PL203553B1 - Pochodne 2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)izoindoliny - Google Patents

Description

Opis wynalazku Przedmiotem wynalazku s a pochodne 2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)izoindoliny znajduj ace za- stosowanie w redukcji poziomów zapalnych cytokin. Czynnik martwicy nowotworów- a lub TNF a, jest cytokin a uwalnian a przede wszystkim przez monoj adrowe fagocyty w odpowiedzi na liczne immunostymulatory. To jest klucz prozapalnej cytokiny w kaskadzie zapalenia, wywo luj acego wytwarzanie i/lub uwalnianie innych cytokin i srodków. Przy podawaniu zwierz etom lub ludziom wywo luje zapalenie, gor aczk e, efekty sercowo-naczyniowe, krwo- toki, koagulacj e i odpowiedzi fazy ostrej, podobne do spotykanych w czasie ostrych infekcji i stanów szokowych. A zatem, nadmierne lub rozregulowane wytwarzanie TNF a zwi azane jest z wieloma sta- nami chorobowymi. Obejmuj a one endotoksemi e i/lub zespó l wstrz asu toksycznego {Tracey i inni, Nature, 330, 662-664, (1987) oraz Hinshaw i inni, Circ. Shock, 30, 279-292 (1990)}; kacheksj e (Dezu- be i inni, Lancet, 335 (8690), 662 (1990)}; oraz zespó l ostrego wyczerpania oddechowego doros lych (ARDS), w którym u pacjentów wykryto w wydychanym z p luc powietrzu TNF a w st ezeniu przekracza- jacym 12,000 pg/ml {Millar i inni, Lancet 2 (8665), 712-714 (1989)}. Uk ladowa infuzja rekombinacyjne- go TNF a tak ze prowadzi do zmian typowych dla ARDS {Ferrai-Baliviera i inni, Arch. Surg., 124(12), 1400-1405 (1989)}. Okazuje si e, ze TNF a jest zwi azany z chorobami resorpcji ko sci, w tym z zapaleniem stawów. W stanie aktywacji leukocyty b ed a wywo lywa ly resorpcj e ko sci, a dane sugeruj a, ze TNF a ma swój udzia l w tego rodzaju aktywacji {Bertolini i inni, Nature, 319, 516-518 (1986) oraz Johnson i inni, En- docrinology 124(3), 1424-1427 (1989)}. Stwierdzono równie z, ze TNF a stymuluje resorpcj e ko sci i inhibituje tworzenie ko sci in vitro oraz in vivo, poprzez stymulacj e powstawania osteoklastu i aktywa- cje, po laczon a z hamowaniem funkcji osteoblastu. Chocia z TNF a mo ze mie c swój udzia l w wielu cho- robach resorpcji ko sci, w tym w zapaleniu stawów, to najbardziej przekonuj acym zwi azkiem z chorob a jest zwiazek pomi edzy wytwarzaniem TNF a przez nowotwór lub tkanki gospodarza, a nowotworowym charakterem hiperkalcemii {Calci. Tissue Int. (US) 46 (Suppl.), S3-10 (1990)}. W reakcji gospodarza przeciw przeszczepowi, zwi ekszone poziomy TNF a w osoczu, zwi azano z g lówn a komplikacj a, nast e- puj ac a po przeszczepach alogenicznych szpiku ko sci {Holler i inni, Blood 75(4), 1011-1016 (1990)}. Malaryczne powik lania mózgowe s a smiertelnym, bardzo ostrym zespo lem neurologicznym, zwi azanym z wysokimi poziomami TNF a we krwi i najgro zniejsz a komplikacj a wyst epuj ac a u pa- cjentów chorych na malari e. Poziomy TNF a w osoczu korelowa ly bezpo srednio z ostro sci a choroby i prognozowaniem dla pacjentów z ostrymi atakami malarii {Grau i inni, N. Engl. J. Med., 320(24), 1586-1591(1989)}. Wiadomo, ze TNF a ma swój udzia l w rozwoju naczy n wzbudzanym makrofagami. Lebovich i inni {Nature, 329, 630-632 (1987)} wykazali, ze TNF a, w bardzo niskich dawkach, pobudza in vivo tworzenie w losowatych naczy n krwiono snych w rogówce szczura oraz rozwój b lon kosmówki omocz- niowej u piskl ecia i sugeruj a, ze TNF a jest kandydatem do wzbudzania rozwoju naczy n w zapaleniu, zdrowieniu rany i wzro scie nowotworu. Wywarzanie TNF a zosta lo równie z zwi azane ze stanami rako- wymi, a zw laszcza wytworzonymi guzami {Ching i inni, Brit.J.Cancer, (1955) 72, 339-343 oraz Koch, Progress in Medicinal Chemistry, 22, 166-242 (1985)}. TNF a odgrywa tak ze rol e w chronicznych zapalnych chorobach p luc. Odk ladanie si e cz astek krzemionki prowadzi do pylicy, choroby progresywnego pogarszania si e funkcji oddechowych, spowo- dowanych reakcj a zw lókniaj ac a. Przeciwcia lo wobec TNF a ca lkowicie zablokowa lo, wywo lan a krze- mionk a, fibroz e p luc u myszy {Pignet i inni, Nature, 344, 245-247 (1990)}. Wysokie poziomy wytwa- rzania TNF a (w osoczu i w wyizolowanych makrofagach) wykazano na modelach zwierz ecych, w przypadku fibrozy wywo lanej krzemionk a i azbestem {Bissonnette i inni, Inflammation 13(3), 329- 339 (1989)}. Makrofagi p echerzyków p lucnych pacjentów z sarkoidoz a p lucn a, jak si e równie z okaza- lo, spontanicznie uwalniaj a wielkie ilo sci TNF a, w porównaniu z makrofagami od zwyk lych dawców {Baughman i inni, J.Lab.Clin.Med., 115 (1), 36-42 (1990)}. Uwa za si e te z, ze TNF a jest zwi azany z zapaln a odpowiedzi a, która nast epuje po wtórnej per- fuzji, nazywanej uszkodzeniem reperfuzyjnym i jest g lówn a przyczyn a uszkodzenia tkanki po utracie krwi {Vedder i inni, PNAS 87, 2643-2646 (1990)}. TNF a zmienia tak ze w la sciwo sci komórek sródb lon- kowych i wykazuje ró zne rodzaje aktywno sci prokoagulacyjnej, takiej jak podwy zszanie prokoagula- cyjnej aktywno sci czynnika tkankowego i t lumienie antykoagulacyjnej scie zki bia lka C, a tak ze regula- cyjne obni zanie ekspresji trombomoduliny {Sherry i inni, J. Cell Biol., 107, 1269-1277 (1988)}. TNF a przejawia dzia lania prozapalne, co lacznie z jego wczesnym wytwarzaniem (w czasie wst epnego eta-PL 203 553 B1 3 pu procesu zapalnego) powoduje, ze jest on prawdopodobnym mediatorem uszkodzenia tkanki w kilku wa znych zaburzeniach, takich jak mi edzy innymi, zawa l mi esnia sercowego, apopleksja i wstrz as naczy- niowy. Szczególnie wa zna mo ze by c, TNF a-indukowana, ekspresja cz asteczek adhezyjnych, takich jak mi edzykomórkowa cz asteczka adhezyjna (ICAM) lub cz asteczka adhezyjna sródb lonkowego leukocytu (ELAM) na komórkach sródb lonka {Munro i inni, Am.J.Path. 135(1), 121-132 (1989)}. Wykazano, ze blokada TNF a za pomoc a monoklonalnych przeciwcia l anty-TNF a jest korzystna w reumatoidalnym zapaleniu stawów {Elliot i inni, Int.J.Pharmac., 1995 17(2), 141-145} i chorobie Crohn'a {von Dullemen i inni, Gastroenterology, 1995 109(1), 129-135} i uzyskano dobre kliniczne wyniki w leczeniu za pomoc a przeciwcia la TNF a. Ponadto, obecnie wiadomo, ze TNF a jest silnym aktywatorem replikacji retrowirusa, w tym ak- tywacji HIV-1 {Duh i inni, Proc. Nat. Acad. Sci., 86, 5974-5978 (1989); Poll i inni, Proc. Nat. Acad. Sci., 87, 782-785 (1990); Monto i inni, Blood, 79, 2670 (1990); Clouse i inni, J.Immunol., 142, 431-438 (1989); Poll i inni, AIDS Res. Hum. Retrovirus, 191-197 (1992)}. AIDS powstaje wskutek zainfekowa- nia limfocytów T wirusem ludzkiego braku odporno sci (HIV). Zidentyfikowano co najmniej trzy typy lub szczepy HIV, to jest HIV-1, HIV-2 i HIV-3. Wskutek zara zenia HIV, odporno sc, w której po srednicz a komórki T, ulega os labieniu i zara zeni osobnicy padaj a ofiar a gro znych oportunistycznych infekcji i/lub nietypowych nowotworów. Wej scie HIV do limfocytu T wymaga aktywacji limfocytu T. Inne wirusy, takie jak HIV-1, HIV-2, infekuj a limfocyty T po aktywacji komórki T i taka ekspresja bia lka wirusa i/lub replikacja jest odbywa si e za po srednictwem lub jest podtrzymywana przez tak a aktywacj e komórki T. Po zainfekowaniu zaktywowanego limfocytu T przez HIV, limfocyt T musi by c w sposób ci ag ly pod- trzymywany w stanie aktywowanym, aby pozwoli c na ekspresj e genu HIV i/lub replikacj e HIV. Cytoki- ny, a zw laszcza TNF a, s a zwi azane z aktywowan a komórk a T, mediuj ac a ekspresj e bia lka HIV i/lub replikacj e wirusa, odgrywaj ac rol e w podtrzymywaniu stanu aktywacji limfocytu T. Tak wi ec, ingerencja w aktywno sc cytokiny, taka jak zapobieganie wytwarzaniu lub hamowanie wytwarzania cytokiny, a w szczególno sci TNF a, u osobnika zara zonego HIV, pomaga w ograniczeniu podtrzymywania limfocytu T, w przypadku zara zenia HIV. Monocyty, makrofagi i komórki spokrewnione, takie jak komórki Kupffer'a i glejowe, s a tak ze uwik lane w podtrzymywaniu infekcji HIV. Komórki te, podobnie jak komórki T, s a miejscami replikacji wirusowej, a poziom tej replikacji zale zy od stanu aktywacji komórek {Rosenberg i inni, The Immuno- pathogenesis of HIV Infection, Advances in Immunology, 57 (1989)}. Wykazano, ze cytokiny, takie jak TNF a, aktywuj a replikacj e HIV w monocytach i/lub makrofagach {Poli i inni, Proc. Natl. Acad. Sci., 87, 782-784 (1990)}, tak wi ec zapobieganie wytwarzaniu lub hamowanie wytwarzania lub aktywno sci cy- tokiny, pomaga w ograniczaniu post epów HIV dla komórek T. Dodatkowe badania zidentyfikowa ly TNF a jako pospolity czynnik aktywacji HIV in vitro i ustali ly jasny mechanizm dzia lania poprzez bia lko regulacyjne j adra, znalezione w cytoplazmie komórek (Osborn i inni, PNAS 86 2336-2340). Dowód ten sugeruje, ze obni zenie poziomu syntezy TNF a mo ze mie c efekt przeciwwirusowy w zara zeniach HIV, poprzez obni zenie poziomu transkrypcji, a wi ec wytwarzania wirusa. Replikacja wirusowa AIDS latentnego HIV w komórce T i liniach makrofagów, mo ze by c indu- kowana przez TNF a {Folks i inni, PNAS, 86, 2365-2368 (1989)}. Cz asteczkowy mechanizm aktywno- sci indukuj acej wirusa zosta l zasugerowany na podstawie zdolno sci TNF a do aktywacji bia lka regula- cji genowej (NF ?B), znalezionego w cytoplazmie komórek, promuj acego replikacj e HIV, poprzez wi a- zanie si e z wirusow a regulacyjn a sekwencj a genow a (LTR) {Osborn i inni, PNAS, 86, 2336-2340 (1989)}. Dzia lanie TNF a w kacheksji zwi azanej z AIDS wynika z podwy zszonych poziomów TNF a w osoczu i wysokich poziomów spontanicznego wytwarzania TNF a w monocytach krwi obwodowej pacjentów {Wright i inni J. Immunol., 141(1), 99-104 (1988)}. TNF a odgrywa ró zne role w innych in- fekcjach wirusowych, takich jak infekcja cytomegalowirusem (CMV), wirusem grypy, adenowirusem i rodzin a wirusów opryszczki, z powodów podobnych do wspomnianych. Czynnik j adrowy ?B (NF ?B) jest pleiotropowym aktywatorem transkrypcyjnym (Lenardo i inni, Cell, 1989, 58, 227-29). NF ?B bierze udzia l, jako transkrypcyjny aktywator, w wielu stanach chorobo- wych i zapalnych i uwa za si e, ze reguluje poziomy cytokin, w tym mi edzy innymi TNF a, a tak ze jest aktywatorem transkrypcji HIV (Dbaibo i inni, J. Biol. Chem., 1993, 17762-66; Duh i inni, Proc. Natl. Acad. Sci., 1989, 86, 5974-78; Bachelerie i inni, Nature, 1991, 350, 709-12; Boswas i inni, J. Acquired Immune Deficiency Syndrome, 1993, 6, 778-786; Suzuki i inni, Biochem. and Biophys. Res. Comm., 1993, 193, 277-83; Suzuki i inni, Biochem. and Biophys. Res. Comm., 1992, 189, 1709-15; Suzuki i inni, Biochem. Mol. Bio. Int., 1993, 31(4), 693-700; Shakhov i inni, Proc. Natl. Acad. Sci., USA 1990, 171, 35-47; oraz Staal i inni, Proc. Natl. Acad. Sci., USA 1990, 87, 9943-47). Tak wi ec, hamowaniePL 203 553 B1 4 wi azania NF ?B mo ze regulowa c transkrypcj e genu (genów) cytokiny i dzi eki tej modulacji i innym me- chanizmom, mo ze by c przydatne do zahamowania wielu stanów chorobowych. Opisane tutaj zwi azki mog a inhibitowa c dzia lanie NF ?B w j adrze i w ten sposób s a przydatne do leczenia ró znych chorób, w tym mi edzy innymi, reumatoidalnego zapalenia stawów, reumatoidalnego zapalenia kr egos lupa, zapalenia ko sci, innych stanów zapalnych stawów, wstrz asu septycznego, posocznicy, wstrz asu en- dotoksycznego, choroby odrzucenia przeszczepu przez gospodarza, obumierania, choroby Crohn'a, zapalenia jelit, wrzodziej acego zapalenia okr eznicy, stwardnienia rozsianego, liszaja rumieniowatego uk ladowego, ENL w tr adzie, HIV, AIDS i oportunistycznych infekcji w AIDS. Na poziomy TNF a i NF?B wp lywa p etla wzajemnego sprz ezenia zwrotnego. Jak zauwa zono powy zej, zwi azki wed lug wynalaz- ku, wp lywaja zarówno na poziomy TNF a, jak i NF ?B. Wiele funkcji komórkowych jest spe lnianych za po srednictwem poziomów 3',5'-cyklicznego adenozynomonofosforanu (cAMP). Takie funkcje komórkowe mog a mie c swój udzia l w stanach zapal- nych i chorobach, takich jak astma, zapalenie i inne stany (Lowe i Cheng, Drugs of the Future, 17(9), 799-807, 1992). Stwierdzono równie z, ze podwy zszenie cAMP w zapalnych leukocytach, inhibituje ich aktywacj e, a nast epnie uwalnia zapalne mediatory, w tym TNF a i NF ?B. Zwi ekszone poziomy cAMP prowadz a równie z do rozlu znienia mi esni g ladkich dróg oddechowych. Wykazano, ze fosfodiesterazy kontroluj a poziomy cAMP poprzez hydroliz e, a inhibitory fosfodiesteraz zwi ekszaj a poziomy cAMP. A zatem, obni zenie poziomów TNF a i/lub wzrost poziomów cAMP, mo ze wi ec stanowi c cenn a strategi e terapeutyczn a w leczeniu wielu chorób zapalnych, zaka znych, immunologicznych lub no- wotworowych. Obejmuj a one, chocia z nie tylko, wstrz as septyczny, posocznic e, wstrz as endotok- syczny, wstrz as hemodynamiczny i zespó l posocznicy, uszkodzenie reperfuzyjne po niedokrwieniu, malari e, infekcj e pr atkow a, zapalenia opon, luszczyc e, zastoinow a niewydolno sc serca, chorob e zw lóknieniow a, kacheksj e, odrzucenie przeszczepu, raka, chorob e autoalergiczn a, oportunistyczne infekcje w AIDS, reumatoidalne zapalenie stawów, reumatoidalne zapalenie kr egos lupa, zapalenie ko sci, inne stany zapalne stawów, chorob e Crohn'a, wrzodziej ace zapalenie okr eznicy, stwardnienie rozsiane, liszaj rumieniowaty uk ladowy, ENL w tr adzie, uszkodzenie radiacyjne i uszkodzenie p e- cherzyków p lucnych nadmiarem tlenu. Wcze sniejsze dzia lania, zmierzaj ace do st lumienia skutków TNF a, waha ly si e od stosowania sterydów, takich jak deksametazon i prednisolon, do stosowania zarówno poliklonalnych, jak i monoklonalnych przeciwcia l {Beutler i inni, Science, 234, 470-474 (1985); WO 92/11383}. Wynalazek niniejszy opiera si e na stwierdzeniu, ze pewne klasy, opisanych tutaj bardziej szcze- gó lowo, niepolipeptydowych zwi azków, obni zaj a poziomy TNF a, zwi ekszaj a poziomy cAMP oraz inhi- bituj a zapalne cytokiny. A zatem, niniejszy wynalazek dotyczy 1-okso- oraz 1,3-di-okso-2- -(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)izoindolin podstawionych w pozycji 4 pier scienia izoindolinowego i ewen- tualnie podstawionych ponadto w pozycji 3 pier scienia 2,6-dioksopiperydynowego, stosowanych do redukcji poziomów czynnika martwicy nowotworów a oraz innych zapalnych cytokin u ssaka, poprzez podawanie takich pochodnych i kompozycji farmaceutycznych zawieraj acych takie pochodne. Wynalazek odnosi si e wiec do zwi azku o ogólnym wzorze I w którym Y oznacza tlen lub H 2 , jeden z R 1 i R 2 oznacza alkil C 1 -C 4 , drugi z R 1 i R 2 oznacza niezale znie atom wodoru lub alkil C 1 -C 4 , R 3 oznacza H lub alkil oraz jego sól addycyjn a z kwasem zawieraj ac a atom azotu nadaj acy si e do protonowania. Korzystnie, przedmiotem wynalazku jest zwi azek o wzorze ogólnym I, w którym Y oznacza tlen.PL 203 553 B1 5 Korzystnie, przedmiotem wynalazku jest równie z zwi azek o wzorze ogólnym I, w którym Y oznacza H 2 . Zgodnie z inn a korzystn a odmian a, przedmiotem wynalazku jest zwi azek o wzorze ogólnym I, w którym R 1 i R 3 oznaczaj a wodór. Inna korzystna odmiana wynalazku dotyczy równie z zwi azku o wzorze ogólnym I, w którym R 2 oznacza metyl lub etyl. Korzystnie, przedmiotem wynalazku jest tak ze zwi azek o wzorze ogólnym I, w którym R 2 i R 3 oznaczaj a metyl, a R 1 oznacza wodór. Szczególnie korzystne zwi azki wed lug wynalazku obejmuj a takie jak: 1,3-diokso-2-(2,6- -dioksopiperydyn-3-ylo)-4-metyloizoindolina, 1,3-diokso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4-etyloizoindo- lina, 1,3-diokso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4,7-dimetyloizoindolina, 1,3-diokso-2-(2,6-diokso-3-me- tylopiperydyn-3-ylo)-4-metyloizoindolina, 1,3-diokso-2-(2,6-diokso-3-metylopiperydyn-3-ylo)-4,7-dime- tyloizoindolina, 1-okso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4-metylo-izoindolina, 1-okso-2-(2,6-dioksopipery- dyn-3-ylo)-4-etyloizoindolina, 1-okso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4,7-dimetyloizoindolina, 1-okso-2- -(2,6-diokso-3-metylopiperydyn-3-ylo)-4-metyloizoindolina, 1-okso-2-(2,6-diokso-3-metylopiperydyn-3- -ylo)-4,7-dimetyloizoindolina lub ich sole kwasowe. 0 ile nie zaznaczono inaczej, stosowany tutaj termin alkil oznacza jednowarto sciowy, nasycony, rozga leziony lub prosty la ncuch w eglowodorowy, zawieraj acy 1-4 atomów w egla. Reprezentatywne takie grupy alkilowe to: metyl, etyl, propyl, izopropyl, butyl, izobutyl, sec-butyl oraz tert-butyl. Alkoksy odnosi si e do grupy alkilowej zwi azanej z pozosta la cz asteczk a poprzez eterowy atom tlenu. Repre- zentatywne takie grupy alkoksylowe to: metoksy, etoksy, propoksy, izo-propoksy, butoksy, izo- butoksy, sec-butoksy oraz tert-butoksy. Halo obejmje brom, chlor, fluor oraz jod. Aby zahamowa c niepo zadane skutki TNF a oraz innych zapalnych cytokin, w tym interleukin IL1-, IL-6 oraz IL-12, zwi azki o wzorze I s a stosowane pod nadzorem wykwalifikowanych specjalistów. Zwi azki mog a by c podawane doustnie, doodbytniczo lub pozajelitowo, jako jedyne lub w po laczeniu z innymi srodkami terapeutycznymi, takimi jak antybiotyki, steroidy, srodki chemoterapeutyczne, etc., ssakom wymagajacym leczenia; np. w leczeniu raka, reumatoidalnego zapalenia stawów, stanów zapalnych jelit, dystrofii mi esni, choroby Crohn'a, itd. Zwi azki wed lug niniejszego wynalazku mog a by c równie z stosowane miejscowo w leczeniu lub profilaktyce miejscowych stanów chorobowych, w których po sredniczy lub które wzmacnia nadmierne wytwarzanie TNF a, odpowiednio, takich jak, infekcje wirusowe, takie jak te wywo lane przez wirusy opryszki lub wirusowe zapalenie spojówek, luszczyca, atopowe zapalenie skóry, etc. Zwi azki mog a by c równie z stosowane w leczeniu weterynaryjnym ssaków innych ni z ludzie, wymagaj acych zapobiegania wytwarzaniu lub hamowania wytwarzania TNF a. Leczenie, terapeutycz- ne lub profilaktyczne, chorób przebiegaj acych za po srednictwem TNF a, w przypadku zwierz at, obej- muje stany chorobowe, takie jak wymienione powy zej, ale zw laszcza infekcje wirusowe. Przyk lady obejmuj a koci wirus immunosupresji, ko nski wirus anemii zaka znej, kozi wirus zapalenia stawów, wi- rus wizna i wirus maedi, jak równie z inne lentiwirusy. Zwi azki o wzorze I s a latwo wytwarzane na kilka sposobów. W pierwszym wykonaniu, bezwod- nik lub lakton reaguje z 3-amino-2,6-dioksopiperydyn a: W przedstawionych reakcjach, ka zdy spo sród R 1 , R 2 , R 3 oraz Y oznaczaj a, jak zdefiniowano powy zej. 3-amino-2,6-dioksopiperydyn e mo zna otrzyma c z odpowiedniego bezwodnika kwasu glutami- nowego, na drodze konwencjonalnego amidowania lub cyklizacji odpowiednich pochodnych glutaminy. Zwi azki w których Y oznacza H 2 , alternatywnie mo zna otrzyma c z dipodstawionych przej scio- wych benzoesanów, zgodnie z nast epuj acymi rekcjami:PL 203 553 B1 6 w których R 4 oznacza CHO lub CH 2 Br, w obecno sci akceptora kwasowego, takiego jak dimety- loaminopirydyna lub trietyloamina. Dipodstawione przej sciowe benzoesany s a znane lub mo zna je otrzyma c konwencjonalnymi sposobami. Na przyk lad, ester ni zszego alkilu 3,6-dipodstawionego kwasu ortotoluilowego bromuje si e za pomoc a N-bromosukcynimidu pod wp lywem swiat la, w wyniku czego otrzymuje si e 2-(bromo- metylo)-3,6-dipodstawiony benzoesan ni zszego alkilu. Alternatywnie, dialdehyd reaguje z chlorkiem 2,6-dioksopiperydyno-3-amonowym, w wyniku czego otrzymuje si e zwi azki o wzorze I, w którym Y oznacza H 2 : I w koncu, dialdehyd reaguje z glutamin a, a otrzymany kwas 2-(1-oksoizoindolin-2-ylo)glutarowy nast epnie si e cyklizuje, w wyniku czego otrzymuje si e 4,7-dipodstawion a 1-okso-2-(2,6-dioksopi- perydyn-3-ylo)izoindolin e o wzorze I, w którym Y oznacza H 2 : Atom w egla, z którym jest zwi azany R 3 w zwi azku o wzorze I, stanowi centrum chiralno sci i st ad istnienie optycznych izomerów:PL 203 553 B1 7 Racematy mog a by c stosowane jako takie lub mog a by c rozdzielone mechanicznie na po- szczególne izomery, na przyk lad chromatograficznie z zastosowaniem chiralnego absorbanta. Alter- natywnie, poszczególne izomery mog a by c otrzymywane w chiralnej postaci lub rozdzielane chemicz- nie z mieszaniny, poprzez tworzenie soli z chiralnym kwasem lub zasad a, tak jak poszczególne enan- cjomery kwasu 10-kamforosulfonowego, kwasu kamforowego, kwasu a-bromokamforowego, kwasu metoksyoctowego, kwasu winowego, kwasu diacetylowinowego, kwasu jab lkowego, kwasu pirolidono- 5-karboksylowego i podobnych, a nast epnie uwalnianie jednej lub obu z przereagowanych zasad, ewentualnie powtarzaj ac proces, tak aby otrzyma c, b ad z jeden, bad z oba, nie zanieczyszczone w znacznym stopniu sob a, tzn. w postaci o czysto sci optycznej 95%. Wynalazek niniejszy zapewnia równie z fizjologicznie dopuszczalne, nietoksyczne, kwasowe so- le addycyjne zwi azków wzorze I, które zawieraja nadaj ac a si e do protonowania grup e, np. grup e ami- now a. Sole takie obejmuj a te, które stanowi a pochodne kwasów organicznych i nieorganicznych, ta- kich jak, ale bez ograniczenia do nich, kwas chlorowodorowy, kwas bromowodorowy, kwas fosforowy, kwas siarkowy, kwas metanosulfonowy, kwas octowy, kwas winowy, kwas mlekowy, kwas bursztyno- wy, kwas cytrynowy, kwas jab lkowy, kwas maleinowy, kwas sorbinowy, kwas akonitowy, kwas salicy- lowy, kwas ftalowy, kwas embonowy, kwas enantowy i im podobne. Postaci dawek doustnych obejmuj a tabletki, kapsu lki, dra zetki i podobnie ukszta ltowane, spra- sowane) farmaceutyczne postaci, zawieraj ace 1-100 mg leku na dawk e jednostkow a. Do podawania pozajelitowego mog a by c stosowane izotoniczne roztwory solankowe, zawieraj ace 20-100 mg/ml i obejmuje to podawanie domi esniowe, dooponowe, do zylne i dot etnicze. Dla doodbytniczego podawania mog a by c stosowane czopki, spreparowane z konwencjonalnymi no snikami, takimi jak mas lo kakaowe. A zatem, farmaceutyczne kompozycje zawieraj a jeden lub kilka zwi azków o wzorze I, w po la- czeniu z co najmniej jednym, farmaceutycznie dopuszczalnym, no snikiem, rozcie nczalnikiem lub za- róbk a. Przygotowuj ac takie kompozycje, sk ladniki aktywne zazwyczaj miesza si e lub rozcie ncza za pomoc a zaróbki lub zamyka wewn atrz takiego no snika, który mo ze mie c posta c kapsu lki lub saszetki. Kiedy zaróbka s lu zy jako rozcie nczalnik, to mo ze by c cia lem sta lym, pó lsta lym lub materia lem ciek lym, które dzia laj a jako pod loze, no snik lub srodowisko dla sk ladnika aktywnego. A zatem, kompozycje mog a wyst epowa c w postaci tabletek, pigu lek, proszków, eliksirów, zawiesin, emulsji, roztworów, sy- ropów, mi ekkich i twardych kapsu lek zelatynowych, czopków, sterylnych roztworów nadaj acych si e do wstrzykniec oraz sterylnie pakowanych proszków. Przyk lady odpowiednich zaróbek obejmuj a laktoz e, dekstroz e, sacharoz e, sorbit, mannit, skrobi e, gum e akacjow a, krzemian wapnia, mikrokrystaliczn a celuloz e, poliwinylopirolidynon, celuloz e, wod e, syrop oraz metyloceluloz e. Preparaty mog a dodatko- wo zawiera c srodki smaruj ace, takie jak talk, stearynian magnezu oraz olej mineralny, srodki zwil zaj a- ce, srodki emulguj ace oraz u latwiaj ace wytworzenia zawiesiny, srodki konserwuj ace, takie jak metylo- oraz propylohydroksybenzoesany, srodki s lodz ace lub srodki smakowe.PL 203 553 B1 8 Korzystnie, kompozycje s a preparowane w postaci dawki jednostkowej, co oznacza fizycznie okre slone jednostki, odpowiednie do dawkowania jednostkowego lub wcze sniej okre slon a czes c daw- ki jednostkowej, do podawania cz lowiekowi lub innym ssakom, w pojedynczym lub wielokrotnym trybie dawkowania, przy czym ka zda z jednostek zawiera wcze sniej okre slon a ilosc materia lu aktywnego, obliczon a na wywo lanie po zadanego efektu terapeutycznego, w po laczeniu z odpowiedni a farmaceu- tyczna zaróbk a. Kompozycje mog a by c tak preparowane, aby zapewni c natychmiastowe, przed lu zaj a- ce si e lub opó znione uwalnianie si e sk ladnika aktywnego, po podaniu pacjentowi, poprzez zastoso- wanie procedur dobrze znanych ze 3 stanu techniki. Testy immunosorbentowe o po laczeniach enzymatycznych na TNF a mo zna przeprowadzi c w konwencjonalny sposób. PBMC wyodr ebnia si e z normalnych donorów za pomoc a wirowania frak- cjonuj acego Ficoll-Hypaque. Komórki hoduje si e w RPMI uzupe lnionym 10% AB + surowica, 2 mM L-glutamin a, 100 U/ml penicilin a oraz 100 mg/ml streptomycyn a. Leki rozpuszcza si e w dimetylosulfo- tlenku (Sigma Chemical) i prowadzi si e dalsze rozcie nczanie w dodatkowym RPMI. Ko ncowe st ezenie dimetylosulfotlenku w PBMC, z lekiem lub bez leku, j wynosi 0,25% wag. Leki testuje si e w rozcie n- czeniach pó llogarytmicznych, poczynaj ac od 50 mg/ml. Leki dodaje si e do PBMC (10 6 komórek/ml) na p lytkach o 96 do lkach, na godzin e przed dodaniem LPS. PBMC (10 6 komórek/ml), z lekiem lub bez leku, stymuluje si e przez dzia lanie za pomoc a 1 mg/ml LPS z Salmonella minnesota R595 (List Biolo- gical Labs, Campbell, CA), po czym inkubuje sie przez 18-20 godzin w temperaturze 37°C. Superna- tanty zbiera si e i testuje natychmiast na poziomy TNF a lub trzyma si e zamro zone w temperaturze -70°C (nie d lu zej ni z 4 dni) przed testowaniem. St ezenie TNF a w supernatancie okre sla si e za pomoc a zestawu ludzkiego TNF a ELISA (ENDOGEN, Boston, MA), zgodnie ze wskazówkami producenta. Przyk lady poni zej pos luza dalszemu pokazaniu natury niniejszego wynalazku, ale nie s a pomy- slane jako ograniczenie jego zakresu, który to zakres jest okre slony w do laczonych zastrze zeniach. P r z y k l a d 1 2-(2,6-dioksopiperyd-3-ylo)-4-metyloizoindolino-1,3-dion Roztwór bezwodnika kwasu 3-metyloftalowego (2,96 g, 18,2 mmola), chlorowodorku 3-amino- piperydyno-2,6-dionu (3,00 g, 18,2 mmola) oraz octanu sodu (1,57 g, 19,1 mmola) w kwasie octowym (30 ml), mieszaj ac, ogrzewa si e pod ch lodnic a zwrotn a w ci agu 23 godzin. W wyniku usuni ecia roz- puszczalnika pod pró zni a, otrzymuje si e cia lo sta le, które miesza si e z wod a (40 ml) przez 1 godzin e, filtruje, przemywa wod a (30 ml), a nast epnie ogrzewa z w eglem odbarwiaj acym (1 g) w acetonie (2 l) pod ch lodnic a zwrotn a przez 30 minut. W wyniku filtracji zawiesiny przez wk lad celitowy otrzymuje si e klarowny roztwór. Po usuni eciu pod pró zni a rozpuszczalnika z filtratu otrzymuje si e 2-(2,6-di- oksopiperyd-3-ylo)-4-metyloizoindolino-1,3-dion w postaci bia lego cia la sta lego (4,08 g, 82% wyd.); t.t. 290,0-292,0°C: 1 H NMR (DMSO-d6) d 2,03-2,09 (m, 1H, CHH), 2,50-2,60 (m, 2H, CH 2 ), 2,63 (s, 3H, CH 3 ), 2,83-2,95 (m, 1H, CHH), 5,13 (dd, J=5,4; 12,3Hz, 1H, NCH), 7,65-7,79 (m, 3H, Ar), 11,13 (br s, 1H, NH), 13 C NMR (DMSO-d6) d 17,04; 21,99; 30,93; 48,76; 121,05; 127,89; 131,63; 134,37; 136,91; 137,61; 167,04; 167,83; 169,87; 172,74; analiza obliczona dla C 14 H 12 N 2 O 4 C 61,76; H 4,44; N 10,29; znaleziona: C 61,68; H 4,37; N 10,17. P r z y k l a d 2 Przez podstawienie równowa znych ilo sci bezwodnika kwasu 3-etyloftalowego, bezwodnika kwasu 3-fluoroftalowego, bezwodnika kwasu 3-chloroftalowego, bezwodnika kwasu 3-karbamoilo- ftalowego oraz bezwodnika kwasu 3-metoksyftalowego, post epuj ac zgodnie z procedur a z Przyk ladu 1, otrzymuje si e odpowiednio 1,3-diokso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4-etyloizoindolin e, 1,3-diokso- 2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4-fluoroizoindolin e, 1,3-diokso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4-chloro-izoin- dolin e, 1,3-diokso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4-karbamoiloizoindolin e, 1,3-diokso-2-(2,6-dioksopipery- dyn-3-ylo)-4-metoksyizoindolin e. P r z y k l a d 3 Przez podstawienie równowa znych ilo sci chlorowodorku 3-amino-3-metylopiperydyno-2,6-dionu zamiast chlorowodorku 3-aminopiperydyno-2,6-dionu, post epuj ac zgodnie z procedur a z Przyk ladu 1, otrzymuje si e 1,3-diokso-2-(2,6-diokso-3-metylopiperydyn-3-ylo)-4-metyloizoindolin e. P r z y k l a d 4 1-okso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4-metyloizoindolina Mieszanin e 16,25 g chlorku 2,6-dioksopiperydyno-3-amonowego, 30,1 g 2-bromometylo-3- -metylobenzoesanu metylu) oraz 12,5 g trietyloaminy w 100 ml dimetyloformamidu, miesza si e w tem- peraturze pokojowej przez 15 godzin. Nast epnie, mieszanin e zat eza si e pod prózni a i pozosta lo scPL 203 553 B1 9 miesza z wod a i chlorkiem metylenu. Warstw e wodn a oddziela si e i ponownie ekstrahuje za pomoc a chlorku metylenu. Po laczone roztwory chlorku metylenu suszy si e nad siarczanem magnezu i zateza pod prózni a, w wyniku czego otrzymuje si e 1-okso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4-metyloizoindolin e. W podobny sposób otrzymano 1-okso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4,7-dimetyloizoindolin e, 1-okso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4-etyloizoindolin e oraz 1-okso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4- -metoksyizoindolin e, poprzez podstawienie równowa znych ilo sci, odpowiednio, 2-bromometylo-3,6-di- metylobenzoesanu metylu, 2-bromometylo-3-etylobenzoesanu metylu oraz 2-bromometylo-3-metoksy- benzoesanu metylu zamiast 2-bromometylo-3-metylobenzoesanu metylu. P r z y k l a d 5 2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4,7-dimetyloizoindolino-1,3-dion 2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4,7-dimetyloizoindolino-1,3-dion zosta l wytworzony zgodnie z pro- cedur a z Przyk ladu 1, wychodz ac z bezwodnika kwasu 3,6-dimetyloftalowego (220 mg, 1,25 mmola), chlorowodorku 3-aminopiperydyno-2,6-dionu (204 mg, 1,24 mmola) oraz octanu sodu (110 mg, 1,34 mmola) w kwasie octowym (10 ml). Produkt jest bia lym cia lem sta lym (200 mg, 56% wyd.); t.t. 263,0 - 265,0°C: 1 H NMR (DMSO-d6) d 2,01-2,07 (m, 1H, CHH)), 2,50-2,89 (m, 9H, CH 3 , CHH, CH 2 ), 5,10 (dd, J=5,1; 12,4Hz, 1H, NCH), 7,52 (s, 2H, Ar), 11,12 (br s, 1H, NH), 13 C NMR (DMSO-d6) d 16,82; 22,02; 30,97; 48,59; 128,01; 135,04; 136,58; 167,68; 169,98; 172,83. P r z y k l a d 6 2-(2,6-diokso(3-piperydylo)-4-etyloizoindolino-1,3-dion 2-(2,6-diokso(3-piperydylo)-4-etyloizoindolino-1,3-dion zostal wytworzony zgodnie z procedur a z Przyk ladu 1, wychodz ac z bezwodnika kwasu 3-etyloftalowego (0,860 g, 4,89 mmola), chlorowodor- ku 3-aminopiperydyno-2,6-dionu (0,803 g, 4,88 mmola) oraz octanu sodu (0,420 g, 5,12 mmola) w kwasie octowym (10 ml). Produkt by l bia lym cia lem sta lym (1,06 g, 76% wyd.); t.t. 235,0-236,5°C: 1 H NMR (DMSO-d6) d 1,22 (t, J=7,4 Hz, 3H, CH 3 ), 2,04-2,10 (m, 1H, CHH), 2,47-2,63 (m, 2H, CH 2 ), 2,83-2,98 (m, 1H, CHH), 3,07 (q, J=7,5Hz, 2H, CH 2 ), 5,13 (dd, J=5,4; 12,5Hz, 1H, NCH), 7,70-7,82 (m, 3H, Ar), 11,13 (br s, 1H, NH), 13 C NMR (DMSO-d6) d 14,84; 21,95; 23,69; 30,90; 48,77; 121,09; 127,26; 131,76; 134,63; 135,39; 143,87; 166,99; 167,58; 169,85; 172,72; analiza obliczona dla C 15 H 14 N 2 O 4 C 62,93; H 4,93; N 9,79; znaleziona: C 62,74; H 4,84; N 9,54. P r z y k l a d 7 4-metoksy-2-(2,6-diokso(3-piperydylo))izoindolino-1,3-dion 4-metoksy-2-(2,6-diokso(3-piperydylo))izoindolino-1,3-dion zosta l wytworzony zgodnie z procedur a z Przyk ladu 1, wychodz ac z bezwodnika kwasu 3-metoksyftalowego (1,0 g, 5,6 mmola) {Rao A.V.R. i inni, Indian J.Chem., 1981, 20(B), 248}, chlorowodorku 3-aminopiperydyno-2,6-dionu (0,92 g, 5,6 mmola) oraz octanu sodu (0,48 g, 6,0 mmola) w kwasie octowym (20 ml). Produkt by l bia lym cia lem sta lym (0,44 g, 27% wyd.); t.t. 281,5-282,5°C: 1 H NMR (DMSO-d6) d 2,00-2,08 (m, 1H, CHH), 2,56-2,62 (m, 2H, CH 2 ), 2,82- 2,91 (m, 1H, CHH), 3,97 (s, 3H, CH 3 ), 5,08 (dd, J=5,3;12,8Hz, 1H, NCH), 7,46 (d, J=7,2Hz, 1H, Ar), 7,52 (d, J=8,5Hz, 1H, Ar), 7,84 (d, J=7,8Hz, 1H, Ar), 11,10 (br s, 1H, NH), 13 CNMR (DMSO-d6) d 21,97; 30,92; 48,73; 56,33; 115,24; 116,11; 119,01; 133,19; 137,15; 156,49; 165,37; 166,84; 169,94; 172,79; analiza obliczona dla C 14 H 12 N 2 O 5 C 58,33; H 4,20; N 9,72; znaleziona: C 58,23; H 3,90; N 9,53. P r z y k l a d 8 4-dimetyloamino-2-(2,6-diokso(3-piperydylo))izoindolino-1,3-dion 4-dimetyloamino-2-(2,6-diokso(3-piperydylo))izoindolino-1,3-dion zosta l wytworzony zgodnie z procedur a z Przyk ladu 1, wychodz ac z bezwodnika kwasu 3-dimetyloaminoftalowego (1,34 g, 7,0 mmola), chlorowodorku 3-aminopiperydyno-2,6-dionu (1,15 g, 7,0 mmola) oraz octanu sodu (0,60 g, 7,3 mmola) w kwasie octowym (20 ml). Produkt by l zó ltym cia lem sta lym (1,59 g, 75% wyd.); t.t. 214,5 - 216,5°C: 1 H NMR (DMSO-d6) d 1,98-2,09 (m, 1H, CHH), 2,49-2,62 (m, 2H, CH 2 ), 2,81-2,95 (m, 1H, CHH), 3,04 (s, 6H, CH 3 ), 5,08 (dd, J=5,5; 12,7Hz, 1H, NCH), 7,23 (d, J=6,6Hz, 1H, Ar), 7,26 (d, J=8,1Hz, 1H, Ar), 7,63 (dd, J=6,9; 8,6Hz, 1H, Ar), 11,09 (br s, 1H, NH), 13 CNMR (DMSO-d6) d 22,10; 30,96; 42,95; 48,77; 112,99; 113,41; 122,59; 133,90; 135,22; 149,88; 166,29; 167,13; 170,06; 172,83; analiza obliczona dla C 15 H 15 N 3 O 4 : C 59,80; H 5,02; N 13,95; znaleziona: C 59,60; H 4,94; N 13,80. P r z y k l a d 9 2-(2,6-diokso(3-piperydylo))-4-chloroizoindolino-1,3-dion 2-(2,6-diokso(3-piperydylo))-4-chloroizoindolino-1,3-dion zosta l wytworzony zgodnie z procedur a z Przyk ladu 1, wychodz ac z bezwodnika kwasu 3-chloroftalowego (0,40 g, 2,2 mmola), chlorowodorku 3-aminopiperydyno-2,6-dionu (0,36 g, 2,2 mmola) oraz octanu sodu (0,19 g, 2,4 mmola) w kwasie octowym (10 ml). Produkt by l bia lym cia lem sta lym (0,44 g, 69% wyd.); t.t. 290,0 - 291,5°C: 1 H NMR (DMSO-d6) dPL 203 553 B1 10 2,05-2,11 (m, 1H, CHH), 2,49-2,64 (m, 2H, CH 2 ), 2,64-2,92 (m, 1H, CHH), 5,17 (dd, J=5,2; 12,7Hz, 1H, NCH), 7,86-7,94 (m, 3H, Ar), 11,17 (br s, 1H, NH), 13 C NMR (DMSO-d6) d 21,83; 30,91; 49,12; 122,41; 126,94; 129,84; 133,52; 136,11; 136,39; 164,77; 165,76; 169,73; 172,77; analiza obliczona dla C 13 H 9 N 2 O 4 CI: C 53,35; H 3,10; N 9,57; Cl 12,11; znaleziona: C 53,37; H 2,94; N 9,30; Cl 11,97. P r z y k l a d 10 4-metylo-2-(2,6-diokso-3-metylo-(3-piperydylo))-izoindolino-1,3-dion 4-metylo-2-(2,6-diokso-3-metylo-(3-piperydylo))-izoindolino-1,3-dion zosta l wytworzony zgodnie z procedur a z Przyk ladu 1, wychodz ac z bezwodnika kwasu 3-metyloftalowego (0,27 g, 1,7 mmola), chlorowodorku 3-amino-3-metylopiperydyno-2,6-dionu (0,30 g, 1,7 mmola) oraz octanu sodu (0,15 g, 1,8 mmola) w kwasie octowym (10 ml). Produkt by l bia lym cia lem sta lym (0,13 g, 27% wyd.); t.t. 248,0-250,0°C: 1 H NMR (DMSO-d6) d 1,89 (s, 3H, CH 3 ), 2,01-2,08 (m, 1H, CHH), 2,49-2,70 (m, 3H, CHH, CH 2 ), 2,55 (s, 3H, CH 3 ), 7,62-7,74 (m, 3H, Ar), 10,99 (br s, 1H, NH), 13 C NMR (DMSO-d6) d 17,0; 21,0; 28,6; 29,1; 58,6; 120,7; 127,5; 131,5; 134,2; 136,8; 137,2; 167,7; 168,6; 172,1; 172,3; analiza obli- czona dla C 15 H 14 N 2 O 4 + 0,3 H 2 O: C 61,77; H 5,05; N 9,60; znaleziona: C 62,05; H 4,94; N 9,20. P r z y k l a d 11 Tabletki, z których ka zda zawiera 50 mg 1-okso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4-metyloizo- indoliny, mog a by c otrzymywane w sposób nast epuj acy: Sk ladniki (na 1000 tabletek) 1-okso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4-metyloizoindolina 50,0 g laktoza 50,7 g skrobia pszeniczna 7,5 g glikol polietylenowy 6000 5,0 g talk 5,0 g stearynian magnezu 1,8 g woda zdemineralizowana q.s. Sta le sk ladniki najpierw przepuszcza si e przez sito o wymiarach oczek 0,6 mm. Nast epnie, mie- sza si e sk ladnik aktywny, laktoz e, talk, stearynian magnezu i po low e ilo sci skrobi. Z drugiej po lowy skrobi wytwarza si e zawiesin e w 40 ml wody i t e zawiesin e dodaje si e do wrz acego roztworu glikolu polietylenowego w 100 ml wody. Otrzyman a past e dodaje si e do sk ladników proszkowych i mieszani- n e granuluje si e, je sli jest to wymagane, z dodatkiem wody. Granulat suszy si e przez noc w tempera- turze 35°C, przepuszcza przez sito o wymiarach oczek 1,2 mm i prasuje w postaci tabletek wkl es lych po obu stronach, o przybli zonej srednicy 6 mm. P r z y k l a d 12 Nape lniane na sucho zelatynowe kapsu lki, z których ka zda zawiera 100 mg 1,3-diokso-2-(2,6- -dioksopiperydyn-3-ylo)-4-metyloizoindoliny, mog a by c otrzymane w sposób nast epuj acy: Sk ladniki (na 1000 kapsu lek) 1,3-diokso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4-metyloizoindolina 100,0 g celuloza mikrokrystaliczna 30,0 g siarczan sodowo-lauryIowy 2,0 g stearynian magnezu 8,0 g Siarczan sodowo-laurylowy przepuszcza si e przez sito o wymiarach oczek 0,2 mm do 1,3-diokso-2- -(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4-metyloizoindoliny, po czym oba sk ladniki miesza si e starannie przez 10 minut. Nast epnie, przez sito o wymiarach oczek 0,9 mm, dodaje si e mikrokrystaliczn a celuloz e i ca lo sc ponownie miesza si e starannie przez 10 minut. I w ko ncu dodaje si e stearynian magnezu przez sito o wy- miarach oczek 0,8 mm i po 3 minutowym mieszaniu wprowadza si e otrzyman a mieszanin e w porcjach 140 mg do zelatynowych kapsu lek (wyd lu zonych) do nape lniania materia lem sypkim o wymiarze 0. P r z y k l a d 13 0,2% roztwór do wstrzykni ec lub infuzji, mo ze by c otrzymywany, na przyk lad, w sposób nast epuj acy: 1,3-diokso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4,7-dimetyloizoindolina 5,0 g chlorek sodu 22,5 g bufor fosforanowy pH 7,4 300,0 g woda zdemineralizowana do 2500,0 ml Rozpuszcza si e 1,3-diokso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4,7-dimetyloizoindolin e w 1000 ml wody i filtruje przez mikrofiltr. Dodaje si e roztwór buforowy i uzupe lnia si e ca lo sc do obj eto sci 2500 ml za pomoc a wody. Dla przygotowania postaci dawek jednostkowych, wprowadza si e porcje 1,0 lub 2,5 ml ka zda, do szklanych ampu lek (ka zda zawiera odpowiednio 2,0 lub 5,0 mg imidu).PL 203 553 B1 11 PL PL PL

Claims (16)

1. Zastrze zenia patentowe 1. Pochodne 2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)izoindoliny o ogólnym wzorze I w którym Y oznacza tlen lub H 2 , jeden z R 1 i R 2 oznacza alkil C 1 -C 4 , drugi z R 1 i R 2 oznacza niezale znie atom wodoru lub alkil C 1 -C 4 , R 3 oznacza H lub alkil oraz jego sól addycyjn a z kwasem zawieraj ac a atom azotu nadaj acy si e do protonowania.

2. Zwi azek wed lug zastrz. 1, w którym Y oznacza tlen.

3. Zwi azek wed lug zastrz. 1, w którym Y oznacza H 2 .

4. Zwi azek wed lug zastrz. 1, w którym R 1 i R 3 oznaczaj a wodór.

5. Zwi azek wed lug zastrz. 4, w którym R 2 oznacza metyl lub etyl.

6. Zwi azek wed lug zastrz. 1, w którym R 2 i R 3 oznaczaj a metyl, a R 1 oznacza wodór.

7. Zwi azek wed lug zastrz. 1, którym jest 1,3-diokso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4-metyloizo- indolina lub jej sól kwasowa.

8. Zwi azek wed lug zastrz. 1, którym jest 1,3-diokso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4-etyloizo- indolina lub jej sól kwasowa.

9. Zwi azek wed lug zastrz. 1, którym jest 1,3-diokso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4,7- -dimetyloizoindolina lub jej sól kwasowa.

10. Zwi azek wed lug zastrz. 1, którym jest 1,3-diokso-2-(2,6-diokso-3-metylopiperydyn-3-ylo)-4- -metyloizoindolina lub jej sól kwasowa.

11. Zwi azek wed lug zastrz. 1, którym jest 1,3-diokso-2-(2,6-diokso-3-metylopiperydyn-3-ylo)- -4,7-dimetyloizoindolina lub jej sól kwasowa.

12. Zwi azek wed lug zastrz. 1, którym jest 1-okso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4-metyloizo- indolina lub jej sól kwasowa.

13. Zwi azek wed lug zastrz. 1, którym jest 1-okso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4-etyloizo- indolina lub jej sól kwasowa.

14. Zwi azek wed lug zastrz. 1, którym jest 1-okso-2-(2,6-dioksopiperydyn-3-ylo)-4,7-dimetyloizo- indolina lub jej sól kwasowa.

15. Zwi azek wed lug zastrz. 1, którym jest 1-okso-2-(2,6-diokso-3-metylopiperydyn-3-ylo)-4- -metyloizoindolina lub jej sól kwasowa.

16. Zwi azek wed lug zastrz. 1, którym jest 1-okso-2-(2,6-diokso-3-metylopiperydyn-3-ylo)-4,7-di- metyloizoindolina lub jej sól kwasowa.PL 203 553 B1 12 Departament Wydawnictw UP RP Cena 4,00 z l. PL PL PL