PL196688B1 - Grzejnik do pirolizy - Google Patents

Abstract

1. Grzejnik do pirolizy, zw laszcza do konwersji w eglo- wodorów na olefiny, zawieraj acy: stref e grzania promienni- kowego, w której s a rozmieszczone liczne cewki grzej ace, z których ka zda ma wlot i wylot, rozmieszczone w linii oraz liczne palniki trzonowe, oddalone jeden od drugiego wzd lu z linii równoleg lej do i oddalonej od wspomnianej linii cewek, znamienny tym, ze wlot (56) ka zdej cewki (50, 52, 54) s asiaduje z wlotem (56) s asiedniej cewki (50, 52, 54), za s wylot (58) ka zdej cewki (50, 52, 54) s asiaduje z wylotem (58) s asiedniej cewki (50, 52, 54) za s palniki trzonowe (46) obej- muj a palniki o pierwszej szybko sci spalania (62) i palniki o drugiej szybko sci spalania (68), przy czym palniki o pierw- szej szybko sci spalania (62) s a rozmieszczone w jednej linii z wylotami (58) cewek (50, 52, 54), za s palniki o drugiej szybko sci spalania (68) s a rozmieszczone w jednej linii z wlotami (56) cewek (50, 52, 54), a ponadto palniki o drugiej szybko sci spalania (68) s a rozmieszczone w oddzielonych, s asiednich parach i ka zdy ma dysze paliwowe (72) skiero- wane do góry i pochylone pod k atem w stron e s asiedniego palnika wspomnianej pary. PL PL PL PL PL

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 196688 (21) Numer zgłoszenia: 366763 ^{(13) B1} (22) Data zgłoszenia: 12.06.2002 ^{(51) Int.Cl.}

C10G 9/16 (2006.01) (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego:

12.06.2002, PCT/US02/18850 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

19.12.2002, WO02/100982 PCT Gazette nr 51/02

Grzejnik do pirolizy

	(73) Uprawniony z patentu:
(30) Pierwszeństwo:	ABB LUMMUS GLOBAL INC.,Bloomfield,US
13.06.2001,US,09/880,588	(72) Twórca(y) wynalazku:
(43) Zgłoszenie ogłoszono: 07.02.2005 BUP 03/05	Paul J. Chapman,Windsor,US Erwin M.J. Platvoet,Jersey City,US Robert J. Gartside,Summit,US
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono: 31.01.2008 WUP 01/08	(74) Pełnomocnik: Anna Szafruga, POLSERVICE, Kancelaria Rzeczników Patentowych Sp. z o.o.

(57) 1. Grzejnik do pirolizy, zwłaszcza do konwersji węglowodorów na olefiny, zawierający: strefę grzania promiennikowego, w której są rozmieszczone liczne cewki grzejące, z których każda ma wlot i wylot, rozmieszczone w linii oraz liczne palniki trzonowe, oddalone jeden od drugiego wzdłuż linii równoległej do i oddalonej od wspomnianej linii cewek, znamienny tym, że wlot (56) każdej cewki (50, 52, 54) sąsiaduje z wlotem (56) sąsiedniej cewki (50, 52, 54), zaś wylot (58) każdej cewki (50, 52, 54) sąsiaduje z wylotem (58) sąsiedniej cewki (50, 52, 54) zaś palniki trzonowe (46) obejmują palniki o pierwszej szybkości spalania (62) i palniki o drugiej szybkości spalania (68), przy czym palniki o pierwszej szybkości spalania (62) są rozmieszczone w jednej linii z wylotami (58) cewek (50, 52, 54), zaś palniki o drugiej szybkości spalania (68) są rozmieszczone w jednej linii z wlotami (56) cewek (50, 52, 54), a ponadto palniki o drugiej szybkości spalania (68) są rozmieszczone w oddzielonych, sąsiednich parach i każdy ma dysze paliwowe (72) skierowane do góry i pochylone pod kątem w stronę sąsiedniego palnika wspomnianej pary.

PL 196 688 B1

Opis wynalazku

Niniejszy wynalazek odnosi się do grzejników do pirolizy, a w szczególności do ulepszonego układu palników, służącego do sterowania przepływem ciepła do różnych sekcji cewek roboczych.

Typowy grzejnik do pirolizy obejmuje jedną lub kilka skrzyń ogniowych, zawierających sekcje promiennikowego ogrzewania wraz z przynajmniej jedną górną sekcją konwekcyjną, zawierającą podgrzewacze wprowadzanego materiału. Sekcja ogrzewania promiennikowego zawiera liczne robocze cewki promiennikowe, podtrzymywane w centralnej płaszczyźnie skrzyni ogniowej między dwiema ścianami promieniującymi. Przewody w każdej cewce są najczęściej uformowane w rury o stopniowo coraz większej średnicy w kierunku wylotu. Zwykle cewki mają pewną liczbę równoległych mniejszych rur na wlocie i mniejszą liczbę większych rur na wylocie.

Palniki palące się pionowo, usytuowane w trzonie lub podstawie skrzyni ogniowej są używane jako źródło ciepła wewnątrz wielu typów grzejników do pirolizy. Wewnątrz grzejnika do krakingu etylenu, identyczne palniki trzonowe są rozmieszczone na trzonie wzdłuż obu długich ścian każdej skrzyni ogniowej, aby zapewnić wydajną emisję ciepła, konieczną do pirolizy podawanego materiału wewnątrz cewek roboczych. Odpowiednią dla danej sytuacji konstrukcja palnika musi zapewnić szybkość emisji ciepła w funkcji wysokości, która mieści się w dopuszczalnych zakresach wartości. Dzięki temu cewki robocze otrzymują dostateczny strumień ciepła od góry do dołu bez powstawania gorących punktów, które przyspieszają formowanie osądów wewnątrz roboczych przewodów rurowych i redukują dostępność grzejnika w procesie produkcyjnym. W typowym grzejniku do pirolizy w zakładzie etylenowym, mniej więcej osiem do dziesięciu palników trzonowych dla lekkich materiałów i może osiemnaście do dwudziestu dla ciężkich materiałów jest usytuowanych wzdłuż każdej ognioodpornej ściany po bokach skrzyni ogniowej, przy czym cewka robocza jest zawieszona w środku między ścianami. Wszystkie palniki mają podobną konstrukcję i palą się pionowo wzdłuż ścian z mniej więcej tą samą szybkością. Powoduje to, że wloty i wyloty cewek roboczych są ogrzewane takim samym strumieniem lub z taką samą szybkością emisji ciepła. Ponieważ gazy poddawane obróbce w cewkach roboczych są cieplejsze w pobliżu wylotów cewek, wyloty są narażone na tworzenie wewnętrznych osadów koksu. Gdy wloty i wyloty cewek są ogrzewane z taką samą intensywnością, koksowanie jest bardziej prawdopodobne. Ponadto, przy większych temperaturach roboczych w wylotach i przy równoważnych strumieniach ciepła, temperatura metalu rury w wylocie jest zwykle największa. Działanie typowych cewek radiacyjnych jest ograniczone przez maksymalną temperaturę metalu, ponieważ te drogie rury stopowe pracują w pobliżu granicznych temperatur płynięcia plastycznego.

Celem wynalazku jest bardziej wydajne ogrzewanie cewek roboczych grzejnika do pirolizy w sposób, który zwię kszy strumień ciepł a przepł ywają cy do chł odniejszych sekcji wlotów i zmniejszy strumień ciepła płynący do cieplejszych sekcji wylotów. Celem jest zmniejszenie strumienia ciepła w cieplejszych rejonach wylotów w celu zmniejszenia osadzania koksu, przy zachowaniu wymaganej przez kraking całkowitej ilości dostarczanego ciepła. Dokładniej, wynalazek obejmuje grupowanie rejonów wlotów cewek i grupowanie rejonów wylotów i dostarczenie palników wytwarzających duże ilości ciepła i palników wytwarzających małe ilości ciepła. Palniki są odpowiednio rozmieszczone i są parowane w celu wytwarzania pola termicznego podzielonego na cieplejsze i chłodniejsze strefy, usytuowane względem odpowiednich rejonów cewek roboczych. Jeszcze dokładniej, wynalazek obejmuje odpowiednie kierowanie płomieni z palników w celu uzyskania wymaganych stref temperatury.

Krótki opis rysunków

Figura 1 przedstawia uproszczony przekrój pionowy typowego grzejnika do pirolizy.

Figura 2 przedstawia schemat typowych przepływów w skrzyni ogniowej w grzejniku do pirolizy, mającym palniki trzonowe.

Figura 3. przedstawia przekrój poziomy dolnej części skrzyni ogniowej dotychczasowego grzejnika do pirolizy, pokazujący palniki trzonowe, rozmieszczone na trzonie wzdłuż ścian.

Figura 4A przedstawia przekrój poprzeczny jednego z palników z fig. 3, pokazujący końcówki przewodów paliwowych pierwotnych i wtórnych i kierunek płomieni w płaszczyźnie przekroju.

Figura 4B przedstawia widok z przodu palnika z fig. 4A, pokazujący kierunek palenia z końcówki wtórnego przewodu paliwowego w płaszczyźnie równoległej do ściany.

Figura 5 przedstawia poziomy przekrój dolnej części skrzyni ogniowej, podobnie jak na fig. 3, ale pokazujący układ palników według niniejszego wynalazku.

Figura 6A przedstawia przekrój poprzeczny jednego z palników z fig. 5, pokazujący końcówki przewodów paliwowych pierwotnych i wtórnych i kierunki płomieni w płaszczyźnie przekroju.

PL 196 688 B1

Figura 6B przedstawia widok z przodu palnika z fig. 6A, pokazujący kierunek palenia z końcówek przewodów paliwowych pierwotnych i wtórnych w płaszczyźnie równoległej do ściany.

Figura 7 przedstawia graficznie schemat przepływu płomieni z układu palnika według niniejszego wynalazku.

Figura 8A przedstawia różnymi stopniami szarości rozkład intensywności promieniowania w dotychczasowym grzejniku do pirolizy, wykorzystującym układ palnika ze strefowym paleniem.

Figura 8B przedstawia różnymi stopniami szarości graficzną reprezentacje podobnie jak na fig. 7A, ale pokazującą intensywność promieniowania dla niniejszego wynalazku.

Figura 9 przedstawia wykres, pokazujący stosunek strumienia ciepła według niniejszego wynalazku do strumienia według dotychczasowego stanu techniki.

Opis dotychczasowego stanu techniki i korzystnych przykładów wykonania wynalazku.

Przed opisaniem szczegółów korzystnych przykładów wykonania niniejszego wynalazku zostanie opisany typowy grzejnik do pirolizy według dotychczasowego stanu techniki. Fig. 1 przedstawia przekrój takiego dotychczasowego grzejnika. Ma on promiennikową strefę grzania 14 i konwekcyjną strefę grzania 16. W konwekcyjnej strefie grzania 16 są usytuowane powierzchnie wymiany ciepła 18 i 20, które w tym przypadku służą do wstępnego ogrzewania doprowadzanego węglowodoru 22. Strefa ta może również zawierać powierzchnie wymiany ciepła, służące do wytwarzania pary. Wstępnie ogrzany materiał ze strefy konwekcyjnej jest wprowadzany w 24 do cewki grzejnej, oznaczonej ogólnie przez 26, usytuowanej w strefie grzania promiennikowego 14. Krakowy produkt opuszcza cewkę: grzejną 26 w 30.

Strefa grzania promiennikowego 14 obejmuje ściany, oznaczone przez 34 i 36 oraz posadzkę lub trzon 42. W posadzce są zamontowane palące się pionowo palniki trzonowe, ogólnie oznaczone przez 46. Palniki 46 zwykle obejmują płytę 47 palnika, przez którą wprowadzane jest w kierunku pionowym powietrze spalania i szereg końcówek 48 przewodów paliwowych, które są również skierowane do strumienia powietrza. Końcówki 48 przewodów paliwowych są poza płytą 47 palnika w celu spalania wtórnego paliwa, ale dodatkowe końcówki paliwowe są usytuowane wewnątrz płyty palnika, jak zostanie opisane poniżej, w celu spalania pierwotnego paliwa. Ze względu na wolne mieszanie dyfuzyjne wtórnego paliwa w strefie spalania, zwanego stopniowym spalaniem, płomień osiąga maksymalną temperaturę prawdopodobnie w połowie wysokości pieca. Oprócz palników trzonowych mogą być stosowane ścienne palniki 49. Są to palniki promiennikowe, dostosowane do wytwarzania płaskich układów płomieni, które są rozmieszczone na ścianach w celu uniknięcia kontaktu między płomieniami a rurami cewek.

Figura 2 ilustruje schemat przepływu wewnątrz grzejnika do krakingu, wskazujący, że płomienie palnika trzonowego generują podwójny wir wewnątrz grzejnika. Gorące gazy z palników płyną w górę ś cian, podczas gdy strumień , płynący w dół wzdłu ż chłodniejszych cewek roboczych 26 w centrum, dzieli się na dnie i dostaje się ponownie .do palników. Siłami napędowymi są strumienie paliwa o dużej szybkości, przedostające się przez palnik strumienie powietrza i wypór hydrostatyczny. Układ podwójnego wiru jest dobrze zorganizowany i wydajny, ponieważ wszystkie palniki trzonowe pracują jednocześnie i płoną w zasadzie pionowo przy braku poziomej składowej lub oddziaływania. Powoduje to, że poszczególne pióropusze palników gwałtownie mieszają się z krążącym gazem z cewek, dzięki czemu podstawowy układ jest do pewnego stopnia nieczuły na zmiany na wylotach poszczególnych palników.

Figura 3 przedstawia przekrój poziomy dolnej części jednej połowy skrzyni ogniowej, pokazujący dotychczasowy układ palników z paleniem strefowym, w którym jedne palniki są palnikami o normalnej emisji ciepła, zaś drugie są palnikami o dużej emisji ciepła. Trzy oddzielne cewki 50, 52 i 54 są pokazane w przekroju poprzecznym w tej połowie skrzyni ogniowej, przy czym rury 56 są małymi rurami wlotowymi, rury 58 są dużymi rurami wylotowymi, zaś rury 60 są rurami o rozmiarach pośrednich między rurami wlotowymi i wylotowymi. W tym układzie, w celu ogrzewania rur wlotowych 56 bardziej niż rur wylotowych 58, palniki trzonowe 62 sąsiadujące z rurami wylotowymi 58 są palnikami o normalnym uwalnianiu ciepła i normalnej szybkości palenia, podczas gdy palniki 64, sąsiadujące z rurami wlotowymi 56 są palnikami uwalniającymi znacznie więcej ciepłą przy wyższej szybkości spalania.

Figura 4A przedstawia przekrój poprzeczny jednego z palników 62 lub 64 z fig. 3, podczas gdy fig. 4B przedstawia widok z przodu palnika w kierunku od prawej strony na fig. 4A. Palnik zawiera ceramiczną płytę palnika 47, końcówki wtórnych przewodów paliwowych 48 poza płytą palnika 47 i końcówki pierwotnych przewodów paliwowych 66 wewnątrz płyty. Końcówki paliwowe zawierają wnękowe sfery przymocowane do przewodów dostarczających paliwo z dyszą paliwową zawierającą otwór

PL 196 688 B1 wywiercony lub utworzony w inny sposób pod odpowiednim kątem w ściance sfery. Jak widać na fig. 4A i 4B, koń cówki 66 pierwotnego paliwa są skierowane i płoną pionowo, jak wskazują strzałki 67. Końcówki 48 wtórnego paliwa są skierowane pionowo w płaszczyźnie fig. 4B, jak pokazują strzałki 49, ale ze składową skierowaną w stronę ściany 34, jak pokazuję strzałka 49 w płaszczyźnie fig. 4A, w celu kierowania płomieni na ścianę. Pochylenie w stronę ściany jest korzystnie równe od 12 do 16 stopni od pionu. Palniki o dużej emisji ciepła emitują większy strumień niż palniki o małej emisji ciepła, tak że na pewnej wysokości różnica między nimi jest mała.

W celu zwiększenia wydajności regulacji temperatury palenia strefowego, jak pokazano na fig. 3, w niniejszym wynalazku sąsiednie palniki o dużej emisji ciepła są łączone w pary. Palniki 62 o normalnej emisji ciepła pozostają bez zmian. Układ strefowego palenia parowanych palników jest pokazany na fig. 5. Ta skrzynia ogniowa zawiera taki sam układ cewek 50, 52 i 54 oraz rur 56, 58 i 60 jak na fig. 3. Zawiera również ten sam typ palników 62 o normalnej emisji ciepła, przy czym palniki te sąsiadują i są usytuowane w jednej linii z częściami cewek zawierającymi rury wylotowe 58. W celu ułatwienia umieszczania palników o normalnej emisji ciepła, rury wylotowe jednej cewki, na przykład cewki 50, są usytuowane w sąsiedztwie rur wylotowych sąsiedniej cewki, na przykład cewki 52.

W niniejszym wynalazku, palniki 68 o dużej emisji ciepła różnią się od palników 64 o dużej emisji ciepła z fig. 3. Celem jest generowanie pola termicznego, które jest podzielone na gorące i zimne strefy w pobliżu odpowiednich rejonów cewek roboczych. Jest to osiągane przez dodanie poprzecznych składowych do końcówek palnikowych tych parowanych palników w celu mieszania płomieni między parowanymi palnikami i kierowania płomieni w górę ścian. Składowa poprzeczna jest korzystnie odchylona o 16 do 30 stopni od pionu. Strumienie zimnego powietrza, wypływające z pary tych palników, są następnie odchylane w kierunku poprzecznym na zewnątrz, w kierunku palników 62 i kierowane na rury wylotowe 58.

Jak widać na fig. 5, a jeszcze wyraźniej na fig. 6B, wtórne końcówki paliwowe 72 każdego palnika 68 o dużej emisji ciepła są odchylone od pionu w kierunku sąsiednich palników 68 o dużej emisji ciepła, jak pokazują strzałki 73. Wprowadza to składową poprzeczną do płomieni z palników o dużej emisji ciepła, powodując mieszanie się płomieni. Pierwotne końcówki paliwowe 70 korzystnie wciąż palą się pionowo, jak pokazują strzałki 71. Układ płomieni z palników jest przedstawiony na fig. 7.

W tym trybie spalania, zimniejsze strumienie gazu mają tendencję do kierowania się do cewki i na dół do podstawy wcześ niej niż pióropusze wytwarzane przez pary palników o duż ej emisji ciepł a. Cieplejsze pióropusze, tworzone przez koalescencję uformowanych końcówek palników 72 sąsiednich palników o dużej emisji ciepła, powodują zwiększony przepływ ciepła do pierwszych, wlotowych rejonów cewek. Te cieplejsze pióropusze sięgają wyżej w skrzyni ogniowej przed powrotem w dół. Dzięki temu więcej gazu o wyższej temperaturze przepływa obok wlotów cewek w dłuższym okresie czasu, zaś mniej gazu o dużej temperaturze przepływa obok wylotów cewek. Jest to zilustrowane na fig. 8A i 8B, które porównują intensywność promieniowania tradycyjnego palenia strefowego na fig. 8A i strefowego palenia parowanych palników na fig. 8B. Dla przejrzystości, na obu rysunkach pokazano tylko rury wlotowe 56. Można zauważyć, że ogólnie poziomy promieniowania zostały zwiększone w rejonach rur wlotowych i zmniejszone w rejonach rur wylotowych w niniejszym wynalazku przedstawionym na fig. 8B w porównaniu z dotychczasowym rozwiązaniem, pokazanym na fig. 8A. Jednocześnie, chłodniejsze płomienie kierują się w stronę centrum i osiągają dolne rejony cewek .w pobliżu wylotów .cewek. Podobne porównanie rozkładu temperatury w urządzeniu na różnych poziomach, również wskazuje raczej jednorodny rozkład w dotychczasowym rozwiązaniu, podczas gdy temperatury w niniejszym wynalazku są znacznie wyższe w rejonach cewek wlotowych niż w rejonach cewek wylotowych. Fig. 9 przedstawia wykres, pokazujący stosunek strumienia ciepła dla układu parowanych palników do strumienia ciepła w standardowym układzie spalania strefowego dla różnych rur w trzech cewkach w połówce układu, złożonego z sześciu cewek. Można zauważyć, że pierwsze rejony, obejmujące rury wlotowe 1 do 9, 21 do 28 i 29 do 36 mają o ponad 3% większy strumień ciepła. Co ważniejsze, dalsze rejony, obejmujące rury 10 do 19 i 37 do 42, mają zmniejszone strumienie ciepła (o 2 do 3% mniej) i będą miały mniejsze maksymalne temperatury metalu.

W praktyce, umożliwia to konstruktorowi grzejnika dla etylenu zwiększenie ogólnego, średniego strumienia ciepła kierowanego do cewki ogrzewanej parowaną strefą, ponieważ przepływ ciepła do cewek wylotowych jest zredukowany, zmniejszając zanieczyszczanie i ograniczając maksymalne temperatury metalu, nominalnie występujące w cewkach wyjściowych. Dzięki temu, że możliwe jest zwiększenie strumienia ciepła przy tej samej maksymalnej temperaturze metalu, można zwiększyć albo

PL 196 688 B1 szybkość konwersji albo jej wielkość, lub obie. Zatem ogólny oczekiwany wzrost pojemności lub wprowadzanego ciepła według wynalazku jest w wyniku różnic strumieni ciepła rzędu 5% przy pracy przy tej samej maksymalnej temperaturze metalu.

Claims (5)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Grzejnik do pirolizy, zwłaszcza do konwersji węglowodorów na olefiny, zawierający: strefę grzania promiennikowego, w której są rozmieszczone liczne cewki grzejące, z których każda ma wlot i wylot, rozmieszczone w linii oraz liczne palniki trzonowe, oddalone jeden od drugiego wzdł u ż linii równoległej do i oddalonej od wspomnianej linii cewek, znamienny tym, że wlot (56) każdej cewki (50, 52, 54) sąsiaduje z wlotem (56) sąsiedniej cewki (50, 52, 54), zaś wylot (58) każdej cewki (50, 52, 54) sąsiaduje z wylotem (58) sąsiedniej cewki (50, 52, 54) zaś palniki trzonowe (46) obejmują palniki o pierwszej szybkości spalania (62) i palniki o drugiej szybkości spalania (68), przy czym palniki o pierwszej szybkoś ci spalania (62) są rozmieszczone w jednej linii z wylotami (58) cewek (50, 52, 54), zaś palniki o drugiej szybkości spalania (68) są rozmieszczone w jednej linii z wlotami (56) cewek (50, 52, 54), a ponadto palniki o drugiej szybkości spalania (68) są rozmieszczone w oddzielonych, sąsiednich parach i każdy ma dysze paliwowe (72) skierowane do góry i pochylone pod kątem w stronę sąsiedniego palnika wspomnianej pary.
2. 2. Grzejnik według zastrz. 1, znamienny tym, że palniki o pierwszej i drugiej szybkości spalania (62, 68) są usytuowane w sąsiedztwie ścianki (34) grzejnika, przy czym każdy zawiera dysze pierwotnego paliwa (70) i dysze wtórnego paliwa (72), przy czym dysze wtórnego paliwa (72) są pochylone pod kątem w stronę ściany (34).
3. 3. Grzejnik do pirolizy, zwłaszcza do konwersji węglowodorów na olefiny, zawierający: strefę grzania promiennikowego, w której są rozmieszczone liczne cewki grzejne, z których każda zawiera wlot i wylot, rozmieszczone w jednej linii oraz liczne palniki trzonowe, oddalone jeden od drugiego wzdłuż linii równoległej do i oddalonej od wspomnianej linii cewek, znamienny tym, że wloty (56) przynajmniej niektórych cewek sąsiadują z wlotami sąsiedniej cewki, zaś wyloty (58) przynajmniej niektórych cewek sąsiadują z wylotami sąsiedniej cewki, zaś palniki trzonowe (46) obejmują pierwsze palniki trzonowe (62) usytuowane w jednej linii z wylotami (58) cewek zaś drugie palniki trzonowe (68), usytuowane w jednym kierunku z wlotami (56) cewek, przy czym każdy z pierwszych palników trzonowych (62) zawiera dysze paliwowe skierowane do góry, zaś drugie palniki trzonowe (68) są rozmieszczone w oddalonych, sąsiednich parach i każdy zawiera dysze paliwowe (72) skierowane do góry i pochylone pod kątem w stronę sąsiedniego, drugiego palnika trzonowego wspomnianej pary.
4. 4. Grzejnik według zastrz. 3, znamienny tym, że pierwsze palniki trzonowe (62) mają mniejszą szybkość spalania niż drugie palniki trzonowe (68).
5. 5. Grzejnik według zastrz. 3, znamienny tym, że pierwsze palniki trzonowe (62) i drugie palniki trzonowe (68) są usytuowane w sąsiedztwie ścianki grzejnika i każdy palnik zawiera dysze pierwotnego i wtórnego paliwa przy czym dysze wtórnego paliwa (72) są pochylone pod kątem w stronę ścianki grzejnika.