PL200494B1 - Szczoteczka do zębów i jej zastosowanie - Google Patents

Abstract

Szczoteczka do z ebów zawieraj aca element elastyczny, spr ezysty, przy czym element ela- styczny zawiera elastomer, w który wprowa- dzono scierniwo, charakteryzuj aca si e tym, ze scierniwo stanowi perlit. PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest szczoteczka do zębów i zastosowanie takiej szczoteczki.

Wynalazek przedstawia szczoteczkę przeznaczoną do wybielania zębów.

Publikacja WO 01/21036 (Unilever PLC) ujawnia szczoteczkę do zębów z elementem w kształcie ścianki, opcjonalnie zawierającym ścierniwo.

Publikacja WO 98/22000 (Asher) ujawnia człon ze ścierniwem, usuwający płytkę osadu nazębnego. Ten przyrząd pomaga przy usuwaniu płytki osadu nazębnego podczas procesu szczotkowania.

Opis patentowy US 5249961 (Hoagland) ujawnia przenośny przyrząd służący do czyszczenia zębów u zwierząt domowych, z szorstką wkładką lub gąbką, zawierającą kompozycję ścierną osadzoną w podłożu z żywicy fenolowej i/lub wbudowaną w skrętki, albo przywartą do skrętek, z włókien nylonowych.

Publikacja WO 99/60886 (Durana) ujawnia szczoteczkę do zębów z klockiem polerującym, który jest wykonany z elastycznego tworzywa i który może zawierać w sobie materiał ścierny.

Opis patentowy US 5273559 (Haramar) ujawnia zastosowanie podłoża z polikarbamidu (polyurea) lub z karbamidu poliuretanowego lub z kauczuku naturalnego lub syntetycznego, z osadzonymi w nim cząstkami ścierniwa. Te artykuły, stosowane w kubkach do profilaktycznego czyszczenia, przeznaczone są do używania przez wysoko wykwalifikowanych praktyków dentystycznych.

Opisy patentowe US 2001/007161 (Gillette) i US 6199242 (Gillette) ujawniają szczoteczkę do zębów ze szczecinami zawierającymi czynnik polerujący, polepszający oczyszczanie zębów.

Opis patentowy US 3618154 (Muhler) ujawnia szczoteczkę ze szczecinami uformowanymi jako integralna całość ze szczoteczką. Ta szczoteczka ma ścierniwo również wprowadzone w tworzywo sztuczne, z którego jest wykonana. Wadą takiego rozwiązania jest to, że przy tym sposobie formowania szczeciny są trudne do odlania. Spowodowane jest to tym, że trudno zbudować formę, która daje w wyniku wą skie ale konstrukcyjnie mocne szczeciny.

Opis patentowy US 4373541 (Nishioka) ujawnia zastosowanie elastycznych szczecin z elementami ściernymi, takimi jak złuszczenia, ząbkowania i tym podobne, uformowane z materiału szczeciny, dodatkowo do cząstek ścierniwa znajdujących się na bokach samej szczeciny.

Opis patentowy US 6296934 B1 (Needham) ujawnia zastosowanie szczotki do wybłyszczania włókien.

Żadna z tych wcześniejszych technik nie ujawnia zastosowania perlitu jako ścierniwa.

Opis patentowy US 6357075 (Kaizuka) ujawnia szczotkę do włosów ze szczecinami, które zawierają materiał promieniujący podczerwień, w kombinacji z minerałami takimi jak perlit, która promieniuje fale elektromagnetyczne ułatwiając wzrost włosów, zapewnia ochronę skóry i wywołuje połysk włosów.

Szczeciny szczotki do włosów, w porównaniu ze szczecinami szczoteczki do zębów, mają odmienne właściwości fizyczne a to przejawia się w ich odmiennej funkcji polegającej na rozdzielaniu włosów podczas szczotkowania, przebiegającego wzdłuż długości szczecin. Szczeciny szczotki do włosów są więc dość rozlegle otoczone cząstkami ścierniwa, takiego jak perlit, podczas gdy szczeciny szczoteczki do zębów, których końce są spiczaste by czyściły przestrzenie szczelin znajdujących się pomiędzy zębami, są bardzo różne od nich. Niekorzystna okoliczność, wynikająca z posiadania przez szczeciny szczoteczki do zębów cząstek ścierniwa, jest tego rodzaju, że skoro szczeciny są tak cienkie to wbudowane w nie cząstki osłabiają strukturę włókna szczecinowego. Jeżeli szczeciny szczoteczki do zębów byłyby wykonywane jako pogrubione, żeby pomieścić w nich ścierniwo, one wtedy traciłyby te właściwości, które czynią ich użytecznymi w charakterze szczoteczki do zębów. Stąd, na skutek pogrubienia szczecin znajdujących się w szczoteczce do zębów, wynikałaby niekorzystna sztywność spowodowana ich nadmierną szerokością, i one nie byłyby zdolne wnikać pomiędzy zęby. Zatem wykonywanie po prostu grubszej szczeciny w szczoteczce do zębów, po to żeby pomieścić w niej ścierniwo, nie pomaga w procesie czyszczenia zębów.

Pomimo występowania w dotychczasowej technice takich szczotek jak naszkicowano wyżej, wciąż jest potrzeba istnienia szczoteczki do zębów, która zdolna byłaby dostarczać polepszonego wybielenia albo korzyści wynikającej z usuwania plam, podczas gdy zachowywałaby zdolność do czyszczenia i polerowania, jako przyrząd czyszczący.

Szczoteczka do zębów zawierająca element elastyczny, sprężysty, przy czym element elastyczny zawiera elastomer, w który wprowadzono ścierniwo, według wynalazku charakteryzuje się tym, że ścierniwo stanowi perlit.

Perlit zawarty w elastomerze występuje w ilości od 0,01% do 50% objętościowo.

W innym wariancie perlit zawarty w elastomerze wystę puje w iloś ci od 0,01% do 10% wagowo.

PL 200 494 B1

Wielkość średnia średnicy cząstki perlitu wynosi od 10 μm do 50 μm.

Wymieniony powyżej element elastyczny ma kształt podobny do ścianki.

Elastomer składa się ze styrenowego kopolimeru blokowego.

Elastomer ma twardość od 5 do 80 mierzoną w skali A Shore'a.

Perlit ma gęstość nasypową od 100 g/l do 180 g/l.

Zastosowanie szczoteczki do zębów określonej według wszystkich poprzednich zastrzeżeń przewidziane jest do wybielania zębów.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym figury 1a i 1b przedstawiają jedną szczoteczkę do zębów w różnych widokach, przy czym fig. 1a jest widokiem pionowym główki i częściowo rękojeści szczoteczki do zębów według wynalazku a fig. 1b - widokiem poziomym szczoteczki do zębów według wynalazku, pokazanej na fig. 1a; figury 2, 3 i 4 przedstawiają przekroje członu elastycznego według wynalazku, wykonane wzdłuż linii X-X' z fig. 1b.

Figura 1a przedstawia szczoteczkę do zębów zawierającą rękojeść 1 i główkę 2. Główka ma powierzchnię nośną 2a podpierającą szczecinę i z niej wystaje szczecina 3.

Figura 1b przedstawia szczoteczkę do zębów według fig. 1a, pokazując dodatkowo stojący element elastyczny w kształcie struktury 4 przypominającej ściankę. Ściankowata struktura 4 jest pokazana w widoku poziomym i ma wyraźnie zaznaczony przebieg wzdłuż znaczącej części długości główki 2 oraz w widoku poziomym i wydaje się dłuższa niż długość główki. Szczeciny 3 wystają bardziej z główki 2 niż ściankowata struktura 4.

Figura 2 przedstawia przekrój poprzeczny przez strukturę 4 o kształcie podobnym do ścianki, której grubość zwęża się w miarę oddalania się od powierzchni nośnej 2a podpierającej szczecinę, znajdującej się na główce 2 szczoteczki.

Przez zwężanie się w miarę oddalania się od główki szczoteczki należy rozumieć, że ściankowata struktura ma podstawę 4a i wierzchołek 4b a odległość B mierzona w poprzek podstawy jest większa niż odległość T mierzona w poprzek wierzchołka.

Figura 3 przedstawia strukturę 4 o kształcie podobnym do ścianki, z bruzdą 5 biegnącą wzdłuż wierzchołka. Bruzda może, ale nie musi, biec wzdłuż całej długości członu.

Figura 4 przedstawia strukturę 4 o kształcie podobnym do ścianki, która ma zaokrągloną powierzchnię 6. Przez zaokrąglenie należy rozumieć, że na strukturze tej nie występują krawędzie o kształcie prostokątnym.

Stwierdzono, że dodanie perlitu do elastomeru pomaga w usuwaniu plam z zębów. Polepsza to zdolność czyszczenia wykazywaną przez szczoteczkę do zębów zawierającą w sobie ten element. Polepsza to zdolność szczoteczki do zębów, do usuwania przywartej brudzącej materii, do uwalniania dostępnej płytki osadu nazębnego, do usuwania dostępnych szczątków i do usuwania powierzchownego zaplamienia zębów, co z kolei prowadzi do korzyści w postaci polepszonego poczucia świeżości w ustach i wybielonych zębów.

Perlit jest w postaci płaskich cząstek, które gdy są wprowadzone do odlanego elastomeru, wyrównują się z powierzchnią elastomeru, kiedy on stygnie. Kiedy element elastyczny jest przy czyszczeniu dociskany do powierzchni zębów i on się odkształca elastycznie, perlit jest utrzymywany zasadniczo w położeniu wyrównanym równolegle do powierzchni elastomeru. Zapewnia to powierzchnię elastomeru z miejscami o nadzwyczajnej sztywności, przez co wzmaga się jej skuteczność czyszczenia.

Taka postać i wyrównane uporządkowanie cząstek perlitu, znajdujących się na powierzchni elastomeru, oznaczają sytuację, w której one nie mają poszarpanych krawędzi wystających z elastomeru. Dlatego też cząstki perlitu w elastomerze nie uszkadzają powierzchni, takich jak powierzchnia zęba i powierzchnia miękkiej tkanki, z którymi one kontaktują się w jamie ustnej. Cząstki perlitu, znajdujące się w elastomerze, znacznie wzmagają zdolności czyszczące elementu elastycznego tak, że we wzajemnym związku one zapewniają efekt polepszonego wybielania bez powodowania uszkodzenia na skutek nadmiernego ścierania.

Szczoteczka do zębów, według wynalazku, jest przeznaczona do stosowania w jamie ustnej przy czyszczeniu zębów. Szczoteczka do zębów, według wynalazku, może być wykonana z jakichkolwiek materiałów stosowanych do tego zwykle w technice. Odpowiednio, rękojeść i główka szczoteczki mogą być odlewane z poliolefin takich jak polipropyleny i polietyleny, z poliamidów takich jak nylony oraz z poliestrów takich jak tereftalany polietylenowe. Do innych odpowiednich materiałów zalicza się polimetylometakrylan, akryloazotan styrenowy oraz estry celulozowe, na przykład propionian celulozy.

PL 200 494 B1

Szczeciny szczotki mogą być wykonywane z giętkiego tworzywa, nadającego się do stosowania w warunkach higieny dentystycznej. Generalnie, materiałami odpowiednimi na szczeciny s ą poliamidy takie jak nylon albo poliestry takie jak tereftalan polibutylenowy.

Szczotka, według wynalazku, może być ręczną szczoteczką do zębów lub szczoteczką do zębów napędzaną elektrycznie.

Element elastyczny może przybierać kształt dłuta, palca, występu albo struktury widełkowej. Zgodnie z zalecanym przykładem, element elastyczny jest w kształcie podobnym do ścianki. Struktura przypominająca ściankę pozwala na wynikającą z tego korzyść przy wybielaniu i polerowaniu, ponieważ ta struktura ściankowa może być elastycznie deformowana, przez co wywierając nacisk na zęby zapewnia korzystne czyszczenie zębów i jednocześnie nie wywiera takiej siły, by uszkadzała zęby. Podobnie też, ona nie może być po prostu przysunięta do jednej strony, jak to może występować w przypadku kształtu dłuta. Dodatkowo, przy tej strukturze ściankowej, może być ona zaprojektowana w ten sposób, że ma taką szerokość, która zawiera faktycznie perlit bez narażania tym na szwank stateczności i struktury elastomeru, z którego składa się element o kształcie ścianki.

Widoczne jest, że element elastyczny może być wykonany jakimś tradycyjnym sposobem, to jest może być wykrojony lub odlany. Jednak zalecanym sposobem wykonywania takiej struktury byłoby formowanie wtryskiem. Tworzywo elementu elastycznego może być powiązane z główką szczoteczki do zębów w jakikolwiek sposób, czy to środkami chemicznymi czy mechanicznymi albo zarówno jednymi jak i drugimi.

Korzystnie jest, gdy materiał elementu elastycznego jest chemicznie zgodny z materiałem główki a one mają być łączone przez poddawanie ich działaniu ciepła, na przykład podczas formowania wtryskiem jednego z tych elementów lub drugiego.

Alternatywnie, materiały mogą nie być chemicznie zgodne, na przykład, element elastyczny z elastomeru termoplastycznego a główka szczotki z polipropylenu. Przy tych dwóch częściach łączonych wzajemnie może być tu zatem bardziej odpowiednie użycie spoiwa lub zastosowanie mechanicznego mocowania. Alternatywnym sposobem mocowania elementu elastycznego zawierającego termoplastyczny elastomer, z główką zawierającą polipropylen, byłoby powiększenie obszaru powierzchniowego strefy łączenia, na przykład przez pofałdowanie jednego z elementów lub obu i wtedy mocowanie tych dwóch elementów razem, spawaniem lub w inny sposób.

Może być też tak, że element elastyczny jest zwarty z inną częścią szczoteczki, zawierającą ten sam materiał, i że obie te części są wypełniane w formie poprzez jeden lub więcej punktów wtryskowych. Na przykład, element elastyczny i rejon mocowania na rękojeści są zwarte ze sobą poprzez kanał biegnący wzdłuż główki do rękojeści.

Może być również tak, że element elastyczny i rejon mocowania na rękojeści mają oddzielne punkty wtrysku, tak żeby element elastyczny zawierający w sobie perlit mógł być wtryśnięty do główkowego rejonu szczoteczki do zębów natomiast rejon mocowania na rękojeści mógłby nie zawierać żadnego perlitu.

Element elastyczny może być otoczony po bokach przez szczeciny. Takie otoczenie boków może mieć charakter zwykłego rozproszenia szczecin ale zaleca się żeby szczeciny były rozmieszczone zewnętrznie na główce szczoteczki a element elastyczny żeby był usytuowany bardziej pośrodku. Jest to szczególnie korzystna konstrukcja, ponieważ pozwala ona czyścić zęby, dopuszczając także możliwość polerowania zębów. Szczeciny są odginane na zewnątrz pozwalając elementowi elastycznemu stykać się z zębami a to dalej polepsza skuteczność czyszczenia wykazywaną przez szczoteczkę. Gdyby element elastyczny był umieszczony przy zewnętrznych krawędziach główki szczoteczki, odginanie się szczecin narażałoby na szwank zdolność szczoteczki do polerowania i wybielania.

W celu dalszego wzmożenia opisywanej wyżej korzyści, zaleca się żeby szczeciny były dłuższe niż element elastyczny. To zapewnia, że szczeciny wystają dalej z główki niż element elastyczny. To tworzy obniżenie pośrodku główki szczoteczki, które pozwala dalej wyginać szczeciny, dokonywać dobrego czyszczenia, umożliwiając elementowi elastycznemu wybielanie zębów.

Perlit w elemencie elastycznym, według wynalazku, może być jakimkolwiek perlitem albo mieszaninami perlitu, powszechnie znanymi w technice. To może być surowy perlit, albo nierozwinięty perlit. Korzystnie jest jednak, gdy jest to perlit rozwinięty, który został szybko podgrzany do temperatury powyżej 871°C w celu pozwolenia na rozwinięcie się a następnie ochłodzony.

Korzystnie jest, gdy perlit ma parametr ścieralności o wartości 125 do 150, stosując RDA (według publikacji: J Dent Res 37, 1060-1068, 1958; albo J Dent Res 55, 563 do 573, 1976). Korzystnie

PL 200 494 B1 jest, gdy perlit ten jest perlitem E50, dostępnym z firmy Worldminerals Italia srl., Alzaia Trento 6, 20094 Corsico, Milano, Italy.

Kompozycja perlitowa zawiera korzystnie wagowo: 70%-75% SiO2; 10%-15% Al2O3; 0,5%-1% Fe2O3; 4%-5% Na2O; 7%-9% K2O; 0,2%-0,4% CaO; 0,05%-1,5% MgO; 0,05%-1,5% TiO2.

Perlit jest dodawany do elastomeru w procesie jego przerobu, podczas gdy elastomer jest przygotowywany jako przedmieszka dla elementu elastycznego, korzystnie przed jego formowaniem wtryskowym. Najbardziej korzystne jest dodawanie perlitu do mieszalnika jednocześnie z pigmentami.

Zgodnie z innym przykładem, według wynalazku, udział objętościowy perlitu w elastomerze stanowi od 0,01% do 50%. Korzystnie jest, gdy ten udział objętościowy perlitu w elastomerze wynosi od 10% do 30%. A najbardziej korzystnie jest, gdy perlit jest obecny w elastomerze w ilości od 15% do 25% objętościowo.

Perlit, w swej postaci rozwiniętej, ma wysoką porowatość z dużym obszarem dostępnej powierzchni, powiększając przez to stosunek obszaru powierzchniowego do objętości. Te właściwości oznaczają, że stosunkowo niewielki wagowy udział procentowy perlitu ma tak duży obszar powierzchniowy, że daje to korzyści, po pierwsze skutecznie wybielając, a po drugie polerując zęby, przy niskich poziomach udziału wagowego.

Zgodnie z innym przykładem według wynalazku, udział wagowy perlitu w elastomerze stanowi od 0,01% do 10%. Korzystnie jest, gdy ten udział wagowy perlitu w elastomerze wynosi od 1% do 8%. A najbardziej korzystnie jest, gdy perlit jest obecny w elastomerze w ilości od 2% do 4% wagowo.

Porowatość perlitu oznacza, że jako cząstka jest drobiną o stosunkowo lekkiej strukturze. Dlatego zmniejsza to prawdopodobieństwo deformowania się elementu elastycznego, podczas jego produkcji, lub podczas jego używania. W rezultacie zmniejsza się szansa zmęczenia materiału spowodowanego jego zginaniem, pojawiającego się w elemencie elastycznym, ponieważ ułożony w stosy perlit nie zakłóca jego właściwości sprężystych.

Według innego zalecanego przykładu, wymiar średnicy dla drobiny perlitu o uśrednionym ciężarze wynosi od 10 μm do 50 μm. Korzystnie średnica ta wynosi od 20 μm do 45 μm. A najbardziej korzystnie średnica ta wynosi od 30 μm do 40 μm.

Zaleca się żeby 90%, wagowo, perlitu miało średnicę drobiny mniejszą niż 70 μm do 110 μm. Korzystnie 10% wagowo perlitu ma drobiny o średnicy mniejszej niż 7 μm do 10 μm. Rozkład rozmiaru drobin perlitu jest określany przy stosowaniu rozpraszania światła laserowego (Malvern 3600E, obiektyw 300 mm).

Według innego zalecanego przykładu perlit ma gęstość nasypową od 100 g/l do 180 g/l.

Gęstość nasypowa perlitu może być od 50 g/l do 350 g/l. Korzystnie perlit ma gęstość nasypową od 70 g/l do 200 g/l. A najbardziej korzystnie gęstość nasypowa perlitu wynosi od 80 g/l do 110 g/l. Gęstość nasypową perlitu mierzy się rozpoczynając pomiar przy użyciu jednorodnych drobin perlitu; ustalona ilość jest ważona i następnie jest wstrząsana, aby ją zagęścić. Pojemność, którą ona zajmuje, jest mierzona i otrzymana wielkość jest następnie dzielona przez wielkość ciężaru.

Według wynalazku, kiedy perlit jest dodawany do elastomeru, drobiny perlitu skutecznie się rozpraszają w elastomerze. Rozproszenie perlitu w elastomerze oznacza, że korzyść jaką daje to przy czyszczeniu zależy od kontaktu drobin perlitu z zębami. Ta właściwość, polegająca na rozproszeniu perlitu, oznacza również, że zakłócenia występujące na złączu elastomeru z polipropylenowym szkieletem szczoteczki do zębów, które powoduje perlit, przy rękojeści i/lub przy główce, są tak zminimalizowane, że nie wystąpią zagłębienia z perlitem, które mogą oddziaływać wpływając niekorzystnie na złącze. Zamocowanie elastomeru do rękojeści lub do główki szczoteczki do zębów jest wspomagane także przez uporządkowane ułożenie i przez kształt drobin perlitu.

Zalecanymi tworzywami na element elastyczny są elastomery termoplastyczne nadające się do łatwego formowania wtryskiem. Elastomer jest robiony z tworzywa polimerowego, takiego jak kopolimer blokowy; zalecanymi kopolimerami blokowymi są: poliolefiny, na przykład układy modyfikowane polipropyleno/etyleno propylenowo diaminowe (to jest guma syntetyczna); poliamidy, na przykład poliamid 2 lub poliamid 6; poliestry, na przykład ester poliestrowy lub ester polieterowy; poliuretany, na przykład poliestrouretan, polieterouretan, lub poliestroeterouretan. Zgodnie z innym zalecanym przykładem elastomer jest styrenowym kopolimerem blokowym. Zalecanymi styrenowymi kopolimerami blokowymi są, na przykład: styrenowe etylenowo butadienowy styren, albo styrenowo butadienowy styren.

Tworzywa elastomerowe mogą być układami dwufazowymi, które zawierają tworzywo wewnątrzfazowe znajdujące się w fazie ciągłej innego tworzywa. Szczególnie zalecanym przykładem

PL 200 494 B1 tego układu jest tworzywo modyfikowane polipropyleno/etyleno propylenowo diaminowe opisane wyżej, które jest dostępne w handlu jako Santroprene PPA (z Advanced Elastomer Systems). Takie tworzywa dwufazowe mogą, dogodnie, posiadać ciągłą zewnętrzną fazę termoplastyczną, przy fazie wewnętrznej typowo zawierającej cząsteczki, które mogą mieć wymiar poprzeczny rzędu 0,5 μm do 5 μm.

Dla ułatwienia i uproszczenia operacji łączenia, elementu elastycznego z główką, główka może być wykonywana z tworzyw, które mają podobny lub nawet taki sam charakter, tak żeby te tworzywa miały, na przykład, podobne grupy funkcyjne, podobne poziomy liczbowe grup funkcyjnych, podobne energie powierzchniowe, i tak dalej. Takie podobieństwo może ułatwiać przyczepność poszczególnych komponentów.

Alternatywnie, jeden z komponentów lub więcej, może być modyfikowany chemicznie poprzez chemiczną obróbkę powierzchniową ułatwiającą ich przyczepność do sąsiedniego komponentu, przez taką obróbkę jak utlenianie powierzchniowe (na przykład płomieniowe lub wyładowaniami elektrycznymi).

Według innego zalecanego przykładu, elastomer ma twardość od 5 do 80 mierzoną w skali A Shore'a. Korzystnie elastomer ma twardość od 20 do 50 mierzoną w skali A Shore'a. A najbardziej korzystnie twardość elastomeru mierzona w skali A Shore'a wynosi od 25 do 35.

Przy zapewnieniu korzystnego wybielania i polerowania zębów oraz przy podwyższonej skuteczności działania szczoteczki do zębów, wymaga się żeby tworzywo elastyczne było materiałem wystarczająco miękkim, bez negatywnego wpływu na dziąsła i na szkliwo zębów.

Według innego aspektu wynalazku dostarczono możliwości zastosowania szczoteczki do zębów, zgodnej z każdym poprzednim zastrzeżeniem, do wybielania zębów.

Claims (9)

1. Szczoteczka do zębów zawierająca element elastyczny, sprężysty, przy czym element elastyczny zawiera elastomer, w który wprowadzono ścierniwo, znamienna tym, że ścierniwo stanowi perlit.

2. Szczoteczka według zastrz. 1, znamienna tym, że perlit zawarty w elastomerze występuje w ilości od 0,01% do 50% objętościowo.

3. Szczoteczka według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że perlit zawarty w elastomerze występuje w ilości od 0,01% do 10% wagowo.

4. Szczoteczka według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienna tym, że wielkość średnia średnicy cząstki perlitu wynosi od 10 μm do 50 um.

5. Szczoteczka według zastrz. 1, znamienna tym, że element elastyczny ma kształt podobny do ścianki.

6. Szczoteczka według zastrz. 1, znamienna tym, że elastomer składa się ze styrenowego kopolimeru blokowego.

7. Szczoteczka według zastrz. 6, znamienna tym, że elastomer ma twardość od 5 do 80 mierzoną w skali A Shore'a.

8. Szczoteczka według zastrz, 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienna tym, że perlit ma gęstość nasypową od 100 g/l do 180 g/l.

9. Zastosowanie szczoteczki do zębów określonej według wszystkich poprzednich zastrzeżeń przewidziane jest do wybielania zębów.