PL167571B1 - Obudowa do mocowania noza trzpieniowego PL - Google Patents

Abstract

1. Obudowa do mocowania noza trzpieniowe- go do wydobywania kamieni i mineralów, zwlaszcza wegla, rud, soli i wapnia, z trzpieniem, który po we- tknieciu w przelotowy otwór obudowy zostaje zabezpie- czony z mozliwoscia swobodnego obrotu, przy czym miedzy trzpieniem i obudowa przewidziane sa przynaj- mniej fragmentarycznie wolne przestrzenie do odpro- wadzania gromadzonego miedzy glowica i obudowa materialu wybieranego, znamienna tym, ze obudowa (2, 15) jest na górnym i dolnym koncu, a korzystnie na calej dlugosci wyposazona w przynajmniej trzy, roz- lozone równomiernie na obwodzie, trzpienie (9), z materialu o twardosci przynajmniej w pewnych ob- szarach wiekszej niz trzpien noza (5), podtrzymujace, wykonany jako pelny, trzpien noza (5) i wystajace w glab otworu obudowy (2), z utworzeniem wolnych przestrzeni (6) do odprowadzania materialu wybierane- go, przy czym korzystnie, otwór wewnetrzny obudowy (2) ma przekrój wielokatny. Fig. 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest obudowa do mocowania noża trzpieniowego do wydobywania kamieni i minerałów, zwłaszcza węgla, rud, soli i wapieni, z trzpieniem, który po wetknięciu w przelotowy otwór obudowy zostaje zabezpieczony z możliwością swobodnego obrotu, przy czym między trzpieniem i obudową przewidziane są przynajmniej fragmentaryczne wolne przestrzenie do odprowadzania wchodzącego między głowicę i obudowę materiału wybieranego.

167 571

Tego rodzaju obudowa jest znana na przykład z niemieckiego opisu patentowego nr P 3 401 243. Jest ona stosowana często w wielu większych urządzeniach do wiercenia i wybierania, przykładowo we wrębnikach bębnowych, w głowicach wiertniczych i w innych głowicach skrawających, a nawet w walcach drogowych. Obudowy w postaci uchwytów, tulei lub tulei obrotowych ustawione są w stosunku do właściwego kierunku wybierania lekko ukośnie, tak że oddziaływanie siły na osadzony obrotowo w obudowie nóż trzpieniowy następuje w sposób niecentjyczny.

Przy ciągłej pracy typu wybierania lub frezowania prowadzi to do ciągłego obracania się noża trzpieniowego w obudowie, a w wyniku tego do równomiernego wykorzystania noża ze wszystkich stron. Nawet w przypadku tulei obrotowych może dochodzić do ruchu obrotowego między nożem trzpieniowym i tuleją, ponieważ ruch obrotowy tulei może być bardzo łatwo zablokowany przez zanieczyszczenia. Po całkowitym zużyciu nóż trzpieniowy jest wyciągany z obudowy do przodu i zastępowany świeżym nożem trzpieniowym.

Mimo wysokiego zazwyczaj docisku między dolną powierzchnią występującej poza trzpień głowicy noża i czołową powierzchnią obudowy w miejscu tym zbiera się zawsze wybierany materiał, który następnie jest wciskany coraz dalej do wnętrza obudowy. Ukształtowane na nożu trzpieniowym wolne przestrzenie odpowiadają za to, by nie tworzyły się żadne zakleszczenia, natomiast występy noża trzpieniowego o relatywnie ostrych krawędziach zapewniają ciągłe, samoczynne oczyszczanie.

Osadzenie noża trzpieniowego w następstwie nagromadzonego, pochodzącego z eksploatacji, materiału jest po stworzeniu wolnych przestrzeni tak dobre, jak nigdy dotąd.

Ścianka obudowyjest z reguły bezpośrednio lub poprzez nałożenie tulei doprowadzona do znacznej twardości, na przykład o wartości 50 HRC. Ciągłe obcieranie krawędzi posiadającego z reguły przekrój trójkątny trzpienia, w połączeniu z wysokimi dociskami, powoduje jednak stosunkowo szybkie starcie ścianki obudowy do kształtu owalnego, przy czym wynikające ze zużycia odprowadzenie materiału następuje w kierunku obciążenia. Okazało się, jednak, że przy nieco poszerzonej obudowie, nóż nie może się nadal obracać w sposób ciągły, ponieważ wówczas trójkątny kształt może powodować obieg nie po obwodzie koła, co związane jest z niebezpieczeństwem gwałtownego zatrzymania. W tym przypadku nóż trzpieniowy zużywa się jednostronnie, tak, że jego zdolność robocza nie może zostać w pełni wykorzystana.

Zadaniem wynalazkujest ulepszenie obudowy do mocowania noża trzpieniowego tak, aby również po określonym zużyciu, stosowane noże trzpieniowe, miały mniejsze tendencje do zakleszczania się, a zatem nadal się obracały; ponadto w wersji ulepszonej zużycie obudowy powinno zostać ogólnie zmniejszone.

Obudowa według wynalazku jest na górnym i dolnym końcu, a korzystnie na całej długości wyposażona w przynajmniej trzy, rozłożone równomiernie na obwodzie, trzpienie z materiału o twardości przynajmniej w pewnych obszarach większej niż trzpień noża, podtrzymujące, wykonany jako pełny, trzpień noża i wystające w głąb otworu obudowy, z utworzeniem wolnych przestrzeni do odprowadzania materiału wybieranego, przy czym korzystnie, otwór wewnętrzny obudowy ma przekrój wielokątny. Korzystnie trzpienie mają wstawki z materiału o twardości większej niż materiał trzpienia noża. Korzystnie trzpienie są mocowane w obudowie zaciskowo lub przy pomocy lutu.

Trzpienie mogą być mocowane w nawierceniach równoległych do osi obudowy i graniczących bezpośrednio z otworem obudowy/, ukształtowanych z gwałtownym uskokiem materiału ścianek otworu, na odcinkach pomiędzy trzpieniami.

Korzystnie trzpienie są wpuszczone w ustawione promieniowo w obudowie otwory i zabezpieczone przyspawanym lub przyholowanym korkiem. Korzystnie każdy trzpień jest zaokrąglony od strony, zwróconej ku głowicy, a znajdujące się blisko czołowej powierzchni obudowy trzpienie z twardego metalu stykają się z powierzchnią czołową obudowy lub wystają poza nią w takim stopniu, że dolna powierzchnia głowicy opiera się także na ich powierzchniach płaszczyznowych lub tylko na nich.

Trzpienie mogą być całkowicie lub częściowo pokryte paskami twardego metalu.

167 571

Korzystnie przyporządkowanie trzpieni na górnym końcu uchwytu względem trzpieni na dolnym końcu uchwytujest dobrane w taki sposób, że w przypadku zadziałania momentu, górny i dolny odcinek trzpienia noża trzpieniowego przylegają czołowo do odpowiednich trzpieni. Korzystnie na górnym końcu, ustawione osią równolegle do osi symetrii obudowy cylindrycznej, osadzone są trzy trzpienie, które tworzą jedną płaszczyznę ze ścianką obudowy lub lekko poza nią wystają, z wzdłuż osi symetrii każdego trzpienia na dolnym końcu obudowy wykonane są kieszenie.

W stosunku do znanych obudów przedmiot wynalazku wprowadza do obudowy wolne przestrzenie noża trzpieniowego, przy czym nie sprowadza się do tego, że wolne przestrzenie są oddzielone wzajemnie od siebie, jak w znanych nożach trzpieniowych. Wolne przestrzenie mogą być utworzone również w ten sposób, że poszczególne występy są utworzone przez wgłębienia, które wyraźnie wystają poza ściankę obudowy i tworzą w ten sposób swobodną, cylindryczną przestrzeń pierścieniową, która służy odbieraniu i przekazywaniu dalej, dostającego się do obudowy, pochodzącego z eksploatacji, materiału. Ponadto poza występami lub wgłębieniami mogą być oczywiście ukształtowane dodatkowe kieszenie lub temu podobne w obudowie, w celu stworzenia jeszcze większej przestrzeni dla odbioru wybieranego materiału. Każda z wolnych przestrzeni nie musi koniecznie rozciągać się na całej długości trzpienia.

W obudowie według wynalazku uchwyt, tuleja lub tuleja obrotowa, którą się w danym przypadku mocuje, jest całkowicie wypełniona nożem trzpieniowym, który posiada trzpień pełny. Nawet zatem wówczas, gdy gniazdo pod nóż trzpieniowy zostanie silnie poszerzone na skutek zużycia, nie istnieje właściwie niebezpieczeństwo zatrzymania obrotu noża trzpieniowego. Nawet jeżeli nóż trzpieniowy jest na skutek eksploatowania i ciągłych obrotów silnie zużyty, a zatem jest nieco cieńszy, zachowuje on jednak swój obrotowo-symetryczny kształt, tak że tendencja do zatrzymywań jest wyjątkowo mała. Dla uniknięcia poszerzania się obudowy jest w związku z tym korzystne, aby trzpień noża trzpieniowego nie był tak twardy, jak obudowa. W ten sposób zużycie zostaje wcześniej przeniesione na nóż trzpieniowy, który na skutek zużycia swej głowicy roboczej musi być częściej wymieniany.

Podlegający znacznie szybszemu zużyciu nóż trzpieniowy może dzięki trzpieniom o większej twardości w mniejszym stopniu poszerzać obudowę, tak że liczba zużywanych kolejno po sobie wewnątrz obudowy noży trzpieniowych zostaje znacznie zwiększona. Droga nakładka z twardego metalu chroni spawaną z reguły obudowę, tak że przed odnowieniem uchwytu, ewentualnie tulei, można osiągnąć o wiele dłuższe okresy eksploatacji. Dopiero przy generalnym remoncie narzędzia, a mianowicie przy wymianie uchwytu, twardy metal należy usunąć, odzyskując go. Związane z tym koszty są jednak rekompensowane z nawiązką przez dłuższy czas życia narzędzia.

Wspomniano już na wstępie, że dolna powierzchnia głowicy noża jest w wyniku działania docisku wybierania dociskana ze znaczną siłą do czołowej strony obudowy. Również tutaj występuje z reguły znaczne zużycie, ponieważ mimo wysokich nacisków między tymi częściami gromadzi się stale materiał, pochodzący z wybierania, który to materiał działa jak materiał ścierny. W dalszym wykonaniu wynalazku przewidziano, że trzpienie z twardego metalu sięgają aż do powierzchni czołowej obudowy lub nawet wystają poza nią, tak że dolna powierzchnia głowicy noża przylega, podczas pracy ciągłej, do przyporządkowanych fragmentów twardego metalu w obszarze powierzchni czołowej. Również z tym, związanejest zmniejszenie zużycia obudowy, przy czym w danym przypadku występuje większe zużycie na dolnej powierzchni głowicy noża. Ma to jednak niewielki wpływ lub pozostaje w ogóle bez wpływu na silne zużycie pozostałej części głowicy noża. Na skutek niebezpieczeństwa pęknięcie miedzy głowicą noża i trzpieniem noża w tym miejscu przewidziane jest przejście o stosunkowo dużym promieniu. Dla przypadku, gdy nakładka z twardego metalu pracuje zarówno w kierunku promieniowym, jak też w kierunku osiowym, na końcu obudowy od strony czoła, musi oczywiście wystąpić podobne zaokrąglenie ewentualnie faza, która stwarza przestrzeń dla promienia na trzpieniu.

167 571

Przedmiot wynalazku został uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przekrój uchwytu z osadzonym nożem trzpieniowym bez zabezpieczenia osiowego; fig. 2 - przekrój podobnie do figury 1 w odmiennej postaci bez noża trzpieniowego; fig. 3 - przekrój uchwytu zgodnie z trzecim przykładem wykonania i figury 4, 5 i 6 - przekrój i dwa widoki od strony czołowej innego przykładu wykonania przy zastosowaniu trzpieni z twardego metalu i kieszeni.

Zilustrowany na fig 1 przykład wykonania pokazuje nóż trzpieniowy 1, który za pośrednictwem trzpienia 5 jest osadzony w uchwycie obudowy 2. Na wolnym końcu trzpienia 5 znajduje się rowek 3, przy którego pomocy stworzone jest zabezpieczenie osiowe, które nie jest przedstawione bliżej. Z reguły tarcza i pierścień zabezpieczający, osadzony na wałku. Przedni koniec głowicy noża 7 jest chroniony przez wierzchołek 4 z twardego metalu w celu zmniejszenia zużycia noża trzpieniowego 1.

Na górnym i dolnym końcu uchwytu obudowy 2 znajdują się ustawione promieniowo trzpienie z twardego metalu 9, przy czym w niniejszym przypadku na każdym z obu końców przewidziane są trzy rozłożone równomiernie na obwodzie trzpienie z twardego metalu 9 w celu utworzenia trzypunktowego podparcia. Trzpienie z twardego metalu 9 na górnym końcu są wlutowane w kieszeń 8, podczas gdy trzpienie z twardego metalu 9 na dolnym końcu są wstawione w promieniowe otwory 10 i zabezpieczone przy pomocy wklejonego, wlutowanego lub wspawanego korka 11. Wszystkie trzpienie z twardego metalu 9 są tak oddalone od wewnętrznej ścianki uchwytu 2, że tworzy się swobodna przestrzeń 6, która z wyjątkiem trzpieni z twardego metalu 9 ma kształt cylindrycznej przestrzeni pierścieniowej. Służy ona do odbierania wydobywanego materiału, który jest gromadzony między dolną powierzchnią głowicy 7 i czołową powierzchnią uchwytu 2. Wydobywany materiał może wychodzić z uchwytu 2 na dolnym końcu w obszarze rowka 3. Wolna przestrzeń 6 odpowiada za to, aby wyeliminowane zostało blokowanie obrotu noża trzpieniowego 1 w uchwycie 2.

Widać wyraźnie, że dolna powierzchnia głowicy 7 przylega do powierzchni płaszcza trzpieni z metalu twardego 9 na górnym końcu uchwytu 2. Wobec tego również w tym miejscu przewidziane jest zabezpieczenie przed zużyciem w postaci trzpieni z metalu twardego 9. Oczywiście przejście od powierzchni czołowej do powierzchni przylegania na trzpieniu 5 jest zaokrąglone odpowiednio do występującego tutaj zaokrąglenia noża trzpieniowego 1. Poza tym również odwrotne względem głowicy 7 obszary wszystkich trzpieni z twardego metalu 9 są lekko zukosowane w celu ułatwienia demontażu w przypadku, gdy trzpienie z twardego metalu 9 dopasują się do trzpienia 5. Na fig. 1 widoczne są wyraźnie zukosowania 14.

Zilustrowany na fig. 2 przykład wykonania jest o tyle podobny do przykładu na fig. 1, że na obu końcach uchwytu 2 trzpienie z twardego metalu 9 są wpuszczone w kieszenie ewentualnie półotwory, jednak osie symetrii trzpieni z twardego metalu 9 przebiegają równolegle do osi symetrii uchwytu 2. Przewidziane są z kolei odpowiednie zaokrąglenia dla dopasowania do kształtu noża (górnego końca) ewentualnie dla ułatwienia demontażu. Również w tym przykładzie wykonania na każdym końcu przewidziane są trzy trzpienie z twardego metalu 9, rozłożone równomiernie na obwodzie. Wolna przestrzeń 6 powstaje z kolei w wyniku wystawania poszczególnych trzpieni z twardego metalu 9 poza ściankę uchwytu 2.

W przykładzie wykonania według fig. 3 wolne przestrzenie utworzone są z kieszeni 13, tak że podstawa wnętrza, uchwytu 2 nie jest, jak w poprzednio opisanych przykładach wykonania, cylindryczne, lecz ma kształt wielokąta. W przedstawionym przykładzie wykonania dobrany został kształt trójkąta o zaokrąglonych narożach. Płaszczyzna przekroju odpowiada tejże płaszczyźnie na fig. 1, która przebiega na wysokości dolnych trzpieni z twardego metalu 9.

Na górnych i dolnych końcach w otwory 10 wpuszczone są trzpienie z twardego metalu 9, które są zabezpieczone korkami 11 i lutem twardym 12. W tym zakresie występuje zatem takie samo mocowanie, jak na dolnym końcu przykładu wykonania według fig. 1. W ogólności poszczególne trzpienie z twardego metalu 9 nie wystają w sposób znaczny poza ściankę obudowy uchwytu 2, lecz tworzą z nim zamkniętą całość. O tyle na obu końcach ma

167 571 miejsce trójpunktowe podparcie, przy czym górny, nie przedstawiony koniec może być wykonany w ten sam sposób, lub może być tego samego rodzaju, co opisany na podstawie przykładu wykonania według fig. 1. Tworzące ze ścianką obudowy zamkniętą całość trzpienie z twardego metalu 9 mogą być oczywiście ustawione osiami także równolegle do osi symetrii obudowy, a mianowicie na obu końcach lub tylko na dole, lub tylko na górze.

Widoczne jest wyraźnie, że trzpień 5 noża trzpieniowego jest prowadzony w sposób jednoznaczny, a istniejące wolne przestrzenie w postaci kieszeni 13 wystarczają, aby odebrać zgromadzony w obsadzie trzpienia wydobywany materiał i przemieścić go przez uchwyt. Nie dochodzi tu do szczególnie silnego obsadzenia. Uchwyty 2 są wyposażone w nowe noże trzpieniowe 1 również wówczas, gdy prowadzenie zostaje względnie mocno zakłócone, ponieważ renowacja uchwytu jest połączona z wy^tkowo dużymi kosztami i prowadzi do bardzo długiego przestoju narzędzia.

Na figurach 4, 5 i 6 przedstawiony jest następny uchwyt 2, w którym odpowiedni nóż trzpieniowy 1 (nie przedstawiony) jest wstawiany bezpośrednio, w którym zatem nie jest stosowana żadna tuleja ani panewka. Podobnie, jak w przykładzie wykonania według fig. 2 na górnym końcu uchwytu, który na fig 4 jest skierowany w lewo, istnieje układ trzech trzpieni z twardego metalu 9, z których w płaszczyźnie przekroju widoczny jest tylko jeden. Pozostałe dwa leżą pod kątem 120° względem siebie, co widać wyraźnie na fig. 5. Każdy trzpień z twardego metalu 9 tworzyjedną płaszczyznę zarówno z powierzchnią czołową, jak też z powierzchnią otworu, tak że głowica 7 noża trzpieniowego l(por. fig. 1), a także trzpień ślizga się na górnym końcu uchwytu po powierzchniach z metalu twardego. Otaczający materiał macierzystyjest mianowicie tak miękki, że po niewielkiej ilości obrotów obciążenia przenoszą jedynie trzpienie z metalu twardego 9, podczas gdy otaczający materiał ubywa w nieznacznym stopniu.

Wzdłuż każdej osi symetrii wszystkich trzpieni z twardego metalu 9 na dolnym końcu uchwytu 2, który na fig. 4 jest skierowany w lewo, wyfrezowana jest kieszeń 13, która tworzy wolną przestrzeń dla wydobywanego materiału, który na głowicy noża trzpieniowego przedostał się do otworu uchwytu 2. Zgromadzony podczas wybierania materiał może swobodnie wydostawać się dołem, tak że nie może dojść do jego spiętrzenia.

Na figurach 5 i 6, z których każda przedstawia widok górnego końca ewentualnie dolnego końca uchwytu 2, widać wyraźnie, że wzdłuż linii płaszcza otworu na górnym końcu istnieje oparcie w postaci trzpienia z twardego metalu 9, podczas gdy na dolnym końcu jest prosta kieszeń 13, a zatem nie ma żadnego oparcia. Ten układ został dobrany świadomie. Przy chwilowym obciążeniu noża trzpieniowego 1 (fig. 1) przylega on górnym końcem przykładowo do trzpienia z twardego metalu 9, który na fig. 5 jest wyposażony w odnośnik. W wyniku działającego na nóż trzpieniowy 1 momentu na dolnym końcu zostaje obciążony występ 20, który na fig. 6 również jest wyposażony w odnośnik. W ten sposób uzyskane jest optymalne podparcie noża trzpieniowego 1, a mianowicie z jednej strony na utworzonym przez trzpień z twardego metalu 9 występie, a z drugiej strony na naturalnym występie 20, który utworzony jest z otworu uchwytu.

Na początku użytkowania nowego uchwytu między trzpieniem 5 noża trzpieniowego 1 i każdym z trzpieni z twardego metalu 9 istnieje styk liniowy, który w wyniku ubywania materiału zmienia się bardzo szybko w styk powierzchniowy. Powstaje przy tym natychmiast stosunkowo duży luz. Dlatego też celowe jest, aby wszystkie trzpienie z twardego metalu 9 po ostatecznym zamontowaniu przykładowo poprzez wlutowanie obrobić na gotowo przy użyciu narzędzia diamentowego, a zatem nawiercić większą średnicą niż średnica przelotowa przed procesem wiercenia. Oczywiście w ten sposób nawiercony zostaje również wymiar przelotowy między występami 20 w przykładzie wykonania według fig. 6. W efekcie wszystkie powierzchnie twardego metalu charakteryzują się powierzchnią o pewnej krzywiźnie, która nie podlega tak szybkiemu zużyciu, ponieważ cechuje się niewielkimi dociskami na jednostkę powierzchni.

W przykładzie wykonania według fig. 4 do 6 każdy trzpień z twardego metalu tworzy wprawdzie zamkniętą całość z otworem lub powierzchnią czołową uchwytu 2, jednak po niedługim okresie eksploatacji otaczający materiał zostaje tak dalece wybrany, że obciąże167 571 nia przenoszą jedynie trzpienie z twardego metalu, i to zarówno na powierzchni czołowej, jak też w otworze. Wchodzący w te obszary wybierany materiał może wówczas łatwo przedostawać się do kieszeni 13, a następnie wychodzić z uchwytu na jego dolnym końcu. Przewidziana na górnym końcu uchwytu 2 faza 19 służy do współpracy z posiadającą promień krzywizny powierzchnią, która jest wymagana jako zabezpieczenie przed pękaniem na przejściu od trzpienia 5 do głowicy 7 noża trzpieniowego 1 (fig. 1).

167 571

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 1,50 zł

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Obudowa do mocowania noża trzpieniowego do wydobywania kamieni i minerałów, zwłaszcza węgla, rud, soli i wapnia, z trzpieniem, który po wetknięciu w przelotowy otwór obudowy zostaje zabezpieczony z możliwością swobodnego obrotu, przy czym między trzpieniem i obudową przewidziane są przynajmniej fragmentarycznie wolne przestrzenie do odprowadzania gromadzonego między głowicą i obudową materiału wybieranego, znamienna tym, że obudowa (2, 15) jest na górnym i dolnym końcu, a korzystnie na całej długości wyposażona w przynajmniej* trzy, rozłożone równomiernie na obwodzie, trzpienie (9), z materiału o twardości przynajmniej w pewnych obszarach większej niż trzpień noża (5), podtrzymujące, wykonany jako pełny, trzpień noża (5) i wystające w głąb otworu obudowy (2), z utworzeniem wolnych przestrzeni (6) do odprowadzania materiału wybieranego, przy czym korzystnie, otwór wewnętrzny obudowy (2) ma przekrój wielokątny.
2. 2. Obudowa według zastrz. 1, znamienna tym, że trzpienie (9) mają wstawki z materiału o twardości większej niż materiał trzpienia noża (5).
3. 3. Obudowa według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że trzpienie (9) są mocowane w obudowy zaciskowo lub przy pomocy lutu (12).
4. 4. Obudowa według zastrz. 1, znamienna tym, że trzpienie (9) są zamocowane w nawierceniach równoległych do osi obudowy (2) i graniczących bezpośrednio z otworem obudowy (2) ukształtowanych z gwałtownym uskokiem materiału ścianek otworu, na odcinkach pomiędzy trzpieniami (9).
5. 5. Obudowa według zastrz. 1 znamienna tym, że trzpienie (9) są wpuszczone w ustawione promieniowo w obudowie (2,15) otwory (10) i zabezpieczone przyspawanym lub przylutowanym korkiem (11).
6. 6. Obudowa według zastrz. 4 znamienna tym, że każdy trzpień (9) jest zaokrąglony od strony, zwróconej ku głowicy (7).
7. 7. Obudowa według zastrz. 4 albo 5, znamienna tym, że znajdujące się blisko czołowej powierzchni obudowy (2,15) trzpienie z twardego metalu (9) stykają się z powierzchnią czołową obudowy (2, 15) lub wystają poza nią w takim stopniu, że dolna powierzchnia głowicy (7) opiera się także na ich powierzchniach płaszczowych lub tylko na nich.
8. 8. Obudowa według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że trzpienie są całkowicie lub częściowo pokryte paskami twardego metalu.
9. 9. Obudowa według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że przyporządkowanie trzpień na górnym końcu uchwytu (2) względem trzpieni na dolnym końcu uchwytu (2) jest tak dobrane że w przypadku zadziałania mementu, górny i dolny odcinek trzpienia (5) noża trzpieniowego (1) przylegają czołowo do odpowiednich trzpieni.
10. 10. Obudowa według zastrz. 9, znamienna tym, że na górnym końcu, ustawione osią równolegle do osi symetrii obudowy cylindrycznej, osadzone są trzy trzpienie (9), które tworzą jedną płaszczyznę ze ścianką obudowy lub lekko poza nią wystają, a wzdłuż osi symetrii każdego trzpienia (9) na dolnym końcu obudowy wykonane są kieszenie (13).

    * * *