PL203945B1 - Urządzenie elektryczne i system przeznaczone do realizacji co najmniej jednego działania związanego ze znakowaniem w czasie - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Niniejszy wynalazek dotyczy urządzeń elektrycznych, które realizują co najmniej jedno działanie związane ze znakowaniem w czasie. Badane działanie może reprezentować na przykład aktywację styków elektrycznych, przesyłanie sygnału, rejestrację zdarzenia losowego przez znakowanie w czasie tego ostatniego itd., jak również zarządzanie wewnętrzne różnymi elementami, na przykład do czasowego określania parametrów w funkcji odniesienia zewnętrznego.

W nieograniczającym przykładzie w niniejszym opisie rozważane działanie stanowi aktywacja i dezaktywacja styków elektrycznych w funkcji zakresów programowania czasowego. W tym przypadku każde urządzenie stanowi przełącznik - z pojedynczym lub wielokrotnym wyjściem(ami) - zaprogramowany do aktywacji wyjścia lub wyjść na wybrane czasy, na przykład dla dostarczania i przerywania zasilania układów podłączanych na wyjściach (gniazdek wtyczkowych, alarmów, układów bezpieczeństwa itd.) w czasie dnia.

Przy rozważaniu realizacji zespołu zawierającego wiele urządzeń wymienionego typu, mogą być rozważone dwie główne idee:

- niech każ de urzą dzenie jest cał kowicie samodzielne odnoś nie zarazem wejś cia, zarzą dzania danymi czasowymi i pomiaru czasu, ażeby umożliwić działanie w sposób całkowicie niezależny, przy czym jest to przypadek związany szczególnie z programowanymi przełącznikami typu elektromechanicznego lub elektronicznego, które są doprowadzane do końcówek przeznaczonych do włączenia w gniazdku wtyczkowym,

- niech każde urządzenie zależy od stanowiska centralnego do odbioru rozkazów przełączania, na przykład za pomocą połączenia przewodowego, na podczerwień lub radiowego, w funkcji programowania realizowanego i nadzorowanego przez stanowisko centralne, przy czym urządzenie jest w tym przypadku po prostu zespołem sterowanym zdalnie dla wykonywania funkcji (na przykład przełączania), bez wewnętrznych elementów do zarządzania i pomiaru czasu.

W pierwszym przypadku stosuje się elementy do przesyłania danych czasowych, gdy realizuje się system centralny, lecz kosztem następujących niedogodności. Z jednej strony jest konieczne przewidzenie dla każdego urządzenia elementów właściwych do pomiaru czasu, które, dla zachowania dokładności właściwej w rozsądnych okresach, powinny być dokładne. Stosuje się w tym celu układy podstawy czasu realizowane w oparciu o specyficzne generatory sterowane przez kwarc, połączone z elementami do programowania, dla wprowadzenia wskazania czasu. Otóż w zespole zawierającym pewną liczbę stosunkowo ważnych urządzeń, zmniejszenie szybkości tych elementów powoduje zwiększenie ceny i znacznie zwiększa złożoność systemu. Z drugiej strony decentralizacja układu podstawy czasu i programowania powoduje, że zarządzanie systemem jest trudniejsze. Należy w rezultacie przewidzieć programowanie lokalne, a utrzymanie synchronizacji indywidualnych układów postawy czasu wymaga regularnego kasowania czasu do poziomu każdego urządzenia.

Ponadto, gdy to rozwiązanie jest realizowane w zespole modułowym umieszczonym w ograniczonej przestrzeni, na przykład w obudowie zawierającej różne moduły, z których to modułów niektóre są urządzeniami wymienionego typu, zmniejszenie szybkości układów podstawy czasu, wskazywania i sprzę gania wejś cia programowania zwię ksza znacznie wymiary zewnę trzne.

W drugim przypadku urzą dzenia są całkowicie pomocnicze wzglę dem stanowiska centralnego dla spowodowania działania ze znakowaniem w czasie. To powoduje mniejszą niezawodność niż w pierwszym przypadku w tym sensie, ż e awaria na poziomie stanowiska centralnego moż e zakł ócać działanie wszystkich urządzeń, które od niego zależą. Z drugiej strony, jeżeli powstaje zakłócenie na połączeniu pomiędzy stanowiskiem centralnym i jednym z wielu urządzeń, te ostatnie nie mogłyby już spełniać ich funkcji prawidłowo. Otóż takie zakłócenia nie są rzadkie, mogą być wywoływane przez sygnały pasożytnicze (powodujące działanie gorsze lub nie we właściwym czasie) lub przerwania przesyłania. Te zakłócenia powinny być przedstawiane w sposób ciągły przez długi czas trwania lub okazjonalnie czy przypadkowo, co ma miejsce na przykład w przypadku pewnych zakłóceń akustycznych na połączeniu między stanowiskiem centralnym i urządzeniami.

Znane jest z WO 98 30941 A elektryczne urządzenie gospodarstwa domowego wyposażone w system kontroli zawierają cy pamięć, w pierwszym jej obszarze s ą przechowywane dane niezbę dne do wykonywania podstawowych funkcji a w drugim jej obszarze przechowywane są dane oraz programy pozwalające temu urządzeniu na wykonywanie dodatkowych czynności w funkcji danych przychodzących z urządzenia zewnętrznego, takiego jak mikrokomputer lub układ zdalnego sterowania. Dodatkowa funkcja dotyczy ponownego ustawiania godziny zegara urządzenia po odcięciu prądu, co

PL 203 945 B1 wykonuje się, wprowadzając prostą instrukcję do mikrokomputera albo naciskając przycisk zdalnego sterowania.

Znany jest także z GB 2 060 953 A przerywacz czasowy który zawiera:

- elementy do odbioru i rejestracji danych czasowych programowania, nadawanych w postaci sygnałów,

- elementy wykonawcze w sposób cią g ł y przebiegu dział ania zwią zanego ze znakowaniem w czasie w funkcji wymienionych danych czasowych programowania,

- elementy do odbioru danych synchronizacji, nadawanych w postaci sygnałów, zapewniając w sposób cią g ł y synchronizację z zewnę trznym odniesieniem czasowym i

- elementy do pomiaru czasu, odnosz ą ce się do wspomnianych danych synchronizacji, zapewniające znakowanie w czasie wymienionym elementom wykonawczym, w którym wymienione elementy do odbioru danych czasowych programowania i wymienione elementy do odbioru danych synchronizacji zawierają ten sam element odbiorczy sygnału.

Urządzenie to może działać w trybie samodzielnym, przystosowując jego właściwy program i jego wł aś ciwe elementy wykonawcze do dział a ń i pomiaru czasu, umo ż liwiają c cał kowicie jego synchronizację przez sygnały zgodnie z zewnętrznym odniesieniem czasowym.

Wynalazek ma na celu umożliwienie, gdy kilka takich urządzeń jest zależnych od wspólnego źródła programowania, wprowadzenia trybu odbioru danych tylko przez wybrane urządzenie.

Urządzenie według wynalazku charakteryzuje się tym że zawiera elementy do realizacji trybu programowania, w którym elementy do odbioru i rejestracji danych czasowych programowania są aktywne oraz elementy do realizacji wyłączenia trybu programowania, w którym elementy do odbioru i rejestracji danych czasowych programowania są nieaktywne, wspomniane elementy do realizacji trybu programowania i wspomniane elementy do realizacji wyłączania trybu programowania zawierają elementy interfejsowe użytkownika.

Ponadto dane programowania mogą być przesyłane do wszystkich urządzeń zespołu, to znaczy nie selektywnie, bez zakłócania stanu nie wybranych urządzeń. Jest więc możliwa eliminacja konieczności określenia urządzenia przeznaczonego dla poziomu źródła danych programowania (jak to robiono za pomocą adresu właściwego dla urządzenia).

Urządzenie może niemniej zawierać dla wygody elementy do wskazywania identyczności ustalanej w czasie fazy programowania.

Korzystnie urządzenie zawiera generator służący zarazem jako źródło sygnałów taktowania dla elementów wykonawczych i źródło sygnału okresowego dla elementów wykonawczych i źródło sygnału dla elementów pomiaru czasu.

Można więc wprowadzić elementy do zliczania cykli sygnału okresowego, umożliwiając obliczanie zmian w czasie w określonych z góry jednostkach (na przykład godzinach i minutach) na podstawie danych synchronizacji odbieranych poprzednio.

Elementy do pomiaru czasu powinny być skonfigurowane dla synchronizacji z każdym odbiorem danych synchronizacji.

Elementy wykonawcze mogą zawierać elementy do aktywacji i dezaktywacji styków elektrycznych, na przykład w postaci przynajmniej przełącznika umożliwiającego otwieranie i zamykanie styków elektrycznych.

W opisanym sposobie realizacji urzą dzenie jest przedstawione w postaci usuwalnego modułu zamocowanego w obudowie.

Również w sposobie realizacji element odbiorczy sygnałów jest czuły na promieniowanie podczerwone.

W tym przypadku jest możliwe przewidzenie, że element odbiorczy jest zwrócony do ścianki obudowy w celu odbioru energii świetlnej odbijanej przez tę ostatnią.

Wynalazek dotyczy również drugiego urządzenia (modułu głównego) przeznaczonego do przenoszenia danych czasowych programowania i danych synchronizacji do wymienionego uprzednio pierwszego urządzenia (modułu podległego), znamiennego tym, że zawiera:

- elementy wej ś ciowe danych programowania czasowego,

- elementy do przetwarzania i przesył ania sygnał ów odpowiadają cych danym czasowym programowania,

- elementy tworz ą ce zegar i

- elementy do przetwarzania i przesył ania sygnał ów odpowiadają cych danym synchronizacji wynikającym z danych dostarczanych przez elementy tworzące zegar,

PL 203 945 B1 w którym wymienione elementy do przesył ania sygnał ów odpowiadają cych danym czasowym programowania i wymienione elementy do przesyłania sygnałów odpowiadających danym synchronizacji zawierają ten sam element nadawczy sygnałów.

Drugie urządzenie, poprzez wybór dzięki interfejsowi użytkownika może działać według pierwszego trybu, w którym jest ono aktywne dla umożliwienia wejścia danych czasowych programowania i przesyłania sygnałów odpowiadających danym programowania oraz według drugiego trybu, w którym jest ono aktywne dla umożliwienia przesyłania sygnałów odpowiadających danym synchronizacji.

Korzystnie elementy umożliwiające wejście danych czasowych programowania są skonfigurowane dla umożliwienia wprowadzenia ciągu tych danych w łańcuchu, a ich zespół jest przeznaczony do właściwego modułu podległego.

Dane czasowe programowania zawierają korzystnie co najmniej jedną daną związaną z momentem początku działania i daną związaną z momentem końca działania.

Dane czasowe programowania i dane synchronizacji są korzystnie przetwarzane do postaci ramek rozłożonych w polach zgodnie ze wspólną strukturą.

Korzystnie drugie urządzenie zawiera elementy do pamiętania identyczności modułu podległego, związanego z programowaniem realizowanym w tym urządzeniu.

W rozważanym sposobie realizacji dane synchronizacji odpowiadają jednostkom czasu chwilowego (na przykład godzinom, minutom, sekundom).

Korzystnie przedział czasu dzielący kolejne przesyłanie danych synchronizacji może być zasadniczo równy podstawowemu krokowi w rozkładzie danych programowania.

Drugie urządzenie może zawierać ponadto elementy wykonawcze działania w zależności od wymienionych danych czasowych programowania.

Może ono być przedstawione w postaci usuwalnego modułu do zamocowania w obudowie.

Element nadawczy sygnałów nadaje korzystnie w paśmie promieniowania podczerwonego.

Może ono być zwrócone do ścianki obudowy dla przesyłania do tej ostatniej energii świetlnej odbijanej do co najmniej jednego modułu podległego.

Wynalazek dotyczy również zespołu programowania i zarządzania działaniami związanymi ze znakowaniem w czasie, znamiennego tym, ze zawiera:

- co najmniej jeden moduł podległy,

- co najmniej jeden moduł główny i

- elementy połączeniowe, umożliwiające ustalenie połączenia pierwszego urządzenia z drugim urządzeniem.

Korzystnie - mianowicie dla uproszczenia realizacji - połączenie jest tylko jednokierunkowe.

W rozważ anym sposobie realizacji co najmniej jeden moduł gł ówny i co najmniej jeden moduł podległy są umieszczone we wspólnej obudowie.

Połączenie modułu głównego z modułem podległym może być zrealizowane drogą optyczną, na przykład w widmie podczerwonym, z odbijaniem na co najmniej jednej powierzchni odbijającej wspólnej obudowy.

Inne zalety i cechy wynalazku staną się bardziej jasne po przeczytaniu opisu, który przedstawia korzystny sposób wykonania, podany jedynie jako przykład nieograniczający, za pomocą załączonych rysunków, na których:

- figura 1 jest uproszczonym schematem blokowym urządzenia elektrycznego programowanego, nazywanego „modułem podległym, przeznaczonego do realizacji co najmniej jednego działania związanego ze znakowaniem w czasie, według wynalazku,

- figura 2 jest uproszczonym schematem części układu logicznego przetwarzania, wbudowanego w module podległym z fig. 1 i umożliwiającego pomiar czasu,

- figura 3 jest uproszczonym schematem blokowym urządzenia do ustalania i przesyłania danych programowania i synchronizacji dla modułu podległego, wymienionego „modułu głównego, według wynalazku,

- figura 4 jest widokiem częściowym i schematycznym zespołu modułów podległych i modułu głównego w obudowie,

- figura 5 jest siecią działań reprezentującą podstawowe etapy programowania modułu podległego wynikającego z modułu głównego,

- figura 6 jest schematem podstawowym, reprezentują cym róż ne pola utworzone w ramce nazywanej „konfiguracją, nadawanej przez moduł główny do modułu podległego podczas trybu programowania,

PL 203 945 B1

- figura 7 jest schematem podstawowym ramki nazywanej „bieżąc ą , nadawaną przez moduł główny do co najmniej jednego modułu podległego podczas trybu działania normalnego i

- figura 8 jest siecią działań reprezentującą podstawowe etapy wykonywane przez moduł podległy w trybie działania normalnego.

Figura 1 pokazuje w postaci schematu blokowego urządzenie elektryczne, nazywane „modułem podległym, przeznaczone do ustalania lub przerywania połączenia elektrycznego między dwoma zaciskami 4, 6 w zaprogramowanych okresach dnia.

Moduł podległy 2 może być wyposażony w pojedynczą parę zacisków 4, 6, jak w przedstawionym przypadku, lub wiele takich par zacisków. W tym ostatnim przypadku różne pary zacisków mogą być zaprogramowane dla okresów niezależnych od siebie.

Niezależnie od typu połączenia utworzonego dla zacisków 4, 6, są one dołączone do bloku 8 nazywanego „swobodnym stykiem potencjału, który zawiera różne potrzebne elementy przełączające, na przykład przekaźniki. Te elementy umożliwiają realizację przyłączenia lub odłączenia zacisków 4, 6 w wyniku sygnałów sterujących, przesyłanych do swobodnego styku potencjału przez dwukierunkową szynę 10. Ta szyna 10 jest wspólna dla zespołu modułu podległego 2 i umożliwia ponadto wymianę innych sygnałów sterujących lub danych przez to ostatnie.

Moduł podległy 2 jest zarządzany przez układ logiczny przetwarzania 12, związany z pamięcią centralną 14. Ta ostatnia zawiera pamięć stałą (ROM), zawierającą dane związane z ustalonymi aspektami działania urządzenia 2, na przykład kodami zarządzania wewnętrznego różnymi elementami podlegającymi sterowaniu, i pamięć o dostępie bezpośrednim (RAM), przeznaczoną do odbioru między innymi danych programowania umożliwiających sterowanie blokiem 8 swobodnego styku potencjału w funkcji danych odbieranych z zewnątrz, jak to będzie opisane dalej.

Zwraca się tutaj uwagę, że układ logiczny przetwarzania 12 i pamięć centralna 14 działają w znany sposób, wynikający z sygnałów dwójkowych nadawanych rytmicznie za pomocą generatora lokalnego.

W tym przykładzie dane programowania są przesyłane przez łącze na podczerwień za pomocą diody odbiorczej 16. Chodzi tu o przypadek fotodiody o wzmocnieniu wysoce niewrażliwym na światło zewnętrzne, zgodnie z częstotliwością rzędu 950 nm i mającej czułość od 0,2 do 0,4 miliwata na metr kwadratowy (mW/m²).

Zespół wymienionych elementów 8-16 jest zasilany przez jednostkę wyjściową napięcia 18, dołączoną na zewnątrz do sieci niskiego napięcia 20. W jednej wersji jednostka wyjściowa napięcia 18 może być utworzona przez baterię.

Moduł podległy 2 zawiera ponadto elementy sprzęgające z układem użytkowym, który w tym przykładzie jest utworzony przez przełącznik przyciskowy 22 i korzystnie wskaźnik 24.

Figura 2 przedstawia w postaci uproszczonego schematu główną część układu logicznego przetwarzania 12, zrealizowanego w oparciu o mikroprocesor 12' mający klasyczną budowę. Mikroprocesor 12' zawiera wejście danych Din, które w przedstawionym przypadku jest wejściem typu szeregowego, dołączonym do diody odbiorczej 16, ewentualnie przez obwód sprzęgający (nie przedstawiony), umożliwiający ukształtowanie sygnałów. Mikroprocesor 12' jest z drugiej strony dołączony do dwukierunkowej szyny 10, ażeby móc wymieniać sygnały przez pamięć centralną 14 i przez blok 8 swobodnego styku potencjału w funkcji zarządzania wewnętrznego i danych odbieranych z zewnątrz za pośrednictwem wejścia Din.

W znany sposób mikroprocesor 12' jest taktowany przez sygnały zegarowe Sclk dostarczane do wejścia CLK tego ostatniego. Te sygnały umożliwiają mianowicie wprowadzanie w działanie wewnętrznego układu logicznego mikroprocesora 121, który jest typu synchronicznego.

Sygnały zegarowe Sclk są wytwarzane przez właściwy układ generatora 26, który może być wewnątrz lub na zewnątrz mikroprocesora 12'. W przykładzie wykonania z fig. 2 generator jest zrealizowany w oparciu o układ ECL (układ logiczny do sprzęgania emiterowego), który zawiera wzmacniacz operacyjny. Wejście nieodwracające (dodatnie) 28a wzmacniacza operacyjnego 28 jest dołączone bezpośrednio do wyjścia 28b tego ostatniego dla utworzenia ponownego połączenia dodatniego. Wyjście 28b wzmacniacza operacyjnego 28 jest również połączone ponownie z wejściem odwracającym (ujemnym) 28c tego ostatniego poprzez rezystancję 30 o wartości R. Wspólny węzeł rezystancji 30 i wejścia odwracającego 28c jest również dołączony do okładziny kondensatora 32 mającego pojemność C. Druga okładzina kondensatora 32 jest dołączona do masy.

Z drugiej strony wyjście 28b wzmacniacza operacyjnego jest spolaryzowane do napięcia ujemnego (na przykład 5,2 woltów) poprzez rezystancję 34 mającą wartość zwykle 3,9 kilooma.

PL 203 945 B1

Częstotliwość f sygnału oscylacyjnego Sclk, wytwarzanego na wyjściu 28b wzmacniacza operacyjnego 28, jest w przybliżeniu równa 0,32/RC. Wartości R i C są wybrane w celu dostarczenia częstotliwości f rzędu 33 MHz.

Odnotowuje się, że istnieje pewna liczba typów obwodów oscylacyjnych o różnych technikach wytwarzania i koncepcji, które są przystosowane do wytwarzania sygnałów zegarowych Sclk i że układ przedstawiony na fig. 2 nie jest wcale ograniczający.

Mikroprocesor 12' jest związany z układem liczącym 36 skonfigurowanym tak, że tworzy układ podstawy czasu dla sygnałów Sclk generatora 26. W tym celu układ liczący 36 ma wejście liczące Cin, do którego dochodzi sygnał Sclk i wyjście liczące Cout, które wytwarza impulsy o okresie T dla każdej liczby N impulsów sygnału Sclk zliczanych na wejściu Cin. Mówiąc inaczej, T jest równe f/N. Tutaj N jest wartością programowaną w funkcji częstotliwości f generatora 26 w ten sposób, że impulsy są wytwarzane regularnie na wyjściu Cout w określonym z góry przedziale czasu, na przykład raz na minutę lub na część minuty (na przykład co każdą sekundę).

Mikroprocesor 12' odbiera wymienione impulsy i wykorzystuje je do obliczania upływu czasu, począwszy od danego odniesienia. Ponadto dzięki impulsom wytwarzanym przez układ liczący 36, mikroprocesor 12' może spełniać funkcję zegara rejestrującego czas, na przykład czas w ciągu dnia (godzina, minuty, sekundy lub tylko godzina, minuty).

Mikroprocesor 12' zawiera wyjście zerowania Raz, dołączone do wejścia odpowiadającego układowi liczącemu 36, umożliwiając temu ostatniemu z jednej strony przerywanie trwającego zliczania N impulsów, a z drugiej strony rozpoczynanie równocześnie zliczania N nowych impulsów i kontynuowanie wysyłania impulsu po każdym zliczaniu N impulsów. Ta funkcja zerowania umożliwia mianowicie ponowną synchronizację układu liczącego 36 i przez ten sam wymieniony zegar, począwszy od zewnętrznego sygnału czasowego, odbieranego z diody odbiorczej 16, jak to będzie wyszczególnione dalej.

Rozumie się, że układ liczący 36 nie jest koniecznie układem fizycznie oddzielonym od mikroprocesora 12'. W rzeczywistości może on być zintegrowany z mikroprocesorem zgodnie z dostępnością funkcji wewnętrznych tego ostatniego. Podobnie, funkcja zegara, to znaczy zliczanie czasu, może być zrealizowana na zewnątrz mikroprocesora 12, albo przez właściwy układ albo przez układ liczący 36.

W opisanym sposobie realizacji ważna część układu podstawy czasu modułu podległego 2 jest utworzona przez generator 26, który jest przeznaczony do taktowania przez mikroprocesor 12'. Ponadto mogą być nawet inaczej wymagane dodatkowe elementy do realizacji tego układu podstawy czasu.

Figura 3 jest uproszczonym schematem blokowym urządzenia wejściowego 40 transmisji danych programowania i synchronizacji, przystosowanego do współpracy z modułem o podległym 2 z fig. 1 i 2. To urządzenie 40, które będzie nazywane dalej „modułem głównym lub „stanowiskiem nadawania programu, jest przeznaczone do ustalania i przesyłania do każdego modułu podległego 2 części danych programowania, a druga część danych czasowych umożliwia ponowną synchronizację zegara wewnętrznego, utworzonego przez zespół generatora 26, układ liczący 36 i mikroprocesor 12'.

Moduł główny 40 zawiera układ logiczny przetwarzania 42 przystosowany do zarządzania funkcjami wewnętrznymi tego ostatniego, jak również transmisją danych programowania i synchronizacji. Ten układ logiczny przetwarzania 42 jest zrealizowany zgodnie z budową klasyczną opartą na mikroprocesorze lub mikrosterowniku. Jest on dołączony do pamięci centralnej 44 przez dwukierunkową szynę 46. Pamięć centralna 44 zawiera pamięć stałą (ROM) zawierająca stały program wykonawczy zadań projektowych, ustalanych z góry dla układu logicznego przetwarzania 42 i pamięć o dostępie bezpośrednim (RAM), przeznaczoną między innymi do magazynowania zmiennych danych programowania.

Moduł główny 40 zawiera również układ podstawy czasu 43 o dokładności większej niż układ podstawy czasu modułu podległego 2. Zwykle układ podstawy czasu modułu głównego jest zrealizowany w oparciu o generator wielkiej częstotliwości, sterowany kwarcem. Może on być ewentualnie związany z układami stabilizacji przed odchyleniami temperatury.

Układ logiczny przetwarzania 42 i pamięć centralna 44 są z drugiej strony dołączone za pośrednictwem dwukierunkowej szyny 46 do układu wskazującego 48, układu interfejsu 50 i bloku 52 „swobodnego styku potencjału. W przykładzie ten ostatni jest identyczny funkcjonalnie, jak blok 8 swobodnego styku potencjału z fig. 1 i nie będzie opisywany ponownie dla uproszczenia. Odnotowuje się, że blok 52 ma także zaciski 54 i 56 równoważne funkcjonalnie zaciskom 4 i 6 bloku 8. Zatem moduł główny 40 może realizować ponadto takie same funkcje, jak moduł podległy 2. Programowanie

PL 203 945 B1 i sterowanie blokiem 52 swobodnego styku potencjału są wyraźnie identyczne, jak dla modułu podległego 2, oprócz tego, że w tym przypadku jest możliwe zarządzanie czasem aktywacji i dezaktywacji bloku 52 bezpośrednio przez zegar 43 poprzez oprzewodowanie.

Układ logiczny przetwarzania 42 jest również dołączony do interfejsu transmisji danych, który w tym przykładzie jest przedstawiony w postaci diody 58 emitującej promieniowanie podczerwone. Charakterystyki emisyjne tej diody 58 są dostosowane do charakterystyk odbiorczych diody 16 każdego modułu podległego 2, który zależy od modułu głównego. Przykładowo, dioda 58 emituje falę o długości 950 nanometrów (nm), o mocy 40 miliwatów na steradian (mW/sr) i o kącie promieniowania zawartym pomiędzy 90° i 150°, na przykład 120°, a promieniowanie następuje w sposób impulsowy dla maksymalizacji zasięgu o możliwej do przyjęcia mocy.

Zespół wymienionych elementów aktywnych jest zasilany napięciem przez blok zasilania 59 dołączony do sieci niskiego napięcia. W przedstawionym przykładzie dotyczy to sieci niskiego napięcia 20 przedstawionej na fig. 1, a moduł główny jest przeznaczony do połączenia z wieloma urządzeniami 16 we wspólnej obudowie, jak to będzie wyjaśnione dalej.

Figura 4 przedstawia część zgrupowania modułów podległych 2 zależnych od modułu głównego 40. Moduły podległe 2 (z których są przedstawione tylko dwa) i moduł główny 40 są zamontowane w sposób usuwalny na szynach 60 zamocowanych do struktury obudowy 62. Ta ostatnia może być szafką, pudłem lub jakąkolwiek inną osłoną przystosowaną do umieszczenia w niej modułowych urządzeń elektrycznych.

W przedstawionym sposobie realizacji droga optyczna między diodą nadawczą 58 modułu głównego 40 i diodami odbiorczymi 16 modułów podległych 2 do przesyłania danych programowania i synchronizacji zawiera co najmniej jeden układ odbijający energię optyczną przez część obudowy 62, na przykład płaszczyznę czołową tylną 62a lub elementy ściany bocznej, górnej lub dolnej. W tym celu diody 58 i 16 są umieszczone właściwie względem części odbijającej obudowy, tutaj ściany tylnej 62a. Mówiąc inaczej, łączność nie zależy od bezpośredniego celowania przez moduł główny 40 do różnych modułów podległych 2. Taki układ umożliwia ustalenie łączności z modułem podległym 2, zależnie gdzie znajduje się ten ostatni, albo na tej samej szynie 60 jak moduł główny albo na innej szynie.

Układ wskazujący 48 modułu głównego 40, przedstawiony na fig. 4, jest ekranem na ciekłych kryształach, zawierającym z jednej strony wskaźnik cyfrowy 48a przeznaczony do przedstawiania godzin i minut odpowiadających albo czasowi aktualnemu albo czasowi wzorcowemu, a z drugiej strony segmenty 48b umieszczone na kole reprezentują tarczę zegara 24-godzinną. Segmenty na tarczy zegara mogą być aktywne (na przykład przez wprowadzenie przyciemnienia) dla wskazywania co najmniej o jednego pola programowego.

Ekran 48 zawiera ponadto jeden lub więcej wskaźników alfanumerycznych 48c, które umożliwiają wyświetlanie między innymi liczby tworzonej w bloku 8, 52 swobodnego styku potencjału, należącego albo do modułu głównego 40 albo modułu podległego 2. Ta liczba, której rola jest opisana dalej, może być właściwa albo dla modułu podległego 2 albo bloku 8, 52 w przypadku, gdzie urządzenie zarządza wieloma blokami niezależnie jedne od drugich.

Układ interfejsu 50 stanowi zespół klawiszy 64 umożliwiających programowanie pól godzinowych i wprowadzanie czasu do modułu głównego 40. Programowane pola programowe odpowiadają okresom, podczas których jest aktywny blok 8, 52 swobodnego styku określonego potencjału, przy czym należą one albo do modułu głównego 40 albo modułu podległego 2 zespołu.

Odnośnie każdego modułu podległego 2 przycisk 22 jest dostępny dla wprowadzenia tego ostatniego w tryb odbioru danych programowania. W przedstawionym trybie realizacji pierwsze naciśnięcie przycisku 22 modułu podległego 2 powoduje wybranie aktywnego trybu odbioru danych, a drugie naciśnięcie przycisku powoduje dezaktywację tego trybu. Jest możliwe przewidzenie wskaźnika (nie przedstawionego), na przykład w postaci diody elektroluminescencyjnej migającej, umożliwiając wskazanie faktu, że urządzenie jest w trybie programowania. Ten wskaźnik może ewentualnie wskazywać liczbę przydzieloną urządzeniu.

Dla programowania bloku 52 swobodnego styku potencjału modułu głównego, aktywacja trybu odbioru danych następuje przez naciśnięcie przycisku 22' na płaszczyźnie czołowej przedniej.

Programowanie modułu podległego 2 na podstawie modułu głównego 40 zostanie opisane teraz opisane w odniesieniu do sieci działań z fig. 5. Ta sieć działań jest podzielona na dwie kolumny: etapy właściwe dla modułu głównego 40 i dla modułu podległego 2 podczas programowania są reprezentowane odpowiednio w kolumnie lewej i prawej.

PL 203 945 B1

Programowanie polega na ustaleniu, w oparciu o moduł główny 40, co najmniej jednego pola programowego, podczas którego blok 8 swobodnego styku potencjału wybranego modułu podległego 2 powinien być aktywny. Odnotowuje się, że w przypadku ogólnym programowanie umożliwia przesyłanie danych programowych indywidualnie do różnych urządzeń, w zależności od modułu głównego, a te ostatnie powinny być także na przykład oznaczeniami godzinowymi, związanymi z badanym zdarzeniem.

Faza programowania jest aktywna, począwszy od trybu działania nazywanego „normalnym, w którym moduł główny 40 jak również moduły podległe 2 są w konfiguracji wykonawczej programu.

Ponadto odnośnie modułu podległego 2 początkowy stan jest najpierw w trybie normalnym (etap E70). Układ o logiczny przetwarzania 12 pozostaje więc gotowy do wykrywania pierwszego nacisku na przycisk 22 (etap E72). W wyniku tego urządzenie przechodzi do trybu programowania (etap E74).

Odnośnie modułu głównego 40, rozpoczyna się działanie przez otwarcie rozkładu programowania (etap E76). Pokazuje się on na ekranie wskazującym 48 wybór możliwych trybów, więc trybu programowania kanału. Wybiera się ten tryb (etap E78) przez jeden z klawiszy 64 układu interfejsu 50 (fig. 4). To działanie wprowadza moduł główny 40 w wymieniony właściwy tryb programowania.

W optymalnym sposobie realizacji moduł główny pokazuje na ekranie 48 numer kanału, który powinien być albo narzucony zgodnie z sekwencją przez układ logiczny przetwarzania 42 albo wybrany przez układ użytkowy (etap E80): dogodny znak w tym etapie jest wskazywany przez linie kropkowane, które ograniczają odpowiedni przypadek sieci działań. Przydzielenie numeru kanału umożliwia rejestrację za pomocą modułu głównego wzajemnie jednoznacznego związku pomiędzy danymi programowania, które następują i modułem podległym 2, wybranym dla odbioru tych danych. Przykładowo numer kanału może być przyrostem jednostkowym po każdym całkowitym cyklu programowania modułu podległego 2, w sposób przydzielający automatycznie nowy numer kanału do następnego modułu podległego 2 poprzednio programowanego. W innym przypadku ten numer może być wybrany przez układ użytkowy.

Numer kanału tak zarejestrowanego w module głównym 40 może być również wpisany właściwie za pomocą modułu podległego 2, w celu umożliwienia identyfikacji przez układ użytkowy następnie tego z modułów podległych 2, który odpowiada danym programowania, związanym z danym kanałem. Wpisanie numeru kanału za pomocą modułów podległych 2 może być zrealizowane przez różne środki. Może być ono wykonane na przykład przez nałożenie etykiety z numerem kanału na widoczną część każdego modułu podległego lub przez zapisanie numeru bezpośrednio na niej. Inaczej można pokazać przekazywaną informację dotyczącą kanału również określoną dla modułu podległego 2 podczas programowania, ażeby rejestrować wewnętrznie i skutecznie w danym przypadku wskazywanie, na przykład na wskaźniku 24.

Odkąd moduł główny 40 jest wprowadzony w tryb programowania, z ewentualnym wskazywaniem numeru kanału, ustawia się w konfiguracji odbioru danych programowania. W rozważanym przypadku to programowanie polega na wpisie jednego lub wielu pól programowych aktywacji bloku 8 swobodnego styku potencjału wybranego modułu podległego 2. W tym celu przechodzi się najpierw do odbioru godziny i minuty początku pierwszego pola programowania (etap E82).

Po odbiorze te dane są wskazywane dla kontroli na ekranie 48 (etap E84).

Następnie przechodzi się do odbioru godziny i minuty końca pierwszego pola programowania (etap E86).

Po zakończeniu tej operacji, ekran 48 wskazuje dla kontroli odpowiednie pole programowe, na przykład w postaci aktywnych segmentów na wskaźniku 48 godzin 48b (etap E88).

Następnie moduł główny 40 jest wprowadzany w konfigurację wykrywania ewentualnego nowego pola programowego do programowania dla tego samego modułu podległego 2, przy czym ten może zarządzać wieloma różnymi polami programowymi.

W tym przykładzie moduł główny 40 przestawia się automatycznie na etap odbioru nowej godziny początku (etap E82) - odpowiadającego w tym przypadku drugiemu polu programowania - jeżeli nie wykrywa rozkazu przesyłania programowanych danych (ponowne połączenie b1). W ten sposób jest możliwe rejestrowanie w module głównym 40 kolejnych pól programowanych, określając wskutek tego sekwencję godzin i minut początku i końca.

Gdy odbiór jednego lub wielu pól programowanych jest zakończony, układ użytkowy wydaje rozkaz przesyłania danych tak zaprogramowanych do modułu podległego 2 będącego najpierw aktywnym dla odbioru i rejestrowania tych danych w wymienionym etapie E72 (etapie E90). Ten rozkaz jest wydawany przez naciśnięcie na jeden z klawiszy 64 układu interfejsu 50.

PL 203 945 B1

W odpowiedzi układ logiczny przetwarzania 42 modułu głównego 40 steruje nadawaniem programowanych danych za pomocą diody na podczerwień 58 (etap E92) i wyprowadza tryb programowania kanału (etap E94). Te dane mają strukturę zgodną z właściwymi ramkami, nazywanymi ramkami konfiguracji, które zostaną opisane dalej w odniesieniu do fig. 6.

W momencie przesyłania danych przez moduł główny 40 moduł podległy 2 znajduje się w fazie oczekiwania na wiadomość (etap E96), kto jest następny do przejścia do trybu programowania.

Przy odbiorze danych programowania moduł podległy 2 rejestruje te ostatnie w pamięci centralnej 14 (etap E98) w sposób umożliwiający ich wykorzystanie w trybie normalnym dla zarządzania w czasie funkcjami bloku 8 swobodnego styku potencjału.

Moduł podległy 2 pozostaje więc w trybie programowania w celu oczekiwania na nadejście ewentualnej innej ramki rejestrowanych danych, aż do momentu, gdy tryb programowania urządzenia jest nieaktywny, w wyniku naciśnięcia przez sekundę przycisku 22 (etap E100).

Gdy ten przycisk jest naciskany po raz drugi (pierwszy raz był w wymienionym etapie E72), moduł podległy powraca do trybu normalnego (ponownego połączenia b2), w którym wykonuje on program tak wprowadzony.

Ponadto zespół operacji umożliwia wybranie modułu podległego 2 pomiędzy wieloma programowanymi, odebranie i pokazanie danych programowania odnośnie modułu głównego i wprowadzenie zdalne tych danych do wybranego urządzenia.

Figura 6 przedstawia schematycznie ramkę konfiguracji 110, taką jak przesyłana przez moduł główny 40 dla wprowadzenia zdalnego danych programowania do modułu podległego 2. W tym przykładzie każde zaprogramowane pole programowe odpowiada ramce właściwej konfiguracji. Ponadto w przypadku programowania n pól programowych dla modułu podległego 2, to znaczy, gdy realizuje on n-1 ponownych połączeń b1 (fig. 5), n ramek konfiguracji 110 jest przesyłanych podczas etapu E92 nadawania wiadomości IR.

Ramka konfiguracji 110 zawiera pewną liczbę pól, którymi są w kolejności nadawania:

- pole „na początku, które zawiera dane inicjowania protokołów wewnętrznych zarządzania modułem podległym 2, umożliwiając mianowicie temu ostatniemu rozpoznanie danych, które następują,

- pole „zastosowania, które zawiera różne dane wstępne, a mianowicie wskazanie rodzaju informacji zawartej w ramce, przy wystąpieniu zdarzenia, które dotyczy ramki konfiguracji,

- pole „czas(y) początku, które określa godzinę i minuty początku pola programowego,

- pole „czas(y) końca, które określa godzinę i minuty końca pola programowego i

- pole „sterowania, które umożliwia sprawdzenie dokładności przesyłanych danych, opartych na klasycznym algorytmie.

Ramki konfiguracji 110 są przesyłane w postaci dwójkowych sygnałów cyfrowych zgodnie z ustalonym protokołem. W tym przykładzie każda ramka zajmuje 12 bajtów.

Gdy moduł główny 40 jest w trybie działania normalnego, przesyła on w regularnych przedziałach, na przykład co każdą minutę, dane dzienne i godzinowe do każdego z modułów podległych 2 od nich zależnych. Te dane dzienne są przetwarzane za pomocą układu podstawy czasu 43 wewnątrz modułu głównego 40.

Ponadto każdy moduł podległy 2 może być regulowany ponownie okresowo przez układ podstawy czasu, dokładniej z jednej strony dla unikania znacznych wahań w czasie, a z drugiej strony pozostania synchronicznymi między sobą. Dane dzienne i godzinowe są przesyłane w postaci ramek nazywanych „ramkami bieżącymi.

Figura 7 przedstawia schematycznie ramkę bieżącą 112 przesyłaną przez moduł główny 40 w trybie działania normalnego.

Ramka bieżąca 112 zawiera pewną liczbę pól, którymi są w kolejności nadawania:

- pole „na początku, które zawiera dane inicjowania protokołów wewnętrznych zarządzania odbiorczym modułem podległym 2, umożliwiając mianowicie temu ostatniemu rozpoznanie danych, które następują,

- pole „zastosowania, które zawiera różne dane wstępne, a mianowicie wskazanie rodzaju informacji zawartej w ramce, przy wystąpieniu zdarzenia, które dotyczy ramki konfiguracji,

- pole „daty, które określa bieżący dzień, miesiąc i rok,

- pole „czasu, które określa bieżącą godzinę, minuty i sekundy i

- pole „sterowania, które umożliwia sprawdzenie dokładności przesyłanych danych, opartych na klasycznym algorytmie.

PL 203 945 B1

Zaznacza się, że struktura ramki bieżącej 112 jest podobna do ramki konfiguracji 110, mianowicie odnośnie pól „na początku, „zastosowania i „sterowania.

Zostaną teraz opisane w odniesieniu do fig. 8 zasadnicze etapy wykonywania programu aktywacji i dezaktywacji bloku 8 swobodnego styku potencjału jednego z modułów podległych 2 zależnie od modułu głównego 40, z synchronizacją do ramek bieżących 112.

Rozpoczyna się wprowadzeniem modułu podległego 2 w tryb normalny (etap E120). W tym trybie moduł podległy 2 wykonuje dwa programy standardowe równolegle: pierwszy program standardowy R1 odczytu ramek bieżących 112 w celu umożliwienia ponownej synchronizacji zegara wewnętrznego i drugi program standardowy R2 sterowania blokiem 8 swobodnego styku potencjału w oparciu o zegar wewnętrzny. Te dwa programy standardowe R1 i R2 uruchamiają etap 120 wprowadzania w tryb normalny.

Program standardowy R1 rozpoczyna się oczekiwaniem na następną ramkę bieżącą 112 modułu głównego 40 (etapy E122 i E124). Zależnie od tego, która ramka bieżąca 112 jest odbierana, jest ona przesyłana z diody odbiorczej 16 do układu logicznego przetwarzania 12 każdego modułu podległego 2. Dane dotyczące godziny i minut - i ewentualnie dane dotyczące daty - są odczytywane w odpowiednim polu (etap E126) i wykorzystywane do ponownej synchronizacji zegara wewnętrznego (etap E128). Jak wyjaśniono powyżej, ta ponowna synchronizacja polega na spowodowaniu zerowania układu liczącego 36 (fig. 2) i rozpoczęciu w ten sposób pomiaru czasu przez zegar wewnętrzny modułu podległego 2, począwszy od nowych danych dostarczanych przez ramkę bieżącą 112.

Program standardowy R2 sterowania blokiem 8 swobodnego styku potencjału rozpoczyna się przez określanie czasu zgodnie z zegarem wewnętrznym modułu podległego (etap E130). Zgodnie z wykorzystywanym protokołem wewnętrznym, ten etap może zawierać obliczanie i/lub przekształcanie liczby zliczeń układu liczącego 36 dla danych programowych o takim samym formacie, jak wykorzystywane do rejestracji danych programowania.

Czas określany zgodnie z zegarem wewnętrznym jest więc porównywany z czasem początku pola programowego rejestrowanego w pamięci centralnej 14 (etap E132). Jeżeli występuje zgodność, blok 8 swobodnego styku potencjału jest aktywny (etap E134).

Następnie czas określony zgodnie z zegarem wewnętrznym jest porównywany z czasem końca pola programowego rejestrowanego w pamięci centralnej 14 (etap E136). Jeżeli występuje zgodność, blok 8 swobodnego styku potencjału jest nieaktywny (etap E138).

Program standardowy R2 powraca więc do etapu E130 określania czasu zgodnie z zegarem wewnętrznym w celu powtarzania zespołu etapów E132 do E138.

Odnotowuje się, że gdy nie ma przerwania przesyłania ramek bieżących 112, to znaczy, gdy są one odbierane regularnie, układ podstawy czasu wewnątrz modułu podległego 2 służy zasadniczo do przekazywania danych czasowych pochodzących z modułu głównego 40. Wynika stąd, że sterowanie blokiem 8 swobodnego styku potencjału jest zarządzane z dużą dokładnością układu podstawy czasu 43 modułu głównego 40, bez konieczności realizowania materialnie układu podstawy czasu tak dokładnego, jak w przypadku każdego modułu podległego 2.

Gdy występuje przerwanie w przesyłaniu ramek bieżących, powodujące, że jedna lub wiele ramek bieżących 112 nie jest nadawanych lub odbieranych, moduły podległe 2 mogą jednak spełnić ich programowane zadania, opierając się na ich wewnętrznym układzie podstawy czasu. Ten ostatni, wykorzystywany tylko jako środek pomocniczy, może być stosunkowo prosty koncepcyjnie, a więc mniej wymagający niż układ podstawy czasu modułu głównego.

Rozumie się, że niniejszy wynalazek nadaje się do wielu odmian, stale pozostając w zakresie zastrzeżeń.

Zatem liczba modułów głównych i podległych realizowanych w urządzeniu jest dowolna. Te moduły mogą być przegrupowane w tej samej obudowie lub oddalone jedne od drugich.

Ponadto przesyłanie ramek programowania i/lub ramek bieżących może być realizowane przez wszystkie właściwe środki techniczne: przez połączenie przewodowe, fale o częstotliwościach rzędu herców w całym widmie lub przez połączenia akustyczne.

W końcu działanie związane ze znakowaniem w czasie może być inne niż aktywacja i dezaktywacja styków. Może mianowicie dotyczyć pamiętania danych czasowych, na przykład czasu, w którym jest wykrywane zdarzenie za pomocą modułu podległego, a ten może być wyposażony w jeden lub wiele czujników parametrów fizycznych lub elektrycznych: detektor przepięcia (na przykład do funkcji ochronnika przepięciowego), dymu, włamania, temperatury, oświetlania, nieprawidłowości w systemie przesyłania danych itd.

Claims (25)

1. Urzą dzenie do realizacji co najmniej jednego dział ania zwią zanego ze znakowaniem w czasie, zawierające elementy, korzystające z tego samego elementu do odbioru sygnału, do odbioru i rejestracji danych czasowych programowania oraz do odbioru danych synchronizacji, nadawanych w postaci sygnałów, przy czym elementy do odbioru danych synchronizacji służą do ustalenia synchronizacji z zewnętrznym odniesieniem czasowym, elementy wykonawcze do realizacji działania związanego ze znakowaniem w czasie w zależności od danych czasowych programowania i elementy do pomiaru czasu, odnoszące się do wspomnianych danych synchronizacji zapewniające znakowanie w czasie dla elementów wykonawczych, znamienne tym, że zawiera elementy interfejsu (22) użytkownika, połączone z układem logicznym przetwarzania (12), wykorzystywane do przełączania pomiędzy trybem programowania, w którym elementy do odbioru i rejestracji (12, 14, 16) danych czasowych programowania (110) są aktywne oraz trybem wyłączania programowania, w którym elementy do odbioru i rejestracji danych czasowych programowania są nieaktywne.

2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera generator (26) stanowiący zarówno źródło sygnałów taktowania dla układu logicznego przetwarzania (12) i elementów wykonawczych (8), jak i źródło sygnału okresowego dla elementów (121, 26, 36) do pomiaru czasu.

3. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że zawiera elementy (36) do zliczania cykli sygnału okresowego i obliczania zmian w czasie w określonych z góry jednostkach, korzystnie godzinach i minutach, na podstawie danych synchronizacji odebranych poprzednio.

4. Urządzenie według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienne tym, że elementy (121, 26, 36) do pomiaru czasu są skonfigurowane tak, że synchronizują się przy każdym odbiorze danych synchronizacji (112).

5. Urządzenie według zastrz. 4, znamienne tym, że elementy wykonawcze (8) zawierają elementy do aktywacji i dezaktywacji styków elektrycznych.

6. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że elementy wykonawcze (8) zawierają co najmniej jeden przełącznik do otwierania i zamykania styków elektrycznych.

7. Urządzenie według zastrz. 5 albo 6, znamienne tym, że ma postać usuwalnego modułu (2) zamocowanego w obudowie (62).

8. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że element (16) do odbioru sygnałów jest czuły na promieniowanie podczerwone.

9. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że element (16) do odbioru sygnałów jest zwrócony do ścianki (62a) obudowy (62) dla odbioru energii światła odbijanego przez ściankę (62a).

10. Urządzenie według zastrz. 9, znamienne tym, że zawiera elementy (24) do wskazywania identyczności ustalanej w czasie fazy programowania.

11. Urządzenie do przesyłania danych czasowych programowania i danych synchronizacji do urządzenia do realizacji działania związanego ze znakowaniem w czasie, znamienne tym, że zawiera elementy (42-50) do wprowadzania danych czasowych programowania, element nadawczy (58) do wytwarzania i przesyłania sygnałów odpowiadających danym czasowym programowania (110) oraz danym synchronizacji (112), przy czym dane synchronizacji (112) przesyłane są w równych odstępach czasu i wynikają z danych dostarczanych przez elementy tworzące zegar (43) oraz elementy interfejsu (50) użytkownika do przełączania pomiędzy pierwszym trybem pracy urządzenia, w którym wspomniane urządzenie (40) jest aktywne dla umożliwienia wprowadzenia danych czasowych programowania i przesyłania sygnałów odpowiadających danym czasowym programowania (110), a drugim trybem pracy urządzenia, w którym wspomniane urządzenie (40) jest aktywne dla umożliwienia przesyłania sygnałów odpowiadających danym synchronizacji (112).

12. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne tym, że elementy (42-50) do wprowadzania danych czasowych programowania (110) są przystosowane do ciągłego wprowadzania tych danych jedna za drugą, przy czym takie wprowadzanie danych jest przeznaczone dla urządzenia do realizacji co najmniej jednego działania związanego ze znakowaniem w czasie.

13. Urządzenie według zastrz. 11 albo 12, znamienne tym, że układ logiczny przetwarzania (42) generuje dane czasowe programowania (110) zawierające co najmniej jedną daną związaną z momentem początku działania i jedną daną związaną z momentem końca działania.

14. Urządzenie według zastrz. 13, znamienne tym, że układ logiczny przetwarzania (42) generuje dane czasowe programowania i dane synchronizacji w postaci ramek (110, 112) o tej samej strukturze rozłożenia pól danych.

PL 203 945 B1

15. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że zawiera elementy do zapamiętywania tożsamości urządzenia, realizującego działanie związane ze znakowaniem w czasie, związane z programowaniem realizowanym w tym urządzeniu.

16. Urządzenie według zastrz. 14 albo 15, znamienne tym, że układ logiczny przetwarzania (42) generuje dane synchronizacji odpowiadające chwilowym jednostkom czasu, korzystnie godzinom, minutom, sekundom.

17. Urządzenie według zastrz. 16, znamienne tym, że element nadawczy (58) transmituje kolejne dane synchronizacji w odstępach czasu zasadniczo równych podstawowemu krokowi w rozkładzie danych programowania.

18. Urządzenie według zastrz. 17, znamienne tym, że zawiera dodatkowo elementy (42, 52) do wykonywania działania w funkcji danych czasowych programowania.

19. Urządzenie według zastrz. 17 albo 18, znamienne tym, że ma postać usuwalnego modułu (40) zamocowanego w obudowie (62).

20. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że element nadawczy (58) jest przystosowany do nadawania w paśmie promieniowania podczerwonego.

21. Urządzenie według zastrz. 20, znamienne tym, że element nadawczy (58) sygnałów jest zwrócony do ścianki (62a) obudowy (62) dla przesyłania do tej ścianki (62a) energii światła odbijanej w kierunku co najmniej jednego urządzenia do realizacji co najmniej jednego działania związanego ze znakowaniem w czasie.

22. Zespół programowania i zarządzania działaniami związanymi ze znakowaniem w czasie, znamienny tym, że zawiera co najmniej jedno pierwsze urządzenie (2) do realizacji co najmniej jednego działania związanego ze znakowaniem w czasie, co najmniej jedno drugie urządzenie (40) do przesyłania danych czasowych programowania i danych synchronizacji do urządzenia do realizacji co najmniej jednego działania związanego ze znakowaniem w czasie, i elementy łączące (62) do ustanawiania połączenia pomiędzy pierwszym urządzeniem (2) a drugim urządzeniem (40).

23. Zespół według zastrz. 22, znamienny tym, że połączenie jest tylko jednokierunkowe.

24. Zespół według zastrz. 22 albo 23, znamienny tym, że pierwsze urządzenie (2) i drugie urządzenie (40) są umieszczone we wspólnej obudowie (62).

25. Zespół według zastrz. 24, znamienny tym, że pierwsze urządzenie (2) jest połączone z drugie urządzeniem (40) drogą optyczną, korzystnie w widmie podczerwonym, z odbijaniem energii światła na co najmniej jednej powierzchni odbijającej (62a) wspólnej obudowy (62).