PL214418B1 - Listwa oslonowa z zamocowaniem - Google Patents

Abstract

Listwa osłonowa, przeznaczona do przykrywania szczelin, zwłaszcza między segmentami kolektorów słonecznych, posiada kształtownik (1), w którym żebro (12) jest zakończone pogrubieniem (15), współpracującym z zaczepami poprzeczki (2), co tworzy połączenie zatrzaskowe, utrzymujące poprzeczki wzdłuż kształtownika w trakcie zakładania ich do przykrywanej szczeliny. Po naciśnięciu na łeb wkręta (3) poprzeczka (2) uwalnia się z połączenia zatrzaskowego i przechodzi ze szczeliny między segmentami do szerszej przestrzeni między nimi, gdzie po niewielkim obrocie blokuje się między ścianami tych segmentów, mocując listwę osłonową w szczelinie. W innym wykonaniu listwa osłonowa posiada dwa żebra.

Description

(21) Numer zgłoszenia: 384659 (51) Int.Cl.

E04D 13/18 (2006.01) F24J 2/52 (2006.01)

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (22) Data zgłoszenia: 10.03.2008 (54) Listwa osłonowa z zamocowaniem

(43) Zgłoszenie ogłoszono: 14.09.2009 BUP 19/09	(73) Uprawniony z patentu: FAKRO PP SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ, Nowy Sącz, PL
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono: 31.07.2013 WUP 07/13	(72) Twórca(y) wynalazku: WACŁAW MAJOCH, Nowy Sącz, PL
ŁUKASZ STOKŁOSA, Dobra, PL

PL 214 418 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest listwa osłonowa z jej zamocowaniem, przeznaczona do przykrywania szczelin pomiędzy sąsiadującymi segmentami urządzeń i przystosowana do mocowana w tych szczelinach za pośrednictwem łączników gwintowych z poprzeczkami zaczepiającymi o dolną powierzchnię elementów konstrukcyjnych tworzących szczelinę między sąsiadującymi segmentami. Listwa według wynalazku znajduje zastosowanie zwłaszcza w montażu kolektorów słonecznych usytuowanych w wykonanym dla nich zagłębieniu w połaci dachu.

Stan techniki. Znane jest z opisu polskiego wzoru użytkowego nr Ru-58372 rozwiązanie pod tytułem „Listwa maskująca”, w którym listwa będąca kształtownikiem o przekroju zbliżonym do teownika posiada na swym środniku trójkątne zaczepy. Po wciśnięciu środnika tej listwy w szczelinę, którą ona przykrywa, zaczepy siłami tarcia utrzymują listwę w jej położeniu roboczym. Rozwiązanie to wymaga jednak dużej dokładności wymiarowej szerokości szczeliny w której umieszczane są zaczepy listwy. Znane są również mocowania śrub w rowkach teowych, gdzie łeb śruby ma szerokość pozwalającą na wprowadzenie go do rowka teowego, a po obróceniu śruby o niewielki kąt, jej łeb wchodzi do szerszej części rowka teowego i tam się blokuje, co pozwala wykorzystać śrubę do mocowania. Takie rozwiązanie przydatne jest w przypadkach mocowania na dwóch bądź trzech śrubach. Jednak w przypadku mocowania długich listew osłonowych, rozwiązanie to jest trudne w montażu z uwagi na konieczność indywidualnego ustawiania dużej liczby łączników gwintowych celem wprowadzenia ich do przykrywanej szczeliny.

Istotą rozwiązania według wynalazku, w którym listwa osłonowa składa się z kształtownika z półką osłonową i rozmieszczonych na jego długości łączników śrubowych z poprzeczkami, jest to że poprzeczki połączone są z kształtownikiem za pomocą zatrzasków utrzymujących te poprzeczki w położeniu wzdłuż kształtownika. Utrzymywanie tych poprzeczek w położeniu wzdłuż listwy osłonowej funkcjonuje zwłaszcza w czasie zakładania listwy osłonowej do przykrywanej szczeliny pomiędzy sąsiadującymi segmentami urządzeń, w szczególności kolektorami słonecznymi. Segmenty te na bocznych ścianach, przy swej czołowej powierzchni, mają odsadzenia skierowane ku segmentowi sąsiedniemu, a szczelina przykrywana listwą osłonową utworzona jest między tymi odsadzeniami. Nieco dalej od powierzchni czołowej tych segmentów, boczne ich ściany są cofnięte, tworząc pomiędzy sąsiadującymi segmentami wolną przestrzeń szerszą niż szczelina między odsadzeniami. Każda poprzeczka ma w połowie swej długości gwintowany otwór, współpracujący z łącznikiem gwintowym, korzystnie z wkrętem, jednym z wielu mocujących listwę osłonową, natomiast kształtownik w swej półce osłonowej ma przelotowe otwory dla łączników gwintowych współpracujących z poprzeczkami.

Po wprowadzeniu poprzeczek do szczeliny między sąsiadującymi segmentami urządzeń oraz po uwolnieniu ich z zatrzasków, poprzeczki wprowadza się do przestrzeni szerszej niż szczelina, gdzie po obróceniu łącznika gwintowego wraz z poprzeczką o kąt mniejszy niż 90° opiera się ona o ściany sąsiadujących segmentów urządzeń, ponieważ jest dłuższa od szerokości przestrzeni do której jest wprowadzona, a to oparcie blokuje możliwość dalszego obrotu poprzeczki. Następnie w wyniku wkręcania łącznika gwintowego w poprzeczkę przesuwa się ona w stronę odsadzenia, po czym opiera się o jego powierzchnię równoległą do powierzchni czołowej segmentu, dociągając listwę osłonową do czołowej powierzchni obu sąsiadujących segmentów.

W pierwszym wariancie wynalazku kształtownik listwy osłonowej ma pojedyncze żebro, przyłączone zasadniczo prostopadłe do półki osłonowej. Żebro to, na odcinku sąsiadującym z półką osłonową jest przesunięte względem płaszczyzny przechodzącej przez oś geometryczną otworów w półce osłonowej, wskutek czego ta część żebra przebiega obok łączników gwintowych. Odcinek żebra oddalony od półki osłonowej zagięty jest w stronę płaszczyzny przechodzącej przez oś otworów a następnie zagięty jest w odcinek prostopadły do półki osłonowej usytuowany w osi geometrycznej otworów tej półki, a zarazem w osi łączników gwintowych. Ten odcinek żebra zakończony jest pogrubieniem, które współpracując z poprzeczką tworzy połączenie zatrzaskowe. Przy otworach w półce osłonowej dla łączników gwintowych służących do mocowania listwy osłonowej, żebro ma przerwy na długości nieco większej od średnicy gwintu łączników gwintowych. Przerwy są tylko w części żebra usytuowanej w osi geometrycznej otworów i łączników gwintowych, oraz sąsiadującego z nią odgięcia, dzięki czemu nie osłabiają żebra na odcinku sąsiadującym z półką osłonową, który jest usztywnieniem kształtownika.

Poprzeczka ma zaczepy skierowane występami ku sobie, przy czym szerokość szczeliny między występami zaczepów jest mniejsza od pogrubienia na końcu żebra, a większa od grubości żebra,

PL 214 418 B1 w bezpośrednim sąsiedztwie tego pogrubienia. Dzięki temu, poprzeczka ułożona wzdłuż listwy osłonowej jest połączona zatrzaskowo z żebrem, opierając się swymi zaczepami o pogrubienie na końcu tego żebra. Po wprowadzeniu poprzeczki do szczeliny i naciśnięciu poosiowym na współpracujący z poprzeczką łącznik gwintowy, zaczepy poprzeczki w ramach swej sprężystości odginają się na zewnątrz i poprzeczka uwalnia się z zatrzaskowego połączenia z pogrubieniem na końcu żebra w kształtowniku listwy osłonowej.

Korzystnie poprzeczka jest odcinkiem ceownika zamkniętego, z pogrubionym środnikiem, w którym jest gwintowany otwór. Końce półek tego ceownika, zagięte ku sobie i ukształtowane w formie zaczepów tworzą szczelinę współpracującą z pogrubieniem żebra w kształtowniku listwy osłonowej.

W drugim wariancie wynalazku żebro w całości usytuowane jest w osi geometrycznej otworów półki osłonowej, a zarazem w osi łączników gwintowych. Przy otworach w półce osłonowej dla łączników gwintowych, żebro jest rozdzielone na dwie ścianki, przejmujące usztywniającą funkcję żebra. Między tymi ściankami rozdwojonego żebra jest wolna przestrzeń, będąca przedłużeniem otworu w półce osłonowej. Korzystnie rozdzielenie żebra na dwie ścianki obejmuje tylko część wysokości żebra, w sąsiedztwie półki osłonowej, pozostawiając miejsce na poprzeczki usytuowane wzdłuż żebra. Poprzeczki i łączniki gwintowe są identyczne jak w pierwszym wariancie wynalazku, a żebro na odcinku współpracy z poprzeczką ma przerwy na długości nieco większej od średnicy gwintu łączników gwintowych i na wysokości wystającej poza pogrubienie.

W trzecim wariancie wynalazku, tak jak w drugim, żebro w całości usytuowane jest w osi geometrycznej otworów półki osłonowej, a zarazem w osi łączników gwintowych. Przy otworach w półce osłonowej dla łączników gwintowych, żebro ma przerwy na długości nieco większej od średnicy gwintu tych łączników, obejmujące całą wysokość żebra. Osłabienie żebra występującymi w nim przerwami kompensowane jest większą grubością półki osłonowej. Poprzeczki i łączniki gwintowe są identyczne jak w obu poprzednich wariantach wynalazku.

W czwartym wariancie wynalazku kształtownik ma dwa żebra zasadniczo prostopadłe do półki osłonowej, przebiegające obok łączników gwintowych, po obu ich stronach. Żebra na swych końcach mają zaczepy z występami na zewnątrz. Poprzeczka ma budowę podobną jak w trzech poprzednich wariantach wynalazku z zaczepami skierowanymi występami ku sobie, a jedynie większa niż w poprzednich wariantach jest odległość między wierzchołkami tych zaczepów. Odległość ta jest większa niż między zewnętrznymi powierzchniami obu żeber, powyżej zaczepów w bezpośrednim ich sąsiedztwie, a mniejsza od odległości między wierzchołkami występów w zaczepach obu żeber.

W położeniu przygotowanym od montażu listwy osłonowej w szczelinie, poprzeczka ułożona wzdłuż listwy osłonowej jest połączona zatrzaskowo z obydwoma żebrami, opierając się swymi zaczepami o zaczepy na końcach tych żeber. Po wprowadzeniu poprzeczki do szczeliny i naciśnięciu poosiowym na współpracujący z poprzeczką łącznik gwintowy, zaczepy poprzeczki w ramach swej sprężystości odginają się na zewnątrz, a zaczepy żeber ku środkowi, i poprzeczka uwalnia się z zatrzaskowego połączenia z żebrami w kształtowniku listwy osłonowej.

W piątym wariancie wynalazku kształtownik ma dwa żebra zasadniczo prostopadłe do półki osłonowej, przebiegające obok łączników gwintowych, po obu ich stronach. Żebra na swych końcach mają zaczepy z występami skierowanymi ku sobie, czyli do wewnątrz. Szerokość szczeliny między występami zaczepów jest mniejsza od szerokości poprzeczki, a większa od średnicy gwintu łączników gwintowych. Poprzeczka ma kształt prostopadłościanu, korzystnie z rowkami na dwóch przeciwległych dłuższych ścianach do współpracy z zaczepami żeber kształtowniku listwy osłonowej. Poprzeczka może również nie posiadać rowków, a wówczas zaczepy żeber w kształtowniku listwy osłonowej chwytają za krawędzie poprzeczki najbardziej oddalone od półki osłonowej kształtownika.

W położeniu przygotowanym od montażu listwy osłonowej w szczelinie, poprzeczka usytuowana jest wzdłuż listwy osłonowej pomiędzy obydwoma żebrami, i połączona jest zatrzaskowo z zaczepami tych żeber. Po wprowadzeniu poprzeczki do szczeliny i naciśnięciu poosiowym na współpracujący z poprzeczką łącznik gwintowy, końce żeber, w ramach swej sprężystości, odginają się na zewnątrz, a poprzeczka uwalnia się z zatrzaskowego połączenia.

We wszystkich wariantach wynalazku listwa osłonowa może być wyposażona w uszczelki usytuowane wzdłuż krawędzi półki osłonowej jej kształtownika.

Korzystnym skutkiem stosowania wynalazku, zwłaszcza w długich listwach osłonowych, jest ułatwienie wprowadzania dużej liczby poprzeczek listwy do przykrywanej szczeliny, dzięki przytrzymywaniu tych poprzeczek zatrzaskiem wzdłuż listwy osłonowej, co ułatwia to i przyśpiesza jej montaż.

PL 214 418 B1

Stosowanie wynalazku korzystne jest także w transporcie listew osłonowych, gdyż przytrzymywanie poprzeczek wzdłuż kształtownika pozwala uzyskać zwartą jednostkę transportową.

Przykłady wykonania. Przedmiot wynalazku uwidoczniony jest w przykładach wykonania na rysunku, na którym poszczególne figury przedstawiają:

Fig. 1 - odcinek listwy osłonowej pojedynczym żebrem, z łącznikami gwintowymi i poprzeczkami połączonymi z żebrem, w widoku aksonometrycznym;

Fig. 2 - listwę osłonową z fig. 1 w widoku od czoła;

Fig. 3 - zamocowanie w szczelinie listwy osłonowej z fig. 1 w widoku aksonometrycznym od dołu;

Fig. 4 - przekrój poprzeczny listwy osłonowej z dwoma żebrami wyposażonymi w zaczepy skierowane na zewnątrz;

Fig. 5 - przekrój poprzeczny listwy osłonowej z dwoma żebrami wyposażonymi w zaczepy skierowane do wewnątrz.

P r z y k ł a d 1. Listwa osłonowa z zamocowaniem, według pierwszego przykładu wykonania wynalazku (fig. 1-3), składa się z kształtownika 1 oraz rozmieszczonych na jego długości poprzeczek 2 i łączników gwintowych, konkretnie wkrętów 3, służących do mocowania listwy. Na rysunku przedstawiono odcinek listwy osłonowej z dwoma tylko poprzeczkami, w rzeczywistości listwy osłonowe są dłuższe, a liczba poprzeczek odpowiednia do ich długości. Kształtownik ma półkę osłonową 11 oraz prostopadłe do niej żebro 12, które na odcinku sąsiadującym z półką osłonową jest przesunięte względem płaszczyzny przechodzącej przez oś geometryczną otworów w półce osłonowej i przez osie wkrętów 3, w wyniku czego żebro przebiega obok tych wkrętów. Przeciwległa względem półki osłonowej 11 część żebra 12 odgina się w krótki odcinek poprzeczny 13, równoległy do półki osłonowej, a następnie odgina się w odcinek końcowy 14, prostopadły do półki osłonowej, usytuowany w osi geometrycznej wkrętów 3 i otworów dla nich w półce osłonowej kształtownika. Odcinek końcowy 14 żebra zakończony jest pogrubieniem 15, współpracującym z poprzeczkami 2 podczas montowania listwy osłonowej do szczeliny. Żebro 12 na odcinku sąsiadującym z półką osłonową 11 jest jednolite, natomiast na odcinkach: poprzecznym 13 i końcowym 14, ma przerwy dla wkrętów 3 mocujących listwę osłonową w szczelinie. Półka osłonowa 11 kształtownika listwy osłonowej, po stronie przylegającej do brzegów dwóch sąsiadujących segmentów kolektorów słonecznych 4, ma uszczelki 16, umieszczone w rowkach usytuowanych wzdłuż krawędzi półki osłonowej.

Poprzeczka 2 jest krótkim odcinkiem ceownika z pogrubionym środnikiem 21, w którym jest gwintowany otwór dla wkręta 3, usytuowany w połowie długości poprzeczki. Półki 22 tego ceownika zagięte są końcami ku sobie, mając formę zaczepów 23, między którymi jest szczelina o szerokości mniejszej od pogrubienia 15 na końcu żebra kształtownika 1, a większa od grubości tego żebra, w bezpośrednim sąsiedztwie pogrubienia. Zaczepy 23, wraz z pogrubieniem 15 na końcu żebra kształtownika, tworzą połączenie zatrzaskowe utrzymujące poprzeczkę 2 wzdłuż żebra kształtownika 1, w trakcie jego wprowadzania do osłanianej listwą szczeliny.

Żebro 12 kształtownika listwy osłonowej, a wraz z nim poprzeczki 2, usytuowane na czas montażu wzdłuż kształtownika, wprowadza się do szczeliny pomiędzy kolektorami słonecznymi 4. Szczelina utworzona jest między odsadzeniami 41 bocznych ścian 42 kolektorów, usytuowanymi przy powierzchni czołowej 43 kolektora, które to odsadzenia są skierowane w stronę analogicznego odsadzenia kolektora sąsiedniego. Nieco dalej od powierzchni czołowej 43, boczne ściany 42 kolektorów słonecznych są cofnięte, tworząc pomiędzy sąsiadującymi kolektorami wolną przestrzeń szerszą niż szczelina między odsadzeniami.

Gdy poprzeczki 2 listwy osłonowej osadzone są swymi zaczepami 23 na pogrubieniu 15 żebra w kształtowniku 1 listwy osłonowej, łby 31 wkrętów 3 usytuowane są ponad powierzchnią półki osłonowej 11 tego kształtownika. Naciśnięcie wkrętarką na łeb 31 wkręta powoduje poosiowy nacisk wkręta 3, na poprzeczkę 2, w której półki 22 odginają się sprężyście na zewnątrz, w wyniku czego poprzeczka uwalnia się z zatrzaskowego połączenia z pogrubieniem 15, po czym poprzeczka 2 opuszcza szczelinę przemieszczając się do poszerzonej przestrzeni między ścianami 42 kolektorów słonecznych, a łeb 31 wkręta osiada na półce osłonowej 11 kształtownika. Obracanie wkręta 3 powoduje początkowo obrót poprzeczki 2, do oparcia jej o ściany 42 obu kolektorów, co blokuje obrót poprzeczki. Dalsze obracanie wkręta 3 skutkuje jego wkręcaniem w środnik poprzeczki 2 i przesuwaniem poprzeczki w stronę odsadzeń 41, aż do oparcia się jej o powierzchnie oporowe 44 odsadzeń obu kolektorów słonecznych. Końcowym etapem dokręcania wkrętów jest dociśnięcie listwy osłonowej i jej uszczelek 16 do powierzchni czołowej 45 w odsadzeniach 41 obu kolektorów słonecznych.

PL 214 418 B1

P r z y k ł a d 2. Listwa osłonowa z zamocowaniem, według drugiego przykładu wykonania wynalazku (nie przedstawiona na rysunku) różni się tym od listwy według przykład pierwszego, że w kształtowniku całe żebro usytuowane jest w osi otworów w półce i tym samym w osi łączników gwintowych. Przy otworach w półce osłonowej, żebro jest rozdzielone na dwie ścianki, między którymi jest wolna przestrzeń, będąca przedłużeniem otworu w półce osłonowej. Ścianki rozdwojonego żebra przejmują jego usztywniającą funkcję, a między tymi ściankami jest wkręt współpracujący z poprzeczką. Rozdzielenie na dwie ścianki obejmuje tylko część wysokości żebra, w sąsiedztwie półki osłonowej, natomiast oddalona od półki osłonowej część żebra, zamiast podwójnych ścianek ma przerwy na swej długości nieco większej od średnicy wkrętów. Ta część żebra zakończona jest pogrubieniem, jak w pierwszym przykładzie wykonania, tworzącym połączenie zatrzaskowe z poprzeczkami listwy osłonowej.

P r z y k ł a d 3. Listwa osłonowa z zamocowaniem, według trzeciego przykładu wykonania wynalazku (nie przedstawiona na rysunku) różni się tym od listwy według przykład pierwszego, że w kształtowniku całe żebro usytuowane jest w osi otworów w półce i tym samym w osi łączników gwintowych. Przy otworach w półce osłonowej dla łączników gwintowych, żebro ma przerwy na długości nieco większej od średnicy gwintu tych łączników, obejmujące całą wysokość żebra. Półka osłonowa jest grubsza niż w innych przykładach wykonania, aby skompensować osłabienie żebra występującymi w nim przerwami. Zakończeniem żebra przeciwległym do półki osłonowej jest pogrubieniem, jak w obu poprzednich przykładach wykonania, tworzące połączenie zatrzaskowe z poprzeczkami listwy osłonowej.

P r z y k ł a d 4. Listwa osłonowa z zamocowaniem, według czwartego przykładu wykonania wynalazku (fig. 4), składa się z kształtownika 5 oraz rozmieszczonych na jego długości poprzeczek 6 i łączników gwintowych, konkretnie wkrętów 3, służących do mocowania listwy. Kształtownik ma półkę osłonową 51 oraz prostopadłe do niej dwa żebra 52, biegnące jednolicie, bez przerw, na całej długości kształtownika. Żebra usytuowane są po dwóch stronach wkręta 3 oraz zakończone są zaczepami 53 skierowanymi na zewnątrz. Półka osłonowa 51 kształtownika listwy osłonowej, zakończona jest uszczelkami 54.

Poprzeczka 6 jest krótkim odcinkiem ceownika z pogrubionym środnikiem 61, jak w poprzeczce z pierwszego przykładu wykonania, ale o większym rozstawie półek 62, które zagięte są końcami ku sobie, mając formę zaczepów 23. Odległość między wierzchołkami zaczepów 63 jest większa niż między zewnętrznymi powierzchniami obu żeber 52 kształtownika 5, powyżej zaczepów 53 w bezpośrednim ich sąsiedztwie, a mniejsza od odległości między wierzchołkami zaczepów 53 obu żeber kształtownika. Zaczepy 63 poprzeczki wraz z zaczepami 53 kształtownika, tworzą połączenie zatrzaskowe utrzymujące poprzeczkę 6 wzdłuż żeber kształtownika 5, w trakcie jego montażu do osłanianej listwą szczeliny. W środniku 61 jest gwintowany otwór dla wkręta 3, usytuowany w połowie długości poprzeczki. Ponadto zewnętrzne naroża połączenia środnika 61 z półkami 62 poprzeczki mają ukośnie ścięcia 64 ułatwiające wprowadzanie poprzeczki do szczeliny osłanianej listwą osłonową.

Gdy poprzeczki 6 zazębione są swymi zaczepami 63 z zaczepami 53 kształtownika 5, łby 31 wkrętów 3 usytuowane są nad powierzchnią półki osłonowej 51 tego kształtownika. Naciśnięcie wkrętarką na łeb 31 wkręta, powoduje nacisk wkręta 3 na poprzeczkę 6, wskutek czego półki 62 poprzeczki odginają się sprężyście na zewnątrz, a żebra 52 kształtownika odginają się sprężyście ku sobie, w wyniku czego poprzeczka 6 uwalnia się z zatrzaskowego połączenia z zaczepami 53 żeber kształtownika 6. Dalszy montaż jest identyczny jak w pierwszym przykładzie wykonania wynalazku: poprzeczka opuszcza szczelinę i przemieszcza się do poszerzonej przestrzeni między ścianami kolektorów słonecznych, po niewielkim obrocie opiera się o ściany, co blokuje dalszy obrót, natomiast powoduje wkręcanie wkręta 3 w środnik 61 poprzeczki i dociąganie jej do powierzchni oporowej odsadzeń obu sąsiadujących kolektorów słonecznych.

P r z y k ł a d 5. Listwa osłonowa z zamocowaniem, według piątego przykładu wykonania wynalazku (fig. 5), składa się z kształtownika 7 oraz rozmieszczonych na jego długości poprzeczek 8 i łączników gwintowych, konkretnie wkrętów 3, służących do mocowania listwy. Kształtownik ma półkę osłonową 71 oraz prostopadłe do niej dwa żebra 72, biegnące jednolicie, bez przerw, na całej długości kształtownika. Żebra usytuowane są po dwóch stronach wkręta 3 oraz zakończone są zaczepami 73 skierowanymi ku sobie. Półka osłonowa 71 kształtownika listwy osłonowej, zakończona jest uszczelkami 54, jak w drugim przykładzie wykonania.

Poprzeczka 8 ma kształt zbliżony do podłużnego prostopadłościanu, który na swych bocznych dłuższych ścianach ma rowki 81, o zarysie odpowiadającym zaczepom 73 kształtownika 7. W po6

PL 214 418 B1 przeczce 8 jest gwintowany otwór dla wkręta 3, usytuowany w połowie jej długości. Szerokość szczeliny między występami zaczepów 73 w kształtowniku 7 jest mniejsza od szerokości poprzeczki 8, a większa od średnicy gwintu wkrętów 3, co tworzy połączenie zatrzaskowe utrzymujące poprzeczkę 8 wzdłuż żeber 72 kształtownika w trakcie montażu listwy osłonowej do przykrywanej nią szczeliny. Ponadto, wystająca poza żebra 72 część poprzeczki 8 ma ukośne poszerzenia 82 przykrywające czołowe powierzchnie żeber 72, co ułatwia wprowadzanie listwy osłonowej do przykrywanej nią szczeliny.

Gdy poprzeczki 8 utrzymywane są zaczepami 73 między żebrami 72 kształtownika 7, łby 31 wkrętów 3 usytuowane są nad powierzchnią półki osłonowej 71 tego kształtownika. Naciśnięcie wkrętarką na łeb 31 wkręta, powoduje nacisk tego wkręta na poprzeczkę 8, wskutek czego żebra 72 odginają się sprężyście na zewnątrz, a poprzeczka 8 uwalnia się z zatrzaskowego połączenia z zaczepami 73 kształtownika. Dalszy montaż jest identyczny jak w pierwszym przykładzie wykonania wynalazku: poprzeczka opuszcza szczelinę i przemieszcza się do poszerzonej przestrzeni między ścianami kolektorów słonecznych, po niewielkim obrocie opiera się o ściany, co blokuje dalszy jej obrót oraz powoduje wkręcanie wkręta 3 w poprzeczkę 6 i dociąganie jej do powierzchni oporowej odsadzeń obu sąsiadujących kolektorów słonecznych.

Claims (12)

1. Listwa osłonowa z zamocowaniem, przeznaczona do przykrywania szczelin pomiędzy sąsiadującymi segmentami urządzeń, zwłaszcza kolektorów słonecznych, przystosowana do mocowana w tych szczelinach, składająca się z kształtownika oraz rozmieszczonych na jego długości łączników śrubowych, korzystnie wkrętów, z poprzeczkami zaczepiającymi o elementy konstrukcyjne bocznych ścian tych segmentów urządzeń, między którymi jest przykrywana szczelina, znamienna tym, że kształtownik (1, 5, 7) ma półkę osłonową (11, 51, 71) z rozmieszczonymi w niej otworami przelotowymi dla łączników gwintowych (3), a każda poprzeczka (2, 6, 8) ma gwintowany otwór w swej środkowej części, współpracujący z łącznikiem gwintowym (3), a ponadto poprzeczka (2, 6, 8) połączona jest z kształtownikiem (1, 5, 7) za pomocą zatrzasku utrzymującego tę poprzeczkę w położeniu wzdłuż kształtownika, zwłaszcza w czasie zakładania listwy osłonowej do przykrywanej szczeliny.

2. Listwa według zastrz. 1, znamienna tym, że kształtownik ma żebro przyłączone zasadniczo prostopadle do półki osłonowej, zakończone pogrubieniem, a poprzeczka ma zaczepy skierowane występami ku sobie, przy czym szerokość szczeliny między występami zaczepów jest mniejsza od szerokości pogrubienia na końcu żebra.

3. Listwa według zastrz. 2, znamienna tym, że żebro (12) kształtownika (1) na odcinku sąsiadującym z półką osłonową (11) jest przesunięte względem płaszczyzny przechodzącej przez oś geometryczną otworów w półce osłonowej, przebiegając obok łączników gwintowych (3), po czym odgina się w stronę płaszczyzny przechodzącej przez oś otworów, a następnie w odcinek (14) prostopadły do półki osłonowej (11) usytuowany w osi geometrycznej otworów i zakończony pogrubieniem (15).

4. Listwa według zastrz. 3, znamienna tym, że przy otworach w półce osłonowej dla łączników gwintowych (3) żebro ma przerwy na długości nieco większej od średnicy gwintu łączników gwintowych, a przerwy te są tylko w odcinku (14) żebra usytuowanym w osi geometrycznej otworów oraz sąsiadującego z nim odgięcia (13).

5. Listwa według zastrz. 2, znamienna tym, że przy otworach w półce osłonowej dla łączników gwintowych, żebro jest rozdzielone na dwie ścianki, między którymi jest wolna przestrzeń, będąca przedłużeniem otworu w półce osłonowej.

6. Listwa według zastrz. 2, znamienna tym, że przy otworach w półce osłonowej dla łączników gwintowych, żebro ma przerwy na długości nieco większej od średnicy gwintu łączników gwintowych i na całej wysokości tego żebra.

7. Listwa według zastrz. 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, znamienna tym, że poprzeczka (2) jest odcinkiem ceownika zamkniętego, z pogrubionym środnikiem (21) w którym jest gwintowany otwór, a zagięte ku sobie końce półek (22), uformowane w postaci zaczepów (23), tworzą szczelinę współpracującą z pogrubieniem (15) żebra w kształtowniku (1) listwy osłonowej.

8. Listwa według zastrz. 1, znamienna tym, że kształtownik (5) ma dwa żebra zasadniczo prostopadłe do półki osłonowej (51), przebiegające obok łączników gwintowych (3), z zaczepami (53) skierowanymi występami na zewnątrz, a poprzeczka (6) ma zaczepy (63) skierowane występami ku sobie, przy czym odległość między wierzchołkami zaczepów (63) poprzeczki (6) jest większa od odlePL 214 418 B1 głości pomiędzy zewnętrznymi powierzchniami obu żeber (52), powyżej zaczepów (53) w bezpośrednim ich sąsiedztwie, a mniejsza od odległości między wierzchołkami występów w zaczepach (53) obu żeber.

9. Listwa według zastrz. 8, znamienna tym, że poprzeczka (6) jest odcinkiem ceownika zamkniętego, z pogrubionym środnikiem (61) w którym jest gwintowany otwór, a zagięte ku sobie końce półek (62), uformowane w postaci zaczepów (63), tworzą szczelinę współpracującą z zaczepami (53), usytuowanymi na końcach żeber (52) w kształtowniku (5) listwy osłonowej.

10. Listwa według zastrz. 1, znamienna tym, że kształtownik (7) ma dwa żebra (72) zasadniczo prostopadłe do półki osłonowej (71), przebiegające obok łączników gwintowych (73), z zaczepami (73) skierowanymi występami ku sobie, przy czym szerokość szczeliny między występami zaczepów (73) jest mniejsza od szerokości poprzeczki (8).

11. Listwa według zastrz. 10, znamienna tym, że poprzeczka (8) ma kształt zbliżony do prostopadłościanu, korzystnie z rowkami (81) na dwóch przeciwległych dłuższych ścianach, przeznaczonymi do współpracy z zaczepami (73) żeber w kształtowniku (7) listwy osłonowej.

12. Listwa według zastrz. 1, albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, znamienna tym, że półka osłonowa (11, 51, 71) ma uszczelki (16, 54) usytuowane wzdłuż jej obu krawędzi.