PL186689B1

PL186689B1 - Sposób zwiększania wytwarzania metanu z podziemnego złoża węgla

Info

Publication number: PL186689B1
Application number: PL97318208A
Authority: PL
Inventors: Stephen V. Bross; Vu P. Dinh
Original assignee: Vastar Resources
Priority date: 1996-01-31
Filing date: 1997-01-30
Publication date: 2004-02-27
Also published as: GB9701835D0; CN1165908A; UA66746C2; AU697189B2; CN1082604C; DE19703401C2; US5769165A; DE19703401A1; CA2196376A1; CA2196376C; GB2309720A; EA199700010A1; PL318208A1; IN191033B; ZA97784B; EA000055B1; AU1241397A; GB2309720B

Abstract

S posób zwiekszania wytwarzania metanu z podziemne- go zloza wegla penetrowanego przez co najmniej jedna stu- dzienke wtlaczajaca 1 co najmniej jedna studzienke produkcyj- na, i/lub wiele studzienek produkcyjnych wytlaczajaco - wy- dmuchujacych, znamienny tym, ze przepuszcza sie co naj- mniej czesc metanu wytwarzanego ze zloza wegla do strefy wytwarzania gazu syntezowego, w której co najmniej glówna czesc metanu poddaje sie reakcji z gazem zawierajacym tlen z wytworzeniem mieszaniny tlenku wegla i wodoru, nastepnie przepuszcza sie co najmniej czesc mieszaniny do strefy syntezy weglowodoru, w której co najmniej glówna czesc tlenku wegla i wodoru poddaje sie reakcji dla wytworzenia ciezszej miesza- niny weglowodorow. zawierajacych wiecej niz jeden atom wegla na czasteczke i gazu resztkowego, zawierajacego azot i dwutlenek wegla, oddziela sie co najmniej glówna czesc gazu resztkowego z co najmniej glównej czesci weglowodorów i od- zyskuje weglowodory jako strumien produktu, spreza sie co najmniej czesc gazu resztkowego do cisnienia wlasciwego, odpowiedniego do wtlaczania do zloza wegla, i wtlacza sie co najmniej czesc gazu resztkowego do zloza wegla PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób zwiększania wytwarzania metanu z podziemnego złoża węgła penetrowanego przez co najmniej jedną studzienkę wtłaczającą i co najmniej jedną studzienkę produkcyjną.

Ulepszony sposób usuwania metanu z podziemnych złoży węgla.

Znaczące ilości gazowego metanu znajdują się w podziemnych złożach węgla.

Stosowano różne sposoby w celu wydajniejszego odzyskiwania metanu ze złóż węgla.

Najprostszym sposobem jest sposób redukcji ciśnienia, sposób, w którym wierci się odwiert do złoża węgla z powierzchni i metan odciąga się z odwiertu przez zmniejszanie ciśnienia, w celu spowodowania desorpcji metanu ze złoża węgla i dopłynięcia do odwiertu i na powierzchnię. Sposób ten nie jest wydajny, ponieważ złoża węgla nie są zwykle bardzo porowate i metan nie znajduje się zwykle w porach złóż węgla, lecz jest absorbowany na węglu. Chociaż metan można wytwarzać ze złoża węgla, w tym sposobie, wytworzenie metanu jest względnie powolne.

Inny sposób odzyskiwania metanu ze złoża węgla polega na wtłaczaniu gazu, takiego jak dwutlenek węgla (CO2), mającego wyższe powinowactwo do węgla niż absorbowany w złożu węgla metan i ustalaniu w ten sposób współzawodniczącego procesu absorpcji-desorpcji. W takich sposobach, CO 2 wypiera metan z węgla, metan uwalnia się i może płynąć do pobliskiego odwiertu do odzyskania. W takich sposobach są wymagane duże objętości CO2 i ostatecznie CO 2 można wytwarzać z metanu.

Gazy mające niższe powinowactwo do węgla niż CO2 można też wtłaczać, w celu zwiększenia odzysku metanu. Można stosować gazy, takie jak azot, argon i inne gazy obojętne, szczególnie przy wtłaczaniu pod ciśnieniami wyższymi niż ciśnienie złoża węgla, w celu spowodowania desorpcji metanu z węgla, dla zachowania cząstkowego ciśnienia metanu w atmosferze w złożu węgla. Ten sposób wymaga także zastosowania dużych objętości gazu i może na koniec spowodować wytworzenie azotu lub innych gazów obojętnych wobec metanu. Takie sposoby wtłaczania mogą funkcjonować przez długi czas, to jest, być może, przez kilka lat, zanim wtłaczany dwutlenek węgla lub azot lub inne gazy obojętne odzyska się z metanem.

Inne gazy takie jak wodór, tlenek węgla i lekkie węglowodory, zawierające mniej niż 5 i korzystnie mniej niż 3 atomy węgla, uważa się także za korzystne substancje do wtłaczania, szczególnie gdy wtłaczanie gazu odbywa się we względnie wysokiej temperaturze i wysokim ciśnieniu.

Różne sposoby odzyskiwania metanu ze złóż węgla opisane są w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4756367 wydanym 12 lipca 1988 Puri, i in.; opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4043395 wydanym 23 sierpnia 1977 Every, i in.; opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4883122 wydanym 28 listopada 1989 Puri, i in.; opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4913237 wydanym 3 kwietnia 1990 Kutasowi; opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4993491 wydanym 19 lutego 1991 Palmerowi, i in.; opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5014785 wydanym 14 maja 1991 Puri, i in.; opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5048328 wydanym 17 września 1991 Puri; opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5085274 wydanym 4 lutego 1992 Puri, i in.; opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5099921 wydanym 31 marca 1992 Puri i in.; opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5133406 wydanym 28 lipca 1992 Puri; opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5332036 wydanym 26 lipca 1994 Shirleyowi, i in.; opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5388640 wydanym 14 lutego 1995 Puri, i in.; opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5388641 wydanym 14 lutego 1995 Yee, i in.; opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5388642 wydanym 14 lutego 1995 Puri i in.; i opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5388643 wydanym 14 lutego 1995 Yee, i in.

W takich sposobach jest konieczne wytworzenie dużych objętości CO2 lub gazu obojętnego przez spalanie gazu opałowego lub tym podobnych z powietrzem z wytworzeniem odtlenionego strumienia azotu, który może także zawierać CO2, dzięki usuwaniu tlenu z azotu

186 689 lub tym podobne. W każdym przypadku, wytworzenie dużych objętości azotu lub innego gazu obojętnego lub CO 2 wymaga zastosowania znacznej ilości paliwa, energii i zdolności wytwórczych. Ponadto azot, gaz obojętny lub CO2 może przebić się przez złoże z odzyskanym metanem na długo przed pozbawieniem złoża metanu, dając strumień metanu zanieczyszczony azotem, gazem obojętnym lub CO 2, które należy usunąć przed sprzedażą metanu.

Ponieważ ilości metanu dostępne w podziemnych złożach węgla są ogromne i pożądane jest wytworzenie metanu jak najtaniej, bezustannie szuka się ekonomicznych sposobów wytwarzania gazu do wtłaczania, do zastosowania w celu zwiększenia wytwarzania metanu z takich złóż węgla.

Według niniejszego wynalazku, wytworzenie metanu z podziemnego złoża węgla penetrowanego przez co najmniej jedną studzienkę wtłaczającą (jeden otwór wtłaczający) i co najmniej jedną studzienkę produkcyjną (jeden otwór produkcyjny) zwiększa się w sposób, który obejmuje; wytworzenie metanu ze złoża węgla; skierowanie co najmniej części metanu do strefy wytwarzania gazu syntezowego, w której co najmniej główną część metanu poddaje się reakcji z gazem zawierającym tlen z wytworzeniem mieszaniny tlenku węgla i wodoru; skierowanie co najmniej głównej części mieszaniny do strefy syntezy węglowodoru, w której tlenek węgla i wodór poddaje się reakcji wytwarzania cięższych węglowodorów i gazu resztkowego, zawierającego azot i dwutlenek węgla; oddzielenie co najmniej głównej części gazu resztkowego od co najmniej głównej części węglowodorów i odzyskanie węglowodorów jako strumienia produktu; sprężenie co najmniej części gazu resztkowego do ciśnienia właściwego dla wtłaczania do złoża węgla; i wtłaczanie co najmniej części gazu resztkowego do złoża węgla.

Metan można też otrzymywać z pojedynczego otworu lub wielu otworów, przystosowanych do wytwarzania metanu w procesie wtłaczania-wydmuchiwania.

Wariant realizacji sposobu według wynalazku przedstawiony jest na diagramie.

Na figurze, różne pompy, kompresory, zawory i tym podobne konieczne dla uzyskania opisanych przepływów są konwencjonalne i nie zostały pokazane .

Złoże węgla 10 zawierające metan znajduje się pod nadkładem 12 i jest penetrowane z powierzchni ziemi 14 przez studzienkę wtłaczającą 16. Studzienka włączająca 16 obejmuje głowicę otworu 20 przeznaczoną do regulowania przepływu wtłaczanych substancji do studzienki 16 i przez liczne perforacje 22 do złoża węgla 10. Studzienka produkcyjna 24 jest umieszczona na powierzchni 14 przechodząc przez nadkład 12 i do złoża węgla 10 w oddalonym położeniu. Studzienka produkcyjna 24 obejmuje głowicę otworu 26 przystosowaną do odzyskiwania metanu i innych gazów ze studzienki 24. Studzienka 24, jak pokazano, obejmuje liczne perforacje 28 do złoża węgla 10, w celu ułatwienia przepływu metanu i innych gazów ze złoża węgla 10, i przez studzienkę 24 i głowicę otworu 26, do linii 30.

Alternatywnie można by stosować otwartą (nieorurowany) studzienkę. Co najmniej część metanu i być może innych związanych gazów przepływa przez linię 30 do generatora gazu syntezowego 32. Ewentualnie w linii 30 jest umieszczona instalacja usuwania siarki 34, w celu usuwania siarki ze strumienia gazowego w' linii 30. Odzyskaną siarkę usuwa się przez linię 36. Metan przechodzący do generatora gazu syntezowego 32 może być rozcieńczony gazem obojętnym przez linię 38, lub, jeśli strumień gazu jest zbyt słaby, może być wzbogacony gazem zawierającym metan przez linię 38. Strumień w linii 30 przechodzi do generatora gazu syntezowego 32, gdzie poddaje się go reakcji z gazem zawierającym tlen podawanym linią 40. Mieszanina gazu syntezowego wytwarzana w generatorze gazu syntezowego 32 obejmuje tlenek węgla i wodór w stosunku wodór-tlenek węgla od około 1,5 do około 3. Mieszanina może także obejmować azot i inne gazy obojętne, jak też wodę i dwutlenek węgla. Choć tego nie pokazano, ten strumień można przetwarzać, w celu usunięcia co najmniej części dwutlenku węgla, wody i siarki, jeśli to konieczne, przez załadowaniem do instalacji syntezy węglowodorów 44 przez linię 42. Instalacja syntezy węglowodorów 44 stanowi strefę reakcji, gdzie tlenek węgla łączy się z wodorem z wytworzeniem cięższych węglowodorów. Sposoby typu ogólnie nazywanych procesami Fischera-Tropscha nadają się do stosowania jako strefy syntezy węglowodoru. Powstały strumień, zawierający cięższe węglowodory, lżejsze węglowodory i nieco nieprzereagowanego tlenku węgla i wodoru plus dwutlenek węgla i woda przesyła się linią 46 do strefy oddzielania ciekłych produktów 48. W strefie

186 689 oddzielania ciekłych produktów 48 gazową mieszaninę chłodzi się i ciekłe węglowodory odzyskuje się linią 50. Wskazane jest, aby gazowej mieszaniny nie chłodzić do bardzo niskiej temperatury.

Korzystnie chłodzi się do temperatury otoczenia lub około 70°F. Chłodzenia można dokonywać w dowolny dogodny sposób miany specjalistom. Powstałą gazową mieszaninę bez ciekłych węglowodorów odzyskuje się przez linię 52 i podaje do strefy sprężania gazu resztkowego 54. W strefie sprężania gazu resztkowego 54 gaz resztkowy spręża się z wynikowym wzrostem temperatury i podaje linią 56 znów do otworu wtłaczającego 16. Ewentualnie można w linii 56 umieścić podgrzewacz 58 do dalszego podwyższenia temperatury gazowej mieszaniny. Ponieważ wytwarzanie gazu syntezowego i sposób syntezy węglowodorów są egzotermiczne, wymiana ciepła w podgrzewaczu 58 może wykorzystywać strumienie z tych procesów.

Mieszanina gazu resztkowego, jak powiedziano wyżej, typowo zawiera azot i inne gazy obojętne wprowadzane do procesu linią 30, linią 38 lub linią 40. Powstała mieszanina gazu resztkowego typowo zawiera azot, tlenek węgla, dwutlenek węgla, parę wodną i, w większości przypadków, pewne lekkie węglowodory, zawierające mniej niż około trzech atomów węgla. Ta mieszanina jest wtłaczana pod wybranym ciśnieniem i w wybranej temperaturze z powrotem do złoża węgla 10, jak powiedziano powyżej. Temperatura może być podwyższona do dowolnego wybranego poziomu zgodnego z możliwościami studzienki wtłaczającej 16. Ciśnienie korzystnie jest mniejsze niż ciśnienie skruszające dla złoża węgla 10. Ciśnienia większe niż ciśnienie skruszające można stosować, jeśli tylko studzienki wtłaczające i produkcyjne są oddalone dostatecznie, aby spękania nie rozciągały się od studzienki wtłaczającej do studzienki produkcyjnej. Spękania nie rozciągające się do studzienki produkcyjnej mogą być korzystne dla lepszego rozprowadzenia gazu wtłaczanego w złożu węgla 10.

Wytwarzanie gazu syntezowego, synteza węglowodorów i oddzielanie ciekłych produktów są uważane za dobrze znane specjalistom i korzystnie obejmują sposoby typu ogólnie nazywane procesami Fischera-Tropscha. Przykłady takich procesów podano w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4833170 wydanym 23 maja 1989 Agee i opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4973453 wydanym 27 listopada 1990 Agee. Sposoby wykorzystują zwykle niekatalityczne, poniżej stechiometrycznego, częściowe utlenianie lekkich węglowodorów z wytworzeniem gazu syntezowego lub reforming parą wodną metanu, lub połączenie częściowego utleniania i reformingu parą wodną znane jako reforming autotermiczny.

Sposoby te uważa się za dobrze znane specjalistom i nadające się do łatwego zmieniania przez specjalistów, w celu regulacji stosunku wodoru do tlenku węgla wytwarzanego w procesie. Specjalistom znane jest nie tylko zmienianie stosunku wodoru do tlenku węgla wytwarzanego w procesie, ale też dalsze zmienianie stosunku tych substancji w reakcji przesunięcia woda-gaz i dalszym usuwaniu CO2, i tym podobne. Strefa reakcji syntezy węglowodorów jest także uważana za znaną specjalistom, jak opisano w wyżej wspomnianych opisach patentowych. Takie sposoby syntezy ogólnie wykorzystują katalizator, który może zawierać kobalt na nośniku z krzemionki, tlenku glinu lub materiałach krzemionkowo-glinowych w ilości od około 5 do około 50 części wagowych kobaltu na 100 części wagowych nośnika, lub inny dogodny katalizator. Katalizator może także zawierać od 0,1 do 5 części wagowych potasu na 100 części wagowych nośnika jako promotor, można też stosować inne katalizatory. Oddzielanie ciekłych produktów jest konwencjonalnym chłodzeniem i etapem oddzielania cieczy dobrze znanym specjalistom.

Można stosować inne sposoby syntezy węglowodorów, obejmujące zastosowanie metanolu jako związku pośredniego, i tym podobne. Takie sposoby są zwykle uważane za dobrze znane specjalistom.

Gdy metan w zasadniczo czystym stanie odprowadza się ze złoża węgla 10 linią 30, rozcieńczalnik taki jak azot lub inny gaz obojętny można wprowadzać do linii 30 linią 38. Taka elastyczność pozwala na regulację ilości metanu przechodzącego do generatora gazu syntezowego 32 z wytworzeniem żądanej ilości gazu syntezowego. Strumieniem w linii 40 może być woda, para wodna, powietrze, powietrze wzbogacone tlenem lub tym podobne, w miarę potrzeby.

186 689

Wskazane jest, aby stosować powietrze, ponieważ potrzebne jest wytworzenie znaczącej ilości gazu resztkowego do wtłaczania do złoża węgla 10. Wytwarzanie powietrza wzbogaconego w tlen jest kosztowne i niekonieczne w sposobie według niniejszego wynalazku. Jak stwierdzono powyżej, gaz resztkowy obejmuje azot, być może inne gazy obojętne, lekkie węglowodory zawierające mniej niż trzy atomy węgla, dwutlenek węgla i, w wielu przypadkach, ograniczone ilości tlenku węgla, wodoru i pary wodnej. Te substancje są wszystkie pożądanymi substancjami do wtłaczania do złoża węgla 10, w celu zwiększania wytwarzania metanu.

W przypadku gdy azot, dwutlenek węgla lub inne gazy zaczną być wydobywane przez studzienkę produkcyjną 24 i linię 30, można dodać do linii 38 uzupełniający metan konieczny do wytwarzania żądanej ilości gazu syntezowego i zachowania żądanej ilości gazu resztkowego.

Alternatywnie, pewną ilość gazu z linii 30 można wycofać linią 60 do przetworzenia na metan na sprzedaż. Gaz zawierający tlen w linii 40 może obejmować dodatkowe ilości woda lub może być wzbogacony w tlen, jeśli znaczące ilości gazu obojętnego odzyskuje się linią 30. W przypadku wytwarzania nadmiaru gazu resztkowego względem ilości żądanej do wtłaczania, nadmiar gazu resztkowego można usunąć, przetworzyć i pozbyć się linią 62. Gaz ten może wymagać spalenia lub innej obróbki znanej specjalistom przed wypuszczeniem do atmosfery.

Jak wiadomo specjalistom, sposoby Fischera-Tropscha można przestawiać na wytwarzanie cięższych węglowodorów od lekkich gazów takich jak olefiny do cieczy takich jak benzyna, oleje smarowe lub cięższe ciecze. Korzystnie, cięższe węglowodory są cieczami w temperaturze 70°F pod ciśnieniem jednej atmosfery.

Metan do stosowania w procesie Fischera-Tropscha można też otrzymywać w procesie wtłaczania-wydmuchiwania. W takich sposobach, strumień gazu takiego jak strumień gazu opisany powyżej, wtłacza się do złoża węgla przez pojedynczą studzienkę przez pewien czas, studzienka zamyka się następnie na pewien czas i wytwarza się z niego metan przez pewien czas. Sekwencję operacji powtarza się następnie. Takie sposoby wtłaczania-wydmuchiwania są przydatne do dostarczania metanu do procesu Fischera-Tropscha, jak opisano powyżej, gdy wykorzystuje się więcej otworów wtłaczania-wydmuchiwania lub w połączeniu z innymi procesami odzyskiwania metanu wykorzystującymi studzienki wtłaczające i produkcyjne.

Gdy stosuje się tylko studzienki procesu wtłaczania-wydmuchiwania, metan dostarcza się z co najmniej jednej studzienki produkcyjnej i wytwarzane gazy resztkowe wtłacza się do co najmniej jednej studzienki do wtłaczania. Studzienki przełącza się periodycznie w celu dostarczania metanu do procesu Fischera-Tropscha i przyjmowania wytwarzania gazu resztkowego.

Metan można wytwarzać z co najmniej jednej pierwszej studzienki produkcyjnej z wtłaczaniem do co najmniej jednej drugiej studzienki wtłaczającej, gdy studzienki znajdują się w częściach produkcyjnych i wtłaczania swoich cykli, przy czym produkcję przełącza się na inne studzienki wchodzące do części produkcyjnej swojego cyklu, gdy pierwsze produkcyjne studzienki są przełączane na studzienki do wtłaczania, jak wiadomo specjalistom.

Według niniejszego wynalazku wytwarza się wartościowy produkt węglowodorowy z jednoczesnym wytworzeniem strumienia gazu resztkowego, idealnie dopasowanego do stosowania jako gaz do wtłaczania do złoża węgla 10. Dalej niniejszy wynalazek obejmuje sposób, w którym metan lub metan zanieczyszczony dwutlenkiem węgla podaje się do procesu, w którym gaz chętnie stosuje się w postaci zanieczyszczonej. Wskazane jest, aby mieszanina gazów wprowadzanych do generatora gazu syntezowego 32 linią 30 obejmowała co najmniej 50% metanu. Pozostałe 50% wprowadzonego gazu może być dwutlenkiem węgla, azotem lub ich mieszaninami. Sposób pozwala zastosować metan zmieszany z innymi gazami bez stosowania kosztownych procesów oczyszczania koniecznych do przekształcenia metanu do znacznie czystszej postaci do sprzedawania jako metan. Metan stosuje się do wytwarzania bardziej wartościowego produktu bez konieczności oczyszczania. Sposób wytwarzania bardziej wartościowego produktu pozwala także na skuteczne wytwarzanie żądanego gazu resztkowego, gdy wprowadzony metan miesza się z rozcieńczającymi gazami.

Wyposażenie do prowadzenia procesu syntezy węglowodoru można użyć do traktowania metanu ze złoża węgla rozciągającego się na szerokim obszarze. Można go też stosować do traktowania metanu wytwarzanego z pokładów węgla, które mogą leżeć na różnych głębokościach i które mogą nakładać się lub podkładać pod inne. Ponieważ takie złoża węgla mogą

186 689 wytwarzać metan przez wiele lat, konstrukcja takiej instalacji jest nie tylko możliwa, ale ekonomicznie interesująca, ponieważ pozwala na wytworzenie wartościowych ciekłych węglowodorów, które można transportować jako ciecze, a nie gazy.

Reasumując, niniejszy wynalazek przedstawia sposób zwiększania wytwarzania metanu z podziemnego złoża węgla w procesie, który pozwala na wytworzenie wartościowych ciekłych węglowodorów i jednocześnie wytwarza jako produkt uboczny pożądany strumień gazu resztkowego do sprężania, i ewentualnego ogrzania, i ponownego wtłaczania do złoża węgla, w celu zwiększenia wytwarzania metanu ze złoża węgla. Składowe części sposobu synergistycznie współdziałają z wytworzeniem produktu o zwiększonej wartości i żądanego strumienia gazu do wtłaczania, pozwalając na elastyczność w jakości reagentów wymaganych do wytwarzania gazu syntezowego. Sposób ten jest idealnie przystosowany do odzyskiwania węglowodorów ze złóż węgla, zawierających metan w bardzo wydajny i skuteczny sposób.

Po opisaniu niniejszego wynalazku w odniesieniu do pewnych jego korzystnych odmian, należy wskazać, że opisane odmiany ilustrują, a nie ograniczają jego natury, i możliwych jest wiele odmian i modyfikacji w zakresie niniejszego wynalazku.

186 689

		12_
28	^²⁸ ZŁOŻE WĘGLA 10 ²²	I>22

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób zwiększania wytwarzania metanu z podziemnego złoża węgla penetrowanego przez co najmniej jedną studzienkę wtłaczającą i co najmniej jedną studzienkę produkcyjną, i/lub wiele studzienek produkcyjnych wytłaczająco - wydmuchujących, znamienny tym, że przepuszcza się co najmniej część metanu wytwarzanego ze złoża węgla do strefy wytwarzania gazu syntezowego, w której co najmniej główną część metanu poddaje się reakcji z gazem zawierającym tlen z wytworzeniem mieszaniny tlenku węgla i wodoru, następnie przepuszcza się co najmniej część mieszaniny do strefy syntezy węglowodoru, w której co najmniej główną część tlenku węgla i wodoru poddaje się reakcji dla wytworzenia cięższej mieszaniny węglowodorów, zawierających więcej niż jeden atom węgla na cząsteczkę, i gazu resztkowego, zawierającego azot i dwutlenek węgla, oddziela się co najmniej główną część gazu resztkowego z co najmniej głównej części węglowodorów i odzyskuje węglowodory jako strumień produktu, spręża się co najmniej część gazu resztkowego do ciśnienia właściwego, odpowiedniego do wtłaczania do złoża węgla, i wtłacza się co najmniej część gazu resztkowego do złoża węgla.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że gaz resztkowy zawiera niewielkie ilości substancji wybranej z grupy obejmującej tlenek węgla, wodę, węglowodory zawierające mniej niż około 3 atomów węgla i ich mieszaniny.
3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że gaz resztkowy wtłaczany do złoża węgla spręża się do wybranego ciśnienia przed wtłaczaniem do złoża węgla.
4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że ogrzewa się gaz resztkowy przed wtłaczaniem do złoża węgla.
5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że strefa wytwarzania gazu syntezowego obejmuje reformer autotermiczny.
6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że gaz zawierający tlen wybiera się z grupy obejmującej powietrze, tlen, wzbogacone powietrze, wodę, parę wodną i ich kombinacje.
7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że strefa wytwarzania gazu syntezowego obejmuje strefę reformingu parą wodną.
8. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że metan odsiarcza się w strefie odsiarczania przed skierowaniem do strefy wytwarzania gazu syntezowego.
9. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przeprowadza się reakcję tlenku węgla i wodoru w strefie syntezy węglowodorów prowadzącą do otrzymywania węglowodorów będącymi cieczami o temperaturze 294°K pod ciśnieniem 101 kPa.
10. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się strefę reakcji syntezy węglowodorów jako strefę reakcji Fischra-Tropscha.
11. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że węglowodory oddziela się od mieszanin węglowodorów i gazu resztkowego przez ochłodzenie mieszaniny do wybranej temperatury.
12. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że metan kierowany do strefy gazu syntezowego przepuszcza się do strefy gazu syntezowego w mieszaninie gazów wybranych z mieszaniny obejmującej metan, azot, dwutlenek węgla i ich mieszanin y.
13. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że stosuje się mieszaninę gazów obejmującą co najmniej 50% objętościowych metanu.
14. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosunek wodoru do tlenku węgla w mieszaninie tlenku węgla i wodoru wynosi od około 1,5:1 do około 3,0:1.
15. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się strefę syntezy węglowodorów obejmującą sposób syntezy węglowodorów, w którym metanol wytwarza się jako produkt lub jako reagent dla etapu syntezy cięższych węglowodorów.

186 689