PL174878B1

PL174878B1 - Sposób łączności faksymilowej i układ łączności faksymilowej

Info

Publication number: PL174878B1
Application number: PL94304556A
Authority: PL
Inventors: Noah P. Orlen; Zaffer Merchant
Original assignee: Motorola Inc
Priority date: 1993-08-05
Filing date: 1994-08-04
Publication date: 1998-09-30
Also published as: IE940611A1; KR100327523B1; US5387981A; FR2709035A1; CA2117405C; DE4427519C2; ITRM940528A0; MY111552A; NO942788D0; NL9401279A; BR9402712A; ITRM940528A1; CZ286929B6; ES2110887B1; GB9415614D0; CN1108837A; TW238457B; GB2280817B; NO942788L; HK1010442A1

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób łączności faksymilowej i układ łączności faksymilowej w systemie telekomunikacyjnym z selektywnym wywołaniem.

W systemach przesyłania komunikatów z odbiornikami selektywnego wywołania mogą być przekazywane komunikaty akustyczne, cyfrowe lub alfanumeryczne. W systemach selektywnego wywołania adresy i informacje komunikatu przesyła przy użyciu protokołu GSC (Motorola^ Golay Sequential Code) lub POCSAG (Great Britain’s Post Office Code Standarisation Advisory Group). Aby rozpocząć przesyłanie komunikatu lub przywołania, stacja bazowa lub terminal selektywnego wywołania zwykle łączy się, poprzez publiczną sieć telefoniczną (PSTN), z aparatem telefonicznym. Gdy do urządzenia dochodzi informacja akustyczna, telefon jest odbierany, ale kiedy trzeba wprowadzać dane, potrzebne są alternatywne środki wprowadzania. Alternatywne środki wprowadzania, takie jak terminale komputerowe lub specjalne urządzenia wprowadzania funkcjonują poprawnie, gdy strona inicjująca ma przekazać użytkownikowi informację w postaci tekstu. Niestety, kiedy użytkownik musi przekazać dużą ilość informacji, istniejące systemy przesyłania komunikatów selektywnego wywołania (z przywołaniem) i protokoły przekazywania danych nie umożliwiają w sposób zadawalający przesyłania ani długich komunikatów tekstowych, ani komunikatów zawierających dane graficzne. Dzieje się tak dlatego, że odbiorniki selektywnego wywołania są zasilane z baterii o ograniczonym zapasie energii, które szybko ulegają rozładowaniu podczas odbioru i wyświetlania długich komunikatów

Mimo, że w istniejących urządzeniach łączności faksymilowej stosuje się techniki kompresji danych o różnych formatach kodowania, nie zapewnia to oszczędności zużycia baterii w odbiornikach selektywnego wywołania. Ponadto długie dane tekstowe lub dane graficzne, charakterystyczne dla łączności faksymilowej, nie przyczyniają się także do oszczędzania baterii stosowanych w odbiornikach selektywnego wywołania. Czyni to łączność fototelegraficzną nieatrakcyjną dla użytkowników odbiorników selektywnego wywołania, mimo że istnieje zapotrzebowanie na taką łączność.

Z opisu patentowego US 4 910 607 znane jest rozwiązanie kodowania i kompresji danych obrazu w standardowej łączności faksymilowej.

W opisie patentowym US 5 016 115 został ujawniony sposób jednoczesnej transmisji informacji do wielu standardowych urządzeń faksymilowych.

W opisie EP-A-0 550 234 został ujawniony sposób transmisji informacji z formularza mającego część ogólną i część charakterystyczną. Sposób polega na kodowaniu i zapisie części ogólnej oraz skanowaniu formularza aby wykryć jego część charakterystyczną i utworzyć mapę bitów tej charakterystycznej części formularza. Następnie transmituje się mapę bitów i cyfrowo zakodowaną reprezentację części ogólnej formularza.

Z opisu patentowego JP-A-1-16073 znane jest rozwiązanie kompresji powyżej Grupy 3 schematu kodowego poprzez kodowanie linii K dwuwymiarowym schematem kodowym zamiast jednowymiarowym schematem kodowym gdy linia K jest cała zerowa lub gdy linia K występuje po linii pustej.

Rozwiązania ujawnione w wymienionych opisach patentowych nie dotyczą systemu łączności faksymilowej z selektywnym wywołaniem.

174 878

Sposób łączności faksymilowej w systemie telekomunikacyjnym z selektywnym wywołaniem, w którym koduje się dane i przeprowadza ich kompresję a następnie przesyła się skompresowane dane i odbiera się je, jest charakterystyczny tym według wynalazku, że dane komunikatu tekstowego koduje się i poddaje kompresji, formuje się skompresowane dane komunikatu tekstowego i przekazuje się te skompresowane dane do terminala selektywnego wywołania. Następnie odbiera się je w terminalu selektywnego wywołania oraz przetwarza się poprzez identyfikowanie białych miejsc w skompresowanych danych i eliminowanie zidentyfikowanych białych miejsc. Przetworzone skompresowane dane transmituje się do co najmniej jednego faksymilowego odbiornika selektywnego wywołania.

Przed przetwarzaniem skompresowane dane odtwarza się w terminalu selektywnego wywołania z uprzednio określonego obszaru informacji.

Korzystnie podczas przetwarzania komunikatu tekstowego, transmitowanego z obszaru informacji zdefiniowanego na dokumencie źródłowym, koduje się skompresowane dane selektywnego wywołania z co najmniej jednym adresem selektywnego wywołania, tworzy się faksymilowy komunikat selektywnego wywołania a następnie transmituje się go do co najmniej jednego faksymilowego odbiornika selektywnego wywołania.

Podczas identyfikowania białych miejsc w skompresowanych danych przedstawia się skompresowane dane jako co najmniej jedno słowo kodowe, zapamiętuje się wiele wartości progowych charakterystycznych dla słów kodowych co najmniej jednego słowa kodowego, zawierającego zasadniczo wszystkie białe miejsca, porównuje się to co najmniej jedno słowo kodowe z wieloma wartościami progowymi i wyznacza się słowa kodowe tego co najmniej jednego słowa kodowego zawierającego zasadniczo wszystkie białe miejsca.

Układ łączności faksymilowej w systemie telekomunikacyjnym selektywnego wywołania zawierający środki kodowania i kompresowania danych, takie jak urządzenie faksymilowe, połączone ze środkami przenoszenia skompresowanych danych, takich jak interfejs sieci i sterownik komunikatów, według wynalazku jest charakterystyczny tym, że terminal selektywnego wywołania jest połączony poprzez sterownik komunikatów z procesorem. Procesor ma odbiornik dołączony do sterownika komunikatów, identyfikator białych miejsc dołączony operacyjnie do odbiornika i eliminator białych miejsc połączony z identyfikatorem białych miejsc Terminal selektywnego wywołania jest sprzężony przez nadajnik z co najmniej jednym faksymilowym odbiornikiem selektywnego wywołania.

Procesor zawiera także detektor/selektor obszaru odtwarzania skompresowanych danych z uprzednio określonego obszaru informacji, dołączony operacyjnie do odbiornika.

Korzystnie między odbiornik procesora a detektor/selektor obszaru jest włączony identyfikator rodzaju komunikatu, a do eliminatora białych miejsc jest dołączony operacyjnie koder selektywnego wywołania.

Korzystnie identyfikator białych miejsc zawiera klasyfikator dzielący skompresowany komunikat na wiele wierszy połączony z rejestrem do pomiaru energii w każdym z wierszy, sprzężony z rejestrem komparator porównujący energię zmierzoną w każdym wierszu z wartością progową energii, który to komparator zawiera detektor wykrywający wiersze o wysokiej i niskiej zawartości energii, do którego dołączony jest ogranicznik określający minimalny odstęp pomiędzy co najmniej dwoma wierszami o dużej zawartości energii, następnie zawiera sprzężony z ogranicznikiem selektor obszaru wyznaczający obszar zawierający co najmniej jeden wiersz o niskiej zawartości energii pomiędzy przynajmniej dwoma wierszami o dużej zawartości energii oraz, połączony z eliminatorem białych miejsc przełącznik likwidujący eliminację co najmniej jednego wiersza o niskiej zawartości energii, występującego w definiowanym obszarze.

Przedmiot wynalazku w przykładzie realizacji jest zobrazowany na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat blokowy układu łączności faksymilowej w systemie telekomunikacyjnym z selektywnym wywołaniem; fig. 2 - schemat blokowy faksymilowego odbiornika selektywnego wywołania; fig. 3 - schemat blokowy procesora łączności faksymilowej w systemie

174 878 telekomunikacyjnym z selektywnym wywołaniem z fig. 1; fig. 4 - schemat blokowy dekodera/sterownika faksymilowego odbiornika selektywnego wywołania z fig. 2; fig. 5 - sieć działań ilustrująca sposób łączności faksymilowej w systemie telekomunikacyjnym z selektywnym wywołaniem; fig. 6 - sieć działań podczas etapu identyfikacji białych miejsc z fig. 5; fig. 7 - sieć działań ilustrująca alternatywny przykład kompresji komunikatów z fig. 5; fig. 8 - schemat protokołu formatu transmisji sygnałów komunikatu selektywnego wywołania, zaś fig. 9 przedstawia sieć działań faksymilowego odbiornika selektywnego wywołania z fig. 2.

Na figurze 1 przedstawiono schemat blokowy układu łączności faksymilowej 10 w systemie telekomunikacyjnym z selektywnym wywołaniem według korzystnego przykładu realizacji przedmiotowego wynalazku. Użytkownik wprowadza dokument źródłowy 26 w urządzenie faksymilowe 14. Urządzenie faksymilowe 14 skanuje i zamienia na postać cyfrową obraz (komunikat lub dane) znajdujący się na tym dokumencie. Korzystnie, informacja jest zawarta w uprzednio określonym obszarze informacyjnym 42 dokumentu źródłowego 26. Urządzenie faksymilowe 14 jest sprzężone ze sterownikiem komunikatu 22 poprzez znany interfejs sieciowy 24, który jest sprzężony z terminalem selektywnego wywołania 28. Interfejs sieciowy 24 może stanowić publiczna sieć telefoniczna (PSTN) lub zintegrowana sieć cyfrowa (ISDN). Urządzenie faksymilowe 14 może być bezpośrednio dołączone do sterownika komunikatu 22 poprzez układ dużej szybkości (np. RS 232, IEEE 802.3), aby osiągnąć bardzo szybkie przenoszenie komunikatu. Nie musi być ono usytuowane fizycznie w tym samym miejscu co terminal selektywnego wywołania 28. Urządzenie faksymilowe 14 może być zastąpione przykładowo przez komputer, konwencjonalny skaner dokumentów lub ewentualnie przez urządzenie wprowadzania specjalnego komunikatu. Każde z tych urządzeń musi być zdolne do łączności ze sterownikiem komunikatu 22 poprzez interfejs sieciowy 24.

W celu przesłania faksu do abonenta użytkownik posiadający faksymilowy odbiornik selektywnego wywołania 40 wywołuje operatora sieci przywoławczej abonenta, wykorzystując konwencjonalny aparat telefoniczny do wybrania numeru kodu osobistego użytkownika (t.j. numeru identyfikacyjnego przyporządkowanego przez operatora sieci przywoławczej, który odpowiada bezwzględnie zakodowanemu adresowi odbiornika selektywnego wywołania). Operator sieci przywoławczej ma listę numerów kodów osobistych (adresów) dostępnych urządzeń faksymilowych i po odebraniu wprowadzonego numeru kodu osobistego procedura odbioru komunikatu faksymilowego zostaje zainicjowana. Według korzystnego przykładu realizacji użytkownik wpisuje informację (korzystnie komunikat pisany odręcznie) w uprzednio określony obszar informacyjny 42 dokumentu źródłowego 26. Dokument źródłowy 26 jest następnie analizowany w urządzeniu faksymilowym 14. Przetwarzanie tego pisanego odręcznie komunikatu polega na kodowaniu, kompresji i przenoszeniu komunikatu do terminala selektywnego wywołania 28. Wytworzy on faksowy komunikat przywołania, który zostanie przekazany do wywoływanego abonenta. Sposób, protokół i urządzenie potrzebne do transmisji komunikatu przywołania zostaną omówione szczegółowo poniżej.

Po wprowadzeniu dokumentu do urządzenia faksymilowego 14 cały dokument źródłowy 26 zawierający informację napisaną odręcznie w określonym obszarze informacyjnym 42 jest analizowany i kwantowany (zamieniany na postać cyfrową). Następnie informacja jest kodowana i kompresowana w urządzeniu faksymilowym 14, korzystnie zgodnie ze znanym schematem kodowym Grupy III.

Urządzenie faksymilowe Grupy III jest zdefiniowane przez CCITT (Consultative Committee on International Telegraph and Telephone). Normy faksymilowe Grupy III kodowania i kompresji danych są realizowane przy użyciu schematu kodowania znanego jako zmodyfikowany kod Huffmana. Zmodyfikowany kod Huffmana wykorzystuje standardowy kod Huffmana w połączeniu ze zmodyfikowanym kodem READ (Relative Element Addressing Designate).

Po zakodowaniu i poddaniu kompresji zgodnie z normami Grupy III komunikat zostaje przekazany do sterownika komunikatu 22 poprzez interfejs sieciowy 24. Sterownik komunikatu 22 kieruje komunikat do procesora 20 w celu dodatkowego przetworzenia go, odpowied6

174 878 niego dla łączności z wywołaniem selektywnym. Po zapisaniu przynajmniej części komunikatu w pamięci komunikatu 16 procesor 20 i sterownik komunikatu 22 rozpoczynają przetwarzanie komunikatu.

To dodatkowe przetwarzanie, według korzystnego przykładu realizacji przedmiotowego wynalazku, jest niezbędne dla rozszerzenia łączności faksymilowej tak, aby objąć łączność z wywołaniem selektywnym bez uszczerbku żywotności baterii odbiorników selektywnego wywołania, a wręcz umożliwiając ich oszczędzanie. Przykładowo załóżmy, że zdolność rozdzielcza wynosi 1 punkt na 2,5 cm oraz, że komunikat złożony z 35 wierszy, średnio po 50 znaków w wierszu na stronie formatu A4 (w przybliżeniu 21,0 cm x 29,7 cm), zawiera tylko tekst. Aby dokonać transmisji tego komunikatu w stanie skompresowanym, zakładając protokół zorientowany bajtowo szeregowo bez korekcji błędu, potrzeba w przybliżeniu 60 s przy prędkości transmisji 1200 bodów (jeden bod to jest jeden symbol zawierający osiem bitów informacyjnych na jedną sekundę). Wynikowy czas transmisji wynoszący prawie 60 sekund na jedną stronę jest niepraktyczny pod względem opłacalności wykorzystywania kanału przywoławczego częstotliwości radiowej. Trzeba zatem znacznie skrócić czas transmisji aby przywoływanie faksymilowe stało się atrakcyjne dla abonentów systemów łączności z wywołaniem selektywnym.

Transmisja komunikatu faksymilowego musi zostać ulepszona w stosunku do danych binarnych i urządzeń faksymilowych Grupy III. Dla przedstawionego przypadku użycie typowego schematu kodowania radiowego, takiego jak GSC lub POCSAG, ogólna ilość danych zostaje powiększona o liczbę bitów parzystości związanych z wybranym kodem. Powoduje to zwiększenie całego czasu transmisji w takim stosunku jak stosunek danych kodowanych do danych niekodowanych. W wypadku GSC, który jest kodem 23,12 (t.j. razem 23 bity, z czego 11 to bity parzystości, a 12 to bity danych), należy oczekiwać przedłużenia czasu do około 109% w porównaniu z danymi niekodowanymi.

Na figurze 3 przedstawiono schemat blokowy procesora 20 z fig. 1. Kiedy informacja zostanie odebrana przez odbiornik 302 procesora 20, wówczas identyfikator rodzaju komunikatu 304 określa, czy komunikat jest komunikatem faksymilowym, czy też normalnym komunikatem przywoławczym. Przetwarzanie normalnego komunikatu przywoławczego jest znane. Natomiast gdy identyfikator rodzaju komunikatu 304 stwierdzi, że komunikat jest komunikatem faksymilowym (lub danymi), w korzystnym przykładzie realizacji wynalazku, wówczas dekoder/kompresor 306 zostają pominięte. W tym przykładzie realizacji przedmiotowego wynalazku nie ma potrzeby, by komunikat był dekompresowany przed jego przetworzeniem przez procesor 20 systemu łączności 10 z wywołaniem selektywnym. Detektor/selektor obszaru 308 odtwarza skompresowany komunikat zawarty w uprzednio określonym obszarze informacyjnym 42 (fig. 1). Detektor/selektor obszaru 308 może dokonać dodatkowej kompresji skompresowanego komunikatu, kiedy kompresja przeprowadzana przez urządzenie faksymilowe 14 jest mniejsza niż kompresja dopełniająca dokonywana przez detektor/selektor obszaru 308 wybierając uprzednio określony obszar informacyjny 42. Następnie identyfikator białych miejsc 310 znajduje te białe miejsca (lub puste miejsca) w skompresowanym komunikacie, który został uzyskany z uprzednio określonego obszaru informacyjnego 42. Eliminator białych miejsc 312, w odpowiedzi na sygnał z identyfikatora białych miejsc 310, eliminuje wiersz lub wiersze komunikatu, w których identyfikator 310 białych miejsc stwierdzi, że liczba białych miejsc jest równa lub przewyższa wartość progową lub progową liczbę białych miejsc. Identyfikator 310 białych miejsc porównuje białe miejsca z przynajmniej jedną uprzednio określoną wartością progową reprezentatywną dla wiersza (lub słowa kodowego) skompresowanej informacji zasadniczo zawierającej białe miejsca. Identyfikator 310 białych miejsc i eliminator 312 zostaną omówione szczegółowo poniżej. Blok 314 kompresji obszaru/obcinania danych/próbkowania dolnego odrzuca informacje, które są określone jako zbędne. Skompresowana informacja po przetworzeniu jej jest korzystnie zapisywana w pamięci informacji 16.

174 878

Nawiązując znowu do fig. 1, otrzymana skompresowana informacja faksowa jest podawana na terminal 28 selektywnego wywołania poprzez sterownik informacji 22. Sterownik informacji 22 odtwarza skompresowaną informację faksową z pamięci informacji 16, a terminal 28 selektywnego wywołania koduje skompresowaną informację faksową z zastosowaniem protokołu odpowiedniego dla transmisji informacji poprzez łącze radiowe. Protokoły takie, jak wiadomo, dodają do łącza informacyjnego funkcję wykrywania i korygowania błędów, zapewniając przez to dostarczenie abonentowi przywołania danych pozbawionych błędu. Terminal 28 selektywnego wywołania służy również do sterowania nadajnika 30 (lub nadajników w systemie wielonadajnikowym) oraz do tworzenia kolejki przychodzących i wychodzących faksowych informacji przywołania.

Gdy terminal 28 selektywnego wywołania zakończy przetwarzanie przychodzącej skompresowanej informacji faksowej, by wytworzyć informację faksową selektywnego wywołania, nadajnik 30, który zawiera stację podstawową i antenę, nadaje sygnał modulowany skompresowaną informacją faksową, reprezentujący adres wywołania selektywnego i skompresowaną informację faksową. Odbiornik 40 selektywnego wywołania wykrywa swój adres, odtwarza informację, powiadamia użytkownika i udostępnia odebraną informację do przedstawienia użytkownikowi w wielu różnych formatach, łącznie, ale bez ograniczenia, ze znakami, grafiką i sygnałem akustycznym. Niektóre specjalistyczne zastosowania korzystnego przykładu realizacji systemu 10 łączności z selektywnym wywołaniem obejmują pocztę elektroniczną, przechowywanie, odtwarzanie i przesyłanie informacji fototelegraficznych oraz scalanie tekstu z grafiką w połączony dokument o architekturze kompatybilnej z zastosowaniami oprogramowania produkcyjnego standardowych komputerów przemysłowych.

Na figurze 2 przedstawiono schemat blokowy odbiornika 40 selektywnego wywołania według korzystnego przykładu realizacji przedmiotowego wynalazku. Odbiornik 40 selektywnego wywołania zawiera antenę 64 do przyjmowania nadawanych sygnałów radiowych, która jest sprzężona z wejściem odbiornika 66. Odbiornik 66 służy do odbierania transmisji na jednej częstotliwości odbioru lub, jak to zostanie opisane poniżej, do odbioru na wielu częstotliwościach. Kiedy stosowany jest odbiór na wielu częstotliwościach, syntezator częstotliwości 67 umożliwia wytworzenie wielu częstotliwości odbioru w sposób znany fachowcom. Odbiornik 66 odbiera i demoduluje nadawane sygnały, korzystnie sygnały danych zmodulowane częstotliwościowo, dając na wyjściu odbiornika strumień sygnałów danych binarnych odpowiadających docelowym oznaczeniom identyfikacyjnym wysłanym z konkretnego miejsca przeznaczenia.

Te sygnały danych binarnych są podawane na wejście dekodera/sterownika 68, który przetwarza sygnały w znany sposób. Odebrane oznaczenia identyfikacyjne przeznaczenia są porównywane z uprzednio określonym oznaczeniem identyfikacyjnym przeznaczenia odpowiadającym miejscu przeznaczenia, dla którego abonent został wybrany. Pamięć 70, sprzężona z dekoderem/sterownikiem 68, zawiera tabelę oznaczeń identyfikacyjnych przeznaczenia lub adresów, które są przechowywane w sekcji pamięci przeznaczenia 74 pamięci 70. Przełączniki selektorowe 76 są przewidziane do umożliwienia wybrania jednego lub wielu oznaczeń identyfikacyjnych adresów przeznaczenia, pod którymi abonent chce być powiadamiany. Wyświetlacz 90 służy do wyświetlania informacji przeznaczenia przechowywanej w pamięci przeznaczenia 74 w celu umożliwienia abonentowi łatwego wybierania miejsca przeznaczenia, w którym pożądany jest alarm, jak to zostanie opisane poniżej. Dekoder/sterownik 68 porównuje odebrane oznaczenia identyfikacyjne przeznaczenia z uprzednio określonym adresem przeznaczenia wybranym przez abonenta z pamięci przeznaczenia 74, a w wypadku wykrycia dopasowania dekoder/sterownik 68 wytwarza sygnał włączenia alarmu, który podawany jest na wejście czułego urządzenia alarmującego, takiego jak urządzenie alarmujące 80 typu dotykowego. To urządzenie alarmujące 80 typu dotykowego korzystnie zawiera ciche wyjście wibracyjne powiadamiające abonenta, ze uzyskany jest dostęp do wybranego miejsca przeznaczenia.

Kiedy odbiornik 40 selektywnego wywołania jest wykorzystywany zarówno do alarmowania powiadamiającego w miejscu przeznaczenia jak i do przywoływania, łącznie z przywo8

174 878 ływaniem faksowym, adresy przyporządkowane odbiornikowi 40 selektywnego wywołania do wykorzystania w systemie łączności z selektywnym wywołaniem są przechowywane w części pamięci adresowej 72 pamięci 70. Dekoder/sterownik 68 steruje następnie wytwarzaniem przez syntezator częstotliwości 67 częstotliwości systemu łączności selektywnego wywołania lub częstotliwości systemu przywoływania, aby umożliwić selektywne odbieranie sygnałów w kanale przywołania lub w kanale systemu selektywnego wywołania. Wyłącznik zasilania 82 dołączony do dekodera/sterownika 68 służy do sterowania doprowadzania zasilania do odbiornika 66, przez co zapewniono funkcję oszczędzania baterii, jak to jest znane w zastosowaniu do odbiorników selektywnego wywołania. Kiedy wybrany jest kanał przywołania, odebrane sygnały adresowe przywołania są przetwarzane przez dekoder/sterownik 68, a kiedy wykryty zostanie sygnał adresowy przywołania, który odpowiada przydzielonemu adresowi odbiornika 40 selektywnego wywołania, wówczas dekoder/sterownik 68 wytwarza sygnał włączenia alarmu, który może być podawany na urządzenie 84 alarmu akustycznego, takie jak przetwornik akustyczny, aby wytworzyć alarm akustyczny lub też może być podawany na urządzenie alarmujące 80 typu dotykowego, by włączyć cichy alarm. Wybór alarmu akustycznego lub alarmu cichego odbywa się za pomocą przełączników wybierających 76 w znany sposób.

Sterownik/dekoder 68 z fig. 2 może być zrealizowany przy użyciu mikrokomputera, jak pokazano na fig. 4. Fig. 4 przedstawia schemat blokowy dekodera/sterownika zbudowanego na bazie mikrokomputera, odpowiedniego do stosowania w odbiorniku selektywnego wywołania z fig. 2. Mikrokomputer 68 jest, jak pokazano, korzystnie z rodziny mikrokomputerów szeregu MC68HC05 wytwarzanych przez firmę Motorola, Inc., który zawiera własny drajwer wyświetlacza 414. Mikrokomputer 68 zawiera oscylator 418, który wytwarza sygnały synchronizujące wykorzystywane podczas działania mikrokomputera 68 Kwarc lub oscylator kwarcowy (nie pokazano) sprzężony jest z wejściami oscylatora 418, aby dostarczać sygnał odniesienia dla zapewnienia synchronizacji mikrokomputera. Regulator czasowy/licznik 402 jest połączony z oscylatorem 418 i realizuje programowalne funkcje synchronizacji, które są wykorzystywane przy sterowaniu działania odbiornika lub procesora. Pamięć RAM 404 wykorzystywana jest do przechowywania zmiennych uzyskanych podczas przetwarzania, jak również do przechowywania faksowych informacji przywołania, które są odbierane podczas działania odbiornika selektywnego wywołania. Pamięć ROM 406 przechowuje podprogramy, które sterują działaniem odbiornika lub procesora, które zostaną omówione poniżej. Należy zauważyć, że w wielu zastosowaniach mikrokomputera obszar programowalnej pamięci ROM (PROM) może być tworzony albo przez pamięć PROM, albo przez pamięć EEPROM (programowalna pamięć stała kasowana elektrycznie). Oscylator 418, regulator czasowy/licznik 402, pamięć RAM 404 i pamięć ROM 406 są połączone poprzez szynę adresową/danych/sterowania 408 z centralnym procesorem 418 (CPU), który wykonuje polecenia i steruje działaniami mikrokomputera 68.

Zdemodulowane dane wytworzone przez odbiornik są podawane na mikrokomputer 68 poprzez port wejścia/wyjścia 412. Zdemodulowane dane są przetwarzane przez centralny procesor 412, a jeśli odebrany adres jest taki sam jak zapisany w pamięci kodu, która jest połączona z mikrokomputerem przykładowo przez port wejścia/wyjścia 413, wówczas faksowa informacja selektywnego wywołania jest odbierana i zapisywana w pamięci RAM 404. Odtwarzanie zapisanej informacji i wybór uprzednio określonego adresu przeznaczenia realizowany jest przez przełączniki, które są sprzężone z portem wejścia/wyjścia 412. Następnie mikrokomputer 68 odtwarza zapisaną informację i kieruje ją poprzez szynę danych 408 do drajwera wyświetlacza 414, który przetwarza tę informację i nadaje jej format odpowiedni do zobrazowania na wyświetlaczu 90 (fig. 2), takim jak wyświetlacz ciekłokrystaliczny. Fachowiec zauważy, że wyświetlacz 90 na odbiorniku selektywnego wywołania 40 jest znacznie mniejszy niż ekran komputerowy Ta różnica wielkości wymaga przykładowo, aby dokument źródłowy 26 był podzielony na określony obszar informacji 42 do odbierania informacji napisanej odręcznie przez użytkownika. Określony obszar informacji 42 (fig. 1) ma takie wymiary, aby informacja faksowa mogła być łatwo wyświetlana na wyświetlaczu 90 odbiornika selektywnego wywoła174 878 nia 40 bez nadmiernego przetwarzania. Kiedy odbiornik 40 selektywnego wywołania odbierze ten adres, wytwarzany jest sygnał alarmu, który może być kierowany przez szynę danych 408 do generatora alarmu 416, który wytwarza sygnał włączenia alarmu podawany na urządzenie alarmu akustycznego, które zostało opisane powyżej. Alternatywnie, jeżeli wybrany jest alarm wibratorowy, jak opisano powyżej, mikrokomputer wytwarza sygnał włączenia alarmu, który jest podawany poprzez szynę danych 408 na port wejścia/wyjścia 413, aby włączyć wytwarzanie drgań lub cichy alarm.

Działanie układu oszczędzania baterii sterowane jest przez centralny procesor 410. Sygnały oszczędzania baterii kierowane są poprzez szynę danych 408 na port wejścia/wyjścia 412, który jest połączony z wyłącznikiem zasilania 82. Zasilanie jest okresowo dostarczane do odbiornika, aby umożliwić dekodowanie odbieranych sygnałów adresowych odbiornika selektywnego wywołania i faksowej informacji selektywnego wywołania, która jest kierowana do odbiornika selektywnego wywołania 40. Przesyłana informacja, która korzystnie zawiera faksową informację selektywnego wywołania, zostaje zapamiętana i jest gotowa do wyświetlenia na wyświetlaczu 90.

Na figurze 5 przedstawiono schemat blokowy działania łączności fototelegraficznej według korzystnego przykładu realizacji przedmiotowego wynalazku Po wprowadzeniu dokumentu źródłowego 26, etap 504, urządzenie faksowe 14 analizuje i kwantuje informację zawartą na dokumencie źródłowym 26, etap 506. Skwantowana informacja zostaje następnie skompresowana i zakodowana, korzystnie według standardu fototelegraficznego Grupa III, etap 508. Zakodowane i skompresowane dane są przekazywane z urządzenia faksowego 14 na sterownik informacji 22 poprzez publiczną sieć telefoniczną 24, etap 510. Sterownik informacji 22 odbiera skompresowane dane i przechowuje je w pamięci, by były dostępne dla procesora 20, który przetwarza skompresowane dane przed przesłaniem do odbiornika selektywnego wywołania 40 stanowiącego ich miejsce przeznaczenia, etap 512. Detektor/selektor obszaru 308 uzyskuje dostęp do danych i odtwarza skompresowane informacje zawarte w uprzednio określonym obszarze skompresowanych danych, etap 514. Po odtworzeniu skompresowanej informacji procesor 20 zaczyna przetwarzanie skompresowanej informacji, etap 520.

Według korzystnego przykładu realizacji procesor omija etap dekompresji skompresowanej informacji i rozpoczyna przetwarzanie informacji w jej stanie skompresowanym. Przetwarzanie rozpoczyna się zatem od identyfikowania przez procesor 20 białych miejsc w informacji, etap 522.

Na figurze 6 przedstawiono schemat blokowy ilustrujący szczegóły kompresji informacji z fig. 5, a zwłaszcza etap identyfikacji białych miejsc w informacji. Etap identyfikacji 522 korzystnie zawiera etap kodowania i przedstawiania skompresowanej informacji w postaci wielu słów kodowych, etap 602. Każdy wiersz skompresowanej informacji zawiera potem przynajmniej jedno słowo kodowe. Generowanych jest wiele wartości progowych i są one przechowywane w pamięci, etap 604 Te wartości progowe oznaczają wszystkie możliwe słowa kodowe, które mogą wystąpić i mogą być określone jako zawierające zasadniczo wszystkie białe miejsca. Przy określaniu, czy słowo kodowe złożone jest zasadniczo z białych miejsc, procesor 20 porównuje każde słowo kodowe z wartościami progowymi, etap 606 Słowa kodowe, które są zasadniczo podobne do przynajmniej jednej z wielu wartości progowych, są określane jako słowa kodowe złożone zasadniczo z samych białych miejsc, etap 608. Przykładowo te słowa kodowe są scharakteryzowane jako słowa kodowe zawierające nieznaczną ilość informacji, a zatem mogą być one odrzucone bez wpływu na całość informacji.

Procesor 20 (fig 5) eliminuje następnie każdy wiersz skompresowanej informacji określony jako posiadający przynajmniej jedno słowo kodowe zawierające zasadniczo same białe miejsca, etap 524. Ten etap eliminowania jest powtarzany aż każdy wiersz skompresowanej informacji zostanie sprawdzony i wyeliminowany, jeśli trzeba. Uzyskana skompresowana informacja jest następnie przechowywana w pamięci, etap 526. Skompresowana informacja zapisana w pamięci jest następnie próbkowana obniżająco w etapie 528. Etap próbkowania obniżają10

174 878 cego, jak to jest znane fachowcom, odrzuca zbędne informacje ze skompresowanej informacji. Skompresowana informacja jest następnie kodowana dla selektywnego wywołania, jak opisano powyżej, etap 530, i przesyłana do docelowego odbiornika selektywnego wywołania 40, którego adres jest zakodowany w przesyłanej tu faksowej informacji selektywnego wywołania, etap 532.

Wynalazek wymaga zatem od użytkownika wprowadzenia informacji, która ma być przesłana fototelegraficznie. Informacja jest pisana odręcznie w uprzednio określonym obszarze informacji, który umożliwia łatwe wyświetlenie informacji na wyświetlaczu odbiornika selektywnego wywołania. Po przetworzeniu informacji przez konwencjonalne urządzenie faksowe białe miejsca powyżej wartości progowej powodują, że wiersz informacji może być wyeliminowany bez poważnej szkody dla całości informacji. Eliminowanie pustego wiersza ze skompresowanej informacji daje w wyniku drugą kompresję przeprowadzoną na skompresowanej informacji. Ten etap drugiej kompresji redukuje dane zakodowane według kodu fototelegraficznego Grupa III do rozmiaru komunikatu, który może być przesyłany według aktualnych norm przywołania bez przeciążenia systemu łączności. Po zakodowaniu skompresowana informacja daje w wyniku komunikat, który elegancko pasuje do ograniczeń łączności z selektywnym wywołaniem bez poważnej szkody dla żywotności baterii lub dla funkcji oszczędzania baterii. Eliminacja pustych wierszy i kompresja danych w urządzeniu faksowym tworzą zatem zakodowany faksowy komunikat selektywnego wywołania, który czyni transmisję faksową do odbiornika selektywnego wywołania bardziej atrakcyjną zarówno dla przedsiębiorstw świadczących usługi jak i dla abonentów, ponieważ zmniejszony komunikat wymaga znacznie mniejszego czasu transmisji.

Na figurze 7 przedstawiono drugi przykład realizacji przedmiotowego wynalazku w nawiązaniu do fig. 5. Opis fig. 5 pozostaje taki sam dla drugiego przykładu realizacji przedmiotowego wynalazku w korzystnym przykładzie wykonania jak omówiono powyżej Skompresowana informacja podobnie nie jest dekompresowana. Na fig. 7 blok 522' reprezentuje identyfikację białych miejsc. W szczególności w etapie 702 urządzenie identyfikujące dzieli skompresowaną informację na wiele wierszy. W każdym z tych wielu wierszy mierzona jest energia, etap 704 Korzystnie energia w każdym z tych wielu wierszy mierzona jest przez akumulowanie liczby elementów obrazu (czarnych punktów) w każdym z wielu wierszy skompresowanej informacji. Zakumulowane czarne punkty są wykorzystywane do określenia zawartości energii w każdym z wielu wierszy skompresowanej informacji, etap 706. W etapie 712 zawartość energii każdego wiersza jest porównywana z wartością progową ustanowioną w celu określenia, czy każdy wiersz ma wysoką, czy niską wartość zawartości energii. Kiedy zawartość energii jest równa wartości progowej lub większa od niej, wówczas wiersz jest zaliczany do kategorii wierszy o dużej zawartości energii, a kiedy zawartość energii jest poniżej wartości progowej, wówczas wiersz jest zaliczany do kategorii wierszy o niskiej zawartości energii. W etapie 712, kiedy wiersz jest zaliczony do kategorii wierszy o wysokiej zawartości energii, ustanawiana jest minimalna odległość, etap 708. Minimalna odległość zawiera przynajmniej dwa wiersze o wysokiej energii zawierające pomiędzy sobą przynajmniej jeden wiersz o niskiej zawartości energii. Etap 710 określa obszar zawierający przynajmniej dwa wiersze o dużej zawartości energii w minimalnym odstępie i zawierający przynajmniej jeden wiersz o niskiej zawartości energii pomiędzy nimi. W etapie 712, kiedy wiersz zostanie określony jako wiersz o niskiej zawartości energii, wówczas, ten wiersz o niskiej zawartości energii jest traktowany jako wiersz pusty, a etap ,714 sprawdza czy w definiowanym obszarze występuje wiersz o niskiej zawartości energii (pusty) Jeżeli tak, to urządzenie eliminujące jest wyłączane, etap 716. Chociaż wiersz ma niską zawartość energii, to nie jest on eliminowany, ponieważ jego obecność składa się na całość treści informacji. Jeżeli jednak niska zawartość energii przypadnie na zewnątrz ustalonego obszaru, następuje sprawdzenie końca bloku informacji, etap 718, i ten wiersz zostaje przeznaczony do wyeliminowania. Jeżeli jest to koniec komunikatu, proces jest kontynuowany jak na fig. 5. Jeżeli koniec komunikatu nie został wykryty, proces przechodzi do etapu 704 aż nastąpi wykrycie końca komunikatu.

174 878

W ten sposób drugi przykład realizacji wynalazku dzieli skompresowaną informację na wiele wierszy. Eliminowane są te wiersze skompresowanej informacji, które zostały określone jako wiersze o niskiej zawartości energii (zasadniczo białe wiersze) występujące w określonym obszarze. Eliminacja białego wiersza powoduje ponowne skompresowanie informacji. Chociaż pożądane jest kompresowanie informacji, nie może odbywać się to ze szkodą dla integralności skompresowanej informacji, ponieważ kiedy wiersz skompresowanej informacji jest wierszem pustym, wówczas ten pusty wiersz nie jest eliminowany, chyba że występuje na zewnątrz określonego minimalnego odstępu. Chroni to integralność informacji podczas kompresowania jej, aby wytworzyć faksową informację selektywnego wywołania, która elegancko pasuje do ograniczeń systemu łączności z selektywnym wywołaniem bez znacznej szkody dla żywotności baterii lub dla funkcji oszczędzania baterii. Eliminacja pustych wierszy i ustalony obszar dają w wyniku zakodowaną faksową informację selektywnego wywołania, która czyni transmisję faksową do odbiorników selektywnego wywołania bardziej atrakcyjną zarówno dla przedsiębiorstw świadczących te usługi jak i dla abonentów, ponieważ skompresowana informacja wymaga znacznie krótszego czasu transmisji przy równoczesnym zachowaniu integralności informacji.

Dokument źródłowy 26 (fig. 1) przedstawia informację 50 w określonym obszarze informacji 42. Informacja 50 i dodatkowe obszary 52 i 54 określonego obszaru informacji stanowią ostateczną informację, która jest kodowana i przesyłana do odbiornika selektywnego wywołania po wyeliminowaniu pustych wierszy ze skompresowanej informacji. Określony obszar informacji 42, zawierający informację pisaną odręcznie, jest zredukowany, jak pokazano, do obszarów 52, 50 i 54. Można zatem stwierdzić, że informacja, która ma być faksowana, jest znacznie zredukowana, na skutek czego informacja faksowa może być przesyłana w krótszym czasie.

Na figurach 5 i 7 przedstawiono trzeci przykład realizacji przedmiotowego wynalazku z następującymi zmianami. Na fig. 5 trzeci przykład realizacji jest podobny do korzystnego przykładu realizacji z tym wyjątkiem, że etap przetwarzania 520 rozpoczyna się od dekompresji skompresowanej informacji, etap 518. Na fig. 7 etap identyfikowania jest podobny jak w drugim przykładzie realizacji przedmiotowego wynalazku, z tym wyjątkiem, że etap 702 przydzielania kategorii dzieli skompresowaną informację na wiele wierszy i kolumn. Podobnie etapy 706, 708, 710, 712, 714 i 716 wszystkie są podobne do drugiego przykładu realizacji, z tym wyjątkiem, że te same etapy realizowane są dla wierszy jak również dla kolumn zdekompresowanej informacji. Korzystnie w trzecim przykładzie realizacji przedmiotowego wynalazku zasadniczo puste wiersze na zewnątrz określonych obszarów są eliminowane ze zdekompresowanej informacji w pierwszym przejściu. Przy końcu informacji 718 proces ten jest powtarzany dla wielu kolumn w drugim przejściu. W tym drugim przejściu wiele kolumn informacji, korzystnie po wyeliminowaniu pustych wierszy, jest przetwarzane, a zasadniczo puste kolumny na zewnątrz określonego obszaru są eliminowane, podobnie jak w pierwszym przejściu. W ten sposób trzeci przykład realizacji eliminuje zarówno puste wiersze jak i puste kolumny, powodując dzięki temu dalszą kompresję informacji przy zachowaniu jej integralności. Różnicę w wynikach można ocenić w odniesieniu do dokumentu źródłowego 26 (fig. 1), W wypadku trzeciego przykładu realizacji informacja zakodowana i przesyłana do odbiornika selektywnego wywołania 40 zawiera tylko obszar informacji 50, ponieważ w drugim przejściu obszary 52 i 54 są określane jako zasadniczo puste kolumny, które są odpowiednio eliminowane podczas eliminowania pustych kolumn. Określony obszar informacji 42 odbierający informację pisaną odręcznie, jest, jak pokazano, zredukowanym obszarem informacji 50. Można zatem stwierdzić, że komunikat przeznaczony do faksowania jest znacznie zredukowany dzięki czemu przesyłanie informacji faksowej zajmie mniej czasu.

Na figurze 8 przedstawiono schemat protokołu łączności selektywnego wywołania według korzystnego przykładu realizacji przedmiotowego wynalazku. Ten protokół przesyłania sygnałów używany jest do adresowania i przesyłania danych fototelegraficznych do odbiornika

174 878 selektywnego wywołania 40 przy użyciu dowolnego standardu fototelegraficznego. Pakiet 800 faksowej informacji przywołania zawiera adres 802 selektywnego wywołania, nagłówek 804 informacji fototelegraficznej, bloki danych 806 zakodowane jako dane fototelegraficzne Grupy III oraz flagę 808 końca informacji. Flaga 808 końca informacji może być pominięta bez wpływu na integralność formatu przesyłania sygnałów. Sygnał adresu 802 zawiera konwencjonalny adres selektywnego wywołania typu znanego fachowcom. Nagłówek informacji 804 zawiera dane dotyczące długości bloku danych, typu protokołu fototelegraficznego i ewentualnie rodzaju szyfrowania użytego w bezpiecznym systemie przesyłania informacji faksowych. Za nagłówkiem informacji 804 następuje blok danych 806 zawierający standardowe dane fototelegraficzne. Ten przykład realizacji można stosować w połączeniu z konwencjonalnym urządzeniem faksowym do odbioru informacji faksowych w radiowym kanale transmisji danych. Ponadto, jeżeli używany jest w połączeniu z komputerem osobistym itp. (np. komputer typu laptop), odbiornik selektywnego wywołania, jak pokazano na fig. 2, może podawać odebrane dane informacji faksowej na komputer w celu zapisania ich w pliku, co umożliwia użytkownikowi archiwizowanie odebranych informacji faksowych. Ponieważ odebrane dane informacji faksowej nie są zmienione w stosunku do swego krajowego formatu przesyłania, dla otrzymania wydruku odebranej informacji faksowej można zastosować konwencjonalny osprzęt i oprogramowanie manipulowania danymi fototelegraficznymi.

Na figurze 9 schemat blokowy przedstawia przebieg odbierania w odbiorniku selektywnego wywołania z fig. 2. Proces odbierania informacji selektywnego wywołania rozpoczyna się od etapu 902. W etapie 904 dekoder adresu przeszukuje odebrany sygnał pod kątem sygnału adresu. Etap 906 sprawdza odtworzone sygnały adresowe, aby określić, czy są one skorelowane z przynajmniej jednym uprzednio określonym adresem przypisanym odbiornikowi selektywnego wywołania 40. Jeżeli odebrany adres nie wykazuje korelacji (dopasowania), następuje powrót do etapu 904 i przeprowadzane jest ponowne przeszukiwanie. Jeżeli odebrany adres jest skorelowany z przynajmniej jednym uprzednio określonym adresem związanym z odbiornikiem selektywnego wywołania, etap 908 dekoduje nagłówek komunikatu, a potem następuje przejście do etapu 910. Etap 910 sprawdza obecność flagi danych faksowych. Jeżeli wynikiem działania etapu 910 jest fałsz, następny blok danych będzie zawierać symbole, które będą dekodowane jako konwencjonalna informacja przywołania, etap 912. Kiedy dekodowanie jest zakończone, etap 916 zapisuje dane, a etap 918 sprawdza istnienie warunku końca informacji, który może być sygnalizowany przez znacznik końca informacji lub przez brak innej flagi danych. Jeżeli wynikiem działania etapu 918 jest fałsz (jeszcze nie koniec informacji), a wynikiem działania etapu 910 jest prawda, wówczas następny blok danych będzie zawierać informację faksową. Informacja faksowa jest dekodowana, etap 914, i zapisywana, etap 916. Kiedy wynikiem działania etapu 918 jest prawda, następuje powrót do etapu 902 i dekoder adresu wznawia poszukiwanie ważnych adresów.

Dekodowanie bloku tekstowego, symboli lub danych faksowych odbywa się przez zastosowanie procedury odwrotnej niż omówiona w odniesieniu do fig. 2. Aby zobrazować odebraną informację faksową, każda zakodowana sekcja jest dekodowana, a jej odpowiednie pozycje są wprowadzane z mapowaniem do pamięci wyświetlacza urządzenia zobrazowania. Po mapowaniu zapisu współrzędnych prostokątnych w pamięci wyświetlacza urządzenia zobrazowania informacja jest z powrotem składana, przynajmniej w jednej sekcji, w odtworzony dokument, który zasadniczo przypomina format pierwotnego dokumentu źródłowego i odtworzony dokument jest pokazywany.

W ten sposób informacja faksowa jest kodowana i przesyłana do przewidzianego odbiornika selektywnego wywołania. Odbiornik selektywnego wywołania po wykryciu swego adresu odbiera informację faksową, która zostaje zapisana w pamięci i jest pokazywana użytkownikowi na wyświetlaczu odbiornika selektywnego wywołania.

Reasumując, korzystny przykład realizacji przedmiotowego wynalazku stanowi system łączności z selektywnym wywołaniem lub system transmisji fototelegraficznej do realizacji

174 878 łączności z przynajmniej jednym odbiornikiem selektywnego wywołania. System transmisji fototelegraficznej zawiera odbiornik przeznaczony do przyjmowania dokumentu źródłowego zawierającego informację. Detektor obszaru sprzężony z tym odbiornikiem odtwarza informację z dokumentu źródłowego, a koder sprzężony z detektorem obszaru koduje i kompresuje informację, by utworzyć skompresowaną informację. Sterownik przenosi skompresowana informację na terminal selektywnego wywołania, aby zrealizować łączność z przynajmniej jednym odbiornikiem selektywnego wywołania. Terminal selektywnego wywołania zawiera procesor przeznaczony do przetwarzania skompresowanej informacji. Procesor ten zawiera urządzenie identyfikacji białych miejsc w skompresowanej informacji oraz eliminator, sprzężony z tym urządzeniem identyfikującym, przeznaczony do eliminowania zidentyfikowanych białych miejsc. Urządzenie identyfikujące zawiera ponadto urządzenie przydzielania kategorii, przeznaczone do dzielenia skompresowanej informacji na wiele wierszy i kolumn. Akumulator połączony z tym urządzeniem przyznawania kategorii mierzy energię w każdym z wielu wierszy. Komparator połączony z tym akumulatorem porównuje energię zmierzoną w każdym z wielu wierszy i kolumn z progową wartością energii, aby określić, czy jakiś wiersz z wielu wierszy lub jakaś kolumna z wielu kolumn wykazuje zawartość energii większą niż progowa wartość energii. Komparator ten zawiera ponadto detektor przeznaczony do wykrywania wierszy i kolumn o dużej i małej zawartości energii. Ogranicznik sprzężony z detektorem określa minimalny odstęp pomiędzy przynajmniej dwoma wierszami lub kolumnami o dużej zawartości energii, a selektor obszaru, sprzężony z tym ogranicznikiem, określa obszar zawierający przynajmniej jeden wiersz lub kolumnę o małej zawartości energii pomiędzy przynajmniej dwoma wierszami lub kolumnami o dużej zawartości energii. Przełącznik, sprzężony z tym eliminatorem, wyłącza eliminowanie przynajmniej jednego wiersza lub kolumny o malej zawartości energii w definiowanym obszarze. Koder selektywnego wywołania, sprzężony z eliminatorem, koduje skompresowaną informację z przynajmniej jednym adresem selektywnego wywołania, aby utworzyć fototelegraficzną informację selektywnego wywołania, a nadajnik, sprzężony z procesorem, nadaje fototelegraficzną informację selektywnego wywołania do przynajmniej jednego odbiornika selektywnego wywołania.

W ten sposób wynalazek wymaga od użytkownika wprowadzenia informacji, która ma być przefaksowana. Informację tę pisze się ręcznie w określonym obszarze informacji, który umożliwia łatwe zobrazowanie informacji na wyświetlaczu odbiornika selektywnego wywołania. Po przetworzeniu informacji przez konwencjonalne urządzenie faksowe białe miejsca powyżej wartości progowej określają że wiersz komunikatu może być wyeliminowany bez poważnego naruszenia integralności informacji. Taka eliminacja pustego wiersza ze skompresowanej informacji powoduje powtórną kompresję już skompresowanej informacji. Ten etap drugiej kompresji redukuje fototelegraficzne dane zakodowane według Grupy III do rozmiaru komunikatu, który może być przesyłany zgodnie z aktualnymi normami przywoływania bez przeciążenia systemu łączności. Po zakodowaniu skompresowana informacja daje w wyniku komunikat, który elegancko pasuje do ograniczeń łączności z selektywnym wywołaniem bez poważnego pogorszenia żywotności baterii lub funkcji oszczędzania baterii Eliminacja pustych wierszy i kompresowanie danych z urządzenia fototelegraficznego tworzą zakodowany faksowy komunikat selektywnego wywołania, który czyni transmisję faksową do odbiornika selektywnego wywołania bardziej atrakcyjną zarówno dla firm świadczących te usługi jak i dla abonentów, ponieważ zredukowana informacja wymaga znacznie krótszego czasu przesyłania.

174 878 /302

304

ODBIORNIK

URZĄDZENIE IDENTYFIKACJI RODZAJU INFORMACJI .c.

306

DEKODER/

DEKOMPRESJA

310 /312 j /308

ELIMINATOR		URZĄDZENIE		DETEKTOR/SELEKTOR
BIAŁYCH MIEJSC		BIAŁYCH MIEJSC		OBSZARU

314

KOMPRESJA OBSZARU OBCINANIE DANYCH PRÓBKOWANIE OBNIŻAJĄCE

FIG. 3

ZASILANIE

174 878

UPROWADZENIE

DOKUMENTU

JsO4

506

SKASOWANIE (KWANTOWANIE) DOKUMENTU

508

KODOWANIE I KOMPRESOWANIE INFORMACJI

510

PRZENOSZENIE SKOMPRESOWANEJ INFORMACJI

-!ODBIÓR SKOMPRESOWANEJ I

512

INFORMACJI

H

514

ODTWARZANIE INFORMACJI Z OKREŚLONEGO OBSZARU

520

PRZETWARZANIE SKOMPRESOWANEJ

INFORMACJI _______

DEKOMPRESJA INFORMACJI (

ł	r⁵³\
NADAWANIE SKOMPRESOWANEJ INFORMACJI	_

I FIG. 5

174 878

IDENTYFIKACJA BIAŁYCH MIEJSC <602

PRZEDSTAWIANIE INFORMACJI JAKO SŁÓW KODOWYCH

604

ZAPISYWANIE WARTOŚCI PROGOWYCH <~606

522

PORÓWNYWANIE SŁÓW KODOWYCH Z PROGAMI

603

OKREŚLANIE SŁÓW KODOWYCH ZAWIERAJĄCYCH BIAŁE MIEJSCA

FIG. 6 f-522'

FIG. 8

800

174 878

Δ

ALARM

AKUSTYCZNY

ALARM

WYCZUWALNY

PRZEŁĄCZNIKI

WYBIERANIA

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób łączności faksymilowej w systemie telekomunikacyjnym z selektywnym wywołaniem, w którym koduje się dane i przeprowadza ich kompresję a następnie przesyła się skompresowane dane i odbiera się je, znamienny tym, że dane komunikatu tekstowego koduje się i poddaje kompresji (508), formuje się skompresowane dane komunikatu tekstowego i przekazuje się (510) te skompresowane dane do terminala selektywnego wywołania (28), odbiera się (512) je w terminalu selektywnego wywołania (28) oraz przetwarza się (520) poprzez identyfikowanie białych miejsc (522) w skompresowanych danych i eliminowanie zidentyfikowanych białych miejsc (524), a następnie transmituje się (532) przetworzone skompresowane dane do co najmniej jednego faksymilowego odbiornika selektywnego wywołania (40).
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przed przetwarzaniem (520) odtwarza się (514) w terminalu selektywnego wywołania (28) skompresowane dane z uprzednio określonego obszaru informacji (42).
3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, ze podczas przetwarzania komunikatu tekstowego transmitowanego z obszaru informacji (42) zdefiniowanego na dokumencie źródłowym (26), koduje się (530) skompresowane dane selektywnego wywołania z co najmniej jednym adresem selektywnego wywołania, tworzy się faksymilowy komunikat selektywnego wywołania a następnie transmituje się (532) faksymilowy komunikat selektywnego wywołania do co najmniej jednego faksymilowego odbiornika selektywnego wywołania (40)
4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że podczas identyfikowania białych miejsc (522) w skompresowanych danych przedstawia się (602) skompresowane dane jako co najmniej jedno słowo kodowe, zapamiętuje się (604) wiele wartości progowych charakterystycznych dla słów kodowych co najmniej jednego słowa kodowego, zawierającego zasadniczo wszystkie białe miejsca, porównuje się (606) to co najmniej jedno słowo kodowe z wieloma wartościami progowymi i wyznacza się (608) słowa kodowe tego co najmniej jednego słowa kodowego zawierającego zasadniczo wszystkie białe miejsca
5. Układ łączności faksymilowej w systemie telekomunikacyjnym z selektywnym wywołaniem zawierający środki kodowania i kompresowania danych połączone ze środkami przenoszenia skompresowanych danych, znamienny tym, że terminal selektywnego wywołania (28) jest połączony poprzez sterownik komunikatów (22) z procesorem (20), zawierającym odbiornik (302) dołączony do sterownika komunikatów (22), identyfikator białych miejsc (310) dołączony operacyjnie do odbiornika (302) i eliminator białych miejsc (312) połączony z identyfikatorem białych miejsc (310), przy czym terminal selektywnego wywołania (28) jest sprzężony przez nadajnik (30) z co najmniej jednym faksymilowym odbiornikiem selektywnego wywołania (40).
6. Układ według zastrz. 5, znamienny tym, ze procesor (20) zawiera także detektor/selektor obszaru (308) odtwarzania skompresowanych danych z uprzednio określonego obszaru informacji (42), dołączony operacyjnie do odbiornika (302).
7 Układ według zastrz. 6, znamienny tym, że 'pro'cesor (20) zawiera także identyfikator rodzaju komunikatu (304) włączony między odbiornik (302) a detektor/selektor obszaru (308) i koder selektywnego wywołania dołączony operacyjnie do eliminatora białych miejsc (312).
8. Układ według zastrz. 6, znamienny tym, że identyfikator białych miejsc (310) zawiera klasyfikator (702) dzielący skompresowany komunikat na wiele wierszy połączony z rejestrem (704) do pomiaru energii w każdym z wierszy, sprzężony z rejestrem (704) komparator (606) porównujący energię zmierzoną w każdym wierszu z wartością progową energii, który to komparator (606) zawiera detektor (712) wykrywający wiersze o wysokiej i niskiej

174 878 zawartości energii, do którego dołączony jest ogranicznik (708) określający minimalny odstęp pomiędzy co najmniej dwoma wierszami o dużej zawartości energii, następnie zawiera sprzęzony z ogranicznikiem (708) selektor obszaru (710) wyznaczający obszar zawierający co najmniej jeden wiersz o niskiej zawartości energii pomiędzy przynajmniej dwoma wierszami o dużej zawartości energii oraz, połączony z eliminatorem białych miejsc (312), przełącznik (716) likwidacji eliminowania co najmniej jednego wiersza o niskiej zawartości energii, występującego w definiowanym obszarze.