PL204051B1 - Układ elementów struktury wsporczej przestrzennej konstrukcji nośnej - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest układ elementów struktury wsporczej przestrzennej konstrukcji nośnej, zwłaszcza trybuny, podium lub rusztowania, który wykonany jest jako sztywny na skręcanie za pomocą słupów i elementów łączących, posiadających co najmniej jedną głowicę przyłączową.

Do dołączania do pionowych słupów rusztowań znane są umieszczone na nich poziome tarcze z przelotowymi otworami na kliny. Na te tarcze nasadzane są głowice przyłączowe łączone z elementami prętowymi. Z uwzględnieniem przeznaczenia i wytwarzania stosowane są korzystnie głowice z kowalnego ż eliwa, które nadają się do spawania z rurami stalowymi. Istnieją różne wykonania takich głowic przyłączowych, przykładowo według DE-OS 39 34 857.

Głowica przyłączowa jest elementem rusztowania, który występuje najczęściej lub prawie najczęściej w rusztowaniach prętowych posiadających węzły przyłączowe. Ponieważ poprzez taką głowicę przyłączową wszystkie siły danego elementu łączącego są wprowadzane w pionowy pręt i w inne pręty, ma ona również największe znaczenie dla bezpieczeństwa użytkowników. Od każdej części konstrukcji technicznej wymaga się optymalnego wytwarzania i optymalnego wykorzystywania. Wymagania te są szczególnie ważne w przypadku głowicy przyłączowej rusztowania.

Ze względu na skomplikowane warunki wprowadzania i przekazywania sił oraz warunki naprężeń w głowicy przyłączowej zależnie od przyłożonych sił, które mogą również być dynamiczne i często zmieniać się, znajomość i wiedzę na temat tego elementu można wykorzystywać tylko dużym kosztem z wiadomościami fachowymi zdobytymi w praktycznym wykorzystywaniu rusztowań i z przeznaczeniem do tworzenia nowych szczegółowych rozwiązań.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie głowic przyłączowych elementów łączących z wieloma warunkami dotyczącymi kosztu materiału, ciężaru, czasu wytwarzania, kosztów wytwarzania i kosztów eksploatacyjnych również przy różnych obciążeniach i z uwzględnieniem występujących w przestrzennych konstrukcjach nośnych warunków obciążeń, warunków przenoszenia sił i momentów oraz funkcji wsporczych elementów łączących do większości celów korzystniej niż w dotychczasowych głowicach przyłączowych elementów łączących.

Do rozwiązania tego zadania obok podanych na wstępie cech przewidziano następujące cechy:

- wykonana z żeliwa kowalnego głowica przyłączowa jest ukształtowana z przyłączową częścią i przył o ż eniową częścią ,

- część przyłączowa jest połączona trwale z elementem prętowym,

- część przył o ż eniowa ma posiadają ce przył o ż eniowe powierzchnie części ś ciany przył o ż enia do przylegania do słupów,

- głowica przyłączowa ma górną część głowicy i dolną część głowicy,

- pomię dzy nimi jest utworzona się gają ca aż do przyłączowej części, otwarta w stronę przył o ż enia i w stronę pionowych powierzchni zewnętrznych szczelina do nasadzania na umieszczoną na słupie tarczę z otworami,

- w górnej części gł owicy jest wykonany górny klinowy otwór, a w dolnej części gł owicy jest wykonany dolny klinowy otwór dla wtykanego przez te otwory klinowe i tarczę z otworami klina służącego do mocowania łączonych elementów rusztowania,

- głowica przyłączowa jest w kierunku obwodowym ograniczona przez boczne części ścian, a od góry i od doł u przez części, w których przenoszą cych sił y obszarach materiał u są wykonane jako wolne przestrzenie użytkowe,

- boczne części ś cian są wykonane z pionowymi powierzchniami zewnę trznymi, które tworzą kąt klina,

Układ według wynalazku wyróżnia się tym, że głowica przyłączowa ma wychodzące od pionowych powierzchni zewnętrznych, poziomych i/lub ukośnych powierzchni zewnętrznych pod wszystkimi obszarami powierzchni za wyjątkiem obszarów przejściowych w narożnikach w kierunku do wewnątrz zasadniczo równe grubości ścian, przy czym grubość bocznych części ściany została zaprojektowana w obszarze okoł o 20 do 30% zewnę trznego promienia sł upa i/lub w obrę bie 1,5 do 3-krotnej gruboś ci ściany słupa.

Korzystne jest w układzie, jeśli pionowe powierzchnie zewnętrzne i przyporządkowane wewnętrzne powierzchnie ścian górnej i korzystnie również dolnej bocznej części ściany w sąsiedztwie szczeliny są wykonane jako przebiegające zasadniczo równolegle z jedną grubością ściany. Dzięki tym środkom utworzona jest lżejsza głowica przyłączowa wykonana ze strukturą powierzchni nośnych.

PL 204 051 B1

Ponadto możliwy jest element rusztowania z głowicą przyłączową wykonaną szczególnie korzystnie konstrukcyjnie pod względem wytwarzania i obciążania.

Pierwszy inny układ według wynalazku, wyróżnia się tym, że głowica przyłączowa wykazuje wychodzące od pionowych powierzchni zewnętrznych, poziomych i/lub ukośnych powierzchni zewnętrznych pod wszystkimi obszarami powierzchni za wyjątkiem obszarów przejściowych w narożnikach rozpościerające się do wewnątrz z reguły równe grubości ścian, przy czym grubość ściany, bocznej części ściany jest wykonana w zakresie 2,5 do 4-krotnej grubości ściany połączonego z głowicą przyłączową elementu prętowego.

Korzystne jest w pierwszym innym układzie, jeśli pionowe powierzchnie zewnętrzne i przyporządkowane wewnętrzne powierzchnie górnych jak i również dolnej bocznej części ściany w sąsiedztwie szczelin są wykonane z pewną grubością przebiegając zasadniczo równolegle oraz, jeśli słupy są okrągłymi stalowymi rurami o zewnętrznym promieniu słupa i grubości ściany, a grubość ściany części bocznych ściany jest wykonana w zakresie około 20 do 30% promienia zewnętrznego słupa i/lub w zakresie 1,5 do 3-krotnej gruboś ci ś ciany sł upa.

Wynalazek według drugiego innego układu, wyróżnia się tym, że głowica przyłączowa wykazuje wychodzące od pionowych powierzchni zewnętrznych, poziomych i/lub ukośnych powierzchni zewnętrznych pod wszystkimi obszarami powierzchni za wyjątkiem obszarów przejściowych w narożnikach rozpościerające się do wewnątrz z reguły równe grubości ścian, przy czym grubość ścian bocznych części ściany jest wykonana w zakresie 10 do 16% średnicy zewnętrznej rury.

Dogodne jest w drugim innym układzie, jeśli pionowe powierzchnie zewnętrzne i przyporządkowane wewnętrzne powierzchnie ścian górnych jak i również dolnych bocznych części ściany w sąsiedztwie szczelin, wykonane są z pewną grubością przebiegając zasadniczo równolegle a słupy są okrągłymi stalowymi rurami o zewnętrznym promieniu słupa i grubości ściany, a grubość bocznych części ściany jest wykonana w zakresie około 20 do 30% promienia zewnętrznego słupa i/lub w obszarze 1,5 do 3-krotnej grubości ściany słupa, albo grubość bocznych części ściany wykonana jest w zakresie 2,5 do 4-krotnej grubości ściany połączonego z głowicą przyłączową elementu prętowego.

Trzeci inny układ według wynalazku, wyróżnia się tym, że głowica przyłączowa wykazuje wychodzące od pionowych powierzchni zewnętrznych, poziomych i/lub ukośnych powierzchni zewnętrznych pod wszystkimi obszarami powierzchni za wyjątkiem obszarów przejściowych w narożnikach rozpościerające się do wewnątrz z reguły równe grubości ścian, natomiast część przyłączowa ma połączony z klinową przestrzenią przyjmującą, powierzchnią przeznaczoną do założenia klina otwór, którego krawędzie obejmują średnicę otworu, która wynosi co najmniej 60%, korzystnie 65 do 85% średnicy wewnętrznej rury.

Korzystne jest w trzecim innym układzie, jeśli pionowe powierzchnie zewnętrzne i przyporządkowane wewnętrzne powierzchnie górnych jak i również dolnych bocznych części ścian w sąsiedztwie szczelin wykonane są z pewną grubością przebiegając zasadniczo równolegle a słupy są okrągłymi stalowymi rurami o zewnętrznym promieniu słupa i grubości ściany, a grubość bocznych części ściany jest wykonana w zakresie około 20 do 30% promienia zewnętrznego (słupa i/lub w zakresie 1,5 do 3-krotnej grubości ściany słupa albo grubość ściany jest wykonana w zakresie 2,5 do 4-krotnej grubości ściany połączonego z głowicą przyłączową elementu prętowego albo grubość ściany jest wykonana w zakresie około 10 do 16% średnicy zewnętrznej rury.

Czwarty inny układ według wynalazku, wyróżnia się tym, że głowica przyłączowa wykazuje wychodzące od pionowych powierzchni zewnętrznych, poziomych i/lub ukośnych powierzchni zewnętrznych pod wszystkimi obszarami powierzchni za wyjątkiem obszarów przejściowych w narożnikach rozpościerające się do wewnątrz z reguły równe grubości ścian, a element prętowy utworzony jest z profilem otwartym ku górze, w szczególnoś ci z profilem „U.

Korzystne jest w czwartym innym układzie, jeśli pionowe powierzchnie zewnętrzne i przyporządkowane powierzchnie wewnętrzne górnych jak i również dolnych bocznych części ściany w sąsiedztwie szczeliny są wykonane z pewną grubością przebiegając równolegle a słupy są okrągłymi stalowymi rurami o zewnętrznym promieniu słupa i grubości ściany, a grubość bocznych części ściany jest wykonana w zakresie około 20 do 30% promienia zewnętrznego słupa i/lub w zakresie 1,5 do 3-krotnej grubości ściany słupa albo grubość ściany jest wykonana w zakresie 2,5 do 4-krotnej grubości ściany elementu prętowego połączonego z głowicą przyłączową, przy czym element prętowy jest w formie rury, utworzony w szczególności jako rura posiadająca średnicę zewnętrzną, średnicę wewnętrzną i grubość ściany, lub grubość ściany jest wykonana w zakresie około 10 do 16% średnicy zewnętrznej rury.

PL 204 051 B1

Dogodnie jest w czwartym układzie również, jeśli część przyłączowa posiada połączony z klinową przestrzenią przyjmującą przeznaczoną do założenia klina, otwór, którego krawędzie obejmują średnicę otworu, która wynosi co najmniej 60% korzystnie 65 do 85% średnicy wewnętrznej rury.

Dogodnie jest w układzie, pierwszym układzie, drugim układzie, trzecim układzie i czwartym układzie, jeśli część przyłączowa ma powierzchnie zderzakowe ukształtowane z dopasowaniem do warunków łączenia i warunków obciążenia oraz do elementu prętowego, przeznaczone do przyłożenia elementu prętowego oraz jeśli część przyłączowa w obszarze powierzchni zderzakowej ma grubość, która w przybliżeniu odpowiada grubości ściany elementu prętowego, a korzystnie średniej grubości ściany głowicy przyłączowej.

Piąty inny układ według wynalazku wyróżnia się tym, że głowica przyłączowa wykazuje wychodzące od pionowych powierzchni zewnętrznych, poziomych i/lub ukośnych powierzchni zewnętrznych pod wszystkimi obszarami powierzchni za wyjątkiem obszarów przejściowych w narożnikach w kierunku do wewnątrz z reguły jednakowe grubości ścian, natomiast część przyłączowa posiada element przegubowy, który podłączony jest z możliwością zwrotną z elementem prętowym, w szczególności z prętem przekątnym.

Korzystne jest w piątym układzie, jeśli element przegubowy wykonany jest z nakładką przegubową pod kątem 135° do zwróconej w kierunku osi słupa linii środkowej głowicy przyłączowej a pionowe powierzchnie zewnętrzne i przyporządkowane powierzchnie wewnętrzne górnych jak i również dolnych bocznych części ściany w sąsiedztwie szczeliny wykonane są z pewną grubością przebiegając równolegle, zaś słupy są okrągłymi stalowymi rurami o zewnętrznym promieniu słupa i grubości ściany, przy czym grubość bocznych części ściany jest wykonana w zakresie około 20 do 30% promienia zewnętrznego słupa i/lub w zakresie 1,5 do 3-krotnej grubości ściany słupa, lub grubość bocznych części ściany jest w zakresie 2,5 do 4-krotnej grubości ściany połączonego z głowicą przyłączową elementu prętowego, natomiast element prętowy jest w formie rury, utworzony w szczególności jako rura posiadająca średnicę zewnętrzną, średnicę wewnętrzną i grubość ściany, lub grubość ściany jest w zakresie około 10 do 16% średnicy zewnętrznej rury.

Korzystne jest w układzie, pierwszym układzie, drugim układzie, trzecim układzie, czwartym układzie i piątym układzie, jeśli odstępy górnego końca górnej powierzchni przyłożeniowej i dolnego końca dolnej powierzchni przyłożeniowej od szczeliny na wysokości połowy szerokości szczeliny przecinającej płaszczyznę poziomą są równe, a górna powierzchnia przyłożeniowa i dolna powierzchnia przyłożeniowa są równe.

Szósty inny układ według wynalazku, wyróżnia się tym, że przez proporcję z zewnętrznymi powierzchniami ścian i z jedną powierzchnią pomiędzy częścią przyłączową oraz częścią przyłożeniową ograniczającą pojemność i wymiarami część przyłożeniowa głowicy przyłączowej utworzona specyficzna pojemność głowicy przyłączowej wynosi przynajmniej 1.2 zakresu, przeważnie 1.3 do 1.5 zakresu specyficznej pojemności z materiału pełnego istniejącej przyłączowej części głowicy, zaś odstępy pomiędzy lub górnego końca górnej powierzchni przyłożeniowej i dolnego końca dolnej powierzchni przyłożeniowej od szczeliny w połowie wysokości szerokości szczeliny płaszczyzny poziomej są równe, część przyłączowa z przestrzenią wewnętrzną rury ma połączony z klinową przestrzenią przyjmującą otwór, którego krawędzie obejmują średnicę otworu, która wynosi co najmniej 60%, przeważnie 65% do 85% wewnętrznej średnicy rury. Dogodnie jest w szóstym układzie według wynalazku, jeśli część przyłączowa z przestrzenią wewnętrzną rury i z klinową przestrzenią przyjmującą, związana jest z otworem jego krawędziami w obszarze przejścia do części przyłożeniowej głowicy i średnicy otworu jest związana, co najmniej 60%, przeważnie 65% do 85% średnicy wewnętrznej rury, zaś otwór z prostymi krawędziami otworu i segmentowymi odcinkami krawędzi otworu jest ograniczony lub otwór z czterema otworami i z czterema segmentowymi odcinkami krawędzi otworu jest ograniczony, przy czym proste krawędzie otworu i segmentowe odcinki krawędzi otworu w obrębie otworu zamieniają się, gdzie dwie przeciwległe leżące proste krawędzie otworu i normalnie należące do pionowej płaszczyzny symetrii głowicy i gdzie dwie inne przeciwległe proste krawędzie i przynależne są równolegle do pionowej płaszczyzny symetrii, zaś szczelina do części przyłączowej jest ograniczona poprzez pionowe powierzchnie szczelinowe, które równolegle jedna do drugiej przebiegają na wspólnej pionowej płaszczyźnie, albo szczelina wykonana jest równolegle do pionowej płaszczyzny symetrii głowicy przebiegającej prostokątnej płaszczyzny przekroju do części przyłączowej tam ograniczona jest poprzez pionowe powierzchnie szczelinowe, które przebiegają równolegle jedna do drugiej we wspólnej płaszczyźnie pionowej, które wykonane są w danym wypadku pionowo do górnej i dolnej

PL 204 051 B1 powierzchni szczelin wykonane są w danym przypadku równolegle jedna do drugiej przebiegają i równolegle do osi rury jak również normalnie do pionowej płaszczyzny symetrycznej.

Dogodnie jest również w szóstym innym układzie, jeśli krawędzie otworu w obrębie poprzez pionowe powierzchnie szczelin szczeliny otwartej pionowej powierzchni otwierają otwory, który wynosi co najmniej 60%, przeważnie 65% do 85% średnicy rury, ponadto górna część czołowa posiada wysokość i wykonana jest z górnymi ścianami bocznymi, górnym elementem ściennym i górnym elementem stykowym oraz że dolna część czołowa posiada wysokość i utworzone są z dolnymi ścianami bocznymi, dolną ścianą i dolną ścianą stykową i że wysokość górnego elementu czołowego wysokości odpowiada dolnemu elementowi czołowemu, oraz górna powierzchnia stykowa i dolna powierzchnia stykowa są równe albo górne ściany boczne górnego elementu czołowego omijają w danym przypadku w jednym równoległym do poziomych powierzchni szczelin, szczeliny przebiegającego górnego poziomego elementu ściany górnego elementu ściany górnego elementu czołowego pod wykształtowaniem przejściowej krawędzi, której długość odpowiada około wysokości górnej powierzchni stykowej górnej ściany stykowej oraz, jeśli górna część ściany ukształtowana jest stroną stykową z górnym poziomym elementem ściany i do elementu łączącego w kształcie czaszy na zewnątrz wyoblonym górnym przejściowym elementem ściany, ponadto, jeśli część przyłączowa wykazuje dopasowany do warunków spajania i wytrzymałości oraz elementu prętowego powierzchnię stykową przeznaczoną do założenia elementu prętowego a część przyłączowa wykonana jest do powierzchni przylgowej na zewnątrz do rozciągliwego płata, którego powierzchnie zewnętrzne obejmują średnicę, która jest nieznacznie mniejsza niż średnica wewnętrzna rury.

Dogodnie jest również w szóstym innym układzie, jeśli przez stosunek zewnętrznych ścian włącznie z powierzchnią przylgową ograniczoną pojemnością i wymiarami głowicy utworzona specyficzna pojemność głowicy wynosi najmniej 1,2 wielokrotności, przeważnie 1,3 do 2,0 wielokrotności specyficznej pojemności istniejącej głowicy, oraz jeśli pomyślana powierzchnia pomiędzy częścią przyłączową i częścią przyłożeniową jest wykonana z jedną powierzchnią szczeliny dotykającą pionową płaszczyzną, ponadto jeśli głowica z pionowymi powierzchniami zewnętrznymi poziomymi i/lub skośnymi powierzchniami zewnętrznymi wychodząc z założenia przy wszystkich zakresach powierzchni z wyłączeniem przekroczeń w rogach do środka się rozciągając w rzeczywistości zawiera równe grubości ścianek.

Zgodnie z wynalazkiem, że głowica przyłączowa wykazuje wychodzące od pionowych powierzchni zewnętrznych, poziomych i/lub ukośnych powierzchni zewnętrznych pod wszystkimi obszarami powierzchni za wyjątkiem obszarów przejściowych w narożnikach rozpościerające się do wewnątrz z reguły równe grubości ścian. Na skutek tego głowica przyłączowa jest wykonana ze strukturą powierzchni nośnych. Ponadto możliwy jest element rusztowania z głowicą przyłączową szczególnie korzystną konstrukcyjnie pod względem techniki wytwarzania i obciążeń. Element prętowy wykonany jako rurowy, zwłaszcza jako rura posiadająca pewną średnicę zewnętrzną, średnicę wewnętrzną i grubość ściany, umoż liwia to w przypadku głowic przyłączowych elementów łączących wykonanych z rurowych elementów prętowych lub kształtownikowych lepsze ukształtowanie ścian lub części ścian głowicy przyłączowej posiadającej przestrzenie użytkowe. Ponadto słupy z okrągłymi rurami ze stali z pewnym promieniem zewnętrznym słupa i grubością ściany, gdzie grubość bocznej części ściany jest w zakresie 20-30% zewnętrznego promienia słupa i/lub w zakresie 1,5-3 grubości ściany słupa albo grubość ściany jest wykonana w zakresie 2,5-4 grubości ściany elementu prętowego łączonego z gł owicą przyłączową i/lub w zakresie 10-16% zewnę trznej ś rednicy rury umoż liwia za pomocą tak ukształtowanych elementów łączących korzystnie konstruować całe rusztowanie z obciążeniami statycznymi i dynamicznymi, występującymi zwłaszcza w rusztowaniach budowlanych, oraz części rusztowania ukształtowane z dostosowaniem do występujących warunków przenoszenia sił i momentów.

Natomiast część przyłączowa, która ma połączony z przestrzenią przyjmującą klin otwór, którego krawędzie obejmują średnicę otworu, która wynosi co najmniej 60%, korzystnie 65-85% wewnętrznej średnicy rury umożliwia wykonanie głowicy przyłączowej jeszcze lżejszej i korzystną konstrukcyjnie pod względem wytwarzania i przenoszenia sił i momentów oraz pod względem warunków dołączania rurowych elementów łączących.

Element prętowy wykonany z otwartego do góry kształtownika, zwłaszcza z ceownika umożliwia w przypadku głowic przyłączowych elementów łączących wykonanych z kształtownikami zawieszanymi lub nakładanymi oraz w przypadku poziomych rygli nośnych lepsze ukształtowanie ściany lub części ściany głowicy przyłączowej posiadającej przestrzenie użytkowe.

PL 204 051 B1

Część przyłączowa w obszarze powierzchni zderzakowej o grubości, która w przybliżeniu odpowiada grubości ściany elementu prętowego, a korzystnie w przybliżeniu przeciętnej grubości ściany głowicy przyłączowej, umożliwia proste i pewne spawanie obu elementów rusztowania.

Część przyłączowa z częścią przegubową która jest połączona przechylnie z elementem prętowym, zwłaszcza z ukośnym prętem w przypadku głowic przyłączowych przegubowo ukształtowanych elementów łączących umożliwia lepsze wykonanie ściany lub części ściany głowicy przyłączowej posiadającej przestrzenie użytkowe, zaś część przegubowa wykonana z nakładką przegubową pod kątem 135° do środkowej linii głowicy przyłączowej zwróconej do osi słupa, zwłaszcza wtedy, gdy brane są pod uwagę cztery rozmieszczone względem siebie co 90° wycięcia tarczy z otworami z poziomymi elementami prętowymi, takimi jak poziome rygle wsporcze, rygle wzdłużne, rygle poprzeczne lub dźwigary kratowe, umożliwia to dołączenie ukośnych rozpór dodatkowo usztywniających przestrzenną konstrukcję nośną.

Odstępy górnego końca górnej powierzchni przyłożeniowej i dolnego końca dolnej powierzchni przyłożeniowej od poziomej płaszczyzny przecinającej szczelinę na wysokości połowy szerokości szczeliny, które są jednakowe, przy czym korzystnie górna powierzchnia przyłożeniowa i dolna powierzchnia przyłożeniowa są jednakowo duże, stwarza symetryczny układ powierzchni przyłożeniowych względem tarczy z otworami zamocowanej za pomocą klina w poziomej szczelinie, co umożliwia równomierne rozłożenie statycznych i dynamicznych sił i momentów przy korzystnym wykorzystaniu materiału. Ponadto dzięki temu w wyjątkowym przypadku możliwy jest montaż głowicy przyłączowej obróconej o 180°.

Wynalazek jest dokładniej opisany w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia część rusztowania z elementami rusztowania posiadającymi głowice przyłączowe według wynalazku w schematycznym widoku perspektywicznym, fig. 2 - węzeł przyłączowy w częściowym przekroju poziomym z pokazaniem w widoku z góry tarczy z otworami oraz dwóch głowic przyłączowych z klinami, przy czym jedna z tych gł owic przyłączowych jest przedstawiona w częściowym przekroju wraz z przyporządkowaną rurą rusztowania, fig. 3 - węzeł przyłączowy w przekroju pionowym z pokazaniem głowicy przyłączowej i obszaru otaczającego ją, fig. 4 - głowicę przyłączową w widoku z boku, fig. 5 - głowicę przyłączową w widoku z przodu od strony słupa, fig. 6 - głowicę przyłączową w widoku z tyłu od strony rury, fig. 7 - głowicę przyłączową w widoku z góry w kierunku oznaczonym strzałką 7 na fig. 4, fig. 8 - głowicę przyłączową w przekroju poziomym zgodnie ze strzałkami 8-8 z fig. 4, fig. 9 głowicę przyłączową w widoku od dołu zgodnie ze strzałką 9 z fig. 4, fig. 10 - głowicę przyłączową w przekroju pionowym zgodnie ze strzałkami 10-10 z fig. 9, fig. 11 - głowicę przyłączową z ukształtowaniem elementu przyłączowego korzystnym dla rury rusztowania w widoku perspektywicznym, fig. 12 - głowicę przyłączową z ukształtowaniem elementu przyłączowego korzystnym dla prętów ceownikowych, takich jak rygle poziome, w widoku perspektywicznym, a fig. 13 przedstawia głowicę przyłączową z ukształtowaniem elementu przyłączowego korzystnym dla rozpór ukośnych w widoku perspektywicznym.

Rusztowanie 20 pokazane na fig. 1 rysunku, tworzy przestrzenną konstrukcję nośną z pionowymi słupami 21, poziomymi prętami 22, ukośnymi prętami 23, poziomymi ryglami nośnymi 24 oraz podłogą 25 rusztowania, która za pomocą elementów wieszakowych, zwłaszcza wieszakowych pazurów 26 jest zawieszona na poziomych ryglach nośnych 24. Słupy 21 są wsparte na ziemi na stopach 27 o regulowanej wysokości. Słupami 21 mogą być również krótkie elementy prętowe wsporników, dźwigarów kratowych lub innych elementów przestrzennej konstrukcji nośnej. W odstępie 28 zgodnym z podstawową siatką rusztowania na sł upach 21 za pomocą spoin spawalniczych 33 zamocowane są elementy przyłączowe w postaci tarcz 30 z otworami. Takie tarcze 30 z otworami mogą mieć przedstawione, ale również inaczej ukształtowane otwory i dodatkowe urządzenia pomocnicze. W tym korzystnym przykładzie wykonania przewidziane są otwory 31 o różnych wielkościach.

Elementy rusztowania lub elementy łączące 35, takie jak poziome pręty 22 i poziome rygle nośne 24, są dołączone do mniejszych otworów 31.1. Dołączane ukośne elementy łączące 35, takie jak ukośne pręty 23, są dołączone do większych otworów 31.2. Elementami łączącymi 35 są głównie poziome pręty 22, poziome rygle nośne 24 i ukośne pręty 23. Mają one w zależności od swego przeznaczenia różne długości. Poziome pręty 22 są również, jak pokazano na fig. 1, wykorzystywane jako poręcz 37.

Jak pokazano na dalszych rysunkach, elementy łączące 35 są wykonane z cylindrycznymi rurami 38, nazywanymi również podłużnymi częściami prętowymi lub rurami rusztowania, które są przyspawane do głowic przyłączowych 40. Zamiast cylindrycznej rury 38 stosowane są również inaczej

PL 204 051 B1 ukształtowane elementy nośne, są to przewidziane z otwartymi do góry poziomymi ryglami nośnymi 24 w kształcie litery U lub z ukośnymi prętami 23 połączonymi z głowicami przyłączowymi z częściami przegubowymi lub bez nich. Głowice przyłączowe 40 są zasadzone na poziomo umieszczone tarcze 30 z otworami i unieruchomione za pomocą klinów 41 prowadzonych przez odpowiednie otwory 137, 152 na kliny i otwory 31 tarcz 30.

Kliny 41 mają w dolnym obszarze końcowym jako zabezpieczenie przed zgubieniem wystający kołek lub nit 42. Boczne wycięcie 43 jest wykonane tak, że klin 41 można umieścić w położeniu pionowym równolegle do rury 38. Każda głowica przyłączowa 40 ma powierzchnię przyłożeniową 80 z górną częścią 44 głowicy i dolną częścią 45 głowicy oraz ma pierścieniowo ukształtowaną przyłączową część 50. Przyłączowa głowica 40 jest wykonana symetrycznie do pionowej płaszczyzny symetrii 55 zawierającej oś 53 słupa i oś 54 rury (fig. 7). Górna część 44 głowicy ma wysokość 56 i posiada, jak przedstawiono na fig. 4 i 5, górne części 46.1, 46.2 ściany bocznej, część 48 ściany górnej i górną część 51 ściany przyłożenia. Dolna część 45 głowicy jest wykonana z dolnymi częściami 47.1, 47.2 ściany bocznej, częścią 49 ściany dolnej i dolną częścią 52 ściany przyłożenia i ma wysokość 57, która odpowiada tu wysokości 56. Każda głowica przyłączowa 40 ma wysokość 58 (fig. 4) i głębokość 59 (fig. 9). Odległości 65 lub 75 pomiędzy płaszczyzną poziomą 90 prostopadłą do pionowej płaszczyzny symetrii 55 i usytuowaną w środku szczeliny a górnym końcem 67 górnej powierzchni przyłożenia 84 i dolnym końcem 88 dolnej powierzchni przyłożenia 85 wynosi ze względu na symetrię głowicy przyłączowej 40 połowę wysokości 58 głowicy przyłączowej 40.

Pomiędzy górnymi częściami 46.1, 46.2 ścian bocznych a dolnymi częściami 47.1, 47.2 ścian bocznych usytuowana jest szczelina 60, która służy do przyjęcia tarczy 30 z otworem, na którą nasadzona jest głowica przyłączowa 40 do mocowania połączonych z nią elementów łączących 35. Wykonana w płaszczyźnie przecięcia przebiegającej równolegle do pionowej płaszczyzny symetrii 55 szczelina 60 jest ograniczona przez górne powierzchnie 61.1, 61.2 szczeliny i przez dolne powierzchnie 62.1, 62.2 szczeliny. Przebiegają one zawsze zasadniczo równolegle do siebie i są wykonane równoległe do osi 54 rury oraz prostopadle do pionowej płaszczyzny symetrii 55. Aż do części przyłączowej 50 szczelina 60 jest ograniczona przez pionowe powierzchnie 63.1, 63.2 szczeliny, które również przebiegają równolegle do siebie we wspólnej płaszczyźnie i są wykonane prostopadle do górnej lub dolnej powierzchni 61, 62 szczeliny. Przejścia pomiędzy poziomymi górnymi powierzchniami szczelinowymi 61, 62 a pionowymi powierzchniami szczelinowymi 63 są zawsze wykonane z zaokrągleniem o promieniu 64, który tu wynosi w przybliż eniu 36% grubo ś ci 82 górnej lub dolnej części 46, 47 ś ciany bocznej w obszarze szczeliny 60. Szerokość 68 szczeliny jest nieco większa niż grubość 69 tarczy 30 z otworami. Wymiar ten obowią zuje zwł aszcza wobec podstawy szczeliny 60 zwróconej do rury 38. Może być jednak również przewidziane, że szerokość 68 szczeliny zwiększa się w kierunku do wtykowego końca, aby polepszyć wprowadzanie i ustawienie.

Górne oraz dolne części 46, 47 ściany bocznej są zasadniczo ukształtowane klinowo zbieżnie do środka 71 słupa i tarczy. Każda z nich ma górne pionowe zewnętrzne powierzchnie 72.1, 72.2, dolne pionowe powierzchnie zewnętrzne 73.1, 73.2 oraz mające zewnętrzny kształt trójkątny górne przejściowe powierzchnie 74.1, 74.2 oraz dolne przejściowe powierzchnie 76.1, 76.2. Przyporządkowane częściom 46 lub 47 ścian bocznych górne i dolne pionowe zewnętrzne powierzchnie 72 lub 73 są usytuowane we wspólnej płaszczyźnie 77.1, 77.2 zawierającej oś 53 słupa oraz są względem siebie przestawione o kąt 79 klina wokół środka 71 słupa i tarczy (fig. 7). Kąt 79 klina wynosi dokładnie 45°, tak że na tarczy 30 z otworami można zamontować do ośmiu głowic przyłączowych 40. W tym celu kąt 79 klina może być jednak również mniejszy niż 45°.

Górne pionowe zewnętrzne powierzchnie 72.1, 72.2 i dolne pionowe zewnętrzne powierzchnie 73.1, 73.2 górnych części 46.1, 46.2 ścian bocznych i dolnych części 47.1, 47.2 ścian bocznych mają nieco zagłębione obszary 230.1, 230.2 i 231.1, 231.2 powierzchni ścian. Ich kontury przejścia do pionowych zewnętrznych powierzchni 72.1, 72.2; 73.1, 73.2 mają w stosunku do konturów zewnętrznych lub zewnętrznych powierzchni granicznych pionowych powierzchni zewnętrznych 72.1, 72.2; 73.1, 73.2 odstęp 232, który w przybliżeniu odpowiada grubości 83 części 46 lub 47 ścian bocznych w obszarze szczeliny 60. Obszary 230.1, 230.2; 231.1, 231.2 powierzchni ścian są wykonane równolegle do odpowiednich pionowych zewnętrznych powierzchni 72.1, 72.2; 73.1, 73.2 i w stosunku do nich są zagłębione do wewnątrz na głębokość, która odpowiada w przybliżeniu 14% grubości 83 części 46 lub 47 ścian bocznych w obszarze szczeliny 60. Zagłębione obszary 230.1, 230.2; 231.1, 231.2 powierzchni ścian tworzą korzystne do trzymania niecki chwytowe i ułatwiają ustalanie położenia i chwytanie głowic przyłączowych 40 przy wytwarzaniu.

PL 204 051 B1

Górne części 46.1, 46.2 ścian bocznych i dolne części 47.1, 47.2 ścian bocznych są w obszarze swych górnych pionowych zewnętrznych powierzchni 72.1, 72.2 lub dolnych pionowych zewnętrznych powierzchni 73.1, 73.2 ukształtowane z przebiegającymi zasadniczo równolegle do nich, przestawionymi do wewnątrz górnymi powierzchniami 81.1, 81.2 ścian wewnętrznych lub dolnymi powierzchniami 82.1, 82.2 ścian wewnętrznych i mają grubość 83, która tu wynosi w przybliżeniu 20-30% zewnętrznego promienia 87 słupa i/lub 1,5-3 grubości 32 ściany słupa 21.

Górna lub dolna część 46 lub 47 ściany bocznej przechodzi po stronie przyłożenia w górną lub dolną część 51 lub 52 ściany przyłożenia. Części 51, 52 ściany przyłożenia mają górne lub dolne, wklęsłe i usytuowane wzajemnie zgodnie górne i dolne powierzchnie przyłożenia 84, 85. Zewnętrzny promień 86 powierzchni przyłożenia 84, 85 odpowiada promieniowi zewnętrznemu 87 słupa. Na skutek tego głowica przyłączowa 40 w stanie zmontowanym przylega kształtowo do słupa 21 posiadającego promień zewnętrzny 87 i grubość ściany 32. Górne i dolne powierzchnie 84, 85 przyłożenia mają prostokątny kształt zewnętrzny, przy czym korzystnie obie powierzchnie przyłożenia 84, 85 mają taką samą wielkość lub w przybliżeniu taką samą wielkość, a przy jednakowej wielkości są wykonane symetrycznie względem poziomej płaszczyzny 90 przebiegającej równolegle do powierzchni szczelinowych 61, 62 na wysokości połowy szerokości 68 szczeliny. Obie powierzchnie przyłożenia 84, 85 mają zatem taką samą szerokość 91 i taką samą wysokość 92.1 lub 92.2. Dzięki tym środkom możliwy jest niewielki docisk powierzchniowy przy optymalnym przenoszeniu siły z głowicy przyłączowej 40 na słup 21, a mianowicie w odniesieniu do działających zarówno do dołu jak i do góry statycznych i/lub dynamicznych sił gnących lub sił momentów przechylania, jak również w odniesieniu do występujących statycznych i/lub dynamicznych sił skręcania.

Długość łuku 93 powierzchni przyłożenia 84, 85 jest w przypadku każdej z głowic przyłączowych 40, 40.1, 40.2 wybrana dokładnie tak duża, że przy uwzględnieniu promienia 81 odpowiada iloczynowi zewnętrznego promienia 87 słupa i kąta 79 klina w mierze łukowej. Określona jest przez to maksymalna szerokość 91 powierzchni 84, 85 przyłożenia, tak że docisk powierzchniowy pomiędzy głowicą przyłączową 40 a słupem 21 jest dalej zmniejszany i również siły boczne lub skręcające występujące na głowicy przyłączowej 40 są pewniej przekazywane do słupa 21 przez kształtowe podparcie głowicy przyłączowej 40 na słupie 21. Ponadto umieszczone obok siebie na tarczy 30 z otworami głowice przyłączowe 40 wspierają się wzajemnie optymalnie na swych zwróconych ku sobie pionowych zewnętrznych powierzchniach 72, 73, tak że siły boczne lub skrętne występujące na głowicy przyłączowej 40 są dodatkowo przechwytywane dużą powierzchnią przez powstające połączenie konstrukcyjne lub przekazywane na słup 21.

Górna i dolna część 51, 52 ściany przyłożenia ma prostokątne przecięcie 94, 95, które jest ograniczone przez górną lub dolną powierzchnię 84, 85 przyłożenia i ma szerokość 107 oraz wysokość 108. Części 51, 52 ściany przyłożenia mają wewnętrzne pionowe klinowe powierzchnie zderzakowe 96.1, 96.2, 96.3, 96.4, które są umieszczone we wspólnej płaszczyźnie 97 przebiegającej równolegle do powierzchni przyłożenia 84, 85. Do tych klinowych powierzchni przyłożenia 96.1, 96.2, 96.3, 96.4 przy wbijaniu klina 41 przylega równomiernie i ciasno jego przednia krawędź zderzakowa 98, podczas gdy tylna krawędź przyłożenia 109 przylega do usytuowanej wewnątrz powierzchni zderzakowej 34 zewnętrznej krawędzi tarczy 30 z otworami, tak że siły mocowania i wspierania są przenoszone równomiernie i pewnie przez górną i dolną część 51, 52 ściany przyłożenia i jej powierzchnie zderzakowe 84, 85 na słup 21. W obszarze powierzchni przyłożenia 84, 85 części 51, 52 ściany przyłożenia mają grubość 99 (fig. 9), która wynosi tu korzystnie w przybliżeniu 115% grubości 83.

Części 51, 52 ściany przyłożenia są wykonane z wprowadzającymi częściami 100, 101 ściany, które mają zewnętrzne płaskie powierzchnie skośne 104, 105 pochylone pod kątem 102, 103 względem szczeliny 60, przy czym w przedstawionym na rysunku wykonania kąty 102, 103 są jednakowe i nieco wię ksze ni ż jedna ósma ką ta peł nego. Utworzone przez to wycię cie 106 umoż liwia ł atwe nasadzanie głowicy przyłączowej 40 na tarczę 30 z otworami i pewne przyleganie powierzchni przyłożenia 84, 85 do słupa 21.

Górna i dolna część 46, 47 ściany bocznej przechodzą w obszarze pionowej powierzchni szczelinowej 63 w przyłączową część 50 i są tam przycięte z utworzeniem powierzchni 111 wycinka koła, przebiegającej równolegle do pionowej płaszczyzny symetrii 55 (fig. 5). Łuk 112 ograniczający powierzchnię 111 wycinka koła oraz zawierająca pionową powierzchnię szczelinową 63, przebiegająca pionowo cięciwa 113 przecinają się w górnym punkcie przecięcia 114 i dolnym punkcie przecięcia 115. Przeciwprostokątna 117 mającej kształt trójkąta górnej powierzchni przejściowej 74 górnej części 46 ściany bocznej przebiega od górnego punktu przecięcia 114 ukośnie do góry i do przodu aż do

PL 204 051 B1 górnego narożnika 118 głowicy przyłączowej 40 po stronie przyłożenia. Krótsza przyprostokątna 119 górnej powierzchni przejściowej 74 jest utworzona przez krawędź 121 przy przejściu do górnej, przebiegającej równolegle do poziomych powierzchni szczelinowych 61, 62, poziomej części ściany 122 części 48 ściany górnej, przy czym długość 123 krawędzi przejściowej 121 odpowiada w przybliżeniu wysokości górnej powierzchni przyłożenia 84. Dłuższa przyprostokątna 124 górnej powierzchni przejściowej 74 jest utworzona przez krawędź przejściową 126 do mającej kształt części kuli górnej przejściowej części ściany 127 części 48 ściany górnej.

Dolna, mająca kształt trójkąta powierzchnia przejściowa 76 (fig. 4) jest od strony dolnej powierzchni 85 przyłożenia ograniczona przez jej przeciwprostokątna 131. Przebiega ona od dolnego punktu przecięcia 115 ukośnie do dołu i do przodu aż do dolnej części ściany 49 i przecina ją w punkcie przecięcia 132. Ma ona od dolnej powierzchni przyłożenia 85 odstęp 133, który odpowiada odstępowi 136 (fig. 10) usytuowanej po stronie przyłożenia, pionowej klinowej powierzchni zderzakowej 96.4 dolnego klinowego otworu 137 od dolnej powierzchni przyłożenia 85. Krótsza przyprostokątna 138 dolnej powierzchni przejściowej 76 przebiega od górnego punktu przecięcia 115 ukośnie do dołu i do przodu aż do punktu przecięcia 139 lub linii przecięcia dolnej części ściany 49 z mającą kształt części kuli dolną przejściową częścią ściany 141. Dłuższa przyprostokątna 142 dolnej powierzchni przejściowej 76 jest utworzona z dolną przejściową krawędzią 143 na przejściu do poziomej dolnej części ściany 49 przebiegającej równolegle do szczelinowych powierzchni 61, 62.

Część 48 ściany górnej jest po stronie przyłożenia wykonana z górną poziomą częścią ściany 122 (fig. 5 u góry) i w kierunku do części przyłączowej 50 z mającą kształt części kuli górną przejściową częścią ściany 127. Górna pozioma część ściany 122 i przejściowa część ściany 127 mają powierzchnie zewnętrzne 146 i 147 oraz przebiegające równolegle do nich wewnętrzne powierzchnie 148 i 149 (fig. 10). Górna pozioma część ściany 122 i przejściowa część ściany 127 mają zasadniczo grubość 150, która w przybliżeniu jest równa połowie grubości 83 bocznych części ściany 46, 47 w obszarze szczeliny 60. W obszarze górnej części 51 ś ciany przyłożenia grubość 151 ściany jest nieco większa i wynosi w przybliżeniu 65% grubości 83 bocznej części ściany 46, 47.

W górnej części ś ciany 48 przewidziany jest górny prostokątny klinowy otwór 152, który jest ukształtowany symetrycznie względem pionowej płaszczyzny symetrii 55 (fig. 7). Jest on wykonany z pionową klinową powierzchnią 96.1 przyłożenia i ma szerokość 156 (fig. 9) odpowiadającą odstępowi 153 równoległych klinowych powierzchni wsporczych 154, 155.

Szerokość ta jest nieco większa niż grubość 157 klina, dzięki czemu klin 41 jest prowadzony bez przeszkód, jednakże z podparciem. Pionowa powierzchnia zderzakowa 96.1 klina górnego otworu klinowego 152 jest prostopadła do pionowej płaszczyzny symetrii 55 i prostopadła do płaszczyzny poziomej 90 (fig. 9) oraz ma od górnej powierzchni przyłożenia 84 odstęp 158 (fig. 10), który jest taki sam jak odstęp 136 dolnej powierzchni zderzakowej 96.4 klina od dolnej powierzchni przyłożenia 85.

Górna przejściowa część ściany 127 i dolna przejściowa część ściany 141 (fig. 4 i fig. 6) jest również dla dobrego dostępu do obszaru 159 spoiny spawalniczej pierścieniowej stopki 160 (fig. 8) części przyłączowej 50 odpowiednio ścięta ukośnie do tyłu do osi 54 rury i wykonana w kształcie części stożka. Kształt części kuli nadany górnej przejściowej części ściany 127 oznacza równocześnie tę zaletę, że substancje ziarniste, np. piasek, nie mogą pozostawać na górnej powierzchni 161 montowanej głowicy przyłączowej 40. Zmniejsza to niebezpieczeństwo zakleszczenia lub uszkodzenia powierzchni przyłożenia 84, 85 i zewnętrznej powierzchni 162 słupa (fig. 3). Ponadto dzięki temu unika się zanieczyszczenia świeżo malowanych lub wykonanych ścian.

Dolna część ściany 49 (fig. 4) jest wykonana z przebiegającą równolegle do szczelinowych powierzchni 61, 62 dolną poziomą częścią ściany 171 (fig. 10) i z dolną przejściową częścią ściany 141. W dolnej cz ęści ściany 49 przewidziany jest dolny klinowy otwór 137 (fig. 9 i 10), który ma zasadniczo kształt prostokątny. Ma on długość 173 i szerokość 174. Krawędzie tego otworu są z obu stron ukośnie ścięte ku dolnej klinowej powierzchni zderzakowej 96.4 w kierunku do pionowej płaszczyzny symetrii 55 z ukośnymi powierzchniami 186.1, 186.2, aby wspomagać centrowanie klina 41. Dolny otwór klinowy 137 głowicy przyłączowej 40 ma ukształtowanie krawędzi otworu umożliwiające przetkanie dolnego, posiadającego nit 42, końca 36 klina 41 oraz wetknięcie górnego wbijanego końca 70 klina 41 umieszczonego poniżej głowicy przyłączowej nie pokazanej na rysunku. Umożliwia to łatwe manipulowanie bezpiecznymi stosami głowic przyłączowych elementów łączących również w transporcie. Przyczynia się do tego również korzystne ukształtowanie, zwłaszcza górnych zewnętrznych powierzchni łącznie z górną poziomą częścią ściany 122 oraz dolną poziomą częścią ściany 171.

PL 204 051 B1

Dolna pozioma część ściany 171 i przejściowa część ściany 141 dolnej części ściany 49 mają zewnętrzne powierzchnie 176, 177 i równoległe do nich wewnętrzne powierzchnie 178, 179. Na skutek tego dolna część ściany 49 ma zasadniczo grubość 180. Odpowiada ona grubości 150 górnej części ściany 48 i jest tu również w przybliżeniu równa połowie grubości 83 bocznych części ściany 46, 47. W obszarze dolnej części 52 ściany przyłożenia grubość 184 (fig. 10) jest nieco większa i wynosi w przybliżeniu 65% grubości 83 bocznych części ściany 46, 47.

Wszystkie przejścia pomiędzy częściami 46, 47 ścian bocznych a górnymi i dolnymi częściami 51, 52 ścian przyłożenia oraz pomiędzy nimi a górną oraz dolną częścią 48, 49 ściany oraz pomiędzy bocznymi częściami 46, 47 ścian a mającymi kształt części kuli przejściowymi częściami 127, 141 ścian są zaokrąglone z promieniem 181, który wynosi tu w przybliżeniu 30% grubości 83 bocznych części 46, 47 ścian. Górna i dolna przejściowa część 127 i 141 ściany przechodzą w obszary tylnych, usytuowanych po stronie rury, krawędzi 182, 183 górnego lub dolnego klinowego otworu 152 lub 137, a boczne części 46, 47 ścian przechodzą w obszary pionowych powierzchni szczelinowych 63.1, 63.2 w pierś cieniowej stopce 160 przyłączowej części 50.

Ma ona połączony z klinową komorą przyjmującą 200 otwór 245, którego krawędzie 246, 251 obejmują średnicę 247, 252 otworu, która wynosi tu 70 lub 80% wewnętrznej średnicy 89 rury 38. Proste tu krawędzie 246.1, 246.2, 246.3, 246.4 otworu są przyporządkowane zwróconym do wewnątrz powierzchniom centrujących płytek 197.1, 197.2, 197.3, 197.4, natomiast mające kształt wycinka okręgu krawędzie 252.1, 252.2, 252.3, 252.4 otworu są przyporządkowane obszarom pierścieniowej stopki 160 usytuowanym w kierunku obwodowym pomiędzy centrującymi płytkami 197.1, 197.2, 197.3, 197.4.

Część przyłączowa 50 ma przy swym końcu 194 od strony rury ukośnie ściętą do osi 54 rury skośną powierzchnię pierścieniową 195. Ta skośna powierzchnia pierścieniowa 195 jest ograniczona przez pierścieniową pionową powierzchnię zderzakową 196, która przebiega prostopadle do poziomej płaszczyzny 90 i prostopadle do pionowej płaszczyzny symetrii 55. Pierścieniowa stopka 160 jest w obszarze pomiędzy powierzchnią 111 wycinka koła, górnej oraz dolnej zewnętrznej powierzchni 147 i 144 przejściowych części 127 i 141 ściany oraz skośną powierzchnią pierścieniową 195 ukształtowana ze stanowiącymi wycinek koła zewnętrznymi powierzchniami 134 i 140 tylnych przejściowych części 128 i 129 ściany (fig. 4 i 5). Skośna powierzchnia pierścieniowa 195 ma szerokość 211, zewnętrzną średnicę 198 i wewnętrzną średnicę 199 (fig. 4), która jest nieco mniejsza niż średnica zewnętrzna 39 rury 38 i służy w układzie podobnym jak kształt spoiny pachwinowej do przyjęcia materiału spawalniczego.

W celu centrowania rury 38 pierścieniowa stopka 160 ma cztery przestawione względem siebie o kąt 90° centrujące płytki 197.1, 197.2, 197.3, 197.4. Ich mające zasadniczo krzywiznę cylindryczną zewnętrzne powierzchnie 222.1, 222.2, 222.3, 222.4 leżą na okręgu o średnicy 223. Średnica ta odpowiada wewnętrznej średnicy 224 rury 38, tak że głowica przyłączowa 40 ze swymi centrującymi płytkami 197 może być wtykana z centrowaniem w rurę 38 i potem spawana z nią.

Głowica przyłączowa 40 ma wewnątrz nazywaną również przestrzenią użytkową przestrzeń 200 przyjmowania klina (fig. 6), która jest wykonana w płaszczyźnie przecięcia przebiegającej równolegle do płaszczyzny poziomej 90 w kształcie równoramiennego trapezu (fig. 8). Podstawa 201 trapezu jest po stronie rury utworzona przez przebiegające prostopadle do pionowej płaszczyzny symetrii 55 i prostopadle do płaszczyzny poziomej 90 powierzchnie wewnętrzne 202 przyłączowej części 50. Obie przebiegające symetrycznie do pionowej płaszczyzny symetrii 55 powierzchnie 81, 82 ściany wewnętrznej bocznych części 46, 47 ściany tworzą boki 203.1, 203.2 trapezu, a pionowe klinowe powierzchnie zderzakowe 96 części 51, 52 ściany przyłożenia tworzą górną linię 204 podstawy trapezu. Wierzchołki 206, 207, 208, 209 trapezu są zaokrąglone, aby umożliwić przenoszenie sił przy małym naprężeniu.

Jak pokazano zwłaszcza na fig. 8 i 10, w obszarze usytuowanego od strony rury końca 213 górnego klinowego otworu 152 wykonywany jest wystający do wewnątrz mostek wsporczy 214 przechodzący przez przestrzeń 200 przyjmowania klina równolegle do powierzchni szczelinowych 61, 62. Jego przekrój 216 przedstawiony jest również na fig. 10. Wystająca w przestrzeń 200 przyjmowania klina część 217 mostka wsporczego jest wykonana w kształcie powierzchni wsporczej z górnym kątem pochylenia 218. Odpowiada on kątowi 110 klina pomiędzy przednią krawędzią zderzakową 98 a tylną krawędzią 109 przyłożenia klina 41, która ogranicza wycięcie 43 przy wbijanym końcu 70. Dzięki temu klin 41 może być w stanie wyciągniętym położony na ograniczającej wewnętrzną przestrzeń powierzchni 226 mostka wsporczego 214 z oszczędnością miejsca i wygodnie dla transportu. UsytuPL 204 051 B1 owane w przestrzeni 200 przyjmowania klina ostrze 219 ma odstęp 221 od górnej pionowej powierzchni zderzakowej 96.1 klina. Mostek wsporczy 214 służy z jednej strony jako podpora dla klina 41, kiedy głowica przyłączowa 40 jest demontowana, a z drugiej strony do integralnego usztywniania konstrukcji przy konstrukcyjnie korzystnym ukształtowaniu głowicy przyłączowej 40.

Głowice przyłączowe 40, 340, 440 są ukształtowane w ten sposób, że w stosunku do znanych dotychczas głowic przyłączowych mają zwiększoną objętość właściwą. Parametr ten stosuje się zwłaszcza w budownictwie lekkim i jest on określany przez stosunek objętości i masy kształtki. Im większa jest objętość właściwa, tym mniejsza jest masa przy takiej samej objętości lub tym większa jest objętość przy takiej samej masie. W przypadku przedstawionych powyżej głowic przyłączowych 40, 340, 440 zwiększenie objętości właściwej uzyskuje się przez to, że masa głowic przyłączowych 40, 340, 440 jest zasadniczo skoncentrowana w obszarach brzegowych głowic przyłączowych, tak, że możliwe jest otrzymanie głowicy przyłączowej ukształtowanej konstrukcyjnie korzystnie pod względem przenoszenia zwłaszcza sił gnących i skręcających przy prostym wytwarzaniu i niewielkim ciężarze.

Objętość głowic przyłączowych 40, 340, 440 jest przy tym zasadniczo ograniczona przez zewnętrzne powierzchnie ścian, zwłaszcza przez powierzchnie przyłożenia 84, 85 części 51, 52 ściany przyłożenia, przez ograniczające szczelinę 60, 360, 460 powierzchnie szczelinowe 61, 62, 63 i przez zamykające kąt 79 klina pionowe powierzchnie zewnętrzne 72, 73 części 80, 380, 480 przyłożenia. Jeżeli wychodzi się najpierw ze zwiększenia objętości właściwej części przyłożenia 80, 380, 480 głowicy przyłączowej 40, 340, 440, to objętość części 80, 380, 480 przyłożenia jest ponadto ograniczona przez wyimaginowany obszar przejściowy lub przez wewnętrzną wyimaginowaną powierzchnię pomiędzy częścią 80, 380, 480 przyłożenia a częścią przyłączową 50 głowicy przyłączowej 40. Ten obszar przejściowy jest korzystnie wyimaginowaną płaszczyzną pionową 240 (fig. 10) stykającą się z pionowymi powierzchniami szczelinowymi 63.1, 63.2 (fig. 10).

W przypadku gł owic przyłączowych 40, 340 oprócz obję toś ci wł a ś ciwej części 80, 30 przył o ż enia można również zwiększyć objętość właściwą części przyłączowej 50, 350, tak że objętość właściwa całej głowicy przyłączowej 40, 340 jest określona przez stosunek objętości ograniczonej przez zewnętrzne powierzchnie ścian łącznie z powierzchnią zderzakową i masy głowicy przyłączowej i jest równa 1,2 objętości właściwej głowicy przyłączowej wykonanej z litego materiału.

Na fig. 12 przedstawiono głowicę przyłączową 340, która jest łączona z poziomym ryglem wsporczym 24 o przekroju w kształcie litery U. Jest ona wykonana z częścią przyłączową 350 i częścią przyłożeniową 380, która ma górną część 344 głowicy i dolną część 345 głowicy oraz poziomą szczelinę 360. Część przyłożeniowa 380 jest za wyjątkiem obszarów przejściowych na przejściu do części przyłączowej 350 ukształtowanej korzystnie w odniesieniu do rygla wsporczego o przekroju w kształcie litery U wykonana tak samo jak głowica przyłączowa 40 do dołączania rury 38.

Przyłączowa część 350 jest wykonana z otwartym do góry ceownikiem 353 z ramionami 354.1,

354.2, 354.3 przebiegającymi w kierunku osi wzdłużnej poziomego rygla wsporczego 24 oznaczonego również jako ceownikowy element łączący. Otwarty do góry ceownik 353 przyłączowej części 350 umożliwia dobry dostęp do spoiny spawalniczej przy niewielkim ciężarze głowicy przyłączowej 40. Na oddalonych od części przyłączowej 350 końcach ramion 354.1, 354.2, 354.3 umieszczony jest obwodowy kołnierz centrujący 390. Jego powierzchnie zewnętrzne są tak wykonane, że poziomy rygiel wsporczy 24 swymi częściami ścian może dochodzić do przyłożenia z pasowaniem z niewielkim odstępem do powierzchni zewnętrznych.

Oba boczne ramiona 354.1 i 354.2 mają w połączeniu z kołnierzem centrującym 390 centrujące płytki 397.1 i 397.2 przebiegające również w kierunku osi wzdłużnej poziomego rygla wsporczego 24 lub jego wzdłużnych części ścian.

Ich zewnętrzne powierzchnie 398.1 i 398.2 mają odstęp, który odpowiada odstępowi bocznych części ścian lub bocznego ramienia poziomego rygla wsporczego 24, tak że możliwy jest łatwy montaż przy wykonaniu.

Na fig. 13 pokazano wykonaną z częścią przegubową głowicę przyłączową 440 do przechylnego dołączania ukośnego pręta 23. Głowica przyłączowa 440 ma przyłączową część 450 i przyłożeniową część 480, która jest wykonana z górną częścią głowicy 440, dolną częścią głowicy 445 i poziomą szczeliną 460. Część przyłożeniowa 480 jest za wyjątkiem obszarów przejściowych na przejściu do części przyłączowej 450 ukształtowanej korzystnie w odniesieniu do części przegubowej wykonana tak samo jak głowica przyłączowa 40 do dołączania rury 38.

Część przyłączowa 450 jest wykonana z pionową częścią ściany 485 i przegubową płytką 490. Przegubowa płytka 490 tworzy przy tym z linią środkową 455 głowicy przyłączowej 440 skierowaną do

PL 204 051 B1 osi 453 słupa kąt 475, który wynosi tu 135°. Przegubowa płytka 490 ma w swych wykonanych tarczowo, pionowych obszarach części końcowej równoległe zewnętrzne powierzchnie 491 i 492. Na swym końcu 496 oddalonym od części przyłączowej 450 płytka przegubowa 490 jest wykonana z promieniem 497. Koncentrycznie z promieniem 497 przewidziany jest otwór 495. Jego oś wzdłużna jest prostopadła do zewnętrznych powierzchni 491, 492 i służy do przyjęcia cylindrycznego elementu łożyskowego i przegubowego, łączonego z ukośnym prętem 27. Odstęp otworu 495 od pionowej części 485 ściany oraz jego kontur zewnętrzny są tak wykonane z wzajemnym dostosowaniem do siebie, że ukośny pręt 23 zaczynając od położenia środkowego jest przechylny w obie strony dokładnie o kąt 90° względem płaszczyzny szczeliny.

Korzystne ukształtowanie powierzchni zewnętrznych głowic przyłączowych 40, 340, 440 z mającymi kształt części kuli, skośnie ściętymi i zaokrąglonymi częściami ścian pozwala na uniknięcie niepożądanego kantowania głowic przyłączowych 40, 340, 440 ułożonych w stos w skrzyni transportowej. Umożliwia to większe bezpieczeństwo położenia i transportu przez rozdzielenie głowic przyłączowych 40, 340, 440 i łatwe wyjmowanie głowic 40, 340, 440 ułożonych w stos.

Według alternatywnego przedstawienia wynalazku to rozwiązania te dotyczą grupy wynalazków, które są ze sobą związane w ten sposób, że realizują jedną wspólną ideę wynalazczą, która polega na tym, że głowice przyłączowe z elementów łączących pod wieloma warunkami odniesionymi do kosztu materiału, ciężaru, czasów wytwarzania, kosztów wytwarzania i kosztów eksploatacyjnych nawet przy różnych obciążeniach i w odniesieniu do występujących przy przestrzennych konstrukcjach nośnych warunków obciążeniowych, warunków przenoszenia siły i momentu oraz funkcjach wspierania elementów łączących dla celów ogólnych wytwarzane są korzystniej niż dotychczasowe głowice przyłączowe z elementów łączących. U podstaw pierwszej części grupy wynalazków leży zasadniczo zadanie wynalezienia lepszego ukształtowania ścian lub części ścian głowicy przyłączowej posiadającej przestrzenie użytkowe. W celu rozwiązania tego zadania według pierwszego alternatywnego rozwiązania zaproponowano następujące cechy:

Układ elementów struktury wsporczej przestrzennej konstrukcji nośnej, zwłaszcza trybuny, podium lub rusztowania, który wykonany jest jako odporny na skręcanie za pomocą słupów 21 i elementów łączących 35, posiadających co najmniej jedną głowicę przyłączową 40, przy czym głowica przyłączowa 40 jest wykonana z przyłączową częścią 50 i przyłożeniową częścią 80 z posiadającymi przyłożeniowe powierzchnie 84, 85 częściami 51, 52 ściany przyłożeniowej do przylegania do słupów 21, a wykonana z kowalnego żeliwa głowica przyłączowa 40 jest ograniczona przez boczne części 46, 47 ścian, a od góry i od dołu przez części 122, 127, 128, 171, 141, 129, w których przenoszących siły obszarach materiału są wykonane jako wolne przestrzenie użytkowe, a boczne części 46, 47 ścian są wykonane z pionowymi powierzchniami zewnętrznymi 72.1, 72.2, 73.1, 73.2, które tworzą kąt 79 klina, a głowica przyłączowa 40 ma górną część 44 głowicy i dolną część 45 głowicy, pomiędzy którymi jest utworzona sięgająca aż do przyłączowej części 52, otwarta w stronę przyłożenia i w stronę pionowych powierzchni zewnętrznych 72.1, 72.2, 73.1, 73.2 szczelina 60 do nasadzania na umieszczoną na słupie 21 tarczę 30 z otworami, a w górnej części 44 głowicy jest wykonany górny klinowy otwór 152, zaś w dolnej części 45 gł owicy jest wykonany dolny klinowy otwór 137 dla wtykanego przez te otwory klinowe 152, 137 i tarczę z otworami klina 41 służącego do mocowania łączonych elementów rusztowania, przy czym przyłożeniowa część 80 głowicy przyłączowej 40 ma objętość ograniczoną przez zewnętrzne powierzchnie ścian utworzone przez powierzchnie przyłożenia 84, 85 przyłożeniowych części 51, 52 ścian, przez ograniczające szczelinę 60 powierzchnie szczelinowe 61, 62, 63 i przez tworzące kąt 79 klina pionowe powierzchnie zewnętrzne 72, 73. Głowica przyłączowa 40 ma zaczynając od pionowych zewnętrznych powierzchni 72.1, 72.2, 73.1, 73.2, poziomych i/lub ukośnych powierzchni zewnętrznych 146, 147; 176, 177 pod wszystkimi obszarami powierzchni za wyjątkiem obszarów przejściowych w narożnikach w kierunku do wewnątrz zasadniczo jednakowe grubości ścian. Na skutek tego głowica przyłączowa jest wykonana ze strukturą powierzchni nośnych. Ponadto możliwy jest element rusztowania z głowicą przyłączową szczególnie korzystną konstrukcyjnie pod względem techniki wytwarzania i obciążeń.

Może być przy tym przewidziane, że słupami 21 są okrągłe rury stalowe o zewnętrznym promieniu 87 słupa i o grubości 32 ściany. Za pomocą takich elementów łączących możliwe jest wykonanie korzystnej konstrukcji całego rusztowania.

W korzystny sposób może być przewidziane, że pionowe zewnętrzne powierzchnie 72, 73 i przyporzą dkowane wewnę trzne powierzchnie 81, 82 górnej i korzystnie również dolnej bocznej czę ści 46, 47 ściany w sąsiedztwie szczeliny 60 są wykonane przebiegając zasadniczo równolegle

PL 204 051 B1 z pewną grubością 83 w zakresie 20-30% zewnę trznego promienia 87 słupa i/lub w zakresie 1,5-3 grubości 32 ściany słupa 21.

Ponadto może być przewidziane, że odstępy 65 lub 75 górnego końca 67 górnej powierzchni przyłożeniowej 84 i dolnego końca 88 dolnej powierzchni przyłożeniowej 85, których poziome płaszczyzny 90 przecinające szczelinę 60 na wysokości połowy szerokości szczeliny 68 są jednakowo duże, przy czym korzystnie górna powierzchnia przyłożeniowa 84 i dolna powierzchnia przyłożeniowa 85 są jednakowo duże. Symetryczny układ powierzchni przyłożeniowych względem tarczy z otworami zamocowanej względem poziomej szczeliny za pomocą klina umożliwia równomierne rozdzielenie statycznych i dynamicznych sił oraz momentów przy dobrym wykorzystaniu materiału. Ponadto osiąga się przez to możliwy w wyjątkowym przypadku montaż głowicy przyłączowej z obróceniem o 180°.

Ponadto powierzchnie przyłożeniowe 84, 85 mogą mieć długość łuku 93, która odpowiada iloczynowi zewnętrznego promienia 87 słupa i kąta 79 klina w mierze łukowej. Osiąga się przez to minimalny nacisk powierzchniowy pomiędzy powierzchniami przyłożeniowymi głowicy przyłączowej a słupem rusztowania.

Ponadto przewidziano, że powierzchnie przyłożeniowe 84, 85 są wykonane z dopasowaniem w stosunku do zewnętrznej średnicy 87 słupa i do grubości 32 ściany słupa 21. Dzięki temu jest optymalnie wykorzystywana wytrzymałość rury słupa na zginanie, tak że uniemożliwione jest niepożądane wyboczenie rury lub uszkodzenie głowicy przyłączowej.

Ponadto przewidziano, że pomiędzy górnymi bocznymi częściami 46.1, 46.2 ściany wykonany jest co najmniej jeden usytuowany powyżej szczeliny 60 wsporczy mostek 214, korzystnie na całej szerokości przestrzeni 200 przyjmowania klina pomiędzy górnymi bocznymi częściami 46.1 i 46.2 ściany. Dzięki tym środkom możliwa jest głowica przyłączowa elementu rusztowania, która przy optymalnym wykorzystaniu materiału przy minimalnym ciężarze pewnie wytrzymuje występujące obciążenia i przenosi działające siły i momenty niezawodnie na słup rusztowania. Ponadto przewidziano, że mostek wsporczy 214 ma zasadniczo płaską, pochyloną pod kątem 218 powierzchnię 226 ograniczenia przestrzeni wewnętrznej, przy czym ten kąt 218 korzystnie odpowiada kątowi 110 klina pomiędzy przednią krawędzią zderzakową 98 a tylną krawędzią przyłożeniową 109 klina 41. Umożliwia to oszczędne pod względem miejsca odkładanie klina na głowicy klinowej w celu korzystnego składowania i transportu elementów łączących.

Ponadto przewidziano, że ukośne górne i dolne części ściany obok klinowych otworów przy jednakowych w przybliżeniu grubościach ścian w górnej i dolnej części 44, 45 głowicy, uwzględniając fakt, że szerokość górnego klinowego otworu 152 odpowiada tylko grubości 157 klina plus luz na ruch, a szerokość dolnego klinowego otworu 137 odpowiada przynajmniej grubości zabezpieczenia przed zgubieniem, umieszczonego w obszarze dolnego końca 36 klina 41 są wykonane różnie.

Ponadto przewidziano, że pionowe boczne części 46, 47 ścian naprzeciw pionowych zewnętrznych powierzchni 72, 73 mają nieco zagłębione obszary 230, 231 powierzchni ścian, które korzystnie mają kontury przejściowe do pionowych powierzchni zewnętrznych 72, 73, które w stosunku do konturów zewnętrznych pionowych zewnętrznych powierzchni 72, 73 mają odstęp 232, który odpowiada grubości 83 pionowych bocznych części 46, 47 ściany. Dzięki temu możliwe jest lepsze mocowanie głowicy przyłączowej przy wytwarzaniu, lepsze manipulowanie ręczne oraz dalsze zmniejszenie ciężaru.

Ponadto przewidziano, że głowica przyłączowa 40 jest wykonana symetrycznie względem pionowej płaszczyzny symetrii 55 zawierającej środek 71 słupa i tarczy oraz dwusieczną kąta 79 klina. Dzięki temu przy dobrym wykorzystaniu materiału stworzono również głowicę przyłączową elementu łączącego niezawodnie i równomiernie przenoszącą obciążenia przechylania lub obracania, albo skręcania.

Ponadto przewidziano, że znaczna część górnych zewnętrznych powierzchni 74.1, 74.2, 147.1,

147.2, 134.1, 134.2 jest wykonana jako ukośnie ścięta w kierunku do zewnętrznych krawędzi głowicy przyłączowej 40. Dzięki temu unika się tworzenia szkodliwych osadów na powierzchni głowicy przyłączowej.

Ponadto przewidziano, że co najmniej jedna z części 51, 52 ściany przyłożeniowej jest wykonana z wprowadzającą częścią 100, 101 ściany, posiadającą skośną powierzchnię 104, 105, przy czym ta skośna powierzchnia 104, 105 jest pochylona do poziomych powierzchni szczelinowych 61, 62 i do szczeliny 106 pod kątem 102, 103. Korzystnie każda z części 51, 52 ściany przyłożeniowej jest wykonana z wprowadzającymi częściami 100, 101 ściany, posiadającymi pochyłe powierzchnie skośne 104, 105, przy czym co najmniej jeden z kątów 102, 103 jest większy niż jedna ósma kąta pełnego. Korzystnie oba kąty 102, 103 są jednakowe. Dzięki tym środkom przy budowie rusztowania w trakcie

PL 204 051 B1 montażu elementów łączących posiadających głowicę przyłączową na słupach wyposażonych w tarcze z otworami możliwe jest łatwiejsze nasuwanie głowicy przyłączowej na tarcze z otworami i na skutek tego prosty montaż.

U podstaw drugiej części tej grupy wynalazków leż y zasadniczo zadanie takiego umieszczenia w zewnę trznych obszarach brzegowych ograniczonej przez zewnę trzne powierzchnie objętości materiału głowicy przyłączowej, że element łączący wykonany z głowicą przyłączową jest korzystny pod względem techniki wykonania, obciążenia i ciężaru.

W celu rozwią zania tego zadania wedł ug dalszego korzystnego przykł adu realizacji wynalazku przewidziano następujące cechy:

Układ elementów struktury wsporczej przestrzennej konstrukcji nośnej, zwłaszcza trybuny, podium lub rusztowania, który wykonany jest jako odporny na skręcanie za pomocą słupów 21 i elementów łączących 35, posiadających co najmniej jedną głowicę przyłączową 40, 340, 440, przy czym głowica przyłączowa 40, 340, 440 jest wykonana z przyłączową częścią 50, 350, 450 i przyłożeniową częścią 80, 380, 480 z posiadającymi przyłożeniowe powierzchnie 84, 85 częściami 51, 52 ściany przyłożeniowej do przylegania do słupów 21, a wykonana z kowalnego żeliwa głowica przyłączowa 40, 340, 440 jest ograniczona przez boczne części 46, 47 ścian, a od góry i od dołu przez części 122, 127, 128, 171, 141, 129, w których przenoszących siły obszarach materiału są wykonane jako wolne przestrzenie użytkowe, a boczne części 46, 47 ścian są wykonane z pionowymi powierzchniami zewnętrznymi 72.1, 72.2, 73.1, 73.2, które tworzą kąt 79 klina, a głowica przyłączowa 40, 340, 440 ma górną część 44, 344, 444 głowicy i dolną część 45, 345, 445 głowicy, pomiędzy którymi jest utworzona sięgająca aż do przyłączowej części 50, 350, 450, otwarta w stronę przyłożenia i w stronę pionowych powierzchni zewnętrznych 72.1, 72.2, 73.1, 73.2 szczelina 60, 360, 460 do nasadzania na umieszczoną na prętowym elemencie rusztowania, zwłaszcza na słupie 21 tarczę 30 z otworami, a w górnej części 44, 344, 444 głowicy jest wykonany górny klinowy otwór 152, zaś w dolnej części 45 głowicy jest wykonany dolny klinowy otwór 137 dla wtykanego przez te otwory klinowe 152, 137 i tarczę 30 z otworami klina 41 służącego do mocowania łączonych elementów rusztowania, przy czym przyłoż eniowa część 80, 380, 480 głowicy przyłączowej 40, 340, 440 ma objętość ograniczoną przez zewnętrzne powierzchnie ścian utworzone przez powierzchnie przyłożenia 84, 85 przyłożeniowych części 51, 52 ścian, przez ograniczające szczelinę 60, 360, 460 powierzchnie szczelinowe 61, 62, 63 i przez tworzące kąt 79 klina pionowe powierzchnie zewnętrzne 72, 73. Objętość właściwa głowicy przyłączowej 40, 340, 440 utworzona na skutek stosunku objętości ograniczonej przez zewnętrzne powierzchnie ścian i przez wewnętrzną wyimaginowaną powierzchnię pomiędzy przyłączową częścią 50, 350, 450 a częścią przyłożeniową 80, 380, 480, a masą części przyłożeniowej 80, 380, 480 głowicy przyłączowej 40, 340, 440 wynosi co najmniej 1,2, korzystnie 1,3-2,0 objętości właściwej części przyłożeniowej głowicy przyłączowej wykonanej z litego materiału. Korzystnie wyimaginowana powierzchnia pomiędzy częścią przyłączową 50, 350, 450 a częścią przyłożeniową 80, 280, 480 utworzona jest przez pionową płaszczyznę 240 stykającą się z powierzchniami szczelinowymi 63.1, 63.2. Na skutek tego powstaje lżejsza, tańsza w wytwarzaniu głowica przyłączowa elementu łączącego przenosząca pewnie również zmienne obciążenia występujące w przypadku rusztowań budowlanych również o dużej wysokości.

Może być przy tym przewidziane, że przyłączowa część 50, 350 ma zderzakową powierzchnię 196, 396 do przyłożenia łączonego z nią trwale prętowego elementu łączącego 35, a korzystnie określona przez stosunek objętości ograniczonej przez zewnętrzne powierzchnie ścian powierzchni zderzakowej 196, 396 do masy głowicy przyłączowej 40, 340 objętość właściwa głowicy przyłączowej 40, 340 wynosi co najmniej 1,2, a korzystnie 1,3-2,0 objętości właściwej głowicy przyłączowej wykonanej z litego materiał u. Umo ż liwia to utworzenie elementów łączących przestrzennej konstrukcji noś nej z głowicą przyłączową, która jest wykonana korzystnie, jeśli chodzi o warunki obciążeń występujących w przestrzennych konstrukcjach noś nych, warunki sił i momentów oraz funkcje wspierania elementów łączących.

Ponadto może być przewidziane, że głowica przyłączowa 40, 340, 440 wychodząc od pionowych zewnętrznych powierzchni 72.1, 72.2; 73.1, 73.2, poziomych i/lub skośnych zewnętrznych powierzchni 146, 147; 176, 177 we wszystkich obszarach powierzchni za wyjątkiem obszarów przejściowych w narożnikach ma w kierunku do wewnątrz zasadniczo jednakowe grubości ścian. Umożliwia to wykonanie elementów łączących z głowicą przyłączową z dalszym ulepszonym ukształtowaniem konstrukcyjnym, jeśli chodzi o pewniejsze przenoszenie dużych sił i momentów.

PL 204 051 B1

U podstaw dalszej części grupy wynalazków leży zadanie opracowania głowicy przyłączowej o ulepszonym ukształ towaniu ś cian lub części ś cian przestrzeni uż ytkowych w przypadku gł owic przyłączowych elementów łączących wykonanych z rurowymi prętami lub kształtownikami.

W celu rozwią zania tego zadania według alternatywnego przykł adu realizacji wynalazku przewidziano następujące cechy:

Układ elementów struktury wsporczej przestrzennej konstrukcji nośnej, zwłaszcza trybuny, podium lub rusztowania, który wykonany jest jako odporny na skręcanie za pomocą słupów 21 i elementów łączących 35, posiadających co najmniej jedną głowicę przyłączową 40, o następujących cechach:

- wykonana z kowalnego żeliwa głowica przyłączowa 40 jest utworzona z przyłączową częścią 50 i przyłożeniową częścią 80,

- część przyłożeniowa 80 ma posiadające przyłożeniowe powierzchnie 84, 85 części 51, 52 ściany przyłożeniowej do przylegania do słupów 21,

- przyłączowa część 50 jest trwale połączona z elementem prętowym, zwłaszcza z rurą 38,

- przyłączowa część 50 ma dopasowaną do warunków montażu i warunków obciążenia oraz do elementu prętowego powierzchnię zderzakową 196 do przyłożenia elementu prętowego,

- gł owica przyłączowa 40 ma górną część 44 i dolną część 45 gł owicy,

- pomiędzy nimi wykonana jest się gająca aż do przyłączowej części 50, otwarta do strony przyłożenia i do pionowych powierzchni zewnętrznych 72.1, 72.2, 73.1, 73.2 szczelina 60 do nasadzenia na tarczę 30 z otworami umieszczoną na słupie 21,

- w górnej części 44 gł owicy wykonany jest górny klinowy otwór 152, a w dolnej cz ęści 45 gł owicy wykonany jest dolny klinowy otwór 137 na wtykany poprzez te klinowe otwory 152, 137 i tarczę 30 z otworami klin 41 służący do mocowania łączonych elementów rusztowania,

- gł owica przyłączowa 40 jest w kierunku obwodowym ograniczona przez boczne części 46, 47 ścian, a od góry i od dołu przez części 122, 127, 128, 171, 141, 129, w których przenoszących siły obszarach materiału są wykonane jako wolne przestrzenie użytkowe,

- boczne części 46, 47 ś cian są wykonane z pionowymi powierzchniami zewnę trznymi 72.1,

72.2, 73.1, 73.2, które tworzą kąt 79 klina zajmujący jedną ósmą kąta pełnego,

- przyłożeniowa część 80 głowicy przyłączowej 40 ma objętość ograniczoną przez zewnętrzne powierzchnie ścian utworzone przez powierzchnie przyłożenia 84, 85 przyłożeniowych części 51, 52 ścian, przez ograniczające szczelinę 60 powierzchnie szczelinowe 61, 62, 63 i przez tworzące kąt 79 klina pionowe powierzchnie zewnętrzne 72, 73,

- głowica przyłączowa 40 ma zaczynając od pionowych zewnętrznych powierzchni 72.1, 72.2,

73.1, 73.2, poziomych i/lub ukośnych powierzchni zewnętrznych 146, 147; 176, 177 pod wszystkimi obszarami powierzchni za wyjątkiem obszarów przejściowych w narożnikach w kierunku do wewnątrz zasadniczo jednakowe grubości ścian.

Przewidziano przy tym, że pionowe zewnętrzne powierzchnie 72, 73 i przyporządkowane wewnętrzne powierzchnie 81, 82 górnej i korzystnie również dolnej bocznej części 46, 47 ściany w sąsiedztwie szczeliny 60 są wykonane jako przebiegające zasadniczo równolegle z grubością 83 ściany w zakresie 10-16% zewnętrznej średnicy 39 rury 38 i/lub w zakresie 2,5-4 gruboś ci 29 ś ciany rury 38. Dzięki temu element łączący jest wykonany z częściami elementów rusztowania, które są do siebie w korzystny sposób dostosowane, zwłaszcza pod względem obciążeń statycznych i dynamicznych występujących w rusztowaniach budowlanych.

Ponadto przewidziano, że przyłączowa część 50 w obszarze zderzakowej powierzchni 196 ma grubość 193, która w przybliżeniu odpowiada grubości 29 ściany rury 38, przy czym korzystnie grubość 193 odpowiada w przybliżeniu przeciętnej grubości ściany głowicy przyłączowej 40. Ponadto przewidziano, że stosunek przeciętnej grubości ściany głowicy przyłączowej 40 i grubości 29 ściany rury 38 lub elementu prętowego połączonego trwale z częścią przyłączową 50 głowicy przyłączowej 40 jest dostosowany do dobrego i pewnego spawania obu elementów rusztowania.

Ponadto można przewidzieć, że część przyłączowa 50 jest wykonana z centrującymi płytkami

197.1, 197.2, 197.3, 197.4, przebiegającymi na zewnątrz na powierzchni zderzakowej 196, których powierzchnie zewnętrzne 222.1, 222.2, 222.3, 222.4 obejmują średnicę 223, która jest nieco mniejsza niż wewnętrzna średnica 89 rury 38, przy czym korzystnie przewidziano cztery płytki centrujące 197.1,

197.2, 197.3, 197.4 rozstawione co 90° wewnątrz kąta pełnego. Umożliwia to łatwy i dokładnie pasujący montaż elementu prętowego, który ma być trwale połączony z głowicą przyłączową.

PL 204 051 B1

Ponadto przewidziano, że część przyłączowa 50 ma połączony z klinową przestrzenią przyjmującą 200 otwór 245, którego krawędzie 246, 251 obejmują średnicę 247, 252 otworu, która wynosi co najmniej 60%, korzystnie 65-85% wewnętrznej średnicy 89 rury 38. Dzięki temu możliwa jest głowica przyłączowa jeszcze lżejsza i konstrukcyjnie korzystnie ukształtowana pod względem wytwarzania i przenoszenia sił i momentów oraz pod wzglę dem warunków dołączania rurowych elementów łączących.

U podstaw dalszej części grupy wynalazków leż y zadanie opracowania ulepszonego ukształ towania ściany lub części ściany głowicy przyłączowej posiadającej przestrzenie użytkowe w przypadku głowic przyłączowych elementów łączących ukształtowanych z profilami zawieszanymi lub nakładanymi, takich jak poziome rygle wsporcze.

W celu rozwią zania tego zadania wedł ug alternatywnego wykonania wynalazku przewidziano następujące cechy:

Układ elementów struktury wsporczej przestrzennej konstrukcji nośnej, zwłaszcza trybuny, podium lub rusztowania, który wykonany jest jako odporny na skręcanie za pomocą słupów 21 i elementów łączących 35, posiadających co najmniej jedną głowicę przyłączową 340, o następujących cechach:

- wykonana z kowalnego żeliwa głowica przyłączowa 340 jest utworzona z przyłączową częścią 350 i przyłożeniową częścią 380,

- część przyłożeniowa 380 ma posiadające przyłożeniowe powierzchnie części ściany przyłożeniowej do przylegania do słupów 21,

- przyłączowa część 350 jest trwale połączona z elementem prętowym posiadającym profil otwarty do góry,

- przyłączowa część 350 ma dopasowaną do warunków montaż u i warunków obciążenia oraz do elementu prętowego powierzchnię zderzakową 396 do przyłożenia elementu prętowego,

- głowica przyłączowa 340 ma górną część 344 i dolną część 345 głowicy,

- pomiędzy nimi wykonana jest się gająca aż do przyłączowej części 350, otwarta do strony przyłożenia i do pionowych powierzchni zewnętrznych szczelina 360 do nasadzenia na tarczę 30 z otworami umieszczoną na słupie 21,

- w górnej części 344 głowicy wykonany jest górny klinowy otwór, a w dolnej części 345 głowicy wykonany jest dolny klinowy otwór na wtykany poprzez te klinowe otwory i tarczę 30 z otworami klin służący do mocowania łączonych elementów rusztowania,

- głowica przyłączowa 340 jest w kierunku obwodowym ograniczona przez boczne części ścian, a od góry i od dołu przez części, w których przenoszących siły obszarach materiału są wykonane jako wolne przestrzenie użytkowe,

- boczne części ś cian są wykonane z pionowymi powierzchniami zewnę trznymi, które tworzą kąt klina zajmujący jedną ósmą kąta pełnego,

- przyłożeniowa część 380 głowicy przyłączowej 340 ma objętość ograniczoną przez zewnętrzne powierzchnie ścian utworzone przez powierzchnie przyłożenia przyłożeniowych części ścian, przez ograniczające szczelinę 360 powierzchnie szczelinowe i przez tworzące kąt klina pionowe powierzchnie zewnętrzne,

- głowica przyłączowa 340 ma zaczynając od pionowych zewnętrznych powierzchni, poziomych i/lub ukośnych powierzchni zewnętrznych pod wszystkimi obszarami powierzchni za wyjątkiem obszarów przejściowych w narożnikach w kierunku do wewnątrz zasadniczo jednakowe grubości ścian. Można przy tym przewidzieć, że pionowe powierzchnie zewnętrzne i przyporządkowane powierzchnie wewnętrzne górnej i korzystnie również dolnej bocznej części ściany w sąsiedztwie szczeliny 360 są wykonane jako przebiegające zasadniczo równolegle z grubością ściany w zakresie 2,5-4 grubości ściany elementu prętowego połączonego trwale z głowicą przyłączową 340. Dzięki temu element łączący jest wykonany z częściami elementów rusztowania, które są do siebie w korzystny sposób dostosowane, zwłaszcza pod względem obciążeń statycznych i dynamicznych występujących w rusztowaniach budowlanych.

Ponadto może być przewidziane, że element prętowy jest wykonany jako ceownik. Dzięki temu element łączący wyposażony w głowice przyłączowe nadaje się zwłaszcza jako poziomy rygiel wsporczy do nałożenia podłogi rusztowania wyposażonej w pazury.

Ponadto może być przewidziane, że część przyłączowa 350 głowicy przyłączowej 340 jest wykonana z otwartym do góry ceownikiem 353. Ułatwia to montaż i umożliwia lepszy dostęp przy spawaniu głowicy przyłączowej z profilowym elementem prętowym.

PL 204 051 B1

Ponadto można przewidzieć, że część przyłączowa 350 jest wykonana z centrującymi płytkami

397.1, 397.2, przebiegającymi na zewnątrz na powierzchni zderzakowej 396, przy czym korzystnie przewidziane są dwie usytuowane w odstępie od siebie płytki centrujące 397.1, 397.2, których powierzchnie zewnętrzne 398.1, 398.2 mają od siebie odstęp, który jest nieco mniejszy niż odstęp pomiędzy przeciwległymi powierzchniami wewnętrznymi bocznych ramion ceownikowego elementu prętowego. Alternatywnie lub razem z przedstawionymi środkami może być przewidziane, że część przyłączowa 350 jest wykonana z centrującym kołnierzem 390 przebiegającym nieco powyżej powierzchni zderzakowej 396. Środki te umożliwiają łatwy i dokładnie pasujący montaż prętowego elementu profilowego, który ma być trwale połączony z głowicą przyłączową.

U podstaw dalszej części grupy wynalazków leż y zadanie opracowania ulepszonego ukształ towania ściany lub części ściany głowicy przyłączowej posiadającej przestrzenie użytkowe w przypadku głowic przyłączowych z przegubowo wykonanymi elementami łączącymi, takimi jak ukośne pręty.

W celu rozwią zania tego zadania według alternatywnego przykł adu realizacji wynalazku przewidziano następujące cechy:

Układ elementów struktury wsporczej przestrzennej konstrukcji nośnej, zwłaszcza trybuny, podium lub rusztowania, który wykonany jest jako odporny na skręcanie za pomocą słupów 21 i elementów łączących 35, posiadających co najmniej jedną głowicę przyłączową 440, o następujących cechach:

- wykonana z kowalnego żeliwa głowica przyłączowa 440 jest utworzona z przyłączową częścią 450 i przyłożeniową częścią 480,

- część przyłożeniowa 480 ma posiadające przyłożeniowe powierzchnie części ś ciany przyłoż eniowej do przylegania do słupów 21,

- przyłączowa część 450 ma część przegubową,

- ta część przegubowa jest przechylnie połączona z elementem prę towym, zwł aszcza z ukośnym prętem 23,

- głowica przyłączowa 440 ma górną część 444 i dolną część 445 głowicy,

- pomiędzy nimi wykonana jest sięgająca aż do przyłączowej części 450, otwarta do strony przyłożenia i do pionowych powierzchni zewnętrznych szczelina 460 do nasadzenia na tarczę 30 z otworami umieszczoną na słupie 21,

- w górnej części 444 gł owicy wykonany jest górny klinowy otwór, a w dolnej cz ęści 445 głowicy wykonany jest dolny klinowy otwór na wtykany poprzez te klinowe otwory i tarczę 30 z otworami klin służący do mocowania łączonych elementów rusztowania,

- głowica przyłączowa 440 jest w kierunku obwodowym ograniczona przez boczne części ścian, a od góry i od doł u przez części, w których przenoszą cych sił y obszarach materiał u są wykonane jako wolne przestrzenie użytkowe,

- boczne części ś cian są wykonane z pionowymi powierzchniami zewnę trznymi, które tworzą kąt klina zajmujący jedną ósmą kąta pełnego,

- przyłożeniowa część 480 głowicy przyłączowej 440 ma objętość ograniczoną przez zewnętrzne powierzchnie ścian utworzone przez powierzchnie przyłożenia przyłożeniowych części ścian, przez ograniczające szczelinę 460 powierzchnie szczelinowe i przez tworzące kąt klina pionowe powierzchnie zewnętrzne,

- głowica przyłączowa 440 ma zaczynając od pionowych zewnętrznych powierzchni, poziomych i/lub ukośnych powierzchni zewnętrznych pod wszystkimi obszarami powierzchni za wyjątkiem obszarów przejściowych w narożnikach w kierunku do wewnątrz zasadniczo jednakowe grubości ścian.

Może być przy tym przewidziane umieszczenie części przegubowej pod kątem 475, wynoszącym 135°, do skierowanej do osi 453 słupa linii środkowej 455 głowicy przyłączowej 440. Zwłaszcza wtedy, gdy stosuje się cztery rozstawione co 90° wycięcia tarcz z otworami z poziomymi elementami prętowymi, takimi jak poziome rygle wsporcze, rygle wzdłużne, rygle poprzeczne lub dźwigary kratowe, umożliwia to dołączenie ukośnych rozpór dodatkowo usztywniających przestrzenną konstrukcję nośną.

Ponadto może być przewidziane, że część przegubowa jest wykonana z nakładką przegubową 490, która korzystnie ma w obszarach częściowych równoległe zewnętrzne powierzchnie 491, 492 i korzystnie otwór 495 przeznaczony do przyjęcia łączonego z elementem prętowym cylindrycznego elementu łożyskowego i przegubowego. Umożliwia to łatwe, pewne i oszczędne pod względem miejsca mocowanie ukośnego pręta do głowicy przyłączowej i pozwala na przechylanie obu elementów konstrukcyjnych bez przeszkód.

PL 204 051 B1

Ponadto może być przewidziane, że przegubowa nakładka 490 przy swym końcu 496 oddalonym od części przyłączowej 450 jest wykonana z zaokrągleniem z promieniem 497. Unika się przez to ewentualnie przeszkadzających obszarów narożnych i staje się możliwe dalsze zmniejszenie ciężaru. Poniżej powtórzona zostanie ważna część opisu:

Układ elementów konstrukcji nośnej wykonany jest z elementem łączącym 35, który ma klinową głowicę przyłączową 40.1, 40.2 z poziomą szczeliną do nasadzania na tarczę 30 z otworami umieszczonymi na słupie 21. Wykonana z kowalnego żeliwa głowica przyłączowa 40.1, 40.2 ma część przyłożeniową 80 i część przyłączową 50. Część przyłożeniowa 80 ma posiadające przyłożeniowe powierzchnie 84, przyłożeniowe części 51 ścian do przyłożenia do słupa 21. Głowica przyłączowa 40.1, 40.2 jest w kierunku obwodowym ograniczona przez posiadające pionowe powierzchnie zewnętrzne

72.1, 72.2 boczne części 46.1, 46.2 ścian, a od góry i od dołu przez dalsze posiadające powierzchnie zewnętrzne części ścian, których obszary materiału przenoszące siły są wykonane z uwolnieniem przestrzeni użytkowych. Część przyłączowa 50 jest trwale połączona z elementem prętowym. Jest to zwłaszcza rura 38, ale może być również przewidziany ceownikowy rygiel lub ukośny pręt połączony przegubowo z głowicą przyłączową 40.1, 40.2. Głowica przyłączowa 40 ma zaczynając od pionowych powierzchni zewnętrznych 72.1, 72.2, poziomych i/lub skośnych powierzchni zewnętrznych we wszystkich obszarach powierzchni za wyjątkiem obszarów przejściowych w narożnikach w kierunku do wewnątrz zasadniczo taką samą grubość ścian.

Claims (48)

1. Układ elementów struktury wsporczej przestrzennej konstrukcji nośnej, zwłaszcza trybuny, podium lub rusztowania, która utworzona jest za pomocą słupów i posiadającej prętowe elementy łączeniowe z co najmniej jedną głowicą przyłączową, wykonaną z żeliwa kowalnego o następujących cechach: słupy są okrągłymi rurami ze stali, z promieniem zewnętrznym słupa i grubością ściany, wykonana z żeliwa kowalnego głowica przyłączowa wyposażona jest w część przyłączową i część przyłożeniową, część przyłączowa jest na stałe połączona z elementem prętowym, ponadto część przyłożeniowa posiada przyłożeniowe powierzchnie z częściami górną i dolną ściany przyłożeniowej do przylegania do słupów, przy czym głowica przyłączowa posiada górną część głowicy i dolną część głowicy, pomiędzy którymi utworzona jest sięgająca do przyłączowej części otwarta szczelina skierowana w kierunku strony założenia i pionowych powierzchni zewnętrznych, przeznaczona do założenia znajdującej się na słupie tarczy z otworami, a w górnej części głowicy znajduje się górny otwór klinowy, zaś w dolnej części głowicy utworzony jest dolny otwór klinowy pod klin wkładany przez otwory klinowe i tarczę z otworami, który służy naprężaniu elementów rusztowania przeznaczonych do połączenia, ponadto głowica przyłączowa jest ograniczona w kierunku obwodowym przez boczne części ściany, a od góry i od dołu przez części, w których przenoszących siły obszarach materiału są wykonane, jako wolne przestrzenie użytkowe, przy czym boczne części ściany utworzone są z pionowymi powierzchniami zewnętrznymi, które obejmują kąt klina, znamienny tym, że głowica przyłączowa (40, 340, 440) ma wychodzące od pionowych powierzchni zewnętrznych (72.1, 72.2, 73.1, 73.2), poziomych i/lub ukośnych powierzchni zewnętrznych (146, 147, 176, 177) pod wszystkimi obszarami powierzchni za wyjątkiem obszarów przejściowych w narożnikach w kierunku do wewnątrz zasadniczo równe grubości ścian, przy czym grubość (83) bocznych części (46, 47) ściany została zaprojektowana w obszarze około 20 do 30% zewnętrznego promienia słupa (87) i/lub w obrębie 1,5 do 3-krotnej grubości (32) ściany słupa (21).

2. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 1, znamienny tym, że pionowe powierzchnie zewnętrzne (72, 73) i przyporządkowane wewnętrzne powierzchnie (81, 82) górnych jak i również dolnych bocznych części (46, 47) ś ciany w są siedztwie szczeliny (60, 360, 460) są wykonane z pewną grubością (83) przebiegając zasadniczo równolegle.

3. Układ elementów struktury wsporczej przestrzennej konstrukcji nośnej, zwłaszcza trybuny, podium lub rusztowania, która utworzona jest za pomocą słupów i posiadającej prętowe elementy łączeniowe z co najmniej jedną głowicą przyłączową, wykonaną z żeliwa kowalnego o następujących cechach: wykonana z żeliwa kowalnego głowica przyłączowa wyposażona jest w część przyłączową i część przyłożeniową, część przyłączowa jest na stałe połączona z elementem prętowym, ponadto część przyłożeniowa posiada przyłożeniowe powierzchnie z częściami górną i dolną ściany przyłożeniowej do przylegania do słupów, przy czym głowica przyłączowa posiada górną część głowicy i dolną

PL 204 051 B1 część głowicy, pomiędzy którymi utworzona jest sięgająca do przyłączowej części otwarta szczelina skierowana w kierunku strony założenia i pionowych powierzchni zewnętrznych, przeznaczona do założenia znajdującej się na słupie tarczy z otworami, a w górnej części głowicy znajduje się górny otwór klinowy, zaś w dolnej części głowicy utworzony jest dolny otwór klinowy pod klin wkładany przez otwory klinowe i tarczę z otworami, który służy naprężaniu elementów rusztowania przeznaczonych do połączenia, ponadto głowica przyłączowa jest ograniczona w kierunku obwodowym przez boczne części ściany, a od góry i od dołu przez części, w których przenoszących siły obszarach materiału są wykonane, jako wolne przestrzenie użytkowe, przy czym boczne części ściany utworzone są z pionowymi powierzchniami zewnętrznymi, które obejmują kąt klina, znamienny tym, że głowica przyłączowa wykazuje wychodzące od pionowych powierzchni zewnętrznych (72.1, 72.2, 73.1, 73.2), poziomych i/lub ukośnych powierzchni zewnętrznych (146, 147, 176, 177) pod wszystkimi obszarami powierzchni za wyjątkiem obszarów przejściowych w narożnikach rozpościerające się do wewnątrz z reguły równe grubości ścian, przy czym grubość (83) ściany, bocznej części (46, 47) ściany jest wykonana w zakresie 2,5 do 4-krotnej grubości ściany połączonego z głowicą przyłączową (40, 340, 440) elementu prętowego.

4. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 3, znamienny tym, że pionowe powierzchnie zewnętrzne (72, 73) i przyporządkowane wewnętrzne powierzchnie (81, 82) górnych jak i również dolnej bocznej części (46, 47) ściany w sąsiedztwie szczelin (60, 360, 460) są wykonane z pewną gruboś cią (83) przebiegają c zasadniczo równolegle.

5. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 3 albo 4, znamienny tym, że słupy (21) są okrągłymi stalowymi rurami o zewnętrznym promieniu słupa (87) i grubości ściany (32), a grubość ściany (83) części bocznych (46, 47) ściany jest wykonana w zakresie około 20 do 30% promienia zewnętrznego (87) słupa i/lub w zakresie 1,5 do 3-krotnej grubości (32) ściany słupa (21).

6. Układ elementów struktury wsporczej przestrzennej konstrukcji nośnej, zwłaszcza trybuny, podium lub rusztowania, która utworzona jest za pomocą słupów i posiadającej prętowe elementy łączeniowe z co najmniej jedną głowicą przyłączową, wykonaną z żeliwa kowalnego o następujących cechach: wykonana z żeliwa kowalnego głowica przyłączowa wyposażona jest w część przyłączową i część przyłoż eniową , część przyłączowa jest na stałe połączona z elementem prętowym, który jest w formie rury, utworzony w szczególności jako rura posiadająca średnicę zewnętrzną, średnicę wewnętrzną i grubość ściany, ponadto część przyłożeniowa posiada przyłożeniowe powierzchnie z częściami górną i dolną ściany przyłożeniowej do przylegania do słupów, przy czym głowica przyłączowa posiada górną część głowicy i dolną część głowicy, pomiędzy którymi utworzona jest sięgająca do przyłączowej części otwarta szczelina skierowana w kierunku strony założenia i pionowych powierzchni zewnętrznych, przeznaczona do założenia znajdującej się na słupie tarczy z otworami, a w górnej części głowicy znajduje się górny otwór klinowy, zaś w dolnej części głowicy utworzony jest dolny otwór klinowy pod klin wkładany przez otwory klinowe i tarczę z otworami, który służy naprężaniu elementów rusztowania przeznaczonych do połączenia, ponadto głowica przyłączowa jest ograniczona w kierunku obwodowym przez boczne części ściany, a od góry i od dołu przez części, w których przenoszących siły obszarach materiału są wykonane, jako wolne przestrzenie użytkowe, przy czym boczne części ściany utworzone są z pionowymi powierzchniami zewnętrznymi, które obejmują kąt klina, znamienny tym, że głowica przyłączowa (40, 340, 440) wykazuje wychodzące od pionowych powierzchni zewnętrznych (72.1, 72.2, 73.1, 73.2), poziomych i/lub ukośnych powierzchni zewnętrznych (146, 147, 176, 177) pod wszystkimi obszarami powierzchni za wyjątkiem obszarów przejściowych w narożnikach rozpościerające się do wewnątrz z reguły równe grubości ścian, przy czym grubość ścian (83) bocznych części (46, 47) ściany jest wykonana w zakresie 10 do 16% średnicy zewnętrznej (39) rury (38).

7. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 6, znamienny tym, że pionowe powierzchnie zewnętrzne (72, 73) i przyporządkowane wewnętrzne powierzchnie ścian (81, 82) górnych jak i również dolnych bocznych części (46, 47) ściany w sąsiedztwie szczelin (60, 360, 460) wykonane są z pewną grubością (83) przebiegając zasadniczo równolegle.

8. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 6 albo 7, znamienny tym, że słupy (21) są okrągłymi stalowymi rurami o zewnętrznym promieniu słupa (87) i grubości ściany (32), a grubość (83) bocznych części (46, 47) ściany jest wykonana w zakresie około 20 do 30% promienia (87) zewnętrznego słupa i/lub w obszarze 1,5 do 3-krotnej grubości (32) ściany słupa (21).

PL 204 051 B1

9. Ukł ad elementów struktury wsporczej wedł ug zastrz. 6 albo 7 albo 8, znamienny tym, że grubość (83) ściany wykonana jest w zakresie 2,5 do 4-krotnej grubości ściany połączonego z głowicą przyłączową (40, 340, 440) elementu prętowego.

10. Układ elementów struktury wsporczej przestrzennej konstrukcji nośnej, zwłaszcza trybuny, podium lub rusztowania, która utworzona jest za pomocą słupów i posiadającej prętowe elementy łączeniowe z co najmniej jedną głowicą przyłączową, wykonaną z żeliwa kowalnego o następujących cechach: wykonana z żeliwa kowalnego głowica przyłączowa wyposażona jest w część przyłączową i część przył o ż eniową część przyłączowa jest na stał e połączona z elementem prę towym, który jest w formie rury, utworzony w szczególności jako rura posiadająca średnicę zewnętrzną, średnicę wewnętrzną i grubość ściany, ponadto część przyłożeniowa posiada przyłożeniowe powierzchnie z częściami górną i dolną ściany przyłożeniowej do przylegania do słupów, przy czym głowica przyłączowa posiada górną część głowicy i dolną część głowicy, pomiędzy którymi utworzona jest sięgająca do przyłączowej części otwarta szczelina skierowana w kierunku strony założenia i pionowych powierzchni zewnętrznych, przeznaczona do założenia znajdującej się na słupie tarczy z otworami, a w górnej części głowicy znajduje się górny otwór klinowy, zaś w dolnej części głowicy utworzony jest dolny otwór klinowy pod klin wkładany przez otwory klinowe i tarczę z otworami, który służy naprężaniu elementów rusztowania przeznaczonych do połączenia, ponadto głowica przyłączowa jest ograniczona w kierunku obwodowym bocznych części ściany, a od góry i od dołu przez części, w których przenoszących siły obszarach materiału są wykonane, jako wolne przestrzenie użytkowe, przy czym boczne części ściany utworzone są z pionowymi powierzchniami zewnętrznymi, które obejmują kąt klina, znamienny tym, że głowica przyłączowa (40, 340, 440) wykazuje wychodzące od pionowych powierzchni zewnętrznych (72.1, 72.2, 73.1, 73.2), poziomych i/lub ukośnych powierzchni zewnętrznych (146, 147, 176, 177) pod wszystkimi obszarami powierzchni za wyjątkiem obszarów przejściowych w narożnikach rozpościerające się do wewnątrz z reguły równe grubości ścian, natomiast część przyłączowa (50) ma połączony z klinową przestrzenią przyjmującą (200), powierzchnią przeznaczoną do założenia klina otwór (245), którego krawędzie (246, 251) obejmują średnicę (247, 252) otworu, która wynosi co najmniej 60%, korzystnie 65 do 85% średnicy (89) wewnętrznej rury (38).

11. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 10, znamienny tym, że pionowe powierzchnie zewnętrzne (72, 73) i przyporządkowane wewnętrzne powierzchnie (81, 82) górnych jak i również dolnych bocznych części (46, 47) ś cian w są siedztwie szczelin (60, 360, 460) wykonane są z pewną grubością (83) przebiegając zasadniczo równolegle.

12. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 10 albo 11, znamienny tym, że słupy (21) są okrągłymi stalowymi rurami o zewnętrznym promieniu (87) słupa i grubości (32) ściany, a grubość (83) bocznych części (46, 47) ściany jest wykonana w zakresie około 20 do 30% promienia zewnętrznego (87) słupa i/lub w zakresie 1,5 do 3-krotnej grubości (32) ściany słupa (21).

13. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 10 albo 11 albo 12, znamienny tym, że grubość (83) ściany jest wykonana w zakresie 2,5 do 4-krotnej grubości ściany połączonego z głowicą przyłączową (40, 340, 440) elementu prętowego.

14. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 10 albo 11 albo 12 albo 13, znamienny tym, że grubość (83) ściany jest wykonana w zakresie około 10 do 16% średnicy zewnętrznej (39) rury (38).

15. Układ elementów struktury wsporczej przestrzennej konstrukcji nośnej, zwłaszcza trybuny, podium lub rusztowania, która utworzona jest za pomocą słupów i posiadającej prętowe elementy łączeniowe z co najmniej jedną głowicą przyłączową o następujących cechach: składająca się z żeliwa kowalnego głowica przyłączowa wyposażona jest w część przyłączową i część przyłożeniową, część przyłączowa jest na stałe połączona z elementem prętowym, część przyłożeniowa posiada przyłożeniowe powierzchnie z częściami górną i dolną ściany przyłożeniowej do założenia na słupach, przy czym głowica przyłączowa posiada górną część głowicy i dolną część głowicy, pomiędzy którymi utworzona jest sięgająca do przyłączowej części otwarta szczelina skierowana w kierunku strony założenia i pionowych powierzchni zewnętrznych, przeznaczona do założenia znajdującej się na słupie tarczy z otworami, a w górnej części głowicy znajduje się górny otwór klinowy a w dolnej części głowicy utworzony jest dolny otwór klinowy pod klin wkładany przez otwory klinowe i tarczę z otworami, który służy naprężaniu elementów rusztowania przeznaczonych do połączenia, ponadto głowica przyłączowa jest ograniczona w kierunku obwodowym poprzez boczne części ściany, a od góry i od dołu przez części w których przenoszących siły obszarach materiału są wykonane, jako wolne przestrzenie użytkowe, przy czym boczne części ściany utworzone zostały z pionowymi powierzchniami zewnętrzPL 204 051 B1 nymi, które obejmują kąt klina, znamienny tym, że głowica przyłączowa (340) wykazuje wychodzące od pionowych powierzchni zewnętrznych (72.1, 72.2, 73.1, 73.2), poziomych i/lub ukośnych powierzchni zewnętrznych (146, 147, 176, 177) pod wszystkimi obszarami powierzchni za wyjątkiem obszarów przejściowych w narożnikach rozpościerające się do wewnątrz z reguły równe grubości ścian, a element prętowy utworzony jest z profilem otwartym ku górze, w szczególności z profilem „U.

16. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 15, znamienny tym, że pionowe powierzchnie zewnętrzne (72, 73) i przyporządkowane powierzchnie wewnętrzne (81, 82) górnych jak i również dolnych bocznych części (46, 47) ściany w sąsiedztwie szczeliny (360) są wykonane z pewną grubością (83) przebiegając równolegle.

17. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 15 albo 16, znamienny tym, że słupy (21) są okrągłymi stalowymi rurami o zewnętrznym promieniu (87) słupa i grubości (32) ściany, a grubość (83) bocznych części (46, 47) ściany jest wykonana w zakresie około 20 do 30% promienia zewnętrznego (87) słupa i/lub w zakresie 1,5 do 3-krotnej grubości (32) ściany słupa (21).

18. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 15 albo 16 albo 17, znamienny tym, że grubość (83) ściany jest wykonana w zakresie 2,5 do 4-krotnej grubości ściany elementu prętowego połączonego z głowicą przyłączową (340).

19. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 15 albo 16 albo 17 albo 18, znamienny tym, ż e element prę towy jest w formie rury, utworzony w szczególnoś ci jako rura (38) posiadają ca średnicę zewnętrzną (39), średnicę wewnętrzną (89) i grubość ściany (29).

20. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 19, znamienny tym, że grubość (83) ściany jest wykonana w zakresie około 10 do 16% średnicy zewnętrznej (39) rury (38).

21. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 19 albo 20, znamienny tym, że część przyłączowa (50) posiada połączony z klinową przestrzenią przyjmującą (200) przeznaczoną do założenia klina, otwór (245), którego krawędzie (246, 251) obejmują średnicę (247, 252) otworu, która wynosi co najmniej 60% korzystnie 65 do 85% średnicy wewnętrznej (89) rury (38).

22. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 4 albo 5 albo 6 albo 7 albo 8 albo 9 albo 10 albo 11 albo 12 albo 13 albo 14 albo 15 albo 16 albo 17 albo 18 albo 19 albo 20 albo 21, znamienny tym, że część przyłączowa (50, 350) ma powierzchnie zderzakowe (196,

396) ukształtowane z dopasowaniem do warunków łączenia i warunków obciążenia oraz do elementu prętowego, przeznaczone do przyłożenia elementu prętowego.

23. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 22, znamienny tym, że część przyłączowa (50, 350) w obszarze powierzchni zderzakowej (196, 396) ma grubość (193), która w przybliżeniu odpowiada grubości ściany (29) elementu prętowego, a korzystnie średniej grubości ściany głowicy przyłączowej (40, 340).

24. Układ elementów struktury wsporczej przestrzennej konstrukcji nośnej, zwłaszcza trybuny, podium lub rusztowania, która utworzona jest za pomocą słupów i posiadającej prętowe elementy łączeniowe z co najmniej jedną głowicą przyłączową o następujących cechach: składająca się z żeliwa kowalnego głowica przyłączowa wyposażona jest w część przyłączową i przyłożeniową część, przy czym część przyłączowa jest na stałe połączona z elementem prętowym, a część przyłożeniowa posiada powierzchnie przyłożeniowe z częścią ściany przyłożeniowej do założenia na słupach, ponadto głowica przyłączowa posiada górną część głowicy i dolną część głowicy, pomiędzy którymi utworzona jest sięgająca do części przyłączowej otwarta szczelina skierowana w kierunku strony założenia i pionowych powierzchni zewnętrznych, przeznaczona do nasadzenia na umieszczoną na słupie tarczę z otworami, a w górnej części głowicy znajduje się górny otwór klinowy a w dolnej części głowicy wykonany jest dolny otwór klinowy pod klin wkładany przez otwory klinowe i tarczę z otworami, który służy naprężaniu elementów rusztowania przeznaczonych do połączenia, ponadto głowica przyłączowa jest ograniczona w kierunku obwodowym przez boczne części ściany a od góry i od dołu częściami w których przenoszących siły obszarach materiału są wykonane, jako wolne przestrzenie użytkowe, przy czym boczne części ściany, wykonane są z pionowymi powierzchniami zewnętrznymi, które tworzą kąt klina, znamienny tym, że głowica przyłączowa (440) wykazuje wychodzące od pionowych powierzchni zewnętrznych (72.1, 72.2, 73.1, 73.2), poziomych i/lub ukośnych powierzchni zewnętrznych (146, 147, 176, 177) pod wszystkimi obszarami powierzchni za wyjątkiem obszarów przejściowych w narożnikach w kierunku do wewnątrz z reguły jednakowe grubości ścian, natomiast część przyłączowa (450) posiada element przegubowy, który podłączony jest z możliwością zwrotną z elementem prętowym, w szczególności z prętem przekątnym (23).

PL 204 051 B1

25. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 24, znamienny tym, że element przegubowy wykonany jest z nakładką przegubową (490) pod kątem (475) 135° do zwróconej w kierunku osi słupa (353) słupa linii środkowej (455) głowicy przyłączowej (440).

26. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 24 albo 25, znamienny tym, że pionowe powierzchnie zewnętrzne (72, 73) i przyporządkowane powierzchnie wewnętrzne (81, 82) górnych jak i również dolnych bocznych części (46, 47) ściany w sąsiedztwie szczeliny (460) wykonane są z pewną grubością (83) przebiegając równolegle.

27. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 24 albo 25 albo 26, znamienny tym, że słupy (21) są okrągłymi stalowymi rurami o zewnętrznym promieniu (87) słupa i grubości (32) ściany, przy czym grubość (83) bocznych części (46, 47) ściany jest wykonana w zakresie około 20 do 30% promienia zewnętrznego (87) słupa i/lub w zakresie 1,5 do 3-krotnej grubości (32) ściany słupa (21).

28. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 24 albo 25 albo 26 albo 27, znamienny tym, że grubość (83) ściany jest w zakresie 2,5 do 4-krotnej grubości ściany połączonego z głowicą przyłączową (440) elementu prętowego.

29. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 24 albo 25 albo 26 albo 27 albo 28, znamienny tym, element prętowy jest w formie rury, utworzony w szczególności jako rura (38) posiadającą średnicę zewnętrzną (39), średnicę wewnętrzną (89) i grubość ściany (29).

30. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 29, znamienny tym, że grubość (83) ściany jest w zakresie około 10 do 16% średnicy zewnętrznej (39) rury (38).

31. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 4 albo 5 albo 6 albo 7 albo 8 albo 9 albo 10 albo 11 albo 12 albo 13 albo 14 albo 15 albo 16 albo 17 albo 18 albo 19 albo 20 albo 21 albo 22 albo 23 albo 24 albo 25 albo 26 albo 27 albo 28 albo 29 albo 30, znamienny tym, że odstępy (65 lub 85) górnego końca (67) górnej powierzchni przyłożeniowej (84) i dolnego końca (88) dolnej powierzchni przyłożeniowej (85) od szczeliny (60, 360, 460) na wysokości połowy szerokości (68) szczeliny przecinającej płaszczyznę poziomą (90) są równe.

32. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 4 albo 5 albo 6 albo 7 albo 8 albo 9 albo 10 albo 11 albo 12 albo 13 albo 14 albo 15 albo 16 albo 17 albo 18 albo 19 albo 20 albo 21 albo 22 albo 23 albo 24 albo 25 albo 26 albo 27 albo 28 albo 29 albo 30 albo 31, znamienny tym, że górna powierzchnia przyłożeniowa (84) i dolna powierzchnia przyłożeniowa (85) są równe.

33. Układ elementów struktury wsporczej przestrzennej konstrukcji nośnej, zwłaszcza trybuny, podium lub rusztowania, która utworzona jest za pomocą słupów i prętowych elementów łączących z co najmniej jedną głowicą przyłączową o następujących cechach: głowica przyłączowa z żeliwa kowalnego jest ukształtowana z przyłączową częścią i przyłożeniową częścią, przyłączowa część jest na stałe zespawana z prętowym elementem o kształcie rury o wymiarach średnicy zewnętrznej, średnicy wewnętrznej i grubości ścianki, zaś przyłożeniowa część posiada przyłożeniowe powierzchnie i częściami ś ciany przył o ż enia do przylegania do sł upów, przy czym gł owica przyłączowa posiada część górną głowicy i dolną część głowicy ukształtowane jednoczęściowo, pomiędzy którymi jest utworzona sięgająca aż do przyłączowej części, otwarta w stronę przylegania i w stronę pionowych zewnętrznych powierzchni szczelina do nasadzania na umieszczoną na słupie tarczę z otworami, a w cz ęści górnej głowicy jest wykonany górny otwór klinowy a w dolnej części gł owicy jest wykonany dolny otwór klinowy, przeznaczony do włożenia przez otwory klinowe oraz tarczę z otworami, klina służącego do mocowania łączonych elementów rusztowania o konstrukcji przestrzennej, a głowica przyłączowa jest w kierunku obwodowym ograniczona przez części ściany bocznej a od góry i od dołu częściami ścian, w których przenoszących siły obszarach materiału są wykonane jako wolne przestrzenie użytkowe do wykorzystania, przy czym części boczne ściany są ukształtowane z pionowymi powierzchniami, które tworzą 1/8 kąta pełnego kąta klina, następnie przyłożeniowa część (80) głowicy przyłączowej (40) z przyłożeniowymi powierzchniami (84, 85) częściami ściany przyłożeniowej (51, 52), szczeliny (60) ograniczającymi powierzchniami szczelinowymi (61.1, 61.2; 62.1, 62.2; 63.1, 63.2) otworu oraz kątem klinowym (79) i pionowymi ścianami bocznymi (72.1, 72.2; 73.1, 73.2) tworzą zewnętrznymi ścianami ograniczoną objętość, znamienny tym, że przez proporcję z zewnętrznymi powierzchniami ścian i z jedną powierzchnią pomiędzy częścią przyłączową (50) oraz częścią przyłożeniową (80) ograniczającą pojemność i wymiarami część przyłożeniową (80) głowicy przyłączowej (40) utworzona specyficzna pojemność głowicy przyłączowej (40) wynosi przynajmniej 1.2 zakresu, przeważnie 1.3 do 1.5 zakresu specyficznej pojemności z materiału pełnego istniejącej przyłączowej części (50) głowicy (40), zaś odstępy pomiędzy (65) lub (75) górnego końca (67) górnej powierzchni

PL 204 051 B1 przyłożeniowej (84) i dolnego końca (88) dolnej powierzchni przyłożeniowej (85) od szczeliny (60) w połowie wysokości szerokości szczeliny (68) płaszczyzny poziomej (90) są równe, część przyłączowa (50) z przestrzenią wewnętrzną rury (38) ma połączony z klinową przestrzenią przyjmującą (200) otwór (245), którego krawędzie (246, 251) obejmują średnicę (247, 252) otworu, która wynosi co najmniej 60%, przeważnie 65% do 85% wewnętrznej średnicy (89) rury (38).

34. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 33, znamienny tym, że część przyłączowa (50) z przestrzenią wewnętrzną rury (38) i z klinową przestrzenią przyjmującą (200), związana jest z otworem (245) jego krawędziami (246, 251) w obszarze przejścia do części przyłożeniowej (80) głowicy (40) i średnicy otworu (247, 252) jest związana, co najmniej 60%, przeważnie 65% do 85% średnicy wewnętrznej (89) rury (38).

35. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 33 lub 34, znamienny tym, że otwór (245) z prostymi krawędziami otworu (246.1, 246.2, 246.3, 246.4) i segmentowymi odcinkami krawędzi otworu (251.1, 251.2, 251.3, 251.4) jest ograniczony.

36. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 33 albo 34 albo 35, znamienny tym, że otwór (245) z czterema otworami (246.1, 246.2, 246.3, 246.4) i z czterema segmentowymi odcinkami krawędzi (251.1, 251.2, 251.3, 251.4) otworu jest ograniczony, przy czym proste krawędzie otworu (246.1, 246.2, 246.3, 246.4) i segmentowe odcinki krawędzi (251.1, 251.2, 251.3, 251.4) otworu w obrębie otworu (245) zamieniają się, gdzie dwie przeciwlegle leżące proste krawędzie otworu (246.2) i (246.3) normalnie należące do pionowej płaszczyzny symetrii (55) głowicy (40) i gdzie dwie inne przeciwległe proste krawędzie (246.1) i (246.4) przynależne są równolegle do pionowej płaszczyzny symetrii (55).

37. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 33 albo 34 albo 35 albo 36, znamienny tym, że szczelina (60) do części przyłączowej (50) jest ograniczona poprzez pionowe powierzchnie szczelinowe (63.1, 63.2), które równolegle jedna do drugiej przebiegają na wspólnej pionowej płaszczyźnie (240).

38. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 33 albo 34 albo 35 albo 36 albo 37, znamienny tym, że szczelina (60) wykonana jest równolegle do pionowej płaszczyzny symetrii (55) głowicy (40) przebiegającej prostokątnej płaszczyzny przekroju do części przyłączowej (50) tam ograniczona jest poprzez pionowe powierzchnie szczelinowe (63.1, 63.2), które przebiegają równolegle jedna do drugiej we wspólnej płaszczyźnie pionowej (240), które wykonane są w danym wypadku pionowo do górnej i dolnej powierzchni szczelin (61.1, 61.2; 62.1, 62.2) wykonane są w danym przypadku równolegle jedna do drugiej przebiegają i równolegle do osi rury (54) jak również normalnie do pionowej płaszczyzny symetrycznej.

39. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 33 albo 34 albo 35 albo 36 albo 37 albo 38, znamienny tym, że krawędzie otworu (246, 251) w obrębie poprzez pionowe powierzchnie szczelin (63.1, 63.2) szczeliny (60) otwartej pionowej powierzchni (240) otwierają otwory (250, 252) który wynosi co najmniej 60%, przeważnie 65% do 85% średnicy (89) rury (38).

40. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 33 albo 34 albo 35 albo 36 albo 37 albo 38 albo 39, znamienny tym, że górna część czołowa (44) posiada wysokość (56) i wykonana jest z górnymi ś cianami bocznymi (46.1, 46.2), górnym elementem ś ciennym (48) i górnym elementem stykowym (51) oraz że dolna część czołowa (45) posiada wysokość (57) i utworzone są z dolnymi ścianami bocznymi (47.1, 47.2), dolną ścianą (49) i dolną ścianą stykową (52) i że wysokość (56) górnego elementu czołowego (44) wysokości (57) odpowiada dolnemu elementowi czołowemu.

41. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 33 albo 34 albo 35 albo 36 albo 37 albo 38 albo 39 albo 40, znamienny tym, że górna powierzchnia stykowa (84) i dolna powierzchnia stykowa (85) są równe.

42. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 33 albo 34 albo 35 albo 36 albo 37 albo 38 albo 39 albo 40 albo 41, znamienny tym, że górne ściany boczne (46.1, 46.2) górnego elementu czołowego (44) omijają w danym przypadku w jednym równoległym do poziomych powierzchni szczelin (61.1, 61.2, 62.1, 62.2) szczeliny (60) przebiegającego górnego poziomego elementu ściany (122) górnego elementu ściany (48) górnego elementu czołowego (45) pod wykształtowaniem przejściowej krawędzi (121), której długość (123) odpowiada około wysokości (92.1) górnej powierzchni stykowej (84) górnej ściany stykowej (51).

43. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 33 albo 34 albo 35 albo 36 albo 37 albo 38 albo 39 albo 40 albo 41 albo 42, znamienny tym, że górna część ściany (48) ukształtowana

PL 204 051 B1 jest stroną stykową z górnym poziomym elementem ściany (122) i do elementu łączącego (50) w kształ cie czaszy na zewną trz wyoblonym górnym przejś ciowym elementem ś ciany (127).

44. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 33 albo 34 albo 35 albo 36 albo 37 albo 38 albo 39 albo 40 albo 41 albo 42 albo 43, znamienny tym, że część przyłączowa (50) wykazuje dopasowany do warunków spajania i wytrzymałości oraz elementu prętowego (35) powierzchnię stykową przeznaczoną do założenia elementu prętowego (35).

45. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 44, znamienny tym, że część przyłączowa (50) wykonana jest do powierzchni przylgowej (196) na zewnątrz do rozciągliwego płata (197.1, 197.2, 197.3, 197.4), którego powierzchnie zewnętrzne (222.1, 222.2, 222.3, 222.4) obejmują średnicę (223), która jest nieznacznie mniejsza niż średnica wewnętrzna (89) rury (38).

46. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 44 albo 45, znamienny tym, że przez stosunek zewnętrznych ścian włącznie z powierzchnią przylgową (196) ograniczoną pojemnością i wymiarami gł owicy (40) utworzona specyficzna pojemno ść gł owicy (40) wynosi najmniej 1,2 wielokrotności, przeważnie 1,3 do 2,0 wielokrotności specyficznej pojemności istniejącej głowicy.

47. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 33 albo 34 albo 35 albo 36 albo 37 albo 38 albo 39 albo 40 albo 41 albo 42 albo 43 albo 44 albo 45 albo 46, znamienny tym, że pomyślana powierzchnia pomiędzy częścią przyłączową (50) i częścią przyłożeniową (80) jest wykonana z jedną powierzchnią szczeliny (63.1, 63.2) dotykającą pionową płaszczyzną (240).

48. Układ elementów struktury wsporczej według zastrz. 33 albo 34 albo 35 albo 36 albo 37 albo 38 albo 39 albo 40 albo 41 albo 42 albo 43 albo 44 albo 45 albo 46 albo 47, znamienny tym, że głowica (40, 340, 440) z pionowymi powierzchniami zewnętrznymi (72.1, 72.2, 73.1, 73.2) poziomymi i/lub skośnymi powierzchniami zewnętrznymi (146, 147, 176, 177) wychodząc z założenia przy wszystkich zakresach powierzchni z wyłączeniem przekroczeń w rogach do środka się rozciągając w rzeczywistoś ci zawiera równe gruboś ci ś cianek.