PL213495B1 - Silnik parowy turborotacyjny do generatora elektrycznego elektrowni - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest silnik parowy turborotacyjny do generatora elektrycznego elektrowni.

Z polskiej literatury naukowo-technicznej ”Poradnik inżyniera elektryka” tom IV wydanej w 1975 roku znany jest zespól turbinowy o mocy 600 MW o całkowitej długości 22,245 m. Składa się on z turbiny wysokiego ciśnienia, turbiny średniego ciśnienia i dwóch turbin niskiego ciśnienia. Wylot pary z turbiny wysokiego ciśnienia połączony jest przewodami z wtórnym przegrzewaczem pary, która po przegrzaniu wtórnym jest kierowana do turbiny średniego ciśnienia. Z podręcznika „Elektrownie” autorów D. Landyn, M. Pawlik, F. Strzelczyk wydanej przez Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1995, znana jest w przekroju osiowym turbina kondensacyjna 18K360 Zamech. Turbina wysokoprężna składa się z turbiny wysokiego ciśnienia, turbiny średniego ciśnienia o budowie symetrycznej względem płaszczyzny prostopadłej do osi turbiny i turbiny niskiego ciśnienia o budowie symetrycznej względem płaszczyzny prostopadłej do osi turbiny, przy czym zasilanie parą tych stopni jest umieszczone w płaszczyznach tej symetrii. Jednym ze sposobów regulacji mocy turbiny jest regulacja ilościowo-jakościowa, która polega na tym, że dopływ pary do turbiny jest sterowany najczęściej przez cztery zawory regulacyjne, zaś od każdego zaworu para jest kierowana do samodzielnej grupy dysz. Zamykając lub otwierając odpowiednie zawory można zmieniać łuk zasilania stopnia regulacyjnego turbiny, przy czym do zaworów regulacyjnych para dopływa przez zawór główny. Przedstawiona w książce turbina jest również rozbudowana osiowo i posiada dużą masę na jednostkę mocy i duży moment bezwładności zespołów wirujących. Z polskiego opisu patentowego nr 152 837 znana jest maszyna rotacyjna przepływu ciągłego wyporowego posiadająca dwuwirnikowy mechanizm roboczy wielofunkcyjny. Jeden wirnik jest 10-cio łopatkowy o promieniowym układzie płaszczyzn łopatek, zaś drugi wirnik wrębowy, wyporowy jest współpracujący z wirnikiem łopatkowym, przy czym oba wirniki wirują wokół własnych osi obrotu. Mechanizm ten może być stosowany do silników pneumatycznych, sprężarek lub do silników hydraulicznych i pomp wyporowych.

Istotą wynalazku jest silnik parowy turborotacyjny do generatora elektrycznego elektrowni, który wyposażony jest w stopień rotacyjny wysokiego ciśnienia i stopień rotacyjny średniego ciśnienia, sprzężony z wałem turbiny niskiego ciśnienia z zaworem elektromechanicznym regulacji ciśnienia pary zasilającej stopień wysokiego ciśnienia, po stronie strefy rozprężania pary w cylindrze wewnętrznym obu stopni wykonany jest układ czterech równoległych kanałów szczelinowych o rozpiętości obwodowej mierzonej na cylindrze wewnętrznym równej długości łuku między stopami łopatek jednej komory międzyłopatkowej. Układ czterech kanałów szczelinowych połączony jest ze strefą wydechu rozprężonej pary w obu stopniach rotacyjnych kanałem łukowym wykonanym w korpusie wewnętrznym silnika pod wirnikiem wrębowym. W korpusie wewnętrznym obu stopni przy układzie czterech kanałów znajduje się otwór cylindryczny, w którym umieszczone jest obrotowe wrzeciono ścięte płaszczyznami średnicowymi wrzeciona na jego długości odpowiadającej długości komór międzyłopatkowych obu stopni rotacyjnych i płaszczyznami prostopadłymi do osi wrzeciona. Średnicowe ścięcie wrzeciona zachowuje drożność kanału obwodowego ze strefą rozprężania pary w obu stopniach rotacyjnych w skrajnym położeniu wrzeciona, zaś drugie skrajne położenie swoją cylindryczną powierzchnią całkowicie przysłania układ kanałów obu stopni, przy czym zakres regulacji wynosi 100°. Wrzeciono na odcinku między obu stopniami rotacyjnymi w środku grubości krążka ma nacięte koło zębate, współpracujące z kołem zębatym przeniesienia napędu wrzeciona na zewnątrz korpusu silnika połączonym sztywno z wałkiem ułożyskowanym w korpusie wewnętrznym i wychodzącym na zewnątrz korpusu silnika zakończonym kołem zębatym. Koło zębate osadzone jest na wałku na zewnątrz korpusu silnika i współpracuje z zębatką, której jeden koniec ma nacięte dwa wypusty w płaszczyźnie poziomej współpracujące ruchowo z wpustami wykonanymi w korpusie silnika, zaś drugi koniec ma gwint wewnętrzny samohamowny skojarzony ruchowo z gwintem zewnętrznym wałka obrotowego silnika serwomechanizmu przymocowanego do korpusu silnika.

Korzystnym skutkiem stosowania silnika według wynalazku jest znaczne zmniejszenie długości silnika parowego, a stąd znaczne zmniejszenie jego masy co spowoduje łatwiejsze i tańsze fundamentowanie. Koszty wykonania tego silnika również ulegną znacznemu zmniejszeniu, ponieważ scalony zespół dwóch stopni rotacyjnych jest technologicznie prostszy w produkcji seryjnej od zespołu turbinowego wielostopniowego. Wynika to z tego, że łopatki na powierzchniach zewnętrznych mają płaszczyzny, zaś głowy i stopy łopatek są powierzchniami walców obrotowych. Technologiczny jest również korpus silnika według wynalazku, ponieważ cylinder, w którym obraca się wirnik łopatkowy ma zarys okręgu. Powierzchnia walcowa wrębu jest powierzchnią swobodną i można ją zastąpić poPL 213 495 B1 wierzchnią walca obrotowego i stycznych do niego płaszczyzn. Znacznie zmniejszają się straty przepływu pary w całym silniku według wynalazku w porównaniu ze stratami w wysokoprężnym zespole turbinowym wielostopniowym co wpłynie korzystnie na zwiększenie sprawności efektywnej całego silnika. Układ automatycznej regulacji końcowej objętości rozprężania pary w obu stopniach rotacyjnych przez ruchome wrzeciono oraz dławienie i oddławianie pary zasilającej przez zawór elektromechaniczny umieszczony w króćcu dolotowym pary w stopniu wysokoprężnym pozwoli skutecznie regulować moment obrotowy silnika przy stałych obrotach i zmiennym obciążeniu generatora elektrycznego. Stosowanie silnika według wynalazku powoduje zmniejszenie powierzchni zewnętrznej korpusu i stąd mniejsze straty ciepła uciekającego do atmosfery. Silnik jest nową jakością w systemach silników parowych wielkich mocy.

Wynalazek został przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przekrój poprzeczny A-A rotacyjnego stopnia wysokoprężnego, fig. 2 - przekrój osiowy B-B łamany i przekrój osiowy C-C prosty scalonych obu stopni rotacyjnych silnika, fig. 3 - przekrój poprzeczny D-D i widok A na mechanizm zębatki silnika serwomechanizmu, fig. 4 - zarys rzeczywisty łopatki i średnicy wirnika łopatkowego silnika, zarys rzeczywisty wrębu oraz zarys rzeczywisty wirnika wrębowego, fig. 5 - schemat układu siłowni, fig. 6 - wykres obiegu cieplnego całego silnika w układzie temperatura-entropia.

Opis schematu siłowni. Para wodna z kotła k płynie do przegrzewacza pary pp i kierowana jest do rotacyjnego stopnia wysokoprężnego SrI, zaś rozprężona w tym stopniu płynie do wtórnego przegrzewacza pary ppw i płynie do stopnia średniego ciśnienia SrII. Po rozprężeniu w tym stopniu para płynie do turbiny tn niskiego ciśnienia, zaś po rozprężeniu płynie do skraplacza Sk, w którym skrapla się i płynie do pompy P skroplin. Pompa P tłoczy wodę do podgrzewacza wody Pw, a stąd płynie do kotła k i obieg pary się zamyka. Moc Mm odbierana jest z wału turbiny tn i przekazywana jest do generatora G elektrycznego.

Na wykresie w układzie temperatura-entropia poszczególne punkty obiegu cieplnego oznaczają temperaturę i entropię przemiany pary wodnej, i tak: 1 - temperatura i entropia pary przegrzanej w przegrzewaczu pp, 2s - temperatura i entropia pary po rozprężaniu w rotacyjnym stopniu SrI wysokoprężnym, 3 - temperatura i entropia po wtórnym przegrzaniu pary w przegrzewaczu ppw, 4s - temperatura i entropia pary po rozprężaniu w rotacyjnym stopniu SrII 5s - temperatura i entropia pary po rozprężaniu w turbinie tn niskiego ciśnienia, 6 - temperatura i entropia skroplin ze skraplacza Sk, 7 - temperatura i entropia wody tłocznej do podgrzewacza wody Pw przez pompę P, 8 - temperatura i entropia wody wpływającej do kotła k, 9 - temperatura i entropia pary wypływającej z kotła k do przegrzewacza pp pary, 1 - temperatura i entropia pary po przegrzaniu w przegrzewaczu pp.

Budowa silnika rotacyjnego jest następująca: w korpusie 1 umieszczony jest wirnik 4 łopatkowy z łopatkami 4 zawierający tarczę 13 i tarczę 18 oraz pierścień 2 sztywno połączony z tarczą 18 poprzez koło zębate zarysu wewnętrznego, współpracujące z kołem zębatym 10 wirnika 3 wrębowego. Pierścień 11 oddziela stopień SrI od stopnia SrII, zaś tarcza 13 przechodzi w koniec rurowego wału 30 odbioru mocy z zespołu rotacyjnego i przekazuje tę moc na wał turbiny tn niskiego ciśnienia. Pokrywy 15 i 16 przymocowane są śrubami 17 i kołkami 31 do korpusu 1 i zawierają łożyska końców wału, zaś korpus 1 stoi na stopach 5. Korpus wewnętrzny składa się z krążka 12, krążka 25 i krążka 26, które są sztywno połączone z cylindrem 24 wewnętrznym, na którego obudowie mierzy się długość łuku 1 układu kanałów 9 szczelinowych. Krążek 26 jest sztywno połączony z czopem 32, przechodzącym w rurowy koniec umocowany nieruchomo w pokrywie 19, przymocowanej śrubami 20 do pokrywy 16. Krążek 12 przechodzi w czop 14 rurowy podparcia łożyskowego korpusu wewnętrznego. W korpusie wewnętrznym wykonany jest kanał 6 łukowy, układ czterech kanałów 9 i cylindryczny otwór, w którym umieszczone jest obrotowe wrzeciono 8 z kołem zębatym, współpracującym z kołem 29 zębatym osadzonym sztywno na wałku 28 ułożyskowanym w korpusie wewnętrznym. Wałek 28 wychodzi na zewnątrz korpusu 1 i przekazuje moment regulacyjny na koło 29 zębate, które współpracuje z zębatką 23. Zębatka 23 jest wyposażona w wypusty 22, które wchodzą we wpusty prowadnicy 21 przymocowanej do pokrywy 19, do której przymocowany jest korpus silnika 33 serwomechanizmu. W króćcu parowym zasilającym stopień SrI umieszczony jest zawór 7 elektromechaniczny połączony przewodem elektrycznym z blokiem sterującym - nie pokazanym na rysunku. Zarys rzeczywisty łopatek 4 tworzą odcinki prostych a i b stycznych do okręgu K o promieniu współśrodkowego do okręgu D, który jest rzeczywistym zarysem zewnętrznym wirnika 4 łopatkowego, przy czym ostre krawędzie wrębu teoretycznego są zastąpione walcowymi powierzchniami stycznymi do zarysu rzeczywistego łopatki 4, zaś ich promienie są równe £. Zarys rzeczywisty wrębu W, który tworzy powierzchnię niewspółpracującą z krawędziami łopatki 4 można zastąpić technologicznie prostym zarysem okręgu dna wrębu W

PL 213 495 B1 i dwiema stycznymi do tego okręgu i jednocześnie stycznymi do okręgów o promieniach £ leżących na okręgu o promieniu 0,5 R, gdzie R jest teoretycznym promieniem wirnika 4 łopatkowego.

Działanie silnika; Para wodna z kotła k płynie do przegrzewacza pp pary, z którego kierowana jest poprzez zawór 7 do stopnia SrI gdzie rozpręża się w strefie rozprężania stopnia SrI i przekazuje część mocy do wirnika 4 łopatkowego, zaś moment obrotowy powstaje z siły parcia pary na wysuwające się z wrębów wirnika 3 wrębowego łopatki wirnika 4 łopatkowego. Ze stopnia SrI para kierowana jest do wtórnego przegrzewacza ppw pary, gdzie uzyskuje temperaturę przegrzania i płynie do stopnia SrII, w którym rozpręża się i przekazuje część mocy na wirnik 4 łopatkowy. Koniec wału 30 wirnika 4 łopatkowego przekazuje całą moc zespołu rotacyjnego na wał turbiny to niskoprężnej. W turbinie tn para oddaje dodatkową moc, zaś jej wał przekazuje sumaryczną moc silnika turborotacyjnego na wał generatora G elektrycznego. Rozprężona w turbinie tn para płynie do skraplacza Sk. Przy zredukowanym przez zawór 7 ciśnieniu pary zasilającej stopień SrI regulujące wrzeciono 8 otwiera pojedyncze kanały układu kanałów 9 i w chwili gdy pojawia się w komorze międzyłopatkowej w strefie rozprężania nieco niższe ciśnienie od ciśnienia wydechu w stopniu SrI i SrII (Fig. 1) następuje przepływ wtórnej pary ze strefy wydechu do strefy rozprężania poprzez kanał 6 łukowy w obu stopniach i ciśnienie w obu strefach jest jednakowe. W ten sposób eliminuje się powstawanie podciśnienia w komorach międzyłopatkowych, które powodowałoby uderzenie hydrauliczne w strefie wydechu obu stopni i związane z nim straty mocy. Napęd na wrzeciono 8 uzyskuje się przez koło zębate na wrzecionie 8 sprzężone z kołem 27 zębatym, którego wałek 28 przekazuje moment regulacyjny za pośrednictwem koła 29 zębatego na zębatkę 23 sprzężoną połączeniem ruchowym gwintu samohamownego wykonanego w otworze zębatki 23 i na wałku silnika 33 serwomechanizmu. Silnik 33 reaguje na impuls z bloku sterującego przy odchyleniu prędkości obrotowej wirnika 4 łopatkowego od wymaganej wartości prędkości ω obrotowej generatora G prądu przemiennego.

Claims (6)

1. Silnik parowy turborotacyjny do generatora elektrycznego elektrowni wyposażony w stopień rotacyjny wysokiego ciśnienia i stopień rotacyjny średniego ciśnienia, sprzężony z wałem turbiny niskiego ciśnienia z zaworem elektromechanicznym regulacji ciśnienia pary zasilającej stopień wysokiego ciśnienia, znamienny tym, że po stronie strefy rozprężania pary w cylindrze (24) wewnętrznym obu stopni znajduje się układ czterech równoległych kanałów (9) szczelinowych o rozpiętości obwodowej mierzonej na cylindrze (24) wewnętrznym równej długości łuku (1) między stopami łopatek (4) jednej komory międzyłopatkowej.

2. Silnik według zastrz. 1, znamienny tym, że układ czterech kanałów (9) szczelinowych jest połączony ze strefą wydechu rozprężonej pary w obu stopniach rotacyjnych kanałem (6) łukowym wykonanym w korpusie wewnętrznym silnika pod wirnikiem (3) wrębowym.

3. Silnik według zastrz. 1, znamienny tym, że w korpusie wewnętrznym obu stopni przy układzie czterech kanałów (9) wykonany jest otwór cylindryczny, w którym umieszczone jest obrotowe wrzeciono (8) ścięte płaszczyznami średnicowymi wrzeciona (8) na jego długości odpowiadającej długości komór międzyłopatkowych obu stopni rotacyjnych i płaszczyznami prostopadłymi do osi wrzeciona (8).

4. Silnik według zastrz. 3, znamienny tym, że średnicowe ścięcie wrzeciona (8) zachowuje drożność kanału (6) obwodowego ze strefą rozprężania pary w obu stopniach rotacyjnych w skrajnym położeniu wrzeciona (8), zaś drugie skrajne położenie swoją cylindryczną powierzchnią całkowicie przysłania układ czterech kanałów (9) obu stopni, przy czym zakres regulacji wynosi 100°.

5. Silnik według zastrz. 3 albo 4, znamienny tym, że wrzeciono (8) na odcinku między obu stopniami rotacyjnymi w środku grubości krążka (25) ma nacięte koło zębate współpracujące z kołem (29) zębatym przeniesienia napędu wrzeciona (8) na zewnątrz korpusu (1) silnika, połączonym sztywno z wałkiem (28) ułożyskowanym w korpusie wewnętrznym i wychodzącym na zewnątrz korpusu (1) silnika zakończonym kołem (29) zębatym.

6. Silnik według zastrz. 5, znamienny tym, że koło (29) zębate osadzone jest na wałku (28) na zewnątrz korpusu (1) silnika i współpracuje z zębatką (23), której jeden koniec ma nacięte dwa wypusty (22) w płaszczyźnie poziomej współpracujące ruchowo z wpustami wykonanymi w korpusie (1) silnika, zaś drugi koniec ma gwint wewnętrzny samohamowny skojarzony ruchowo z gwintem zewnętrznym wałka obrotowego silnika (33) serwomechanizmu przymocowanego do korpusu (1) silnika.

PL 213 495 B1