PL214935B1 - Mechanizm wskaźnikowy automatycznego aplikatora, zwłaszcza do insuliny - Google Patents

Abstract

Przedmiotowy wynalazek dotyczy mechanizmu wskaźnikowego automatycznego aplikatora, zwłaszcza do insuliny lub do innych preparatów płynnych, w szczególności do wielokrotnego iniekcyjnego podawania ustalanych dawek lekarstwa z wymiennego pojemnika, na przykład do samodzielnej aplikacji insuliny przez chorego na cukrzycę. Mechanizm wskaźnikowy automatycznego aplikatora, zawierający zespół co najmniej dwóch tulei połączonych ze sobą ruchomo, charakteryzuje się tym, że tuleja wskaźnikowa (2), zamontowana na tulei napędowej (1), na swej powierzchni zewnętrznej zawiera jedynie oznaczenia i połączenie wzdłużne z obudową (4) aplikatora.

Description

Przedmiotowy wynalazek dotyczy mechanizmu wskaźnikowego automatycznego aplikatora, zwłaszcza do insuliny lub do innych preparatów płynnych, w szczególności do wielokrotnego iniekcyjnego podawania ustalanych dawek lekarstwa z pojemnika, na przykład do samodzielnej aplikacji insuliny przez chorego na cukrzycę.

Z europejskiego opisu patentowego EP 0 338 806 B1 znana jest strzykawka obejmująca korpus, urządzenie ustawiania dawki w postaci obracanej nakrętki lub pierścienia zamontowanego na korpusie i z możliwością jego przemieszczania do wybranego ustalonego położenia, w którym zapadka jest tak ustawiona, że utrzymuje urządzenie ustawiania dawki w tym ustalonym położeniu, przy czym przemieszczaniu urządzenia ustawiania dawki towarzyszy napinanie sprężyny, która, kiedy zapadka jest zwalniana, zapewnia siłę do wyrzucenia ustalonej dawki, która charakteryzuje się tym, że posiada środki przystosowane do zwalniania zapadki, co powoduje powrót urządzenia ustawiania dawki do pierwotnego położenia dla napędzania tłoczyska poprzez jednokierunkowe sprzęgło, w celu wyrzucenia ustalonej dawki oraz tym, że posiada układ śruby z gwintem o dużym (szybkim) skoku zdolnej do przekształcania ruchu obrotowego urządzenia ustawiania dawki na ruch liniowy tłoczyska.

Mechanizm wskaźnikowy tej strzykawki polega na tym, że przemieszczenie tłoczyska uzyskiwane jest poprzez wykorzystanie energii zgromadzonej w śrubowej sprężynie, która jest skręcana, kiedy nastawiana jest wstępnie ustalana dawka insuliny do wstrzyknięcia poprzez obrót nakładki, która może być obracana wokół tulei z podziałką stopniową, umieszczonej przy prawym zakończeniu korpusu „pióra”. Nakładka posiada okienko, przez które podziałka ta może być odczytywana pokazując kąt, o który nakładka została obrócona.

Główna wada tego mechanizmu polega na tym, że skala obejmuje co najwyżej jeden pełny obrót, co nie zapewnia jej dostatecznej dokładności.

Z opisu polskiego zgłoszenia patentowego P 341 395 znana jest ponadto strzykawka do rozdzielania ustalonych dawek lekarstwa z naboju zawierającego ilość lekarstwa wystarczającego do przygotowania kilku dawek leczniczych, zawierająca obudowę, trzon tłokowy mający niekolisty przekrój poprzeczny i zewnętrzny gwint, napęd trzonu tłokowego zawierający dwa elementy, tj. prowadnice trzonu tłokowego i nakrętkę, która ma wewnętrzny gwint pasujący do gwintu trzonu tłokowego oraz ustalający dawkę mechanizm, zawierający niesamoblokujące połączenie gwintowe, wzdłuż którego wykręcany jest z bliższego końca obudowy przycisk wstrzykujący, poprzez obrót względem obudowy ustalającego dawkę elementu, która charakteryzuje się tym, że pomiędzy nakrętką i prowadnicą trzonu zastosowano jednokierunkowe sprzężenie, umożliwiające obrót tych części w jednym kierunku ale nie w kierunku przeciwnym, przy czym obrót, który został umożliwiony, jest jedynym, przy pomocy którego trzon tłokowy jest przenoszony w kierunku obwodowym w strzykawce, a sprzężenie jest tak zaprojektowane, aby początkowa oporność, wystarczająco duża. aby oprzeć się momentowi obrotowemu wywartemu na sprzężenie poprzez ustawienie dawki, musiała zostać przezwyciężona, aby nastąpił obrót.

Mechanizm wskaźnikowy tej strzykawki polega na tym. że na wewnętrznej ścianie drugiej części obudowy jest ukształtowane wypukłe, spiralne żebro, stanowiące wewnętrzny gwint o dużym nachyleniu. Na zewnętrznej ścianie skalowanego bębna dawkującego znajdują się spiralne rowki, określające odpowiadający, zewnętrzny gwint, pasujący do wcześniej wspomnianego, wewnętrznego gwintu. Kąt nachylenia gwintów przekracza kąt tarcia dla materiałów tworzących części połączenia gwintowego i w wyniku tego, połączenie gwintowe jest typu niesamoblokującego, które wywołuje względny obrót części połączenia, kiedy części te są przemieszczane osiowo względem siebie. Liczby wskazujące ustalone dawki są nadrukowane na zewnętrznej ścianie bębna dawkującego, a liczby odpowiadające ustalonej dawce są pokazywane w okienku, usytuowanym w ścianie bocznej obudowy.

Z EP 1 351 732 znane jest także urządzenie do ustalania dawki do zastosowania w połączeniu ze zbiornikiem napełnionym płynem, przy czym urządzenie do ustalania dawki jest przystosowane do powtarzalnego wstrzykiwania indywidualnie ustalanych dawek płynu ze zbiornika, to urządzenie do ustalania dawki obejmujące: obudowę, element napędzający związany z obudową i przystosowany do wyrzucania dawki lekarstwa ze zbiornika, środki sprężyste, zespól ustalania dawki zamontowany w obudowie i połączony z środkami sprężystymi, przy czym zespół ustalania dawki obejmuje element ustalania dawki przemieszczalny w pierwszym kierunku przeciwnie

PL 214 935 B1 do nacisku środków sprężystych do wybranego ustalonego położenia, w którym przemieszczeniu elementu ustalania dawki towarzyszy naprężanie sprężyny i w którym element ustalania dawki jest przemieszczalny w drugim kierunku dla selektywnej korekty ustalonej dawki, środki blokujące związane z obudową, do utrzymywania urządzenia w ustalonym położeniu pomimo działania środków sprężystych, przy czym te środki blokujące są zwalniane dla spowodowania, aby element napędzający wyrzucał ustaloną dawkę lekarstwa ze strzykawki, przy czym siła do wyrzucania ustalonej dawki jest zapewniana przez środki sprężyste.

Mechanizm wskaźnikowy tego urządzenia polega na tym, że element ustalania dawki zawiera przednią końcową ściankę oraz umieszczoną w tył od niej tulejową część. Końcowa ścianka posiada otwór z wewnętrznym gwintem, tym samym końcowa ścianka służy jako drugi element nakrętkowy, przez który przechodzi tłoczysko. Gwint odpowiada wewnętrznemu gwintowi, co umożliwia swobodny (nieblokowany) obrót tłoczyska. Końcowa ścianka posiada ponadto skierowaną do tylu powierzchnię sprzęgłową opisaną poniżej. Tulejowa część elementu ustalania dawki posiada na swej wewnętrznej powierzchni podłużne rowki zazębione z odpowiadającymi im wzdłużnymi wypustami na zewnętrznej powierzchni części gniazdowej pokrętła, przy czym oba te człony tulejowe mogą się przesuwać względem siebie osiowo ale nie mogą się względem siebie obracać. Wzdłuż linii śrubowej na zewnętrznej powierzchni tulei nadrukowane są liczby, które mogą być odczytywane przez okienko w obudowie urządzenia, przy czym okienko to umożliwia jedynie odczyt części liczb, korzystnie jednej liczby na tulei.

Z opisu polskiego zgłoszenia patentowego P 375 372 znany jest ponadto automatyczny aplikator, zwłaszcza do insuliny, do wielokrotnego iniekcyjnego podawania ustalanych dawek lekarstwa z wymiennego pojemnika, zawierający obudowę korpusu posiadającą klips, połączoną z osłoną pojemnika z lekarstwem, zwłaszcza insuliną wypychaną tłoczkiem połączonym z tłoczyskiem i przemieszczanym liniowo za pomocą blokowanego zespołu napędowo-prowadzącego napędzanego poprzez zespół podwójnego sprzęgła sprężyną napinającą umieszczoną W obudowie korpusu, napinaną pokrętłem ustalania dawki również za pomocą zespołu podwójnego sprzęgła, przy czym zespół napędowo-prowadzący uruchamiany jest zespołem spustowym, a na obsadzie sprężyny napinającej znajduje się ruchomy cylinder wskaźnikowy, który charakteryzuje się tym, że zespół podwójnego sprzęgła stanowi tarcza sprzęgowa sprzężona poosiowo z korpusem tarczy zapadkowej i sprzężona z zapadkami, których zaczepy zazębione są rozłącznie z wieńcem zębatym napędowej nakrętki.

Mechanizm wskaźnikowy tego aplikatora polega na tym, że umieszczony na obsadzie sprężyny napinającej w postaci tulei osłonowej ruchomy cylinder wskaźnikowy ze skalą jest zamocowany suwliwie poosiowo w rowku obsady sprężyny napinającej za pomocą wpustu i posiada rowek śrubowy na swojej zewnętrznej ściance współpracujący z gwintem wewnętrznym obudowy korpusu. Dzięki takiej konstrukcji skala przy ustalaniu dawki odpowiednio przemieszcza się i jest widoczna przez wziernik i odczytywana naprzeciwko strzałki wskaźnika. Ponadto cylinder wskaźnikowy posiada indykator zakończenia dozowania W postaci czerwonego punktu, współpracujący z okrągłym otworem wziernikowym obudowy korpusu. Aktualnie nastawiona dawka widoczna jest na cylindrze wskaźnikowym ze skalą przez wziernik. Cylinder jest wyskalowany co dwie jednostki, ale ruchowi pokrętła towarzyszy charakterystyczne kliknięcie co jedną jednostkę, która odpowiada 0,01 ml insuliny. Tak więc, możliwe jest ustalenie dawki co jedną jednostkę, przy czym skala widoczna przez wziernik będzie się zatrzymywać pomiędzy podziałkami. co można stwierdzić, gdyż we wzierniku będą wtedy widoczne dwie kolejne dawki, a wskaźnik w postaci strzałki wskaźnika na obudowie wskaże pozycję pomiędzy nimi.

Ze zgłoszenia europejskiego EP 1 819 382 (WO 2006/045528 A1) znane jest też urządzenie iniekcyjne obejmujące obudowę z wewnętrzną powierzchnią zaopatrzoną w gwinty, element ustalania dawki przystosowany do ustalania dawki, która ma zostać wyrzucona z urządzenia iniekcyjnego, skręcaną sprężynę funkcjonalnie połączoną z elementem ustalania dawki tak, że w skręcanej sprężynie akumulowana jest energia podczas obracania elementu ustalania dawki, posiadające obrotowo zamocowany element wskazujący gwintowo połączony z gwintami obudowy funkcjonalnie połączony z elementem ustalania dawki i przystosowany do pokazywania dawki, która ma zostać wyrzucona z urządzenia iniekcyjnego zgodnie z nastawieniem elementu ustalania dawki, przy czym obrotowo zamocowany element wskazujący jest obracany o kąt odpowiadający co najmniej jednemu pełnemu obrotowi elementu wskazującego.

PL 214 935 B1

Mechanizm wskaźnikowy tego urządzenia polega na tym, że wewnętrzna powierzchnia obudowy urządzenia iniekcyjnego jest zaopatrzona w gwint. Gwint ten jest przystosowany do współpracy z zewnętrznym gwintem tulei wskaźnika dawki. Tuleja wskaźnika dawki współpracuje z bieżnią ślizgową elementu ustalania dawki w taki sposób, że tuleja wskaźnika dawki może ślizgać się w bieżni ślizgowej w kierunku osiowym urządzenia iniekcyjnego. Kiedy element ustalania dawki jest obracany w celu ustalenia dawki, tuleja wskaźnika dawki obraca się wraz z elementem ustalania dawki, co powoduje osiowe przemieszczenie tulei wskaźnika dawki względem obudowy. W obudowie urządzenia iniekcyjnego znajduje się okno. Przez to okno użytkownik urządzenia iniekcyjnego może odczytać aktualnie ustaloną dawkę na podstawie liczb naniesionych na zewnętrznej powierzchni baryłki wskaźnika dawki. Liczby te są naniesione wzdłuż linii śrubowej.

Główną wadą znanych rozwiązań jest brak możliwości precyzyjnego, kontrolowanego ustalenia i wskazania ustalonej dawki lekarstwa. Wcześniejsze rozwiązania (np. według EP 0 338 806) posiadają skalę umieszczoną na jednym obwodzie i umożliwiającą umieszczenie na niej jedynie małych nadruków liczb wskaźnikowych. Także późniejsze (np. wyżej opisane) rozwiązania ze spiralną skalą na tulei wskaźnikowej nie spełniają prawidłowo swojego zadania. Z uwagi na duże tarcie prowadzenia w gwincie ścianki obudowy utrudniają one precyzyjne ustalenie dawki, a także, ze względu na przecinające ściankę zewnętrzną tulei wskaźnikowej gwinty, nie pozwalają na umieszczenie na niej dostatecznie dużych nadruków liczb wskaźnikowych.

Ma to istotne znaczenie w odniesieniu do przewidywanych zastosowań wynalazku, w szczególności w przypadku podawania sobie insuliny, tj. użytkowania przez diabetyków, gdyż cukrzyca powoduje znaczne upośledzenie zdolności widzenia. W tym kontekście gwint na skali stanowi istotną niedogodność powodując utrudnienia w odczycie wielkości dawki. Stosowane w okienkach wskaźnikowych soczewki i lupy zniekształcają odczytywane liczby nie stanowiąc zadowalającego rozwiązania tego problemu.

Ponadto, gwint zajmując powierzchnię skali zmniejsza również ilość liczb, które można na niej umieścić. Natomiast wydłużanie skali dla kompensacji utraty powierzchni spowodowanej gwintem prowadzi do nadmiernego wydłużania całego urządzenia aplikacyjnego powodując, że staje się ono nieporęczne lub wręcz niezdatne do wykorzystania. Skala powinna bowiem być czytelna ale zwarta.

Istnienie gwintów jest też znacznym utrudnieniem ze względu na konieczność prowadzenia nadruków liczb wyłącznie między gwintami, tj. po linii śrubowej. Utrudnia to umieszczenie w najkorzystniejszej pozycji na skali takich istotnych dla użytkowników oznaczeń jak np. oznaczenie wskazujące zakończenie podawania insuliny.

Głównym celem przedmiotowego wynalazku dotyczącego mechanizmu wskaźnikowego automatycznego aplikatora, zwłaszcza do insuliny, w szczególności do wielokrotnego iniekcyjnego podawania ustalanych dawek leku z pojemnika, jest zapewnienie możliwości precyzyjnego, kontrolowanego ustalenia i wskazania ustalonej dawki lekarstwa przy zachowaniu automatycznej bezstresowej aplikacji leku bez ubytków w postaci wykraplania leku podczas ustalania dawki, zwłaszcza poprzez minimalizację wewnętrznych sił tarcia w mechanizmie.

Drugim celem przedmiotowego wynalazku jest zapewnienie mechanizmu wskaźnikowego odpowiedniego dla aplikatora o większej niż W znanych urządzeniach tego rodzaju liczbie możliwych do ustalenia dawek leku.

Główne cele przedmiotowego wynalazku zostały zrealizowane za pomocą przedmiotowego mechanizmu wskaźnikowego automatycznego aplikatura, zwłaszcza do insuliny.

Mechanizm wskaźnikowy automatycznego aplikatura, zwłaszcza do insuliny, lub do innych płynnych preparatów farmaceutycznych, do wielokrotnego iniekcyjnego podawania ustalanych dawek leku z pojemnika, zawierający zespół co najmniej dwóch połączonych ze sobą tulei, z których co najmniej jedna zawiera oznaczenia na powierzchni zewnętrznej, według przedmiotowego wynalazku charakteryzuje się tym, że tuleja wskaźnikowa z obrotowo umocowaną tuleją napędową jest zamontowana przesuwnie wzdłużnie poosiowo w obudowie aplikatora za pomocą połączenia wpustowego, korzystnie wielowypustu, a jej powierzchnia zewnętrzna jest umieszczona w ustalonej odległości od wewnętrznej powierzchni obudowy aplikatora.

W mechanizmie wskaźnikowym według wynalazku tuleja wskaźnikowa jest korzystnie zamontowana przesuwnie między dwoma położeniami krańcowymi wyznaczającymi zakres pracy tulei wskaźnikowej.

PL 214 935 B1

Korzystnie tuleja wskaźnikowa jest zamontowana na tulei napędowej obrotowo za pomocą połączenia gwintowego, korzystnie o gwincie niesamohamownym.

W korzystnym wykonaniu mechanizmu wskaźnikowego oznaczenia na powierzchni zewnętrznej tulei wskaźnikowej mają postać liczb wskaźnikowych naniesionych poosiowo.

Korzystnie oznaczenie takie ma postać kreski wskaźnikowej.

Mechanizm wskaźnikowy automatycznego aplikatura, zwłaszcza do insuliny, lub do innych płynnych preparatów farmaceutycznych, do wielokrotnego iniekcyjnego podawania ustalanych dawek leku z pojemnika, zawierający zespół co najmniej dwóch tulei połączonych ze sobą ruchomo, przy czym tuleja wskaźnikowa na swej powierzchni zewnętrznej zawiera oznaczenia, według wynalazku charakteryzuje się tym, że tuleja wskaźnikowa jest zamontowana na tulei napędowej obrotowo za pomocą połączenia gwintowego, korzystnie o gwincie niesamohamownym i na swej powierzchni zewnętrznej oprócz oznaczeń zawiera jedynie połączenie wzdłużne z obudową aplikatora W postaci połączenia wpustowego, korzystnie wielowypustu.

Korzystnie tuleja wskaźnikowa jest zamontowana przesuwnie między dwoma położeniami krańcowymi wyznaczającymi zakres pracy tulei wskaźnikowej.

Korzystnie tuleja napędowa jest zamontowana obrotowo.

W korzystnym wykonaniu tuleja wskaźnikowa posiada powierzchnię zewnętrzną umieszczoną w ustalonej odległości od wewnętrznej powierzchni obudowy aplikatora.

Korzystnie oznaczenia na powierzchni zewnętrznej tulei wskaźnikowej mają postać liczb wskaźnikowych naniesionych poosiowo.

Korzystnie oznaczenie na powierzchni zewnętrznej tulei wskaźnikowej ma postać kreski wskaźnikowej.

W korzystnym wykonaniu tuleja napędowa jest połączona z elementem napędowym w postaci środków sprężystych, korzystnie w postaci walcowej sprężyny śrubowej, ponadto jest ona korzystnie połączona z mechanizmem dawkowania leku.

Przedmiotowy wynalazek został szczegółowo przedstawiony w korzystnym przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przekrój wzdłużny G-G mechanizmu wskaźnikowego automatycznego aplikatora. fig. 2 przedstawia widok z góry mechanizmu wskaźnikowego automatycznego aplikatora z fig. 1, fig. 3 przedstawia widok mechanizmu wskaźnikowego automatycznego aplikatora w obudowie. Fig. 4 przedstawia przekrój poprzeczny H-H mechanizmu wskaźnikowego automatycznego aplikatora z fig. 3. Fig. 5 przedstawia rzut boczny aksonometryczny eksplodowany mechanizmu wskaźnikowego automatycznego aplikatora z obudową pokazaną w częściowym wyrwaniu, a fig. 6 przedstawia automatyczny aplikator z mechanizmem wskaźnikowym według przedmiotowego wynalazku.

Jak przedstawiono na fig. 1, mechanizm wskaźnikowy automatycznego aplikatora, zwłaszcza do insuliny lub do innych płynnych preparatów farmaceutycznych, do wielokrotnego iniekcyjnego podawania ustalanych dawek leku z pojemnika, zawiera zespół dwóch tulei połączonych ze sobą ruchomo, przy czym tuleja wskaźnikowa 2, zamontowana na tulei napędowej 1, na swej powierzchni zewnętrznej zawiera jedynie oznaczenia 2.1 i połączenie wzdłużne z obudową aplikatora. (fig. 5). Cały mechanizm jest umieszczony W obudowie 4. Jak to przedstawiono na figurach rysunku (fig. 1, fig. 4, fig. 5), tuleja wskaźnikowa 2 jest zamontowana przesuwnie wzdłużnie poosiowo w obudowie 4 aplikatora za pomocą połączenia wpustowego, korzystnie wielowypustu złożonego z rowków wpustowych 4.2 obudowy 4 i wypustów 2.4 tulei wskaźnikowej 2. Tuleja wskaźnikowa 2 jest zamontowana przesuwnie między dwoma położeniami krańcowymi wyznaczającymi zakres pracy tulei wskaźnikowej 2. Tuleja napędowa 1 jest zamontowana obrotowo. Tuleja wskaźnikowa 2 jest zamontowana na tulei napędowej 1 za pomocą połączenia gwintowego złożonego z gwintu wewnętrznego 2.5 tulei wskaźnikowej i rowka gwintowego 1.1 tulei napędowej 1, ze swą powierzchnią zewnętrzną umieszczoną w określonym odstępie od wewnętrznej powierzchni obudowy 4 aplikatora, przy czym obudowa 4 zawiera okienko wziernika 4.1. Oznaczenia 2.1 na powierzchni zewnętrznej tulei wskaźnikowej 2 mają tu postać liczb wskaźnikowych naniesionych poosiowo. Tuleja napędowa 1 jest połączona z elementem napędowym w postaci środków sprężystych, tutaj w postaci walcowej sprężyny śrubowej 5 (fig. 6). Dla specjalisty w tej dziedzinie oczywiste jest rozwiązanie. W którym oznaczenie na powierzchni zewnętrznej tulei wskaźnikowej 2 ma postać kreski wskaźnikowej lub strzałki, a liczby wskaźnikowe są naniesione na obudowie aplikatora.

PL 214 935 B1

Jak pokazano na fig. 6 tuleja napędowa 1 jest połączona z mechanizmem dawkowania leku w postaci zespołu obejmującego pokrętło 8, sprzęgło 6, element sprężysty, tu w postaci sprężyny spiralnej 5, blokadę elementu sprężystego 7, tłok 11, mechanizm zapadkowy 12, nakrętkę 13, tuleję blokującą tłok 14, blokadę tłoka 10, spust 9 i obudowę pojemnika 15.

Układ wskaźnikowy działa w^; następujący sposób. Kiedy dawka ma zostać ustalona tuleja napędowa 1 jest obracana w kierunku zgodnym z kierunkiem ruchu wskazówek zegara (nastawa zwiększająca) lub przeciwnie do ruchu wskazówek zegara (dawka korygująca), przy czym tuleja wskaźnikowa 2 przemieszcza się wzdłuż tulei napędowej 1 poprzez sprzężenie gwintowe za pomocą gwintu wewnętrznego 2.5 przesuwającego się w odpowiednim rowku gwintowym 1.1 naciętym na zewnętrznej ściance cylindrycznej tulei napędowej 1. Tuleja wskaźnikowa 2 jest zabezpieczona przed obrotem wypustami 2.4 które przesuwają się poosiowo względem odpowiednich rowków wpustowych 4.2 wykonanych na wewnętrznej ściance cylindrycznej obudowy 4. Połączenie takie umożliwia zachowanie powiększonych luzów między zewnętrznym cylindrem tulei wskaźnikowej 2 i wewnętrzną ścianką cylindryczną obudowy 4. przyczyniając się do wy eliminowania tarcia między częściami cylindrycznymi, które jest dużo mniejsze w przypadku tarcia poosiowego wypustów 2.4 W rowkach wpustowych 4.2 utrzymujących mechanizm wskaźnikowy w^: centralnym punkcie obrotu poprzez siły pokazane strzałkami na fig. 4. Tuleja wskaźnikowa 2 wykonuje jedynie ruch wzdłużny, gdyż jest ciągnięta lub pchana przez tuleję napędową 1.

Połączenie takie zapewnia bardzo dużą sztywność między elementami wskaźnikowymi i może być wykorzystane W przypadku podawania leków o bardzo małych dozwolonych dawkach, gdzie precyzja nastawienia dawki jest jeszcze bardziej istotna. Należy zauważyć, że w tym rozwiązaniu podziałka skali 2.1 jest wykonana wzdłuż osi tulei wskaźnikowej 2, która wykonuje W trakcie nastawy i podawania leku jedynie ruch poosiowy wewnątrz obudowy 4 poprzez połączenie gwintem wewnętrznym 2.5 z rowkiem gwintowym 1.1 tulei napędowej 1.

Połączenie takie umożliwia wykorzystanie większej liczby obrotów mechanizmu do podania mniejszej ilości dawek leku, co wpływa na precyzję ilości podanych dawek przez możliwość zmniejszenia podziałki gwintu na drągu tłoka.

Należy zaznaczyć, że kierunek obrotu może być zmieniany tak. że nastawa zwiększająca jest uzyskiwana przy obracaniu tulei napędowej 1 w kierunku przeciwnym do kierunku ruchu wskazówek zegara. W takiej konfiguracji nastawa zmniejszająca może być uzyskiwana przy obracaniu tulei napędowej 1 w kierunku zgodnym ze wskazówkami zegara.

Budowa przedmiotowego mechanizmu wskaźnikowego oparta jest na zasadzie współpracujących walców, połączonych wielowypustami W taki sposób, że nie występuje tarcie miedzy powierzchniami cylindrycznymi elementów, przez to siły pochodzące od innych elementów sprężystych (napędowych) mogą być mniejsze, co wpływa na bardziej równomierną i stabilną pracę aplikatora w trakcie ustalania dawki i podawania leku. Rozwiązanie według wynalazku zapewnia możliwość nanoszenia innych oznaczeń w dowolnej pozycji po przeciwnej stronie do poosiowo naniesionych liczb wskaźnikowych, na przykład oznaczenia w postaci czerwonej kropki, wskazującej zakończenie podawania leku. Idealne ustawienie osiowe elementów współpracujących zapewnione przez wielowypusty wpływa na precyzję podawania leku poprzez wyeliminowanie sił skośnych działających na elementy dozujące w trakcie ustalania dawki, co eliminuje wykraplanie leku i zmniejszenie przez to faktycznie podanej dawki leku do ustalonej w fazie wyboru dawki.

Claims (7)

1. Mechanizm wskaźnikowy automatycznego aplikatora. zwłaszcza do insuliny, lub do innych płynnych preparatów farmaceutycznych, do wielokrotnego iniekcyjnego podawania ustalanych dawek leku z pojemnika, zawierający zespół co najmniej dwóch połączonych ze sobą tulei, z których co najmniej jedna zawiera oznaczenia na powierzchni zewnętrznej, znamienny tym, że tuleja wskaźnikowa (2) z obrotowo umocowaną tuleją napędową (1) jest zamontowana przesuwnie wzdłużnie poosiowo w obudowie aplikatora (4) za pomocą połączenia wpustowego, korzystnie wielowypustu, a jej powierzchnia zewnętrzna jest umieszczona w ustalonej odległości od wewnętrznej powierzchni obudowy aplikatora (4).

PL 214 935 B1

2. Mechanizm wskaźnikowy według zastrz. 2, znamienny tym, że tuleja wskaźnikowa (2) jest zamontowana przesuwnie między dwoma położeniami krańcowymi wyznaczającymi zakres pracy tulei wskaźnikowej (2).

3. Mechanizm wskaźnikowy według zastrz. 1, znamienny tym, że tuleja wskaźnikowa (2) jest zamontowana na tulei napędowej (1) obrotowo za pomocą połączenia gwintowego, korzystnie o gwincie niesamohamownym.

4. Mechanizm wskaźnikowy według zastrz. 1, znamienny tym, że oznaczenia (2.1) na powierzchni zewnętrznej tulei wskaźnikowej (2) mają postać liczb wskaźnikowych naniesionych poosiowo.

5. Mechanizm wskaźnikowy według zastrz. 1, znamienny tym, że oznaczenie na powierzchni zewnętrznej tulei wskaźnikowej ma postać kreski wskaźnikowej.

6. Mechanizm wskaźnikowy według zastrz. 1, znamienny tym, że tuleja napędowa (1) jest połączona z elementem napędowym w postaci środków sprężystych, korzystnie w postaci walcowej sprężyny śrubowej (5).

7. Mechanizm wskaźnikowy według zastrz. 1, znamienny tym, że tuleja napędowa (1) jest połączoną z mechanizmem dawkowania leku.