PL161579B1 - Kanal szklarski PL PL - Google Patents

Abstract

1. Kanal szklarski, zwlaszcza do stosowania jako urzadzenie zasilajace, jako wanna robocza i/lub jako kanal rozdzielczy pieca szklarskiego, przy czym kanal szklarski kolejno od wnetrza na zewnatrz posia- da ognioodporne koryto na roztopione szklo oraz og- nioodporne nakrycie koryta, a takze izolacje utworzona z poszczególnych ksztaltek oraz otaczajaca ja przynajmniej czesciowo okladzine zewnetrzna i urzadzenie nosne wspierajace kanal przynajmniej od dolu i z boku, znamienny tym, ze zestawiony jest z wielu segmentów kanalowych (2, 3, 4), stykajacych sie jeden za drugim wzdluz plaszczyzn dzielacych (6, 6‘) przebiegajacych pionowo i poprzecznie do wzdluznego kierunku kanalu szklarskiego (1) i moco- wane sa ze soba za pomoca srodków laczacych (26, 36,46). F IG . 1 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest kanał szklarski, zwłaszcza do stosowania jako urządzenie zasilające, jako wanna robocza i/lub jako kanał rozdzielczy pieca szklarskiego, przy czym kanał szklarski idąc kolejno od wnętrza na zewnątrz zawiera koryto na roztopione szkło oraz nakrycie koryta, oba wykonane z ognioodpornego materiału, a także izolację utworzoną z poszczególnych kształtek oraz otaczającą ją przynajmniej częściowo okładzinę zewnętrzną i urządzenie nośne wspierające kanał szklarski przynajmniej od dołu i z boku.

Kanały szklarskie opisanego wyżej rodzaju są dotychczas budowane jako jednolite w miejscu ich przeznaczenia tzn. w hucie szkła, przy czym typowe długości wynoszą 10 do 15 m, co przy znacznym ciężarze kanału wyklucza jego transport. Urządzenie przyjmujące na siebie obciążenie spowodowane konstrukcją kanału wykonywane jest zwykle jako tzw. stalowa łódka, w której umieszczane są elementy izolacji, koryta i nakrycia koryta przy zastosowaniu ręcznej, rzemieślniczej pracy. Stosownie do wielkości i długości kanału szklarskiego czas pracy konieczny do wykonania kanału szklarskiego wynosi około dwóch tygodni, zanim można przystąpić do wygrzewania kanału. Jeżeli kanał zostanie uszkodzony i wymaga remontu lub naprawy, to każdorazowo piec musi być wyłączany na dłuższy czas. Przynosi to znaczne straty produkcyjne oddziałujące ujemnie na wyniki pracy pieca. Inną wadą dotychczasowych kanałów szklarskich jest to, że przy wygrzewaniu oraz podczas pracy kanału może dojść do przepuszczalności spoin koryta tak, że roztopione szkło przepływa do izolacji i może ją częściowo zlikwidować. Prowadzi to do zakłóceń w produkcji gdyż wytopione szkło ma gorszą jakość i wykonane z niego produkty są gorszej jakości. Z powodu jednoczęściowego sposobu budowy kanału szklarskiego tego rodzaju nieszczelności są często bardzo późno wykrywane i tylko przy bardzo uciążliwym i pracochłonnym rozmontowaniu można stwierdzić która spoina stała się nieszczelna i wymaga nowego uszczelnienia.

Z opisu patentowego St. Zjedn. Am. nr 4 494 974 znany jest piec szklarski składający się z dwóch lub więcej odcinków, które, patrząc w kierunku wzdłużnym, umieszczone są jeden za drugim. Poszczególne odcinki różnią się przy tym pod względem ich własności izolacyjnych, co uzyskuje się przez zastosowanie różniących się materiałów, dla poszczególnych części pieca tzn. koryta, nakrycia koryta oraz zewnętrznej izolacji cieplnej. Co do swoich pozostałych właściwości, zwłaszcza budowy mechaniczno- konstrukcyjnej, piec ten nie rożni się od zwykłych konstrukcji. Tak więc i tu cały piec musi być wykonany metodą rzemieślniczą na miejscu przeznaczenia, co niesie ze sobą omówione wyżej wady.

Zadaniem wynalazku jest więc stworzenie kanału szklarskiego wspomnianego rodzaju, który nie posiadałby tych wad i który jest zwłaszcza racjonalniejszy w budowie, demontażu i naprawie a także pewniejszy w pracy. Zadanie to według wynalazku rozwiązano przez to, że kanał szklarski wspomnianego rodzaju charakteryzuje się tym. że zestawiony jest z wielu segmentów kanałowych, które stykają się jeden za drugim wzdłuż płaszczyzn dzielących przebiegających pionowo i poprzecznie do wzdłużnego kierunku kanału szklarskiego i mocowane są ze sobą za pomocą środków łączących.

Segmentowy sposób budowy stwarza możliwość wcześniejszego wykonywania kanału Szklarskiego poza miejscem jego zainstalowania, w postaci jednostek nadających się do transportu. Wykonane wcześniej segmenty kanałowe muszą być potem tylko przetransportowane i ustawione w miejscu swego przeznaczenia np. hucie szkła. W ten sposób czas wyłączania z eksploatacji pieca szklarskiego skraca się do 1/10 dawnego czasu wyłączenia. Odpowiednio zmniejszeniu ulegają odpady produkcyjne a wyniki pracy ulegają poprawie. Ponadto w przypadku konieczności naprawy poszczególne segmenty' kanałowe mogą być szybko i prosto wymieniane, co również prowadzi do znacznych oszczędności czasu i nakładów.

Dalszą zaletą jest poprawione wyrównanie ruchów kompensacji cieplnej i powstających przy tym mechanicznych napięć w kanale szklarskim przyjego wygrzewaniu przed napełnieniem roztopionym szkłem. To poprawione wyrównanie uzyskuje się przez to, że istnieje możliwość aby stosunkowo do całej długości kanału, krótkie segmenty kanałowe dopiero po wygrzaniu ostatecznie ze sobą połączyć wzgl. do siebie umocować. Jako zaletę nowego kanału szklarskiego należy również wymienić to, że części segmentów kanałowych mogą być wielokrotnie stosowane, ponieważ dzięki segmentowej budowie według wynalazku możliwa jest przynajmniej zęściowa standaryzacja. Zmniejsza się przez to koszty materiałowe oraz zużycie surowców. Dalsze szczegóły konstrukcyjne wynalazku podane są w zastrzeżeniach zależnych 2 do 10.

Przykład wykonania wynalazku zostanie wyjaśniony na podstawie rysunku, na którym fig. 1 przedstawia kanał szklarski, skaładający się z wielu segmentów, w widoku z boku, fig. 2 - segment kanału z fig. 1 również w widoku z boku, w powiększeniu i bardziej szczegółowo, fig. 3 - segment kanału z fig. 3 w przekroju poprzecznym wzdłuż linii ΙΠ - ΠΙ z fig. 2, a fig. 4 przedstawia część kanału szklarskiego z fig. 1 w przekroju podłużnym, przy czym nośna konstrukcja ramy nie jest przedstawiona.

Jak widać z fig. 1, przedstawiony przykład wykonania kanału szklarskiego 1 składa się z trzech segmentów 2,3 i 4 umieszczonych jeden za drugim na wspólnym szynowym urządzeniu nośnym 5. Pierwszy, tzn. na fig. 1 lewy segment kanału 2 wykonany jest przy tym jako przyłączony segment kanałowy dla końca spustowego pieca szklarskiego 10, zaznaczonego tylko szkicowo. Ostatni, tzn. na fig. 1 prawy segment kanałowy 4, na swej swobodnej stronie czołowej wyposażony jest w wylot 11 roztopionego szkła zaznaczony linią przerywaną, który np. połączony jest z maszyną do wytwarzania butelek lub innych przedmiotów. W obszarze płaszczyzn podziału 6, 6‘ przechodzących w zasadzie pionowo i poprzecznie do kierunku wzdłużnego kanału szklarskiego 1 segmenty kanałowe 2 i 3 wzgl. 3 i 4 są połączone ze sobą czołowo i umocowane ze sobą za pomocą środków łączących w tym przypadku za pomocą gwintowanych trzpieni 36 wzgl. 46. Inne środki łączące 26, tu także gwintowane trzpienie, służą do łączenia pierwszego segmentu kanałowego 2 z piecem szklarskim 10.

Wszystkie segmenty kanałowe 2,3 i 4 posiadają własną nośną konstrukcję ramową 24,34 wzgl. 44. Poszczególne ramy 24,34 i 44 wykonane są z kątowników, teowników, ceowników lub dwuteowników stalowych. Ramy 24, 34 i 44 obejmują przy tym przynależny im segment kanałowy 2, 3,4 od góry, z dołu jak i z boku, w środku każdego segmentu 2, 3,4 znajduje się pusta przestrzeń do przepływu roztopionego szkła, która od dołu utworzona jest przez koryto a od góry, przez pokrywę koryta, wykonane z odpowiedniego, np. ukształtowanego przez odlewanie z ognioodpornego materiału, przy czym części te nie są widoczne na fig. 1. Od zewnątrz przylega do nich izolacja, która tu również nie jest widoczna. Wspomniane części pośród poszczególnych segmentów 2,3,4 utrzymywane są za pomocą trzpieni napinających 27,37,47 oraz trzpieni naciskowych 27 * 37‘, 47 ‘ w swych położeniach względem siebie jak i względem ram 24,34,44.

W ten sposób, nawet podczas transportu poszczególnych segmentów 2,3,4, pewnym jest, że wszystkie części segmentów 2, 3, 4 pozostaną na swym miejscu, nawet jeśli powstają stosunkowo silne siły przyspieszające i wstrząsające, jakie występują podczas transportui samochodem ciężarowym. Trzpienie napinające 27, 37 i 47 przebiegają przy tym w kierunku poziomym z boku poprzez części ramy 24, 34 wzgl. 44 i dociskają względem siebie za pomocą obu podłużnych części segmentów 2, 3, 4 położone między nimi części. Trzpienie naciskowe 27‘, 37 ‘ i 47 ‘ przechodzą natomiast od góry przez górną część ramy 24, 34 wzgl. 44 i wchodzą w górną część izolacji pomiędzy odpowiednimi segmentami 2, 3, 4. Służą one zwłaszcza do zabezpieczenia górnej części danego segmentu 2,3,4 przed szkodami powodowanymi transportem. Podczas pracy kanału szklarskiego 1 trzpienie naciskowe 27‘, 37 ‘ i 47‘ mogą być zluzowane lub całkowicie usunięte.

Ponadto na fig. 1 pokazane są, przy każdym segmencie 2, 3, 4 na górnym końcu danej ramy 24, 34 wzgl. 44 uchwyty pomocnicze 29, 39 wzgl.49, służące do umieszczania w nich

161 579 łańcuchów lub lin, za pomocą których odpowiednie segmenty 2, 3 lub 4 mogą być podniesione przez dźwig i przemieszczone.

W części dolnej każdy segment 2, 3, 4 wyposażony jest w krążki jezdne 29‘, 39‘, wzgl. 49‘, które umieszczone są parami na wzdłużnych bokach segmentów 2,3,4 i stoją na szynowym urządzeniu nośnym 5. W tym celu szynowe urządzenie nośne 5 posiada górną powierzchnię jezdną 50, po której mogą się toczyć krążki jezdne 29‘, 39‘, 49‘. W ten sposób ułatwiona jest budowa kanału szklarskiego, ponieważ poszczególne segmenty 2,3,4 mogą być łatwo przesuwane w żądane miejsce, a ponadto stworzona jest możliwość powstawania tylko niewielkiego tarcia przy kompensacji cieplnej kanału szklarskiego 1. Jak już wspomniano, poszczególne segmenty 2 i 3 wzgl. 3 i 4 w obszarze czołowych płaszczyzn dzielących 6 wzgl. 6‘ stykają się z sobą. W tym obszarze korzystnym jest przy montażu kanału szklarskiego 1 izolację i zewnętrzne pokrycie zostawić wolne, aby umożliwić lepszą kontrolę dla przebiegu procesu nagrzewania kanału szkalarskiego 1. Dopiero po dokonanym wygrzaniu segmenty 2 i 3 wzgl. 3 i 4 zostają złączone ze sobą mechanicznie, za pomocą środków łączących 36 wzgl. 46 z odpowiednią siłą a w obszarze płaszczyzn dzielących 6,6‘ są izolowane za pomocą ubitej masy izolacyjnej. Rysy lub szczeliny nie powinny wskutek tego wystąpić prawie wcale.

Dla ochrony ubitej masy izolacyjnej obejmującej pierścieniowo obszar płaszczyzn dzielących 6, 6‘ jest ona z zewnątrz otoczona płytami dociskowymi 60. Dla celów kontroli szczelin istniejących w obszarze płaszczyzn 6,6‘, po usunięciu płyt dociskowych 60, materiał izolacyjny wzgl. ubita masa izolacyjna może być stosunkowo łatwo usunięta. Po dokonanej kontroli i ewentualnej naprawie materiał izolacyjny może być umieszczony ponownie i ubity. Ponieważ koryto na ogół na przestrzeni segmentu 2, 3, 4 również składa się z wielu elementów , w segmentach 2,3,4 występują spoiny w korycie. Aby zapewnić później możliwie prosty i łatwy dostęp do tych spoin, zewnętrza okładzina 33, jak to widać z fig. 1, wykonana jest odcinkowo i przerwana jest w obszarze każdego segmentu kanałowego 2, 3,4. W podobny sposób izolacja wykonanajest początkowo z przerwą, a później, tzn. po wygrzaniu kanału· szklarskiego 1, zostaje uzupełniona ubitą masą izolacyjną. Również ta masa izolacyjna pokryta jest płytami dociskowymi 60‘, i zabezpieczona w swym położeniu. W ten sposób wszystkie spoiny, jakie występują na przestrzeni kanału 1 w korycie, są szybko i łatwo dostępne dla późniejszej inspekcji i napraw. Aby umożliwić żądane chłodzenie płynącego przez kanał szklarski 1 roztopionego szkła, segmenty 2, 3,4 posiadają ku górze otwory chłodzące, które zakryte są wychylnymi lub przesuwnymi pokrywami 28‘, 38‘, wzgl. 48‘. Poza tym w poszczególnych segmentach 2, 3,4, w obszarze przejściowym pomiędzy dolną i górną częścią znajduje się pewna ilość otworów wprowadzających 28“, 38“ wzgl. 48“, które służą do wprowadzania palników, termoelementów lub t.p. Otwory wprowadzające 28“, 38“ i 48“ przebiegają w zasadzie w kierunku poziomym i kończą się we wnętrzu kanału szklarskiego korzystnie niewiele powyżej zwierciadła roztopionego szkła.

Każdy z segmentów 2,3,4 ze względu na swoją konstrukcję ramową 24,34 wzgl. 44 jest samonośny. Cała konstrukcja kanału szklarskiego 1, składająca się w tym wypadku z trzech segmentów 2, 3,4 nie jest jednak samonośna, lecz unoszona jest na szynowym urządzeniu nośnym 5 umieszczonym pod nią. Szynowe urządzenie nośne 5 składa się z pary równoległych względem siebie belek nośnych 51, z których na fig. 1 widoczna jest tylko jedna przednia ze względu na widok z boku. Pomiędzy obiema belkami 51 w określonych odstępach znajdują się stabilizujące belki poprzeczne 52. Szynowe urządzenie nośne 5 spoczywa na wielu stojakach 53, które swym dolnym końcem zabetonowane są na stałe, a na swym górnym końcu posiadają środki do nastawiania wysokości położenia szynowego urządzenia nośnego 5.

Figura 2 rysunku przedstawia segment kanałowy 3 również w widoku z boku, jednakże w powiększeniu i bardziej szczegółowo, przez co konstrukcyjna · budowa tego segmentu 3, który pełni rolę pośredniego segmentu kanałowego, widoczna jest wyraźniej. Segment kanałowy 3 składa się z części dolnej 3‘ i części górnej 3“, które wspólnie objęte · są przez ramię 34. Dolna część 35 ramy otacza koryto położone we wnętrzu segmentu 3 z przynależną izolacją i okładziną zewnętrzną 33, natomiast górna część 35‘ ramy niewidoczne tu przykrycie koryta z jego izolacją i okładziną zewnętrzną 33.

161 579

Po stronie wzdłużnej segmentu kanałowego 3 widoczne są trzpienie 37, które przechodzą przez przebiegające pionowo części górnej części 35 ‘ ramy 34. Przez poziomo położoną belkę górnej części 35 ‘ ramy 34 przechodzą trzpienie naciskowe 37 ‘, które swym dolnym końcem sięgają do izolacji górnej części 3” segmentu 3. W dolnej części 3‘ widoczny jest podział okładziny zewnętrznej 33 na poszczególne odcinki, pomiędzy którymi umieszczone są płyty naciskowe 600 dla położonej pod nimi ubitej masy izolacyjnej przynależnej szczeliny koryta. Na górnej stronie górnej części 3” segmentu kanałowego 3 widać pokrywy 38‘ dla otworów chłodzących. widać również otwory wprowadzające 38” w środkowym obszarze podłużnego boku segmentu 3 w obszarze przejściowym pomiędzy częścią dolną 3* i częścią górną 3 ' Na górnym^ końcu pionowo położonej części ramy 34 widoczne są uchwyty pomocnicze 39. W części dolnej segmentu 3 zajdują się krążki jezdne 39‘, które zakryte są częściowo przez części dolnej części 35 ramy 34.

Jak widać wyraźnie z fig. 2 powierzchnie czołowe nie są jednolite lecz posiadają mały wpust wzgl. występ. W ten sposób uzyskuje się korzystniejszy rozkład obciążeń w łączonych ze sobą segmentach. Poniżej segmentu 3 widoczne jest szynowe urządzenie jezdne 5, z którego widać belkę wzdłużną 51 z gómą powierzchnią jezdną 50 oraz belką poprzeczną 52.

Przekrój poprzeczny na fig. 3 przez segment kanałowy 3 wzdłuż linii ITT - Ul z fig. 2, uwidacznia wewnętrzną budowę segmentu 3. Należy zauważyć, że wewnętrzna budowa innych segmentów kanałowych 2 i 4 jest w dużym stopniu identyczna, o ile nie brać pod uwagę bezpośredniego obszaru dołączeniowego do pieca szklarskiego 10 wzgl. spustu szkła 11.

W centrum segmentu 3 widać płaską pustą przestrzeń 30, utworzoną przez koryto 31, i służącą do prowadzenia roztopionego szkła. Koryto 31 z ogniotrwałego materiału przykryte jest od góry przez pokrywę 31’ koryta. Pomiędzy korytem 31 i pokrywą 31’ umieszczone są na brzegach mniejsze kształtki, również z ogniotrwałego materiału. Poniżej i z boku koryta 31 oraz powyżej i z boku pokrywy 31’koryta umieszczone są izolacje 32 wzgl. 32’ zestawione z poszczególnych kształtek, np. z szamotu. Z zewnątrz izolacje 32 i 32’ pokryte są zewnętrznym pokryciem 33 wzgl. 33’ z blachy stalowej. Zewnętrzne pokrycie 33 dolnej części 3’ segmentu 3 jest przy tym stosunkowo stabilnie zaprojektowane i wprowadzone w dolną część 35 nośnej ramy stalowej 34. W górnej części 3 segmentu 3, pomiędzy gómą okładziną zewnętrzną 33’ i gómą częścią 35’ją otaczającą znajduje się wolna przestrzeń. W bocznych częściach tej wolnej przestrzeni, wzdłuż okładziny zewnętrznej 33’, umieszczone są belki nośne, które z zewnątrz, za pomocą trzpieni 37 przechodzących przez ramę 34, dociskane są wewnątrz. Rama 34 w tym celu posiada gwintowane otwory lub tuleje przechodzące w kierunku' poziomym z zewnątrz do środka. Za pomocą trzpieni napinających 37 pokrywa koryta 31 oraz związane z nią kształtki izolacji 32’ są do siebie dociskane tak, że zachowują się, bez innych środków wiążących, jak jednolity blok. Trzpienie naciskowe 37’ wprowadzone poprzez gómą część 3, służą do tego aby pokrywę koryta 31 ’ dociskać do dołu w kierunku koryta 31i utrzymywać w stałym położeniu na tym korycie wzgl. dodane kształtki. W ten sposób zapobiega się zwłaszcza temu, że podczas transportu segmentu kanałowego 3, np. na samochodzie ciężarowym nie dochodzi do przesunięcia lub rozluźnienia poszczególnych części górnej 3 i dolnej 3’ segmentu 3. Dla zmiany siły docisku trzpieni dociskowych 37’, mogą być one obracane w gwintowanych tworach lub tulejach w górnej części 35’ ramy 43. Na swym zewnętrznym końcu wszystkie trzpienie napinające 37 i dociskowe 37’ posiadają sześciokątną główkę do osadzania klucza płaskiego.

Poprzez gómą część 3 segmentu kanałowego 3 przebiega od pustej przestrzeni na roztopione szkło, aż do górnej części segmentu 3, jeden z otworów chłodnicy 38, którego przebieg zaznaczony jest przerywanymi liniami. Na swym górnym końcu otwór chłodnicy 38, jak już wspomniano, pokryty jest pokrywą 38’ w razie potrzeby może być odkryty. W obszarze przejściowym pomiędzy korytem 31 i przykryciem koryta 31, dokładniej pomiędzy tworzącymi je mniejszymi kształtkami, znajdują się otwory wprowadzające 38, które służą do wprowadzania palników, termoe.lementów i.t.p. W dolnej części wzdłużnych stron oraz w obszarze dolnej strony segmentu kanałowego 3 czołowe części ramy 34, dokładniej ich dolne części 35, wykonane są na kształt kołnierza i posiadają w regularnych odstępach otwory do przeprowadzenia środków mocujących 36, w tym przypadku gwintowanych trzpieni 36, które służą do łączenia segmentu 3 z segmentem sąsiednim. Na górnym końcu części 35’ ramy 34 umieszczone są

161 579 również pomocnicze uchwyty 39' a na przeciwnym, dolnym końcu segmentu 3 znajdują się krążki jezdne 39’. Krążki jezdne 39’ mogą toczyć się po powierzchni jezdnej 50 wzdłuż belki nośnej 51 szynowego urządzenia nośnego 5. W kierunku poprzecznym obie belki wzdłużne 51 urządzenia 5 są połączone ze sobą przez belki poprzeczne 52.

Figura 4 przedstawia częściowy przekrój wzdłużny w płaszczyźnie pionowej przez kanał szklarski 1, przy czym przekrój przebiega przez segment kanałowy 4 oraz przez część segmentu 3. Dla zapewnienia jasnego przedstawienia ramy i okładzina kanału szklarskiego 1 nie są na fig. 4 przedstawione. Segmenty kanałowe 3 i 4 stykają się ze sobą, jak już opisano, wzdłuż płaszczyzny dzielącej 6’ przebiegającej w zasadzie pionowo. Część koryta 31 znajdująca się w segmencie 3 oraz część koryta 41 znajdująca się w segmencie 4, przeznaczone dla roztopionego szkła stykają się przy tym również ze sobą w płaszczyźnie 6’ w układzie tworzącym jednolity przewód. Powstająca w tym obszarze spoina w przebiegu koryta 31,41 pokryta jest przez ubitą masę izolacyjną 61. W górnej części spoina w obszarze płaszczyzny dzielącej 6’ powyżej również stykających się nakryć koryta 31’, 41’ pokryta jest również ubitą masą izolacyjną 62. Masy izolacyjne 61, 62 tworzą pierścień wokół koryta 31,41 i nakrycia koryta 3Γ, 41’. Masy izolacyjne 61, 62 utrzymywane są w swym położeniu przez wspomniane poprzednio ale na fig. 4 nie przedstawione płyty dociskowe.

Spoiny znajdujące się wewnątrz każdego segmentu 3,4 w przebiegu koryta 31 wzgl. 41 oznaczone są na fig. 4 cyfrą 6. W obszarze tych spoin izolacja utworzona jest również przez ubitą masę izolacyjną 63. Pomiędzy obszarami w których masa izolacyjna 61,62 i 63 jest ubita, znajdują się wspomniane już poprzednio izolacje 32 i 32’ wzgl. 42 i 42’, utworzone ze sztywnych kształtek. Ubijanie mas izolacyjnych 61, 62 i 63 następuje korzystnie po rozruchu kanału szklarskiego 1 tak, że wydłużenia w obszarze płaszczyzn dzielących 6’ wzgl. spoin 6” nie mogą oddziaływać na szczelność i funkcjonalność izolacji. Ubite masy w spoinach 61, 62 i 63 po zdjęciu odpowiedniego pokrycia wzgl. płyt dociskowych, mogą być łatwo usunięte dla przeprowadzenia inspekcji lub naprawy w obszarze płaszczyzn dzielących 6’ wzgl. szczelin 6. Poza tym fig. 4 przedstawia wcześniej omówione już części kanału szklarskiego 1. Tak więc części koryta 31 i 41 tworzą przelotową pustą przestrzeń 30,40 przez którą przepływa roztopione szkło do spustu 11 widocznego z prawej strony fig. 4. Powyżej pustej przestrzeni 30,40 widoczne są otwory wprowadzające 38 wzgl. 48 dla wspomnianych elementów, jak elementy grzewcze itp. Od góry koryto 31,41 ograniczone jest nakryciem 31 ’, 41’. Do niego przylega z zewnątrz wzgl. z góry izolacja 32’ wzgl. 42’. Wzdłuż kanału szklarskiego 1 widoczne są otwory chłodnicze 38, 48, przykryte przez pokrywy 38’ wzgl. 48’.

W niniejszym przykładzie wykonania kanał szklarski 1 zestawiony jest z tylko trzech segmentów 2, 3,4 dla łatwiejszego przedstawienia. W praktyce stosowane mogą być większe liczby segmentów kanałowych, np. cztery do ośmiu.

ti/ 4

63 30 32'6'61 42 63 41 40 42 63 FIG. 4

161 579

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 1,100 zł.

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Kanał szklarski, zwłaszcza do stosowania jako urządzenie zasilające, jako wanna robocza i/lub jako kanał rozdzielczy pieca szklarskiego, przy czym kanał szklarski kolejno od wnętrza na zewnątrz posiada ognioodporne koryto na roztopione szkło oraz ognioodporne nakrycie koryta, a także izolację utworzoną z poszczególnych kształtek oraz otaczającą ją przynajmniej częściowo okładzinę zewnętrzną i urządzenie nośne wspierające kanał przynajmniej od dołu i z boku, znamienny tym, że zestawiony jest z wielu segmentów kanałowych (2, 3, 4), stykających się jeden za drugim wzdłuż płaszczyzn dzielących (6, 6‘) przebiegających pionowo i poprzecznie do wzdłużnego kierunku kanału szklarskiego (1) i mocowane są ze sobą za pomocą środków łączących (26,36, 46).
2. 2. Kanał szklarski według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwszy i ostatni segment kanałowy (2, 4) wykonane są jako przyłączeniowe segmenty kanałowe przystosowane do pieców lub do maszyn produkcyjnych, przy czym pomiędzy oboma przyłączeniowymi segmentami kanałowymi (2,4) znajduje się jeden lub więcej jednakowych względem siebie lub w części identycznych pośrednich segmentów kanałowych (3).
3. 3. Kanał szklarski według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że dla każdego z segmentów kanałowych (2, 3, 4) wykonane jest urządzenie nośne jako konstrukcja ramowa (24, 34, 44) obejmująca segment (2,3,4) od strony górnej, dolnej i bocznej, przy czym środki mocujące (26, 36,46), sąsiadujące ze sobą łączą części ram każdych dwóch sąsiadujących segmentów kanałowych (2,3; 3,4).
4. 4. Kanał szklarski według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że każdy segment kanałowy (2,3,4) posiada część dolną (3‘) z korytem (31) oraz jego izolacją (32) i okładziną zewnętrzną (33), oraz ma część górną (3“) z nakryciem koryta (31‘) z jego izolacją (32“) i okładziną zewnętrzną (33“), przy czym górna część (3“) umocowana jest za pomocą wprowadzonych z boku w ramę (34) trzpieni napinających (37), a za pomocą wchodzących od góry w ramę (34) trzpieni naciskowych (37‘) umocowana jest do części dolnej (3‘).
5. 5. Kanał szklarski według zastrz. 4, znamienny tym, że okładziny zewnętrzne (33,33‘) oraz izolacja (32, 32‘) kończą się w odstępie od płaszczyzn dzielących (6, 6‘), przy czym znajdujące się w obszarze płaszczyzn dzielących (6, 6‘) spoiny koryta (31) i nakrycia koryta (31‘) są otoczone z zewnątrz przez pierścień ubitej masy izolacyjnej (61, 62) ubijanej po wygrzaniu kanału szklarskiego (1), a pierścień obejmowany jest z zewnątrz przez płyty naciskowe (60).
6. 6. Kanał szklarski według zastrz. 4, znamienny tym, że okładziny zewnętrzne (33,33‘) izolacje (32,32‘, 42,42‘) każdego segmentu kanałowego (2,3, 4) wykonane są odcinkowo a w obszarze każdego segmentu kanałowego (2,3, 4) istniejące spoiny (6“) koryta (31,41) pokryte są z zewnątrz warstwą ubitej masy izolacyjnej (63), która otoczona jest z zewnątrz płytami dociskowymi (60‘).
7. 7. Kanał szklarski według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że każdy segment kanałowy (2,3,4) wykonany jest jako samonośny a od spodu lub z boku posiada płozy lub krążki jezdne (29‘, 39‘, 49‘), przy czym wiele segmentów kanałowych (2, 3, 4) osadzonych jest jeden za drugim na wspólnym szynowym urządzeniu nośnym (5) i może się na nim poruszać w kierunku poziomym.
8. 8. Kanał szklarski według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że przynajmniej, niektóre segmenty kanałowe (2,3,4) posiadają przechodzące przez ich górną część (3‘) otwory chłodnicze (38) posiadające na górze przesuwne lub wychylne pokrywy (38‘).

   161 579
9. 9. Kanał szklarski według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że przynajmniej niektóre segmenty kanałowe (2, 3, 4) posiadają boczne, przechodzące przez obszar pomiędzy częścią dolną (3‘) i częścią górną (3“) otwory wprowadzające (28“, 38“, 48“) dla palników, prętów grzejnych, elektrod grzejnych i/lub termoelementów.
10. 10. Kanał szklarski według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że każdy segment kanałowy (2,3,4) u góry swej ramy (24,34,44) posiada uchwyty pomocnicze (29,39,49) do umieszczania w nich środków podnoszących jak liny lub łańcuchy.