PL191519B1 - Sposób regulacji parametrów powietrza w pomieszczeniach klimatyzowanych, zwłaszcza w przechowalniach produktów wrażliwych na warunki klimatyczne, układ do regulacji parametrów powietrza w pomieszczeniach klimatyzowanych, zwłaszcza w przechowalniach produktów wrażliwych na warunki klimatyczne oraz urządzenie do regulacji parametrów powietrza w pomieszczeniach klimatyzowanych, zwłaszcza w przechowalniach produktów wrażliwych na warunki klimatyczne - Google Patents

Abstract

1. Sposób regulacji parametrów powietrza w po- mieszczeniach klimatyzowanych, zwlaszcza w przechowal- niach produktów wrazliwych na warunki klimatyczne, w którym stosuje sie wymuszony obieg powietrza podawa- nego wentylatorami przez kanaly wentylacyjne wyposazone w przepustnice powietrza i polaczone z pomieszczeniem klimatyzowanym, zas parametry reguluje sie przez okreso- we chlodzenie powietrza, osuszanie i ogrzewanie, z wyko- rzystaniem sprezarkowej instalacji chlodniczej wyposazonej w wymienniki ciepla, zawory sterujace i element dlawiacy, przy czym stosuje sie ochladzanie strumienia powietrza na parowaczu a ogrzewanie powietrza na skraplaczu, a takze stosuje sie odwrócenie kierunku obiegu czynnika chlodni- czego przy uzyciu zaworów sterujacych i ukladów automa- tycznej regulacji sterowania, znamienny tym, ze w .......... 20. Urzadzenie do regulacji parametrów powietrza w pomieszczeniach klimatyzowanych, zwlaszcza w prze- chowalniach produktów wrazliwych na warunki klimatyczne wyposazone w instalacje chlodnicza zawierajaca sprezar- ke, wymienniki ciepla, parowacz i skraplacz, polaczone rurociagami, wyposazona w element dlawiacy i zawory sterujace, zawierajace kanaly nawiewne powietrza wypo- sazone w przepustnice powietrza i wentylatory oraz uklad automatycznej regulacji i sterowania, znamienne tym, ze pomieszczenie klimatyzowane (P) polaczone jest z glów- nym kanalem wentylacyjnym (KG) i polaczonymi …………. PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób regulacji parametrów powietrza w pomieszczeniach klimatyzowanych, zwłaszcza w przechowalniach produktów wrażliwych na warunki klimatyczne, układ do regulacji parametrów powietrza w pomieszczeniach klimatyzowanych, zwłaszcza w przechowalniach produktów wrażliwych na warunki klimatyczne oraz urządzenie do regulacji parametrów powietrza w pomieszczeniach klimatyzowanych, zwłaszcza w przechowalniach produktów wrażliwych na warunki klimatyczne.

Znany jest z polskiego opisu patentowego nr PL 157065 sposób i układ do klimatyzacji pomieszczeń pakowni mrożonek w chłodniach z oziębianiem, podgrzewaniem i osuszaniem powietrza w napełnionych czynnikiem ziębniczym lamelowanych wymiennikach ciepła. Sposób polega na tym, że realizowane są równocześnie dwa oddzielne recyrkulacyjne obiegi powietrza, z których pierwszy obieg realizowany jest w górnej strefie pomieszczenia i polega na oziębianiu powietrza w okresie letnim i jego podgrzewaniu w okresie zimowym do żądanej temperatury pomieszczenia przy pomocy wentylatorowych wymienników ciepła. Obieg drugi realizowany jest w dolnej strefie pomieszczenia i polega na osuszaniu zawilgoconego powietrza poprzez zasysanie go z pomieszczenia do zespołu osuszania, w którym następuje jego oziębienie z wymrożeniem zawartej w nim wilgoci, a następnie podgrzanie już osuszonego powietrza do żądanej temperatury, oraz - doprowadzaniu osuszonego powietrza do strefy pomieszczenia z mrożonkami. Istota układu polega na tym, że pod stropem w przeciwległych narożnikach pomieszczenia zabudowane są wymienniki ciepła podłączone do instalacji ziębniczej, zaś przy ścianie zewnętrznej pomieszczenia, nad stanowiskami z mrożonkami zainstalowany jest kanał nawiewny osuszonego powietrza połączony z wentylatorem i z zespołem osuszania z wbudowanym wymiennikiem ciepła izolowanym zimnochronnie ze zblokowaną z nim tacą oraz kolejnym wymiennikiem i kanałem ssącym z otworami wlotowymi umieszczonymi nad posadzką po przeciwnej stronie otworów wylotowych z kanału nawiewnego, przy czym oba wymienniki zespołu osuszania wraz z tacą podłączone są do instalacji ziębniczej.

Z patentu nr PL 157051 znane jest urządzenie do ciągłego osuszania powietrza, którego obudowę stanowi kanał wentylacyjny. W tym kanale wentylacyjnym usytuowane są w sposób wymienny, zgodnie z kierunkiem przepływu powietrza filtr powietrza, chłodnica powierzchniowa ze zbiornikiem skroplin, sprężarka chłodnicza, skraplacz powietrzny i wentylator. Sposób ciągłego osuszania powietrza polega na tym, że w pierwszym etapie strumień powietrza zassanego z zewnątrz przepływa przez chłodnicę schładzającą powietrze do temperatury niższej niż wynosi punkt rosy powietrza zewnętrznego, wskutek czego na powierzchni chłodnicy wydzielona zostaje część wilgoci zawartej w osuszonym powietrzu, zaś w drugim etapie strumień tak osuszonego powietrza, będący w stanie nasycenia parą wodną przepływa przez nagrzewnicę, ogrzewając się do temperatury wyższej niż wynosi punkt nasycenia parą wodną. W urządzeniu tym nie ma możliwości regulacji temperatury powietrza poniżej temperatury otoczenia, ani utrzymania jej na wymaganym poziomie. Rozwiązanie to, z jednokierunkowym przepływem powietrza nie pozwala na samodzielne realizowanie ochładzania powietrza lub tylko jego ogrzewania. Znany jest sposób osuszania powietrza, który polega na wykraplaniu się wilgoci na ściankach chłodnic powietrza stanowiących część składową agregatu chłodniczego. Procesowi temu towarzyszy wzrost wilgotności względnej prawie do 100%. Ponowne obniżenie wilgotności względnej osuszonego powietrza wymaga dostarczenia energii cieplnej z zewnątrz. W układach takich najczęściej utrzymuje się temperaturę powierzchni chłodnicy powyżej 0°C. Jest to spowodowane chęcią uniknięcia szronienia powierzchni, gdyż następnie należy ją odszronić. Proces szronienia i odszraniania powierzchni komplikuje pracę urządzenia i powoduje wzrost zużycia energii. W układach takich do odszraniania parowacza stosuje się na przykład sposób polegający na zamianie funkcji wymienników ciepła, parowacza na skraplacz, a skraplacza na parowacz, co uzyskuje się przez odwrócenie obiegu czynnika chłodzącego przy użyciu odpowiednich zaworów sterujących, na przykład zaworów wielodrożnych. Jest to przykład zastosowania znanego obiegu pompy ciepła. Na wytworzenie energii cieplnej, urządzeniu chłodniczemu pracującemu jako pompa ciepła brakuje mocy cieplnej, szczególnie gdy proces przebiega przy niewysokich temperaturach zewnętrznych. Czas odszraniania wówczas jest wydłużony. Powoduje to, że w takich instalacjach stosuje się powszechnie odszranianie chłodnic przy pomocy grzałek elektrycznych, co komplikuje układ i zwiększa koszty eksploatacji urządzenia chłodniczego lub pompy ciepła, a ilość ciepła wydzielana do pomieszczenia jest znaczna. Ponadto na czas odszraniania parowacza przerywa się pracę urządzenia chłodniczego lub pompy ciepła.

PL 191 519 B1

Znany układ klimatyzacyjny z regulacją parametrów powietrza opisany w Poradniku „OGRZEWANIE I KLIMATYZACJA” Recknagel. Sprenger. Honmann. Schramek EWFE Gdańsk 1994, na str.1769 zawiera układ chłodzenia składający się ze sprężarki połączonej poprzez rurociągi z wymiennikami ciepła, parowaczem i skraplaczem, wyposażony w element dławiący oraz zawory sterujące, wentylatory powietrza i urządzenie do automatycznej regulacji obiegu. W pomieszczeniu klimatyzowanym jest wymuszony obieg powietrza podawanego wentylatorem przez kanał wentylacyjny i umieszczony w nim parowacz. Podczas pracy każdy wymiennik może pracować jako chłodnica powietrza lub skraplacz, może też po przełączeniu zaworu wielodrożnego ogrzewać pomieszczenie pracując jako skraplacz.

Sposób według wynalazku, w którym wykorzystuje się sprężarkowy obieg chłodniczy oraz cyrkulację powietrza kanałami wentylacyjnymi wyposażonymi w przepustnice powietrza polega na tym, że w cyklu chłodzenia powietrza w pomieszczeniu klimatyzowanym, na pierwszy wymiennik ciepła układu chłodniczego będący parowaczem podaje się powietrze z pomieszczenia, zaś na drugi wymiennik ciepła będący skraplaczem podaje się powietrze pobrane z otoczenia zewnętrznego. Po osiągnięciu zadanej wartości mierzonej na parowaczu zmienia się kierunek obiegu chłodniczego tak, że pierwszy wymiennik ciepła staje się skraplaczem, a drugi wymiennik ciepła staje się parowaczem i wyłącza się wentylatory, wentylator powietrza wewnętrznego i wentylator powietrza zewnętrznego, przy czym powietrze z pomieszczenia kieruje się na parowacz i dalej z powrotem do pomieszczenia, zaś powietrze zewnętrzne kieruje się na skraplacz. Po osiągnięciu na powierzchni parowacza temperatury bliskiej temperaturze jego otoczenia włącza się wentylator powietrza pomieszczenia, natomiast wentylator wymuszający ruch powietrza na skraplaczu włącza się, gdy temperatura na powierzchni skraplacza będzie zbliżona do temperatury jego otoczenia. W cyklu ogrzewania powietrza na skraplacz podaje się powietrze z pomieszczenia, które następnie podaje się z powrotem do tego pomieszczenia, zaś na parowacz podaje się powietrze zewnętrzne. Po osiągnięciu zadanej wartości mierzonej na parowaczu zmienia się kierunek obiegu tak, że pierwszy wymiennik ciepła staje się ponownie parowaczem, zaś drugi wymiennik ciepła staje się ponownie skraplaczem i zamyka się dla przepływu powietrza pomieszczenie przy czym na parowacz i skraplacz podaje się powietrze z otoczenia zewnętrznego. Cykl osuszania powietrza w pomieszczeniu realizuje się przez chłodzenie i ogrzewanie powietrza. Zależnie od potrzeby jest możliwe ciągłe osuszanie powietrza lub realizowane w cyklach na przemian osuszanie i następnie ogrzewanie i tak po kolei. W rozwiązaniu cyklicznego osuszania, powietrze z pomieszczenia podaje się na pierwszy wymiennik ciepła będący parowaczem, a na drugi wymiennik ciepła, będący skraplaczem podaje się powietrze zewnętrzne. Po osiągnięciu na parowaczu zadanej wartości mierzonej i/lub gdy w pomieszczeniu temperatura powietrza osiągnie wartość zadaną, podaje się powietrze z pomieszczenia na skraplacz i z powrotem do pomieszczenia, a na parowacz podaje się powietrze zewnętrzne. Po osiągnięciu zadanej wartości temperatury w pomieszczeniu zmienia się kierunek obiegu powietrza i ponownie powietrze z pomieszczenia podaje się na parowacz, a powietrze zewnętrzne podaje się na skraplacz, przy czym taką cyrkulację powietrza powtarza się wielokrotnie aż do osiągnięcia założonej wilgotności i/lub temperatury w pomieszczeniu. Przy ciągłym osuszaniu powietrza, powietrze z pomieszczenia podaje się pierwszym kanałem wentylacyjnym na pierwszy wymiennik ciepła będący parowaczem, a na drugi wymiennik ciepła będący skraplaczem podaje się powietrze z tego pomieszczenia innym kanałem wentylacyjnym (kanałem wewnętrznym). Po osiągnięciu na parowaczu zadanej wartości mierzonej realizuje się cykl odszraniania,( w którym na obydwa wymienniki podaje się powietrze zewnętrzne) i/lub gdy temperatura w pomieszczeniu osiągnie wartość zadaną na skraplacz podaje się okresowo powietrze zewnętrzne, natomiast gdy temperatura powietrza obniży się do minimalnej wartości progowej, ponownie na skraplacz podaje się powietrze z pomieszczenia, przy czym z chwilą osiągnięcia zakładanej wilgotności powietrza w pomieszczeniu cykl osuszania kończy się. Sposób może być realizowany przy temperaturze powierzchni wymiennika powyżej 0°C, wtedy na powierzchni będą tworzyły się skropliny lub poniżej 0°C, wtedy na powierzchni utworzy się szron. Urządzenie przy „głębokim” suszeniu pracuje znacznie sprawniej od dotychczasowych systemów osuszania pracujących poniżej 0°C temperatury powierzchni parowacza w warunkach szronienia. Sposób umożliwia uzyskanie znacznie niższych ciśnień cząstkowych powietrza suszonego w obiekcie klimatyzowanym przy wysokiej sprawności energetycznej. Korzystnie, w cyklu ogrzewania podaje się na parowacz ciepłe powietrze pobrane z dodatkowego źródła zewnętrznego, na przykład z siłowni okrętowej. Dotyczy to warunków, gdy temperatura powietrza zewnętrznego - niskotemperaturowego źródła ciepła jest niska. Stąd wykorzystuje się ciepło odpadowe systemu wentylacji siłowni okrętowej. Korzystnie, wartość mierzoną na parowaczu stanowi

PL 191 519 B1 określony czas pracy parowacza. Korzystnie, wartość mierzoną na parowaczu stanowi grubość warstwy szronu na powierzchni parowacza. Korzystnie, wartość mierzoną na parowaczu stanowi różnica temperatury powietrza w pomieszczeniu i temperatury powierzchni szronu na parowaczu. Korzystnie, wartość mierzoną na parowaczu stanowi różnica temperatury punktu rosy w pomieszczeniu i temperatury powierzchni szronu na parowaczu. Korzystnie, wartość mierzoną na parowaczu stanowi masa szronu. Korzystnie, wartość mierzoną na parowaczu stanowi różnica ciśnień czynnika chłodniczego przed i za parowaczem. Korzystnie, wartość mierzoną na parowaczu stanowi różnica temperatur przed i za parowaczem. Korzystnie, wartość mierzoną na parowaczu stanowi temperatura powietrza w pomieszczeniu. Korzystnie, wartość mierzoną na parowaczu stanowi wilgotność względna powietrza w pomieszczeniu. Korzystnie, wartość mierzoną na parowaczu stanowi wilgotność bezwzględna powietrza w pomieszczeniu.

Układ do regulacji parametrów powietrza w pomieszczeniach klimatyzowanych, składający się z układu chłodzenia sprężarkowego oraz układu obiegu powietrza zawierającego kanały wentylacyjne wyposażonych w przepustnice powietrza i wentylatory według wynalazku wyróżnia się tym, że pomieszczenie klimatyzowane połączone jest z kanałem wentylacyjnym głównym oraz z dwoma kanałami pomocniczymi połączonymi z tym kanałem głównym. Pierwszy kanał pomocniczy połączony jest z kanałem głównym poprzez pierwszy wymiennik ciepła, drugi kanał pomocniczy połączony jest z kanałem głównym poprzez drugi wymiennik ciepła. Pomiędzy wymiennikami ciepła umieszczona jest kierownica powietrza, połączona z układem automatycznej regulacji, zaś kanały pomocnicze i główny połączone są przepustnicami powietrza wewnętrznymi z pomieszczeniem klimatyzowanym i przepustnicami powietrza zewnętrznymi z otoczeniem zewnętrznym. Korzystnie, kanał pierwszy pomocniczy i kanał drugi pomocniczy połączone są z kanałem pomocniczym trzecim połączonym z pomieszczeniem. Korzystnie pomieszczenie połączone jest kanałem wewnętrznym z kanałem głównym poprzez czwartą wewnętrzną przepustnicę powietrza, zaś kanał główny połączony jest poprzez trzecią przepustnice powietrza zewnętrzną z otoczeniem zewnętrznym. Korzystnie, kanał główny jest połączony poprzez czwartą przepustnicę wewnętrzną z kanałem powietrza zasilającego połączonym z niskotemperaturowym źródłem ciepła odpadowego zawartego w powietrzu, przy czym kanał główny połączony jest z otoczeniem trzecią przepustnicą powietrza zewnętrznego. Korzystnie, kierownica powietrza ma postać przepustnicy sekwencyjnej powietrza trójpołożeniowej, przy czym w jej pierwszym położeniu roboczym „A pierwszy pomocniczy kanał wentylacyjny połączony jest z pomieszczeniem, w drugim położeniu roboczym „B z pomieszczeniem połączony jest drugi pomocniczy kanał wentylacyjny, zaś w położeniu zerowym obydwa kanały pomocnicze są połączone z otoczeniem zewnętrznym.

Urządzenie do regulacji parametrów powietrza w pomieszczeniach klimatyzowanych, wyposażone w sprężarkową instalację chłodniczą oraz kanały wentylacyjne powietrza wyposażone w przepustnice powietrza i wentylatory według wynalazku wyróżnia się tym, że pomieszczenie klimatyzowane połączone jest z głównym kanałem wentylacyjnym i połączonymi z tym kanałem kanałami wentylacyjnymi pomocniczymi, pierwszym kanałem pomocniczym i drugim kanałem pomocniczym. Kanał główny łączy pomieszczenie z otoczeniem, przy czym pomiędzy kanałem głównym a pierwszym kanałem pomocniczym zainstalowany jest pierwszy wymiennik ciepła instalacji chłodniczej, zaś pomiędzy kanałem głównym a drugim kanałem pomocniczym zainstalowany jest drugi wymiennik ciepła. Pomiędzy wymiennikami ciepła umieszczona jest kierownica powietrza połączona z układem automatycznej regulacji. W ścianach kanałów od strony pomieszczenia zainstalowane są wewnętrzne przepustnice powietrza, zaś w ich ścianach zewnętrznych zainstalowane są zewnętrzne przepustnice powietrza, przy czym kanał główny połączony jest z wentylatorem powietrza zewnętrznego i z wentylatorem powietrza wewnętrznego. Korzystnie, kierownicę powietrza w kanale głównym stanowi przepustnica sekwencyjna powietrza trójpołożeniowa o kącie obrotu 45°, przy czym w jej pierwszym położeniu roboczym „A pierwszy kanał pomocniczy połączony jest z pomieszczeniem, w drugim położeniu roboczym „B z pomieszczeniem połączony jest drugi kanał pomocniczy, zaś w położeniu zerowym „O obydwa wymienniki ciepła są połączone z otoczeniem zewnętrznym. Korzystnie, pierwszy wymiennik ciepła i drugi wymiennik ciepła usytuowane są równolegle i naprzeciwległe względem siebie. Korzystnie, na wlocie kanału głównego znajduje się wentylator powietrza zewnętrznego, zaś na wylocie kanału głównego do pomieszczenia znajduje się wentylator powietrza wewnętrznego.

Rozwiązanie według wynalazku pozwala na uzyskanie wielu korzyści energetycznych w urządzeniach pracujących według zasady obiegów termodynamicznych lewobieżnych. Rozwiązanie eliminuje wykorzystywanie grzałek elektrycznych do odszraniania parowaczy, zaś zużycie energii elektrycznej jako moc napędu sprężarki zmniejsza się o ponad połowę (z 0,25-0,4 w znanych rozwiązaPL 191 519 B1 niach spada do 0,1-0,2 w rozwiązaniu według wynalazku). Nieoczekiwanie okazało się, że przez przełączenie kanałów sterujących przepływem powietrza można wykorzystać zakumulowane w innym pomieszczeniu ciepło odpadowe, na przykład z siłowni okrętowej lub z otoczenia do obniżenia zużycia energii napędowej na proces odszraniania parowacza pompy ciepła. W tym okresie dwa wymienniki: górnego i dolnego źródła ciepła pompy pracują w tej samej temperaturze, co gwarantuje maksymalną sprawność energetyczną pompy ciepła. Rozwiązanie zapewnia możliwość stabilizacji temperatury powietrza w pomieszczeniu z dokładnością nieosiągalną w innych systemach, przy bardzo niskim zużyciu energii i wykorzystaniu energii odpadowej instalacji.

Wynalazek jest bliżej objaśniony w przykładach realizacji i na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematycznie układ według wynalazku w stanie pracy chłodzenia powietrza, przy czym strzałkami linią ciągłą zaznaczono kierunki przepływu powietrza oraz kierunek obiegu czynnika chłodniczego, zaś linią przerywaną zaznaczono pozycję zaworów czterodrożnych po zmianie kierunku obiegu, fig. 2 przedstawia fragmenty układu według wynalazku w operacji odszraniania podczas pracy jako urządzenie chłodnicze, fig. 3 przedstawia schemat układu według wynalazku w stanie pracy ogrzewania powietrza, przy czym strzałkami linią ciągłą zaznaczono kierunki przepływu powietrza oraz kierunek obiegu czynnika chłodniczego, zaś linią przerywaną zaznaczono położenie zaworów czterodrożnych po zmianie kierunku obiegu, fig. 4 przedstawia fragment układu w stanie pracy ogrzewania powietrza i odszraniania parowacza, przy czym strzałkami linią ciągłą zaznaczono kierunki przepływu powietrza fig. 5 przedstawia schematycznie odmianę układu według wynalazku w stanie pracy chłodzenia powietrza, fig. 6 przedstawia schematycznie odmianę układu według wynalazku, fig. 7 przedstawia schematycznie odmianę układu według wynalazku w stanie pracy ogrzewania powietrza z wykorzystaniem dodatkowego źródła powietrza zewnętrznego, fig 8 przedstawia odmianę układu w cyklu osuszania powietrza w pomieszczeniu.

P r zyk ł a d I

Układ do regulacji parametrów powietrza w pomieszczeniu klimatyzowanym P zawiera sprężarkę 3, której rurociąg tłoczny połączony jest z króćcem wlotowym pierwszego zaworu czterodrożnego tłocznego Z1, zaś pozostałe króćce tego zaworu połączone są z wymiennikami ciepła: wymiennikiem pierwszym W1i wymiennikiem drugim W2i zbiornikiem 4 z wymiennikiem regeneracyjnym 4a. Zbiornik 4 połączony jest z rurociągiem ssawnym sprężarki 3. Wymiennik regeneracyjny 4a swoim wlotem połączony jest z króćcem wylotowym drugiego zaworu czterodrożnego wrzenia Z2, a wylotem, poprzez filtr-dehydrator 5 i zawór rozprężny 6, z króćcem wlotowym tego zaworu Z2. Pozostałe dwa króćce zaworu czterodrożnego wrzenia Z2 połączone są z drugimi końcami wężownic pierwszego wymiennika W1 drugiego wymiennika ciepła W2. Zawory Z1i Z2 ustawione są w pierwszym położeniu roboczym 1, przy którym kierunek obiegu chłodniczego jest taki, że pierwszy wymiennik ciepła W1 pełni rolę parowacza 1, a drugi wymiennik ciepła W2 pełni rolę skraplacza 2. Pomieszczenie P, połączone jest z trzema kanałami wentylacyjnymi, z kanałem wentylacyjnym głównym KG i z przylegającymi do niego kanałami pomocniczymi K1, K2: z pierwszym kanałem pomocniczym K1, w którym umieszczony jest pierwszy wymiennik ciepła W1 i z drugim kanałem pomocniczym K2, w którym umieszczony jest drugi wymiennik ciepła W2.

Pierwszy kanał K1 ma na ścianie zewnętrznej zainstalowaną pierwszą przepustnicę zewnętrzną powietrza 12, a na ścianie wspólnej z kanałem wentylacyjnym głównym KG ma zainstalowany pierwszy wymiennik ciepła W1 pełniący rolę parowacza 1, a po odwróceniu kierunku obiegu chłodniczego pełniący rolę skraplacza 2'. Naprzeciw pierwszego wymiennika ciepła W1, po drugiej stronie kanału głównego KG zainstalowany jest w drugim kanale K2 drugi wymiennik ciepła W2 pełniący rolę skraplacza 2, a po odwróceniu kierunku obiegu pełniący rolę parowacza 1'. Na wylocie kanału K1 do pomieszczenia P znajduje się druga wewnętrzna przepustnica powietrza 13, zaś na jego ścianie zewnętrznej znajduje się druga przepustnica zewnętrzna 12 regulująca dostęp powietrza z otoczenia zewnętrznego do kanału. W ścianie kanału K2 zainstalowana jest druga zewnętrzna przepustnica powietrza 11, zaś na wylocie tego kanału do pomieszczenia P, znajduje się pierwsza wewnętrzna przepustnica powietrza 10. W kanale głównym KG, pomiędzy wymiennikami ciepła, W1 a W2zainstalowana jest przepustnica sekwencyjna powietrza 9 trójpołożeniowa, połączona z układem automatycznej regulacji i sterowania 1/7, sterownym mikroprocesorem. W zależności od potrzeb, kierownica wykonuje obrót o 45° w jedną lub drugą stronę lub zajmuje położenie zerowe, to jest równoległe do ścian kanału głównego KG.Wpierwszym położeniu roboczym „A kierownicy 9 pierwszy kanał pomocniczy K1 połączony jest z pomieszczeniem P, w drugim położeniu roboczym „B z pomieszczeniem P połączony jest drugi kanał pomocniczy K2, zaś w położeniu zerowym „0 obydwa kanały K1, K2 są

PL 191 519 B1 połączone z otoczeniem zewnętrznym. Na wlocie powietrza z zewnątrz do kanału głównego KG zainstalowany jest wentylator powietrza zewnętrznego 7, zaś na wylocie z tego kanału do pomieszczenia P zainstalowany jest wentylator powietrza wewnętrznego 8. W kanale głównym KG zainstalowana jest trzecia przepustnica wewnętrzna 14, otwierająca lub zamykająca dostęp powietrza do pomieszczenia P. W cyklu chłodzenia wentylator 8 wymusza ruch powietrza w pomieszczeniu P, które z pomieszczenia przepływa poprzez otwartą przepustnicę 3 do pierwszego kanału pomocniczego K1. W kanale tym powietrze przepływa przez pierwszy wymiennik ciepła będący parowaczem 1 i dalej do kanału głównego KG. Na parowaczu 1 powietrze oddaje swoje ciepło, i oziębia się. W tym czasie przepustnica sekwencyjna powietrza 9 znajduje się w położeniu A i odcina dopływ powietrza zewnętrznego do kanału głównego KG, przepustnica 14 jest otwarta, zaś przepustnica wewnętrzna 10 i przepustnica zewnętrzna 12 są zamknięte. Oziębione powietrze tłoczone jest z kanału głównego KG wentylatorem 8 z powrotem do pomieszczenia P. W tym czasie tłoczone przez wentylator 7 powietrze zewnętrzne przechodzi przez skraplacz 2 do drugiego kanału pomocniczego K2. Na skraplaczu 2 powietrze zewnętrzne odbiera ciepło ze skraplacza i ogrzane wypływa przez otwartą drugą przepustnicę zewnętrzną powietrza 11 z powrotem do otoczenia. Po osiągnięciu zadanej temperatury powietrza w pomieszczeniu P obieg pracuje normalnie sterowany temperaturą w pomieszczeniu P.

W cyklu odszraniania parowacza 1, przedstawionym na fig. 2, kiedy ustalona, niska temperatura powietrza w pomieszczeniu P zaczyna rosnąć i osiągnie górną wartość graniczną, lub kiedy na powierzchni parowacza 1 wytworzy się określona warstwa szronu, następuje przełączenie zaworów czterodrożnych Z1, Z2 w drugie położenie robocze 2, za pomocą elektronicznego układu sterującego 17 i zostaje zmieniony kierunek przepływu czynnika chłodniczego na przeciwny tak, że pierwszy wymiennik ciepła W1 staje się w nowym obiegu skraplaczem 2', a drugi wymiennik ciepła W2 pełniący dotychczas rolę skraplacza staje się parowaczem 1'. Jednocześnie przepustnica sekwencyjna 9 zostaje obrócona w drugie położenie robocze B i zamknięta zostaje przepustnica wewnętrzna 13. Po odwróceniu obiegu i przełączeniu przepustnic, chłodne powietrze z pomieszczenia P doprowadzone jest,z pewnym opóźnieniem, poprzez otwartą przepustnicę 10 do drugiego kanału K2, gdzie ochładza się na się na parowaczu 1'( dotychczasowym skraplaczu, którego powierzchnia w krótkim czasie po przełączeniu obiegu osiągnie temperaturę jego otoczenia), przechodzi przez kanał główny KG i przepustnicę 14 z powrotem do pomieszczenia P. W tym czasie jest otwarta druga przepustnica zewnętrzna 12i powietrze zewnętrzne przepływa przez skraplacz 2'i przepustnicę 12na zewnątrz. W okresie przełączania pracy wymienników ciepła W1,W2, następuje wyłączenie pracy wentylatorów 7 i 8. Bezpośrednio po przełączeniu obiegu wentylatory 7 i 8 są wyłączone. Wentylator 8 wymuszający ruch powietrza w pomieszczeniu P zostaje ponownie włączony, dopiero gdy temperatura na powierzchni parowacza 1' osiągnie wartość zbliżoną do temperatury jego otoczenia. Natomiast wentylator 7 wymuszający ruch powietrza w skraplaczu 2' zostanie włączony gdy temperatura powierzchni skraplacza będzie zbliżona do temperatury jego otoczenia, a więc z dłuższym opóźnieniem. Urządzenie pracuje dalej realizując cykl chłodzenia powietrza w pomieszczeniu P.

W cyklu ogrzewania powietrza w pomieszczeniu P, przedstawionym na fig. 3, otwiera się przepustnicęwewnętrzną 13, a przepustnicę sekwencyjną przestawia się w położenie robocze „A i zamyka dopływ powietrza zewnętrznego do pomieszczenia P. Wentylator 8 wymusza ruch powietrza w pomieszczeniu P, które z pomieszczenia przepływa, przez przepustnicę 13 do kanału K1, gdzie przechodzi przez gorący skraplacz 2', ogrzewa się, przepływa przez kanał KGi otwartą przepustnicę 14 i dalej podawane jest wentylatorem 8 do pomieszczenia P. W tym czasie powietrze zewnętrzne podawane jest wentylatorem 7 na parowacz 1' i dalej do kanału K2, skąd przez otwartą przepustnicę 11 uchodzi na zewnątrz.

W cyklu odszraniania parowacza 1', przedstawionym na fig. 4, przełącza się zawory czterodrożne Z1, Z2 w pierwszą pozycję roboczą 1, co powoduje zmianę kierunku obiegu czynnika tak, że pierwszy wymiennik ciepła W1jest znów parowaczem 1, a drugi wymiennik ciepła W2jest znów skraplaczem 2, i wyłącza się wentylator 8. Jednocześnie przestawia się przepustnicę sekwencyjną 9 z położenia „A w położenie „0 i przepustnicę 10, 11, 12, 13, 14 w nowe położenie, w którym zamknięte są przepustnicę 10, 13, 14, a otwarte są przepustnice 11, 12,. Powietrze zewnętrzne przepływa przez skraplacz 2, podwyższając temperaturę jego powierzchni, wpływa do kanału K2 i przez otwartą przepustnicę 11 uchodzi na zewnątrz. Natomiast drugi strumień ciepłego powietrza przepływa przez parowacz 1. W tym okresie dwa wymienniki ciepła, parowacz 1i skraplacz 2 pracują w tej samej temperaturze, co gwarantuje maksymalną sprawność energetyczną układu.

PL 191 519 B1

W cyklu osuszania, powietrze z pomieszczenia (P) podaje się kanałem K1 na pierwszy wymiennik ciepła W1 będący parowaczem 1, a na drugi wymiennik ciepła, będący skraplaczem 2 podaje się powietrze zewnętrzne kanałem głównym KG. Po osiągnięciu na parowaczu 1 zadanej wartości mierzonej i/lub gdy w pomieszczeniu P temperatura powietrza t osiągnie wartość zadaną zmienia się położenie przepustnic powietrza 9, 13, 12, 10, 11i podaje się powietrze z pomieszczenia na skraplacz 2 i z powrotem do pomieszczenia, a na parowacz 1 podaje się powietrze zewnętrzne. Po osiągnięciu zadanej wartości temperatury w pomieszczeniu P zmienia się kierunek obiegu powietrza i ponownie powietrze z pomieszczenia P podaje się na parowacz 1, a powietrze zewnętrzne podaje się na skraplacz 2, przy czym taką cyrkulację powietrza powtarza się wielokrotnie aż do osiągnięcia założonej wilgotności φ i/lub temperatury tw pomieszczeniu P.

Przykład II

Układ analogiczny do przykładu I, przedstawionego w cyklu chłodzenia na fig. 1, przy czym jak pokazano na fig. 5, pierwszy kanał pomocniczy K1 drugi kanał pomocniczy K2 połączone są zpomieszczeniem P za pośrednictwem trzeciego kanału pomocniczego K3.

Przykład III

Układ analogiczny do przykładu I przedstawionego w cyklu ogrzewania na fig. 3, przy czym jak pokazano na fig. 6, kanał główny KGi drugi kanał pomocniczy K2 połączone są z dodatkowym kanałem zasilającym KZ poprzez czwartą przepustnicę wewnętrzną 15. Kanał KZ jest połączony z pomieszczeniem S stanowiącym źródło ciepła odpadowego zawartego w powietrzu, na przykład z siłownią okrętową. Kanałem KZ doprowadza się ciepłe powietrze z siłowni okrętowej S poprzez kanał główny KG na wymiennik ciepła W2 pełniący w tym obiegu rolę parowacza 1'. W kanale zasilającym KZumieszczona jest trzecia przepustnica zewnętrzna 16 regulująca dostęp powietrza zewnętrznego do kanału głównego KG.Przepustnica sekwencyjna 9 w tym czasie jest ustawiona w położeniu roboczym A, w którym pierwszy kanał pomocniczy K1jest połączony z pomieszczeniem P. Zasilanie obiegu następujezależnie od warunków termicznych ciepłem odpadowym z kanału zasilającego KZ lub gdy powietrze zewnętrzne ma wyższe parametry, to może być otwarta przepustnica 16, a zamknięta przepustnica 15.W okresie przełączania wymienników ciepła następuje wyłączenie pracy wentylatora 8. Równocześnie po przełączeniu pracy wymienników, wentylator 7 wymusza ruch powietrza w kanałach K1, K2, a jego przełączenie do pracy z jednym z wymienników ciepła W1, W2następuje po odszronieniu powierzchni parowacza 1', a więc, dopiero po wzroście temperatury jego powierzchni do temperatury bliskiej temperaturze pomieszczenia P. Układ w tym okresie nie pracuje, jeżeli jest wystarczająco wysoka temperatura powietrza zasilającego podawanego przez kanał KZ z pomieszczenia S. Natomiast jeżeli temperatura tego powietrza jest niska, to układ pracuje podczas odszraniania posiadając jednakową temperaturę w obu wymiennikach, a więc z maksymalną sprawnością, przepustnicę sekwencyjną 9 ustawia się na „0, zamyka się przepustnicę 13,14, a otwiera się przepustnicę 11,12. Następnie przestawia się przepustnicę sekwencyjną 9 z położenia „0 w położenie „B, włącza się wentylator 8 wymuszający ruch powietrza w skraplaczu 1', otwiera się przepustnicę 10, 14izamyka się otwartą na okres odszraniania przepustnicę 11.

Przykład IV

Układ analogiczny doprzykładuIII, przy czym jak pokazano na fig. 7 połączenie kanałów pomocniczych K1i K2 z pomieszczeniemPzrealizowanejest za pośrednictwem trzeciego kanału pomocniczego K3.

Przykład V

Układ analogiczny do przykładu I, przy czym jak pokazano na fig.8 pierwszy kanał K1 jest połączony przez przepustnicę 13 bezpośrednio z pomieszczeniem P, drugi kanał pomocniczy K2 jest połączony przez przepustnicę 10 bezpośrednio z pomieszczeniem P, a kanał główny KG jest połączony z pomieszczenie P przez dodatkowy kanał wewnętrzny KW poprzez czwartą przepustnicę wewnętrzną 15. Kanał główny jest połączony z trzecią zewnętrzną przepustnicą powietrza 16z otoczeniem zewnętrznym. W układzie tym realizuje się cykl osuszania powietrza przy stałej temperaturze w pomieszczeniu P i przy jednoczesnym wykraplaniu się pary wodnej lub tworzeniu się szronu na powierzchni. Powietrze z pomieszczenia P doprowadza się przez czwartą wewnętrzną przepustnicę 15 do kanału głównego KG, skąd podaje się jest wentylatorem 7 na skraplacz 2, skąd ogrzane wraca z powrotem do pomieszczenia P. Przepustnica sekwencyjna 9 znajduje się w pierwszym położeniu roboczym A.

W układzie tym jest możliwość cyklicznego osuszania powietrza. W cyklu osuszania, powietrze z pomieszczenia P podaje się pierwszym kanałem K1na pierwszy wymiennik ciepła W1będący pa8

PL 191 519 B1 rowaczem 1, a na drugi wymiennik ciepła W będący skraplaczem 2 podaje się powietrze z tego pomieszczenia kanałem wewnętrznym KW. Po osiągnięciu na parowaczu 1 zadanej wartości mierzonej realizuje się cykl odszraniania i/lub gdy temperatura t w pomieszczeniu P osiągnie wartość zadaną na skraplacz 2 podaje się okresowo powietrze zewnętrzne, natomiast gdy temperatura powietrza obniży się do minimalnej wartości progowej, ponownie na skraplacz podaje się powietrze z pomieszczenia. Z chwilą osiągnięcia zakładanej wilgotności φ powietrza w pomieszczeniu P cykl osuszania kończy się.

W układzie tym jest możliwość stabilizacji temperatury powietrza w pomieszczeniu z dokładnością nieosiągalną w innych systemach, przy bardzo niskim zużyciu energii i wykorzystaniu energii odpadowej instalacji.

Claims (23)

1. Sposób regulacji parametrów powietrza w pomieszczeniach klimatyzowanych, zwłaszcza w przechowalniach produktów wrażliwych na warunki klimatyczne, w którym stosuje się wymuszony obieg powietrza podawanego wentylatorami przez kanały wentylacyjne wyposażone w przepustnice powietrza i połączone z pomieszczeniem klimatyzowanym, zaś parametry reguluje się przez okresowe chłodzenie powietrza, osuszanie i ogrzewanie, z wykorzystaniem sprężarkowej instalacji chłodniczej wyposażonej w wymienniki ciepła, zawory sterujące i element dławiący, przy czym stosuje się ochładzanie strumienia powietrza na parowaczu a ogrzewanie powietrza na skraplaczu, a także stosuje się odwrócenie kierunku obiegu czynnika chłodniczego przy użyciu zaworów sterujących i układów automatycznej regulacji i sterowania, znamienny tym, że w cyklu chłodzenia powietrza, na pierwszy wymiennik ciepła (W1) będący parowaczem (1) podaje się powietrze z pomieszczenia (P), zaś na drugi wymiennik ciepła (W2) będący skraplaczem (2) podaje się powietrze pobrane z otoczenia zewnętrznego, po czym po osiągnięciu zadanej wartości mierzonej na parowaczu (1) zmienia się kierunek obiegu chłodniczego tak, że pierwszy wymiennik ciepła (W1) staje się skraplaczem (2'), a drugi wymiennik ciepła (W2) staje się parowaczem (1') i wyłącza się wentylatory, wentylator powietrza wewnętrznego (8) i wentylator powietrza zewnętrznego (7), przy czym powietrze wewnętrzne z pomieszczenia (P) kieruje się na parowacz (1') i dalej z powrotem do pomieszczenia (P), zaś powietrze zewnętrzne kieruje się na skraplacz (2'), a po osiągnięciu na powierzchni parowacza (1') temperatury bliskiej temperaturze jego otoczenia włącza się wentylator powietrza wewnętrznego (8), natomiast wentylator powietrza zewnętrznego (7) włącza się, gdy temperatura na powierzchni skraplacza (2') będzie zbliżona do temperatury jego otoczenia, zaś w cyklu ogrzewania powietrza na skraplacz (2') i z powrotem do pomieszczenia podaje się powietrze z pomieszczenia (P), zaś na parowacz (1') podaje się powietrze zewnętrzne, po czym po osiągnięciu zadanej wartości mierzonej na parowaczu (1') zmienia się kierunek obiegu tak, że pierwszy wymiennik ciepła (W1) staje się ponownie parowaczem (1), zaś drugi wymiennik ciepła (W2) staje się ponownie skraplaczem (2) i zamyka się dla przepływu powietrza pomieszczenie (P) przy czym na parowacz (1) i na skraplacz (2) podaje się powietrze z otoczenia zewnętrznego, przy czym cykl osuszania powietrza w pomieszczeniu (P) realizuje się przez chłodzenie i ogrzewanie powietrza.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w cyklu ogrzewania podaje się do pomieszczenia (P) kanałem zasilającym (KZ) ciepłe powietrze, pobrane ze źródła ciepła odpadowego zawartego w powietrzu (S).

3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w cyklu osuszania, powietrze z pomieszczenia (P) podaje się na pierwszy wymiennik ciepła (W1) będący parowaczem (1), a na drugi wymiennik ciepła, będący skraplaczem (2) podaje się powietrze zewnętrzne, a po osiągnięciu na parowaczu (1) zadanej wartości mierzonej i/lub gdy w pomieszczeniu (P) temperatura powietrza osiągnie wartość zadaną, podaje się powietrze z pomieszczenia na skraplacz (2) i z powrotem do pomieszczenia , a na parowacz (1) podaje się powietrze zewnętrzne i po osiągnięciu zadanej wartości temperatury w pomieszczeniu (P) zmienia się kierunek obiegu powietrza i ponownie powietrze z pomieszczenia (P) podaje się na parowacz (1), a powietrze zewnętrzne podaje się na skraplacz (2), przy czym taką cyrkulację powietrza powtarza się wielokrotnie aż do osiągnięcia założonej wilgotności i/lub temperatury w pomieszczeniu (P).

4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w cyklu osuszania, powietrze z pomieszczenia (P) podaje się pierwszym kanałem (K1) na pierwszy wymiennik ciepła (W1) będący parowaPL 191 519 B1 czem (1), a na drugi wymiennik ciepła (W) będący skraplaczem (2) podaje się powietrze z tego pomieszczenia kanałem wewnętrznym (KW), a po osiągnięciu na parowaczu (1) zadanej wartości mierzonej realizuje się cykl odszraniania i/lub gdy temperatura w pomieszczeniu (P) osiągnie wartość zadaną, na skraplacz (2) podaje się okresowo powietrze zewnętrzne, natomiast gdy temperatura powietrza obniży się do minimalnej wartości progowej, ponownie na skraplacz podaje się powietrze z pomieszczenia, przy czym z chwilą osiągnięcia zakładanej wilgotności powietrza w pomieszczeniu (P) cykl osuszania kończy się.

5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wartość mierzoną na parowaczu (1,1') stanowi określony czas pracy parowacza .

6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wartość mierzoną na parowaczu (1,1') stanowi grubość warstwy szronu na powierzchni parowacza.

7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wartość mierzoną na parowaczu (1,1') stanowi różnica temperatury powietrza w pomieszczeniu (P) i temperatury powierzchni szronu na parowaczu.

8. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wartość mierzoną na parowaczu (1,1') stanowi różnica temperatury punktu rosy w pomieszczeniu (P) i temperatury powierzchni szronu na parowaczu.

9. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że z wartość mierzoną na parowaczu (1,1') stanowi masa szronu.

10. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wartość mierzoną na parowaczu (1,1') stanowi różnica ciśnień czynnika chłodniczego przed i za parowaczem.

11. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wartość mierzoną na parowaczu (1,1') stanowi różnica temperatur przed i za parowaczem.

12. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wartość mierzoną na parowaczu (1,1') stanowi temperatura powietrza w pomieszczeniu (P).

13. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wartość mierzoną na parowaczu (1,1') stanowi wilgotność względna powietrza w pomieszczeniu (P).

14. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wartość mierzoną na parowaczu (1,1') stanowi wilgotność bezwzględna powietrza w pomieszczeniu (P).

15. Układ do regulacji parametrów powietrza w pomieszczeniach klimatyzowanych, zwłaszcza w przechowalniach produktów wrażliwych na warunki klimatyczne składający się z układu chłodzenia sprężarkowego, wyposażonego w wymienniki ciepła, zawory sterujące i element dławiący, połączonego z pomieszczeniem klimatyzowanym, układu obiegu powietrza połączonego z pomieszczeniem klimatyzowanym oraz elektronicznego układu automatycznej regulacji obiegu chłodniczego, przy czym układ obiegu powietrza składa się z kanałów wentylacyjnych wyposażonych w przepustnice powietrza i wentylatory, znamienny tym, że pomieszczenie klimatyzowane (P) połączone jest z kanałem wentylacyjnym głównym (KG) oraz z kanałami pomocniczymi (K1, K2) połączonymi z tym kanałem głównym, pierwszy kanał pomocniczy (K1) połączony jest poprzez pierwszy wymiennik ciepła (W1), drugi kanał pomocniczy (K2) połączony jest z kanałem głównym poprzez drugi wymiennik ciepła (W2), pomiędzy którymi to wymiennikami ciepła umieszczona jest kierownica powietrza (9), połączona z układem automatycznej regulacji i sterowania (17), zaś kanały pomocnicze (K1, K2) połączone są przepustnicami powietrza wewnętrznymi (13, 10) z pomieszczeniem klimatyzowanym (P) i przepustnicami powietrza zewnętrznymi (12, 11) z otoczeniem zewnętrznym, przy czym pomiędzy kanałem głównym (KG), a pomieszczeniem P znajduje się przepustnica powietrza wewnętrzna (14).

16. Układ według zastrz. 15, znamienny tym, że kanał pierwszy pomocniczy (K1) i kanał drugi pomocniczy (K2) połączone są z kanałem pomocniczym trzecim (K3) połączonym z pomieszczeniem (P), poprzez przepustnice wewnętrzne(13, 10).

17. Układ według zastrz. 15, znamienny tym, że pomieszczenie (P) połączone jest kanałem wewnętrznym (KW) z kanałem głównym (KG) poprzez czwartą wewnętrzną przepustnicę powietrza (15), zaś kanał główny (KG) połączony jest poprzez trzecią przepustnicę powietrza zewnętrzną (16) z otoczeniem zewnętrznym .

18. Układ według zastrz. 15 albo 16, znamienny tym, że kanał główny (KG) jest połączony poprzez czwartą przepustnicę wewnętrzną (15) z kanałem powietrza zasilającego (KZ) połączonym z niskotemperaturowym źródłem (S) ciepła odpadowego zawartego w powietrzu, przy czym kanał główny (KG) połączony jest z otoczeniem trzecią przepustnicą powietrza zewnętrznego (16).

PL 191 519 B1

19. Układ według zastrz. 15 albo 16, albo 17, albo 18, znamienny tym, że kierownica powietrza (9) ma postać przepustnicy sekwencyjnej powietrza trójpołożeniowej, o kącie obrotu 45°, przy czym w jej pierwszym położeniu roboczym „A pierwszy pomocniczy kanał wentylacyjny (K1) połączony jest z pomieszczeniem (P), w drugim położeniu roboczym „B z pomieszczeniem (P) połączony jest drugi pomocniczy kanał wentylacyjny (K2), zaś w położeniu zerowym „0 obydwa kanały pomocnicze (K1, K2) są połączone z otoczeniem zewnętrznym

20. Urządzenie do regulacji parametrów powietrza w pomieszczeniach klimatyzowanych, zwłaszcza w przechowalniach produktów wrażliwych na warunki klimatyczne wyposażone w instalację chłodniczą zawierającą sprężarkę, wymienniki ciepła, parowacz i skraplacz, połączone rurociągami, wyposażoną w element dławiący i zawory sterujące, zawierające kanały nawiewne powietrza wyposażone w przepustnice powietrza i wentylatory oraz układ automatycznej regulacji i sterowania, znamienne tym, że pomieszczenie klimatyzowane (P) połączone jest z głównym kanałem wentylacyjnym (KG) i połączonymi z tym kanałem kanałami wentylacyjnymi pomocniczymi, pierwszym kanałem pomocniczym (K1) i drugim kanałem pomocniczym (K2), przy czym kanał główny łączy pomieszczenie (P) z otoczeniem, przy czym pomiędzy kanałem głównym (KG) a pierwszym kanałem pomocniczym (K1) zainstalowany jest pierwszy wymienniki ciepła (W1) instalacji chłodniczej, zaś pomiędzy kanałem głównym (KG) a drugim kanałem pomocniczym (K2) zainstalowany jest drugi wymiennik ciepła (W2) zaś pomiędzy tymi wymiennikami (W1, W2) umieszczona jest kierownica powietrza (9) połączona z układem automatycznej regulacji i sterowania (17), przy czym w ścianach tych kanałów od strony pomieszczenia (P) zainstalowane są wewnętrzne przepustnice powietrza (10 , 13), zaś w ich ścianach zewnętrznych zainstalowane są zewnętrzne przepustnice powietrza (11, 12) przy czym kanał główny (KG) połączony jest z wentylatorem powietrza zewnętrznego (7) i z wentylatorem powietrza wewnętrznego (8).

21. Urządzenie według zastrz. 20, znamienne tym, że kierownicę powietrza (9) w kanale głównym (KG) stanowi przepustnica sekwencyjna powietrza trójpołożeniowa (9) o kącie obrotu 45°, przy czym w jej pierwszym położeniu roboczym „A pierwszy kanał pomocniczy (K1) połączony jest z pomieszczeniem (P), w drugim położeniu roboczym „B z pomieszczeniem (P) połączony jest drugi kanał pomocniczy (K2), zaś w położeniu zerowym „0 obydwa wymienniki ciepła (W1, W2) są połączone z otoczeniem zewnętrznym.

22. Urządzenie według zastrz. 20, znamienne tym, że pierwszy wymiennik ciepła (W1) i drugi wymiennik ciepła (W2) usytuowane są równolegle i naprzeciwległe względem siebie.

23. Urządzenie według zastrz. 20, znamienne tym, że na wlocie kanału głównego (KG) znajduje się wentylator powietrza zewnętrznego (7), zaś na wylocie kanału głównego do pomieszczenia (P) znajduje się wentylator powietrza wewnętrznego (8).