PL202688B1 - Stojak nośnika informacji z przynajmniej jedną stroną odczytową - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest stojak nośnika informacji z przynajmniej jedną stroną odczytową.

Wynalazek dotyczy stojaków nośnika informacji do wizualnej komunikacji lub reklamy w miejscu sprzedaży. Nośniki informacji według wynalazku są automatycznie składanymi i rozkładanymi stojakami, korzystnie umożliwiającymi transport i składowanie w doskonałym stanie oraz służącymi do bardzo szybkiego instalowania w miejscu przeznaczenia.

Wynalazek dotyczy zwłaszcza stojaka nośnika informacji posiadającego przynajmniej jedną stronę odczytową, utworzonego z przynajmniej jednego arkusza zasadniczo sztywnego zginanego materiału posiadającego wspomnianą stronę odczytową, sprężyste taśmy do zginania strony odczytowej tego arkusza, elementy dla utrzymania strony odczytowej arkusza w wygiętym stanie, przy czym te elementy przeciwstawiają się działaniu sprężystych taśm.

W zł oż onym stanie wystarczy zainicjować rozkł adanie wspornika, w wyniku czego pod wp ł ywem sprężystych taśm nastąpi całkowicie automatyczne rozłożenie stojaka. Odwrotnie, w oczywisty sposób, stojak składa się z pokonaniem oddziaływania sprężystych taśm.

Takie stojaki nośnika informacji opisano w dokumentach francuskich FR 2760 880 i FR 2 795 217.

W stojakach noś nika informacji strona odczytowa posiada na obu bokach poprzeczne czoł a podtrzymujące lub taśmy. Tego rodzaju elastyczne elementy zbliżają się sprężyście do siebie, wymuszając wygięcie strony odczytowej do elementów oparcia naprzeciw elastycznych elementów w celu utrzymania strony odczytowej w wygiętym stanie. W ten sposób jedno z poprzecznych czół podtrzymujących, które jest węższe od strony odczytowej, opiera się w dwuściennym kącie utworzonym przez stronę odczytową i drugie poprzeczne czoła podtrzymujące lub listwy.

Choć znane wsporniki znalazły zastosowanie praktyczne, to jednak wykazują dwie wady.

Większa część powierzchni poprzecznych czół podtrzymujących lub taśm ulega zniszczeniu. Ograniczony jest tu format arkuszy, z których powstają wsporniki. W przypadku wspornika posiadającego dwie powierzchnie odczytowe o dużej szerokości, tj. 50 cm, gdzie maksymalna szerokość arkusza wynosi 120 cm, konieczne jest zastosowanie dwóch arkuszy, tzn. wykonanie dwóch cięć i dwóch przejść drukarskich, co jest oczywiście bardziej kosztowne.

Innymi słowy, kłopotliwe jest wytwarzanie dwustronnego wspornika na przykład o szerokości 50 cm z jednego arkusza o szerokości 120 cm, gdzie na poprzeczne taśmy podtrzymujące pozostaje tylko 20 cm.

Stojak nośnika informacji z przynajmniej jedną stroną odczytową, zawierający przynajmniej jeden arkusz zasadniczo sztywnego i zginanego materiału, posiadający wspomnianą stronę odczytową, sprężyste taśmy do wyginania strony odczytowej arkusza i elementy do utrzymania strony odczytowej arkusza w stanie wygiętym, przy czym te elementy przeciwstawiają się działaniu taśm według wynalazku charakteryzuje się tym, że elementy przeciwstawiające się działaniu sprężystych taśm dla utrzymania strony odczytowej arkusza w stanie wygiętym (stanowią) liczne oddzielne pasy, usytuowane we wzajemnych odstępach wzdłuż strony odczytowej arkusza.

Elementy są połączone zawiasowo w jednym końcu z arkuszem w pobliżu bocznej krawędzi strony odczytowej i mają długość mniejszą od szerokości strony odczytowej.

Drugi koniec elementów jest oparty na części obrzeża arkusza zagiętej za pomocą sprężystych taśm.

Sprężyste taśmy są zamocowane do zagiętych części obrzeża arkusza i do elementów.

Stojak zawiera pojedyncze szeregi elementów opartych na każdym zagiętym obrzeżu oparcia każdej strony odczytowej i połączonych zawiasowo z dwoma odnośnymi obrzeżami zawiasu dwóch stron odczytowych.

Stojak posiada dwie wygięte, oddzielne strony odczytowe i pojedyncze szeregi elementów, które są oparte o każde zagięte obrzeże oparcia każdej oddzielnej strony odczytowej i są połączone zawiasowo z dwoma odnośnymi obrzeżami zawiasu zagiętych części arkusza, przedłużających oddzielne strony odczytowe.

Zagięte części przedłużające oddzielne strony odczytowe tworzą połączoną stronę odczytową.

Stojak posiada liczne strony odczytowe, każda z obrzeżem do zawiasowego połączenia elementów i z obrzeżem do oparcia elementów, przy czym zawiasowe końce elementów strony odczytowej są również połączone zawiasowo z obrzeżem oparcia sąsiedniej strony odczytowej.

We wsporniku według wynalazku utworzono poziomy podtrzymujące, w przeciwieństwie do znanych stojaków, w których działanie podtrzymujące daje ciągły rozkład na całej powierzchni odczyPL 202 688 B1 towej, za pomocą poprzecznych czół lub taśm o tej samej długości co strona odczytowa. Pozwala to zaoszczędzić znaczną powierzchnię arkusza.

Wynalazek umożliwia także uzyskanie zmniejszenia kosztów produkcji.

Przedmiot wynalazku uwidoczniono w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia pierwszy przykład wykonania pojedynczej strony odczytowej stojaka, widok z tyłu, fig. 2 arkusz w płaskim stanie dla drugiego przykładu wykonania stojaka posiadającego dwie strony odczytowe, widok z góry, fig. 3 - element w postaci pasa w płaskim stanie stojaka na fig. 2, fig. 4 - fragment stojaka według fig. 2 w położeniu odczytowym, widok z tyłu w powiększeniu, fig. 5 - trzeci przykład wykonania stojaka według wynalazku w położeniu odczytowym, w tylnym widoku perspektywicznym w stanie nieznacznie rozł o ż onym.

Stojak nośnika informacji 1 na fig. 1 przyjmuje postać pionowej kolumny, jaką tu zastosowano i którą można złożyć poprzez obrócenie w dół na siebie każdej tablicy 2 ukształtowanej w arkusz wykonany z kartonu jaki ją tworzy, w tym przypadku występują cztery tablice sąsiadujące ze sobą wzdłuż grubych linii 3 składania, a zatem występują w ilości trzech sztuk. Wszystkie tablice są identyczne. Przednie strony tablic 2 tworzą stronę odczytową 11 kolumny stojaka.

Każda z tablic 2 ma na obu bokach boczne przedłużenia w postaci dwóch obrzeży, z których jedno tworzy obrzeże 4 zawiasu a drugie obrzeże 5 oparcia. W obu podłużnych zakończeniach 6, 7 obrzeża 4, 5 są nacięte, umożliwiając złożenie tablic 2, jedną na drugiej. W pozycji roboczej nośnika informacji, obrzeża 4, 5 są zagięte w kierunku tylnej strony 8 tablicy 2, wokół części bocznych krawędzi 12, 13 strony odczytowej 11.

Obrzeża 4, 5 służą tu jako zawias i oparcie (w podanej kolejności) dla utrzymania elementu 9, który w położeniu odczytowym umożliwia, we współpracy ze sprężystą taśmą 10 wygięcie strony odczytowej 11 tablicy 2 i utrzymuje ją w tym stanie dzięki obrzeżu 5 oparcia, które przeciwstawia się działaniu sprężystej taśmy 10.

Można zauważyć, że elementy 9, czyli pasy, choć w tym przypadku stosunkowo szerokie, nie oddziaływują na całej wysokości kolumny; są usytuowane we wzajemnych odstępach i wywierają oddziaływanie w nieciągłym rozkładzie na wysokości, tzn. wzdłuż strony odczytowej arkusza.

Każdy pas, czyli element 9 jest połączony z jednej strony zawiasowo z odnośnym obrzeżem 4 zawiasu, a z drugiej strony jest odciągany swą sprężystą taśmą 10 do oparcia na odnośnym obrzeżu 5 oparcia.

Długość każdego pasa, czyli elementu 9 jest mniejsza od szerokości 6 tablicy 2, co umożliwia jej wygięcie.

W pobliżu bocznej krawędzi 12 obrzeże 4 zawiasu przenikają dwie kształtowe szczeliny 14, 15, w które wchodzą dwie kształtowe patki 16, 17. Wspomniane patki (16, 17) wystają poprzecznie z tworzącego zawias końca 18 pasa, czyli elementu 9. Podłużne wycięcie 20 utrzymujące sprężystą taśmę 10 wykonano na pasie, czyli elemencie 9 w pobliżu końca 19 oparcia tego elementu 9, zaś w obrzeżu 5 oparcia wykonano łukowe wycięcie 21 utrzymujące sprężystą taśmę 10 na obrzeżu 5 i tym samym na tablicy 2.

Z rozłożonego stanu, czyli stanu zastosowania według fig. 1, stojak nośnika informacji można złożyć poprzez złożenie tablic 2 wraz z ich odnośnymi pasami, czyli elementami 9.

W tym celu tablice spłaszcza się poprzez wygięcie sprężystych taśm 10, końce 19 oparć pasów, czyli elementów 9 odsuwa się od obrzeży 5 oparcia i następnie tablice 2 składa się na siebie wokół linii 3 składania, przemiennie jedną stroną na drugą w sposób harmonijkowy, a następnie unieruchamia się złożony w ten sposób zespół za pomocą odpowiednich środków, na przykład elastycznego członu. Rozłożenie wykonuje się jeszcze prościej; zespół z łatwością można rozłożyć do pozycji roboczej, poprzez zdjęcie członu elastycznego utrzymującego stojak w złożonym stanie. Po zadziałaniu sprężystych taśm 10 zbliżających do siebie końce 19 oparcia pasów, czyli elementów 9 i obrzeży 5 oparcia strony odczytowej 11, i tym samym wyginających stronę 11 zespół rozkłada się sam do pozycji roboczej, czyli do uzyskania kształtu kolumny według fig. 1.

Wygięcie dolnej tablicy 2 posiadającej krawędź 22 oparcia ulegającą w ten sposób wygięciu, umożliwia w połączeniu z nienaciętymi dolnymi krawędziami dolnych obrzeży 4, 5, spełnienie funkcji nóżki podparcia. Pozwala to uzyskać nóżkę podparcia, jak opisano w dokumentach przytoczonych powyżej.

Opisany arkusz stojaka nośnika informacji posiada tylko jedną stronę odczytową 11.

Arkusz według fig. 2 przewidziano dla utworzenia stojaka nośnika informacji posiadającego dwie strony odczytowe 111 i 211 z dwoma szeregami tablic 102, 202 po każdej stronie linii 103, 203

PL 202 688 B1 złożenia, jak uprzednio. Jest to arkusz w znormalizowanym formacie, w którym przed wycięciem dwóch arkuszy 31, 32 wzdłuż podłużnej linii środkowej 30 arkusza wyjściowego wykonano wstępne linie nacięć.

Wokół linii środkowej 30 wstępnie nacięto obrzeża 134, 234 zawiasów jak w przykładzie według fig. 1, których brzegi będą zagięte wokół bocznych krawędzi 112, 212 stron odczytowych 111 i 211. Nacięcia powstają w zabiegu kształtowego wycinania równoległobocznych otworów 33.

Wzdłuż bocznych krawędzi 112, 212 wykonano szczeliny 114, 214 zawiasu, tworząc przeguby elementów 39. Szczeliny zawiasu odpowiadają kształtowym szczelinom 14, 15 w przykładzie wykonania pojedynczej strony według fig. 1.

Nacięte obrzeża 135, 235 oparcia wstępnie przecięto na bocznych bokach oddalonych od obrzeży 134 i 234 zawiasów. Te obrzeża oparcia będą zagięte wokół bocznych krawędzi 113 i 213 stron odczytowych 111 i 211. Dwa przecięcia 321 i 322 w postaci odcinka łuku zaczynają się od krawędzi 36 obrzeży 135, 235 oparcia, dla podtrzymania sprężystych taśm 110 (fig. 4).

Pasy, czyli elementy 39 (w drugim przykładzie wykonania) różnią się zasadniczo od pasów poprzednich. Po pierwsze, są znacznie węższe, po drugie, zawierają wyciągane elementy przy końcach 119 oparcia, które można włożyć w szczeliny 114, 214 zawiasu. Ostatecznie, koniec 119 oparcia nieco lepiej spełnia funkcję oparcia przeciwdziałającego naporowi sprężystych taśm 110.

W ten sposób zawiasowy koniec 118 każdego pasma, czyli elementu 39 tworzy pasek utrzymujący 40 prostopadły do podłużnego kierunku zespołu, z dwoma wewnętrznymi ramionami utrzymującymi, odchodzącymi od przyległych krawędzi 41, 42 pasa, współpracującymi z zewnętrznymi ramionami utrzymującymi, które odchodzą od tych samych krawędzi 41, 42 pasa, i są utworzone z poprzecznych krawędzi dwóch małych klapek 43, 44, które można zagiąć na pasie wokół tej samej krawędzi 41 i 42 dla zamocowania pasa, a przede wszystkim uchwycenia pomiędzy paskiem utrzymującym 40 i klapkami 43, 44 obu naciętych obrzeży 134, 234 zawiasu dwóch stron odczytowych 111, 112, (fig. 4) po przejściu klapek w zagiętym położeniu poprzez odpowiadające szczeliny 114, 214 zawiasu obu arkuszy, i następnie po rozłożeniu tych klapek.

Końcówka 119 oparcia każdego pasa, czyli elementu 39 posiada dwie małe klapki 45, 46 zagięte wokół podłużnych krawędzi 41, 42 dla przełożenia i utrzymania związanej sprężystej taśmy 110, przy czym taśma ta przechodzi pomiędzy przednimi częściami 47 i tylnymi częściami 48, i jest przełożona pod przednimi częściami 47, a ponad tylnymi częściami 48 (fig. 4).

Przed końcówką 119 oparcia pas, czyli element 39 ma wycięcie 49 w kształcie kołowego łuku, które utrzymuje sprężystą taśmę 110 względem tego pasa.

Ponieważ sprężysta taśma 110 leży pomiędzy elementem 39 i przednimi częściami 47 klapek 45, 46, końcówka 119 pasa tworzy pewną grubość, co daje dobre środki oparcia dla krawędzi 36 złożonych obrzeży 135, 235 oparcia obu stron odczytowych 111,211.

Stojak według fig. 2-4 cechuje łatwość montażu. Po wprowadzeniu pasów, czyli elementów 39, jak podano powyżej, w szczeliny 114, 214 zawiasu i spięciu obrzeży 134, 234 zawiasu, połączone w ten sposób oba arkusze 31, 32 zostają zagięte na siebie i następnie, poprzez zamocowanie każdej sprężystej taśmy 110 do odpowiedniego pasa, czyli elementu 39 poprzez wycięcie 49, następuje połączenie do dwóch obrzeży 135, 235 oparcia nałożonych na siebie, poprzez wycięcia 321, 322, co ściąga element 39 w kierunku obrzeży do położenia, w którym końcówka 119 oprze się o krawędzie 36 obrzeży, następnie zostają wygięte strony odczytowe 111,211, co wynika z mniejszej długości pasów, czyli elementów 39 w stosunku do szerokości stron odczytowych 111,211.

Stojak nośnika informacji według fig. 5 jest podobny do pokazanego na fig. 2-4 w tym znaczeniu, że posiada dwie oddzielne strony odczytowe 311, 312 przeznaczone do wygięcia pod wpływem elastycznych członów wymuszających, których nie pokazano, lecz które spełniają tę samą rolę co sprężyste taśmy 110, utrzymując pasy, czyli elementy 339, które również połączono zawiasowo do dwóch sąsiednich obrzeży 334, 434 zawiasu, również identycznych z poprzednimi obrzeżami 134, 234, i z dwoma sąsiednimi obrzeżami 335, 435 oparcia również identycznymi z obrzeżami 135, 235.

Stojak według fig. 5 różni się po pierwsze tym, że dwie oddzielne strony odczytowe 311, 312 o tradycyjnej szerokości należą do dwóch arkuszy w znormalizowanym formacie 301,401 (w tej kolejności), każdy z nich posiada pierwszą część odpowiadającą stronie odczytowej i drugą część 302, 402 przedłużającą stronę odczytową, i po drugie tym, że drugie części 302, 402 tworzą trzecią stronę odczytową 313 nazwaną tu połączoną stroną odczytową, łączącą oddzielne strony 311, 312 i utrzymywaną w naprężonym stanie w wyniku oddziaływania drugiego szeregu naprężających drutów 310 na każdym z poziomów składanych tablic 506, 602, mocowanych w trzech punktach, tj. w dwóch

PL 202 688 B1 punktach a, b na dwóch krawędziach 303, 403 przecięcia i w jednym punkcie c na pasie, czyli elemencie 339.

Druty 310 można wykonać ze sztucznego tworzywa. Zamiast drutów można zastosować taśmy.

Claims (8)

1. Stojak nośnika informacji z przynajmniej jedną stroną odczytową, zawierający przynajmniej jeden arkusz zasadniczo sztywnego i zginanego materiału, posiadający wspomnianą stronę odczytową, sprężyste taśmy do wyginania strony odczytowej arkusza i elementy do utrzymania strony odczytowej arkusza w stanie wygiętym, przy czym te elementy przeciwstawiają się działaniu taśm, znamienny tym, że elementy (9, 39, 339) przeciwstawiające się działaniu sprężystych taśm (10, 110) dla utrzymania strony odczytowej (11, 111,211,311, 312, 313) arkusza w stanie wygiętym stanowią liczne oddzielne pasy, usytuowane we wzajemnych odstępach wzdłuż strony odczytowej (11, 111, 211, 311,312, 313) arkusza.

2. Stojak według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy (9) są połączone zawiasowo w jednym końcu (18) z arkuszem w pobliżu bocznej krawędzi (12) strony odczytowej (11) i mają długość mniejszą od szerokości strony odczytowej (11).

3. Stojak według zastrz. 2, znamienny tym, że drugi koniec (19) elementów (9) jest oparty na części obrzeża (5) arkusza zagiętej za pomocą sprężystych taśm (10).

4. Stojak według zastrz. 4, znamienny tym, że sprężyste taśmy (10) są zamocowane do zagiętych części obrzeża (5) arkusza i do elementów (9).

5. Stojak według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera pojedyncze szeregi elementów (39) opartych na każdym zagiętym obrzeżu (135, 235) oparcia każdej strony odczytowej (111,211) i połączonych zawiasowo z dwoma odnośnymi obrzeżami (134, 234) zawiasu dwóch stron odczytowych (111,211).

6. Stojak według zastrz. 1, znamienny tym, że posiada dwie wygięte, oddzielne strony odczytowe (311, 312) i pojedyncze szeregi elementów (339), które są oparte o każde zagięte obrzeże (335, 435) oparcia każdej oddzielnej strony odczytowej (311, 312) i są połączone zawiasowo z dwoma odnośnymi obrzeżami (304, 404) zawiasu zagiętych części (302, 402) arkusza, przedłużających oddzielne strony odczytowe (311,312).

7. Stojak według zastrz. 6, znamienny tym, że zagięte części (302, 402) przedłużające oddzielne strony odczytowe (311,312) tworzą połączoną stronę odczytową (313).

8. Stojak według zastrz. 1, znamienny tym, że posiada liczne strony odczytowe (111, 112), każda z obrzeżem (134, 234) do zawiasowego połączenia elementów (39) i z obrzeżem (135, 235) do oparcia elementów (39), przy czym zawiasowe końce (118) elementów (39) strony odczytowej są również połączone zawiasowo z obrzeżem oparcia sąsiedniej strony odczytowej.