PL199183B1 - Urządzenie zbierające mocz koni - Google Patents

Abstract

Przedmiot wynalazku stanowi urz adzenie zbieraj ace mocz koni, zw laszcza klaczy, zawieraj ace wyd luzony po- jemnik zbiorczy zawieszany poziomo pod brzuchem konia, cz esc srodkow a, dolaczon a do pojemnika zbiorczego w obszarze tylnych nóg konia, przeprowadzon a pomi edzy tylnymi nogami oraz elementy mocuj ace do mocowania urz adzenia zbieraj acego mocz do uprz ezy przytrzymuj acej, które charakteryzuje si e tym, ze zw ezaj aca si e lejkowato cz esc srodkowa (9), dolaczona jest do pojemnika zbiorcze- go w obszarze tylnych nóg konia, przechodzi w króciec (9a) o postaci w eza o pionowym po lozeniu, górna cz esc (10) osadzona na kró ccu (9a) polaczona z nim mocno za pomo- c a szyjki (10a) w postaci w eza, i wyposa zona w muszl e przechwytuj ac a mocz (10b) dopasowan a do sromu klaczy i przylegaj ac a do niego szczelnie; elementy mocuj ace do mocowania urz adzenia zbieraj acego mocz do uprz ezy przytrzymuj acej zawieraj a przynajmniej kilka nak ladek (11a) i (11b) z jedn a lub z wieloma dziurkami, przy czym nak ladki (11a) umieszczone s a obustronnie, w bocznym górnym obszarze pojemnika zbiorczego (8), a nak ladki (11b) umieszczone s a obustronnie, w górnym obszarze górnej cz esci (10) na tylnej stronie. Muszla przechwytuj aca mocz (10b) w górnej cz esci (10) w widoku z boku przebiegaj ac od strony wewn etrznej ma kszta lt litery S a w widoku od strony wewn etrznej jako wieniec (10d) otaczaj acy otwór wlotowy moczu (10c), o kszta lcie owalnym zbli zonym do jajowatego. Urz adzenie zbieraj ace mocz klaczy wed lug wynalazku polaczone jest z uprz eza przytrzymuj ac a, co umo zliwia swobod e ruchu konia. PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie zbierające mocz, przeznaczone dla koni. Urządzenie zbierające mocz według wynalazku, jest przeznaczone zwłaszcza do pozyskiwania naturalnej mieszanki sprzężonych estrogenów z moczu źrebnych klaczy.

Estrogeny stosuje się w medycynie do hormonalnej terapii zastępczej. Mieszaniny estrogenów stosuje się zwłaszcza do leczenia i profilaktyki przy dolegliwościach występujących u kobiet w okresie przekwitania po naturalnej lub nienaturalnej menopauzie. W tym celu szczególnie skuteczne i tolerowane okazały się naturalne mieszaniny sprzężonych estrogenów (CE=conjugated estrogen) występujących w moczu źrebnych klaczy (PMU=pregnant mares' urine).

Zbieranie moczu jest więc znaczącą czynnością w pozyskiwaniu hormonów i wymaga odpowiednich urządzeń umożliwiających chwytanie moczu w sposób praktyczny i znośny dla zwierzęcia. Zwłaszcza urządzenie powinno być lekkie do noszenia i znośne przy normalnym zachowaniu się konia podczas ruchu i odpoczynku.

Poza tym urządzenie powinno umożliwiać elastyczne (łatwe umieszczanie i zdejmowanie względnie wymianę) oraz możliwie czyste (bez Faces) i chroniące hormony zbierane w moczu.

Urządzenie zbierające mocz powinno wystarczająco łatwo dać się mocować na koniu w żądanym położeniu dzięki dopasowaniu uprzęży do indywidualnych rozmiarów konia. Po umocowaniu urządzenia zbierającego mocz nie powinno być już konieczności dodatkowego poprawiania i przy zapewnieniu możliwie największej swobody ruchu konia, powinno być zapewnione zbieranie moczu, bez jego utraty.

Zadaniem wynalazku jest więc opracowanie elastycznie mocowanego i wymienialnego urządzenia zbierającego mocz montowanego na uprzęży przytrzymującej dla koni, spełniających wysokie wymagania praktycznego zastosowania oraz wygody w noszeniu przez konia.

Zadanie to zostało rozwiązane za pomocą opisanego urządzenia zbierającego mocz (zbiornik na mocz dla klaczy), a zwłaszcza za pomocą kombinacji uprzęży przytrzymującej z urządzeniem na mocz dla klaczy.

Według wynalazku proponuje się urządzenie zbierające mocz przeznaczone dla koni, zwłaszcza dla klaczy zawierające

- wydł u ż ony pojemnik zbiorczy zawieszany poziomo pod brzuchem konia,

- część ś rodkową, dołączoną do pojemnika zbiorczego w obszarze tylnych nóg konia, przeprowadzoną pomiędzy tylnymi nogami

- elementy mocują ce do mocowania urzą dzenia zbieraj ą cego mocz do uprzęży przytrzymują cej, które to urządzenie charakteryzuje się tym, że (a) zwężająca się lejkowato część środkowa (9), dołączona jest do pojemnika zbiorczego w obszarze tylnych nóg konia, przechodzi w króciec (9a) o postaci węża o pionowym położeniu, (b) górną część (10) osadzoną na króćcu (9a) połączoną z nim mocno za pomocą szyjki (10a) w postaci węża, wyposaż oną w muszlę przechwytują c ą mocz (10b) dopasowaną do sromu klaczy i przylegają c ą do niego szczelnie; i (c) elementy mocujące do mocowania urządzenia zbierającego mocz do uprzęży przytrzymującej zawierające przynajmniej kilka nakładek (11a) i (11b) z jedną lub z wieloma dziurkami, przy czym (i) nakładki (11a) umieszczone są obustronnie, w bocznym górnym obszarze pojemnika zbiorczego (8), a (ii) nakładki (11b) umieszczone są obustronnie, w górnym obszarze górnej części (10) na tylnej stronie.

Urządzenie zbierające mocz klaczy, charakteryzuje się tym, że muszla przechwytująca mocz (10b) w górnej części (10) w widoku z boku przebiegając od strony wewnę trznej ma kształ t litery S a w widoku od strony wewnętrznej jako wieniec (10d) otaczający otwór wlotowy moczu (10c), o kształcie owalnym zbliżonym do jajowatego.

Urządzenie zbierające mocz klaczy, charakteryzuje się także tym, że połączone jest z uprzężą przytrzymującą, przy czym

a) uprząż przytrzymująca zawiera uprząż podstawową obejmującą okolice lędźwi i krzyża konia, opadającą po obu stronach do dolnej linii tułowia, zawierającą siatkę (7) o dużych oczkach, do której rozłącznie ale w ustalonym położeniu podwieszone jest urządzenie zbierające mocz,

b) uprząż podstawowa wykonana z pasów obejmuje

PL 199 183 B1

- pas podbrzuszny (1) opinają cy obustronnie konia od grzbietu do podpiersia, przy którym w bocznej, górnej jego części, w odstę pach wzglę dem siebie, usytuowane s ą przynajmniej dwa elementy mocujące (1a) o regulowanej długości,

- pas napiersiowy (2) przebiegają cy wokół przedpiersia lub łopatki poziomo, po obu bokach konia, aż do pasa podbrzusznego;

- pas podpiersiowy (3), przebiegający od łopatki, pomię dzy przednimi nogami do pasa podbrzusznego;

- pas nakłębowy (4), przebiegaj ą cy po obu bokach konia, od kłębu do pasa napiersiowego;

- pas ogonowy (5) o przestawnej dł ugoś ci, przebiegaj ą cy od pasa nakłębowego wzd ł u ż krę gosłupa, ponad grzbietem, lędźwiami i krzyżem konia aż do nasady ogona, z pętlą podogonia (5a) obejmującą nasadę ogona;

- pas boczny (6), przebiegają cy poziomo po obu bokach konia na wysokoś ci ł opatki, od pasa nakłębowego do pasa podbrzusznego;

przy czym poszczególne pasy uprzęży podstawowej wyposażone są w elementy do ustalania długości pasa i mocowane szwami lub nitami lub rozłącznie przez elementy łączące o zmiennej długości, w razie potrzeby zupełnie lub częściowo rozłączalne, są wzajemnie połączone

c) siatka (7) jest mocowana na elemencie mocującym (1a) o regulowanej długości znajdującym się w górnej części pasa podbrzusznego.

Specjalny element uprzęży przytrzymującej, służący do zawieszenia względnie do przymocowania na koniu urządzenia zbierającego mocz, wykonany jest w postaci siatki 7 o dużych oczkach. Zastosowanie siatki jako części składowej uprzęży przytrzymującej np. ma tę zaletę, że stwarza możliwość zamocowania dowolnych urządzeń zbiorczych moczu i umożliwia łatwe ustawienie i regulację tego urządzenia na korpusie konia. Siatka ta jest więc bardzo korzystna dla optymalnego zawieszenia i ustalenia urzą dzeń zbiorczych moczu zwł aszcza dla klaczy, gdyż zapewnia moż liwie bez strat, zbieranie moczu klaczy przy trwałym i nienagannym ustaleniu i regulacji urządzenia zbierającego mocz. Przez zastosowanie siatki do zawieszania urządzeń zbierających mocz i stworzonych przez to możliwości ustalania i korygowania położenia tego urządzenia zbierającego uzyskuje się znaczne polepszenie zbierania moczu. Ponadto przez użycie siatki, w przeciwieństwie np. do końskiej derki, unika się możliwości pocenia się konia.

Przy stosowaniu uprzęży przytrzymującej z siatką, nie ma więc obawy zakłóceń w uzyskiwaniu estrogenu przez straty hormonów na skutek wydzielania potu.

Boczne końce siatki mogą zwisać maksymalnie aż do dolnej linii tułowia, a w innym przykładowym wykonaniu wystarcza, gdy boczne końce siatki opadają do wysokości pasa przedpiersia 2. Zwisające końce siatki, w razie potrzeby, mogą być dodatkowo podtrzymywane przez jeden lub wiele luźno rozmieszczonych pasów przeprowadzonych pod koniem z jednej strony na drugą. Siatka o dużych oczkach wykonana jest z materiałów tolerowanych przez konie, takich jak np. nylon, względnie sztuczne włókno, skóra lub konopie. Grubość tkaniny siatki musi zapewniać przy tym wystarczającą wytrzymałość, aby wytrzymywać w praktyce nawet długotrwałe obciążenia. Brzegi siatki, w korzystnym wykonaniu siatki, wykonane są jako wzmocnione. Ponadto zaleca się aby brzegi siatki poddać np. obróbce termicznej, aby przez nadtopienie włókien nylonowych uniemożliwić rozplatanie się włókien.

Poniższe dane co do rozmiarów siatki wyjaśniają ukształtowanie jej pod tym względem tylko przykładowo. Jest oczywiste, że fachowiec może je zmieniać zależnie od indywidualnych warunków, wymagań lub innych warunków ramowych przy wykonywaniu wynalazku w określonym miejscu. Wielkość oczek siatki wynosi na ogół 30 do 60 mm. Jako celowa okazała się zwłaszcza wielkość oczek wynosząca około 45 mm. Średnica przekroju poprzecznego (grubość) sznurków siatki wynosi 3 do 8 mm, zwł aszcza okoł o 5 mm.

Wynalazek stanowi urządzenie zbierające mocz dla klaczy (zbiornik na mocz dla klaczy), charakteryzujące się tym, że ma:

- wydł u ż ony pojemnik zbiorczy 8 zawieszalny pod brzuchem ko ń skim w poł o ż eniu poziomym,

- część środkową 9, dołączoną do pojemnika zbiorczego w obszarze tylnych nóg konia i zwężającą się lejkowato, która przeprowadzona jest pomiędzy tylnymi nogami i w kierunku zadu konia przechodzi w giętki, rurowy króciec 9a o położeniu pionowym,

- górną część (głowicową) 10 osadzoną na króćcu 9a, połączoną z nim mocno za pomocą szyjki 10a w kształcie giętkiej rury, z dopasowaną do wylotu sromu klaczy i przylegającą do niej szczelnie muszlę przechwytującą 10b, i

PL 199 183 B1

- przynajmniej kilka nakładek 11a, 11b z jednym lub wieloma oczkami do mocowania urządzenia zbierającego mocz 8 do uprzęży, przy czym

a) nakładki 11a umieszczone są obustronnie w bocznym górnym obszarze pojemnika zbiorczego 8, a

b) nakładki 11b umieszczone są obustronnie w górnym obszarze górnej części 10, na tylnej stronie muszli przechwytującej (10b).

Urządzenie zbierające mocz, według wynalazku, może być wykonane ze wszystkich tolerowanych przez konia, odpornych na mocz materiałów, takich jak np. lateks, sylikon itp., i przetworzonych w sposób znany dla tych materiałów (np. metodą zanurzeniową lub przez odlewanie wtryskowe). W razie potrzeby tkaniny mogą służyć za podłoże, które pokrywa się warstwą materiałów lub materiałem gumowym albo poliuretanowym itp, tzn. materiałami stosowanymi do pokrywania nieprzemakalnych ubrań względnie płacht namiotowych. Jako tkaniny stosuje się różne materiały z włókien naturalnych lub sztucznych, np. tkaniny bawełniane, nylonowe, itp. Poszczególne części zbiornika na mocz można sklejać lub zgrzewać. W razie potrzeby cały zbiornik na mocz, po połączeniu razem poszczególnych części można pokryć dodatkową warstwą ochronną o żądanej grubości z lateksu lub sylikonu (np. metodą zanurzeniową lub przez odlewanie wtryskowe).

Dogodnymi materiałami okazały się dotychczas zwłaszcza lateks (handlowych rodzajów) lub gumowane tkaniny a dla poszczególnych części, także sylikon. Lateks lub sylikon nadają się przy tym np. do wykonywania górnej części 10 urządzenia zbiorczego, a lateks lub gumowane tkaniny nadają się zwłaszcza do wykonywania części gromadzącej, tzn. pojemnika zbiorczego 8 i ewentualnie elementu środkowego 9. Urządzenie zbierające mocz zgodnie z przeznaczeniem powinno być wystarczająco mocne, jednakże stosunkowo elastyczne tak, aby zapewnić pracę w trudnych warunkach i jednocześ nie wygodne warunki noszenia. Ze wzglę du na ogólnie elastyczną budowę zbiornika na mocz dla klaczy, celowe jest aby te obszary, które podczas użytkowania narażone są szczególnie na naprężenia lub które wymagają lepszej stabilności kształtu, wyposażyć w usztywnienia. Okazało się korzystne, aby w części środkowej 9, obszar 9b króćca 9a, na którym nasadzona jest szyjka 10a górnej części 10, usztywnić od środka za pomocą krótkiego wkładu w kształcie rurki.

Nakładki zawieszeniowe z oczkami w postaci dziurek do mocowania urządzenia zbierającego przy siatce 7, mogą być ukształtowane dowolnie jeżeli tylko spełniają swój cel. Tak np. umieszczone po bokach pojemnika zbierającego nakładki mogą być osobnymi nakładkami, każda z jedną dziurką, lub zespoloną nakładką skrzydełkową z wieloma dziurkami. Korzystne są np. pojedyncze lub skrzydełkowe nakładki 11 zawierające 2 lub 3 dziurki. Nakładki 11b przy górnej części 10 zbiornika na mocz, zamiast pojedynczych nakładek z jedną dziurką, mogą być wykonane również jako małe nakładki skrzydełkowe każda z dwoma lub trzema dziurkami, jak uwidoczniono to np. na fig. 5b. Ewentualnie zbiornik na mocz dla klaczy, w środkowym, tylnym obszarze górnej części 10 może zawierać dodatkowe nakładki 11c (fig. 5a), które jednak nie są niezbędne i mogą być pominięte, jak widać to z fig. 5b. Zamocowanie urządzenia zbierającego mocz za pomocą nakładek do siatki uprzęży przytrzymującej dokonuje się w różny sposób, np. za pomocą sznurów, elementów napinających, pasów lub podobne. Korzystne w praktycznym zastosowaniu okazało się zwłaszcza mocowanie za pomocą elementów napinających. Można stosować znajdujące się w handlu elementy wyposażone w haki. Korzystne, ze względu na małe niebezpieczeństwo zranienia konia, są elementy napinające lub linki gumowe z płasko przylegającym karabińczykiem, np. z tworzywa sztucznego.

Przykładowe wykonanie zbiornika na mocz dla klaczy zostanie wyjaśnione na podstawie podanych rozmiarów, przy czym podane rozmiary należy rozumieć jako rząd wielkości, które fachowiec może zmieniać i dopasowywać do indywidualnych warunków i wymagań, np. do typu konia. Długość pojemnika zbiorczego 8, łącznie z poziomą częścią elementu środkowego 9, wynosi 40 do 55 cm i ma ś rednicę przekroju poprzecznego wynoszą c ą 12 do 20 cm, zwłaszcza okoł o 15 cm. Wysokość części środkowej 9, od krawędzi dolnej pojemnika zbiorczego do krawędzi górnej króćca 9a wynosi około 30 do 35 cm i ma średnicę przekroju poprzecznego w obszarze króćca 9a wynoszącą około 6 do 8 cm. Rurowy element usztywniający w obszarze 9b ma wysokość około 7 do 10 cm i średnicę przekroju poprzecznego wynoszącą około 6 do 8 cm. Przylegająca do części środkowej 9 górna część 10 posiada wysokość (mierzoną pionowo od króćca do krawędzi górnej) wynoszącą około 30 do 35 cm, łącznie z obszarem nakładania się z króćcem 9a. Inne szczegóły i rozmiary części górnej zostaną poniżej opisane oddzielnie. Rozmiary nakładek skrzydełkowych 11a, mierząc poziomo i przy wyposażeniu w trzy oczka, wynoszą około 15 do 20 cm, a przy czterech oczkach, około 20 do 30 cm, natomiast wysokość mają w sumie około 13 do 15 cm licząc ze swobodnym obszarem z oczkami, odstająPL 199 183 B1 cym od pojemnika zbiorczego 8 i mającym wysokość około 6 cm, a który to obszar jest nie połączony z pojemnikiem zbiorczym 8 przez sklejanie lub zgrzanie. Pojedyncze nakł adki przy górnej części 10, z reguł y mają swobodny, odstaj ą cy obszar zawierają cy oczka i mają cy rozmiary 6 x 6 cm ± 1 cm. Mał e nakładki skrzydełkowe np. z dwoma oczkami, mają szerokość około 8 do 10 cm i wysokość również około 6 cm ± 1 cm. Celowo przy części górnej 10 znajdują się nakładki skrzydełkowe 11b o średniej wielkości, jak widać to na fig. 5b. Patrząc na górną część 10 od tyłu widać, że nakładki skrzydełkowe 11b w tej odmianie wynalazku tworzą umieszczony przy tej górnej części 10 prostoką t o poziomym wymiarze około 20 do 22 cm i wymiarze pionowym wynoszącym około 12 do 14 cm, przy czym w czterech narożach tego prostokąta znajdują się oczka. Takie ukształtowanie nakładek 11b przyczynia się korzystnie do stabilności tej górnej części, zwłaszcza pod względem zamocowania podczas użytkowania a również pod względem ustalenia położ enia. Górna część uzyskuje przez to większą stabilność od tyłu, a nakładki nie mogą się tak szybko rozerwać. Grubość ścianki urządzenia zbierającego mocz, przy zastosowaniu np. lateksu lub gumowanych tkanin, wynosi kilka milimetrów, a w przypadku sylikonu może wynosić 10 do 15 mm. Grubość ścianki dopasowuje się zależnie od żądanej elastyczności względnie sztywności, przy czym nakładki, ze względu na większe obciążenia, są trochę grubsze niż pozostałe części zbiornika na mocz.

Według wynalazku ukształtowanie górnej części (głowicy) 10 urządzenia zbierającego mocz (zbiornika na mocz dla klaczy) wykazuje następujące cechy:

- umieszczoną w górnym obszarze i w widoku z boku przebiegającą od strony wewnętrznej w kształ cie litery S, muszlę przechwytują c ą 10b dopasowaną do sromu klaczy i szczelnie do niej przylegającą, przy czym

- muszla przechwytująca mocz w widoku od strony wewnętrznej wykonana jest jako wieniec 10d otaczający otwór wlotowy 10c moczu, i mający kształt owalny zbliżony do jajowego, a

- w dolnym obszarze górnej części ma giętką rurową szyjkę 10a, która służy do połączenia górnej części z króćcem wlotowym 9a pojemnika zbierającego mocz.

Dla optymalnego, możliwie bez strat zbierania moczu, kształt górnej części 10 urządzenia zbierającego mocz, według wynalazku, jest w specjalny sposób tak wykonany, że dopasowany jest geometrycznie do budowy anatomicznej wylotu pochwy klaczy i zawiera szczelnie przylegającą muszlę przechwytującą mocz 10b. Muszla przechwytująca zamyka górny obszar górnej części 10, i w widoku bocznym przebiega w kierunku wylotu pochwy swą wewnętrzną stroną o kształcie litery S. W widoku od strony wewnętrznej muszla przechwytująca wykonana jest jako wieniec 10c otaczający otwór wlotowy moczu o kształcie owalnym względnie jajowatym lub o kształcie opływowym. Muszla przechwytująca wykonana jest korzystnie z takich samych elastycznych materiałów co pozostałe części urządzenia zbierającego mocz, np. z lateksu, sylikonu lub podobnych. Część górna ukształtowana jest również elastycznie, przy czym dla zwiększenia stabilności podczas użytkowania lub do poprawy zdolności do pracy w trudnych warunkach, celowe jest wyposażenie tylnego, górnego obszaru górnej części 10, tzn. obszaru nasadzania nakładek 11b oraz ewentualnie łącznie z obszarem kilku centymetrowym powyżej i/lub poniżej obszaru 11b, we wzmocnienia lub wyposażenie go w elastyczne elementy usztywniające. Te elementy wzmacniające względnie elementy usztywniające są połączone z nakładkami 11b i dobrane do grubości ich materiału. Tego rodzaju element usztywniający 12 przedstawiony jest na fig. 5b dla pojedynczej nakładki i ma szerokość odpowiadającą szerokości tylnej strony górnej części, tzn. około 6 do 7 cm, oraz wysokość około 8 cm. Korzystnie wykonana część górna 10 z elementem usztywniającym w kombinacji z dwustronnymi, dwuoczkowymi nakładkami skrzydełkowymi 11b przedstawiona jest na fig. 5b i została opisana powyżej z podaniem przykładowych wymiarów.

Geometryczne wymiary muszli przechwytującej zawarte są z reguły w podanych niżej zakresach, przy czym podawane wymiary należy traktować jako zmienne, tzn. przykładową pomoc orientacyjną przy indywidualnym kształtowaniu i dopasowywaniu w konkretnym zastosowaniu, np. do danego typu konia. Dla normalnego konia (typ normalny) wymiary te z reguły wynoszą:

a) wymiary otworu wlotowego moczu 10c: oś wzdłużna (pionowa) około 9 do 13 cm, oś poprzeczna w dolnym obszarze, mierzona około 2 cm powyżej dolnej krawędzi wewnętrznej, wynosi 4 do 7 cm, a w górnym obszarze, mierzona około 2 cm poniżej górnej krawędzi wewnętrznej, wynosi 2 do 4 cm,

b) wieniec 10d: oś wzdłużna (pionowa) około 12 do 18 cm, oś poprzeczna, w dolnym obszarze (mierzona tak jak dla otworu przechwytywania moczu) około 7 do 12 cm, w górnym obszarze (mierzona tak jak dla otworu przechwytywania moczu) około 5 do 9 cm. Grubość wieńca wynosi około 1,5 do 2,5 cm.

PL 199 183 B1

Dla koni zimnokrwistych (typu zimnokrwistego) otwór wlotowy moczu jest z reguły większy od opisanego uprzednio dla typu normalnego. Tak więc rozmiar otworu wlotowego moczu dla typu zimnokrwistego, w przypadku osi wzdłużnej (pionowej) ma rozmiar około 13 do 20 cm, przy czym pozostałe wymiary odpowiadają wymiarom dla typu normalnego podanym w pkt. a) i b).

W widoku bocznym górnej części (np. na fig. 2) boczny pionowy rozmiar łuku zewnętrznego górnej części o kształcie S, wynosi na wysokości dolnego końca muszli przechwytującej 10b (tzn. na fig. 2, na wysokości nakładek 11c) około 10 do 15 cm, a odpowiednio boczny rozmiar pionowy położonego nad nim łuku wewnętrznego części górnej o kształcie S, wynosi około 7 do 12 cm.

Muszla przechwytująca, w razie potrzeby, w górnym obszarze wieńca może posiadać karb (karb zaporowy), który układa się pomiędzy wylotem pochwy i zakończeniem odbytnicy, na kształt zastawki i korzystnie wspiera ustawienie i środkowe ustalenie położenia muszli przechwytującej ponad wylotem pochwy. Tak więc jeżeli muszla przechwytująca, przy położeniu się klaczy, przesunie się przypadkowo ze swego początkowego położenia, to przy jej podniesieniu się, wskutek ruchu zwierzęcia, powróci ponownie w prawidłowe położenie.

Ponadto, zwłaszcza przy typie normalnym, korzystne jest, aby przy części górnej 10, od strony konia, ponad muszlą przechwytującą umieścić cienki, bardzo elastyczny, wysunięty daszek 13 wykonany np. z lateksu względnie sylikonu, służący do odseparowania kału oraz niewielkich ilości wypływającej po kale cieczy. Wysunięty daszek 13 nie jest jednak bezwzględnie konieczny, a działanie części górnej 10 według wynalazku jest zapewnione pod każdym względem w sposób optymalny również bez takiego daszku. Z reguły taki daszek nie jest więc konieczny zarówno przy typie normalnym jak i przy typie zimnokrwistym, a koni typu Hafling z reguły nie wyposaża się w wysunięty daszek. Daszek taki okazuje się jednak celowy dla określonych ras końskich i ich typów lub zwłaszcza dla klaczy, które już często były źrebne. Jeżeli górna część 10 jest wyposażona w daszek 13 to wystarczą niewielkie jego rozmiary, które dla dopasowania do zwierzęcia wynoszą 4 x 4 do 6 x 6 cm, przy tym 2 do 3 cm naklejone jest lub zgrzane na części górnej 10, a pozostałe maksymalnie 2 do 3 cm (względnie po dopasowaniu skrócone jeszcze bardziej do 1 do 2 cm) jako właściwy wysunięty daszek wystaje po stronie muszli przechwytującej. Maksymalne rozmiary tego daszka, przy dopasowaniu do zwierzęcia, znajdują się w zakresie, maksymalnie 8 x 8 do 10 x 10 cm, przy czym wtedy 4 do 5 cm przylega, przyklejone lub nagrzane, do części górnej 10 a pozostała część wynosząca 4 do 5 cm, jako właściwy daszek, wystaje od strony muszli przechwytującej. Przy wykonywaniu górnej części 10 z daszkiem, należy zwrócić uwagę na to, aby daszek miał wstępnie pewien nadmiar długości wynoszący kilka centymetrów (np. około 2 do 5 cm), co umożliwia łatwe indywidualne dopasowanie długości daszka do danego zwierzęcia, za pomocą zwykłego przycięcia i ewentualnie zaokrąglenia naroży. Za pomocą takiego daszka służącego do oddzielenia kału, również w uprzednio opisanych przypadkach niekoniecznego zastosowania daszka, unika się niepożądanego zanieczyszczenia moczu kałem, zapewniając dobrą jakość i czystość zebranego moczu.

Opisane zalety związane z urządzeniem zbierającym mocz połączonym z uprzężą przytrzymującą, wynalazek zapewnia jeszcze inne zalety.

Uprząż przytrzymująca z siatką 7 jest uniwersalna w zastosowaniu i ze względu na swą budowę łatwa w obsłudze. Urządzenia zbierające mocz można przy niej zawiesić elastycznie i z dobrym ustaleniem położenia. Umieszczanie względnie zdejmowanie uprzęży, po dokonanym zasadniczym jej ustawieniu, przeprowadza się płynnymi ruchami tak, że nie ma obawy zaniepokojenia konia przez niezamierzone gwałtowne manipulacje mogące powodować niebezpieczeństwo. Zdejmowanie względnie nakładanie uprzęży przytrzymującej dokonuje się więc w 2 do 3 min., przy czym z reguły otwiera się tylko złącza znajdujące się w położonych pomiędzy przednimi nogami pasach podbrzusznym i podpiersiowym. Uprząż przytrzymująca może być noszona przez długi czas zarówno z urządzeniem zbierającym mocz jak i bez niego. Możliwe jest więc np. 24-godzinne zbieranie moczu przy odpowiedniej opiece i zachowaniu czystości urządzenia zbiorczego, przy czym urządzenie zbierające mocz przynajmniej dwukrotnie w ciągu dnia może być łatwo zdejmowane z konia względnie wymieniane w celu opróżnienia i oczyszczenia. Koń z uprzężą przytrzymującą może swobodnie się poruszać z urządzeniem zbierającym mocz. Ze względu na to, że koń ma zapewnioną dużą elastyczność i swobodę ruchu, przy stosowaniu uprzęży przytrzymującej z urządzeniem zbierającym mocz lub bez niego, nie ma potrzeby utrzymywania konia na uwięzi. Możliwe jest więc poruszanie się konia po łące również z zawieszonym urządzeniem zbierającym mocz. Również źrebię może samodzielnie ssać w dowolnym czasie klacze z podwieszonym urządzeniem zbierającym mocz (np. fig. 6b). Urządzenie zbierające mocz ze względu na wybrane materiały i budowę jest bardzo mocne i może być stosowane

PL 199 183 B1 zarówno w gorących jak i w zimnych strefach globu. Uprząż przytrzymująca z urządzeniem zbierającym mocz może więc być łatwo dostosowana do lokalnych warunków hodowli koni przy której zbierany jest mocz. Przykładowo, w razie potrzeby cała uprząż przytrzymująca i urządzenie zbierające mocz można łatwo zdejmować i ponownie nakładać lub uprząż przytrzymująca może pozostawać na koniu dłuższy czas, a w razie potrzeby zdejmowane jest tylko urządzenie zbiorcze, np. na czas pobytu konia na łące podczas dnia, gdy przewiduje się tylko nocne zbieranie moczu. Jednakże całość uprzęży przytrzymującej z urządzeniem zbiorczym, przy odpowiedniej pielęgnacji i regularnym opróżnianiu, może pozostawać na koniu dłuższy czas, bez ograniczenia jego swobody ruchu względnie możliwości wypasu na łące, lub możliwości ssania źrebiętom.

Przedmiot wynalazku przedstawiono na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat uprzęży przytrzymującej do umieszczenia na koniu urządzenia zbierającego mocz, fig. 2, 3 - widok urządzenia zbierającego mocz, fig. 4 - widok muszli przechwytującej, fig. 5, 6, 7 - urządzenie zbierające mocz zamontowane na koniu, fig. 8, 9 - górną część urządzenia zbierającego mocz.

Figura 1

Schematyczny widok uprzęży przytrzymującej, służącej do umieszczenia na koniu urządzenia zbierającego mocz.

Pas podbrzuszny 1; elementy mocujące 1a o przestawnej długości pas napiersiowy 2; pas podpiersiowy 3 (podpiersień); pas nakłębowy 4; pas ogonowy 5 z pętlą podogonia 5a; pas boczny 6; siatka 7.

Figura 2

Widok boczny urządzenia zbierającego mocz z bocznym widokiem górnej części 10;

Pojemnik zbiorczy 8 z możliwym położeniem giętkiego węża odpływowego moczu 8a; część środkowa 9 z giętkim rurowym króćcem 9a i obszarem usztywnionym 9b; część górna 10 z szyjką 10a, która obejmuje kołnierzowo króciec 9a w obszarze usztywnionym 9b; muszla przechwytująca mocz 10b; nakładki 11a w postaci nakładek skrzydełkowych, każda z czterema oczkowymi dziurkami (zamiast trzech dziurek w korzystnym wykonaniu); pojedyncza nakładka 11b; możliwe do zastosowania pojedyncze nakładki 11c, które ewentualnie mogą być przesunięte do góry, do nakładek 11b i zgrzane z nimi w małe nakładki skrzydełkowe o 2 dziurkach każda; wysunięty daszek 13 jako osłona przed kałem i cieczą pochodzącą z zakończenia odbytnicy.

Figura 3

Widok boczny urządzenia zbierającego mocz z widokiem wewnętrznej strony muszli przechwytującej mocz 10b:

do 10a i 11a do 11b patrz wyjaśnienia do fig. 2; muszla przechwytują ca mocz 10b z otworem wlotowym moczu 10c; wieniec 10d muszli przechwytującej mocz.

Figura 4

Powiększony widok wewnętrznej strony muszli przechwytującej mocz 10b:

9b do 11b patrz wyjaśnienia do fig. 3; wysunięty daszek 13 jako oddzielacz kału i oddzielacz cieczy z zakończenia odbytnicy.

Figura 5a

Widok tylno-boczny części górnej 10 urządzenia zbierającego mocz z poszczególnymi nakładkami:

szyjka 10a części górnej, przy muszli przechwytującej mocz 10b; pojedyncze nakładki 11b; stosowane ewentualnie pojedyncze nakładki 11c, które można ewentualnie przesunąć do góry, do nakładek 11b i zgrzać z nimi w małe nakładki skrzydełkowe, z dwoma dziurkami każda; usztywnienie 12 w obszarze górnej części (głowicowej), ewentualnie zgrzane z nakładkami 11b; wysunięty daszek 13 jako oddzielacz kału i cieczy z zakończenia odbytnicy.

Figura 5b

Widok z tyłu korzystnej postaci wykonania górnej części 10 urządzenia zbierającego mocz, z obustronnymi nakładkami skrzydełkowymi zawierającymi po dwie dziurki:

szyjka 10a części górnej; nakładki skrzydełkowe 11b; skojarzone z usztywnieniem 12 w obszarze głowicowym, tzn. tu ewentualnie zgrzanym z nakładkami 11b.

Figura 6a

Widok z boku urządzenia zbierającego mocz umocowanego na koniu:

pas 1 z elementami mocującymi 1a o przestawnej długości, do mocowania siatki 7; urządzenie zbierające mocz z widocznym pojemnikiem zbierającym mocz 8; element napinający (ekspander) 14.

PL 199 183 B1

Figura 6b

Widok urządzenia zbierającego mocz umocowanego na koniu podczas użytkowania, z częścią górną według fig. 5b i ze ssącym źrebięciem.

Figura 7a

Widok od tyłu urządzenia zbierającego mocz umocowanego na koniu:

pętla podogonia 5a; siatka 7; króciec odpływowy 9a z obszarem usztywnionym 9 b i z szyjką 10a obejmującą kołnierzowo część górną (głowicową) 10 urządzenia zbierającego mocz; nakładki 11b i 11c, patrz fig. 2 dla dalszych wyjaśnień; element napinający (ekspander) 14.

Figura 7b

Widok od tyłu urządzenia zbierającego mocz umocowanego na koniu:

pętla podogonia 5a; siatka 7; króciec odpływowy 9a z obszarem usztywnionym 9b i obejmującą kołnierzowo szyjką 10a części górnej 10 urządzenia zbierającego mocz; nakładki skrzydełkowe 11b, element napinający 14.

Figura 8

Szczegółowy widok od tyłu górnej części (głowicowej) 10 urządzenia zbierającego mocz, przylegającej do konia:

5a do 14 patrz wyjaśnienia przy fig. 7a.

Figury 9a i 9b

Szczegółowe widoki od tyłu górnej części 10 urządzenia zbierającego mocz z nakładkami skrzydełkowymi, przylegającej do konia:

5a pętla podogonia; szyjka 10a części górnej; nakładki skrzydełkowe 11b po każdej stronie z dwiema dziurkami, skojarzone z usztywnieniem 12 w obszarze głowicowym, tzn. zgrzane tu ewentualnie z nakładkami skrzydełkowymi 11b; element napinający 14.

Claims (3)

1. Urządzenie zbierające mocz koni, zwłaszcza klaczy, zawierające

- wydł u ż ony pojemnik zbiorczy zawieszany poziomo pod brzuchem konia,

- część ś rodkową, dołączoną do pojemnika zbiorczego w obszarze tylnych nóg konia, przeprowadzoną pomiędzy tylnymi nogami

- elementy mocują ce do mocowania urzą dzenia zbieraj ą cego mocz do uprzęży przytrzymują cej, znamienne tym, że (a) zwężająca się lejkowato część środkowa (9), dołączona jest do pojemnika zbiorczego w obszarze tylnych nóg konia, przechodzi w króciec (9a) o postaci węża o pionowym położeniu, (b) górną część (10) osadzoną na króćcu (9a) połączoną z nim mocno za pomocą szyjki (10a) w postaci węża, wyposaż oną w muszlę przechwytują c ą mocz (10b) dopasowaną do sromu klaczy i przylegają c ą do niego szczelnie; i (c) elementy mocujące do mocowania urządzenia zbierającego mocz do uprzęży przytrzymującej zawierające przynajmniej kilka nakładek (11a) i (11b) z jedną lub z wieloma dziurkami, przy czym (i) nakładki (11a) umieszczone są obustronnie, w bocznym górnym obszarze pojemnika zbiorczego (8), a (ii) nakładki (11b) umieszczone są obustronnie, w górnym obszarze górnej części (10) na tylnej stronie.

2. Urządzenie zbierające mocz klaczy, według zastrz. 1, znamienne tym, że muszla przechwytująca mocz (10b) w górnej części (10) w widoku z boku przebiegając od strony wewnętrznej ma kształt litery S a w widoku od strony wewnętrznej jako wieniec (10d) otaczający otwór wlotowy moczu (10c), o kształcie owalnym zbliż onym do jajowatego.

3. Urządzenie zbierające mocz klaczy, według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że połączone jest z uprzężą przytrzymującą, przy czym

a) uprząż przytrzymująca zawiera uprząż podstawową obejmującą okolice lędźwi i krzyża konia, opadającą po obu stronach do dolnej linii tułowia, zawierającą siatkę (7) o dużych oczkach, do której rozłącznie ale w ustalonym położeniu podwieszone jest urządzenie zbierające mocz,

PL 199 183 B1

b) uprząż podstawowa wykonana z pasów obejmuje

- pas podbrzuszny (1) opinają cy obustronnie konia od grzbietu do podpiersia, przy którym w bocznej, górnej jego części, w odstę pach wzglę dem siebie, usytuowane s ą przynajmniej dwa elementy mocujące (1a) o regulowanej długości,

- pas napiersiowy (2) przebiegają cy wokół przedpiersia lub łopatki poziomo, po obu bokach konia, aż do pasa podbrzusznego;

- pas podpiersiowy (3), przebiegający od ł opatki, pomię dzy przednimi nogami do pasa podbrzusznego;

- pas nakłębowy (4), przebiegaj ący po obu bokach konia, od kłębu do pasa napiersiowego;

- pas ogonowy (5) o przestawnej długości, przebiegający od pasa nakłębowego wzdłuż kręgosłupa, ponad grzbietem, lędźwiami i krzyżem konia aż do nasady ogona, z pętlą podogonia (5a) obejmującą nasadę ogona;

- pas boczny (6), przebiegają cy poziomo po obu bokach konia na wysokości łopatki, od pasa nakłębowego do pasa podbrzusznego;

przy czym poszczególne pasy uprzęży podstawowej wyposażone są w elementy do ustalania długości pasa i mocowane szwami lub nitami lub rozłącznie przez elementy łączące o zmiennej długości, w razie potrzeby zupełnie lub częściowo rozłączalne, są wzajemnie połączone

c) siatka (7) jest mocowana na elemencie mocującym (1a) o regulowanej długości znajdującym się w górnej części pasa podbrzusznego.