PL202294B1 - Przeciwpancerny pocisk podkalibrowy - Google Patents

Abstract

Przeciwpancerny pocisk podkalibrowy posiadający rdzeń, który jest osadzony w segmentowym sabocie, zaś do tylnej części rdzenia ma zamocowany stabilizator brzechwowy, znamienny tym, że rdzeń (1) składa się z dwóch części (2, 3) korzystnie wykonanych ze stopu zawierającego wolfram, połączonych tuleją (4), korzystnie stalową, przy czym przednia część walcowa (6) sabotu (5) ma średnicę mniejszą od średnicy jego tylnej części walcowej (7), a ponadto przednia część walcowa (6) sabotu (5) posiada rozlokowane symetrycznie na obwodzie wokół osi sabotu (5) występy prowadzą­ ce (8), korzystnie cztery, których zewnętrzne, skrajne płaszczyzny leżą na powierzchni tworzącej walca o promieniu równym kalibrowi lufy, z której wystrzeliwany jest pocisk.

Description

Przedmiotem wynalazku jest przeciwpancerny pocisk podkalibrowy stabilizowany brzechwowo, wystrzeliwany z armat gładkolufowych.

Znane są rosyjskie 125 mm przeciwpancerne pociski podkalibrowe posiadające jednolity rdzeń, którego przednia część osadzona jest w trójdzielnym sabocie, zaś do tylnej części rdzenia zamocowany jest stabilizator brzechwowy, na którego trzonie jest rozlokowanych obwodowo w jednakowych odległościach względem siebie pięć brzechw. Sabot i brzechwy stabilizatora brzechwowego pozycjonują pocisk podkalibrowy w łusce ładunku miotającego, komorze nabojowej armaty oraz prowadzą pocisk w lufie podczas początkowej fazy zjawiska strzału. Na walcowej powierzchni sabotu zamocowany jest pierścień uszczelniający, który wraz z sabotem uniemożliwia przedostawanie się gazowych produktów spalania ładunku miotającego między ścianą lufy a boczną powierzchnią pocisku na wysokości sabotu przed czoło pocisku, zapewniając niezakłócone miotanie pocisku. We wnęce trzonu stabilizatora brzechwowego osadzony jest smugacz ułatwiający śledzenie toru lotu pocisku i miejsce jego upadku.

Znane są również przeciwpancerne pociski podkalibrowe posiadające jednolity rdzeń osadzony w segmentowym sabocie z dwiema prowadzącymi powierzchniami walcowymi o jednakowych średnicach zewnętrznych.

Istota rozwiązania przeciwpancernego pocisku podkalibrowego według wynalazku polega na tym, że jego rdzeń składa się z dwóch części, korzystnie wykonanych ze stopu zawierającego wolfram, połączonych tuleją, korzystnie stalową, przy czym przednia część walcowa sabotu ma średnicę mniejszą od średnicy jego tylnej części walcowej, a ponadto przednia część walcowa sabotu posiada rozlokowane symetrycznie na obwodzie, wokół osi sabotu występy prowadzące, korzystnie cztery, których zewnętrzne, skrajne płaszczyzny leżą na powierzchni tworzącej walca o promieniu równym kalibrowi lufy, z której wystrzeliwany jest pocisk.

Zastosowanie rdzenia składającego się z dwóch elementów, w postaci prętów połączonych tuleją znacznie upraszcza technologię procesu wytwarzania jednorodnych rdzeni, ponieważ stopień trudności procesu technologicznego wzrasta wraz z wymogiem otrzymania odpowiednio długiego jednorodnego rdzenia oraz zapewnia zwiększenie wytrzymałości rdzenia na pękanie pod wpływem drgań sabotu, zachodzących podczas ruchu pocisku w przewodzie lufy. Mniejsza średnica przedniej części walcowej sabotu oraz zastosowanie występów prowadzących tej części sabotu pozwala na zwiększenie odległości między powierzchniami prowadzącymi pocisk w lufie, co z kolei umożliwia uzyskanie bardziej stabilnego ruchu pocisku w lufie, a zatem poprawienie celności wystrzeliwanych pocisków. Wydłużenie sabotu oraz możliwość łączenia elementów rdzenia spowodowane zastosowaniem dwóch części walcowych umożliwia zastosowanie dłuższego rdzenia, co z kolei przyczynia się do podwyższenia poziomu zdolności przebicia pancerza przez pocisk. Ponadto ukształtowanie i mniejsza średnica przedniej części sabotu umożliwia załadowanie nowego w sensie konstrukcyjnym polskiego pocisku podkalibrowego do dotychczas stosowanego w czołgach magazynu ładowania przeznaczonego dla starszych typów pocisków podkalibrowych, na przykład pochodzących z byłego Związku Radzieckiego.

Przykład rozwiązania przeciwpancernego pocisku podkalibrowego według wynalazku zilustrowany jest na rysunku przedstawiającym pocisk w częściowym przekroju osiowym.

Przeciwpancerny pocisk podkalibrowy o kalibrze 125 mm wystrzeliwany z armaty czołgowej posiada rdzeń 1 wykonany ze stopu, którego głównym składnikiem jest wolfram, osadzony w segmentowym sabocie 5 wykonanym ze stopu zawierającego aluminium. Rdzeń 1 składa się z dwóch części 2 i 3 w postaci prętów połączonych rozłącznie stalową tuleją 4. Na czoło rdzenia 1 nałożony jest czepiec balistyczny 9, zaś do tylnej części rdzenia 1 zamocowany jest stabilizator brzechwowy 10. We wnęce trzonu stabilizatora brzechwowego 10 osadzony jest smugacz 12 ułatwiający śledzenie toru lotu pocisku i miejsce trafienia pocisku w cel. Sabot 5 składa się z czterech segmentów, które łącznie tworzą bryłę obrotową posiadającą przednią i tylną powierzchnię walcową. Płaszczyzny podziału sabotu 5 są do siebie prostopadłe.

Przednia część walcowa 6 sabotu 5 ma średnicę mniejszą od średnicy jego tylnej części walcowej 7.

Średnica przedniej części walcowej 6 zapewnia utworzenie powierzchni czołowej sabotu 5 w takim stopniu, iż podczas działania sił oporu powietrza zachodzi oddzielenie sabotu 5 od rdzenia 1 po wylocie pocisku z lufy.

Przednia część walcowa 6 sabotu 5 posiada rozlokowane symetrycznie na obwodzie, wokół osi sabotu 5 cztery występy prowadzące 8, których zewnętrzne, skrajne płaszczyzny leżą na powierzchni

PL 202 294 B1 tworzącej walca o promieniu równym kalibrowi lufy armaty czołgowej. Tylna część walcowa 7 sabotu 5 ma średnicę równą kalibrowi lufy przy zachowaniu niewielkiego luzu między ściankami lufy i pocisku. Na powierzchni tylnej części walcowej 7 wykonane jest obwodowe wgłębienie rowkowe, w którym umieszczony jest pierścień uszczelniający 11 z tworzywa sztucznego, zapobiegający przedostawaniu się produktów spalania ładunku miotającego, powstałych podczas zjawiska strzału, do przestrzeni przed pociskiem, co mogłoby zakłócić jego ruch w przewodzie lufy, a następnie podczas jego lotu.

Rdzeń 1 połączony jest z sabotem 5 za pomocą rozłącznego połączenia w postaci niesymetrycznych rowków i występów, których nachylenie jest dobrane do kierunku sił działających na pocisk podczas zjawiska strzału.

Po załadowaniu naboju zawierającego pocisk podkalibrowy, zapaleniu ładunku miotającego i smugacza 12, gazowe produkty spalania ładunku miotającego wytwarzają ciśnienie w komorze nabojowej i lufie za pociskiem powodując jego ruch postępowy. Po wylocie pocisku z lufy, pod wpływem oporu powietrza, cztery segmenty sabotu 5 oddzielają się od siebie i rdzenia 1, który dalej kontynuuje lot. Podczas lotu rdzenia 1 zmierzającego w kierunku celu, stabilizator brzechwowy 10 stabilizuje jego lot.

Claims (1)

1. Przeciwpancerny pocisk podkalibrowy posiadający rdzeń, który jest osadzony w segmentowym sabocie, zaś do tylnej części rdzenia ma zamocowany stabilizator brzechwowy, znamienny tym, że rdzeń (1) składa się z dwóch części (2, 3) korzystnie wykonanych ze stopu zawierającego wolfram, połączonych tuleją (4), korzystnie stalową, przy czym przednia część walcowa (6) sabotu (5) ma średnicę mniejszą od średnicy jego tylnej części walcowej (7), a ponadto przednia część walcowa (6) sabotu (5) posiada rozlokowane symetrycznie na obwodzie wokół osi sabotu (5) występy prowadzące (8), korzystnie cztery, których zewnętrzne, skrajne płaszczyzny leżą na powierzchni tworzącej walca o promieniu równym kalibrowi lufy, z której wystrzeliwany jest pocisk.