PL207508B1

PL207508B1 - Rekombinator

Info

Publication number: PL207508B1
Application number: PL379277A
Authority: PL
Inventors: Jean Ruch; Julia Schmidt; Hugo Pack
Original assignee: Hoppecke Technologies Gmbh & Co Kg
Priority date: 2005-10-26
Filing date: 2006-03-23
Publication date: 2010-12-31
Also published as: PT1780826E; EP1780826B1; ATE516612T1; PL379277A1; CZ16724U1; EP1780826A1; ES2367574T3; DK1780826T3

Abstract

Rekombinator do katalitycznej rekombinacji wodoru, występującego w zasobnikach energii lub przetwornikach energii, posiadający gazoszczelną obudowę i umieszczony w niej katalizator charakteryzuje się tym, że rekombinator (10) posiada zawór podciśnieniowy (38), który łączy komorę wewnętrzną (26) gazoszczelnej obudowv (20) hydraulicznie i pneumatycznie z otoczeniem, jak również zawór nadciśnieniowy (38), który łączy komorę wewnętrzną (26) gazoszczelnej obudowy (20) z otoczeniem. Zawór nadciśnieniowy (38) i/lub zawór podciśnieniowy (38) jest połączony z otoczeniem hydraulicznie i pneumatycznie jedynie poprzez osłonę przeciwzapłonową.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest rekombinator do katalitycznej rekombinacji wodoru, występującego w zasobnikach energii lub przetwornikach energii.

Rekombinatory wyżej wymienionego rodzaju są znane ze stanu techniki i zazwyczaj posiadają obudowę oraz umieszczony w niej katalizator. Jako katalizatory stosuje się przede wszystkim platynowce, zwłaszcza pallad, który jest nanoszony w postaci cienkiej warstwy na pręt montażowy, który może być wykonany przykładowo z miedzi, tlenku glinowego lub tym podobnego materiału. Utworzony w ten sposób prę t katalizatora jest osadzony w rurce z porowatego materiał u, przykł adowo w rurce ceramicznej przepuszczającej gaz, przy czym wolna, pierścieniowa przestrzeń, pozostawiona między prętem katalizatora a wewnętrzną powierzchnią rurki jest wypełniona materiałem absorpcyjnym. Jako materiał absorpcyjny stosuje się zwłaszcza tlenki ołowiu, tlenki srebra, tlenki żelaza, tlenki miedzi, tlenki glinu, tlenki manganu lub tym podobne związki. Rurka ustalająca pręt katalizatora i materiał absorpcyjny, jest umieszczona z reguły jako swobodnie osadzona wewnątrz gazoszczelnego pojemnika, korzystnie pojemnika z tworzywa sztucznego, przy czym od strony powierzchni czołowych pojemnik jest zamknięty. Z kolei pojemnik jest wyposażony w króciec rurowy, w celu przyłączenia do akumulatora, z jednej strony dla doprowadzenia gazu, a z drugiej strony do doprowadzania wody.

Gazy, to znaczy wodór i tlen, powstające podczas eksploatacji akumulatora, zwłaszcza podczas procesu ładowania, są prowadzone przez króciec rurowy do pojemnika, następnie przechodzą w nim przez porowatą rurkę i materiał absorpcyjny, a nastę pnie podlegają rekombinacji. Redukcja rekombinacji jest reakcją egzotermiczną, dlatego też woda rekombinowana na katalizatorze początkowo występuje w postaci pary wodnej. Następnie powstająca na katalizatorze para wodna osadza się na wewnętrznych ściankach pojemnika, skrapla się i poprzez króciec rurowy jest zawracana do akumulatora.

Opisany powyżej rekombinator jest korzystny z tego względu, że gazy, jak wodór i tlen, uwalniające się podczas pracy akumulatora, są rekombinowane do postaci wody dzięki zastosowaniu rekombinatora, przy czym następnie woda jest zawracana poprzez króciec rurowy do akumulatora. Dlatego też nie jest konieczne ponowne wprowadzenie wody destylowanej do elektrolitu akumulatora. Z tego względu akumulator, zaopatrzony w zależności od wielkości w jeden lub szereg rekombinatorów, nie wymaga żadnej konserwacji.

Pomimo, że rekombinatory wyżej opisanego rodzaju sprawdziły się w praktyce, to jednak stale dąży się do ich dalszego ulepszenia.

W przypadku tradycyjnych rekombinatorów, wskutek skraplania się rekombinowanej pary wodnej wewnątrz obudowy rekombinatora może dojść do utworzenia się podciśnienia wewnątrz obudowy, ponieważ skroplona woda posiada znacznie mniejszą objętość od rekombinowanej pary wodnej. Podciśnienie może wzrastać, co pogarsza współczynnik sprawności urządzenia do rekombinacji. Ponadto, w przypadku zbyt wysokiego podciśnienia istnieje niebezpieczeństwo rozerwania się rekombinatora wraz z obudową ogniwa. W celu redukcji lub celowego kontrolowania podciśnienia wewnątrz obudowy rekombinatora, a tym samym obniżenia współczynnika sprawności, rekombinator według wynalazku posiada zawór podciśnieniowy, który łączy hydraulicznie i pneumatycznie komorę wewnętrzną gazoszczelnej obudowy, w położeniu otwarcia, z otoczeniem, dzięki czemu między wewnętrzną komorą obudowy a otoczeniem może nastąpić wyrównanie ciśnienia. Przy tym zawór podciśnieniowy otwiera się w warunkach określonego ciśnienia, które przykładowo wynosi około 0,01 - 0,012 MPa poniżej ciśnienia otoczenia.

Oprócz powstania podciśnienia w komorze wewnętrznej obudowy, w przypadku tradycyjnych rekombinatorów możliwe jest również utworzenie się nadciśnienia, przykładowo pod wpływem działania podwyższonej temperatury, zawodności działania rekombinatora, lub tym podobnych czynników. Takie nadciśnienie może prowadzić również do rozerwania obudowy i urządzenia do rekombinacji. Dlatego też, zgodnie z niniejszym wynalazkiem rekombinator posiada również zawór nadciśnieniowy, który łączy komorę wewnętrzną gazoszczelnej obudowy z otoczeniem. Jeśli jednak rekombinator ulegnie awarii, wówczas wprawdzie konieczna staje się konserwacja akumulatora, lecz zapewnione jest zabezpieczenie przed pęknięciem obudowy. W przypadku ustalania ciśnienia otwarcia zaworu nadciśnieniowego należy uwzględnić to, że czas przebywania mieszaniny wodoru i tlenu w obudowie rekombinatora może być przedłużony przez odpowiednie podwyższone ciśnienie, a tym samym może być polepszony współczynnik sprawności rekombinatora. Z tego względu ciśnienie otwarcia zaworu

PL 207 508 B1 nadciśnieniowego nie powinno być zbyt niskie. Korzystnie ciśnienie otwarcia leży w zakresie 0,01 0,012 MPa powyżej ciśnienia otoczenia.

Zawór nadciśnieniowy i/lub zawór podciśnieniowy posiada osłonę przeciwzapłonową, która uniemożliwia zapłon gazu, znajdującego się w zaworze, rekombinatorze i obudowie ogniwa. Korzystnie, osłona przeciwzapłonowa jest przewidziana w formie fryty.

W poł o ż eniu roboczym rekombinatora, zawór nadciś nieniowy i zawór podciś nieniowy umieszczony jest korzystnie u góry na gazoszczelnej obudowie. W ten sposób zapewniona jest niezawodna praca zaworów.

Jeszcze korzystniej, w położeniu roboczym rekombinatora, zawór nadciśnieniowy i zawór podciśnieniowy umieszczony jest u góry i z boku na gazoszczelnej obudowie, a więc otwory zaworu są skierowane do otoczenia z boku w kierunku na zewnątrz. Korzystnie, w celu urzeczywistnienia takiego układu, żebro ograniczające pustą przestrzeń wystaje w kierunku do góry, odchodząc od odcinka gazoszczelnej obudowy, usytuowanego u góry w położeniu roboczym rekombinatora.

Przy tym zawór nadciśnieniowy i/lub zawór podciśnieniowy posiada przewód odprowadzający skropliny, w celu uniemożliwienia przedostawania się skroplin do odpowiedniego zaworu.

W końcu rekombinator według niniejszego wynalazku posiada korzystnie kombinowany zawór nadciśnieniowy/podciśnieniowy, aby w ten sposób uprościć konstrukcje rekombinatora.

Niniejszy wynalazek jest uwidoczniony na podstawie przykładowych ukształtowań rekombinatora na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia pierwszą przykładową postać wykonania rekombinatora według wynalazku, w widoku z boku, fig. 2 - rekombinator przedstawiony na fig. 1 w przekroju wzdłuż linii II-II na fig. 1, fig. 3 - rekombinator przedstawiony na fig. 1 i 2, w widoku z góry, fig. 4 - kombinowany zawór nadciśnieniowy/podciśnieniowy rekombinatora, przedstawionego na fig. 1 - 3, w przekroju wzdłuż linii IV-IV na fig. 1, fig. 5 -zawór nadciśnieniowy/podciśnieniowy, przedstawiony na fig. 4, w przekroju wzdłuż linii V-V na fig. 4, fig. 6 - drugą przykładową postać wykonania rekombinatora według wynalazku, w częściowym widoku z boku, fig. 7 - rekombinator według fig. 6, w widoku z góry, fig. 8 - trzecią przykładową postać wykonania rekombinatora według wynalazku, w częściowym widoku z boku, fig. 9 - rekombinator według fig. 8, w widoku z góry, fig. 10 - czwartą przykładową postać wykonania rekombinatora według wynalazku, w częściowym przekroju, w częściowym widoku z boku, fig. 11 - rekombinator według fig. 10, w widoku z góry, fig. 12 - piątą przykładową postać wykonania rekombinatora według wynalazku, w częściowym widoku z boku, fig. 13 - rekombinator według fig. 12, w widoku z góry, fig. 14 - szóstą przykł adową postać wykonania rekombinatora wedł ug wynalazku, w częściowym widoku z boku, a fig. 15 - rekombinator według fig. 14, w widoku z góry.

Na fig. 1, w częściowym przekroju i widoku z boku, przedstawiony jest rekombinator 10, który jest wyposażony w urządzenie 12 do rekombinacji. Rekombinator 10 składa się z króćca przyłączeniowego 14, z umieszczonego nad nim w kierunku pionowym 16 elementu podpierającego 18, z obudowy 20 wykonanej z materiału gazoszczelnego oraz pierścienia zamykającego 22, łączącego obudowę 20 z elementem podpierającym 18, co jest znane. Na króćcu przyłączeniowym 14 mogą być uformowane krzywki nie przedstawione na fig. 1, w celu umieszczenia rekombinatora 10, w otworze ogniwa akumulatora nie przedstawionego na fig. 1, przy utworzeniu rodzaju połączenia bagnetowego. Nasadzany kołnierz 24, umieszczony w kierunku pionowym 16 nad króćcem przyłączeniowym 14 może służyć do ustalenia nie przedstawionego pierścienia uszczelniającego.

W przestrzeni 26 ograniczonej obudową 20 jest umieszczone urządzenie osiujące 28, podparte przez element podpierający 18, które posiada szereg elementów osiujących 29 i służy do ustalenia urządzenia 12 do rekombinacji.

Urządzenie osiujące 28, element podporowy 18, nasadzany kołnierz 24 i króciec przyłączeniowy 14 są ukształtowane korzystnie jako jednoczęściowy element konstrukcyjny i są wykonane z tworzywa sztucznego. Obudowa 20, która korzystnie jest wykonana również z tworzywa sztucznego, jest otwarta od strony elementu podpierającego i w celu połączenia z elementem podpierającym 18 może być wyposażona od strony elementu podpierającego w odpowiednie elementy łączące i/lub zatrzaskowe. Ponadto, do niezawodnego ustalenia obudowy 20 na elemencie podpierającym 18 służy pierścień zamykający 22.

Obudowa 20 rekombinatora 10 ma zasadniczo konstrukcję w postaci wydrążonego cylindra o pierś cieniowym przekroju poprzecznym i, patrzą c w kierunku pionowym, przy górnym koń cu jest zamknięta gazoszczelnie w rodzaju kopuły za pomocą odcinka obudowy 34, mającego zasadniczo postać półkuli. Odcinek obudowy 34 posiada powierzchnię obudowy 36, która ścina kształt półkuli wzdłuż siecznej. Na powierzchni obudowy 36 jest usytuowany kombinowany zawór nadciśnienio4

PL 207 508 B1 wy/podciśnieniowy 38, który łączy objętościową komorę wewnętrzną 26 rekombinatora 10 hydraulicznie i pneumatycznie z otoczeniem. Kombinowany zawór nadciśnieniowy/podciśnieniowy 38 jest opisany w związku z fig. 3-5.

Urządzenie do rekombinacji 12 jest ukształtowane w znany sposób w postaci pręta i posiada cylindryczny pręt katalizatora 40, porowatą rurkę ceramiczną 42, która otacza pręt katalizatora 40, oraz absorber 44, który wypełnia przestrzeń pośrednią między rurką ceramiczną 42 a prętem katalizatora 40 i całkowicie otacza pręt katalizatora 40, dzięki czemu uniemożliwiony jest bezpośredni styk między prętem katalizatora 40 a porowatą rurką ceramiczną 42. Rurka ceramiczna 42 jest zamknięta na swoim górnym końcu. Bezpośrednio na górnym końcu rurki ceramicznej, lub tuż nad nim, umieszczona jest pokrywa górna 45.

Na fig. 2 przedstawiony jest rekombinator 10 w przekroju wzdłuż linii II-II na fig. 1. Patrząc z kierunku od wewnątrz na zewnątrz, rekombinator 10 przedstawiony na fig. 2 posiada pręt katalizatora 40, absorber 44, który otacza pierścieniowo pręt katalizatora 40, porowatą osłonę w postaci rurki ceramicznej 42, która otacza absorber 44 i jest przytrzymywana przez elementy osiujące 29 urządzenia osiującego 28, komorę wewnętrzną 26 obudowy 20, otaczającą urządzenie 12 do rekombinacji oraz obudowę 20. Pręt katalizatora 40 może być ukształtowany w sposób tradycyjny i może być utworzony przykładowo z elementu nośnego, który od zewnątrz jest powleczony obwodowo materiałem katalizatora. Jako materiał katalizatora można stosować przykładowo pallad. Z kolei element nośny katalizatora może być wykonany z ceramiki, tlenków glinowych lub tym podobnego materiału. Na ogół stosuje się materiał o wysokiej porowatości, żaroodporny i odporny na korozję. Absorber 44 może zawierać przykładowo tlenek ołowiu, tlenek srebra, tlenek miedzi lub tym podobne związki. Elementy osiujące 29 urządzenia osiującego 28 nie całkowicie otaczają rurkę ceramiczną, dzięki czemu u podstawy rurki ceramicznej 42 nie gromadzi się ciecz.

Zgodnie z ukształtowaniem rekombinatora 10 według wynalazku, przedstawionym na fig. 1, gazy, jak wodór i tlen, przepływają przez króciec przyłączeniowy 14 i element podpierający 18 i wpływają do komory wewnętrznej 26 rekombinatora 10. Przy tym przepływają one przez absorber 44, przy czym zostają uwolnione od substancji obcych, zwłaszcza wodorków, i tym samym oczyszczone. Następnie oczyszczone gazy poprzez porowatą osłonę 42 mogą dotrzeć do pręta katalizatora 40, gdzie podlegają rekombinacji w parę wodną. Para wodna skrapla się na ściankach obudowy 20 rekombinatora 10. Tworzące się przy tym krople wody spływają do dołu i następnie są zawracane do nie przedstawionego akumulatora.

Poniżej, w odniesieniu do fig. 3-5, opisany jest dokładnie przedstawiony na fig. 1 kombinowany zawór nadciśnieniowy/podciśnieniowy 38. Przedstawiony kombinowany zawór nadciśnieniowy/podciśnieniowy 38 posiada zasadniczo rurową obudowę zaworu 46 ze zintegrowaną gumową uszczelką zaworu 48 i osłonę przeciwzapłonową 50. Obudowa zaworu 46 posiada kolejno pierwszy odcinek obudowy zaworu 52 o pierwszej średnicy, przylegające do odcinka obudowy zaworu 52 pierścieniowe odsadzenie 54 i drugi odcinek obudowy zaworu 56, wystający na zewnątrz od wewnętrznego obwodu pierścieniowego odsadzenia 54. Drugi odcinek obudowy zaworu 56 służy jako odprowadzenie skroplin, które uniemożliwia gromadzenie się skroplin w obudowie zaworu 46. W celu zapewnienia jak najlepszego odprowadzenia skroplin, drugi odcinek obudowy zaworu 56 jest zukosowany na swoim końcu skierowanym na zewnątrz, co jest widoczne na fig. 4. Gumowa uszczelka zaworu 48 jest usytuowana za pomocą urządzenia pozycjonującego 58 w pierwszym odcinku obudowy zaworu 46, przy czym urządzenie pozycjonujące 58 jest oparte na pierścieniowej podporze 60, umieszczonej na ścianie wewnętrznej pierwszego odcinka obudowy zaworu 52. Urządzenie pozycjonujące 58 posiada dwie równoległe względem siebie tarcze 62 i 64, które są usytuowane w pewnym odstępie poprzez pierścieniową podporę 66, przy czym między obiema tarczami 62 i 64 urządzenia pozycjonującego 58 na pierścieniowej podporze 66 jest utrzymywana gumowa uszczelka zaworu 48. Obie tarcze 62 i 64 posiadają odpowiednio otwory przelotowe 68, przez które może przepływać ciecz w postaci gazu. Gumowa uszczelka zaworu 48, zamykająca gazoszczelnie pierwszy odcinek 52 obudowy zaworu 46 jest ukształtowana zasadniczo w postaci tarczy i posiada średnicowo naprzeciwległe, elastyczne klapy uszczelniające 70 i 72 w rodzaju skrzydełka, których wolne końce przylegają uszczelniająco do ścian wewnętrznych pierwszego odcinka obudowy 52.

Jak jest to uwidocznione na fig. 4, klapy uszczelniające 70 i 72 są usytuowane w przeciwnych kierunkach, to znaczy klapa uszczelniająca 70 jest umieszczona ukośnie do dołu, a klapa uszczelniająca 72 ukośnie do góry. Elastyczność materiału gumowej uszczelki zaworu 48 i nachylenie, w którym klapy uszczelniające 70 i 72 są usytuowane do góry lub do dołu, są dobrane w ten sposób, że klapa

PL 207 508 B1 uszczelniająca 70 otwiera się przy podciśnieniu wynoszącym około 0,011 MPa, a klapa uszczelniająca 72 otwiera się przy nadciśnieniu wynoszącym około 0,011 MPa. Tak więc klapa uszczelniająca 70 stanowi zawór podciśnieniowy, a klapa uszczelniająca 72 zawór nadciśnieniowy kombinowanego zaworu nadciśnieniowego/podciśnieniowego 38.

W otworze wolnego końca pierwszego odcinka 52 obudowy zaworu 46 jest osadzona osł ona przeciwzapłonowa 50 i zamocowana przykładowo za pomocą zgrzewania ultradźwiękowego.

Na fig. 6 i 7 przedstawiona jest druga przykładowa postać wykonania rekombinatora 100 według wynalazku, przy czym na fig. 6 przedstawiony jest rekombinator 100 w częściowym widoku z boku, a na fig. 7 rekombinator 100 w widoku z góry. Rekombinator 100 odpowiada zasadniczo rekombinatorowi 10, przedstawionemu na fig. 1 - 5. Jednak w odróżnieniu od rekombinatora 10, obudowa 102 rekombinatora 100 na swojej powierzchni górnej jest zamknięta za pomocą dwóch powierzchni obudowy 104 i 106, zbiegających się ukośnie ku górze. Ponadto, na powierzchniach obudowy 104 i 106 zamiast kombinowanego zaworu nadciś nieniowego/podciś nieniowego 38 umieszczony jest oddzielny zawór nadciśnieniowy 108 i oddzielny zawór podciśnieniowy 110, które połączone są hydraulicznie i pneumatycznie z komorą wewnętrzną obudowy rekombinatora.

Na fig. 8 i 9 przedstawiona jest trzecia przykładowa postać wykonania rekombinatora 120 według wynalazku, który posiada również oddzielny zawór nadciśnieniowy 124 oraz oddzielny zawór podciśnieniowy 126, które są usytuowane obok siebie na wspólnej, ukośnej powierzchni obudowy 128 odcinka obudowy 130, zamykającego górny koniec obudowy 122.

Na fig. 10 i 11 przedstawiona jest korzystna postać wykonania rekombinatora 140 według wynalazku, przy czym na fig. 10 przedstawiony jest rekombinator 140 w częściowym widoku z boku, w częściowym przekroju, a na fig. 11 rekombinator 140 w widoku z góry. Rekombinator 140 posiada obudowę 142, od której powierzchni górnej odstaje wydrążony odcinek budowy 144 w postaci żebra. Na odcinku obudowy w postaci żebra, po jednej stronie umieszczony jest zawór nadciśnieniowy 146, a po drugiej stronie zawór podciś nieniowy 148, przy czym zawory 146 i 148 połączone są hydraulicznie i pneumatycznie z komorą wewnętrzną obudowy 142 rekombinatora 140.

Na fig. 12 i 13 przedstawiona jest piąta postać wykonania rekombinatora 160 według wynalazku, przy czym na fig. 12 przedstawiony jest rekombinator 160 w częściowym widoku z boku, a na fig. 13 rekombinator 160 w widoku z góry. Rekombinator 160 posiada obudowę 162, od której powierzchni górnej odstaje z boku ku górze wydrążony odcinek budowy 164 w postaci żebra. Po jednej stronie odcinka obudowy 164 w postaci żebra umieszczone są obok siebie zarówno zawór nadciśnieniowy 166, jak i zawór podciśnieniowy 168, które połączone są hydraulicznie i pneumatycznie z komorą wewnętrzną obudowy 162 rekombinatora 180.

W koń cu na fig. 14 i 15 przedstawiona jest szósta postać wykonania rekombinatora 180 wedł ug wynalazku, przy czym na fig. 14 przedstawiony jest rekombinator 180 w częściowym widoku z boku, a na fig. 15 rekombinator 180 w widoku z góry. Rekombinator 180 posiada obudowę 182, od której powierzchni górnej odstaje z boku ku górze wydrążony odcinek budowy 184 w postaci żebra. Po jednej stronie odcinka obudowy 184 w postaci żebra umieszczone są obok siebie zarówno zawór nadciśnieniowy 186, jak i zawór podciśnieniowy 188, które połączone są hydraulicznie i pneumatycznie z komorą wewnę trzną obudowy 82 rekombinatora 180.

Wykaz oznaczeń rekombinator urządzenie do rekombinacji króciec przyłączeniowy kierunek pionowy element podpierający obudowa pierścień zamykający nasadzany kołnierz objętościowa komora wewnętrzna urządzenie osiujące elementy osiujące odcinek obudowy powierzchnia obudowy kombinowany zawór nadciśnieniowy/podciśnieniowy

PL 207 508 B1 pręt katalizatora 42 rurka ceramiczna 44 absorber zamykają ca pokrywa górna obudowa zaworu gumowa uszczelka zaworu osł ona przeciwzapł onowa pierwszy odcinek obudowy zaworu odsadzenie drugi odcinek obudowy zaworu 58 urz ą dzenie pozycjonują ce 60 pierś cieniowa podpora tarcza 64 tarcza pierś cieniowa podpora 68 otwory przelotowe 70 klapa uszczelniają ca 72 klapa uszczelniają ca

100 rekombinator

102 obudowa

104 powierzchnia obudowy

106 powierzchnia obudowy

108 zawór nadciśnieniowy

110 zawór podciśnieniowy

120 rekombinator

122 obudowa

124 zawór nadciśnieniowy

126 zawór podciśnieniowy

128 powierzchnia obudowy

130 odcinek obudowy

140 rekombinator

142 obudowa

144 odcinek obudowy w postaci żebra 146 zawór nadciśnieniowy 148 zawór podciśnieniowy 160 rekombinator

162 obudowa

164 odcinek obudowy w postaci żebra 166 zawór nadciśnieniowy 168 zawór podciśnieniowy 180 rekombinator

182 obudowa

184 odcinek obudowy w postaci żebra 186 zawór nadciśnieniowy 188 zawór podciśnieniowy

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Rekombinator do katalitycznej rekombinacji wodoru, występującego w zasobnikach energii lub przetwornikach energii, posiadający gazoszczelną obudowę i umieszczony w niej katalizator, znamienny tym, że rekombinator (10;100;120;140;160,180) posiada zawór podciśnieniowy (38; 110;126;148;168;188), który łączy komorę wewnętrzną (26) gazoszczelnej obudowy (20;102;122; 142;162;182) hydraulicznie i pneumatycznie z otoczeniem, oraz zawór nadciśnieniowy (38; 108;124; 146;166,186), który łączy komorę wewnętrzną (26) gazoszczelnej obudowy (20;102;122;142; 162;182) z otoczeniem, przy czym zawór nadciśnieniowy (38;108,124;146;166;186) i/lub zawór podciPL 207 508 B1 śnieniowy (38;110;126;148;168;188) jest połączony z otoczeniem hydraulicznie i pneumatycznie jedynie poprzez osłonę przeciwzapłonową (50).
2. Rekombinator według zastrz. 1, znamienny tym, że w położeniu roboczym rekombinatora (10; 100;120;140;160,180), zawór nadciśnieniowy (38;108;124;146;166;186) i zawór podciśnieniowy (38;110;126;148;168;188) umieszczony jest u góry na gazoszczelnej obudowie (20;102;122;142; 162;182).
3. Rekombinator według zastrz. 1, znamienny tym, że w położeniu roboczym rekombinatora (140;160;180), zawór nadciśnieniowy (146;166;186) i zawór podciśnieniowy (148;168;188) umieszczony jest u góry i z boku na gazoszczelnej obudowie (142;162;182).
4. Rekombinator według zastrz. 3, znamienny tym, że od odcinka gazoszczelnej obudowy (142;162;182), usytuowanego u góry w położeniu roboczym rekombinatora (140;160;180), odchodzi w górę odcinek obudowy (144;164;184) w postaci żebra, ograniczający pustą przestrzeń, na którym umieszczony jest zawór nadciśnieniowy (146;166;186) i zawór podciśnieniowy (148;168;188).
5. Rekombinator według jednego z poprzednich zastrz., znamienny tym, że zastosowana osłona przeciwzapłonowa (50) jest przewidziana w formie fryty.
6. Rekombinator według jednego z poprzednich zastrz., znamienny tym, że zawór nadciśnieniowy (38;108,124;146;166;186) i/lub zawór podciśnieniowy (38;110;126;148;168;188) posiada przewód odprowadzający skropliny.
7. Rekombinator według jednego z poprzednich zastrz., znamienny tym, że zawiera kombinowany zawór nadciśnieniowy/podciśnieniowy (38).