PL210197B1 - Sposób wytwarzania osi, zwłaszcza osi półsztywnych - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania osi, zwłaszcza osi półsztywnych, służących do mocowania wahaczy. Wynalazek w szczególności dotyczy osi półsztywnych stosowanych w pojazdach samochodowych.

Tego rodzaju osie zawierają dwa wahacze wzdłużne przeznaczone do połączenia, z jednej strony, z kołem pojazdu, a z drugiej strony, z nadwoziem. Każdy z wahaczy mocowany jest do końca belki poprzecznej, która zamontowana jest wzdłuż szerokości pojazdu, i która jest stosunkowo sztywna na ugięcie i podatna na skręcanie. Zwykle, to mocowanie dokonywane jest przez łączenie śrubami lub przez zgrzewanie (często za pośrednictwem wkładki zwłaszcza wówczas, gdy wahacz jest z materiału słabo zgrzewalnego), po dopasowaniu z możliwie największą dokładnością, wzajemnego położenia wahacza i belki poprzecznej.

Takie osie są na ogół uznawane za lekkie, oszczędne i nadające się do szybkiego montażu.

Niemniej jednak, opisane znane mocowania, zwiększają ciężar i komplikują sposób ich wytwarzania zwłaszcza wówczas, gdy zostają narzucone warunki wytrzymałościowe i utrzymania położeń względnych wahacza i belki poprzecznej, nawet po zamocowaniu.

W innym rozwiązaniu, gdy po żądane jest zgrzewanie wahacza z belką poprzeczną wykonaną z innego materiał u, znane rozwią zanie polega na wykorzystaniu „wkł adki. Rzeczywisty wahacz odlewany jest na wkładce wykonanej z takiego samego materiału jak materiał belki poprzecznej (zwłaszcza stal), natomiast z wkładką zgrzewana jest belka poprzeczna.

Ta technologia wykazuje niedogodność w zakresie liczby etapów uzupełniających koniecznych do przeprowadzenia celem zapewnienia niezawodnego mocowania. Ponadto, zgrzewanie wywołuje, na ogół, odkształcenia i naprężenia cieplne, których rezultatem może być odchyłka w stosunku do przewidzianej tolerancji kąta pochylenia koła, lub nawet kąta zbieżności koła, które ma być zamontowane na zwrotnicy połączonej z wahaczem.

Inne znane rozwiązanie polega na łączeniu śrubami wahacza z belką poprzeczną. Płyta stalowa, zwykle mająca otwory pod śruby, zgrzewana jest prostopadle do końca belki poprzecznej. Belka poprzeczna jest także obrabiana po zgrzewaniu, w płaszczyźnie prostopadłej do osi tej belki. Jednocześnie, w wahaczu wykonywane jest gwintowanie wewnętrzne otworów oraz obrabianie powierzchni oporowej. Na końcu, zespół składający się z belki poprzecznej i wahacza skręcony zostaje za pomocą śrub.

Można łatwo zauważyć, że rozwiązanie to zwiększa znacznie ciężar osi półsztywnej i komplikuje konstrukcję.

Mówiąc bardziej ogólnie, znane rozwiązania mocowania wahacza osi półsztywnej do belki poprzecznej są trudne do stosowania, w szczególności gdy przestrzegać należy wymaganych warunków wytrzymałościowych, które zazwyczaj zwiększają koszt ich wytwarzania.

Celem niniejszego wynalazku jest poprawienie tego rodzaju rozwiązań.

Zgodnie z wynalazkiem, sposób wytwarzania osi, zwłaszcza osi półsztywnych zaopatrzonych w belkę poprzeczną i w wahacze zamontowane na końcach tej belki poprzecznej, obejmujący kolejne etapy, zgodnie z którymi:

a) przygotowuje się odpowiednie półwyroby belki poprzecznej i co najmniej jednego wahacza,

b) ustala się położenia względne tych półwyrobów, i

c) mocuje się na sztywno wymienione półwyroby ze sobą, charakteryzuje się tym, że w etapie

a) przygotowuje się półwyroby stosując, dla co najmniej części z tych półwyrobów, jak gniazdo i występ, co najmniej jeden materiał metalowy, oraz tym, że w etapie c) półwyroby mocuje się ze sobą przez magnetoformowanie, umożliwiające kontynuowanie sposobu, po etapie c), z korektą zerową położeń względnych półwyrobu belki poprzecznej i półwyrobu wahacza, przy czym kontroluje się zachowanie dokładności położeń względnych półwyrobów określonych w etapie b).

Korzystnie, półwyrób belki poprzecznej i półwyrób wahacza mocuje się ze sobą na poziomie końca półwyrobu tej belki poprzecznej, przez wprowadzenie występu w odpowiednie gniazdo, po którym występ lub jego gniazdo odkształca się promieniowo przez magnetoformowanie.

Korzystnie, w etapie c) tego sposobu, koniec półwyrobu belki poprzecznej poddaje się odkształcaniu promieniowemu.

Korzystnie, koniec półwyrobu belki poprzecznej tworzący występ wprowadza się, w etapie b), do gniazda półwyrobu wahacza, a powierzchnię zewnętrzną występu końca półwyrobu belki poprzePL 210 197 B1 cznej i powierzchnię wewnętrzną gniazda doprowadza się, w etapie c), do zetknięcia ze sobą poprzez wsunięcie jednej powierzchni w drugą.

W sposobie tym, korzystnie stosuje się wydrążony koniec półwyrobu belki poprzecznej tworzący występ, a w etapie c), w belkę poprzeczną wprowadza się element elektromagnetyczny generujący pole magnetyczne dla spęcznienia, przez magnetoformowanie, końca półwyrobu belki poprzecznej, tworzącego występ w jego gnieździe.

Korzystnie, półwyrób wahacza zawierający czop w postaci występu wprowadza się co najmniej częściowo, w etapie b), w odpowiednie gniazdo usytuowane na końcu półwyrobu belki poprzecznej, a w etapie c), powierzchnię zewnętrzną tego czopa w postaci występu i powierzchnię wewnętrzną jego gniazda doprowadza się do zetknięcia ze sobą poprzez wsunięcie jednej powierzchni w drugą.

Korzystnie, w etapie c), umieszcza się na zewnątrz gniazda, co najmniej jeden element elektromagnetyczny generujący pole magnetyczne zasadniczo dokoła gniazda dla zmniejszenia tego gniazda przez magnetoformowanie.

Przy takim rozwiązaniu, stosuje się co najmniej jeden element spośród występu i gniazda, który ma postać elementu asymetrycznego.

Korzystnie, tylko element, który tworzy część półwyrobu wahacza ma postać elementu asymetrycznego. Element ten posiada kształt nieobrotowy, na przykład, wielokątny, eliptyczny, wielogarbny, kołowy z rowkami, karbami lub bruzdami.

Korzystnie, w etapie b), między występem i jego gniazdem pozostawia się luz, który przed etapem c) ustala względne położenia, odpowiednio, półwyrobu wahacza i półwyrobu belki poprzecznej.

Korzystnie, pomiędzy promieniem występu i promieniem gniazda pozostawia się luz o wartości rzędu 0,5 mm.

Materiał odkształcany przez magnetoformowanie jest wybrany tak, aby posiadał wystarczającą ciągliwość dla prędkości rozważanych odkształceń.

Korzystnie, w etapie a) przygotowuje się półwyroby belki poprzecznej i wahacza przez skonfigurowanie gniazda lub występu ze ściankami o wybranej grubości odkształcającymi się w czasie etapu c) przy obciążeniu przewidzianym dla wymienionej osi w czasie ruchu.

Korzystnie, wybrane grubości ścianek są zasadniczo równe lub mniejsze od 5 mm.

Korzystnie, wahacz i belka poprzeczna przeznaczone są do wykonania z różnych materiałów.

Korzystnie, wahacz łączony z belką poprzeczną wykonuje się z materiału niezgrzewalnego lub słabo zgrzewalnego.

W korzystnym wykonaniu, belkę poprzeczną wykonuje się z materiału ź le przewodzącego lub nieprzewodzącego prąd elektryczny, a część końca belki poprzecznej zaopatruje się w pierścień wykonany z materiału o wysokiej przewodności elektrycznej.

Korzystnie, wymieniony pierścień osadza się wewnątrz końca belki poprzecznej, albo pierścień ten osadza się na zewnątrz belki poprzecznej.

Korzystnie, belkę poprzeczną osi wykonuje się z materiału kompozytowego.

Korzystnie, w etapie b) tego sposobu ostatecznie nastawia się parametry ukształtowania osi, takie jak określenie kąta zbieżności koła montowanego na osi, i/lub kąta pochylenia koła.

Przez określenie „doprowadza się do zetknięcia ze sobą należy rozumieć kontakt z przenikaniem wzajemnym powierzchni, tworzący w ten sposób zgrzeinę.

Używane dotychczas określenie „półwyrób (wahacza lub belki poprzecznej) oznacza element surowy, który przeznaczony jest do odkształcania przez magnetoformowanie. W dalszej części niniejszego opisu, odróżnienie to, w celu uproszczenia, będzie świadomie pomijane.

Mocowanie przez magnetoformowanie sposobem według wynalazku daje zwłaszcza korzyść usunięcia operacji ze znanych sposobów, które to operacje polegały na dokładnym ustaleniu położenia końców półwyrobu belki poprzecznej przed ich montażem w wahaczach.

Ponadto, na osi kompletnej, ten sposób pozwala wychwycić wszystkie wady skumulowane pochodzące od każdej składowej, i w ten sposób uwolnić się od etapu końcowego według znanych sposobów, który polega na poprawianiu geometrii zawieszenia pojazdu, aby zmieścić się w założonych tolerancjach.

Sposób według wynalazku wykorzystuje etap magnetoformowania, który umożliwia mocowanie ze sobą elementów wykonanych z materiałów nie zgrzewalnych w sposób standardowy „na gorąco, bez obciążania osi.

Stosowanie tego sposobu jest więc prostsze niż innych zwykle stosowanych sposobów.

PL 210 197 B1

Przedmiot wynalazku uwidoczniony jest w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia standardową oś półsztywną, w widoku perspektywicznym, fig. 2 przedstawia szczegół wahacza i półwyrobu półsztywnej belki poprzecznej, przymocowanych do siebie, zgodnie z pierwszym przykładem wykonania niniejszego wynalazku, w widoku perspektywicznym, fig. 3A i 3B przedstawiają schematycznie, odpowiednio w przekroju wzdłużnym i w przekroju poprzecznym koniec w postaci występu 5 półwyrobu belki poprzecznej 1 (z fig. 2) w swoim gnieździe 4, w czasie operacji magnetoformowania według pierwszego przykładu wykonania wynalazku, fig. 4 przedstawia schematycznie, w przekroju wzdłużnym, koniec półwyrobu belki poprzecznej 1 w drugim przykładzie wykonania wynalazku, fig. 5 przedstawia w widoku perspektywicznym, w rozwinięciu, szczegół wahacza 2 i półwyrobu belki poprzecznej i według drugiego przykładu wykonania niniejszego wynalazku, fig. 6A i 6B przedstawiają schematycznie operacje mocowania belek poprzecznych z materiału kompozytowego zawierających odpowiednio pierścień przewodzący wewnętrzny i zewnętrzny, a fig. 7 przedstawia wariant wykonania przedstawiony na fig. 3B, w którym jeden z elementów (w przedstawionym przykładzie gniazdo 4) ma kształt pozbawiony symetrii obrotowej (kształt asymetryczny).

Na fig. 1 przedstawiono oś półsztywną zwaną również „odkształcalną, przeznaczoną do pracy z tyłu pojazdu samochodowego, która zawiera belkę poprzeczną 10 zmontowaną z dwoma zasadniczo symetrycznymi wahaczami 2 i 3. Na końcach każdego wahacza 2, 3 widać, z jednej strony, płytę 6, która zasadniczo przeznaczona jest do mocowania na niej zwrotnicy koła, a z drugiej strony, otwór 7, który zasadniczo przeznaczony jest do mocowania w nim przegubu sprężystego łączonego z nadwoziem. Belka poprzeczna 10 ma przekrój niekołowy i niestały, jak widać na fig. 1, i jest wystarczająco sztywna na ugięcie, podatna na skręcanie i wytrzymała na obciążenia w ruchu.

Poniżej opisano montaż jednego z wahaczy na końcu belki poprzecznej, ale sposób ten może być również stosowany do montażu dwóch wahaczy 2 i 3 na końcach belki poprzecznej 10.

Jednak, montaż taki jest na ogół trudny przy projektowaniu i w wykonaniu, w szczególności wówczas, gdy użyte do tego celu materiały nie są ze sobą zgrzewalne (z jednej strony, belka poprzeczna, a z drugiej strony, wahacz), za pomocą znanych środków wytwarzania. Zwykle, belka poprzeczna może być ze stali, podczas gdy wahacze są z żeliwa lub z aluminium.

Zgrzeina tworzy na ogół strefę osłabienia osi, zwłaszcza dla występujących obciążeń cyklicznych.

W rezultacie, konstrukcja osi musi uwzględniać jednocześnie statyczne zmiany położenia, które określają zachowanie się osi na drodze i dynamiczne zmiany położenia (wytrzymałość osi/próby na zmęczenie).

Próby zwane „ESTR przeprowadzane są na przykład, na kompletnych osiach montowanych na nadwoziu pojazdu samochodowego, przy czym obciążenia wywierane są przez koła próbne, aby symulować różne zachowania drogowe według warunków technicznych właściwych dla każdego pojazdu.

Zgłaszający zastosował mocowanie przez magnetoformowanie, mimo występowania pewnych trudności przy stosowaniu tego rodzaju rozwiązania. Jednak niezaprzeczalne zalety takiego rozwiązania pojawiły się z chwilą, gdy wymienione trudności zostały przezwyciężone.

Przede wszystkim, przezwyciężona musiała zostać trudność związana z wymiarami zewnętrznymi wahacza i z jego kształtem. Trzeba było zapewnić urządzenie do magnetoformowania wystarczająco mocne, ale jednocześnie mniejsze, które mogłyby działać na ograniczonej przestrzeni.

Jednocześnie, trzeba było dostarczyć elementy (na ogół rurowe), które wykazywały zarówno podatność mechaniczną umożliwiającą odkształcanie przez magnetoformowanie jak i wytrzymałość na naprężenia mechaniczne występujące wówczas, gdy pojazd zaopatrzony w taką oś półsztywną znajduje się w ruchu.

Poniższy opis prezentuje szereg rozwiązań pozwalających pokonać wymienione trudności, odpowiadających różnym przykładom wykonania.

Zgodnie z fig. 2, zespół wahacz/półwyrób belki poprzecznej zawiera występ 5 będący końcem półwyrobu belki poprzecznej 1, którego powierzchnia zewnętrzna odpowiada powierzchni wewnętrznej gniazda 4 przewidzianego dla tego występu 5.

W pierwszym przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 2, półwyrób belki poprzecznej 1 przedłużony jest, na swoim końcu, zwężającą się częścią rurową.

W tym pierwszym przykładzie wykonania, koniec stanowi wydrążony występ 5 zasadniczo walcowy, jak to widać na fig. 3A i 3B. Wahacz 2 zawiera, z jednej swojej strony otwór tworzący gniazdo 4 dla występu 5 półwyrobu belki poprzecznej 1.

PL 210 197 B1

Jak widać na fig. 3A i 3B, aby przeprowadzić mocowanie półwyrobu belki poprzecznej do wahacza, do części wydrążonej występu 5 półwyrobu belki poprzecznej 1 wprowadzony jest element elektromagnetyczny AM (oznaczony schematycznie kilkoma zwojami), aby wytwarzać pole magnetyczne i generować w ten sposób pole sił F zdolne do odkształcania występu 5 półwyrobu belki poprzecznej 1 tak, że ścianki (o wybranej grubości W) tego wydrążonego występu 5 wchodzą w styczność, przez wsunięcie jednej powierzchni w drugą, z gniazdem 4 wykonanym w wahaczu 2. Jak to można zauważyć na fig. 3A i 3B, między ściankami wydrążonego występu 5 i gniazda 4 pozostawiony jest luz J (korzystnie rzędu 0,5 mm), co umożliwia dokładne ustalenie położenia półwyrobu belki poprzecznej w stosunku do wahacza, przed ostatecznym zamocowaniem.

Jak pokazano na fig. 3A i 3B, jak również na fig. 4, która zostanie dokładnie opisana poniżej, ten luz J pozostawiony jest, odpowiednio, jako różnica pomiędzy promieniem wewnętrznym gniazda i promieniem zewnętrznym występu.

Oczywiście, założona grubość W dla ścianek występu 5 belki poprzecznej zależy od luzu J, cech fizycznych i metalurgicznych materiału występu 5 i żądanej wytrzymałości tego występu na obciążenia w ruchu oraz od własności elektrycznych elementu elektromagnetycznego AM.

Korzystnie, wybrana grubość W jest względnie mała (w przybliżeniu równa lub mniejsza od 5 mm, a korzystnie niższa lub w przybliżeniu równa 3 mm) tak, że odkształcenie jest łatwiejsze i wymaga mniej energii do przeprowadzenia magnetoformowania, oraz toleruje materiał, taki jak stal, średnio przewodzący prąd elektryczny. Grubość zbyt mała nie pozwala przeciwstawić się obciążeniom statycznym lub cyklicznym w czasie ruchu.

Koniec półwyrobu belki poprzecznej 1 może być cylindryczny, obrotowy lub nieobrotowy. Gniazdo przewidziane w wahaczu może być wykonane tak, aby można było umieścić w nim koniec półwyrobu belki poprzecznej, po obróbce lub bez niej, przy czym między odpowiednimi powierzchniami końca półwyrobu belki poprzecznej i jego gniazda pozostawiony jest luz J.

Gniazdo może mieć kształt cylindryczny, obrotowy lub nieobrotowy. Na fig. 7 pokazano wariant wykonania, w którym gniazdo 4 ma kształt cylindryczny, rowkowany wzdłużnie, mający dwa rowki 9. Występ 5 półwyrobu belki poprzecznej 1 jest natomiast walcem obrotowym. Podczas operacji magnetoformowania, występ 5, który spęczniony jest przez odkształcenie, korzystnie zaciska się w rowkach 9 gniazda 4. Wynika stąd blokowanie względnego ruchu obrotowego w zamontowanym zespole.

Przewiduje się również rowki pierścieniowe (nie pokazane) w gnieździe 4 dla blokowania tego zespołu przed przemieszczeniem wzdłużnym. Mogą być zastosowane również inne kształty nieobrotowe takie jak, na przykład, kształt wielokątny, eliptyczny, wielogarbny, kołowy z rowkami, karbami lub bruzdami.

Etap c) sposobu według wynalazku wykorzystuje technologię odkształcania elementów metalowych wysoką energią (magnetoformowanie). Zastosowanie impulsu intensywnego pola magnetycznego w pierwszym elemencie rurowym pozwala wywołać prądy wirowe Foucault'a iF na powierzchni elementu, którego wzajemne oddziaływanie z polem magnetycznym pozwala odpychać gwałtownie materiał (stal, aluminium, żeliwo, itd.) pierwszego elementu rurowego (występu 5 półwyrobu belki poprzecznej 1 z pierwszego przykładu wykonania opisanego poprzednio), aż do nadania mu kształtu drugiego elementu (gniazda 4 utworzonego w wahaczu), z którym pożądane jest utworzenie silnego połączenia, typu zgrzeiny, ale na zimno.

Zatem, element elektromagnetyczny AM schematycznie oznaczony kilkoma zwojami zasilany jest prądem elektrycznym (znaki + i -) w sposób bardzo gwałtowny za pomocą źródła przewidzianego do tego celu (na ogół bateria kondensatorów). Zmiana pola magnetycznego B (fig. 3A) wywołuje siłę magnetoformowania, która rozszerza występ 5 półwyrobu belki poprzecznej, który osadzony zostaje wówczas w gnieździe 4 wahacza. Odkształcenie powstaje z bardzo dużą prędkością bez sprężynowania. W tym przypadku, powierzchnie końca belki poprzecznej i jego gniazda, po etapie mocowania przez magnetoformowanie, przenikają się nawzajem na poziomie atomowych warstw powierzchniowych, i stąd na zasadzie przeciwieństwa, mówić można o zgrzewaniu na zimno belki poprzecznej i wahacza.

Wymienione gniazdo korzystnie poddawane jest obróbce, aby utworzyć powierzchnię dokładnego styku, która umożliwia precyzyjne ustalenie położenia belki poprzecznej w stosunku do wahacza.

Natomiast, co jest korzystne, nie jest konieczne uzyskanie dużej dokładności powierzchni półwyrobu belki poprzecznej. W rezultacie, przy stosowaniu innych technik montażu (zgrzewanie,

PL 210 197 B1 łączenie śrubami, itd.), te strefy łączenia zwykle muszą być również utworzone w sposób bardzo dokładny.

W drugim przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 4 i 5, wahacz 2 zawiera czop mający postać występu 5. Występ 5 należący do wahacza 2 wchodzi w gniazdo 4 utworzone w rurowym końcu półwyrobu belki poprzecznej 1. Pole magnetyczne generuje siły, które powodują zmniejszenie średnicy wewnętrznej końca półwyrobu belki poprzecznej 1 współpracującej z występem 5 wahacza 2.

W tym drugim przykładzie wykonania, element elektromagnetyczny AM jest elementem otaczającym zewnętrznie koniec półwyrobu belki poprzecznej 1 (cewka otaczająca jest tu oznaczona schematycznie kilkoma zwojami).

Inne możliwe zastosowanie jest szczególnie korzystne dla belki poprzecznej z materiału kompozytowego z pierścieniem kołowym 8 wykonanym z miedzi lub z aluminium, które są materiałami dobrze przewodzącymi prąd elektryczny, umieszczonym na powierzchni wewnętrznej lub na powierzchni zewnętrznej końca półwyrobu belki poprzecznej, jak to pokazano, odpowiednio, na fig. 6A i 6B.

Zatem, urządzenie, którego użycie z cewką wewnętrzną lub zewnętrzną zostało przedstawione, opisane jest tytułem przekładu wykonania. Inne urządzenia, które przewidują, na przykład, użycie dwóch cewek jednocześnie, to jest cewki wewnętrznej i cewki zewnętrznej, mogą być również wykorzystane, o ile spełniają warunki w zakresie wymiarów zewnętrznych osi w czasie wytwarzania, i jeśli zapewniają siły magnetyczne wymagane do odkształcania materiałów.

Sposób według wynalazku stosuje się szczególnie korzystnie do mocowania wahaczy, zwłaszcza żeliwnych, oraz do belek poprzecznych w kształcie rurowym.

Zastosowanie tego sposobu jest tym bardziej korzystne wówczas, gdy element odkształcany jest z metalu dobrze przewodzącego prąd elektryczny.

Claims (20)

1. Sposób wytwarzania osi, zwłaszcza osi półsztywnych zaopatrzonych w belkę poprzeczną i w wahacze zamontowane na końcach tej belki poprzecznej, obejmujący kolejne etapy, zgodnie z którymi:

a) przygotowuje się odpowiednie półwyroby belki poprzecznej i co najmniej jednego wahacza.

b) ustala się położenia względne wymienionych półwyrobów, i

c) mocuje się na sztywno te półwyroby ze sobą, znamienny tym, że w etapie a) przygotowuje się półwyroby stosując, dla co najmniej części z tych półwyrobów, jak gniazdo (4) i występ (5), co najmniej jeden materiał metalowy, oraz tym, że w etapie c) półwyroby mocuje się ze sobą przez magnetoformowanie, umożliwiające kontynuowanie sposobu, po etapie c), z korektą zerową położeń względnych półwyrobu belki poprzecznej (1) i półwyrobu wahacza (2), przy czym kontroluje się zachowanie dokładności położeń względnych półwyrobów określonych w etapie b).

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że półwyrób belki poprzecznej (1) i półwyrób wahacza (2) mocuje się ze sobą na poziomie końca półwyrobu belki poprzecznej (1), przez wprowadzenie występu (5) w odpowiednie gniazdo (4), po którym występ (5) lub jego gniazdo (4) odkształca się promieniowo przez magnetoformowanie.

3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że koniec półwyrobu belki poprzecznej (1) poddaje się, w etapie c), odkształcaniu promieniowemu.

4. Sposób według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że koniec półwyrobu belki poprzecznej (1) tworzący występ (5) wprowadza się, w etapie b), do gniazda (4) półwyrobu wahacza (2), oraz tym, że powierzchnię zewnętrzną występu (5) końca półwyrobu belki poprzecznej (1) i powierzchnię wewnętrzną gniazda (4) doprowadza się, w etapie c), do zetknięcia ze sobą poprzez wsunięcie jednej powierzchni w drugą.

5. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że stosuje się wydrążony koniec półwyrobu belki poprzecznej (1) tworzący występ (5), oraz tym, że w belkę poprzeczną wprowadza się, w etapie c), element elektromagnetyczny (AM) generujący pole magnetyczne (B) dla spęcznienia, przez magnetoformowanie, końca półwyrobu belki poprzecznej (1), tworzącego występ (5), w jego gnieździe (4).

PL 210 197 B1

6. Sposób według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że półwyrób wahacza (2) zawierający czop w postaci występu (5) wprowadza się co najmniej częściowo, w etapie b), w odpowiednie gniazdo (4) usytuowane na końcu półwyrobu belki poprzecznej (1), oraz tym, że powierzchnię zewnętrzną tego czopa w postaci występu (5) i powierzchnię wewnętrzną jego gniazda (4) doprowadza się, w etapie c), do zetknięcia ze sobą poprzez wsunięcie jednej powierzchni w drugą.

7. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że w etapie c), umieszcza się na zewnątrz gniazda (4), co najmniej jeden element elektromagnetyczny (AM1, AM2) generujący pole magnetyczne (B) zasadniczo dokoła gniazda (4) dla zmniejszenia tego gniazda (4) przez magnetoformowanie.

8. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, że stosuje się co najmniej jeden element spośród występu (5) i gniazda (4), który ma postać elementu asymetrycznego.

9. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że tylko element, który tworzy część półwyrobu wahacza (2) ma postać elementu asymetrycznego.

10. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że między występem (5) i jego gniazdem (4) pozostawia się, w etapie b), luz (J), który przed etapem c) ustala względne położenia, odpowiednio, półwyrobu wahacza (2) i półwyrobu belki poprzecznej (1).

11. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że pomiędzy promieniem występu (5) i promieniem gniazda (4) pozostawia się luz (J) o wartości rzędu 0,5 mm.

12. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w etapie a) przygotowuje się półwyroby belki poprzecznej (1) i wahacza (2, 3) przez skonfigurowanie gniazda lub występu ze ściankami o wybranej grubości (W) odkształcającymi się w czasie etapu c) przy obciążeniu przewidzianym dla wymienionej osi w czasie ruchu.

13. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że wybrane grubości (W) ścianek są zasadniczo równe lub mniejsze od 5 mm.

14. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że wahacz (2, 3) i belka poprzeczna (1) przeznaczone są do wykonania z różnych materiałów.

15. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że wahacz (2, 3) łączony z belką poprzeczną (1) wykonuje się z materiału niezgrzewalnego lub słabo zgrzewalnego.

16. Sposób według zastrz. 15, znamienny tym, że belkę poprzeczną (1) wykonuje się z materiału źle przewodzącego lub nieprzewodzącego prąd elektryczny, oraz tym, że część końca belki poprzecznej (1) zaopatruje się w pierścień wykonany z materiału o wysokiej przewodności elektrycznej.

17. Sposób według zastrz. 16, znamienny tym, że wymieniony pierścień osadza się wewnątrz końca belki poprzecznej (1).

18. Sposób według zastrz. 16, znamienny tym, że wymieniony pierścień osadza się na zewnątrz belki poprzecznej (1).

19. Sposób według zastrz. 16, znamienny tym, że belkę poprzeczną (1 osi wykonuje się z materiału kompozytowego.

20. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że ostatecznie nastawia się, w etapie b), parametry ukształtowania osi, takie jak określenie kąta zbieżności koła montowanego na osi, i/lub kąta pochylenia koła.