PL211358B1 - Inhalator do podawania leków proszkowych - Google Patents

Description

(19) PL (11) 211358 (13) B1 (51) Int.Cl.

A61M 15/00 (2006.01) (22) Data zgłoszenia: 18.06.2007

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (54)

Inhalator do podawania leków proszkowych (73) Uprawniony z patentu:

PRZEDSIĘBIORSTWO PRODUKCJI FARMACEUTYCZNEJ HASCO-LEK SPÓŁKA AKCYJNA, Wrocław, PL (43) Zgłoszenie ogłoszono:

22.12.2008 BUP 26/08 (45) O udzieleniu patentu ogłoszono:

31.05.2012 WUP 05/12 (72) Twórca(y) wynalazku:

LEON GRADOŃ, Warszawa, PL TOMASZ SOSNOWSKI, Warszawa, PL WITALIS RUMIŃSKI, Warszawa, PL

MACIEJ SZWAST, Warszawa, PL MICHAŁ PIROŻYŃSKI, Warszawa, PL STANISŁAW HAN, Wrocław, PL (74) Pełnomocnik:

rzecz. pat. Magdalena Krekora

PL 211 358 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest inhalator do podawania leków proszkowych, drogą wziewną, stosowany zarówno do podawania leków do leczenia schorzeń układu oddechowego, jak i dla systemowego podawania leków.

Lek dostający się do układu oddechowego formowany jest w postaci aerozolu, czyli kropel cieczy lub cząstek fazy stałej zawieszonych w sposób trwały we wdychanym powietrzu. Lek w postaci ciekłej przekształcany jest do formy aerozolowej przez rozdrobnienie cieczy za pomocą fal ultradźwiękowych lub rozproszenie w dyszy za pomocą sprężonego powietrza. Lek w postaci stałej rozdrobniony jest do formy proszku, który przechodzi do formy aerozolowej z zawiesiny leku w lotnej substancji, utworzonej pierwotnie pod podwyższonym ciśnieniem, a następnie rozprężanej w dyszy. Lotna substancja odparowuje, a cząstki tworzą aerozol wdychany przez pacjenta. Brak koordynacji wdechu z momentem wyzwolenia aerozolu z zasobnika ciśnieniowego oraz duża szybkość wypływu strugi aerozolu z dyszy powoduje, że nie może być on dostatecznie skutecznie ukierunkowany wdechem do tchawicy, przez co uderza z dużą energią w tylną ścianę gardł a, co powoduje niepożądaną depozycję leku w tym regionie ukł adu oddechowego, a tylko niewielka część leku przedostaje się do drzewa oskrzelowego.

Efekt terapeutyczny inhalacji zależy od wielkości cząstki aerozolu, a więc również od pierwotnego rozmiaru cząstki proszku. Właściwy efekt uzyskuje się wtedy, gdy cząstki aerozolowe mają średnicę poniżej 5 μm. Obecne tendencje i możliwości technologiczne wskazują na poprawę efektów aerozoloterapii w przypadkach, gdy cząstki proszku, z którego formowany jest aerozol mają średnice rzędu setek nanometrów. W celu zapewnienia subtelnego rozdrobnienia substancji aktywnej, cząstki jej nanosi się na powierzchnię większych cząstek substancji farmakologicznie obojętnej. Podczas inhalacji i wykorzystania odpowiedniej konstrukcji inhalatora następuje oderwanie cząstek substancji aktywnej od nośnika. Cząstki nośnika o dużej średnicy zostają wychwycone w drogach powietrznych głowy, a mniejsze cząstki leku przedostają się do dalszych części układu oddechowego. W przypadku, gdy proszek tworzą cząstki substancji leku, są one połączone ze sobą w strukturze proszkowej siłami kohezji, powodującymi silne powiązanie cząstek ze sobą. Porwanie cząstek z takiej struktury wymaga dużej energii przepływającego powietrza. Można ją uzyskać przez odpowiednie konstrukcje aplikatora, w którym proszek przechodzi do formy aerozolowej.

Proszek, czy to w postaci czystej substancji czynnej, czy też cząstek tej substancji związanej z nośnikiem, podawany jest do inhalatora proszkowego z zasobnika w formie kapsułki lub blistra. Porcja leku zawartego w zasobniku określona jest przez wielkość aplikowanej dawki. Ważnym elementem w konstrukcji inhalatora proszkowego jest również skuteczność opróżniania pojemnika z zawartej w nim porcji proszku. Skuteczność opróżniania zasobnika oraz przeprowadzania proszku do formy aerozolowej świadczy o jakości inhalatora.

Inhalator proszkowy znany z polskiego zgłoszenia patentowego nr 370285 przeznaczony jest do podawania leków pacjentom z mocno upośledzonym układem oddechowym. Inhalator posiada komorę aerodynamiczną oraz kanały doprowadzając powietrze ukształtowane w taki sposób, że przepływające przez nie powietrze tworzy, co najmniej trzy grupy strumieni, z których co najmniej jeden dopływa od strony przeciwnej w stosunku do wylotu z komory aerodynamicznej, a co najmniej dwa dopływają symetrycznie z dwóch boków, przy czym tworzą one z osią wzdłużną komory aerodynamicznej kąt ostry. Osie strumieni powietrza wpadającego do komory aerodynamicznej przecinają się przed miejscem skąd porywany jest proszek leku w wyniku, czego nawet przy niewielkich prędkościach przepływ jest silnie turbulentny, co umożliwia prawidłową inhalację.

Znany jest też z polskiego zgłoszenia patentowego nr 370286 inhalator proszkowy układ otwierania i opróżniania kapsułek. Inhalator do inhalacji sproszkowanych leków posiadający układ opróżniania kapsułek z lekiem oraz komorę aerodynamiczną, w której umieszcza się proszek do inhalacji, ma układ opróżniania kapsułek, który składa się z części nieruchomej, w której znajduje się narzędzie do otwierania kapsułki i ewentualnie przegroda zabezpieczająca oraz części ruchomej, w której znajduje się gniazdo do osadzania kapsułek, oraz mechanizm napędowy.

Istnieje szereg rozwiązań konstrukcyjnych inhalatorów proszkowych. W opisie patentowym US 3,991,761, EP 0005585 i PCT/EP2005/005182 ujawniono inhalatory proszkowe, w których kapsułka zawierająca lek umieszczona jest w komorze, przez którą przepływa wdychane powietrze, przedłużoną do formy ustnika. Kapsułka z lekiem jest otwierana przez nakłucie półkolistych końcówek kapsułki igłami. Proszek wydobywa się z kapsułki przez utworzone otwory na skutek obrotowego ruchu kapsułki powodowanego przepływającym powietrzem. Perforowana przegroda umieszczona pomiędzy koPL 211 358 B1 morą z kapsułką a przewodem powietrznym tworzącym ustnik wykorzystywana jest do rozbijania zespołów cząstek leku z nośnikiem. Wadą tych rozwiązań jest mała skuteczność opróżniania kapsułki i jej przypadkowo ść, powodują ca niską powtarzalno ść dawki leku. Ponadto duż a część energii przepływu powietrza zużywana jest na ruch kapsułki. Powoduje to duże opory przepływu powietrza, co uniemożliwia stosowanie tego typu co uniemożliwia stosowanie tego typu rozwiązań przez pacjentów z silnie uszkodzoną funkcją oddechową.

W innym opisie GB 2165159 ujawniono inhalator proszkowy, w którym okreś lona porcja leku dozowana jest z zasobnika do komory inhalacyjnej za pomocą odpowiednio ukształtowanego pokrętła. Komora inhalacyjna posiada otwór wlotowy dla powietrza oraz kanał doprowadzający aerozol do układu oddechowego. Porywanie leku i jego rozbijanie odbywa się na skutek turbulizacji przepływu w zwężce. Taki efekt można osiągnąć jedynie przy bardzo silnym przepływie wdychanego powietrza. Uniemożliwia to stosowanie tego rozwiązania przez pacjentów ze słabym wdechem, np. dzieci lub osoby starsze.

W opisie patentowym PCT W003/103563 ujawniono inhalator proszkowy zawierają cy kanał , do którego powietrze dochodzi przez liczne otwory umieszczone wzdłuż tego kanału. Przepływ powietrza przez kanał regulowany jest przez zamykanie odpowiednich otworów palcami podczas wdechu powietrza. Powoduje to silną przypadkowość przepływu powietrza, co wpływa na brak powtarzalności wdychanej porcji leku w kolejnych inhalacjach.

W opisie patentowym W02005/084735 ujawniono inhalator proszkowy, w którym porywanie proszku odbywa się w wyniku przepływu strumienia sprężonego powietrza dopływającego z dołączonego zbiornika przez kapsułkę z lekiem. W rozwiązaniu tym, podobnie jak w przypadku inhalatorów ciśnieniowych dawkujących zawiesiny leków, zachodzi konieczność synchronizacji momentu wykonania wdechu z momentem uruchomienia inhalatora. W przypadku omawianego inhalatora zastosowano wąskokanałową dyszę w celu poprawy rozbijania agregatów cząstek proszku. Rozwiązanie takie jednak wymaga znacznie wyższego nadciśnienia powietrza doprowadzanego z dołączonego pojemnika, co stwarza dodatkowe trudności konstrukcyjne.

Istota inhalatora według wynalazku polega na tym, że komora aerozolizacyjna w górnej części jest połączona z komorą opróżniania kapsułki, która od góry jest zamknięta pokrywą inhalatora stanowiącą uchwyt kapsułki, przy czym otwór wlotowy powietrza doprowadzający strumień sprężonego powietrza stycznie do dna komory aerozolizacyjnej korzystnie wklęsłego, jest połączony ze źródłem powietrza używanego do aerozolizacji, natomiast otwór wylotowy aerozolu wyposażony jest w przegrodę. W dolnej powierzchni uchwytu kapsułki jest wykonane wgłębienie dopasowane kształtem do kapsułki z podawanym lekiem, korzystnie usytuowane centralnie w uchwycie kapsułki.

Korzystnie, otwór wlotowy powietrza stanowi co najmniej jedna szczelina usytuowana jest przy dnie cylindrycznej komory aerozolizacyjnej i na części jej obwodu utworzonego przez kąt otwarcia nie większy niż 120°.

Korzystnie, otwór wlotowy powietrza stanowi zespół otworów usytuowanych przy dnie cylindrycznej komory aerozolizacyjnej w obszarze o kącie otwarcia nie mniejszy niż 30° i nie większy niż 120°.

Korzystnie dno komory aerozolizacyjnej ma kształt wklęsły.

Korzystnie, sprężone powietrze do komory aerozolizacyjnej doprowadzane jest impulsowo ze źródła powietrza używanego do aerozolizacji, poprzez zawór odcinający osadzony pomiędzy otworem wlotowym powietrza a źródłem powietrza używanego do aerozolizacji. Objętość powietrza doprowadzanego do komory aerozolizacyjnej po rozprężeniu do warunków normalnych, jest większa od objętości komory aerozolizacyjnej.

Korzystnie dolnej powierzchni uchwytu kapsułki jest wykonane wgłębienie dopasowane kształtem do kapsułki z podawanym lekiem. Korzystnie wgłębienie to jest usytuowane centralnie w uchwycie kapsułki.

Komora opróżniania kapsułki ma korpus, w którego bocznej ściance jest zamontowany nóż ścinający, zaś w bocznych ściankach korpusu wykonane są otwory wlotowe powietrza zewnętrznego umożliwiające przepływ powietrza zewnętrznego do inhalatora.

Korzystnie w bocznej ściance korpusu jest osadzona prowadnica wyposażona w sprężynę zwrotną, a nóż ścinający zamontowany wewnątrz prowadnicy, połączony jest z przyciskiem zewnętrznym. Ponadto w komorze opróżniania kapsułki zamontowany jest stabilizator położenia kapsułki blokujący kapsułkę naciskaną nożem ścinającym.

Korzystnym jest również to, że w bocznej ściance korpusu jest osadzona prowadnica wyposażona w sprężynę zwrotną, a nóż ścinający zamontowany jest wewnątrz prowadnicy połączony z przy4

PL 211 358 B1 ciskiem zewnętrznym, zaś nad komorą opróżniania kapsułki umieszczona jest taśma z blistrami zawierającymi porcję podawanego leku.

Korzystnie, że źródło powietrza używanego do aerozolizacji stanowi pojemnik, w którym umieszczony jest tłok połączony ze sprężyną napędzającą i układem naciągu i zwalniania sprężyny, przy czym pojemnik połączony jest z komorą aerozolizacyjną łącznikiem.

Korzystnym jest również to, że źródło powietrza używanego do aerozolizacji stanowi pojemnik, w którym umieszczony jest tłok napędzany sprężyną napędzającą i uruchamiany układem naciągu i zwalniania sprężyny, przy czym tł ok osadzony jest na wał ku w osi cylindrycznego pojemnika. Pojemnik połączony jest z komorą aerozolizacyjną łącznikiem.

Korzystnie komora aerozolizacyjna, komora opróżniania kapsułki i uchwyt kapsułki są ze sobą połączone szczelnie.

Korzystnie, przekrój komory aerozolizacyjnej na wysokości otworu wylotowego aerozolu, jest większy niż przekrój komory aerozolizacyjnej na wysokości otworu wlotowego powietrza.

Zaletą inhalatora proszkowego według wynalazku, jest prosta konstrukcja umożliwiająca prawidłowy przebieg procesu inhalacji oraz dobrą depozycję leku w drzewie oskrzelowym i pęcherzykach płucnych, w szczególności u pacjentów z uszkodzoną funkcją oddechową. Nowy inhalator pozwala na skuteczne i powtarzalne opróżnianie zasobnika proszku oraz przeprowadzenie proszku do formy aerozolowej przez dostarczenie dodatkowego strumienia powietrza z dołączonego do inhalatora źródła powietrza używanego do aerozolizacji, a następnie wciąganie powstałego już aerozolu do płuc wdechem pacjenta.

Przedmiot wynalazku w przykładzie realizacji jest uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przekrój osiowy inhalatora z cylindryczną komorą aerozolizacyjną, fig. 2 - jego przekrój poprzeczny w płaszczyźnie A-A wlotu powietrza, fig. 3 - uchwyt kapsułki z wgłębieniem usytuowanym, centralnie, fig. 4 - uchwyt kapsułki z wgłębieniem usytuowanym niesymetrycznie, fig. 5 - komorę opróżniania kapsułki z nożem ścinającym osadzonym w jej bocznej ściance, fig. 6 - komorę opróżniania kapsułki z nożem ścinającym zamontowanym wewnątrz prowadnicy, fig. 7 - komorę opróżniania kapsułki z nożem ścinającym zamontowanym wewnątrz prowadnicy i wyposażoną w taśmę z blistrami, fig. 8 - źródło powietrza używanego do aerozolizacji z tłokiem połączonym ze sprężyną napędzającą oraz układem naciągu i zwalniania sprężyny, a fig. 9 - źródło powietrza używanego do aerozolizacji z tłokiem napędzanym sprężyną napędzającą oraz uruchamianym układem naciągu i zwalniania sprężyny, osadzonym na wałku w osi cylindrycznego pojemnika.

P r z y k ł a d 1

Inhalator do podawania leków proszkowych ma komorę aerozolizacyjną 1 w górnej części jest połączoną z komorą opróżniania kapsułki 2, która od góry jest zamknięta pokrywą inhalatora stanowiącą uchwyt kapsułki 3. Sprężone powietrze do komory aerozolizacyjnej 1, doprowadzane jest ze źródła powietrza używanego do aerozolizacji 4, poprzez zawór odcinający 5 osadzony pomiędzy otworem wlotowym powietrza 6 a źródłem powietrza używanego do aerozolizacji 4. W bocznej ściance komory aerozolizacyjnej 1 wykonany jest otwór wlotowy powietrza 6 doprowadzający strumień sprężonego powietrza stycznie do dna komory aerozolizacyjnej 1 połączony ze źródłem powietrza używanego do aerozolizacji 4. Objętość powietrza doprowadzanego do komory aerozolizacyjnej 1 po rozprężeniu do warunków normalnych, jest większa od objętości komory aerozolizacyjnej 1. Po przeciwnej stronie otworu wlotowego powietrza 6 w bocznej ściance komory aerozolizacyjnej 1 wykonany jest otwór wylotowy aerozolu 7 wyposażony w przegrodę 8, odprowadzający powietrze z komory 1. W tym wykonaniu otwór wlotowy powietrza 6 stanowi szczelina usytuowana przy dnie cylindrycznej komory aerozolizacyjnej 1 i na części jej obwodu utworzonego przez kąt otwarcia α, równy 120°. Komora aerozolizacyjna 1 od góry jest połączona szczelnie z komorą opróżniania kapsułki 2, przy czym komora opróżniania kapsułki 2 ma korpus 10, w którego bocznej ściance zamontowany jest nóż ścinający 11. W bocznych ściankach korpusu 10 wykonane są otwory wlotowe powietrza zewnętrznego 16 umożliwiające przepływ powietrza zewnętrznego do inhalatora w trakcie wdychania aerozolu wytworzonego w komorze aerozolizacyjnej 1. Komora opróż niania kapsuł ki 2 jest szczelnie zamknię ta uchwytem kapsułki 3, który w dolnej powierzchni ma wykonane wgłębienie 9 dopasowane kształtem do kapsułki z podawanym lekiem. Wgłębienie 9 usytuowane jest acentrycznie, przy czym podczas obrotu uchwytu kapsułki 3, umieszczona w nim kapsułka tak, aby jej większa część wystawała poza wgłębienie 9, jest ścinana przez nieruchomy nóż ścinający 11 do opróżniania kapsułki. Dolna część kapsułki wraz z zawartym w niej lekiem, spada do komory aerozolizacyjnej 1, z której proszek jest porywany.

PL 211 358 B1

P r z y k ł a d 2

Inhalator do podawania leków proszkowych, wykonany jak w przykładzie pierwszym z tą różnicą, że w bocznej ściance korpusu 10, komory opróżniania kapsułki 2 jest osadzona prowadnica 12 wyposażona w sprężynę zwrotną 14, a nóż ścinający 11 połączony jest z przyciskiem zewnętrznym 13 i zamontowany jest wewnątrz prowadnicy 12. W komorze opróżniania kapsułki 2 zamontowany jest też stabilizator położenia kapsułki 15 blokujący kapsułkę naciskaną nożem ścinającym 11. Ponadto źródło powietrza używanego do aerozolizacji 4 stanowi pojemnik 19 połączony z komorą aerozolizacyjna 1 łącznikiem 23. W pojemniku 19 umieszczony jest tłok 20 połączony ze sprężyną napędzającą 21 oraz z układem naciągu i zwalniania sprężyny 22. Sprężone powietrze do komory aerozolizacyjnej 1 doprowadzane jest impulsowo ze źródła powietrza używanego do aerozolizacji 4, poprzez zawór odcinający 5 osadzony pomiędzy otworem wlotowym powietrza 6 a źródłem powietrza używanego do aerozolizacji 4, przy czym otwór wlotowy powietrza 6 stanowi zespół otworów usytuowanych jest przy dnie cylindrycznej komory aerozolizacyjnej 1 w obszarze o kącie otwarcia α, wynoszącym 30°. Komora aerozolizacyjna 1 połączona jest poprzez otwór wylotowy aerozolu 7 z ustnikiem lub końcówką dostarczającą aerozol do otworu nosowego.

P r z y k ł a d 3

Inhalator do podawania leków proszkowych, wykonany jak w przykładzie pierwszym albo drugim z tą różnicą, że wgłębienie 9 jest usytuowane centralnie w uchwycie kapsułki 3, a w bocznej ściance korpusu 10, komory opróżniania kapsułki 2 jest osadzona prowadnica 12 wyposażona w sprężynę zwrotną 14, zaś nóż ścinający 11 połączony z przyciskiem zewnętrznym 13 zamontowany jest wewnątrz prowadnicy 12. Nad komorą opróżniania kapsułki 2 umieszczona jest taśma 18 z blistrami 17 zawierającymi porcję podawanego leku. Natomiast źródło powietrza używanego do aerozolizacji 4 stanowi pojemnik 19, w którym umieszczony jest tłok 20 napędzany sprężyną napędzającą 21 oraz uruchamiany układem naciągu i zwalniania sprężyny 22. Tłok 20 osadzony na wałku usytuowanym w osi cylindrycznego pojemnika 19, porusza się kątowo wokół tej osi, przy czym pojemnik 19 połączony jest z komorą aerozolizacyjną 1 łącznikiem 23. Ponadto dno komory aerozolizacyjnej 1 ma kształt wklęsły, uniemożliwiający przemieszczenie się porcji wysypanego z kapsułki leku w przypadkowe miejsca dna komory aerozolizacyjnej 1 oraz przy przypadkowych zmianach położenia inhalatora we wcześniejszych operacjach przygotowania inhalacji.

Inhalator w tym wykonaniu dozuje lek umieszczony w blistrach. Porcja leku zawarta w blistrze 17 umieszczonym na taśmie 2 jest wprowadzana do obszaru korpusu 10 zlokalizowanego ponad komorą aerozolizacyjną 1. Następnie proszek wysypuje się po odcięciu dolnej części blistra 17 nożem ścinającym 11 poruszającym się w prowadnicy 12. Wskutek sztywności taśmy 18 położenie blistra 17, jest utrzymywane nieruchomo w czasie ścinania przez nóż ścinający 11.

Komora aerozolizacyjna 1 połączona jest z komorą opróżniania kapsułki 2 wyposażoną w mechanizm otwierania kapsułki zawierający nóż ścinający 11, który otwiera kapsułkę przez odcięcie jej dolnego fragmentu. Po odcięciu tego fragmentu kapsułki, następuje wysypanie leku na powierzchnię wklęsłego dna komory aerozolizacyjnej 1. Powietrze z dołączonego źródła powietrza używanego do aerozolizacji 4, kierowane jest poprzez zawór odcinający 5, wprowadzane jest do komory aerozolizacyjnej 1 przez szczelinowy otwór wlotowy powietrza 6 umieszczony przy dnie komory 1 stycznie do powierzchni dna komory 1. Energia kinetyczna przepływającego powietrza porywa cząstki proszku. Silne zawirowanie połączone z uderzeniem strugi powietrza o powierzchnię ściany komory 1 położonej naprzeciw wlotu powietrza powoduje turbulizację ruchu powietrza z porwanymi cząstkami. Energia kinetyczna ruchu burzliwego powietrza w komorze aerozolizacyjnej 1 powoduje dodatkowe rozbijanie zespołów cząstek leku, w wyniku czego uzyskiwany jest aerozol zawierający cząstki o rozmiarach pierwotnie istniejących w strukturze proszkowej. W przypadku zespoł u czą stek z noś nikiem nastę puje w ten sposób skuteczne oddzielenie substancji aktywnej od nośnika. Aerozol wytworzony w komorze aerozolizacyjnej 1 wciągany jest do organizmu przez ustnik lub końcówkę donosową za pomocą wdechu. Energia wdechu wykorzystywana jest jedynie do wprowadzenia aerozolu do układu oddechowego. Powietrze zużywane do aerozolizacji proszku może pochodzić również z zasobnika sprężonego powietrza połączonego z komorą aerozolizacyjnej 1 poprzez zawór odcinający 5 lub też może być wprowadzane do komory w sposób dynamiczny przez mechaniczne wstrzyknięcie powietrza do komory 1.

P r z y k ł a d 4

Inhalator do podawania leków proszkowych, wykonany jak w przykładzie pierwszym albo drugim albo trzecim z tą różnicą, że przekrój komory aerozolizacyjnej 1 na wysokości otworu wylotowego aerozolu 7, jest większy niż przekrój komory aerozolizacyjnej 1 na wysokości otworu wlotowego powietrza 6, zaś otwór wlotowy powietrza 6 stanowi trzydzieści szczelin usytuowany przy dnie cylin6

PL 211 358 B1 drycznej komory aerozolizacyjnej 1 i na części jej obwodu utworzonego przez kąt otwarcia α, równy

120°, przy czym każda szczelina ma szerokość odpowiadającą długości części obwodu komory aerozolizacyjnej 1 utworzonego przez kąt otwarcia α, równy 2°.

Claims (14)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Inhalator do podawania leków proszkowych posiadający komorę aerozolizacyjną, w której umieszcza się proszek do inhalacji oraz otwór wlotowy powietrza doprowadzający powietrze do komory usytuowany po przeciwnej stronie otworu wylotu odprowadzającego powietrze z komory, znamienny tym, że komora aerozolizacyjna (1) w górnej części jest połączona z komorą opróżniania kapsułki (2), która od góry jest zamknięta pokrywą inhalatora stanowiącą uchwyt kapsułki (3), przy czym otwór wlotowy powietrza (6) doprowadzający strumień sprężonego powietrza stycznie do dna komory aerozolizacyjnej (1) jest połączony ze źródłem powietrza używanego do aerozolizacji (4), natomiast otwór wylotowy aerozolu (7) wyposażony jest w przegrodę (8).
2. 2. Inhalator, według zastrz. 1, znamienny tym, że otwór wlotowy powietrza (6) stanowi co najmniej jedna szczelina usytuowana przy dnie cylindrycznej komory aerozolizacyjnej (1) i na części jej obwodu utworzonego przez kąt otwarcia (α) nie większy niż 120°.
3. 3. Inhalator, według zastrz. 1, znamienny tym, że otwór wlotowy powietrza (6) stanowi zespół otworów usytuowanych przy dnie cylindrycznej komory aerozolizacyjnej (1) w obszarze o kącie otwarcia (α) nie mniejszy niż 30° i nie większy niż 120°.
4. 4. Inhalator, według zastrz. 1, znamienny tym, że dno komory aerozolizacyjnej (1) ma kształt wklęsły.
5. 5. Inhalator, według zastrz. 1, znamienny tym, że do komory aerozolizacyjnej (1) sprężone powietrze doprowadzane jest impulsowo ze źródła powietrza używanego do aerozolizacji (4), poprzez zawór odcinający (5) osadzony pomiędzy otworem wlotowym powietrza (6) a źródłem powietrza używanego do aerozolizacji (4).
6. 6. Inhalator, według zastrz. 1, znamienny tym, że w dolnej powierzchni uchwytu kapsułki (3) jest wykonane wgłębienie (9) dopasowane kształtem do kapsułki z podawanym lekiem.
7. 7. Inhalator, według zastrz. 6, znamienny tym, że wgłębienie (9) jest usytuowane centralnie w uchwycie kapsułki (3).
8. 8. Inhalator, według zastrz. 1, znamienny tym, że komora opróżniania kapsułki (2) ma korpus (10), w którego bocznej ś ciance zamontowany jest nóż ścinający (11), zaś w bocznych ściankach korpusu (10) wykonane są otwory wlotowe powietrza zewnętrznego (16) umożliwiające przepływ powietrza zewnętrznego do inhalatora.
9. 9. Inhalator, według zastrz. 8, znamienny tym, że w bocznej ściance korpusu (10) jest osadzona prowadnica (12) wyposażona w sprężynę zwrotną (14), a nóż ścinający (11) połączony z przyciskiem zewnętrznym (13), zamontowany jest wewnątrz prowadnicy (12), ponadto w komorze opróżniania kapsułki (2) zamontowany jest stabilizator położenia kapsułki (15) blokujący kapsułkę naciskaną nożem ścinającym (11).
10. 10. Inhalator, według zastrz. 8, znamienny tym, że w bocznej ściance korpusu (10) jest osadzona prowadnica (12) wyposażona w sprężynę zwrotną (14), a nóż ścinający (11) połączony z przyciskiem zewnętrznym (13) zamontowany jest wewnątrz prowadnicy (12), zaś nad komorą opróżniania kapsułki (2) umieszczona jest taśma (18) z blistrami (17) zawierającymi porcję podawanego leku.
11. 11. Inhalator, według zastrz. 1, znamienny tym, że źródło powietrza używanego do aerozolizacji (4) stanowi pojemnik (1), w którym umieszczony jest tłok (2) połączony ze sprężyną napędzającą (3) oraz z systemem nacią gu i zwalniania sprężyny (4), przy czym pojemnik (1) połączony jest z komorą aerozolizacyjną (1) łącznikiem (5).
12. 12. Inhalator, według zastrz. 1, znamienny tym, że źródło powietrza używanego do aerozolizacji (4) stanowi pojemnik (19), w którym umieszczony jest tłok (20) napędzany sprężyną napędzającą (21) oraz uruchamiany układem naciągu i zwalniania sprężyny (22), osadzony na wałku w osi cylindrycznego pojemnika (19), przy czym pojemnik (19) połączony jest z komorą aerozolizacyjną (1) łącznikiem (23).
13. 13. Inhalator, według zastrz. 1, znamienny tym, że komora aerozolizacyjna (1), komora opróżniania kapsułki (2) i uchwyt kapsułki (3) są ze sobą połączone szczelnie.

    PL 211 358 B1
14. 14. Inhalator, według zastrz. 1, znamienny tym, że przekrój komory aerozolizacyjnej (1) na wysokości otworu wylotowego aerozolu (7), jest większy niż przekrój komory aerozolizacyjnej (1) na wysokości otworu wlotowego powietrza (6).