PL195139B1 - Urządzenie wspomagające przenoszenie ciężaru ciała - Google Patents

Abstract

1. Urządzenie wspomagające przenoszenie ciężaru ciała, znamienne tym, że zawiera pierwszy człon (górny) (1), przystosowany do umieszczania w obszarze uda, drugi człon - dolny (3), przystosowany do umieszczania w obszarze łydki, połączone za pomocą złącza przegubowego (2), przy czym do drugiego członu (3) jest zamocowany element mocujący dla buta narciarskiego, a ponadto urządzenie zawiera elementy przenoszące obciążenie (16, 17, 19, 20, 21, 22) zapewniające wytrzymałość na ruch przegubu pomiędzy pierwszym i drugim członem (1, 3), przy czym elementy przenoszące obciążenie (16, 17, 19, 20, 21, 22) są unieruchamiane pozwalają na swobodny ruch obrotowy pomiędzy pierwszy i drugim członem (1, 3).

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie wspomagające przenoszenie ciężaru ciała.

Tego typu urządzenie jest stosowane zwłaszcza podczas uprawiania narciarstwa oraz ma na celu ułatwienie nauki jazdy na nartach.

Jak wiadomo jazdą na nartach zajmuje się wiele osób nie zależnie od wieku. Nawet odpowiednio ostrożny zjazd na nartach wymaga od mięśni większego lub mniejszego wysiłku, powodującego znaczne napinanie mięśni narciarza, zwłaszcza nóg, związanego z powtarzającym się zginaniem nóg i obrotem ciała na lewo i prawo. Zmęczenie mięśni zmusza narciarza do zajęcia niekorzystnej pozycji, co może być niebezpieczne podczas nagłego uderzenia ze zbitym śniegiem lub lodem, podczas gdy w tym samym czasie nogi muszą kontynuować podpieranie narciarza. Im bardziej jest strome zbocze, tym bardziej mięśnie nóg ulegają napięciu i konsekwentnie całe ciało narciarza. W przypadku młodego narciarza, chociaż ciało jest młode, ale mięśnie nóg nie są w pełni przygotowane do trudnych warunków zjazdu, lub w przypadku starszych wiekiem narciarzy mięśnie nóg męczą się pod wpływem ciężaru ciała i dlatego korzystne jest użycie urządzenia wspomagającego podpieranie ciężaru ciała.

Urządzenie wspomagające podtrzymywanie ciężaru ciała i pomagające, podczas uczenia się jazdy na nartach musi nie tylko odciążać poszczególne części ciała narciarza, ale także musi zapewniać swobodny ich ruch, musi pozwalać nogom zginać się w kolanach i dodatkowo na swobodne manewry nartami, a także na swobodne obroty na prawo i lewo podczas jazdy ze stoku.

Znanych jest wiele podpór na nogi, dla których narciarze wykorzystywali kijki, zamocowane do butów narciarskich, zaś podpory łączono na górnych końcach kijków do uprzęży używanej przez narciarzy. Taka konstrukcja jest nie tylko nie wygodna, ale zastosowane tam sprężyny, o znanej konstrukcji, mają różne opory względem obciążenia, ze względu na to, że są rozciągliwe lub ściśnięte i w konsekwencji dają różne siły podparcia, co nie jest odpowiednie dla dobrego narciarstwa. Ponadto, znane ze stanu techniki konstrukcje nie dają żadnej gwarancji, że narciarz zachowa prawidłowa postawę ciała. Takie konstrukcje mają dalsze niedogodności, polegające na utrudnieniu zginania i giętkości nóg, kiedy nie zjeżdża na nartach i konsekwentnie narciarz nie może zjeżdżać prawidłowo z urządzeniem podpierającym zamocowanym do nart. Należy zwrócić uwagę, że konstrukcja podpierająca musi być rozmontowana, aby pozwolić narciarzowi siedzieć i chodzić w naturalny sposób, co jest uciążliwe. Dając podparcie narciarzowi, taka konstrukcja nic ponadto nie zapewnia, oprócz utrzymywania narciarza w prawidłowej pozycji.

Urządzenie wspomagające przenoszenie ciężaru ciała, według wynalazku, charakteryzuje się tym, że zawiera pierwszy człon (górny) przystosowany do umieszczania w obszarze uda, drugi człon - dolny przystosowany do umieszczania w obszarze łydki, połączone za pomocą złącza przegubowego, przy czym do drugiego członu jest zamocowany element mocujący dla buta narciarskiego, a ponadto urządzenie zawiera elementy przenoszące obciążenie, zapewniające wytrzymałość na ruch przegubu pomiędzy pierwszym i drugim członem, przy czym elementy przenoszące obciążenie są unieruchamiane pozwalając na swobodny ruch obrotowy pomiędzy pierwszy i drugim członem.

Korzystne jest gdy drugi człon, na dolnym końcu jest połączony z butem za pomocą pręta, przy czym pręt i but są połączone za pomocą gwintowania, zaś pręt rozciąga się do łącznika pasowanego usytuowanego na bucie.

Korzystne jest gdy są dwa takie urządzenia dla każdej nogi oddzielnie.

Korzystne jest gdy zawiera elementy paskowe mocujące urządzenie do nóg użytkownika.

Korzystne jest gdy elementy paskowe mocuje się od tyłu na ciele użytkownika.

Korzystne jest gdy górny człon jest ukształtowany jako prosty, wzdłużny prostokątny pręt, mocowany na zewnątrz odpowiedniej nogi użytkownika, zawiera wspornik usytuowany na górnym końcu dla taśm mocujących umieszczonych wokół górnej części nogi lub uda użytkownika, i dodatkowo do pasa usytuowanego wokół zadka użytkownika.

Korzystne jest gdy dolny człon rozciąga się od przegubu i z górnym członem do części zakrzywionej w postaci płytki, mocowanej od tyłu łydki odpowiedniej nogi użytkownika, a dolny pasek mocujący jest zamocowany do dolnego końca dolnej podpory.

Korzystne jest gdy paski zawierają elementy szybko mocujące.

Korzystne jest gdy elementy paskowe mocują dolną część do nogi mają postać łubka lub ochraniacza.

Korzystne jest gdy elementy przenoszące obciążenie mają postać co najmniej rozpórki gazowej.

PL 195 139 B1

Korzystne jest gdy rozporka gazowa jest usytuowana w obudowie na górnym członie i jest połączona za pomocą linki do górnego członu, przy czym linka przechodzi wokół krążka usytuowanego w połączeniu przegubowym pomiędzy górnym i dolnym członem.

Korzystne jest gdy cylinder gazowej rozpórki jest zamocowany do widełek osadzonych na górnym członie, poniżej których jest usytuowany element mocujący linkę.

Korzystne jest gdy element mocujący linkę ma dwa pręty prowadzące przechodzące poprzez odpowiednie otwory usytuowane w widełkach, które rozciągają się do elementów przenoszących połączonych do i rozciągających się do wierzchołka prętów prowadzących.

Korzystne jest gdy zawiera stężenie poprzeczne mające postać obrotowego ogranicznika, ruchomego od położenia w którym stanowi oparcie dla zamocowania wierzchołka tłoka rozciągającego się od cylindra, do położenia w którym poprzez otwór w wierzchołku w ograniczniku jest ustawione w linii z tłokiem, w celu umożliwienia przejścia tłoka poprzez niego.

Korzystne jest gdy pomiędzy widełkami i stężeniem poprzecznym, pręt prowadzący ma zwój sprężyn podtrzymujący stężenie poprzeczne w położeniu podniesienia gdy narciarz jest w pozycji stojącej.

Korzystne jest gdy wokół gazowej rozpórki jest umieszczony zwój sprężynowy, który rozciąga się pomiędzy widełkami i rozpórką poprzeczną.

Korzystne jest gdy gazowa rozpórka jest zamocowana ślizgowo w widełkach, zaś zwój sprężyn jest usytuowany poniżej cylindra i opiera się o widełki.

Korzystne jest gdy zawiera dźwignię obracającą ogranicznik.

Korzystne jest gdy zawiera więcej niż jedną gazową rozpórkę, przy czym każda rozpórka gazowa ma taką samą wartość znamionową.

Korzystne jest gdy urządzenie zawiera więcej niż jedną gazową rozpórkę, przy czym każda rozpórka gazowa ma różne wartości znamionowe.

Korzystne jest gdy linka jest zamocowana do dolnego człona z możliwością regulacji.

Tak więc, z dwoma urządzeniami zamocowanymi do nóg za pomocą taśm na ich górnych końcach, jeśli jest to konieczne wyściółką pomiędzy nogami i urządzeniem, użytkownik może nałożyć spodnie całkowicie zasłaniając urządzenie i w łatwy sposób uruchamiając je poprzez ruch dźwigni na ruchomym ograniczniku. Elementy wynalazku mogą być mocowane osobiście przez narciarza i nie wymagają żadnych czynności oprócz włożenia buta i zatrzaśnięcia zatrzasku na dolnym pręcie do buta.

Gdy urządzenie jest tylko zamocowane ale nie uruchomione, narciarz ma pełną swobodę ruchu, może chodzić i siadać w naturalny sposób, zaś gdy urządzenie zostanie uruchomione tak, na skutek ruchu nart a przez to nóg, prosty ruch dźwigni uruchamia elementy podpierające ciężar ciała. Tak, więc ponieważ nogi narciarza skręcają się w kolanach, zaś ciało narciarza skręca się, obrót dolnego i górnego członu powoduje działanie na linki siły skierowanej do dołu, zaś gazowe rozpórki zaczynają stawiać opór ponieważ elementy uruchamiające kierują się w dół powodując ruch tłoka do cylindra, a w konsekwencji, ciężar ciała użytkownika jest przenoszony poprzez taśmę zadka, i poprzez mechanizm podpierający i pręt zamocowany do dolnego człona do buta narciarza.

W celu dostarczenia narciarzowi odpowiedniego wzrostu lub obniżenia stopnia podparcia, urządzenie jest wyposażone w dwie lub więcej rozpórek, które można uruchomić niezależnie od siebie.

Dodatkowo do selektywnego uruchamiania lub unieruchamiania urządzenia, ważnym jest fakt, że użytkownik sam decyduje czy urządzenie ma działać, czy ma być wyłączone. Jest zrozumiałym, że opisany tu przykład może być zmieniony, poprzez zmienienie na przykład miejsca zamocowania elementów przenoszących obciążenie na dolnym członie i biegu linek wokół linek prowadzących do punktu mocowania na górnym członie.

W obu przypadkach punkt zamocowania linki jest korzystnie dostosowany do jakiegokolwiek poluzowania linek i zapewnienia, że elementy przenoszące obciążenie są uruchamiane, kiedy narciarz wykonuje ruchy do dołu lub siada. W dodatku zapewniając ciału podparcie, gdy narciarz przyjmuje pozycję gotową do zjazdu, odpowiednie usytuowanie linek, odpowiednia regulacja ich gdy dalsze ruchy użytkownika mają miejsce, ma duże znaczenie, gdyż użytkownik musi korygować swoją postawę do położenia prawidłowego. Bardziej niż to i podczas samego zjazdu, stała siła oporu ciała skierowana do dołu, działa bardziej efektywnie i pomaga zabezpieczyć ubranie jak również kolana użytkownika przed zniszczeniem. Gdy elementy przenoszące obciążenie są unieruchomione, narciarz może swobodnie chodzić i siedzieć, a gdy jest gotowy do jazdy, poprzez prosty obrót elementów ograniczających, może łatwo uaktywnić elementy podtrzymujące, w celu zapewnienia znacznego odciążenia ciężaru ciała na skutek przeniesienia go na buty narciarskie chociaż wyeliminowanie zasadniczej propor4

PL 195 139 B1 cji pasów napina mięśnie nóg, podczas gdy w tym samym czasie kolana są tak ustawione, że narciarz przyjmuje prawidłową postawę.

Przedmiot wynalazku jest opisany w przykładzie wykonania, na podstawie rysunku, na którym fig. 1 przedstawia urządzenie według pierwszego przykładu wykonania, w widoku z boku, fig. 2 - urządzenie z fig. 1 w widoku od tyłu, fig. 3 - kolejny przykład wykonania wynalazku, w widoku z boku, fig. 4 - kolejny przykład wykonania wynalazku, fig. 5 - następny przykład wykonania urządzenia według wynalazku, fig. 6 - piąty przykład wykonania urządzenia według wynalazku.

Jak to przedstawiono na fig. 1 i 2 urządzenie podpierające ciężar ciała lub ułatwiające uczenie się jazdy na nartach ma pierwszy (górny) człon 1, przeznaczony do umieszczania wokół uda użytkownika, w postaci prostokątnego pręta o małym ciężarze, z materiału o wysokiej wytrzymałości, z odpowiedniego metalu lub materiału z tworzywa sztucznego. Na swoim dolnym końcu, górny człon 1 ma przegub 2, łączący drugi (dolny) człon 3 dla umieszczenia go od tyłu łydki użytkownika. W kierunku jego dolnego końca, dolny człon 3 ma gniazdo 4 dla pręta 5 umożliwiającego połączenie buta narciarskiego 6 za pomocą rozłączalnego zatrzasku 7.

Na dolnym członie jest zamocowany łubek lub ochraniacz 8 zamocowany na jednym końcu 9 bezpośrednio do dolnego członu, i mającego szybko mocujący łącznik 10 na swoim swobodnym końcu, w celu zamocowania do współpracującego zamocowania 11 usytuowanego na dolnym członie, w celu podtrzymania dolnego członu w odpowiednim położeniu względem łydki użytkownika.

Do zewnętrznego czoła dolnego człona jest zamocowana linka 13 za pomocą łącznika 12, przy czym linka 13 rozciąga się wokół krążka 14, usytuowanego w przegubie 2 pomiędzy dolnym i górnym członem 1, 3 do elementu mocującego 15, usytuowanego poniżej dolnego końca widełek 16 zabezpieczających górny koniec górnego członu 1. Na elemencie mocującym 15 są zamocowane pręty prowadzące 17, ułożone w otworach widełek 16 i rozciągające się do stężenia poprzecznego 18.

Gazowa rozpórka 19 jest usytuowana na widełkach, zaś pomiędzy nią i stężeniem poprzecznym jest usytuowany tłok, przy czym na stężeniu poprzecznym 18 jest umieszczony element ograniczający w postaci cylindrycznego czopa 21 mającego dźwignie 22, zaś w otworze, na końcu tłoka jest umieszczony czop 21. Od stężenia poprzecznego 18 rozciąga się pręt podporowy 23 dla zaczepu 24 pasa przechodzącego wokół uda użytkownika, w celu podtrzymania górnego członu w miejscu i dla pasa przechodzącego wokół zadka użytkownika.

Tak więc urządzenie opisane powyżej, zamocowane do nogi użytkownika i z czopem obróconym, aby przenieść go poprzez otwór w połączenie z tłokiem, urządzenie jest nieaktywne i opasuje nogę użytkownika podczas chodzenia i siedzenia, zaś tłok rozciąga się w i poprzez otwór bez oporu. To pozwala użytkownikowi chodzić i siedzieć w sposób naturalny bez konieczności usuwania urządzenia.

Gdy rozpoczyna się jazda na nartach, prosty obrót czopa za pomocą dźwigni 22 zwalnia tłok z blokady. Tak więc, ponieważ nogi narciarza są połączone kolanami, zaś ciało pochyla się, obrót dolnego i górnego członu powoduje działanie siły skierowanej w dół na widełki 3 tak, że jest to rejestrowane poprzez gazową rozpórkę 19, aż element podtrzymujący 18 jest uwalniany do dołu powodując popchnięcie tłoka w cylinder, a w konsekwencji czego ciężar ciała narciarza jest przenoszony proporcjonalnie poprzez taśmę zadka, mechanizm podporowy i pręt zamocowany do dolnego członu do buta 6 narciarza.

Ponieważ zapewniona jest szeroka selekcja różnych wartości znamionowych gazowej rozpórki, powoduje to odpowiednie dopasowanie jej do wagi użytkownika i do ubrania wybranego przez narciarza.

W celu zapewnienia, obrotu czopa 21 i jak to jest pokazane na fig. 1 na każdym pręcie prowadzącym jest usytuowany zwój sprężyn 25, w celu podtrzymywania stężenia poprzecznego w położeniu podniesionym, kiedy użytkownik jest w pozycji stojącej, co powoduje podtrzymanie czopa 21 tłoka. Jednak należy uważać podczas selekcji wartości znamionowej sprężyny w celu zapewnienia, że kiedy nie jest uruchomione, sprężyny same w sobie nie są wystarczające dla zapewnienia obrotu górnego i dolnego członu urządzenia. Jak to przedstawiono na fig. 3 może być zastosowana pojedyncza, ściskająca sprężyna 26, otaczająca gazową rozpórkę 19.

Jak to przedstawiono na fig. 4 gazowa rozpórka 19 może być zamocowana ślizgowo na widełkach 16, zaś sprężyna ściskająca 27 usytuowana poniżej gazowej rozpórki 19, może leżeć pomiędzy nią i widełkami. Tak więc, uruchomienie zwoju sprężyn 27 pozwala na pierwszy ruch do dołu gazowej rozpórki, ponieważ narciarz ustawia się w pozycji zjazdowej, aby zapewnić poduszkowy efekt i zaciśnięcie, gazowa rozpórka zaczyna swoje działanie podpierające ciężar ciała użytkownika. Korzystnie, zatrzask łączący 10, 11 może być zastąpiony hakiem łącznikiem pętlowym.

Ponieważ elementy podpierające zapewniają użytkownikowi możliwość dostosowania stopnia podparcia w zależności od wagi, można zastosować dwie gazowe rozpórki 19, jak to przedstawiono

PL 195 139 B1 na fig. 5 lub trzy gazowe rozporki 19 jak to przedstawiono na fig. 6. Stężenie poprzeczne może mieć szereg obrotowych czopów, każdy z współpracującym otworem dla odpowiedniego tłoka i każdy z dźwignią 22.

Na fig. 5 dwie rozpórki mają taką sama wartość znamionową lub mogą mieć różne wartości znamionowe i podobnie rzecz się ma z trzema rozpórkami z fig. 6. Tak więc poprzez uruchomienie jednej, innych lub dwu rozpórek z fig. 5 będą wybierane różne stopnie podparcia, i jak to przedstawiono na fig. 6, nadal dalsze zmiany są możliwe poprzez indywidualne uruchomienie rozpórki lub pary rozpórek lub wszystkich rozpórek jednocześnie.

Gdy bierzemy pod uwagę fig. 5 i 6, jest w pełni zrozumiałym, że dodatkowe podparcie jest zapewnione poprzez zastosowanie sprężyn ściskających jak to przedstawiono na fig. 1 do 4.

Claims (21)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Urządzenie wspomagające ciężaru ciała, znamienne tym, że zawiera pierwszy człon (górny) (1), przystosowany do umieszczania w obszarze uda, drugi człon - dolny (3), przystosowany do umieszczania w obszarze łydki, połączone za pomocą złącza przegubowego (2), przy czym do drugiego członu (3) jest zamocowany element mocujący dla buta narciarskiego, a ponadto urządzenie zawiera elementy przenoszące obciążenie (16, 17, 19, 20, 21, 22) zapewniające wytrzymałość na ruch przegubu pomiędzy pierwszym i drugim członem (1, 3), przy czym elementy przenoszące obciążenie (16, 17, 19, 20, 21, 22) są unieruchamiane pozwalają na swobodny ruch obrotowy pomiędzy pierwszy i drugim członem (1).
2. 2. Urządzeniewedług zastrz. 1, znamienne tym, że drugi człon (3), na dolnym końcu, jest połączony z butem (4) za pomocą pręta (5), przy czym pręt (5) i but (4) są połączone za pomocą gwintowania, zaś pręt (5) rozciąga się do łącznika (7) usytuowanego na bucie (6).
3. 3. Uirządzenie według zas^z. 1 albo 2, znamienne tym, że są dwajakieurządzenia dla każdej nogi oddzielnie.
4. 4. Urządzenie według zaste. 1 albo 2, albo 3, znamienne tt^m, że zawieea eiementy (8,

   9, 10 i 24) mocujące urządzenie do nóg użytkownika.
5. 5. Urządzenie według zastrz. 3 albo 4, znamienne tym, że elementy (15, 9, 10 i 24) mocuje się od tyłu na ciele użytkownika.
6. 6. Urządzenie według zasł:rz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, znamienne tym, że górny człon jest ukształtowany jako prosty, wzdłużny prostokątny pręt (1), mocowany na zewnątrz odpowiedniej nogi użytkownika, zawiera wspornik (23), umieszczony na górnym końcu, dla taśm mocujących (24), usytuowanych wokół górnej części nogi lub uda użytkownika, i dla dodatkowego pasa, usytuowanego wokół zadka użytkownika.
7. 7. Urządzenie według zasfirz. 1 albo 2, albo3, albo 4, albo5, albo 6, znamienne tym, że dolny człon (3) rozciąga się od przegubu (2) i z górnym członem do części zakrzywionej w postaci płytki, mocowanej od tyłu łydki odpowiedniej nogi użytkownika, a dolny pasek mocujący (8, 9, 10, 11) jest zamocowany do dolnego końca dolnej podpory.
8. 8. Urządzenie według zastrz. 4, albo 5, albo 6, albo 7, znamienne tym, że paski zawierają elementy szybko mocujące.
9. 9. w^<^łi^<gz^^1:r^. 5, znamienne tym, że elememy paskowe mocują dolną (3) do nogi i mają postać łubka lub ochraniacza (8).
10. 10. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że elementy przenoszące obcć^;^(eni^ mają postać co najmniej rozpórki gazowej (19, 20).
11. 11. Urządzenie według zas^z. 10, znamiennetym, że rc^^i^c^r^i^a g^^z^\^a j19, 20) j ess usytuowana w obudowie (16) na górnym członie i jest połączona za pomocą linki (13) do górnego człona (3), przy czym linka przechodzi wokół krążka (14), usytuowanego w połączeniu przegubowym (2) pomiędzy górnym i dolnym członem (1,3).
12. 12. Urządzenie według zastrz. 10 albo 11, znamienne tym, że cyllnder gazowej rozpórki (19, 20) jest zamocowany do widełek (16) osadzonych na górnym członie (1), poniżej których jest usytuowany element mocujący linkę (15).
13. 13. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że element mocujący linkę (15) ma dwa pręty prowadzące (17), przechodzące poprzez odpowiednie otwory usytuowane w widełkach (16),

    PL 195 139 B1 które rozciągają się do elementów przenoszących (18), połączonych do i rozciągających się do wierzchołka prętów prowadzących.
14. 14. U rządzenie według zastrz. 13, znamienne tym, że zawiera stężenie poprzeczne ((8), mające postać obrotowego ogranicznika (21), ruchomego od położenia w którym stanowi ono oparcie dla zamocowania wierzchołka tłoka rozciągającego się od cylindra, do położenia w którym poprzez otwór w wierzchołku w ograniczniku jest ustawione w linii z tłokiem, w celu umożliwienia przejścia tłoka poprzez niego.
15. 15. Urządzenie weeług zas^z. 13 albo 14, znamienne tym, że pomięędz widerkami ((6) i ssężeniem poprzecznym (18), pręt prowadzący ma zwój sprężyn (25) podtrzymujący stężenie poprzeczne (18) w położeniu podniesienia, gdy narciarz jest w pozycji stojącej.
16. 16. Urząddenieweeług (3-^ζ. 1^, snemienee tym, iż wokółsaazwej ιοζρογΖϊ ((9, SO)jess umie^szczony zwój sprężyn (26), który rozciąga się pomiędzy widełkami (16) i rozpórką poprzeczną (18).
17. 17. Urządzenie według zas^z. 12, znamienne tym, że gazowa rozporka ((9, 20) ( ess zamocowana ślizgowo w widełkach (16), zaś zwój sprężyn (27) jest usytuowany poniżej cylindra (19) i opiera się o widełki (16).
18. 18. Urządzenie według zasto. 14, znamienne tym, że zawiera dźwignię (22) obracaiącą ogranicznik (21).
19. 19. Urządzenie według zas^z. 10, znamienne tym, że zawiera więcej niż jedną gazową rozpórkę (19, 20), przy czym każda rozpórka gazowa ma taką samą wartość znamionową.
20. 20. Urządzenie według zas^z. 10, znamienne tym, że zawiera więcej niż jedną gazową rozpórkę (19, 20), przy czym każda, rozpórka gazowa ma różne wartości znamionowe.
21. 21. Urządzenie według zas^z. 11, znamienne tym, że ilnka (13) ( ess zamocowana dc- dolnego członu (3) z możliwością regulacji.