PL163897B1

PL163897B1 - Sposób wytwarzania glinokrzemianu sodowego

Info

Publication number: PL163897B1
Application number: PL28646390A
Authority: PL
Inventors: Stanislaw Cieply; Stanislaw Oleksowicz; Jozef Szylicki; Elzbieta Kosacka
Original assignee: Inst Mineralnych Materialow Bu
Priority date: 1990-08-10
Filing date: 1990-08-10
Publication date: 1994-05-31
Also published as: PL286463A1

Abstract

1. Sposób wytwarzania glinokrzemianu sodowego polegający na wytrącaniu glinokrzemianu sodowego przez intensywne mieszanie w temperaturze 293-373°K roztworu zawierającego glinian sodowy, wodorotlenek sodowy i krzemian sodowy, a następnie poddaniu go krystalizacji, oddzieleniu od ługu pokrystalicznego, suszeniu i granulowaniu, znamienny tym, że jako jeden z substratów stosuje się roztwór glinianowy o stężeniu glinianu sodowego 20-100 g/dm3 w przeliczeniu na tlenek glinowy i stężeniu wodorotlenku sodowego 8-30 g/dm3 oraz zawierający węglan sodowy w stężeniu 2-40 g/dm3.

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania glinokrzemianu sodowego stosowanego, zwłaszcza jako składnika środków piorących.

Znany sposób wytwarzania glinokrzemianu sodowego polega na wytrącaniu glinokrzemianu sodowego, z roztworu glinianu sodowego i krzemianu sodowego intensywnie mieszając w temperaturze 292-373°K. Wytrącony żel glinokrzemianu sodowego krystalizuje w ługu pokrystalicznym, po czym oddziela się go od niego i suszy, a następnie ewentualnie granuluje. Ług pokrystaliczny uzupełnia się wodorotlenkiem sodowym i stosuje się do otrzymywania glinianu sodowego. Stosowany roztwór glinianu sodowego otrzymuje się w wyniku ługowania spieków glinokrzemianowych roztworem wodorotlenku sodowego, bądź roztwarzania wodorotlenku glinowego roztworem wodorotlenku sodowego, bądź też otrzymuje się w procesie wytwarzania tlenku glinu metodą Bayera.

Istotą sposobu według wynalazku jest stosowanie jako jednego z substratów roztworu glinianowego o stężeniu glinianu sodowego 20-100 g/dm³ w przeliczeniu na tlenek glinowy i stężeniu wodorotlenku sodowego 8-30 g/dm3 oraz zawierającego węglan sodowy w stężeniu 2-40 g/dm³. Korzystnie jest ług pokrystaliczny karbonizować gazem zawierającym dwutlenek węgla, uzupełnić węglanem sodowym do stężenia wymaganego w procesie ługowania spieku samorozpadowego i stosować do ługowania tego spieku. Korzystnie jest również jako roztwór glinianowy stosować roztwór powstający w wyniku ługowania spieku samorozpadowego roztworem węglanu sodowego, czyli roztworu powstającego między innymi w procesie wytwarzania wodorotlenku glinu, czy też tlenku glinu metodą spiekowo-rozpadową J. Grzymka. Spiek samorozpadowy zawiera jako podstawowy składnik krzemian dwuwapniowy, powodujący jego rozpad podczas przemian fazowych oraz gliniany wapniowe będące źródłem glinu.

Zaletą sposobu według wynalazku jest stosowanie roztworu glinianowego, z którego dotychczas otrzymywano wodorotlenek glinowy, a ten rozpuszczano w ługu sodowym, by otrzymać roztwór glinianu sodowego stosowanego do wytwarzania glinokrzemianu sodowego. Tym samym eliminuje się szereg skomplikowanych operacji oraz procesów technologicznych.

Przykład I. W reaktorze zbiornikowym z mieszadłem w temperaturze 343°K miesza się intensywnie 300 g szkła wodnego o składzie: 11,7% wagowych tlenku sodowego i 28,2% wagowych tlenku krzemowego z 5dm3 roztworu glinianowego o stężeniu glinianu sodowego 26,1 g/dm3 w przeliczeniu na tlenek glinowy, stężeniu wodorotlenku sodowego 11 g/dm3 i stężeniu węglanu

163 897 3 sodowego 9,1 g/dm3. Następnie wytrącony żel poddaje się krystalizacji w stałej temperaturze w ciągu 6 godzin. Otrzymany osad oddziela się od ługu pokrystalicznego, przemywa się wodą destylowaną i suszy się w temperaturze 378°K, po czym granuluje się w zależności od potrzeb. Uzyskuje się około 240g glinokrzemianu sodowego i 5,1 dm³ ługu pokrystalicznego o stężeniu glinianu sodowego 12,2 g/dm³ w przeliczeniu na tlenek glinowy, o stężeniu wodorotlenku sodowego 18,8 g/dm3 i stężeniu węglanu sodowego 8,9 g/dm3. Ług pokrystaliczny karbonizuje się gazem zawierającym dwutlenek węgla do stężenia wodorotlenku sodowego równego 5 g/dm3 w absorberze barbotażowym, po czym uzupełnia się zawartość węglanu sodowego wprowadzając

20,5 g sody i stosuje się do ługowania spieku samorozpadowego.

Przykład II. W reaktorze zbiornikowym z mieszadłem w temperaturze 323°K miesza się intensywnie 910 g szkła wodnego o składzie: 11,7% wagowych tlenku sodowego i 28,2% wagowych tlenku krzemowego z 5dm³ roztworu glinianowego o stężeniu glinianu sodowego 70 g/dm³ w przeliczeniu na tlenek glinowy, o stężeniu wodorotlenku sodowego 16,5 g/dm³ i stężeniu węglanu sodowego 25,4 g/dm3. Następnie wytrącony żel poddaje się krystalizacji w stałej temperaturze w ciągu 5 godzin. Otrzymany osad oddziela się od ługu pokrystalicznego, przemywa się wodą destylowaną i suszy się w temperaturze 378°K, po czym ewentualnie granuluje się. Uzyskuje się około 750 g glinokrzemianu sodowego i 5,2 dm³ ługu pokrystalicznego o stężeniu glinianu sodowego 27 g/dm³ w przeliczeniu na tlenek glinowy, o stężeniu wodorotlenku sodowego 39,7 g/dm³ i o stężeniu węglanu sodowego 24,4g/dm³. Ług pokrystaliczny karbonizuje się gazem zawierającym dwutlenek węgla do stężenia wodorotlenku sodowego równego 8 g/dm3 w absorberze barbotażowym, po czym uzupełnia się zawartość węglanu sodowego wprowadzjąc 78 g sody i stosuje się do ługowania spieku samorozpadowego.

Skład chemiczny bezwodnego glinokrzemianu sodowego wytwarzanego sposobem według wynalazku jest następujący: 23% wagowych tlenku sodowego, 35% wagowych tlenku glinowego i 42% wagowych tlenku krzemowego, zaś wilgotność wysuszonego produktu wynosi około 20% wagowych.

Glinokrzemian sodowy wytworzony sposobem według wynalazku stosuje się jako składnik środków piorących. Wiąże on bowiem metale ziem alkalicznych, a tym samym zmiękcza wodę nic powodując eutrofizacji wód, nie zanieczyszczając więc środowiska naturalnego.

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 10 000 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób wytwarzania glinokrzemianu sodowego polegający na wytrącaniu glinokrzemianu sodowego przez intensywne mieszanie w temperaturze 293-373°K roztworu zawierającego glinian sodowy, wodorotlenek sodowy i krzemian sodowy, a następnie poddaniu go krystalizacji, oddzieleniu od ługu pokrystalicznego, suszeniu i granulowaniu, znamienny tym, że jako jeden z substratów stosuje się roztwór glinianowy o stężeniu glinianu sodowego 20-100 g/dm3 w przeliczeniu na tlenek glinowy i stężeniu wodorotlenku sodowego 8-30 g/dm3 oraz zawierający węglan sodowy w stężeniu 2-40 g/dm³.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że ług pokrystaliczny karbonizuje się gazem zawierającym dwutlenek węgla, uzupełnia węglanem sodowym do stężenia wymaganego w procesie ługowania spieku samorozpadowego i stosuje się do ługowania tego spieku.
3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że jako roztwór glinianowy stosuje się roztwór powstający w wyniku ługowania spieku samorozpadowego roztworem węglanu sodowego.