PL179381B1 - Trustworthy agents for open distribution of electronic money - Google Patents

Abstract

1 Sposób otwartej dystrybucji pieniedzy elektronicznych, w którym realizuje sie platnosci pieniedzmi elektronicznymi z wykorzystaniem zespolów elektronicznych zabezpieczonych przed manipulacja, takich jak zaufany agent klienta, zaufany agent sprzedawcy oraz moduly pieniezne, znamienny tym, ze nawiazuje sie pierwsza sesje zabezpieczona kryptograficznie pomiedzy zaufanym agentem klienta i zaufanym agentem sprzedawcy, nastepnie za pomoca zaufanego agenta klienta przekazuje sie informacje o zakupie i uwierzytelnieniu konta, poprzez pierwsza sesje zabezpieczona kryptograficznie, do zaufanego agenta sprzedawcy, nastepnie za pomoca zaufanego agenta sprzedawcy tworzy sie pokwitowanie odbioru zawiera- jace przynajmniej informacje o zakupie i numer konta banko- wego klienta, nastepnie za pomoca zaufanego agenta sprzedaw- cy przekazuje sie pokwitowanie odbioru poprzez pierwsza sesje zabezpieczona kryptograficznie, do zaufanego agenta klienta, który tymczasowo zachowuje pokwitowanie, nastepnie za pomoca zaufanego agenta sprzedawcy uzyskuje sie dostep do sieci autoryzacyjnej i inicjalizuje sie proces autoryzacji przy uzyciu informacji sposród informacji o zakupie i uwierzytelnie- niu konta, nastepnie nawiazuje sie druga sesje zabezpieczona kryptograficznie pomiedzy pierwszym modulem pienieznym i drugim modulem pienieznym, nastepnie za pomoca drugiego modulu pienieznego przekazuje sie pieniadze elektroniczne poprzez druga sesje zabezpieczona kryptograficznie, pierwsze- mu modulowi pienieznemu, który tymczasowo zachowuje pieniadze elektroniczne, nastepnie za pomoca pierwszego modulu pienieznego wyraza sie zgode na zachowanie elektro- nicznych pieniedzy, które nie jest juz dluzej tymczasowe i bezpiecznie informuje sie zaufanego agenta klienta o udanym odbiorze pieniedzy elektronicznych,..................................... P L 179 381 B1 F ig. 1 PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób i system otwartej dystrybucji pieniędzy elektronicznych, z wykorzystaniem zespołów elektronicznych zabezpieczonych przed manipulacją, określonych jako zaufani agenci, w połączeniu z modułami pieniężnymi do tworzenia bez4

179 381 piecznego środowiska transakcji, w którym klienci mogą kupować albo sprzedawać pieniądze elektroniczne u sprzedawców przy użyciu uwierzytelnień z kartami kredytowymi albo debetowymi.

Obecnie rozwijane są liczne systemy płatności elektronicznej, aby przystosować się do wzrostu w handlu elektronicznym. Jeden ze sposobów płatności elektronicznej jest przedstawiony w zgłoszeniach patentowych USA nr nr 07/794 112 z dnia 15 listopada 1991, 08/234 461 z dnia 28 kwietnia 1994 i 08/427 287 z dnia 21 kwietnia 1995. Zgłoszenia te ujawniają elektroniczny system monetarny do realizacji płatności pieniędzmi elektronicznymi jako środkiem wymiany alternatywnym wobec gotówki, czeków, kart kredytowych, kart debetowych i elektronicznych przekazów pieniężnych. W szczególności, opisany system wykorzystuje moduły pieniężne umieszczone w obudowach zabezpieczonych przed manipulacją do przechowywania i przekazywania banknotów elektronicznych. Płatności modułów pieniężnych mogą być albo płatnościami typu off-line w czasie rzeczywistym pomiędzy modułami pieniężnymi (na przykład pomiędzy modułem pieniężnym zawartym wewnątrz elektronicznego portfela klienta i modułem pieniężnym zawartym wewnątrz terminalu punktu sprzedaży u sprzedawcy) albo płatnościami typu on-line, dla usług sieciowych takich jak pobieranie informacji albo rozmowy telefoniczne, albo do kupowania biletów lotniczych, biletów do teatru i tak dalej.

Zaufani agenci tu omawiani tutaj są opisani w pełni w zgłoszeniu patentowym USA 08/234 461 z dnia 28 kwietnia 1994. Zgłoszenie to opisuje system do umożliwienia bezpiecznego dostarczania towaru elektronicznego z płatnością anonimową w czasie rzeczywistym, albo płatnością na bazie autoryzacji. System umożliwia klientowi i sprzedającemu poczucie bezpiecznego obsługiwania ich interesów.

Gotówka jest szeroko dostępna w bankach i u sprzedawców. Pieniądze elektroniczne, podobnie jak gotówka, muszą być szeroko dostępne, aby uzyskać ogólną akceptację. Niniejszy wynalazek opisuje, w jaki sposób zaufani agenci mogą uprościć dystrybucję pieniędzy elektronicznych poprzez sprzedawców podłączonych do sieci autoryzacji płatności. Ta transakcja dystrybucji może być uzyskana lokalnie albo zdalnie od sprzedawcy, zwiększając znacznie punkty dystrybucji poza siecią bankową,. Ponadto ujawniony system dystrybucyjny może wymieniać jedną jednostkę monetarną na inną. Na przykład można uzyskać dolary USA z konta z funtami brytyjskimi.

W zgłoszeniu patentowym USA nr 07/794 112 dotyczącym elektronicznego systemu monetarnego, ujawniono w jaki sposób gotówka może być wymieniona na pieniądze elektroniczne albo na odwrót. Taka transakcja była dokonywana lokalnie u kasjera bankowego, albo w automacie ATM, ponieważ gotówka była rozprowadzana. Elektroniczne pieniądze również mogą być rozprowadzane lokalnie, jeżeli automat ATM albo punkt sprzedaży zostanie tak zmodyfikowany, aby rozprowadzał pieniądze elektroniczne i terminal mógł zapewnić bezpieczeństwo transakcji. Niniejszy wynalazek opisuje, w jaki sposób pieniądze elektroniczne mogą być przetwarzane zdalnie i bezpiecznie u sprzedawcy, bez specjalnego terminalu jak terminal ATM albo POS. Dla klienta bezpieczeństwo transakcji zapewnia się przez zastosowanie zaufanego agenta. Nie są potrzebne specjalne terminale, które jako nieznane klientowi, mogłyby posiadać procesy typu konia trojańskiego, pobierające pieniądze elektroniczne klienta, albo przechwytujące jego tajne informacje dostępu do banku.

Sposób otwartej dystrybucji pieniędzy elektronicznych, w którym realizuje się płatności pieniędzmi elektronicznymi z wykorzystaniem zespołów elektronicznych zabezpieczonych przed manipulacją, takich jak zaufany agent klienta, zaufany agent sprzedawcy oraz moduły pieniężne, według wynalazku charakteryzuje się tym, że nawiązuje się pierwszą sesję zabezpieczoną kryptograficznie pomiędzy zaufanym agentem klienta i zaufanym agentem sprzedawcy, następnie za pomocą zaufanego agenta klienta przekazuje się informację o zakupie i uwierzytelnieniu konta, poprzez pierwszą sesję zabezpieczoną kryptograficznie, do zaufanego agenta sprzedawcy. Następnie za pomocą zaufanego agenta sprzedawcy tworzy się pokwitowanie odbioru zawierające przynajmniej informację o zakupie i numer konta bankowego klienta, a za pomocą zaufanego agenta sprzedawcy przekazuje się pokwitowanie odbioru poprzez pierwszą sesję zabezpieczoną kryptograficznie, do zaufanego agenta klienta, który tym179 381 czasowo zachowuje pokwitowanie. Następnie za pomocą zaufanego agenta sprzedawcy uzyskuje się dostęp do sieci autoryzacyjnej i inicjalizuje się proces autoryzacji przy użyciu informacji spośród informacji o zakupie i uwierzytelnieniu konta. Następnie nawiązuje się drugą sesję zabezpieczoną kryptograficznie pomiędzy pierwszym modułem pieniężnym i drugim modułem pieniężnym, a za pomocą drugiego modułu pieniężnego przekazuje się pieniądze elektroniczne poprzez drugą sesję zabezpieczoną kryptograficznie, pierwszemu modułowi pieniężnemu, który tymczasowo zachowuje pieniądze elektroniczne. Następnie za pomocą pierwszego modułu pieniężnego wyraża się zgodę na zachowanie elektronicznych pieniędzy, które nie jest już dłużej tymczasowe i bezpiecznie informuje się zaufanego agenta klienta o udanym odbiorze pieniędzy elektronicznych. Następnie za pomocą drugiego modułu pieniężnego wyraża się zgodę i bezpiecznie informuje się zaufanego agenta sprzedawcy o udanym przekazie pieniędzy elektronicznych, a za pomocą zaufanego agenta klienta wyraża się zgodę na zachowanie pokwitowania odbioru, które nie jest już dłużej tymczasowe. Następnie za pomocą zaufanego agenta sprzedawcy wyraża się zgodę na realizację transakcji.

Korzystnym jest, że dodatkowo za pomocą zaufanego agenta klienta weryfikuje się pokwitowanie odbioru.

W odmiennym rozwiązaniu sposób otwartej dystrybucji pieniędzy elektronicznych według wynalazku, charakteryzuje się tym, że nawiązuje się pierwszą sesję zabezpieczoną kryptograficznie pomiędzy zaufanym agentem klienta i zaufanym agentem sprzedawcy, następnie za pomocą zaufanego agenta klienta przekazuje się informację o sprzedaży pieniędzy elektronicznych i uwierzytelnieniu konta, poprzez pierwszą sesję zabezpieczoną kryptograficznie, do zaufanego agenta sprzedawcy. Następnie za pomocą zaufanego agenta sprzedawcy tworzy się pokwitowanie odbioru zawierające, przynajmniej częściowo, informację o sprzedaży pieniędzy elektronicznych i numer konta bankowego klienta. Następnie za pomocą zaufanego agenta sprzedawcy przekazuje się pokwitowanie odbioru poprzez pierwszą sesję zabezpieczoną kryptograficznie, do zaufanego agenta klienta, który tymczasowo zachowuje pokwitowanie, a za pomocą zaufanego agenta sprzedawcy uzyskuje się dostęp do sieci autoryzacyjnej i inicjalizuje się proces autoryzacji przy użyciu informacji spośród informacji o sprzedaży pieniędzy elektronicznych i uwierzytelnieniu konta. Następnie nawiązuje się drugą sesję zabezpieczoną kryptograficznie pomiędzy pierwszym modułem pieniężnym i drugim modułem pieniężnym, a za pomocą pierwszego modułu pieniężnego przekazuje się pieniądze elektroniczne poprzez drugą sesję zabezpieczoną kryptograficznie, drugiemu modułowi pieniężnemu, który tymczasowo zachowuje pieniądze elektroniczne. Następnie za pomocą pierwszego modułu pieniężnego wyraża się zgodę na zachowanie pieniędzy elektronicznych i bezpiecznie informuje się zaufanego agenta klienta o udanym przekazie pieniędzy elektronicznych, następnie za pomocą drugiego modułu pieniężnego wyraża się zgodę na zachowanie pieniędzy elektronicznych, które nie jest już dłużej tymczasowe i bezpiecznie informuje się zaufanego agenta sprzedawcy o udanym odbiorze pieniędzy elektronicznych. Następnie za pomocą zaufanego agenta klienta wyraża się zgodę na zachowanie pokwitowania odbioru, które nie jest już dłużej tymczasowe, a za pomocą zaufanego agenta sprzedawcy wyraża się zgodę na realizację transakcji.

Korzystnym jest, że dodatkowo za pomocą zaufanego agenta klienta weryfikuje się pokwitowanie odbioru.

System otwartej dystrybucji pieniędzy elektronicznych, zaopatrzony w zespoły elektroniczne zabezpieczone przed manipulacją, obejmujące zaufanego agenta klienta, pierwszy moduł pieniężny połączony z zaufanym agentem klienta, zaufanego agenta sprzedawcy, drugi moduł pieniężny połączony z zaufanym agentem sprzedawcy według wynalazku, charakteryzuje się tym, że zaufany agent klienta jest przystosowany do dostarczania informacji o zakupie elektronicznych pieniędzy i uwierzytelnienia konta zaufanemu agentowi sprzedawcy, a zaufany agent sprzedawcy jest przystosowany do dostarczania pokwitowania odbioru zaufanemu agentowi klienta. Ponadto zaufany agent sprzedawcy jest przystosowany do uzyskania dostępu do sieci autoryzacyjnej i inicjalizacji procesu autoryzacji przy użyciu informacji spośród informacji o zakupie pieniędzy elektronicznych i uwierzytelnienia konta, a po odbio6

179 381 rze autoryzacji do inicjalizacji przekazu pieniędzy elektronicznych od drugiego modułu pieniężnego do pierwszego modułu pieniężnego.

Korzystnym jest, że zaufany agent klienta jest ponadto przystosowany do dostarczania informacji o sprzedaży pieniędzy elektronicznych do zaufanego agenta sprzedawcy, który jest przystosowany do wykorzystania informacji, z informacji o sprzedaży elektronicznych pieniędzy i uwierzytelnienia konta w procesie autoryzacji, przy czym zaufany agent sprzedawcy jest przystosowany do inicjalizacji protokołu przekazywania elektronicznych pieniędzy przez pierwszy moduł pieniężny do drugiego modułu pieniężnego po odbiorze autoryzacji.

Korzystnym jest, że zaufany agent sprzedawcy jest przystosowany do inicjalizacji przekazu elektronicznych pieniędzy do drugiego modułu pieniężnego z innego modułu pieniężnego będącego wspólną własnością, przy czym pieniądze elektroniczne z tego innego modułu pieniężnego doprowadzone są do pierwszego modułu pieniężnego.

Korzystnym jest, że drugi moduł pieniężny jest przystosowany do uzyskania dostępu do sieci bankowej banku dostarczającego pieniądze elektroniczne i do pobrania pieniędzy elektronicznych ze wspomnianego banku dla dystrybucji do pierwszego modułu pieniężnego.

W odmiennym rozwiązaniu według wynalazku, system otwartej dystrybucji pieniędzy elektronicznych charakteryzuje się tym, że zaufany agent klienta jest przystosowany do dostarczania informacji o sprzedaży elektronicznych pieniędzy i uwierzytelnienia konta zaufanemu agentowi sprzedawcy, a zaufany agent sprzedawcy jest przystosowany do dostarczania pokwitowania odbioru zaufanemu agentowi klienta. Ponadto zaufany agent sprzedawcy jest przystosowany do uzyskania dostępu do sieci autoryzacyjnej i inicjalizacji procesu autoryzacji przy użyciu informacji, spośród informacji o sprzedaży pieniędzy elektronicznych, i uwierzytelnienia konta, a po odbiorze autoryzacji do inicjalizacji przekazu pieniędzy elektronicznych od pierwszego modułu pieniężnego do drugiego modułu pieniężnego.

Rozwiązanie według wynalazku zapewnia bezpieczny system wykorzystujący zaufanych agentów do dystrybucji pieniędzy elektronicznych poprzez sprzedawców, albo banki, podłączone do sieci autoryzacji płatności. Opracowany system jest przeznaczony do kupowania albo sprzedawania pieniędzy elektronicznych zdalnie i bezpiecznie u sprzedawcy bez specjalnego terminalu. Opracowany system umożliwia sprzedawcy zaspokojenie zapotrzebowania klienta na pieniądze elektroniczne, nawet jeżeli sprzedawca nie posiada początkowo pieniędzy elektronicznych. Ponadto, rozwiązanie według wynalazku zwiększa dystrybucję pieniędzy elektronicznych bez potrzeby rejestrowania licznych banków uczestniczących w elektronicznym systemie monetarnym.

System według wynalazku stanowi system otwartej dystrybucji pieniędzy elektronicznych posiadający zaufanego agenta klienta, pierwszy moduł pieniężny związany z zaufanym agentem klienta, z którym bezpiecznie się komunikuje, zaufanego agenta sprzedawcy, który nawiązuje pierwszą sesję zabezpieczoną kryptograficznie z zaufanym agentem klienta oraz drugi moduł pieniężny związany z zaufanym agentem sprzedawcy, z którym bezpiecznie się komunikuje. Pierwszy i drugi moduł pieniężny ustanawiają drugą sesję zabezpieczoną kryptograficznie. Zaufany agent klienta dostarcza informację o zakupie pieniędzy elektronicznych i uwierzytelnienie konta do zaufanego agenta sprzedawcy, a zaufany agent sprzedawcy dostarcza pokwitowanie odbioru do wspomnianego zaufanego agenta klienta. Zaufany agent sprzedawcy uzyskuje dostęp do sieci autoryzacyjnej i inicjalizuje proces autoryzacji przy użyciu informacji spośród informacji o zakupie pieniędzy elektronicznych i uwierzytelnienia konta. Po odebraniu autoryzacji zaufany agent sprzedawcy inicjalizuje przekaz pieniędzy elektronicznych od drugiego modułu pieniężnego do pierwszego modułu pieniężnego.

W przypadku gdy zaufany agent sprzedawcy nie posiada wystarczającego kapitału w swoim odnośnym module pieniężnym, próbuje nabyć pieniądze elektroniczne z uczestniczących urządzeń transakcyjnych albo pobierając pieniądze elektroniczne z banku, w którym sprzedawca ma konto i który jest dostawcą pieniędzy elektronicznych. Opisana architektura systemu i protokoły wspierają również sprzedawanie pieniędzy elektronicznych sprzedawcy przez klienta, co jest analogiczne do transakcji depozytu.

179 381

Przedmiot wynalazku zostanie bliżej objaśniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat pokazujący współdziałanie zaufanego agenta i modułu pieniężnego, fig. 2 - sekcje i pola różnych pokwitowań, fig. 3 - elementy urządzenia transakcyjnego, fig. 4A-4D - elementy funkcyjne zaufanych agentów, fig. 5 - strukturę sieci dla otwartej dystrybucji pieniędzy elektronicznych, fig. 6A - protokół realizacji, fig. 6B - protokół przerwania, fig. 7A-7G - protokół kupna i sprzedaży pieniędzy elektronicznych na bazie autoryzacji, fig. 8A-8E - protokół ustanawiania sesji, fig. 9 - protokół wysyłania komunikatu, fig. 10 - protokół sprawdzania uwierzytelnienia, fig. 11 - protokół przerwania transakcji, fig. 12A-12E - protokół płatności modułu pieniężnego, fig. 13 - różne warstwy szyfrowania komunikatu, umieszczone pomiędzy zaufanymi agentami i modułami pieniężnymi, fig. 14A-14E - protokół ustanawiania sesji dla modułów pieniężnych, fig. 15 - protokół wysyłania kierowanego komunikatu, fig. 16 - protokół wysyłania komunikatu MM/ΤΑ, fig. 17 - protokół wysyłania komunikatu ΤΑ/MM, fig. 18A-18B - protokół przerywania transakcji dla modułów pieniężnych, fig. 19 - protokół wysyłania E-kierowanego komunikatu, fig. 20A20B - protokół przekazu banknotów, fig. 21 - protokół realizacji dla modułów pieniężnych.

Jak wiadomo, zaufany agent to połączenie elementów sprzętowych i programowych. Jest zabezpieczony przed manipulacją i zawiera protokoły zabezpieczające, które współpracują z modułem pieniężnym, synchronizując zabezpieczoną zapłatę z dostarczeniem. Moduły pieniężne to urządzenia zabezpieczone przed manipulacją, mogące przechowywać i przekazywać pieniądze elektroniczne. Pieniądze elektroniczne są korzystnie w postaci banknotów elektronicznych, które reprezentują walutę albo kredyt. Moduły pieniężne mogą również nawiązywać zabezpieczone kryptograficznie sesje komunikacyjne z innymi urządzeniami. Korzystny przykład wykonania wynalazku wykorzystuje znane transakcyjne moduły pieniężne.

Zaufani agenci, dokonując zakupu poprzez sieć, wymienia elektroniczny towar i zapłatę. Zgodnie z wynalazkiem, jak przedstawiono na fig. 1, zaufany agent sprzedawcy MTA 4 wysyła pokwitowanie odbioru do zaufanego agenta klienta CTA 2. W odpowiedzi, moduł pieniężny 6 klienta wysyła pieniądze elektroniczne do modułu pieniężnego 6 sprzedawcy poprzez zaufanego agenta klienta CTA 2 i zaufanego agenta sprzedawcy MTA 4 gdy klient sprzedaj e pieniądze elektroniczne. Jeżeli klient nabywa pieniądze elektroniczne, pieniądze elektroniczne przepływają od sprzedawcy do klienta.

Obecnie objaśnione zostaną pokwitowania w nawiązaniu do fig. 1 i 2. Pokwitowanie 8 to obiekt elektroniczny tworzony przez zaufanego agenta sprzedawcy MTA 4 i przekazywany do zaufanego agenta klienta CTA 2 podczas transakcji. Pokwitowania można traktować jako własność zaufanych agentów. Klient, którego zaufany agent klienta CTA 2 właśnie odebrał pokwitowanie 8, może używać tego pokwitowania wyłącznie po udanym zakończeniu transakcji.

Zaufani agenci obsługują różne typy pokwitowań wykorzystywane w różnych celach. W rozwiązaniu według wynalazku największe znaczenie mają pokwitowania uwierzytelniające i pokwitowania odbioru pieniędzy elektronicznych. Pokwitowanie uwierzytelniające identyfikuje właściciela i zezwala na określone uprawnienia. Przykłady uwierzytelnień obejmują karty kredytowe i debetowe. Pokwitowanie typu karty kredytowej albo debetowej można przedstawić dla zapłaty na bazie autoryzacji. Pokwitowanie odbiorcze klienta identyfikuje szczegóły transakcji dystrybucyjnej (zakup albo sprzedaż pieniędzy elektronicznych) i może być wykorzystywane przez klienta przy prowadzeniu sporu.

Na fig. 2 przedstawiono korzystny przykład pokwitowania 8, które składa się z sześciu głównych sekcji: identyfikatora 10, elementów 12, podpisu wydawcy 14, poświadczenia wydawcy 16, historii przekazu 18 i podpisów wysyłającego 20. Z kolei te sekcje składają się z pól zawierających różne informacje.

Sekcja identyfikatora 10 ma pole 22, które zawiera informację identyfikującą sprzedawcę albo upoważniony organ tworzący będący twórcą pokwitowania. Taka informacja, na przykład nazwa sprzedawcy, albo organu upoważnionego, jest kopiowana z uwierzytelnienia sprzedawcy albo organu upoważnionego przechowywanego przez wydawcę pokwitowania.

179 381

Pole 22 zawiera również datę wygaśnięcia uwierzytelnienia sprzedawcy albo upoważnionego organu. Pole 24 zawiera numer identyfikacyjny odbierającego zaufanego agenta. Pole 24 zawiera również datę wygaśnięcia uwierzytelnienia zaufanego agenta odbiorcy pokwitowania. Pole 26 wyznacza typ pokwitowania (na przykład pokwitowanie karty kredytowej albo debetowej, pokwitowanie odbioru i tak dalej).

Sekcja elementów 12 zawiera podstawową zawartość pokwitowania, która zmienia się zależnie od typu pokwitowania i jego określonego celu. Fig. 2 pokazuje przykłady elementów występujących w różnych typach pokwitowań.

Pokwitowanie uwierzytelniające takie jak karta kredytowa albo debetowa może posiadać: pole identyfikatora banku 36 określające bank właściciela uwierzytelnienia, pole numeru konta 38, pole daty początku ważności 40, pole daty wygaśnięcia 42 i pole nazwiska klienta 44.

Pokwitowanie odbiorcze zakupu pieniędzy elektronicznych może posiadać: pole identyfikatora banku 46 określające bank identyfikowany w uwierzytelnieniu klienta, pole numeru konta 48 określające numer konta identyfikowany w uwierzytelnieniu klienta, pole typu transakcji 50 określające, czy transakcja to zakup, czy sprzedaż pieniędzy elektronicznych, pole kwoty autoryzacyjnej 52, pole wysłania albo odbioru kwoty 54, pole opłaty sprzedawcy 56 i pole daty transakcji 58. Kwota autoryzacyjna jest równa odebranej kwocie plus opłata sprzedawcy za transakcję zakupu albo kwocie wysłanej minus opłata sprzedawcy za sprzedaż.

Sekcja podpisu wydawcy 14 pokwitowania 8 zawiera podpis cyfrowy, utworzony przez twórcę pokwitowania, na sekcjach identyfikatora i elementów 10, 12. Taki podpis wykonuje się przy użyciu klucza prywatnego należącego do zaufanego agenta wydawcy. Sekcja poświadczenia wydawcy 16 zawiera zaświadczenie wydane przez trzecią zaufaną stronę (określaną w dalszej części zaufaną agencją) wykorzystywane w połączeniu z podpisem wydawcy do weryfikowania autentyczności wydanego pokwitowania 8. Takie zaświadczenie ma postać poświadczenia należącego do zaufanego agenta wydawcy. Ogólne użycie poświadczeń i podpisów cyfrowych jest znane.

Sekcja historii przekazu 18 zawiera informację generowaną gdy pokwitowania są przekazywane pomiędzy zaufanymi agentami po wstępnym wydaniu pokwitowania 8 przez sprzedawcę albo organ upoważniony. Pole identyfikatora odbiorcy 28 zawiera numer identyfikacyjny odbierającego zaufanego agenta. Pole identyfikatora nadawcy 30 zawiera numer identyfikacyjny nadającego zaufanego agenta. Pole poświadczenia nadawcy 32 zawiera zaświadczenie zaufanego agenta o nadaniu. Pole daty i czasów 34 zawiera datę i czas przekazu pokwitowania 8. Przy wykonywaniu kolejnych przekazów, dodatkowe identyfikatory odbiorcy i nadawcy, poświadczenia nadawcy oraz daty i czasy dołącza się do każdego pola, tworząc listę informacyjną historii przekazu. Można zauważyć, że identyfikator zaufanego agenta znajdujący się w polu odbiorcy sekcji identyfikatora powinien być taki sam jak pierwszy identyfikator w polu identyfikatora nadawcy.

Ponadto, zawsze gdy pokwitowanie 8 jest przekazywane pomiędzy zaufanymi agentami, nadawca podpisuje cyfrowo pokwitowanie na pięciu poprzednich sekcjach pokwitowania przy użyciu klucza prywatnego należącego do zaufanego agenta nadawcy. Sekcja podpisów nadawcy 20 jest następnie aktualizowana przez dołączenie utworzonego nowego podpisu cyfrowego, przez co tworzy się listę podpisów nadawcy.

Na figurze 3 przedstawiono schematycznie elementy składowe urządzenia transakcyjnego 122. Zaufany agent 120 jest osadzony w urządzeniu transakcyjnym 122. Urządzenie transakcyjne 122 składa się z trzech głównych elementów dla sprzedawcy oraz dla klienta. Istnieje procesor główny 124, zaufany agent 120 oraz moduł pieniężny 6. Te elementy są połączone, na przykład szyną 126. Gdy zaufany agent 120 to zaufany agent sprzedawcy MTA 4, urządzenie 122 nazywa się urządzeniem transakcyjnym sprzedawcy MTD. Gdy zaufany agent 120 to zaufany agent klienta CTA 2, urządzenie 122 nazywa się urządzeniem transakcyjnym klienta CTD.

Na figurze 3 pokazano elementy funkcyjne procesora głównego 124. Procesor główny dostarcza następujące funkcje: połączenia 128, programy transakcyjne 130, interfejs człowiek/maszyna 132, data/czas 136 i menedżer komunikatów 134.

Funkcja połączeń 128 utrzymuje połączenie pomiędzy urządzeniem transakcyjnym 122 i światem zewnętrznym. Takie połączenia mogą być przewodowe albo bezprzewodowe, szeroko albo wąskopasmowe, o ile tylko połączenia pomiędzy urządzeniami są kompatybilne. Funkcja połączeń 128 nawiązuje połączenie pomiędzy dwoma urządzeniami transakcyjnymi 122, albo łączy urządzenie transakcyjne z siecią, dla pośredniego połączenia z innym urządzeniem transakcyjnym, albo zaufanym serwerem.

Programy transakcyjne 130 mogą wykonywać różnorodne zadania. Na przykład program transakcyjny może wyszukiwać w sieciach sprzedawców najniższą opłatę za transakcję sprzedaży i/lub najlepszy kurs wymiany w transakcji kupna albo sprzedaży pieniędzy elektronicznych. Ogólnie, urządzenie transakcyjne 122 zawiera wszystkie procesy wybierania, kupowania i być może używania obiektów elektronicznych, elektronicznych pieniędzy, uwierzytelnień i innych pokwitowań 8, albo procesy ich sprzedawania.

Funkcja interfejsu człowiek/maszyna 132 stanowi o wyglądzie i kształcie urządzenia transakcyjnego 122. Może obejmować klawiaturę, mysz, pióro, głos, ekrany dotykowe, ikony, systemy menu i tak dalej. Interfejs człowiek/maszyna 132 komunikuje się z innymi funkcjami w zaufanym agencie 120 i module pieniężnym 6 poprzez menedżera komunikatów 134. W pewnych zastosowaniach interfejs człowiek/maszyna 132 może nie być potrzebny, na przykład przy w pełni zautomatyzowanym urządzeniu transakcyjnym sprzedającego.

Funkcja data/czas 136 jest ustawiana przez właściciela urządzenia transakcyjnego 122 i zawiera datę, czas i strefę czasową. Informacja o dacie/czasie jest doprowadzana do osadzonego zaufanego agenta 120 zawsze, gdy zaufany agent jest otwierany w celu użycia.

Menedżer komunikatów 134 kieruje komunikaty pomiędzy procesorami głównymi (czyli komunikaty pomiędzy urządzeniami transakcyjnymi) i komunikaty pomiędzy procesorem głównym 124, zaufanym agentem 120 i modułem pieniężnym 6.

Obecnie przedstawione zostanie objaśnienie zaufanego agenta. Na fig. 4A przedstawiono elementy fimkcyjne zaufanego agenta 120. Rozważany system dla otwartego handlu elektronicznego wykorzystuje trzy typy zaufanego agenta 120, które różnią się pewnymi unikalnymi funkcjami transakcyjnymi 146, które dostarczają. Fig. 4B pokazuje funkcje transakcyjne występujące w zaufanym agencie klienta CTA 2. Fig. 4C pokazuje funkcje transakcyjne występujące w zaufanym agencie sprzedawcy MTA 4. Fig. 4D pokazuje fiinkcje transakcyjne występujące w zaufanym agencie organu upoważnionego AT A, który z kolei jest osadzony w urządzeniu transakcyjnym organu upoważnionego ATD. Urządzenia transakcyjne organu upoważnionego ATD są związane z upoważnionymi organami wydającymi uwierzytelnienia, takimi jak bank.

Funkcja interfejsu zewnętrznego 138 zapewnia połączenie fizyczne z procesorem głównym 124 i modułem pieniężnym 6 urządzenia transakcyjnego 122, w którym osadzony jest zaufany agent 120. Funkcja interfejsu komunikatów 140 przetwarza i kieruje komunikaty międzyagentowe i intra-agentowe. Funkcja menedżera sesji 142 nawiązuje i przerywa sesje międzyagentowe i sesje agenta z zaufanym serwerem. Funkcja menedżera bezpieczeństwa 144 utrzymuje informacje zabezpieczające (na przykład poświadczenie zaufanego agenta i listę niezaufanych agentów) i nawiązuje zabezpieczone połączenie z zaufanym agentem strony przeciwnej (poprzez procesor główny 124) i z lokalnym modułem pieniężnym 6 wewnątrz tego samego urządzenia transakcyjnego 122. Funkcja transakcyjna 146 dostarcza protokoły do wykonania transakcji. Funkcje transakcyjne klienta, sprzedawcy i organu upoważnionego są stosowane odpowiednio dla zaufanego agenta klienta CTA, zaufanego agenta sprzedawcy MTA i zaufanego agenta organu upoważnionego ΑΤΑ.

179 381

Na figurze 4B pokazano funkcje transakcyjne klienta.

Funkcja zakupu 158 wymienia zapłatę na pokwitowania 8 i obiekty elektroniczne. Funkcja łącznika z komputerem głównym 160 dostarcza interfejs z procesorem głównym 124 urządzenia transakcyjnego. Funkcja przedstawiania pokwitowania 164 przedstawia pokwitowania 8, aby uzyskać informacje albo usługi. Funkcja nabywania uwierzytelnienia 166 współpracuje, aby uzyskać pokwitowanie uwierzytelniające. Funkcja rejestru transakcji 162 utrzymuje rejestr transakcji zaufanych agentów. Zaufany agent klienta CTA 2 oraz zaufany agent sprzedawcy MTA 4 utrzymują rejestr transakcji, który przechowuje następujące informacje: typ transakcji (na przykład typ pokwitowania), obraz pokwitowania przed transakcją, obraz pokwitowania po transakcji, informację o sporze wraz z datą sporu (utrzymywaną przez każdego zaufanego agenta w dialogu sporu), stanem i decyzja sprzedawcy (na przykład zastąpieniem, refundacją albo odrzuceniem) i informację o ponownym poświadczeniu (na przykład datę ponownego poświadczenia). Funkcja rozpoczynania sporu 168 przedstawia towar elektroniczny, jeżeli klient nie jest zadowolony.

Na figurze 4C pokazano funkcje transakcyjne sprzedawcy.

Funkcja zakupu 170 wymienia pokwitowania 8 i obiekty elektroniczne na zapłatę. Funkcja łącznika z komputerem głównym 172 dostarcza interfejs z procesorem głównym 124 urządzenia transakcyjnego. Funkcja odbioru pokwitowania 176 przetwarza odebrane pokwitowanie 8, aby dostarczyć usługę albo informację. Funkcja nabywania uwierzytelnienia 177 uzyskuje uwierzytelnienie sprzedawcy. Funkcja rejestru transakcji 174 utrzymuje rejestr transakcji zaufanych agentów. Funkcja rozstrzygania sporu 178 pobiera pokwitowania 8 i obiekty elektroniczne, aby rozpatrzyć skargę klienta.

Na figurze 4D pokazano funkcje transakcyjne organu upoważnionego. Funkcja tworzenia uwierzytelnienia 180 konstruuje i dostarcza pokwitowania uwierzytelniające do żądającego. Funkcja łącznika z procesorem głównym 182 dostarcza interfejs do procesora głównego 124 urządzenia transakcyjnego. Funkcja odbioru pokwitowania 184 przetwarza odebrane pokwitowanie 8, aby dostarczyć usługę albo informację. Funkcja zatwierdzania uwierzytelnienia 186 akceptuje bieżące uwierzytelnienie i wydaje ponownie uwierzytelnienie z nową datą wygaśnięcia. Funkcja rejestru transakcji 183 utrzymuje rejestr transakcji. Funkcja nabywania uwierzytelnienia 185 uzyskuje uwierzytelnienie organu upoważnionego.

Odnosząc się znowu do figury 4A, funkcja łącznika z modułem pieniężnym 150 komunikuje się z modułem pieniężnym 6 w tym samym urządzeniu transakcyjnym 122, aby dostarczyć zapłatę. Funkcja kryptograficzna 152 dostarcza funkcje kryptograficzne klucza publicznego i klucza symetrycznego. Można stosować dowolne znane techniki kryptograficzne klucza publicznego i symetrycznego, na przykład RSA i DES. Funkcja pojemnika na pokwitowania 148 tworzy pokwitowania 8 w zaufanym agencie sprzedawcy MTA 4 i przechowuje albo pobiera pokwitowania w zaufanym agencie klienta CTA 2. Funkcja generatora liczb losowych 156 generuje liczby losowe, aby utworzyć klucze kryptograficzne. Funkcja daty/czasu 154 zarządza datą i czasem dostarczanym z procesora głównego 124 w celu datowania pokwitowań oraz zatwierdzania poświadczeń i przedstawiania pokwitowań. Informacja o aktualnym czasie jest dostarczana do zaufanego agenta 120 przy każdym otwarciu zaufanego agenta (czyli zarejestrowania do użycia) i jest utrzymywana aż do zamknięcia zaufanego agenta.

Sprzęt zaufanego agenta i modułu pieniężnego może składać się z: mikrokontrolera (na przykład z rodziny Intel 196) do wykonywania protokołów transakcyjnych, pamięci ulotnej o dużej szybkości (na przykład SRAM) do przechowywania systemu operacyjnego, części programów, kryptografii i tak dalej podczas wykonywania, pamięci nieulotnej (na przykład pamięci typu flash) do przechowywania systemu operacyjnego, programów, pokwitowań, pieniędzy elektronicznych, rejestrów i tak dalej, zegara obwodu zintegrowanego do dostarczania odniesienia czasowego, baterii do zegara oraz diody szumowej albo innego źródła losowego dla generatora liczb losowych.

179 381

Na figurze 5 przedstawiono ogólną architekturę sieciową rozważanego systemu do otwartej dystrybucji pieniędzy elektronicznych. Urządzenie transakcyjne klienta CTD 188 może komunikować się ze sprzedawcą poprzez dowolną sieć bramkową 190. Klient może przeszukiwać przestrzeń elektroniczną sprzedawców w celu kupna albo sprzedaży pieniędzy elektronicznych oraz wybierać sprzedawcę oferującego najniższą opłatę za transakcję i/lub kurs wymiany. System umożliwia następnie bezpieczny zakup/sprzedaż pieniędzy elektronicznych na bazie autoryzacji poprzez kartę kredytową albo debetową. Uzyskuje się to poprzez przedstawienie przez klienta informacji o karcie kredytowej albo debetowej przechowywanej wewnątrz zaufanego agenta 120 jako uwierzytelnienie.

W korzystnym przykładzie wykonania, bramki 190 zapewniają urządzeniom CTD 188 dostęp do lokalnych sieci sprzedawców 134, które są podłączone do urządzeń MTD 198. Sieć sprzedawcy 134 jest podłączona do sieci banku sprzedawcy 200, która ma dostęp do pieniędzy elektronicznych poprzez moduł generatora pieniędzy 202, kasjerski moduł pieniężny 204 i system bankowy 206, który dostarcza system księgowy on-line banku.

Uwierzytelnienia kart kredytowych albo debetowych przetwarza się uzyskując autoryzacje dla kredytowania albo debetowania konta bankowego klienta poprzez sieć autoryzacyjną 208. Autoryzacja kart jest znana i zwykle obejmuje autoryzowanie przez wydawcę karty, albo jego agenta określonej opłaty, gdy istnieje dostateczny kapitał albo kwota jest w obrębie limitu kredytowego posiadacza karty. Sieci autoryzacyjne kredytują również konto klienta, na przykład przy dokonywaniu refundacji. Sieć autoryzacyjna 208 jest podłączona do sieci banku klienta 200, która z kolei jest podłączona do systemu bankowego 206, który zawiera konto bankowe klienta.

Ta architektura umożliwia, że abonenci, którzy nie są klientami banków członkowskich elektronicznego systemu monetarnego, i tak uzyskują dostęp do pieniędzy elektronicznych poprzez sprzedawców, którzy mają dostęp do banków członkowskich. Ta struktura systemu umożliwia abonentowi zakup albo sprzedaż pieniędzy elektronicznych w wielu punktach dystrybucyjnych, co z punktu widzenia abonenta ma ten sam efekt, jak pobieranie albo depozyt pieniędzy elektronicznych z ich konta bankowego.

Należy zauważyć, że bank elektronicznego systemu monetarnego może również dostarczać opisaną wyżej usługę dystrybucyjną poprzez urządzenie transakcyjne sprzedawcy MTD 198. Oczywiście w tym przypadku nie będzie potrzebna sieć sprzedawców 134. Sieć bankowa 200 byłaby po prostu podłączona do modułu generatora pieniędzy 202, kasjerskiego modułu pieniężnego 204, systemu bankowego 206, urządzenie transakcyjne sprzedawcy MTD 198, sieci autoryzacyjnej 208 i sieci bramkowej 190. Pod innymi względami transakcja byłaby taka sama.

W sieciach działań pokazanych na kolejnych figurach rysunku stosuje się oznaczenia A i B dla wskazania dwóch współpracujących zaufanych agentów 120. Te same oznaczenia A oraz B można również stosować dla procesora głównego 124 albo modułu pieniężnego 6 związanego z określonym zaufanym agentem 120 (czyli wewnątrz tego samego urządzenia transakcyjnego 122). Sieci działań pokazują element funkcyjny odpowiedzialny głównie za wykonanie danego zadania. Na przykład menedżer bezpieczeństwa A oznacza, że wspomniane zadanie jest wykonywane przez funkcję menedżera bezpieczeństwa 144 (patrz fig. 4A) w zaufanym agencie A.

Sieci działań wywołują również procedury, z których niektóre wykorzystują, oznaczenia parametryczne X i Y. Na przykład nawiąż sesję A->B to wywołanie procedury nawiązywania sesji. Następnie powinno się postępować według sieci działań nawiązywania sesji, rozumiejąc, żeX = AiY = Bw całej sieci.

Omówione zostaną obecnie przerywanie i realizacja transakcji. W przetwarzaniu transakcji rozważanego typu pożądane jest przekazywanie obiektów elektronicznych takich jak pokwitowania 8 i banknoty elektroniczne pomiędzy dwiema stronami, przy utrzymywaniu zasady zerowej sumy. Innymi słowy, niepożądane jest duplikowanie obiektów elektronicznych, tak że po zakończeniu transakcji elektronicznej jest dwa razy więcej obiektów niż przed

179 381 transakcją. Podobnie, niepożądane jest tracenie obiektów elektronicznych, tak że po transakcji jest mniej obiektów niż przed. Na przykład jeżeli na początku transakcji A ma pokwitowanie elektroniczne 8 i chce przekazać go do B, pożądane jest zagwarantowanie, że na końcu transakcji B ma pokwitowanie elektroniczne 8, zaś A nie ma pokwitowania elektronicznego 8. W rzeczywistości możliwe są jednak dwa inne wyniki, czyli że A oraz B mają to samo pokwitowanie elektroniczne 8 (duplikacja) albo ani A ani B nie mają pokwitowania elektronicznego 8 (utrata).

Aby uczynić prawdopodobieństwo duplikacji albo utraty możliwym do zaniedbania, protokół transakcji musi brać pod uwagę możliwość, że typowy przebieg transakcji może zostać przerwany przez zdarzenia naturalne albo zamierzone. Przykładem przerwania naturalnego jest zerwanie łącza komunikacyjnego pomiędzy A i B podczas transakcji. Aby zminimalizować możliwość duplikacji albo utraty wskutek takiego zdarzenia losowego, trzeba ograniczyć zakres prawdopodobieństwa powstania duplikacji albo utraty. Aby zminimalizować przerwania zamierzone (czyli jawne ataki), pożądane jest wyeliminowanie ekonomicznego powodu takiego ataku. Na przykład jeżeli osoba atakująca mogłaby tylko utracić pokwitowania albo pieniądze próbując przerwać transakcję, osoba atakująca w ogóle nie miałaby powodu inicjalizowania ataku.

Te idee są zrealizowane w efektywnych protokołach transakcyjnych opisanego systemu. W szczególności jest pożądane, aby zagwarantować spójne stany przerwania i realizacji pomiędzy dwoma zaufanymi agentami 120 przeprowadzającymi transakcję (albo modułami pieniężnymi 6). Na przykład jeżeli A realizuje transakcję, B również powinien zrealizować transakcję, albo, jeżeli A przerywa transakcję, B również powinien przerwać transakcję. Aby uzyskać spójność i zminimalizować możliwość duplikacji albo utraty (w przypadku gdy występuje niespójność), protokoły transakcyjne uwzględniają kolejność i czas realizowania danej transakcji przez A oraz B.

Na figurach 6A i 6B przedstawiono dwie procedury, przerwanie oraz realizację. Procedura przerwania jest wykonywana wewnętrznie w obrębie danego zaufanego agenta 120 gdy nie uda się transakcja, w której bierze udział. Procedura przerwania wycofuje albo powraca zaufanego agenta 120 dokładnie do stanu, w którym znajdował się przed wzięciem udziału w nieudanej transakcji. Ponadto, jeżeli zaufany agent sprzedawcy dokona przerwania po autoryzacji, autoryzacja zostanie cofnięta. Na odwrót, transakcja realizacji jest wykonywana wewnętrznie w danym zaufanym agencie 120, jeżeli transakcja, w której bierze udział, zostanie udanie zakończona. Zaufany agent 120 zapisuje więc zakończoną transakcję w swoim rejestrze transakcji i jest gotowy na nową transakcję. Na przykład podczas transakcji przekazu pokwitowania pokwitowanie elektroniczne 8 jest przekazywane od zaufanego agenta A do zaufanego agenta B. Ponieważ w tym momencie ani A ani B nie zrealizowały i nie przerwały transakcji, A tymczasowo przechowuje pokwitowanie 8 podczas gdy B również tymczasowo posiada pokwitowanie 8. Jeżeli A oraz B dokonają realizacji, A usunie swoje pokwitowanie 8 i przechowywanie pokwitowania 8 przez B nie będzie już tymczasowe. Jeżeli jednak A oraz B dokonają przerwania, A zachowa swoje pokwitowanie 8, a pokwitowanie 8 przechowywane tymczasowo przez B zostanie usunięte poprzez wycofanie transakcji. Należy zauważyć, że operacja usuwania może zostać zrealizowana różnymi znanymi sposobami. Jak już wspomniano, pożądane jest zminimalizowanie możliwości dokonania realizacji przez jednego z zaufanych agentów 120, podczas gdy drugi zaufany agent 120 dokona przerwania, ponieważ w pewnych ograniczonych okolicznościach może to spowodować zduplikowanie, albo utratę obiektów elektronicznych.

Podobna sytuacja występuje w odniesieniu do modułów pieniężnych 6 wymieniających banknoty elektroniczne. Podczas transakcji zakupu, banknoty elektroniczne są przekazywane od modułu pieniężnego A do modułu pieniężnego B, tak że A tymczasowo zmniejsza swoje banknoty elektroniczne (o przekazywane kwoty), natomiast B tymczasowo posiada banknoty elektroniczne (w przekazywanej kwocie ). Jeżeli A oraz B dokonają realizacji, A zachowa

179 381 swoje banknoty w zmniejszonych kwotach, zaś zachowywanie banknotów elektronicznych przez B nie będzie już dłużej tymczasowe.

Na figurze 6A pokazano procedurę realizacji. Rejestr transakcji X aktualizuje rejestr transakcji. Łącznik z procesorem głównym powiadamia procesor główny, że transakcja jest zakończona. Menedżer sesji X stwierdza zakończenie sesji. (Kroki 230-234).

Na figurze 6B pokazano procedurę przerwania. Menedżer sesji X wycofuje zmiany i stwierdza, że agent dokonał przerwania. Menedżer sesji śledzi, co wykonywano od początku sesji i kiedy wycofanie spowodowało cofnięcie tych kroków. Łącznik z procesorem głównym X wysyła do procesora głównego komunikat, że transakcja jest przerwana. (Kroki 236-238).

Procedura przerwania może być wywołana bezpośrednio z sieci działań, na przykład gdy zaufany agent 120 ustali, że poświadczenie nie jest ważne. Procedura przerwania może zostać wywołana również gdy oczekiwana czynność nie nastąpi. W szczególności, gdy komunikują się dwaj zaufani agenci 120, będą monitorować protokół upływu czasu. Na przykład, po wysłaniu komunikatu przez pierwszego zaufanego agenta 120 do drugiego zaufanego agenta 120, menedżer sesji pierwszego zaufanego agenta A ustawi czasomierz na odpowiedź, jeżeli odpowiedź jest wymagana. Menedżer sesji może również ponumerować wysłany komunikat. Numer ten pojawi się w komunikacie odpowiedzi z menedżera sesji drugiego zaufanego agenta B.

Jeżeli czas upłynie przed odebraniem komunikatu, menedżer sesji A zapyta menedżera sesji B, aby ustalić, czy transakcja nadal jest wykonywana w B. Jeżeli B nie odpowie, menedżer sesji A przerwie transakcję. Jeżeli zostanie odebrana odpowiedź, że transakcja postępuje, czasomierz zostanie ponownie ustawiony na nowy czas. Jeżeli A zapyta B ustaloną liczbę razy bez odebrania odpowiedzi na początkowy komunikat, A przerwie transakcję. Podobna funkcja upływu czasu występuje w modułach pieniężnych 6.

Na figurze 7 przedstawiono sieć działań dla kupna/sprzedaży elektronicznych pieniędzy na bazie autoryzacji. Gdy właściciel zaufanego agenta A chce kupić albo sprzedać pieniądze elektroniczne debetując albo kredytując swoje konto bankowe, używa programu transakcji w swoim urządzeniu transakcyjnym klienta CTD 188, aby wyszukać w sieciach sprzedawców 134 najniższą opłatę dla sprzedawcy za transakcję i/lub kurs wymiany i wybiera w tym przykładzie sprzedawcę będącego właścicielem zaufanego agenta B (kroki 700-702). Należy zauważyć, że alternatywnie sieć autoryzacyjna może ustawić kurs wymiany.

Główny program transakcyjny A (HTA) łączy się następnie z głównym programem transakcyjnym B (HTB), po czym klient wybiera typ transakcji, czyli zakup albo sprzedaż pieniędzy elektronicznych (krok 704). Główny program transakcyjny A (HTA) wysyła komunikat do swojego zaufanego agenta A, aby kupić (sprzedać) pieniądze elektroniczne, a główny program trańsakcyjny B (HTB) wysyła komunikat do swojego zaufanego agenta B, aby wysłać (odebrać) pieniądze elektroniczne (kroki 706-708).

Zaufani agenci klienta i sprzedawcy (A i B) nawiązują następnie sesję. W szczególności, wywoływana jest procedura nawiązywania sesji (krok 710), aby ustanowić kanał zabezpieczony kryptograficznie pomiędzy zaufanym agentem A i zaufanym agentem B. W odniesieniu do fig. 8, menedżer sesji zaufanego agenta A żąda i następnie odbiera poświadczenie A (czyli cert(TA)) od menedżera bezpieczeństwa (kroki 296-298). Menedżer sesji A wysyła następnie cert(TA) do menedżera sesji zaufanego agenta B, który z kolei przekazuje go do menedżera bezpieczeństwa (kroki 300-304).

Funkcja klucza publicznego zaufanego agenta B weryfikuje cert(TA) przy użyciu protokołów zatwierdzających (kroki 306-308).

Jeżeli cert(TA) nie jest ważny, menedżer sesji B stwierdza, że sesja jest zakończona i informuje menedżera sesji A, że transakcji odmówiono. Menedżer sesji A stwierdza również, że sesja jest zakończona. (Kroki 310-312). Jeżeli cert(TA) jest ważny, menedżer bezpieczeństwa B sprawdza, czy zaufany agent A znajduje się na liście niezaufanych (kroki

314-316). Jeżeli zaufany agent A jest niezaufany, sesja jest kończona (kroki 310-312).

Jeżeli A nie znajduje się na liście niezaufanych, generator liczb losowych B tworzy liczbę losową R(B) i również komunikat weryfikacyjny B (krok 318). Liczba losowa R(B)

179 381 zostanie później użyta do utworzenia klucza sesji. Komunikat weryfikacyjny B to liczba losowa stosowana przez B do ochrony przed powtórzeniem komunikatu. Następnie menedżer bezpieczeństwa B łączy R(B), komunikat weryfikacyjny B i cert(TA) w komunikat dla zaufanego agenta A (krok 320). Klucz publiczny B szyfruje komunikat przy użyciu klucza publicznego A (TA(PK)), który zaufany agent B odebrał razem z cert(TA) A (krok 322). Menedżer sesji B wysyła zaszyfrowany komunikat do menedżera sesji A (kroki 324-326).

Klucz publiczny A odszyfrowuje komunikat przy użyciu swojego klucza prywatnego (odpowiadającego jego kluczowi publicznemu) i weryfikuje ważność cert(TA) (kroki 328330). Jeżeli cert(TA) jest nieważny, menedżer sesji A stwierdza, że sesja jest zakończona i wysyła komunikat odmowy transakcji do B, którego menedżer sesji również stwierdza zakończenie sesji (kroki 332-334). Jeżeli cert(TA) jest ważny, menedżer sesji A sprawdza, czy zaufany agent B jest na liście niezaufanych (kroki 336-338). Jeżeli zaufany agent B znajduje się na liście, sesja jest zakończona (kroki 332-334 ).

Jeżeli B nie ma na liście niezaufanych, generator liczb losowych A tworzy liczbę losową R(A) i komunikat weryfikacyjny (czyli następną liczbę losową) (krok 340). Funkcja daty/czasu przekazuje bieżącą datę i czas do menedżera bezpieczeństwa (krok 342). Daty i czasy są wymieniane przez A i B w celu późniejszego zapisania w ich rejestrach transakcji podczas realizacji. Menedżer bezpieczeństwa A tworzy następnie i przechowuje klucz sesji (TA/TA) przez wykonanie operacji wyłącznego OR na liczbach losowych R(A) i R(B) (krok 344). Klucz sesji (TA/TA) stosuje się do zaszyfrowania komunikacji pomiędzy dwoma zaufanymi agentami 120. Menedżer sesji A łączy komunikat zawierający komunikaty weryfikacyjne A oraz B, informację o dacie i czasie i R(A) (krok 344). Klucz publiczny A szyfruje komunikat kluczem publicznym zaufanego agenta B (odebranym przez A w cert(TA)) i wysyła zaszyfrowany komunikat do menedżera sesji zaufanego serwera B (kroki 346-350).

Klucz publiczny B odszyfrowuje odebrany komunikat przy użyciu swojego tajnego klucza (odpowiadającego jego kluczowi publicznemu) (krok 352). Menedżer bezpieczeństwa B sprawdza, czy komunikat weryfikacyjny B odebrany od A jest tym samym komunikatem weryfikacyjnym B, który wysłał poprzednio do A (kroki 354-356). Jeżeli nie jest taki sam, sesja jest zakończona (kroki 310-312). Jeżeli jest taki sam, menedżer sesji B stwierdza początek sesji (krok 358).

Menedżer bezpieczeństwa B tworzy klucz sesji (TA/TA) wykonując R(A) XOR R(B) i następnie przechowuje klucz sesji (krok 360). W tym momencie A oraz B utworzyły i przechowały ten sam klucz sesji (czyli klucz sesji (TA/TA)) do zastosowania przy ich obecnej współpracy. Następnie datażczas B wysyła informację o swojej bieżącej dacie i czasie do menedżera bezpieczeństwa B (krok 362). Menedżer bezpieczeństwa B łączy komunikat posiadający potwierdzenie dla A, komunikat weryfikacyjny A i informację o dacie i czasie B (krok 364). Następnie wywołuje się procedurę wysyłania komunikatu (krok 366) w celu wysłania komunikatu z B do A.

Nawiązując do figury 9, funkcja klucza symetrycznego zaufanego agenta B szyfruje komunikat przy użyciu klucza sesji (TA/TA) (krok 376). Interfejs komunikatu B formatuje następnie komunikat i wysyła go do menedżera komunikatów procesora głównego (krok 378). Menedżer komunikatów procesora głównego B kieruje następnie komunikat poprzez połączenia do menedżera komunikatów procesora głównego A w procesorze głównym zaufanego agenta A (krok 380). Menedżer komunikatów procesora głównego A wysyła następnie komunikat do interfejsu komunikatów zaufanego agenta A, który rozdziela komunikat (kroki 382-384). Klucz symetryczny A odszyfrowuje komunikat kluczem sesji (TA/TA), kończąc w ten sposób zabezpieczone przesłanie komunikatu pomiędzy zaufanym agentem i zaufanym agentem przy użyciu klucza sesji (TA/TA) (krok 386).

Nawiązując ponownie do figury 8, menedżer bezpieczeństwa A odbiera potwierdzenie, komunikat weryfikacyjny A i informację o dacie i czasie B (krok 368). Menedżer bezpieczeństwa A sprawdza, czy komunikat weryfikacyjny A jest taki sam, jak komunikat weryfikacyjny

A wysłany poprzednio do B (kroki 370-372). Jeżeli nie jest taki sam, menedżer sesji A

179 381 kończy sesję (kroki 332-334). Jeżeli jest taki sam, menedżer sesji A stwierdza początek sesji (krok 374).

W nawiązaniu do figury 7, po nawiązaniu sesji, zaufany agent A żąda uwierzytelnienia sprzedawcy zaufanego agenta B i w znany sposób je sprawdza. W szczególności, jak przedstawiono na fig. 10, wywoływana jest procedura sprawdzania uwierzytelnienia (krok 712). Wszystkie urządzenia transakcyjne sprzedawcy MTD 198 zawierają uwierzytelnienie identyfikujące właściciela/sprzedawcę (na przykład ΝΥΝΕΧ, Ticketron i tak dalej). Takie uwierzytelnienia sprzedawców mogą być na przykład wydawane przez organ upoważniony identyfikujący sprzedawców kontrolowany przez zaufaną agencję. Jednocześnie, uwierzytelnienia sprzedawców posiadane przez urządzenia transakcyjne klienta CTD 188 mogą obejmować prawa jazdy albo karty kredytowe wydawane przez różne uprawnione organy identyfikacyjne. W odniesieniu do fig. 10, zakup A wysyła komunikat do zakupu B zaufanego agenta, żądając uwierzytelnienia jego sprzedawcy (kroki 444-448). Pojemnik na pokwitowania B pobiera swoje uwierzytelnienie sprzedawcy i wysyła uwierzytelnienie do A do zatwierdzenia (kroki 450-456).

Uwierzytelnienia albo dowolny inny typ pokwitowania 8 zatwierdza się w następującej kolejności:

- zatwierdź poświadczenie wydawcy i sprawdź podpis wydawcy,

- zatwierdź każdy przekaz - dopasuj identyfikatory odbiorcy i nadawcy (czyli S_o = wydawca, Ro - pierwszy odbiorca, następnie R, - Ś₁₊i, l>=0),

- zatwierdź poświadczenie każdego nadawcy i sprawdź podpis każdego nadawcy,

- sprawdź, czy identyfikator ostatniego odbiorcy jest zgodny z identyfikatorem (TA(id)) poświadczenia (cert(TA)) zaufanego agenta w bieżącej sesji.

Jeżeli uwierzytelnienie sprzedawcy nie jest ważne, transakcja jest przerywana przez wywołanie procedury przerwania transakcji (krok 458). Jak przedstawiono na fig. 11, zaufany agent A dokonuje przerwania (krok 388) i jego menedżer sesji wysyła komunikat do menedżera sesji zaufanego agenta B, informując B, że A dokonał przerwania (kroki 390-394). Zaufany agent B dokonuje następnie przerwania (krok 396). Odnosząc się ponownie do fig. 10, jeżeli uwierzytelnienie sprzedawcy jest ważne, łącznik z procesorem głównym A wysyła informację uwierzytelniającą do programu przekazującego procesora głównego w celu potwierdzenia (na przykład wizualnego potwierdzenia nazwiska sprzedawcy przez posiadacza CTD) (kroki 460-462).

Odnosząc się ponownie do fig. 7, kontynuowany jest przebieg kupna/sprzedaży pieniędzy elektronicznych. Łącznik z procesorem głównym A prosi o kwotę pieniędzy elektronicznych i jednostkę monetarną (na przykład dolary, jeny, flinty i tak dalej), w której chce kupować albo sprzedawać (krok 714). Klient albo pewien zastępujący proces wprowadza tę informację, która jest odbierana przez zakup A i wysyłana do zaufanego agenta B (kroki 716-718).

Zakup B odbiera komunikat i sprawdza, czy ma odebrać pieniądze elektroniczne (kroki 720-722). Jeżeli tak, wysyła komunikat .do zaufanego agenta A, żądając uwierzytelnienia bankowego kredytu albo debetu (kroki 750-752). Pojemnik na pokwitowania A odbiera komunikat i wysyła listę możliwych uwierzytelnień do procesora głównego HTA (krok 754). Wybrane uwierzytelnienie jest wysyłane do zaufanego agenta A (krok 756). Pojemnik na pokwitowania A pobiera następnie wybrane uwierzytelnienie karty kredytowej albo debetowej i zakup A wysyła je do zaufanego agenta B (kroki 758-762).

Następnie zakup B zatwierdza uwierzytelnienie jak opisano poprzednio (kroki 764766). Jeżeli uwierzytelnienie nie jest ważne, transakcja jest przerywana. Jeżeli jest ważne, pojemnik na pokwitowania B tworzy pokwitowanie odbioru elektronicznych pieniędzy i zakup B wysyła pokwitowanie odbioru do zaufanego agenta A (kroki 768-772).

Zakup A odbiera pokwitowanie odbioru i sprawdza, czy jest ono ważne (kroki 774

-776). Jeżeli nie jest ważne, transakcja jest przerywana (krok 778). Jeżeli jest ważne, zakup A wysyła informację o odbiorze do procesora głównego HTA w celu potwierdzenia przez kupującego (kroki 780-782). Jeżeli nie zostanie potwierdzona, transakcja jest przerywana,

179 381 w przeciwnym razie zakup A wysyła pokwitowanie odbioru do pojemnika na pokwitowania A (kroki 784-786).

Zakup A wysyła następnie komunikat potwierdzający odbiór do zaufanego agenta B (kroki 788-790). Zakup B sprawdza następnie, czy elektroniczne pieniądze mają zostać odebrane (kroki 792-794). Jeżeli tak, łącznik z procesorem głównym B wysyła komunikat z kwotą i uwierzytelnieniem do sieci autoryzacji kart 208, aby kredytować konto bankowe identyfikowane przez uwierzytelnienie (krok 796). Postępując według procesu autoryzacji kart (krok 798), zakup B sprawdza czy kredyt był autoryzowany (kroki 800-802). Jeżeli nie, transakcja jest przerywana, w przeciwnym razie zakup B wysyła do zaufanego agenta A komunikat, że kredyt był autoryzowany (kroki 804-806).

Zaufany agent A wykonuje następnie zapłatę modułu pieniężnego dla zaufanego agenta B. W szczególności, wywołuje się procedurę zapłaty modułu pieniężnego (krok 808). W odniesieniu do fig. 12, generator liczb losowych A tworzy liczbę losową R(l) (krok 520). Zakup A wysyła następnie komunikat do zaufanego agenta B, wskazując, że zostanie dokonana zapłata modułu pieniężnego i również zawierający R(l) (krok 522-524). Zakup B odbiera komunikat i wysyła R(l) do menedżera bezpieczeństwa B (kroki 526-528). Generator liczb losowych tworzy liczbę losowąR(2) i wysyłajądo zaufanego agenta A (kroki 530-532). Obaj menedżerowie bezpieczeństwa A i B tworzą klucz sesji (ΤΑ/MM) przez wykonanie wyłącznego OR na R(l) i R(2) (kroki 534-536).

Nawiązując do figury 13, pokazane są cztery kanały szyfrujące ustanawiane podczas transakcji. Kanad szyfrujący 436 pomiędzy dwoma zaufanymi agentami 120 przenosi komunikaty zaszyfrowane kluczem sesji (TA/TA). Kanały 438 i 440 pomiędzy zaufanym agentem 120 i jego modułem pieniężnym 6 dzielą klucz sesji (ΤΑ/MM). Kanał 442 pomiędzy modułami pieniężnymi 6 w różnych urządzeniach transakcyjnych 122 wykorzystują klucz sesji (MM/MM).

Klucz sesji (ΤΑ/MM) stosuje się do szyfrowania komunikatów wysyłanych pomiędzy zaufanym agentem 120 i związanym z nim modułem pieniężnym 6 poprzez kanały szyfrujące 438 i 440. W obecnym punkcie sieci działań, tylko dwaj zaufani agenci 120 posiadają klucze sesji (ΤΑ/MM). Oba moduły pieniężne 6 utworzą później w sieci działań kopie kluczy sesji (ΤΑ/MM), aby umożliwić zaszyfrowaną komunikację pomiędzy zaufanymi agentami 120 i ich modułami pieniężnymi 6.

Można zauważyć, że zamiast realizować zaufanego agenta 120 i moduł pieniężny 6 jako oddzielne elementy zabezpieczone przed manipulacją można je wykonać jako jeden moduł zabezpieczony przed manipulacją. W tym przypadku trzeba byłoby nawiązać zabezpieczoną sesję do komunikacji pomiędzy zaufanym agentem 120 i modułem pieniężnym 6 w tym samym urządzeniu transakcyjnym 122. Jednak stosowanie oddzielnych modułów pieniężnych 6 i zaufanych agentów 120 jest korzystne, ponieważ taka konfiguracja umożliwia większą elastyczność zastosowania.

Odnosząc się ponownie do fig. 12, łącznik z modułem pieniężnym A wysyła komunikat dokonania zapłaty i R(l) do związanego z nim modułu pieniężnego A. Ponadto łącznik z modułem pieniężnym B wysyła komunikat odbioru zapłaty i R(2) do związanego z nim modułu pieniężnego B (kroki 538-544).

Na tym etapie moduł pieniężny A (wewnątrz CTA 2) i moduł pieniężny B (wewnątrz MTA 4) nawiązują sesję pomiędzy sobą tak że każdy moduł pieniężny 6 kończy przechowywanie nowego klucza sesji (MM/MM) (krok 546). Nawiązując tę sesję modułu pieniężnego z modułem pieniężnym, moduły pieniężne wymieniają komunikaty poprzez istniejącą uprzednio sesję zaufanego agenta. W odniesieniu do fig. 13, klucz sesji dla kanału szyfrującego 442 tworzy się przez wymianę komunikatów zaszyfrowanych przez kanał 436. Po nawiązaniu sesji modułu pieniężnego, komunikaty przesyłane pomiędzy modułami pieniężnymi zostaną zaszyfrowane dwukrotnie, zarówno kluczem sesji (MM/MM), jak i kluczem sesji (TA/TA), wzdłuż części trasy komunikacyjnej pomiędzy zaufanymi agentami 120.

W korzystnym przykładzie wykonania, sesja modułu pieniężnego jest nawiązywana w sposób podobny do nawiązywania sesji zaufanego agenta. Moduły pieniężne 6 utrzymują w

179 381 tym celu swoje własne poświadczenia zawierające ich klucze publiczne. Wymiana poświadczeń i liczb losowych (dla wykonania XOR) umożliwia bezpieczne utworzenie kluczy sesji (MM/MM). Protokół nawiązywania sesji wykorzystywany przez moduły pieniężne jest pokazany na fig. 14. Utrzymanie bezpieczeństwa A wysyła poświadczenie modułu do menedżera sesji i menedżer sesji A otrzymuje poświadczenie i sprawdza, czy moduł pieniężny A jest podłączony do sieci (kroki 1464-1466). Jeżeli moduł pieniężny A nie jest podłączony do sieci, menedżer sesji A wysyła poświadczenie odebrane z utrzymania bezpieczeństwa A do miejsca docelowego B (krok 1476).

Alternatywnie, jeżeli moduł pieniężny A jest podłączony do sieci, klucz symetryczny A szyfruje poświadczenie za pomocą K i menedżer sesji A wysyła zaszyfrowane poświadczenie do serwera sieciowego (kroki 1468-1472). Serwer sieciowy odszyfrowuje poświadczenie za pomocą K i wysyła poświadczenie do miejsca docelowego B.

Bez względu na to, czy poświadczenie zostało wysłane przez serwer sieciowy czy przez menedżera sesji A, menedżer sesji B odbiera poświadczenie i utrzymanie bezpieczeństwa B (jeżeli B jest serwerem zabezpieczającym funkcja ta jest wykonywana przez menedżera'sesji) zatwierdza poświadczenie (kroki 1480-1482). Jeżeli poświadczenie nie jest ważne, menedżer sesji B stwierdza, że sesja jest zakończona i informuje albo abonenta albo bank (kroki 14861492) (jeżeli B jest serwerem zabezpieczającym, B stwierdza jedynie, że transakcja jest za-; kończona). ’

Jeżeli poświadczenie jest ważne, utrzymanie bezpieczeństwa B sprawdza, czy A jest na liście złych identyfikatorów (kroki 1494-1496). Jeżeli A jest na liście, sesja jest kończona. Jeżeli A nie jest na liście, generator liczb losowych B tworzy liczbę losową R(B) i komunikat weryfikacyjny B (krok 1498). Zegar/czasomierz B pobiera czas i datę (krok 1500). Utrzymanie bezpieczeństwa B łączy R(B), komunikat weryfikacyjny B oraz czas i datę w komunikat (krok 1502). Klucz publiczny B szyfruje komunikat kluczem publicznym A i menedżer sesji B dołącza poświadczenie B do zaszyfrowanego komunikatu i wysyła komunikat do A (kroki 1504-1506).

Menedżer sesji A odbiera komunikat, klucz publiczny A odszyfrowuje zaszyfrowaną część komunikatu i utrzymanie bezpieczeństwa A zatwierdza poświadczenie B (kroki 1508 -1514). Jeżeli poświadczenie nie jest ważne, menedżer sesji A stwierdza zakończenie sesji i informuje albo abonenta albo bank (kroki 1516-1522). Jeżeli poświadczenie jest ważne, utrzymanie bezpieczeństwa A sprawdza, czy B jest na liście złych identyfikatorów (kroki 1524-1526). Jeżeli B jest na liście, sesja jest kończona. Jeżeli B nie jest na liście, utrzymanie bezpieczeństwa A pobiera datę i czas i porównuje ją z datą i czasem B ( kroki 1528-1530). Jeżeli data i czas są poza zakresem, sesja jest kończona.

Jeżeli data i czas są w zakresie, generator liczb losowych A tworzy liczbę losową R(A) i komunikat weryfikacyjny A (krok 1532). Utrzymanie bezpieczeństwa A tworzy następnie klucz sesji za pomocą operacji R(A) XOR R(B) (krok 1534). Komunikat weryfikacyjny A, komunikat weryfikacyjny B, czas, data i R(A) są łączone w komunikat i szyfrowane kluczem publicznym B (krok 1536). Komunikat jest wysyłany do B przez menedżera sesji A (krok 1538). Menedżer sesji B odbiera komunikat, klucz publiczny B odszyfrowuje komunikat i utrzymanie bezpieczeństwa B sprawdza komunikat weryfikacyjny B (kroki 1540-1546). Jeżeli komunikat weryfikacyjny B jest niepoprawny, sesja jest kończona. Jeżeli komunikat weryfikacyjny B jest poprawny, utrzymanie bezpieczeństwa B tworzy klucz sesji poprzez R(A) XOR R(B) (krok 1548). Czas i data są pobierane i porównywane z czasem i datą A, aby sprawdzić, czy są w obrębie ustalonego dla nich zakresu (krok 1550). Jeżeli czas i data są poza zakresem, sesja jest kończona. Jeżeli czas i data są w zakresie, menedżer sesji B stwierdza rozpoczęcie sesji (krok 1552).

Menedżer sesji B wysyła następnie potwierdzenie i komunikat weryfikacyjny A do A (kroki 1554-1556). Menedżer sesji A odbiera komunikat i utrzymanie bezpieczeństwa A sprawdza komunikat weryfikacyjny A (kroki 1558-1562). Jeżeli komunikat weryfikacyjny nie

179 381 jest poprawny, sesja jest kończona. Jeżeli komunikat weryfikacyjny jest poprawny, menedżer sesji A stwierdza rozpoczęcie sesji (krok 1564).

Bezpieczeństwo całego systemu dotyczące modułów pieniężnych można zintegrować z bezpieczeństwem zaufanych agentów 120, ale korzystnie jest oddzielone, aby zapewnić zwiększone bezpieczeństwo systemu i elastyczność systemu.

Odnosząc się ponownie do fig. 12, moduł pieniężny A wysyła R(l) do modułu pieniężnego B. Funkcja ta może zostać zainicjalizowana przez MM program utrzymania bezpieczeństwa A znajdujący się w module pieniężnym A (krok 548). Ten program i inne programy modułu pieniężnego są poprzedzone oznaczeniem MM i są znane.

Liczba losowa R(l) jest wysyłana z modułu pieniężnego A do modułu pieniężnego B przez procedurę wysyłania kierowanego komunikatu (krok 550). W odniesieniu do fig. 15, MM klucz symetryczny A szyfruje komunikat (łącznie z R(l)) kluczem sesji (MM/MM) (krok 640). MM menedżer sesji A wysyła komunikat do głównego menedżera komunikatów A, który z kolei wysyła komunikat do interfejsu komunikatów A zaufanego agenta (kroki 642-646). Zaufany agent A wysyła następnie komunikat do interfejsu komunikatów B zaufanego agenta B przy użyciu procedury wysyłania komunikatu (krok 648), który szyfruje i odszyfrowuje komunikat kluczem sesji (TA/TA) pomiędzy zaufanymi agentami. Interfejs komunikatów B wysyła następnie komunikat do MM menedżera sesji B w module pieniężnym B poprzez głównego menedżera komunikatów B (kroki 650-654). Na końcu MM klucz symetryczny B odszyfrowuje komunikat kluczem sesji (MM/MM) (krok 656).

Odnosząc się do fig. 12, MM utrzymanie bezpieczeństwa B (w module pieniężnym B) tworzy klucz sesji (ΤΑ/MM) wykonując wyłączne OR z R(l) i R(2). Moduł pieniężny B wysyła ndstępnie R(2) do modułu pieniężnego A, który również tworzy klucz sesji (TA/MM) przez wykonanie wyłącznego OR z R(l) i R(2) (kroki 552-556). W odniesieniu do fig. 13 na tym etapie istnieją trzy klucze sesji: (MM/MM), (MM/ΤΑ) i (TA/TA). Tak więc występują cztery pokazane kanały szyfrujące. .

W odniesieniu do fig. 12, MM łącznik z abonentem A pyta zaufanego agenta A o kwotę płatności według typu banknotu (na przykład dolary, jeny, fimty i tak dalej) (krok 558). Znany moduł pieniężny wykorzystuje program łącznika z abonentem do komunikacji z właścicielem/posiadaczem modułu pieniężnego. Jednak, zgodnie z wynalazkiem w tym przypadku, program łącznika z abonentem komunikuje się z zaufanym agentem, aby uzyskać różne instrukcje. Zaufany agent 120 dostarcza kwotę zapłaty i informację o typie banknotu (zaufany agent A skomunikował się poprzednio z właścicielem/posiadaczem CTD 2), aby ustalić kwotę).

Prośba z modułu pieniężnego 6 do zaufanego agenta 120 jest wysyłana poprzez procedurę wysłania komunikatu MM/ΤΑ (krok 560). W odniesieniu do fig. 16, MM klucz symetryczny A szyfruje komunikat kluczem sesji (TA/MM) (krok 658). MM menedżer sesji A wysyła komunikat do interfejsu komunikatów zaufanego agenta A poprzez głównego menedżera komunikatów A (kroki 662-664). Klucz symetryczny A odszyfrowuje komunikat kluczem sesji (TA/MM) (krok 666). Odnosząc się ponownie do fig. 12, zakup A zaufanego agenta A wysyła kwotę (cenę wybranego towaru) według typu banknotu do MM płatności/wymiany A modułu pieniężnego A (kroki 562-566). Komunikat ten jest wysyłany przez procedurę wysyłania komunikatów TA/MM (krok 564). W odniesieniu do fig. 17, klucz symetryczny A szyfruje komunikat kluczem sesji (TA/MM) (krok 668). Interfejs komunikatu A wysyła komunikat do modułu pieniężnego A menedżera sesji MM poprzez głównego menedżera komunikatów A (kroki '670-674). Na końcu, MM klucz symetryczny A odszyfrowuje komunikat kluczem sesji (TA/MM) (krok 676).

W odniesieniu do fig. 12, MM katalog banknotów A sprawdza, czy moduł pieniężny 6 ma kapitał wystarczający do pokrycia opłaty (kroki 568-570). Jeżeli jest niewystarczający, moduły pieniężne A i B przerywają transakcję (krok 572-582).

Protokół przerywania transakcji MM (krok 582) może być taki, jak w znanym elektronicznym systemie monetarnym pokazanym na fig. 18. Menedżer sesji X odwołuje zmiany

179 381 i stwierdza, że transakcja jest przerwana (krok 1726). Menedżer sesji X sprawdza następnie czy wysłano komunikat Gotowy do realizacji (kroki 1728-1730). Jeżeli tak, X aktualizuje swój rejestr transakcji (krok 1732) zapisując, że X dokonał przerwania po wysłaniu komunikatu gotowości do realizacji i zapisując identyfikatory banknotów oraz ilości banknotów otrzymane podczas protokołu przekazu banknotów. Tak więc protokół przerwania rejestruje informację, gdy wywoła się procedurę przerwania podczas nieudanej procedury realizacji.

Jeżeli X jest transakcyjnym modułem pieniężnym 1186 i wysłano komunikat gotowości do realizacji, łącznik z abonentem X informuje abonenta, że transakcja została przerwana i że mógł wystąpić błąd przekazu pieniędzy (kroki 1734-1738).

Jeżeli X jest kasjerskim modułem pieniężnym 1188, łącznik z bankiem X informuje bank, że powinien wycofać swoje transakcje księgowe (przez odpowiednie debety i kredyty) (kroki 1740-1742). Jeżeli X jest transakcyjnym modułem pieniężnym 1186 i nie wysłano komunikatu gotowości do realizacji, łącznik z abonentem X informuje abonenta, że transakcja została przerwana (krok 1744).

W każdym przypadku menedżer sesji X wysyła następnie komunikat do Y, że transakcja nie może zostać zakończona (kroki 1746-1748). Menedżer sesji Y odwołuje swoje zmiany i stwierdza przerwanie transakcji (krok 1750). Następnie Y informuje abonenta, że transakcja jest przerwana (kroki 1752-1754) albo informuje bank, że powinien unieważnić swoją transakcję księgową (kroki 1756-1758).

Jak opisano, jeżeli transakcja jest przerywana podczas protokołu realizacji, możliwa jest utrata banknotów. Jeżeli to wystąpi, odbiorca przerwie transakcję, a przekazujący zrealizuje przekaz banknotów. W tym przypadku odbiorczy moduł pieniężny zapisze informacje o banknotach, które powinien odebrać i powiadomi abonenta, że występuje potencjalny problem (czyli nie odebrał banknotów wysłanych przez A). Można zauważyć, że w tej sytuacji, jeżeli chodzi o przekazujący moduł pieniężny, poprawnie przekazał on banknoty.

Abonent odbiorczego modułu pieniężnego może wtedy wystąpić z żądaniem pieniędzy do agencji poświadczającej. Informacja o żądaniu będzie zawierała zapis rejestrowy nieudanej transakcji. Agencja poświadczająca sprawdzi wtedy w bankach emisyjnych, czy banknoty zostały uzgodnione. Po pewnym czasie, jeżeli banknoty zostały uzgodnione, abonent będzie mógł zażądać pieniędzy.

Odnosząc się ponownie do fig. 12, komunikaty pomiędzy modułem pieniężnym A i modułem pieniężnym B są przesyłane przez procedurę wysyłania E-kierowanego komunikatu, która wykorzystuje wszystkie trzy klucze sesji (MM/MM), (ΤΑ/MM) i (TA/TA). Jak przedstawiono na fig. 19, MM klucz symetryczny A szyfruje komunikat kluczem sesji (MM/MM) (krok 678). Komunikat jest następnie podwójnie szyfrowany kluczem sesji (MM/ΤΑ) zanim zostanie wysłany do zaufanego agenta A. Po odebraniu przez zaufanego agenta A, komunikat jest odszyfrowywany kluczem sesji (MM/ΤΑ). (Krok 680). Interfejs komunikatów A wysyła następnie komunikat do interfejsu komunikatów B (kroki 682-684). Pomiędzy zaufanymi agentami 120 komunikat jest szyfrowany dwukrotnie kluczem sesji (TA/TA). W podobny sposób, interfejs komunikatów B wysyła komunikat do MM klucza symetrycznego B w celu końcowego odszyfrowania (kroki 686-690). Na fig. 13 przedstawiono różne warstwy szyfrowania.

Jak przedstawiono na figurze 12, podczas procedury przerwania modułów pieniężnych A i B ( krok 582), generują one komunikaty wysyłane do ich zaufanych agentów, odpowiednio A i B (kroki 584-586), informujące je, że przerwały one transakcję, tak więc zapłata nie jest udana. Menedżerowie sesji A i B stwierdzają, że zapłata nie jest udana i w konsekwencji zaufani agenci A i B dokonują przerwania (kroki 588-598).

Jednocześnie, jeżeli moduł pieniężny klienta 2 ma wystarczający kapitał, MM płatność/wymiana A wysyła komunikat do modułu pieniężnego sprzedawcy, zawierający kwotę pieniężną do przekazania w zapłacie i typ banknotów (krok 600). Komunikat jest wysyłany przez procedurę wysyłania E-kierowanego komunikatu (krok 602).

Moduł pieniężny B odbiera komunikat zawierający kwotę płatności według modułu pieniężnego A. MM łącznik z abonentem B wysyła następnie prośbę do zaufanego agenta B,

179 381 aby sprawdził tę kwotę płatności (kroki 604-606). Odpowiednio, zakup B w zaufanym agencie B sprawdza, czy kwota jest poprawna (kroki 608-610). Jeżeli jest poprawna, zaufany agent B wysyła komunikat Poprawna kwota do modułu pieniężnego B. Jeżeli jest niepoprawna, wysyłany jest komunikat Niepoprawna kwota (kroki 612-616). W przypadku komunikatu Niepoprawna kwota, moduł pieniężny B informuje moduł pieniężny A, który z kolei prosi zaufanego agenta o ponowne przysłanie nowej kwoty, albo w innym razie dokonuje przerwania (kroki 618-622, 572-582). W płatnościach modułów pieniężnych dokonywanych podczas zakupu towaru elektronicznego zaufani agenci nie wyślą nowej kwoty, więc oba moduły pieniężne 6 i obaj zaufani agenci 120 dokonają przerwania.

Jednocześnie, jeżeli moduł pieniężny B odbierze komunikat Poprawna kwota od swojego zaufanego agenta, moduł pieniężny B z powrotem wyśle komunikat potwierdzający do modułu pieniężnego klienta (kroki 624-626). Gdy MM płatność/wymiana A odbierze komunikat potwierdzenia, przekazuje następnie kwotę do pojemnika na pieniądze A (programu, który zawiera i zarządza elektronicznymi reprezentacjami pieniędzy) (krok 628).

Należy zauważyć, że opisany właśnie protokół zainicjalizowany przez płatnika może zamiast tego zostać zrealizowany jako protokół inicjalizowany przez przyjmującego tak jak w protokole zapłaty POS. W takim protokole zaufany agent sprzedawcy instruuje swój moduł pieniężny odnośnie zapłaty, którą spodziewa się odebrać, informacja o zapłacie jest wysyłana do modułu pieniężnego klienta, który nakazuje weryfikację swojemu zaufanemu agentowi i jeżeli kwota jest poprawna, zaufany agent klienta informuje swój moduł pieniężny.

Nawiązując do figury 12, moduł pieniężny klienta A przekazuje następnie banknoty elektroniczne w podanej kwocie do modułu pieniężnego sprzedawcy A 4 poprzez trasę Ekierowanego komunikatu (krok 630). Na figurze 20 przedstawiono znany protokół przekazu banknotów. Katalog banknotów X wybiera banknot (banknoty) i wartości do przekazania, aktualizuje wartości banknotów i numery seryjne, a następnie wysyła komunikat do banknotów (krok 1566). Możliwymi celami przy wybieraniu banknotów do przekazu mogąbyć na przykład: (1) minimalizacja liczby podpisów cyfrowych (która wymaga czasu na przetwarzanie), (2) minimalizacja rozmiaru pakietu, (3) maksymalizacja użyteczności banknotów elektronicznych pozostawionych abonentowi przekazującemu (czyli przekazywanie banknotów o najkrótszym czasie pozostającym do końca ważności). Takie cele można uzyskać następującym algorytmem przekazu banknotów: (1) wyznaczenie wszystkich możliwych alternatyw zawierających najmniejszą liczbę banknotów, (2) wyznaczenie, które z tych alternatyw mają najmniejszą liczbę przekazów, (3) jeżeli z drugiego kroku pozostaje więcej niż jeden wybór, wybranie tego, który ma najmniejszą liczbę dni jednostek monetarnych. Dni jednostek monetarnych to pozostająca liczba banknotów do przekazania pomnożona przez liczbę dni pozostających do upłynięcia ważności banknotu, zsumowana dla wszystkich banknotów w pakiecie.

Funkcja Banknoty X, po odebraniu komunikatu z katalogu banknotów X, tworzy przekaz dołączany do każdego przekazywanego banknotu (krok 1568). Klucz publiczny X tworzy podpisy dla banknotów (krok 1570). Menedżer pakietu X łączy następnie banknoty z ich nowymi przekazami i podpisami w pakiet i wysyła pakiet do Y (kroki 1572-1574). Menedżer pakietów odbiera pakiet i rozdziela go na części (krok 1576).

Weryfikator Y zatwierdza wszystkie poświadczenia w banknotach (czyli poświadczenie generatora pieniędzy i wszystkie poświadczenia przekazu). Następnie weryfikator Y sprawdza, czy numery identyfikacyjne w grupie przekazowej są zgodne z numerami identyfikacyjnymi modułów poświadczeń w podpisie i grupy poświadczeń w całej historii banknotu elektronicznego. Zatwierdza się również spójność sum przekazu dla każdego banknotu, sprawdzając, czy w całej historii banknotu elektronicznego wartość przekazana w każdym kolejnym przekazie jest mniejsza niż wartość bezpośrednio poprzedzającego przekazu. Ponadto sprawdza się łączną przekazaną sumę, czy jest to suma oczekiwana. (Kroki 1578-1580). Jeżeli transakcja nie jest poprawna, to jest przerywana (krok 1582).

179 381

Jeżeli transakcja jest ważna i Y jest transakcyjnym modułem pieniężnym, weryfikator Y weryfikuje daty wygaśnięcia banknotów (kroki 1584-1588). Jeżeli któryś z banknotów wygasł, transakcję się przerywa. Jeżeli żaden nie wygasł, weryfikator Y sprawdza każdy identyfikator z przekazów banknotu względem listy złych identyfikatorów (kroki 1590-1592). Jeżeli któreś z identyfikatorów przekazu są na liście złych identyfikatorów, transakcja jest przerywana.

Jeżeli identyfikatory przekazu nie są na liście złych identyfikatorów (albo Y nie jest transakcyjnym modułem pieniężnym), klucz publiczny Y weryfikuje ważność podpisów banknotów (kroki 1594-1596). Jeżeli któryś z podpisów nie jest ważny, transakcja jest przerywana. Jeżeli podpisy są ważne, weryfikator Y sprawdza, czy elementy główne banknotów są zgodne z elementami głównymi przechowywanymi przez program banknoty albo umieszczonymi w rejestrze transakcji (kroki 1598-1600). Dla każdego zgodnego elementu głównego banknotu tworzone jest drzewo przekazu banknotu, aby ustalić, czy była jakaś duplikacja banknotu (kroki 1602-1604). Jeżeli któryś z banknotów został zduplikowany, transakcja jest przerywana. To sprawdzenie duplikacji (czyli kroki 1598-1604) jest skierowane szczególnie na powstrzymanie osób próbujących tworzyć pieniądze poprzez przekazywanie banknotów w transakcjach z samym sobą przy użyciu uszkodzonego transakcyjnego modułu pieniężnego i dobrze się do tego celu nadaj e.

Jeżeli nie ma duplikatów, albo nie wyznaczono żadnych zgodności elementów głównych banknotów, program Banknoty Y umieszcza banknot albo banknoty w pojemniku na pieniądze (krok 1606). Na końcu katalog pieniędzy Y aktualizuje miejsce banknotu albo banknotów i ich wartości i inicjalizuje również numer seryjny (krok 1608).

Jest zrozumiałe, że proces przekazywania banknotów obejmuje kroki aktualizacji i inicjalizacji numeru seryjnego, aby uprościć uzgadnianie banknotu (zobacz Uzgadnianie emitowanych pieniędzy), sprawdzając, czy odbiorca jakiegokolwiek banknotu jest na liście złych identyfikatorów i sprawdzając banknot pod względem duplikacji. Te dodatkowe cechy i kroki utrudniają przeciwnikom wprowadzanie i obrót zduplikowanymi banknotami i zwiększają możliwości wykrycia zduplikowanych banknotów w obiegu.

Odnosząc się ponownie do figury 12, wy woły wana jest procedura realizacji MM (krok 632). Protokół realizacji taki jak stosowany w korzystnym elektronicznym systemie monetarnym jest znany i pokazany na fig. 21. Menedżer sesji X wysyła komunikat Gotowy do realizacji do Y (kroki 1702-1704). Powoduje to przekazanie żądania realizacji do modułu odbierającego komunikat. W zwykłym scenariuszu przekazu pieniędzy, stosuje się metodę przekazania ciężaru realizacji jako pierwszy, aby zapewnić, że strona przekazująca pieniądze dokona realizacji jako pierwsza, aby wyeliminować możliwość duplikowania pieniędzy.

Menedżer sesji Y wysyła następnie potwierdzenie do X (kroki 1706-1708) i realizuje wszelkie pozostające transakcje aktualizując swój rejestr transakcji (krok 1710). Ponadto jeżeli Y jest transakcyjnym modułem pieniężnym, łącznik z abonentem Y powiadamia abonenta o udanej transakcji (kroki 1712-1714). Menedżer sesji Y stwierdza koniec sesji (krok 1716).

Rejestr transakcji X odbiera potwierdzenie z Y i aktualizuje swój rejestr transakcji, realizując przez to pozostające przekazy. X kończy swoją realizację w ten sam sposób co Y (kroki 1718-1724).

Postępuje się nadal według tego schematu, gdy moduły pieniężne 6 współpracują z zaufanymi agentami 120, rozumiejąc, że wysłanie komunikatu = wysłanie E-kierowanego komunikatu oraz że komunikaty łącznika z abonentem są w rzeczywistości wysyłane jako zaszyfrowane do zaufanego agenta 120. Uwzględniając powyższe, MM menedżer sesji modułu pieniężnego wysyła komunikat Gotowy do realizacji do MM menedżera sesji modułu pieniężnego A poprzez procedurę wysłania E-kierowanego komunikatu (kroki 1702 -1704). MM menedżer sesji A wysyła następnie komunikat potwierdzenia do modułu

179 381 pieniężnego B i moduł pieniężny A dokonuje realizacji (kroki 1706-1716). Gdy moduł pieniężny B odbierze komunikat potwierdzenia, również dokonuje realizacji (kroki 1718-1724).

Podczas procedur realizacji modułów pieniężnych A oraz B generują one komunikaty wysyłane do ich zaufanych agentów, odpowiednio A i B (kroki 1714, 1722), informujące, że zrealizowały transakcję, więc zapłata jest udana.

Odnosząc się znów do fig. 12, oba moduły pieniężne wysyłają wspomniane komunikaty Udana zapłata do swoich zaufanych agentów (kroki 584-586). Te komunikaty są szyfrowane kluczem sesji (ΤΑ/MM). Menedżer sesji A wykrywa, że dokonano udanej zapłaty i pojemnik na pokwitowania A aktualizuje pokwitowanie odbioru informacją o zapłacie, takąjak data transakcji (kroki 588, 592, 634). Zaufany agent A dokonuje następnie realizacji (krok 636), tak że zachowanie pokwitowania nie jest już tymczasowe. Podobnie, menedżer sesji B wykrywa udaną zapłatę (kroki 590, 594) i zaufany agent B dokonuje realizacji (krok 638). Transakcja jest teraz zakończona.

Odnosząc się ponownie do fig. 7, poprzednio opisano sytuację, w której klient chciał sprzedać elektroniczne pieniądze sprzedawcy w zamian za debet na swoim koncie bankowym. W przypadku, gdy klient chce odebrać elektroniczne pieniądze od sprzedawcy, zakup B pyta moduł pieniężny, czy kapitał jest wystarczający (kroki 724-726). Jeżeli moduł pieniężny wewnątrz urządzenia transakcyjnego sprzedawcy MTD ma niewystarczający kapitał, łącznik z procesorem głównym B prosi o pokierowanie przez procesor główny, który sprawdza, czy inne z urządzeń transakcyjnych sprzedawcy posiada żądaną kwotę (kroki 728-732). Jeżeli tak, łącznik z procesorem głównym B wysyła komunikat do tego innego urządzenia transakcyjnego (posiadającego procesor główny C), aby wysłało pieniądze (krok 734). Nawiązywana jest sesja pomiędzy C i B i dokonywana jest zapłata modułu pieniężnego (kroki 736-738). Można zauważyć, że w tym scenariuszu nie występuje pokwitowanie, takie jak pokazane w kroku 634 zapłaty modułu pieniężnego. W tych okolicznościach krok ten można po prostu pominąć.

Jeżeli żadne inne urządzenie transakcyjne sprzedawcy MTD nie ma wystarczającego kapitału, łącznik z procesorem głównym B sprawdza, czy może pobrać kwotę z banku, w którym ma konto (kroki 740-742). Jeżeli tak, moduł pieniężny A pobiera elektroniczne pieniądze z banku (krok 748) przy użyciu modułu generatora pieniędzy 202, modułu kasjerskiego 204 i systemu bankowego 206. Jeżeli nie można pobrać żadnych pieniędzy elektronicznych, łącznik z procesorem B prosi o przerwanie i transakcja zostaje przerwana (kroki 744-746).

W chwili gdy sprzedawca ma wystarczający kapitał do doprowadzenia do klienta, transakcja przebiega jak opisano w krokach 750-794. Łącznik z procesorem B wysyła komunikat z kwotą i uwierzytelnieniem do sieci autoryzacji kart 208, aby dokonać debetu na koncie bankowym identyfikowanym przez uwierzytelnienie (krok 810). Proces autoryzacji karty biegnie dalej (krok 811) i zakup B sprawdza, czy debet był autoryzowany (kroki 813-815). Jeżeli nie był autoryzowany, transakcja jest przerywana, w przeciwnym razie zaufany agent B dokonuje zapłaty modułu pieniężnego dla zaufanego agenta A, kończąc transakcję (krok 817).

W niniejszym opisie przedstawiono korzystny przykład wykonania wynalazku, ale należy rozumieć, że rozwiązanie według wynalazku nadaje się również do stosowania w różnych innych połączeniach i środowiskach i nadaje się do wprowadzania zmian i modyfikacji mieszczących się w zakresie niniejszego wynalazku.

179 381

Fig. 1

Π9 381

40 42 44

POKWITOWANIE ODBIORU PIENIĘDZY ELEKTRONICZNYCH

IDENTYFIKATOR BANKU

NR KONTA

TYP TRANSAKCJI

KWOTA AUTORYZACYJNA

KWOTA WYSŁANA LUB ODEBRANA

OPŁATA SPRZEDAWCY

DATA TRANSAKCJI

52 54 56 58

Fig. 2

179 381

122

Fig. 3

179 381

				138 1
	INTERFEJS ZEWNĘTRZNY
	INTERFEJS KOMUNIKATÓW	- 140
	MENEDŻER SESJI	~ 142
	MENEDŻER BEZPIECZEŃSTWA	- 144
146-	TRANSAKCJA	PRZECHOWANIE POKWITOWAŃ 148	DO MODUŁU PIENIĘŻNEGO	- 150
152—	KRYPTOGRAFIA	DATA/CZAS	- 154
	KLUCZ SYMETRYCZNY	KLUCZ PUBLICZNY	GENERATOR LICZB LOSOWYCH	- 156

Fig. 4A

ZAKUP	DO KOMPUTERA GŁÓWNEGO	REJESTR TRANSAKCJI
PRZEDSTAWIENIE POKWITOWANIA	NABYWANIE UWIERZYTELNIENIA	ROZPOCZYNANIE SPORU

ZAKUP	DO KOMPUTERA GŁÓWNEGO	REJESTR TRANSAKCJI
ODBIÓR POKWITOWANIA	NABYWANIE UWIERZYTELNIENIA	ROZSTRZYGANIE SPORU

~1---------------------------------1--------------------------1----------- I I I

164 166 168 176 177 178

Fig. 4B

180 182183

I_______________________________________________________________1

TWORZENIE UWIERZYTELNINIA	DO KOMPUTERA GŁÓWNEGO	REJESTR TRANSAKCJI
ODBIÓR POKWITOWANIA	ZATWIERDZENIA UWIERZYTELNIENIA	NABYWANIE UWIERZYTELNIENIA

I---------------------------------------------------------------------------------------1------------------1

184 186185

Fig. 4D

179 381

204

Fig. 5

179 381

Fig. 6A

Fig. 6B

179 381

Fig. 7 A

179 381

Fig. 7B

179 381

748 _________i__J_______

MADUŁ PIENIĘŻNY POBIERA ELEKTRONICZNE PIENIĄDZE Z BANKU

Fig. 7C

179 381

Fig. 7D

179 381

Fig. 7E

179 381

Fig. 7F

179 381

Fig. 7G

179 381

310

Fig. 8A

179 381

Fig. 8B

179 381

336

340

342

344

346

348

350

Fig. 8C

179 381

Fig. 8D

179 381

370

SPRAWDŹ KOMUNIKAT WERYFIKACYJNY X

372

NIE

TAK

374~ MENEDŻER SESJI X

STWIERDŹ POCZĄTEK SESJI

CZY

PRAWIDŁOWY

POWROT

Fig- 8E

179 381

Fig. 9

179 381

Fig. 10

179 381

Fig. 11

179 381 ^520

GENERATC LICZB

LOSOWYCH X

UTWÓRZ LICZBĘ LOSOWĄ R(1) j

ZAKUP X

WYŚLIJ KOMUNIKAT ZAPŁATY MODUŁU PIENIĘŻNEGO I R(1)

522

WYSŁANIE KOMUNIKATU L·^ X—> Y

ZAKUPY

ODBIERZ KOMUNIKAT

526

MENEDŻER BEZPIECZEŃSTWA YpSJfi

ODBIERZR(1)

GENERATOR LICZB LOSOWYCH Y |“530

UTWÓRZ LICZBĘ LOSOWĄ R{2) I WYŚLIJ DO X

WYSŁANIE KOMUNIKATU

534

MENEDŻER BEZPIECZEŃSTWA X

[menedżer BEZPIECZEŃSTWA ©536

ODBiERZ R(2), UTWÓRZ KLUCZ SESJI (ΤΑ/MM) R('i)XOR(2)

UTNÓ^Z KLUCZ SESJI (ΤΑ/MM) R(1) XOR(2)

Fig. 12A

179 381

Fig. 12B

ΥΊ9 381

Fig. 12C

179 381

Fig. 12D

179 381

MM PRZEKAZUJE BANKNOTY

MM X -ϊ MM Y .

(KIEROWANY KOMUNIKAT TRASĄ E) j

MM POTWIERDZA MM Y -4 MM X (KIEROWANY KOMUNIKAT TRASĄ E)

[WYSŁANIE KOMUNIKATU MM/ΤΑ X

WYSŁANIE KOMUNIKATU MM/ΤΑ Ypfi6

S96

588MENEDŻER SESJI X

SPRAWDŹ CZY ZAPŁATA UDANA

MENEDŻER SESJI Y SPRAWDŹ CzY ZAPŁATĄ UDANA

590

592

NIE

[PRZERWANIE X¹

ZAPŁATA UDANA

TAK

638

594

598

ZAPŁAT/C\^ NIE r™--¹--UDANA >--PRZERWANIE Y

TAK

634“i

POJEMNIK NA POKWITOWANIA X

POKWITOWANIE Y

UAKTUALNIJ POKWITOWANIE I INFORMACJĄO ZAPŁACIE (POWRÓT ⁶³⁵ L POKWITOWANIE X

Fig. 12E

179 381

Fig. 13

179 381

Fig. 14A

179 381

Fig= 14B

179 381

MENEDŻER SESJI Λ

ODBIERZ KOMUNIKAT

KLUCZ PUBLICZNY A ODSZYFRUJ ZASZYFROWANĄ CZĘŚĆ KOMUNIKATU

1510

UTRZYMANIE BEZPIECZEŃSTWA A

ZATWIERDŹ POŚWIADCZENIE

1514 f

1524

CZY \ NIE UWIERZYTELNIEŃ^—___ \NIE WAZNĘ/^ k TAK

MENEDŻER SESJI ~T1576

STWIERDŹ KONIEC SESji]

1518

UTRZYMANIE BEZPIECZEŃSTWA A SPRAWDŹ CZY B JEST NA LIŚCIE ZŁYCH ID

NIE TRANSAKCJA^-—— \MM?

1526

1520 f TAK

DO ABONENTA A

1522

DO BANKU A

NIE

UTRZYMANIE BEZPIECZEŃSTWA A -1528

POBIERZ CZAS I DATĘ I PORÓWNAJ Z CZASEM I DATĄB

1530

GENERATOR LICZB LOSOWYCH A

-1532

UTWÓRZ LICZBĘ LOSOWĄ R(A) I KOMUNIKAT WERYFIKACYJNY

WYŚLIJ KOMUNIKAT

WYŚLIJ KOMUNIKAT WYŚLIJ KOMUNIKAT

TRANSAKCJA ZAKOŃCZONA | TRANSAKCJA ZAKOŃCZONA

KONIEC

KONIEC

Fig. 14C

179 381

Fig. 14D

179 381

Fig. 14E

179 381

Fig. 15

179 381

Fig. 16

179 381

Fig. 17

179 381

Fig. 18A

179 381

Fig. 18B

179 381

Fig. 19

179 381

1580

N,E <. POPRAWNE > TAK Φ

V ----------►! 1582 TRANSAKCJA PRZERWANA Y->X i (koniec)

Fig. 20A

179 381

1586

1590

Fig. 20B

179 381

Fig. 21

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 6,00 zł.

Claims (9)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób otwartej dystrybucji pieniędzy elektronicznych, w którym realizuje się płatności pieniędzmi elektronicznymi z wykorzystaniem zespołów elektronicznych zabezpieczonych przed manipulacją, takich jak zaufany agent klienta, zaufany agent sprzedawcy oraz moduły pieniężne, znamienny tym, że nawiązuje się pierwszą sesję zabezpieczoną kryptograficznie pomiędzy zaufanym agentem klienta i zaufanym agentem sprzedawcy, następnie za pomocą zaufanego agenta klienta przekazuje się informację o zakupie i uwierzytelnieniu konta, poprzez pierwszą sesję zabezpieczoną kryptograficznie, do zaufanego agenta sprzedawcy,, następnie za pomocą zaufanego agenta sprzedawcy tworzy się pokwitowanie odbioru zawierające przynajmniej informację o zakupie i numer konta bankowego klienta, następnie za pomocą zaufanego agenta sprzedawcy przekazuje się pokwitowanie odbioru poprzez pierwszą sesję zabezpieczoną kryptograficznie, do zaufanego agenta klienta, który tymczasowo zachowuje pokwitowanie, następnie za pomocą zaufanego agenta sprzedawcy''uzyskuje się dostęp do sieci autoryzacyjnej i inicjalizuje się proces autoryzacji przy użyciu informacji spośród informacji o zakupie i uwierzytelnieniu konta, następnie nawiązuje się drugą sesję zabezpieczoną kryptograficznie pomiędzy pierwszym modułem pieniężnym i drugim modułem pieniężnym, następnie za pomocą drugiego modułu pieniężnego przekazuje się pieniądze elektroniczne poprzez drugą sesję zabezpieczoną kryptograficznie, pierwszemu .modułowi pieniężnemu, który tymczasowo zachowuje pieniądze elektroniczne, następnie za pomocą pierwszego modułu pieniężnego wyraża się zgodę na zachowanie elektronicznych pieniędzy, które nie jest już dłużej tymczasowe i bezpiecznie informuje się zaufanego agenta klienta o udanym odbiorze pieniędzy elektronicznych, następnie za pomocą drugiego modułu pieniężnego wyraża się zgodę i bezpiecznie informuje się zaufanego agenta sprzedawcy o udanym przekazie pieniędzy elektronicznych, następnie za pomocą zaufanego agenta klienta wyraża się zgodę na zachowanie pokwitowania odbioru, które nie jest już dłużej tymczasowe, a następnie za pomocą zaufanego agenta sprzedawcy wyraża się zgodę na realizację transakcji.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że dodatkowo za pomocą zaufanego agenta klienta weryfikuje się pokwitowanie odbioru.
3. 3. Sposób otwartej dystrybucji pieniędzy elektronicznych, w którym realizuje się płatności pieniędzmi elektronicznymi z wykorzystaniem zespołów elektronicznych zabezpieczonych przed manipulacją, takich jak zaufany agent klienta, zaufany agent sprzedawcy oraz moduły pieniężne, znamienny tym, że nawiązuje się pierwszą sesję zabezpieczoną kryptograficznie pomiędzy zaufanym agentem klienta i zaufanym agentem sprzedawcy, następnie za pomocą zaufanego agenta klienta przekazuje się informację o sprzedaży pieniędzy elektronicznych i uwierzytelnieniu konta, poprzez pierwszą sesję zabezpieczoną kryptograficznie, do zaufanego agenta sprzedawcy, następnie za pomocą zaufanego agenta sprzedawcy tworzy się pokwitowanie odbioru zawierające, przynajmniej częściowo, informację o sprzedaży pieniędzy elektronicznych i numer konta bankowego klienta, następnie za pomocą zaufanego agenta sprzedawcy przekazuje się pokwitowanie odbioru poprzez pierwszą sesję zabezpieczoną kryptograficznie, do zaufanego agenta klienta, który tymczasowo zachowuje pokwitowanie, następnie za pomocą zaufanego agenta sprzedawcy uzyskuje się dostęp do sieci autoryzacyjnej i inicjalizuje się proces autoryzacji przy użyciu informacji spośród informacji o sprzedaży pieniędzy elektronicznych i uwierzytelnieniu konta, następnie nawiązuje się drugą sesję zabezpieczoną kryptograficznie pomiędzy pierwszym modułem pieniężnym i drugim modułem pieniężnym, następnie za pomocą pierwszego modułu pieniężnego przekazuje się pieniądze elektroniczne poprzez drugą sesję zabezpieczoną kryptograficznie, drugiemu modułowi pieniężnemu, który tymczasowo zachowuje pieniądze elektroniczne, następnie za pomocą pierwszego modułu pieniężnego wyraża się zgodę na zachowanie pieniędzy elektronicznych i bezpiecznie informuje się zaufanego agenta klienta o udanym przekazie pieniędzy elektronicz

   179 381 nych, następnie za pomocą drugiego modułu pieniężnego wyraża się zgodę na zachowanie pieniędzy elektronicznych, które nie jest już dłużej tymczasowe i bezpiecznie informuje się zaufanego agenta sprzedawcy o udanym odbiorze pieniędzy elektronicznych, następnie za pomocą zaufanego agenta klienta wyraża się zgodę na zachowanie pokwitowania odbioru, które nie jest już dłużej tymczasowe, a następnie za pomocą zaufanego agenta sprzedawcy wyraża się zgodę na realizację transakcji.
4. 4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że dodatkowo za pomocą zaufanego agenta klienta weryfikuje się pokwitowanie odbioru.
5. 5. System otwartej dystrybucji pieniędzy elektronicznych, zaopatrzony w zespoły elektroniczne zabezpieczone przed manipulacją, obejmujące zaufanego agenta klienta, pierwszy moduł pieniężny połączony z zaufanym agentem klienta, zaufanego agenta sprzedawcy, drugi moduł pieniężny połączony z zaufanym agentem sprzedawcy, znamienny tym, że zaufany agent klienta jest przystosowany do dostarczania informacji o zakupie elektronicznych pieniędzy i uwierzytelnienia konta zaufanemu agentowi sprzedawcy, a zaufany agent sprzedawcy jest przystosowany do dostarczania pokwitowania odbioru zaufanemu agentowi klienta, ponadto zaufany agent sprzedawcy jest przystosowany do uzyskania dostępu do sieci autoryzacyjnej i inicjalizacji procesu autoryzacji przy użyciu informacji spośród informacji o zakupie pieniędzy elektronicznych i uwierzytelnienia konta, a po odbiorze autoryzacji do inicjalizacji przekazu pieniędzy elektronicznych od drugiego modułu pieniężnego do pierwszego modułu pieniężnego.
6. 6. System według zastrz. 5, znamienny tym, że zaufany agent klienta jest ponadto przystosowany do dostarczania informacji o sprzedaży pieniędzy elektronicznych do zaufanego agenta sprzedawcy, który jest przystosowany do wykorzystania informacji, z informacji o sprzedaży elektronicznych pieniędzy i uwierzytelnienia konta w procesie autoryzacji, przy czym zaufany agent sprzedawcy jest przystosowany do inicjalizacji protokołu przekazywania elektronicznych pieniędzy przez pierwszy moduł pieniężny do drugiego modułu pieniężnego po odbiorze autoryzacji.
7. 7. System według zastrz. 5, znamienny tym, że zaufany agent sprzedawcy jest przystosowany do inicjalizacji przekazu elektronicznych pieniędzy do drugiego modułu pieniężnego z innego modułu pieniężnego będącego wspólną własnością, przy czym pieniądze elektroniczne z tego innego modułu pieniężnego doprowadzone są do pierwszego modułu pieniężnego.
8. 8. System według zastrz. 5, znamienny tym, że drugi moduł pieniężny jest przystosowany do uzyskania dostępu do sieci bankowej banku dostarczającego pieniądze elektroniczne i do pobrania pieniędzy elektronicznych ze wspomnianego banku dla dystrybucji do pierwszego modułu pieniężnego.
9. 9. System otwartej dystrybucji pieniędzy elektronicznych, zaopatrzony w zespoły elektroniczne zabezpieczone przed manipulacją, obejmujące zaufanego agenta klienta, pierwszy moduł pieniężny połączony z zaufanym agentem klienta, zaufanego agenta sprzedawcy, drugi moduł pieniężny połączony z zaufanym agentem sprzedawcy, znamienny tym, że zaufany agent klienta jest przystosowany do dostarczania informacji o sprzedaży elektronicznych pieniędzy i uwierzytelnienia konta zaufanemu agentowi sprzedawcy, a zaufany agent sprzedawcy jest przystosowany do dostarczania pokwitowania odbioru zaufanemu agentowi klienta, ponadto zaufany agent sprzedawcy jest przystosowany do uzyskania dostępu do sieci autoryzacyjnej i inicjalizacji procesu autoryzacji przy użyciu informacji, spośród informacji o sprzedaży pieniędzy elektronicznych, i uwierzytelnienia konta, a po odbiorze autoryzacji do inicjalizacji przekazu pieniędzy elektronicznych od pierwszego modułu pieniężnego do drugiego modułu pieniężnego.

   * * *