaceutyczny według któregokolwiek z poprzednich zastrz., znamienny tym, że substancjami kannabinoidowymi są THC i/lub CBD.

11. Ciekły preparat farmaceutyczny według zastrz. 10, znamienny tym, że THC i CBD są obecne w stosunku wagowym wynoszącym od 0,9:1,1 do 1,1:0,9.

12. Ciekły preparat farmaceutyczny według któregokolwiek z zastrz. od 1 do 11, znamienny tym, że zawiera dwie substancje kannabinoidowe, takie jak kannabidiol (CBD) i tetrahydrokannabinol (THC), albo tetrahydrokannabiwarin (THCV) i kannabidiwarin (CBDV), we wyżej określonym stosunku wagowym.

13. Ciekły preparat farmaceutyczny według zastrz. 12, znamienny tym, że zawiera dwie substancje kannabinoidowe, takie jak kannabidiol (CBD) i tetrahydrokannabinol (THC), przy czym CBD jest obecny w ilości wagowo większej niż udział wagowy THC.

14. Ciekły preparat farmaceutyczny według zastrz. 13, znamienny tym, że stosunek wagowy CBD do THC jest większy niż 2,5:1.

15. Ciekły preparat farmaceutyczny według zastrz. 13 lub 14, znamienny tym, że stosunek wagowy CBD do THC mieści się w granicach od 5:1 do 3:1.

16. Ciekły preparat farmaceutyczny według któregokolwiek z zastrz. 13 do 15, znamienny tym, że jest zasadniczo wolny od substancji kannabinoidowych innych niż CBD i THC.

17. Ciekły preparat farmaceutyczny według zastrz. 12, znamienny tym, że zawiera dwie substancje kannabinoidowe, takie jak kannabidiol (CBD) i tetrahydrokannabinol (THC), przy czym THC jest obecny w ilości wagowo większej niż udział wagowy CBD.

18. Ciekły preparat farmaceutyczny według zastrz. 17, znamienny tym, że wcześniej określony stosunek wagowy CBD do THC wynosi od 1:99 do 1:1,5.

19. Ciekły preparat farmaceutyczny według zastrz. 12, znamienny tym, że zawiera dwie substancje kannabinoidowe, takie jak tetrahydrokanabiwarin (THCV) i kanabidiwarin (CBDV), przy czym CBDV jest obecny w ilości wagowo większej niż udział wagowy THCV.

20. Ciekły preparat farmaceutyczny według zastrz. 19, znamienny tym, że stosunek wagowy CBDV do THCV jest większy niż 1,5:1.

21. Ciekły preparat farmaceutyczny według któregokolwiek z zastrz. 12 do 17 lub 19 do 20, do stosowania w leczeniu choroby zapalnej lub jakiejkolwiek choroby lub stanu w przebiegu którego odgrywa rolę stres oksydacyjny.

22. Ciekły preparat farmaceutyczny według zastrz. 16, do stosowania w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, lub choroby zapalnej jelit lub choroby Crohn'a.

23. Ciekły preparat farmaceutyczny według zastrz. 15, do stosowania w leczeniu zaburzeń psychotycznych, epilepsji, zaburzeń ruchu, udaru, obrażeń głowy, lub chorób wymagających powstrzymania apetytu.

24. Ciekły preparat farmaceutyczny według któregokolwiek z zastrz. 1 do 11, znamienny tym, że zawiera równe ilości CBD i THC albo THCV i CBDV, do stosowania w leczeniu stwardnienia rozPL 215 220 B1 sianego, urazu rdzenia kręgowego, neuropatii obwodowej lub innego bólu pochodzenia neurologicznego.

25. Ciekły preparat farmaceutyczny według któregokolwiek z zastrz. 1 do 11, znamienny tym, że stosunek wagowy THC do CBD lub THCV do CBDV wynosi od 39:1 do 99:1, do stosowania w leczeniu bólu nowotworowego lub migreny lub stymulowania apetytu.

26. Ciekły preparat farmaceutyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że jeden lub więcej kannabinoidów jest zapakowany w atmosferze gazu obojętnego.

27. Ciekły preparat farmaceutyczny, znamienny tym, że zawiera w 1 ml objętości: 27 mg/ml THC (w stosunku do ilości kannabinoidu w roślinnej substancji leczniczej), 25 mg/ml CBD (w stosunku do ilości kannabinoidu w roślinnej substancji leczniczej), 0,5 ml/ml glikolu propylenowego, 0,0005 ml/ml olejku miętowego i uzupełnienie do 1 ml etanolem (bezwodnym).

28. Ciekły preparat farmaceutyczny według zastrz. 27, znamienny tym, że jeden lub więcej kannabinoidów jest zapakowany w atmosferze gazu obojętnego.

29. Ciekły preparat farmaceutyczny, znamienny tym, że zawiera w 1 ml objętości: 27 mg/ml THC (w stosunku do ilości kannabinoidu w roślinnej substancji leczniczej), 0,5 ml/ml glikolu propylenowego, 0,0005 ml/ml olejku miętowego i uzupełnienie do 1 ml etanolem (bezwodnym).

30. Ciekły preparat farmaceutyczny według zastrz. 29, znamienny tym, że jeden lub więcej kannabinoidów jest zapakowany w atmosferze gazu obojętnego.

31. Ciekły preparat farmaceutyczny, znamienny tym, że zawiera w 1 ml objętości: 25 mg/ml CBD (w stosunku do ilości kannabinoidu w roślinnej substancji leczniczej, 0,5 ml/ml glikolu propylenowego, 0,0005 ml/ml olejku miętowego i uzupełnienie do 1 ml etanolem (bezwodnym).

32. Ciekły preparat farmaceutyczny według zastrz. 31, znamienny tym, że jeden lub więcej kannabinoidów jest zapakowany w atmosferze gazu obojętnego.