PL213854B1 - Sposób i urzadzenie do wytwarzania konstrukcji komórkowej - Google Patents

Description

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest sposób i urządzenie do wytwarzania konstrukcji komórkowej, obejmującej pewną liczbę elementów. Elementy tworzące część konstrukcji komórkowej mogą obejmować krótkie odcinki rurowe przyklejone na stałe do siebie. Konstrukcję tego rodzaju można stosować przykładowo jako część konstrukcji wielowarstwowej w elementach budowlanych, gdzie stanowi ona wzmocnienie, gwarantując zarazem niski ciężar.

Konstrukcja komórkowa obejmująca pewną liczbę elementów rurowych znana jest, przykładowo, z amerykańskiego opisu patentowego nr 2,477,852. Elementy rurowe tego rodzaju mogą się charakteryzować długością od około ¼ cala do 2 cali (6,4 mm do 51 mm) oraz średnicą od ¼ cala do 2 cali (6,4 mm do 51 mm). Elementy rurowe lub odcinki rurowe można ze sobą łączyć, przykładowo z zastosowaniem spoiwa.

Rozwiązanie według wynalazku pozwala na automatyczny proces produkcji przy wysokiej wydajności i niezawodności. Urządzenie według wynalazku może być dostosowane do wielkości elementów tworzących część konstrukcji komórkowej.

Sposób według wynalazku odnosi się do sposobu wytwarzania konstrukcji komórkowej obejmującej grupę jednakowych elementów. Konstrukcja komórkowa, jaka jest wytwarzana z zastosowaniem sposobu według wynalazku, znajduje przykładowo zastosowanie jako część konstrukcji wielowarstwowej elementów budowlanych.

Sposób wytwarzania konstrukcji komórkowej obejmującej grupę jednakowych, wydrążonych elementów cylindrycznych z otwartym końcem, według wynalazku charakteryzuje się tym, że w kolejnych etapach ustawia się, na otwartym końcu i równolegle względem siebie, pierwszą grupę jednakowych, wydrążonych elementów cylindrycznych w pierwszy rząd elementów, ustawia się, na otwartym końcu i równolegle względem siebie, drugi rząd jednakowych, wydrążonych elementów cylindrycznych z drugiej grupy jednakowych elementów, przy czym elementy z drugiej grupy elementów doprowadza się z dwóch przeciwnych kierunków, równoległych względem pierwszego rzędu elementów, aż do momentu, gdy elementy przenoszone w jednym kierunku zetkną się z elementami przenoszonymi w drugim kierunku, tworząc drugi rząd elementów, przy czym ustawia się drugi rząd, równolegle do pierwszego rzędu, lecz z przesunięciem fazowym względem pierwszego rzędu, nanosi się spoiwo na elementy w przynajmniej jednym z dwóch rzędów, a po utworzeniu drugiego rzędu przynajmniej jeden z dwóch rzędów zbliża się do drugiego aż do zetknięcia, a tym samym połączenia za pomocą spoiwa.

Korzystnie przerywa się doprowadzanie z obydwu kierunków wówczas, gdy zostanie przeniesiona ustalona liczba elementów.

Wszystkie elementy korzystnie posiadają ten sam kształt i jest to kształt cylindryczny.

W korzystnym rozwiązaniu, ustawia się, na otwartym końcu i równolegle względem siebie, jednakowe wydrążone elementy cylindryczne z trzeciej grupy jednakowych elementów w trzeci rząd elementów, przy czym trzeci rząd elementów jest równoległy względem rzędów w złożonej konstrukcji komórkowej, i przemieszcza się złożoną konstrukcję komórkową o pewien odcinek w kierunku wzdłużnym pierwszego i drugiego rzędu elementów między pierwszym położeniem złożonej konstrukcji komórkowej, a drugim położeniem, a ponadto nanosi się spoiwo na elementy w przynajmniej jednym spośród drugiego rzędu i trzeciego rzędu, przed, po lub w czasie przemieszczania konstrukcji komórkowej do drugiego położenia i zbliża się do siebie trzeci rząd i konstrukcję komórkową po przemieszczeniu konstrukcji komórkowej i naniesieniu spoiwa, aż do ich połączenia za pomocą spoiwa i utworzenia złożonej konstrukcji komórkowej, której częścią jest trzeci rząd.

Korzystnie doprowadzanie z obydwu kierunków przerywa się wówczas, gdy ustalona liczba elementów zostanie przeniesiona, a drugi rząd i pierwszy rząd zbliża się do siebie po przerwaniu doprowadzania.

Zbliżanie do siebie elementów w pierwszym i drugim rzędzie elementów odbywa się korzystnie przez jednoczesne przenoszenie elementów w drugim rzędzie w kierunku pierwszego rzędu tak, że cały drugi rząd przeprowadza się w kierunku pierwszego rzędu jako spójną jednostkę.

Korzystnie podczas podawania jednakowych, wydrążonych elementów cylindrycznych elementy te w obydwu kierunkach doprowadzania przemieszcza się wzdłuż detektora połączonego z jednostką sterującą i stwierdza się, ile jednakowych, wydrążonych elementów cylindrycznych jest przeprowadzanych wzdłuż detektora, a po przeprowadzeniu określonej liczby elementów za pomocą jednostki logicznej emituje się sygnał decydujący o przerwaniu procesu doprowadzania.

PL 213 854 B1

Korzystnie spoiwo nanosi się na elementy w rzędzie prowadząc wózek, dysponujący przynajmniej jednym czujnikiem i dyszą podłączoną do źródła spoiwa, wzdłuż rzędu z założoną prędkością, przy czym za pomocą czujnika, umieszczonego w pewnej odległości od dyszy stwierdza się obecność lub brak obecności elementu, a ponadto emituje się sygnał do jednostki logicznej po wykryciu obecności elementu, zaś za pomocą jednostki logicznej oblicza się, na podstawie znanej prędkości i odległości między dyszą, a czujnikiem na wózku czas, jaki pozostał do chwili, gdy dysza znajdzie się w określonym położeniu w stosunku do elementu, którego obecność stwierdził czujnik, a następnie emituje impuls, aby aktywować dyszę po tym, jak upłynie określony czas. Rozwiązanie tego rodzaju zapewnia, że spoiwo jest nanoszone na właściwą część elementu.

Urządzenie według wynalazku do wytwarzania konstrukcji komórkowej obejmującej pewną liczbę wydrążonych elementów cylindrycznych, charakteryzuje się tym, że w jego skład wchodzi prowadnica o ściankach wewnętrznych, tworzących kanał, doprowadzający grupę jednakowych wydrążonych elementów cylindrycznych, stojących na otwartym końcu, napędy, oddziałujące w pierwszym kierunku na wydrążone elementy cylindryczne, stojące na otwartym końcu, umieszczone wewnątrz kanału, nośnik, rozmieszczony w połączeniu z kanałem, zasadniczo równolegle w kierunku wzdłużnym względem pierwszego kierunku i ruchomo zasadniczo prostopadle względem pierwszego kierunku, przynajmniej jedna dysza, połączona ze źródłem spoiwa i rozmieszczona ruchomo w kierunku równoległym względem pierwszego kierunku.

Urządzenie jest korzystnie zaopatrzone w przynajmniej jeden czujnik, powiązany z kanałem dla wykrywania wydrążonych elementów cylindrycznych przenoszonych wewnątrz kanału.

Korzystnie prowadnicę stanowi prosta prowadnica, wewnątrz której przenosić można spójny rząd elementów w pierwszym kierunku za pomocą napędu.

Urządzenie korzystnie obejmuje stół odbierający spójny rząd wydrążonych elementów cylindrycznych, stojących na otwartym końcu, przy czym stół jest zaopatrzony w płaską powierzchnię roboczą z poślizgiem dla odebranych wydrążonych elementów cylindrycznych, stojących na otwartym końcu, a nośnik jest tak rozmieszczony względem stołu, że ruch nośnika do położenia końcowego przed jego przemieszczaniem w drugim kierunku powoduje ruch wydrążonych elementów cylindrycznych z kanału na powierzchnię roboczą stołu.

Stół korzystnie jest ruchomy w kierunku prostopadłym względem kierunku ruchu nośnika i równolegle względem pierwszego kierunku.

Korzystnie ze stołem jest połączona płyta lub belka, przy czym płyta lub belka jest ruchoma w kierunku do i od powierzchni roboczej stołu.

Korzystnie urządzenie jest wyposażone w stojak, na którym jest umieszczony ruchomo wózek w kontakcie z powierzchnią roboczą stołu, przy czym dysza jest umieszczona na wózku, ruchomo wzdłuż rzędu wydrążonych elementów cylindrycznych, stojących na otwartym końcu, znajdujących się na powierzchni roboczej stołu, przy czym wózek jest wyposażony w przynajmniej jeden czujnik, wykrywający obecność elementu umieszczonego na stole, który to czujnik znajduje się w pewnej odległości od dyszy w kierunku ruchu wózka.

W korzystnym rozwiązaniu wózek jest dostosowany do napędzania z założoną prędkością, a urządzenie zawiera jednostkę logiczną, z zapisaną informacją na temat założonej prędkości oraz odległości między czujnikiem, a dyszą w wózku, przy czym do czujnika na wózku jest ponadto podłączona jednostka logiczna, zdolna do obliczania, podczas ruchu wózka, czasu jaki pozostał do chwili, gdy dysza znajdzie się w określonym położeniu względem elementu wykrytego przez czujnik.

Kanał jest korzystnie rozmieszczony w sposób umożliwiający jego zasilanie z dwóch różnych kierunków.

Prowadnicę korzystnie stanowi prosta prowadnica, która obejmuje dwie nieruchome części oraz ruchomą część, przy czym ruchoma część prowadnicy jest ruchoma w kierunku pionowym wraz z nośnikiem między pierwszym położeniem, w którym ruchoma część prowadnicy znajduje się na płaszczyźnie odrębnej względem powierzchni roboczej stołu, a drugim położeniem, w którym przynajmniej fragment ruchomej części prowadnicy znajduje się na jednym poziomie z płaszczyzną roboczą stołu.

Ruchoma część prowadnicy korzystnie obejmuje podporę dla elementów konstrukcji komórkowej, przy czym podpora stanowi dno kanału, a ponadto jest przesuwna w kierunku pionowym dla umieszczania wydrążonych elementów cylindrycznych o różnej wysokości we właściwym położeniu względem nośnika.

PL 213 854 B1

Przedmiot wynalazku, w przykładzie wykonania, został bliżej objaśniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok perspektywiczny konstrukcji komórkowej wykonanej zgodnie ze sposobem według wynalazku, fig. 2 - schematycznie z góry konstrukcję komórkową wykonaną w sposób według wynalazku, fig. 3 - perspektywicznie element budowlany obejmujący konstrukcję komórkową wykonaną sposobem według wynalazku, fig. 4 - schematycznie z góry zbliżanie do siebie dwóch rzędów elementów cylindrycznych podczas jednoczesnego przemieszczania kolejnego rzędu, fig. 5 - schematycznie z góry kolejny etap procesu wytwarzania, fig. 6 - schematycznie z góry kolejny etap procesu wytwarzania, fig. 7-11 przedstawiają schematycznie w widoku z boku kolejne etapy procesu wytwarzania odpowiadające tym, jakie zaprezentowano na fig. 4-6, fig. 12 przedstawia, w jaki sposób można nanosić spoiwo na rząd elementów, fig. 13 - szczegółowo fragment uzyskanej konstrukcji komórkowej, w której zaznaczono punkty połączeń, fig. 14 - w widoku perspektywicznym, w jaki sposób elementy cylindryczne doprowadzane są z jednego końca urządzenia według wynalazku, fig. 15 - w widoku perspektywicznym kolejny fragment urządzenia według wynalazku, fig. 16 - w większym zbliżeniu to, co zaprezentowano na fig. 15, fig. 17 - schematycznie z góry proces podawania elementów cylindrycznych z jednego końca urządzenia, fig. 18 - schematycznie sposób kontrolowania procesu podawania elementów, fig. 19 - w widoku perspektywicznym fragment kanału zasilającego, fig. 20 schematycznie z góry fragment kanału zasilającego, fig. 21 - schematycznie układ regulacji dyszy nanoszącej spoiwo, fig. 22-24 przedstawiają w widoku perspektywicznym sposób korygowania położenia elementów, fig. 25a i b - regulacje wysokości w przypadku elementów różniących się wysokością.

Fig. 1 przedstawia złożoną konstrukcję komórkową 1, którą tworzy pewna liczba elementów cylindrycznych 2. Fig. 2 przedstawia konstrukcję komórkową tego rodzaju w widoku z góry. Konstrukcję komórkową tego rodzaju można przykładowo stosować jako część konstrukcji wielowarstwowej w elementach budowlanych. Element budowlany obejmujący konstrukcję komórkową tego rodzaju można uzyskać poprzez przyklejenie płyt, na przykład płyt wiórowych, po przeciwległych stronach konstrukcji komórkowej. Przykład elementu budowlanego tego rodzaju zaprezentowano na fig. 3, gdzie konstrukcja komórkowa 1 stanowi warstwę elementu budowlanego 23 uzyskanego poprzez przyklejenie płyt wiórowych 24, na przykład przyklejenie na stałe po przeciwległych stronach konstrukcji komórkowej 1.

Niniejszy wynalazek zostanie omówiony w oparciu o fig. 4-6 rysunku. Zgodnie ze sposobem według wynalazku przygotowywana jest pierwsza grupa jednakowych elementów 2 (to jest elementów charakteryzujących się jednakowym kształtem), tworzących pierwszy rząd 3 elementów. Przygotowywana jest ponadto druga grupa jednakowych elementów 2, które charakteryzują się tym samym kształtem co elementy 2 w pierwszej grupie i które tworzą drugi rząd 4 elementów. Drugi rząd 4 obejmuje korzystnie tyle elementów co pierwszy rząd 3. Korzystnie drugi rząd 4 jest rozmieszczony równolegle względem pierwszego rzędu 3, zgodnie z preferowanym rozwiązaniem w przesunięciu względem niego. Przesunięcie to należy rozumieć w taki sposób, że drugi rząd 4 przesunięty jest o pewien odcinek w kierunku wzdłużnym względem pierwszego rzędu 3, przy czym odcinek ten jest mniejszy niż wymiar jednego z jednakowych elementów 2 mierzony w kierunku wzdłużnym dwóch rzędów 3, 4. Na elementy 2 nanoszone jest spoiwo w przynajmniej jednym z dwóch rzędów 3, 4, po czym przynajmniej jeden z dwóch rzędów 3, 4 zbliżany jest do drugiego, co pozwala na ich zetknięcie, a tym samym połączenie z pomocą spoiwa. W ten sposób dwa rzędy 3, 4 utworzą złożoną konstrukcję komórkową 1, jaka jest umieszczana następnie w pierwszym położeniu. Konstrukcja komórkowa 1 tego rodzaju jest uzupełniana poprzez przygotowanie trzeciej grupy elementów 2, tworzącej trzeci rząd 5 elementów, co zaprezentowano na fig. 5. Trzeci rząd 5 elementów 2 jest umieszczony korzystnie równolegle względem rzędów 3, 4 w złożonej konstrukcji komórkowej 1. Utworzona wcześniej konstrukcja komórkowa 1 jest przemieszczana o pewien odcinek w kierunku wzdłużnym pierwszego 3 i drugiego rzędu 4 elementów 2, w wyniku czego konstrukcja komórkowa 1 przemieszcza się między pierwszym a drugim położeniem. Następnie nanoszone jest spoiwo na elementy 2 w przynajmniej jednym spośród drugiego 4 i trzeciego rzędu 5. W tym wypadku spoiwo można nanosić przed, po lub w czasie przemieszczania konstrukcji komórkowej 1 do drugiego położenia. Następnie trzeci rząd 5 i konstrukcja komórkowa 1 zbliżają się do siebie, co pozwala na ich połączenie z pomocą spoiwa. W ten sposób trzeci rząd 5 staje się częścią konstrukcji komórkowej 1. Uzyskana w ten sposób konstrukcja komórkowa 1 może być uzupełniona o czwarty rząd, co zaprezentowano na fig. 6. Istnieje oczywiście możliwość dodania dowolnej liczby rzędów elementów 2 do konstrukcji komórkowej 1.

Zgodnie ze sposobem według wynalazku druga grupa elementów 2 jest przygotowywana szczególnie korzystnie w taki sposób, że elementy 2, mające utworzyć drugą grupę elementów 2, są

PL 213 854 B1 podawane w kierunku równoległym względem pierwszego rzędu 3 elementów 2 do chwili, gdy przewidziana liczba elementów 2 tworzących drugi rząd 4 równoległy względem pierwszego znajdzie się w ustalonym położeniu, w wyniku czego utworzony zostanie kompletny drugi rząd 4. Zbliżanie elementów w przynajmniej jednym z dwóch rzędów 3, 4 do drugiego rzędu odbywa się wówczas, gdy drugi rząd 4 znajdzie się w ustalonym położeniu.

Zgodnie ze szczególnie korzystnym sposobem wykonania wynalazku druga grupa elementów jest przygotowywana w taki sposób, że elementy mające utworzyć drugą grupę elementów są doprowadzane z dwóch przeciwnych kierunków. Fig. 4 i 6 pokazują, że proces doprowadzania elementów może się odbywać z dwóch przeciwnych kierunków. Fig. 4 przedstawia przykładowo, w jaki sposób tworzony jest trzeci rząd 5 elementów 2, podczas gdy drugi rząd 4 jest zbliżany do pierwszego rzędu 3. Widać wyraźnie, że wszystkie rzędy tworzyć można w jednakowy sposób. Dwa przeciwne kierunki przebiegają równolegle względem pierwszego rzędu 3 elementów, przy czym elementy są przenoszone do chwili, gdy elementy 2 przenoszone w jednym kierunku zetkną się z elementami 2 przenoszonymi w przeciwnym kierunku. Elementy te utworzą wówczas razem drugi rząd 4 elementów 2. Proces zasilania z obu kierunków można też przerwać po doprowadzeniu określonej liczby elementów. Ocz ywiście w przypadku wszystkich rozwiązań proces zasilania można przerwać po przekazaniu określonej liczby elementów. Zbliżanie przynajmniej dwóch rzędów 3, 4 do siebie odbywa się po utworzeniu drugiego rzędu 4.

Przerwanie procesu zasilania po doprowadzeniu określonej liczby elementów 2 przeprowadzić można przykładowo w następujący sposób. Podczas doprowadzania elementów 2, charakteryzujących się korzystnie cylindrycznym kształtem, elementy przenoszone w obydwu kierunkach przemieszczają się wzdłuż detektora 6 połączonego z jednostką kontrolną/jednostką logiczną 7. Jednostka logiczna 7, którą stanowić może komputer 7, kontroluje, ile cylindrycznych elementów 2 przeprowadzanych jest wzdłuż detektora 6, przy czym po przeprowadzeniu określonej liczby elementów 2 jednostka kontrolna/jednostka logiczna 7 emituje sygnał decydujący o przerwaniu procesu zasilania.

Rozwiązanie przewiduje, że wszystkie elementy 2 są jednakowe (to jest odznaczają się tym samym kształtem) i charakteryzują się cylindrycznym kształtem, co oznacza, że złożona konstrukcja komórkowa 1 obejmuje pewną liczbę cylindrów połączonych ze sobą - korzystnie z zastosowaniem kleju. Cylindry 2 stanowią korzystnie odcinki rurowe 2 o wysokości 5 do 200 mm i średnicy 10 do 250 mm. Odpowiedni materiał, z jakiego wytwarzane być mogą odcinki rurowe, stanowi przykładowo laminat kartonowy. Możliwe jest oczywiście zastosowanie innych materiałów, w tym przykładowo tworzywa sztucznego, drewna lub metalu.

Zbliżanie do siebie elementów w pierwszym 3 i drugim rzędzie 4 elementów korzystnie odbywa się w taki sposób, że elementy w drugim rzędzie 4 przenoszone są jednocześnie w kierunku pierwszego rzędu 3 w taki sposób, że cały drugi rząd 4 przeprowadzany jest w kierunku pierwszego rzędu 3 jako spójna jednostka.

Proces nanoszenia spoiwa na elementy rozmieszczone w rzędzie odbywa się korzystnie w następujący sposób. Zgodnie z tym, co zaprezentowano na fig. 12a, 12b i 21, spoiwo jest nanoszone na elementy w taki sposób, że wózek 15 dysponujący przynajmniej jednym czujnikiem 16 i dyszą 13 podłączoną do źródła 14 spoiwa jest prowadzony wzdłuż rzędu z ustaloną uprzednio prędkością. Czujnik 16 jest umieszczony w pewnej odległości od dyszy 13 i stwierdza obecność lub brak obecności elementu 2. Czujnik 16 emituje sygnał do jednostki logicznej 7 po wykryciu obecności elementu 2, zaś jednostka logiczna 7 może obliczyć na podstawie znanej prędkości i odległości między dyszą 13, a czujnikiem 16 na wózku czas, jaki pozostał do chwili, gdy dysza 13 znajdzie się w określonym położeniu w stosunku do elementu, którego obecność stwierdził czujnik. Następnie jednostka logiczna 7 po upływie określonego czasu może wyemitować impuls, aby aktywować dyszę 13, w wyniku czego spoiwo będzie dozowane w kierunku elementu 2 o kształcie cylindrycznym - wówczas, gdy dysza 13 znajdzie się na jego wysokości. Rozwiązanie tego rodzaju zapewnia, że spoiwo nanoszone jest na właściwą część elementu 2. Zgodnie z tym, co zaprezentowano na fig. 12b, dyszę można zaprojektować w taki sposób, aby dozowała spoiwo w kierunku dwóch punktów na obwodzie odcinka cylindrycznego 2. Wówczas te dwa punkty 25 stanowią punkty połączeń w konstrukcji komórkowej 1. Widać wyraźnie, że w tym wypadku każdy z elementów cylindrycznych lub odcinków rurowych 2 obejmuje cztery punkty połączeń 25 z sąsiadującymi elementami 2, co zaprezentowano na fig. 13. Konstrukcję komórkową 1 tworzą wówczas elementy cylindryczne lub odcinki rurowe 2, jakie dysponują sześcioma punktami stykowymi z sąsiednimi odcinkami rurowymi, z których cztery stanowią zarazem

PL 213 854 B1 punkty połączeń 25, zaś dwa nie stanowią punktów połączeń 25, jako że w punktach tych nie naniesiono spoiwa.

Przedmiotem wynalazku jest również urządzenie do wytwarzania konstrukcji komórkowej 1 obejmującej pewną liczbę elementów 2. Zgodnie z tym, co zaprezentowano na fig. 14-20, urządzenie według wynalazku obejmuje prowadnicę 8 o ściankach wewnętrznych 9, jakie są korzystnie proste i tworzą kanał 10, wewnątrz którego doprowadzać można pewną liczbę jednakowych elementów 2. Kanał 10 można korzystnie zaprojektować w taki sposób, aby można go było zasilać z dwóch różnych kierunków.

Zgodnie z tym, co zaprezentowano na fig. 15, 18 i fig. 4-6, urządzenie według wynalazku może obejmować stół 17 odbierający spójny rząd elementów, przy czym stół 17 tego rodzaju charakteryzuje się płaską powierzchnią roboczą, na której odebrane elementy 2 mogą się ślizgać. Nośnik 12 rozmieszczono w tym wypadku w taki sposób względem stołu 17, że ruch nośnika 12 do położenia końcowego przed jego przemieszczeniem w drugim kierunku powoduje ruch elementów z kanału 10 na stół 17, gdzie dostarczane są na powierzchnię roboczą stołu 17. Zgodnie z korzystnym rozwiązaniem stół 17 przemieszcza się w kierunku prostopadłym względem kierunku ruchu nośnika 12 i równolegle względem pierwszego kierunku.

Ze stołem 17 łączy się korzystnie płyta lub belka 18, przy czym talerz lub belka 18 przemieszcza się w kierunku do i od powierzchni roboczej stołu 17. W związku z tym istnieje możliwość korekcji błędu położenia poszczególnych elementów 2 po zetknięciu ze sobą dwóch rzędów. Na fig. 10 i 11 oraz na fig. 22-24 zaprezentowano, w jaki sposób jest wykorzystywana belka 18 do korygowania błędów położenia. W trakcie procesu transportu dochodzi do sytuacji, gdy jeden lub więcej elementów 2 wystaje nad pozostałą częścią konstrukcji komórkowej. Po doprowadzeniu rzędu elementów 2 przez nośnik 12, belka 18 jest opuszczana, przylegając do konstrukcji komórkowej 1 i wciskając jednocześnie w dół sterczące elementy 2.

Urządzenie według wynalazku obejmuje również jeden lub więcej napędów/urządzeń napędowych 11 rozmieszczonych w taki sposób, aby mogły one oddziaływać na elementy 2 umieszczone wewnątrz kanału 10 dla ich przenoszenia w pierwszym kierunku w taki sposób, aby wewnątrz kanału 10 można było przenosić spójny rząd elementów 2. Na fig. 14 i 17 zaprezentowano z kolei, w jaki sposób elementy 2 są przenoszone na taśmie przenośnika w kierunku pasa prowadzącego 27, wokół którego porusza się pas napędowy 28. Wówczas, gdy elementy 2 dosięgną pasma prowadzącego 27, będąc doprowadzane z pomocą taśmy przenośnika, zostaną przekazane z pomocą pasa napędowego 28 w kierunku prowadnicy 8, której wewnętrzne ścianki 9 tworzą kanał 10. Zarówno taśma przenośnika, jak i pas napędowy 23 mogą być napędzane z zastosowaniem wspólnego urządzenia napędowego 11.

Zgodnie z tym, co zaprezentowano na fig. 15 i fig. 16 oraz fig. 4-6, nośnik 12 rozmieszczony jest w połączeniu z kanałem 10, przy czym nośnik 12 w kierunku wzdłużnym rozmieszczony jest zasadniczo równolegle względem pierwszego kierunku. Nośnik 12 może się również przemieszczać w drugim kierunku, zasadniczo prostopadle względem pierwszego kierunku, w taki sposób, aby, przemieszczając się w drugim kierunku, zabierał jednocześnie ze sobą spójny rząd elementów 2, jakie transportowano wewnątrz kanału 10. W ten sposób rząd ten przenoszony jest do położenia końcowego przed przemieszczeniem nośnika 12 w drugim kierunku. Zgodnie z korzystnym rozwiązaniem (patrz przykładowo fig. 18) prowadnica 8 obejmuje dwie nieruchome części 23 oraz ruchomą część 21, przy czym ruchoma część prowadnicy 8 rozmieszczona jest w taki sposób, że może się przemieszczać w kierunku pionowym (patrz: fig. 7, 8 i 11) wraz z nośnikiem 12 między pierwszym położeniem, w którym ruchoma część 21 prowadnicy znajduje się na płaszczyźnie odrębnej względem powierzchni roboczej stołu, a drugim położeniem, w którym przynajmniej fragment ruchomej części 21 prowadnicy znajduje się na jednym poziomie z płaszczyzną roboczą stołu 17. Ruchoma część prowadnicy 21 obejmuje podporę 22, na której umieścić można elementy konstrukcji komórkowej 1, przy czym podpora 22 stanowi dno kanału 10, a ponadto można ją regulować w kierunku pionowym w taki sposób, aby elementy różnej wysokości można było umieścić we właściwym położeniu względem nośnika 12. Na fig. 25a zaprezentowano schematycznie, w jaki sposób elementy cylindryczne określonej wysokości przyjmowane są wewnątrz ruchomej części 21. W oparciu o fig. 25b zostanie wyjaśnione, w jaki sposób postępuje się z elementami niższej wysokości. Aby przyjąć elementy 2 różnej wysokości, stosuje się element odległościowy 29 w celu podniesienia podpory 22 stanowiącej dno kanału. Takie rozwiązanie zapewnia, że nośnik 12 nadal będzie rozmieszczony we właściwym położeniu względem elementów 2 wewnątrz kanału pomimo tego, że wysokość elementów 2 jest wówczas niższa.

PL 213 854 B1

Zgodnie z tym, co zaprezentowano na fig. 12, urządzenie wyposażone jest w przynajmniej jedną dyszę 13, jaka łączy się ze źródłem 14 spoiwa. Dysza 13 przemieszcza się w kierunku równoległym względem pierwszego kierunku, przy czym rozmieszczona jest w sposób umożliwiający nanoszenie spoiwa na rząd elementów 2, jakie zostały przeniesione do położenia końcowego, lub w sposób umożliwiający nanoszenie spoiwa na rząd elementów przed ich przeniesieniem do położenia końcowego z pomocą nośnika 12. W ten sposób dysza 13 może się przemieszczać wzdłuż spójnej grupy elementów 2 i nanosić na nie spoiwo.

Zgodnie z korzystnym sposobem wykonania według wynalazku przynajmniej jeden czujnik 6 rozmieszczony jest w połączeniu z kanałem 10, umożliwiając wykrywanie elementów przenoszonych wewnątrz kanału 10, co zaprezentowano na fig. 18-21. Zgodnie z korzystnym rozwiązaniem czujnik 6 podłączony jest w tym wypadku do urządzenia napędowego 11 - przykładowo za pośrednictwem jednostki logicznej 7 - przy czym proces transportu elementów 2 można przerwać wówczas, gdy wzdłuż czujnika 6 przekazana zostanie określona liczba elementów 2.

Urządzenie wyposażone jest korzystnie w stojak 19, na którym umieszczony jest ruchomo wózek 15 w połączeniu z powierzchnią roboczą stołu 17 (patrz fig. 21). Na wózku 15 umieszczono dyszę 13, w wyniku czego podczas ruchu wózka 15 dysza 13 może być prowadzona wzdłuż rzędu elementów 2 znajdujących się na powierzchni roboczej stołu 17. W tym wypadku wózek 15 wyposażony jest w przynajmniej jeden czujnik 16, jaki wykrywa obecność elementu umieszczonego na stole 17. Czujnik 16 znajduje się w pewnej odległości od dyszy 13, w kierunku ruchu wózka. Wózek 15 wyposażony jest przy tym korzystnie w dwa czujniki 16. Wózek 15 może być napędzany z określoną prędkością, przy czym urządzenie obejmuje jednostkę logiczną 7, w której zapisano informację na temat ustalonej prędkości oraz odległości między czujnikiem 16 a dyszą 13 w wózku 15. Jednostka logiczna 7 podłączona jest ponadto do czujnika 16 na wózku 15, w wyniku czego wówczas, gdy wózek 15 się przemieszcza, jednostka logiczna 7 oblicza czas, jaki pozostał do chwili, gdy dysza 13 znajdzie się w określonym położeniu względem elementu 2 wykrytego przez czujnik 16.

Urządzenie według wynalazku działa w opisany niżej sposób. Po uruchomieniu napędu 11 elementy 2 przenoszone są z pomocą taśmy przenośnika w kierunku pasa napędowego 28, który popycha elementy do wnętrza kanału 10. Pod wpływem nacisku elementów nadchodzących z tyłu elementy 2 przeprowadzane są naprzód wewnątrz kanału 10. Elementy 2 przemieszczają się następnie wzdłuż detektora 6, jaki emituje sygnał do jednostki logicznej 7 dla każdego, mijającego go, elementu 2. Po tym, jak określona liczba elementów 2 przemieści się wzdłuż detektora 6, jednostka logiczna 7 wydaje polecenie zatrzymania napędu 11. Wówczas proces zasilania ulega zatrzymaniu. Określona liczba elementów 2 stanowi liczbę wymaganą do wypełnienia ruchomej części 21 prowadnicy. Tym samym do przerwania procesu zasilania dochodzi wówczas, gdy kanał 10 ruchomej części 21 prowadnicy jest wypełniony elementami cylindrycznymi lub odcinkami rurowymi 2. Detektory 6 można umieścić w ruchomej części 21 prowadnicy lub w jednej z nieruchomych części 20 prowadnicy, względnie zarówno w części ruchomej 21, jak i w częściach nieruchomych 20. W sytuacji, gdy detektory 6 umieszczone zostaną w części ruchomej 21 prowadnicy, nie jest konieczne liczenie elementów przemieszczających się wzdłuż detektora. Możliwe jest również umieszczenie jednego lub więcej detektorów 6 i ich podłączenie do środkowej części kanału 10 w ruchomej części 21. Detektor lub detektory 6 wykrywają wówczas bez trudu, że elementy cylindryczne 2 dosięgły środka kanału 10 z obydwu kierunków zasilania. Jednostka logiczna 7, jaka podłączona jest do detektorów 6, otrzymuje wówczas informację, że kanał 10 ruchomej części 21 prowadnicy jest pełny, po czym może przerwać proces doprowadzania nowych elementów 2. Istnieje oczywiście możliwość, aby jednostka logiczna 7 zarówno obliczała liczbę elementów 2, jakie przemieszczają się wzdłuż detektorów 6, jak również wykrywała, czy kanał 10 ruchomej części prowadnicy jest już pełny.

Gdy kanał 10 ruchomej części 21 jest pełny, a proces zasilania przerwano, część ruchoma 21 prowadnicy i nośnik 12 umieszczone są nieznacznie poniżej poziomu stołu 17. Z pomocą elementów podnoszących, jakich nie uwzględniono na rysunku, przykładowo cylindrów hydraulicznych lub pneumatycznych, część 21 prowadnicy podnoszona jest wraz z nośnikiem 12 do poziomu, gdy dno części prowadnicy znajdzie się na jednej wysokości z powierzchnią roboczą stołu 17. Rząd 4 elementów cylindrycznych 2 zostanie wówczas przeniesiony z pomocą nośnika 12 na powierzchnię roboczą stołu 17. Zakłada się przy tym, że poprzedni rząd 3 elementów cylindrycznych 2 został już dostarczony na powierzchnię roboczą stołu 17 podczas poprzedzającego etapu procesu. Podczas transportu nowego rzędu 4 doszło do następujących zjawisk. Wózek 15 prowadził dyszę 13 wzdłuż rzędu 3, przy czym czujniki 16 na wózku wykrywały obecność elementów 2 w rzędzie 3. Dysza 13 rozpylała spoiwo

PL 213 854 B1 w dwóch punktach na każdym elemencie 2. Co więcej, stół 17 przemieścił się o pewien odcinek w kierunku równoległym względem kierunku doprowadzania elementów 2 wewnątrz kanału 10. W tym wypadku stół 17 przemieścił się o odcinek, stanowiący pół średnicy jednego z elementów cylindrycznych. W ten sposób rząd 3 umieszczany jest w pewnym przesunięciu. Zasadniczo przesunięcie tego rodzaju można uzyskać poprzez wybór różnego odcinka, przy czym odcinek ten nie może stanowić całej średnicy elementu cylindrycznego lub jej wielokrotności.

Poprzedzający rząd 3 umieszczony jest zatem w przesunięciu względem kolejnego rzędu 4, jaki wprowadzany jest na stół, przy czym elementy 2 w poprzedzającym rzędzie 3 również zaopatrzone są w spoiwo, przykładowo klej. Gdy nośnik 12 przenosi nowy rząd 4 w kierunku poprzedzającego rzędu 3, nowy rząd 4 transportowany jest w taki sposób, aby znaleźć się blisko poprzedzającego rzędu 3, po czym jest z nim łączony z zastosowaniem spoiwa, jakie naniesiono na elementy 2 w poprzedzającym rzędzie 3. Nowy rząd 4 spycha przy tym poprzedzający rząd 3 w tył w poprzek stołu 17. Nowy rząd 4 i poprzedzający rząd 3 tworzą wówczas złożoną konstrukcję komórkową 1.

Nośnik 12 zostanie wówczas wycofany, przy czym belka 18, charakteryzująca się suwem roboczym w dół, przemieszcza się w dół w pobliże konstrukcji komórkowej 1. Elementy 2, jakie wystają z konstrukcji komórkowej 1, są wówczas wciskane w dół, zajmując właściwe położenie. Następnie belka poziomująca 18 jest podnoszona. W tym czasie nośnik 12 jest wycofywany do położenia, gdzie łączy się z kanałem 10. Ruchoma część 21 prowadnicy przesuwa się w dół do położenia zasilania, po czym rozpocząć można kolejny cykl pracy. Nowe elementy 2 przemieszczane są wewnątrz kanału 10 zaś wózek 15 przesuwa się wzdłuż nowego rzędu 4 w konstrukcji komórkowej 1, czemu towarzyszy nanoszenie spoiwa na elementy 2 w nowym rzędzie 4. Stół 17 zostanie ponownie przesunięty o pewien odcinek, lecz w przeciwnym kierunku względem poprzedzającego ruchu stołu 17, w wyniku czego stół 12 powróci do pierwotnego położenia. W ten sposób kolejny powleczony rząd 4 zostanie umieszczony w pewnym przesunięciu względem kolejnego rzędu 5.

Niniejszy wynalazek dotyczy również szybkiego i niezawodnego sposobu wytwarzania konstrukcji komórkowych. W przypadku rozwiązania, zgodnie z którym proces zasilania odbywa się w dwóch kierunkach, jego korzystną stroną jest to, że długość cyklu jest mniejsza. Ze względu na to, że poziom dna kanału można regulować, uzyskano tę korzyść, że zastosowanie znajdują tu odcinki rurowe różnej długości. Dzięki wykorzystaniu belki poziomującej uzyskano z kolei tę korzyść, że skorygować można niewłaściwe położenie elementów tworzących część konstrukcji komórkowej.

Ze względu na fakt, ze wózek dysponujący dyszą jest wyposażony w czujniki podłączone do jednostki logicznej, uzyskano tę korzyść, że spoiwo można umieszczać na elementach w dowolnym położeniu. Tym samym zredukowano ilość stosowanego tu spoiwa. Wówczas, gdy stół ma możliwość przemieszczania się, uzyskiwana jest z kolei ta korzyść, że wszystkie elementy w rzędzie można bez trudu rozmieścić w przesunięciu względem kolejnego rzędu. Z kolei w przypadku zastosowania jednostki logicznej podłączonej do czujników, a regulującej przebieg procesu zasilania, wiąże się to z tą korzyścią, że proces zasilania przerwać można w sposób automatyczny. W sytuacji, gdy cały rząd jest przemieszczany w kierunku poprzedzającego rzędu jako spójna jednostka, uzyskiwana jest ta korzyść, że proces wytwarzania przebiega szybciej niż w przypadku przemieszczania pojedynczych elementów. Wówczas, gdy detektory umieszczone są wewnątrz ruchomej części prowadnicy, uzyskiwana jest natomiast ta korzyść, że proces zasilania można kontrolować w zależności od tego, czy kanał jest wypełniony.

Jako że kanał nie jest zablokowany na tej samej wysokości co stół, lecz można go podnosić i opuszczać, zapewniono miejsce na dyszę.

Claims (19)

1. Sposób wytwarzania konstrukcji komórkowej obejmującej grupę jednakowych, wydrążonych elementów cylindrycznych z otwartym końcem, znamienny tym, że w kolejnych etapach ustawia się, na otwartym końcu i równolegle względem siebie, pierwszą grupę jednakowych, wydrążonych elementów cylindrycznych (2) w pierwszy rząd (3) elementów, ustawia się, na otwartym końcu i równolegle względem siebie, drugi rząd (4) jednakowych, wydrążonych elementów cylindrycznych (2) z drugiej grupy jednakowych elementów, przy czym elementy z drugiej grupy elementów doprowadza się z dwóch przeciwnych kierunków, równoległych względem pierwszego rzędu elementów, aż do momentu, gdy elementy (2) przenoszone w jednym kierunku zetkną się z elementami (2) przenoszoPL 213 854 B1 nymi w drugim kierunku, tworząc drugi rząd (4) elementów (2), przy czym ustawia się drugi rząd (4), równolegle do pierwszego rzędu (3), lecz z przesunięciem fazowym względem pierwszego rzędu (3), nanosi się spoiwo na elementy w przynajmniej jednym z dwóch rzędów (3, 4), a po utworzeniu drugiego rzędu (4) przynajmniej jeden z dwóch rzędów (3, 4) zbliża się do drugiego aż do zetknięcia, a tym samym połączenia za pomocą spoiwa.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przerywa się doprowadzanie z obydwu kierunków wówczas, gdy zostanie przeniesiona ustalona liczba elementów (2).

3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wszystkie elementy (2) posiadają ten sam kształt i jest to kształt cylindryczny.

4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że ustawia się, na otwartym końcu i równolegle względem siebie, jednakowe wydrążone elementy cylindryczne (2) z trzeciej grupy jednakowych elementów (2) w trzeci rząd (5) elementów, przy czym trzeci rząd elementów (2) jest równoległy względem rzędów (3, 4) w złożonej konstrukcji komórkowej (1), i przemieszcza się złożoną konstrukcję komórkową (1) o pewien odcinek w kierunku wzdłużnym pierwszego i drugiego rzędu (3, 4) elementów między pierwszym położeniem złożonej konstrukcji komórkowej (1), a drugim położeniem, a ponadto nanosi się spoiwo na elementy w przynajmniej jednym spośród drugiego rzędu (4) i trzeciego rzędu (5), przed, po lub w czasie przemieszczania konstrukcji komórkowej (1) do drugiego położenia i zbliża się do siebie trzeci rząd (5) i konstrukcję komórkową (1) po przemieszczeniu konstrukcji komórkowej (1) i naniesieniu spoiwa, aż do ich połączenia za pomocą spoiwa i utworzenia złożonej konstrukcji komórkowej (1), której częścią jest trzeci rząd (5).

5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że przerywa się doprowadzanie z obydwu kierunków wówczas, gdy ustalona liczba elementów (2) zostanie przeniesiona, a ponadto tym, że drugi rząd (4) i pierwszy rząd (3) zbliża się do siebie po przerwaniu doprowadzania.

6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że zbliżanie do siebie elementów (2) w pierwszym i drugim rzędzie (3, 4) elementów (2) odbywa się przez jednoczesne przenoszenie elementów w drugim rzędzie (4) w kierunku pierwszego rzędu (3) tak, że cały drugi rząd (4) przeprowadza się w kierunku pierwszego rzędu (3) jako spójną jednostkę.

7. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że podczas podawania jednakowych, wydrążonych elementów cylindrycznych (2) elementy te w obydwu kierunkach doprowadzania przemieszcza się wzdłuż detektora (6) połączonego z jednostką sterującą (7) i stwierdza się, ile jednakowych, wydrążonych elementów cylindrycznych (2) jest przeprowadzanych wzdłuż detektora (6), a po przeprowadzeniu określonej liczby elementów (2) za pomocą jednostki logicznej (7) emituje się sygnał decydujący o przerwaniu procesu doprowadzania.

8. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że spoiwo nanosi się na elementy (2) w rzędzie prowadząc wózek (15), dysponujący przynajmniej jednym czujnikiem (16) i dyszą (13) podłączoną do źródła (14) spoiwa, wzdłuż rzędu z założoną prędkością, przy czym za pomocą czujnika (16), umieszczonego w pewnej odległości od dyszy (13) stwierdza się obecność lub brak obecności elementu, a ponadto emituje się sygnał do jednostki logicznej (7) po wykryciu obecności elementu (2), zaś za pomocą jednostki logicznej (7) oblicza się, na podstawie znanej prędkości i odległości między dyszą (13), a czujnikiem (16) na wózku (15) czas, jaki pozostał do chwili, gdy dysza (13) znajdzie się w określonym położeniu w stosunku do elementu, którego obecność stwierdził czujnik (16), a następnie emituje impuls, aby aktywować dyszę (13) po tym, jak upłynie określony czas.

9. Urządzenie do wytwarzania konstrukcji komórkowej obejmującej pewną liczbę wydrążonych elementów cylindrycznych, znamienne tym, że w jego skład wchodzi prowadnica (8) o ściankach wewnętrznych (9), tworzących kanał (10), doprowadzający grupę jednakowych wydrążonych elementów cylindrycznych (2), stojących na otwartym końcu, napędy (11), oddziałujące w pierwszym kierunku na wydrążone elementy cylindryczne, stojące na otwartym końcu, umieszczone wewnątrz kanału (10), nośnik (12), rozmieszczony w połączeniu z kanałem (10), zasadniczo równolegle w kierunku wzdłużnym względem pierwszego kierunku i ruchomo zasadniczo prostopadle względem pierwszego kierunku, przynajmniej jedna dysza (13), połączona ze źródłem (14) spoiwa i rozmieszczona ruchomo w kierunku równoległym względem pierwszego kierunku.

10. Urządzenie według zastrz. 9, znamienne tym, że jest zaopatrzone w przynajmniej jeden czujnik (6), powiązany z kanałem (10) dla wykrywania wydrążonych elementów cylindrycznych przenoszonych wewnątrz kanału.

11. Urządzenie według zastrz. 9, znamienne tym, że prowadnicę (8) stanowi prosta prowadnica.

PL 213 854 B1

12. Urządzenie według zastrz. 9, znamienne tym, że obejmuje stół (17) odbierający spójny rząd wydrążonych elementów cylindrycznych, stojących na otwartym końcu, przy czym stół (17) jest zaopatrzony w płaską powierzchnię roboczą z poślizgiem dla odebranych wydrążonych elementów cylindrycznych (2), stojących na otwartym końcu, a nośnik (12) jest tak rozmieszczony względem stołu (17), że ruch nośnika (12) do położenia końcowego przed jego przemieszczaniem w drugim kierunku powoduje ruch wydrążonych elementów cylindrycznych z kanału (10) na powierzchnię roboczą stołu (17).

13. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że stół (17) jest ruchomy w kierunku prostopadłym względem kierunku ruchu nośnika (12) i równolegle względem pierwszego kierunku.

14. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że ze stołem (17) jest połączona płyta lub belka (18), przy czym płyta lub belka (18) jest ruchoma w kierunku do i od powierzchni roboczej stołu (17).

15. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że jest wyposażone w stojak (19), na którym jest umieszczony ruchomo wózek (15) w kontakcie z powierzchnią roboczą stołu (17), przy czym dysza (13) jest umieszczona na wózku (15), ruchomo wzdłuż rzędu wydrążonych elementów cylindrycznych, stojących na otwartym końcu, znajdujących się na powierzchni roboczej stołu (17), przy czym wózek (15) jest wyposażony w przynajmniej jeden czujnik (16), wykrywający obecność elementu umieszczonego na stole (17), który to czujnik (16) znajduje się w pewnej odległości od dyszy (13) w kierunku ruchu wózka (15).

16. Urządzenie według zastrz. 15, znamienne tym, że wózek (15) jest dostosowany do napędzania z założoną prędkością, a urządzenie zawiera jednostkę logiczną (7), z zapisaną informacją na temat założonej prędkości oraz odległości między czujnikiem (16), a dyszą (13) w wózku (15), przy czym do czujnika (16) na wózku (15) jest ponadto podłączona jednostka logiczna (7), zdolna do obliczania, podczas ruchu wózka (15), czasu jaki pozostał do chwili, gdy dysza (13) znajdzie się w określonym położeniu względem elementu (2) wykrytego przez czujnik (16).

17. Urządzenie według zastrz. 10, znamienne tym, że kanał (10) jest rozmieszczony w sposób umożliwiający jego zasilanie z dwóch różnych kierunków.

18. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że prowadnicę (8) stanowi prosta prowadnica, która obejmuje dwie nieruchome części (20) oraz ruchomą część (21), przy czym ruchoma część (21) prowadnicy (8) jest ruchoma w kierunku pionowym wraz z nośnikiem (12) między pierwszym położeniem, w którym ruchoma część (21) prowadnicy (8) znajduje się na płaszczyźnie odrębnej względem powierzchni roboczej stołu (17), a drugim położeniem, w którym przynajmniej fragment ruchomej części (21) prowadnicy (8) znajduje się na jednym poziomie z płaszczyzną roboczą stołu (17).

19. Urządzenie według zastrz. 18, znamienne tym, że ruchoma część (21) prowadnicy obejmuje podporę (22) dla elementów konstrukcji komórkowej, przy czym podpora (22) stanowi dno kanału (10), a ponadto jest przesuwna w kierunku pionowym dla umieszczania wydrążonych elementów cylindrycznych o różnej wysokości we właściwym położeniu względem nośnika (12).