PL199715B1 - Sposób wytwarzania poliestrowych nici chirurgicznych o właściwościach antybakteryjnych - Google Patents

Abstract

Sposób wytwarzania poliestrowych nici chirurgicznych o właściwościach antybakteryjnych polega na tym, że poliestrowe nici chirurgiczne w postaci przędzy jedwabnej bądź plecionki napawa się roztworem organicznego nadtlenku, po czym nici, uprzednio odżęte od nadmiaru roztworu nadtlenku i ogrzane, poddaje się szczepieniu w wodnej kąpieli szczepiającej zawierającej monomer winylowy oraz difenyl i/lub dyspergator bądź mieszaninę naftalenu i dyspergatora, w atmosferze azotu. Zaszczepione nici płucze się następnie w odmineralizowanej gorącej wodzie, suszy i napawa wodnym roztworem antybiotyku cefalosporynowego, takiego jak Lendacin lub Biotrakson, płucze w odmineralizowanej wodzie o temperaturze pokojowej, suszy i poddaje sterylizacji promieniowaniem γ.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania poliestrowych nici chirurgicznych o właściwościach antybakteryjnych.

Do najczęstszych i najpoważniejszych powikłań pooperacyjnych należą miejscowe zakażenia okołonitkowe, powikłania gojenia ran powstałych w środowisku nie jałowym oraz ran wtórnie zainfekowanych. Metoda zwalczania zakażeń okołonitkowych, polegająca na podawaniu antybiotyków doustnie lub parenteralnie w okresie okołooperacyjnym nie chroni pacjenta przed powikłaniami ropnymi. Antybiotyki podane doustnie lub parenteralnie są bowiem rozproszone w różnych tkankach, często niepotrzebnie, a w miejscu wymagającym leczenia, tj. w zakażonej tkance ich stężenie najczęściej okazuje się niewystarczające i w związku z tym nie spełniają swej pozytywnej roli w stosunku do mikroorganizmów chorobotwórczych.

Sytuacje te narzucają konieczność stosowania materiałów szewnych zawierających biocydy w stężeniu wystarczają cym do zniszczenia mikroorganizmów znajdują cych się w tkankach, wywoł ują cych zakażenia.

Znane dotychczas sposoby wytwarzania nici chirurgicznych o właściwościach antybakteryjnych polegają na napawaniu nici roztworami antybiotyków lub innymi środkami biocydowymi.

Niedogodnością tych sposobów jest przyłączenie niewielkiej ilości biocydu do nici chirurgicznych, a poza tym biocydy te szybko i łatwo ulegają wypłukaniu w środowisku tkankowym, co ogranicza zastosowanie tak wytworzonych nici chirurgicznych do celów klinicznych.

Znany jest również sposób wytwarzania nici chirurgicznych o właściwościach antybakteryjnych z polł (alkoholu winylowego), polegają cy na napawaniu nici z poli(alkoholu winylowego) ką pielą modyfikującą zawierającą biocyd w postaci pochodnej nitrofuranu oraz katalizator reakcji napawania w postaci kwasu siarkowego, fosforowego lub octowego, przy stężeniu biocydu w kąpieli 1-3% wag, stosunku masy włókien do masy kąpieli czyli module kąpieli od 1: 40 do 1:80 w czasie 5 godzin. Tak wytworzone nici chirurgiczne z poli(alkoholu winylowego) wykazują działanie antybakteryjne, ale równocześnie cechuje je niska wytrzymałość, co powoduje, że rany zszyte takimi nićmi rozstępują się przed zagojeniem.

Z opisu patentowego SU nr 1 473 147 jest znany sposób otrzymywania chirurgicznego materiału szewnego o działaniu antybakteryjnym, polegający na tym, że sterylną nić umieszcza się w roztworze rozpuszczalnego w alkoholu antybiotyku lub mieszaniny antybiotyków w 96% alkoholu etylowym, nić suszy się, poddaje obróbce 10% roztworem kleju w acetonie i suszy na powietrzu do spolimeryzowania kleju na nici.

Z opisu patentowego GB nr 1 208 903 jest znany sposób wytwarzania wielowłókienkowych materiałów tekstylnych, stosowanych między innymi jako nici chirurgiczne, z włókien z żywic syntetycznych mających pamięć elastyczną, w którym najpierw rozciąga się włókna na gorąco w celu zredukowania ich pamięci elastycznej, a potem splata się włókna w wielowłókienkowy materiał tekstylny.

Z opisu patentowego GB nr 1 248 513 są znane nici chirurgiczne powleczone hydrofilowym polimerem monometakrylanu lub monoakrylanu glicerolu, lub glikolu, zawierającym dodatek dimetakrylanu lub diakrylanu glicerolu, lub glikolu jako środka sieciującego. Powłokę formuje się w wyniku inicjowanej polimeryzacji monomerów bezpośrednio na wyrobie lub przez wprowadzenie nici do roztworu nie usieciowanego polimeru, odparowanie rozpuszczalnika i sieciowanie. Pokrycie zawiera substancje biologiczne aktywne.

Z polskiego opisu patentowego nr 179 483 jest znany sposób nadawania wł óknom syntetycznym, w tym również poliestrowym, właściwości antybakteryjnych, polegający na wytworzeniu na włóknach centrów aktywnych w postaci nadtlenków i wodoronadtlenków, wprowadzeniu do włókien, zawierających centra aktywne, grup kwasowych w drodze szczepienia monomeru winylowego i w końcu napawaniu włókien roztworem antybiotyku posiadającego grupy funkcyjne zdolne do utworzenia wiązań chemicznych z grupami karboksylowymi zawartymi we włóknach oraz ewentualnym sterylizowaniu. Włókna po obróbce tym sposobem znajdują zastosowanie, między innymi, jako nici chirurgiczne.

Sposób wytwarzania poliestrowych nici chirurgicznych o właściwościach antybakteryjnych, w którym nici poliestrowe w postaci przędzy jedwabnej o wytrzymałości liniowej 32,28 cN/tex, masie liniowej 4,95 tex, wydłużeniu 5,14% i liczbie skrętów 400 ± 40 skr/m bądź plecionki o wytrzymałości w węźle prostym 2,73 daN, grubości 0,410 mm, wydłużeniu 6,2%, napawa się roztworem nadtlenku benzoilu w toluenie, następnie poddaje odżęciu, ogrzewa, szczepi w wodnej kąpieli szczepiącej zawierającej kwas akrylowy lub metakrylowy oraz difenyl i/lub dyspergator bądź mieszaninę naftalenu

PL 199 715 B1 i dyspergatora w postaci mieszaniny soli skondensowanych wielordzeniowych sulfokwasów aromatycznych i po wypłukaniu w odmineralizowanej wodzie i wysuszeniu, napawa wodnym roztworem antybiotyku, po czym płucze w odmineralizowanej wodzie, suszy w temperaturze 40°C w czasie 60 minut i sterylizuje dawką promieniową γ 25 kGy, według wynalazku charakteryzuje się tym, że nici napawa się roztworem nadtlenku benzoilu o stężeniu 4-5%, w temperaturze 45-55°C w czasie 20-30 minut przy stosunku masy nici do masy kąpieli czyli module kąpieli od 1:10 do 1:25, nici po napawaniu ogrzewa w temperaturze 93-97°C w czasie 15-20 minut, szczepienie prowadzi się w kąpieli zawierającej 25-80 g/dm³ kąpieli kwasu akrylowego lub metakrylowego oraz 3,5-5,0 g/dm³ kąpieli difenylu i/lub dyspergatora, bądź mieszaniny naftalenu i dyspergatora, przy module od 1:3 5 do 1:50 w temperaturze 93-97°C w czasie 30-60 minut w atmosferze azotu, zaszczepione włókna płucze się w odmineralizowanej wodzie o temperaturze około 97°C w czasie 15-20 minut, zaś proces napawania antybiotykiem prowadzi się przy użyciu wodnego roztworu antybiotyku cefalosporynowego jak Lendacin lub Biotrakson, o stężeniu 12-20%, w temperaturze 37-41°C w czasie 60-90 minut przy module kąpieli napawającej od 1:10 do 1:20.

Sposób według wynalazku umożliwia wprowadzenie dowolnej ilości antybiotyku do poliestrowych nici chirurgicznych. Nici chirurgiczne według wynalazku, zastosowane w charakterze implantów medycznych, wykazują dużą aktywność biologiczną w stosunku do ziarenkowców Gram dodatnich, beztlenowych ziarenkowców, pałeczek i ziarenkowców Gram ujemnych. Ponadto leki wydzielone z tych nici odznaczają się, w trakcie leczenia, zwiększoną opornością na reakcję hydrolizy β-laktamaz oraz lepszą penetracją tkankową i fagocytarną, co potęguje ich zdolność do wewnątrzkomórkowego zabijania mikroorganizmów chorobotwórczych.

Sposób według wynalazku ilustrują bliżej podane niżej przykłady.

P r z y k ł a d I

Nici chirurgiczne z poli(tereftalanu etylenowego), w postaci plecionki o wytrzymałości w węźle prostym 2,73 daN, wydłużeniu 6,2%, grubości 0,410 mm i masie 0,132g/1 m (8-3-24 pojedyncze włókna), w stanie rozluźnionym, napawano 5% roztworem nadtlenku benzoilu w toluenie w temperaturze 45°C w czasie 30 minut przy module kąpieli 1:10, po czym nici odżęto i ogrzewano w gorącym powietrzu o temperaturze 95°C w czasie 15 minut.

Po inicjowaniu nici poddano działaniu kąpieli szczepiącej zawierającej w 1 dm³ 75 g kwasu akrylowego, 4,0 g mieszaniny soli skondensowanych wielordzeniowych sulfokwasów aromatycznych o nazwie handlowej dyspergator NNO i 4,0 g difenylu (DF), w temperaturze 95°C w czasie 60 minut przy module kąpieli 1:35, w atmosferze azotu.

Zaszczepione nici przepłukano gorącą, odmineralizowaną wodą o temperaturze 97°C w czasie 15 minut, wysuszono i zważono.

Zaszczepione nici wykazywały przyrost masy równy 38,82% wagowych, wytrzymałość w węźle prostym 2,55 daN, wydłużenie 16,10%.

Zaszczepione nici napawano następnie 15% wodnym roztworem antybiotyku cefalosporynowego o nazwie handlowej Lendacin, w temperaturze 37°C w czasie 60 minut, przy module kąpieli 1:15, po czym płukano je kilkakrotnie w odmineralizowanej wodzie o temperaturze pokojowej w czasie 4 minut i wysuszono do stałej masy w temperaturze 40°C w czasie 60 minut. Przyrost masy nici był równy 8,25%. Na koniec nici poddano sterylizacji promieniowaniem y dawką 25 kGy. Dla porównania takie same nici, ale nie szczepione kwasem akrylowym napawano roztworem Lendacinu w warunkach jak wyżej. Uzyskano przyrost masy nici równy 0,45%.

Wytworzone nici chirurgiczne, zawierające 8,25% wagowych Lendacinu, poddano testom in vitro i in vivo na właściwości antybakteryjne w stosunku do bakterii Staphylococcus aureus, Escherichia coli i Pseudomonas aeruginosa, stosując metodę krążkowo-dyfuzyjną. Strefy zahamowania wzrostu bakterii przy użyciu nici wzorcowej z antybiotykiem in vitro mierzone zarówno metodą krążkowo-dyfuzyjną, jak i bezpośrednią, były równe:

- dla Staphytococcus aureus, po 1 dniu - 36 mm, po 5 dniu 37 mm,

- dla Escherichia coli, po 1 dniu - 39 mm, po 5 dniu 40 mm,

- dla Pseudomonas aeruginosa, po 1 dniu 26 mm, po 5 dniu 27 mm.

Wzorzec leku wykazywał identyczne strefy zahamowania wzrostu stosowanych bakterii jak nici według wynalazku w 1 dniu badań.

W badaniach in vivo, po zszyciu wytworzonymi nićmi chirurgicznymi zawierającymi 8,25% Lendacinu tkanki podskórnej szczura, przetrzymaniu ich w niej 1 tydzień i wyjęciu ze szczura, strefy za4

PL 199 715 B1 hamowania wzrostu wymienionych wyżej bakterii, mierzone metodą krążkowo-dyfuzyjną, przedstawiały się następująco:

- dla Staphylococcus aureus - 23 mm,

- dla Escherichia coli i Pseudomonas aeruginosa zaobserwowano zerowe strefy zahamowania wzrostu tych bakterii, co wskazuje na dobre uwalnianie leku z włókien do organizmu zwierzęcia.

P r z y k ł a d II

Nici chirurgiczne z poli(tereftalanu etylenowego) w postaci przędzy jedwabnej z liczbą skrętów 400 ± 40 skr/m, masie liniowej 4,95 tex, sile zrywającej 32,30 cN/tex oraz wydłużeniu ε = 5,14%, napawano 4,0% roztworem nadtlenku benzoilu w toluenie, o temperaturze 53°C w czasie 20 minut przy module kąpieli 1:15, po czym nici odżęto i ogrzewano w gorącym powietrzu o temperaturze 93°C w czasie 20 minut. Po inicjowaniu nici poddano działaniu kąpieli szczepiącej zawierającej w 1 dm³ 75 g kwasu akrylowego, 4,0 g NNO i 3,5 g DF w temperaturze 93°C w czasie 60 minut, przy module kąpieli 1:40 w atmosferze azotu. Zaszczepione nici przepłukano odmineralizowaną wodą o temperaturze 97°C w czasie 15 min, wysuszono i zważono. Zaszczepione nici wykazywały przyrost masy równy 35,96% wagowych.

Zaszczepione nici napawano następnie 15% roztworem antybiotyku cefalosporynowego o nazwie handlowej Lendacin, w temperaturze 40°C w czasie 60 minut, przy module kąpieli 1:10, po czym wypłukano je kilkakrotnie w odmineralizowanej wodzie o temperaturze pokojowej w czasie 3 minut i wysuszono do stał ej masy w temperaturze 40°C w czasie 60 minut. Uzyskano przyrost masy nici równy 8,09% wagowych. Na koniec nici poddano sterylizacji promieniowaniem y dawką 25 kGy.

Dla porównania takie same nici chirurgiczne, ale nie szczepione kwasem akrylowym napawano roztworem Lendacinu w warunkach jak wyżej. Uzyskano 0,60% przyrost masy nici.

Otrzymane nici chirurgiczne charakteryzowały się następującymi właściwościami, masą liniową 5,01 tex, wytrzymałością liniową 31,77 cN/tex, wydłużeniem ε = 7,83%. Zawierały 8,09% wagowych Lendacinu. Nici te poddano testom in vitro i in vivo na właściwości antybakteryjne jak w przykładzie I. Wyniki badań były bardzo zbliżone do wyników badań z przykładu I.

P r z y k ł a d III

Nici chirurgiczne jak w przykładzie I, w stanie rozluźnionym, inicjowano, odżęto i ogrzewano jak w przykładzie I, z tym, ż e proces inicjowania prowadzono przy module kąpieli 1:12. Nici te poddano szczepieniu w kąpieli szczepiącej zawierającej w 1 dm³: 75 g kwasu akrylowego, 3,5 g dyspergatora NNO i 4,5 g DF, w temperaturze 97°C w czasie 45 minut, przy module kąpieli 1:40 w atmosferze azotu. Zaszczepione nici płukano gorącą, odmineralizowaną wodą o temperaturze 97°C w czasie 15 minut, wysuszono i zważono. Zaszczepione nici wykazywały przyrost masy równy 39,50% wagowych, wytrzymałość w węźle 2,65 daN i wydłużenie ε = 16,67%.

Zaszczepione nici napawano następnie 15% wodnym roztworem antybiotyku cefalosporynowego o nazwie handlowej Biotrakson w warunkach jak w przykładzie I. Uzyskano przyrost masy nici równy 9,02% wagowych. Na koniec nici poddano sterylizacji promieniowaniem γ dawką 25 kGy.

Dla porównania takie same nici chirurgiczne, ale nie szczepione kwasem akrylowym, napawano roztworem Biotraksonu w warunkach jak w przykładzie I, w wyniku czego uzyskano przyrost masy nici równy 0,46% wagowych.

Wytworzone nici chirurgiczne, zawierające 9,02% wagowych Biotraksonu, poddano testom in vitro i in vivo jak w przykładzie I. Strefy zahamowania wzrostu bakterii przy zastosowaniu nici wzorcowej z Biotraksonem in vitro, mierzone metodą krążkowo-dyfuzyjną, były równe:

- dla Staphylococcus aureus, po 1 dniu - 34,5 mm,

- dla Escherichia coli, po 1 dniu - 37,3 mm,

- dla Pseudomanas aeruginosa, po 1 dniu - 25,8 mm.

Wzorzec leku wykazywał identyczne strefy zahamowania wzrostu bakterii jak nici wytworzone wg wynalazku, po 1 dniu badań.

Badania in vivo przeprowadzono przy użyciu nici chirurgicznych zawierających 9,02% Biotraksonu. Nićmi tymi zszyto tkanki podskórne szczurów samców rasy Wistar. Nici te przetrzymywano w tkankach zwierzą t 7 dni. Po wyję ciu ich z tkanek tych zwierzą t strefy zahamowania wzrostu stosowanych do badań bakterii przedstawiały się następująco:

- dla Staphylococcus aureus - 6,0 mm,

- dla Escherichia coli - 20,0 mm,

- dla Pseudomonas aeruginosa - 6,0 mm.

PL 199 715 B1

Ponadto u szczurów, których rany operacyjne w celach doświadczalnych specjalnie zakażono Staphylococcus aureus, a następnie wszyto w tkanki podskórne tych szczurów nici chirurgiczne zawierające Biotrakson, nie stwierdzono odczynów zapalnych ani treści wysiękowych.

P r z y k ł a d IV

Nici jak w przykładzie II, w stanie rozluźnionym, inicjowano, odżęto i ogrzewano jak w przykładzie II, z tym, że proces napawania w toluenowym roztworze nadtlenku benzoilu przeprowadzono w temperaturze 55°C w czasie 20 minut. Nici te poddano działaniu kąpieli szczepiącej zawierającej w 1 dm³: 80 g kwasu akrylowego, 4,0 g NNO i 4,0 g DF w temperaturze 95°C w czasie 60 minut, przy module kąpieli 1:40 w atmosferze azotu. Zaszczepione nici przepłukano odmineralizowaną wodą o temperaturze 95°C w czasie 20 min, wysuszono i zważono. Zaszczepione nici wykazywały przyrost masy równy 36,05% wagowych.

Zaszczepione nici napawano następnie 17% wodnym roztworem Biotraksonu w temperaturze 39°C w czasie 60 minut przy module kąpieli 1:10, po czym płukano je kilkakrotnie w odmineralizowanej wodzie o temperaturze pokojowej w czasie 3,5 minut i wysuszono do stałej masy w temperaturze 40°C w czasie 60 minut. Uzyskano przyrost masy nici równy 9,09% wagowych. Następnie nici poddano sterylizacji promieniowaniem γ dawką 25 kGy.

Dla porównania takie same nici chirurgiczne, ale nie szczepione kwasem akrylowym, napawano roztworem Biotraksonu w warunkach jak wyżej. Uzyskano 0,60% przyrost masy nici.

Otrzymane nici chirurgiczne wykazywały masę liniową 5,62 tex, wytrzymałość liniową 31,77 cN/tex, wydłużenie ε = 7,83%. Zawierały one 9,09% wagowych Biotraksonu. Nici te poddano testom in vitro na właściwości antybakteryjne jak w przykładzie I. Wyniki badań były bardzo zbliżone do wyników badań z przykładu III.

P r z y k ł a d V

Nici chirurgiczne z poli(tereftalanu etylenowego), jak w przykładzie I, w stanie rozluźnionym inicjowano, odżęto i ogrzewano jak w przykładzie I. Po inicjowaniu nici poddano działaniu kąpieli szczepiącej zawierającej w 1 dm³: 60 g kwasu metakrylowego, 4,0 g dyspergatora NNO i 5,0 g DF, w temperaturze 97°C w czasie 30 minut przy module kąpieli 1:40 w atmosferze azotu. Zaszczepione nici przepłukano odmineralizowaną wodą o temperaturze 97°C w czasie 20 minut, wysuszono i zważono. Zaszczepione nici wykazywały przyrost masy równy 45,02% wagowych, wytrzymałość w węźle prostym 2,77 daN, wydłużenie 12,36%.

Zaszczepione nici napawano następnie 20,0% wodnym roztworem Lendacinu, o temperaturze 41°C w czasie 60 minut, przy module kąpieli 1:18, po czym płukano je kilkakrotnie w odmineralizowanej wodzie o temperaturze pokojowej w czasie 3 minut i wysuszono do stałej masy w temperaturze 40°C w czasie 60 minut. Nici wykazywały przyrost masy równy 8,29% wagowych. Na koniec nici poddano sterylizacji promieniowaniem γ dawką 25 kGy.

Dla porównania takie same nici chirurgiczne, ale nie szczepione kwasem metakrylowym napawano roztworem Lendacinu w warunkach jak wyżej. Uzyskano przyrost masy nici równy 0,45%.

Otrzymane nici chirurgiczne, zawierające 8,29% wagowych Lendacinu, poddano testom in vitro i in vivo na wła ś ciwoś ci antybakteryjne w stosunku do bakterii Staphylococcus aureus, Escherichia coli i Pseudomonas aeruginosa, stosując metodę krążkowo-dyfuzyjną. Wyniki in vitro tych badań były bardzo zbliżone do wyników badań z przykładu I; wyniki badań in vivo były takie same jak w przykładzie IIl.

P r z y k ł a d VI

Nici chirurgiczne jak w przykładzie II, w stanie rozluźnionym, inicjowano, odżęto i ogrzewano jak w przykładzie IV. Nici te poddano działaniu kąpieli szczepiącej zawierającej w 1 dm³: 50 g kwasu metakrylowego, 3,5 g NNO i 3,5 g DF, w temperaturze 90°C w czasie 30 minut, przy module kąpieli 1:50 w atmosferze azotu. Zaszczepione nici przepłukano wodą o temperaturze 97°C w czasie 15 min, wysuszono i zważono. Zaszczepione nici wykazywały przyrost masy równy 40,25% wagowych. Zaszczepione nici napawano następnie 12% wodnym roztworem Lendacinu w temperaturze 41°C w czasie 55 minut przy module kąpieli 1:10, po czym płukano je kilkakrotnie w odmineralizowanej wodzie o temperaturze pokojowej w czasie 3 minut i wysuszono do stał ej masy w temperaturze 40°C w czasie 60 minut. Przyrost masy nici był równy 7,80% wagowych. W końcu nici poddano sterylizacji promieniowaniem γ dawką 25 kGy.

Dla porównania takie same nici chirurgiczne, ale nie szczepione kwasem metakrylowym napawano roztworem Lendacinu w warunkach jak wyżej. Uzyskano 0,51% przyrost masy tych nici.

PL 199 715 B1

Otrzymane nici chirurgiczne miały masę liniową 5,66 tex, wytrzymałość liniową 31,77 cN/tex, wydłużenie ε = 7,81%. Zawierały one 7,80% wagowych Lendacinu. Nici te poddano testom in vitro na właściwości antybakteryjne jak w przykładzie I. Wyniki badań in vitro były bardzo zbliżone do wyników badań z przykładu II. Wyniki badań in vivo również były podobne do wyników badań z przykładu II.

P r z y k ł a d VII

Nici jak w przykładzie I, w stanie rozluźnionym, inicjowano, odżęto i ogrzewano jak w przykładzie I, z tym, że proces inicjowania prowadzono przy module kąpieli 1:25. Nici te poddano szczepieniu w kąpieli szczepiącej zawierającej w 1 dm³: 25 g kwasu metakrylowego, 3,5 g dyspergatora NNO i 4,5 g naftalenu (NF), w temperaturze 95°C w czasie 30 minut, przy module kąpieli 1:50 w atmosferze azotu. Zaszczepione nici płukano gorącą, odmineralizowaną wodą o temperaturze 97°C w czasie 15 minut, wysuszono i zważono. Zaszczepione nici wykazywały przyrost masy równy 27,36% wagowych, wytrzymałość w węźle 2,65 daN i wydłużenie ε = 16,67%.

Zaszczepione nici napawano następnie 15% wodnym roztworem antybiotyku cefalosporynowego o nazwie handlowej Biotrakson, w warunkach jak w przykładzie I. Uzyskano przyrost masy nici chirurgicznych równy 5,02% wagowych. Tak przygotowane nici poddano sterylizacji promieniowaniem γ dawką 25 kGy.

Dla porównania takie same nici chirurgiczne, ale nie szczepione kwasem metakrylowym, napawano roztworem Biotraksonu w warunkach jak w przykładzie I uzyskując przyrost masy nici równy 0,46% wagowych.

Otrzymane nici chirurgiczne, zawierające 5,02% wagowych Biotraksonu, poddano testom in vitro jak w przykładzie III. Wyniki badań in vitro były analogiczne jak w przykładzie III, z tym, że strefa zahamowania wzrostu Escherichia coli była równa 15 mm. Nici te wszyto na okres 1 tygodnia w podskórne tkanki szczurów, uprzednio zainfekowane gronkowcem złocistym. W trakcie „leczenia” i po tym czasie zaobserwowano, że rana i tkanki mają wysiękowy odczyn treści surowiczej bez odczynów zapalnych.

P r z y k ł a d VIII

Nici z poli(tereftalanu etylenowego), inicjowane i szczepione jak w przykładzie III, o stopniu szczepienia 39,5% wagowych, napawano 15% wodnym roztworem Biotraksonu w temperaturze 40°C w czasie 90 minut przy module kąpieli 1:20, po czym płukano je kilkakrotnie w odmineralizowanej wodzie o temperaturze pokojowej w czasie 3 minut i wysuszono. Nici zawierały 11,07% wagowych Biotraksonu. Na koniec nici poddano sterylizacji promieniowaniem γ dawką 25 kGy.

Nici te wszyto w tkankę podskórną szczura i przetrzymano je w tych tkankach 7 dni.

Po tym czasie nici wyjęto, przepłukano wodą odmineralizowaną i poddano je badaniom in vitro przy użyciu szczepów bakterii jak w przykładzie I. Strefy zahamowania wzrostu stosowanych bakterii przedstawiały się następująco:

- dla Staphylococcus aureus - 6,0 mm,

- dla Escherichia coli - 20,0 mm,

- dla Pseudomonas aeruginosa - 6,0 mm.

Otrzymane nici chirurgiczne, zawierające 11,07% wagowych Biotraksonu wszyto na okres 1 tygodnia w podskórne tkanki szczurów, które były uprzednio zainfekowane gronkowcem złocistym (Staphylococcus aureus). Po tym czasie zaobserwowano, że rana i tkanki uprzednio zakażone gronkowcem nie wykazywały odczynów zapalnych i treści wysiękowych.

Claims (1)

1. Zastrzeżenie patentowe

   Sposób wytwarzania poliestrowych nici chirurgicznych o właściwościach antybakteryjnych, w którym nici poliestrowe, w postaci przę dzy jedwabnej o wytrzymał o ś ci liniowej 32,28 cN/tex, masie liniowej 4,95 tex, wydłużeniu 5,14% i liczbie skrętów 400 ± 40 skr/m, bądź plecionki o wytrzymałości w węźle prostym 2,73 daN, grubości 0,410 mm, wydłużeniu 6,2%, napawa się roztworem nadtlenku benzoilu w toluenie, następnie poddaje odżęciu, ogrzewa, szczepi w wodnej kąpieli szczepiącej zawierającej kwas akrylowy lub metakrylowy oraz difenyl i/lub dyspergator, bądź mieszaninę naftalenu i dyspergatora, którym jest mieszanina soli skondensowanych wielordzeniowych sulfokwasów aromatycznych i po wypłukaniu w odmineralizowanej wodzie i wysuszeniu, napawa wodnym roztworem antybiotyku, po czym płucze w odmineralizowanej wodzie, suszy w temperaturze 40°C w czasie 60 minut i sterylizuje dawką promieniowa γ 25 kGy, znamienny tym, że nici napawa się roztworem nadtlenku benzoilu o stężeniu 4-5%, w temperaturze 45-55°C w czasie 20-30 minut przy stosunku masy

   PL 199 715 B1 nici do masy kąpieli, czyli module kąpieli od 1:10 do 1:25, nici po napawaniu ogrzewa w temperaturze 93-97°C w czasie 15-20 minut, szczepienie prowadzi się w kąpieli zawierającej 25-80 g/dm³ kąpieli kwasu akrylowego lub metakrylowego oraz 3,5-5,0 g/dm³ kąpieli difenylu i/lub dyspergatora, bądź mieszaniny naftalenu i dyspergatora, przy module od 1:3 5 do 1:50 w temperaturze 93-97°C w czasie 30-60 minut w atmosferze azotu, zaszczepione włókna płucze się w odmineralizowanej wodzie o temperaturze około 97°C w czasie 15-20 minut, zaś proces napawania antybiotykiem prowadzi się przy użyciu wodnego roztworu antybiotyku cefalosporynowego jak Lendacin lub Biotrakson, o stężeniu 12-20%, w temperaturze 37-41°C w czasie 60-90 minut przy module kąpieli od 1:10 do 1:20.