PL190418B1 - Zastosowanie NDISACC-(4-(4-chlorofenylo)benzylo)-A82846B lub jego soli - Google Patents

Abstract

Zastosowanie ND1SACC-(4-(4-chlorofenylo)benzylo)-A82846B lub jego soli, do wytwarzania leku do leczenia chorób u ciepłokrwistych zwierząt, wywołanych infekcją szczepem Staphylococcus aureus który: (1) ma obniżoną wrażliwość na wankomycymę albo teikoplaninę, lub obniżoną wrażliwość zarówno na wankomycynę, jak i na teikoplaninę; (2) jest oporny na metycylinę; (3) jest Van A i Van B negatywny.

Description

Przedmiotem wynalazku jest zastosowanie ND1^ACC-(4-(4-chlorofenylo)benzylo)-A82846B lub jego soli.

Z historycznego punktu widzenia schorzenia infekcyjne stanowiły zawsze poważne zagrożenie dla ludzkiego życia.

W tym stuleciu, dzięki zastosowaniu różnych związków antybakteryjnych, wiele z tych schorzeń zostało opanowanych.

Jednakże, bakterie, dzięki posiadanej zdolności do mutacji, w licznych przypadkach uzyskały oporność względem związków antybakteryjnych, które dotychczas okazywały się skuteczne.

Jako przykład można podać użycie przez blisko cztery dekady glikopeptydu wankomycyny w celu opanowywania infekcji wywołanych przez gram-dodatnie organizmy bakteryjne, w tym szczepy Enterococcus i szczepy Staphylococcus. Również, w celu kontroli gram-dodatnich organizmów bakteryjnych, wprowadzono nieco później inny glikopeptyd, teikoplaninę. Zupełnie niedawno, jednakże, powstały szczepy bakteryjne o mniejszej wrażliwości na te glikopeptydy. Szczepy te mogą posiadać częściowo obniżoną wrażliwość lub, w niektórych przypadkach, całkowitą oporność, co powoduje, że glikopeptydy te stają się bezużyteczne.

Dlatego też, istnieje potrzeba zastosowania nowych metod terapeutycznych w celu leczenia infekcji spowodowanych przez szczepy bakteryjne, charakteryzujące się obniżoną wrażliwością lub opornością.

L- x v nic A/’/’

Przedmiotem niniejs/ego wynalazku jest zastosowanie N -(4-(4-chlorofenylo)ben/ylo)-A82846B lub jego soli, do wytwarzania leku do leczenia chorób u ciepłokrwistych /wier/ąt, wywołanych infekcją szczepem Staphylococcus aureus który: (1) ma obniżoną wrażliwość na wankomycymę albo teikoplaninę, lub obniżoną wrażliwość zarówno na wankomycynę, jak i na teikoplaninę; (2) jest oporny na metycylinę; (3) jest Van A i Van B negatywny, przy czym korzystnie szczep Staphylococcus aureus jest oporny na wankomycynę albo teikoplaninę i również korzystnie szczep Staphylococcus aureus stanowi Mu50.

Niniejszy wynalazek związany jest z metodami kontroli szczepów Staphylococcus aureus, które cJϊaraktΌry/uJA się obniżoną opornością względem glikopeptydów. Metody te wykorzystują związek N^{DI A c}-(4-(4-chlorofenylo) benzylo)-A82846B lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól.

W niniejszym wynalazku, NDiSACC-(4-(4-_chlorofenylo)benzylo)-A82846B lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól używany jest w celu leczenia zwierząt cierpiących na infekcje bakteryjne wywołane przez szczep Staphylococcus aureus o obniżonej wrażliwości względem glikopeptydu. ND^lsA^a'.(4-(4-chlorofenylo) benzylo)-A82846B i jego sole są opisane w opublikowanym opisie patentowym EPO 0667353, włączonym do niniejszego opisu poprzez odesłanie. Patrz tamże przykład 229.

190 418 „Obniżona wrażliwość” opisuje zjawisko występujące u bakterii, powodujące konieczność podwyższenia wartości MIC (minimalnego stężenia inhibitora), w celu zachowania jego skuteczności, w porównaniu do normalnych bakterii, kontrolowanych niższymi wartościami MIC. Stężenia MIC określane s¹ za pomoc¹ standardowych metod testowych in vitro (Methods for Dilution Antimicrobial Susceptibility Tests for Bacteria That Grow Aerobically-Fourth Edition. Approved Standard, M7-A4, opublikowane przez National Committee for Clinical Laboratory Standards, 1997). „Obniżona wrażliwość” zdefiniowana jest przez NCCLS jako MIC o wartości równej 8 mg/l lub wyższej dla wankomycyny i MIC o wartości 16 mg/l lub wyższej dla teikoplaniny.

Termin „obniżona wrażliwość względem glikopeptydu” obejmuje całkowitą oporność, zdefiniowaną przez NCCLS jako wartość MIC wynoszącą 32 mg/l lub wyższą, zarówno dla wankomycyny lub teikoplaniny. Przykładem szczepu, dla którego zamierzone są niniejsze metody, jest szczep Staphylococcus aureus, zgłoszony przez Hiramatsu i wsp. w J. of Antimicrobial Chemotherapy, 1997, 40, str. 135-146. Szczep ten, zwany „Mu50”, opisany jest jako mający wartość MIC równą 8 mg/l.

Termin „obniżona wrażliwość względem glikopeptydu” oznacza obniżenie wrażliwości względem wankomycyny lub teikoplaniny lub obniżenie wrażliwości względem obydwóch tych związków. Termin ten dotyczy także szczepów, które jednocześnie posiadają obniżoną wrażliwość względem innych niż glikopeptydy związków antybakteryjnych, takich jak penicylina. Korzystne zastosowanie poniższego wynalazku dotyczy kontrolowania szczepu Staphylococcus aureus, który oprócz obniżonej wrażliwości względem glikokpeptydow, jest również metycylino-oporny („MRSA”). Przykładem jest powyżej wymieniony szczep Hiramatsu.

Istnieją liczne mechanizmy bakteryjne, powodujące obniżenie wrażliwości, łącznie z nadaniem oporności.

Niniejszy wynalazek szczególnie dotyczy tych szczepów, u których obniżona oporność wobec glikopeptydu jest przypisywana genom innym niż Van A i/lub Van B, zwanych „szczepy Van A i Van B negatywne”.

Niniejszy wynalazek może być stosowany zwyczajowym trybem terapii antybakteryjnej. Omawiany związek lub jego sól, podaje się zwierzętom. Czasami związek ten może być z powodzeniem podawany jednorazowo, ale powszechniej, w celu zapewnienia kontroli, podawany jest w odstępach kilkudniowych. Podawanie może odbywać się drogą doustną lub drogą pozajelitową; przy czym, ogólnie dogodne jest podawanie dożylne.

Dokładne odmierzenie wielkości dawki, nie jest krytyczne i będzie zmieniać się w zależności od gospodarza, poszczególnego szczepu i innych czynników znanych specjalistom w tej dziedzinie. Dawka musi być wystarczająco wysoka, aby zapewnić odpowiednie stężenie związku w tkankach gospodarza. Ogólnie, w niniejszym wynalazku skuteczne są dawki od około 1 mg/kg do około 25 mg/kg; odpowiednie dawki zawierają się w przedziale od około 1,5 mg/kg/dzień do około 5 mg/kg/dzień. Typowa dzienna dawka dla dorosłego człowieka wynosi od około 100 mg do około 500 mg.

W zwyczajowym postępowaniu farmaceutycznym zastosowany w niniejszym wynalazku związek jest dogodnie formułowany wraz z jednym lub więcej adiuwantami, nośnikami, i/lub rozcieńczalnikami. Wskazanie takich odpowiednich związków jest dobrze znane w stanie techniki, podobnie jak sposób ich preparowania. Do podawania doustnego, omawiany związek może być formułowany w postaci kapsułki, tabletki, zawiesiny, lub w innej postaci, odpowiedniej do przyjmowania preparatu drogą ustną. Do podawania dożylnego, związek może być rozpuszczany w odpowiednim do podawania dożylnego płynie, takim jak sól fizjologiczna, 5% roztwór dekstrozy lub tym podobne.

190 418

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (3)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zastosowanie NDI^sACC-(4-(4_chlorofenylo)benzylo)-A82846B lub jego soli, do wytwarzania leku do leczenia chorób u cieplokrwistych zwierząt, wywołanych infekcją szczepem Staphylococcus aureus który: (1) ma obniżoną wrażliwość na wankomycymę albo teikoplaninę, lub obniżoną wrażliwość zarówno na wankomycynę, jak i na teikoplaninę; (2) jest oporny na metycylinę; (3) jest Van A i Van B negatywny.
2. 2. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że szczep Staphylococcus aureus jest oporny na wankomycynę albo teikoplaninę.
3. 3. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że szczep Staphylococcus aureus stanowi Mu50.